Lekent på Ludo

Kultur
Harstad Tidende Tirsdag 23. juni 2015
Sprelske russiske
stemmer
29
KONSERT
• Festspillene i Nord-
Norge 2015
• En reise i russisk
musikk
• Arkady Shilkloper,
horn
• FMKN
• Alexander Hanson,
dirigent
• Mandag kl 18
• Harstad Kulturhus
• Storsalen
• Publikum: 450
Den russiske hornisten Arkady Shilkloper
imponerte med alle
sine hornkunster. Det
gjorde også FMKN.
Det er ikkje første gongen
FMKN og Arkady Shilkloper
samarbeider. Alt i 2013 møttest dei og det resulterte i
fleire konsertar i Finnmark og
Murmansk. Under årets festspel fekk dei vist at dette er eit
svært vellukka samarbeid.
Humor
Arkady Shilkloper er nemleg ein stor kunstnar på sitt
instrument eller rettare sagt
sine horninstrument. Ein kan
ikkje anne enn bli imponert
over kor elegant han trakterte
instrumenta. Leikande lett ligg
han i rytmisk hot tempo i dei
høge registra så vel som i dei
djupe. Når han brukte det det
over 4 meter lange alpehornet
leika han seg med naturtonar,
overtonar og ”evige” tonar ved
bruk av sirklepust, slik at det
blir interessant musikk av det.
Samme instrument pusla
han saman til ein ”alpadido”
som klang lik ein australsk
didjiridu. Også ein konkylie
brukte han til å få fram kraftige uttrykk. Han hadde ein
morosam formidling både når
han presenterte musikken sin
og når han spelte den. På eit av
verka sine veksla han mellom
anna hurtig fram og tilbake på
det lyse flygelhornet og mørkare walthornet. Tekniske og
dynamiske kromspring utfø-
HØYT HORN:
Arkady Shilkloper
og FMKN. Foto:
Øivind Arvola
rer han elegant og musikalsk.
Den snart 60 år gamle hornisten har mellom anna vore
solo-hornist i Bolsjoi-operaens
orkester og i Moskva Filharmoniske Orkester, men er nå
fulltids frilanshornist. Det seier litt om ein person som stadig tørr å utforske instrumentet sitt. Ikkje minst innan jazz
og improvisasjon har Shilkloper gjort seg bemerka. Han er
kjent for samarbeidet med den
ukrainske jazzpianisten og
komponisten Misha Alperin.
Dei har vitja Norge og Harstad
fleire gonger. Programmet
avslutta nettopp med eit rytmisk og feiande flott verk av
Misha Alperin. Men først og
fremst var det Shilkloper sjølv
som stod sentralt på programmet med heile fire sjølvskrivne
verk; Torn Bag, Blackmail &
Kobra, Folk Song og Phiga.
Jazzig
Det er verk som er skrive stort
sett for storband, men Arkady
Shilkloper likar betre å spele
med Divisjonsmusikken. –Då
kjem det fram mykje meir fargar. Men verka hans var sterkt
prega av jazzig rytmer. Av og
til minte klang og rytmer om
bernsteinske
latinorytmer.
Dei fire slagverkarane i orkesteret gav i alle fall vanvittig
groove til både orkester og
solist. Skjønar godt at han såg
fornøgd ut!
At dei store russike komponistane også fekk plass er sjøvsagt.
Glinkas friske og krevjande
overture til Ruslan & Ludmila
var ein herleg og stemningssetjande start på programmet.
Sjefsdirigenten
Alexander
Hanson har eit godt grep om
orkesteret og får fram energi
og kraft noe vi også opplevde
i Symphonic Dance No.1 av
Rachmaninov og ikkje minst i
Tsjajkovskijs Finale frå Symphony No.2 ”Little Russian”.
Fortent
Dette vart nok eit høgdepuntk
for undertegna. Her kom dirigentens presisjon, spel på
dynamiske kontrastar samt
tempoendringar godt fram.
Det sprudla av orkesteret. I tillegg er han jo veldig flink til å
formidle nyttig informasjon
om verka.
Elles må ein ein trekke fram
nydelege solistiske innslag på
saksofon i Rachmaninovs verk
- sårt og inderleg, mens det i
Phiga var ein heftig rytmisk
dialog med hornisten. Det var
eit spennande rytmisk verk
som ikkje så lett kan plasserast
i nokon stilistisk bås. Derav
namnet Phiga(ikke fuge – ikke
gigue) ifølge komponisten.
Orkesteret
hadde jamnt
over mykje krevjande stoff på
konserten. Trampeklapp for
dei, dirigenten og den russiske
gjesten var velfortent!
Fylkesråd Line Fussdal hadde ei kort innleiing der ho mellom anna peika på kor viktig
det er med dialog og samvær
no når storpolitikken strammar til med restriksjonar og
frykt. At dette skjedde nettopp
på konserten med ein russar
og eit militærkorps understrekar bodskapen hennar. Vi
vonar det hjelper!
Kåre Torvanger
Lekent på Ludo
Duoen lekte seg,
og publikum koste
seg, da herrene
Sundquist (kontrabass) og Sponberg
(fiolin) serverte
musikkhistorien på
45 minutter.
FESTSPILLENE: På Ludo
mandag formiddag spilte de
på lag med et publikum som
hadde nytt sin suppe og var
klar for action. For her fikk
vi klassequizzen, der gutta
satte publikum på prøve med
å slå an en tone eller to, og så
var det opp til de fremmøtte
å gjette hvilket musikkstykke
tonene var fra.
Gjettet godt
Og publikum viste seg svært
kompetent, uansett om det
var snakk om Bach, Grieg eller
andre.
I festspillprogrammet står
det at Knut Erik Sundquist og
Atle Sponberg åpner festspillukens formiddagsarrangementer på Ludo med en virtuos reise gjennom musikkhistorien, at de er de raskeste
strykerne i Norge, og at de tar
oss helt tilbake til oldtiden og
frem til Lady Gaga.
Tango beste triks
Vel, mye stemmer om de to førsteamanuensene ved Musikkonservatoriet i Tromsø, men
for at forestillingen ikke skulle
bli altfor lang, som Sundquist
formulerte det, hoppet de
over de første tusenvis av år,
og startet med pave Gregor og
gregoriansk sang fra 1100-tallet. Så ble det et nytt hopp på
500 år før Bach og Händel ble
presentert.
- Vi har også øvd på en jæ…
fin tango, men den sparer vi til
ekstranummeret, sier Sund-
HUMORKAMERATENE: De evner å formidle musikkhistorien på en måte som gjør den forståelig for
de fleste, fiolinisten Atle Sponberg og bassisten Knut Erik Sundquist. Foto: Frank R. Roksøy
quist, og røper at det definitiv
beste sjekketrikset for unge
menn, er å lære seg tango.
Tango-elsker Alte Sponberg
er klassisk fiolinist fra Gjøvik,
og godt kjent for sitt nære for-
hold til argentinsk tango. I
gamle dager fikk han 20.000
kroner i stipend for å studere
tango i Paris.
- Og siden tangoen oppsto
på barer og nattklubber…,
smiler han og overlater resten
til de cirka 150 på Ludo.
Frank R Roksøy
95108429 - [email protected]