KALENDARIUM AEROKLUBU WARSZAWSKIEGO

Transcription

KALENDARIUM
AEROKLUBU WARSZAWSKIEGO
ZARANIE
1647
Spolszczony Włoch Tytus Liwiusz BORATYNI, mechanik, wynalazca, budowniczy, mincerz, meteorolog,
menniczy, twórca obserwatorium astronomicznego w Ujazdowie pod Warszawą, przedstawia królowi
Władysławowi IV traktat pt. „Il volare non e impossibile come fin ora e stato creduto” (Latanie nie jest niemożliwie,
tak jak dotychczas sądzono). Boratyni buduje model statku powietrznego (latającego smoka) o długości około 1,5 m
i czterech ruchomych skrzydłach, który podobno wzniósł się w powietrze. Drugi zbudowany model tego typu
zamierzał w częściach wysłać do Francji.
1784
12 lutego
Stanisław OKRASZEWSKI, nadworny chemik i mineralog króla Stanisława Augusta, wypuszcza z
tarasu Zamku Królewskiego w Warszawie swój pierwszy balon (na uwięzi) napełniony wodorem, o średnicy około
90 cm. Balon wzniósł się na wysokość 180 m i utrzymywał w powietrzu 3 minuty.
6 marca
Balon Okraszewskiego wypuszczony z tarasu zamkowego w Warszawie przeleciał odległość 22 km,
spadając w pobliżu Słupna koło Kobyłki. W uznaniu zasług dla pierwszego eksperymentatora z aerostatem w
Polsce, król Stanisław August obdarowuje Stanisława Okraszewskiego specjalnie wybitym na jego cześć złotym
medalem.
1789
20 maja
Pierwszy wzlot balonem w Warszawie Francuza Jean Pierre Blancharda, który leciał 45 minut i
wylądował za Wisłą w Białołęce. Trzy dni później, J. P. Blanchard demonstruje swój spadochron, na którym z
balonu opuszcza psa. Lot trwał 49 minut.
1790
14 maja
Pierwszy przelot balonowy Polaka: hr. Jan POTOCKI wraz ze swoim służącym Turkiem Abrahimem
i białym pudlem odbywają w Warszawie z J. P. Blanchardem 45-minutowy lot w koszu balonu. Na cześć lotów
balonowych w stolicy, król Stanisław August wybija medal pamiątkowy.
1850
„Gazeta Warszawska” publikuje w nr 254 „Historię żeglarstwa napowietrznego”.
1876
Warszawscy dziennikarze FRYZE i FILIPOWSKI odbywają pierwszy pasażerski balonem z Warszawy w
lubelskie.
1891
8 września
Pierwszy skok ze spadochronem z balonu na ogrzane powietrze wykonany przez Stanisława
DREWNICKIEGO nad Torem Wyścigów Konnych na Polach Mokotowskich.
1893
25 sierpnia
Warszawianka Janina MEY wykonuje, jako pierwsza Polka, skok ze spadochronem w Warszawie.
1893
1894
Warszawski artysta malarz, Czesław TAŃSKI, buduje w Wygodzie k. Janowa Podlaskiego swoje pierwsze modele
latające z napędem sznurowym.
1894
1897
Eksperymenty skoków i wzlotów Czesława TAŃSKIEGO ze zbudowanym przez siebie i modyfikowanym
szybowcem Lotnia w Wygodzie k. Janowa Podlaskiego.
1898
Pisarz Władysław UMIŃSKI zakłada w Warszawie pierwsze kółko lotnicze.
1909
12 stycznia
Na zebraniu ogólnym Stowarzyszenia Techników w Warszawie powołano Koło Awiatorów z
prezesem Piotrem STRZESZEWSKIM. Z inicjatywy Koła odbyły się w Warszawie pokazy lotnicze
cudzoziemców, w większości Francuzów, na terenie Torów Wyścigów Konnych.
W Warszawie powstaje pierwsza krajowa pracownia modeli lotniczych „Samolot”, założona przez M.
BOGUSŁAWSKIEGO i Wojciecha WOYNĘ.
1910
Stanisław LUBOMIRSKI zakłada w Warszawie, w pobliżu Torów Wyścigów Konnych, pierwsze na ziemiach
polskich lotnisko, całkowicie wybudowane przez Polaków dla nowo powstającego Warszawskiego Towarzystwa
Lotniczego „AWIATA”.
26 czerwca – 3 lipca
Dni Awiacyjne na nowym lotnisku, które zaczęto nazywać Polem Mokotowskim.
Pierwsze zawody samolotowe z udziałem pilotów zagranicznych i polskich, organizowane wg regulaminu
Międzynarodowej Federacji Lotniczej FAI.
1
1911
17 czerwca
Oficjalne otwarcie na Polu Mokotowskim Warszawskiego Towarzystwa Lotniczego „AWIATA”,
które miało szkołę pilotów i zakład produkcji samolotów.
Stanisław i Konstanty LUBOMIRSCY utworzyli przy „Awiacie”, za zgodą Aeroklubu Wszechrosji w Petersburgu,
którego byli członkami, AEROKLUB KRÓLESTWA POLSKIEGO, którego jednak władze guberni
warszawskiej nie chciały oficjalnie zarejestrować.
lipiec Ukazuje się w Warszawie pierwsze polskie czasopismo lotniczo -samochodowe, pod redakcją Zygmunta
DEKLERA.
13 sierpnia
Szef Wyszkolenia warszawskiej „Awiaty”, Michał hr. SCIPIO DEL CAMPO, wykonuje z Pola
Mokotowskiego pierwszy przelot samolotem typu „Etrich” nad Warszawą (trasa Mokotów – Nowy Świat – Wisła –
Plac Teatralny – Leszno – Marszałkowska – Pole Mokotowskie), w czasie 18 minut, na wysokości 400 – 500 m.
1912
Władze rosyjskie likwidują szkolno-produkcyjną działalność „Awiaty” i przejmują cały je majątek.
1915
Zajęcie Pola Mokotowskiego prze okupacyjne wojska niemieckie.
1917
1 lutego
Zebranie organizacyjne Polskiego Towarzystwa Żeglugi Napowietrznej w Warszawie.
26 lutego – 15 maja Kursy lotnicze Polskiego Towarzystwa Żeglugi Napowietrznej w Warszawie, które ukończyło
73 słuchaczy.
OKRES POLSKI NIEPODLEGŁEJ 1918 - 1939
1918
15 listopada
Polski oddział wojskowy, pod dowództwem por. Tytusa KARPIŃSKIEGO i por. Jerzego
GARBIŃSKIEGO, złożony w większości ze studentów uczelni warszawskich, zajmuje lotnisko Mokotowskie w
Warszawie.
20 listopada
Założenie Centralnych Warsztatów Lotniczych na lotnisku Mokotowskim.
1919
28 lipca
Uchwała Rady Ministrów przydzielająca sprawy lotnictwa cywilnego w Polsce Ministerstwu Kolei
Żelaznych, które włączyło je do kompetencji Wydziału Kolei Wąskotorowych i Miejskich.
16 września
Opracowanie projektu utworzenia cywilnego przedsiębiorstwa lotniczego pn. Narodowe
Towarzystwo Żeglugi w Polsce.
1920
grudzień
Przeniesienie do Warszawy powstałego 30. 10. 1919 r. w Poznaniu AEROKLUBU POLSKIEGO,
którego siedziba znalazła się w budynku Departamentu Żeglugi Napowietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych.
1921
czerwiec
Zmiana nazwy Aeroklubu Polskiego na: AEROKLUB RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ (w skrócie
ARP), którego prezesem Zarządu został Stanisław OSIECKI.
październik
W Warszawie ukazuje się pierwszy numer miesięcznika „LOT”, organu Aeroklubu RP,
redagowanego przez Sekretarza Generalnego Januarego GRZĘDZIŃSKIEGO.
9 marca
Reorganizacja naczelnych władz lotniczych. Utworzenie m. in. Sekcji Żeglugi Napowietrznej
podległej ministrowi spraw wojskowych.
1 kwietnia
Szkoła pilotów w Warszawie wypuszcza na pierwszy samodzielny lot wyszkolonego w odrodzonej
Polsce ucznia – por. Władysława ŚWIĄTECKIEGO.
październik
Reaktywowanie powstałej w 1916 r. r Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów
Politechniki Warszawskiej.
październik
Młodzieży.
W Warszawie rozpoczyna działalność organizacja międzyszkolna Polski Lotniczy Związek
1922
3-10 września
Pierwszy udział polskich pilotów w I Międzynarodowych Zawodach Lotniczych w Zurychu
(Szwajcaria). Załoga: Ludomir RAYSKI – Czesław FILIPOWICZ otrzymuje wyróżnienie i nagrodę specjalną w
alpejskim locie okrężnym.
2
9-10 września
Pierwsze pod patronatem ARP zawody samolotowe na lotnisku Mokotowskim pn. Pierwszy
Krajowy Lot Okrężny o Puchar Ministerstwa Spraw Wojskowych, na trasie Warszawa – Lwów – Kraków – Poznań
– Warszawa. Zwyciężył Stefan PAWLIKOWSKI na samolocie Brequet XIV.
16 października
Rada Ministrów powołuje Komitet Lotnictwa Cywilnego – organ doradczy i opiniodawczy w
sprawach lotniczych dla Ministra Kolei Żelaznych.
12 grudnia
Walne zebranie Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej w Warszawie. Uchwała o powołaniu LIGI
OBRONY POWIETRZNEJ.
1923
25 maja
Pierwsze ogólne zgromadzenie delegatów członków – założycieli Ligi Obrony Powietrznej Państwa
(w skrócie: LOPP) w Warszawie. Przyjęcie statutu LOPP.
czerwiec
W Warszawie ukazuje się pierwszy numer miesięcznika lotniczego „LOT POLSKI”, pod redakcją
sekretarza generalnego LOPP Januarego GRZĘDZIŃSKIEGO.
czerwiec
Członkowie Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Politechniki Warszawskiej budują w Centralnych
Warsztatach Lotniczych w Warszawie pierwszy szybowiec SL-1 „AKAR”, według projektu studenta Adama
KARPIŃSKIEGO.
28 sierpnia – 13 września
Tadeusz KARPIŃSKI z Politechniki Warszawskiej zwycięża na szybowcu
„AKAR” w I Polskim Konkursie Ślizgowców na terenie Czarnej Góry w Białce k. Zakopanego.
sierpień
Na lotnisku Mokotowskim II Krajowy Lot Okrężny z udziałem 21 samolotów, który ze względu na
trudne warunki atmosferyczne ukończył tylko jeden pilot.
1924
styczeń
W Warszawie powstaje Komitet Wojewódzki LOPP.
marzec
„Lot Polski” staje się oficjalnym organem LOPP.
5 października
Wychodzi pierwszy numer miesięcznika „Młody Lotnik”, pisma Polskiego Lotniczego
Związku Młodzieży, którego wydawcą i redaktorem jest student prawa Uniwersytetu Warszawskiego – Jerzy
OSIŃSKI.
październik
Na Politechnice Warszawskiej powstaje Katedra Aerodynamiki.
1925
25 lutego
Zbigniew BABIŃSKI dokonuje na lotnisku Mokotowskim oblotu samolotu Jerzego
DĄBROWSKIEGO D-1 „Cykacz”.
16 - 22 września
Ludomir RAYSKI z mechanikiem Leonardem KUBIAKIEM wykonuje na samolocie Brequet
XIX B2 Rajd Śródziemnomorski na trasie: Warszawa – Paryż – Madryt – Casablanka – Tunis – Ateny – Stambuł –
Warszawa (8000 km).
25 października
I Krajowe Zawody Balonowe o Puchar Przechodni Aleksandra Wańkowicza w Warszawie.
grudzień
W podziemiach Nowej Kreślarni na Politechnice Warszawskiej powstają warsztaty lotnicze Sekcji
Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej, w których rozpoczęto budowę samolotów
sportowych, zaprojektowanych przez członków sekcji: Stanisława ROGALSKIEGO, Stanisława WIGURĘ,
Jerzego DRZEWIECKIEGO (od pierwszych liter ich nazwisk samoloty oznaczano skrótem – RWD).
1926
23 maja
Na lotnisku Mokotowskim I Wszechpolski Konkurs Modeli Latających
Bolesław ORLIŃSKI z mechanikiem Leonardem KUBIAKIEM wykonuje na
samolocie Brequet XIX B2 przelot rajdowy na trasie: Warszawa – Moskwa – Kazań – Omsk – Krasnojarsk – Czyta
– Charbin – Mukden – Heidzo – Tokio i z powrotem nieco zmienioną trasą do Warszawy (22 600 km).
1927
14 marca
Sejm Uchwalił ustawę „Prawo Lotnicze”.
Kazimierz CHORZEWSKI
„Z Dawnych Lotów”
Wyd. MON 1979 r.
„ Zdecydowano oddać sprawy lotnictwa cywilnego Ministerstwu Kolei Żelaznych, które powołało do życia
dwuosobowy referat żeglugi powietrznej. I znowu kłopot. Referat powinien być przecież w jakimś wydziale, ale w
3
którym? Ludzi znających się na „aeroplanach” w Ministerstwie Kolei nie było; tam byli ludzie stateczni,
przywiązani przez całe swoje życie zawodowe do szyn, wagonów i parowozów. Po długich namysłach zdecydowano.
że referat żeglugi powietrznej będzie podlegał wydziałowi....kolei ...wąskotorowych i miejskich. (...) Poważne też
kłopoty były z właściwym zakwalifikowaniem pilotów cywilnych do grupy zawodowej. Wyłonił się problem, czy pilot
jest pracownikiem umysłowym czy fizycznym? Ci co mieli decydować, absolutnie nie orientowali się w rodzaju
pracy wykonywanej przez pilota samolotu. Spece ci doszli do wniosku, że pilot pracuje tylko rękami i nogami, a
więc głowa do tego nie jest potrzebna, bo – najmniej ważna. Wobec powyższego lotnik to tylko pracownik fizyczny,
a nie umysłowy. A jeżeli to jest pracownik fizyczny, to do której grupy fachowej go przydzielić? Może do
metalowców? Nie pasuje, bo chociaż samoloty mają części metalowe, głównym tworzywem jest drewno. To może w
takim razie zaliczyć pilotów do pracowników przemysłu drzewnego? Ale tu znak równania pomiędzy stolarzem i
pilotem to także jakoś nie pasuje. Zaraz, zaraz. Przecież pilot to pracownik fizyczny i należy go zakwalifikować
według czynności jakie wykonuje. Prowadzi samolot. A czym prowadzi? Rękoma i nogami. Ale ręce obsługują , za
pomocą drążka sterowego stery w dwóch płaszczyznach, a nogi orczykiem, tylko ster kierunkowy, a zatem więcej
pracuje wykonują ręce. Znaleźli rozwiązanie. Przecież jasne – pilot jest pracownikiem fizycznym w grupie...
rękodzielników.”
14 - 21 sierpnia Udział polskich pilotów w Międzynarodowych Zawodach Lotniczych w Zurychu. Aleksander
CICHOCKI zajął dwukrotnie drugie miejsce: w locie alpejskim i w konkursie prędkości.
sierpień
Udział polskich pilotów w I Locie Małej Ententy i Polski w Jugosławii. Załoga Franciszek ŻWIRKO
– Władysław POPIEL zajęła drugie miejsce.
wrzesień
Oblot w Warszawie samolotu sportowego WR-1, konstrukcji studentów Politechniki: Stanisława
WIGURY i Stanisława ROGALSKIEGO.
8 - 9 października Kazimierz KALINA z Warszawy zwycięża w I Konkursie Krajowym Awionetek na samolocie
JD-2, rozegranym na lotnisku Mokotowskim.
Z KRONIKI 75-LECIA
AEROKLUBU WARSZWSKIEGO
1927
19 października
Z inicjatywy redakcji „Młodego Lotnika”, przy czynnym wsparciu Sekcji Lotniczej Koła
Mechaników Studentów Politechniki Warszawskiej, powstaje w Warszawie pierwszy w kraju Aeroklub Akademicki
Warszawski, który za główny cel stawia sobie szkolenie młodzieży w pilotażu samolotowym, dotychczas dla niej
niedostępnym. Uchwalono statut, program pracy, wybrano radę oraz zarząd aeroklubu. Pierwszym prezesem AAW
został red. Jerzy OSIŃSKI. Utworzono dwie sekcje samolotowe: szkolną i treningową. Kierownik pierwszej (jak
również szkoły pilotów) - Jerzy WIDAWSKI; kierownik drugiej - Tadeusz KARPIŃSKI. Kierownik sekcji
warsztatowej - Władysław KORBEL.
8 listopada
15 listopada
Pierwsze zebranie rady klubu: przewodniczący - Jan PŁUŻAŃSKI.
Wojsko przyznało aeroklubowi 3 samoloty Caudron G-3, a LOPP subsydium na szkolenie.
30 listopada Rozstrzygnięto konkurs na znaczek klubowy (wpłynęły 23 projekty). Zarząd wybrał propozycję
Jadwigi Tittenbrun (złoty samolot na tle biało-czerwonej szachownicy).
1grudnia
AAW liczył 62 członków (48 zwyczajnych i 14 nadzwyczajnych).
15 grudnia
Na Zamku Królewskim w Warszawie nastąpiła oficjalna inauguracja działalności Aeroklubu
Rzeczypospolitej (ARP), władzy zwierzchniej polskiego lotnictwa sportowego. Na czele Rady i Zarządu ARP stanął
książę Janusz RADZIWIŁ, sekretarzem generalnym został Bogdan KWIECIŃSKI.
grudzień
Na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej utworzono Katedrę Budowy Samolotów,
prowadzoną przez inż. Gustawa MOKRZYCKIEGO
1928
17 stycznia
osób.
Rozpoczęcie w AAW pierwszego teoretycznego kursu pilotażu samolotowego. Uczestniczyło 69
10 marca
Komitet Wojewódzki LOPP w Łodzi ofiarował Aeroklubowi Warszawskiemu samolot konstrukcji
Władysława Kozłowskiego.
15 marca
30 marca
Sprowadzono z Bydgoszczy samoloty Caudron G-3, przyznane w listopadzie 1927 r.
Odbyło się II zebranie sprawozdawczo-wyborcze.
4
5 czerwca
AAW otrzymuje od wojska wycofane z eksploatacji samoloty Hanriot, przenośny hangar
brezentowy oraz prawo użytkowania skrawka lotniska Mokotowskiego w jego północno-zachodniej części, od
strony ulicy Wawelskiej.
25 czerwca
Pierwsza grupa pięciu pilotów rozpoczyna szkolenie samolotowe w szkole AAW na Polu
Mokotowskim pod kierunkiem inst. Jerzego WIDAWSKIEGO.
lipiec
Rozpoczyna szkolenie samolotowe druga grupa pięciu pilotów w szkole AAW na Polu
Mokotowskim pod kierunkiem inst. Olimpiusza NARTOWSKIEGO.
Witold RYCHTER „Skrzydlate Wspomnienia” WKŁ 1980
„. Trzeba było w dziedzinie pilotażu zaczynać od początku. „Limpek” Nartowski uświadomił mnie dokładnie, o co
chodzi i jak posługiwać się drążkiem sterowym, zwanym w owych czasach „knyplem” (od niemieckiego wyrazy
„Knϋppel” – kij, pałka) lub „drągiem”, oraz jak operować orczykiem steru kierunkowego, działającego jak ster
łodzi lub statku. Ukrywszy się zatem w mieszkaniu uczyłem się wyimaginowanych ruchów sterami przy
wyobrażanym starcie, locie po prostej, zakręcie, czyli ówcześnie zwanym wirażu, podczas lotu ślizgowego przy
zbliżaniu się do lądowania, czyli „planowaniu” (od francuskiego „planeur” – szybowiec, samolot bez silnika) oraz
przy samym lądowaniu. Wyćwiczywszy w ten sposób koordynację ruchów obu dłoni (lewa – na dźwigience, czyli
„manetce”, gazu) i obu nóg; teoretycznie umiałem już latać!”
wrzesień
Jerzy DRZEWIECKI dokonuje oblotu prototypu samolotu RWD-1.
1 października
Powstanie z inicjatywy AAW - Związku Aeroklubów Akademickich.
1929
2 czerwca
Uroczystość wręczenia dyplomów pierwszym ośmiu pilotom samolotowym wyszkolonym w AAW.
Uroczystość pasowania na „rycerzy knypla” połączonej z przyznaniem herbów lotniczych przygotował i prowadził
prof. Tadeusz PRUSZKOWSKI.
6 czerwca
Bolesław ORLIŃSKI zostaje honorowym członkiem Zarządu AAW.
17 –22 czerwca
Jerzy DRZEWIECKI i Stanisław WIGURA na RWD-1 wykonują przelot Warszawa - Lublin
- Kraków - Katowice - Poznań - Warszawa.
lipiec
Jerzy DRZEWIECKI dokonuje oblotu prototypu samolotu RWD-2.
2 – 20 sierpnia
Członkowie AAW biorą udział w organizacji polskiego odcinka Warszawa – Poznań, I
Międzynarodowych Zawodów Samolotów Turystycznych „Challenge 1929”. Polskie załogi nie uczestniczą w
Zawodach.
Franciszek ŻWIRKO i Stanisław WIGURA wykonują na samolocie RWD-2 rajd
wokół Europy o długości5 000 km w czasie 42 h.
6 października
Franciszek ŻWIRKO zwycięża na samolocie RWD-2 w I Locie Południowo-Zachodniej
Polski w Krakowie.
10 października
Zakończenie II praktycznego kursu samolotowego. Kursem kierował Witold RYCHTER.
Dyplomy otrzymało 11 pilotów, m. in. Antoni KOCJAN, Zbigniew OLEŃSKI, Kazimierz PLENKIEWICZ
19 października
Franciszek ŻWIRKO z pasażerem Antonim KOCJANEM ustanawia na samolocie RWD-2
pierwszy dla Polski rekord świata – wysokość lotu 4004 m.
17 listopada
Na Walnym zebraniu AAW nastąpiło połączenie dwóch sekcji samolotowych: szkolnej i
treningowej w jedną – Sekcję Lotniczą. Kierownikiem sekcji został Stanisław ROGALSKI. Wybrano też nowy
zarząd aeroklubu. Prezesem został Tadeusz HALEWSKI, wiceprezesem d.s. technicznych Stanisław PRAUSS.
1930
6 stycznia
LAUDAŃSKI.
W wypadku lotniczym w Lublinie ginie Szef Mechaników Samolotowych AW Władysław
23 lutego
W wypadku lotniczym na samolocie JD-2 ginie wraz Franciszkiem MAKOWSKIM jeden z
założycieli AAW Karol TRZETRZEWIŃSKI „Lolek”.
5
15 maja
AAW otrzymuje od LOPP hangar samolotowy. Składana konstrukcja hangaru przetrwała wojnę i
do lat 90-tych była użytkowana przez Instytut Techniki Budowlanej w Warszawie.
25 maja
Udział załogi AAW w mityngu lotniczym w Brnie.
20 lipca – 7 sierpnia
Pierwszy udział polskich załóg w II Międzynarodowych Zawodów Samolotów
Sportowo-Turystycznych „Challenge”. Najlepsza polska załoga na RWD-2: Stanisław PŁONCZYŃSKI –
Władysław KORBEL zajęła 19 miejsce na 35 sklasyfikowanych.
ŻWIRKO i WIGURA uczestniczący na RWD-4 w „Challenge” nie ukończyli zawodów. Urwanie zaworu w
silniku lądowanie koło Saragossy spowodowało konieczność pozostawienia samolotu w Hiszpanii.
22 lipca
W Zawodach Młodych Pilotów zwyciężył Antoni KOCJAN.
lipiec
W Warszawie wychodzi pierwszy numer miesięcznika lotniczego „Skrzydlata Polska”, powstałego z
połączenia „Młodego Lotnika”, śląskiego „Pilota” oraz poznańskiego „Sportu Motorowego”. „Skrzydlata Polska”
staje się organem aeroklubów i turystyki lotniczej. Redaktorem naczelnym jest Jerzy OSIŃSKI.
sierpień
Przeniesienie warsztatów Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów PW z podziemi
Politechniki do budynku na Okęciu wybudowanego z funduszy LOPP.
7 września
w Krakowie.
Franciszek ŻWIRKO zwycięża ponownie na RWD-2 w II Locie Południowo-Zachodniej Polski
24 października
Zebranie połączeniowe klubów: AAW i Stołecznego Klubu Lotniczego.
30 listopada
Odbywa się V walne zebranie sprawozdawczo-wyborcze. Kierowanie sekcją latania w AAW
powierzono Mieczysławowi PRONASZCE.
1931
1 stycznia
Aeroklub Akademicki Warszawski zmienia nazwę na: AEROKLUB WARSZAWSKI, po
przyłączeniu się do niego Stołecznego Klubu Lotniczego zrzeszającego grupę wojskowych pilotów rezerwy.
22 stycznia
Zarząd Aeroklubu Warszawskiego podjął uchwałę o utworzeniu Sekcji Szybowcowej, której
kierownictwo powierzono Zbigniewowi OLEŃSKIEMU.
30 stycznia – 1 lutego
Załogi warszawskie zajmują drugie (Mieczysław PRONASZKO – Stanisław
WIGURA na RWD-4) i trzecie miejsca (Tadeusz PRUSZKOWSKI – Władysław KORBEL na samolocie Moth)
w I Lubelsko-Podlaskich Zimowych Zawodach Lotniczych.
1 lutego – 5 maja Stanisław SKARŻYŃSKI z mechanikiem Andrzejem MARKIEWICZEM na samolocie PZL
Ł-2 wykonują przelot dookoła Afryki (25 700 km).
5 – 16 marca
Rajd czterech samolotów AW do Estonii trasą Warszawa – Wilno – Ryga – Tallin i z powrotem.
21 marca
W Warszawie ginie śmiercią lotnika, podczas oblotu prototypu samolotu-amfibii, pil. inż. Zygmunt
PUŁAWSKI, wybitny konstruktor samolotów w wytwórni PZL, członek AW.
25 maja
Dwie załogi AW uczestniczą w Mityngu Lotniczym w Zagrzebiu (Jugosławia).
31 maja
Święto klubowe AW. W czasie uroczystości dyplom pilota samolotowego otrzymały m. in. Hanna
HANNEBERG i Wacława CZYŻEWSKA jako pierwsze kobiety w AW.
12 czerwca
Decyzja Komisarza m. st. Warszawy o wpisaniu do Rejestru Stowarzyszeń i Związków pod nr 1425
Stowarzyszenia pod nazwą „AEROKLUB WARSZAWSKI”.
7 sierpnia
Franciszek ŻWIRKO ze Stanisławem PRAUSSEM podejmuje na samolocie RWD-7 próbę
pobicia rekordu świata wysokości lotu; uzyskany wynik – 5996 m – nie został przez FAI zatwierdzony.
16 sierpnia
Mieczysław PRONASZKO i Stanisław WIGURA na RWD-5 zwyciężyli w III Locie PołudniowoZachodniej Polski.
6 - 16 września
Pierwsza Wyprawa Szybowcowa A. W. do Polichna.
24 września
Franciszek ŻWIRKO i Stanisław WIGURA na RWD-5 zwyciężyli w IV Krajowych
Zawodach Lotniczych.
6
1932
13 marca
Na VII zebraniu sprawozdawczo-wyborczym prezesem wybrany został poseł RP Jan RUDOWSKI.
19 kwietnia
W Aeroklubie Warszawskim powstaje na prawach sekcji
Koło Młodzieży, którego prezesem zostaje Jan STASZEK. Klub funkcjonuje we własnym pięciopokojowym
apartamencie przy ul. Lwowskiej.
25 kwietnia
Aeroklub Warszawski otrzymał od Ministerstwa Komunikacji hangary i warsztaty zwolnione
przez PLL LOT, który przeniósł się na lotnisko Okęcie.
28 kwietnia
Pionierskie próby lotów szybowcowych nad Warszawą. Szczepan GRZESZCZYK na
szybowcu SG-21 „Lwów”, wyholowany przez Stanisława SKARŻYŃSKIEGO na wysokość 980 m odbywa 30
minutowy lot nad miastem.
28 maja
burzowy.
Szczepan GRZESZCZYK, po starcie z lotniska Mokotowskiego wykonuje pierwszy w Polsce lot
12 lipca
Jerzy DRZEWIECKI z Jerzym WEDRYCHOWSKIM na RWD-7 ustanowili rekord świata
prędkości lotu (178,748 km/h).
18 - 19 lipca Na Polu Mokotowskim odbywa się Międzynarodowy Mityng Lotniczy zorganizowany przez
Aeroklub Warszawski. W mityngu wzięło udział 30 000 widzów.
28 sierpnia
Franciszek ŻWIRKO i Stanisław WIGURA na samolocie RWD-6 zwyciężają w III
Międzynarodowych Zawodów Samolotów Sportowo-Turystycznych „Challenge” w Berlinie.
11 września
Franciszek ŻWIRKO i Stanisław WIGURA giną śmiercią lotników w katastrofie samolotu
RWD-6 w Cierlicku Górnym w Czechach.
30 września
Jerzy DRZEWIECKI i Antoni KOCJAN ustanawiają na samolocie RWD-7 rekord świata w
wysokości lotu – 6023 m.
13 października
Kolejowy LOPP.
Aeroklub Warszawski otrzymuje 2 samoloty RWD-5 ufundowane przez Warszawski Komitet
1933
styczeń
Jerzy DRZEWIECKI „Bysio” oblatuje prototyp samolotu szkolnego RWD-8.
styczeń
Powstaje w AW Sekcja Turystów zrzeszająca pilotów turystycznych.
15-26 lutego
Na lotnisku Mokotowskim odbywa się pierwszy w Polsce szybowcowy kurs lotów wleczonych z
udziałem pilotów AW Tadeusza CIASTUŁY i Zbigniewa OLEŃSKIEGO (szybowce SG-21 za samolotami
Hanriot 28 i PZL-5).
luty
Przy LOPP powołano Fundację im. Żwirki i Wigury.
marzec
Zarząd AW występuje do władz m.st. Warszawy z inicjatywą budowy lotniska na Gocławiu. Na
zlecenie AW dokumentację lotniska oraz meliorację terenu opracowuje arch. inż. Wilhelm HENNEBERG, stryj
pilotki aeroklubu.
12-28 kwietnia
Piloci AW: Tadeusz HALEWSKI na RWD-5, Adam KROPIŃSKI na PZL-19, Jerzy
ORŁOWSKI na PWS-12 uczestniczą w Rajdzie Bałkańskim.
15 kwietnia
Lot dookoła Polski Stanisława SKARŻYŃSKIEGO na samolocie
RWD-5bis (1650 km).
7-8 maja
Stanisław SKARŻYŃSKI wykonuje na RWD-5bis przelot nad Atlantykiem Południowym, z St.
Louis (Afryka Zach.) do Maceio (Brazylia), ustanawiając rekord świata odległości przelotu bez lądowania (3582 km
w czasie 20h 30min.).
14-23 maja
Udział Roberta HIRSZBANDA z Bogdanem KWIECIŃSKIM na RWD-5 w Rajdzie
Algiersko-Marokańskim, w którym za rajd pustynny (3500 km) zdobyli Puchar Cudzoziemców.
7
24-25 maja
Na lotnisku Mokotowskim odbywa II Międzynarodowy Mityng Lotniczy z udziałem pilotów
AW. Prezentowane są m.in. akrobacja lustrzana na P-6, akrobacja zespołowa „Trójki Pawlikowskiego” na PWS-10
oraz wielohol trzech szybowców za samolotem R-XIII.
sierpień
Członkiem AW zostaje Kazimierz CHORZEWSKI, dotychczasowy członek Aeroklubu
Lwowskiego rozpoczyna pracę oblatywacza w RWD oraz aktywną działalność w aeroklubie.
2-4 września
Franciszek HYNEK i Zbigniew BURZYŃSKI zwyciężają na balonie „Kościuszko” w 21
Międzynarodowych Zawodach Balonów Wolnych o nagrodę im. Jamesa Gordona Bennetta w Chicago.
15 września
W AW powstaje sekcja balonowa, której kierownikiem zostaje Józef RZECZYŃSKI.
październik
Stanisław LATWIS i Romuald SZUKIEWICZ wykonują na RWD-5 lot turystyczny do
Austrii, Węgier i Jugosławii.
1934
1 stycznia
Zmiana nazwy w AW sekcji latania na sekcję samolotową.
1 lutego
W Lubelsko-Podlaskich Zawodach Zimowych zwyciężyła załoga AW: Lech KARCZEWSKI i
Eugeniusz PRZYSIECKI.
25 marca
Lokal klubowy przeniesiono z ul. Lwowskiej do budynku dawnego portu lotniczego na Polu
Mokotowskim.
kwiecień
Wydano skrypt „Technika elementarnego latania szybowcowego” zawierający wykłady Zbigniewa
OLEŃSKIEGO, W. CHALLIERA, W. STĘPNIEWSKIEGO, NIEMCZEWSKIEGO, Stanisława
MADEYSKIEGO wygłoszone na Teoretycznym Kursie Szybowcowym.
21 maja
W Locie Północno-Wschodniej Polski zwyciężyła załoga AW: IWANOWSKI i OSIŃSKI.
31 maja
Zbigniew OLEŃSKI wyholowany na szybowcu Komar przez Jerzego RZEWNICKIEGO, lata
nad Warszawą 6 godzin 22 minuty.
1 czerwca
Pilot AW Piotr GLIWIŃSKI ustanowił szybowcowy rekord Polski wysokości – 2225 m
2-3 czerwca
VI Lot Południowo-Zachodniej Polski w Krakowie, nazwany po raz pierwszy imieniem
Franciszka ŻWIRKI. Drugie miejsce zajęła załoga:
Jerzy DRZEWIECKI – Leszek DULĘBA na RWD-6bis.
28 sierpnia – 16 września IV Międzynarodowe Zawody Samolotów Turystycznych „Challenge-1934” w
Warszawie na Polu Mokotowskim. Podwójne zwycięstwo polskich załóg na RWD-9: Jerzego BAJANA z
Gustawem POKRZYWKĄ i Stanisława PŁONCZYŃSKIEGO ze Stanisławem ZIENTKIEM.
Ryszard WITKOWSKI „Sześć stopni swobody II” TNOIK Toruń 1998
„Pierwszą lotniczą zabawkę, samolot ze sklejki, otrzymałem od matki po zwycięstwie Żwirki i Wigury w
Challenge’u w 1932 roku. Gdy Bajan z Pokrzywką powtórzyli ten sukces w 1934 roku, podjąłem próbę zbudowania
modelu RWD-9 własnymi siłami. Potem zacząłem chłonąć wszystkie dostępne książki lotnicze, zbierać wycinki
prasowe i ilustracje, i po kilka razy chodzić na lotnicze filmy, jakie trafiły na ekran milanowskiego kina „Oaza””.
23 września
22 Międzynarodowe Zawody Balonów Wolnych o nagrodę im. Jamesa Gordona Bennetta w
Warszawie. Podwójne zwycięstwo polskich załóg: Franciszka HYNKA z Władysławem POMASKIM – balon
„Kościuszko” i Jana ZAKRZEWSKIEGO ze Zbigniewem BURZYŃSKIM – balon „Warszawa II”.
1935
18 stycznia
Uchwała Zarządu AW o uznaniu Koła Balonowego w Legionowie za filię Aeroklubu
Warszawskiego. Kołu przewodniczył Stefan NOWICKI.
29 maja
W katastrofie lotniczej podczas lotu z uczniem zginął Stanisław LATWIS wychowanek klubu i
kompozytor "Marsza Lotników".
8-16 czerwca
Pierwszy w Polsce kurs akrobacji szybowcowej w Warszawie z udziałem pilotów AW.
Trenowano na szybowcu CW-7 „Sokół”.
8
26 czerwca
Odbyło się X Walne Zebranie Aeroklubu Warszawskiego. Na Prezesa wybrano prof. Tadeusza
PRUSZKOWSKIEGO. Godność członka honorowego otrzymali: poseł Jan RUDOWSKI i inż. Stanisław
PRAUSS.
lipiec
Zawodach Balonowych zwyciężyli Stanisław ŁOJASIEWICZ i Franciszek JANIK na balonie
"Syrena" wyprodukowanym dla AW w zakładach w Legionowie.
11 sierpnia W Zlocie Gwiaździstym do Łodzi zwyciężyła załoga AW Edward PETEREK i Jan KUBALACZAK
na samolocie RWD-5.
14-15 września
Mityng lotniczy na Polu Mokotowskim. Pokaz lotu holowanego samolotu RWD-8 z
niepracującym silnikiem i bez śmigła (pilot Szczepan GRZESZCZYK) za samolotem R-XIII (pilot Jerzy
RZEWNICKI). Pokaz startów i lądowań na RWD-9 w wykonaniu Kazimierza CHORZEWSKIEGO oraz tzw.
„ślimaczy wyścig” pomiędzy wiropłatem Cierva C-30 (pilot Bolesław STACHOŃ) oraz RWD-9.
18 września
23 Międzynarodowe Zawody Balonów Wolnych o nagrodę im. Jamesa Gordona Bennetta w
Warszawie. Podwójne zwycięstwo polskich załóg: Zbigniewa BURZYŃSKIEGO z Władysławem WYSOCKIM
– balon „Polonia II” i Antoniego JANUSZA z Ignacym WAWRZCZAKIEM – balon „Warszawa”. Było to
trzecie, kolejne zwycięstwo polskich pilotów więc Puchar został zdobyty na własność dla Polski.
22września – 6 października
Pionier warszawskiego szybownictwa Zbigniew OLEŃSKI zwyciężył na
szybowcu „Komar” w pierwszej grupie na III Krajowych Zawodach Szybowcowych w Ustianowej.
październik
Rząd RP podjął decyzję o budowie w Warszawie nowych lotnisk.
Na mocy tej decyzji tereny AW na Gocławiu zostały przejęte pod budowę lotniska komunikacyjnego a w zamian
Skarb Państwa miał wybudować lotnisko sportowo-usługowe na Bielanach. Aeroklub Warszawski miał otrzymać
trzy hangary i budynek portowy.
„.(..) Aeroklubowi groziło już na serio „wykwaterowanie”, albowiem lotnisko Mokotowskie przeznaczone było do
parcelacji i zaprojektowane już zostały nowe ulice i place. Trzeba było więc pilnie zabrać się do przeniesienia,
które mało nastąpić najdalej za dwa lata. Przeprowadziliśmy już pomiary terenów przyznanych nam przez Zarząd
Miejski na Gocławiu. Ministerstwo Komunikacji położyło jednak ciężką dłoń na naszych projektach, przejęło
„opiekę” nad Gocławiem wraz z wykonanymi już przez nas pracami wstępnymi i orzekło, że Gocław będzie
reprezentacyjnym lotniskiem komunikacyjnym, a my mamy przenieść się ewentualnie na Bielany. Na Gocław
musiałby się przeprowadzić LOT, a Okęcie stałoby się lotniskiem wyłącznie wojskowym. Bardzo nam to było nie w
smak, gdyż zaangażowaliśmy w lotnisko Gocławskie znaczne fundusze, ale wyboru nie było, gdyż i LOPP popierała
koncepcję Ministerstwa. Cóż mógł poradzić Aeroklub Warszawski ze swoimi 314 członkami i 231 pilotami. Trzeba
było zmienić zamierzenia i przestawić się na nową sytuację, której nie będzie można dojeżdżać do lotniska w kolka
minut tramwajem, lecz trzeba będzie jechać poza miasto i przemierzać 2 kilometry pieszo od ostatniego przystanku
tramwajowego.”
17 grudnia
Międzynarodowa Federacja Lotnicza FAI przyznała dyplomy i Srebrne Odznaki Szybowcowe.
Otrzymało je 19 Polaków, w tym 4 z Aeroklubu Warszawskiego: Wiktor SZYDŁOWSKI – nr 4 (186), Kazimierz
PLENKIEWICZ – nr 11 (189), Edward PETEREK – nr 13 (191) i Jerzy RÓŻAŃSKI – nr 19 (197).
1936
29 marca
Zbigniew BURZYŃSKI z Konstantym JODKO-NARKIEWICZEM ustanawiają na balonie
„Warszawa II” rekord świata wysokości lotu – 10 853 m.
24 maja
Walne Zgromadzenie Aeroklubu Warszawskiego wybiera na Prezesa wiceministra Komunikacji inż.
Juliana PIASECKIEGO, wyszkolonego w AW na pilota sportowego w 1935 r.
28 maja
Oblot pierwszego polskiego wodnoszybowca MT-1, zbudowanego przez studentów Politechniki. W
pracach uczestniczyli piloci AW: A. ONOSZKO, J. PEŁKA, St. PIĄTKOWSKI, W. ULASS i M.
SZCZUDŁOWSKI.
12 lipca
W Krajowych Zawodach Szybowcowych 2 miejsce zajął Edward PETEREK.
23 września
Pierwsze w Polsce skoki spadochronowe z balonu na uwięzi w Legionowie, pod kierunkiem
Stanisława MAZURKA.
9
28 września
W Krajowym Lotniczym Konkursie Turystycznym Juniorów zwyciężyli Andrzej ANCZUKIN
i Jerzy RÓŻAŃSKI na samolocie RWD-8.
19 października
Utworzono Grupę Spadochronową przy Sekcji Szybowcowej.
1937
styczeń
Przeniesienie lokalu klubowego na południową część Pola Mokotowskiego do budynku w Al.
Niepodległości 163.
3 maja
W zlocie samolotowym w Poznaniu zwyciężyła załoga AW: Bolesław KOCJAN i Stanisław
ABRAMSKI na samolocie RWD-8.
maj
Rajd propagandowy 6 samolotów i szybowca akrobacyjnego ‘Sokół” z Aeroklubu Warszawskiego do
Rumunii, Bułgarii, Grecji, Jugosławii, Węgier i Austrii.
12-13 czerwca
I Mistrzostwa Pilotów Aeroklubu Warszawskiego o Puchar „Skrzydlatej Polski”. Tytuł
mistrzowski wywalczył Mirosław MACIEJEWSKI. Startowało 23 pilotów samolotowych.
lipiec
Eugeniusz PRZYSIECKI zajmuje na samolocie RWD-13 pierwsze miejsce w IV Międzynarodowym
Mityngu Lotniczym w Zurychu.
27 września
Na lotnisku Mokotowskim uroczystość przekazania aeroklubom, w tym Warszawskiemu, i
szkołom lotniczym 127 samolotów ufundowanych przez społeczeństwo z inspiracji LOPP.
6 listopada
Stanisław SKARŻYŃSKI otrzymuje od FAI, jako pierwszy nowo ustanowiony Medal Bleriota,
za rekord świata odległości lotu bez lądowania ustanowiony w 1933 r.
1938
16 lutego
Michał OFFIERSKI ustanawia na motoszybowcu „Bąk”, konstrukcji Antoniego KOCJANA,
rekord świata wysokości lotu – 4595 m.
23 lutego
Michał OFFIERSKI ustanawia na motoszybowcu „Bąk”, rekord świata długotrwałości lotu – 5 godz.
24 min. 19 sek.
8 maja
W Krajowych Zawodach Balonowych 2 miejsce zajęli Zygmunt PACIORKOWSKI i Feliks
PACZKOWSKI na balonie "Legionowo".
9 maja
Krzysztof MILLER na szybowcu CW-5 wykonał przelot docelowy 205 km, a Henryk MILICER na
szybowcu PWS-101 przelot otwarty 303 km.
21 czerwca
Przelot otwarty pilota szybowcowego AW Mieczysława URBANA na odległość 428 km, z
Warszawy do Szumska.
12-22 lipca
Kazimierz PLENKIEWICZ zwycięża w VI Krajowych Zawodach Szybowcowych w Masłowie.
25 lipca
W Krajowych Zawodach Lotniczych zwyciężyli Stanisław ABRAMSKI i Władysław
STRONCZYŃSKI, 2 miejsce zajęli Kazimierz KAMOCKI i Władysław TUROWICZ.
28 sierpnia
Pokazy w Gdyni z okazji Święta Lotnictwa z udziałem akrobatów Aeroklubu Warszawskiego.
„Była w Aeroklubie Warszawskim wśród pilotek młodziutka i skromniutka Stefcia Wojtulanisówna, którą – nie
wiadomo, dlaczego – nazywano „Barbarką”. Była wyjątkowo dobrą uczennic, chłonącą każdą uwagę i wskazówkę
instruktora, nie przejawiającą nawet cienia zarozumiałości, jaką odznaczało się wiele kobiet demonstrujących zbyt
jaskrawo swój przydział do latającej braci. Pewnego razu trzeba było wysłać jedną z naszych pilotek do Gdyni, aby
w programie tamtejszego święta lotniczego wykonała akrobację na RWD-10. Kandydatki były dwie, jedna mająca
poparcie samego dyrektora Halewskiego, a druga – skromniutka i cichutka „Barbarka”. Pierwsza była tak
przekonana, że to ją właśnie delegują, iż nie zwracała uwagi na krytyczne uwagi o jej umiejętnościach, a
„Barbarka” pilnie podpatrywała treningi asów akrobacji, nudząc ich do upadłego prośbami o wskazówki, jak
należy prawidłowo wykonywać zawiłe figury powietrzne. Nadszedł dzień, w którym obie kandydatki miały pokazać,
co umieją. Miały wykonać podaną im wiązankę w nakazanej kolejności i w określonym miejscu nad lotniskiem.
Szczerze życzyłem „Barbarce” zwycięstwa. Poleciała najpierw tamta, Wykonała program wprawdzie w nakazanej
kolejności, ale każdej figurze można było coś zarzucić, a niektóre w ogóle były sknocone. Opinia „sędziów”
10
brzmiała: „jak na babsko, to ujdzie”! Potem poleciała „Barbarka” i dała taki koncert akrobacji, jakiego nie
powstydziłby się sam por. Andrzej Włodarkiewicz, as nad asy na RWD-10. Nie tylko kolejność była bez zarzutu, ale
każda figura wykonana spokojnie, pewnie i prawidłowo, przy czym wyraźnie dawało się zauważyć wielkie zacięcie
sportowe, radość życia wyładowującą się w lataniu. Ani jednego błędu, ani jednej niedokładności.
Wbrew powszechnemu przewidywaniu, do Gdyni poleciała „Barbarka” i zrobiła tam furorę, o jakiej nawet nie
marzyła, a miejscowi piloci z uznaniem kręcili głowami, dziwując się jak to Aeroklub Warszawski potrafił wyszkolić
„babsko” w karobacji.”
3-25 września
Rajd Bałtycki pilotów Aeroklubu Warszawskiego (10 samolotów i szybowiec ponad 5000 km).
4 września
Załoga balonu „Wisła”: Jerzy OSIŃSKI, Walenty NOWACKI zwycięża w Warszawie w
zawodach balonowych juniorów.
4-5 września
Antoni JANUSZ i Franciszek JANIK zwyciężają na balonie „LOPP” w 26 zawodach Gordona
Bennetta w Belgii.
1939
1 lutego
Utworzono Koło Studentów AW - członków Oddziału Lotniczego Koła Mechaników Politechniki
Warszawskiej.
22 kwietnia
Stanisław SKARŻYŃSKI wybrany zostaje prezesem Zarządu Polskiego Związku Sportu
Lotniczego – Aeroklubu RP.
20 maja
we Lwowie.
Kazimierz PLENKIEWICZ zwycięża w Międzynarodowych Zawodach Szybowcowych ISTUS
13 czerwca
Tadeusz DERENGOWSKI (kierownik sekcji szybowcowej AW) zajmuje drugie miejsce na
motoszybowcu „Bąk II” w zlocie do Rzymu na I Międzynarodowy Kongres Prasy Lotniczej (reprezentował
„Skrzydlatą Polskę”).
czerwiec
Odbiór techniczny stalowej konstrukcji trzech ocieplanych hangarów dla Aeroklubu
Warszawskiego na lotnisku Bielany. Inwestycję prowadziło Kierownictwo Budowy Lotniska Gocław. Po kapitulacji
Warszawy lotnisko i obiekty przejęła okupacyjna armia niemiecka, gdzie Luftwaffe umiejscowiła swoje lotnisko
pomocnicze. W 1945 r hangary częściowo spłonęły a po odbudowie służyły dla 2 Samodzielnego Pułku Lotniczego
MBP.
sierpień
Aeroklub Warszawski przystąpił do zabezpieczania sprzętu i mienia przed nadciągającą wojną. M.
in. kopano rowy przeciwlotnicze na Polu Mokotowskim.
Aeroklub Warszawski zrzeszał 417 członków ( w tym 8 honorowych), miał 3 filie w Legionowie, DWL i PLL
„Lot”. Posiadał 50 samolotów ( w tym 12 stanowiło własność członków klubu), 6 szybowców i 4 balony wolne.
wrzesień
Grupa pilotów AW ewakuuje sprzęt lotniczy z oblężonej Warszawy na południe kraju i do Rumunii
(Antoni ŻUKOWSKI – RWD-13). Zmobilizowani członkowie AW uczestniczą w walkach obronnych lub
wykonują loty łącznikowe (Jerzy RÓŻAŃSKI latał na trasie Warszawa – Łuck - Warszawa z meldunkami).
1940
1944
Członkowie AW aktywnie walczą z hitlerowskim najeźdźcą:
Tadeusz Arentowicz
Zbigniew Babiński
Stefan Czyżewski
Tadeusz Derengowski
Władysław Burkchard
Teofil Dżiama
Juliusz Gilewicz
Tadeusz Halewski
Zdzisław Henneberg
Robert Hirszbandt
Henryk Iwanowski
Henryk Petryka
Henryk Jackowski
Roland Kalpas
Kazimierz Kamocki
pilot myśliwski Dywizjon 303 RAF
kpt. pilot
inż. pilot ATA
pilot szybowcowy i samolotowy, Batalion
„Parasol”
pilot szybowcowy i samolotowy
pilot
pilot
kpt. pilot ATA
pilot szybowcowy, dowódca Dywizjonu
303 RAF
mjr pilot bombowy RAF
pilot sportowy
pilot szybowcowy, Batalion „Zośka”
pilot turystyczny
pilot myśliwski
instruktor samolotowy
zginął w walce powietrznej
zamordowany w Katyniu
zginął w Anglii w locie transportowym
zamordowany w krakowskim więzieniu na Montelupich
zastrzelony w Warszawie
zamordowany przez Gestapo w Warszawie
zamordowany przez Gestapo w Warszawie
zginął w Anglii w locie transportowym
zginął w bitwie o Anglię
zginął w czasie lotu bojowego
zginął w walce partyzanckiej nad Pilicą
zginął w Powstaniu Warszawskim
zginął w bitwie pod Kockiem
zginął w obronie Francji
zginął w czasie bombardowania
11
Kazimierz Kazimierczak
Witold Krasicki
Antoni Kocjan
Przemysław Kowalski
Władysław Kozłowski
Henryk Krasnodębski
Stefan Kryński
Krzyżanowski „Słoń”
Kazimierz Kula
Antoni Majcherczyk
Jerzy Martin
Tadeusz Matławski
Euzebiusz Mroczek
Julian Maciejewski
Bolesław Makowski
Kazimierz Piasecki
Stefan Pawlikowski
Stanisław Piątkowski
Jerzy Poniatowski
Tadeusz Pruszkowski
Eugeniusz Przysiecki
Rękawek
Władysław Rosiniuk
Stanisław Riess
Mieczysław Pronaszko
Zbigniew Oleński
Zbigniew Wysiekierski
Barbara Wojtulanis
Anna Leska
Jadwiga Piłsudska
Tadeusz Żurakowski
pilot doświadczalny
pilot szybowcowy
inż. pilot, szef komórki wywiadu
lotniczego AK (m. in. akcja V1 i V2)
pilot samolotowy
konstruktor pilot
pilot
kpt. pilot bombowy RAF
pilot bombowy RAF
pilot doświadczalny, kpt. pil. bombowy
RAF
pilot szybowcowy i, pilot bombowy RAF
modelarz
pilot szybowcowy
pilot samolotowy, instruktor
spadochronowy
pilot szybowcowy
mechanik lotniczy
pilot samolotowy, prezes AW
płk pilot myśliwski, dowódca PSP w
Anglii
inż. pilot RAF
pilot samolotowy, instruktor
spadochronowy
pilot samolotowy, prezes AW, rektor
ASP
lekarz, pilot doświadczalny i bombowy
RAF
pilot samolotowy
pilot szybowcowy, samolotowy i
bombowy RAF
pilot samolotowy doświadczalny
pilot AW
pilot samolotowy (absolwent szkoły
pilotów AW z 1929 r). Czołowy pilot
szybowcowy. Propagator szybownictwa
pilot samolotowy, wychowanek AW.
pilotka samolotowa, wychowanka AW.
pilotka samolotowa, wychowanka AW
pilotka samolotowa i szybowcowa,
wychowanka AW
pilot samolotowy, wychowanek AW.
zginął w zderzeniu dwóch samolotów w Anglii
zginął w czasie wojny
zamordowany na Pawiaku
zginął w Anglii
zginął w walce powietrznej
zginął jako oblatywacz samolotu odrzutowego Gloster
Meteor
zginął w Warszawie w walce z Niemcami
zginął w Anglii
zginął na morzu w czasie wojny
zginął w wypadku lotniczym w Anglii
zginął w czasie lotu bojowego we Francji
zamordowany przez Niemców w Warszawie
zginął w czasie bombardowania
zginął w czasie lotu ze zrzutami dla Powstania
Warszawskiego
zginął w Anglii w locie doświadczalnym
w czasie II WŚ dowódca eskadry w 300 Dywizjonie
Bombowym Ziemi Mazowieckiej, dowódca 304 Dywizjonu
Obrony Wybrzeża Ziemi Śląskiej Wing Commander RAF
W czasie Bitwy o Anglię pilot myśliwski w 234, 609
Dywizjonach Myśliwskich. Poległ w czasie walki
powietrznej
W czasie II WŚ pilot w Photographic Reconnaissance Unit,
wykonując na nieuzbrojonym Spitfire’e w końcu 1940 r
wykrył nieobecność na kotwicowisku pancernika Bismarck,
co spowodowało wszczęcie poszukiwań, zakończonych
jego zatopieniem
pilot transportowy FERY
1941
Członkowie Koła Młodzieży Aeroklubu Warszawskiego zaczynają się grupować w pracy
konspiracyjnej wokół ostatniego przed wojną prezesa Koła Leona CZASKIEGO, przystępując do budowy modeli
latających.
20 lutego1942
Pod okupacją niemiecką powstaje Warszawskie Koło Lotnicze z prezesem Andrzejem
TRZCIŃSKIM. Organizuje ono pod kierunkiem Jana KOŹNIEWSKIEGO konspiracyjną modelarnię lotniczą, w
domu na rogu
Al. Niepodległości i Wawelskiej. WKL organizuje pięciokrotnie na Polu Mokotowskim konspiracyjne zawody
modeli latających.
maj 1943
Członkowie WKL rozpoczynają wydawanie i kolportaż pisma „Wzlot”, jedynego
konspiracyjnego pisma lotniczego w okupowanej Europie, którego redaktorem była członkini AW – Maria KANN.
Grupa spadochronowa AW stanowi trzon zorganizowanego przez Armię Krajową Batalionu Strzelców
Spadochronowych „PARASOL”.
Grupa wywiadu lotniczego Armii Krajowej, z inż. Antonim KOCJANEM, uzyskuje i przesyła do
Londynu wiadomości o doświadczeniach z niemiecką bronią odwetową, pociskami V-1 i V-2.
12
3 maja 1944
Grupa dywersyjna AK, pod dowództwem Aleksandra WĄSOWICZA, w wypadzie na lotnisko
na Bielanach niszczy 8 samolotów Luftwaffe.
sierpień - wrzesień 1944
Udział członków Aeroklubu Warszawskiego w Powstaniu Warszawskim.
OKRES POWOJENNY
1945
30 marca
Rozkaz dowódcy lotnictwa WP o wznowieniu wydawania „Skrzydlatej Polski”
2 września
Pierwsze po wojnie Święto Lotnictwa – pokazy lotnicze na Polu Mokotowskim.
20 września
Reaktywowanie działalności Aeroklubu Warszawskiego. Walne Zgromadzenie członków
wybiera Zarząd z prezesem Mieczysławem GRABIŃSKIM. Aeroklub wznawia działalność na południowej części
lotniska Mokotowskiego, od strony Fortu Mokotowskiego, zwanego nowym Polem Mokotowskim.
24 października Postanowienie Prezydenta m. st. Warszawy o ponownym wpisaniu pod nr 31 Aeroklubu
Warszawskiego do Rejestru Stowarzyszeń i Związków. Jako członkowie - założyciele wpisani zostali: Mieczysław
GRABIŃSKI, Witold RYCHTER, Roman NAGÓRSKI, Romuald ROMICKI, Mieczysław KUSNERZ, Ludwik
GARBOWSKI, Romuald FLACH, Polikarp WALEWSKI, Kazimierz CHORZEWSKI, Ryszard BARTEL.
październik
Reaktywowanie w Warszawie działalności Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej, do którego
Zarządu wchodzą przedstawiciele AW.
październik
Rozpoczęcie, w budynku liceum na ul. Hożej 88, teoretycznych kursów szybowcowych i
samolotowych. W kursach uczestniczy ponad 300 osób.
listopad
Decyzja państwowa o budowie na wykupionych przed wojną terenach Gocławia lotniska sportowousługowego.
1946
4 lutego
Rozpoczęcie teoretycznego kursu szybowcowego w Kole Lotniczym Aeroklubu Warszawskiego przy
gimnazjum im. Króla Władysława IV. Kołem kieruje Paweł ELSZTEIN.
4 maja
Rozpoczęto pierwszy po wojnie teoretyczny kurs spadochronowy.
9-10 czerwca
Pierwsze po wojnie ogólnopolskie zawody modeli latających na nowym Polu Mokotowskim,
zorganizowane przez Aeroklub Warszawski i „Skrzydlatą Polskę”.
10 czerwca
Witold SOSZYŃSKI wykonuje w Warszawie pierwszy po wojnie sportowy skok
spadochronowy z samolotu Szpak-2.
28 czerwca
Aeroklub otrzymuje od Ministerstwa Komunikacji do użytkowania cztery samoloty PO-2.
9 lipca
Instruktor spadochronowy AW Witold TRACZ wykonuje jako pierwszy w kraju skok spadochronowy z
samolotu Zuch-2 podczas wykonywania przez ten samolot figury akrobacyjnej (skok z wysokości 600 m. z
opóźnionym otwarciem)
25 lipca
Rozpoczęcie eksploatacji lądowiska na lotnisku Gocław.
sierpień
Praktyczny kurs szybowcowy na turnusie w Radkowie. Uczestniczy 30 pilotów.
27 sierpnia
Załoga Włodzimierz GEDYMIN i Robert FLACH z AW zajęła drugie miejsce na zawodach
samolotowych w Bielsku-Białej.
18 września
Przedstawiciele AW wchodzą do ukonstytuowanego w Warszawie Tymczasowego Zarządu Ligi
Lotniczej: Witold RYCHTER zostaje wiceprezesem, Stanisław STUMPH-WOJTKIEWICZ sekretarzem.
Przez cały rok Prowadzone są prace projektowe, melioracyjne i budowlane na lotnisku Gocław. Prace wykonują
członkowie AW.
1947
13
marzec
Wznowienie funkcjonowania ośrodka szybowcowego w Starej Miłośnie. Prowadzą go instruktor Jan
DZIUBA i mechanik Mikołaj NOWIK. Szkolenie odbywa się za wyciągarką oraz w lotach żaglowych. Do dnia
dzisiejszego na byłym lotnisku a obecnie ośrodku jeździeckim CWKS „Legia” jest użytkowany dawny hangar
szybowcowy.
28 kwietnia
Jerzy OSIŃSKI (pierwszy prezes AW) zostaje pierwszym prezesem nowo powstałego okręgu
stołecznego Ligi Lotniczej.
18 maja
Na XVI Walnym Zgromadzeniu członków AW prezesem zastaje wybrany Jerzy OSIŃSKI.
czerwiec
Aeroklub Warszawski otrzymuje od Aeroklubu Poznańskiego konstrukcję stalową dwóch
poniemieckich hangarów. Konstrukcje ustawiono na wykonanych przez członków klubu fundamentach. Z braku
środków finansowych, do tymczasowego użytkowania przystosowano jedynie hangar nr 2.
„W owym czasie przyszły do aeroklubu, uzyskane z amerykańskiego demobilu, samoloty Piper Cub. Te małe,
dwumiejscowe górnopłaty, napędzane 65-konnym silnikiem Continental, stały się szybko ulubionym sprzętem
pilotów. Były łatwe, oszczędne, miłe. Kto mógł przypuszczać, że za parę lat, jako symbol „amerykańskiego
imperializmu”, zostanę oddane pod ciosy siekiery?
Pierwszy, laszujący lot na Piperze wykonałem 4 lipca 1947 roku z Leonem Powsińskim. Po wydłużonej rundzie
wokół Gocławia, gdy znaleźliśmy się znowu na ziemi, szef rozpiął pasy i wysiadł z ciasnej kabiny.
- Eeee, co się tam będziemy wozić, To przecież automat do latania. Męcz się pan dalej sam. Tylko proszę
pamiętać o podgrzewaczu.
Ostatnie słowa były przypomnieniem o pewnej nieprzyjemnej właściwości silnika Continental, który, przy
najmniejszym nawet przechłodzeniu na zmniejszonym gazie, lubił po prostu gasnąć. Aby temu zapobiec należało
przy wytracaniu wysokości i podchodzeniu do lądowania włączyć podgrzewanie silnika.
Pewnego dnia wyruszyłem na treningową trasę, zaplanowaną na około jedną godzinę lotu. Wytyczyłem ją nad
moim rodzinnym Milanówkiem, Błoniem i Palmirami. (..). Przelecieliśmy nad zrujnowanym śródmieściem
Warszawy i wzdłuż torów PKP dotarliśmy po 15 minutach do Milanówka. Po zatoczeniu kręgu nad osiedlem
skierowaliśmy się na północ, ku Błoniu. Lecieliśmy na wysokości 700 stóp (210 metrów). W Błoniu zauważyliśmy
wielki targ, malownicze skupisko ludzi, wozów i koni. Słysząc brzęczenie silnika, wielu ludzi zwracało głowy ku
niebu, niektórzy wymachiwali rękami, zapraszając niedwuznacznie do lądowania na targowisku.
Nie miałem, oczywiście, najmniejszego zamiaru skorzystać z tego zaproszenia, ale przyszło mi na myśl, że nie od
rzeczy byłoby zademonstrowanie tym targowym entuzjastom lotnictwa samolotu z mniejszej nieco odległości. Nie
namyślając się zatem długo ująłem gaz i położyłem Pipera w spiralę.
No i stało się.
Silnik, któremu w pośpiechu nie włączyłem podgrzewu gaźnika, zrobił to, przed czym ostrzegał Powsiński: zgasł jak
zdmuchnięta świeca. Śmigło stanęło poziomu, samolot z szumem sunął ku ziemi.
Serce skoczyło mi do gardła. Rany, gdzie lądować? Na szczęście przed samolotem wyłoniło się pole buraczane, na
którym pracowały pochylone kobiety. Jak duch przeleciałem nad nimi na wysokości kilku metrów, załamałem tor
lotu, przytrzymałem tak długo, jak się dało samolot nad burakami, i wreszcie klapnąłem bezradnie wśród zielonych
liści.
Postój na ziemi nie trwał długo. Gdy podbiegli ludzie dźwignęliśmy Cuba w sześciu chłopa i przenieśliśmy go na
pobliskie rżysko. Tam uruchomiłem silnik i natychmiast wystartowałem do powrotnego lotu na Gocław. Szef
Powsiński nigdy się o tej przygodzie nie dowiedział.”
7 lipca
Oddany do użytku zostaje drewniany Hangar Nr 1 z zapleczem warsztatowym i klubowym.
7 września
Ostatnie pokazy lotnicze z udziałem pilotów AW na polu Mokotowskim. Ostatni skrawek
historycznego lotniska władze przekazały pod zabudowę miejską.
17 października
Uroczystości 20-lecia Aeroklubu Warszawskiego na lotnisku Gocław z udziałem ministra
Komunikacji Jana RABANOWSKIEGO. Wieczorem spotkanie towarzyskie w PLL LOT.
„W dniu 17 października 1947 roku Aeroklub Warszawski obchodził uroczyście 20-lecie swego istnienia. Dzień był
piękny, słoneczny, prawie letni, toteż na Gocław ściągnęły tłumy warszawiaków. Odbywały się pokazy akrobacji
samolotowej, skoki spadochronowe, loty pasażerskie. Te ostatnie obsługiwaliśmy my, piloci Piperów.
Po południu tłum zaczął rzednąć, a pod wieczór na lotnisku pozostali już tylko piloci, mechanicy i działacze
klubowi. Prezes Jerzy Osiński szerokim uśmiechem demonstrował swoje zadowolenie z imprezy.
Do stojących przy Piperach grupy wawelberczyków podszedł senior samolotowych pilotów AW, inżynier Witold
Rychter.
- Moi drodzy – powiedział – patrzyłem na wasze dzisiejsze loty i doszedłem do wniosku, że dojrzeliście już do
następnego etapu w waszej karierze lotników.
- Jaki etap ma pan na myśli, panie inżynierze? – spytał najszybszy w słowach Marian Ślusarczyk.
14
-
Latanie zawodnicze.”
1948
25 lutego
młodzieży.
Powszechna Organizacja „Służba Polsce” przejmuje od aeroklubów masowe szkolenie lotnicze
14 marca
Po wojnie wykonano w AW 6199 lotów samolotowych i 199 lotów szybowcowych.
24 kwietnia Według stanu na ten dzień, Aeroklub Warszawski posiadał 10 samolotów Piper Cub, po jednym PO-2,
Heinkel Kadet i RWD-21..
kwiecień
Rozpoczęto budowę pierwszego po wojnie motoszybowca „Pegaz” konstrukcji Tadeusza
CHYLIŃSKIEGO.
15 maja
Liga Lotnicza przejmuje od aeroklubów modelarstwo lotnicze i spadochroniarstwo.
6 czerwca
Eliminacyjne zawody samolotowe juniorów w Warszawie. Pierwsze miejsce zajął Marian
ŚLUSARCZYK, drugie – Ryszard WITKOWSKI. Załogi latają na samolotach Piper Cub przygotowanych do
zawodów przez mechaników: Mieczysława KULIGOWSKIEGO, Franciszka CHĄDZYŃSKIEGO, Zygmunta
SKÓRĘ i Jana KIELANA.
22 sierpnia
W Krajowych zawodach Lotniczych warszawska załoga Ludwik KOWALCZYK i Stanisław
CHIC zajmuje drugie miejsce.
6 września
Pokazy lotnicze z okazji Święta Lotnictwa na lotnisku Okęcie z udziałem samolotów AW (9
samolotów Piper Cub w różnych szykach które pilotowali
m. in. Gustaw SIDOROWICZ, Wiktor PEŁKA, Leszek KAMIŃSKI i Michał GOSZCZYŃSKI).
3 października Członek AW Włodzimierz HUMEN wybrany został, z ramienia ARP, pierwszym po wojnie
wiceprezesem FAI na konferencji w Paryżu.
1949
22 – 29 maja
Tadeusz REJNIAK, Jerzy STANISŁAWSKI i Ryszard WITKOWSKI z AW startują w
Krajowych Zawodach Szybowcowych na Żarze.
21-22 lipca
Samolotowy Zlot Gwiaździsty Juniorów w Warszawie (15 załóg na samolotach Piper Cub z 11
aeroklubów). Zwyciężył Tadeusz REJNIAK.
19-21 sierpnia
Załogi warszawskie zajmują trzy pierwsze miejsce na samolotach Piper Cub w X Krajowych
Zawodach Lotniczych, w czasie których rozegrano lot okrężny (700 km) na wieloetapowej trasie z poznania do
Warszawy. Zwyciężyła załoga: Janusz STANISŁAWSKI i Janusz BACHAŃSKI.
22 grudnia
Walne Zgromadzenie Członków AW podejmuje uchwałę o przejściu Aeroklubu Warszawskiego
do Ligi Lotniczej.
grudzień
Początek weryfikacji personelu latającego i działaczy w Aeroklubie Warszawskim; pozbawianie
licencji, zakaz wstępu na lotniska sportowe a nawet aresztowania. Szczególną aktywność w walce z „wrogami ludu”
przejawiali: Janusz Przymanowski, Jerzy Falber i płk Mankiewicz.
1950
28 stycznia
Utworzono pierwszą w kraju Eskadrę Sześciolatki (6 pilotów). W niedługim czasie powstały
też eskadry: trzecia, dwunasta żeńska, trzynasta i piętnasta.
10 maja
Ryszard BITNER uzyskał pierwszy po wojnie warunek do złotej odznaki szybowcowej - przelot
otwarty Warszawa-Wrocław.
31 maja
Udział pilotów AW w tygodniu Ligi Lotniczej . Przewieziono 34 osoby.
3 – 13 czerwca
Udział samolotów Aeroklubu Warszawskiego Ligi Lotniczej w akcji zwalczania stonki
ziemniaczanej wzdłuż wybrzeża morskiego (Świnoujście – Kołobrzeg).
15
21-22 lipca
Piloci AW zajmują na samolotach Żak-3 trzy pierwsze miejsca i zwyciężają drużynowo w II
Gwiaździstym Zlocie Pokoju w Warszawie: T. MALINOWSKI – J. PERKOWSKI, W. MARKOWSKI – St.
MAJEROWSKI, W. MALISZEWSKI – J. KOPACZ.
1 grudnia
W Jeżowie Sudecki na obozie falowym Ryszard BITNER osiągnął wysokość absolutną 5 800 m.,
zdobywając pierwszą dla AW złotą odznakę szybowcową.
1951
1 stycznia
Według stanu na ten dzień, Aeroklub Warszawski zatrudniał 63 pracowników, w tym 23
robotników i 7 kobiet.
24 maja
Rozpoczęło się szkolenia teoretyczne pierwszej grupy skoczków spadochronowych. Utworzono
Sekcją Spadochronową. Pierwszy skok spadochronowy Sekcji Warszawskiej wykonany przez Witolda TRACZA
21 czerwca
Ryszard BITNER ustanawia na szybowcu Mucha rekord Polski w przelocie docelowopowrotnym (Warszawa – Świdnik – Warszawa) 316 km.
1 lipca
Lucyna WLAZŁO ustanowiła na szybowcu Mucha rekord świata kobiet w przelocie docelowopowrotnym 251 km.
10 lipca
Pod kierunkiem Witolda TRACZA rozpoczynają się szkolne skoki spadochronowe.
29 lipca
Zofia ZALEWSKA pobiła szybowcowy rekord krajowy w przelocie docelowym (158 km).
21 września
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanowiła szybowcowy rekord krajowy w przelocie docelowym na
szybowcu dwumiejscowym (158 km).
grudzień
Sekcja Spadochronowa wykonała w 1951 roku 126 skoków
1952
1 lutego
W Konkursie-Plebiscycie na 10 najlepszych szybowników ogłoszonym przez "Skrzydlata Polskę"
Ryszard BITNER zajął 3 miejsce
maj
Ukończono, rozpoczętą w 1947 r budowę hangaru nr 2 na lotnisku Gocław.
5 czerwca
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanowiła rekord świata na szybowcu dwumiejscowym w przelocie
docelowo-powrotnym (164 km).
17 czerwca
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanowiła rekord świata w przelocie po trasie trójkąta 100 km na
szybowcu dwumiejscowym (57,8 km/h)
18 czerwca
Andrzej ABŁAMOWICZ wykonuje w Bielsku, po raz pierwszy w Polsce, beczkę sterowaną na
szybowcu podczas lotu na holu za samolotem.
15 lipca
Witold TRACZ otrzymuje jako pierwszy w AW, a trzeci w kraju, tytuł i odznakę Mistrza Sportu w
spadochroniarstwie.
9 sierpnia
Jerzy BONCHET, Witold LICZBIŃSKI i Witold TRACZ z AW ustanawiają pierwszy rekord
Polski w skoku grupowym z wysokości 4 200 m. z natychmiastowym otwarciem spadochronów ( w rejonie Mińska
Mazowieckiego, skok z trzech samolotów Zlin 26).
wrzesień
Andrzej ABŁAMOWICZ ustanowił na samolocie CSS-13 rekord świata wysokości dla tej
kategorii samolotów – 7 200 m.
grudzień
1953
27 kwietnia
Jerzy BONCHET ustanawia rekord krajowy w skoku z wysokości
3300 m z natychmiastowym otwarciem spadochronu.
16
10 maja
Konferencja zjednoczeniowa organizacji LPŻ, Ligi Lotniczej i Ligi Morskiej w jedną Ligę
Przyjaciół Żołnierza powoduje przejecie Aeroklubu Warszawskiego przez Zarząd Wojewódzki LPŻ w Warszawie;
zmiana nazwy na Centralny Aeroklub LPŻ.
29 maja
Andrzej ZIEMIŃSKI ustanawia na szybowcu Mucha rekord Polski w odległości przelotu
otwartego 615 km (Lisie Kąty – Nieznanów w ZSRR).
Wanda ADAMKOWA ustanawia rekord świata w przelocie docelowym na szybowcu dwumiejscowym (353,6 km).
16 czerwca
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanawia krajowy rekord wysokości i przewyższenia (4230 m).
23 czerwca
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanawia krajowy rekord wysokości i przewyższenia (6380 m) oraz
wysokości absolutnej (6990 m)
26 czerwca
W Lesznie Wlkp. ginie śmiercią lotnika czołowy pilot szybowcowy AW – Ryszard BITNER,
inicjator Całorocznych Zawodów Szybowcowych „Skrzydlatej Polski”, które od 1954 r. nazywane są jego
imieniem.
15 lipca
Ryszarda ROZUM i Witold TRACZ wykonali skok z wysokości 4800 m z natychmiastowym
otwarciem spadochronu
23 sierpnia
Na lotnisku Gocław organizowane przez AW pokazy lotnicze ogląda 50000 widzów.
grudzień
1954
15 maja
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanawia w Lesznie kobiecy szybowcowy rekord świata prędkości
przelotu po trasie trójkąta 100 km – 75, 564 km/h.
24 lipca
Wanda SZEMPLIŃSKA przelotem 555 km zdobyła jako pierwsza kobieta w Polsce a druga na
świecie diamentową odznakę szybowcową.
21 sierpnia
Na lotnisku Gocław pokazy lotnicze z okazji Święta Lotnictwa zorganizowane przez Aeroklub
Warszawski przy udziale Aeroklubu Łódzkiego i PLL LOT.
10 września
lądowania.
Skoczkowie AW ustanawiają trzy pierwsze rekordy krajowe w skokach grupowych na celność
10 października
Józef WÓJCIK zdobywa tytuł spadochronowego mistrza Polski.
5 grudnia
Wanda SZEMPLIŃSKA zostaje wybrana do Rady Narodowej m. st. Warszawy.
grudzień
Sekcja Spadochronowa wykonała w 1954 roku 444 skoki
1955
13 stycznia
Na zebraniu pilotów Aeroklubu Warszawskiego wyłoniono Radę Klubu i rady poszczególnych
sekcji. Przewodniczącym Rady AW zostaje Józef MENET.
1 lutego
Zdzisław DUDZIK zostaje Szefem Wyszkolenia AW.
31 maja
Wanda SZEMPLIŃSKA ustanawia nowy rekord krajowy w przelocie po trasie trójkąta 100 km
na szybowcu dwumiejscowym (64,8 km/h).
20 czerwca
Jerzy ŁOBBODA wykonuje dwa skoki z wysokości 1000m na celność lądowania z opóźnionym
otwarciem spadochronu, ustanawiając rekord świata (24,35 m).
14 lipca
Adam BRZOZA ustanawia rekord krajowy w przelocie po trasie trójkąta 100 km r. na szybowcu
dwumiejscowym (45 km/h).
17 lipca
23 sierpnia
Adam BRZOZA zdobywa tytuł mistrza Polski w kategorii szybowców dwumiejscowych.
Paweł LIPOWCZAN ustanawia rekord świata z 1500 m na celność lądowania (25,2 m).
17
10 września
R. STATULSKA wykonuje skok z wysokości 1000m na celność lądowania z opóźnionym
otwarciem spadochronu, ustanawiając spadochronowy rekord świata.
13 września
Jerzy MICHALSKI zdobywa tytuł szybowcowego wicemistrza Polski juniorów.
5-9 października Zdzisław DUDZIK z AW zostaje pierwszym samolotowym mistrzem Polski, na zawodach
rozegranych w Warszawie.
12 października
Romana SKATULSKA i Jerzy KOSS ustanawiają rekordy świata w spadochroniarstwie.
4 listopada
Włodzimierz HUMEN otrzymuje jako pierwszy działacz polskiego lotnictwa sportowego tytuł
i medal Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej.
23 listopada
Nehru.
Wanda SZEPMLIŃSKA wykonuje w Delhi na szybowcu Bocian przelot z premierem Indii
grudzień
1956
29 stycznia
Na Walnym Zgromadzeniu AW wybrano nową Radę. W jej skład weszli:
Jerzy POMIANOWSKI, Marcin MONIS, Ludwik NATKANIEC, Zdzisław DUDZIK, Zbigniew
ŻUCZKOWSKI, Tadeusz MALINOWSKI i Wacława MARKOWSKI.
luty
Powrót do Aeroklubu dawnych pilotów i działaczy, uprzednio negatywnie zweryfikowanych.
Powrócili m. in. : Franciszek JANIK, Kazimierz PLENKIEWICZ, Władysław RYŻKO, Gustaw
SIDOROWICZ, Janusz SZMIDT, Jerzy SZYMANKIEWICZ, Edward WOJCZYŃSKI, Witold RYCHTER.
marzec
Ukończono, rozpoczętą w 1947 r budowę hangaru nr 2 na lotnisku Gocław.
15 kwietnia
Z udziałem przedstawicieli Aeroklubu Warszawskiego odbywa się zebranie organizacyjne
Lotniczej Komisji Historycznej przy LPŻ.
21 maja
km).
Pelagia MAJEWSKA ustanawia szybowcowy rekord krajowy w przelocie docelowym (353,6
23 maja
(341,9 km).
Pelagia MAJEWSKA ustanawia szybowcowy rekord świata w przelocie docelowo-powrotnym
13 czerwca
Skoczkowie Aeroklubu Warszawskiego; Jerzy KOSS, Romana SKATULSKA i Stefan
ZMYSŁOWSKI, ustanawiają trzy rekordy świata w grupowych skokach na celność lądowania z wysokości 600 m
z natychmiastowym i opóźnionym otwarciem spadochronów.
10 sierpnia
Pelagia MAJEWSKA ustanawia szybowcowy rekord świata w przelocie docelowym (518,6 km).
19-21 września
Paweł LIPOWCZAN ustanowił dwa rekordy świata w skokach na celność lądowania w nocy.
19-21 września Zwycięstwo zespołowe skoczków AW w Spadochronowych Mistrzostwach Polski; Romana
SKATULSKA mistrzynią Polski, a Henryk JAKSIM wicemistrzem Polski.
30 września
Reaktywowanie sportu balonowego, powołano Radę Balonową pod przewodnictwem Zbigniewa
BURZYŃSKIEGO.
6 listopada
Z udziałem członków AW (Andrzej ABŁAMOWICZ, Jerzy ADAMEK, Michał
GOSZCZYŃSKI, Władysław HUMEN, Jerzy Ryszard KONIECZNY, Sławomir MAKARUK, Jerzy
POMIANOWSKI, Tadeusz REJNIAK, Roman SOCHACKI, Jerzy ŚWIĄTEK, Ryszard WITKOWSKI)
powołano Komisją Restytucyjną Aeroklubu Rzeczypospolitej Polskiej (ARP).
15 grudnia
Aeroklub Warszawski otrzymuje sztandar przechodni za zajęcie pierwszego miejsca we
współzawodnictwie między aeroklubami w 1956 r.
16 grudnia
Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie ARP w Warszawie podejmuje uchwałę o wydzieleniu
aeroklubów z Ligi Przyjaciół Żołnierza i usamodzielnieniu się lotnictwa sportowego.
18
28 grudnia
7200m.
Andrzej ABŁAMOWICZ ustanawia na samolocie TS-8 „Bies” rekord świata wysokości lotu –
grudzień
1957
21 stycznia
Odbyło się XXII zebranie sprawozdawczo-wyborcze. Prezesem wybrano Tadeusza
WIĘCKOWSKIEGO.
24 lutego
Reaktywowanie Sekcji Balonowej AW, której kierownikiem został Walenty NOWACKI.
16 marca
Romana STATULSKA i Maria WOJTKOWSKA otrzymują jako pierwsze kobiety w Polsce tytuły i
medale Mistrza Sportu w spadochroniarstwie.
28 kwietnia
spadochronem.
Maria WOJTKOWSKA wykonuje jako pierwsza kobieta w Polsce dwusetny skok ze
5 maja
Grupowy (10 pilotów: Lucyna BAJEWSKA, Jan GAWĘCKI, Sławomir MAKARUK, Andrzej
FUKSIEWICZ, Wiesława ŁANECKA, Bogusław WODZYŃSKI, Stanisław MAJEROWSKI, Wiktor
SZNUROWSKI, Adam BRZOZA, Roman BAJEWSKI) przelot szybowników Aeroklubu Warszawskiego do
ZSRR, w wyniku którego ustanowiono 2 rekordy Polski i zdobyto 9 diamentów za przeloty ponad 500 km.
14 maja
Andrzej ABŁAMOWICZ ustanawia 4 samolotowe rekordy w odległości lotu w obwodzie
zamkniętym, w tym rekord świata (2884,5 km).
26 maja
Pierwszy od 18 lat lot balonu wolnego „Syrena” z lotniska Gocław z załogą AW: Walenty
NOWACKI i Zdzisław DUDZIK.
30 maja
Ludwik NATKANIEC ustanawia samolotowy rekord świata (320,36 km/h).
1 lipca
Pelagia MAJEWSKA zwycięża w Całorocznych Zawodach Szybowcowych "Skrzydlatej Polski" o
memoriał R. Bitnera.
19 lipca
Z lotniska AW na Gocławiu odbyła się pierwsza w historii transmisja telewizyjna.
19 lipca
Ginie w wypadku szybowcowym, mistrz Polski i rekordzista szybowcowy, Adam BRZOZA.
31 lipca
Jan GAWĘCKI zdobywa tytuł szybowcowego mistrza Polski juniorów.
4 września
Tadeusz DULLA wykonuje skok z wysokości 12125 m (nowy rekord Polski).
5 września
Ryszard WITKOWSKI ustanawia na SM-1 pierwszy polski śmigłowcowy rekord świata
prędkości wznoszenia na wysokość 3000 m – 7 min. 48 sek.
8 września
Jerzy ADAMEK w czasie pokazów z okazji Święta Lotnictwa na lotnisku Babice,
zademonstrował po raz pierwszy na świecie, start szybowca Jaskółka za śmigłowcem SM-1, a następnie wiszenie
pod nim „ na śledzia”, wyczepienie się, ślizg na ogon i lądowanie przed trybunami.
Na tych samych pokazach załoga balonu „Syrena” w składzie Zbigniew BURZYŃSKI, Franciszek JANIK,
Walenty NOWACKI wykonuje lot zakończony lądowaniem na Litwie.
19 września
Pięciotysięczny skok spadochronowy po wojnie wykonany w Aeroklubie Warszawskim nad
Gocławiem przez Pawła LIPOWCZANA.
29 października Zdzisław DUDZIK i Stefan MAJEROWSKI zostają samolotowymi wicemistrzami Polski.
4 listopada
Pelagia MAJEWSKA otrzymuje jako pierwsza nowo ustanowiony Medal Czesława Tańskiego.
12 listopada
W Warszawie powstaje Klub Seniorów Lotnictwa, zrzeszający także członków AW.
21 listopada
Andrzej ABŁAMOWICZ ustanawia dwa nowe rekordy samolotowe we wznoszeniu na
wysokość 3000 i 6000 m.
15 grudnia
Na lotnisku Gocław uroczyste obchody z okazji 30-lecia Aeroklubu Warszawskiego.
19
grudzień
30 marca
HUMENA.
Odbyło się XXIII Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Włodzimierza
26 kwietni
3000 m.
Andrzej ABŁAMOWICZ ustanawia samolotowy rekord krajowy we wznoszeniu na wysokość
1 czerwca
Wręczenie trzynastu działaczom dyplomów członków honorowych Aeroklubu Warszawskiego.
1958
7 czerwca
I zawody Balonowe o Puchar Międzynarodowych Targów Poznańskich, Pierwsze trzy miejsca
zajęli warszawiacy: Zbigniew BURZYŃSKI, Franciszek JANIK i Walenty NOWACKI.
18 lipca
Lucyna BAJEWSKA ustanawia na szybowcu „Bocian” w jednym locie dwa rekordy świata: w
przelocie docelowym i otwartym – 489,8 km.
16 sierpnia
Maria WOJTKOWSKA zdobywa w Bratysławie dwa srebrne medale i tytuł drużynowej
wicemistrzyni świata w skokach grupowych na celność lądowania i w punktacji ogólnej kobiet.
31 sierpnia
Balonowych.
Walenty NOWACKI zwycięża w Poznaniu w pierwszych powojennych Krajowych Zawodach
8 września
W katastrofie balonu „Poznań” ginie śmiercią lotnika Franciszek HYNEK, wybitny pilot i
organizator polskiego sportu balonowego.
9 października Spadochroniarki AW: Elżbieta MAKOS, Romana SKATULSKA, Maria WOJTKOWSKA
ustanawiają rekord świata w skoku grupowym z samolotu CSS-12 z natychmiastowym otwarciem spadochrony z
wysokości 8290 m.
28 października Lot warszawskiego balonu „Syrena” nad Tatrami.
grudzień
1959
22 stycznia
Wręczenie Witoldowi RYCHTEROWI, jednemu z najbardziej zasłużonych pilotów i działaczy
Aeroklubu Warszawskiego, Medalu im. Paula Tissandiera, przyznanego przez FAI.
12 marca
W wypadku spadochronowym ginie Zbigniew CHRONIK.
18 marca
Wiesława ŁANECKA zdobywa diamentową Odznakę Szybowcową.
14 maja
Władysław NIESTOJ zostaje mistrzem Polski w kategorii modeli z napędem gumowym.
24 czerwca
km.
Ireneusz KUCHARSKI ustanawia szybowcowy rekord krajowy w przelocie po trasie trójkąta 200
14 lipca
Bogusław WODZYŃSKI z AW zostaje szybowcowym wicemistrzem Jugosławii.
27 sierpnia
Franciszek SZACHIEWICZ zajmuje drugie miejsce w Konkursie Akrobacji Szybowcowej.
8 września
Balon „Warszawa” z załogą: Zbigniew BURZYŃSKI i Stanisław MOSICA, osiąga w 115
minutowym locie wysokość 7000 m.
4 października
Zdzisław DUDZIK i L. WIDAWSKI zostają samolotowymi wicemistrzami Polski.
grudzień
1960
20
2 kwietnia
Odbywa się XXIV Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Jana
ZWIERZYŃSKIEGO.
12 czerwca
Zespół modelarzy AW zwycięża drużynowo w 25-ch Mistrzostwach Polski modeli latających.
18 czerwca
Jerzy ŁOBODDA wykonuje swój 1000 skok spadochronowy z samolotu.
26 czerwca
(387 km).
Lucyna BAJEWSKA ustanawia szybowcowy rekord świata w przelocie docelowo-powrotnym
1 sierpnia
Zygfryd SULISZ z AW zostaje wicemistrzem świata w klasie modeli z napędem silnikowym.
3 września
Zbigniew BURZYŃSKI odbywa swój setny lot balonowy.
14 września
Załoga AW: Sławomir MAKARUK i Jan GAWĘCKI zwycięża na balonie „Syrena” w I
Krajowych Zawodach Balonowych o Memoriał Franciszka Hynka.
2 października
Zdzisław DUDZIK i A. MILKIEWICZ zdobywają tytuły samolotowych mistrzów Polski.
8 października
TRACZ.
10 000 skok spadochronowy w Aeroklubie Warszawskim. Jubileuszowy skok wykonał Witold
grudzień
22 maja
Jerzy ADAMEK zostaje II wicemistrzem szybowcowym Wielkiej Brytanii w klasie standard.
10 czerwca
Pelagia MAJEWSKA zostaje uhonorowana przez FAI Medalem Lilienthala za rok 1960.
3 września
Jerzy KOSIŃSKI z AW zostaje wicemistrzem świata w klasie modeli z napędem gumowym.
1961
3 września
Sławomir MAKARUK zwycięża na balonie „Syrena” w Międzynarodowych Zawodach
Balonowych w Groningen w Holandii.
3 września
Jerzy KOSIŃSKI z AW zostaje wicemistrzem świata w klasie modeli z napędem gumowym
F1B, a ekipa w składzie: J.Kosiński, W.Niestoj i St. Żurad zdobywa tytuł drużynowego mistrza świata.
4 września
Rudolf ZELENT ustanowił krajowy rekord spadochronowy z
wysokości l000 m.
24 września
Polski”.
Krzysztof TRZPIL zwycięża w I Jeżowskich Zawodach Szybowcowych o Puchar „Skrzydlatej
1 października
Sławomir MAKARUK zwycięża w II Krajowych Zawodach Balonowych.
grudzień
25 marca
JAKUBIKA.
Odbywa się XXV Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Michała
1962
24 lutego
Franciszek JANIK i Zbigniew BURZYŃSKI otrzymują od FAI jako pierwsi nowo ustanowione
Dyplomy Honorowe im. Montgolfierów.
18 maja
W nurtach Wisły ginie dwójka spadochroniarzy: Jerzy KOSS i Halina SZNITKO.
10 czerwca
Polski.
Zdzisław DUDZIK i Andrzej KOSKOWSKI zwyciężają w Locie Południowo-Zachodniej
2 września
Jan GAWĘCKI zajmuje na balonie „Polonez” trzecie miejsce w Międzynarodowych Zawodach
Balonowych w Holandii.
21
16 września
lotniczym.
Władysław NIESTÓJ i Bogusław SPUNDA zdobywają mistrzostwa Polski w modelarstwie
20 września
BIKOWSKI.
I Warszawskie Zawody Samolotowe AW. Zwycięża załoga: Jan GAWĘCKI i Zbigniew
29 września
Antoni ŻUKOWSKI, po zakupie od Pawła Zołotowa, z Lublina samolotu Piper Cub SP-AMB,
staje się właścicielem pierwszego po wojnie prywatnego samolotu w Aeroklubie Warszawskim.
10 października
Jerzy ŁĄCKI zwyciężą w I Mistrzostwach Warszawy w Akrobacji Szybowcowej.
14 października
Janusz KRASICKI zwycięża w Krajowych Zawodach Balonowych.
grudzień
1963
20 kwietnia
W Bielsku Białej ginie śmiercią lotnika Sławomir MAKARUK.
12 maja
Załoga Aeroklubu Warszawskiego: Zdzisław DUDZIK i Jerzy ZARĘBSKI (Skrzydlata Polska)
zwycięża we Wrocławiu w Samolotowym Rajdzie Dziennikarzy i Pilotów.
27-30 czerwca
W Zlocie do Morza zwycięża załoga AW Tadeusz i Urszula ŚLIWAKOWIE.
3 lipca
Pelagia MAJEWSKA ustanawia na szybowcu „Foka” rekord świata w przelocie docelowopowrotnym (457 km).
4 lipca
Pelagia MAJEWSKA ustanawia na szybowcu „Bocian” rekord świata w przelocie po trasie
trójkąta 300 km (68,5 km/h).
15 lipca
(562,4 km).
Pelagia MAJEWSKA ustanawia na szybowcu „Bocian” rekord świata w przelocie otwartym
13 lipca
Andrzej KMIOTEK zostaje szybowcowym mistrzem Węgier.
3 sierpnia
Pelagia MAJEWSKA ustanawia na szybowcu „Foka” rekord świata w przelocie po trasie
1 września
Andrzej BAŃSKI zwycięża w Jeżowskich Zawodach Szybowcowych.
22 września
Maria PUCHAR zostaje spadochronową mistrzynią Polski.
30 września
Polski.
Zdzisław DUDZIK i Andrzej KOSKOWSKI zwyciężają w samolotowych mistrzostwach
październik
Jerzy KOSIŃSKI ustanawia 4 rekordy Polski w kategorii modeli z napędem gumowym a
Edmund OSIŃSKI - 2 rekordy w kategorii modeli z napędem silnikowym.
20 listopada
Decyzją Urzędu Spraw Wewnętrznych Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy skreślono z
Rejestru Stowarzyszeń Stowarzyszenie AEROKLUB WARSZAWSKI, zarejestrowane pod nr 31.
grudzień
1964
2 lutego
W Całorocznych Zawodach Szybowcowych o memoriał R. Bitnera po raz trzeci zwyciężą
Pelagia MAJEWSKA.
24 marca
Pelagia MAJEWSKA, jako pierwsza kobieta w lotnictwie sportowym otrzymuje tytuł
Zasłużonego Mistrza Sportu.
5 kwietnia
Odbywa się XXVI Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Romana
PASZKOWSKIEGO.
22
21 czerwca
Andrzej KMIOTEK zdobywa tytuł szybowcowego wicemistrza Polski.
28 czerwca
Rozpoczyna się pierwszy kurs samolotowy LPW na którym rozpoczyna pracę instruktorską
Zbigniew STAROSZ. Wśród uczniów są m. in.: Witold BŁAŻEWICZ, Tadeusz DUNOWSKI, Stanisław
KALINOWSKI, Zygmunt MAZAN, Wacław SIECZKOWSKI, Stanisław SKRZYŃSKI, Krzysztof
WŁODARKIEWICZ, Romuald WOSZCZEROWICZ.
2, 24, 26 września Andrzej ABŁAMOWICZ i Ludwik NATKANIEC ustanawiają cztery rekordy świata na
samolocie odrzutowym TS-11 „Iskra”.
20 września
Róża SOKOŁOWSKA zdobywa tytuł spadochronowej mistrzyni Polski. Maria PUCHAR
zdobywa tytuł wicemistrzowski.
4 października Zespół Aeroklubu Warszawskiego: Zdzisław DUDZIK, Andrzej ADAMKIEWICZ, Waldemar
KWIATKOWSKI zwycięża w Spotkaniu Zespołów Akrobacyjnych w Rzeszowie.
grudzień
1965
9 maja
Załoga AW; Waldemar KWIATKOWSKI – Tadeusz STĘPIEŃ (Kurier Polski) zwycięża w IV
Samolotowym Rajdzie Dziennikarzy i Pilotów.
lipiec
Diamentowe Odznaki Szybowcowe uzyskują Andrzej GADOMSKI, Piotr SZCZEPAŃSKI,
Tadeusz TAŃSKI i Ryszard WITKOWSKI.
sierpień
W XV Warszawskich Zawodach Samolotowych z udziałem 16 załóg zwyciężyli Stanisław
SKRZYŃSKI i Dariusz GRODZICKI.
15-16 października W I Warszawskich Zawodach Spadochronowych zwycięża Marek SZUGZDA.
listopad
Sekcja Modelarska w 15 imprezach sportowych zdobywa 12 tytułów mistrzowskich m. in.
Władysław NIESTOJ, Julian FALĘCKI, Mieczysław ZEZYK, Edward KUROWSKI, Zygmunt SULISZ i
Wiesław SCHIER.
grudzień
1966
14 stycznia
Na uroczystości wręczenia nowo ustanowionej odznaki Zasłużonego Działacza Lotnictwa
Sportowego. Z Aeroklubu Warszawskiego otrzymują je: Zbigniew BURZYŃSKI, Włodzimierz HUMEN, Ryszard
RYCHTER i Jerzy R. KONIECZNY.
styczeń
Przy Aeroklubie Warszawskim powstaje Oddział Lotniczego Zespołu Usług Gospodarczych.
18 maja
Lucyna BAJEWSKA zwycięża w ogólnopolskich zawodach szybowcowych kobiet w Lublinie.
23 maja
Warszawy”.
Krzysztof TRZPIL zwycięża w I Warszawskich Zawodach Szybowcowych o puchar „Życia
13 lipca
Mirosław KRÓLIKOWSKI zajmuje pierwsze w klasie otwartej a Pelagia MAJEWSKA –
drugie miejsce w klasyfikacji kobiet, na Międzynarodowych Zawodach Szybowcowych w Orle (ZSRR).
18 września
spadochronem.
Maria PUCHAR, jako druga kobieta w Polsce, wykonuje w Warszawie tysięczny skok ze
3 października W V Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 14 załóg zwycięża załoga AW
Stanisław SKRZYŃSKI i Dariusz GRODZICKI.
grudzień
1967
23
14 stycznia
Zarząd Aeroklubu Warszawskiego podpisuje umowę patronacką o wzajemnej współpracy między
AW i Hutą Warszawa. Jej rezultatem jest zakup dla Sekcji Szybowcowej, latającego do dziś, szybowca Jantar 2B –
AW.
20 stycznia
Aeroklub Warszawski, jako jedyny aeroklub w kraju, zostaje odznaczony zespołową Odznaką
Tysiąclecia Państwa Polskiego.
9 kwietnia
Marek SKROMNY odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych Zawodach
Szybowcowych AW o memoriał Stanisława Makaruka.
4-14 czerwca
DUNOWSKI.
W II Warszawskich Zawodach Szybowcowych, z udziałem 16 pilotów zwycięża Tadeusz
15 czerwca
Sekcja Spadochronowa ustanawia nowy rekord Polski w skokach grupowych z wysokości 600m.
18 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski zwycięża Mirosław KRÓLIKOWSKI.
20 lipca
W Sekcji Spadochronowej wykonano 15-tysięczny skok spadochronowy.
sierpień
W VI Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 19 załóg zwycięża załoga AW Paweł
LIPOWCZAN i Ewa GRÓDECKA.
24 września
Obchody 40-lecia Aeroklubu Warszawskiego. W trakcie uroczystości wręczony zostaje Sztandar
ufundowany przez mieszkańców Warszawy oraz Złota Odznaka „Za Zasługi dla Warszawy”.
14 października Zespół Aeroklubu Warszawskiego w składzie: Zdzisław DUDZIK, Waldemar
KWIATKOWSKI, Tadeusz PAWLIKOWSKI, zwycięża w rozegranych na Gocławiu Samolotowych
Mistrzostwach Polski w Akrobacji Zespołowej.
grudzień
1968
14 lipca
Pelagia MAJEWSKA ustanawia na szybowcu „Bocian” rekord świata w przelocie docelowopowrotnym (467,2 km).
5 czerwca
W III Warszawskich Zawodach Szybowcowych, z udziałem 22 pilotów zwycięża Włodzimierz
CHMIELEWICZ.
11 czerwca
Ginie, w wypadku lotniczym Zbigniew KWICZAŁA, instruktor AW.
27-30 czerwca W Warszawskich Zawodach Spadochronowych zwyciężają Jerzy LENARTOWICZ i
Włodzimierz KRÓL.
wrzesień
W VII Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 16 załóg zwycięża załoga AW
Krzysztof SICIŃSKI i Wojciech KNYŻ.
15 grudnia
Piotr SZCZEPAŃSKI odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych Zawodach
Szybowcowych AW o memoriał Stanisława Makaruka.
17 grudnia
Odbywa się XXVIII Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Tadeusza
ZIELIŃSKIEGO.
grudzień
1969
22 kwietnia
Prezesem Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa zostaje Kazimierz CHORZEWSKI.
14 maja
Załoga AW; Janusz PASIERBIŃSKI – Sławomir SZOF (Polskie Radio), zwycięża w
Samolotowym Rajdzie Dziennikarzy i Pilotów.
11-25 czerwca
W Warszawskich Zawodach Szybowcowych zwycięża Michał SIEKIERZŃSKI.
18 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski zwycięża Andrzej KMIOTEK.
24
25-30 czerwca
W Warszawskich Zawodach Spadochronowych zwycięża Włodzimierz ŁYSZKOWSKI.
4 lipca
Lucyna KRZYWONOS zajmuje pierwsze a Pelagia MAJEWSKA drugie miejsce w Krajowych
Zawodach Szybowcowych.
20 lipca
Andrzej KMIOTEK zajmuje drugie miejsce na Międzynarodowych Zawodach Szybowcowych w
Orle (ZSRR).
9 sierpnia
Halina RYNKIEWICZ zdobywa w Lesznie diament za przelot 500 km na szybowcu Mucha Std.
23 sierpnia
Pierwsze pamiątkowe Medale „50 lat Polskiego Lotnictwa Sportowego 1919 – 1969” otrzymuje
12 działaczy Aeroklubu Warszawskiego.
30 sierpnia
W IX Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 12 załóg zwycięża załoga AW
Edmund i Maksymilian KAMIŃSCY.
4 października Zespół Aeroklubu Warszawskiego prowadzony przez Zdzisława DUDZIKA po raz piąty
zwycięża w Zawodach Zespołów Akrobacyjnych.
13 grudnia
Franciszek SZACHEWICZ odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych
Zawodach Szybowcowych AW o memoriał Stanisława Makaruka.
grudzień
1970
9 sierpnia
W Warszawskich Zawodach Szybowcowych zwycięża Wiktor SZNUROWSKI.
23 sierpnia
W X Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 17 załóg zwycięża załoga AW
Eugeniusz STAWSKI i Mieczysław WUJEC.
18 września
RÓŻYCKA.
W Warszawskich Zawodach Spadochronowych zwyciężają Artur KŁOSOWICZ i Hanna
31 grudnia
Wiktor SZNUROWSKI odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych Zawodach
Szybowcowych AW o memoriał Ryszarda Bitnera.
grudzień
1971
29 czerwca
W Warszawskich Zawodach Szybowcowych zwycięża Włodzimierz CHMIELEWSKI.
30 czerwca
W Ogólnopolski Warszawskich Zawodach Spadochronowych zwycięża Czesław KUDŁEK.
29 sierpnia
W X Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 17 załóg zwycięża załoga AW Piotr
SZCZEPAŃSKI i Tadeusz TAŃSKI.
14 listopada
Jerzy KOSIŃSKI ustanawia nowy rekord Polski długotrwałości lotu w klasie modeli zdalnie
sterowanych. Jurka rekordowy model z 2,5 litra paliwa na pokładzie latał nad Gocławskim lotniskiem 4 h 20’ 42”.
31 grudnia
Mirosław KRÓLIKOWSKI odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych
Zawodach Szybowcowych AW o memoriał Ryszarda Bitnera.
listopad
Sekcja Modelarska zdobywa 7 tytułów mistrza Polski.
30 grudnia
Zgon Zbigniewa BURZYŃSKIEGO (68 lat).
grudzień
25
1972
13 lutego
Odbywa się XXIX Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Bohdana
JANCELEWICZA.
1 czerwca
Krzysztof WŁODARKIEWICZ zajmuje pierwsze miejsce w Krajowych Zawodach
Szybowcowych im. Szczepana Grzeszczyka.
5 maja
Mirosław KRÓLIKOWSKI zajmuje pierwsze miejsce w Międzynarodowych Zawodach
Szybowcowych (RFN).
25 września
Załoga Aeroklubu Warszawskiego w składzie: Zdzisław DUDZIK, Waldemar
KWIATKOWSKI zajmuje pierwsze miejsce w Międzynarodowym Samolotowym Rajdzie Przyjaźni o memoriał
Żwirki i Wigury.
11 października
DASZYŃSKA
podczas skoku treningowego na lotnisku w Mińsku Mazowieckim zginęła Anna
14-15 października
listopad
grudzień
Zorganizowano Ogólnopolskie Zawody Latawcowe na lotnisku Gocław.
Sekcja Modelarska zdobywa 7 tytułów mistrza i 6 wicemistrza Polski.
1973
8 lipca
Pelagia MAJEWSKA zwycięża w Lesznie w I Międzynarodowych Kobiecych Zawodach
Szybowcowych FAI.
12 sierpnia
SŁOMA.
W Ogólnopolski Warszawskich Zawodach Spadochronowych o puchar Wisły zwycięża J
11 września
W Warszawskich Zawodach Samolotowych, z udziałem 15 załóg zwycięża załoga AW Piotr
SZCZEPAŃSKI i Janusz GOZDEK.
listopad
31 grudnia
Wiktor SZNUROWSKI odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych Zawodach
Szybowcowych o memoriał Sławomira Makaruka.
grudzień
1974
11-25 czerwca
W Warszawskich Zawodach Szybowcowych zwycięża Michał SIEKIERZŃSKI.
9 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Wiktor SZNUROWSKI zdobywa tytuł
wicemistrzowski.
15 czerwca Halina RYNKIEWICZ zajmuje czwarte miejsce na Międzynarodowych Zawodach Szybowcowych
w Orle (ZSRR).
28 czerwca
W Białymstoku rozpoczyna się pierwszy turnus szybowcowego szkolenia podstawowego AW na
którym szkolenie prowadzone jest od podstaw za samolotem. Kurs prowadzi Witold CZAJKOWSKI. Wśród
uczniów są m. in.: Mirosław KAPITAN (obecnie – Boeing 737), Marek MARKIEWICZ (obecnie – Boeing 767),
Piotr MERLAK (obecnie – Boeing 767), Jacek PAWLAK (obecnie – Boeing 767).
12 lipca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Wiktor SZNUROWSKI zdobywa tytuł
wicemistrzowski.
2 września
Wacław GRZMIL wykonuje swój tysięczny skok spadochronowy.
15 października Zmarł Kazimierz PLENKIEWICZ, wychowanek, instruktor i działacz Aeroklubu
Warszawskiego.
26
20 października W Warszawskich Zawodach Samolotowych zwycięża załoga AW Piotr SZCZEPAŃSKI i J.
TRIPPNBACH a drugie miejsce Henryk KUCHARSKI i Henryk JĘDRZEJEWSKI.
listopad
grudzień
1975
9 lutego
Krzysztof WŁODARKIEWICZ i Henryk KUCHARSKI zajmują drugie miejsce w Lubelskich
Zimowych Zawodach Samolotowych.
15 maja
Rozpoczyna się pierwszy kurs szkolenia podstawowego AW metodą popołudniową. Wśród
uczniów są m. in. Zbigniew MAROSZCZUK „Hrabia”(obecnie – Boeing 767), Andrzej PERŁOWSKI „Perła”
(obecnie – Boeing 767), Piotr RZODKIEWICZ „Rzodkiewa” (obecnie – Boeing 737), Mirosław ZALEWSKI
(obecnie – pilot w RPA), Krzysztof TURKIEWICZ ‘ Kaptur” (obecnie – Boeing 767).
1 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Pelagia MAJEWSKA zdobywa tytuł wicemistrzowski
w klasie standard.
29 czerwca
Pelagia MAJEWSKA zajmuje drugie miejsce w Lesznie w Międzynarodowych Kobiecych
Zawodach Szybowcowych FAI.
29 czerwca
Andrzej KANIGOWSKI zostaje szybowcowym wicemistrzem Polski juniorów.
7 lipca
Prezydium Rządu podejmuje decyzję o likwidacji lotniska Gocław. Teren przeznaczono pod
budownictwo mieszkaniowe. Aeroklubowi pozostawiono skrawek gruntu pod zabudową hangarową. Zgodnie z
Decyzją, do czasu odtworzenia lotniska sportowo-usługowego w Warszawie, Aeroklub Warszawski ma korzystać z
lotniska na Babicach.
Skończyło się na obiecankach.
9 lipca
Halina RYNKIEWICZ ustanawia na szybowcu „Jantar-1” rekord Polski w przelocie po trasie
30 lipca
W Sekcji Spadochronowej wykonano 30-tysięczny skok spadochronowy. Skok nr 29999
wykonuje Edward MISZTAL, 30 000 – Wacław GRZMIL, 30001 – Ireneusz PAŁASZ.
13 sierpnia
podczas skoku treningowego ginie Marek MAŁKIEWICZ
28 sierpnia
Członkowie AW Kazimierz ŁAPIŃSKI i Paweł WŁODARCZYK zostają drużynowymi
wicemistrzami świata w klasie modeli z napędem gumowym
27 września
Henryk KUCHARSKI i Bogdan KAZNOWSKI zajmują drugie miejsce w Samolotowym
Rajdzie Dziennikarzy i Pilotów
2 października
Zmarł Ludwik WIDAWSKI wieloletni sportowiec i działacz Aeroklubu Warszawskiego.
27 grudnia
Zmarł Franciszek JANIK wieloletni pilot balonowy i działacz Aeroklubu Warszawskiego
31 grudnia
Piotr SZCZEPAŃSKI odbiera puchar przechodni za zwycięstwo w Całorocznych Zawodach
Szybowcowych o memoriał Sławomira Makaruka
grudzień
1976
27 marca
Odbywa się XIX Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Józefa
JABŁOŃSKIEGO.
23 maja
Andrzej KANIGOWSKI w klasie standard i Mirosław KRÓLIKOWSKI w klasie otwartej na
Szybowcowych Mistrzostwach Polski.
27
23 maja
Pierwsze w Warszawie pokazy lotni na Górce Szczęśliwickiej.
10 czerwca
Joanna JAWORSKA ustanawia rekord Polski w przelocie prędkościowym po trasie docelowopowrotnej 300 km na szybowcu "Pirat" (51,8 km/h);
10 czerwca
Piotr SZCZEPAŃSKI ustanawia rekord Polski w przelocie prędkościowym trasie docelowopowrotnej 300 km na szybowcu "Jantar-l" (91,7 km/h).
25 czerwca
Franciszek STACHEWICZ ustanawia rekord Polski w przelocie prędkościowym trasie
docelowo-powrotnej 500 km (79,9 km h).
26 czerwca
Halina RYNKIEWICZ ustanawia rekord Polski w przelocie prędkościowym trasie docelowopowrotnej 300 km na szybowcu "Bocian" (68,2 km/h).
10 lipca
W Warszawskich Zawodach Szybowcowych zwycięża Wiktor SZNUROWSKI.
10 sierpnia
Utworzono Sekcję Lotniową Aeroklubu Warszawskiego. Pierwszym przewodniczącym został
wybrany Tadeusz IDZIAK.
29 sierpnia
Pelagia MAJEWSKA zajmuje drugie miejsce w Lesznie w Krajowych Zawodach
Szybowcowych Kobiet.
5 października
Samolotowych.
grudzień
Zdzisław DUDZIK i J. KUŚNIERZ zwyciężają w Rzeszowskich Krajowych Zawodach
1977
1 kwietnia
Zmarł Kazimierz CHORZEWSKI, wychowanek Aeroklubu Lwowskiego, wieloletni instruktor i
działacz Aeroklubu Warszawskiego.
7 lipca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Wiktor SZNUROWSKI zdobywa tytuł mistrzowski.
1 sierpnia
Aeroklub Warszawski pozbawiony zostaje możliwości lotów na lotnisku Gocław. Pierwsza
częściowa przeprowadzka na lotnisko Babice, udostępnione przez wojsko.
21 sierpnia
Pelagia MAJEWSKA zajmuje pierwsze miejsce w Międzynarodowych Kobiecych Zawodach
Szybowcowych w Oerlingen (Niemcy).
19 października Jubileuszowe spotkanie członków z okazji 50-lecia Aeroklubu Warszawskiego
grudzień
1978
Z uwagi na brak lotniska następuje prawie całkowity zanik działalności sportowej w Aeroklubie. Działalność
szkoleniowa jest z konieczności prowadzona na obozach letnich w Kroczewie, Przasnyszu i Chrcynnie.
8 czerwca
na Międzynarodowych Zawodach Spadochronowych w m. Paracin w Jugosławii ginie inst.
spadochronowy Krzysztof PROKOPIUK
lipiec-sierpień
działalność Sekcji Spadochronowej przeniesiona do Starej Wsi k/Węgrowa
14 sierpnia
podczas skoku treningowego ginie Magdalena STRZĘBAŁA
7 lipca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet Halina RYNKIEWICZ zdobywa tytuł mistrzowski.
sierpień
Uchwała Rady Narodowej m. st. Warszawy o lokalizacji nowego lotniska sportowo-usługowego w
Markach . Pomimo opracowania przez Aeroklub Warszawski kosztownych opracowań projektowych nigdy nie
zatwierdzono ostatecznie tej lokalizacji.
grudzień
28
1979
Działalność lotnicza przeniesiona do Przasnysza. Na jednym lotnisku działają trzy sekcje: samolotowa,
spadochronowa i szybowcowa
grudzień
grudzień
Odbywa się Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano Jerzego
KUBERSKIEGO.
1980
sierpień
Na pierwszych modelarskich Mistrzostwach Świata w modelarstwie lotniczym,
przeprowadzonych w Polsce a rozegranych w Częstochowie. startowali nasi reprezentanci: Paweł DZIUBA,
zajmując 39 m w klasie modeli akrobacyjnych F2B, A. ZIEMNIAK i A .GAŁKOWSKI (42 m) oraz M.
BROŻEK i L. JASTRZĘBSKI (51 m) – obydwa zespoły w klasie modeli wyścigowych F2C.
28 lipca
Warszawska
IX Ogólnopolskie Zawody Spadochronowe „O Puchar Zalewu Zegrzyńskiego” wygrywa drużyna
wrzesień
W Mistrzostwach Europy Modeli Swobodnie Latających w Jugosławii wziął udział Wiesław
DZIK. Startował w klasie F1B, zajmując 43 m.
14 maja
Pelagia MAJEWSKA ustanawia w Lesznie rekord świata w przelocie docelowo-powrotnym na
szybowcu "Halny" (618 km).
27 sierpnia
W Sekcji Spadochronowej wykonano 40-tysięczny skok spadochronowy. Jubileuszowy skok
wykonuje Arkadiusz WANTOŁA.
grudzień
1981
1 marca
Zbigniew STAROSZ zostaje Szefem Wyszkolenia A. W.
7 czerwca
Janusz SKALSKI zwycięża w Lisich Kątach w Krajowych Zawodach Szybowcowych.
18-24 czerwca X Ogólnopolskie Zawody Spadochronowe „ O Puchar Zalewu Zegrzyńskiego” drużyna
warszawska zajmuje III miejsce
lipiec
Spadochronowe Mistrzostwa Polski Lidia KOSK vice Mistrzynią Polski
18 lipca
Arkadiusz WANTOŁA wykonuje swój tysięczny skok ze spadochronem
6 sierpnia
Podczas obozu modelarskiego w Przasnyszu, Włodzimierz MAZURCZAK ustanawia dwa nowe
rekordy Polski, z których jeden jest nowym rekordem świata. Wszystkie trzy ustanowione zostały w klasie modeli
wodnosamolotów z napędem gumowym F1B. Rekord świata i Polski na długotrwałość pobity został wynikiem 7
min. 46 s, zaś nowy rekord Polski odległości wyniósł 2100 m.
26 sierpnia Arkadiusz WANTOŁA otrzymuje Tytuł Mistrza Sportu
wrzesień
Dezyderat sejmowej Komisji Komunikacji i Łączności stwierdzającej, iż do szczególnie pilnych
zadań należy budowa dla Warszawy poza komunikacyjnego lotniska w Markach.
13 grudnia
Wprowadzenie w Polsce stanu wojennego. Zawieszenie działalności Aeroklubu Warszawskiego,
weryfikacja personelu latającego i działaczy.
grudzień
1982
29
styczeń
Włodzimierz MAZURCZAK otrzymuje tytuł „Mistrza Sportu” nadany przez GKKFiS.
8 lutego
za ustanowienie rekordu świata Włodzimierz MAZURCZAK uhonorowany został złotym
medalem „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe” GKKFiS.
marzec
Całkowita przeprowadzka do nowych obiektów na lotnisku Babice z ograniczoną możliwością
wykonywania przez aeroklub działalności statutowej.
maj
Wznowienie podstawowego szkolenia szybowcowego na lotnisku Babice. Pierwszą grupę szkoli
Tadeusz WÓJTOWICZ. W grupie szkolą się m. in. Wojciech SIATKOWSKI i Marek MASALSKI.
czerwiec
Janusz SKALSKI osiąga podczas Szybowcowych Mistrzostw Polski w klasie otwartej najlepsze
wynik roczne w kraju w przelotach prędkościowych po trasach trójkąta: 500km – 115 km/h, 600 km – 121 km/h.
lipiec
Sekcja Spadochronowa znajduje swoje nowe miejsce do prowadzenia działalności w m.
Chrcynno k/Nasielska
17-18 października
grudzień
Wznowiono Warszawskie Zawody Samolotowe na lotnisku Babice.
1983
15 października W Sekcji Spadochronowej wykonano 50-tysięczny skok spadochronowy.
lipiec
reaktywowano Międzynarodowe Warszawskie Zawody Spadochronowe z udziałem ekip:
Północna Grupa Wojsk Radzieckich, Jugosławia, Holandia, Finlandia oraz drużyn krajowych
grudzień
1984
Umiera Witold RYCHTER (82 lata) inż. lotnik od 1928 r., automobilista.
16 marca Pierwszy lot odbywa reaktywowany „Zespół Akrobacyjny” AW w składzie: Zdzisław JABŁOŃSKI,
Mirosław ZALEWSKI, Zbigniew MAROSZCZUK, Mirosław KISŁY. Zespół lata na samolotach Zlin-526.
sierpień III Międzynarodowe Warszawskie Zawody Spadochronowe z udziałem ekip: Północna Grupa Wojsk
Radzieckich, Jugosławia, Holandia, Finlandia oraz drużyn krajowych
grudzień
Całoroczne Zawody Szybowcowe AW o memoriał Sławomira Makaruka wygrywa Lech
KASPROWICZ.
grudzień
1985
20 lipca
Paweł DZIUBA zajmuje 27 m na Mistrzostwach Europy Modeli na Uwięzi w Anglii
grudzień
Całoroczne Zawody Szybowcowe AW o memoriał Sławomira Makaruka wygrywa Piotr
SZCZEPAŃSKI.
10-13 października udział drużyny warszawskiej w Międzynarodowych Zawodach Spadochronowych w Paracinie
w Jugosławii – drużyna warszawska zajmuje I miejsce, w klasyfikacji indywidualnej I miejsce zajmuje Wojciech
ŁOBODDA, III miejsce Arkadiusz WANTOŁA, V miejsce Jacek KIERSKI
grudzień
10 sierpnia
W okręgowych Zawodach Szybowcowych w Olsztynie zwycięża Lech KASPROWICZ.
1986
30
kwiecień
Węgrzech.
nasz reprezentant Paweł DZIUBA zajmuje 28 m na Mistrzostwach Świata Modeli na Uwięzi na
16-18 maja Udział drużyny warszawskiej w Międzynarodowych Zawodach Spadochronowych o Puchar
Prezydenta Malmi – Finlandia, drużyna warszawska zajmuje I miejsce, Dariusz JARZĄBKOWSKI zajmuje I
miejsce, Arkadiusz WANTOŁA – III miejsce.
grudzień
SZCZEPAŃSKI.
grudzień
1987
7 kwietnia
W czasie lotu doświadczalnego ginie Józef MENET.
maj
Marek ROMAN z AW reprezentantem Polski na mistrzostwach świata modeli swobodnie
latających we Francji, zajął 41 m. Drugi nasz reprezentant Cezary ZDRÓJKOWSKI uczestniczył w Mistrzostwach
Świata Modeli Szybowców Zdalnie Sterowanych w Niemczech, plasując się na 33 m.
maj
Na Mistrzostwach Europy Modeli na Uwięzi w Szwecji startuje Paweł DZIUBA, zajmując 14 m
w kl. F2B. Nasi wyścigowcy: M. BROŻEK i L. JASTRZĘBSKI (klasa F2C) wylądowali na 28 m.
26 czerwca
KISŁY..
W okręgowych Zawodach Szybowcowych w Białymstoku zajmuje trzecie miejsce Mirosław
31 czerwca
Lisich Kątach.
Piotr SZCZEPAŃSKI zajmuje trzecie miejsce w Krajowych Zawodach Szybowcowych. w
9 września
Warszawski.
Na lotnisku Babice odbywa się Zlot Konstrukcji Amatorskich zorganizowany przez Aeroklub
19 października Obchody 60-lecia Aeroklubu Warszawskiego.
grudzień
Całoroczne Zawody Szybowcowe AW o memoriał Sławomira Makaruka wygrywa Adam
MARKOWSKI, przed Markiem MASALSKIM i Piotrem MALINOWSKIM.
grudzień
1988
14 stycznia
Odbywa się Walne Zgromadzenie członków AW. Na Prezesa wybrano ponownie Jerzego
KUBERSKIEGO. Zgromadzenie podejmuje uchwałę o nadaniu Zlotowi Konstruktorów Lotniczych imienia Józefa
Meneta.
14 maja
12 lipca
Alojzy DERNBACH zwycięża w V Ogólnopolskim Zlocie Motolotni w Szamotułach k. Piły.
W Lizbonie (Portugalia) ginie śmiercią lotnika Pelagia MAJEWSKA (55 lat).
lipiec
W Mistrzostwach Świata Modeli na Uwięzi w ZSRR udział wzięli: Paweł DZIUBA (27m) i
Krzysztof KOWALCZYK (32m) startując w klasie modeli akrobacyjnych. M. BROŻEK i M. SZATECKI
reprezentowali Aeroklub PRL w klasie modeli wyścigowych F2C – zajęli 63m.
lipiec
Na Mistrzostwach Europy Modeli Swobodnie Latających w Jugosławii w klasie F1C startuje M.
ROMAN, zajmując 29 m.
19-21 sierpnia Na lotnisku Babice odbywa się II Zlot Konstruktorów Lotniczych. Medal Józefa Meneta
otrzymuje Adam Perz ze Starego Sącza. Jury przewodniczy prof. Tadeusz SOŁTYK.
2-4 września
W XVII Warszawskich Zawodach Samolotowych drugie miejsce zajmuje załoga AW; Marek
MASALSKI i Stanisław JUREWICZ.
31
grudzień
SZCZEPAŃSKI.
grudzień
1989
kwiecień
Alojzy DERNBACH jako pierwszy w Polsce przelatuje na lotni
odległość 100 km.
sierpień
Cezary ZDRÓJKOWSKI uczestniczył w Mistrzostwach Świata Modeli Szybowców Zdalnie
Sterowanych we Francji, plasując się na 30 m. szefem ekipy na tych zawodach był Bogdan WIERZBA – pracownik
Wydziału Modelarstwa w APRL.
sierpień
Nasz akrobata Krzysztof KOWALCZYK bierze udział w Mistrzostwach Europy Modeli na
Uwięzi w Anglii, zajmując 20 m w klasie F2B.
18-20 sierpnia Na lotnisku Babice odbywa się III Zlot Konstruktorów Lotniczych. Zwycięzcy otrzymują nowo
wybite medale im. Józefa Meneta, zaprojektowane przez artystkę rzeźbiarkę Wiktorię CZECHOWSKĄANTONIEWSKĄ.
Medal nr 1 otrzymuje – Aeroklub Warszawski, nr 2 – rodzina Józefa Meneta,
nr 3 – Zespół Naukowo-Badawczy Technologii Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych P.W., kierowany przez
Romana ŚWITKIEWICZA – za szybowiec PW-2 „Gapa”, zwycięzcę z 1987 r a następne medale – zwycięzcy
konkursów z 1988 i 1989 r.
30 września
Międzynarodowa Federacja Lotnicza (FAI) zatwierdza na wniosek Polskiego Aeroklubu Medal
imienia Pelagii MAJEWSKIEJ, jako doroczne międzynarodowe szybowcowe wyróżnienie FAI dla pilotek
szybowcowych za ich wyczyny lub całokształt działalności.
grudzień
1990
24-25 lutego
XIV Nadzwyczajny Zjazd Aeroklubu PRL w Lesznie. Nastąpiła zmiana statutu i nazwy na
:Aeroklub Polski.
wrzesień
Wspólnie z APRL byliśmy gospodarzami XI Mistrzostw Świata Latających Makiet Samolotów
(w klasie makiet na uwięzi oraz zdalnie sterowanych).
Pomysłodawcą tej prestiżowej imprezy był Paweł WŁODARCZYK, Dyrektorem Sportowym był Stefan
KRASZEWSKI, Jerzy KOSIŃSKI pełnił funkcję szefa technicznego, a szefem sekretariatu był Bogdan
WIERZBA.
październik
F2B.
Na Mistrzostwach Świata Modeli na Uwięzi we Francji Sylwester KUBIK zajął 42m w klasie
grudzień
1991
lipiec
Na Mistrzostwach świata Modeli Swobodnie Latających w Jugosławii startuje Marek ROMAN. W
klasie modeli swobodnie latających z napędem silnikowym F1C zajmuje 11m. Marek wraz z kolegami P. Plachetką
z Aeroklubu Gliwickiego i J. Ochmanem z Aeroklubu Wrocławskiego zdobyli tytuł drużynowego wicemistrza
świata w tej klasie modeli.
lipiec/sierpień
w Mistrzostwach Europy Modeli na Uwięzi w Polsce (Częstochowa) udział biorą: Krzysztof
KOWALCZYK (9 m) oraz Paweł DZIUBA (14 m ) w kl. F2B, a także R. GURDAŁA i M. SZATECKI (27 m)
oraz J. ZIĘTEK i P. ŻYŁKA (28 m) w kl. F2C. Ekipa akrobatów (kl. F2B) zdobywa tytuł drużynowych
wicemistrzów Europy, wyścigowcy zaś uplasowali się na 9 m w klasyfikacji drużynowej.
25 sierpnia
W Międzynarodowych Zawodach Modeli Akrobacyjnych na Uwięzi w Polsce (Wierzawice)
udział biorą: Krzysztof KOWALCZYK (1 m), Paweł DZIUBA (2 m ), Zbigniew DOŁOWY (4 m), Sebastian
KUBIK (8 m) oraz Sylwester KUBIK (11 m).
32
sierpień
Tomasz TUROWSKI zostaje szybowcowym wicemistrzem Polski juniorów w klasie klubowej.
październik
W ekipie polskiej na Mistrzostwach Świata Modeli Akrobacyjnych, Śmigłowców i Modeli
Wyścigowych Zdalnie Sterowanych w Australii (Wangaratta) był Jurek KOSIŃSKI, zajął 65m w klasie F3A.
październik
Na Mistrzostwach Świata Modeli Szybowców Zdalnie Sterowanych w Holandii w klasie F3B
Cezary ZDRÓJKOWSKI zajął 40m.
grudzień
Nasi modelarze zajmują 4 miejsce w klasyfikacji medalowej Mistrzostw Polski, zdobywając
ogółem 12 medali, w tym 3 złote, 5 srebrnych i 4 brązowe.
grudzień
1992
21 czerwca
W Międzynarodowych Zawodach FAI Makiet Samolotów w Częstochowie wystartował nasz
zawodnik Jerzy DZIĘCIOŁ, zajmując 10 m w klasie makiet zdalnie sterowanych.
7 lipca
W Międzynarodowych Zawodach FAI do Pucharu Świata w Cambrai we Francji udział biorą:
Marek ROMAN (11 m w kl. F1C) oraz Włodzimierz MAZURCZAK (41 m w kl. F1B).
25 lipca
Krzysztof KOWALCZYK zajmuje 25 m a Paweł DZIUBA 38 m, w klasie F2B na
Mistrzostwach Świata Modeli na Uwięzi w Czechosłowacji.
26 lipca
Andrzej RAMZA i Roman DYŻBAŃSKI wystartowali w Mistrzostwach Europy Modeli
Szybowców Zdalnie Sterowanych na Węgrzech w klasie F3B, zajmując odpowiednio 35 i 37 miejsca.
10 sierpnia Marek ROMAN na Mistrzostwach Świata Modeli Swobodnie Latających w Rumunii w klasie F1C
zajmuje 4 m.
sierpień
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet Anna MICHALAK zajmuje trzecie miejsce.
wrzesień
Edward GUDZIŃSKI zajął 39 m (kl. F3C) na Mistrzostwach Europy Modeli Śmigłowców Zdalnie
Sterowanych w Austrii.
grudzień
modelarze AW zajmują 4 miejsce w klasyfikacji medalowej Mistrzostw Polski, zdobywając
grudzień
1993
13 marca
Polski szybowiec PW-5 „Smyk”, konstrukcji zespołu P.W. pod kierunkiem Romana
ŚWITKIEWICZA, zwycięża w konkursie FAI na najlepszy szybowiec klasy światowej.
5 lipca
Mistrzostwa Świata Modeli na Uwięzi dla Juniorów na Ukrainie. Sebastian Kubik zajmuje 4
miejsce w klasie F2B. Wystartowały też 3 zespoły wyścigowe G BICZEL /P. ŚWIECKI (9 m), B. RACZYŃSKI /
R. KOBIERECKI (11 m) i M. KUCZYŃSKI / P. NOWACKI (12 m).
9 lipca
W katastrofie szybowcowej ginie instruktor pilot Wojciech MALEC.
25 lipca
Na Mistrzostwach Europy Modeli na Uwięzi na Węgrzech w klasie F2B startują K. KOWALCZYK
(6 m.) i P. DZIUBA (39 m).
25 sierpnia
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet w Ostrowie Wlkp. Halina RYNKIEWICZ
zdobywa tytuł mistrzowski.
25-28 wrzesień
37 Spadochronowe Mistrzostwa Polski w Nowym Targu – Dariusz BANASZKIEWICZ
mistrzem Polski w celności lądowania
33
24 września
Na Mistrzostwach Świata Modeli Akrobacyjnych, Śmigłowców i Wyścigowych Zdalnie
Sterowanych w Austrii Marcin DĄBROWSKI zajął 63m w klasie F3C.
4-9 października Na Mistrzostwach Świata Modeli Swobodnie Latających w USA startuje Marek ROMAN,
zajmując w klasie F1C miejsce 11.
grudzień
Modelarze AW zajmują 3 miejsce w klasyfikacji medalowej Mistrzostw Polski, zdobywając
ogółem 16 medali, w tym 5 złote, 5 srebrnych i 6 brązowych.
grudzień
1994
21-22 maja
Aeroklub Warszawski organizuje, pierwszy na lotnisku Babice, Warszawski Festyn Lotniczy,
wraz z wystawą sprzętu i pokazami w powietrzu.
29 maja
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet Halina RYNKIEWICZ zdobywa tytuł
wicemistrzyni.
9 czerwca
standard.
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Piotr SZCZEPAŃSKI zajmuje trzecie miejsce w klasie
9 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów Tomasz TUROWSKI zdobywa tytuł
mistrzowski w klasie standard.
czerwiec
Paweł WŁODARCZYK - pomysłodawca i wieloletni kierownik Aeromodelklubu przy ul.
Grzybowskiej, Jerzy KOSIŃSKI jako szef sekcji modelarstwa w AW i Bogdan WIERZBA inicjator
reaktywowania działalności AMK w nowej siedzibie na Bemowie (w pomieszczeniach SP nr 82 na osiedlu Górce),
uczestniczyli w uroczystym otwarciu klubu.
24 lipca
10 sierpnia
zajmuje 13 m.
Adam MARKOWSKI wykonuje przelot szybowcowy na odległość 747 km.
Na Mistrzostwach Europy Modeli Swobodnie Latających na Ukrainie w klasie F1C M. ROMAN
30 września
A. GAJDZIŃSKI i M. DĄBROWSKI uczestniczą w Mistrzostwach Europy Modeli
Śmigłowców Zdalnie Sterowanych zorganizowanych w Polsce i zajmują odpowiednio: 36 i 37 m.
28 października
W Mistrzostwach Świata Modeli na Uwięzi w Chinach udział wzięli: Paweł DZIUBA (43m) i
Sylwester KUBIK (29m). Reprezentowali Polskę w klasie F2B.
listopad
Zdobywcą Pucharu Polski w klasie modeli akrobacyjnych zdalnie sterowanych zostaje nasz Kolega
Jerzy KOSIŃSKI.
29 grudnia
Marek MASALSKI zdobywa w Jeleniej Górze trzeci diament do Złotej Odznaki Szybowcowej.
grudzień
modelarze AW zajmują 5 miejsce w klasyfikacji medalowej 59 Mistrzostw Polski, zdobywając
grudzień
1995
23-25 luty
I Puchar Polski „PARA SKI” – drużyna warszawska zajmuje III miejsce
5-8 wrzesień
XXV Międzynarodowe Zawody Spadochronowe „ O Puchar Tatr” Dariusz
BANASZKIEWICZ II miejsce, Robert PEŁKA III miejsce
8 maja
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet w Olsztynie Halina RYNKIEWICZ zdobywa
tytuł wicemistrzowski.
34
18 czerwca
zawody Modeli Swobodnie Latających do Pucharu Świata w Krakowie wygrał w klasie F1C
nasz zawodnik Marek ROMAN.
22 lipca
Na Mistrzostwach Europy Modeli na Uwięzi dla Juniorów i Seniorów w Republice Czeskiej,
zespół młodych „wyścigowców” – G. BICZEL / P. ŚWIECKI (wychowankowie instr. Jana JÓŹWIAKA z
Pałacu Młodzieży) wywalczył brązowy medal w klasie F2C modeli wyścigowych, a Sebastian KUBIK startujący w
kl. F2B zdobywa 4 miejsce. W składzie reprezentacji znaleźli się także: w kl. F2B - P. DZIUBA (22 m) i S.
KUBIK (25 m) oraz w kl. F2C - J. ZIĘTEK / P. ŻYŁKA (26 m) i R KOBIERECKI / B. RACZYŃSKI (29 m).
28 lipca
Na Mistrzostwach Świata Modeli Swobodnie Latających na Węgrzech Marek ROMAN
zajmuje w klasie F1C miejsce 6.
11 sierpnia
W Szybowcowych Mistrzostwach Europy Kobiet Anna MICHALAK zdobywa tytuł mistrzyni
w klasie klubowej. Halina RYNKIEWICZ zdobywa tytuł drugiej wicemistrzyni.
03-09 września
25 Międzynarodowe Spadochronowe Zawody „ O Puchar Tatr” Arkadiusz WANTOŁA
zwycięża w kategorii oldboys, drużyna warszawska zajmuje III miejsce,
20-24 września
39 Spadochronowe Mistrzostwa Polski w Zielonej Górze - Robert PEŁKA vice Mistrzem
Polski w akrobacji indywidualnej juniorów, Dariusz BANASZKIEWICZ Mistrzem Polski w celności lądowania
juniorów oraz vice Mistrzem Polski w klasyfikacji ogólnej.
12 września
W Aeroklubie Warszawskim składają wizytę kosmonauci i astronauci, przebywający w
Warszawie z okazji XI Światowego Kongresu Lotów Kosmicznych (ASE).
25 września
Tomasz TUROWSKI zdobywa Złotą Odznakę Szybowcową.
13 października
Marszałek Sejmu RP Józef ZYCH zaprosił do gmachu parlamentu grupę sportowców
Aeroklubu Polskiego, medalistów mistrzostw świata i Europy. Okazją ku temu było wręczenie im medali „Za
Wybitne Osiągnięcia Sportowe” oraz nagród UKFiT.
Wśród wyróżnionych nie zabrakło członków AW. Srebrnym medalem odznaczony został Marek ROMAN, a
medalami brązowymi wyróżniono Piotra ŚWIECKIEGO i Grzegorza BICZELA.
grudzień
modelarze AW zajmują 2 miejsce w klasyfikacji medalowej 60 Mistrzostw Polski, zdobywając
ogółem 15 medali, w tym 8 złotych, 5 srebrnych i 2 brązowe.
grudzień
1996
26 stycznia
W Aeroklubie Warszawskim powstaje Sekcja Paralotniowa, której pierwszym
przewodniczącym zostaje Ryszard ŻYGADŁO.
Luty
Wiesław PIOTROWSKI z upoważnienia Zarządu AW podpisał Akt Notarialny o ustanowieniu
Fundacji „Przez Modelarstwo Do Lotnictwa”, ustanowionej dla wspierania modelarstwa i działalności
Aeromodelklubu na Bemowie. Przewodniczącym Rady Fundacji został Prezes SM WOLA – Pan Andrzej
WYSZYŃSKI, a Prezesem Fundacji – instr. Bogdan WIERZBA z AW.
13-17 marzec
II Puchar Polski „PARA SKI” – drużyna warszawska zajmuje II miejsce
26-30 czerwiec
33 Spadochronowe Mistrzostwa Polski Juniorów – III miejsce w klasyfikacji ogólnej Dariusza
BANASZKIEWICZA, drużyna warszawska zajmuje II miejsce w klasyfikacji drużynowej oraz III miejsce w
skokach grupowych na celność lądowania
14 lipca
Sekcja Spadochronowa wykonała 100 tysięczny skok w powojennej historii
22-28 lipca
Na Mistrzostwach Świata Modeli na Uwięzi w Szwecji wystartowali: w klasie F2B seniorzy
Sylwester KUBIK (34 m) i Paweł DZIUBA (42 m), w klasie F2B juniorów M. KUCZYŃSKI (9 m), w klasie F2C
zespół seniorów R. KOBIERECKI / B. RACZYŃSKI (45 m).
5 sierpnia
wicemistrzyni.
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet Halina RYNKIEWICZ zdobywa tytuł
35
5 sierpnia
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Juniorów Tomasz TUROWSKI zdobywa tytuł
wicemistrzowski w klasie standard.
5-7 sierpnia
Ogólnopolskie Zawody Spadochronowe w skokach do wody I miejsce drużyna warszawska,
I miejsce Grzegorz KUCHARCZYK
15 września
W Otwartych Paralotniowych Mistrzostwach Turcji Ryszard ŻYGADŁO zdobywa tytuł
mistrzowski w klasie paralotni z napędem.
27-30 wrzesień 26 Międzynarodowe Zawody Spadochronowe „O Puchar Tatr” Dariusz BANASZKIEWICZ
zajmuje I miejsce w konkurencji celność lądowania
grudzień
Aeroklub Warszawski, po kilku latach zastoju, w szkoleniu osiąga rezultat – 1600 godzin nalotu w
sekcji samolotowej.
grudzień
1997
05-08 luty
III Puchar Polski „PARA SKI” drużyna warszawska zajmuje I miejsce,
9 – 11 maja
Sekcja Paralotniowa AW przeprowadziła na lotnisku Chrcynno k. Nasielska pierwsze udane
loty na paralotniach za wyciągarką. Latało z powodzeniem 30 pilotów, w tym kobiety.
29 czerwca
Na VII Mikrolotowych Mistrzostwach Polski w Łodzi Alojzy DERNBACH zdobył w klasie
motolotni jednomiejscowych tytuł mistrza Polski.
18-24 lipca
Polski
34 Spadochronowe Mistrzostwa Polski Juniorów w Lublinie – Robert PEŁKA vice Mistrzem
3 sierpnia
STARYSZAK..
W okręgowych Zawodach Szybowcowych w Ostrowie Wlkp. zajmuje trzecie miejsce Karol
12 sierpnia
W Międzynarodowych Świętokrzyskich Zawodach Spadochronowych w Kielcach Dariusz
BANASZKIEWICZ zajmuje I miejsce, Sławomir PAWŁOWSKI II miejsce, drużyna warszawska I miejsce
19 października
Obchody 70-lecia powstania Aeroklubu Warszawskiego, zakłócone obroną lotniska przed
paranoicznym pomysłem władz m. st. Warszawy o budowie na terenach lotniska tzw. „Parku Rozrywki Michaela
Jacksona.
6-7 grudnia
Delegacja Aeroklubu Warszawskiego w składzie: prezes Jerzy KUBERSKI, wiceprezes Marek
MASALSKI i Stanisław SKRZYŃSKI, wzięła udział w XVIII Zjeździe Krajowym Aeroklubu Polskiego w
Warszawie. Jerzy KUBERSKI wyróżniony został Złotym Medalem Aeroklubu a członek AW Mirosław
RODZEWICZ – Brązowym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju.
grudzień
Dalszy rozwój szkolenia samolotowego w A. W. W 1997 r. osiągnięto – 3200 godzin nalotu w
sekcji samolotowej.
grudzień
1998
21 kwietnia
Zarząd Aeroklubu Polskiego powołał Arkadiusza WANTOŁĘ na przewodniczącego Komisji
Spadochronowej, a Lidią KOSK na jej sekretarza.
9 maja
Przy współudziale Aeroklubu Warszawskiego odbył się na lotnisku Babice I Festyn dla
Niepełnosprawnych – „Lotnictwo z bliska”, pierwsza impreza tego typu w kraju. M. in. bezpłatnie przewieziono
samolotami kilkudziesięciu niepełnosprawnych.
4-8 czerwca
Mistrzostwa Polski w Wieloboju Spadochronowym Łódź Witold MACIOCH II miejsce
w konkurencji pływanie.
36
20 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet w Lesznie Halina RYNKIEWICZ zdobywa
tytuł wicemistrzowski.
6 czerwca
Arkadiusz WANTOŁA zostaje wyróżniony tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza
Lotnictwa Sportowego.
12 lipca
W IX Mikrolotowych Mistrzostwach Polski tytuły mistrzów Polski zdobyli: Alojzy
DERNBACH (motolotnie jednomiejscowe) oraz Joanna KRÓLIKOWSKA i Tomasz KRÓLIKOWSKI
(motolotnie dwumiejscowe).
23 sierpnia
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski w Lesznie tytuł szybowcowego mistrza Polski
juniorów zdobywa Karol STARYSZAK.
28 września
Na 91 Konferencji Generalnej FAI, Międzynarodowa Federacja Lotnicza wyróżniła Aeroklub
Warszawski Dyplomem Honorowym FAI dla Zespołu – za całokształt działalności sportowo – szkoleniowej
młodzieży w sportach lotniczych.
1-5 październik
28 Międzynarodowe Zawody Spadochronowe „O Puchar Tatr” – II miejsce Dariusz
BANASZKIEWICZ w konkurencji celność lądowania
6-8 grudzień
15 Spadochronowe Zawody Mikołajkowe Wrocław – Rafał AMBROŻEK zajmuje III miejsce
grudzień
Dalszy rozwój szkolenia samolotowego w A. W. W 1998 r. osiągnięto – 4900 godzin nalotu w
sekcji samolotowej.
grudzień
1999
24-27 luty
V Puchar Polski „PARA SKI”, drużyna warszawska zajmuje I miejsce, Michał
SZAMBORSKI zajmuje I miejsce, a Marcin SZAMBORSKI III miejsce
21 marca
Aeroklub Warszawski otrzymuje nagrodę i Dyplom za zajęcie trzeciego miejsca we
współzawodnictwie o Puchar Przechodni prezesa Aeroklubu Polskiego w dziedzinie bezpieczeństwa lotniczego za
rok 1998.
2 maja
Na obozie treningowym szybowcowej kadry narodowej juniorów w Lisich Kątach Karol
STARYSZAK ustanowił w jednym locie szybowcem SZD-55 cztery rekordy Polski wykonując przelot 577,56 km
po trasie Lisie Kąty – Dębno Lubuskie – Lisie Kąty.
12 lipca
W X Mikrolotowych Mistrzostwach Polski rozegranych w Białymstoku tytuły mistrzów Polski
zdobyli: Alojzy DERNBACH (motolotnie jednomiejscowe) oraz Joanna KRÓLIKOWSKA i Tomasz
KRÓLIKOWSKI (motolotnie dwumiejscowe).
15 sierpnia
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski w Lesznie tytuł szybowcowego mistrza Polski
juniorów w klasie standard zdobywa Karol STARYSZAK.
31 lipca
Pilot AW Alojzy DERNBACH wywalczył na Mikrolotowych Mistrzostwach Świata na
Węgrzech tytuł wicemistrza w klasie jednomiejscowej.
17 października
Odbyło się Walne Zgromadzenie Sprawozdawczo – Wyborcze Członków Aeroklubu
Warszawskiego. Nowym prezesem Zarządu wybrano gen. Gromosława CZEMPINSKIEGO.
grudzień
2000
14 maja
Lucjan GRUZIEL z AW ustanowił przelotem z lotniska Chrcynno k. Nasielska rekord Polski
w przelocie paralotnią (bez napędu), uzyskując odległość 181 km, w czasie 4,5 godz. Maksymalna wysokość lotu
wynosiła 2071 m. Lądowanie nastąpiło w miejscowości Niemce pod Lublinem.
07-11 czerwca
IV Spadochronowe Mistrzostwa Polski Związku Polskich Spadochroniarzy Wrocław - Anna
SZYMAŃSKA zajmuje II miejsce i zdobywa srebrny medal
37
20 czerwca
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet Anna MICHALAK zdobywa brązowy medal.
25-30 lipca
27 Spadochronowe Mistrzostwa Polski Juniorów i Kobiet, Piotr MERCIK Mistrzem Polski
Juniorów w klasyfikacji ogólnej i podwójnym vice Mistrzem w konkurencjach akrobacja indywidualna i celność
lądowania
27 sierpnia
Załoga AW w składzie: Joanna KRÓLIKOWSKA i Tomasz KRÓLIKOWSKI zdobyła na
Mikrolotowych Mistrzostwach Europy we Francji srebrny medal i tytuł wicemistrzów Europy oraz w składzie ekipy
wraz Alojzym DERNBACHEM medal brązowy w klasyfikacji drużynowej.
grudzień
2001
26 maja
W XII Mikrolotowych Mistrzostwach Polski rozegranych w Jeleniej Górze tytuł mistrza Polski
zdobył Alojzy DERNBACH (motolotnie jednomiejscowe) oraz Joanna KRÓLIKOWSKA i Tomasz
KRÓLIKOWSKI (motolotnie dwumiejscowe) tytuły wicemistrzowskie.
27 maja
mistrzowski.
W Szybowcowych Mistrzostwach Polski Kobiet w Pile Halina RYNKIEWICZ zdobywa tytuł
28 maja
Sekcja Spadochronowa obchodzi 50-lecie swojej działalności
15-17 czerwca
V Spadochronowe Mistrzostwa Polski Związku Polskich Spadochroniarzy Inowrocław –
Agnieszka KOSK zostaje Mistrzynią Polski ZPS-ów
2 lipca
Alojzy DERNBACH zdobył w II Światowych Igrzyskach Lotniczych w Hiszpanii srebrny
medal i tytuł wicemistrza mikrolotów w klasie jednomiejscowej.
12 sierpnia
W I Szybowcowych Mistrzostwach Świata Kobiet w Prienal (Litwa) Anna MICHALAK
zdobywa medal srebrny a Halina RYNKIEWICZ medal brązowy.
2 września
Obchody Święta Lotnictwa Aeroklubu Warszawskiego na lotnisku Babice z udziałem m. in.
zielonogórskiego zespołu akrobacyjnego „Żelazny”, samolotów Bies, RWD-5R, Piper Cub, Bücker Jungmann oraz
Śmigłowców MI-24, Mi-8, Sokół i Bell oraz wielotysięcznej publiczności.
16 września
Aeroklub Warszawski wspólnie z Komitetem Badań Naukowych zorganizował na lotnisku
Babice imprezę pod nazwą „Nauka polska lotnictwu”.
grudzień
2002
2-3 lutego
Delegacja Aeroklubu Warszawskiego w składzie: prezes Gromosław CZEMPIŃSKI, wiceprezes
Wojciech SIATKOWSKI i Marek MASALSKI, wzięła udział w XX Zjeździe Krajowym Aeroklubu Polskiego w
Warszawie. Zjazd nadał długoletniemu prezesowi AW Jerzemu KUBERSKIEMU godność Członka Honorowego
Aeroklubu Polskiego. Wicemistrz świata i wicemistrz II Igrzysk Lotniczych w mikrolotach Alojzy DERNBACH
odznaczony został Złotym Medalem Zasługi. Zjazd wybrał na członka Zarządu Aeroklubu Polskiego Marka
MASALSKIEGO. Aeroklub Warszawski zajął pierwsze miejsce we współzawodnictwie w bezpieczeństwie
lotniczym z 2001 roku. Puchar przechodni odebrał podczas Zjazdu Prezes Gromosław CZEMPIŃSKI.
12 lutego
Arkadiusz WANTOŁA został ponownie powołany przez Zarząd Aeroklubu Polskiego na
przewodniczącego Komisji Spadochronowej Aeroklubu Polskiego.
28 maja
obchody 30-lecia czynnej działalności spadochronowej Arkadiusza WANTOŁY
8 - 9 czerwca
Wydaniem specjalnego 8-stronicowego, kolorowego dodatku w „Życiu Warszawy”, Aeroklub
Warszawski zainaugurował obchody swego 75-lecia. Planowany na Polu Mokotowskim I Warszawski Festiwal
Balonowy, ze względu na bardzo złe warunki atmosferyczne przełożony został na jesień.
4-7 lipca
Konin 46 Spadochronowe Mistrzostwa Polski Seniorów i 29 Spadochronowe Mistrzostwa Polski
Juniorów Kobiet – Anna SZYMAŃSKA i Agnieszka KOSK mistrzyniami Polski Juniorów, Anna SZYMAŃSKA
zajmuje I miejsce w akrobacji indywidualnej i III miejsce w celności lądowania, Agnieszka KOSK zajmuje
38
I miejsce w celności lądowania i III miejsce w akrobacji indywidualnej oraz II miejsce w celności lądowania
wśród kobiet – ogółem drużyna warszawska przywiozła z Mistrzostw Polski 4 złote, 1 srebrny i 2 brązowe
medale.
39
LISTA LAUREATÓW
Złoty Medal Aeroklubu
1. Michał hr. SCIPIO del CAMPO - medal nr 1,
2.
3.
Tadeusz REJNIAK – 1994 r,
Jerzy KUBERSKI – 1997 r
Medal Czesława Tańskiego
1
2
3
4
5
Pelagia MAJEWSKA - 1956 r,
Lucyna KRZYWONOS – 1969 r,
Urszula ŚLIWAK – 1981 r,
Jan GAWĘCKI – 1996 r
Medal Lilienthala (FAI)
1
Pelagia MAJEWSKA - 1960 r,
Dyplom Paula Tissandiera (FAI)
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
Zbigniew BURZYŃSKI - 1959 r,
Włodzimierz HUMEN – 1959 r,
Witold RYCHTER – 1959 r,
Jan ZWIERZYŃSKI – 1963 r,
Czesław MANKIEWICZ – 1966 r,
Julian BOJANOWSKI – 1967 r,
Andrzej ABŁAMOWICZ – 1971 r,
Ryszard WITKOWSKI – 1972 r,
Urszula ŚLIWAK – 1973 r,
Bohdan JANCELEWICZ – 1975 r,
Jerzy OSIŃSKI – 1978 r,
Zdzisław DUDZIK – 1979 r,
Janusz KRASICKI – 1980 r,
Zenon KORSAK – 1981 r,
Józef GROCHOWSKI – 1986 r,
Wiesław DUDZIŃSKI – 1986 r,
Michał GOSZCZYŃSKI – 1986 r,
Paweł WŁODARCZYK – 1989 r,
Jerzy KUBERSKI – 1994 r
Dyplom Montgolfierów (FAI)
1
2
Zbigniew BURZYŃSKI - 1960 r,
Franciszek JANIK – 1960 r,
Medal Bleriota (FAI)
1
Stanisław SKARŻYŃSKI - 1936 r
Dyplom „Za Szczególną Postawę w Powietrzu” (FAI)
1
Agata KACZYŃSKA - 1993 r
Medal Brązowy (FAI)
1
Janusz KRASICKI - 1993 r
Air Sport Medal (FAI)
1
Janusz KRASICKI - 1992 r
40
Złoty Medal Modelarski (FAI)
1
Paweł WŁODARCZYK - 1995 r
Zasłużony Działacz Lotnictwa Sportowego
(w nawiasach numer odznaki)
1965
Zbigniew Burzyński (3), Władysław Humen (8), Jerzy R. Konieczny (10), Wiktor Leja (11), Witold Rychter
(14).
1966
Ryszard Bartel (15), Kazimierz Chorzewski (17), Romuald Flach (20), Franciszek Janik (23), Medard Konieczny
(25), Mieczysław Kuligowski (27), Antoni Mroczkowski (31), Jan Nagórski (32), Czesław Nowacki (33), Jerzy
Osiński (34), Stanisław Płonczyński (35), Leon Powsiński (36), Gustaw Sidorowicz (38), Mieczysław
Szczudłowski (40), Wacław Ulass (41), Michał Goszczyński (52), Czesław Mankiewicz (57), Tadeusz Rejniak
(63), Julian Bojanowski (72), Krzysztof Donigiewicz (75), Ryszard Witkowski (87), Jan Zwierzyński (88),
Kazimierz Plenkiewicz (89).
1967
Stefan Antosiewicz (92), Paweł Elsztein (95), Jan Fabisiak (96), Kazimierz Haber (98), Janusz Kędzierski (106),
Władysław Niestoj (117), Roman Paszkowski (122), Edward Peterek (123), Kazimierz Trukan (126), Marian
Zabłocki (128).
1968
Antoni Henclewski (177), Eugenia Skarzynska (178),Wiktor Szydłowski (179), Zdzisław Szajewski (180),
Władysław Dzięciołowski (186), Józef Wiktor Rylski (187), Ludwik Schultz (188), Czesław Szczeciński (189).
1969
Jerzy Leszek (195), Zdzisław Dudzik (193), Wiesław Dudziński (194), Feliks Borodzik (238), Eugeniusz Stawski
(239), Jerzy Głowacki (240), Tadeusz Zielinski (241), Jerzy Hejduk (247), Szczepan Kiełczyński (257), Jerzy
Świątek (260), Adam Iwiński (263), Jerzy Adamek (264), Józef Menet (271), Tadeusz Pawlikowski (272),
Tadeusz Majewski (273), Andrzej Abłamowicz (277), Jan Krężałek (279), Bolesław Łabno (280), Wacław
Markowski (281), Tadeusz Śliwak (284), Stanisław Charliński (285), Bronisław Świątkowski (286), Jan
Czwakiel (287), Fryderyk Boligłowa (288), Ludwik Widawski (294), Edmund Osiński (295), Andrzej Trzcinski
(296), Jan Czapla (303), Michał Szmyt (308), Stanisław Skalski (309), Stanisław Hiszpański (310), Franciszek
Pytel (311), Jan Andrzejewski (313), Jan Kielan (315), Józef Zwierzyński (316), Alfred Zaliński (317), Roman
Nagórski (318), Zygmunt Machowski (324), Wanda Modliborska (349),
1970
Jerzy Zarębski (328), Ryszard Grundman (331), Elżbieta Pogorzelska (333), Jerzy Kosinski (383), Tadeusz
Litwinski (384), Władysław Fraszkiewicz (389), Bolesław Sierociński (390), Marian Kamiński (397), Edward
Kurowski (398), Zbigniew Lewandowski (400),
1971
Romuald Woszczerowicz (458), Lech Komuda (460), Jerzy Łącki (461), Zenon Korsak (475), Bogdan
Włostowski (476), Józef Grochowski (480), Tadeusz Hanusz (490),
1972
Władysław Rewakowicz (539), Zygmunt Skóra (540), Andrzej Pazio (541), Stanisław Detko (542), Pelagia
Majewska (555), Urszula Śliwak (556), Michał Stańczak (557), Wacław Łukaszewicz (559), Tadeusz
Malinowski (567),
1973
Stanisław Laskowski (565), Ludwik Mokrzycki (657), Janusz Pasierski (658), Stanisław Szustakiewicz (659),
Stefan Czwarno (673),Mieczysław Kamiński (674), Janusz Krasicki (675),Konstanty Wasiuk (676), Tadeusz
Ciułowski (685), Bohdan Jancelewicz (688),
1974
Franciszek Szachewicz (693), Piotr Szczepański (694), Krzysztof Włodarkiewicz (752), Stefan Widelski (753),
Andrzej Kmiotek (754), Zenon Brejwo (787), Marian Urbański (788), Jan Gilos (798), Janusz Olszewski (799),
Tadeusz Smolinski (800), Zbyszko Kruk (801),
41
1975
Witold Błażewicz (870), Kazimierz Wierzbicki (871), Witold Zakrzewski (886), Jerzy Śmielkiewicz (890), Jan
Chojnacki (891),
1976
Janusz Krzywonos (935), Józef Malczewski (939), Jerzy Kuberski (950), Włodzimierz Wilanowski (956),
Zdzisław Olszański (959), Kazimierz Brejniak (961), Marian Wisiorowski (970),
1977
Janusz Szymański (1043),
1978
Roman Nerling (1098), Mieczysław Leśniak (1110), Henryk Kucharski (1111), Józef Możdżeń (1112), Roman
Zielinski (1113), Jerzy Nodzeński (1115),
1979
Krzysztof Trembaczkiewicz (1200), Paweł Włodarczyk (1201), Daniel Walasek (1204), Jeremiasz Salwa (1208),
Wacław Sieczkowski (1209), Ryszars Sobol (1226), Antoni Żukowski (1227),
1980
Jan Madejczyk (1324), Wacław Grzmil (1325), Andrzej Straszyński (1326), Edward Misztal (1327), Henryk
Woźniakowski (1328),Kazimierz Szulim (1329),Wacław Zarach (1341), Ryszard Łepkowski (1369), Maria
Oleksińska (1370), Tadeusz Sznuk (1380),
1982
Zygmunt Zieliński (1447), Henryk Szyguła (1453), Eugeniusz Stanczykiewicz (1454), Marian Banasiuk (1461),
Antoni Kulikowski (1462), Henryk Radwan (1464),Lucyna Wasilewska (1465), Stanisław Kornafel (1508),
1984
Józef Ostrowski (1660), Henryk Kącik (1663),
1986
Jan Rosiński (1822), Waldemar Salach (1823),
1988
Stanisław Czech (1960), Jan Chrzanowski (1961), Tomasz Dubicki (1962), Kazimierz Kuska (1964), Tadeusz
Śliwiński (1965), Jacek Szarek (1966), Jerzy Tajchert (1967), Julian Wonicki (1968),
1994
Stanisław Macias (2134), Marek Masalski (2135), Mirosław Rodzewicz (2136), Ryszard Czwartosz (2155).
1998
Arkadiusz Wantoła
42
Członkowie Honorowi Aeroklubu Warszawskiego
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
14.
15.
16.
17.
18.
19.
20.
21.
22.
23.
24.
25.
26.
27.
Tadeusz HALEWSKI,
Jerzy OSIŃSKI,
Tadeusz PRUSZKOWSKI,
Jan RUDOWSKI,
Witold RYCHTER,
Stanisław SKARŻYŃSKI,
Stanisław WIGURA,
Franciszek ŻWIRKO,
Stefan ANTOSIEWICZ,
Jan FREY-BIELECKI,
Zbigniew BURZYŃSKI,
Zygmunt DWORAKOWSKI,
Franciszek JANIK,
Michał GOSZCZYŃSKI,
Włodzimierz HUMEN,
Michał JAKUBIK,
Pelagia MAJEWSKA,
Marcin MONIS,
Edward PETEREK,
Kazimierz PLENKIEWICZ,
Leon POWSIŃSKI,
Tadeusz REJNIAK,
Jerzy SZYMANKIEWICZ,
Jerzy KUBERSKI.
Stanisław JUREWICZ,
Stanisław MACIAS,
Zbigniew STAROSZ
1927
Pierwszym prezesem AAW został red. Jerzy OSIŃSKI. (1906 – 1982). Założyciel miesięcznika
Młody Lotnik. Dziełem jego życia było powołanie nowego pisma lotniczego Skrzydlata Polska, której
redaktorem był do 1939 r. Współzałożyciel AW. I jego pierwszy prezes. Uczestnik wielu zawodów
samolotowych i balonowych. Po wybuchu wojny w Rumunii a później w Turcji, gdzie pracował w
wytwórni założonej przez członków byłej RWD. Po wojnie wrócił do kraju, pracował dla lotnictwa
cywilnego.
1929
Prezesem został Tadeusz HALEWSKI. (1898 – 1942). Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, pilot
16 eskadry wywiadowczej; zestrzelony 30.IX. 1920 r. w czsie walk nad Niemnem, ale pomimo
uszkodzeń wyladował na terenie zajętym przez polskie wojska. Po wojnie nadal w lotnictwie
wojskowym, organizator i pierwszy dowódca 24 eskadry w 2 pułku lotniczym w Krakowie. Następnie
dowódca dywizjonu doświadczalnego w IBTL (1931 – 1034). Znany działacz lotnictwa sportowego w
Polsce. Publicysta. Zginął 7 XI 1941 r. wraz z całą załogą na samolocie Vickers Wellington podczas
lotu doświadczalnego.
1932
Prezesem został poseł RP Jan RUDOWSKI (1891-1945).
Członek Honorowy Aeroklubu Warszawskiego.
Ziemianin, właściciel majątku w Półwiesku, pow. Rypin. Działacz gospodarczy rolniczo-spółdzielczy.
Poseł na sejm RP (1930-1935), mianowany przez prezydenta RP senatorem (1935-1939). Rotmistrz
rez. Pasją jego życia było lotnictwo sportowe. W 1931 uzyskał dyplom pilota sportowego, kupił
samolot (PZL-5), którym latał między Półwieskiem, gdzie zbudował lotnisko prywatne, a Warszawą.
W lipcu 1931 startował na PZL-5 z pil. Robertem Hirszbandtem jako nawigator w II Zlocie
Podhalańskim, zajmując w nim drugie miejsce.
W okresie od 13 marca 1932 do 29 maja 1934 pełnił funkcję prezesa Aeroklubu Warszawskiego,
przyczyniając się znacznie do jego rozwoju. Wchodził też w skład Komitetu redakcyjnego
43
„Skrzydlatej Polski” i „Lotu i oplg Polski”. W parlamencie prowadził aktywną działalność, upominał
się niejednokrotnie o uwzględnienie potrzeb finansowych lotnictwa komunikacyjnego i sportowego,
podkreślając ich znaczenie dla lotnictwa wojskowego. Zabierał również głos w sprawach przemysłu
lotniczego i organizacji władz lotnictwa cywilnego.
W czasie okupacji niemieckiej działał pod pseudonimem „Czarny” w ZWZ-AK w południowowschodnich powiatach Okręgu Pomorskiego. W 1943 aresztowany przez Gestapo, osadzony w obozie
koncentracyjnym w Stutthofie. Zginął w lutym 1945 pod Lęborkiem podczas marszu ewakuacyjnego
obozu. Odznaczony m. in. Złotym Krzyżem Zasługi (1927), Krzyżem Komandorskim Orderu
Odrodzenia Polski (1930), komandorią papieską Orderu Św. Sylwestra (1938). Wyróżniony Złotą
Odznaką Honorową LOPP.
1935
Prezesem został prof. Tadeusz PRUSZKOWSKI. (1888 – 1942)
Artysta malarz, profesor i rektor Akademii Stuk Pięknych w Warszawie. Twórca wystroju wnętrz
transatlantyków Batory i Piłsudski. Wybitny pedagog. Od 1915 r. ułan M. Beliny-Prażmowskiego w I
Brygadzie Legionów.
Pilot sportowy, w latach trzydziestych właściciel samolotu Tiger-Moth. Wybitny działacz Aeroklubu
Warszawskiego i jego prezes (1935 – 1936), inicjator tradycji pasowania w AW na pilota (rycerza
knypla). Uczestnik wielu zawodów i pokazów lotniczych. Popularyzator lotnictwa, stały felietonista
„Skrzydlatej Polski”. Zamordowany przez hitlerowców podczas próby ucieczki z transportu do
gestapo.
1936
Prezesem został inż. Julian PIASECKI. ppłk dypl. inż. Julian Marian Piasecki „Wiktor”,
„Bogusław” ( 1896-1944). Pochodził ze Stanisławowa k. Mińska Mazowieckiego. Uczył się w
Gimnazjum Filozoficznym Wojciecha Górskiego w Warszawie, gdzie w 1913 r. zdał maturę. Będąc
jeszcze uczniem nawiązał kontakt z organizacjami niepodległościowymi. Od sierpnia 1914 r.
uczęszczał do Tajnej Szkoły Wojskowej. W roku 1915 wstąpił do POW, jednocześnie w tym samym
roku rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. W listopadzie 1918 r. brał udział w rozbrajaniu
Niemców w Warszawie. W nocy 10/11 listopada uczestniczył w zbrojnym opanowaniu fabryki
karabinów maszynowych na Woli. W wojsku polskim początkowo służył w 21 p.p. Z tego powodu w
1918 r. przerwał studia.
W 1919 r. po ukończeniu podchorążówki został promowany na podporucznika. Po promocji znalazł
się w Dęblinie w tamtejszej szkole podoficerskiej. Od sierpnia do października 1919 r. d-ca kompanii,
następnie zastępca d-cy batalionu podczas 1-go Powstania Śląskiego. Po powrocie ze Śląska służył w
5 p.p Legionów. Od kwietnia 1920 r. w stopniu porucznika dowodził na froncie kompanią w 1 p.p. W
czerwcu 1920 r. pod Borodzianką został ciężko ranny, następnie hospitalizowany. W 1921 r. ponowił
przerwane studia na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Był także starszym
referentem w Komendzie Miasta.W 1923 roku został kapitanem saperów. W latach 1923-1933
wykładał w Oficerskiej Szkole Inżynieryjnej w Warszawie ( drogi żelazne ). Jednocześnie studiował w
Wyższej Szkole Wojennej w latach 1925 –1927, a po jej ukończeniu jako oficer dyplomowany przez
pięć lat ( 1927-1932) był w niej wykładowcą taktyki ogólnej. W 1930 r. odbył praktykę – staż we
Francji. Z dniem 01.01.1931 r. został majorem. Był wybitnym rzeczoznawcą ds. sygnalizacji i
urządzeń bezpieczeństwa ruchu. Dziedzina ta była przedmiotem jego wykładów na Politechnice
Warszawskiej.
Jako oficer dyplomowany zdobył również doświadczenie w dowodzeniu batalionem w 36 pp LA. 22
listopada 1933 r. został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Komunikacji. Od 1934 r. pełnił funkcję
przewodniczącego międzyresortowej komisji d.s. motoryzacji kraju. W latach 1935-1939 pełnił
funkcję wiceministra komunikacji. Na tych stanowiskach wniósł duży wkład w rozwój motoryzacji
kraju, kolejnictwa i przyczynił się do elektryfikacji warszawskiego węzła kolejowego. Opracował plan
mobilizacji kolei na wypadek wojny. Od 1937 r. ściśle współpracował z sekretariatem Komitetu
Obrony Rzeczypospolitej.
44
We wrześniu 1939 r. w szefostwie komunikacji Naczelnego Wodza. Zorganizował ewaluację organów
państwowych z Warszawy. Jednocześnie stale nadzorował działania na rzecz wojska transportowo –
ewakuacyjne kolei. Po przedostaniu się do Rumunii i na Węgry rozpoczął organizację konspiracji
prosanacyjnej. Nawiązał kontakt z internowanym w Rumunii Naczelnym Wodzem marsz. Edwardem
Śmigłym – Rydzem i zorganizował jego ucieczkę. Razem ze Śmigłym –Rydzem tworzyli Obóz Polski
Walczącej, którego organizację zakłóciła śmierć Marszałka. 25 VIII 1942 r. został oficjalnie szefem tej
konspiracyjnej formacji. W lutym 1943 r. doprowadził do scalenia jej oddziałów bojowych z AK. W
tym samym roku został podpułkownikiem. O terminie wybuchu powstania nie został powiadomiony.
Powstanie zaskoczyło go 1-go sierpnia w budynku przy ul. Elektoralnej. 2-go sierpnia 1944 r. został
ciężko ranny i przeniesiony do szpitala przy ulicy Senatorskiej ( Szpital Maltański), gdzie 3 sierpnia
1944 r. zmarł. Pochowany został w zbiorowej mogile powstańczej.
Julian Marian Piasecki w latach trzydziestych pełnił też szereg funkcji społecznych. Od 1935 r. był
prezesem Automobilklubu Polskiego , a rok później także prezesem Aeroklubu Warszawskiego.
Udzielał się politycznie, gdyż od 1937 r. był członkiem i działaczem OZON-u. Przez dziesięć lat od
1923-1933 był asystentem w katedrze dróg żelaznych Wydz. Inż. Ląd. Politechniki Warszawskiej. Był
autorem kilku opracowań i publikacji takich jak : hasła z kolejnictwa wojskowego dla Encyklopedii
wojskowej, prac : „ Ześrodkowanie kierownictwa ruchem pociągów w rękach dyspozytorów z punktu
widzenia technicznego i wojskowego”, „ O gospodarce planowej”. Był też członkiem redakcji
„ Zeszyty taktyczne WSzW”.
Przyjaźnił się z gen. Emilem Fieldorfem ps. „ Nil”, szefem Kedywu KG AK. 11 VI 1997 r. na
budynku Ambasady Królestwa Belgii, gdzie mieścił się Szpital Maltański, odsłonięto tablicę
pamiątkową ku Jego czci. W uroczystościach brali udział przedstawiciele ministerstwa komunikacji
Automobilklubu Polski oraz dzieci Piaseckiego córka Hanna i syn Jerzy. Ppłk J.M .Piasecki
odznaczony był krzyżem orderu Virtuti Militari kl. V. Trzykrotnie KW, Krzyżem Niepodległości z
mieczami i Krzyżem Komandorskim z gwiazdą OOP.
1945
Prezesem został Mieczysław GRABIŃSKI.
1947
Prezesem został ponownie Jerzy OSIŃSKI.
1955
Przewodniczącym Rady AW zostaje Józef MENET. Pilot wojskowy i cywilny. Przepisywał notatki
Królowi i Skalskiemu gdy wrócili po 56 do latania na Migach.
1957
Prezesem został Tadeusz WIĘCKOWSKI.
TADEUSZ WIĘCKOWSKI - TWÓRCA POWOJENNEGO LOTNICTWA SANITARNEGO
Być może już w październiku 1946, lecąc w odkrytej kabinie Po-2, ze szczepionką BCG, na trasie
Warszawa-Częstochowa, Tadeusz Więckowski zdał sobie sprawę jak istotną rolę może odegrać
sprawnie funkcjonujące lotnictwo sanitarne. Przekonanie to potwierdził wypadek młodego inżyniera
pracującego w hucie. Tadeusz, będąc wykwalifikowanym pilotem, nie mającym jednak żadnych
możliwości wykonania transportu z uwagi na odebranie wszystkich uprawnień, po procesie
weryfikacji w 1950, mógł jedynie, z bezsilną rozpaczą, przyglądać się jak miejscowi lekarze nie
dawali rady pomóc poszkodowanemu. Człowiek zmarł, a ulotną granicą dzielącą życie od śmierci była
zaledwie i aż możliwość szybkiego przewiezienia go do specjalistycznej kliniki w Warszawie. Od tego
momentu idea stworzenia sprawnie działającej organizacji lotniczej, zajmującej się wykonywaniem
lotów na rzecz służby zdrowia, przybrała dla Tadeusza Więckowskiego formę misji życia.
45
Tadeusz Więckowski - twórca powojennego Lotnictwa Sanitarnego / Zdjęcie: archiwum Jana
Więckowskiego
Ten, urodzony w Zawierciu 9 czerwca 1916, syn kolejarza, przybył wraz z rodzicami do Warszawy w
1926 i po raz pierwszy zobaczył samolot. Swój pierwszy lot odbył na pokładzie RWD-4 w 1931 nad
lotniskiem Kucelin w Częstochowie. To przeważyło szalę zainteresowań. Trzy lata później rozpoczął
kurs szybowcowy w Polichnie. Uprawnienia pilota samolotowego uzyskał w 1938, po ukończeniu
kursu wojskowego przysposobienia lotniczego przy Aeroklubie Poznańskim, na lotnisku Ławica.
Po ogłoszeniu mobilizacji, w sierpniu 1939, zgłosił się do Komendy Uzupełnień, przedstawiając swoje
lotnicze kwalifikacje. Niestety, wezwania do służby w lotnictwie nie otrzymał. Zgłosił się na
ochotnika do 27. Pułku Piechoty. Z jednostką tą przeszedł szlak bojowy, aż do jej rozbicia w walkach
pod Terespolem. Powrócił do Częstochowy, gdzie od marca 1940 rozpoczął działalność konspiracyjną
w Związku Walki Zbrojnej, przyjmując pseudonim Czuma . Uczestniczył w akcjach sabotażowych w
niemieckich zakładach przemysłowych, gdzie podjął pracę.
Z chwilą powołania Armii Krajowej został dowódcą pierwszego oddziału lotniczego. Formacja ta
miała za zadanie przygotowanie się do przejęcia lotniska Luftwaffe w Częstochowie. Oprócz tego brał
udział w wielu akcjach zbrojnych przeciwko wojskom niemieckim (między innymi był w grupie, która
odbiła z więzienia ppłk. Stanisława Mireckiego ps. Butrym ). Ścigany przez gestapo skierowany został
do oddziału partyzanckiego.
W 1944 trafił do Warszawy. Podczas Powstania pełnił funkcję oficera odpowiedzialnego za
przejmowanie zrzutów. Był adiutantem płk. Bernarda Adameckiego - szefa Lotnictwa Komendy
Głównej AK. Po upadku Powstania trafił do obozu w Łambinowicach, gdyż nie chciał opuścić swego
rannego przełożonego.
Za swą działalność odznaczony został Orderem Virtuti Militari V Klasy, Krzyżem Walecznych i
Krzyżem Partyzanckim.
Po zakończeniu wojny krótko przebywał w Belgii i Francji. Wrócił do kraju w lutym 1946. W tym
samym roku ukończył kurs unifikacyjny w Cywilnej Szkole Pilotów i Mechaników i otrzymał
uprawnienia pilota samolotowego. Wrócił do Częstochowy. Zaczął organizowanie aeroklubu.
Przyprowadził doń, z lotniska w Łodzi, pierwszy samolot.
46
Uczestniczył w sprowadzaniu samolotów dla Aeroklubu Warszawskiego. Oblatywał również nowe
konstrukcje, jak chociażby prototyp samolotu holującego PZL S-3 Kania. Realizował transporty
chorych, wykorzystując do tego Aeroklubowego Piper Cupa. Znajdujących się w nagłej potrzebie
ludzi przerzucał tym małym samolotem z Kucelina do Katowic, Poznania lub Krakowa, gdzie mogli
znaleźć lepszą opiekę medyczną.
W 1950 został odsunięty od pracy w lotnictwie na skutek stalinowskich czystek, zwanych
weryfikacją . Odebrano mu uprawnienia pilota i instruktora, a wkrótce również i zawiadowcy lotniska.
Zmuszono do pracy poza lotnictwem.
Jednakże raz zasiane ziarno kiełkowało z niezwykłą siłą. W realizacji idei wspierała Tadeusza
Więckowskiego żona, chirurg szpitala miejskiego.
Jeden z pierwszych śmigłowców sanitarnych SM-1 / Zdjęcie: archiwum Jerzego Rzewuskiego
W 1953 Więckowski przesłał do Zarządu Głównego Ligi Lotniczej oraz Ministerstwa Zdrowia
dezyderat dotyczący zorganizowania lotnictwa sanitarnego. Nie otrzymując nań odpowiedzi
opublikował, we wrześniu tego samego roku, na łamach Skrzydlatej Polski , artykuł zawierający
główne tezy swego memorandum do władz.
Upublicznienie tematu zmieniło diametralnie stanowisko decydentów. Wkrótce po ukazaniu się
artykułu Tadeusz Więckowski otrzymał pracę w Wojewódzkiej Stacji Pogotowia Ratunkowego w
Katowicach. Korzystając z nadarzającej się okazji rozpoczął realizowanie swego planu. Chodzenie od
drzwi do drzwi, wydeptywanie ścieżek zajęło mu niemal dwa lata. Dopiął swego!
Po zwołanej przez Ministerstwo Zdrowia (z inicjatywy dr. Tadeusza Krakowskiego), konferencji
poświęconej celowości powołania resortowego lotnictwa, w lipcu 1955 Tadeusz Więckowski otrzymał
pełnomocnictwo do zorganizowania w Polsce lotnictwa sanitarnego. Jego schemat organizacyjny
zatwierdzono we wrześniu 1955. Plany zakładały podzielenie terytorium kraju w sposób gwarantujący
pokrycie usługami lotnictwa sanitarnego całego obszaru Polski. Założono stworzenie lotniczych
placówek w każdym województwie. Załatwianie formalności prawno-administracyjnych zakończono
w listopadzie. W grudniu 1955 rozpoczęły loty pierwsze zespoły lotnictwa sanitarnego w Bydgoszczy,
Katowicach, Kielcach, Krakowie, Łodzi, Poznaniu i Warszawie.
COŚ STWORZONE Z NICZEGO
Tadeusz Więckowski tworzył polskie lotnictwo całkowicie od podstaw. Pomysł wykorzystania do tych
zadań struktur lotnictwa wojskowego, jak wskazywały na to doświadczenia przedwojenne i tuż po
zakończeniu walk, nie był najlepszym rozwiązaniem. Z tej przyczyny skoncentrował się na
formowaniu organizacji cywilnej o indywidualnym, wyspecjalizowanym charakterze. Aby uniknąć
tworzenia odrębnej formy administracyjnej, wszystkie zespoły umiejscowiono strukturalnie w
schemacie organizacyjnym Wojewódzkich Stacji Pogotowia Ratunkowego. Jako służba, lotnictwo
sanitarne działało jednak samodzielnie, według własnych zarządzeń i przepisów. Po pierwszych
tygodniach funkcjonowania przeanalizowano trafność koncepcji i postanowiono realizować ją w
szerszym zakresie na terenie całego kraju. Wielką pomocą w dziele tworzenia lotnictwa sanitarnego
47
byli dla Tadeusza Więckowskiego szef wyszkolenia lotniczego lotnictwa sanitarnego Florian Kortus
oraz Jan Jasiński pilot, i pierwszy szef techniczny tej organizacji.
Nieocenionego wsparcia w poruszaniu się poprzez gąszcz przepisów udzielała główna księgowa
Krystyna Trypolin (w lotnictwie sanitarnym pracowała nieprzerwanie do 1979). Z każdej nadarzającej
się okazji osoba ta potrafiła wycisnąć maksimum korzyści dla lotnictwa sanitarnego.
LOTNICZY AZYL
Tadeusz Więckowski, sam będąc ofiarą komunistycznej weryfikacji, szczególnie jaskrawo dostrzegał
sytuację lotników, którzy nieświadomi metod nowej, robotniczo-chłopskiej, władzy zdecydowali się
na powrót do Polski ze wszystkich zakątków świata. Większość z tej grupy, po krótkim okresie
względnie spokojnego życia, została odsunięta od pracy w lotnictwie. Jako wrogowie ustroju zagrażali
nowemu porządkowi społecznemu .
Iskierka nadziei pojawiła się wraz z utworzeniem Lotnictwa Sanitarnego. Bardzo szybko okazało się,
iż w tego rodzaju formacji latać mogą jedynie najlepsi. Pilot sanitarny musi wykazywać się nie tylko
doskonałym opanowaniem techniki pilotażu. Jego warsztat musi być kompletny i perfekcyjny. Nie ma
tu miejsca dla pistoletów i rzemieślników . Za sterami statków powietrznych noszących oznaczenia
Lotnictwa Sanitarnego zasiadać musi pilot z urodzenia. Ocenie podlegają także wartości znacznie
mniej wymierne, jak chociażby postawa moralna.
Dziesięć lat po zakończeniu wojny, wśród nowo wyszkolonych pilotów niewielu było takich, którzy
mogli przejść taką selekcję. Nie oznacza to, iż takich ludzi nie było wcale. Najmłodsi lotnicy, o
wysokich kwalifikacjach, starali się jednak dostać pracę w sztandarowej firmie - Polskich Liniach
Lotniczych LOT. Drogę mieli łatwiejszą. Postrzegani przez selekcjonerów kadrowych jako nowy,
pewny element , przyjmowani byli na miejsca negatywnie zweryfikowanych weteranów z RAFowskimi rodowodami. Nie oznaczało to, iż wszyscy młodzi adepci lotnictwa byli fanatycznymi
wyznawcami nowego porządku. Wielu z nich doskonale orientowało się w sytuacji, w jakiej znajduje
się Polska.
Kilku wychowanków aeroklubowych, nie zważając na niższe zarobki i mniejszy splendor, podjęło się
dzieła tworzenia lotnictwa sanitarnego. Jednakże ilość kadry w stosunku do potrzeb była stanowczo
zbyt mała.
Po śmierci Stalina, w 1953, nastąpiło pewne złagodzenie restrykcji. Wielu pilotów odzyskało wolność.
Nie oznaczało to, niestety, że mogą swobodnie powrócić do lotnictwa.
Do weteranów Bitwy o Anglię, Bitwy o Pacyfik, członków AK, zwrócił się Tadeusz Więckowski z
ofertą pracy. Dla tych ludzi stworzył swego rodzaju azyl i możliwość dalszego wykonywania
ukochanego zawodu pilota.
Nie trzeba było długo czekać na odzew. Lotnicy, mimo doznanych upokorzeń, w dalszym ciągu
pragnęli nie tylko latać, lecz także być przydatni innym - nie dla władzy, nie dla orderów czy
zaszczytów, lecz ze zwykłej ludzkiej chęci pomocy potrzebującym. Udowodnili to podczas
powietrznych walk z wrogiem, potwierdzili odpowiadając na wezwanie twórcy Lotnictwa
Sanitarnego.
Wśród pierwszych, którzy stawili się do służby byli: Kazimierz Wünsche, Jerzy Szymankiewicz,
Edward Jaworski, Paweł Mokwa, Stanisław Jensen, Tadeusz Szymański, Jan Malinowski, Jan
Jasiński, Włodzimierz Gedymin, Kazimierz Plenkiewicz, Gustaw Sidorowicz. Później dołączali
również następni jak Antoni Marcinkowski, Ludwik Lech, Władysław Ryżko czy Edmund
Piotrzkowski (były pilot Eskadry Morskiej w Pucku).
48
Grób Tadeusza Więckowskiego w Buffalo i wymowne memento Żył dla drugich. Powinniśmy
ocalić jego imię od zapomnienia / Zdjęcie: archiwum Józefa Głodzińskiego
1958
Prezesem został Włodzimierz HUMEN. Piotr Mynarski wraz z instr. Włodzimierzem Humenem
zorganizowali kurs unifikacyjny instruktorów szybowcowych, który odbywał się w Goleszowie, na
Żarze i w Aleksandrowicach (1-30.05.1946 r.). Dzięki niespożytej energii inż Rudolfa Weigla ruszyła
budowa nowoczesnego ośrodka górskiego - przy niezwykłych trudnościach okresu powojennego
(kierownikiem rozbudowy był inż. Franciszek Doński). Sprowadzono dwa poniemieckie baraki - na
internat-stołówkę; już w styczniu 1947 r. ukończono budowę dużego hangaru, zakończono też prace
nad budową dwukilometrowej drogi do transportowania szybowców na szczyt. W jesieni tegoż roku
oddano do użytku budynek administracyjno-meteorologiczny, sprowadzono dużą liczbę
poniemieckich szybowców i zorganizowano olimpijski obóz treningowy dla reprezentacji kraju. Na
szczycie zniwelowano pas do lądowania szybowców, przeprowadzono też linię telefoniczną,
zelektryfikowano obiekt, zaś u podnóża góry wykonano prace przy budowie lotniska dla samolotów.
1960
Prezesem został Jan ZWIERZYŃSKI.
1962
Prezesem został Michał JAKUBIK (1914 – 1966).
Gen. bryg. pilot, pilot, weteran 1. pułku lotnictwa myśliwskiego “Warszawa”. W lotnictwie polskim
od 1935, kpr. pil. 4 pułku lotniczego w Toruniu. Po wojnie w lotnictwie wojskowym, zajmował
dowódcze stanowiska, m. in. zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Kraju
ds. szkolenia oraz zastępcy Głównego Inspektora Lotnictwa. Działacz lotnictwa sportowego,
wiceprezes Zarządu Głównego Ligi Lotniczej, sekretarz ds. lotniczych w Zarządzie Głównym LPŻ.
Prezes AW w latach 1962 – 1964. Autor publikacji wspomnieniowych z lat wojny oraz na tematy
lotnictwa sportowego. Odznaczony wysokimi odznaczeniami państwowymi i wojskowymi, w tym
Krzyżem Oficerskim OOP i Krzyżem Walecznych.
1964
49
Prezesem został Roman PASZKOWSKI. Roman Paszkowski (ur. 19 lipca 1914 w Gułowie,
województwo lubelskie, zm. 16 sierpnia 1998 w Katowicach) – generał broni WP, pilot.
Absolwent Korpusu Kadetów nr 3 w Rawiczu (1934) oraz Szkoły Podchorążych Piechoty w
Ostrowi Mazowieckiej (1936); w latach 1936-1939 służył jako podporucznik w 22 Pułku Piechoty w
Siedlcach jako dowódca plutonu strzelców wyborowych, a następnie kompanii piechoty.
W wojnie obronnej 1939 walczył na czele 7. kompanii 22 Pułku Piechoty 9. DP w rejonie Jezior
Koronowskiach, pod Bydgoszczą i Kutnem. Podczas walk był dwukrotnie ranny. Za męstwo w walce
został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Po dostaniu się do niewoli niemieckiej
początkowo przebywał w szpitalu polowym w Dobrzelinie, a następnie w szpitalu pod Berlinem, skąd
przetransportowany został do Oflagu w Brunszwiku. W latach 1940-1945 był osadzony w Oflagu IIC
w Woldenbergu; uczestniczył w obozowym ruchu oporu.
W styczniu 1945 obóz został przez Niemców stopniowo ewakuowany w kierunku Lubeki, gdzie
Paszkowski doczekał wyzwolenia przez Brytyjczyków.
W 1945 po powrocie do kraju wstąpił do ludowego Wojska Polskiego. Po ukończeniu kursu
dowódców batalionów w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, został skierowany do
Sztabu Generalnego WP. W latach 1946-1948 był szefem Wydziału Wojskowych Spraw
Zagranicznych Sztabu Generalnego WP. Od 1948 studiował równocześnie w Akademii Sztabu
Generalnego WP oraz w Szkole Głównej Służby Zagranicznej.
W styczniu 1951 został bezpodstawnie aresztowany przez Informację Wojskową pod zarzutem
szpiegostwa na rzecz państw zachodnich; przez 4 lata śledztwa przebywał w pojedynczej celi, bez
kontaktu z rodziną i możliwości odbywania spacerów. W 1955 został zwolniony. W latach 1955-1957
pracował jako wicedyrektor Departamentu w Ministerstwie Rolnictwa.
W 1957 po zdaniu ostatnich egzaminów i ukończeniu ASG oraz SGSZ przyjęty ponownie do wojska.
Początkowo był kierownikiem Studium Wojskowego Politechniki Warszawskiej.
Od 1957 służył w Wojskach Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju (WL i OPL OK).
Był kolejno dowódcą Centralnego Stanowiska Dowodzenia Dowódcy Wojsk Lotniczych i OPL OK
(1957-1959), szefem sztabu Wojsk OPL OK (1959), dowódcą 1. Korpusu Obrony Przeciwlotniczej
Obszaru Kraju (1959-1962). W 1960 ukończył kurs pilotażu i uzyskał lotniczą "gapę". W październiku
1961 awansowany do stopnia generała brygady.
Po utworzeniu Wojsk Obrony Powietrznej Kraju jako odrębnego rodzaju Sił Zbrojnych, Paszkowski
wyznaczony został na zastępcę dowódcy tych wojsk do spraw szkolenia bojowego, a następnie do
spraw liniowych. W 1967 objął stanowisko dowódcy Wojsk Obrony Powietrznej Kraju. Przyczynił się
do znaczącego rozwoju tych wojsk. W październiku 1968 został awansowany do stopnia generała
dywizji.
Członek PPR a następnie PZPR. W latach 1976-1980 urlopowany z wojska w związku z
wyznaczeniem przez Radę Państwa na stanowisko ambasadora PRL w Angoli, a od 1979 także na
Wyspach Św. Tomasza i Książęcej. W stanie wojennym 16 grudnia 1981, wyznaczony przez
Wojciech Jaruzelskiego na stanowisko wojewody katowickiego.
W latach 1985-1990 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. W
1989 zorganizował przewiezienie urn z masowych grobów w Katyniu do Warszawy oraz ich uroczyste
złożenie na Powązkach. W październiku 1989 awansowany do stopnia generała broni.
Ponadto w latach 1985-1989 był posłem na Sejm PRL IX kadencji i przewodniczącym sejmowej
Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej. W latach 1974-1979 oraz 1985-1990 był członkiem Rady
Naczelnej ZBoWiD, w 1986 wiceprzewodniczącym Komitetu Honorowego Encyklopedii Pamięci
Narodowej.
Działacz lotnictwa sportowego, w latach 1964-1968 prezes, a od 1968 r. honorowy prezes Aeroklubu
Warszawskiego.
Od 1990 działał w środowisku kombatanckim, w latach 1996-1998 był prezesem Klubu Generałów
Wojska Polskiego.
Zmarł 16 sierpnia 1998 w Katowicach, został pochowany 21 sierpnia 1998 z honorami na Cmentarzu
Wojskowym na Powązkach w Warszawie. W pogrzebie wziął udział m. in. były Prezydent RP gen.
armii Wojciech Jaruzelski i były premier PRL Zbigniew Messner. Mowy pogrzebowe wygłosili: gen.
dyw. Jarosław Bielecki - w imieniu Sztabu Generalnego WP, gen. broni pil. Jerzy Gotowała - w
imieniu żołnierzy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej oraz gen. bryg. dr Jan Celek - w imieniu
50
Klubu Generałów WP. Uroczystość pogrzebową poprzedzała msza św. w Katedrze Polowej WP w
Warszawie, którą koncelebrował biskup polowy WP gen. dyw. Sławoj Leszek Głódź.
Odznaczony m.in:
Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie) (I klasy)
Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (II klasy)
Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III klasy)
Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari
Orderem Sztandaru Pracy I klasy
Orderem Sztandaru Pracy II klasy
w 1977 wpisany do Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich
w 1985 wpisany do Księgi Ludzi Zasłużonych dla Administracji
w 1997 został wyróżniony dyplomem "Weterana Walk o Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej"
ponadto otrzymał m.in. tytuł Honorowego Górnika PRL
posiadał także szereg innych odznaczeń polskich i zagranicznych.
1972
Prezesem został Bohdan JANCELEWICZ. Docent PW wydział MEiL
1979
Prezesem został Jerzy KUBERSKI (ur. 1930).
Profesor pedagogiki. Minister oświaty, szef Urzędu ds. Wyznań, przedstawiciel Rządu przy Watykanie
ds. Roboczych Kontaktów ze Stolicą Apostolską a następnie pierwszym po wojnie ambasadorem
Polski przy Stolicy Apostolskiej w Rzymie.
Z lotnictwem sportowym, w Aeroklubie Warszawskim, związany od 1972 r. Początkowo próbował
szkolić się w spadochroniarstwie, ale nie dotrwał do końca, ze względu na trudną sytuację życiową –
musiał podjąć pracę zawodową. Będąc już ministrem, rozpoczął w AW szkolenie samolotowe pod
kierunkiem instr. pil. Tadeusza Stankiewicza. W 1973 otrzymał licencję pilota samolotowego, rok
później – pilota szybowcowego. Ze względu na ograniczony czas związany z pracą zawodową
skoncentrował się na lataniu samolotowym i pracy społecznej w AW.. W 1977 r wybrany został
prezesem Zarządu AW, pełniąc tę funkcję nieprzerwanie do 1999 r, co jest ewenementem nie tylko w
historii AW, ale także polskiego lotnictwa sportowego. W 1994 został prze FAI uhonorowany
Dyplomem Paula Tissandiera.
1999
Prezesem został Gromosław CZEMPINSKI.
Aeroklub Warszawski – rok 1930
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Stanisław Prauss.
Wieloletni wiceprezes AW d.s. technicznych. Konstruktor w PZL m. in. Karaś. Sum.
Jerzy Osiński.
Pierwszy Prezes AW. Pilot i redaktor Skrzydlatej Polski.
Szczepan Grzeszczyk.
Pilot i konstruktor szybowców.
prof. Tadeusz Pruszkowski.
Prezes AW. Pilot, malarz, rektor Akademii Sztuk Pięknych.
Julian Eberhardt.
Czesław Filipowicz.
Pułkownik obserwator, inżynier. Podczas wojny polski-bolszewickiej latał w 21 eskadrze niszczycielskiej.
Ukończył Ecole Nationale Superieure d’Aeronautiqe. Pracował w Ministerstwie Transportu oraz jako szef Kierownictwa zaopatrzenia Lotnictwa.
51
7.
Tadeusz Halewski.
Prezes AW
52
KRÓTKIE BIOGRAFIE ZASŁUŻONYCH CZŁOKÓW
1.
2.
3.
4.
Andrzej ABŁAMOWICZ
Ryszard BARTEL 1897 – 1982
Ryszard BITNER 1930 – 1953
Julian BOJANOWSKI
1922 –
5.
6.
7.
8.
Zbigniew BURZYŃSKI
1902 – 1971
Kazimierz CHORZEWSKI
1904 – 1977
Franciszek T. DERENGOWSKI
1912 – 1944
Jerzy DRZEWIECKI
Zdzisław DUDZIK 1930 – 1983
Józef GROCHOWSKI
1920 – 1995
9.
10.
11. Szczepan Jan GRZESZCZYK
12.
13.
14.
Jerzy HEJDUK
Franciszek HYNEK 1897 – 1958
Franciszek JANIK 1900 – 1975
15. Michał JAKUBIK
16. Antoni JANUSZ
17.
1914 – 1966
1902 – 2000
Maria KANIEWSKA
18. Maria Halina KANN
19.
20.
Antoni KOCJAN
Jerzy KOSIŃSKI
Tomasz KOWALSKI
Jerzy KUBERSKI
Tadeusz LITWIŃSKI
Jerzy ŁOBODDA 1931 –
Pelagia MAJEWSKA
Sławomir MAKARUK
Józef MENET
Ludwik NATKANIEC
31. Władysław NIESTÓJ
32. Michał OFFIERSKI
33. Bolesław ORLIŃSKI
34.
35.
1933 – 1988
1932 – 1963
1929 – 1987
1918 – 1992
1908 – 1993
1899 – 1993
1900 1974
1888 – 1942
Tadeusz REJNIAK 1920 –
Stanisław ROGALSKI
Witold RYCHTER 1902 – 1984
47. Jan RUDOWSKI 1891 – 1945
48. Gustaw SIDOROWICZ
49. Janusz SKALSKI 1956 – 1984
50. Romana SKATULSKA
51.
52.
53.
1921 –
Władysław POMASKI
Stanisław PRAUSS
Mieczysław PRONASZKO
42. Tadeusz PRUSZKOWSKI
43. Rafał Zygmunt PUŁAWSKI
44.
45.
46.
- 1962
Edmund OSIŃSKI 1931 – 1985
Paweł PAWLAK
36. Edward PETEREK
37. Kazimierz PLENKIEWICZ
38. Stanisław PŁONCZYŃSKI
39.
40.
41.
1912 – 1995
1902 – 1944
1936
21. Jerzy KOSS
22. Marianna KOROLEWSKA
23.
24.
25.
26.
27.
28.
29.
30.
1901 – 1967
1913 – 1987
Zbigniew STAROSZ
Wanda SZEMPLIŃSKA-STUPNICKA
Bogusław SZUNDA
1905 - 1993
1935
1932
1930 – 1989
54. Urszula ŚLIWAK
55.
1932 – 1998
Andrzej TRZCIŃSKI
56. Kazimierz TRUKAN
57.
Arkadiusz WANTOŁA
1920 – 1972
1901 – 1998
1954 -
58. Stanisław WESOŁOWSKI
59.
Stanisław WIGURA 1901 – 1932
60. Tadeusz WIĘCKOWSKI
61. Ryszard WITKOWSKI
62. Kazimierz WIERZBICKI
63.
Marian WODZIAŃSKI
1916 - 1969
1926
1920
1901 – 1983
53
64. Maria WOJTKOWSKA
65. Andrzej ZIEMIŃSKI
66. Jerzy ZWIERZYŃSKI
67.
Franciszek ŻWIRKO
* Nazwiska przekreślone
1936
1933 – 1990
1930 – 1992
1895 – 1932
mamy biografie
Kazimierz CHORZEWSKI (1904-1977).
Studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki
Warszawskiej i Politechniki Lwowskiej. Pilot
samolotowy i szybowcowy, instruktor, oblatywacz
samolotów RWD. Absolwent Szkoły Podchorążych
Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie (1929-1930). Członek
Związku Awiatycznego Studentów Politechniki
Lwowskiej, współzałożyciel Aeroklubu we Lwowie.
Instruktor samolotowy w Aeroklubie Lwowskim, w
którym szkolił m. in. pilotki Wandę Olszewską i Danutę
Sikorzankę oraz w Akademickim Aeroklubie w
Gdańsku. Uczestnik wypraw szybowcowych pod
Złoczów (1928) i badawczej w Bieszczady. Startował w
IV krajowym kursie samolotów turystycznych w 1931,
zajmując na RWD-4 drugie miejsce, za Żwirką i Wigurą.
Dwukrotnie zwyciężał w zimowych zawodach
lotniczych (1931 i 1933). W 1932 zdobył w
Bezmiechowej kat. C pilota szybowcowego. W tymże
roku wygrał wyścig samolotów o nagrodę miasta
Lwowa. W 1932 był sekretarzem Polskiego Komitetu
Szybowcowego przy ARP. Od 1935, ze względu na stan
zdrowia, pracował w PLL LOT, będąc kier. ruchu, potem
szefem bezpieczeństwa. Uczestnik Wojny Obronnej
Polski w 1939. w czasie okupacji działał w konspiracji,
m. in. w Głównej Komendzie Lotniczej AK.
Aresztowany w 1944, więzień Oświęcimia, Mauthausen
i Gusen. Po wojnie w PLL LOT, Polskim Komitecie
Normalizacyjnym (sekcja lotnicza), red. W Agpolu i od
1959 w Zarządzie Ruchu Lotniczego i Lotnisk
Komunikacyjnych. Członek-założyciel Klubu Seniorów
Lotnictwa i jego wybitny działacz. Napisał książkę
wspomnieniową: „Z dawnych lotów” (1975).
Uhonorowany tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza
Lotnictwa Sportowego. Odznaczony Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Franciszek Tadeusz DERENGOWSKI (1912-1944).
Inżynier chemik. Instruktor pilot szybowcowy i pilot
samolotowy, członek Aeroklubu Warszawskiego.
Wybitny harcerski działacz lotniczy, kierownik
Harcerskiego Klubu Lotniczego w Warszawie (19341939). Uczestnik wielu krajowych i międzynarodowych
imprez harcersko-lotniczych, m. in.: na Węgrzech (1933,
1936), na V Jamboree w Holandii (1937), gdzie wraz z
Waciórskim dał na szybowcu „Sokół-bis” pokaz
akrobacji szybowcowej, oraz w USA (1938). W
Bezmiechowej w czerwcu 1934 otrzymał dyplom pilota
kat. C i ustalił rekordowy czas lotu na szybowcu
„Czajka” – 7 godz. 47 min. Współbudowniczy szybowca
szkolnego „Wrona”. Kierownik Referatu Lotniczego
przy Głównej Kwaterze Męskiej ZHP. 6 czerwca 1938
ze szkoły w Sokolej Górze wykonał 104-kilometrowy
przelot, lądując w Mordach.
Największy sukces sportowy odniósł w złocie gwiaździstym
na I Międzynarodowy Kongres Prasy Lotniczej w Rzymie (413.06.1939). Reprezentując „Skrzydlatą Polskę”, zajął
motoszybowcem „Bąk II” drugie miejsce na 42 samoloty
biorące udział w tej imprezie; przeleciał trasę: Tallin-RygaWilno-Warszawa-Lwów-Budapeszt-Zagrzeb-Wenecja-PizaRzym (4035 km). Uprzednio, 12 marca 1939, został
kierownikiem sekcji szybowcowej Aeroklubu
Warszawskiego. W czasie okupacji niemieckiej ofiarnie
angażował się w Ruch Oporu: w Służbie Zwycięstwu Polsce,
następnie w Armii Krajowej, w której był kierownikiem I
oddziału (organizacyjnego) „Wachlarza”, członkiem oddziału
Kedywu. Uczestniczył także w akcji wykrycia V-1. Został
zamordowany podczas ucieczki w krakowskim więzieniu
Montelupich.
Jerzy DRZEWIECKI (1902-1990).
Członek Aeroklubu Warszawskiego.
Inżynier, konstruktor lotniczy (absolwent Politechniki
Warszawskiej). Pilot sportowy, zawodowy i doświadczalny.
Od początku studiów włączył się aktywnie do działalności
Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów Politechniki
Warszawskiej oraz jej prac w warsztatach w piwnicach
kreślarskich politechniki. Tam też zbudował swój pierwszy
szybowiec JD-1, a potem samolot JD-2 oraz nawiązał kontakt
z kolegami później nierozerwalnej trójki: Rogalski – Wigura
– Drzewiecki, która po studiach stworzyła Lotnicze
Warsztaty Doświadczalne na Okęciu w Warszawie. Jego
praca jako konstruktora i pilota była rozległa. W ciągu 11 lat
wziął udział w konstrukcji ok. 20 prototypów samolotów,
których część odegrała ważną rolę w rozwoju polskiego
lotnictwa, nie tylko sportowego. W 1927 pojawił się
zespołowy samolot RWD-1. Potem był RWD-2, na którym
Franciszek Żwirko ustanowił w 1929 rekord świata
wysokości lotu – 4004 m. w 1931, startując na RWD-7 z J.
Wędrychowskim, ustanowił rekord świata w prędkości na
bazie 100 km – 178,798 km\h. W 1932 tym samym
samolotem z Antonim Kocjanem pobił rekord świata
wysokości lotu – 6023 m. Samoloty RWD-6 i RWD-9 stały
się legendą polskich zwycięstw w Challenge’u 1932 i 1934, a
RWD-5bis ze sławnego przelotu Stanisława Skarżyńskiego w
1933 nad Atlantykiem Południowym. Były jeszcze inne
samoloty, m. in. RWD 3, 4, 8, 10, 13, 15.
Po wybuchu wojny w 1939 ewakuował się wraz z garstką
współpracowników przez Rumunię do Wielkiej Brytanii,
gdzie znalazł pracę w fabryce samolotów Westland. Po roku
jednak, ze względu na zamiłowanie do latania, zaciągnął się
do ATA, organizacji pilotów dostarczających samoloty z
fabryk do jednostek wojskowych, wylatując w niej ok. 2000
godzin. Za służbę a ATA został odznaczony orderem MOBE
54
(Member of the Order of British Empire). Potem, po
krótkiej pracy w biurze konstrukcyjnym zakładów
Bristol Aircraft, wyjechał do Kanady. Nie znajdując
pracy w lotnictwie, zatrudnił się w urzędzie
państwowym, skąd przeszedł na emeryturę. Zmarł
15.05.1990 w Ottawie (Kanada). Odznaczony:
dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym
Krzyżem Zasługi z Mieczami.
Szczepan Jan GRZESZCZYK (1901 – 1967).
Pionier szybownictwa polskiego. Inż. pilot szybowcowy
i samolotowy, instruktor, konstruktor szybowców,
członek Aeroklubów Lwowskiego i Warszawskiego,
pracownik PZL. Jako pierwszy w Polsce: wykonał lot
żaglowy na szybowcu CW-I (1928), skonstruował
szybowiec wyczynowy SG-21 (1931), w 1931 roku
wykonał przelot szybowcem na holu za samolotem. W
1932 startował w zawodach międzynarodowych w Rhön
(Niemcy). Ustanowił 10 rekordów Polski. Konstruktor
szybowców: SG-21, SG-28, SG-3/35, SG-3bis/36, SG-7,
Mewa (dwumiejscowy wspólnie z A. Kocjanem). W
1934 startował na PZL-26 w Challenge w Warszawie.
Od 1932 członek Międzynarodowej Komisji Studiów
nad lotem Bezsilnikowym (ISTIŚ). Posiadał srebrną
odznakę szybowcową nr FAI 183 (5 w Polsce). Autor
wielu publikacji i opracowań teoretycznych z
szybownictwa. W czasie II wojny światowej na
Zachodzie, po jej zakończeniu - konstruktor lotniczy w
USA. Jego imieniem nazwano Krajowe Zawody
Szybowcowe oraz ulicę w Warszawie.
wysokości 1800m.
Michał JAKUBIK (1914 – 1966).
Gen. bryg. pilot, pilot, weteran 1. pułku lotnictwa
myśliwskiego “Warszawa”. W lotnictwie polskim od
1935, kpr. pil. 4 pułku lotniczego w Toruniu. Po wojnie
w lotnictwie wojskowym, zajmował dowódcze
stanowiska, m. in. zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych i
Obrony Przeciwlotniczej Kraju ds. szkolenia oraz
zastępcy Głównego Inspektora Lotnictwa. Działacz
lotnictwa sportowego, wiceprezes Zarządu Głównego
Ligi Lotniczej, sekretarz ds. lotniczych w Zarządzie
Głównym LPŻ. Prezes AW w latach 1962 – 1964. Autor
publikacji wspomnieniowych z lat wojny oraz na tematy
lotnictwa sportowego. Odznaczony wysokimi
odznaczeniami państwowymi i wojskowymi, w tym
Krzyżem Oficerskim OOP i Krzyżem Walecznych.
Antoni JANUSZ (1902-2000).
Podpułkownik, pilot balonowy i samolotowy. Od
najmłodszych lat pasjonowały go balony i samoloty.
Pierwszy lot wykonał w wieku 16 lat. W wojnie polskobolszewickiej 1920 uczestniczył w zwiadach
balonowych. Czołowy polski pilot balonowy w latach
międzywojennych, pełnił służbę w wojskach
balonowych. Startował w wielu zawodach balonowych.
Zwyciężył na balonie „Poznań” w załodze z I pilotem
Janem Zakrzewskim w I Krajowych Zawodach
Balonowych O Puchar Przechodni im. Aleksandra
Wańkowicza w Warszawie w 1925 ( przelot 142 km). W
1929 zajął drugie miejsce na balonie „Gdynia” w załodze
z pil. Kraszkiewiczem w międzynarodowych zawodach
balonowych w Poznaniu. (przelot 354 km, czas lotu
23h).
Największe sukcesy sportowe odniósł w międzynarodowych
zawodach balonów wolnych O Puchar Jamesa GordonaBennetta: 1932 w Bazylei na balonie „Polonia” – 4 miejsce z
II pil. Władysławem Pomaskim (1181 km, 24h), 1934 w
Warszawie na balonie „Polonia” – 4 m z II pil. Ignacym
Wawszczakiem (1138 km, 22h 4 min), 1935 w Warszawie na
balonie „Warszawa” – 2 m z II pil. Ignacym
Wawszczakiem(1567,13 km, 46h 52min), 1936 w Warszawie
na balonie „LOPP” – 2 m z II pil. Stanisławem Brenkiem
(1534,28 km, 38h 2 min), 1937 w Brukseli na balonie
„Polonia II” – 2 m z II pil. Leszkiem Krzyszkowskim (1364
km, 46h 30min), 1938 w Liege na balonie „LOPP” – 1 m z II
pil. Franciszkiem Janikiem (1692 km, 37h 47min).
W czasie II wojny światowej walczył jako pilot we Francji i
Wielkiej Brytanii. Po wojnie szkolił brytyjskich pilotów.
Zmarł 28 sierpnia 2000 w Lewisham w Wielkiej Brytanii, w
wieku 98 lat. Jego prochy pochowane zostały 16 października
2000 w Polsce, na cmentarzu parafialnym w rodzinnym
Jarocinie, w województwie poznańskim.
Maria Halina KANN (1912 – 1995).
Mgr, pisarka, poetka, publicystka i pedagog. Pilotka
szybowcowa, członkini Aeroklubu Warszawskiego.
Długoletnia działaczka harcerskiego lotnictwa. Autorka
powieści dla dzieci i młodzieży, w tym o tematyce lotniczej,
m. in. „Jutro będzie słonce” (1938), „Pilot gotów” (1938),
„Góra czterech wiatrów” (1948), „Niebo nieznane” (1964).
W czasie okupacji niemieckiej zaangażowana w pracy
konspiracyjnej AK w Warszawie. Redaktorka „Wzlotu”
(1943), jedynego w krajach okupowanych pisma lotniczego
dla młodzieży; Współzałożycielka i redaktor konspiracyjnego
wydawnictwa „Załoga”, które wydało pod okupacją po raz
pierwszy w kraju książkę Fiedlera „Dywizjon 303”.
Laureatka Nagrody Prezesa Rady Ministrów, „Sprawiedliwa
pośród Narodów Świata”, uhonorowana tytułem
„Warszawianka Roku 1987”, a przez Aeroklub tytułem i
odznaką Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego.
Jerzy KOSS (1929 – 1962).
Pilot sportowy i komunikacyjny, skoczek spadochronowy,
instruktor, w tym wychowawca i instr. skoczków ZHP.
Członek Aeroklubu Warszawskiego. Mistrz Sportu w
spadochroniarstwie. W latach 1955 – 1962 liczący się
instruktor i skoczek wyczynowy, czterokrotny uczestnik
spadochronowych mistrzostw Polski (1955 – 3m, 1957 – 4m,
1959 – 12m). W 1955 ustanowił rekord świata w skoku
celnościowym z opóźnionym otwarciem spadochronu z
wysokości 1000m – 9,51 m; ustanowił także kilka rekordów
krajowych, w tym w nocnym skoku celnościowym z
wysokości 600m (1956) oraz w skokach grupowych. Po
przejściu do pracy w PLL LOT (pilot) szkolił społecznie w
Aeroklubie Warszawskim. Zginął 18. 05. 1962 w nurtach
Wisły po wykonaniu skoku ze spadochronem z
Marianna (ŻAK-PUCHAR) KOROLEWSKA (ur. 1935).
Mgr ekonomii. Spadochroniarka, członkini Aeroklubu
Warszawskiego. Pierwszy skok wykonała w 1953 w Nowym
Targu. Uczestniczyła w wielu zawodach i mistrzostwach w
kraju i za granicą. Trzykrotna mistrzyni Polski (1961, 1965,
1966), dwukrotna wicemistrzyni (1963, 1964). Członkini
spadochronowej kadry narodowej. Pięciokrotnie startowała w
mistrzostwach świata (1960 – 1968), m. in.: w 1962 (USA) –
4m indywidualnie oraz drużynowe wicemistrzostwo świata
kobiet w skokach grupowych (medal srebrny) i medal
brązowy w dwuboju. Rekordzistka Polski w skokach
55
grupowych na celność lądowania. Startowała w
zawodach „O Błękitną Wstęgę Odry” i „O Puchar
Adriatyku”. Posiada złotą odznakę spadochronową.
Mistrz Sportu w spadochroniarstwie. Wykonała 1263
skoki. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi,
Uhonorowana odznaką Zasłużonego Działacza Kultury.
Jerzy KUBERSKI (ur. 1930 - 2007).
Profesor pedagogiki. Minister oświaty, szef Urzędu ds.
Wyznań, przedstawiciel Rządu przy Watykanie ds.
Roboczych Kontaktów ze Stolicą Apostolską a następnie
pierwszym po wojnie ambasadorem Polski przy Stolicy
Apostolskiej w Rzymie.
Z lotnictwem sportowym, w Aeroklubie Warszawskim,
związany od 1972 r. Początkowo próbował szkolić się w
spadochroniarstwie, ale nie dotrwał do końca, ze
względu na trudną sytuację życiową – musiał podjąć
pracę zawodową. Będąc już ministrem, rozpoczął w AW
szkolenie samolotowe pod kierunkiem instr. pil.
Tadeusza Stankiewicza. W 1973 otrzymał licencję pilota
samolotowego, rok później – pilota szybowcowego. Ze
względu na ograniczony czas związany z pracą
zawodową skoncentrował się na lataniu samolotowym i
pracy społecznej w AW.. W 1977 r wybrany został
prezesem Zarządu AW, pełniąc tę funkcję nieprzerwanie
do 1999 r, co jest ewenementem nie tylko w historii AW,
ale także polskiego lotnictwa sportowego. W 1994 został
prze FAI uhonorowany Dyplomem Paula Tissandiera.
Rektor Wyższej Szkoły Hotelarstwa Gastronomii i
Turystyki.
Jerzy ŁĄCKI (ur. XXX - 2012).
Władysław NIESTOJ (1918 – 1992).
Inż., modelarz lotniczy od 1934, instruktor i konstruktor,
członek Aeroklubu Warszawskiego. Działacz LOPP.
Startował w wielu zawodach w kraju i za granicą,
specjalizował się w modelach kategorii Wakefielda. W
1937 – drugie miejsce, w 1938 – trzy drugie miejsca w
kategorii modeli dowolnych z napędem gumowym, w
1939, 1949 i 1953 – pierwsze miejsca w kat. Wakefielda.
Konstruktor modelarskiego silnika spalinowego WN-2,5
i wielu modeli latających. Posiadacz złotej odznaki
modelarskiej z trzema diamentami. Przez kilkanaście lat
redaktor działu lotniczego „Modelarza”. Autor książek:
„Profile modeli Latających” (1954), „Latające modele
szybowców” (1957). Uhonorowany tytułem i odznaką
Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego.
Michał OFICERSKI (1905 – 1993)
Zasłużony polski pilot instruktor szybowcowy,
samolotowy i doświadczalny oraz konstruktor
samolotów w latach międzywojennych. Rekordzista
Polski i świata (w 1938 ustanowił dwa rekordy świata na
motoszybowcu „Bąk”: wysokość-4595 m oraz
długotrwałość lotu- 5godzin 24 minuty 19 sekund). Jako
trzeci w Polsce (181 na świecie ) uzyskał srebrną
odznakę szybowcową D. Oblatał większość szybowców
i motoszybowców konstrukcji Antoniego Kocjana. Latał
w kampanii wrześniowej 1939 i w lotnictwie polskim na
Zachodzie, zestrzelony nad Niemcami, dwa lata
przebywał w obozie jenieckim. Po II wojnie światowej
osiedlił się w Kanadzie. Dwukrotnie odwiedził Polskę.
Bolesław ORLIŃSKI (1899 – 1993).
Płk, pilot wojskowy, sportowy, komunikacyjny,
doświadczalny i akrobacyjny. W lotnictwie od 1920, latał na
106 typach samolotów, oblatał 28 prototypów samolotów.
Członek Aeroklubu Warszawskiego. Startował w zawodach
w kraju i za granicą. Najbardziej zasłynął wielkim przelotem
na samolocie Breguet XIX B-2 (wraz z mechanikiem
Leonardem Kubiakiem) na trasie Warszawa – Tokio –
Warszawa (20 150 km), w dniach 27 sierpnia do 25 września
1926 r. W 1930 zwyciężył w samolotowym zlocie
gwiaździstym w Brnie, od tego też roku pilot doświadczalny
PZL w Warszawie. Uczestnik Challenge 1930 i 1932,
pokazów, m. in. w mityngu akrobacji samolotowej w
Cleveland (USA) w 1933. W czasie II wojny światowej w
lotnictwie polskim na Zachodzie; pilot bojowy RAF, 1940 –
1941 instruktor przeszkalania pilotów na samoloty bojowe,
od 1943 w 305 Dywizjonie Bombowym, a od 1944 jego
dowódca w randze płk. Po wojnie osiedlił się w Kanadzie,
gdzie zmarł. Jego prochy spoczywają obok matki na
cmentarzu we Wrocławiu. Autor książki „Mój lot Warszawa
– Tokio – Warszawa”. Odznaczony m. in. Orderem Virtuti
Militari, francuską Legią Honorową, japońskim Orderem
Wschodzącego Słońca.
Paweł PAWLAK (ur. 1948)
Pilot samolotowy- instruktor, specjalizujący się w akrobacji.
Członek Aeroklubów: Warszawskiego i Szczecińskiego. W
mistrzostwach Polski w akrobacji zdobył siedem medali: 5
złotych (1973, 1974, 1979, 1980, 1982 ), srebrny (1976),
brązowy (1972). Wieloletni reprezentant kraju w
najpoważniejszych imprezach, finalista mistrzostw świata.
Pracował w lotnictwie sanitarnym i gospodarczym.
Edward PETEREK (1989-1978).
Podpułkownik pilot, wojskowy i sportowy, oficer techniczny
lotnictwa. W maju 1916 został powołany do armii
austriackiej, ukończył szkołę oficerską w Opawie, walczył na
froncie włoskim nad Soczą. W październiku 1918 zgłosił się
w Cieszynie do Wojska Polskiego, biorąc następnie udział w
walkach o utrzymanie przy Polsce Śląska Cieszyńskiego,
dowodząc następnie kompanią Polskiej Organizacji
Wojskowej Bystrzyca- Wędzynia (1919-1920). W styczniu
1921 wstąpił do lotnictwa WP, przydzielony do 4 dyonu
lotniczego w Brześciu n. Bugiem. Przy 3 pułku lotniczym w
Poznaniu odbył kurs oficerów technicznych, po ukończeniu
którego przydzielono go do Niższej Szkoły Pilotów w
Bydgoszczy (kierownik warsztatów lotniczych), gdzie
ukończył kurs pilotażu samolotowego, a następnie Wyższą
Szkołę Pilotów w Grudziądzu, skąd w 1924 skierowany
został do 4 pułku lotniczego w Toruniu, w którym pełnił
służbę przez 10 lat. Zajmując m. In. stanowiska dowódcy 142
eskadry myśliwskiej i eskadry treningowej pułku.
W 1928, po przejściu eliminacji kilkunastu załóg, wziął
udział w międzynarodowych zawodach samolotowych Małej
Ententy i Polski (Czechosłowacja). W 1929 wyznaczono go
ponownie na takie same zawody w Rumunii, jednak na
miesiąc przed ich rozpoczęciem uległ ciężkiemu wypadkowi
lotniczemu na samolocie Spad 61, z którego wyszedł z obu
połamanymi nogami.
56
Po długiej przerwie wrócił do latania, przejawiając dużą
aktywność sportowo-organizacyjną. W 1934 został
przeniesiony do 1 pułku lotniczego i mianowany
komendantem Ośrodka PW Lotniczego przy Aeroklubie
Warszawskim. Uczestniczył w wielu zawodach
szybowcowych i samolotowych, zdobywając w 1934
odznakę pilota szybowcowego kat. D. Dla pilotów
turystycznych przy AW. W tymże roku jest
współorganizatorem i komendantem Wojskowego
Obozu Szybowcowego w Ustianowej, szkolącego w
ramach PW Lotniczego kandydatów do lotnictwa
wojskowego, na którym to stanowisku pozostaje do
1939. Wyznaczony na kierownika polskiej ekipy 6
samolotów na międzynarodowy zlot organizowany w
1936 z okazji letniej Olimpiady w Berlinie, zajmuje w
nim 2 miejsce wśród pilotów zagranicznych. W tym
charakterze leci też z ekipą polską na zlot samolotowy z
okazji zimowej Olimpiady do Germisch-Partenkirschen.
W 1937 jest kolejno kierownikiem ekipy na
Międzynarodowe Zawody Szybowcowe w Wasserkuppe
w Niemczech (uznane po II wojnie Światowej jako 1
Szybowcowe Mistrzostwa Świata ). W 1938 przewodzi
ekipie 15 samolotów i 3 szybowców udających się z
wizytą kurtuazyjną do Rumunii. Aeroklub
Rzeczypospolitej polskiej mianował go szefem ekipy
szybowcowej na Olimpiadzie w Helsinkach, która była
przewidziana w 1940. Przygotowania do niej i eliminacje
zawodników miały się rozpocząć1 września 1939.
Jeszcze w maju tego samego roku zorganizował i
przeprowadził we Lwowie Międzynarodowe Zawody
Szybowcowe z okazji Kongresu ISTUS.
Z chwilą wybuchu wojny we wrześniu 1939 został
przydzielony do 6 pułku lotniczego we Lwowie, zlecono
mu kierowanie szkoleniem w pilotażu we wszystkich
szkołach LOPP wyznaczono go do ekipy polskich
pilotów, którzy mieli przeprowadzić samoloty
myśliwskie do Polski dostarczone przez Anglię do
Rumunii, do czego jeszcze nie doszło. 17 września 1939
przekroczył granicę Rumunii, skąd przez Maltę, został
wraz z innymi polskimi lotnikami przetransportowany do
Francji, a po jej kapitulacji do Wielkiej Brytanii.. Tam,
po przeszkoleniu, zgłosił się do organizującego się
Oddziału Polskiego Transportu Command, z którym w
grudniu 1940 został wysłany do Takoradi w Afryce
Zachodniej. Jako dowódca konwoju przeprowadził, wraz
z innymi polskimi pilotem, samoloty bojowe w poprzek
Afryki tam i z powrotem. Zaraz potem powrócił do
Anglii, pełniąc jeszcze przez rok funkcję dowódcy Stacji
Lotniczej w Framlingham.
W kwietniu 1948 został zdemobilizowany w stopniu
podpułkownika i wyemigrował do Argentyny. Przebywał
w Buenos Aires do grudnia 1958, założył tam Związek
Lotników Polskich, będąc przez trzy lata jego prezesem.
Przy miejscowym aeroklubie „Albatros” zorganizował i
prowadził dla młodzieży polskiej kursy modelarskie i
szkolenia szybowcowe. W 1957 uległ poważnemu
wypadkowi samochodowemu, przebywając prawie rok w
szpitalu. D Polski powrócił w styczniu1959 i zgłosił się
zarazem do dyspozycji w Aeroklubie PRL. W biurze
APRL pracował w etacie st. inspektora w wyszkoleniu
lotniczym od 1 sierpnia 1959 do 31 grudnia 1964,
przechodząc na emerytur; pozostał jeszcze na pół etatu
jako archiwista w Wydziale Filmui Foto Biura, skąd
odszedł 29 lutego 1972. W 1960 wstąpił do Klubu
Seniorów Lotnictwa, pełnią funkcję w jego władzach, był m.
In. II wiceprezesem Rady Seniorów Lotnictwa.
Został uhonorowany tytułem i odznaką Zasłużonego
Działacza Lotnictwa Sportowego. FAI nadała mu Dyplom
Paula Tissandiera (1960). Odznaczony Złotym Krzyżem
Zasługi z Mieczami, Krzyżykiem Kawalerskim Orderu
Odrodzenia polski, Złotym i Srebrnym Krzyżami Zasługi
oraz wieloma medalami wojskowymi i pamiątkowymi
polskimi, francuskimi i brytyjskimi.
Kazimierz PLENKIEWICZ (1907-1974).
Dyplom zawodowy Szkoły Głównej Handlowej w
Warszawie. Od 1929 pilot samolotowy turystyczny.
Absolwent Dęblińskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy
Lotnictwa (1930-1310). Organizator kół szybowcowych i
ośrodka szkoleniowego w województwie kieleckim. Od 1932
instruktor, a od 1934 kierownik szkoły szybowcowej
Polichno-Pińczów. Uczestnik krajowych zawodów
szybowcowych (2 m w gr. I w 1935, 1936, 1937, 1 m na
Orliku w 1938). Zwycięzca międzynarodowych zawodów
szybowcowych ISTUS we Lwowie (1939). Ustanowił 2
szybowcowe rekordy Polski. Członek szybowcowej kadry
olimpijskiej, posiadał srebrną odznakę szybowcową (ISTUS
nr 189/11). Od 1.10.1939 inspektor szybownictwa w ZG
LOPP. W Wojnie Obronnej Polski 1939 jako ppor. pil.
ewakuowany do Rumunii, skąd uciekł do Francji.
Odkomenderowany do Afryki Północnej, był instr. pil. w
szkole w Rabacie po upadku Francji znalazł się w W.
Brytanii – kurs instr. W Upavon, po którym 2 lata instr. i
dowódca eskadry szkolnej w szkole pilotów w środkowej
Angli. Potem pilot doświadczalny w instytucie w
Farnborough – loty eksperymentalne szybowców
transportowych. W 1943 był w polskiej jednostce w Afryce
Płd. Jako major RAF był dowódcą polskiego Transport
Command (dostawy samolotów). W 1947 powrócił do kraju.
Został radcą sportu lotniczego w DLC MK. 1949-1956
pracował poza lotnictwem. 1956-1967 pilot Centralnego
Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Warszawie. Członek
honorowy Aeroklubu Warszawskiego. Działacz Klubu
Seniorów Lotnictwa. Uhonorowany tytułem i odznaką
Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego. Odznaczony
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i
odznaczeniami wojskowymi.
Stanisław PŁONCZYŃSKI (1900 – 1974)
Pilot wojskowy - myśliwski, komunikacyjny i sportowy.
Absolwent Niższej Szkoły Pilotów w Bydgoszczy(19121922) i Wyższej Szkoły Pilotażu w Grudziądzu( 1921-1923).
Pilot 7 eskadry i instr. w eskadrze treningowej 1 Pułku
Lotniczego w Warszawie. W końcu 1924 zdemobilizowany.
Od 1.01.1925 pilot w liniach Aerolloyd i Aerolot, w latach
1929-1939 w PLL LOT. Latał także jako plot sportowy, brał
m. In. Udział w Challenge: 1930-19 m na RWD-2
(najlepszych polskich załóg), 1932- nie startował, gdyż jego
RWD-6 został uszkodzony w czasie odbioru przez komisję
państwową, 1934- 2 m na RWD-9 (z mech. Stanisławem
Ziętkiem). 5.09..1939 wykonał z lotniska polowego pod
Grójcem przelot, przez Pińsk, do Bukaresztu, gdzie był
internowany. Ewakuowany przez Jugosławię i Grecję do
Francji, był instr. pilotem w organizującym się polskim
szkolnictwie wojskowym. W Wielkiej Brytanii latał jako
pilot w 304 dywizjonie bombowym, potem był w Ferry
Comand, rozprowadzającym samoloty z Ameryki do Wielkiej
57
Brytani i Afryki, wykonał m. In. 38 lotów nad Oceanem.
Po przeszkoleniu na czterosilnikowych samolotach pełnił
funkcję pilota doświadczalnego (por. pil.). W 1960
przeszkolił się w ZSRR na samolotach turbośmigłowych,
cztery lata potem przeszedł na emeryturę. Przeleciał 3,5
mln km w czasie 14 580 godzin. Na emeryturze działał
w Warszawskim Klubie Seniorów Lotnictwa. Został
uhonorowany tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza
Lotnictwa Sportowego, wyróżniony Złotą odznaką
Honorową LOPP. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Srebrnym
Krzyżem Zasługi z Mieczem.
Tadeusz PRUSZKOWSKI (1888 – 1942)
Artysta malarz, profesor i rektor Akademii Stuk
Pięknych w Warszawie. Pilot sportowy, w latach
trzydziestych właściciel samolotu Moth. Wybitny
działacz Aeroklubu Warszawskiego i jego prezes (1935
– 1936), inicjator tradycji pasowania w AW na pilota.
Uczestnik wielu zawodów i pokazów lotniczych.
Popularyzator lotnictwa, stały felietonista „Skrzydlatej
Polski”. Zamordowany przez hitlerowców.
Rafał Zygmunt PUŁAWSKI (1901 – 1931).
Inż., konstruktor lotniczy, pilot sportowy, członek
Aeroklubu Warszawskiego, członek Sekcji Lotniczej
Koła Mechaników Studentów Politechniki
Warszawskiej. Współkonstruktor (z Jerzym Bistramem)
szybowca, który wziął udział w II Wszechpolskim
Konkursie Szybowców na Oksywiu k. Gdyni (1925).
Absolwent szkoły lotniczej w Bydgoszczy. Kierownik
grupy konstrukcyjnej w Centralnych Warsztatach
Lotniczych w Warszawie. Konstruktor samolotów
myśliwskich PZL P-1, P-6 (wzbudził sensację na Salonie
Lotniczym w Paryżu w 1930), P-7 i P-8. Na przełomie
1930/31 pracował nad samolotem amfibia PZL p-12.
Podczas siódmego jego oblotu rozbił się na nim
nieopodal placu Narutowicza w Warszawie.
Jan RUDOWSKI (1891-1945).
Ziemianin, właściciel majątku w Półwiesku, pow. Rypin.
Działacz gospodarczy rolniczo-spółdzielczy. Poseł na
sejm RP (1930-1935), mianowany przez prezydenta RP
senatorem (1935-1939). Rotmistrz rez. Pasją jego życia
było lotnictwo sportowe. W 1931 uzyskał dyplom pilota
sportowego, kupił samolot (PZL-5), którym latał między
Półwieskiem, gdzie zbudował lotnisko prywatne, a
Warszawą. W lipcu 1931 startował na PZL-5 z pil.
Robertem Hirszbandtem jako nawigator w II Zlocie
Podhalańskim, zajmując w nim drugie miejsce.
W okresie od 13 marca 1932 do 29 maja 1934 pełnił
funkcję prezesa Aeroklubu Warszawskiego,
przyczyniając się znacznie do jego rozwoju. Wchodził
też w skład Komitetu redakcyjnego „Skrzydlatej Polski”
i „Lotu i oplg Polski”. W parlamencie prowadził
aktywną działalność, upominał się niejednokrotnie o
uwzględnienie potrzeb finansowych lotnictwa
komunikacyjnego i sportowego, podkreślając ich
znaczenie dla lotnictwa wojskowego. Zabierał również
głos w sprawach przemysłu lotniczego i organizacji
władz lotnictwa cywilnego.
W czasie okupacji niemieckiej działał pod pseudonimem
„Czarny” w ZWZ-AK w południowo-wschodnich
powiatach Okręgu Pomorskiego. W 1943 aresztowany przez
Gestapo, osadzony w obozie koncentracyjnym w Stutthofie.
Zginął w lutym 1945 pod Lęborkiem podczas marszu
ewakuacyjnego obozu. Odznaczony m. in. Złotym Krzyżem
Zasługi (1927), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia
Polski (1930), komandorią papieską Orderu Św. Sylwestra
(1938). Wyróżniony Złotą Odznaką Honorową LOPP.
Gustaw SIDOROWICZ (1905-1993).
Podpułkownik pilot wojskowy, sportowy, sanitarny.
Absolwent OSL w Dęblinie, oficer Morskiego Dywizjonu
Lotniczego w Pucku i 1 Pułku Lotniczego w Warszawie. Jako
dowódca 111 Eskadry Myśliwskiej walczył w obronie
Warszawy w 1939, będąc ranny w walce powietrznej. W
czasie okupacji niemieckiej żołnierz Armii Krajowej, pełnił
funkcję szefa działu organizacyjnego Wydziału Lotniczego
Komendy Głównej AK, referenta lotniczego Okręgu
Krakowskiego AK. Aresztowany w 1945, był więźniem
sowieckich łagrów (1945-1947) pracował m. in. w kopalni
ołowiu na Kaukazie. Po powrocie do kraju działacz
Aeroklubu RP i pilot społeczny w Aeroklubie Warszawskim,
potem st. pil. Centralnego Zespołu Lotnictwa Sanitarnego.
Współzałożyciel w Warszawie Klubu Seniorów Lotnictwa i
członek jego władz. Przez Aeroklub uhonorowany tytułem i
odznaką Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego.
Odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem
Walecznych, dwukrotnie
Janusz SKALSKI (1956 – 1984)
Mgr Inż. Elektroniki. Pilot szybowcowy (od 1972) instruktor
i pilot samolotowy (od 1978). Zwycięzca krajowych
zawodów szybowcowych w Lisich Kątach (1982). W latach
1982-1983 startował w szybowcowych mistrzostwach Polski,
m. in. w tych ostatnich wygrał konkurencję przelotu
prędkościowego po trasie trójkąta 608 km z prędkością
121,43 km/ h. Członek szybowcowej kadry narodowej (19821983), posiadał diamentowa odznakę szybowcową. Kilkuletni
przewodniczący sekcji szybowcowej AW. Mistrz Sportu
szybowcowego. W pierwszych Warszawskich Zawodach
Samolotowych (1982) był drugi jako pilot załogi. Na
szybowcach wylatał ok.800godzin, na samolotach ok.200.
Delegat na XII Zjazd Krajowy APRL (1983)Utalentowany
pilot i działacz społeczny. Zmarł przedwcześnie w wieku 27
lat, p ciężkiej nieuleczalnej chorobie.
Romana SKATULSKA (ur. 1935).
Spadochroniarka Aeroklubu Warszawskiego, instruktor.
Skakać zaczęła w 1953. Pierwsza spadochronowa mistrzyni
Polski (1956), wicemistrzyni (1957). Ustanowiła dziewięć
rekordów Polski, z których dwa uznane zostały za rekordy
świata. Startowała w wielu zawodach, uczestniczyła w
ustanawianiu kobiecych rekordów grupowych na celność
lądowania i z dużych wysokości. W 1958 wykonała (z
Elżbietą Makos i Marią Wojtkowską) skok z wysokości 8290
m, uznany za najlepszy w tym czasie wyczyn na świecie.
Mistrzyni Sportu w spadochroniarstwie. Wyszkoliła wielu
skoczków.
Urszula ( TRZEBUCHOWSKA) ŚLIWAK (1932 – 1998)
Pilot szybowcowy instruktor I kl. i samolotowy turystyczny.
Członkini Aeroklubów: Kujawskiego i Warszawskiego.
Długoletnia pracowniczka (st. inspektor, specjalista do spraw
szkolenia lotniczego) w Biurach ZG APRL i Zarządu
Aeroklubu Polskiego. Wieloletnia sekretarz Komisji
58
Szybowcowej APRL i AP, rzeczniczka i
współorganizatorka szybownictwa kobiecego w kraju.
Członkini wielu komisji sportowych na zawodach i
mistrzostwach. Działaczka Warszawskiego Klubu
Seniorów Lotnictwa. Uhonorowana tytułem i odznaką
Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego, Medalem
Czesława Tańskiego(81), a przez FAI Dyplomem Paula
Tissandiera (73). Odznacza Krzyżykiem Kawalerskim
Orderu Odrodzenia Polski, medalami Za Zasługi dla
Obrony Kraju, medalem Komisji Edukacji Narodowej,
złotą odznaką Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej.
Kazimierz TRUKAN (1901-1998)
Rzemieślnik, mechanik, kierowca, właściciel warsztatu
samochodowo- ślusarskiego w Warszawie. Pilot
samolotowy turystyczny, długoletni członek i działacz
Aeroklubu Warszawskiego. Pierwszy lot samolotowy
odbył jako pasażer w 1915 w Petersburgu w wieku 14
lat. Po powrocie do kraju, w 1932 latał w Warszawie z
kapitanem Stanisławem Jakubowskim, pilotem 1 pułku
lotniczego. Za sprawą inż. Witolda Rychtera został w
1932 członkiem Aeroklubu Warszawskiego, pod którego
kierunkiem szkolił się w pilotażu samolotowym,
utrzymując w rok później licencję pilota turystycznego.
Latał w klubie i po kraju, jednak w następnych latach
coraz niej, z powodu żony, która się bała, żeby nie stało
mu się nic złego. Z chwilą wybuchu wojny w 1939
ewakuował się z aeroklubem do granicy polskorumuńskiej, jednak jej nie przekroczył. Powrócił do
Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej działał w
konspiracji SZP, ZWZ i Armii Krajowej, brał udział w
Powstaniu Warszawskim. Po wojnie, w 1945 aktywnie
działał przy reaktywowaniu Aeroklubu Warszawskiego,
brał żywy udział w pracach jego zarządu. W latach
1946-1949 pełnił funkcję skarbnika i I wiceprezesa.
Zaczął ponownie latać pod kierunkiem instr. Edwarda
Wojczyńskiego. 5 lipca 1948 zdał egzamin na licencję
pilota turystycznego w Cywilnej Szkole Pilotów i
Mechaników w Ligotce Dolnej ( nr T 135). Latał na
samolotach Po-2 i Piper Cub. Jednak 12.09.1949 został
negatywnie zweryfikowany. Nie latał, jednak nie zerwał
kontaktów z aeroklubem, dowożąc m. in. szkolącą się
młodzież swoją ciężarówką z miasta na lotnisko Gocław,
gdyż komunikacji autobusowej wtedy tam nie było. W
1955 stał się ponownie pełnoprawnym pilotem,
zwrócono mu licencję. Włączył się do prac w zarządzie
AW i w Klubie Seniorów Lotnictwa. Latał na Jaku-18,
trenował także na Zlinie akrobację. Orzeczeniem lekarzy
w 1968, ze względów zdrowotnych, musiał zaprzestać
latania, z czym nie mógł się pogodzić. Dla Aeroklubu
Warszawskiego był dobrym duchem, pomagał mu jak
mógł, świadcząc różnego rodzaju pomoc i usługi. Zyskał
sobie w AW specjalną wdzięczność. Nadano mu
godność członka honorowego. Został wyróżniony
odznaką i tytułem Zasłużonego Działacza Lotnictwa
Sportowego. Odznaczony Srebrnym i Brązowym
Medalami Za Zasługi dla Obronności Kraju. Od 1977
Członek Warszawskiego Klubu Seniorów Lotnictwa.
Arkadiusz Michał Jerzy WANTOŁA ( ur.1954 )
Instruktor spadochronowy I klasy, skoczek
doświadczalny I klasy, międzynarodowy sędzia
spadochronowy FAI. W latach 1998-2002
Przewodniczący Komisji Spadochronowej AP, w roku
2002 powołany na drugą kadencję. Szkolenie
spadochronowe rozpoczął w roku 1972 pod okiem instr.
Andrzeja Domańskiego. W latach 1975-1977 służył w 6
PDPD i jednocześnie zawodnik plutonu wyczynowego
WKS „WAWEL” Kraków. Od roku 1977 instruktor
zawodowy Sekcji Spadochronowej Aeroklubu
Warszawskiego. W latach 1986-1994 zatrudniony w ZSTiT
„AVIOTEX” jako skoczek doświadczalny i Kierownik
Działu Prób w Locie i Kontroli Jakości. Razem z
Mieczysławem Wardzałą , Tomaszem Koskiem i
Stanisławem Mikrutem uczestniczył w pracach nad
stworzeniem pierwszego polskiego spadochronu
wyczynowego w układzie plecy-plecy L-1 Feniks, a także
spadochronu szkolnego L-2 Kadet.
Sędziował Mistrzostwa Świata w Bekescsabie (Węgry),
Vrsarze (Chorwacja), Thalgau (Austria) i Ise-Shimie
(Japonia), a także Mistrzostwa Europy w Efezie (Turcja).
Wielokrotny sędzia główny Mistrzostw Polski, Mistrzostw
Wojska Polskiego i Związku Polskich Spadochroniarzy.
Posiadacz złotej odznaki spadochronowej z trzema
diamentami, Tytułu Mistrza Sportu i Zasłużonego Działacza
Lotnictwa Sportowego.
Stanisław WESOŁOWSKI (1913-1939).
Modelarz, instruktor i konstruktor modeli latających, pilot
szybowcowy i samolotowy, skoczek i instruktor
spadochronowy. Modelarstwa uczył się w pracowni lotniczej
gimnazjum Władysława IV, do którego uczęszczał w
Warszawie, pod kierunkiem pioniera polskiego modelarstwa
Wojciecha Woyny. W 1929 startował w ogólnopolskich
zawodach modelarskich na Polu Mokotowskim w
Warszawie, zajmując swym rekordowym modelem I miejsce.
Skonstruował i zbudował 80 modeli latających, w niektórych
zastosowując oryginalne rozwiązania, m. in. nastawny na
ziemi skok skrzydła w modelu z napędem gumowym.; w
1938 zastosował jako pierwszy w kraju silnik spalinowy do
modelu latającego. Współzałożyciel pisma dla modelarzy
„Ikar” (1936-1937). W 1932 uzyskał w szkole szybowcowej
LOPP w Polichnie kat. A i B, w latach 1936-1938 kat. C i D
pilota szybowcowego. Służbę wojskową odbył w 1 Pułku
Lotniczym w Warszawie (1933-1935). Latał m. in. na RWD8 i RWD-13. Potem w LOPP został instruktorem i skoczkiem
spadochronowym. Skacząc z samolotów, balonów
specjalizował się w skokach z opóźnionym otwarciem
spadochronu. W lipcu 1939 zginął śmiercią lotnika w czasie
jednego z nich. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.
TADEUSZ WIĘCKOWSKI –
Być może już w październiku 1946, lecąc w odkrytej kabinie
Po-2, ze szczepionką BCG, na trasie WarszawaCzęstochowa, Tadeusz Więckowski zdał sobie sprawę jak
istotną rolę może odegrać sprawnie funkcjonujące lotnictwo
sanitarne. Przekonanie to potwierdził wypadek młodego
inżyniera pracującego w hucie. Tadeusz, będąc
wykwalifikowanym pilotem, nie mającym jednak żadnych
możliwości wykonania transportu z uwagi na odebranie
wszystkich uprawnień, po procesie weryfikacji w 1950, mógł
jedynie, z bezsilną rozpaczą, przyglądać się jak miejscowi
lekarze nie dawali rady pomóc poszkodowanemu. Człowiek
zmarł, a ulotną granicą dzielącą życie od śmierci była
zaledwie i aż możliwość szybkiego przewiezienia go do
specjalistycznej kliniki w Warszawie. Od tego momentu idea
stworzenia sprawnie działającej organizacji lotniczej,
zajmującej się wykonywaniem lotów na rzecz służby
zdrowia, przybrała dla Tadeusza Więckowskiego formę misji
życia.
59
Po zakończeniu wojny krótko przebywał w Belgii i Francji.
Wrócił do kraju w lutym 1946. W tym samym roku ukończył
kurs unifikacyjny w Cywilnej Szkole Pilotów i Mechaników i
otrzymał uprawnienia pilota samolotowego. Wrócił do
Częstochowy. Zaczął organizowanie aeroklubu.
Przyprowadził doń, z lotniska w Łodzi, pierwszy samolot.
Uczestniczył w sprowadzaniu samolotów dla Aeroklubu
Warszawskiego. Oblatywał również nowe konstrukcje, jak
chociażby prototyp samolotu holującego PZL S-3 Kania.
Realizował transporty chorych, wykorzystując do tego
Aeroklubowego Piper Cupa. Znajdujących się w nagłej
potrzebie ludzi przerzucał tym małym samolotem z Kucelina
do Katowic, Poznania lub Krakowa, gdzie mogli znaleźć
lepszą opiekę medyczną.
Tadeusz Więckowski - twórca powojennego
Lotnictwa Sanitarnego / Zdjęcie: archiwum Jana
Więckowskiego
Ten, urodzony w Zawierciu 9 czerwca 1916, syn
kolejarza, przybył wraz z rodzicami do Warszawy w
1926 i po raz pierwszy zobaczył samolot. Swój pierwszy
lot odbył na pokładzie RWD-4 w 1931 nad lotniskiem
Kucelin w Częstochowie. To przeważyło szalę
zainteresowań. Trzy lata później rozpoczął kurs
szybowcowy w Polichnie. Uprawnienia pilota
samolotowego uzyskał w 1938, po ukończeniu kursu
wojskowego przysposobienia lotniczego przy Aeroklubie
Poznańskim, na lotnisku Ławica.
Po ogłoszeniu mobilizacji, w sierpniu 1939, zgłosił się
do Komendy Uzupełnień, przedstawiając swoje lotnicze
kwalifikacje. Niestety, wezwania do służby w lotnictwie
nie otrzymał. Zgłosił się na ochotnika do 27. Pułku
Piechoty. Z jednostką tą przeszedł szlak bojowy, aż do
jej rozbicia w walkach pod Terespolem. Powrócił do
Częstochowy, gdzie od marca 1940 rozpoczął
działalność konspiracyjną w Związku Walki Zbrojnej,
przyjmując pseudonim Czuma . Uczestniczył w akcjach
sabotażowych w niemieckich zakładach przemysłowych,
gdzie podjął pracę.
Z chwilą powołania Armii Krajowej został dowódcą
pierwszego oddziału lotniczego. Formacja ta miała za
zadanie przygotowanie się do przejęcia lotniska
Luftwaffe w Częstochowie. Oprócz tego brał udział w
wielu akcjach zbrojnych przeciwko wojskom
niemieckim (między innymi był w grupie, która odbiła z
więzienia ppłk. Stanisława Mireckiego ps. Butrym ).
Ścigany przez gestapo skierowany został do oddziału
partyzanckiego.
W 1944 trafił do Warszawy. Podczas Powstania pełnił
funkcję oficera odpowiedzialnego za przejmowanie
zrzutów. Był adiutantem płk. Bernarda Adameckiego szefa Lotnictwa Komendy Głównej AK. Po upadku
Powstania trafił do obozu w Łambinowicach, gdyż nie
chciał opuścić swego rannego przełożonego.
Za swą działalność odznaczony został Orderem Virtuti
Militari V Klasy, Krzyżem Walecznych i Krzyżem
Partyzanckim.
W 1950 został odsunięty od pracy w lotnictwie na skutek
stalinowskich czystek, zwanych weryfikacją . Odebrano mu
uprawnienia pilota i instruktora, a wkrótce również i
zawiadowcy lotniska. Zmuszono do pracy poza lotnictwem.
Jednakże raz zasiane ziarno kiełkowało z niezwykłą siłą. W
realizacji idei wspierała Tadeusza Więckowskiego żona,
chirurg szpitala miejskiego.
Jeden z pierwszych śmigłowców sanitarnych SM-1 /
Zdjęcie: archiwum Jerzego Rzewuskiego
W 1953 Więckowski przesłał do Zarządu Głównego Ligi
Lotniczej oraz Ministerstwa Zdrowia dezyderat dotyczący
zorganizowania lotnictwa sanitarnego. Nie otrzymując nań
odpowiedzi opublikował, we wrześniu tego samego roku, na
łamach Skrzydlatej Polski , artykuł zawierający główne tezy
swego memorandum do władz.
Upublicznienie tematu zmieniło diametralnie stanowisko
decydentów. Wkrótce po ukazaniu się artykułu Tadeusz
Więckowski otrzymał pracę w Wojewódzkiej Stacji
Pogotowia Ratunkowego w Katowicach. Korzystając z
nadarzającej się okazji rozpoczął realizowanie swego planu.
Chodzenie od drzwi do drzwi, wydeptywanie ścieżek zajęło
mu niemal dwa lata. Dopiął swego!
Po zwołanej przez Ministerstwo Zdrowia (z inicjatywy dr.
Tadeusza Krakowskiego), konferencji poświęconej celowości
powołania resortowego lotnictwa, w lipcu 1955 Tadeusz
Więckowski otrzymał pełnomocnictwo do zorganizowania w
Polsce lotnictwa sanitarnego. Jego schemat organizacyjny
zatwierdzono we wrześniu 1955. Plany zakładały podzielenie
terytorium kraju w sposób gwarantujący pokrycie usługami
lotnictwa sanitarnego całego obszaru Polski. Założono
stworzenie lotniczych placówek w każdym województwie.
60
Załatwianie formalności prawno-administracyjnych
zakończono w listopadzie. W grudniu 1955 rozpoczęły
loty pierwsze zespoły lotnictwa sanitarnego w
Bydgoszczy, Katowicach, Kielcach, Krakowie, Łodzi,
Poznaniu i Warszawie.
COŚ STWORZONE Z NICZEGO
Tadeusz Więckowski tworzył polskie lotnictwo
całkowicie od podstaw. Pomysł wykorzystania do tych
zadań struktur lotnictwa wojskowego, jak wskazywały
na to doświadczenia przedwojenne i tuż po zakończeniu
walk, nie był najlepszym rozwiązaniem. Z tej przyczyny
skoncentrował się na formowaniu organizacji cywilnej o
indywidualnym, wyspecjalizowanym charakterze. Aby
uniknąć tworzenia odrębnej formy administracyjnej,
wszystkie zespoły umiejscowiono strukturalnie w
schemacie organizacyjnym Wojewódzkich Stacji
Pogotowia Ratunkowego. Jako służba, lotnictwo
sanitarne działało jednak samodzielnie, według własnych
zarządzeń i przepisów. Po pierwszych tygodniach
funkcjonowania przeanalizowano trafność koncepcji i
postanowiono realizować ją w szerszym zakresie na
terenie całego kraju. Wielką pomocą w dziele tworzenia
lotnictwa sanitarnego byli dla Tadeusza Więckowskiego
szef wyszkolenia lotniczego lotnictwa sanitarnego
Florian Kortus oraz Jan Jasiński pilot, i pierwszy szef
techniczny tej organizacji.
Nieocenionego wsparcia w poruszaniu się poprzez
gąszcz przepisów udzielała główna księgowa Krystyna
Trypolin (w lotnictwie sanitarnym pracowała
nieprzerwanie do 1979). Z każdej nadarzającej się okazji
osoba ta potrafiła wycisnąć maksimum korzyści dla
lotnictwa sanitarnego.
LOTNICZY AZYL
kadrowych jako nowy, pewny element , przyjmowani byli na
miejsca negatywnie zweryfikowanych weteranów z RAFowskimi rodowodami. Nie oznaczało to, iż wszyscy młodzi
adepci lotnictwa byli fanatycznymi wyznawcami nowego
porządku. Wielu z nich doskonale orientowało się w sytuacji,
w jakiej znajduje się Polska.
Kilku wychowanków aeroklubowych, nie zważając na niższe
zarobki i mniejszy splendor, podjęło się dzieła tworzenia
lotnictwa sanitarnego. Jednakże ilość kadry w stosunku do
potrzeb była stanowczo zbyt mała.
Po śmierci Stalina, w 1953, nastąpiło pewne złagodzenie
restrykcji. Wielu pilotów odzyskało wolność. Nie oznaczało
to, niestety, że mogą swobodnie powrócić do lotnictwa.
Do weteranów Bitwy o Anglię, Bitwy o Pacyfik, członków
AK, zwrócił się Tadeusz Więckowski z ofertą pracy. Dla tych
ludzi stworzył swego rodzaju azyl i możliwość dalszego
wykonywania ukochanego zawodu pilota.
Nie trzeba było długo czekać na odzew. Lotnicy, mimo
doznanych upokorzeń, w dalszym ciągu pragnęli nie tylko
latać, lecz także być przydatni innym - nie dla władzy, nie dla
orderów czy zaszczytów, lecz ze zwykłej ludzkiej chęci
pomocy potrzebującym. Udowodnili to podczas
powietrznych walk z wrogiem, potwierdzili odpowiadając na
wezwanie twórcy Lotnictwa Sanitarnego.
Wśród pierwszych, którzy stawili się do służby byli:
Kazimierz Wünsche, Jerzy Szymankiewicz, Edward
Jaworski, Paweł Mokwa, Stanisław Jensen, Tadeusz
Szymański, Jan Malinowski, Jan Jasiński, Włodzimierz
Gedymin, Kazimierz Plenkiewicz, Gustaw Sidorowicz.
Później dołączali również następni jak Antoni Marcinkowski,
Ludwik Lech, Władysław Ryżko czy Edmund Piotrzkowski
(były pilot Eskadry Morskiej w Pucku).
Tadeusz Więckowski, sam będąc ofiarą komunistycznej
weryfikacji, szczególnie jaskrawo dostrzegał sytuację
lotników, którzy nieświadomi metod nowej, robotniczochłopskiej, władzy zdecydowali się na powrót do Polski
ze wszystkich zakątków świata. Większość z tej grupy,
po krótkim okresie względnie spokojnego życia, została
odsunięta od pracy w lotnictwie. Jako wrogowie ustroju
zagrażali nowemu porządkowi społecznemu .
Iskierka nadziei pojawiła się wraz z utworzeniem
Lotnictwa Sanitarnego. Bardzo szybko okazało się, iż w
tego rodzaju formacji latać mogą jedynie najlepsi. Pilot
sanitarny musi wykazywać się nie tylko doskonałym
opanowaniem techniki pilotażu. Jego warsztat musi być
kompletny i perfekcyjny. Nie ma tu miejsca dla
pistoletów i rzemieślników . Za sterami statków
powietrznych noszących oznaczenia Lotnictwa
Sanitarnego zasiadać musi pilot z urodzenia. Ocenie
podlegają także wartości znacznie mniej wymierne, jak
chociażby postawa moralna.
Dziesięć lat po zakończeniu wojny, wśród nowo
wyszkolonych pilotów niewielu było takich, którzy
mogli przejść taką selekcję. Nie oznacza to, iż takich
ludzi nie było wcale. Najmłodsi lotnicy, o wysokich
kwalifikacjach, starali się jednak dostać pracę w
sztandarowej firmie - Polskich Liniach Lotniczych LOT.
Drogę mieli łatwiejszą. Postrzegani przez selekcjonerów
Grób Tadeusza Więckowskiego w Buffalo i wymowne
memento Żył dla drugich. Powinniśmy ocalić jego imię od
zapomnienia / Zdjęcie: archiwum Józefa Głodzińskiego
Ryszard WITKOWSKI (ur. 1926).
61
Mgr inż. Pilot szybowcowy, samolotowy i
śmigłowcowy, instruktor, członek Aeroklubu
Warszawskiego. W czasie wojny żołnierz NOW i AK.
„Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Uczestnik I
Krajowych Zawodów Szybowcowych juniorów na Żarze
i Zawodów Szybowcowych Krajów DL (1949) oraz X
Krajowych Zawodów Lotniczych. Posiadacz
diamentowej odznaki szybowcowej. Mistrz Sportu w
szybownictwie. W latach 1950 – 1955 odsunięty od
latania. Jeden z pierwszych pięciu w Polsce zawodowych
i doświadczalnych pilotów śmigłowcowych (1956). W
1957 ustanowił pierwszy polski śmigłowcowy rekord
świata, W latach 1971 – 1983 przewodniczący Komisji
Wiropłatów APRL, delegat Aeroklubu do
Międzynarodowej Komisji Śmigłowcowej FAI. W
śmigłowcowych mistrzostwach świata w Bückeburgu w
RFN (1971), Witebsku w ZSRR (1978) i Piotrkowie
Tryb. (1981) – członek jury międzynarodowego; sędzia
w mistrzostwach Europy modeli śmigłowców F3C w
Lesznie (1994) i w Nurmes w Finlandii (1996). Przez
FAI wyróżniony Dyplomem Paula Tissandiera, a przez
Aeroklub – tytułem i odznaką Zasłużonego Działacza
Lotnictwa Sportowego oraz Medalem 50-lecia Polskiego
Lotnictwa Sportowego 1919 – 1969. Przewodniczący
Klubu Pilotów Doświadczalnych przy OW SIMP i
wiceprzewodniczący Warszawskiego Klubu Seniorów
Lotnictwa. Autor licznych publikacji w prasie lotniczej i
książek, m. in. wspomnień „Sześć stopni swobody” i
poradnika dla kandydatów na pilotów śmigłowcowych
„Wprowadzenie do wiedzy o śmigłowcach”.
(1951), gdzie wygrał jedną z konkurencji (docel 97km) oraz
w IX w Kobylnicy (1952), gdzie zajął pierwsze miejsce w
konkursie sprawności pilotażowej. Pilot samolotu CSS-13
(po-2) „Wścibus” redakcji „Sztandaru Młodych”
(przekazanego nieodpłatnie przez Dowództwo Wojsk
Lotniczych), którego był pilotem. Autor wielu reportaży o
tematyce lotniczej w prasie, radiu i telewizji. Wielokrotnie
publikował w prasie lotniczej, w tym w tygodniku
„Skrzydlata Polska”. Uczestnik Samolotowych Rajdów
Dziennikarzy i Pilotów. Mistrz Sportu szybowcowego. W
1990 był rzecznikiem medialnym Zarządu Aeroklubu
Polskiego.
Jan Bronisław ZWIERZYŃSKI (1930-1992)
Inż., pilot samolotowy, członek Aeroklubu Warszawskiego i
jego prezes w latach 1960-1962. Był dyrektorem
Departamentu Lotnictwa Cywilnego w Ministerstwie
Komunikacji i dyrektorem Polskich Linii Lotniczych LOT
oraz reprezentantem za granicą. Działacz społeczny
Aeroklubu PRL, członek jego Prezydium i Zarządu
Głównego. Członek Warszawskiego Klubu Seniorów
Lotnictwa. Uhonorowany tytułem i odznaką Zasłużonego
Działacza Lotnictwa Sportowego, a przez FAI wyróżniony
dyplomem Paula Tissandiera. Odznaczony Krzyżem
Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Kazimierz WIERZBICKI (ur. 1920).
Płk, pilot wojskowy i sportowy, instruktor, członek
Aeroklubów Poznańskiego i Warszawskiego. Szef
Wyszkolenia w Zarządzie Wojewódzkim LPŻ (1954 –
1957), kierownik Aeroklubu Warszawskiego (1960 –
1963). Długoletni działacz Klubu Seniorów Lotnictwa i
wiceprezes jego Zarządu oraz prezes Lotniczego Koła
Kombatantów w Warszawie. Długoletni pracownik PLL
LOT i jego wicedyrektor. Na 15 typach samolotów
wylatał 2 tys. godzin. Uhonorowany tytułem i odznaką
Zasłużonego Działacza Lotnictwa Sportowego i
Błękitnymi Skrzydłami. Odznaczony Krzyżami
Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Maria WOJTKOWSKA (ur. 1963)
Spadochroniarka, długoletnia instruktorka Aeroklubu
Warszawskiego. Największy sukces odniosła na
Spadochronowych Mistrzostwach Świata w 1958, na
których zdobyła dwa srebrne medale drużynowo i tytuł
drużynowej mistrzyni świata (wraz z A. Franke, A.
Chmielarczyk ) w celnościowych skokach grupowych
kobiet i w ogólnej punktacji drużynowej kobiet.
Ustanowiła trzy kobiece rekordy polski.
Andrzej ZIEMIŃSKI (1933-1990).
Dziennikarz, publicysta lotniczy. Czołowy pilot
szybowcowy lat pięćdziesiątych, pilot samolotowy,
członek Aeroklubu Warszawskiego. 29 maja 1953
przelotem na szybowcu Mucha, na trasie Lisie Kąty –
Nieznanów w ZSRR, ustanowił rekord Polski odległości
przelotu otwartego 615 km, zdobywając jednocześnie
trzeci diament i jako drugi w Polsce zdobył złotą
odznakę z trzema diamentami. Uczestnik krajowych
zawodów szybowcowych, m. in. w VIII w Inowrocławiu
62

KALENDARIUM AEROKLUBU WARSZAWSKIEGO

Transcription

Similar documents

POWSTANIE I ROZWÓJ AEROKLUBU WARSZAWSKIEGO

ZWIEDZAMY REGIONY ITALII

LOT A .7, SS 141 i - Polish Institute and Sikorski Museum

GIMNAZJALISTA

Szanowni Państwo

ALINA SOKOŁOWSKA Alina Julia Damięcka-So

cennik - Eko-Test

3Kl. tCY.

PL - Leica Geosystems

HISTORIA ARMII KRAJOWEJ LEKSYKON W POSTACI

PSP wersja końcowa. - Polish Heritage Society