Veer 3: Examenveer 2011

Transcription

29e jaargang: Examenveer december 2011
1
Het Veer
www.vgkgent.be
2
Het Veer
www.vgkgent.be
Tijdschrift van de Vlaamse Geschiedkundige Kring
Hoofdredactie/Lay-out: Tine Verhoeven
Eindredactie: Tine Verhoeven
Cover: Frea Vancraeynest
Verantwoordelijke Uitgever: Tine Verhoeven p/a Vlaamse Geschiedkundige
Kring, Blandijnberg 2, 9000 Gent
Website: www.vgkgent.be
Rekeningnummer: 733-0015320-24
Rekeningnummer Reis: 737-0164111-30
29e Jaargang, nr. 3
Examenveer december
Inhoudsopgave
3
Hallo, zei de Praeses
De studiepraesides spreken u toe
4
6
Vaarwel, zei de lustrumpraeses
7
Rubriek Historische Kritiek
10
Filmische Review: Spartacus, Blood and Sand
12
“Historisch” onderzoek: Energy Drinks
14
Satire
18
Dagboek van een eerste bachelor: examens
22
Interview: Professor Antoon Vrints
23
UGent-nieuws: StuArt en 2-jarige master
29
Column
32
Actu-wa?!
34
Recensie
35
Kortverhaal
37
De Scriptor ergert zich
39
De Scriptor bedankt
40
Ook dat nog…
41
3
Het Veer
www.vgkgent.be
Hallo, zei de Praeses
Nikita Vos
VGK Praeses 2011-2012
Lieve geschiedenisstudent,
ik zou je graag plezieren met zeemzoet gezever over
neervallende sneeuw en het warme kerstgevoel dat bij me
opwelt terwijl ik vlok na vlok een volwaardig winterdekbed
zie maken voor onze geliefde Gentse binnenstad. Maar het
is ondertussen bijna half december, van sneeuwval is er
nog steeds geen spoor en het enige winterdekbed waar ik
je over kan vertellen is een flanellen laken met Minnie
Mouse-motiefje waarmee ik deze zondag mijn kot van een
zekere sehnsucht naar examenloze jaren zal voorzien.
Wat ik natuurlijk wél zou kunnen doen, is eindeloos neuten over
opstapelende syllabi, cursussen waarvan slechts de eerste twintig pagina met
markeerstift gedoopt werden en deadlines die precies toch wel snel aan het
naderen zijn. Maar daar kan je jezelf natuurlijk ook mee lastig vallen. Daarom
ga ik van dit voorwoord gebruik maken om je van het nodige zelfvertrouwen
te voorzien om die afschuwelijke examens te doorstaan! Verwacht nu niet
meteen hoogstaand gejuich waar onze geliefde Ruben Cassiman je van zou
kunnen voorzien vol hop hop hop, aan de top en go go go dat je
gegarandeerd een reeks achttienen zou bezorgen. Dergelijke successen kan ik
je niet garanderen. Maar, lieve bachelor, master of - bij tijd en wijle verachtelijke schacht, ik geloof in je! Laat je niet ontmoedigen door je thesis,
je
GONO-taak,
je
te
veel
aan
archiefbezoekjes
of
de
bachelorpapersamenkomsten waar je maar niet voor voorbereid geraakt. Want
uiteindelijk komt alles altijd goed. Al is het maar omdat ik het je helemaal
gun. Én omdat jij behoorlijk fantastisch bent!
Lieve geschiedenisstudent, hou je goed! Ik kijk er nu al naar uit je vanaf
februari weer te zien op de Nacht van de Geschiedenis, de heropeningsfuif
en de duizend andere activiteiten die onze kring ons voorschotelt.
Met veel liefs,
Nikita
4
Het Veer
www.vgkgent.be
5
Het Veer
www.vgkgent.be
De studiepraesides spreken u toe
Jordy Sabels
Jan Delaeter
In de jaren dat wij nog eerste bachelor waren, kon je in het laatste Veer in
december telkens een uitgebreide column lezen in verband met de examens.
Deze is voor de eerste bachelors van dit jaar irrelevant geworden. Dit vooral
dankzij het online plaatsen van een examenbundel, boordevol met tips om te
slagen voor je examens in het eerste semester.
De ouderejaars zullen zich nu afvragen waar hun examentips dan naartoe
zijn. Deze komen niet in het Veer omdat er dit jaar enorm veel veranderingen
zijn in de bacheloropleiding geschiedenis. Hierbij vooral denkende aan het
aangepaste “databeheer en statistiek voor historici” in tweede bachelor en de
nieuwe invulling van de vakken “sociaal-politieke, economische geschiedenis
en historische economie”. We willen namelijk geen onjuiste informatie
verspreiden in verband met deze vakken en de vraagstelling op het examen.
Daarom wachten wij, samen met jullie, in spanning af naar de laatste les om
dit te weten te komen.
Voor de verschillende minorvakken kan je nog wel ten rade gaan in onze
minor- en keuzevakkenbundel. In deze bundel staan voor een groot deel van
de vakken ook tips en tricks om het examen met vrucht af te leggen.
Tot slot rest ons enkel nog te melden dat je voor verschillende
samenvattingen terecht kan op http://www.vgkgent.be/nl/Samenvattingen/ en
wij ook steeds tot jullie dienst staan op onze fantastische studietopics om je
te helpen met mental breakdowns, laatste problemen voor het examen en
slapeloosheid. Deze studietopics kan je vinden via volgende link =>
http://fkserv.ugent.be/vgkflwi/vgkforum/viewforum.php?f=104.
Veel succes met de examens!
6
Het Veer
www.vgkgent.be
Vaarwel, zei de lustrumpraeses
Jolien Voorspoels
Lustrums bloed, zweet en tranen EPICNESS
Tijd vliegt, inderdaad het is bijna Kerstmis en dit is een cliché,
maar wat voor één. Dat is ook wat onze liefste scriptor1 tegen
mij zei, of ik tegen haar. The point is dat het voor mij tijd is
voor een afscheidswoordje – en voor een doos kleenex, melancholische
muziek in repeat en warme dranken. Postlustrumblues, indeed.
Een klein anderhalf jaar werkte –
en droomde – ik naar de
lustrumweek toe. Ik zou kunnen
uitweiden over bloed – sneden
door bierglas die we in spitsuur
van de ring mochten sprokkelen –
over zweet – of dacht je dat die
variétépubliekstribune zich zomaar
opzette? – of over tranen – van
vermoeidheid maar vooral van
plezier. Maar nu serieus, tap al
mijn bloed, zweet en tranen maar af als ik weer even zou kunnen proeven
van die epische week.
Want episch, dat was het wel.
Onvergetelijk, awesome, supercalifragilisticexpialidocious, fantastisch, geweldig,
formidabel, spannend, vernieuwend, variété-historisch, leerrijk, traditioneel,
groen, swingend, sportief, …
Ik kan nog steeds niet duidelijk en rechtlijnig vertellen over die week, het was
gewoon één groen-witte wolk van genieten. En die wolk kon ik nooit vooruit
geblazen hebben zonder de enorme steun van velen.
Het begin kan ik gelukkig nog eenduidig vinden, bij het DB van vorig jaar.
Vanuit Schotland mocht ik terugkomen in hun nieuw praesidium en hielpen ze
mij vooruit bij de eerste lustrumstappen, net zoals mijn lustrumcomité. Het
huidige DB ving me nog verder op, smeet al hun energie mee in het
lustrumavontuur en natuurlijk zorgde ook mijn medepraesidium dat ik als het
En ze is écht lief! Ondergetekende kreeg van haar alvast een kerstconcert cadeau: Smith &
Burrows! <3
1
7
Het Veer
www.vgkgent.be
ware op vleugeltjes door de lustrumweek vloog. Een week die zoals Kerstmis
was.2 Een week die verder vorm kreeg door ons creatief variététeam en in
fysieke top was door ons voetbalteam. Mijn eeuwige dank voor jullie werk!
Maar nu naar u, mijn beste lezer, mijn beste
VGK-lid, mijn beste VGK-erelid, mijn beste
academisch personeel, mijn beste bevriende
kringen. Een kring wordt niet zomaar tachtig,
een kring groeit niet op haar eentje. Dat wij
zo’n onvergetelijke verjaardag konden en
mochten vieren, was slechts mogelijk door
jullie! Jullie namen deel aan onze activiteiten
doorheen al die jaren en jullie zijn de kring.
Daarom ook een fijne verjaardag aan jullie
en 80…x bedankt!
Helaas aan elk feestje komt een einde, ook
aan dit lustrum maar ik kijk al uit naar het
tweede semester. Naar de komende vijf jaren.
En ik? Ik vier graag het volgende lustrum
opnieuw uitbundig mee!
Mijn hart bloedt, mijn hart weent maar vooral schreeuwt ze:
“Ut vivat, crescat, floreat VGK” – Jolien, your lustrum truly
2
Dixit Lisa, Cultuur 2011-2012.
8
Het Veer
www.vgkgent.be
9
Het Veer
www.vgkgent.be
Rubriek Historische Kritiek: “Het zijn net mensen”
Frea Vancraeynest
“Historische kritiek”, het is bijna een fenomeen waar
iedere geschiedenisstudent vroeg of laat mee
geconfronteerd wordt. En terecht, het is nu eenmaal
zo dat we vandaag de dag een overvloed aan
informatie voorgeschoteld krijgen en de bedoeling is
dat we daar kritisch mee omgaan en de waarde van
die informatie nagaan. Met leugens en ander gezwets
zijn we namelijk niets! Historische kritiek kan je op
veel toepassen maar, in dit Veer, leg ik de focus op
de media. De media is overal en alomtegenwoordig
aanwezig. Alle aspecten van onze hedendaagse
maatschappij worden erin ontvouwd en alles wat ook
maar een beetje nieuwswaarde heeft wordt getoond aan het grote publiek via
kranten, tv en vooral via het internet. Dat de media een serieuze impact
heeft op de perceptie van de mens, staat niet ter discussie maar wat ik me
wel afvraag is of alles wat in de media verschijnt wel overeenkomt met de
werkelijkheid. Met andere woorden: in hoeverre is de media objectief?
Dit is een vraag waar ook Joris Luyendijk mee werd geconfronteerd. Hij is vijf
jaar correspondent in de Arabische wereld geweest om de oorlog in Irak en
de impact daarvan op de Arabische wereld te volgen voor media in
Nederland en België. Hij had de ambitie om een correct beeld te schetsen,
niet alleen van de oorlogssituatie daar, maar van de hele regio en cultuur,
die toch nog steeds zeer illuster blijft voor de gemiddelde Europeaan. Al snel
had hij door dat het niet zo eenvoudig was en dat de media helemaal niet
zo objectief was bij het brengen en vooral ook bij het kiezen van de
verhalen. Hij heeft over zijn tijd die hij daar heeft doorgebracht een boek
geschreven, “Het zijn net mensen”, waarin hij duidelijk en met veel concrete
voorbeelden uit de doeken doet hoe journalistiek er echt aan toegaat. Een
paar van die voorbeelden wil ik jullie zeker niet onthouden. Hij schetst onder
andere een beeld van een vluchtelingenkamp dat hij heeft bezocht. Hij werd
op voorhand gewaarschuwd voor schrijnende taferelen en verwacht die dan
ook. Hij ziet de mensen in barakken en inderdaad, de situatie is
hartverscheurend maar door de stress weet hij niet goed hoe hij moet
reageren en hij zegt “Hello, everybody!” terwijl hij naar hen zwaait. De
mensen beginnen te giechelen en terug te zwaaien, ze vertonen warempel
10
Het Veer
www.vgkgent.be
menselijke reacties! Dus ondanks hun schrijnende levenssituatie zijn het ook
gewoon mensen maar in hoeverre komt dit bij de andere journalisten aan
bod die dit kamp hebben bezocht? Nauwelijks, want ze geven slechts het
beeld weer dat de mensen verwachten en hierdoor versterkt de media een
foute perceptie. Een tweede voorbeeld gaat over Palestijnse jongetjes en
Israëlische soldaten die op straat met elkaar in de clinch gaan. Dat vond hij
vreemd want dit gebeurde in een streek die als rustig bekend stond. Maar
toch, ineens waren er camera’s uit het niets opgedoken, en gooiden
Palestijnse jongetjes met stenen en schoten Israëlische soldaten op hen.
Luyendijk vergelijkt het met “Candid Camera”, waarbij in dit geval de mensen
thuis gefopt worden en de situatie zo wordt gecreëerd door de makers van
de beelden en de mensen in beeld. Boodschap is dan ook dat ook de
mensen in de Arabische Wereld de media gebruiken om een bepaald beeld
te creëren om de publieke opinie te beïnvloeden.
In zijn boek vind je zo nog veel meer soortgelijke verhalen die duidelijk
maken dat de media veel macht heeft. Het is dan ook niet moeilijk te
begrijpen dat machthebbers media proberen aan hun kant te krijgen
(Berlusconi anyone?) en zo de wereld willen bespelen via het grote publiek.
Een kritische kijk op wat jullie ogen en oren bereikt is dan ook onontbeerlijk.
Dit is niet alleen zo bij historische bronnen, wat jullie allemaal al hebben
geleerd in de les bij professor Boone (Ja, inderdaad, dat is een nuttige les
voor wie dat nog niet doorhad!). Maar ook alle informatie die jullie
tegenkomen in de media en op het internet moet kritisch worden benaderd.
Dus, lieve geschiedenisvrienden, hou goed in jullie achterhoofd dat “Nothing
is what it seems”, altijd en overal.
11
Het Veer
www.vgkgent.be
Filmische Review: Spartacus, Blood and Sand
Jan De Bruyne
Bloed, zweet en tranen. Maar weinig dingen zijn zo toepasbaar op ons thema
als de heroïsche gladiatorengevechten bij de Grieken en de Romeinen ten
tijde van de klassieke oudheid. Daarom dachten wij van “het Veer” dat een
recensie over de serie Spartacus – Blood and Sand meer dan toepasselijk
was.
Spartacus – Blood and Sand gaat over Spartacus, een Traciër die gevangen
genomen werd door de Romeinen. Hij wordt meteen gedropt in de arena van
Capua om daar een gevecht op leven en dood uit te vechten. Aangemoedigd
door halfnaakte vrouwen en ongeschoren mannen weet Spartacus zijn vier
tegenstanders te doden. Quintus Batiatus, de eigenaar van een leerschool
voor gladiatoren, besluit Spartacus te trainen. Na talloze uren afzien en
tientallen bloederige gevechten in de arena weet Spartacus de kampioenen
een voor een te verslaan. Maar zoals iedereen weet brengt succes ook
jaloezie met zich mee. In de loop van het verhaal leert Spartacus op wie hij
kan vertrouwen en wie zijn vijanden zijn. Confrontaties met vriend en vijand
blijven niet uit, terwijl het verhaal naar een emotionele en verrassende plot
evolueert.
Voor de start van elke aflevering drukt de regisseur ons nog even op het
hart dat de serie zo waarheidsgetrouw mogelijk de historische realiteit wil
weergeven. Dit als verklaring voor de lugubere details tijdens de gevechten,
12
Het Veer
www.vgkgent.be
het overmatig gebruik van bloed en het veelvuldig voorkomen van - weliswaar
zuiver functioneel - naakt. Mijn verwachtingen waren hooggespannen na vele
positieve reacties maar om eerlijk te zijn wisten de eerste afleveringen mij
maar matig te bekoren. Maar geloof mij, daarna wordt het alleen maar beter.
De acteurs zijn geweldig en overtuigend. Bijgevolg word je meegesleurd in
een spannend en bloederig verhaal, dat je niet meer loslaat. Zoals de meeste
series eindigt elke aflevering met een goed gekozen cliff-hanger, waardoor de
drang om de serie in een ruk uit te kijken alleen maar groter wordt. Wat ik
sterk vind aan de serie is dat je het verhaal volgt in al haar aspecten. Het
ene moment zie je hoe het zwaard van Spartacus het hoofd van een
onfortuinlijke tegenstander doorklieft, terwijl het volgend beeld dieper in gaat
op de relatie van Quintus Batiatus en zijn vrouw.
Producer Robert Tapert is er met Spartacus – Blood and Sand in geslaagd
om een heel sterke en relatief correcte historische serie neer te zetten die
nooit verveelt. In een serie waar de afgehakte armen in het ronde vliegen en
de koppen letterlijk rollen is een “what the fuck”-moment eigenlijk nooit ver
weg, maar het wordt nooit storend. Wat de serie misschien wel wat minder
toegankelijk maakt, zeker voor het jongere publiek, is het vele naakt. Soms
krijg je als kijker ook wel eens de indruk van “was dit nu echt nodig” maar
eigenlijk hoort het er gewoon bij. Ik raad wel aan om de serie niet te
bekijken op de trein terwijl er naast je een oud vrouwtje van bejaarde leeftijd
zit. Tenzij je voor een zoveelste keer wil horen hoe erg het wel gesteld is
met de jeugd van tegenwoordig.
Ik kan deze recensie eigenlijk maar op één manier besluiten. Ben je ouder
dan zestien en hou je wel van films als “Gladiator” of “300”? Haal dan deze
serie in huis! Je zal het je niet beklagen.
13
Het Veer
www.vgkgent.be
“Historisch” onderzoek: Energy Drinks
Nathan Declerck
Maryline Van Puymbrouck
Aah, de komende examens,
urenlang staren op dat zinnetje, zonder ook maar iets te absorberen.
Hopeloos observeren hoe interessant je handschrift is. Toch maar even
pauzeren om een aflevering van je favoriete serie te zien. Op Wikipedia alle
informatie opzoeken die je heel interessant lijkt maar nooit nodig zal hebben
voor het examen. Vlug wat pasta maken voor de honger die komt. Nog een
aflevering van die andere favoriete serie zien. Je realiseren dat het eigenlijk
best al laat wordt en dat het niet meer de moeite is vandaag en je maar
best morgen met een uitgeruste geest weer aan je boeken gaat zitten.
Zo gaat de cyclus maar door, tot je je realiseert dat je eigenlijk te weinig tijd
hebt en deze keer écht wel moet beginnen. Jammer genoeg altijd te lang
opgebleven en nooit echt uitgerust. Al gauw word je er moedeloos van en
grijp je naar de zware middelen. Omdat we je geen verkeerde ideeën willen
geven: neen, we weten niet hoe je aan rilatine kan geraken. Toch zijn er
enkele hulpmiddelen die vrij te verkrijgen zijn en ook vaak gebruikt worden.
Wie kent ze niet? De boothbabes met het stiertje op hun shirt geven ze vaak
gratis weg aan het UFO, die energy drinks. Het ambrozijn van de student.
Dynarax, dat er uit ziet als vuile coke, is in capsules van 90 te verkrijgen bij
de lokale apotheker. Nalu, de gezonde energy drink met gezonde vitamines
(really?). De keuze is aan u. Maar lees eerst deze ultimate review!
14
Het Veer
www.vgkgent.be
Te beginnen met de all-time classic. Wanneer je je
laat verleiden door dit blikje Red Bull, proef dan niet
alleen maar besef dat je een stukje geschiedenis
drinkt. Om en beide vier miljard blikjes worden hier
per jaar van verkocht.
Een zoete smaak die je onmiddellijk treft en je aan
het studeren zet. Het effect is vrij heftig maar gaat
ook weer snel weg. De enige oplossing? Drink er meer
van. Elk blikje bevat zo’n twintig gram suiker en 80 mg
zuivere cafeïne. Na een paar blikjes zou je je dan ook
behoorlijk hyperactief moeten voelen. Ondergetekende
huppelt reeds een uurtje rond en zit vrolijk te wezen.
Van studeren komt er dan nog maar weinig in huis.
Twee uur later en het dipje komt als een muur op je
af, geen studeren meer vandaag. Lekker pitten
daarentegen? You wish. Tip: smaakt uitstekend met
een zak salt&pepper chips.
Zoals de slogan van het drankje al doet vermoeden, is
het een overwegend fruitige smaak, met een hint van
kiwi en groene appel. Het voelt verfrissend aan en is
(zeer) licht bruisend: net genoeg om het niet te flets
te vinden, maar niet te veel, zodat het ook liefhebbers
van drankjes zonder bruis kan bekoren. De nasmaak
van het drankje blijft ook fruitig, en je kan de
vitamines B3, B12 en E haast proeven. Natuurlijk is dit
een “low calorie drink”, waardoor ook de dames (en
ev. heren) die liever niet zouden bijkomen tijdens de
examens,
Nalu
kunnen
drinken
zonder
gewetenswroeging. Neveneffecten: Als je Nalu drinkt,
kan je best de personen die in jouw omgeving mee
studeren ook een blikje aanbieden. Zowel de
oprispingen die er op volgen als je adem zijn namelijk
zeer... doordringend. Buiten een fruitige geur voor jou
én je omgeving, heeft Nalu maar bitter weinig effect.
15
Het Veer
www.vgkgent.be
Als we de producenten van deze pillen mogen
geloven, zijn je studieproblemen werkelijk
voorbij. Dit mag je zelfs niet slikken na vijf
uur, om slaapproblemen te vermijden. We
kunnen er dus van uitgaan dat drie kwart van
de mensen dit vooral na vijf uur nemen.
Bevat vooral cafeïne en magnesium, maximaal
zes capsules per dag.
Smakelijk is anders. Vooral een bittere
nasmaak die je het best wegspoelt met water.
Gewoon een placebo of werkt het echt, ik
weet niet. Maar voor ik het weet is het drie
uur later en heb ik toch behoorlijk wat leerstof
kunnen absorberen. Geloof me, familierecht is
niet iets waar je normalerwijs je aandacht bij
houdt. Blijft vrij lang doorwerken. Nadeel is dat
het toch vrij duur is.
Het grote voordeel aan koffie is dat het
goedkoop is, makkelijk te maken en vooral
goed aan te passen naar eigen smaak. Ook is
het drinkbaar op ieder moment van de dag.
Een Red Bull kan ‘s ochtends wat zwaar op de
maag liggen en ook je tanden zullen het niet
blijven appreciëren (je tandarts daarentegen!).
Probeer wel op te letten met de hoeveelheden.
Na enige liters koffie raak je in een zeker
delirium
waarbij
een
reëel
risico
op
koffievergiftiging bestaat.
Natuurlijk bestaan er nog heel wat substituten op de markt. Als we kijken
naar de energiedrankjes kunnen we zo heel wat andere merken vinden, die
laatst hun weg naar de consument gevonden hebben. Zo wordt er naar
hartelust Golden Power, Taurus, Monster, Guarana Force, Toreo, Dragon
Force, … gedronken. Het stopt hier niet mee en dan laten we nog de light
versies (zonder suiker) weg.
16
Het Veer
www.vgkgent.be
Hoewel er effectief studies zijn die uitwijzen dat dergelijke pillen en dranken
tijdelijk werken en het concentratievermogen verhogen, moet ik je ook even
waarschuwen. Als je er aan begint, begin er niet te snel aan maar gebruik
het enkel in uiterste nood. De energie die je opgebruikt moet ergens vandaan
komen en het kan al snel leiden tot langdurige vermoeidheid. Steeds langer
en langer zal het duren voor je batterijen opgeladen raken en dan valt je
motor stil tijdens de examens. Probeer je wat te behelpen met cola, koffie of
Aquarius, maar het liefst gewoon met thee (dat overigens wel theïne bevat),
een goeie fruitshake (met de blender) en water. Als je daarnaast nog eens
elke dag een uurtje buiten kan uitwaaien en op tijd in je nest kruipt, ga je
veel frisser voor de dag komen. Stel je gewoon ook de vraag waarom je
naar de pepmiddelen grijpt. Op tijd beginnen met studeren kan al veel
helpen.
17
Het Veer
www.vgkgent.be
Satire
Jelle Versieren
Bart De Wever schrijft autobiografie
Bart De Wever, notoir verzamelaar van Latijnse zegswijzen en connaisseur van
de lokale volkskeuken, wil na zijn laatste bezoek aan Groot-Brittannië in de
voetsporen treden van Winston Churchill. “De overeenkomsten vallen niet te
ontkennen”, sprak De Wever voor de verzamelde pers.
Een peiling van De Standaard wees uit dat de lezers van het
kwaliteitsdagblad Bart De Wever hadden uitgeroepen als grootste staatsman
allertijden. Dit heugelijk nieuws maakte dat David Cameron onmiddellijk de
man uitnodigde voor gesprek om de grote politieke lijnen van de 21ste eeuw
uit te stippelen. “Cameron was zeer onder de indruk van deze prestatie.
Sinds Churchill heeft geen enkele natie een politieke leider op deze manier
lof betuigd. Hoewel ik hier een kanttekening wil maken. Churchill werd
uitsluitend gelauwerd door de redactie van Time Magazine als “Man of the
Year”, zodat we stricto sensu niet weten of de lezers hier überhaupt mee
akkoord gingen. Het forum van De Standaard blijft een betere waardemeter.”
Cameron heeft de band tussen de Britten, een natie die gekend staat als
vriend van onderdrukte volkeren, en Vlamingen extra aangehaald door het
overhandigen van Churchills autobiografie. “Cameron drukte mij op het hart
dat ik deze nobele traditie van grote staatsmannen moet voortzetten.” Enkele
weken later zag De Wevers biografie het daglicht.
Onderstaand
interview
was
dan ook een uitgelezen kans
om een tipje van de sluier op
te lichten betreffende het
langverwachte boekdeel. Sinds
jaar en dag is de interviewer
een fervent lezer van de
belangrijkste
meesterdenkers:
Hendrik Conscience en Stijn
Streuvels in de literatuur,
Theodore Dalrymple in de
sociologie
en
psychologie,
Marc De Vos en Geert Noels
in de economie, Filip Buekens in de filosofie, etc. Allen drukten zij hun
18
Het Veer
www.vgkgent.be
stempel op ons tijdsgewricht, waardoor we in staat zijn met een kritische
geest de toekomst tegemoet te gaan. Wat ontbrak was de nalatenschap van
een leidinggevend staatsman. Een individu dat de maatschappelijke bakens
voor de komende tijd heeft verzet.
Tijdens de persconferentie viel te horen dat een opmerkelijke parallelle
levensloop bestaat tussen Churchill en u. Is het mogelijk dit voor de lezer
even toe te lichten?
“Beiden zijn wij opgegroeid in een tijdperk vol onverwachte uitdagingen en
monumentale gebeurtenissen. En beiden hebben wij uit plichtsbewustzijn ons
ingezet voor het voortbestaan van de vrije naties in Europa. Churchill heeft
met groot succes een nakende invasie afgewend, ik hoop eenzelfde daad te
stellen. De huidige opponenten van de vrijheid zijn immers niet minder talrijk.”
Nog een opmerkelijke gelijkenis: Churchill hield de Britse natie overeind door
het gebruik van de moderne media.
“Churchill wist als geen ander de media te gebruiken om het volk toe te
spreken. Heden ten dage is het medialandschap versnipperd. Het blijft
vechten voor zendtijd om de broodnodige boodschap over te brengen. Elke
dag kan ik maar gemiddeld in drie tijdschriften of kranten mijn boodschap
overbrengen. Tevens krijg ik maar twee items op het tv-journaal en blijft het
elke dag bibberen voor het bevrijdende telefoontje van actua-programma’s. Ik
moet in tegenstelling tot Churchill roeien met zeer gebrekkige riemen.”
Miste Churchill in zijn befaamde toespraken niet een tikkeltje Latijn?
“Dit klopt. Het gebruik van het Latijn impliceert nog steeds een bepaalde
plechtstatigheid. Hoewel Churchills “We shall fight on the beaches” evenwel
zonder het Latijn een goede retorische poging is. Ik veronderstel dat door de
omstandigheden Churchill in tijdsnood verkeerde, waardoor hij niet Cicero of
Vergilius kon raadplegen.”
Dit weerhoudt u niet om de hogere politieke roeping in te kleden in een
modern jasje?
“Inderdaad. De journalistieke aandacht voor mijn alledaags leven is een
verborgen metafysische metafoor voor de talrijke politieke uitdagingen. Zo is
de “Win Bart De Wevers gewicht in frieten” op Studio Brussel een aanklacht
tegen de organische crisis van ons volkslichaam. De talrijke reisreportages
van mijn gezinsuitstappen naar Tirol in Het Nieuwsblad zijn verwijzingen naar
het verband tussen de ongerepte natuur en de ecologische rampen. Mijn
19
Het Veer
www.vgkgent.be
deelname in “De slimste mens” kan worden
beschouwd als een pleidooi voor de uitbreiding van
onze kenniseconomie. Dat deze boodschap in zijn
filosofische volledigheid wordt geapprecieerd, maakt
dat Vlaanderen niets heeft verloren aan kritische
volksgeest. Mijn boodschap is het resultaat van
jarenlang ingetogen en intensief denkwerk.”
En zodoende komen we nu terecht bij de inhoud van uw aankomende
autobiografie. Kan u, mijn excuses voor dit anglicisme, een “teaser”
weggeven?
“Allereerst ga ik voor geen enkel taboe uit de weg. Zoals iedereen weet en
tot vervelens toe werd verkondigd door mijn tegenstanders, kom ik niet uit
een onbesproken milieu. Mijn politieke ontplooiing kende zijn donkere kanten,
veroorzaakt door mijn afkomst. Maar als Vlaamslievende democraat ben ik
bereid hiervoor een mea culpa te slaan.”
Het is een stukje Vlaamse geschiedenis dat nog steeds vele harten beroert …
“Maar zoals elke jongeman word je opgevoed binnen een bepaalde
gezinssituatie. Ik hoop dat ik hiermee het oude zwart-wit verhaal nuanceer en
dat een compleet andere inhoud geef. Zodat u en ik, en bij uitbreiding het
Vlaamse volk, een nieuwe richting kunnen inslaan.”
Kunnen we spreken over jeugdzondes?
“Ik trad in het leven als een onbezonnen, onwetende jongeman. Maar dit mag
niet gelden als excuus.”
Wat vormde het kantelpunt?
“Ik was een vlijtige student, zodoende kon mijn droom werkelijkheid worden.
Ik werd een doctoraal onderzoeker in de geschiedenis. Alleen dan kon ik
komen tot een nieuwe kritische ingesteldheid. Ik kwam tot de vaststelling dat
de academici en bij uitbreiding het complete personeelsbestand geen
toegevoegde waarde voortbrachten aan de Vlaamse economie! Het is een
eindeloos verhaal van verkwisting: onproductieve studenten gecombineerd met
professoren schrijvend voor obscure tijdschriften. Het zijn uitwassen van een
belastingsregering. Verdoken profitariaat, obstakels voor een gezonde
economie.”
20
Het Veer
www.vgkgent.be
Dit moet een traumatische ervaring zijn geweest. De droom werd algauw een
nachtmerrie.
“Ik kon niet anders dan deze wantoestanden ontvluchten. De andere optie
was het uitroepen van een staking om te komen tot resultaten, maar als
historicus wist ik al te goed dat een staking altijd zorgt voor een verdere
degeneratie van de maatschappij. Vanaf dat moment had mijn leven een
nieuwe, onverwachte wending gekregen.”
U werd voorzitter van de
Vlaamsonvriendelijke praktijken.
partij
die
zich
kantte
tegen
dergelijke
“Exact. En de leden hadden begrip voor mijn jeugdzonde. Gelukkig kon ik via
mijn partij in contact komen met meer weldenkende mensen. Mensen zoals u
en ik die wel blijven werken voor de toekomst van morgen! En hun logica is
sluitend: ze betalen geen belastingen omdat ze gekant zijn tegen de huidige
verkwistende belastingsregering. Geen speld tussen te krijgen. En zij hebben
ook nog geen dag gestaakt. De enige vorm van protest is een internetpetitie.
Na de werkuren natuurlijk. De productiviteit is hierdoor maximaal.”
Ik verbind uw inzichten en mijmeringen aan het communautaire luik. Is het
mogelijk dat Wallonië even efficiënt zal worden?
“Neen. Daarom dat de Vlaamse onafhankelijkheid onafwendbaar is. De Walen
zijn op het hatelijke af arbeidsonwillig. Ik heb gewed met een goede kennis
dat tegen 2050 Wallonië alleen nog academici of studenten zal tellen. En
grotendeels uit de Letteren & Wijsbegeerte! En ik weet uit eigen ervaring hoe
pedant dat soort volk is. Het wordt een onvermijdelijk gevecht tussen
Vlaamse realiteitszin en Waalse mei ‘68’ers.”
Waarlijk een ernstige situatie.
Zeer zeker. Gelukkig kan ik elke dag een persbericht laten circuleren in alle
media hoe hard ik wel wordt gemuilkorfd in mijn eisen. En mijn boodschap
wordt net zoals de hardwerkende Vlaming steeds spaarzamer: vroeger
besloeg het bericht 800 woorden, maar door besparingen is dit gedaald tot
50. Of technisch gezien 3: besparen, besparen, besparen.
De toekomst lacht ons toe! Laat mij toe dit te vieren door het besparen op
een laudatio.
21
Het Veer
www.vgkgent.be
Dagboek
van een
eerste Antoon
bachelor:Vrints
examens
Interview:
Professor
Maryline Van Puymbrouck
En toen was het december
Shit. Even paniek wanneer de kalender veranderde van november naar
december. Tot zover de geruststelling dat er nog veel tijd is, dat ik alles
goed op tijd gedaan krijg. Deadlines komen in zicht, de laatste lessen komen
eraan... ik durf het bijna niet luidop te zeggen, maar ook de examens komen
in mijn vizier.
Waarschijnlijk valt het allemaal nog wel mee. Hoeveel honderdduizenden
studenten zijn er al niet in geslaagd hun examens tot een goed einde te
brengen? Dan moet mij dat toch ook wel lukken zeker? Het is ook niet
zozeer de leerstof van de examens zelf, die afschrikwekkend werkt, eerder
het onbekende. Leer ik het wel goed? Is dit wel het juiste soort schema waar
Milena het maar over blijft hebben? Gelukkig zijn er op die momenten ook
nog ouderejaars en medestudenten. Al werken de tips over verschillende
studiemethoden vaak verwarrender dan gewoon je eigen ding doen. Ik heb
denk ik al meer links naar samenvattingen, vertalingen van teksten, schema’s,
studietips en –methoden dan dat ik leerstof heb. Zucht. Als ik Milena mag
geloven, zit ik op schema. Maar ben ik wel de gemiddelde student waarop
haar talrijke berekeningen zijn gemaakt? Ik weet in ieder geval al heel zeker
dat ik nog geen 40uur per week gestudeerd heb de voorbije maanden.
(Dankjewel VGK daarvoor ;-) )
Maar met onze altijd geweldig gestructureerde cursussen, de stucu’s van Jan
& Jordy, bereidwillige proffen (en/of hun assistenten) die voorbeeldvragen
geven of zelfs een proefexamen, zou het eigenlijk niet mis mogen gaan. Nu
rest ons enkel nog het zoeken naar een goede studeer-niche, blijkbaar, een
kick-ass planning opstellen, een motivatie- bord maken, en natuurlijk....
blokken. Ik heb mij namelijk laten vertellen dat je maar best heel duidelijk
een doel voor ogen blijft houden, zeker tijdens de examenperiode zelf,
wanneer het soms onmogelijk zal lijken om alles nog op tijd gestudeerd te
krijgen. Mijn oplossing daarvoor: een motivatie- bord. Tijdens de eindexamens
in het middelbaar was dit een plattegrond van Gent, met een kruisje op de
plaats van mijn kotadres. Wat zal het nu worden? Mmmm....
Ik wens hierbij al mijn mede- studentjes die even hard aan het twijfelen zijn
als ik, maar natuurlijk ook de ouderejaars die al lang weten, of zouden
moeten weten, waar ze mee bezig zijn HEEL VEEL SUCCES ;-)
22
Het Veer
www.vgkgent.be
Interview: Professor Antoon Vrints
Ruben Cassiman
Kitty Stevens
Antoon Vrints werd onlangs tot
professor aan onze alma mater
benoemd en geeft onder meer het
vak Sociaal-politieke geschiedenis,
waar hij zich focust op moord door
de eeuwen heen. In het kader van
dit themaveer vroeg dit om een
interview.
En hoe bent
gekomen?
Zit u graag in het UFO?
Heel graag eigenlijk. Ik herinner me
nog hoe we met vrij veel heimwee
de Blandijn verlieten, omwille van
de vele herinneringen die met de
Blandijn verbonden waren. Maar
eens dat we hier waren is de sfeer
goed gebleven en het UFO is toch
wel een pak beter qua werkcomfort.
De Blandijn was veel drukker,
vandaar. Het belangrijkste is dat de
sfeer op de werkvloer en onder de
collega’s
nog
altijd
hetzelfde
gebleven is.
Toen u 18 jaar was, heeft u dan
bewust voor geschiedenis gekozen?
Ja, heel bewust.
u
daar
dan
toe
Veel dubben, veel twijfelen, maar
geschiedenis was eigenlijk hetgene
wat ik echt wilde doen. Bij de
andere opties waren er andere
overwegingen in het spel, die
veeleer van praktische aard waren.
Dat mijn hart bij geschiedenis lag,
daar heb ik eigenlijk geen minuut
aan
getwijfeld.
Ik
heb
altijd
geschiedenis gelezen, heb er altijd
interesse voor gehad, heb het altijd
leuk gevonden. In dat opzicht was
dat iets dat in het verlengde lag
van waar ik altijd al mee bezig was
geweest.
En waar heeft u dan nog tussen
getwijfeld?
Rechten en Germaanse. Rechten
was
meer
uit
praktische
overwegingen, wat mij het best zou
wapenen voor later,
na mijn
23
Het Veer
www.vgkgent.be
studies. En Germaanse omdat ik
taal heel interessant vond, en vind.
Studenten en collega’s zullen er wel
over klagen dat ik ze verveel met
allerhande taaldingen
die de
meeste
mensen
volkomen
oninteressant vinden, zoals de
herkomst van woorden, grammatica,
het woordgenus, enzovoort. Maar
uiteindelijk is het toch geschiedenis
geworden.
En na uw studies,
meteen
aan
een
carrière begonnen?
bent u dan
academische
Ik heb eerst gewerkt op het SOMA
(Studie- en documentatiecentrum
Oorlog
en
Hedendaagse
Maatschappij) en later ook op het
ADNV
(Archiefen
documentatiecentrum
voor
het
Vlaams-Nationalisme). Ik ben dus
ook buiten de muren van de
universiteit geweest. Het SOMA was
echt een interessante omgeving.
Meertalig, met mensen van over het
hele land, om het met Di Rupo te
zeggen van Chimay tot Antwerpen.
Bovendien kwam ik daar
4 jaar
nauw samen te werken met een
collega uit Luxemburg, die goed
thuis was in de Franse en Duitse
historische wereld. Onze projecten
zijn wel snel uit elkaar gegroeid, ik
de meer sociaal-historische kant
uit, hij heeft zich gespecialiseerd in
politiegeschiedenis
tijdens
de
wereldoorlogen.
U bent nu prof geworden, is er
veel veranderd?
Meer lesgeven – en met plezier! -,
dat is het voornaamste, en meer
mails natuurlijk (lacht). De druk ligt
anders dan vroeger. Nieuwe vakken,
nieuwe
voorbereidingen,
meer
administratie.
Over de universiteit zelf, is er veel
veranderd, buiten uw eerste jaar als
student?
Ja en nee, er is vooral een
versterking van de interactiviteit,
mede dankzij Minerva. Wat me als
kersvers student in Gent al trof,
was
het
feit
dat
proffen
benaderbaar waren, dat er een
correcte verhouding was waarbij je
de proffen vragen kon stellen. In
dat opzicht is er eigenlijk niet zo
veel veranderd, vroeger was dit ook
al, zonder echt te familiair te zijn.
Ik vind dat de balans binnen deze
vakgroep altijd al goed geweest is.
De mogelijkheid tot contact was er
al, het hiërarchische was er al even
uit.
Het
zijn
niet
alleen
de
technologische ontwikkelingen die
de interactiviteit hebben bevorderd.
Om in kleine groepen te werken,
heb je veel menskracht nodig. De
inbreng van doctorandi en postdocs
is daarbij in onze opleiding heel
belangrijk. Aan de kant van het
onderwijs vind ik dat dit een zeer
positieve evolutie is geweest, mede
dankzij de hervormingen van het
programma. Dit is iets bijzonder,
24
Het Veer
www.vgkgent.be
zeker in het licht van het enorme
aantal studenten.
Wat nog opvalt is de enorme
expansie
binnen
het
onderzoeksveld, en de expansie van
het aantal onderzoekers die aan
deze vakgroep verbonden is, zeker
in vergelijking met pakweg een
vijftiental jaar geleden.
Zijn de studenten veranderd?
Ik heb het gevoel dat het een meer
divers gezelschap is, dan toen ik
studeerde, maar dat is natuurlijk
een
gevoel.
Ook
een
meer
pluralistisch
gezelschap,
qua
politieke overtuigingen enzovoort. In
mijn tijd, eind jaren negentig,
heerste er over het algemeen een
links-liberale sfeer. Ik heb het idee
dat het nu wat anders is als gevolg
van de veel bredere recrutering.
Moest u nu een student zijn en
geschiedenis is geen optie, wat zou
u dan studeren?
Sociologie denk ik. Toen ik als
student sociologie kreeg, stond ik
er eerst heel huiverachtig tegenover
zoals elke rechtgeaarde klassieke
geschiedenisstudent
met
een
voorliefde voor het bijzondere. Maar
ik moet zeggen dat dit heel snel
gekeerd is, omdat het hanteren van
modellen en het streven naar
algemene
uitspraken,
heel
inspirerend heeft gewerkt. Ik denk
dat je als historicus en socioloog
eigenlijk
allemaal
in
hetzelfde
schuitje
zit
en
dat
beide
onderzoeksvelden zeker verbindbaar
zijn.
Heeft
u
zelf
deelgenomen
verenigingsleven?
als
aan
student
het
Er was een algemene sfeer in mijn
generatie en bij mijn vrienden dat
dat nogal not done was. De VGK,
dat was geen mainstream in mijn
tijd.
Ik
kan me ook weinig
herinneren
van
de
activiteiten
bijvoorbeeld. Ik denk dat dit ook de
tijdsgeest was, de links-liberale
geest, het vrije individu. Ik was wel
leider bij de scouts, wat een mooi
contrast gaf tussen de beschaafde
wereld in Gent tijdens de week en
de modderige polders in het
weekend. Als ik daaraan terugdenk
“De VGK, dat was geen
mainstream in mijn tijd.”
was er eigenlijk niet echt plaats
voor een studentenvereniging. Wat
ik nu nog doe is kamperen, lezen,
vogels kijken en nu zelfs tuinieren,
de horror! Tot mijn grote spijt is de
enige goede vogel voor Bruno De
Wever een vogel op zijn bord. Hij
werd helemaal tot de wanhoop
gedreven toen ook Koen Aerts op
de Blandijn afkwam met het blad
Mens
&
Vogel
van
de
Vogelbescherming
in
de
hand,
waarop Bruno zijn handen ten
hemel ophief en zei “mijn god,
waarom hebt Gij mij toch zo
gestraft en mij opgescheept met
zo’n bende vogelaars!”
25
Het Veer
www.vgkgent.be
Nu
over
uw
onderzoeksveld:
Waarom is geweld interessant?
Geweld intrigeert, spreekt tot de
verbeelding, wekt sterke gevoelens
op zoals verontwaardiging, afschuw,
onbegrip. Die reacties zijn een
interessant verschijnsel. Hoe wij
tegen geweld aankijken zegt iets
over onze samenleving.
Vaak zijn er aan geweld taboes
verbonden. Bijvoorbeeld het feit dat
geweld een soort van recreatieve
functie kan vervullen, dat er
mensen zijn die er genot uit
kunnen
putten.
Zij
zijn
niet
noodzakelijk perverten, zij zijn niet
de
Marc Dutrouxs van onze
samenleving, maar dit blijft duidelijk
een taboe. Zo zijn er bijvoorbeeld
de lezers van al die lange stukken
over
assisenzaken
die
heel
verontwaardigd doen over geweld,
maar er tegelijkertijd zeer door
geïntrigeerd zijn. Er is een zekere
fascinatie voor die duistere kant.
Waarom vinden
interessant?
we
geweld
dan
Het is interessant voor historici om
met geweld bezig te zijn omdat het
een
sociaal
fenomeen
van
betekenis is. Het maakt onderdeel
uit van alle samenlevingen, maar
het is toch geen statisch gegeven,
het evolueert. Geweld heeft een
geschiedenis en de plaats van
geweld binnen een samenleving
zegt natuurlijk heel erg veel over
die samenleving zelf. Het feit dat
we vandaag die taboeïsering, die
intolerantie
tegenover
geweld
beleven is het eindproduct van een
veel
langer
historisch
proces,
waarbij de tolerantie voor geweld althans
tussen
medeburgerseigenlijk afneemt, waarbij zelfs de
reële geweldpraktijk afneemt. We
leven vandaag in een samenleving,
die
relatief
gezien
–zowel
vergeleken
met
samenlevingen
elders in de wereld, alsook met het
verledenzelfs
een
relatief
geweldarme samenleving is, waar
een grote intolerantie voor geweld
bestaat,
wat
dat
eerste
ook
verklaart.
Als je dan de 20e en 21e eeuw
bekijkt, merk je dat we te maken
hebben met een onwaarschijnlijke
paradox. De kans dat we nu met
iemand slaags raken is een pak
kleiner dan pakweg 500 jaar
geleden. Daarentegen zien we wel
dat er op grote schaal andere
vormen
van
extreem
geweld
opduiken, zoals politiek geweld,
oorlogen, genociden… Hoe we deze
paradox moeten analyseren en
ontwarren is een van de grote
vraagstukken van de
20e en 21e
eeuw.
Tegenwoordig
wordt
vaak
een
discours gehanteerd dat heel sterk
focust op de “gewelddadige natuur
van de mens”, maar ik vind dat
daarmee niet alles gezegd is, dat
geweld ook een cultuurproduct is
en
dat
de
functies
en
de
betekenissen van geweld doorheen
de tijd veranderen. Als je kan
aantonen dat geweld doorheen de
tijd
verandert,
dat
dit
geen
26
Het Veer
www.vgkgent.be
universeel en constant verschijnsel
is, denk ik dat je een belangrijke
bijdrage hebt geleverd tot het
begrip wat geweld nu eigenlijk is.
En hierbij kunnen historici een rol
spelen.
Hoe zou u geweld dan eigenlijk
definiëren?
Geweld definiëren is een zeer
complex en fundamenteel probleem,
waar nog lang geen consensus
over bestaat en waar ik zelf ook
flink mee worstel. Voor mij verhoudt
geweld zich tot agressie, zoals
gender zich tot sekse verhoudt, het
sociale tot het biologische dus.
Geweld is dus een cultuurproduct,
een categorie die mensen in een
bepaalde
omgeving
aan
een
bepaalde
handeling
toekennen,
bijvoorbeeld aan een vuistslag, of
het afknippen van haar… De
betekenissen van geweld zijn dus
cultureel geladen en veranderlijk.
Tegelijkertijd is geweld een taal,
een heel theatrale taal zelfs, die
mensen
gebruiken
in
hun
onderlinge relaties, een soort code
die ze gebruiken om bepaalde
boodschappen
uit
te
wisselen.
Geweldpleging is niet iets waarbij
de biologie plots de overhand
neemt, je kan deze natuurlijk niet
uitschakelen, maar geweld is ook
doordrongen van betekenis.
Hoe dan ook, geweld blijft een
afschuwelijk ingewikkeld begrip en
de vraag is natuurlijk waar de
grenzen zijn van geweld. Dat is ook
allesbehalve
eenvoudig
om
te
onderzoeken.
Bijvoorbeeld
een
belediging, is dat verbaal “geweld”?
Vandaag
zien
we
in
onze
samenleving een enorme inflatie
van het begrip geweld, aangezien
we tegenwoordig alles wat we niet
leuk vinden als geweld gaan
bestempelen. Maar uiteindelijk wordt
geweld
als
begrip
daardoor
betekenisloos. We zien nu dat bijna
alle vormen van criminaliteit als
geweld worden gezien. Dit heeft
ertoe geleid dat sommige mensen
zeggen dat we terug moeten keren
naar het lijfelijke karakter van
geweld, maar dit dekt de lading
niet helemaal. Bij een ongeval
bijvoorbeeld is er sprake van een
fysieke aanvaring, maar dit gaan we
niet indelen onder geweld, dus
moet er ook een intentioneel
element in vervat zitten, waardoor
definiëring nog steeds niet afgerond
is.
Een vraag die ik mij dan stel:
bestaat geweld in alle culturen?
Daar is debat over, er is een
consensus dat het an sich een zeer
universeel verschijnsel is. Maar dat
de vormen, de intensiteit en de
betekenis die het krijgt zeer uiteen
kunnen liggen. Er is geen cultuur
zonder geweld. Hierbij kunnen we
de filosofische vraag stellen of een
geweldloze
samenleving
bestaat.
Dat is dus niet zo. Zeker is dat er
overal geweld bestaat, maar dat de
waarde die eraan wordt gegeven
overal anders is.
27
Het Veer
www.vgkgent.be
Misschien nog een laatste vraag,
bent u blij dat er een regering is?
Oprecht ja! En ik hoop dat deze
regering haar termijn zal uitdoen en
dat ons land zijn evenwicht terug
zal vinden. Ik ga dus niet mee in
die retoriek dat we geen regering
nodig zouden hebben. Ik vind dat
het veel te lang geduurd heeft,
zoals iedereen natuurlijk, en ik ben
blij dat aan deze periode van
apathie,
richtingloosheid
en
alsmaar oplopende spanningen een
einde is gekomen. Ik denk ook, en
dat in tegenstelling tot die linksliberale tijdsgeest van toen ik
student was, dat we een sterke
overheid, ja zeg maar een staat,
nodig hebben. Ook de problemen
wereldwijd tonen dit aan. Op welke
schaal dat dit moet gebeuren is
dan natuurlijk iets anders.
“Leest allen, gij studenten,
leest Den Groenen
Amsterdammer!”
De Belgische politieke crisis is er
eigenlijk
al
sinds
2007.
Daarbovenop
zijn
dan
de
wereldwijde economische problemen
gekomen, een dodelijke combinatie
die ons veel gekost heeft. Voor mij
persoonlijk
heeft
die
slepende
politieke crisis wel een voordeel
gehad: ik was een echte newsjunk,
maar ben nu wegens een overdaad
aan
dagjespolitiek
en
stoere
verklaringen
voorgoed
afgekickt.
Vroeger verslond ik steeds de
politieke berichten, nu lees ik veel
selectiever.
Bijvoorbeeld
het
onvolprezen weekblad De Groene
Amsterdammer, dat ik warm zou
willen aanbevelen, als ik tenminste
reclame mag maken in het Veer:
“Leest allen, gij studenten, leest
Den Groenen Amsterdammer!”
Ik vind dat we als historici in een
zeer interessante tijd leven. We
weten niet wat er komen zal, dat
weet men natuurlijk nooit, maar nu
evolueert alles zo snel. Hoe zal de
wereld er bijvoorbeeld in 2050
uitzien? De kans is zeer groot dat
hij er dan compleet anders zal
uitzien, wat spannend is natuurlijk.
Dit is heel interessant voor historici,
nu we ons meer dan ooit bewust
zijn van de openheid van een
historisch proces, meer nog dan in
mijn kinderjaren, waar eerder –zeer
ten onrechte trouwens- het gevoel
bestond
van
een
soort
van
vastigheid. Nu hebben we die illusie
niet meer, en denken we dat alles
in beweging is. Maar ook dat kan
een illusie zijn, en het kan zijn dat
we over x-aantal jaar terugkijken en
dat
dit
niet zo
geweest
is
natuurlijk…
28
Het Veer
www.vgkgent.be
UGent-nieuws: StuArt en 2-jarige master
StuArt
Beste Veerlezer,
Hoe gaat het met je? Het is alweer een tijdje geleden sinds we met je kennis
hebben gemaakt in het eerste Veer van het academiejaar.
Wat wij de voorbije maanden gedaan hebben? We hebben niet stilgezeten. Dit
semester hebben we eindelijk de participatie van studenten in de
opleidingscommissies en vakgroepraden aan onze faculteit onder handen
genomen. Zo is het nu niet alleen duidelijker geworden wie in welke
commissie of raad onze belangen behartigt, bovendien is het door onze
Minervacursussite
veel
eenvoudiger
om
je
aan
te
melden
als
studentenvertegenwoordiger voor je opleidingscommissie en vakgroepraad. Als
gevolg hiervan telt onze faculteit nu ook meer studentenvertegenwoordigers
dan voorheen. Dat lijkt niet veel, maar geloof me vrij, vooraleer alle neuzen
in dezelfde richting staan gaat er heel wat tijd voorbij.
Daarnaast hebben we ons gebogen over meer ad hoc zaken. Van
verbeteren van de onderwijsevaluaties, over een voorgestelde hervorming
de bachelorjaren tot het aanraden van een duurzamer milieubeleid. Om
nog te zwijgen van het vele werk dat niet alleen het dagelijks bestuur
StuArt, maar elke studentenvertegenwoordiger op de vergaderingen
opleidingscommissies, vakgroepraden en faculteitsraden heeft verzet. Je
het, we hebben niet stilgezeten.
het
van
dan
van
van
ziet
En onze examenroosters dan? Die blijven elk jaar in het eerste semester een
heikel punt. Als het van ons zou afhangen zouden die er al veel vroeger zijn,
maar de grootte van onze faculteit en de diversiteit van onze opleidingen –
denk maar aan de vele minores en keuzevakken – maken deze taak zeker
niet gemakkelijk. We hebben dan ook alle respect voor onze pedel die deze
enorme taak op zich neemt. Vanaf volgend jaar zou onze faculteit werken
met vaste examenroosters, zodat iedereen al vrij vroeg weet wanneer de
examens vallen. Maar vóór die er zijn, is het nog even wachten.
Wat ons nog te wachten staat? Volgend semester is het weer zover! De
tweejaarlijkse
verkiezingen
van
studentenvertegenwoordigers
voor
de
faculteitsraad. Voel je je geroepen om niet alleen voor jezelf maar voor al je
medestudenten op te komen op facultair niveau – een niveau hoger dan de
29
Het Veer
www.vgkgent.be
opleidingen en vakgroepen? Dan zal StuArt je niet alleen ondersteunen maar
ook vertellen wat je te wachten staat voor deze belangrijke taak.
En dan is het zover… examens. We wensen je alvast alle succes toe! Maar
eerst even pauzeren en genieten van het eindejaar. En dan vooral die lekkere
glühwein onder de kerstboom.
Vrolijk kerstfeest!
Nicolas Vandeviver,
voorzitter StuArt
2-jarige master
Ons hoger onderwijs in Vlaanderen staat nooit stil, en gelukkig maar. Een
aantal van jullie zullen intussen wel iets vernomen hebben van de nakende
hervorming van de huidige eenjarige master geschiedenis naar een tweejarige.
Met de invoering van de bachelor-master structuur in 2004 (in the olden
days sprak men nog van kandidatuur-licentie) beslisten een aantal
opleidingen in Vlaanderen om van de 2+2 structuur over te schakelen naar
een 3+2 structuur, met een tweejarige master dus. De humane
wetenschappen zagen hier aanvankelijk de meerwaarde niet van in en
opteerden voor de 3+1. Drie jaar bachelor en een jaar master was wel
genoeg om volwaardige studenten af te leveren.
Blijkbaar niet. De eenjarige master week af van de internationale norm, zo
klonk het. Erasmus in derde bachelor was toch eerder problematisch en
studenten die in het buitenland wilden doctoreren moesten in competitie
treden met mensen die een jaar langer gestudeerd hadden. Een jaar later
werden de eerste gesprekken gestart om ook in de geschiedenis naar de 3+2
over te schakelen.
Internationalisering en standaardisering werden naar voor geschoven als de
grootste argumenten, maar het was van het begin duidelijk dat de
opleidingen een inschattingsfout gemaakt hadden. Op de Antwerpse
geschiedenisopleiding na stelde niemand het fundamentele concept van de
opleiding in vraag; alles bleef gericht op een masterproef die net als de
licentiaatthesis een omvangrijk, wetenschappelijk en naar een monografie
neigend werkstuk diende te zijn. Hoewel de bachelorproef in feite een
afronding dient te zijn van een bacheloropleiding, werd het een opstapje om
de masterproef, die slechts in een jaar geschreven dient te worden, toch
maar op hetzelfde niveau als de oude licentieverhandelingen te houden.
Impliciet is dat altijd het hoofdargument geweest.
30
Het Veer
www.vgkgent.be
Dat blijkt dan ook uit het programma. Hoewel het idee van een tweejarige
master met verschillende afstudeerrichtingen bijzonder aantrekkelijk lijkt, zien
we jammer genoeg maar een halfslachtige invulling. Naast de theoretische
component (6 ECTS), je Onderzoeksseminarie (12 ECTS) en je Masterproef
(30 ECTS) heb je de keuze voor een zogenaamd ‘Profiel’, dat naast de
traditionele tijdsvakken ook niet-westerse geschiedenis, sociale geschiedenis,
stadsgeschiedenis, etc. omvat. De laatste keuze die je als student kan maken
is die voor een verdiepende ‘Optie’. Naast de onderzoeksgerichte ‘Historische
Verdieping’ krijg je de kans om je minor verder af te werken via de optie
‘Interdisciplinariteit’. De laatste optie tenslotte, die van ‘Professionalisering’,
geeft je de keuze tussen een praktijkgerichte, interuniversitaire optie
Publieksgeschiedenis of een proevertje van de lerarenopleiding of de
archivistiek.
En daar knelt het schoentje net. Wie kiest voor de onderzoeksmaster krijgt
meer dan voldoende ruimte om een stevige masterproef te schrijven en een
pak keuzevakken op te nemen. De gedeeltelijke indaling van archivistiek en
de lerarenopleiding zorgen echter voor een nodeloze studieduurverlenging. De
opleiding geschiedenis gaan uiterst schizofreen om met de archivistiek:
enerzijds beschouwen ze het als een volwaardig onderdeel van geschiedenis,
maar weigeren ze de masterproeven uit de archivistiek, die ook gericht zijn
op recordmanagement, te erkennen als een volwaardig eindwerk om master
in de geschiedenis te worden. De gedeeltelijk ingedaalde lerarenopleiding (30
ECTS) komt er in de feiten op neer dat wie les wil geven in het middelbaar
bijna zes jaar zal moeten gestudeerd hebben. Zes jaar.
Een tweejarige master kan zoveel meer bieden aan de student. In realiteit
wordt
er
echter
vooral
gekozen
om
de
oude,
omvangrijke
licentiaatverhandeling opnieuw centraal te stellen in de opleiding. Er zijn niet
alleen onvoldoende professionaliseringsopties op dit moment, ze zijn ook
gewoon ontoereikend. En dat na zes jaar interuniversitaire onderhandelingen.
Is de tweejarige master een slecht idee? Nee. Op dit moment lijkt het echter
vooral uit te draaien op een gemiste kans..
Joeri Deryckere
Prosenior VGK
Student-lid Raad van Bestuur
31
Het Veer
www.vgkgent.be
Column
Wouter Peeters
Uw dienaar heeft ooit eens iets smartelijks meegemaakt toen hij een jaar of
10 à 11 jaar was. Ieder jaar organiseert de school waar papa les geeft een
halve marathon, traditioneel op Wapenstilstand. Dat jaar zat ik al voor het
vierde of het vijfde jaar op rij in de atletiekclub (ik was de oudste bij de
pupillen en wachtte vol spanning om naar de miniemen te gaan) en ik kon al
wel enkele kilometers na elkaar lopen. Weliswaar aan meer dan 5 minuten
per kilometer, maar dat doet er niet zo toe. Twee, dat ging al heel vlot. Drie
ook nog. Vier was een uitdaging en vijf het walhalla.3
De omloop was (en is nog steeds) zo georganiseerd dat de eerste en de
laatste twee kilometers dezelfde zijn, maar dan in omgekeerde richting. Ideaal
voor mij dus! Ik zou de eerste twee kilometers met papa meelopen en dan
zou een collega van hem mij daar ‘uit de koers plukken’. Ik zou daar,
voorzien van een trui die we op voorhand met de betreffende collega hadden
meegegeven, wachten om na verloop van tijd de laatste twee kilometers ook
nog mee te lopen. Maar het liep mis. Het liep zelfs grondig mis!
Nu moet u weten dat uw dienaar altijd al een trage starter geweest is.
Menigmaal heb ik mij dat halfweg de koers ferm beklaagd omdat de
achterstand op mijn vooropgesteld schema te groot was om nog in te halen.
Deze keer zou ik het mij ook beklagen, maar om andere redenen. Al na een
halve kilometer waren vader en zoon elkaar uit het oog verloren: het enige
dat kon mislopen in ons voor de rest perfecte plan. Verloren in het peloton
liep ik de tweede kilometerpaal voorbij. Paniek maakte zich van mij meester.
Vooral toen ik een paar minuten later het bord van de derde kilometer zag.
Dit was niet juist! Maar de enige logische oplossing die ik als kleine dreumes
zag, was doorlopen. Uiteindelijk, na 18 kilometer, zou ik de gemiste tweede
kilometer toch opnieuw passeren en zou alles goed komen! Nietwaar?
Vier, vijf, zes, zeven, … Ik passeerde kilometer na kilometer zonder te
beseffen hoe krankzinnig mijn plan wel niet was. Uiteindelijk, vlak voor het
bord van kilometer 12, merkte een andere collega van papa, die van ons
plan gehoord had, mij op en besefte dat er iets niet pluis was. Ondertussen
beleefde uw dienaar zijn eerste runners high, al zou achteraf blijken dat het
Met dank aan Lise Betjes voor de inspiratie. Via die nieuwe zijbalk op facebook kan ik zien
wat iedereen zegt en reageert op facebook en zonet had onze vrouwelijke reispraeses iets
over een walhalla geschreven. En ja, u mag dit creepy vinden.
3
32
Het Veer
www.vgkgent.be
de eerste tekenen van een flinke griep waren. Met strenge doch rechtvaardige
hand werd ik door die andere collega ‘uit de koers geplukt’ om bij hem thuis
(twee straten verder) een appel en een tas warme chocomelk te krijgen.
Gesterkt door dit alles, kwam ik terug bij positieven en deed mijn verhaal.
Ondertussen was er ook al telefonisch contact opgenomen met de mensen
aan de start die de andere -doodongeruste- collega hadden gerustgesteld.
“De kleine van de Koen is terecht!”.
Met de wagen werd ik terug naar de start gebracht, waar de ontlading zo
groot was dat ik in tranen uitbarstte. Dat bleek achteraf geen slechte zet.
Want wat is er nu meelijwekkender dan een kleine van 10 à 11 jaar die na
zoveel ontbering en smart de tranen met beken laat stromen? Iedereen kwam
vragen hoe het met mij ging en bracht mij gratis drinken. Cola’s, wel te
verstaan want voor pintjes was het toen nog wat vroeg. Jammer!
Vijf jaar later liep ik op hetzelfde parcours mijn eerste volledige halve
marathon. Aan kilometer 12 stond opnieuw diezelfde collega. “Deze keer voor
echt, Wouter? Of maak ik alvast wat warme chocomelk?” – “Nee nee, Jef,
deze keer voor echt!”
P.S. Om het plaatje compleet te maken had ik de dag erna niet enkel een
flinke griep maar ook een dito bloedblein.
33
Het Veer
www.vgkgent.be
Actu-wa?!
Jordy Sabels
Het thema van dit Veer is bloed, zweet en tranen. Dat dit iets met de
aanstormende examens te maken had, kon iedereen wel al afleiden, maar
hoe anders kon dit thema toegepast worden op de actualiteit dan met de
coachwissel bij Club Brugge en het vormen van de nieuwe regering. Hieronder
een kort relaas over beide.
Hoera een regering?
“Voor sommigen is het regeerakkoord te rechts, voor andere is het
regeerakkoord te links” – Elio Di Rupo. Wat ik nu vind van dit regeerakkoord
doet niet terzake4. Wat ik mij wel afvraag is, als je 541 dagen onderhandelt,
kom je dan niet beter met de woorden naar buiten “dit is de gulden
middenweg tussen alle standpunten”? Genoeg geneut, na 541 dagen van
onderhandelen, zijn er vele dingen verwezenlijkt, wat goed zou kunnen zijn
voor de toekomst of niet goed voor de toekomst. Ja, net zoals Di Rupo laat
ik, in dit artikel, overal de kerk in het midden vandaag.5 Wat wel zeker is, is
dat we na deze 541 dagen eindelijk een regering hebben, met competente en
minder competente ministers, maar dat we na al dat bloed, zweet en ook
tranen toch eindelijk een regering hebben om op te bouwen de komende 916
dagen. Naar mijn politieke voorkeur kan je hopelijk nog steeds gissen, maar
uit volle borst kan ik zeggen: “HOERA WE HEBBEN EEN REGERING”!
De cocaïne snuivende Duitser
De slogan van mijn favoriete voetbalploeg is dezer dagen “No Sweat, No
Glory” dus de coachwissel is op zen minst gepast voor in deze Actu-wa?!6 De
titel maakt duidelijk waarover het hier zal gaan. De aanpak van onze nieuwe
coach maakt de slogan duidelijk: er wordt heel veel zweet verspeelt voor
weinig champagnevoetbal. Club Brugge is weer naar af, verdedigen en dan
voor de 1-0 gaan, het Duitse voetbal is in het land. Ik ben niet echt zo blij
met de cocaïne snuivende coach die Club Brugge nu in zijn midden heeft,
geef mij maar de oprechte Hollander van pakweg drie maand geleden.7
Hopelijk komt dat champagnevoetbal nog terug, anders zal ik moeten
beginnen supporteren voor een andere, nog nader te bepalen, ploeg!
Politieke neutraliteit of zoiets…
Ibidem.
6
Ja want zoiets als voetbalneutraliteit bestaat er niet, dus alle supporters van Anderlecht
hebben pech vandaag.
7
Al zal drugs bij deze Hollander ook wel een deel van zijn leven hebben uitgemaakt.
4
5
34
Het Veer
www.vgkgent.be
Recensie
Elisabeth Haerens
Dag boekenwurmen, leesbeesten en fantasyfans, na een aantal maanden mijn
ware missie uit het oog te zijn verloren doordat ik de snode complotten aan
de UGent probeerde bloot te leggen, ben ik nu weer op het rechte pad. Ook
in dit Veer zal ik weer schaamteloos reclame maken voor mijn favoriete
genre: sword and sorcery, het summum van de fantasy. Deze keer zal ik de
boeken van David Gemmel aanprijzen. Voor diegenen die nog leken zijn in
het fantasygenre, zal ik dit even verduidelijken: een fantasyboek, net als een
ongeluk, komt nooit alleen (maar geloof me, bij fantasy is dit positief!).
Daarom zou het zinloos zijn als ik maar één boek zou bespreken, in plaats
van de hele reeks.
De langste reeks die Gemmel heeft geschreven, heet “De kronieken van de
Drenai”. Het is een reeks van maar liefst elf boeken, waarvan de volgorde bij
momenten een beetje moeilijk te achterhalen is. Elk van deze boeken vertelt
het verhaal van een man die op een persoonlijke missie is en, hoewel hij
niets geeft om alles wat daar buiten valt, bewerkstelligt hij terwijl hij zijn
eigen redding zoekt toch ook steeds de redding van de rest van de wereld.
Al de helden uit deze verhalen zijn stuk voor stuk meedogenloze krijgers die
een spoor van lijken achterlaten overal waar ze komen. De boeken zijn
allemaal zeer spannend en bevatten slechts een minimum aan magie en
profetieën, dus voor diegenen die niet vertrouwd zijn met het fantasygenre is
dit een heel goede manier om er in te stappen. Het enige nadeel is het feit
dat de auteur zich zo concentreert op de held in het verhaal, dat de man
achter de held vergeten wordt. Dit verhelpt de auteur slechts in één boek,
dat ik, ondanks wat ik daarnet heb gezegd, toch even apart wil bespreken.
Eén van de grote helden uit de verhalen van Gemmel is Druss. In het boek
“Druss de legende” focust de auteur zich op hoe Druss zo legendarisch is
geworden. Het verhaal is dat van een klassieke ridderqueeste: zijn vrouw
wordt geschaakt en Druss trekt erop uit om haar te redden. Onderweg moet
hij vele magische en menselijke obstakels overwinnen, zowel binnen als buiten
zichzelf. Daarin word hij bijgestaan door Sieben, een dichter en onverbeterlijke
rokkenjager, die hen beiden in benarde posities doet belanden. Het contrast
tussen de twee personages, in combinatie met Siebens ironie en snijdende
gevoel voor humor, maakt dit boek, meer dan alle andere uit de reeks, een
echte aanrader.
35
Het Veer
www.vgkgent.be
Een ander boek waarin de inventiviteit van deze auteur zeer sterk naar voren
komt, is “Heer van de zilveren boog”. Dit werk is geen echte fantasy en heeft
dus geen excuus nodig om op zichzelf te staan. Het verhaal speelt zich af in
Griekenland, ten tijde van de Trojaanse Oorlog, maar is zeker ook geen puur
historische roman. Als ik er echt een genre op zou moeten plakken, zou ik
zeggen dat het een fantastische mengeling is tussen sword en sorcery en
geschiedenis. Hoe het ook zij, maar heel weinig boeken zijn er in geslaagd
om mij zo volledig mee te slepen als dit verhaal dat kon. De held in dit
boek is de prins Helikaon, die alles op het spel zet om de stad Troje van de
ondergang te redden. Griekse helden sterven echter zelden gelukkig en in
hun bed…
Nu ik jullie voldoende leesvoer heb gegeven om ten minste de tijd tot het
volgende Veer door te komen, rest mij enkel nog jullie veel leesplezier te
wensen en te hopen dat jullie niet zo geabsorbeerd geraken dat jullie je
examens vergeten! Succes!!
36
Het Veer
www.vgkgent.be
Kortverhaal
Lisa Demets
Tranen en een glimlach
“Dat zou ik toch nooit doen”. Komt dit je bekend voor? Is dit iets dat
evengoed uit jouw lippen geglipt kan zijn? Of misschien uit die van je “altijdraadwetende” vriendin. Tot voor kort hoorde je het mij zelfs doorvertellen,
aan iedereen die het maar horen wou. Ik kon het van de daken schreeuwen.
Een ander wel, maar ik nooit.
Genoeg gezeverd, ik kom nog te laat. Zenuwachtig grijp ik mijn felrode
lippenstift en begin er mijn lippen mee te kleuren. Wanneer ik mijzelf daarna
keur in de veel te hoog gemonteerde spiegel boven mijn lavabo, kan ik enkel
maar tot de conclusie komen dat ik er ronduit belachelijk uitzie. Zo ben ik
helemaal niet en zo wil ik ook nooit zijn, maar dat maakt mij net tevreden
met het eindresultaat. Het is spannend, alsof ik in een veel boeiender leven
ben gestapt, rechtstreeks uit een cliché hollywoodfilm gepikt. Ik grinnik om
mijn melodramatische gedachten, zo typisch ik, en overtuig mezelf ervan dat
ik dan toch beter dat rokje zou aantrekken. Als we gaan, gaan we meteen all
the way.
Terwijl Frank opnieuw aankondigt dat het dan toch behoorlijk koud blijft, gaat
er een rilling door mijn lijf. Niet omwille van de te verwachten winterse buien,
maar omwille van het geluid van de bel en wat dat te betekenen heeft.
Gewoon mijn mond houden en normaal doen.
Nadat hij zijn fiets aan de kant heeft gezet, drukt hij een kusje op mijn
mond, uit gewoonte. “Hoe was je week?”
Ik haal mijn schouders op.
“Viel wel mee. Kom je naar binnen? Ik denk dat er net een leuke film begint.”
Ontwijken, goede strategie, ik ben hier dan toch beter in dan ik dacht. Dat is
misschien niet zo’n geruststellende gedachte. De uren tikken voorbij en de
ene film volgt de andere op. Wanneer middernacht reeds enige tijd
gepasseerd is, begin ik mij steeds meer zorgen te maken. Hij mag echt niet
blijven slapen. Dat hou ik niet vol. Ik stel het hem toch twijfelend voor, om
geen argwaan te wekken, als een meesteres in tactiek. Keihard en
professioneel, niettemin was ik vanbinnen aan het sterven. Hij gaat er op in.
Misschien zag hij mij ineenkrimpen of mijn gezicht vertrekken want hij voegde
er meteen aan toe: “Als je dat niet erg vindt, natuurlijk.”
Ik probeerde een glimlach op mijn gezicht te toveren, maar had duidelijk
meer magie nodig.
37
Het Veer
www.vgkgent.be
“Ik ben gewoon wat moe. Drukke week achter de rug. Gaan we slapen?”
Vliegensvlug dook ik het bed in en draaide mij om, weg van hem. Ik deed
er alles aan om mijn adem onder controle te houden, maar het liefst had ik
gewoon willen schreeuwen. “Slaapzacht.”
Hij lag naast mij en ik voelde dat hij het wist.
Puffend duw ik mijn fiets ergens tussen een heleboel andere fietsen, of wat
er nog voor moet doorgaan, vluchtig een blik in een vitrine werpend om dan
tot de conclusie te moeten komen dat ik een uur aan mijn haar had verspild.
Ideaal.
Je kunt nog steeds terug.
Natuurlijk kan ik nog steeds terug, ik hoef gewoon mijn fiets er op een of
andere manier opnieuw uit zien te krijgen en er dan als de bliksem van door
gaan, maar waarom zou ik? Mag ik dan ook niet één keer de slechterik zijn?
Gewoon omdat dat een keertje moet? Niet dan?
Ik stap het café binnen en zie hem al meteen zitten, maar kijk toch
vertwijfeld in het rond. Al diegenen die beweren dat je na een jarenlange
relatie het niet meer in je hebt, zitten goed fout. Neem het van mij aan: dat
spel, dat verleer je nooit. Nadat ik mijn ogen een paar keer doelbewust de
zaal heb laten afgaan, laat ik ze uiteindelijk op hem vallen en glimlach lieflijk.
Hij glimlacht breed naar me terug en loopt naar me toe.
“Je ziet er prachtig uit.”
Zachtjes kust hij me.
“Hoe was je weekend?”
38
Het Veer
www.vgkgent.be
De Scriptor ergert zich
Tine Verhoeven
Omdat ik als scriptor enige vrijheden geniet, ga ik mij voor een keer niet aan
het thema houden. Genoeg geleuter over examens en deadlines. Ik heb zin
om over iets anders te praten: paarden.
De wenkbrauwen worden al opgetrokken, er wordt al gepord in elkanders zij,
en er worden betekenisvolle blikken naar elkaar gegooid. Iedereen kent de
reputatie van de sport. Maar daar zit juist de fout. Want er is namelijk een
verschil tussen paardrijden en het zogenaamde ‘paardzitten’. Het paardzitten
is een verschijnsel dat men kan gaan bewonderen in die maneges waar de
bar drukker bezocht wordt dan de stallen. Daar is het inderdaad duurder om
op een paard te zitten dan een citytrip te boeken. Daar is het begrip ‘high
society’ de regel, en het paard het handelsmerk.
Maar wat vergeten wordt, is dat een paard een beest is, en dus ook een
eigen wil heeft. Zo zat ik vandaag voor een uur op ‘den zwarten duvel’,
Cartouche. Een pikzwarte fries, het schoonste beest dat er is, maar nerveus
tot en met. Een uur lang moet je proberen om hem kalm te krijgen. Tussen
je vingers komen er dan blaasjes, die meer en meer pijn beginnen te doen.
Je bent bezig met je kuiten aan te leggen, terwijl je probeert zijn hals laag
te krijgen zodat hij met minder stress zou draven. Het klinkt gemakkelijk, en
zo ziet het er ook uit als je naar mensen kijkt die bezig zijn. Let er dan wel
op dat het mensen zijn die aan paardrijden doen, niet aan paardzitten.
Het is een beetje vervelend als mensen lachen wanneer ze horen wat mijn
hobby is. Paardrijden is een proces van graden in afzien. Het kan zijn dat je
op woensdag een goede rit achter de rug hebt, en dat vrijdag helemaal niets
meer lukt. Zo gaat het altijd op en af. De argumenten van diegenen die
vinden dat paardensport geen sport is, stoelen dan ook op geen enkele
waarheid. Je maakt ervan wat je zelf wil. Een wielrenner kan zich ook de
duurste materialen aanschaffen en daarmee rondrijden. Maar er is dan
niemand die daar iets op zegt. Maar o wee als je verkondigt dat je hobby
paardrijden is.
39
Het Veer
www.vgkgent.be
De Scriptor bedankt
Nathan Declerck, Nikita Vos, Jolien Voorspoels, Frea Vancraeynest, Lisa
Demets, Diethard Vlaeminck, Jordy Sabels, Kitty Stevens, Ruben Cassiman,
Wouter Peeters, Nicolas Vandeviver, Joeri Deryckere, Stijn Van Puyvelde,
Maryline Van Puymbrouck, Elisabeth Haerens, Jelle Versieren, Jan De Bruyne,
en professor Antoon Vrints.
En omdat een Scriptor niets zou zijn zonder het praesidium, ook een
dankjewel aan de zotte bende van hierboven! Het moet gezegd worden, we
staan er toch wel goed op. Behalve Stijn die daar ergens in de achtergrond
verdrukt wordt door een zwoele Diethard en pinguïn Jordy.
Op naar een minstens zo geslaagd semester na die afschuwelijke examens!
40
Het Veer
www.vgkgent.be
Ook dat nog…
Ik (de scriptor) zou graag mijn oprechte excuses aanbieden aan Ruben
Cassiman. Ruben is ook proscriptor, maar ik ben bij het in elkaar puzzelen
van het Lustrumveer zijn stuk over zijn herinneringen vergeten. Vandaar dat ik
het nu hieronder ga publiceren, want hij mag zeker niet vergeten worden.
Toen ondergetekende als scriptor aan de bak kwam, had hij er al redelijk
wat redactie-ervaring op zitten bij het Veer. Redactie-ervaring kon in dit geval
gelijk gesteld worden aan vijf maal per jaar een uurtje de vergadering
bijwonen, daar een tweetal consumpties nuttigen en drie weken later net voor
of na de deadline het stuk inleveren. Heel veel veranderde er niet toen ik in
mijn tweede bachelor zelf het hele boekje in elkaar mocht knutselen. Een
redactievergadering organiseren beperkt zich tot eens langsgaan in de Amber
en voldoende bonnetjes vragen aan de vicepraeses. En in plaats van net voor
de deadline aan één stuk te werken, ging ik nu het weekend na de deadline
aan de slag. ‘Aan de slag gaan’ kwam dan meestal neer op foeteren op de
lay-out, grappige prentjes zoeken om schrijfsels wat op te vrolijken en
diezelfde schrijfsels soms volledig herschrijven. Historici zijn geen filologen en
zullen het helaas nooit worden. Vroeger was het onderschrift van Het Veer
‘Gewoon beter’, maar het was mijn voorganger die hier reeds komaf mee had
gemaakt. De waarheid verdient haar rechten.
Scriptor zijn kwam bijgevolg neer op samen met een hoopje mensen een
heleboel voornemens maken op de vergadering, vervolgens hemeltergend lang
wachten tot eindelijk iemand zijn stuk doorstuurde, het vervolgens nalezen –
of laten nalezen, wanneer het allemaal een beetje te veel werd- om dan
uiteindelijk te merken dat de helft van de voornemens niet zo goed
uitkwamen als gehoopt, waarna Het Veer prompt nog een cartoon of twee
extra kreeg. Niettemin hebben er ook goeie stukken het Veer gehaald. Zo
mocht er al eens gelachen worden met de filologica, werden er al eens
boeiende mensen zoals Herman Balthazar, Balthazar the band, Annelies Beck
en een resem proffen geïnterviewd en konden veel mensen zeer onnozele
dingen zeer mooi verwoorden.
Geen enkel individueel stuk kon echter tippen aan het gevoel dat je als
scriptor kreeg wanneer je na lang zwoegen een grote doos vol groene
boekjes in ontvangst mocht nemen en uitdelen. De hongerige blik van
mensen die op het punt stonden om een weinig entertainende les opgefleurd
te zien met het groene boekje, dat was al bij al de schoonste return die je
voor je werk kon krijgen. Helemaal alleen zou dat nooit gelukt zijn en
41
Het Veer
www.vgkgent.be
daarom wil ik graag van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te
bedanken die het ooit de moeite vond om aan het blad der Gentse historici
mee te werken, bij wijze van minicolofon: de praesidiumleden waarvoor ik luis
in de pels moest spelen, iedereen die een stuk ooit op tijd of te laat
indiende, alle correctoren, lay-outers en computerologen en iedereen die ooit
mijn gezeur over het maken van het minihuzarenstukje heeft moeten
aanhoren. Tenslotte, omdat ook dat een beetje traditie was: bedankt ook aan
Jezus, alle leuke mensen en mijn moeke.
Ruben Cassiman
Want elke proscriptor is een superheld.
42
Het Veer
www.vgkgent.be
29e jaargang: Examenveer December 2011
Ereleden Vlaamse Geschiedkundige Kring
2011 - 2012
Pro-senioren
Hilde Corremans
Adriaan Linters
Karl Vanheuverbeke
Wim Beelaert
Bruno Debaenst
Raf Burm
Fien Danniau
Bregt Vermeulen
Emmelien Werbrouck
Joeri Deryckere
Loonis Logghe
Ruben Vandeputte
Pro-Praesidium
Bauters Jasper
Bekaert Wim
Bossuyt Emma
Boyen Matthias
Brunet Bo
Buylen Binou
Cassiman Ruben
Castermans Rebecca
De Buck Laurens
De Meyer Michaël
De Rijcke Sander
De Smet Katrien
De Vijlder Nicolas
De Vos Frederick
Dedobbeleer Willem
Dewaele Sarah
Descamps Frederik
Elegeert Jochen
Fockedey Stijn
Gabriel Hans
Garré Sien
Germonprez Dagmar
Lampe Jurgen
Lansoen Kenneth
Lisarde Wendy
Maebe Guillaume
Maes Thibaut
Meskens Febe
Muylaert Silke
Opsomer Goedele
Paeye Koen
Roels Willem
Roose Hanne
Schoutteten Koen
Van Belleghem Kim
Van Der Herten Greet
Van der Straeten Aljosja
Van der Wouden Jan
Van de Velde Tieneke
Van Duyse Jelka
Van Goethem Jelle
Van Raemdonck Timothy
Vanderhaeghen Bertold
Vanmeerhaeghe Maaike
Vanspeybroeck Matthieu
Verfaillie Amélie
Vermeulen Tim
Weemaels Liese
Sympathisanten
Maes Pieter
Mares Titouan
Nevejan Niels
Peerlinck Kimmy
Van de Ponseele Laura
Van Hulle Hans
Vanneste David
Academisch personeel
Baecke Xavier
Vandevoorde Lindsey
Versieren Jelle
Wijnendaele Jeroen
Bevriende Kringen
Filologica
Klassieke Kring
Kring voor Moraal en Filosofie
Kunsthistorische Kring
Oosterse Afrikaanse Kring
Slavia
Prof.
Boone Marc
Brinkman Inge
de Hemptinne Thérèse
De Wever Bruno
Devos Isabelle
Heirbaut Dirk
Janssens Paul
Martyn Georges
Thoen Erik
Van Dixhoorn Arjan
Van Nuffelen Peter
Velle Karel
Vermeir Rene
Prof. Em.
Milis Ludo
Vermeulen Urbain
43
Het Veer
www.vgkgent.be
44
Het Veer
www.vgkgent.be

Veer 3: Examenveer 2011

Transcription

Similar documents

Vlooienmarkt ECHT CDA Lijst 1 www.cdaschinnen.nl

Otterbode nr. 06 - 15 november 2013 - Otterkolken

September 2014 - De Blazende Veiligheid

Voegwerken Vandaele Koen

Maart - Nederlandse Vereniging Costa Blanca

Na BBQ, wafelenbak in de tuin van het nieuwe wijkcentrum

De Inloper - De korfbalvereniging Korulos uit Scheemda

NieuwSlotenNieuws sep 2008

Tuinhistorisch Genootschap Cascade

PDF van tekst