Nieuwsbrief 4-2009 - Stichting Propaganda Bureau Breda

06-04-2009
09:42
Pagina 1
Rama
Door Cor Jan van Heesewijk,
oud-secretaris van SSHL
Hij gaf als voorbeeld Rama in
Galilea, Noord Israël.
Aan Father Shawki Baterian, de
Administrator van het Patriarchaat
van Jeruzalem, mailde ik de vraag
of het mogelijk was dat onze
Stichting Steun Heilig Land rechtstreeks contact kan gaan onderhouden met een of twee katholieke parochies.
Bij ons bezoek in 2008 aan Rama
kregen wij van hem een brief
mee. De schrijver memoreert de
beknotting van hun levensvrijheid.
De goede lezer leest heel veel
wat niet geschreven staat!
Alles wat er kan gebeuren is
slechts mogelijk door hulp van
buitenaf. Wat kost niet het bouwen van een school? Wat kost
niet het onderhoud van kerk,
pastorie en klooster?
We kunnen binnen die parochies
hun scholen of het parochiehuis
dan steunen. Ook een verenigingsleven verdient onze aandacht. Wij kunnen voor de parochianen hoe dan ook een echte
morele en materiële steun betekenen.
Ik ontving van Shawki Baterian
een enthousiaste e-mail terug
met heel goede suggesties.
NIEUWSBRIEF
Comité van Aanbeveling
Stichting Steun Heilig Land:
Wij willen hen graag steunen,
omdat wij van hen een goede
begroting krijgen en een correcte
verantwoording.
Daarom durven wij U vragen onze
Stichting te helpen en te zorgen
voor leniging van de nood!
●
van de Stichting Steun Heilig Land
- Mgr. F. Twal, Jeruzalem
- Mgr. S. Sayegh, Amman, Jordanië
- Mgr. Prof. Dr. J.F. Lescrauwaet,
's-Hertogenbosch
- Zr. Hildegard Schoffermeer CRSS,
priorij Emmaus, Maarssen
- Mr. A.A.M.van Agt, Nijmegen
- Mevrouw M.H.M.F. Gardeniers Berendsen, Rotterdam
- Mevrouw Mr. V.N.M. Korte - van
Hemel, Bussum
- Dr. A.J.M. Smulders, Breda
April 2009
Het leven, dat Christus schenkt, duurt tot voorbij de dood.
Heilig Grafkerk 1486
JEZUS VAN NAZARETH,
Jeruzalem
NIEUWSBRIEF van de Stichting Steun
Heilig Land.
Doel en middelen:
Het verlenen van hulp aan de christenen in het Heilig land in het
Patriarchaat van Jeruzalem (Israël,
Palestina en Jordanië) en het ondersteunen van de werken van de roomskatholieke Kerk.
De Stichting doet dit door begrip en
actieve belangstelling op te roepen
voor de christenen in het Heilig Land,
een Nieuwsbrief uit te geven en gelden
in te zamelen.
Redactie:
P.A.M.J. Damen O.Praem.
hoofdredacteur
M.W.J. van den Brink
F.J.R. Hofhuis
F.J.M. Neelissen
M.M.M. Walrave
Opzegging of adresverandering aan:
Postbus 3293 - 4800 DG Breda
Uw giften gelieve u te sturen aan:
Rabobank 10.50.51.330
ING-Postbank 5111738
Beide ten name van
Stichting Steun Heilig Land, Oss
K.v.K. Hilversum nr. 41193470
ISSN: 1334-3729
Stichting SHL is door de belastingdienst
erkend als ANBI (algemeen nut beogende instelling)
Samen eten en bidden.
Misintenties
U kunt op een heel bijzondere manier helpen door ons uw intenties op te geven, waaraan een priester in Israël, Jordanië of
Palestina gedurende de Mis speciale aandacht besteedt. Misintenties krijgen zij van de eigen bevolking haast niet, vanwege de
armoede. Een priester die vaak in eenzaamheid werkt, voelt zich gesterkt en intens verbonden met de intentiegever en de
intentie. Beide zijn uitermate belangrijk. Vanzelfsprekend kunnen verschillende intenties worden opgegeven of een reeks van
intenties voor hetzelfde doel. Wij zorgen ervoor dat iedere intentie aan de priester wordt doorgegeven. Wees ervan overtuigd
dat zij uw opdracht met liefde en grote aandacht zullen uitvoeren.
U gelieve tegelijk met het overmaken van het geld, uw misintenties te zenden aan:
Penningmeester J.P. Wouterse, De Horzak 61, 5347 JA Oss
Een misintentie kost minimaal € 5,-.
ING-Postbank Stichting Steun Heilig Land 5111738, Oss
Nummer 85
De mens staat niet onder de heerschappij van de dood.
JERUZALEM
Nieuwsbrief 4-2009
die aan zovelen, lammen,
bezetenen, uitgestotenen,
nieuwe hoop en nieuwe
levensmogelijkheden gegeven
had, sterft in eenzaamheid!
Hij is in de steek gelaten door
genezen kreupelen, door lammen die weer konden opstaan
en rondgaan, door uitgestotenen, die weer in de kring hoorden. Want, al die mensen die
wij overal in het evangelie
tegen komen, zijn nergens te
vinden in het lijdensverhaal.
Jezus van Nazareth, die het
voorbeeld was voor de leerlingen, naar wie zij opkeken; Hij,
die hen geïnspireerd had, sterft
in eenzaamheid. Hij moest alleen
de meest afschuwelijke dood in.
Niemand van al deze mensen
spreekt de spot tegen, die men
Hem toeroept op Zijn lijdensweg.
Jezus van Nazareth, die God van Wie het leven is - Zijn Vader
noemde; die de wil van God
deed en dan in een tijd van formalisme; Hij, die de eredienst
gezuiverd had... Hij voelt Zich
van God verlaten: "Mijn God,
Mijn God, waarom hebt Gij Mij
verlaten?"
Ja, Hij werd pas door blinden
gezien, toen Hij dood en begraven was. Wij zouden zeggen:
toen het te laat was! Zoals je
kunt beseffen, dat je te weinig
goede en juiste woorden tot
iemand gesproken hebt, als die
er niet meer is.
Hij werd door Zijn leerlingen pas
Twee stromen komen samen!
verkondigd, toen Hij monddood
gemaakt was, en gestorven was.
In gewone taal: toen het te laat
was. Zoals - helaas - dikwijls
pas met warmte en waardering
over iemand gesproken wordt bij
het graf.
Hij werd door Zijn Vader pas drie
dagen na Zijn dood verheerlijkt.
Dat is toch eigenlijk ook toen het
te laat was. Of niet soms? Is het
geen menselijke fout van God,
dat Hij - precies zoals de mensen - pas na Zijn dood ingrijpt?
God is in Jezus de liefde die niet
werd verdragen. De ruimte van
Gods geest en hart vroeg te veel
van mensen, en de consequentie is dan: Jezus wegwerken. Wij
moeten dan concluderen, dat
Gods hart zo groot is, dat Hij
daar niet voor op de vlucht
gegaan is.
Wat oplicht, is dan, dat de
Eeuwige, Hij die Schepper is en
dus opbouwt ofwel Liefde is,
niet weg te werken is.
Pasen betekent: voorbijgang.
Voorbijgaan aan wanhoop, aan
onvrede, aan lijden, aan eenzaamheid en dood. Voorbijgang
van Godverlatenheid. Dat wil
Jezus van Nazareth zeggen! Hij
kan niet anders dan aan de
goede moordenaar zeggen:
"Nog heden zul jij met Mij zijn in
het paradijs."
Ja, Hij die op de troon zit, maakt
alles nieuw! Eer aan God...
Vrede op aarde aan ons mensen
van goede wil, mensen die aan
Gods wil niet voorbij leven!
Zalig Pasen!
De Redactie
●
Nieuwsbrief 4-2009
06-04-2009
09:42
Pagina 2
De oorlog in Gaza
JERUZALEM
(door Laura Ockers)
Naar aanleiding van de oorlog
in Gaza die op 27 december
2008 begon en drie weken
duurde besloot ik om contact
op te nemen met Uri en Abeer:
twee mensen die leven in het
Midden Oosten en de oprichters zijn van het initiatief ‘Yad
be Yad’ (Hand in Hand), waarover ik eerder een artikel
schreef. Uri is een Israëlische
man, Abeer een Palestijnse
vrouw. Beiden zijn actief voor
de verbetering van hun
gemeenschap en hebben een
zeer gematigd standpunt. Ik
vroeg mij af hoe de oorlog hun
leven heeft beïnvloed, wat hun
hoop is voor de toekomst en
hoe zij een bijdrage leveren
aan het vredesproces in het
Midden Oosten.
Uri, 31 jaar, Tel-Aviv:
Als bewoner van Tel-Aviv had ik
niet het gevoel dat de oorlog
levensbedreigend was, maar het
had wel gevolgen voor mij op
psychologisch gebied. Ik zag
mijn vrienden en familie de oorlog gedeeltelijk ondersteunen en
ik had er gemengde gevoelens
over (ik begreep de doelen van
de oorlog en waarom Israël er
mee was begonnen, maar ik was
tegen de manier waarop het
gebeurde en de vele verliezen
aan de Palestijnse zijde). Ik had
ook contact met mijn Palestijnse
vrienden en zag hoe de oorlog
een sfeer van wanhoop en haat
creëerde tegenover Israël. Ik
begreep vooral hoe ver we nog
af staan van vrede met de
Palestijnen en de Arabische
wereld om ons heen.
Mijn hoop voor nu en voor de
toekomst is dat niet de 5 procent extremisten in ons gebied
het leven bepaalt voor de 95
procent van de bevolking die
haar leven rustig en in vrede
wil leven. Ik denk dat op dit
moment de gematigden in ons
gebied rustig zijn en vol wanhoop en de mensen op het
toneel de extremisten zijn die
steun krijgen van de arme,
ongeschoolde massa (aan beide
kanten). Zij zijn niet bereid tot
het sluiten van compromissen
en voeren op een nationalistische wijze propaganda tegen de
'andere kant'. Hun doel daarbij
is om aan populariteit te winnen
en daarbij krijgen zij de steun
van de media. Dit vind ik een
treurig proces waarbij onze kinderen opgroeien met veel haat
tegenover de 'andere zijde'. Ik
wens dat deze manier van propaganda voeren zal stoppen en
zal worden vervangen door de
Europese manier van dialoog en
compromissen sluiten. Ik hoop
dat onze kinderen dan op school
het mooie en de menselijkheid
van de 'andere kant' leren en
niet alleen maar kunnen zien hoe
slecht ze zijn. Ook koester ik de
wens dat onze leiders pragmatischer worden en rekening houden met de rechten en het welzijn van de andere ‘kant’ en niet
alleen geïnteresseerd zijn in hun
eigen achterban.
Ik praat veel met mijn vrienden
en familie. Er zijn veel discussies, maar er wordt ook veel
geluisterd. Ik geloof ook dat ons
project ‘Yad be Yad’ een erg
belangrijke boodschap is.
We houden maandelijks bijeenkomsten tussen Palestijnse en
Israëlische jongeren en studenten. We gingen zelfs door gedurende de oorlog. Ook hadden
Wij, als Palestijnen, geloven dat
Israëls werkelijke doel niet was
om Hamas uit te roeien, simpelweg omdat ze weten dat ze dat
niet kunnen. Dit betekent dus
dat ze een verborgen doel hebben en de raketaanvallen vanuit
Gaza alleen hebben gebruikt als
excuus om Gaza te kunnen
binnenvallen. Wij zijn het erover
eens dat de Israëlische regering
niet serieus vrede wil, maar elke
kans benut om te voorkomen
dat er een Palestijnse staat
groeit. Waarom bombarderen ze
anders het ministerie van educatie en de UNRWA? Gaza is niet
alleen maar Hamas. Er zijn ook
andere onschuldige mensen die
slachtoffer worden van deze
oorlog. Het klopt dat ze voor
Hamas hebben gestemd en
hoopten dat Hamas de kans zou
krijgen om te regeren. Wat er
echter na de verkiezingen
gebeurde, nadat Hamas had
aangegeven de staat Israel niet
te erkennen, was een boycot
vanuit de hele wereld. Daarmee
werden ze gedwongen zich te
schikken naar de wil van Israël
of te vertrekken.
we veel contact via het forum
van dit initiatief. En zelfs al
waren we het niet altijd eens
over dingen, dit was een erg
belangrijke boodschap voor mij
in deze tijd.
De mensen zoeken op vele wegen
altijd slechts één ding: het LEVEN!
Het lijkt op het licht van de verheerlijking dat oplichtte
tussen de berg Tabor en de wolken.
Abeer, 26, Oost-Jeruzalem:
Allereerst zal ik mij voorstellen:
Ik ben Abeer Abu Libdeh en ik
woon in het bezette Jeruzalem.
Ik heb een Israëlische id-kaart,
maar officieel heb ik geen nationaliteit en ben ik geen burger
van Israël of Palestina. Ergens
lukt het me toch om een
vredesactiviste te zijn.
De laatste oorlog in Gaza heeft
veel gevolgen gehad voor de
Palestijnse gemeenschap.
Sommige daarvan in een
bepaald opzicht positief. Het
heeft de cohesie en de solidariteit vergroot van alle
Palestijnen, of deze nu in de
Westbank, in Jeruzalem, Israël of
in andere landen wonen. De
negatieve effecten van deze oorlog voor mij zijn dat het vredesproces een aantal stappen terug
is gegaan en mijn geloof in dit
proces is afgenomen.
Gedurende jaren klaagden beide
kanten over de afwezigheid van
een partner om mee te communiceren, maar nooit was het zo
voelbaar als nu. In de tijd dat
mijn Israëlische vrienden en ik
plannen bedachten om een verandering tot stand te brengen,
vielen er steeds meer slachtoffers aan Palestijnse
zijde en veel Israëliërs
ondersteunden dit.
Deze oorlog was een slag in het
gezicht van iedereen die geloofde in
de mogelijkheid van
de co-existentie van
twee volkeren en
het sloot de deur
van dialoog tussen
mensen. Het was
een manier om de
laatste hoop te
doen verdwijnen.
Er is niets erger dan
moorden.
Als vredesactiviste kreeg ik mijn
geloof en hoop terug door te
praten met mijn partners aan de
andere kant. Door te praten,
door gezamenlijk te demonstreren tegen de oorlog en door
samen een plan te bedenken om
de mensen in Gaza te helpen.
Ik hoop dat de Palestijnen die
geloven in hun rechten en de
Israëlische vredesactivisten
toenemen in aantal, zodat er
een goede keuze wordt
gemaakt in de stemhokjes en
we de vrede en verandering
samen waar kunnen maken,
hand in hand.
●
Twee volkeren, één vlag