Broeders van liefde willen één dag per maand staken

We houden van spelletjes met len kennen», vindt hij. «Hier krijg vindt bovendien voldoende
Circus
Marcel
en jeugdtheatergeOnbekenden
probeerden
een om
je een
avondje
te
uitgebreide
col- vrienden
strategisch inzicht, pure kans- je dankzij onze
zelschap
Luxemburg
drankautomaat
open
te
prutsen.
lectie de kans om op de hoogte amuseren», vertelt hij. Een lid- brachten
spelen zal je hier niet vinden.»
samen
brachten
ze
Het
toestel
stond
naast
frituur
Steven is zelf aangesloten bij een te blijven van nieuwigheden. En kaart voor de Spellenclub kost 15door middel
van
koorddansers
Het Friettreffen,
aaninde Sint-Janseuro per jaar
of acrobatie
2 euro vooreneen
kennen
spellenclub in Oostkamp en je leert medespelers
traat in sfeer.»
Rollegem-Kapelle.
De au- een fascinerend verhaal over lespelavond.
vindt het belangrijk dat jonge- een gemoedelijke
ilies Orgaer, Lietaert
en Soenen
op 2011.
Foto JVK
renje
fietsen.
aanleiding van
tomaat
beschadigd,
maar
info vind
ook opNaar
de FacePieter Marysse
is werd
een van
die Meer
ren en ouderen
op die
manier
deze
productie
sloegen
cultuurde
daders
slaagden
er
niet
in
om
aan ‘kruisbestuiving’ doen. «Zo spelers. «Dit is een leuke manier bookpagina Spellenclub-Ronse.
Wintermarkt
wordt
georganicentrum De Spil
en het Wielern in de refter van
deze van
ietsuit
mee
nemen.
om spelletjes
te te
testen.
En(VHS)
je
leren
elkaar nieuwe
spe(MDVR)
museum de handen in elkaar.
akteerd werden op seerd door de leerkrachten en
enoten hun ouders het oudercomité van De Ark»,
reden van Do YourROESELARE
GENT weet directeur Geert Orgaer.«De
r. Warme hapjes en opbrengst gaat integraal naar de
geserveerd in een meerdaagse uitstappen zoals de
ckens-achtig dorp, bosklassen, zeeklassen en
met vuurkorven, stadsklassen waaraan al onze
sfeer compleet. «De leerlingen deelnemen.» (CDR)
Opvoeders Sint-Idesbald
leggen werk neer
Broeders van liefde
willen één dag per
maand staken
personeel van de instellingen
MUNSTER Het
DENTERGEM
van de Broeders
van Liefde wil
e Coster
vanaf vandaag een dag per
maand staken. Volgens de christelijke vakbond lbc-nvk kampen
de instellingen met een zwaar
pokeren
personeelstekort.
nst
van Ingelmunster
Inhet
hetom
heemkundig
jaarboek ‘De
el degeIn Gent gaat
de instellint
jaar
weer
kandidaGaverstreke’
verscheen
n.»
gen Sint-Jozef in de De Deyne- een stukampioenenhuldidie
van Dentergemnaar
straat en het
Sint-Gregorius
in de Eric Bejn vereniging
of een kaert.
Destréelaan.
didaat wil voordraIn dedoen
studie
van
bijna 80 bladzijDe instellingen
aan
gehandenhove
in de(2)
verschillende
den
hetvoornaparochiaal leven in
dicaptenzorg
enwordt
vangen
ieter
:etonder
sport- jongeren
Dentergem
de periode 1614melijke
met in
autismeafge- meer
rtman,
beloftevolle
1854
uit
de
doeken
gegaan. Alle
en gedragsstoornissen op. «Mod is, koortclub
sport- werkt
pastoors,
onderpastoors
80 procent
van het en hulpken. Dit2010,menteel
2010,
sportlaureaat
pastoors
komen
uitgebreid aan
voorziene kader
aan 100
procent,
ooie
waoon of
ploeg dat
metiseen
bod. Er wordt
uitvoerig beonhoudbaar»,
klinktook
het bij
nnen
we
schreven
hoe
de
oude
kerk eruitde vakbond.
want de
eerde
motiveringen
zag
en
hoe
ze
in
de
loop
Aan de instellingen wil de vak- der eeued.»
or geeft
28 februari
verwen
geleidelijk
aftakelde.
Meer
bond
piketten
plaatsen
telkens
er
ur
e
sportdienst,
Bolleinfo
bij
Eric
Bekaert
op
gestaakt wordt. Andere acties
erug aan
92a of sport@ingel051/63.51.11
ofuit.
eric.bekaert@tesluiten de syndicaten
niet
carnaval
lenet.be. (PVCI) (JCG)
(PVCI)
enst
it»
ampioenen
Studie over
parochiaal leven
DEN
OU
ROUGE
• Tel. (056) 20 50 80 •
In de zorginstellingen van de Broeders van Liefde die instaan voor de
opvang van minderjarigen wordt voortaan elke maand één dag gestaakt. Morgen, dinsdag, is de eerste actiedag om het personeelstekort aan te klagen. Bij ons gebeurt dat in Sint-Idesbald in Roeselare.
Sinds in 1983 een personeelsstop
werd ingevoerd, is de werkdruk
er in de instellingen alleen maar
zwaarder op geworden. De nood
in de sector kan alleen gelenigd
worden door het aantrekken van
2.200 extra krachten. Ook in het
orthopedagogisch centrum SintIdesbald in Roeselare staat het
water de opvoeders al lang aan de
lippen. «Niet alleen de gestegen
werkdruk speelt ons parten»,
klinkt het. «Maar ook het feit dat
er de jongste jaren veel jongeren
met gedragsmoeilijkheden zijn
bijgekomen, maakt de situatie er
niet eenvoudiger op. Dergelijke
jongeren vereisen immers een in-
tensievere begeleiding.»
Meer jongeren
Sinds september vorig jaar zijn er
weliswaar enkele extra personeelsleden aangeworven, maar
ook het aantal jongeren dat we
opvangen, is inmiddels gestegen.
Dinsdag wordt voor het eerst het
werk neergelegd. «We zullen dat
één keer per maand blijven doen
tot er een oplossing is voor het
personeelstekort.» De stakingsbereidheid is zo groot, dat de
voorbije week flink wat opvoeders werden opgevorderd om
toch een minimumdienst te kunnen verzekeren. (VHS)
−70%
TOT
Nú uitzonderlijk voordeel op nieuwe bestellingen
MS
museum bovenop», klinkt het in
het Wielermuseum. «Na de voorstelling kon men hier terecht om
via een fotospeurtocht het museum te verkennen met de artiesten. Verder was er onder meer
ook een parcours met gekke fietsen en een workshop met binnenbanden.» (CDR)
MEULEBEKE
Stoelendans bij
Gold Swimming Team
Het Gold Swimming Team heeft
met Vanessa Huylebroeck uit Ieper een nieuwe voorzitter.
Zij neemt de fakkel over van Yvon
Vanden Abeele. Verder heeft Rik
Boerhaeve afscheid genomen als
penningmeester. Hij is vervangen
door Wim Duyvejonck. Bart Vande Moortel is als sportief directeur aangesteld.
Het Gold Swimming Team bestaat uitUrsus Zwemclub uit
Zwevegem, de Kortrijkse Zwemkring, de Menense Zwemclub,
Zwemclub Ter Borcht uit Meulebeke en de Royal Ypres Swimming Club uit Ieper (waarvan Vanessa Huylebroeck) al voorzitter
is.
De organisatie laat zwemtalenten professioneel omkaderen,
wat financieel niet altijd evident
is. Het team pleit eveneens voor
een Olympisch zwembad in Kortrijk. (LPS)
ken. Studeer ik verder of niet?
Wat wil ik studeren?
Het Vlaams Ministerie van Onderwijs en Vorming helpt hen
samen met de Centra voor Leerlingenbegeleiding door studieinformatiedagen, kortweg SIDin’s, te organiseren.
In Expo Roeselare kon je afgelopen weekend terecht om kennis
te maken met de instellingen
voor hoger onderwijs, de uniformberoepen en andere opleidingsverstrekkers. Ook een aan-
MEULEBEKE
Nieuwe
openingstijden bib
Vanaf 1 februari zullen nieuwe
openingstijden gelden in de Meulebeekse bibliotheek. Op dinsdag
zal de bib open zijn van 14 tot 19
uur, op woensdag van 10 tot 12
uur en van 14 tot 18 uur, op donderdag van 14 tot 18 uur, op vrijdag van 14 tot 19 uur en op zaterdag van 10 tot 12 uur en van 14 tot
16 uur. (PVCI)
EENMA
VA N
BU I T E N
KORTINGEN
OPLOPEND TO
150 wit gelakte meubels tegen de
allerlaagste prijzen van de Benelux !
500 stuks diverse decoraties vanaf €10
150
PACO MEUB
L i n k s
gelegen
v
UNFFS
hem nog
n de trap
n de kel-
l heel gemet Eric,
zegt hij.
meer lang
.BBOEBH KBOVBSJ A1SJKTWBOIPMFCJT
-ÏPOBSELSJKHU
'PCJFQSJKT
0 Aartsbisschop Léonard heeft van
Cavaria, de koepelvereniging van
de Vlaamse en Brusselse homo-lesbische groepen, de Fobieprijs 2010
gekregen. Léonard krijgt de titel omdat hij hiv een vorm van immanente
gerechtigheid noemde.
De vereniging reikt elk jaar een Fobieprijs en een Folieprijs uit, aan een
persoon of organisatie die zich verdienstelijk of onpopulair maakte in
de strijd voor holebi-emancipatie.
De Folieprijs gaat naar de ouders
van Stefano, deelnemer aan So you
think you can dance. ”Voor hun hartverwarmende getuigenis op televisie
voor hun homofiele zoon.” ǜ
.BBOEBH KBOVBSJ 0QOJFVXSFHFO
)FUXFFS
MM% # $! " ## % !
'%(
!!#%!
&#!
&#!
"!"
0 De instellingen van de Broeders
van Liefde, die instaan voor de opvang van minderjarigen, o.a. met
autismespectrum- en gedragsstoornissen, gaan vanaf 18 januari elke
maand één dag staken. Ze kampen
al jaren met een zwaar personeelstekort, zegt de christelijke vakbond
LBC-NVK. De acties zullen volgens
de vakbond niet beperkt blijven tot
de instellingen van de Broeders van
Liefde. Ongeveer twee jaar geleden voerde de sector al actie, waarop werd beloofd dat er 500 jobs zouden bijkomen. “In de praktijk gebeurde er niets”, zegt de vakbond.
ǜ
ri (de meisjes) en vrijdag 28 januari
et van Antwerpen weer uit met de
nieke fotobijlages van alle baby’s
rs, meters, grootouders en vrienden
pel te verwelkomen met een aparte
antenwinkel!
AG 27 EN VRIJDAG 28
ATIS BIJ UW KRANT
%! !# ! # &"# % !% !"# % #!#
( # # ! %! #&! # # %! # ! "
# % &!# # "# !! ' %! ! !
'%(
!
& &
& &
#"# &!#! &#!
&#!
!"# &!#!
$& !
& &
&
&
&#!
&#!
HFNFMEPNN
[XBSFPWFSTUS
&
&
& &
Knokke
Hoogstraten
Terneuzen
Temperatuur MIN 00 MAX 00
%$#"%!
-10
-5
+0
+5
#
Brussel
Zonnig
Licht bewolkt
e
b
a
a
b
b
b
b
e
b
a
a
b
b
e
f
a
i
&'%%
&(&
(%
))&%
&%%
+.$+(
( #
##&(
#*
#%
&)"&+
4%%
'#)
&($% 1
)#&
#($&
d
a
e
c
d
c
b
a
a
a
b
b
a
a
a
e
b
a
( !)
&(*&
(
&$
#0+(
(%
%**()+(
& '# *
*&"&#$
%( (%
%* 1
&0%
()+
%%
4( -(*&+
e
e
b
a
a
a
i
a
a
c
a
b
b
b
d
d
b
b
Bewolkt
Regen
&!%!
L
L
Hagel
Neerslag
#
H
H
L
H
O
&#%!
#
Opklaringen
$%!
#
+10 +15 +20 +25 +30
%#%%!
&
Leuven
Oudenaarde
#"%!
Diest
Kortrijk
-15
Mechelen
Hasse
Ieper
Heist-op-den-Berg
Dendermonde
Roeselare
Geel
Hamme
Gent
Veurne
Mol
Lier
Herentals
Antwerpen
Sint-Niklaas
Brugge
Turnhout
Oostende
Nieuwpoort
!
$)*($
*%
(#&%
% &($
(# !%
(%
&')*
&(+.
(*%
+# %
(&
(%0
(%"+(*
%2,
#)&#) %"
%%)(4"
,
M %VJ[FOEFO
!
" ! !
Blankenberge
1FSTPOFFMTUFLPSU
#SPFEFSTWBO-JFGEF
HBBOJOTUBLJOH
MM
" # % ! ! # " & #! &
( % ! % !$ ! "" %#
##" "#! # # $ !!
## % L
58 ZENO
ZATERDAG 15 JANUARI 2011 DE MORGEN
RUDOLF VANMOERKERKE, BASKETBALMECENAS EN PEETVADER
‘Ik ben
tevreden.
En dat kan
niemand
mij nog
afpakken’
V
n
sl
ze
e
e
in
e
m
D
d
m
g
le
g
m
d
v
m
S
e
te
za
e
d
H
h
M
v
Ie
h
ze
v
g
A
g
d
v
w
w
ta
A
d
zi
p
v
e
V
g
b
za
Familieruzies, de dood van een zoon en het
afscheid van ‘zijn’ basketclub hielden hem tien
jaar lang afwezig uit het publieke leven. Maar
vorig weekend werd de 87-jarige Rudolf
Vanmoerkerke dan toch gehuldigd door
BC Oostende. En nu hoopt hij dat het goedkomt
met de verdeling van zijn fortuin. ‘Mijn
levensmotto is altijd geweest: je best doen. Meer
kun je aan een leider of voorzitter niet vragen.’
ti
li
m
H
co
k
n
la
V
P
DOOR HUGO CAMPS / FOTO JONAS LAMPENS
et oude hart brak bij één zinnetje. “Ik
ging met mijn kleinzoon en kleindochter
eten in een restaurant in Nieuwpoort.
Ineens zei mijn kleindochter: ‘Opa, wij
zien u nooit. Gij moet toch kunnen arrangeren dat we elkaar als familie terugvinden.’
“Opa: zo was ik niet eerder aangesproken. Het sneed me wel door de ziel. Ook
door haar flair die ik niet kende. Die dag
heb ik besloten het familiekapitaal dat ik
zelf beheer in gelijke delen te verdelen.
25 procent voor mijn oudste zoon, 25 procent voor mijn dochter, 25 procent voor
mijn ex. Of het zal lukken, weet ik niet. Er
is veel oud zeer. Het is moeilijk om alle
partijen op een lijn te krijgen. Maar ik ga
mijn best doen. De erfenis regelen wordt
mijn laatste grote opdracht.”
Hij is nu 86, maar nog steeds a man for
all seasons. Very British zit hij daar nu.
Zijn rechterbeen pruttelt wat tegen en
daarom loopt hij met een stok. Maar zijn
trots en eigenzinnigheid manken niet. Er
ligt iets van graniet in Rudolf
Vanmoerkerke. Een streep ijdelheid ook.
Voor hij in het restaurant plaatsneemt,
trekt hij nog gauw een wit kammetje
door de zilvergrijze haren. “In
Nieuwpoort haalt de wind soms alles
overhoop.”
De laatste jaren zag je hem niet meer in
het publieke leven. Er was veel over hem
heen gegaan. De verplichte verkoop van
D
zijn bedrijven, familievetes, de dood van
zijn jongste zoon, het bruuske afscheid
van zijn geesteskind, basketbalclub
Oostende, die hij ruim dertig jaar met
ijzeren hand had geleid. De kolossus van
het massatoerisme in Vlaanderen leek
vereenzaamd. Kennelijk ook nog in tristesse van zijn fortuin.
Maar vorige zaterdag liet hij zich na
tien jaar stugge afwezigheid welgezind
huldigen in de nokvolle Arena in
Oostende. Hij stond er tussen de legendes
Ook in het basket heb ik altijd mijn
levensmotto gevolgd: je best doen. Meer
kun je aan een leider of een voorzitter
niet vragen.
“Mijn afscheid als voorzitter en mecenas verdiende geen schoonheidsprijs. Ik
heb de club voor de rechter moeten slepen omdat ze haar schuld aan Sunair niet
wilde betalen. Het is altijd en overal hetzelfde: geld maakt van mensen wolven. Ik
zie het nu ook weer in mijn eigen omgeving. Mijn ex-vrouw, zoon en dochter
Mijn geloof in de politiek heb ik allang
verloren. Het land wordt niet geleid, de
staatsschuld raakt niet afgelost, in Brussel
gaat alles à l’improviste. Zo houd je in deze
moeilijke tijden een land niet overeind
Rik Samaey en John Heath. Vanuit de tribunes daalde een ovationeel applaus
over hem neer.
“Het was de eerste keer in tien jaar dat
ik werd uitgenodigd. Het deed me wat, ja.
Hoeveel titels heb ik destijds met Sunair
Oostende niet binnengehaald? Daar kunnen mijn opvolgers alleen van dromen.
dreigen met zware jongens van advocaten voor de verdeling van het familiekapitaal. En hoe dat eindigt weet je niet.”
Vier keer komt hij er in het gesprek op
terug: hoe zal de verdeling van alle bezittingen uiteindelijk beslecht worden?
Zullen de drie partijen hun verstand
gebruiken? Of wordt het oorlog? De
onzekerheid knaagt aan hem. Al zegt hij
nu stoer: “Ze moeten het zelf weten. Als
ze niet accepteren dat ik de regie voer,
dan wordt er helemaal niks verdeeld. Dan
moeten ze maar wachten tot ik dood ben.
“Ik ben nu bezig met de liquidatie van
de laatste maatschappijen. Een verzekeringsmaatschappij, een investeringsmaatschappij, de holding... Mijn operationele dagen zijn voorbij. Je zou denken:
als alles verdeeld wordt in vier gelijke
delen, heeft niemand te klagen. Maar zo
simpel is het niet. Wil mijn vrouw op
haar domein blijven wonen, of wil ze
naar een dure flat in Knokke? Ze weet het
zelf niet.
“Je ziet het vaker dat bij erfeniskwesties
ruzies ontstaan. Op zich was het al ongewoon dat mijn kleinkinderen mij kwamen smeken iets te ondernemen tegen
de vertroebelde relaties. Ik heb in mijn
leven alles alleen gedaan. Dag en nacht
gewerkt, weinig gedecentraliseerd. Met
het ouder worden ben ik gevoeliger
geworden voor pacificatie. De vraag is:
zijn de anderen dat ook? Alles is verkoopbaar: eigendommen, gebouwen, mijn
kunstcollectie. Er is genoeg voor iedereen, maar bij de verdeling van familiebezit is genoeg niet altijd genoeg.”
Familiefortuinen als splijtzwam, je ziet
het vaker. Maar het is wel bitter dat je
daar op je 86ste nog mee moet worstelen.
Misschien is der Rudolf ook te eigenzin-
in
o
a
le
a
p
d
k
St
k
E
D
g
a
a
F
re
e
h
m
D
m
v
“B
h
so
k
a
D
te
v
p
V
w
v
p
ZENO 59
DE MORGEN ZATERDAG 15 JANUARI 2011
VAN HET VLAAMSE MASSATOERISME, BEGRAAFT DE STRIJDBIJL
nig, te eigengereid? Hij sluit de ogen,
slurpt heel langzaam zijn oester uit en
zegt dan: “Ook als de verdeling misloopt,
en de kou in de relatie met mijn kinderen
en ex-vrouw blijft duren, zal ik niet de zee
in lopen. Door de jaren heen heb ik mij
een filosofisch comfort toegeëigend. In
mij domineert nu de innerlijke vrede.
Dat enorme kapitaal heb ik pas laat ontdekt, en dat sta ik niet meer af. Hoeveel
mannen van zesentachtig kunnen zeggen dat ze gelukkig zijn? Je ziet op die
leeftijd vooral bitterheid. Wel ik zeg u:
geluk is misschien een te groot woord,
maar in âme et conscience kan ik zeggen
dat ik een content mens ben. Het positieve levensgevoel dat er nu is, kan niemand
mij nog ontnemen.”
SCHELDPARTIJEN
“Ik ben een kind van de zee. Geboren
en getogen Oostendenaar. Iedere ochtend zag ik de weidsheid van de zee. Ik
zag de vissersboten uitvaren naar een
eindeloze horizon. Dan ga je ook anders
denken. Weidser, naar buiten gericht.
Het beste voetbal dat ik ooit gespeeld
heb, was op het strand van Oostende.
Met gewone schoenen, wat door mijn
vader niet echt geapprecieerd werd.
Iedereen zei vroeger: Vanmoerkerke
heeft zijn volk leren reizen. Zo heb ik dat
zelf nooit gevoeld. Achter het reis- en
vakantieimperium dat ik met Sunair heb
gesticht, zat geen hoogdravend ideaal.
Als zakenman heb ik altijd de ouverture
gezocht naar nieuwe tijden. Ik had snel
door dat massatoerisme ook een vorm
van emancipatie voor werkende mensen
was geworden.”
Rudolf Vanmoerkerke was een ouderwetse baas. Desnoods met de vuist op
tafel, weinig tegenspraak. Een beetje à la
Achille Van Acker: het is zo, omdat ik zeg
dat het zo is. Dat was soms moeilijk voor
zijn zoon Marc, die ook een eigen stempel wou drukken op Sun. Gaandeweg
verzuurde de relatie, een enkele keer tot
eenzijdige scheldpartijen in de media.
Vanmoerkerke bleef er uiterlijk onbewogen bij. Zijn emoties waren ondoordringbaar. Terwijl ze er wel waren. In de harde
zakenman schuilt zelfs een kunstige ziel.
“Ik heb een schitterende kunstcollectie. Die moet in het kader van de verdeling ook verkocht worden. Laatst heb ik
met een man van Sotheby’s gesproken.
Hij stond perplex van de rijkdom van de
collectie. Ik wil niet zeggen dat alle werken top zijn, maar veel brol zit er toch
niet tussen de tweehonderd werken. De
laatste jaren lag het accent op de
Vlaamse Primitieven. Ik heb een aantal
Permekes waar je stil van wordt.
“Vroeger zocht ik de schoonheid meer
in abstracte werken. Een Bram Bogart
om er een te noemen. Een Dali was ook
altijd welkom. Enfin, ik wil dat mijn collectie in goede handen komt. Het is nu
aan een veilingmeester om alles te verkopen. De opbrengst zal rechtvaardig verdeeld worden. Nee, ik ben niet bang voor
kale muren. Mijn hobby is nu opera.
Straks ga ik naar de Scala van Milaan. Ik
ken zowat alle grote operahuizen in
Europa. Om de zoveel tijd zit ik in
Duitsland, in Verona, in Salsburg. Het
gaat mij om de muziek. Opera opent een
andere wereld. Vanwaar die culturele
antennes? Dat is ontvoogding van jezelf.”
FLAMINGANT
De jaren dertig, zegt hij, zijn sleuteljaren geweest. Het gevoel van onzekerheid
en onveiligheid uit die tijd is nooit meer
helemaal weggegaan. “Als kind heb ik
me geen moment zorgeloos gevoeld.”
De herinnering aan die onzekerheid
maande hem zijn hele verdere leven tot
voorzichtigheid in het zakendoen.
“Beslissingen op leven en dood ging ik
het liefst uit de weg.”
Zijn vader baatte in Oostende een
soort taxibedrijfje uit, uiteraard met
koets en paard. Op zijn vijftiende was hij
als vrijwilliger gaan vechten tegen de
Duitsers. Eerste Wereldoorlog. Toen hij
terugkwam, was hij volwassen. “Mijn
vader rookte twee pakjes Groene Michel
per dag. Straffe toebak.” De jonge
Vanmoerkerke was lid van de jeugdbeweging ‘Het Jong Volksche Front’ waar
vooral ‘schoonmenselijkheid’ op het
programma stond. Hij werd er bevriend
met Albert De Clerck, de vader van
Justitieminister Stefaan.
Flamingant was hij zeker, maar: “Ik
had al snel door dat idealisme ook erg
onpraktisch kan zijn. Eigenlijk is de
Vlaamse ontvoogding tot stand
gebracht door de werkman, niet door de
gezangen van de Vlaamse beweging.
Zelf heb ik nooit cadeaus gekregen, niet
als kind, niet als volwassen zakenman.
Na de oorlog ben ik aangeworven als
hulpsecretaris bij de Federatie van
Autocaruitbaters. Ledenwerving was
mijn opdracht. En tussendoor bemiddelen tussen gebrouilleerde uitbaters.
Algauw had ik mijn eigen busmaatschappij, terwijl ik niet echt een liefhebber van autocars was.”
Binnen de kortste keren bracht hij
hardwerkende Belgen naar de Costa’s.
Later in eigen hotels en op eigen vakantieparken. Hij kocht zelfs drie vliegtui-
Oostende bij de basketbalclub gebracht.
Hij was toen nog deputé. Bij iedere wedstrijd zag ik hem ’s avonds met vrouw en
kinderen achter de basket staan. Op een
dag vroeg ik hem of hij meer betrokkenheid wenste. Eerst zei hij neen.
Vervolgens bezorgde ik hem een ticket
voor de parkeerplaats, zodat hij bij wijze
van spreken van zijn auto de zaal in kon
duiken.
“Na een tijdje wou hij het bij de club
voor het zeggen hebben. Ik had toen al
door dat Vande Lanotte niet gemaakt is
om in gemeenschap te leven. Hij wil
altijd de eerste en de laatste zijn. En dus
heb ik gezegd: er kunnen geen twee
hanen baas spelen op een mesthoop. Ik
heb mijn conclusies getrokken en ben
weggegaan. Intussen had hij zijn mannetjes al in het bestuur geposteerd. De
sporthal die met hulp van Vande Lanotte
is neergezet, is uniek in België. Dat geld
De kerk biedt troost. Mensen kunnen niet
zonder. Of het altijd helpt? Nee, niet altijd.
God heeft de zelfmoord van mijn zoon
niet kunnen tegenhouden. Ik ook niet, en
daar heb ik me lang schuldig om gevoeld
gen. “Een dommigheid, je verliest er
alleen maar geld mee. Het succes van
Sun? Commerciële logica. Als touroperator had ik gauw door dat Brusselse reisagenten woekerwinsten maakten. Daar
plaatste ik een bescheiden winst tegenover. We leverden een goed product,
voor een goeie prijs en met goede service: dan krijg je de massa vanzelf mee.
In het begin werd ik van alle kanten
gesaboteerd, maar tegen de logica van
de markt kun je niet blijven ingaan. Ik
heb momenten van overmoedigheid
gekend, maar ik ben er trots op dat ik
nooit een bedrijf failliet heb laten gaan.
Ik leefde alle verplichtingen na, tot we
uiteindelijk zijn teruggetreden uit de
leisurebusiness.”
Rudolf Vanmoerkerke had macht.
Schaduwmacht vooral. Toerisme was
booming. Ineens was er zelfs een minister voor Toerisme. De Oostendenaar Jan
Piers om er een te noemen. “Ik ben ooit
gevraagd voor de politiek, maar dat trok
me niet. Eigenlijk moet ik u zeggen dat
ik mijn geloof in de politiek allang heb
verloren. Het land wordt niet geleid, de
staatsschuld raakt niet afgelost, in
Brussel gaat alles à l’improviste. Zo houd
je in deze moeilijke tijden een land niet
overeind.
“Er is geen leiderschap, geen staatsmanschap. Bart De Wever laat wel een
nieuw geluid horen, maar die man moet
de stiel nog leren, heeft geen ervaring. Ik
volg hem met sympathie, maar ik geef
pas punten als iemand ook iets bewezen
heeft. Het probleem is dat we een
koningshuis hebben dat altijd voor de
verkeerde mensen kiest. Uit die hoek
moet je geen forcing naar nieuw gezag
verwachten.
“De splitsing van het land? Ik ben niet
voor en niet tegen. Ik weet niet of we wel
de nodige mensen hebben om die operatie tot een goed einde te brengen. Aan
weerszijde van de taalgrens. En de grote
‘splitsers’ zijn niet eens zeker van hun
aanhang.
“We blijven een rijk land, en dat hebben we niet te danken aan de politieke
klasse. Weinig landen hebben zo’n rijke
middenstand als wij. Daar ligt de sleutel
van de welvaart. Ja, zo is dat, de middenstand draagt het land – ook in deze verscheurende tijden. Maar zelfs dat evidente inzicht krijg je onze zogenaamde
leiders in Brussel niet aan het verstand
gebracht.”
VANDE LANOTTE
Natuurlijk volgt hij de barre formatietocht van stadsgenoot Johan Vande
Lanotte. Tenslotte kennen ze mekaar
goed. “Aan intelligentie ontbreekt het
hem niet. Ik heb daar respect voor, maar
om u de waarheid te zeggen: we liggen
elkaar eigenlijk niet zo goed. We dulden
elkaar. Ik heb hem als voorzitter van BC
had ik niet. In mijn tijd had ik één
bediende. Nu zitten er vier mensen op
kantoor. Het kostenplaatje van de club is
een pak hoger dan toen ik voorzitter
was. Maar ja, Vande Lanotte heeft een
heel industrieterrein ontwikkeld voor
industriële topondernemingen, en dan
kom je vanzelf onder de parachute van
compensaties te hangen. Mensen zijn
hem dankbaar voor de werkverschaf-
een beetje een Club Med van gemaakt:
hier een Pruis, daar een Joegoslaaf, nog
een halve Amerikaan: zo werkt het niet.
Een Chinees zou ook nog kunnen,
zolang hij maar de baas is.”
BROEDERS VAN LIEFDE
De burgemeester van Oostende noemt
hij een vriend. “Al ben ik zeker geen socialist. Die man doet zijn best. Maar bij grote
projecten is het natuurlijk Vande Lanotte
die het laatste woord heeft. Je hoort vaak
dat het weer goed gaat met Oostende.
Cultuurstad zelfs. Ik blijf zeggen dat de
stad slecht beheerd wordt. De haven van
Oostende bestaat niet meer. Wat eens de
grootste vismijn was van België: fini.
Hotel Thermae: verkocht. De luchthaven:
armoe. De paardenkoersen die de
Brusselaars massaal naar Oostende brachten zijn er ook niet meer. En dan wordt er
in de binnenstad ook nog iedere nacht
gevochten. Ik vrees dat het niet lang meer
duurt of Middelkerke en Nieuwpoort hebben Oostende als kuststad overvleugeld.”
En er is Knokke. “Wat de gebroeders
Lippens daar verwezenlijkt hebben, is
onnavolgbaar. Je kunt niet ontkennen dat
zij iets gerealiseerd hebben, in vastgoed,
in de bloei van hotels en horeca. Grote
werkverschaffers, terwijl het wel asociale
mensen zijn, en dan heb ik het niet over
hun franskiljonse etiket.
“Mijn zoon Marc is een verwoed golfspeler. Hij vroeg me of ik er niet kon voor zorgen dat hij in Knokke kon gaan golfen.
Want daar kom je toch le tout Belgique
tegen, en dat is nooit weg als je in zaken
zit. Ik belde Maurice Lippens met het verzoek van mijn zoon. Golfen in Knokke?
Sorry meneer Vanmoerkerke, maar de
wachtlijst voor de komende vijf jaar is vol.
Punt, amen.
“Maanden later kreeg ik telefoon van
diezelfde Maurice Lippens. Of hij mij voor
Johan Vande Lanotte en ik kennen elkaar
goed. Aan intelligentie ontbreekt het hem
niet. Ik heb daar respect voor, maar om u
de waarheid te zeggen: we liggen elkaar
eigenlijk niet zo goed
fing. Ook halve socialisten. Hij beheerst
nu ook weer het hele energiedossier van
Oostende. Allicht zal het Oostendse basket daar straks van kunnen genieten.
Dat maakt de club leefbaar. Maar sportief gezien heeft erevoorzitter Vande
Lanotte weinig potten gebroken. Om
goeie spelers te halen, Amerikanen vooral, moet je geduld hebben. Ik vrees dat
hij dat geduld niet heeft. Hij heeft er ook
ZAK
een lunch in Knokke mocht uitnodigen.
Ik dus naar Knokke. Hij zei: ‘Zullen we
eerst misschien een rondritje maken?’
Voor mij niet gelaten. Hij reed regelrecht
naar het oude zwembad dat helemaal verloederd was in braakliggend terrein. Hij
zei: ‘Ziet dat toch, is het niet godgeklaagd?
Dat kunnen we zo niet laten.’ En toen
kwam dat ene zinnetje: ‘U bent voorzitter
van het Vlaams Commissariaat-Generaal
voor Toerisme, nietwaar? Kunt u de minister niet aanschrijven over de ontoelaatbare misère van dit braakliggende terrein?’
Dat heb ik dus gedaan. De minister liet
weten dat hij het probleem zou oplossen.
Nog binnen de week hing Maurice
Lippens weer aan de telefoon: ‘À propos,
chèr ami, ik heb het nog eens nagekeken
en er is toch een gaatje gevonden in de
wachtlijst van de golf. Uw zoon is van
harte welkom op Golf Knokke- Le Zoute.’
“Het wheelen en dealen in hogere kringen heeft mij altijd tegengestaan. Zeker,
ik had ook mijn netwerken, daar is niets
infaams aan. Maar ik zoek altijd wel een
minimum aan oprechtheid. Een gunst
moet niet worden afgekocht.”
Teder vertelt hij over zijn tijd bij de
Broeders van Liefde in Oostende. “In het
zesde jaar had ik broeder Oscar. Een formidabele man. Hij kwam soms thuis een
pronostiek invullen. Kijk, van al dat seksuele gerommel heb ik in mijn tijd niets
gemerkt. En ik was niet achterlijk, kan ik
u zeggen. Ik hoop dat de kerk zich nog
kan herstellen van de zware morele klappen die ze heeft geïncasseerd. Ik ben gelovig ja, niet meer zo kerkelijk als vroeger,
maar ik zie niet in dat er een beter beschavingsmodel dan het christendom zou
zijn. Ik zou niet weten waar ik het moet
zoeken.
“De kerk biedt troost. Mensen kunnen
niet zonder. Of het altijd helpt? Nee, niet
altijd. God heeft de zelfmoord van mijn
zoon niet tegen kunnen houden. Ik ook
niet, en daar heb ik me lang schuldig om
gevoeld. Ik denk er nu minder aan, maar
ik heb de leegte lang meegesleept.
Misschien had ik hem beter moeten begeleiden. Ik was vertrokken naar Spanje
voor het werk. Toen ik tien dagen later
thuiskwam hebben we hem gevonden.
Hij was al twee weken dood. Mijn zoon is
rijk gestorven.”
Maar het leven gaat verder, zegt hij
berustend. “Ik heb een goed leven gehad,
zij het dat ik alles alleen heb moeten
doen. Dan bestaat de kans op misvorming. Zolang het kan, wil ik nu nog genieten. Naar een rusthuis ga ik niet. Met mijn
vriendin, die 27 jaar jonger is, bezoek ik
talloze musea en operahuizen. Al jaren
gaan we met Nieuwjaar naar Berlijn:
prachtige stad. Mijn vriendin is een intellectueel, hoor. Ik moet nu uitkijken waar
ik mijn voeten zet.”
Nog een keer vertelt hij over de ontroering die hem overviel toen hij zijn kleinkinderen voor het eerst opa hoorde zeggen. “Weet u, alleen al voor hen zou ik de
verdeling netjes willen regelen. Ik kan het
niet uit handen geven, want dan is het
einde zoek. Ik wil het op mijn manier
doen. Gaan de anderen daar in mee, is
dan de vraag. Mijn ex-vrouw en dochter
hebben altijd gedacht dat het manna uit
de hemel valt. Dat is een gevaarlijk denken. Dit jaar word ik 87. Als tegen die tijd
alles mooi geregeld is, zal ik gelukkig zijn.
Ja, dat is waar: ik houd mijn hart vast.”