Laat docenten onderzoeken - HvA Kennisbank

FoliaMagazine
weekblad voor HvA en UvA
nr. 35 20/06/2012
Sywert van Lienden
Hervormer van Nederland
(advertentie)
inhoud #35
redactioneel
Covers
Graduate Fashion Week 6
‘Jakkie bah.’ Dat was de reactie
van een lezer naar aanleiding van
onze cover van vorige week. Op
de voorkant stond een briefje,
afkomstig uit een meidenblad,
over orale seks. Dit naar aanleiding van het promotieonderzoek
van Suchi Pradyumn Joshi over de
verschillen in benadering van het
onderwerp ‘seks’ in Amerikaanse
en Nederlandse meisjesbladen.
‘Goedkoop’, ‘puberaal’ en ‘erg
smerig’ waren andere oordelen.
Ergens wel komisch, omdat een
conclusie van het onderzoek was
dat Nederlanders zo ruimdenkend
zijn in hun seksuele voorlichting.
Een redactielid merkte op dat er
‘wel erg vaak’ seks op de cover
staat. Naar aanleiding van die
opmerking ben ik in ons archief
gedoken om dat te verifiëren.
Van de zesendertig nummers dit
studiejaar hebben we twee keer
een seksueel getinte cover gehad.
Een blote kinderrug naar aanleiding van een artikel over pedofiele
studenten en de beruchte condoomcover bij ons verhaal over
voorlichtingscampagnes tegen
geslachtziektes. Zo beschouwd
vind ik het nog best meevallen.
Amfi-studenten presenteerden
hun afstudeercollecties in Londen.
Leider Van Lienden 12
Sywert van Lienden leidt zijn eigen politieke beweging.
En die is niet alleen voor jongeren.
PopUpProtest 28
Academisch activisme anno 2012:
colleges volgen.
Boeken zijn beter 30
Bibliofiel Simon Dikker Hupkes waarschuwt
voor de gevaren van digitalisering.
Eens iets anders dan Crea 34
Goedkope cursussen,
maar dan onder het gewone volk.
Jim Jansen, hoofdredacteur Folia
Magazine, [email protected], @jimfjansen
en verder
(twitter)
de week/het moment/navraag 4-5 passie 11 drift 17 objectief 18-19 opinie 2022 Asis Aynan 21 Emma Curvers 22 brieven/promoties 23 lezingenladder 26
overigens 27 Folia maakt kennis 32-33 op de tong 37 prikbord 38-39 wasdom
40-41 stage 41 toehoorders 42 de lezer/deining 43
FoliaMagazine
3
de week
De waarde van wijsbegeerte is voor de UvA niet helemaal evident.
‘N
ee, nee, nee. Echt niet.’ Rector
Dymph van den Boom ontkende het afgelopen week in
alle toonaarden: het mogelijke verdwijnen van de opleidingen binnen de
Faculteit der Geesteswetenschappen die niet tot
het onlangs geformuleerde UvA-onderzoeksprofiel behoren. Op de schraplijst, zoals het
lijstje in de wandelgangen al wordt genoemd,
staan onder andere opleidingen als wijsbegeerte,
religiestudies en geschiedenis. ‘Maar het is
helemaal geen schraplijst,’ diende Van den Boom
zich van repliek. Volgens haar is het bij deze
opleidingen gewoonweg wat minder evident
hoe ze passen binnen het onderwijsprogramma
binnen de UvA. Want zeg nou zelf: wat moet een
universiteit in vredesnaam met een discipline als
wijsbegeerte? Streven naar kennis en wijsheid?
Wat koop je daar nou voor, tegenwoordig?
Aan de pr-machine van de UvA ondertussen de
schone taak om toch nog iets van een gemeenschapsgevoel te creëren in deze barre tijden. En
nu de Facebookpagina van de UvA is overgeschakeld naar timeline, leek het Bureau Communicatie een leuk idee een fotowedstrijd uit te
schrijven voor diegene die de leukste coverfoto
kan schieten. ‘We willen meer interactie, diversiteit en betrokkenheid van studenten op de
pagina,’ liet een medewerker weten. De pagina
moet – marketingtermen-alert – in plaats van
een ‘need-to-know’- een ‘nice-to-know’-functie
gaan vervullen. De foto met de meeste likes
wint een exclusieve, originele en bovenal warme
UvA-trui. Een mooi gebaar naar al die studenten en medewerkers die zich in de kou voelen
gezet, dachten ze vast daar in het Maagdenhuis.
Op de HvA hoeven ze gelukkig wat minder capriolen uit te halen om studenten te pleasen. De
tevredenheid van studenten over hun opleiding
is daar namelijk – u leest het goed – toegenomen, zo bleek afgelopen week uit de resultaten
4
FoliaMagazine
Dit is ’m. De kekke trui die je kunt winnen als je
de mooiste coverfoto voor de Facebookpagina
van de UvA kunt schieten. Bij Bureau
Communicatie weten ze wel hoe je de student
blij kunt maken anno 2012.
van de Nationale Studenten Enquête (NSE). Het
persbericht was één grote goednieuwsshow:
studenten geven een hoge waardering voor hun
docenten, voor de vaardigheden die zij opdoen
en zijn ook van mening dat hun opleiding
hen goed voorbereidt op de arbeidsmarkt. De
kritiek zit ’m volgens de resultaten vooral in de
organisatorische hoek; het bekendmaken van
roosterwijzingen bijvoorbeeld.
En zelfs daar had de HvA heuglijk nieuws over
te melden: het ziet ernaar uit dat docenten
binnenkort geen handmatige uitdraaitjes van
de lesroosters meer bij de servicebalie hoeven
af te geven om hun studenten op de hoogte te
houden van een lokaalwijziging. De ‘zware tech-
nische storing’ die de roostersite van de HvA
een week platlegde, wordt als het goed is in de
zomer verholpen met geheel nieuwe software.
Komt het misschien toch nog goed met het
hoger onderwijs. yyy Gijs van der Sanden
14 juni 2012
tweet van
de week
@denQers06
denQers
Dagje #hva student 1 komt niet, student 2
heeft portfolio niet in orde, student 3 meldt
zich af: geen tijd gehad ivm werk! Is dit
#hbo ??
https://twitter.com/denQers06/status/
Het waaide hard, maar dat deerde de hardlopers niet. 1200 deelnemers verschenen aan de start van de 29e editie van de AMC Loop, voor een parcours van
5, 10 of 15 kilometer. Onder hen waren artsen, studenten en medewerkers van het AMC, renners in een bedrijvenloop en kinderen, die een speciaal parcours van 1 kilometer konden afleggen. De snelste tijd op de 15 kilometer bij de vrouwen werd gelopen door Mirjam Aghbal: 1:7.55. Bij de mannen was Jan
Hendrikse het snelst. Hij liep de 15 kilometer in 0:58.55. Verdere uitslagen, inclusief een filmpje van de finish van iedere deelnemer, zijn te vinden op FoliaWeb.
tekst Bob van Toor / foto Wilma Vermunt
navraag Toon Geenen
Het imago van de opleiding politicologie als kweekschool voor de PvdA is weer eens bevestigd. Afgelopen week werd student politicologie
Toon Geenen (23) verkozen tot voorzitter van de Jonge Socialisten, de jongerenorganisatie van de Partij van de Arbeid.
Gefeliciteerd. Was het een spannende
verkiezing?
‘Het congres was in Rotterdam, dus dat is
voor een Amsterdammer natuurlijk niet direct
friendly territory. Maar met mijn verhaal over
het terugbrengen van de politiek naar de
mensen kwam ik kennelijk wel goed over. Op
lokaal niveau moet de macht terug naar mensen
die direct bij een kwestie betrokken zijn. Beter
onderwijs organiseer je bijvoorbeeld direct
in de klas, niet via een ministerie. Zo kun je
ook jonge mensen op de been brengen voor
een kwestie.’
Dat klinkt als iets waarmee je beter bij
de G500 kunt zitten.
‘In principe sta ik daar ook niet negatief tegenover. En we hebben onderling ook contact.
Maar ik geloof nog steeds dat politieke partijen
het meest geschikt zijn om mensen met dezelfde ideeën samen te brengen. Het is helaas
wel waar dat je binnen een partij al een flinke
tijd actief moet zijn en mensen moet kennen
om invloed uit te kunnen oefenen. Maar de
PvdA staat uiteindelijk ook echt open voor
nieuwe ideeën.’
Is de naam Jonge Socialisten in deze
kapitalistische tijd niet eens rijp voor
vervanging?
‘“Socialisten” is misschien inderdaad wat ouderwets. Het roept associaties op met commu-
nisme. Ik voel me zelf ook meer een sociaaldemocraat: de overheid is wat mij betreft soms
even erg als de markt. Maar de naam vind ik
niet zo belangrijk. En het is wel een naam waar
veel mensen mee vertrouwd zijn.’
Is dit nu je eerste stap op weg naar het
pluche in Den Haag?
‘Daar ben ik nog helemaal niet mee bezig. Bij
de JS willen we juist kritisch naar de partij
kijken. Als voorzitter moet je dus niet bezig zijn
met een eventuele toekomst en gewoon kunnen
zeggen waar het op staat. Komend jaar rond ik
eerst mijn bachelor af, en na dit bestuursjaar wil
ik gewoon verder met een master. Daarna zien
we wel verder.’ yyy Clara van de Wiel
FoliaMagazine
5
Alles voor de catwalk
Na een halfjaar zwoegen op hun afstudeercollecties beleefden vijf uitverkoren Amfi-studenten
vorige week hun finest hour tijdens de Graduate Fashion Week in Londen. Eén flitsende show,
die hun doorbraak kan betekenen. ‘Honderddertig knoopjes in twee minuten dichtmaken. Dat
lukt dus nooit.’ tekst Annemarie Vissers / foto’s Simon Armstrong
D
e binnenkomst in de ontvangsthal
van het Londense Earls Court
Exhibition Centre voelt als het binnenlopen van een crisiscentrum
op een uiterst ongeschikt moment. Rijendik staat
toute modeminnend Londen voor de securitypoortjes te duwen, totdat het sein ‘doors open’
gegeven wordt door nors kijkende servicemedewerkers. Een enkeling die de moed heeft eerder
door de streng bewaakte poortjes te glippen,
wordt bits toegeroepen: ‘Back in line, doors open
at eleven.’ Fashionable types met moeilijke, zwarte
monturen vlinderen nerveus door de hal, elkaar
enthousiast begroetend met luchtzoenen, halve
omhelzingen en hier en daar een licht hysterisch
‘Dááárling!’ Rolkoffers, tassen en entreebewijzen
worden voor een laatste keer gecheckt voordat
men na een uur wachten dan eindelijk de achtergelegen immense expositiehal in mag.
Daar, in die hal van Earls Court Theatre A, tussen
de tientallen stands van ruim veertig grote Britse
modeopleidingen, is ook het Amsterdam Fashion
Institute (Amfi) vertegenwoordigd. Samen
met het Istituto Marangoni, met opleidingen
in Milaan en Parijs en het Esmod instituut uit
Berlijn, vormt het Amfi de internationale tak van
het jaarlijkse mode-event dat sinds begin jaren
negentig georganiseerd wordt door de Britse opleidingen. Succesvolle modeontwerpers als Stella
McCartney, Antonio Berardi en Christopher Bailey werden hier ontdekt. In totaal worden ruim
duizend bachelorstudenten geselecteerd om hun
afstudeercollecties te showen tijdens de Graduate
6
FoliaMagazine
Fashion Week. Het Amfi koos uit haar zestien
afstuderende studenten Fashion & Design Ayla
van Maarschalkerweerd, Yvonne Kwok, Sladjana
Pengic, Fleur Roossien en Tess van Zalinge uit
om het fashioninstituut te vertegenwoordigen
in Londen. Om twaalf uur stipt moet het gaan
gebeuren: de internationale catwalkshow.
Liever eigen modellen
‘Bad timing,’ zegt coördinator Leslie Holden
met een gespannen gezicht. Hij loopt licht
nerveus rond bij stand E102, daar waar het
Amsterdamse instituut haar expositiestand heeft
opgebouwd. Iedereen die Holden wat wil vragen
wordt vriendelijk maar resoluut doorverwe-
‘Het zoemt rond dat de
styliste van Lady Gaga
hier rondloopt’
zen naar een van de veertien andere docenten
die mee zijn gevlogen voor de show. ‘Zijn’ vijf
designstudenten moeten het gaan waarmaken
voor het oog van de modewereld. Holden: ‘Dit
vijftal is excellent op bepaalde gebieden die aan
het Amfi onderwezen worden: zeefdruktechnieken, verven, tailoring, lingerie, concept en
pasvorm. Zo kunnen we een goed totaalbeeld
laten zien van wat onze studenten leren.’
Ogenschijnlijk kalm lopen Fleur Roossien (24)
en Tess van Zalinge (23) vanuit backstageruimte
richting stand E102. Fleur: ‘We zijn hier al vanaf
acht uur vanmorgen aanwezig. Modellen, kappers, visagisten; het wordt allemaal voor ons
geregeld. We hebben ook ieder een eigen dresser;
dat is iemand die meehelpt met het aankleden
van je modellen zodat jij heen en weer kunt vliegen om het overzicht een beetje te houden. Tess:
‘Mooie meiden hoor, maar toch is het fijner om
met eigen modellen te werken. Die weten precies wat je wil uitdragen met je ontwerpen.’ De
studenten hebben in totaal vijf minuten de tijd
om alle modellen in hun creaties te werken. Tess:
‘De omlooptijden zijn superkrap. Ik heb twee
minuten om een jasje met 130 knoopjes dicht te
krijgen. Dat lukt nooit, ik heb het nagerekend en
ik heb er minstens vijf minuten voor nodig.’
Docenten en studenten, sponsoren en media
dringen om de plekken front row, met goed
zicht op de meterslange catwalk. Een legertje
fotografen met telelenzen verdringt elkaar op
de voor hen aangewezen plekken. Als de lichten
gedoofd zijn en de spots aan, is het muisstil. Op
een groot wit scherm wordt het Amfi aangekondigd. Boomlange en flinterdunne modellen
lopen in strakke rijen voorbij, gehuld in talloze
creaties: van fragiele witte lingerie tot uitbundig
gekleurde etnische ontwerpen, in leer en delicaat kant, in plastic en creaties van papier. Dit
is waar het vijftal maanden aan gewerkt heeft.
De muziek – Rome, ‘The Death of Longing’ –
klinkt hard. Als de lichten na een halfuur weer
aangaan klinkt er een luid applaus voor de
designers. Show’s over.
Yvonne Kwok
Ayla van Maarschalkerweerd
Sladjana Pengic
FoliaMagazine
7
(advertenties)
FLOOR AGENDA
KOHNSTAMMHUIS, WIBAUTSTRAAT 2-4 | WO 20 jUNI - VR 13 jULI
Uitreiking van de MiCey
20 juni, 15.00 -17.00, Broedplaats
Uitreiking van de MICey voor de ‘beste
MIC’er/ het beste projectteam’ van het
jaar. Diverse studenten nemen het tegen
elkaar op.
eindshow Minor design
25 juni, 20.00 -21.00, Arena
Eindshow van de minor Design waarin
12 ontwerpers hun collectie presenteren.
Conferentie JeUgdZorg
28 juni, 12.30 -17.30 Arena
Het jeugdzorgstelsel verandert en Bureau
Jeugdzorg verandert mee, in deze conferentie hoort u hoe het met deze veranderingen omgaat. Studenten en docenten zijn
van harte welkom om mee te praten.
de toekoMst van aMsterdaM
13 juli, 12.00 -18.00, Arena, Kohnstammzaal
Inspireren, kennis delen, bouwstenen
leggen voor de toekomst samen met
de gemeente Amsterdam. Tijdens deze
bijzondere en creatieve conferentie komen inspirerende sprekers in workshops
vertellen over de kennis die er al is in
Amsterdam en daarbuiten. De gemeente,
bedrijven en bewoners van Amsterdam
zijn aanwezig en willen graag met docenten en studenten in gesprek.
Volg Floor op twitter @floorHvA en like
Floor op www.facebook.com/floorHvA.
Hier blijf je ook op de hoogte van het
laatste nieuws over de debatten en
bijeenkomsten.
CREATING TOMORROW
ZUIDERZEEMUSEUM
ENKHUIZEN
Het leukste uitje
van Noord-Holland 2011
Bron: ANWB
FLOOR AGEN
Met grote verslagenheid hebben wij kennisgenomen
van het tragische overlijden van onze Franse
uitwisselingsstudent
Matthieu Boyault
KOHNSTAMMHUIS, WIBAUTSTRAAT 2-4
Wij herinneren ons Matthieu als een enthousiaste en
betrokken student die in de korte tijd dat hij bij ons
Uitreiking van de MiCey
studeerde een grote indruk op ons heeft gemaakt. Wij zullen
hem missen
en wensen
zijn familie,
vrienden
en bekenden
20 juni,
15.00
-17.00,
Broedplaats
veel
sterkte met het
verwerken
van dit verlies. de ‘beste
Uitreiking
van
de MICey-voor
2012
Foto: Hugo Schuitemaker
WATER
‘MIC’er’/ het beste projectteam’ van het
jaar.Namens
Diverse
studenten
docenten
en studentennemen het tegen
van de
opleiding E-Technology,
elkaar
op.
Domein Techniek
HogeschoolMinor
van Amsterdam
eindshow
design
25 juni, 20.00 -21.00, Arena
Eindshow van Minor Design waarin 12 ontwerpers hun collectie presenteren.
Fleur Roossien
Gemengde gevoelens
Bezweet staat Yvonne Kwok naast haar kledingrek. Backstage heeft de spanning van
voor de show plaatsgemaakt voor chaotische
taferelen: de ontwerpen moeten terug naar de
juiste designer, en dat kost flink wat zoekwerk
en gesjouw met dozen en plastic bakken. Voor
Kwok is het nog niet afgelopen; de galashow van
de dag erna moet meteen worden voorbereid.
Ze is gematigd tevreden: ‘Ik had insane weinig
tijd om mijn modellen aan te kleden. Terwijl dat
bij mijn kleding heel nauw luistert, ik gebruik
heel fragiele stoffen en zelfs papier.’ Niet alles is
dan ook ongeschonden uit de strijd gekomen:
knopen zijn losgesprongen en naden zijn uitgescheurd. Haar dresser komt naast haar staan bij
het rek. Kwok houdt velletjes papier omhoog,
met daarop aanwijzingen en tekeningen hoe de
collectie aangetrokken moet worden. Ze doet het
voor bij een zijden jasje: ‘Hier moet een vinger
achter, dus degene die aan de achterkant van het
model staat moet daar op letten.’
‘Het liefst zou ik nu meteen het vliegtuig naar
huis nemen en gaan slapen,’ zegt Sladjana Pengic.
Samen met Fleur zit ze uit te puffen op een stoepje. Ze baalt: ‘Ik heb niet alles kunnen showen,
daar was te weinig tijd voor. En mijn model was
echt mooi hoor, maar ze paste mijn ontwerpen
Sladjana Pengic
niet. Ik schrok me kapot, ze trok een jasje aan dat
er ineens uitzag als een body en een broek zat zo
strak als een legging. De naden trokken helemaal
krom, ze trok het ook vrij ruw aan. Ik riep nog:
sta rechtop, sta rechtop! Maar dat deed ze dus
niet.’ Ook Tess en Fleur kijken met gemengde
gevoelens terug op hun finest moment. Fleur: ‘Het
is een enorme eer hiervoor gevraagd te worden,
‘Ik had insane weinig
tijd om mijn modellen
aan te kleden’
maar eigenlijk is je eigen show regelen fijner. Dan
heb je alles zelf in handen. Wil je modellen met
bruin haar, dan zoek je die. Hier kregen we een
naam en wat maten door en dat was het.’ Ook
Tess ziet uit naar hun eigen catwalkshow. ‘Dat
is een grotere uitdaging, hoe raar dat ook mag
klinken. Dit evenement is vooral heel erg goed
voor de profilering van het Amfi.’ Dat er tussen
het publiek ook scouts zitten die talent wegplukken, daar zijn ze niet echt mee bezig. Tess: ‘Het
zoemt rond dat de styliste van Lady Gaga hier
rondloopt, maar of dat echt zo is weet ik niet. Ik
zag hier en daar wat bekende hoofden, maar ik
heb het te druk gehad om erop te letten.’ yyy
Tess van Zalinge
Amfi-directeur over de
Fashion Week
Volgens directeur van het Amfi, Souraya
Boumans, is de Graduate Fashion Week,
naast de Amsterdam Fashion Week, dé
gelegenheid voor haar instituut om zich te
profileren en te peilen hoe andere opleidingen
het doen. Bouwmans: ‘In principe is dit een
event waar alleen Britse opleidingen aan
meedoen, maar omdat Amfi goed contact
heeft met een van de hoofdorganisatoren,
worden wij hier ook uitgenodigd. Datzelfde
geldt voor de opleiding in Berlijn en het
Istituto Marangoni. Dit event is een heel
goede manier om te bekijken waar we als
Amfi staan wat betreft kwaliteit en niveau.’
Hoewel dat niveau volgens Boumans hoog
te noemen valt, viel wat ze gezien heeft van
de ‘concurrentie’ haar tegen. ‘Er zat niet veel
spanning en vernieuwing in de collecties, een
enkele Milanese designer uitgezonderd. Dat
een van onze studenten gescout is door de
fashiondirector van de Londen School of Arts
om een master aan zijn instituut te volgen en
dat we geselecteerd zijn voor de afsluitende
galashow, zijn tekenen dat we het goed doen.’
FoliaMagazine
9
(advertenties)
Folia maakt
kennis...
...met Peter
van Gorsel
Ex-domeinvoorzitter HvA
en entrepeneur
Woensdag 20 juni tussen 16.00 en
17.00 uur in de OBA (Oosterdokskade 143)
Live te beluisteren op AmsterdamFM
(106.8 in de ether en 103.3 op de kabel)
Vanaf 21 juni terug te luisteren op
www.foliaweb.nl
27 juni • Danny Mekic
(ondernemer, docent, publicist, oprichter G500)
Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam
Amsterdam FM.nl de stem van de hoofdstad
eindelijk een test die iets toevoegt:
Is Amsterdam jouw
stad en heb je interesse
in nieuws?
Altijd al radioprogramma’s willen maken over
politiek, muziek, cultuur of sport?
Word dan vrijwilliger bij AmsterdamFM.
Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl
Radio AmsterdamFM:
De stem van de hoofdstad!
zoekt
redacteuren
en nieuwslezers
voor de nieuwsdienst.
Stuur je motivatie en cv naar [email protected]
Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl
Kijk voor meer informatie op www.amsterdamfm.nl
doe mee en doe de test op
www.studentengezondheidstest.nl
en ervaar hoe gezond jij bent
passie
Gidjak
Voor Mahinur Hewer (27,
schakelprogramma culturele &
maatschappelijke vorming, HvA)
is haar gidjak een deel van haar
lichaam geworden.
‘Toen ik vluchtte uit Oost-Turkistan [een
autonome regio in de Volksrepubliek China,
red.] liet ik alles achter, maar mijn gidjak
nam ik mee. Ik speel de gidjak sinds mijn
elfde. Het is een traditioneel Oeigoers snaarinstrument, dat qua klank wel wat weg heeft
van een viool. Het was geen liefde op het
eerste gezicht: in het begin vond ik het vreselijk om erop te spelen. Maar hoe meer ik
oefende, soms wel zeven uur op een dag, hoe
beter het klonk. Nu zou ik niet meer zonder
mijn gidjak kunnen. Het is een deel van mijn
lichaam geworden.
Net aangekomen in Nederland, dacht ik:
ik heb alleen mijn instrument, hoe ga ik
het hier redden? Gelukkig leerde ik na een
tijdje via Vluchtelingenwerk de Oeigoerse
muziekgroep Meshrep kennen, met daarin
andere vluchtelingen uit mijn land. Daar
treed ik nu mee op. De muziek die wij spelen
gaat over ons land, het landschap, over de
liefde en soms ook over politiek. Het is vaak
verdrietige muziek. Altijd als ik een bepaalde
melodie speel, dan moet ik aan mijn moeder
denken. Ik mag van mezelf niet huilen op het
podium, dus dan bedwing ik mijn tranen.
In het begin was ik bang dat de mensen hier
onze muziek niet zouden begrijpen. Maar
steeds weer blijkt dat mensen erg geraakt
worden door onze optredens. Het is een
manier om mensen te bereiken en ze bekend
te maken met de problemen in ons land. Ik
heb geen familie in Nederland, maar mijn
gidjak is mijn beste vriendin.’ yyy tekst Gijs van
der Sanden / foto Fred van Diem
FoliaMagazine
11
‘Ik haat cynisme
en zwartgalligheid’
Sywert van Lienden is een geboren leider. Op de middelbare school van het Laks; nu van zijn
eigen politieke beweging: de G500. Hij volgt drie studies, en is, zoals elk G500-lid, lid van evenzoveel politieke partijen: CDA, PvdA en VVD. Want hij wil Nederland hervormen. ‘Als je denkt
dat je het beter weet moet je niet praten, maar gewoon dóén.’ tekst Greta Riemersma / foto’s Joost van den Broek
S
ywert van Lienden, de voorman van de
politieke beweging G500, wil best een
interview geven aan Folia Magazine,
maar vooraf stelt hij het niet te veel
over zijn studie te willen hebben. Nou goed,
het interview komt er en de eerste vraag is dan
natuurlijk: waarom mogen zijn inspanningen
bij de UvA, bij politicologie, Europese studies
en rechten, niet te veel aan bod komen? Van
Lienden: ‘In andere studentenbladen gaan interviews met mij daar voor driekwart over. Wat
vind je van je studie? Wat vind je van docent x?
Ik dacht: als het weer zo gaat, heb ik niet zo’n
zin. Ik ben niet zo ik-gericht, ik hoef niet zo veel
kwijt over mezelf.’
O, was dat het. Ik dacht al: zelfs in de
Haagse politiek gaat het er niet zo
krampachtig aan toe.
‘Zo was het niet bedoeld.’
We gaan het uitgebreid hebben over de
G500, maar de persoon achter de politi-
12
FoliaMagazine
cus, om het zo te zeggen, is ook belangrijk. Vind je niet?
‘Vraag maar raak. Ik vind het zelf niet zo
belangrijk, maar ik kan me voorstellen dat het
voor een interview interessant is.’
Waarom is het dat volgens jou niet?
‘Ik probeer een strategie naar voren te bedenken, maar ik maak deel uit van een club van zo’n
1050 man. En je wordt niet lid van die club, we
zijn eigenlijk alleen maar een administratiekantoor. We zijn een schakel tussen mensen die wat
willen met de politiek en de politieke partijen.’
Maar van dat administratiekantoor ben
jij de voorman.
‘Ik ben het gezicht naar buiten toe.’
En jullie doen iets nieuws in Nederland,
zoiets als de G500 kenden we nog niet.
Dan is het toch logisch dat mensen denken: wie is die man?
‘Hmmm.’
Sywert van Lienden (21) kondigde op 8 april in
het tv-programma Buitenhof zijn G500 aan. Hij
legde uit dat jongeren tot 35 jaar zich bij hem en
zijn mede-oprichters konden melden om lid te
worden bij zowel PvdA, als CDA, als VVD. Als
alledrie partijen zo’n vijfhonderd nieuwe leden
krijgen, was de gedachte, kan er in de landelijke politiek een hervormingsagenda worden
doorgevoerd. Dat wil zeggen: een agenda die de
problemen van deze tijd niet doorschuift naar de
toekomst, maar nu oplost.
De reactie was ‘echt totáál explosief ’, vertelt Van
Lienden. De G500-site werd binnen twee dagen
meer dan 100.000 keer bezocht en de belangstelling om lid te worden bij die drie partijen was
zo groot en zo divers, dat de leeftijdsgrens werd
losgelaten. Nu zijn alleen de eerste vijfhonderd
aanmelders jonger dan 35 jaar, daarna zijn ze van
alle leeftijden en de oudste is 92. De teller staat
op 1050, wat inhoudt dat het ledental van PvdA,
CDA en VVD intussen ook met 1050 is gestegen.
Onlangs kwam de G500 met een nieuw initiatief:
het OranjePAC. De naam refereert aan Ameri-
Toen hij een kind was, kochten zijn ouders een
huis in Ermelo met het oog op de mooie bossen
en zandverstuivingen in de omgeving. Maar
al dat prachtigs lag wel in hartje Biblebelt. Van
Lienden kreeg te maken met leeftijdsgenoten
die niet naar sportclubs mochten, altijd een rok
moesten dragen en geen tv mochten kijken.
Zelf komt hij uit een veel vrijer nest, zijn ouders
zijn katholiek, maar niet streng in de leer. Op
vrijdagmiddagen organiseerde hij voor kinderen
uit de buurt tv-bijeenkomsten, stiekem op zolder
zodat hun ouders er niet achter konden komen.
‘Het klinkt misschien sullig, maar ik vond het
diep oneerlijk, echt heel verschrikkelijk dat
kinderen van acht niet Bassie & Adriaan konden
kijken,’ zegt hij, nog steeds verontwaardigd.
‘Wij strijden tegen de
oude structuren’
kaanse lobbygroepen die invloed proberen uit te
oefenen op de politiek. Het OranjePAC wil een
half miljoen euro ophalen om ‘positief ’ campagne te voeren tijdens de landelijke verkiezingen
op 12 september. In de raad van toezicht zitten
klinkende namen als Barbara Baarsma, Louise
Fresco, Herman Wijffels en Paul Schnabel.
Des te prangender de vraag: wie is Sywert van
Lienden, uit wiens brein een groot deel van deze
plannen voortkomt? ‘Ik ben eigenwijs,’ zegt hij.
‘Altijd bezig met rechtvaardigheid, wat is eerlijk,
wat niet en wat kan ik daar zelf aan veranderen.’
‘Het gevoel dat je zelf tegen onrechtvaardigheid
kunt strijden, heb ik van jongs af aan gehad.
We deden bij ons thuis zoenspelletjes, allemaal
normale kinderdingen. Zo is het denk ik begonnen, die eigenwijsheid. Als je in zo’n omgeving
opgroeit, leer je voor je zelf te knokken en
inventief te zijn.’ Ook zijn ouders stimuleerden
die houding: ‘Als er een asielzoeker in het dorp
was of er was iets in de kerk, dan hielpen we
mee. Mijn twee zussen en ik moesten aardig zijn
voor andere mensen, ons inzetten, vol overgave,
zonder er iets voor terug te verwachten.’
Op de middelbare school, eerst op het gymnasium in Amersfoort, later op het vwo in
Ermelo, verveelde hij zich na verloop van tijd
‘helemaal dood’. Hij ergerde zich aan de slechte
kwaliteit van het onderwijs en kwam toevallig in aanraking met iemand van het Landelijk
Aktie Komitee Scholieren (Laks). Onder zijn
voorzitterschap organiseerde het Laks de grote
scholierenstaking tegen de 1040-urennorm op
het Museumplein eind 2011 en werd het initi-
FoliaMagazine
13
atief genomen tot een parlementair onderzoek
naar onderwijsvernieuwingen.
En nu brengt hij veel tijd door aan de Amsterdamse Herengracht, waar de G500 tot oktober
kantoorruimte heeft gekregen van CBE Consultants, omdat ze toch gaan verbouwen. Het
gangenstelsel om er te komen, helemaal boven
in het pand, is indrukwekkend: over marmer en
onder kroonluchters door. Maar er is toch wel
iets wat de betrokkenheid van het consultancykantoor bij de G500 verklaart: onder in de gang
hangt pontificaal de beroemde zwartwitfoto van
John Lennon en Yoko Ono in bed, ter bevordering van de wereldvrede.
Op deze doordeweekse dag zijn de G500-burelen
om twee uur ’s middags nog verlaten, maar hier
kunnen 150 vrijwilligers terecht die onder andere
de komende congressen van PvdA, CDA en
VVD voorbereiden. De G500 wil die gelegenheden met honderden aanhangers bezoeken, om zo
een groot deel van haar ideeën in de verkiezingsprogramma’s te krijgen. Sywert van Lienden is
ook nog druk met iets anders: ’s avonds heeft hij
een tentamen politicologie en daarom komt hij
gehaast binnen. Maar goed, hij heeft een uur de
tijd en er mag raak worden gevraagd, dus.
Hoe is het idee voor de G500 ontstaan?
‘In de week waarin de onderhandelingen in het
Catshuis door een moeilijke fase gingen, moest
ik ’s avonds commentaar leveren op Radio 1.
Toen ik dat terugluisterde dacht ik: jezus, wat
ben jij cynisch en zwartgallig. Ik hoorde mezelf
zeggen dat het volstrekt logisch was dat de
huizenmarkt niet wordt aangepakt en de arbeidsmarkt stil blijft liggen. Ik haat cynisme en
zwartgalligheid, en ik vind ook: als je denkt dat
je het beter weet moet je niet praten, maar gewoon dóén. Ik ging dus opschrijven wat er aan
de hand is en dat hebben we later uitgewerkt tot
ons tienpuntenplan. Het zijn de thema’s waarvan ik vind: dáár gaat het mis.’
En die thema’s moeten op zo’n manier
worden benaderd dat de belangen van
jongeren worden behartigd?
‘Wij komen op voor de belangen van iedereen.’
14
FoliaMagazine
Ik heb jullie site bestudeerd, jullie gaan
lekker tekeer tegen de vergrijzing van de
politiek. Vijftigplussers maken volgens
jullie de dienst uit.
‘Zestigplussers. Dat zien we elke dag. Alle partijafdelingen komen bij elkaar in zaaltjes en die
bijeenkomsten lopen wij allemaal af. Ik kan je een
foto laten zien van het CDA in Limburg, dan snap
je direct wat er aan de hand is.’ Op zijn mobiele
telefoon toont Van Lienden een zee van grijze
hoofden. ‘Binnen al die drie partijen is het scheef
gezakt, er is een oververtegenwoordiging van
grijze muizen. Dus is het niet meer dan logisch
dat de rekening naar voren wordt geschoven.’
Die zestigplussers denken alleen aan
hun eigen portemonnee?
‘Deels. En er is nog iets: de partijen zijn calculerend. Al twintig jaar schrijft elk wetenschap-
‘het is tijd voor algemeen
belang’
pelijk bureau van VVD, CDA en PvdA dezelfde
analyses over de verzorgingsstaat. Ze weten
donders goed wat er moet gebeuren, maar als
puntje bij paaltje komt, doen die partijen niets.’
Uit angst voor stemmenverlies.
‘Ja.’
Wat doen ze niet? Wat ontbreekt eraan?
‘Hervormen, heel simpel. Uit alle analyses blijkt
dat je nu nog vijf tot tien jaar hebt om de verzorgingsstaat aan te passen aan de tijd, daarna is
het op, over.’
Wat dacht jij toen je dit doorkreeg?
‘Ten eerste moet de politiek verjongen, en iedereen onder de 65 die zich bij ons aanmeldt, zorgt
daar per definitie voor. Ten tweede bedacht ik
dat de partijen tegelijk een stap moeten zetten,
dan hoeft niemand de eerste te zijn. Het is niet de
tijd voor partijbelang, het is tijd voor algemeen
belang. Ik ben de statuten van politieke partijen
gaan bestuderen en jurisprudentie, en wat bleek:
er wordt expliciet gesteld dat je lid kunt zijn van
meerdere partijen. Toen dacht ik: voilà.’
Jullie gaan binnenkort naar de congressen van PvdA, CDA en VVD. Hoeveel
procent van jullie tienpuntenplan komt
straks terug in hun verkiezingsprogramma’s?
‘Dat weet ik echt niet, ik hoop zo veel mogelijk.
We zijn al druk bezig met het CDA, dan zie je
dat we toch wel zo’n tien, twintig amendementen kunnen indienen samen met de afdelingen.’
Iedereen weet hoeveel een verkiezingsprogramma waard is. Bemoeien jullie je
ook met de kabinetsformatie? Dan worden er spijkers met koppen geslagen.
‘Precies, elke partij moet terug naar zijn leden
om over de formatie te stemmen. Dus daar
moeten we ook bij zijn.’
De kritiek op de G500 is dat jullie als jongeren te verwend zijn en niet een stapje
terug willen doen.
‘Dat is te makkelijk om te zeggen. Nogmaals: wij
hebben een agenda voor iedereen, niet alleen
voor de jongeren. Het pensioengat bijvoorbeeld
zit juist bij de mensen tussen 35 en 50 jaar, daar
vallen de grootste klappen, die worden genaaid.’
En tegen de tijd dat jij 67 bent, is alles
misschien wel weer in orde. Dat zou
kunnen, hè?
‘Daarom vinden wij dat je zelf je pensioenfonds
moet kunnen kiezen. Wij strijden tegen de oude
structuren, zo gaan wij de verkiezingen in.’
Dus je bent het ermee eens dat niet alleen jongeren de lul zijn.
‘Zeker. De economische crisis heeft ervoor
gezorgd dat 25 procent van onze welvaart al is
verdampt, sinds 2007. En dan leuteren wij over
1,2 procent die de forens inlevert. Er moet nog
zo veel pijn worden geleden, maar geen politicus
die dat durft te zeggen. Het is allemaal alleen
maar koopkrachtfetisjisme, dubbeltjes en kwartjes, en in de long run is dat helemáál niet belang-
die vijfhonderd mensen moet je wel je landing,
je verbinding binnen een partij zoeken.’
Jullie zijn al met 1050 mensen, daarmee
kun je toch invloed uitoefenen?
‘Je moet invloed verwerven, zorgen dat mensen
een plek krijgen binnen zo’n partij. Dat kan alleen
als je positief, verbindend en transparant werkt.’
Het gaat erom hoe je je macht gebruikt,
dat is wat Rosanne Hertzberger zegt.
Stel nu dat er aan jou een steekje los
blijkt te zijn?
‘Ik heb geen macht. De aanhangers van de G500
hebben eigen stemrecht. En we zijn heel open
over onze doelen, alles staat op internet. Wat
wil je nog meer? De partijen, zeker VVD en
PvdA, waren in het begin wat negatief, maar dat
‘Er moet nog zo veel pijn
worden geleden’
begint te draaien. We tonen dat we commitment
hebben, elke zaterdag, óók als het lekker weer is,
zitten wij mee te vergaderen in een muf zaaltje.
Daar is waardering voor.’
Dan heb je nog het OranjePAC waar
mensen huiverig voor zijn.
‘We zouden met geld ideeën kopen, nou, lees
de krant zou ik zeggen. Kijk wat de tabakslobby
doet. Het is een raar idee dat geld nooit een
rol heeft gespeeld in de Nederlandse politiek.
Wij willen meedoen aan de verkiezingen, als
beweging, en daar heb je geld voor nodig. Daar
kun je lullig over doen, maar hoe denk je dat
de FNV aan zijn spotjes komt? Gewoon uit de
ledenkas, hoor.’
rijk. Het gaat om een gezonde economie en het
gaat om publieke voorzieningen die kwalitatief
goed en betaalbaar blijven. Dáár gaat het om.’
In één en dezelfde NRC Handelsblad
stonden onlangs twee tegengestelde
meningen over jullie. Bas Heijne sprak
over engagement met ballen, Rosanne
Hertzberger had het over een gevaarlijk
trucje.
‘Er wordt vaak gezegd: stel nou dat je de neonazi-500 krijgt? Maar dat gaat niet lukken. Met
Jij zegt: wij doen met het OranjePAC niet
zo heel veel anders dan andere partijen?
‘Geld gebruiken om tijdens verkiezingen spotjes
uit te zenden, is niet nieuw. Het enige bijzondere is dat wij de burgers een boodschap laten
terugsturen naar de politiek. En dat wij lobbyen,
daar zijn wij volstrekt open over.’ yyy
FoliaMagazine
15
(advertentie)
Lees FoliaMagazine
Surf FoliaWeb
Iedere woensdag op HvA- en
UvA-locaties verkrijgbaar
Altijd het laatste nieuws op
www.foliaweb.nl
Meld je
nu aan voor de
FoliaNieuwsbrief
de 500e nieuwe aanmelder krijgt
een
Cadeaubon
van €250,-
Bezoek FoliaDebat
Prikkelend, informerend,
interactief en betrokken
Luister FoliaLive
Iedere woensdag 16.00 -17.00
en donderdag 15.00 -16.00 uur
Folia het platform voor hoger opgeleid Amsterdam
illustratie Denise van Leeuwen
drift
Het begon met een appelflap
K
ate (22), derdejaarsstudent antropologie aan de UvA: ‘Nog nooit
in mijn leven heb ik gevoeld wat
ik nu ervaar. Het zit gewoon goed
tussen ons. Vorig jaar leerden Johnny en ik
elkaar kennen tijdens een werkgroep. Die eerste
keer werd door de docent gevraagd: “Zie je
jezelf als een realist, een idealist of een liberaal?” Johnny en ik staken als enigen onze hand
op bij “realist”. Ik weet nog dat we elkaar even
aankeken. We waren duidelijk de pessimisten
van de groep.
Geen seconde heb ik gedacht dat Johnny mijn
vriend zou worden. Ik zat nog in een relatie, en
hij had ook een vriendin, begreep ik later. We
gingen wel eens wat drinken met de mensen
van onze werkgroep, dan was het gewoon
gezellig. Pas dit jaar realiseerde ik me dat hij
eigenlijk een ontzettend leuke gast is. Dat was
tijdens een werkgroep. Ik heb altijd honger
en ik eet ook tijdens colleges en werkgroepen.
Die keer had ik alleen niks bij me, ik vroeg of
iemand wat te eten bij zich had. Hij kwam aan
met een appelflap, toen was ik verkocht.
Ik heb eerder relaties gehad, maar nu besef ik
pas waarom mensen relaties hebben. Ik dacht
altijd dat het iets was waar je aan moet werken
en dat het moeilijk is. Maar nu zie ik dat het
ook vanzelf kan gaan; het is relaxed tussen ons
en hij maakt me vrolijk. Bij hem kan ik net zo
zijn als bij mijn vriendinnen. Ik kraam soms
heel domme dingen uit, maar hij vindt dat alleen maar grappig. Ik bewonder zijn levenslust,
‘Ik bewonder zijn
levenslust’
hij ziet overal het positieve van in, en ik vind
hem heel sexy. Ik ben ook zo trots op hem, als
het even kan laat ik zijn foto zien. Hij was zelfs
even mijn screensaver, maar dat vond hij wel
erg cheesy.
Over een week ga ik een paar maanden reizen.
Dat geeft een heel dubbel gevoel. Ik verheug
me op de reis, maar aan de andere kant voel ik
een steen in mijn maag. Sinds een paar weken
hebben we officieel iets, en ik heb het idee dat ik
wel op reis kan gaan. Maar ik maak me ook wel
een beetje zorgen. Van mezelf weet ik dat als ik
voor iemand ga, dat het voor de volle honderd
procent is. Maar stel nu dat hij als ik weg ben
plotseling denkt: shit, zit ik weer in een relatie.
Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Ik hoop dan
ook dat hij eerlijk is als hij een keer met een
ander gaat, dat hij me niet maanden voor niks
laat zwijmelen.
Maar ik ga hem de komende maanden vooral
ontzettend missen. Gisterenavond zijn we heel
dronken geworden bij mij thuis. Ik keek hem
aan en zei: “Ik hou van jou, ik ben hartstikke
gek op jou.” Ik zag dat hij niet bang werd toen
ik dat zei, hij tilde me op en begon rondjes met
me te draaien door de kamer. Dit is het gewoon
voor mij.’ yyy Roos Menkhorst
De naam van de geïnterviewde is op haar verzoek
gefingeerd. Wil je ook meedoen aan deze rubriek,
mail dan een korte motivatie naar [email protected].
FoliaMagazine
17
18
FoliaMagazine
objectief
Creatief met kurk
Als het niet hard genoeg vriest voor een Elfstedentocht, kun je toch ten minste gebruikmaken van de (hopelijk) zonnige zomer. Van
8 tot 14 juli wordt op de meren van de Friese
Elfstedentocht de Frisian Solar Challenge
gehouden. De wedstrijd is geïnspireerd op de
Australische Solar Challenge waarbij wagens
op zonne-energie het continent over rijden;
maar de Nederlanders, en steeds meer buitenlandse deelnemers, doen het met boten.
Al vorig jaar is begonnen aan de plannen
voor een vaartuig op zonne-energie aan de
HvA, en in september sloegen studenten
E-Technology Erwin Korrevaar, Loek Eg,
Sven Koolen en Peter van Schepen (van links
naar rechts) aan het rekenen en ontwerpen.
Na een halfjaar klopten ze aan bij NPSP, een
specialist in composietmaterialen, waarna
acht studenten de romp bouwden. In plaats
van het gebruikelijke carbon kozen ze voor
een combinatie van balsahout en kurk. ‘Dat
zijn duurzame materialen,’ legt Sven Koolen
uit. ‘Omdat het een race op zonne-energie
is, wilden we de boot zo duurzaam mogelijk
maken. Dit materiaal is iets zwaarder dan
carbon, maar veel minder schadelijk voor
het milieu.’ Omdat dit de eerste keer is dat
de HvA meedoet aan de race, is de boot
helemaal door het team zelf ontworpen. ‘We
hebben geen bestaand model dat we kunnen
innoveren. De drie verschillende schroeven
die we hebben ontworpen, speciaal voor
sprintetappes, zonnige dagen en bewolkte,
zijn wel een staaltje waar we trots op zijn,’
aldus Koolen. En als de zon niet schijnt?
Ook dan komt de boot vooruit, alleen wordt
de accu minder snel opgeladen. ‘Dan moet
je een stuk zuiniger varen.’
yyy tekst Bob van Toor / foto’s Fred van Diem
FoliaMagazine
19
opinie
Betrek de burger
bij de wereld
De maatschappij moet zodanig hervormd worden dat burgers
actief betrokken worden bij de samenleving en zich weer relevant
kunnen voelen, vindt Teun Gautier. illustratie Marc Kolle
‘E
urope is desintegrating into
unity,’ zei een goede vriend van
me onlangs. Hij refereerde aan
het verval van de natie-statelijke
indeling van Europa, die langzaam wordt vervangen door regionale verbanden, door burgers
die steeds meer behoefte hebben aan verankering in hun eigen, kleinere omgeving.
We maken nu de desintegratie van de twintigste-eeuwse samenleving mee. De structuur die
op de zuilen en op lidmaatschap van collectieven was gebaseerd lijkt het te begeven. De
Arbeider is niet meer, De Katholiek is niet meer
en spoedig zal De Allochtoon niet meer zijn. De
burger is ontheemd, huisloos geworden en de
noodzaak of mogelijkheid om bij te dragen aan
de steeds minder tastbare gemeenschap is verdwenen. Het burgerschap zal daarom opnieuw
moeten worden uitgevonden.
De mens ontleent zijn identiteit voor een groot
deel aan zijn gemeenschap en dat is een fundamenteel proces: identiteit is bepalend voor je
bestaan. Zonder identiteit ben je wel, maar besta
je niet. Je zou kunnen stellen dat identiteit wordt
geconstrueerd door associatie en dissociatie,
ik behoor tot een groep zo sterk als ik tot een
andere niet behoor. Een Ajacied bestaat voor
een groot deel bij de gratie van het feit dat hij
een anti-Feyenoorder is.
20
FoliaMagazine
Een boeiende gedachte is dat identiteit een
maat heeft die zich uitdrukt in een gevoel van
relevantie. Jeremy Rifkin schrijft uitgebreid over
deze sense of relevance als bron van het burgerschap. In welke mate heb ik het gevoel ertoe te
Aynan
doen? Naar mijn idee zou dit gevoel van
relevantie een sleutelrol kunnen spelen in de
hervorming van het maatschappelijk stelsel.
Ik durf te stellen dat geluk in wezen gelijk te
stellen is aan een gevoel van grote relevantie:
‘Ik ben; en wel in belangrijke mate.’
Dit idee van relevantie heeft twee belangrijke
componenten. Ten eerste de omvang van het
sociale domein waarin ik mij relevant kan
voelen. Het is eenvoudiger om je relevant te
voelen in je eigen straat, wijk of dorp, dan
in Europa of de wereld. In literair tijdschrift
De Gids schreef James Kennedy een essay
over wat ‘Thuis’ is. Volgens mij is dat de plek
waar je je relevant voelt en voor de een is dat
Zutphen, voor de ander Europa.
De tweede component is dat relevantie op
dit moment in de westerse wereld vooral
gebaseerd is op materiële zaken. En dat
terwijl Thomas More al in zijn boek Utopia
uit 1516 de natuurlijkheid van zijn egalitaire
heilstaat verklaarde met de zin: ‘…because
no human being is naturally greedy’.
Mensen willen zich niet door middel van
materie van elkaar onderscheiden, ze willen
zich relevant voelen. Dat kan door actief
burgerschap. Dat is een veelbesproken en
wezenlijk thema dat uitgaat van het idee dat
individuen zich verbinden met en verantwoordelijk voelen voor hun omgeving.
Het is een wens van de elite dat de burger
tot dergelijke redelijkheid en opofferingsgezindheid komt. Maar burgers daartoe
verplichten zal niet gaan.
Door wat we verstaan onder ‘maatschappelijke relevantie’ te herdefiniëren, en burgers
de kans en ruimte te geven zelf initiatief te
nemen, kunnen mensen hun eigen leven en
omgeving vormgeven, en zo hun gevoel van
relevantie, en daarmee hun geluk, vergroten.
Dat kan door in beleid uit te gaan van
kleinschalige domeinen als straten, buurten,
en kleine overzichtelijke scholen, waardoor
je burgers helpt zich weer relevant te voelen.
In een kleinschalige gemeenschap kan een
burger zijn relevantie opeisen, de effecten
van zijn handelen of niet-handelen zijn veel
zichtbaarder, waardoor de bevrediging van
zijn bijdrage ook veel groter is.
Dat heeft ook meteen een effect op de tweede
component, de materie als basis van de relevantie. Materiële rijkdom heeft het voordeel
dat het zichtbaar is of in elk geval zichtbaar
gemaakt kan worden. De grote auto in de file
helpt om de bestuurder maatschappelijk te
positioneren. Bij immateriele relevantie is dat
een stuk lastiger. De vader die het elftal van
zijn dochter traint, de moeder die voorleest
op school, de buurmannen die een schommel bouwen in het parkje, in diezelfde file
zijn hun activiteiten onzichtbaar.
Door de vader die het elftal van zijn dochter traint te vieren en te faciliteren help je
hem zijn relevantie krachtiger te kunnen ervaren. Door de burger weer tot het
centrum te maken van een maatschappelijk
stelsel dat bestaat uit kleine(re) sociale
domeinen en dienstbare overheden en
instituties versterk je het gevoel dat het een
verschil maakt wie hij is en wat hij doet. En
dan begint een betere wereld, ook voor zijn
gevoel, echt bij hemzelf.’ yyy
Teun Gautier is directeur/uitgever van De
Groene Amsterdammer en De Gids. Op 6
september geeft hij, samen met Steve Austen,
de eerste workshop uit de serie Actief Burgerschap: How to make it work? Doel van de
serie is (vooral jonge) burgers kennis verstrekken over en inzicht geven in de mogelijkheden
actief burgerschap te ontwikkelen en te beoefenen. Zie www.amsu.edu/en/course/9254/
actief-burgerschap-how-to-make-it-work
voor informatie en aanmelding.
Dansvloer
Ik heb één schooljaar op de Hartenlustmavo gezeten. Het was 1993. Mijn leeftijd droeg de naam
13. Het Hartenlust was in het chique Bloemendaal
gevestigd. De meeste leerlingen woonden, aan de
andere kant van het spoor of het fietstunneltje, in
Haarlem. Tijdens dat jaar ervoer ik voor het eerst
de toverkunst van een dansvloer.
In de laatste klas van de lagere school was ik een
paar keer naar een klassenfeest geweest. Er werd
in de huiskamer gedanst. Het was geen ritmisch
bewegen. De huiskamerfeestjes waren een excuus
om te schuifelen; het ene lichaam tegen het andere
aandrukken op I do it for you.
Het slijpen was niet voor iedereen weggelegd.
Wie er niet bij hoorde, dus geen Levi’s 501 of
LA Gear droeg, slowde niet, maar keek met een
mond vol wokkels van de zijkant toe. De ontwikkeling van je seksualiteit werd niet door je
lichaam bepaald, maar in welke mate je het met
merkkleding bedekte.
Op het schoolfeest van het Hartenlust waren
geen wokkelchips.
De gordijnen van de aula waren door de conciërge
dichtgetrokken. Wat iemand aan had, kon je niet
zien. De donkerte maakte ons gelijkwaardiger.
De kunstmatige duisternis werd onregelmatig
geschonden door lichtstralen die wild op de maat
van de muziek door de ruimte dansten.
Richard zat net als ik in de brugklas. Een jongen die niets in de melk te brokkelen had op het
schoolplein. Maar op de linoleumvloer stond geen
figurant met zijn handen in zijn zakken. Daar
danste een stoer en autonoom wezen. Met zijn
armen verleidde hij mij, op de muziek van Charles
and Eddie, de vloer te betreden. Ik weet nog goed
hoe mijn hart zijn verzoek beantwoordde met een
hard en snel gebonk in mijn borstkas. Ik was bang.
Opgewonden. In de war.
Ik bleef niet staan, liep niet weg, maar sprong en
gaf mij over aan de dansvloermagie. yyy Asis Aynan
FoliaMagazine
21
Curvers
opinie
Laat docenten
onderzoeken
Om onderwijs en onderzoek op de HvA beter te verbinden,
moeten de opleidingen docenten meer stimuleren onderzoek
te doen, vindt Najat Bay.
I
n Folia Magazine 32 (23 mei) wordt
beweerd dat lectoren er niet goed in
slagen om het onderzoek binnen het
beroepsonderwijs goed van de grond
te krijgen. Lector bewegingswetenschappen
Huub Toussaint zegt in datzelfde artikel dat de
negatieve berichtgeving omtrent de kwaliteit
van het beroepsonderwijs ertoe heeft geleid dat
iedereen weer op scherp staat en het belang van
goed afstudeeronderzoek inziet. Dat is volgens
hem een geweldige ontwikkeling voor lectoren
omdat dan beter zichtbaar wordt wat het belang
is van onderzoek in het hbo. Om die zichtbaarheid van lectoren binnen het beroepsonderwijs
te vergroten is een goede samenwerking met
de opleidingen van onmiskenbaar belang. Om
deze stelling te onderbouwen wil ik ingaan op
mijn ervaringen als medewerker bij het lectoraat
Gedifferentieerd Human Resource Management.
Al meerdere malen hebben wij met ons lectoraat onderzoek gedaan in opdracht van het
beroepenveld of een opleidingsmanager. Wij
stellen als minimale voorwaarde dat een docent
van de opleiding die verbonden is aan het
beroepenveld een rol krijgt in het onderzoek,
om zo de docent onderzoek te leren doen, maar
ook om de verbinding tussen de opleiding en
het onderzoek te versterken. Afhankelijk van het
soort onderzoek en de ruimte die de opleiding
biedt voor het personeel om onderzoek te doen,
floreert een docent of haakt hij af.
Onderzoek doen kent ups en downs, als onder-
22
FoliaMagazine
zoeker krijg je complimenten én kritiek. Dat
vraagt van de docentonderzoeker een flexibele
en doortastende houding en doorzettingsvermogen. Onderzoek doen vraagt ook om het
kunnen omgaan met deadlines. Een opleiding
die een onderzoekscultuur nastreeft moet
docenten ruimte en flexibiliteit voor onderzoek
bieden. De opleiding moet ook stilstaan bij de
resultaten van onderzoek en die willen implementeren in het curriculum. Uit mijn ervaringen is gebleken dat de docenten de verbindende
schakel kunnen zijn tussen de kennis die gegenereerd wordt in het lectoraatonderzoek en de
plek die deze kennis krijgt in het onderwijs.
Om de lectoraten op de kaart te zetten moet
de betrokkenheid van docenten bij onderzoek
verhoogd worden, moet de opleiding ruimte
bieden aan docenten om onderzoekservaring op te doen en moet de opleidingsmanager
onderzoeksleergangen voor zijn medewerkers
stimuleren. De lectoraten onder de aandacht
brengen is niet alleen de verantwoordelijkheid
van de media of van de lectoren zelf, er is zeker
een rol weggelegd voor de opleidingen. Ik sluit
aan bij de stelling van Huub Toussaint: onderwijs en onderzoek moeten samengaan, want
samen vormen ze een ijzersterk concept voor
een kwalitatief hoogwaardig hbo. yyy
Najat Bay is projectmanager en onderzoeker van
het lectoraat Gedifferentieerd Human Resource
Management.
Tam
Momenteel schrijf ik een bachelorscriptie. Ik verkondig dat ook overal op plechtige toon, ‘tot diep
in de nacht aan mijn scriptie’, alsof het resultaat de
academische wereld op zijn grondvesten zal doen
schudden. Intussen twijfel ik, of ik mijn docent eigenlijk met de taak mag belasten iets van dit opgeleukte
profielwerkstuk te vinden.
‘Dus dan hebben al die filosofen daar al over geschreven, en weer anderen schreven terug, en dan denk jij
daar óók nog ’ns wat over te moeten zeggen?’ vraagt
mijn moeder.
‘Ja mam, dat is eigenlijk wel ongeveer wat een scriptie
is.’ ‘Nou,’ zegt ze, en kijkt bezorgd.
Van de week kreeg ik vast een bemoedigend cadeautje,
het boek Vrouwelijke filosofen. Het stemde me nóg
mismoediger, die titel, alsof de vrouwelijke bijdrage
aan het denken hiermee wel afgedaan was. Een rondje
variété. Vraag maar eens iemand (gewoon, iemand!)
een vrouwelijke filosoof te noemen van voor 1900, en:
‘Tsja, nee, nu je het zo zegt kan ik er niet een-twee-drie
een verzinnen’. En toch hebben vrouwen ook vroeger
gedacht. Staat in dat boekje van mij.
‘En nu? Stine Jensen dan?’ oppert iemand, ‘die van
Rob Wijnberg?’ Nee-hee, dat is gewoon niet wat ik
bedoehoel. Ik bedoel iets gróóts, iets eeuwigs. Geen
boekje vol zompige citaten en zorgen over de Facebookgeneratie. De dames gedragen zich eigenlijk nog
naar het gebod van de Griekse filosofen: vrouwen zijn
de tamme sekse. Niet eens geschikt voor tweede viool,
van nature gewoon niet zo geschikt voor vioolspel.
Misschien ligt het eraan dat vrouwelijke filosofen hun
denkkracht vaak op hun achterstand hebben gericht.
Boeten, omdat het kon en moest.
Maar vrouwen zijn geen benadeelde zielepietjes meer.
Het idee dat vrouwen ook kunnen denken is vrijwel
geaccepteerd. De weg lijkt vrij om opgenomen te
worden in de eregalerij. Niets weerhoudt me ervan een
gewichtige klassieker te schrijven. Behalve een gebrek
aan talent misschien. En het beschamende bestaan van
mijn bachelorscriptie. yyy Emma Curvers
promoties
dinsdag 26/06
10.00 uur: Michael Marlatt – Neurobiologie
Activity- and Pharmacology-Dependent Modulation of
Adult Neurogenesis in Relation to Alzheimer’s Disease
(Agnietenkapel)
12.00 uur: Rosa van Santen –
Communicatiewetenschap
Popularization & Personalization. A Historical and Cultural
Analysis of 50 Years of Dutch Political Television Journalism
(Agnietenkapel)
14.00 uur: Marleen Gillebaart – Psychologie
Sexual Practices, and HIV/Aids in Dhaka, Bangladesh
(Aula)
14.00 uur: Yorike Hartman – Biologie
Genomic Regions Under Selection in Crop-Wild Hybrids of
Lettuce Implications for Crop Breeding and Environmental
Risk Assessment (Agnietenkapel)
donderdag 28/06
10.00 uur: Anders van Thuijl – Geneeskunde
Exploring Immunological Mechanism in Cow’s Milk Allergy
(Agnietenkapel)
Something Old, Something New. When People Favor Novelty
Over Familiarity and How Novelty Affects Creative Processes
(Agnietenkapel)
12.00 uur: Ahmed Ahmed – Geneeskunde
woensdag 27/06
14.00 uur: Arianne Lim – Geneeskunde
10.00 uur: Matthijs Koot – Informatica
Measuring and Predicting Anonymity (Agnietenkapel)
11.00 uur: Irwan Hidayana - Antropologie
Molecular Approaches in the Detection and Characterization of Leptospira (Agnietenkapel)
Progesterone for the Prevention of Preterm Birth (Agnietenkapel)
16.00 uur: Nicole Ruckstuhl – Natuurkunde
Muon Signatures in Atlas (Agnietenkapel)
Life and Death with HIV/Aids: Life Stories from Karawang,
West Java (Aula)
vrijdag 29/06
12.00 uur: Fabiana Da Silva Alves –
Geneeskunde
10.00 uur: Eline Kattenberg – Geneeskunde
Challenges of Brain. Imaging in Psychiatry. Understanding
Brain Structure and Function in Schizophrenia
(Agnietenkapel)
13.00 uur: Saikh Imtiaz – Antropologie
Diagnosis of Malaria in Pregnancy. Evaluation, New Developments and Implications (Agnietenkapel)
11.00 uur: Teodora Radonic – Geneeskunde
Novel Diagnostic and Therapeutic Targets in Marfan Syndrome (Aula)
Young Men in a Colourful City. Masculinity, Young Men’s
12.00 uur: Annemarie Engström – Geneeskunde
Percutaneous Mechanical Circulatory Support for
Treatment and Prevention of Hemodynamic Instability
(Agnietenkapel)
13.00 uur: Iris Kolder – Geneeskunde
Genetic Modifiers in Familial Cardiac Rhythm Disorders
(Aula)
14.00 uur: Geert Buijze – Geneeskunde
Scaphoid fractures. Anatomy, Diagnosis and Treatment
(Agnietenkapel)
16.00 uur: Ronald Ulbricht – Scheikunde
Charge Carriers in Semiconductors: Loose, Confined,
Trapped (Agnietenkapel)
oraties
woensdag 27/06
Dhr. prof. dr. Jan Nijman, hoogleraar Urban
Studies
Urban Perspectives of the World (Aula)
vrijdag 29/06
16.00 uur: mw. dr. Yvonne Donders, hoogleraar
International Human Rights & Cultural Diversity
Mensenrechten: Oog voor culturele diversiteit (Aula)
Voor uitgebreide informatie zie www.uva.nl/agenda.
brief
Leeg
‘En mag ik dan nu op het podium mijn begeleider van ACE, Alex!’
Onder applaus loop ik naar het podium, onder
mijn arm een stapeltje Foliapakketjes inclusief
de ACE/ondernemerschapsspecial. Maar dan...
In mijn linkerooghoek de blije glimlach van de
studente met naast haar haar vriend, ouders en
schoonouders en grootouders, waarvan opa zijn
hoornen leesbril nog even oppoetst. In mijn
rechterooghoek lees ik de grote koptekst op de
roze Folia: ‘Orale sex’. In een flits scheur ik de
pakketjes open en smijt de Folia’s aan de kant.
Wat een verschutting!
Als ik even later achter de coulissen sta, bel ik
snel naar ons kantoor waar onze stagiaire bezig
is met het versturen van de Foliapakketjes naar
onze, veelal, zakelijke relaties. Gelukkig zijn de
meeste enveloppen nog niet dichtgeplakt.
De met zo veel energie, zweetdruppels en vooral
ook geld gemaakte special in samenhang gebracht met ‘Orale sex’. Wat een trieste zaak. Hoe
vertel ik het mijn kleinkind...
Naschrift
Per abuis is in het artikel ‘Ik hack, dus ik ben’ in
Folia Magazine 33 onvermeld gebleven dat de naam
van student Bas Stevens is gefingeerd.
Een cabaretier kan van een traan humor maken,
maar ik voel me ongelooflijk leeg. yyy
De redactie verwelkomt ingezonden brieven en
opiniestukken. We behouden ons het recht voor
deze zo nodig in te korten. Vermeld altijd uw naam
Alex van Heeswijk,
coach bij de minor ondernemerschap
en relatie tot de UvA/HvA; anonieme reacties worden
niet geplaatst. Mail naar [email protected].
FoliaMagazine
23
Eigen campus
voor AUC
Nog een paar weken, dan verhuist het Amsterdam University
College naar de nieuwe locatie op het Science Park. De circa
zeshonderd studenten van het instituut woonden al sinds 2008
op het terrein in de Watergraafsmeer, maar het onderwijs
vond vooralsnog plaats in de Plantagebuurt. Vanaf 1 september is er eindelijk sprake van een echte AUC-campus. yyy tekst Clara van de Wiel / foto’s Fred van Diem
24
FoliaMagazine
Hal 2e verdieping
Een grote vide vormt het hart van het gebouw,
waardoor er zicht is op alle vier de verdiepingen.
Ruimtes als het restaurant, de common room en
de studiezaal zijn twee etages hoog. Grote ramen
bieden vanuit deze ruimtes uitzicht op de omgeving.
Einsteinzaal
Opvallend aan het nieuwe gebouw, dat ongeveer
5800 vierkante meter beslaat, zijn vooral de vier
dakkappen met wisselende hellingen. Het gehele dak
is bedekt met gras, dat niet alleen voor extra isolatie
moet zorgen, maar ook de waterafvoer stimuleert.
Dijkgraafzaal
Volgens AUC-decaan Marijk van der Wende wordt
dit ‘de meest representatieve’ grote collegezaal.
Ook zal deze zaal worden gebruikt voor seminars
met externe gasten. Robbert Dijkgraaf is een van de
medeoprichters van het AUC.
FoliaMagazine
25
lezingenladder
het cultureel
studentencentrum
van de
UvA & HvA
CREA RoeterSeiland
Adres: Nieuwe Achtergracht 170
Voor een ieder die geïnteresseerd is in lezingen en debatten is er de Folia Magazine-lezingenladder. Wij
streven ernaar hierin de meest interessante lezingen en debatten in Amsterdam op één plek te verzamelen.
Over kunst- en cultuuronderwijs
Spui 25 WO 20/06, 17.00 uur
KNAW-tweegesprek tussen Barbara Visser,
beeldend kunstenaar, en Kitty Zijlmans, kunsthistoricus, over hoe je kunst moet onderwijzen
aan de jeugd; op scholen, maar ook daarbuiten.
Failed Futures
WSC Summit Convention
Pakhuis de Zwijger Vanaf MA 25/06
10.00 uur
Aflevering van de serie Failed Architecture,
over het belang en de impact van visionaire
architectuur. Wat kunnen we leren van Utopia?
Tweedaagse serie lezingen en workshops over
stedelijke ontwikkeling en het World Smart
Capital Initiative, een plan om wereldwijd succesvolle stadsontwikkelingen te ontdekken en
delen. Aanmelden via www.worldsmartcapital.
net/invitation_guest.
Urban Art in een Metrolab
Voetbal & oorlog
Pakhuis de Zwijger
WO 20/06, 20.00 uur
Pakhuis de Zwijger DI 26/06, 19.30 uur
Trouw Amsterdam
WO 20/06, 20.00 uur
Wat kan kunst doen in de stad? Mooi maken?
Veranderen? De stad helpen begrijpen? Dat
begrijpen van de stad is het onderwerp van
een brainstorm in het kader van MetroLab
Amsterdam.
Sywerts idee voor Nederland
De Balie DO 21/06, 19.15 uur
Volgens G500-voorman Sywert van Lienden is
ons systeem van representatieve democratie toe
aan vernieuwing. We moeten op weg naar een
nieuwe relatie tussen burger en politiek bestuur.
Het lichaam als verlokking
van de ziel
Tattoo Museum DO 21/06, 20.00 uur
Reimar Schefold, emeritus hoogleraar culturele
antropologie van Indonesië, over zijn verblijf
van twee jaar (1967-1969) bij de Sakuddei, een
geïsoleerde stam op de Mentawai-eilanden.
SLAA| Ach, ich bin ja so geil
Oranjerie Hortus Botanicus VR 22/06,
18.00 uur
Rudy Kousbroek schreef het essay ‘De troost
der pornografie’ in 1984. Literair tijdschrift
Tirade neemt de fakkel nu over en liet twin-
26
tig schrijvers zich buigen over Kousbroeks
­opvattingen over pornografie. Deze avond
een selectie.
FoliaMagazine
Avond over onafhankelijke journalistiek,
voetbal en fotografie met o.a. Chris Keulemans,
Arthur Huizinga en Frank Westerman.
Is geloven redelijk?
Felix Meritis DI 26/06, 20.00 uur
Universiteitshoogleraar van de UU Herman
Philipse verkondigt dat het geloof in God als
een ‘epistemische zonde’ kan worden bestempeld. Filosoof Emanuel Rutten zal tegen Philipses standpunt ingaan.
Bereikbaar via de Sarphatistraat en de
Plantage Muidergracht
danS
vr 22 en za 23 / 19.00 en 21 uur (za)
Moving Into Focus XVI
CREA Choreografieproject
Moving Into Focus is het choreografieproject van
CREA. Verschillende dansen in verschillende stijlen worden achter elkaar opgevoerd. Choreografen: Thomas Hissink Muller, Brechtje Haverkate,
Christopher de Gast, Suzanne Faber, Pascale de la
Fuente en Céline Procureur. Plaats: CREA Theater.
Toegang: E 8,- / studenten E 5,-. Reserveren: 020
525 1400.
muziek
zo 24 / 14.00 uur
CREA Popquiz
Test jouw tot nog toe nutteloze muziekkennis bij
deze ultieme uitkateractiviteit! Deelname is leuker
dan winnen, maar voor de winnaars zijn er desalniettemin fijne prijzen te verdienen. Plaats: CREA Café.
Inschrijfkosten: E 2,50 per persoon. Inschrijven:
[email protected]
klaSSIek
zo 24 / 15.15 uur
Slotconcert – SKA
Programma: a capellawerken van onder meer
Brahms, Sweelinck, Manneke en Reinberger. Onder
leiding van Servaas Schreuders. Plaats: Singelkerk
Arnon Grunberg ontmoet...
Micha Wertheim
(Singel 452). Toegang: studenten E 5,-, anderen E
De Balie DI 26/06, 20.00 uur
klaSSIEK
Schrijver Arnon Grunberg interviewt cabaretier Micha Wertheim. Of is het andersom?
Ignite Amsterdam 19
Mediamatic Bank DI 26/06, 20.30 uur
Twaalf presentaties van vijf minuten, met dit
keer indoor-wolken, outdoor-onderdak, een
heleboel design en een klein beetje poëzie.
10,-. Reserveren: niet mogelijk.
wo 27 en vr 29 / 20.15 uur
CREA Orkest o.l.v. Bas Pollard
Programma: Gustav Mahler - Vierde symfonie; Maurice Ravel – Shéhérazade. Plaats: 27 juni in de Dominicuskerk (Spuistraat 12, Amsterdam) en 29 juni
in het Muziekgebouw aan ’t IJ (Piet Heinkade 1).
Toegang: Dominicuskerk: E 14 / E 10. Verkoop aan
de deur, drie kwartier voor aanvang concert. Muziekgebouw: E 18 / E 14,50. Verkoop aan de kassa
U organiseert een lezing of debat en wilt daarmee
van het Muziekgebouw aan ‘t IJ en via www.mu-
graag op deze pagina staan? Stuur tijdig een mailtje
ziekgebouw.nl. Reserveren: niet mogelijk.
naar [email protected] onder vermelding van ‘Aanmelding lezingenladder’.
WWW.CREA.UVA.NL
overigens
In deze rubriek reflecteren wetenschappers op een actuele stelling.
Het onder toezicht stellen van kinderen met overgewicht
gaat te ver, levensstijl is een privézaak.
Annemarie Mol
hoogleraar antropologie
van het lichaam
Carsten de Dreu
hoogleraar arbeids- en
organisatiepsychologie
Jeroen Kluck
lector water
in en om de stad
Annemarie Mol
‘Oneens. Kinderen veel te veel te eten geven, is
geen “levensstijl”, net zo min als dat kinderen
slaan of vernederen een “levensstijl” is. Die term
suggereert een eigen, persoonlijke smaak. Maar
als ouders slecht voor hun kinderen zorgen,
gaat ons dat collectief aan. Dat betekent niet dat
ik plotseling vind dat alle erg dikke kinderen
uit huis geplaatst moeten worden. Niet nooit,
evenmin altijd. Dit soort kwesties past niet
in algemene regels of protocollen, maar zijn
altijd specifiek.
Voor een goede hulpverlener is ernstig overgewicht een symptoom. Er is iets mis. De vraag
rijst dan wat er eventueel nog meer mis is. En
vervolgens gaat het erom hulp te bieden. In
Nederland is dat in eerste instantie hulp aan de
ouders, hulp bij het opvoeden, zodat de kinderen thuis kunnen blijven wonen. Maar soms zijn
ouders al te gewelddadig of te machteloos – of
allebei. Dan kan het verstandig zijn om kinderen onder toezicht te stellen. Dan krijgen tenminste de kinderen hulp en bestaat de kans dat
ze met goede zorg alsnog op kunnen bloeien.’ Jeroen Kluck
‘Oneens. Je moet kinderen beschermen tegen
een slechte behandeling door hun ouders en
daarbij zijn fikse maatregelen geoorloofd. Overgewicht bij jonge kinderen brengt voor de rest
van hun leven gezondheidsrisico’s met zich mee.
Als de kinderen ouder zijn, dan ligt de verantwoordelijkheid voor hun eetgewoonten niet
meer volledig bij de ouders, dus voor pubers
vind ik het weer een ander verhaal. Maar kleine
kinderen moeten worden beschermd, daar is
geen discussie over mogelijk.
Je moet natuurlijk wel eerst proberen andere
maatregelen te nemen om ouders te helpen
een gezondere levensstijl aan te nemen. Maar
ondertoezichtstelling is een effectief laatste
redmiddel. De kinderen zullen snel afvallen als
hun eetpatroon wordt bepaald door een voogd.
En voor ouders is het een goede stok achter de
deur. Die zullen het opvatten als signaal om
de gezondheid van hun kind serieus te nemen
en hun levensstijl aan te passen. En als dat niet
lukt, dan is zo’n kind sowieso beter af onder
toezicht van een voogd.’
Carsten de Dreu
‘In ben het met de stelling eens, de overheid
moet zich in principe niet bemoeien met de
privésfeer. Maar er is een grens. Als er strafbare feiten worden gepleegd, moet er worden
ingegrepen. Als het overgewicht zo erg is dat er
wordt gevreesd voor de gezondheid van het kind,
dan kan ik me voorstellen dat ondertoezichtstelling een oplossing is. Dat betekent natuurlijk niet
dat alle kinderen met zwaar overgewicht uit huis
geplaatst moeten worden.
Je kunt het vergelijken met huiselijk geweld. We
sluiten ook niet alle mannen op die hun vrouw
slaan, maar maken daarin de afweging of er
andere, minder ingrijpende oplossingen zijn.
Zowel bij huiselijk geweld als bij het overvoeden van een kind is er sprake van een scheve
machtsverhouding. Dan moet je de minder
machtige in bescherming nemen. In het geval
van een ongezonde levensstijl en eetpatroon
probeer je het eerst met voedingsadvies of een
sportprogramma. Uit huis plaatsen doe je alleen in uiterste nood. yyy Marieke Buijs
FoliaMagazine
27
Activisme zonder
spandoeken
Opleidingen binnen de geesteswetenschappen worden met opheffing bedreigd omdat ze
economisch niet rendabel zijn. De eerste PopUpUniversity protesteert tegen deze kaalslag.
Maar niet door op de barricaden te gaan staan. ‘Die veranderingen komen toch wel. Wij willen
proberen daar een positieve draai aan te geven.’ tekst Gijs van der Sanden / illustraties Marc Kolle
Vandaag vindt hier de eerste PopUpUniversity
plaats, een initiatief van de aan de Universiteit
Utrecht verbonden onderzoekers Iris van der
Tuin en Rosi Braidotti. Het idee is simpel. Er
worden drie rondes gehouden van minilezingen
door docenten uit de geesteswetenschappen
en de culturele sector. Bezoekers krijgen na
de eerste ronde hun bachelor-, na de tweede
ronde hun master- en na de derde ronde hun
doctorstitel – een parodie op het instant-univer-
O
p de stoep voor culturele stichting
Castrum Peregrini aan de Herengracht staan organisatoren Anaïs
van Ertvelde (24, genderstudies,
Universiteit Utrecht) en Dennis Kerckhoffs
(23, genderstudies, Universiteit Utrecht). Een
beetje gespannen zijn ze wel. Een kwartier voor
aanvang, en op de verslaggever na is er nog geen
publiek. En dan speelt het Nederlands elftal vanavond ook nog eens tegen aartsrivaal Duitsland.
‘Maar dat wisten we een paar maanden geleden
nog niet.’
28
FoliaMagazine
‘Alsof de maatschappij
niet op ons zit te wachten’
siteitsmodel, zo is te lezen in de aankondiging.
De diploma’s krijgen de bezoekers trouwens per
mail. Voor papier was er geen geld.
Op zoek naar inhoud
De kwestie die vandaag centraal staat is: hoe
kunnen de geesteswetenschappen zich op zo’n
manier verankeren dat de kwaliteit van het onderwijs gewaarborgd blijft? Een legitieme vraag,
want de geesteswetenschappen liggen onder
vuur. De UvA presenteerde onlangs een lijst met
studies die niet passen in het nieuwe profiel van
de universiteit, met daarop veel geesteswetenschappelijke opleidingen. Zie ook het artikel in
Folia Magazine 34 (13 juni).
Maar niet alleen op de UvA is er onrust. In heel
Nederland zien de geesteswetenschappen zich
geconfronteerd met zware maatregelen en met
opheffing bedreigde opleidingen. De algemene
gedachte daarachter: geesteswetenschappen
hebben geen economisch nut. En in tijden van
crisis betaalt onderzoek zich bij voorkeur zo snel
mogelijk uit in euro’s, zo predikt het kabinet.
Toch is het vandaag nadrukkelijk niet de bedoeling om te demonsteren. Althans, niet in de
klassieke zin van het woord. Organisator Van
Ertvelde: ‘In plaats van met spandoeken de
straat op te gaan, hopen we vandaag de inhoud
op te zoeken. Hoe hard we ook roepen, die
veranderingen komen er toch wel. Wij willen
proberen daar een positieve draai aan te geven.’
Academisch activisme, noemt de PopUpUniversity dat. De sprekers – waaronder hoogleraar
ideeëngeschiedenis Siep Stuurman, hoogleraar
culturele economie Arjo Klamer en hoogleraar
kunst, cultuur & diversiteit Rosemarie Buikema
– zijn vrijgelaten in de thema’s die zij in hun
lezingen aansnijden. ‘Voor ons is het dus ook
afwachten,’ zegt Kerckhoffs.
Minderwaardig vakgebied
Een halfuur later zitten er toch nog zo’n twintig
mensen in de zaal. Een van hen is masterstudente kunstwetenschappen Anne de Loos (23).
Zij zegt dat ze het ‘stressvol’ vindt om te studeren, nu de politiek – maar ook het College van
Bestuur van de UvA – zo de nadruk legt op de
economische waarde van studies. ‘Ik krijg steeds
meer het gevoel dat mijn vakgebied als minderwaardig wordt beschouwd. Alsof de maatschappij niet op ons zit te wachten. Soms zit ik thuis
te studeren en dan denk ik: waarom doe ik dit
eigenlijk? Van initiatieven als de PopUpUniversity krijg ik weer energie.’ Haar studiegenoot
Susanne Knip (24) valt haar bij. ‘Ik denk dat de
waarde van onze studies in economische taal
niet is uit te leggen. Maar we krijgen de tijd ook
niet om op zoek te gaan naar wat die waarde
dan wél is.’
Volgens Thijs Kleinpaste – student geschiedenis
aan de UvA, raadslid voor D66 in Amsterdam
toekomst van de geesteswetenschappen, waar
het toch om eerste instantie om te doen was,
komt het vandaag niet.
en de eerste spreker van deze middag – heeft de
invloedrijke Amerikaanse intellectueel Martha
Nussbaum het antwoord: de geesteswetenschappen helpen ons volgens haar om ons in te leven
in anderen. In Nussbaums visie is dat essentieel
voor de democratie. En ook niet onbelangrijk:
geesteswetenschappen maken het leven volgens
haar de moeite waard. Zie ook pagina 35 voor
een interview met Nussbaum.
De andere sprekers gaan niet in op het voortbestaan of herdefiniëren van de geesteswetenschappen, maar vertellen over hun eigen
Er wordt gedronken,
maar toch vooral koffie
en thee
Het publiek lijkt zich er niet aan te storen. Er
ontstaan discussies over de lezingen, er worden
vragen gesteld. En er wordt gedronken, maar
toch vooral koffie en thee. Het drankgelag is
vandaag voorbehouden aan de oranjesupporters, die in steeds groteren getale over de
Herengracht komen gelopen.
Ook de organisatie is tevreden. ‘Het was afwachten hoe het zou uitpakken, maar ik vind
het een leerzame en gezellige dag,’ zegt Kerckhoffs. De kwestie van de geesteswetenschappen
komt volgens hem wel degelijk aan bod, maar
dan vooral op een impliciete manier. ‘In het
betoog over arm en rijk bijvoorbeeld, waarin
Arjo Klamer stelt dat alles in het leven wordt
gereduceerd tot geld. Alsof de waarde van iets,
een opleiding bijvoorbeeld, alleen maar in euro’s
is uit te drukken. Ik denk dat er vandaag zonder
meer bewustwording is gecreëerd.’ yyy
vakgebied. Het verschil tussen rijk en arm komt
aan bod (‘Wat is rijkdom eigenlijk?’). Waarom
kunstenaars de kans zouden moet krijgen een
PhD te doen (‘Ook de intellectuele kant van
het kunstenaarschap verdient aandacht’). En
zelfs de vraag of wij mensen langzaam maar
zeker in cyborgs aan het veranderen zijn, wordt
beantwoord (‘Nee, maar we verhouden ons wel
steeds intiemer tot technologie’). Amusant en
leerzaam. Maar van een werkelijk debat over de
FoliaMagazine
29
Boekenwijsheid
Lang leve Google Scholar, Web of Knowledge en Wikipedia! Je struint rond op internet en
hebt de artikelen voor een paper voor het uitzoeken. Een zegen voor studenten en de wetenschap. Maar volgens bibliofiel Simon Dikker Hupkes leidt de digitalisering van bronnen juist
tot verschraling. ‘In de bibliotheek vind je ook dingen die je niet zoekt.’ tekst Marieke Buijs / foto Bram Belloni
‘S
tudiegenoten vinden mij ouderwets en een scepticus, maar ik
wil tegenwicht bieden aan al dat
gejubel over internet.’ Simon Dikker Hupkes (25) is geen doorsneestudent. Hij
doet twee masters – Book and Digital Media
Studies in Leiden en politicologie aan de UvA
– en weet die ook nog te combineren met een
baan bij een uitgeverij. Ook opmerkelijk: hij
is onvindbaar op Facebook en gedurende het
hele gesprek komt zijn telefoon niet één keer
tevoorschijn. ‘Het is belangrijk om af en toe te
disconnecten, even geen afleiding. Dan heb je
ruimte om echt na te denken.’
Dikker Hupkes schreef zijn masterscriptie over
de invloed van digitalisering op de sociale en
geesteswetenschappen. Hij ziet met lede ogen
aan hoe boekenkasten verdwijnen uit de universiteitsbibliotheek, om plaats te maken voor
steeds meer computerzalen. Volgens Dikker
Hupkes leidt dat tot verdrukking van oude kennis, verlies van leesvaardigheid en het uitsluiten
van toevallige vondsten die onderzoek verrijken.
‘Op internet vind je wat je zoekt. In de bibliotheek vind je ook dingen die je niet zoekt. In de
wetenschap is die serendipiteit heel belangrijk.’
Waarom maak je je zo druk over de opmars van het internet?
‘Ik wil een tegengeluid laten horen. Mensen
doen er laconiek over, maar we kunnen de ge-
30
FoliaMagazine
volgen van digitalisering en het verdwijnen van
print helemaal nog niet overzien. Je denkt, wat
maakt het uit of ik het nieuws tot me krijg via tv,
krant of internet, als ik maar op de hoogte ben.
Maar dat is een misvatting. Zoals de Canadese
hoogleraar Marshall McLuhan zei: “the medium
is the message”. Kijk naar de uitvinding van het
Griekse alfabet, die had enorme invloed op de
maatschappij. Tot die tijd werd alle informatie
mondeling gedeeld, bijvoorbeeld via verhalen. Met de uitvinding van het alfabet kon
‘Het is belangrijk om af
en toe te disconnecten’
men informatie voor het eerst vastleggen. Dat
maakte het mogelijk afstand te nemen, dingen
te herlezen, op elkaar te reageren en te reflecteren. Dat bracht ruimte voor abstractie, zo is de
filosofie ontstaan.
Dat proces duurde zo’n tweehonderd jaar en
heeft nog steeds zijn weerslag op de maatschappij. Het wereldwijde web bestaat nog maar
twintig jaar, web 2.0 zo’n acht jaar. We moeten
bescheidener zijn. We hebben nog geen idee wat
de gevolgen zijn.’
Jij keek specifiek naar digitalisering in de
wetenschap. Hoe zag je onderzoek eruit?
‘Ik heb vooral veel boeken gelezen en ideeën
van filosofen en wetenschappers aan elkaar gekoppeld. En ik heb een onderzoek gedaan naar
het gebruik van bronnen door promovendi,
vooral bij politicologie aan de UvA. Daaruit
bleek dat negentig procent van de promovendi
Google Scholar als startpunt gebruikt bij het
zoeken van wetenschappelijke informatie.’
En wat zijn dan de gevolgen van die digitalisering voor de wetenschap?
‘Digitalisering heeft er samen met de toegenomen publicatiedruk voor gezorgd dat het wetenschappelijk artikel het boek verdringt. Artikelen
zijn vaker opgenomen in databases en makkelijk in citatiestatistiekjes te vangen. Bovendien
is het schrijven van een artikel veel minder
arbeidsintensief dan het schrijven van een boek.
Nu is het artikel de norm. Vooral bij de sociale
en geesteswetenschappen is dat problematisch.
Bij exacte wetenschappen volstaan tabellen met
toelichting, maar bij alfa- en gammaonderzoek
is de argumentatielijn veel belangrijker. Artikelen zijn zevenduizend woorden en volgen een
vaste opbouw, dat creëert eenheidsworst. Er zijn
zelfs tijdschriften die standaardzinsconstructies
suggereren, zodat de wetenschapper geen enkele
creativiteit aan de dag hoeft te leggen. In een
boek van honderdduizend woorden heeft een
wetenschapper de ruimte om een originele gedachtegang uiteen te zetten. Zo kan hij de lezer
echt een andere kijk op de werkelijkheid bieden.’
Maar voor het schrijven van een paper
is het toch erg handig dat je zo veel
wetenschappelijke informatie binnen
handbereik hebt?
‘Tja. Positivo’s noemen mij inderdaad een
scepticus en zeggen dat er meer gelezen wordt
dan ooit. Maar mijn punt is, door digitalisering
wordt er anders met tekst omgegaan. Voor
lezen van het scherm heb ik een term geïntroduceerd, “double-F reading”. De eerste F staat
voor “ctrl f ”, dat studenten gebruiken om in een
artikel even de relevante term op te zoeken. En
de tweede F staat voor F shaped reading, die
F-vorm beschrijft het patroon van de oogbeweging van mensen die van het scherm af lezen.
Die lezen de eerste regel, scannen naar beneden,
lezen nog even de eerste regel van de tweede alinea en scannen dan verder door naar beneden.
Artikelen lezen vanaf het scherm is vluchtig, net
genoeg voor een citaat in een paper, maar er is
geen aandacht, het beklijft niet. De inhoud moet
altijd concurreren met banners en met de “alttab” naar Facebook of je inbox.’
Simon Dikker Hupkes
Aan de andere kant hebben wetenschappers dankzij digitalisering toegang
tot heel veel onderzoeksgegevens, dat
stimuleert de wetenschap toch juist?
‘Op zich is dat inderdaad grote winst, ik ben natuurlijk niet tegen het internet, dat zou onzinnig
zijn. Maar helaas leidt een grotere beschikbaarheid van artikelen tot minder diversiteit in het
gebruik ervan. Wetenschappers lezen allemaal
dezelfde publicaties. Zoekmachines geven
suggesties bij een zoekactie, maar daar zitten
algoritmen achter. Die suggesties zijn gebaseerd op het collectieve geheugen van eerdere
zoekacties van jezelf en andere wetenschappers.
Er ontstaat dus een confirmation bias omdat
iedereen dezelfde links aanklikt en dezelfde
artikelen gebruikt. Zo beland je in een vicieuze
cirkel, waarbij sommige artikelen superklas-
siekers worden en ander onderzoek volledig
raakt ondergesneeuwd.
Wanneer je in de bieb een boek opzoekt zie
je daarnaast een boek over een gerelateerd
onderwerp staan dat ook wel eens relevant zou
kunnen zijn. Dat toeval is belangrijk voor de
wetenschap, want dat leidt tot nieuwe inzichten.’
Hoe moet de wetenschapper die confirmation bias voorkomen?
‘Je kunt meer gebruikmaken van de geavanceerde zoekopties. Bij sommige zoekmachines
kun je de filter uitschakelen. Of je kunt eens
doorscrollen naar pagina veertien van de
zoekresultaten om te kijken wat daar te halen
is. En je moet jezelf dwingen af en toe eens
naar de bieb te gaan om het toeval de kans
te geven.’
Hoe zouden universiteiten daarmee om
moeten gaan?
‘Die moeten vooral niet meegaan in deze trend.
Docenten moeten bijvoorbeeld niet een Facebookgroepje aanmaken voor hun werkgroep,
en studenten verplichten om ook af en toe eens
een boek te lezen. Stel bijvoorbeeld als eis bij
papers dat er ten minste één of twee boeken
worden gelezen. Anders is de strijd niet meer te
winnen. Als er straks een generatie studenten
afstudeert die nooit een wetenschappelijk boek
heeft gelezen, dan gaan ze dat in hun verdere
(wetenschappelijke) carrière ook niet doen. Zo
gaat een schat aan kennis en ideeën verloren.
Misschien komt hier mijn conservatieve inborst
ook wel een beetje naar voren. Ik ben bibliofiel,
het gaat me aan het hart dat het slecht gaat met
het boek. Het papieren boek is niet te overtreffen in zijn eenvoud. Je kunt het tien jaar in de
kast laten staan en het daarna weer lezen, je
hebt alleen wat licht nodig.’ yyy
FoliaMagazine
31
Een omnivoor op
mediagebied
Deze week in Folia maakt kennis: mediakenner, ouddomeinvoorzitter van het Domein Media, Creatie &
Informatie en netwerker pur sang, Peter van Gorsel.
tekst Dirk Wolthekker / foto Danny Schwarz
Een tijdje geleden zei een vriendin van Avrobestuurslid Mirjam Nouwen tegen haar: ‘Goh
Mirjam, ik hoorde dat jij Peter van Gorsel kent.
Dat jij die kent zeg.’ Waarop Nouwen verbaasd
antwoordde: ‘Maar dat jij hem kent.’ Daarop
reageerde de vriendin droogjes: ‘Natuurlijk ken
ik Peter van Gorsel, wie niet. Iedereen kent Peter
van Gorsel.’ Deze kleine anekdote is typerend
voor Van Gorsel; een netwerker pur sang.
‘Iemand die het niet kan laten overal achteraan
te gaan en daarom iedereen kent,’ zegt Nouwen.
Peter van Gorsel is typisch zo iemand uit de
Linkedin-categorie ‘500+ connections’: mensen
die binnen en vaak ook buiten hun vak iedereen
kennen en door iedereen worden gekend.
Wie het internetprofiel van Peter Charles van
Gorsel (Rotterdam, 1948) bekijkt, snapt direct
hoe hij aan zo veel connecties komt. Oké, hij
is weliswaar 64 jaar oud, maar toch, zelfs als
je zijn leeftijd in aanmerking neemt heeft hij
een imposante hoeveelheid banen en baantjes
gehad. Tegenwoordig is hij directeur van House
of Denim, maar hij is ook nog mentor van The
Founder Institute, oprichter en eigenaar van
Serendip media, bestuurslid van de Avro en lid
32
FoliaMagazine
van de adviesraad van CJP. En dan hebben we
het nog niet eens gehad over wat hij allemaal
was en deed in een ver en nabij verleden: van
boekverkoper tot toezichthouder tot domeinvoorzitter bij het Domein Media, Creatie &
Informatie. In maart dit jaar hing hij zijn HvA/
UvA-pet aan de wilgen.
‘Een onorthodox denker, creatief, en ondanks
zijn leeftijd nog steeds jong van geest,’ zegt Rob
‘Voor de politiek zou
hij nooit geschikt zijn’
Neutelings, eveneens Avro-bestuurslid. ‘Van
Gorsel zou ik “een omnivoor op mediagebied”
willen noemen. Hij volgt alles wat op dat gebied
gebeurt en weet dat met grote zendingsdrang
aan anderen uit te leggen om vervolgens met
een tomeloze energie en inzet de vertaalslag te
maken naar de organisatie. Hij weet feilloos aan
te geven hoe een vereniging als de Avro in moet
spelen op nieuwe ontwikkelingen in de media.
Dat doet hij met een stijl die soms scherpe
kantjes heeft. Laat ik het zo zeggen: Peter is niet
iemand die voor het compromis
gaat. Je moet van goeden huize komen om Peter te kunnen overtuigen
van je standpunt. Het is heel goed dat
er zo iemand in het bestuur zit, maar
je moet niet vijf Peter van Gorsels in je
bestuur hebben.’
‘Dat kan ik me voorstellen. Vijf Peter van
Gorsels is te veel,’ zegt Gerard van Haarlem, domeinvoorzitter van het Domein
Techniek en goede vriend van Van Gorsel.
‘Peter is een vrijdenker die zegt waar het op
staat. Voor de politiek zou hij nooit geschikt
zijn. Niet alleen omdat hij daarvoor de rust en
het geduld mist, maar hij is ook niet snel bereid
tot het sluiten van compromissen. Dat is niet
des Peters. Waar ik hem heel sterk in vind is het
razendsnel analyseren van situaties en op basis
daarvan met een plan te komen. U vraagt naar
minpuntjes? Die ken ik niet. Ik ben alleen maar
positief over hem. Het is heerlijk om Peter te
hebben als klankbord en sparringpartner.’
‘Peter weet mensen om zichzelf heen te
verzamelen die andere dingen weten dan hij,’
zegt Carla Hoekendijk van de opleiding Game
Folia maakt
kennis
Development van de HvA. ‘Daardoor weet hij op den duur zelf ook
weer meer. Een paar jaar geleden
kwam hij een keer naar mij toe met
het plan een advergame-opleiding
te starten. Als opleiding vond ik dat
te smal en ik nam hem mee naar een
Game Development-conferentie. Daar
kon hij weer iets nieuws bijleren. Peter wil
vooral geen platgetreden paden betreden.
Tien keer hetzelfde dingetje doen is niets voor
hem. Hij houdt van nieuwe dingen opzetten, reorganiseren en veranderingsmanagement. Hij is niet van de afdeling
behoud en beheer, maar van
de afdeling opstoten in de
vaart der volkeren: van
niets tot iets komen.
En als het zover
is, dan loopt Peter
weer door.’ yyy
Folia Radio zendt op 20 juni
een interview uit met Peter van
Gorsel. Het gesprek zal gaan over de
HvA en DMCI, zijn passie voor (nieuwe) media
en kunst en de Avro. Te beluisteren via Amsterdam FM, in de ether op 106.8 en op de kabel
op 103.3, tussen 16.00 en 17.00 uur. Vanaf de
volgende dag terug te luisteren via foliaweb.nl/
radio. De uitzending is op zatermiddag 15.00 uur
terug te zien op Salto TV. Daarna via salto.nl.
FoliaMagazine
33
Workshops voor weinig
Als je iets wilt doen naast je studie kun je een cursus bij Crea volgen, met allemaal andere
studenten. Dat kan heel gezellig zijn, maar soms wil je juist even uit die studentensfeer.
En Amsterdam heeft meer te bieden voor studentvriendelijke prijzen. Ga bijvoorbeeld
naaktmodeltekenen in cultuurcentrum Mezrab, of zwaai aan de trapezes in OT301.
tekst Floor Schrijvers / foto’s Danny Schwarz
Noord
Solid Ground Movement Spuistraat 239,, solidgroundmovement.nl
Wat? Hiphopdans
Kosten en tijden? De workshops zijn twee keer per week, op maandag
en vrijdag, van 18.30 tot 20.00 uur of van 20.00 tot 21.30 uur. Voor een
jaar betaal je € 250,-, maar je kunt ook per kwartaal betalen. Een proefles
is gratis. Wie ouder is dan 21 kan aansluiten bij de Solid Group op woensdagavond om 18.30 uur. Kosten: € 175,- per jaar.
Kun je er eten? Nu niet, na de verhuizing heeft Solid Ground Movement een eigen restaurant.
Solid Ground Movement (SGM) zit nu tijdelijk in de Spuistraat. In september verhuist het naar de Tolhuistuin in Noord. Adna Ghilazghi (29),
communicatiemedewerker en bij sommigen wellicht bekend als ‘Ome Ad’
van de kookfeesten, kan niet wachten: ‘Dan gaan we echt op in de reuring
van die plek.’ Bij SGM komen veel jongeren onder de 21, maar voor ouderen is er de Solid Group op woensdagavond. Van verschillende docenten
krijg je de basis mee van breakdance, house en poppin & lockin. Als je
goed bent kun je aansluiten bij een van de dansgroepen en voorstellingen
maken. Een paar dansers zijn op deze manier ontdekt en zitten nu bij
groepen als Don’t Hit Mama en het Nationaal Dans Theater. Wil je eerst
wat meer zien? Vanaf september toert SGM door het land en is onder
andere te zien in de Krakeling in Amsterdam.
oost
Nowhere Madurastraat 90, nowhere.nl
Wat? Onder andere breakdance, buikdansen, zingen, draaien, fotografie,
documentaire, graffiti
Kosten en tijden? € 15,- per workshopreeks. De workshops zijn
34
FoliaMagazine
maandag, dinsdag of donderdag, de meeste tussen 18.00 en 22.00 uur. Van
tevoren inschrijven.
Kun je er eten? Nee.
Het zijn niet de minsten die workshops geven in deze voormalige basisschool in Oost. ‘Zo waren er afgelopen seizoen studiosessies met rappers
Mr. Polska en Kleine Viezerik, waarbij deelnemers hun eigen tracks opnamen.’ Producer Thomas Nijhuis (30): ‘De workshops moeten prikkelen.
We vragen daarom altijd mensen die heel goed zijn in hun vakgebied.’
Toch kennen weinig studenten Nowhere. Dit kan komen doordat dat het
productiehuis vooral promotie maakt op scholen. Maar iedereen onder
de 26 jaar kan hier terecht. De meeste workshops duren tussen de drie en
tien sessies, maar er zijn ook workshops van één dag. Verder organiseert
Nowhere evenementen waar je je opgedane vaardigheden kunt laten zien,
zoals de Lyrical Nights. De gemiddelde leeftijd verschilt nogal per workshop: vooral zestien- tot achttienjarigen (hiphopdance) of juist twintigers
(foto- en filmworkshops). Aanraders zijn de workshop documentaire maken in samenwerking met Idfa en de workshop straatfotografie met Foam.
Mezrab Domselaerstraat 120, mezrab.nl
Wat? Naaktmodeltekenen
Kosten en tijden? € 5,- euro per avond. De workshop is maandagavond van 19.30 tot 22.00 uur. Je hoeft niet te reserveren.
Kun je er eten? Nee, er is alleen thee en bier.
Schrik niet als je voor de etalage met gebreide mutsen, vrolijke kussens en
Afrikaanse maskers staat. Dit is geen buurtcentrum waar ouden van dagen gezellig met elkaar komen punniken. Mezrab is een cultureel centrum
dat elke week story telling-avonden organiseert met verhalenvertellers die
je aandacht goed weten vast te houden. Daarnaast kun je hier terecht voor
naaktmodeltekenen. Het model is geregeld; zelf hoef je alleen papier en tekenmateriaal mee te nemen. Er is geen docent, maar je kunt iedereen om
advies vragen. Hier komt een echte dwarsdoorsnede van Oost: Rietveldstudenten, een paar mannen en vrouwen van in de veertig, een vrouw van
in de zestig. Blijven hangen na afloop is goed voor je zelfvertrouwen, want
dan bekijkt iedereen elkaars werk en worden er complimenten uitgewisseld. Tip als je wat wilt bijverdienen: ze zoeken nog modellen.
Solid Ground Movement
zuid-oost
No Limit Geldershoofd 80, nolimitzo.nl/www.swazoom.nl
Wat? Onder andere theater, modeontwerpen, T-shirts bedrukken, AfroCaribische percussie en Afrikaanse dans
Kosten en tijden? Tussen 16.00 en 22.00 uur, sommige beginnen om
16:00 uur, andere later. Alle workshops zijn gratis. Ze duren tien tot vijftien sessies. De workshops zijn snel vol, dus wees er op tijd bij.
Kun je er eten? Nee, maar om de hoek zit een winkelcentrum met een
friettent en een Surinaams en Chinees restaurant.
No Limit is een buurtcentrum waar verschillende organisaties workshops
programmeren en waar bands professionele begeleiding krijgen. Het
bestaat nu een jaar of vijf en is buiten Zuid-Oost onbekend, maar binnen
het stadsdeel kent iedereen het. Otmar Watson, programmeur: ‘Dat is
echt typisch voor de cultuur van Zuid-Oost: jongeren kennen ons via
mond-tot-mondreclame en social media zoals Facebook en Ping.’ Hier
komen vooral mensen uit de buurt en als grachtengordelstudent moet je
het dus niet erg vinden om op te vallen. De workshops zitten bijna altijd
vol, en dat is niet zo gek: ze zijn allemaal gratis. Als je in een band of een
dans- of theatergroep zit kun je je hier aanmelden voor gratis repetitieruimte. Bij ambitieuze groepen wordt er ook vaak een coach of regisseur
geregeld. Daar staat tegenover dat je verwacht wordt actief mee te doen
en aan het eind een presentatie voor publiek (lees: vrienden en familie)
te geven.
Nowhere - Bellydance
west
OT301 Overtoom 301, ot301.nl
Wat? Onder andere Japanse dans, moderne dans, Okido-yoga, acupressure, zelfverdediging, circus, sieraden maken
Kosten en tijden? De meeste workshops zijn € 12,- voor één sessie en
€ 40,- voor vier sessies. De tijden verschillen per workshop. Van tevoren
reserveren wordt aangeraden.
Kun je er eten? In restaurant De Peper kun je op dinsdag, donderdag,
vrijdag en zondag heel lekker vegetarisch eten. Voor drie gangen betaal je
tussen de € 8,- en € 10,-. Op maandag kunnen cursisten een simpele maaltijd krijgen voor maximaal € 4,-.
Mezrab
FoliaMagazine
35
Dit voormalige kraakpand is bij veel Amsterdammers bekend door de
feesten en restaurant De Peper. Maar je kunt er ook de meest uiteenlopende workshops volgen, georganiseerd door Movement Academy OT301.
Hier komen vooral alternatieve twintigers en dertigers op af. Omdat zowel
de docenten als de leerlingen uit verschillende landen komen wordt er
meestal Engels gesproken. Als je altijd al hebt willen vliegen of als kind in
het circus wilde werken, is de workshop aerial tissu (luchtacrobatiek) een
aanrader. Je begint met yogaoefeningen om op te warmen. Vervolgens leer
je een paar technieken aan de trapeze. Een streng, maar schattig meisje in
een rood acrobatenpak klimt in een lange, smalle doek die aan het plafond
hangt en voert daar sierlijke, acrobatische oefeningen uit. Voor je dit zelf
kunt ben je een aantal sessies en veel spierpijn verder, maar het is een stuk
spannender dan de sportschool.
Zaal 100 De Wittenstraat 100, zaal100.nl
Wat? Koken en improvisatie
Kosten en tijden? De kookworkshops zijn op dinsdag- of woensdagmiddag van 13.00 tot 17.00 uur met aansluitend de zelfbereide maaltijd.
Kosten zijn € 15,- tot € 20,- euro per sessie (vier sessies in totaal). De
jazzworkshop is donderdag van 20.00 tot 23.30 uur en kost € 5,- per keer.
De Brokkenfabriek is vier dinsdagen van 20.00 tot 22.30 uur en is voor
studenten € 20,-. Reserveer van tevoren voor de kookworkshop en de
Brokkenfabriek, voor de jazzworkshop is dat niet nodig.
Kun je er eten? In het restaurant van Zaal 100 kun je op maandag,
woensdag, donderdag en vrijdag voor € 8,- vegetarisch eten (drie gangen).
Op vrijdag krijg je er livemuziek bij.
Volgens de eigen site is Zaal 100 er voor ‘tenenkrommend amateurtheater,
merkwaardige concerten, bizarre dansvoorstellingen, dichtkunst van wisselende kwaliteit, exposities van Jan en Alleman, minicongressen, obscure
vergaderingen en andere geheimzinnige bijeenkomsten die moeilijk elders
een plek kunnen vinden’. En ja, er lopen inderdaad een paar dorpsgekken
rond. Maar laat je daar niet door afschrikken, want hier worden interessante workshops gegeven. Zo kun je een workshop koken met biologische
producten volgen bij Erik Wilschut, die al vijfentwintig jaar kok is voor
Zaal 100. Reserveren via www.vekologisch.nl. Wie wil leren improviseren
kan terecht bij de jazzworkshop Oktopedians. Voor gevorderden is er elk
jaar vanaf oktober tot en met maart de Brokkenfabriek. Je krijgt dan vier
masterclasses van een professionele muzikant. De muziekstijl hangt af
van degene die lesgeeft, kijk hiervoor op www.corrievanbinsbergen.com/
main/brokkenfabriek. yyy
36
FoliaMagazine
No Limit
Overtoom 301
Zaal 100 - Brokkenfabriek
op de tong
foto Danny Schwarz
bieren van Brouwerij ’t IJ zijn verkrijgbaar, net
als de Lamme Goedzak, Saison Dupon en het
Amerikaanse Gonzo Imperial Porter. Het is net
na half een dus we laten de dubbels en triples
voor wat ze zijn en beginnen met een shake van
de dag; vandaag met bosbessen. Die is prima,
net als de cappuccino. Hoewel mijn tafelgenoot
een grote carnivoor is, laat hij de clubsandwich
met verse kip van het spit aan zich voorbijgaan
en neemt hij de Spaanse baguette met oude
kaas. Een bijna volwaardige lunch en hetzelfde
geldt voor de tosti met mozzarella en gegrilde
groenten. Naast deze broodjes is er genoeg andere keus en ’s avonds is er een kleine kaart met
de eerder genoemde kip van het spit, biefstuk
en Franse frietjes met appelmoes. De inrichting
van de Biertuin is een interessante mengeling
tussen licht en industrieel en het personeel is
on-Amsterdams vriendelijk. Tot slot is het terras,
met zon tot ’s avonds laat, nog een aantrekkelijke
punt van deze nieuwe uitspanning. yyy Jim Jansen
De Biertuin
Linnaeustraat 29 (Oost)
S
tadsdeel Oost is booming door alle
restaurants, winkels en aanverwante
plekken die als paddenstoelen uit de
grond schieten. Sinds deze week heeft
Oost er een hotspot bij, waar waarschijnlijk ook
bewoners uit West en Noord een straatje voor
Dynamisch duo
De Biertuin wordt uitgebaat door Jason Berg
en Riad Farhat die langzaam Amsterdam-Oost
aan het veroveren zijn.
Op het Beukenplein bezitten ze Café Maxwell en ook bij restaurant
Quatfass (op de Ringdijk) en in Cafe Kuijper
staan ze achter de tap.
om fietsen. Maandag opende namelijk de Biertuin op de Linnaeusstraat zijn deuren en op dag
drie is het er – tussen de nog klussende bouwvakkers – goed druk. Zoals de naam verraadt
is speciaalbier de core business van deze nieuwe
uitspanning en de bierkaart liegt er niet om. Alle
Parasol
Bij slecht weer kan het
terras van de Biertuin
overdekt worden met
een enorme parasol
van Brouwerij ’t IJ. Een
unieke parasol waar er
slechts één – deze dus – van gemaakt is. De
reden? In alle cafés van Jason en Riad wordt
IJ-bier geschonken en volgens hen was dit
een leuke manier om daar de aandacht op
te vestigen.
Folia Magazine ontvangt graag je restaurant­recensie
en vergoedt tot € 50,-. Maximaal 270 woorden,
(suggesties voor de) kaders zijn welkom, maar niet
verplicht. Mail je recensie naar [email protected]. Stuur
je bon naar Folia Magazine, t.a.v. Stephanie Gude,
Prins Hendrikkade 189b, 1011 TD, Amsterdam.
Pitchers sterk
Behalve bier en eten
worden er in de Biertuin
ook pitchers sterke
drank verkocht. Voor
iets minder dan twee
tientjes heb je anderhalve liter wodka met cranberrysap of
Tanqueray gin met bitter lemon en tonic.
FoliaMagazine
37
prikbord HvA
38
ideëen voor deze rubriek: [email protected]
DMR Europahuis
DEM Summerschool
Het Jan Bommerhuis is van 23 juli tot en met 10 augustus gesloten. Medewerkers die toch gebruik willen
maken van een werkruimte kunnen in deze periode
terecht in het Europahuis in de James Wattstraat. Medewerkers moeten hiervoor een aparte afspraak maken
en duidelijk aangegeven wanneer ze het pand willen
betreden. Meer informatie over de contactpersoon vind je op het intranet
van het domein.
Het Amsterdam Center for Entrepreneurship (ACE)
organiseert van 2 tot en met 6 juli de 7e editie van de
Summerschool Ondernemerschap. In samenwerking
met de Rabobank wordt aan een groep van dertig
studentondernemers van HvA, VU, UvA en Inholland
uitgelegd hoe ze hun onderneming moeten opzetten
of verder uitbouwen. Onderwerpen als financiën, marketing, duurzaamheid en strategie passeren de revue. Studenten die in de eindfase van hun
bachelorstudie zitten en geïnteresseerd zijn, kunnen zich inschrijven op
www.aanmelder.nl/summerschool2012.
DBSV Coachlicentie
DT Snelkookpanweekend
Omdat het werkveld is veranderd zijn studenten aan de
Academie voor Lichamelijke Opvoeding (ALO) sinds
kort verplicht ook een trainerslicentie te halen. Ook
studenten sport, management & ondernemen (sm&o)
moeten voortaan een licentie halen in een sport naar
keuze. Dit is een grote verandering in het programma
van de opleiding. Waar voorheen altijd de nadruk lag op het vinden van
een baan als docent in het onderwijs, worden studenten nu ook opgeleid
om aan de slag te kunnen in andere functies binnen de sportbranche.
Medewerkers uit alle domeinen van de HvA en Hogeschool Inholland zijn uitgenodigd om in het weekend
van 23 en 24 juni deel te nemen aan een ‘snelkookprogramma’ in Studio HvA op het Kohnstammhof. Het
weekend moet resulteren in een aantal bedrijfsideeën
en bedrijven. Het weekend, vol workshops en gastsprekers, wordt afgesloten met een pitchronde voor een deskundige jury.
De winnaars kunnen gedurende zes maanden één dag per week besteden
aan het bedrijf. Meer informatie op www.snelkookpanweekend.nl.
DOO Aanmeldingen
DMCI Nikhef
Terwijl de hogescholen het aantal aanmeldingen voor
de lerarenopleidingen en pabo’s landelijk flink zien
dalen, ziet de HvA de vooraanmeldingen voor deze
studies komend jaar juist flink stijgen. Nog geen 9000
studenten hebben zich aangemeld voor een onderwijsopleiding in het hbo. Vorig jaar lag dat aantal nog boven de 10.000, een daling van ruim tien procent. Op de HvA is het aantal
voorlopige aanmeldingen voor de pabo juist met tien procent gestegen.
De opleidingen technische informatica en informatica
van de Hogeschool van Amsterdam en het Nationaal
instituut voor subatomaire fysica (Nikhef) gaan komend studiejaar intensiever samenwerken. De samenwerking richt zich onder meer op de uitwisseling van
studenten en docenten. De technische afdelingen van
de opleiding technische informatica, informatica en het Nikhef zullen ook
gezamenlijk gaan werken aan het onderzoek naar nieuwe technologieën
en aan de toepassing daarvan in de praktijk.
DG Collegekaart
HvA Stopcontacten
De nieuwe collegekaart vervangt vanaf september de
huidige collegekaart en de blauwe HvA-pas. Op de
nieuwe kaart worden verschillende functionaliteiten samengevoegd. Daardoor is de pas onder meer te gebruiken als printkaart en leenkaart – ook voor medewerkers.
De pas is voortaan geldig voor een periode van vijf jaar;
de koppeling tussen betaling en collegekaart vervalt en nieuwe studenten
moeten hun foto uploaden en de kaart zelf activeren. De collegekaart is
overigens geen Bewijs van Inschrijving, dat wordt apart verstrekt.
Studenten van het Domein Techniek hebben met Flexnet
de jaarlijkse GasTerra Transitieprijs gewonnen. Het achtkoppige team bedacht een zuinig stopcontact dat ervoor
zorgt dat apparaten niet meer onnodig blijven aanstaan.
Dat plan blijkt een schot in de roos, want zowel de jury
als het publiek was laaiend enthousiast. Het HvA-team
versloeg negen andere teams van hogescholen uit Groningen, Leeuwarden,
Eindhoven en Zeeland en wint bij elkaar het allerminst geringe bedrag van
60.000 euro. Het geld wordt gebruikt om het product verder uit te werken.
FoliaMagazine
prikbord UvA
ideëen voor deze rubriek: [email protected]
FEB Stapenning
BC Armenië
Hoogleraar Michael Ellman heeft op 8 juni ter gelegenheid van zijn emeritaat als hoogleraar economische
stelsels de Stapenning van de UvA gekregen. Hij kreeg
de penning uit handen van rector magnificus Dymph
van den Boom. Ellman ontving de onderscheiding
vanwege zijn uitmuntende wetenschappelijke prestaties
en zijn grote inzet voor de UvA, in het bijzonder voor de FEB. Michael
Ellman begon in 1975 zijn loopbaan als lector bij de economiefaculteit en
klom op tot voorzitter van de afdeling Business Studies van de Amsterdam Business School.
De Armeense boekdrukkunst bestaat vijfhonderd jaar.
Reden voor de BC om een expositie te organiseren met
als titel ‘De diaspora van het Armeense boek, 15122012’. Het Armeense boek kwam in de zeventiende
eeuw tot bloei in Amsterdam, waar stempelsnijders en
lettergieters het zetsel maakten waarmee Armeense letters konden worden gedrukt. Daarmee werden boeken gemaakt voor Armeniërs in Amsterdam en daarbuiten. De meeste in Amsterdam gedrukte
Armeense boeken zijn aanwezig bij de BC. De tentoonstelling loopt tot 9
september. Adres: Oude Turfmarkt 129.
UvA Foto’s
FdR Rolef
Facebook
de Weijs
Op de officiële Facebookpagina van de UvA kan iedereen deze week foto’s nomineren als nieuwe coverfoto.
De huidige foto straalt te weinig interactiviteit en diversiteit uit en dat moet volgens Bureau Communicatie
veranderen, zegt woordvoerder Eva Kol. ‘De huidige
pagina is vooral een need-to-know pagina, maar nice
to know en entertainment zijn ook belangrijk. De Facebookpagina moet
als een community functioneren en de nieuwe foto’s moeten daaraan bijdragen.’ De inzendingen met de meeste likes winnen. Zie: www.facebook.
com/universityofamsterdam.
Rolef de Weijs, verbonden aan het Centre for the Study of
European Contract Law (CSECL), heeft van het International Insolvency Institute (III) in het kader van de 2012
Prize in International Insolvency Studies, de zilveren
medaille gekregen. Hij kreeg de prijs voor zijn artikel
‘Harmonisation of European Insolvency Law and the
need to tackle two common problems: common pool & anticommons’, dat zal
verschijnen in de International Insolvency Review. De Weijs krijgt een geldbedrag en mag deelnemen aan het jaarlijkse III-congres op 21 juni in Parijs.
UvA Roze
Acta Architectuurprijs
borrel
Op veler verzoek organiseert UvA Pride een borrel
voor alle roze UvA-medewerkers en -alumni. Het
bestuur van UvA Pride wil medewerkers en alumni
namelijk ook eens de kans te geven ‘in een minder
studentikoze sfeer’ bij elkaar te komen. Een delegatie
van het bestuur van UvA Pride zal aanwezig zijn om
informatie te geven over de plannen van UvA Pride en natuurlijk over de
deelname aan de Gay Pride/Canal Parade op 4 augustus. De UvA Pride
medewerkersborrel vindt plaats op 20 juni vanaf 17.00 uur in de Academische Club, Oudezijds Achterburgwal 235.
Op 1 juni heeft het nieuwe gebouw van Academisch
Centrum Tandheelkunde Amsterdam (Acta) de Hedy
d’Anconaprijs voor excellente zorgarchitectuur gekregen. De jury noemt het pand ‘in hoge mate excellent’
door de betrokkenheid en professionele houding van
zowel Acta als Benthem Crouwel Architecten. Samen
ontvingen zij tienduizend euro uit handen van voormalig minster van cultuur Hedy d’Ancona die het pand aan de Zuidas ‘een gebouw van internationale allure’ noemt. De Hedy d’Anconaprijs is bedoeld voor dienstbare
architectuur in de zorgwereld.
AUF Donateurs
FNWI Erelid
De Jaarfondscampagne 2012 is gestart. Met deze campagne werft het Universiteitsfonds geld onder alumni
voor activiteiten, projecten en doelen die buiten de
directe overheidsfinanciering vallen. Hierdoor kan
de UvA studenten en wetenschappers een omgeving
blijven bieden, waar kennis wordt gedeeld binnen een
kritisch en creatief klimaat. Donateurs kunnen kiezen uit vier doelen: onderwijs en onderzoek, academisch-cultureel erfgoed, studie- en reisbeurzen, en studentenactiviteiten. Info: www.uva-alumni.nl/jaarfonds.
Universiteitshoogleraar Robbert Dijkgraaf, oud-president van de KNAW, is benoemd tot erelid van de NNV,
de Nederlandse Natuurkundige Vereniging, en de
KNCV, Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging. Dijkgraaf wordt geëerd voor zijn baanbrekende
wetenschappelijke werk, zijn ambassadeurschap voor
de gehele wetenschap in Nederland en zijn inzet voor het populariseren
van de bètawetenschappen. De benoeming vond plaats tijdens het symposium Fysica-Chemie 2012 op de Universiteit Twente.
FoliaMagazine
39
wasdom
Regelaar
van beroep
Egbert Fransen
Leeftijd: 52 (geboren op 26 maart 1960)
Beroep: Directeur van Cultuurfabriek en Pakhuis de Zwijger
Studie: Academie voor lichamelijke opvoeding
(HvA), communicatiewetenschap (UvA)
Afgestudeerd: 1990
Docent: ‘Fons Elders, hij gaf filosofie aan de
ALO en was een andersoortige denker. Ik
ben hem niet zo lang geleden nog een keer
tegengekomen. Het is een bijzondere man, die
eigenlijk niets te zoeken had op de ALO tussen al die studenten in trainingspak. Ik vond
hem fascinerend.’
Locatie: ‘Het Bushuis, aan de Kloveniersburgwal, een prachtige plek.’
Café: ‘Ik was een fanatieke sporter en ging
weinig uit, maar als ik met een groepje wat
ging drinken, was het in de Engelbewaarder
aan de Kloveniersburgwal.’
Afknapper: ‘Communicatiewetenschap was
erg slecht georganiseerd. Als ik nu terugkijk
dan vind ik het doodzonde dat de universiteit
niet méér uit zo’n opleiding probeert te halen.
Ik heb er relatief weinig geleerd.’
40
FoliaMagazine
stage
Hij studeerde communicatiewetenschap en aan de ALO en
werd directeur van Cultuurfabriek en Pakhuis de Zwijger:
Egbert Fransen. tekst Julie de Graaf / foto Bob Bronshoff
‘O
p de middelbare school
was ik goed in twee
dingen: organiseren en
sporten. Ik regelde alles
wat georganiseerd kon worden, zoals filmavonden, toneelopvoeringen, schoolfeesten
en sportdagen. Daarnaast speelde ik fanatiek
ijshockey. Toen ik een studie ging kiezen
had ik nog geen idee dat je van organiseren
en regelen je vak kon maken, maar wist ik
wel dat ik met mijn liefde voor sport ergens
terecht kon. Ik meldde mij aan voor de ALO.
Eenmaal daar bleek ik niet uit te blinken in
de sporten die werden gegeven, maar haalde
ik wel opeens allemaal negens en tienen
voor vakken als pedagogie, filosofie en anatomie. Daarnaast was ik goed in lesgeven.
Na die opleiding heb ik een tijdje voor de
klas gestaan, zowel in het lager als in het
middelbaar onderwijs. Hoewel ik het heel
leuk vond om les te geven, viel de structuur
van het onderwijs me tegen. Op veel scholen
was gym het afvalputje of het uitraas-uurtje
in plaats van een geïntegreerd deel van het
onderwijs. Het gaf mij geen voldoening om
in zo’n systeem les te geven. In de avonduren studeerde ik verder en haalde ik mijn
propedeuse in pedagogiek. Toch vond ik die
studie niet leuk genoeg om mee verder te
gaan. Om mij te oriënteren heb ik een tussenjaar genomen waarin ik allerlei vakken
als antropologie en bedrijfskunde volgde.
Na dat jaar schreef ik me in voor communicatiewetenschap. Het was een praktische
keuze, deels ingegeven door interesse, deels
door opportunisme. Ik was inmiddels bijna
dertig en wilde een beetje vaart gaan maken.
Communicatiewetenschap was in die tijd
nog geen massale studie, maar de organisatie
was alsnog vrij slecht. Daardoor had ik alle
ruimte om de studie precies zo in te richten
als ik wilde en kon ik ook nog eens heel snel
afstuderen. Ik specialiseerde in interne communicatie gerelateerd aan veranderprocessen
en haalde in twee jaar mijn diploma. Tijdens
mijn studie liep ik stage bij KPMG, een groot
management- en consultancybedrijf. Ik kreeg
daar een baan en werd na een paar jaar hoofd
communicatie. Ik heb het er erg naar mijn zin
gehad, maar voelde mij toch niet op mijn plek
in de pakkencultuur. Na vijf jaar bij KPMG
heb ik wederom een tussenjaar genomen om
te bedenken wat mijn volgende stap zou zijn.
Om even heel wat anders te doen, heb ik dat
jaar in de horeca gewerkt bij Vertigo in het
Vondelpark. Ik bouwde bijzondere banden
op met mijn collega’s; met een van hen kreeg
ik een relatie en twee kinderen, twee anderen
hebben tien en zeven jaar bij het bedrijf
gewerkt dat ik na dat jaar oprichtte.
Inmiddels heb ik van organiseren en regelen
mijn beroep gemaakt, precies de dingen die
ik op de middelbare school al zo graag deed.
Ik sta aan het hoofd van twee organisaties.
Met Cultuurfabriek werken we in opdracht
en organiseren we veel “veranderbijeenkomsten”, waarbij directies van bedrijven en
instanties die grote veranderingen doormaken in gesprek gaan met hun medewerkers.
De andere organisatie, Pakhuis de Zwijger,
is meer maatschappelijk verankerd en heeft
een ideële instelling. We werken voor en
met de stad. Ik vind het in beide organisaties
belangrijk om vormen te vinden voor maatschappelijke verandering en het verbinden
van kunst, cultuur en creativiteit binnen het
bedrijfsleven. Het is heel interessant om die
verschillende werelden samen te brengen.’ yyy
Carlijn Schepers (21)
Studie Taal & communicatie (UvA)
Stage Amsterdams Uitburo
Verdiensten: 250 euro per maand
Beoordeling: JJJJJ
‘Ik wil later de journalistiek in, maar in tegenstelling tot mijn hbo-collega’s is er geen stage opgenomen in mijn studie. Daarom heb ik besloten
om een tussenjaar te nemen om stage te kunnen
lopen. Ik ben gaan werken voor de Uitkrant van
het Amsterdams Uitburo. Bij veel stages mag je
alleen schrijven voor de website, maar hier was
dat wel anders. In het eerste nummer stonden al
veertien stukken van mij, waaronder een interview met Bastiaan Ragas. Dat interview was al op
mijn derde dag. Behoorlijk spannend natuurlijk,
maar ik had alle vragen goed voorbereid met
mijn hoofdredacteur. Het interview is dan ook
helemaal goed gegaan. Achteraf gezien had ik
misschien iets kritischer moeten zijn, maar dat
durf je natuurlijk nog niet op je derde stagedag. In
mijn tweede week vroeg de hoofdredacteur plotseling of ik mee wilde op persreis. Ik mocht twee
dagen naar Frankrijk, om daar een circusgroep
te interviewen die vier maanden later in Carré
zou optreden. Zo belandde ik als groentje tussen
de echte journalisten. De anderen wisten niet dat
ik een stagiair was, maar ik heb het uiteindelijk
toch maar verteld. Gelukkig werd ik daardoor
niet minder behandeld. Ik heb nu nog een halfjaar
over, dus ik vertrek begin juli naar Australië. Daar
ga ik vijf maanden studeren en daarna rondreizen.
Zo hoop ik voldoende ervaring op te doen om
toegelaten te worden tot de master journalistiek &
media.’ yyy Roel van Luijk
FoliaMagazine
41
FoliaMagaz
ine
weekblad
toehoorders
cover
Joost van
den Broek
voor HvA
en UvA
nr. 35 20/06/201
2
Sywert va
n Lienden
Hervorm
er van
Nederland
Eindpresentatie ‘Sustainable Energy’ van onder andere Jan-Derk Bakker,
12 juni, 14.30 uur, Kohnstammhuis tekst en foto’s Bob van Toor
Nette jasjes: 8
Extra zonnepanelen gepland: 344
Zonne-energie verkeerd gespeld: 16 slides
Scrabblewoorden: situatieanalyse,
reactiefvermogen, vermogenscomponent,
heliostaat, wattpiek.
‘H
et is een lang semester geweest,’
opent docent Jan-Derk Bakker de
eindpresentatiebijeenkomst van
eerstejaars E-Technology. Elf groepen presenteren hun adviesrapporten over duurzame
energievoorziening van het Theo Thijssenhuis voor de
HvA. Het is behoorlijk voor het echie: de bestaande 54
zonnepanelen op het dak zijn door de ramen van de
collegezaal te zien, en achterin kijken vier mannen van
Bureau Nieuwbouw toe. Bakker zit als een souffleur voor
het podium en hanteert een gele en een rode kaart als
presentatoren de vijfminutengrens dreigen te overschrijden. Het is niet nodig; de presentaties lopen bijna zonder
uitzondering gesmeerd. De studenten klinken af en toe
als kinderen in een duurzame snoepwinkel (‘verder willen we acht windturbines plaatsen van 21.350 euro per
stuk’), maar uiteindelijk komen alle plannen vooral neer
op zonnepanelen, windturbines en led-lampjes.
De een weet veel van aansluitings- en vervangingskosten,
de ander komt met energiebesparende liftmotoren of
een windbelt (‘maar na een kwartier ben je dat gebrom
levenslang zat, dus daar moet nog aan gewerkt worden’)
en iedereen bedenkt manieren om extra zonnepanelen op, aan en tegen het Theo Thijssenhuis te plakken.
Na een voorstel om de halve gevel vol te hangen kijkt
opdrachtgever Mark Borst, projectleider duurzaamheid
op de Amstelcampus, naar buiten. Of die panelen dan
niet voor de ramen van collegezalen komen te zitten? De
ietwat verhitte presentator antwoordt met de gevleugelde
woorden: ‘Daar hebben wij geen onderzoek naar gedaan.’
Dat blijkt een gouden greep, en ook de andere groepjes
bezigen de formule gretig. De vragen die ze op zich
afgevuurd krijgen zijn dan ook pittig: ‘Wat gaat die windturbine kosten?’, ‘Wat is het investeringsrendement over
twintig jaar?’, ‘Wat voor cosinus phi denk je dat die ledverlichting oplevert?’ Als echte professionals antwoorden
de presentatoren: ‘Daar kan ik nu geen uitspraak over
doen, dat staat in ons adviesrapport.’ yyy
42
FoliaMagazine
colofon
Weekblad voor de HvA en
UvA Folia Magazine is in 2011
voortgekomen uit Folia (1948) en
Tim Wesselink
(18, E-Technology)
‘Mijn presentatie ging redelijk.
Iedereen heeft al eens geoefend
met de docent. Hij miste eerst
nog een paar punten. Die hebben
we toegevoegd, waardoor de presentatie ook meteen lang genoeg
was. Daarnaast moesten we een
adviesrapport schrijven – dat was niet zo populair, het was
echt moeilijk. Sommige vragen over de presentaties vond
ik wel flauw: heel diepgaand. We zijn eerstejaars, en we
kunnen niet alles onderzoeken.’
Ingvar Hakkenbrak
(17, E-Technology)
‘Het heeft wel wat dat we bij dit
project een opdrachtgever hebben, aan de andere kant liggen er
al zonnepanelen op het dak. Dat
betekent niet dat we niet serieus
worden genomen, maar het blijft
toch een schoolopdracht. Onderzoek naar duurzame energievoorziening is mega-ingewikkeld, maar wel de enige manier voor de toekomst. Er ging
één presentatie helemaal mis omdat ze de verkeerde slides
hadden meegbracht, dat was lullig. Ik had het verhaal
gewoon uit mijn hoofd gehouden als ik hen was.’
Khaoula Lalaoui
(24, E-Technology)
‘Ik ben tevreden, maar we hebben er ook hard voor gewerkt
dit semester. De opdracht is echt
anders – formeler – doordat de
opdrachtgever erbij zit. Daarom
heb ik ook nette kleren aangetrokken. We hebben veel geoefend met onze begeleider, elke keer gaf hij feedback. Dat is
best bijzonder. Maar of ik het bij alle vakken zo zou willen?
Alsjeblieft niet, dat zou heel veel tijd gaan kosten.’
Havana (1996).
Redactieadres Prins
Hendrikkade 189b, 1011 TD
Amsterdam, telefoon 020-5253981,
e-mail: [email protected]
Hoofdredacteur Jim Jansen
Chef redactie Mirna van Dijk
Art director Pascal Tieman
Redactie (print/web) Femke
Awater, Marieke Buijs, Luuk
Heezen, Wim de Jong, Jeff
Pinkster, Eva Rooijers, Gijs van der
Sanden, Danny Schwarz, Bob van
Toor, Annemarie Vissers, Clara
van de Wiel, Dirk Wolthekker
Aan dit nummer werkten mee
Simon Armstrong, Asis Aynan,
Bram Belloni, Joost van den Broek,
Bob Bronshoff, Emma Curvers,
Fred van Diem, Julie de Graaf,
Marc Kolle, Denise van Leeuwen,
Roel van Luijk, Roos Menkhorst,
Greta Riemersma, Floor Schrijvers,
Won Tuinema, Tjebbe Venema
Eindredactie Harmen van der
Meulen
Correctie Martien Bos
Opmaak Hannah Weis,
Carl Zevenboom
Uitgever Stichting Folia Civitatis
Redactieraad Wouter Breebaart,
Simon Dikker Hupkes, Ilse Duijn,
Jurriaan Gorter, Jaap Kooijman,
Ronald Ockhuysen (voorzitter),
Jean Tillie, Sebas Veeke
Secretariaat Stephanie Gude
(projectbegeleider)
Zakelijke leiding Paul van de
Water
Drukker Roularta Printing,
Roeselare België
Advertenties Bureau van
Vliet, Zandvoort, 023-5714745,
[email protected]
deining
‘Griekenland en Spanje zijn eigenlijk het Californië van Europa.’ Een federaal Europa is dus
de oplossing volgens econoom Barbara
Baarsma, in Het Parool.
‘Dat strijken is hem niet geleerd. Het is hem ook
niet ingebakken.’ Emeritus hoogleraar pedagogiek Louis Tavecchio legt uit dat je niet te
veel van vaders moet verwachten, in AD.
‘De onderbroek als lifestyleconcept, mannen over
de hele wereld lijken er gevoelig voor.’ UvAdocent journalistiek Lars Anderson laat
zien hoe het moet, in Vrij Nederland.
‘Toen de economie eenmaal weer aantrok, vond
al dat zogenaamde werkschuwe tuig echt wel
werk.’ Historicus Jouke Turpijn kijkt naar
de jaren tachtig en ziet het wel goed komen met
de huidige generatie, in Trouw.
‘Vervelend, als je bijvoorbeeld een soa hebt.’
Informaticus Guido van ’t Noordende
vreest voor de gevaren van centrale gegevens­
opslag en -uitwisseling, in Trouw.
‘Het is voor het eerst deze crisis dat Europa iets
goed doet.’ Econoom Sweder van Wijnbergen staat volledig achter de lening van
honderd miljard aan Spanje, in de Volkskrant.
‘Het meest opvallende kenmerk van de terrorist is zijn onopvallendheid.’ Toch worden ze
wetenschappelijk onderzocht door criminoloog
Frank Bovenkerk, in nrc.next.
‘Het gaat wel om mensen die 200 kilometer van
ons vandaan wonen en op wie wij heel erg lijken
qua samenlevingsvorm en cultureel klimaat.’
­Medewerker van het Duitsland Instituut
Hanco Jurgens vindt het niet gek dat de
Duitsershaat vermindert, in de Volkskrant.
Opvallende quotes uit de afgelopen week van
de lezer
In de rubriek ‘de lezer’ blikt wekelijks iemand terug op het vorige nummer.
Wil jij diegene een keer zijn? Meld je dan aan via [email protected].
Emil Diephuis (28), beleidsmedewerker onderwijskwaliteit en
informatiemanager, HvA
‘Als ik Folia Magazine zie liggen neem ik hem altijd wel mee, maar ik lees het nieuws ook online.
Dan kan ik het nummer meteen helemaal downloaden. En ik lees stukken als ze voorbijkomen op
Facebook. Ik vind de cover deze week niet opvallend, maar ik pak het blad ook
zelden om de voorkant mee. Ik blader hem door om te kijken welke stukken
me interesseren. Deze keer was dat bijvoorbeeld het stuk over de opleidingen die dreigen te verdwijnen aan de Faculteit der Geesteswetenschappen.
Mijn opleiding, sociologie, zit ook bij die faculteit. Over die opleidingen is
al twee jaar lang zo veel gezegd, en er waren zo veel indianenverhalen over
verdwijnende contacturen en dergelijke, dat het goed was om te lezen
over de stand van zaken. Verder lees ik altijd wel de columns, zoals
die van Robbert Dijkgraaf, en de opiniestukken. Als iemand van
zowel de HvA als de UvA ben ik meer geïnteresseerd in nieuws
en achtergronden dan in zoiets als dat tandarts-stuk. Dat zegt me
niet zoveel; ik vind het wel grappig, maar zou er in eerste instantie
langs bladeren. Over het algemeen vind ik het magazine zoals het
dit jaar is verschenen een enorme verbetering, en ik vind de fusie
van Folia en Havana erg geslaagd. Het zou wel kritischer mogen:
hier op de HvA gebeuren soms dingen die nauwelijks te geloven
zijn, daar zou Folia Magazine volgens mij meer bovenop kunnen
zitten.’ yyy tekst en foto Bob van Toor
volgende week
Martha
Nussbaum
Londen
2012
De meest invloedrijke vrouwelijke
intellectueel van Amerika was in Nederland.
De UvA-HvA-afvaardiging voor de
Olympische Spelen aan u voorgesteld.
Online is
voor losers
Het gevoel
van Van Kleef
Internetdaten, iedereen doet het, maar
niemand wil dat toegeven.
Sociaal psycholoog Gerben van Kleef is
emotie-expert.
(voormalig) HvA’ers en UvA’ers. Iets leuks gezien,
mail het naar [email protected].
FoliaMagazine
43
Wereldreis voor een euro
Nu
8 numm
ers
€8
360, Nederlands nieuwste magazine,
brengt elke twee weken de beste
artikelen uit 900 buitenlandse kranten
en tijdschriften
360 magazine, onmisbaar voor wie
wil weten wat er in de wereld speelt
Maak voordelig kennis
en lees 8 nummers voor maar 8 euro
( normaal € 39,80)
Ga nu naar www.360magazine.nl
360nl
@360nl