programma - Kamerkoor JIP

kamerkoor
JIP
PROGRAMMA
SILENCE and MUSIC
projectmanager / eventmanager
bij bedrijven en projecten voor maatschappelijke innovatie
ambis ondersteunt bedrijven in de uitvoer van hun plannen, projecten en evenementen
- zorgt dat alle losse eindjes samenvallen op het juiste moment - heeft overzicht én oog voor detail - springt in als er handen te kort schieten -
Hooggeëerd publiek,
Van harte welkom bij dit concert van Kamerkoor JIP. JIP werd in oktober 2013
opgericht en bestaat in dit derde project uit 37 jonge zangers en zangeressen.
Vanavond zingen wij voor u een a capella programma rondom het thema
‘Silence and Music’.
Met onze muziek reflecteren wij op het intreden van de herfst met haar
grilligheid en schoonheid. De veranderingen van de natuur zijn voor veel
dichters en componisten een belangrijke metafoor voor menselijke thema’s. In
de Fünf Gesänge van Brahms zingen wij over de verloren jeugd, de invallende
herfst en de sterfelijkheid van de mens. De werken van Stanford, Williams en
Ploeg beschrijven de zoektocht naar stilte en tegenwoordigheid van geest, in
een verlangen naar de (im)perfectie van de natuur.
JIP staat onder leiding van de broers Jonathan en Imre Ploeg. Jonathan
studeert klassieke zang en koordirectie aan het Conservatorium van Utrecht
en zingt in het Olga Vocal Ensemble. Imre studeerde Docent Muziek in Den
Haag, werkte voor het Koninklijk Concertgebouw, de Bernard Lievegoed
University en is momenteel werkzaam als dirigent, componist, workshopleider
en coach. Kamerkoor JIP vervolgt na deze concerten haar weg met een nieuw
project in het voorjaar: JIP4.
Wil je JIP blijven volgen? Meedoen met een volgende JIP? Kijk op de website
www.kamerkoorJIP.nl, like ons op www.facebook.com/kamerkoorJIP of stuur
een mail naar [email protected].
Wij wensen u een mooie avond en warme, gezellige herfst toe en spreken u
graag na afloop van het concert.
Jonathan en Imre Ploeg, Immanuel Baan
Kamerkoor JIP
PROGRAMMA
Edward Elgar (Engeland, 1857 - 1934)
My love dwelt in a Northern land (Opus 18 no. 3)
Jurriaan Andriessen (Nederland, 1925 - 1996)
Sonnet nr. 43
Johannes Brahms (Duitsland, 1833 – 1897)
Fünf Gesänge (Opus 104)
1. Nachtwache 1
2. Nachtwache 2
3. Letztes Glück
4. Verlorene Jugend
5. Im Herbst
Charles Villiers Stanford (Ierland, 1852 – 1924)
Blue Bird (Opus 119 no. 3)
Solo: Lynn Eekhof
Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958)
Silence and Music
to the memory of Charles Villiers Stanford, and his Blue Bird
Imre Ploeg (Nederland, 1990)
Van aarde en van geest (première)
Camille Saint-Saëns (Frankrijk, 1835 – 1921)
Opus 68
1. Calme de nuits
2. Les fleurs et les abres
Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958)
Come away, death
TEKSTEN!EN!VERTALINGEN
Edward Elgar (Engeland, 1857 - 1934)
My love dwelt in a Northern land (Opus 18 no. 3)
Tekst: Andrew Lang
My love dwelt in a northern land
A dim tower in a forest green
Was his, and far away the sand,
And gray wash of the waves were seen,
The woven forest boughs between.
And through the northern summer night
The sunset slowly died away,
And herds of strange deer, silver white,
Came gleaming through the forest gray,
And fled like ghosts before the day.
And oft, that month, we watch'd the moon
Wax great and white o'er wood and lawn,
And wane, with waning of the June,
Till, like a brand for battle drawn,
She fell, and flamed in a wild dawn.
I know not if the forest green
Still girdles round that castle gray,
I know not if, the boughs between,
The white deer vanish ere the day.
The grass above my love is green,
His heart is colder than the clay.
Jurriaan Andriessen (Nederland, 1925 - 1996)
Sonnet nr. 43
Tekst: William Shakespeare
When most I wink then do mine eyes best see,
For all the day they view things unrespected,
But when I sleep, in dreams they look on thee,
And darkly bright, are bright in dark directed.
Then thou whose shadow shadows doth make bright,
How would thy shadow's form, form happy show
To the clear day with thy much clearer light,
When to unseeing eyes thy shade shines so?
How would I say mine eyes be blessed made,
By looking on thee in the living day?
When in dead night thy fair imperfect shade
Through heavy sleep on sightless eyes doth stay?
All days are nights to see till I see thee,
And nights bright days when dreams do show thee me.
Johannes Brahms (Duitsland, 1833 – 1897)
Fünf Gesänge (opus 104)
1. Nachtwache 1
Tekst: Friedrich Rückert (eerste van 5 strofen)
Leise Töne der Brust, geweckt vom Odem der Liebe,.
Hauchet zitternd hinaus, ob sich euch öffen ein Ohr,
Öffn' ein liebendes Herz, und wenn sich keines euch öffnet,
Trag' ein Nachtwind euch seufzend in meines zurück.
Gentle sounds of the soul, inspired by the breath of love,
Blow tremblingly forth, if you open an ear,
Open a loving heart; and if none opens to you,
Let the night wind carry you sighing back to me.
2. Nachtwache 2
Tekst: Friedrich Rückert (laatste van 5 strofen)
Ruh'n sie? Rufet das Horn des Wächters drüben aus Westen,
Und aus Osten das Horn rufet entgegen: Sie ruh'n!
Hörst du, zagendes Herz, die flüsternden Stimmen der Engel?
Lösche die Lampe getrost, hülle in Frieden dich ein.
Are they resting? The horn of the watchman calls from the west,
And from the east the horn calls a reply: they rest.
Do you hear, apprehensive heart, the whispering voices of angels?
Extinguish the lamp confidently, and cover yourself in peace.
3. Letztes Glück
Tekst: Max Kalbeck
Leblos gleitet Blatt um Blatt
Still und traurig von den Bäumen;
Seines Hoffens nimmer satt,
Lebt das Herz in Frühlingsträumen.
Leaf upon leaf floats lifelessly,
Quietly and sadly from the trees;
Its hopes never satisfied,
The heart dwells in dreams of spring.
Noch verweilt ein Sonnenblick
Bei den späten Hagerosen,
Wie bei einem letzten Glück,
Einem süßen, hoffnungslosen.
Yet a sunny glance still lingers
In the late-blooming rose bush,
Like one last bit of happiness A sweet hopelessness.
4. Verlorene Jugend
Tekst: Josef Wenzig
Brausten alle Berge,
Sauste rings der Wald, Meine jungen Tage,
Wo sind sie so bald?
The mountains all bluster,
The woods murmur all about –
My days of youth,
Where have you so soon gone?
Jugend, teure Jugend,
Flohest mir dahin;
O du holde Jugend,
Achtlos war mein Sinn!
Ich verlor dich leider,
Wie wenn einen Stein
Jemand von sich schleudert
In die Flut hinein.
Youth, precious youth,
You have flown from me;
O lovely youth,
So heedless was my mind!
I lost you regrettably,
As when one takes a stone
And flings it away
Into a stream.
Wendet sich der Stein auch
Um in tiefer Flut,
Weiss ich, dass die Jugend
Doch kein Gleiches tut.
Sometimes a stone can be reversed in its
course
And return from the deep flood But I know that youth
Will never do the same thing.
5. Im Herbst
Tekst: Klaus Groth
Ernst ist der Herbst.
Und wenn die Blätter fallen,
sinkt auch das Herz zu trübem Weh
herab.
Still ist die Flur,
Autumn is sad.
And when the leaves are falling,
Sinks too the heart in troubled grief to
lave.
Still is the field,
und nach dem Süden wallen
die Sänger stumm, wie nach dem
Grab.
And flown to Southwinds calling,
Are songsters, still, as to the grave.
Bleich ist der Tag,
und blasse Nebel schleiern
die Sonne wie die Herzen ein.
Früh kommt die Nacht:
denn alle Kräfte feiern,
und tief verschlossen ruht das Sein.
Sanft wird der Mensch.
Er sieht die Sonne sinken,
er ahnt des Lebens wie des Jahres
Schluß.
Feucht wird das Aug’,
doch in der Träne Blinken
entströmt des Herzens seligster
Erguß.
Drear is the day,
And pallid clouds are veiling,
The sunlight as the spirit free.
Soon comes the night:
Then rest all powers empaling,
Oblivion falls on all that be.
Tender grows man.
He sees the sun declining,
Divines that life too as the year, must
close.
Moist are the eyes
But thro’ the teardrops shining,
Outflows the heart and holiest solace
knows.
Charles Villiers Stanford (Ierland, 1852 – 1924)
Blue Bird (Opus 119 no. 3)
Tekst: Mary Coleridge
The lake lay blue below the hill.
O'er it, as I looked, there flew
Across the waters, cold and still,
A bird whose wings were palest blue.
The sky above was blue at last,
The sky beneath me blue in blue.
A moment, ere the bird had passed,
It caught his image as he flew.
Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958)
Silence and Music
to the memory of Charles Villiers Stanford, and his Blue Bird
Tekst: Ursula Wood
Silence, come first - Silence.
I see a sleeping swan, wings closed and drifting where the water leads,
a winter moon,
a grove where shadows dream,
a hand outstretched to gather hollow reeds.
The four winds in their litanies can tell all of earth's stories as they weep and cry,
the sea names all the treasures of her tides,
the birds rejoice between the earth and sky.
Voices of grief and from the heart of joy;
so near to comprehension do we stand that wind and sea and all of winged
delight lie in the octaves of man's voice and hand
and music wakes from silence, where it slept.
Imre Ploeg (Nederland, 1990)
Van aarde en van geest (première)
Tekst: Johannes Teunis Ploeg
zoals de bomen staan
en op de aarde tronen
zo wil ik blijven wonen
en hier mijn tent op slaan
zoals de wolken gaan
en naar de verten zweven
zo wil ik mij begeven
vrij boven dit bestaan
als boom gehecht, beperkt het meest
als wolk soms ook in overgave vrij
heb ik wil iets van allebei
van aarde en van geest
Camille Saint-Saëns (Frankrijk, 1835 – 1921)
Opus 68
1. Calme de nuits
Tekst: anoniem
Calmes des nuits, fraîcheur des soirs,
Vaste scintillement des mondes,
Grand silence des antres noirs
Vous charmez les âmes profondes.
L'éclat du soleil, la gaité,
Le bruit plaisent aux plus futiles;
Le poète seul est hanté
Par l'amour des choses tranquilles.
Stillness of the night, cool of the evening,
Vast shimmering of the spheres,
Great silence of black vaults
Deep thinkers delight in you.
The bright sun, merriment,
And noise amuse the more frivolous;
Only the poet is possessed
By the love of quiet things.
2. Les fleurs et les abres
Tekst: anoniem
Les fleurs et les arbres,
Les bronzes, les marbres,
Les ors, les émaux,
La mer, les fontaines,
Les monts et les plaines
Consolent nos maux.
The flowers and the trees,
The bronzes, the marbles,
The golds, the enamels,
The sea, the fountains (waterfalls),
The mountains and the plains
Console our pain.
Nature éternelle
Tu sembles plus belle
Au sein des douleurs,
Et l'art nous domine,
Sa flame illumine
Le rire et les pleurs.
Eternal nature,
You seem more beautiful
To a heart in sorrow,
And art reigns over us,
Its flame illuminates
The laughter and tears.
Ralph Vaughan Williams (Engeland, 1872 – 1958)
Come away, death
Tekst: William Shakespeare
Come away, come away, death,
And in sad cypress let me be laid.
Fly away, fly away, breath;
I am slain by a fair cruel maid.
My shroud of white, stuck all with yew,
O, prepare it!
My part of death, no one so true
Did share it.
Not a flower, not a flower sweet,
On my black coffin let there be strown.
Not a friend, not a friend greet
My poor corpse, where my bones shall be thrown.
A thousand, thousand sighs to save,
Lay me, O, where
Sad true lover never find my grave,
To weep there!
ZANGERS!EN!ZANGERESSEN
Sopranen
Alten
Aimée Gersons
Eline Stoeten
Lotte Dikken
Elsa van der Linden
Lynn Eekhof
Jorinde van der Meijden
Iris Schröder
Madeleine Roelfsema
Hannah van Pomeren
Hadewich Huybrechts
Julia ter Veld
Annelieke Damen
Yente Ploeg
Eva Trapman
Jonne van Galen
Machteld Simoens
Lucy Straathof
Amber Coomans
Maartje Masereeuw
Tenoren
Bassen
Jonathan Ploeg
Stijn Timmer
Jeroen Kerstholt
Imre Ploeg
Jonne van Koot
Leonard Roeters
Lennep
Ruben Timmer
Peter Wansink
Floris de Wolf
Rembert Overmars
Giacomo Pozzuto
Knut Grahlmann
Victor Zinsmeister
Immanuel Baan
van Tijmen van Barneveld
Willem Molenaar
Erik Leeuwis
James Wigfull
Met dank aan de Hogeschool voor de kunsten (HKU), Vrije School Utrecht,
Lynn Eekhof, Jeroen Kerstholt, Iris Schröder, de Amstelkerk te Amsterdam en
de Sint Willibrorduskerk te Utrecht.
Dirigenten Jonathan en Imre Ploeg
Productie Immanuel Baan