Pagsuong

espesyal na isyu
Ika-85 taon • Lunes • 23 Hul 07
Opisyal na lingguhang pahayagan
ng mga mag-aaral ng Unibersidad
ng Pilipinas - Diliman
Pagsuong
sa
daluyong
Editoryal
A
sahang bubuksan ang linggo ng
pag-ulan ng hungkag na retorika at pagbaha ng sanlaksang
mga pangako.
Ngayong Hulyo 23, ihahapag ni
Pangulong Gloria Arroyo ang kanyang
State of the Nation Address sa Kongreso.
Siklo na ang ang ilusyong ipinipinta
ng kanyang nagdaang mga SONA , at
hindi na nag-iiba ang mga kwento ng
pantasyang ipinamumudmod niya sa
mga tao.
Sapagkat taun-taon nang nagiging
tampulan ng katatawana’t kasinungalingan ang pananalita ni Arroyo, na walang
iba kundi mga tangkang pa­­gtakpan ang
anim na taon na niyang pananalaula sa
bayan at mamamayan. Asahang wala
ring magbabago sa taong ito.
Ayon kay Press Secretary Ignacio
Bunye, inaasahang ibabandera ni
Arroyo sa SONA ngayong taon ang
kanyang bisyong maging First World
na bansa ang Pilipinas sa loob ng
20 taon. Pagtutuunan din umano ng
pansin ng pangulo ang pagpapatayo
ng mga imprastraktura, pagpapaunlad
ng lakas-paggawa ng bansa, at pamumuhunan sa edukasyon at iba pang
batayang serbisyo.
Mabuway ang direksyong iginuguhit ni Arroyo para sa Pilipinas.
Pinasisinungalingan ng mga kasalukuyang kondisyon ang sinseridad at
kakayahan ng pangulo na isulong ang
bansa tungo sa tunay na pag-unlad.
Ipinapalagay na ang pagtatayo ng
mga imprastraktura, upang lubos na
magsilbi para sa pambansang kagalingan, ay yaong nakatuon sa nasyonalisasyon ng mga industriya. Subalit
sundan sa p.2
Philippine Collegian | L unes 23 Hul 07
UP proposes P11.5B budget for ‘08
T
he UP administration proposed an P11.54-billion
budget for next year, its
highest in history, mainly
to fund aggressive insfrastructure
development.
Vice President for Finance
and Planning Ma. Concepcion
Alfiler said the UP administration
submitted to the Department of
Budget and Management (DBM)
earlier this month its proposed
2008 budget, with P4.83 billion
alloted for capital outlay (CO) or
infrastructure.
The DBM will review the budgets proposed by all departments,
including UP, before submitting it
to Congress for legislation of the
General Appropriations Act.
This year, UP settled with an
approved budget of P4.78 billion,
which was slightly higher than
the 2006 budget of P4.45 billion,
but far lower than UP ’s proposed
P8.08 billion.
Increased allocation for CO
The proposed allocation for
infrastructure is about ten times
this year’s approved allocation for
CO of P419 million. In 2006, CO
allocation was P91 million.
Alfiler said the increased budget
for CO is aimed at finishing the
Pagsuong projects proposed for the UP Centennial, including the top two
priority projects for next year, the
completion of the National Science Complex and the Engineering
Center in UP Diliman.
Meanwhile, P5.24 billion was
allotted for personal services (PS),
which covers the salary of faculty
and other employees. Alfiler said
the increase in PS allocation was
due in part to the ten percent
across-the-board salary increase
for government employees ap proved this year.
Since government share covers
only 15 percent of UP ’s maintenance and other operating expenses, Alfiler said the university
would use its revolving fund, which
comes from students’ tuition and
other income-generating projects, to pay for utilities such as
electricity.
UP ’s proposed budget includes
P2.41 billion for the Philippine
General Hospital.
‘No impact’ on students
University Student Council
Chair Shahana Abdulwahid, however, warned that while a greater
allocation for the centennial is
a “good initiative” towards the
improvement of facilities in UP, a
temporary increase in UP ’s budget
has no “substantial impact” on the
students as it does not translate to
lower tuition and better access to
education.
Alfiler said that given the government’s “[recognition] of the
role of UP in increasing the stock
of scientists, researchers and engineers,” the university will experience budget increase in the
next three years fueled by big CO
allocation.
But Student Regent Terry Ridon
said that the national government has consistently slashed
more than half of UP ’s budget
proposals within the last four
years, amounting to P14.1 billion
in reductions.
Abdulwahid added that despite
the administration’s higher CO
proposal next year, this would not
stop the university from engaging
in corporate tie-ups, like the university ’s science and technology
parks.
Pagmamatyag, itinanggi ng nahuling suspek
Noemi M. Gonzales
P
ormal nang iniharap sa
UP Diliman Police (UPDP)
ang drayber ng sasakyang
ginamit sa umano’y pagmamatyag sa mga mag-aaral sa College of Mass Communication (CMC)
matapos harangin ng mga pulis ang
sasakyan sa Academic Oval noong
Hulyo 16.
Noong Hulyo 5, namataang kinukuhanan ng bidyo ng drayber
ng isang puting Tamaraw FX ang
mga mag-aaral sa CMC habang
mula p.1
makikita na ang kasalukuyang programang pang-imprastraktura ng pamahalaan
ay iniaayon sa mga kahingian ng patuloy
na pag-akit sa mga dayuhang kumpanya
na mamuhunan sa bansa. Pawang palabas
ng bansa ang kapakinabangang idinudulot
ng mga proyektong ito, gaya ng economic
zones na itinalaga ng pamahalaan upang
pagtayuan ng mga dayuhang namumuhunan ng kanilang mga negosyo.
Patuloy na sinasanay ng pamahalaan
ang mga manggagawang Pilipino upang
mangibang-bansa at doon iambag ang
kanilang mga kakayaha’t kagalingan, sa
halip na magsilbi para sa pagpapaunlad
ng pambansang produksyon.
Nananatili namang nakagiya ang oryen-
nagtatalakayan hinggil sa pagtaas
ng matrikula sa unibersidad.
Itinanggi ng drayber na nakilalang si Ronald Adrias, 28, ng
Project Six sa Quezon City, na
nagmamatyag siya sa CMC. Aniya,
madalas siyang napapadaan sa
CMC dahil may sinusundo siya sa
Commonwealth at sa loob ng UP.
Ayon naman kay Glenn Michael
Gatan, pangulo ng Sining at Lipunan at nakasaksi sa umano’y pagmamatyag, “Kahit may sinusundo
siya sa UP o sa Commonwealth,
kataka-taka pa rin na paulit-ulit na
tumitigil lang ang sasakyan nang
tasyon ng edukasyon tungo sa pagtugon
sa mga pangangailangan ng pamilihan,
na sinasalamin ng pagtatalaga sa Ingles
bilang wikang panturo, at higit na pagpapahalaga sa mga kursong teknikal at
bokasyunal. Naiiwan, samakatuwid, ang
mga kurso sa kasaysayan at mga sining,
na humuhubog sa isang makabayang
kamalayan.
Sistematiko rin ang nagiging pag abandona ng pamahalaan sa pagpopondo
sa mga pampublikong paaralan at unibersidad. Umaabot sa halos isang-katlo ng
kabuuang pambansang badyet ang napupunta sa pagbabayad ng utang panlabas, habang nakikihati na lamang ang
sektor ng edukasyon sa iba pang serbisyong pampubliko. Sa dulo, itinutulak ng
pamahalaan ang state universities and
colleges na lumikha ng sariling pagka-
mga dalawang minuto sa harap ng
[CMC], tapos ay aalis na, sa loob ng
halos dalawang linggo.”
Agad hiniling ng mga mag-aaral
ng CMC na harangin ng UPDP ang
FX matapos na pitong ulit itong
nagpabalik-balik at humimpil sa
harap ng kolehiyo.
Sa kabila ng pagtanggi ni Adrias
na nagmamatyag siya sa mga magaaral, binigyang diin ni Fanshen Peteros, pangulo ng Student Alliance
for the Advancement of Democratic
Rights in UP - CMC, na maaaring
isang porma ng “state terrorism”
ang presensya ng mga kahina-
kakitaan. Patunay na ang inaprubahang
300 porsyentong pagtataas ng matrikula
sa Unibersidad ng Pilipinas, na katulad
ng ibang paaralan ay taun-taon nang
pinagkakaitan ng sapat na pondo.
At mananatiling ambisyon ang bisyon
ni Arroyo.
Pulitikal ang ugat ng mga suliraning
nananalanta sa bayan, at ito ang suliraning hindi naitatama ng ekonomikong pagunlad na itinatampok ng ideya ng pangulo
ng pagiging isang bansang First World.
Papadausdos ang tiwala ng mga tao sa
gobyerno sa harap ng walang habas na
panunupil nito sa kanilang mga karapatan
at kalayaan.
Tampok dito ang pagpapatupad ng
Human Security Act, na sa halip na
bigyang-proteksyon ang mga tao ay siya
mismong pinag-uugatan ng kanilang mga
hinalang sasakyan na umiikot sa
paligid ng kolehiyo.
Noong namang Hulyo 18, isang
lalaking sakay sa isang puting
van ang naiulat na kumukuha ng
larawan ng mga miyembro ng UP
Cinema Arts Society habang nagkakaroon sila ng General Assembly sa
harap ng Film Institute.
Ayon sa ulat ng UPDP, hindi sasampahan ng kaso si Adrias dahil
walang sapat na ebidensyang magpapatunay ng pagmamatyag. Pinayagan na rin ng UPDP na makaalis si
Adrias matapos inspeksyunin ang
kanyang sasakyan.
agam-agam. Malinaw ang konteksto ng
implementasyon ng batas: isang panahong paparami ang bilang ng mga nagiging biktima ng pulitikal na pamamaslang.
Sa huling tala, umaabot na sa halos 900
ang nagiging biktima ng mga pagpatay,
at kalakhan sa mga ito ay mga pinuno at
kasapi ng mga progresibong grupo na
kritikal sa rehimeng Arroyo.
Hindi man nagbabago ang drama’t
metapora ni Arroyo sa kanyang taunang
SONA , walang dudang lumalala ang
mga opresibo’t represibong kondisyong
ipinapataw niya sa mamamayan.
Walang dahilan, kung gayon, upang
maglunoy sa ulan at magpaanod sa
baha.
Sa huli, si Arroyo mismo ang aanurin ng
dagat ng kaimbiha’t panlilinlang na siya
rin ang may gawa.
Philippine Collegian Opisyal na lingguhang pahayagan ng mga mag-aaral ng Unibersidad ng Pilipinas - Diliman
Punong Patnugot / Jerrie M. Abella • Kapatnugot / Frank Lloyd Tiongson • Tagapamahalang Patnugot / Karl Fredrick M. Castro • Patnugot sa Grapiks / Ivan Bryan G. Reverente, Alanah
M. Torralba • Tagapamahala ng Pinansiya / Melane A . Manalo • Panauhing patnugot / Jayson dP. Fajarda • Mga Kawani / Louise Vincent B. Amante, Piya C. Constantino, Alaysa Tagumpay E.
Escandor, Paolo A . Gonzales, Candice Anne L . Reyes • Pinansiya / Amelyn J. Daga • Tagapamahala sa Sirkulasyon / Paul John Alix • Sirkulasyon / Gary Gabales, Ricky Icawat, Amelito Jaena,
Glenario Omamalin • Mga Katuwang na Kawani / Trinidad Basilan, Gina Villas • Pamuhatan / Silid 401 Bulwagang Vinzons, Unibersidad ng Pilipinas, Diliman, Lungsod Quezon • Tele­fax
/ 9818500 lokal 4522 • Email / [email protected] • Website / http://philippinecollegian.net, http://kule0708.deviantart.com • Kasapi / Solidaridad - UP System-wide Alliance of Student
Publications and Writers’ Organizations, College Editors Guild of the Philippines
tungkol sa pabal at dibuho: piya constantino. disenyo ng pahina: k arl castro.
John Alliage Morales
Philippine Collegian | L unes 23 Hul 07
Ang tunay na kalagayan ng bansa ayon sa mga sektor
Nalugaming
manggagawa
Lugmok na
agrikultura,
akwakultura
Bisperas ng pag-aaklas
Mini U. Soriano
M
ababang sahod, kawalan ng seguridad sa trabaho, paglabag sa
karapatan ng mga manggagawa,
at pamamaslang. Papadausdos
ang kalagayan ng mga manggagawa, ayon
kay Lito Ustarez, pangalawang tagapangulo
ng Kilusang Mayo Uno (KMU).
“ Napipilitang magsara ang mga Small
and Medium Enterprises resulta ng kawalan
ng kakayahang makipagkompetensya sa mga
naglalakihang enterpresa; na nagdudulot
upang 156 na manggagawa ang mawalan ng
trabaho araw-araw,” ani Ustarez. Umabot na
sa 4.8 milyong katao ang walang trabaho at
11.8 milyon naman ang underemployed.
Sa pangakong 10 milyong trabaho sa
unang SONA ni GMA , mahigit 400,000 pa
lamang ang nalilikha, at kalakhan pa sa
mga ito ay kontraktwal at may mababang
pasahod. Ayon sa KMU, hindi sasapat sa
pangunahing pangangailangan ang mga
ganitong uri ng trabaho.
Patuloy naman ang pagtaas ng presyo ng
langis, na siya ring nagpapataas sa presyo
ng mga bilihin. Lalong kukulangin ang P300
minimum na sahod at P50 Cost of Living
Allowance sa P766 na dapat kitain para
mabuhay ang isang pamilyang may anim
na miyembro.
Nabasura na rin sa Kongreso ang House
Bill 345 o ang P125 na across-the-board na
dagdag-sahod at sa muling pagbubukas ng
Kongreso, balik sa simula ang kampanya
para rito.
Sa itinakdang Assumption of Jurisdiction ng pamahalaan, ang Department of
Labor and Employment ang magbibigay ng
resolusyon sa mga deadlock sa Collective
Bargaining Agreement sa pagitan ng mga
manggagawa at may-ari ng kumpanya.
Ayon kay Ustarez, madalas namang panig
sa may-ari ng kumpanya ang pamahalaan,
lalo na kung dayuhang mangangapital ang
may-ari.
Dagdag pa niya, malaon na rin ang trade
union violation ng pamahalaan. Sa pagkakapasa ng Human Security Act, maaakusahang terorismo ang mga kampanyang gaya
ng tigil-pasada.
Hindi rin nakaligtas ang mga manggagawa sa mga kaso ng pulitikal na pagpatay. Mula 2001 hanggang kasalukuyan,
umaabot na sa 81 katao ang pinaslang na
mga manggagawa.
Naniniwala ang KMU na “ang pinakamabisang armas sa pakikibakang isinusulong
ng mga manggagawa ay ang pagkakaisa ng
manggagawa at mga mamamayan.”
Noemi M. Gonzales
M
n Kinundena ng pesanteng grupo mula sa Timog Katagalugan ang lumalalang kahirapan, pagkamkam sa lupain ng mga katutubo at
patuloy na pag-apak sa mga karapatang pantao sa nasabing rehiyon sa ilalim ng administrasyon ni Gloria Arroyo, noong Hulyo 22
sa harap ng opisina ng Kagawaran ng Tanggulang Pambansa. Al anah Torralba
Kawawang kalagayan ng kabataan
John Alliage Morales
H
indi batayan ng kalunus-lunos na kalidad ng
edukasyon ang umano’y
mababang antas ng kahusayan ng mga mag-aaral. Dulot ito ng mga maling palisiya at
mababang pagtingin ni Gloria
Arroyo sa edukasyon, ani Raymond
Palatino, pambansang pangulo ng
Kabataan party.
Kinundena ni Palatino ang kakarampot na pondong inilaan
ng gobyerno para sa edukasyon
ngayong taon, na umabot lamang
sa P126 bilyon, kumpara sa badyet
sa militar at pambayad- utang, na
umabot ng P622 bilyon o mahigit
kalahati ng kabuuang badyet ng
bansa.
Ani Palatino, kawalan ng sapat
na silid-aralan at libro, at kakulangan sa kaguruan ang dulot ng
mababang badyet lalo na sa mga
mababang paaralan.
Para naman sa state colleges
and universities (SUCs), ayon kay
UP Student Regent Terry Ridon,
maiuugat ang papadausdos na
kalagayan ng SUCs sa lantarang
pag-aabanduna ng pamahalaan.
Aniya, ginagawang-ligal ng
Long Term Higher Educational
Plan at Higher Education Modernization Act ang pagbabawas at
tuluyang pag-aalis ng pondo para
sa edukasyon habang inuudyok
nito na pumasok sa mga income
generating scheme ang SUCs,
tulad ng pagtataas ng matrikula
at pagbebenta ng idle assets para
maging “self-reliant.”
Dagdag ni Palatino, sa ganitong paraan, ibinibigay naman
ng mga SUC ang pasanin sa mga
estudyante sa paraan ng mataas
na matrikula at iba pang bayarin,
katulad ng 300 porsyentong pag-
taas sa UP. “ This shows the bankruptcy of education,” paliwanag
ni Palatino.
Aniya, tila “brain hemmorage”
na ang pag-alis ng mahuhusay na
graduate sa bansa. Karamihan
umano sa mga kabataang nagsisipagtapos ang nangingibang
bansa dahil sa kawalan ng trabaho sa bansa, kawalan ng kredibilidad sa sistemang pulitikal at
sa pang-eengganyo na rin mismo
ng pamahalaan.
Iginiit naman ni Ridon ang pagbabasura ng mga palisiyang ang
tunguhin ay komersiyalisasyon
ng edukasyon kasabay ang pagkikipaglaban para sa mataas na
subsidyo sa edukasyon. Hiniling
din ni Palatino ang pagpapatupad
ng paglalaan ng anim na porsyento ng badyet ng pamahalaan sa
edukasyon, na siyang mungkahi
ng United Nations.
Sumama sa SONA!
Kitaan sa AS Lobby, 9AM. Martsa patungong Batasan, 10AM.
- P hilippine
C ollegian
atinding hirap at
gutom ang dinaranas ng mga
magsasaka’t mangingisda bunga ng kawalan ng
tunay na programa ng gobyerno
para sa agrikultura at akwakultura, ani Danilo Ramos, pangulo
ng Kilusang Magbubukid ng Pilipinas (KMP).
Ani Ramos, hindi natutugunan
ng administrasyong Arroyo ang
pangangailangan ng tunay na
reporma sa lupa at pangisdaan
na siyang makapag-aangat sa
kalagayan ng buhay ng mga magsasaka at mangingisda.
Dagdag pa niya, sa halos dalawampung taong pagpapatupad
ng Comprehensive Agrarian Reform Program, 70 porsyento pa
rin ng mga magsasaka sa bansa
ang walang sariling lupa.
Kinundena naman ng Pambansang L akas ng Kilusang
Mamamalakaya ng Pilipinas
( Pamalakaya), isang pambansang organisasyon ng mga mangingisda, ang komersalisasyon
ng karagatan. Ani Gerry Albert
Corpuz, information officer ng
Pamalakaya, nagdudulot ng kahirapan sa mga mangingisda ang
polusyong bunsod ng paghukay
sa langis and gas deposits sa
karagatan ng Pilipinas.
Ayon sa KMP at Pamalakaya,
nakakulong sa monopolyo ng
iilang malalaking negosyo ang
programa ng gobyernong pagpapasigla sa mga sektor ng agrikultura at akwakultura, na pawang
nakatuon naman sa pagluluwas
ng mga produkto.
Dahil dito, ayon kay Corpuz,
hindi makasabay sa produksyon
ang mga karaniwang magsasaka
at mangingisda.
Dagdag ni Corpuz, matinding
pasanin din sa kanayunan ang
militarisasyon. Aniya, mula 2001,
54 porsiyento ng mga kaso ng
extrajudicial killing at forced
disappearance ay mula sa uring
magsasaka’t mangingisda.
Philippine Collegian | L unes 23 Hul 07
2001
Paggaod
sa Laot ng
Kawalan
2002
Misteryo
ng Pasismo
Louise Vincent B. Amante
John Francis Losaria
ahil sa isang milagro at sa paglalayag
ng mga bangkang papel, nakaatang sa
kanyang balikat ang kinabukasan ng
bansa. Na siya ang mesiyas at ang timon
M AY N A G B A G O B A ?
ng bayan.
Enero 2001. EDSA 2. Muling nabuhayan ng loob at
pag-asa ang mga tao. Dininig ng Diyos ang kanilang
pagkakaisa upang mapatalsik ang isa na namang
pahirap sa masa. At siya ang naluklok sa tuktok.
Kaya sa unang State of the Nation Address
(SONA) ni Arroyo, ipinakita niya mula sa tatlong
bata ng Payatas ang mukha ng kahirapan. Nagpaanod sila sa Ilog Pasig ng mga bangkang papel,
ng kanilang mga kahilingan sa Pangulo. Naantig
diumano ang kanyang damdamin sa simpleng hiling
ng mga bata na aspirasyon din ng bawat Pilipino.
Sariling tahanan, edukasyon, trabaho, at pagkain
sa bawat mesa. Nangako siyang matutupad ang mga
pangarap na ito. Subalit ang ipinangakong mabuting paglalayag
ay sumuong sa isang napakalakas na daluyong.
Walang puknat ang pagtaas ng presyo ng mga bilihin, ng kuryente, at ng langis. Wala raw magagawa
ang pamahalaan upang pababain ang mga presyo
kundi magmatyag lamang sa galaw ng merkado.
Hindi rin maitaas ang sahod ng mga mang gagawa. Maaari raw magsara ang mga kumpanya
kapag nangyari ito at mamamatay ang ekonomiya.
Kaya’t ipinaubaya ng pamahalaan ang pagpapasya
sa pagtataas ng emergency cost of living allowance
sa regional wage boards.
Ipinatupad din ang bagong kurikulum ng edukasyon upang makatulong sa pagpaangat ng wikang
Ingles sa mga paaralan. Nagsisimula na ring maging
call center capital ng mundo ang Pilipinas dahil sa
pangangailangan ng mga trabahador na bihasa sa
Ingles.
Lumalakas ang mga tumututol na tinig sa mapamuksang daluyong na sinuong ng bangkang papel
ng Pangulo. At may parating pang mas kagimbalgimbal. Isang rumaragasang bagyo.
Nagulantang ang buong daigdig sa sinapit ng
Estados Unidos (US) isang umaga ng Setyembre
nang pabagsakin ang World Trade Center. Nakisimpatya ang mga bansa sa mga naulila. Subalit
dinuro ni George W. Bush ang mga teroristang
Muslim na sinasabi niyang maysala. Kailangan silang puksain, aniya. Kaya hiningi
niya ang suporta ng mga bansa sa laban
kontra-terorismo.
Agad-agad na kumabig ang pangulo at
iminando ang bangkang papel patungo sa
bagyo. Hindi niya pinakikinggan ang mga
babala na malalaking pinsala ang dala ng
bagyo. Ang kanya lamang nasa isip ay ang
kahibangang pagsunod sa nakahuhumaling
na awit ng mga mapamuksang halimaw ng
dagat.
At dinadala ng pangulo ang bangka, ang
mamamayan, sa laot ng kawalan.
2003
Fiscal
Failures
Alaysa Tagumpay E. Escandor
n 2003, the country ’s outstanding debt
reached an all-time high of P1.5 trillion,
precipitating the worst fiscal crisis in
Philippine history.
Yet, far from addressing this problem, Arroyo
portrayed a booming economy in her SONA in
2003. She emphasized the growth of the Gross
National Product (GNP), claiming an increase
of 5.6 percent. She further asserted that both
self-rated hunger and self-rated poverty were
reduced – testaments to her administration’s
exceptional performance.
History, however, is replete with instances
when statistics were used to paint a thriving
economy and deflect attention from the persistence of poverty.
Thus, the independent think-tank IBON
databank pointed that the purported improvements were achieved, not by solving the underlying economic problems, but by manipulating
figures and definitions.
Unemployment, for instance, was redefined
to effectively exclude “discouraged workers”
or people who no longer search for work. This
reduced “the number of unemployed Filipinos
from 4.4 million to 2.9 million.” Meanwhile,
the poverty threshold, the line that specifies
the amount of income required to meet basic
needs, was set at an “unrealistically” low level,
thereby decreasing poverty incidence by some
2.5 million Filipinos. Concurrently, the lower
poverty line grants the government leeway to
refuse the demand for a legislated increase in
minimum wage.
IBON further revealed how Arroyo’s pur ported economic growth was based on “unsustainable and speculative factors that favor
only foreign and elite sectors.” For instance,
agriculture was boosted mainly by using hybrid
seeds – acquired from “agribusiness transnational corporations” and afforded only by rich
landowners.
Moreover, the restraints on national industrialization were compounded by the manufacturing base’s low output, causing a drop in
foreign direct investment: from $1.8 billion
in 2002 to only $319 million in 2003. Thus,
the Gross Domestic Product grew a dismal 2.2
percent, one of the lowest in Southeast Asia.
Meanwhile, the modest increase in GNP was
caused, not by Arroyo’s fiscal policies, but by
the OFW ’s remittances. The OFWs, however,
cannot solely sustain the GNP for so long.
Four years later, the economy remains sluggish. Worse, whatever improvement there is
cannot be felt by the poor. Concurrently, the
rewards trickle down to a few chosen pockets.
Still, the Arroyo administration continues to
play numbers: conjuring up figures to cover
its fiscal failures.
aong 2002. Halos isang taon makalipas
magdeklara Estados Unidos ng digma
laban sa terorismo: umakyat si Arroyo
sa entablado ng Kongreso upang isalaysay sa mamamayan ang tagumpay ng kaniyang
pagsuporta rito.
Naghahari-hariang republika. Pinagmayabang ni
Arroyo na siya umano ang unang lider na nagsabing
ang digma laban sa terorismo ay digma laban sa
kahirapan. Kailangan daw pagibayuhin ang istratehikong relasyon ng Pilipinas sa Estados Unidos.
Ipagpapatuloy pa ang pagbibigay nila ng tulong
militar—materyal man o training—sa sandatahang
lakas na pinamumunuan ng pangulo. Lahat ng mga
ito aniya, ang lalagot sa siklo ng kriminalidad at
terorismo sa bansa. Siya namang ikinatuwa ng mga
dinidiyos niyang mas makapangyarihang bansa.
Kamay na bakal. Magiging mapagbantay daw ang
Presidential Ant- Graft Commission. Dalawampu’t
isang sindikato ng kidnapping ang dudurugin daw
ni Arroyo. Ang mga smugglers ay kakasuhan ng economic sabotage na di mapapiyansahan. Pati Armed
Forces of the Philippines, makikiisa sa pagtugis sa
mga drug lords na kikilalaning kalaban ng estado.
Pasismo. Wari’y ito ang naging pananggalang pangulo sa inaasulto niyang republika. Ayon sa kanya, sa
layuning mapayabong pa ang mga negosyo sa bansa
at upang magbigay-daan sa pagpasok ng dayuhang
pamumuhunan sa Pilipinas, kailangan umanong
sugpuin ang katiwalian at kriminalidad. Ang mga
nagkakasala sa republika, di na raw patatawarin
pa—mapa-smuggler, kidnapper, durugista, mandarambong sa gobyerno, komunista, hanggang sa
mga inaakusahang terorista.
Ang ganitong hakbang, aniya, ay pagtugon
sa karapatan ng mamamayan na mabuhay ng
payapa at malaya sa lipunan. Ngunit pinatunayan
ng sumunod na taon na di lamang mga kriminal
at terorista ang target ni Arroyo, kundi pati na
ang karaniwang mamamayang tumutuligsa at
nakikibaka laban sa kaniyang mala-diktaduryang pamamahala. Sa taong iyon, umabot
sa humigit kumulang 300 ang bilang ng mga
biktima ng paglabag ng karapatang pantao
at pamamaslang sa hanay ng mga magsasaka
sa kanayunan, kabilang na ang mga progresibong lider, mga pari, at propesyunal
sa ilang lalawigan.
Di na bago ang paglalahad ng pangulo ng
kaniyang mga target kada SONA na kaniyang
binibitiwan. Target na bilang ng eskwelahan.
(Target na magsasapribado.) Target na bilang
ng mabibigyan ng trabaho. (Target na bilang
ng mangingibang-bayan.) Target na saklaw ng
repormang agraryo. (Target na lawak ng lupang di
ipapamahagi.) Target na mahuhuling mga kriminal
at umano’y terorista. (Target na mga inosenteng
madadamay at mapapaslang.)
At sa pagkakataong ito na target ang mismong
mamamayan, tiyak na sambayanan mismo ang
bibigo sa pasismong iskema ng pangulo.
ART WORK: JANNO RAE GONZ ALES.
PAGE DESIGN: NOEL PACIS HERNAIZ.
2004
Under
pressure
Mini U. Soriano
n her 2004 SONA , Arroyo was proud to
have saved hostaged overseas Filipino
worker (OFW) Angelo dela Cruz from a
“pointless death” when she pulled out
the Filipino contingent to the US war against
terror in Iraq. “I cannot risk the lives of a million and a half Filipinos in the Middle East by
making them part of the war,” she said.
Previous commitments made by the president, however, seemed to belie her assertion
that “life is held more dearly than international acclaim.”
In her visit to the US in 2003, Arroyo was
rewarded by US President George Bush with
$4 billion in economic aid package and another $100 million military aid for the Philippines’ membership to the Coalition of the
Willing. These rewards in return translated to
500 Filipinos that the Philippines had to send
as aid to the US military forces, and the conscription of Filipino labor in what seemed as
a retooling of labor export policy to support
what was actually the US war of aggression
and colonial occupation in Iraq.
OFWs who worked in Iraq caught themselves in the middle of war, working for the
US military camps and being oriented in their
military policies. Though they earn P34,000 a
month, their salary could only be withdrawn
in the Philippines. Worse, they work overtime
without pay and and they had no days off.
When Islamic clerics declared jihad or
holy war against supporters of US, the camps
where OFWs were staying were bombed. GMA
was put under pressure and finally pulled
out the Filipino military contingent in the
war after a number of OFWs was killed or
wounded as the war raged on.
Dela Cruz managed to be saved, but 6,000
other OFWs were still left in Iraq trapped in a
war they never knew they would be engaged
in. Many other OFWs were left there to continue participate in the post-war reconstruction as she eyed millions of dollars in remittances that could be generated. According to
some OFWs who came home wounded from
the war, they received no benefits from the
Overseas Workers Welfare Administration
for their medical expenses.
In the end, the lives of OFWs remain on a
precarious position, always on the verge of
being sacrificed in the name of international
praise. Nothing can be more pointless.
2005
The “Chacha”
wreckage
Micaela Papa
o other SONA was as well received - every other
statement punctuated with fervent applause. But
when the president started talking about changing the government to a parliamentary-federal
system, the audience – composed of representatives and
local government executives - leapt to their feet and gave
a standing ovation.
The speech marked the Arroyo administration’s resolution to venture into Charter Change, but the wagon was
already rolling even before the proposal was highlighted in
the 2005 SONA . The “Chacha” train shifted gears, however,
with the onslaught of the “Hello Garci” scandal.
On June 6, Press Secretary Ignacio Bunye released two
CDs of alleged conversations between President Arroyo and
Commission on Elections Commissioner Virgilio “Garci”
Garcillano, about “securing” votes in the 2004 presidential
elections. The controversy sparked further distrust in the
administration, and on July 8, the “Hyatt 10”, composed
of ten cabinet members, resigned, urging the president to
do the same.
Propelling Charter Change to the forefront when public
trust is at its lowest is a very brazen act, and thus failed
to get the approval of the people. In August 2005, a Social
Weather Stations survey revealed that seven out of 10 Filipinos answered “no” to the question “[A]re there Constitutional provisions that need to be changed now?” A March
2006 Pulse Asia survey revealed that the top reason for this
answer was disbelief in charter change as the solution to
the nation’s problems.
The survey further revealed that among the primary
reasons for the people’s rejection of Chacha were beliefs
that Charter Change was a ploy to divert focus from election controversies, that politicians would exploit it to gain
choice government seats, and that it was constructed to give
Arroyo a “graceful exit.”
Chacha eventually lost momentum due to growing public
unrest, with groups threatening massive protests and
staging a major “prayer rally” on December 17, 2006. While
the issue is but a sleeping dragon – liable at any moment
to wake and strike, Sen. Joker Arroyo claimed that Charter
Change would not prosper as the people would never give
up their right to directly elect the chief of state.
This alone shows the nation’s true sentiment, that while
the Batasan complex was ringing with praise for the president that day, the Filipino people gathered outside knew
too well to applaud.
2006
Ang
Ilusyon
ng Super
Region
Jerome Relente
angalan pa lang, nagmamayabang na.
Sagot umano sa kahirapan ang panukalang “Super Regions” ni Arroyo, na kanyang inihapag sa kanyang SONA noong
2006. Isa sa kanyang mga plano, pagtatayo ng
mga imprastraktura sa piling mga rehiyon na
magbibigay-prayoridad sa pangunahin nitong mga
kakayaha’t produkto.
Ang mga lalawigan sa hilagang Luzon at sa
Mindanao ay magtutuon sa agrikultura, ang mga
lugar na sakop ng metro Luzon ay magiging sentro
ng industriyalisasyon, habang ang mga lalawigan
sa Visayas ay para sa pagpapalakas ng turismo sa
bansa. Malawakang internet connection naman
ang ideya ng Cyber Corridor, na magpapatatag
umano ng information and communications technology ng bansa.
Subalit hungkag naman pala ang kayabangang ito ni Arroyo. Upang maisakatuparan ang
proyekto, kailangang magpagawa ng mga malalaking highway, daungan ng barko, at bagong mga
riles, subalit kulang ang pondo. Tinatayang hihigit
sa P500 bilyon ang kakailanganin para sa buong
proyekto, subalit P300 bilyon lang ang inilaan ng
pamahalaan para rito. Sa Visayas pa lamang, P91
bilyon na ang inaasahang magagastos.
Mismong mga miyembro ng gabinete ng pangulo ay nagpahayag ng pagkagulat sa matayog na
mga planong ito. Sa pagkakaalam nila, walang
pondong inilaan dito nang ihanda ang pambansang badyet.
Ilan sa mga imprastrakturang hindi matapostapos bunsod nito ay ang malaking highway na
magdurugtong sa Bontoc at Tuguegarao sapagkat
masyado umanong mahal ang de-kalidad na tipo
ng sementong gagamitin dito. Upang mapunan ang
kakulangan sa pondo, kailangang mangutang ng
Pilipinas sa mga bangkong tulad ng World Bank
at Japanese Bank for International Cooperation.
Popondohan din ng isang Tsinong kumpanya ang
pagdurugtong sa mga lalawigan sa metro Luzon
at pagpapalawak ng nnternet connection sa Cyber
Corridor.
Mamamayan ngayon ang nagbabayad ng mga
utang na ibinunga nito, sa pamamagitan ng mas
matataas na buwis na ipinataw sa kanila ng pamahalaan. Kinuripot din ang pondong inilalaan para
sa batayang mga serbisyo, gaya ng edukasyon at
kalusugan, habang papalaki ang alokasyon para
sa pambayad-utang.
Sa ilusyong ito ng “super regions” ni Arroyo,
tila lalo pang nabansot ang hinahangad na pagunlad.
Philippine Collegian | L unes 23 Hul 07
Economy and Social Services
SONAs, expectedly, have entire
sections devoted to the economy.
Roxas opened his 1947 S O NA
frankly: “I did not attempt to gloss
over the tragic aspects of the scene
that confronted us. I told as truly
as I could of the mountainous
problems we faced.” He was referring to the rebuilding of parts of
the country ruined during war.
“ The cold fact of our fiscal
situation,” said President Carlos Garcia in
his 1960 SONA , “has
been and continues to
be that the country ’s
revenue structure is
no longer capable of
supporting the irre ducible requirements
of a national program
of accelerated social and
economic development.”
It was a dire summation of
the economy.
These speeches were not
meant to increase presidents’ popularity; they were geared towards
spurring legislation. This trend,
however, reversed as SONA gained
a wider audience.
In 1996, President Fidel Ramos
Reality and Fantasy
in the Annual SONA
Larissa Mae R. Suarez
said, “ We have demonstrated our
own capability to manage our
economy towards stability and
sustained growth — earning the
respect of the global economic
community…” Yet our foreign debt
remains massive today.
“Last year, our nation was in an
economic crisis. Today we are out
of it,” declared President Joseph
Estrada in 1999. He added, “Last
year, I lamented the devaluation
of the peso as imposing burdens
on our people. I inferred that we
should strengthen our currency.
We did it.” The peso plunged to
a record low in 2000. Social ser vices tend to be a positive point in
most SONAs, even the early ones.
Quezon said in 1937, “ I report to
you… that more school houses and
roads have been built and opened
to the people, that public health is
in a good condition…”
Aquino did the same in
her 1991 SONA , listing her
administration’s achievements: “Improved health
care, increased housing,
a n d … f r e e s e c o n da r y
education.”
But those terms can
be empty. “In the area
of education, we’ ve
spent our increased resources
on better trained teachers in
more classrooms, teaching students in more effective ways,”
said Arroyo in her 2005 SONA .
The previous year, as a way of
rectifying the poor quality of
public school education, the
controversial Bridge Program
was implemented, and contested by those who couldn’t
afford it.
Arroyo also said that the
country’s storyline included
“69 million beneficiaries
of health care insurance.”
She was referring to PhilHealth cards released in
2004. These health insur ance cards, with Arroyo’s picture
printed on them, expired as soon
as the election year was over.
Reality is
a far cry
from what
presidents
declared
it to be
Land reform
Landlessness among peasants
has been among the most truculent
of issues facing administrations.
Accordingly, the issue has been
Political repression
and insurgency
Among the most infamous SONAs is the one
Marcos delivered on January 26, 1970. “ This is for
me a historic privilege,”
he began. “No man can be
exalted higher than to be
chosen twice by his own
people to lead them…” Outside
Congress, demonstrators waited.
The crowd erupted into a riot when
Marcos emerged, heralding the
First Quarter Storm. Marcos would
later quell the growing dissent with
Martial Law.
Anti-insurgency as a topic in
SONAs was noticeably absent until
the late 1960s, when Cold War
swept the globe. Aquino, in her
SONA said, “63 ranking communists leaders were neutralized… we
have reduced the fighting strength
of the CPP/NPA by 19%... In all parameters of our counterinsurgency
effort, we are ahead.” Succeeding
presidents like Ramos and Arroyo
mouthed similar claims. Yet the
peasant-based insurgency refuses
to be quelled.
Estrada focused on bandits like
Abu Sayyaf over communist groups.
“ The rebellion we must crush.
The rebels we must save, unless
they persist in their rebellion.
continued on next page
dibuho: ar chie oclos. disenyo ng pahina: k arl castro.
I
t is that time of the year once
again. Portending the rainy
season’s return is the torrent
of promises pouring upon the
land. It is that time when work
and classes are suspended, protesters march, and the country tunes in
to radio or television for the State of
the Nation Address (SONA).
This has become an annual
event. President Manuel Quezon
delivered the first SONA to the
National Assembly in 1935. After
World War II , President Manuel
Roxas called his address to the
first Congress as “Message on the
State of the Republic.” Eventually,
what began as a speech marking
the national budget’s submission
to Congress became a platform
for administrations’ version of the
‘state of the nation’.
During the late 1960s, with the
dawn of Ferdinand Marcos’ rule
and the upsurge of the nationalist
movement, SONA began another
tradition: it became a venue to air
discontent against government.
raised time and again in SONAs.
“ We have v i g o r o u s l y c a m paigned against the exploitation
of tenants by their landlords,” said
President Ramon Magsaysay in his
1957 SONA . “ We are succeeding…
through tenancy and land reform
measures, we have improved the
living conditions of our tenants and
farmers…”
In 1963, though, President Diosdado Macapagal admitted the
agrarian problem’s persistence.
He proposed a Land Reform Law to
“correct the present imbalance of
society, where there are enormous
concentrations of land, wealth,
and political power in the hands
of a few.”
In 1990, President Corazon
Aquino boasted of solving this
problem: “ We… advanced our
quest for social justice as 340,000
more Filipino farmers were given
ownership of the land they till.” Previously, Aquino signed the Comprehensive Agrarian Reform Program
(CARP), which failed to bring about
genuine land redistribution.
President Gloria Macapagal-Arroyo, in 2001, praised her father’s
Land Reform Law as “a revolution
to emancipate the peasant from
a feudal bondage to the soil.” But
agrarian reform remains elusive. In
2004, a strike erupted in Hacienda
Luisita, and 14 farmers and their
supporters were killed by state
elements bent on dispersing the
strike.
Philippine Collegian | L unes 23 Hul 07
Dissonance
Those who refuse to be saved
will invite the full force of our
laws and the full might of our
forces.”
Today, Arroyo is mounting
an all-out war against ‘terrorists’. With the Human Security
Act, bandits and communists
can now be lumped under this
term. “Our victories in the war
on terror have been acknowledged by no less than President Bush,” she proclaimed in
her 2005 SONA . A year later,
George W. Bush’s Republican
Party lost spectacularly in the
US midterm elections, in what
was interpreted as the Americans’ rejection of Bush’s policies on terror.
Corruption
T a t l o n g t u l a l a b a n s a H um a n Secur i t y Ac t
from p.6
Corruption — and promises
to end it — is mentioned in
most SONAs. “A public servant
must not only be blameless, but
above suspicion,” said Magsaysay. Garcia said in his 1960
SONA , “Graft and corruption
had seeped into every nook and
crevice of the government, both
national and local…”
In 2000, Estrada declared,
with typical machismo: “Graft
and corruption is the worst
form of rottenness in our society. It erodes the moral fabric
of our people … Pigilin, supilin,
sugpuin ang graft and corruption!” In November that year,
he became the first president
in Philippine history to sit as
defendant in an impeachment
trial, on charges of plunder and
corruption.
L ast 2006, Arroyo said:
“Our fight against corruption
to improve the country’s fiscal
situation has led to renewed
investors’ confidence in the
country.” This year, a survey of
expatriate businessmen ranked
the Philippines as the ‘most
corrupt’ in Asia.
One can conclude from these
SONAs that many of these problems cannot be solved under
the pervading dispensation.
For instance, despite the corrective measures attempted by
some past presidents, the US
continues to dominate our economic and political lives. Corruption continues unabated.
Discontent flourishes.
Reality is a far cry from what
presidents declared it to be.
The past 71 years of SONAs are
tainted by a recurring hypocrisy
— presidents promise solutions
to the gravest problems, but
end up reinforcing status quo.
Only when this is rectified can
the dichotomy evident in the
disparity between a President’s
words and his actions be resolved.
Human
Security Act*
Ang
Bugtong na
Ina ng mga
Te r o r i s t a **
Gelacio Guillermo
Titina, my Titina
Buksan mo ang pamana
Upang aming makita
Ang tunay mong ganda
Mykel Andrada
Ang anak ay nakaupo na,
Ang ina’y gumagapang pa.
Ay, lintek! Human Security Act pala!
Tito-tita, my Titina
Burat ni Bush ang pamana
Fighting 69 sa pambobomba
Ang bombero’t bomberita
Nang ang Ina’y makaupo na,
Ang mga anak ay pinagapang na!
Hindi hari, hindi pari,
Nagdadamit ng sari-sari.
Kilig sa durian si Titina!
Patigasin mga bugaw ni Titina
Pero mas matigas ang sa The Great White
Fatha’
Kaya coupling for Christ na sila
Coupling pa rin bilang terorista
Sabay himod sa tumbong ni Santitong
Papa!
Kung makapagsasalita sana
Ang pekpek ni Titina
Ano ang ibubuga nito/niya
Bilang kanyang pamana?
Anito/aniya: “Hoy, mga ineng, mga chico
Magpakantot, magpachupa na kayo
That is the Great American Shock and Awe
Hindi ba’t 75% ng mga Pilipino
Atat maging little brown Amerikano?
Kung hindi, kakanyunin ko kayo!”
Hanggang Pacquiao lang ang kiri ng
kanyang kultura!
Kinanyon de rapido ni Bush si Titina
Nang hawiin niya ang kortina
Ikinaway ang panyong nanggigitata
Sa dambuhalang tamod ni Dubya
Unprotected sex ang pagkanyod nila!
Iyon ang huling pagpapampam ni Titina
Nang muling makita, siya’y botoboto na
Ibinaon sa kangkungan ng herstorya
Pandagan ang kanyang pamana
They never learn, taksyapo, di ba?
(Salamat po, G. Antonio Calipjo Go)
Si Gelacio Guillermo ay dating literary editor ng Philippine Collegian noong dekada 60. Nagdaan siya sa International Writers
Program sa Iowa University, 1970-1971. Naging kinatawan rin
siya ng Pilipinas sa 27th Poetry International Festival sa Rotterdam, Netherlands noong 1996.
* Unang binasa sa gabi ng awit at tula para sa depensa ng campus
press freedom, 11 Hulyo 2007 sa Bistro 70s, na itinaguyod ng
College Editors Guild of the Philippines.
** Ang mga tulang ito ay mula sa kalipunan ng mga tula ng Amado
V. Hernandez Resource Center na ineksibit sa harap ng Bulwagang Vinzons bilang protesta sa pagpapatupad sa HSA.
Parang si Imelda, parang si Cory,
May anak na palalo’t maarte.
H S A a t P u l a **
Rolando B. Tolentino
Pula ang mga langgam, na ang kwento’y walang
patid na nagsisikap sa panahon ng tag-init nang may
makain ang puluton sa tag-ulan. Pula ang bandila’y
wumawagayway sa martsa ng kilusang masa. Pula
ang atas sa mga aktibista, mapanganib sa estado kaya
pinapaslang o sapilitang winawala. Pula ang dugong
umaagos sa mga utak na pinasabog, bumubulwak na
parang fountain sa bagong taon hanggang sa paisaisang patak ang mamumuo sa natungap na ulo at lupa.
Pula ang kulay ng dugo at ng bagong bukangliwayway,
ng nagkakaisang hanay ng kilusang masa, kung bakit
masasabing mas malapot ang dugo kaysa sa tubig na
siyang nagbibigkis sa ating lahat. Pula ang kulay ng
rebolusyon—masindak, nag-aalab, naghuhumiyaw
sa gabing mapanglaw na nagtatago ng eksena ng
malawakang paghihikahos at pandarambong. Pula
ang pag-ibig kaya nananatiling nagkakaisa kahit na
dinarambong, pinapaslang at dinudukot sa kalagitnaan
ng gabi o sa tanghaling tapat. Minamarkahan ang pula
dahil ang pula ay nananatili, lumalawak, lumalalim.
Isang bagong kamaong bakal ang siyang layon ng
Human Security Law para durugin ang pula. Paano
dudurugin ang kalat-kalat na nagsisikap na langgam,
matutukoy kaya ang mga repositoryo ng kanilang
pagsisikap? Paano dudurugin ang pulang aktibista
nang hindi ito napaparami sa bawat bigwas at
panunupil? Pula ang kulay ng pag-ibig, at ang pagibig sa bayan, pati na ang pag-aalay ng buhay para
sa kanyang adhikain, ay kailanman, hindi mayayanig
sa mga gabing mapanglaw o sa tanghaling tapat. Ito
ang kabawasan na hindi makakapigil sa pula, na
makakapagparami sa pula. Na ang pula ay hindi
lamang isang kulay, hayop o tao, kundi lampas-lampas
pa. Walang bakal na kamao ang makakadurog. Pula
ang puso, pula ang pag-ibig, pula ang rebolusyon, pula
ang nagkakaisang hanay.
Si Rolando B. Tolentino ay tagapangulo ng Contend-UP (Congress of Teachers and
Educators for Nationalism and Democracry). Profesor sa University of the Philippines Film Institute, siya ay skolar ng panitikan, kulturang popular, pelikula at
media ng Pilipinas.
Dalawang bundok,
May holen sa tuktok.
Mukhang matambok,
May holen sa sulok.
Isang prutas,
Pito ang butas.
May higanteng nunal,
May pitong sungay.
Isda ko sa Mariveles,
Nasa loob ang kaliskis.
Isda ko sa Pasig,
Bilasa, balisa.
Heto na si Kaka,
Bubuka-bukaka.
Heto na ang reyna,
Nagmamaldita!
Heto na si Dong,
Bubulong-bulong.
Heto na ang batas,
Butas-butas.
Dumaan si Tarzan,
Nahiwa ang daan.
Dumaan si Mahal,
Sumikip ang daan.
Sinampal ko muna,
Bago ko inalok.
Sinasampal ka na,
Ba’t di ka pa lumahok?
Si Michael Francis C. Andrada o Mykel ay nagtuturo ng
panitikan, diskurso, malikhaing pagsulat at humanidades sa UP Departamento ng Filipino at Panitikan
ng Pilipinas. Dati siyang Kultura Editor ng Philippine
Collegian at Pinoy Weekly. Nagsilbi rin siya noon bilang Vice-Chairperson ng UP Diliman Student Council.
Mayroon siyang dalawang koleksiyon ng maikling
kuwento, ang Apartment sa Dapitan at Sa Dulo ng
mga Dalita . Ko-editor din siya ng Subverso: Mga Tula
at Kuwento Laban sa Politikal na Pandarahas.
“ Yung pinaka-pundasyon na
k a h o y, i p i n a p a g a w a
namin sa karpintero,”
ani Iggy, kasapi rin ng
Ugatlahi, habang inaayos
ang pakpak ng “manananggal” na Gloria. Anim na patong ng paper mache ang kailangang patuyuin, na matapos
ay pipinturahan ng matitingkad
na kulay para mamukod-tangi.
Tatanggalin sa molde,
bubuuin, at panghuli’y
tatahian ng damit. “Masaya yung feeling kapag
tapos na, achievement
ba,” ani Max.
Ngayong SONA ,
“ Reyna ng Kadiliman”
ang naging itsura ng
effigy ni Gloria , isang
mananggal na karaniwa’y kampon
ng kadiliman at nagdadala ng
katatakutan. Ayon sa Ugatlahi,
ginawa nilang tema ang Human
Security Act o HSA , na tinatawag
din nilang Horror Story ni Arroyo,
upang bigyang porma ang pangamba ng mga mamamayan sa pagpapatupad ng nasabing batas.
2004
2005
Sinusunog
ang isang
pigurang
nais nilang
mawala sa
posisyon
2006
2003
2002
Pagbububo
2007
2001
Sa taun-taong pagbaha ng retorika sa SONA , pangunahing
atraksyon sa mga kilos-protesta
ang pagparada sa effigy ni Gloria.
“Gloria in the Box” ang naging
tema ng kanyang effigy noong 2001,
simbolo ng pagsambulat ng problema sa naging pagpanig ni Gloria
Shely Rose G. Maling
N
agbabagong-anyo si Gloria Arroyo tuwing Hulyo; minsa’ y gagamba,
minsa’y payaso. Sa anim
na taon niyang pananatili sa pwesto, samu’t sari na ang naging simbolo ng kanyang pagkatao, na labas
pa sa pilit niyang itinatanghal sa
mga tao.
At sa partikular na araw na ito,
malaking palabas ang nagaganap
sa loob ng Kongreso, subalit sa
labas, maliban pa sa pananalita
ng mga kinatawan ng mga sektor
sa entablado at kultural na mga
presentasyon ng iba’t ibang grupo,
pinakaaabangan ang pagparada ng
ga-higante at makulay na pigura
– isang pigura ng protesta.
Pagbuo
Taong 1999 nang simulan ng
Ugatlahi, isang kultural-pulitikal
na organisasyong nagtataguyod ng
sining bilang instrumento ng panlipunang pagbabago, ang paglikha ng
effigy ng mga pangulo tuwing State
of the Nation Address (SONA).
Ayon sa Ugatlahi, ang kanilang
paglikha ng effigies ay isang sining
ng protesta, na bagamat halaw
sa mga elemento ng pantasya at
kathang-isip na mga karakter ay
naglalayong itampok ang mga
katotohanang taliwas sa mga nakasanayan nang ibida ng mga pangulo tuwing SONA .
Nagsisimula ang lahat sa pagkokonseptwalisa ng paksang aangkop
sa mga isyung yumanig sa bansa sa
nasabing taon. Ang paksang nabuo
ay dapat iyong tunay na sumasalamin sa interes ng kalakhan at
naiintindihan ng mas malawak na
masa. Para sa Ugatlahi, may kasamang pananabik ang pagbibigayhubog sa mga effigy. “Para ka lang
naghihintay ng anak. Excited ka
sa kung anong magiging itsura
nito paglabas. Kaso ang pangit na
baby ni Gloria,” ani Max, kasapi
ng Ugatlahi.
Lima hanggang 10 tao ang nagtutulung-tulong sa paggawa ng effigy, na karaniwang 10 talampakan
ang laki at inaabot ng isang linggo
upang matapos. Tambak-tambak
na lumad ang kinakailangan para
sa molde na siya ring gagamitin
para sa mga effigy ng susunod na
mga taon. Babasain ang lumad,
na inaabot ng dalawang araw ang
pagdidikdik, at momoldehin ayon
sa disenyong napagkasunduan.
kay Bush laban sa gera nito kontra
terorismo. At sa pag -igting ng
laban ni Gloria kontra terorismo
na mismong mamamayan na ang
naging biktima, “ Spider Gloria”
ang naging tema ng effigy laban sa
kanya noong 2002; ang imahe ng
gagamba bilang mapanlinlang na
insektong naninilo ng mga biktima
sa kanyang sapot.
Taliwas naman sa kanyang pangako, inihayag ni Gloria
nang sumunod na taon
ang kanyang muling pagtakbo sa pagkapangulo,
kaya’t “Running Glo” ang
effigy niya noong SONA
ng 2003. Binigyang simbolo naman ng effigy na
kalahating buwitre at kalahating F-16 fighter jet
ang pandaraya sa eleksyon at papamanik-luhod sa US ni Gloria noong
SONA ng 2004.
Ibinunsod ng mahigpit na kapit
ni Gloria sa puwesto sa kabila ng
kawalan ng tiwala sa kanya ng mga
tao ang malaking tukong nagbigaysimbolo sa kanya noong 2005. At
nang sumunod na taon, itinampok
naman siya bilang kawangis ni Adolf
Hitler – may bigote, nakadamit na
tila isang Nazi at may simbolo ng
swastika – sa kanyang pagdedeklara
ng “all out war” laban sa umano’y
mga terorista.
Ang effigy
ni Gloria
bilang
sining ng protesta
Pagguho
Ayon sa kritiko ng sining na
si Alice Guillermo, ang sining ng
protesta ay pahayag ng paglaban
sa namamayaning sosyal, pulitikal at ekonomikong kalagayan
sa pamamagitan ng pagpapakita
ng kapansin-pansing mga imahe
ng opresibo at hindi makaturungang mga kondisyon. Maaari rin
itong isang reaksyon sa umiiral
na administrasyon, gaya ng sa
kasalukuyang rehimen ni Gloria.
Samakatuwid, ang mga effigy na
ipinaparada tuwing SONA ay isang
pagpapakita ng tunay na kondisyon
sa konkretong panahon na ibinubukod ang sarili sa mga pantasyang
ipinamamandila ni Gloria sa kanyang SONA .
Ngunit ang pinakatuktok ng
lahat ng ito ay ang pagpapakain sa
apoy ng mga efffigy. Nagsisilbing
entablado ang kalsadang lunan
ng pagsunog dito, at manonood
naman ang mga nakikiisa sa kilosprotesta. Sinusunog ang isang
pigurang nais nilang mawala sa
posisyon, pigurang nagpapakita ng
sosyal na kondisyong nais nilang
baguhin.
Kung may panghihinayang man
habang marahang nagiging abo ang
effigy na isang linggong nilikha,
naabot naman nito ang pinakamataas na simbolismo – ang makita
ng mga tao ang nabubulok na karakter ng administrasyong ito na
unti-unting iginuguho at nilalamon
ng apoy.
mga litrato: arkibong bayan (mul a 2001-2006), candice anne reyes (2007). pasasal amaT KAY MEDZ NG BAYAN MUNA PARA SA PAG-AASKIASO SA MGA LITRATO. DISENYO NG PAHINA: IVAN RE VERENTE AT KARL CASTRO.
PhilippineCollegian Espesyal na Isyu
Lunes 23 Hul 2007