Wintereditie

jaargang 5 - nummer 1
Wintereditie 2012
gazine
2
3
4-5
6
7
8
9
❯
❯
❯
❯
❯
❯
❯
Voorwoord
Kent u de Patiëntenrechten?
Doorgelicht: OK1 – Nieuw in AZ Alma
Welkom in het Almahuis!
Vriendenkring op bezoek in Londen
Fotoverslag personeelsfeest
Nieuws uit het verpleegkundig &
paramedisch departement
10
11
❯ NIEUW: I’m not from Belgium: Béa Bagilimana
❯ Afscheidsinterview apotheker-bioloog
Jacques Hoegaerts
❯ Varia
12
❯ Oplossing puzzel
13
14-15 ❯ Personalia met baby- en brugpensioenfoto’s
❯ AZ Alma in dubbele, diepe rouw
16
OK1: geen enkele dag is gelijk
In de rubriek ‘Doorgelicht’ nemen we een kijkje in het operatiekwartier op
campus sijsele, waar hoofdverpleegkundige Ann Longueville ons onder meer
meeneemt in de operatiezalen. Op de foto ziet u dokter Hans Van den Wyngaert
aan het werk. Maak kennis met een gedreven team op pagina 4-5.
Colofon
Almagazine is het driemaandelijks
personeelsblad voor alle geneesheren,
medewerkers en vrijwilligers van AZ Alma.
Verantwoordelijke Uitgever
❯ Rudy Maertens
algemeen directeur
Voorwoord
Hoofd- en eindredactie
❯ Marc Van Hulle
manager PR en communicatie
Informatieraad
❯ Katia De Clercq
❯ Pascale De Vuldere
❯ Jan Depestele
❯ John Ryckaert
❯ Jean-Marie Smeets
❯ Marc Van Hulle
Design
❯ Living Stone
DTP en Drukwerk
❯ offsetdrukkerij De Sonville
Fotografie
❯ IPon Fotografie
❯ AZ Alma
❯ Bea Bagilimana
❯ Johnny Vanhyfte
Brieven, reacties of suggesties
voor het volgende Almagazine
zijn steeds welkom bij:
❯ Marc Van Hulle
Schriftelijk via postvak manager PR en communicatie (campus eeklo of campus sijsele)
per e-mail naar [email protected]
tel. 050 72 83 32
VZW AZ Alma
❯ campus sijsele
Gentse Steenweg 132
B-8340 Sijsele-Damme
tel. 050 72 81 11
❯ campus eeklo
Moeie 18
B-9900 Eeklo
tel. 09 376 04 11
www.azalma.be
[email protected]
Indien u meewerkt aan een reportage voor het
Almagazine of deelneemt aan een activiteit van
de vriendenkring, stemt u impliciet ook in met het
nemen en/of publiceren van foto’s die verband
houden met deze reportage of deze activiteit. Wij
hopen op uw begrip daarvoor te kunnen rekenen.
02
Aangesloten bij:
Balanceren
op een dunne koord
Het wordt een warme winter voor AZ Alma, dat voor alweer cruciale maanden staat. De start
van de nieuwbouw is in zicht en in financieel onzekere tijden is zo’n megaproject niet evident.
Algemeen directeur Rudy Maertens beseft dat 2011 een zwaar jaar was, maar dat ook 2012 er
allesbehalve eentje wordt van uitblazen en achteroverleunen: ‘Maar ik heb het volste vertrouwen
in onze ploeg artsen en medewerkers!’
Het najaar van 2011 zal niet licht vergeten worden: de resultaten van het medewerkerstevredenheidsonderzoek, de visitatie, de aanbestedingsdossiers van de nieuwbouw, de
verkiezing van de medische raad,…
Rudy Maertens: ‘Dat klopt, het was bij momenten echt hectisch, want vergeet niet dat we
bovenop al die dossiers ook nog eens elke dag voor honderden patiënten moeten zorgen. Toch
overweegt bij mij het positieve gevoel. Neem nu het medewerkerstevredenheidsonderzoek: als ik
zie op welke goede en doortastende manier de resultaten op dienstniveau worden overgebracht,
besproken en geëvalueerd, dan ben ik trots op onze medewerkers. Dat sterkt ons ook in de overtuiging dat met die resultaten daadwerkelijk iets zal gedaan worden, zoals we hadden beloofd.’
De artsen trokken naar de stembus voor een nieuwe medische raad.
Rudy Maertens: ‘Dat is een wettelijk verplichte driejaarlijkse verkiezing die met heel veel zorg
werd voorbereid. Ik zou langs deze weg alvast de uittredende medische raad in het algemeen
en de voorzitter dokter Paul Hoste, ondervoorzitter dokter Peter Roosen en secretaris apothekerbioloog Christophe Vandenabeele in het bijzonder willen bedanken voor de samenwerking van de
voorbije jaren. Ik hoop op dezelfde constructieve manier te kunnen samenwerken met de leden
van de nieuwe medische raad, die ik feliciteer met hun verkiezing. Met dokter Danny Meire kozen
ze ook een krachtdadige en ervaren voorzitter die met het ziekenhuis het beste voor heeft.’
Een vraag die tegenwoordig vaak gehoord wordt: heeft de huidige financiële context een
invloed op de nieuwbouw van AZ Alma?
Rudy Maertens: ‘Dat is een terechte vraag, want iedereen beseft nu wel in welke precaire
financiële en economische tijd we momenteel leven. Ik heb net als u gelezen dat er 2,3 miljard
moet bespaard worden op het budget voor gezondheidszorg. En ik stel ook vast dat de federale
begroting 2012 geen gemakkelijke bevalling is geweest. Welnu, wat geldt voor het Federale en
Vlaamse niveau, geldt ook op ziekenhuisniveau: we moeten zaaien naar de zak en binnen de zeer
krappe budgettaire bewegingsruimte het nieuwbouwproject proberen te realiseren. Dat is natuurlijk
balanceren op een dunne koord: enerzijds zal er op de juiste plaatsen moeten bespaard worden, maar
anderzijds willen we toch ook voldoende investeren. Ik geef toe, er zijn gemakkelijker opdrachten.’
Intussen gaat het gewone leven zijn gang in AZ Alma, zoals blijkt uit dit nummer.
Rudy Maertens: ‘Inderdaad, er was het mooie personeelsfeest en het druk bijgewoonde Sinterklaasfeest; we wuifden een aantal gewaardeerde medewerkers uit, waaronder kaderlid Arnold
Desomviele (foto), apotheker-bioloog Jacques Hoegaerts en dokter Herwig Ingelaere; en er was de
massale medewerking aan ‘Alma for Life’, wat ongetwijfeld een fraai resultaat opleverde. Op zulke
momenten zie je nog maar eens hoe goed onze groep aan elkaar hangt. Maar er was ook droevig
nieuws: we namen definitief afscheid, op amper een week tijd, van twee personeelsleden, Freya De
Coninck en Marleen Hutsebaut, die ons veel te vroeg ontvielen. Op zulke ogenblikken staat de tijd
even stil en relativeer je veel zaken. Ik hoop dat de collega’s van Freya en Marleen voldoende steun
aan mekaar hebben om deze zure appel te doorbijten. Ik wens hen, en de beide families, alvast
veel sterkte. Ik wil dit jaar en dit voorwoordje daarom dan ook afsluiten met mijn welgemeende
wensen voor vooral een gezond en gelukkig 2012 voor alle artsen, medewerkers en vrijwilligers
van AZ Alma en hun familie. Prettige eindejaarsfeesten en een mooie start van het nieuwe jaar!’ ■
Actueel
In het kader van het Strategisch
Beleidsplan PLAN 2013 (patient
empowerment) vonden we het
interessant om op de patiëntenrechten
wat dieper in te gaan en onze gids
daarbij is ombudsvrouw Annemie Piron
die in elk nummer van Almagazine van
2012 telkens twee
patiëntenrechten zal
toelichten.
PLAN
2013
Wegwijs in de patiëntenrechten? (deel 1/4)
In 2012 bestaat de Wet op de Patiëntenrechten
tien jaar. De wet preciseert de kenmerken
van de relatie tussen de patiënt en de
beroepsbeoefenaar/zorgverlener
en
wil
de kwaliteit van de gezondheidszorgen
verbeteren. Volgens de wet heeft de patiënt
niet alleen rechten maar draagt hij ook een
verantwoordelijkheid om zo goed mogelijk
met de beroepsbeoefenaar samen te werken.
Er is een verschuiving gaande van afhankelijke
patiënten naar mondige patiënten die
graag goed geïnformeerd willen worden
en hun rechten kennen. Dit vergt soms
aanpassing van de beroepsbeoefenaars en
vraagt van hen ook de kennis over de wet
op de patiëntenrechten. Belangrijk is dat er
gestreefd wordt naar een gezonde relatie
tussen beroepsbeoefenaars en patiënten en
een duurzaam partnerschap. Dit kan alleen
maar de kwaliteit en de dienstverlening in de
gezondheidszorg ten goede komen.
ER ZIJN 8 PATIËNTENRECHTEN
Recht op:
1. kwaliteitsvolle dienstverlening (art.5)
2. vrije keuze van
beroepsbeoefenaar(art.6)
3. Informatie over zijn
gezondheidstoestand
4. toestemming
5. inzage en recht op kopie van zijn
medisch dossier
6. bescherming van zijn persoonlijke
levenssfeer
7. klachtenbemiddeling
8. pijnbestrijding
1. Recht op kwaliteitsvolle dienstverlening:
Het recht op kwaliteitsvolle dienstverstrekking
is een recht dat de patiënt heeft ten opzichte
van de beroepsbeoefenaar van wie hij
gezondheidszorg ontvangt. De zorgverlener
moet de best mogelijke zorg verstrekken op
basis van de beschikbare medische kennis en
technologie.
Het recht op kwaliteitsvolle dienstverlening
omvat eveneens het respect, zonder enig
onderscheid, van de menselijke waardigheid
en het zelfbeschikkingsrecht van de patiënt. De
beroepsbeoefenaar mag zijn gezondheidszorg
niet laten afhangen van iemands politieke of
geloofsovertuiging, geaardheid, kleur ,ras, enz.
Voorbeelden:
• Een verpleegkundige past op de afdeling zorgvuldig het schema voor wisselhouding toe bij
een bedlegerige patiënt. Zo wordt vermeden
dat er decubitus ontstaat. De verpleegkundige
verleent hier kwaliteitsvolle zorgen.
• Een dove patiënt wenst een consultatie
bij een oogarts. Door tussenkomst van de
sociale dienst wordt een doventolk voorzien.
Hierdoor is een goede communicatie
mogelijk waardoor er geen belemmering is
om een diagnose te stellen.De patiënt krijgt
hier kwaliteitsvolle dienstverlening, zonder
enig onderscheid op welke grond dan ook.
2. Recht op vrije keuze van de zorgverlener:
De patiënt heeft vrije keuze van een
beroepsbeoefenaar. Dit houdt ook in dat hij
kan veranderen van beroepsbeoefenaar. De
vrije keuze impliceert tevens dat de patiënt
zich tot een tweede beroepsbeoefenaar kan
wenden (recht op een ‘second opinion’).
De vrije keuze kan evenwel in sommige
gevallen beperkt worden door de wet of
door omstandigheden die eigen zijn aan de
organisatie van de gezondheidszorgen (bv.
bij gedwongen opname van een persoon
met geestesziekte, bij aanwezigheid van één
specialist in het ziekenhuis).
Dit geldt eveneens met betrekking tot het
verplegend en paramedisch personeel dat via
een arbeidsovereenkomst in een instelling
werkzaam is. De patiënt heeft in dit geval
ook geen keuze voor de beroepsbeoefenaar.
Anderzijds kan elke beroepsbeoefenaar een
patiënt om persoonlijke of beroepsredenen
weigeren een dienstverstrekking te verlenen,
uitgezonderd in het geval van nood. In geval
de beroepsbeoefenaar de behandeling
onderbreekt, moet hij evenwel de continuïteit
van de zorgen waarborgen.
Voorbeelden:
• Meneer Vandamme krijgt van zijn arts
te horen dat hij een zware ingreep moet
ondergaan; er zijn heel wat risico’s verbonden
aan de operatie. Daarom beslist hij een
tweede opinie te vragen bij een andere arts.
Meneer Vandamme doet in dit geval een
beroep op zijn recht op ‘second opinion’.
• De huisarts verwijst mevrouw Deroose
door naar een gastro-enteroloog wegens
aanhoudende buikklachten. Deze specialist
werkt echter in een ziekenhuis dat moeilijk
met het openbaar vervoer te bereiken is.
Mevrouw kiest voor een gastro-enteroloog
die verbonden is aan het ziekenhuis dat
voor haar gemakkelijker bereikbaar is.
Mevrouw Vandamme heeft het recht om
zelf haar zorgverlener te kiezen. ■
1. WIE IS PATIËNT?
Elke persoon aan wie gezondheidszorg
wordt verstrekt, al dan niet op eigen
verzoek.
Dit betekent dat in sommige omstandigheden een patiënt niet voor zichzelf
kan opkomen, bijvoorbeeld als hij bewusteloos is of zich in een coma bevindt
2. WAT IS GEZONDHEIDSZORG?
Gezondheidszorg omvat de zorgen die
worden verleend door een beroepsbeoefenaar/zorgverlener met het oog op
het bevorderen, vaststellen (vb. verzekeringsgeneeskunde), behouden, herstellen
(vb. revalidatie) of verbeteren van de
gezondheidstoestand van een patiënt, of
hem bij het levenseinde te begeleiden
(vb. palliatieve zorgen)
3. WIE ZIJN BEROEPSBEOEFENAARS/
ZORGVERLENERS?
De volgende beroepsbeoefenaars dienen
de patiëntenrechten te respecteren binnen
de grenzen van hun wettelijke bevoegdheid: geneesheren, tandartsen, apothekers,
vroedvrouwen, kinesitherapeuten, beoefenaars van de verpleegkunde en paramedici.
Bronnen:
Wet van 22 augustus 2002 betreffende de rechten van
de patiënt, B.S. 26 september 2002
Je rechten als patiënt, Dijkhoffz W, Epo, 2008
Losbladig handboek werken met patiënten,
patiëntenrechten 2010,Politea,2010
Wegwijs in patiëntenrechten, juridische dienst van de
socialistische mutualiteiten
Een uitnodiging tot dialoog, wet ‘rechten van de
patiënt’, brochure FOD Volksgezondheid
03
Doorgelicht
In deze rubriek stellen we een
afdeling of werking van ons
ziekenhuis voor. In dit nummer
komt het operatiekwartier (OK)
van campus sijsele aan bod.
Hoofdverpleegkundige Ann
Longueville stopte ons in de
aangepaste kledij, opende de
deuren van het OK en leidde
ons rond op plaatsen waar je als
gewone sterveling normaal enkel in
horizontale houding komt.
Het team van de sterilisatie is
het hart van het OK.
Overleg en communicatie zijn heel belangrijk
in het operatiekwartier:
‘OK1: geen enkele
dag verloopt zoals
aanvankelijk gepland…’
Het is eigenlijk een klein wonder dat we
hoofdverpleegkundige Ann Longueville
een uurtje aan tafel hebben gekregen voor
dit interview over ‘haar’ operatiekwartier in
campus sijsele. Het is er altijd razend druk
en nog meer dan elders in het ziekenhuis
zorgen onverwachte gebeurtenissen voor
een gewijzigde dagplanning. Maar eens
ze goed op dreef is, vertelt ze enthousiast
en met veel trots over de afdeling en haar
team medewerkers, waarin iedereen een
belangrijke rol speelt: van schoonmaakster
tot hoofdverpleegkundige! ‘In het OK
werken is een passie’, zegt Ann!
Passie
Hoofdverpleegkundige Ann
Longueville: ‘We zijn allemaal
trots op ons werk!’
04
Die reportage over OK1 was eigenlijk wel
een bijzondere belevenis. Verder dan
de centrale ruimte of het kantoor van
hoofdverpleegkundige Ann waren we nog
niet geraakt, maar daar kwam nu verandering
in: in de drie operatiezalen waren de dokters
Wouter De Keyser, Toon Sabbe en Hans
Van den Wyngaert aan de slag en zij
lieten een kijkje op hun gespecialiseerde
werkzaamheden toe. Al snel blijkt dat bij
een operatie een goed geolied team nodig
is. Ann Longueville beaamt dit: ‘Iemand die
in het OK werkt, moet niet alleen technisch
onderlegd zijn, maar ook stressbestendig
en moet open staan voor vernieuwing.
Hier is zeer veel variatie, geen enkele dag
verloopt volledig zoals gepland en ik denk
dat er nergens zoveel nieuw materiaal
geïntroduceerd wordt als op een OK.’
Ann weet waarover ze praat: ze was zelf
eerst negen jaar OK-verpleegkundige,
vooraleer ze tien jaar geleden hoofdverpleegkundige werd. Ze stuurt een
team aan van meer dan 25 medewerkers
(verdeeld over OK, recovery en sterilisatie,
en aangevuld met een verzorgende,
logistieken en schoonmaaksters) en werkt
op het OK in campus sijsele met twintig
artsen, die elk hun operatietijd wensen.
Anns rechterhanden op de afdeling zijn
Myriam Bekaert (OK), Caroline Roeges
(sterilisatie) en Sandra Maeyaert, die de
administratieve ondersteuning op beide
campussen biedt.
Hoge
verantwoordelijkheid
De werking in het operatiekwartier mag je
dus in drie delen opsplitsen: het OK zelf, de
recovery en de sterilisatie. In het OK, in de
operatiezalen, zijn er de omloopverpleegkundigen en de instrumenterende en/of assisterende verpleegkundigen. Ann Longueville legt uit: ‘Een omloopverpleegkundige
zorgt voor een perfecte voorbereiding van
de operatie: ze waakt erover dat de zaal
klaar staat, dat het nodige instrumentarium
aanwezig is, dat het anesthesietoestel paraat is en gecontroleerd werd, dat de patiënt
correct geïnstalleerd wordt… Ze staat ook in
voor de (her)bestelling van het materiaal.
De instrumenterende of assisterende verpleegkundigen staan naast de chirurg mee
aan tafel, reiken het instrumentarium voor
Doorgelicht
›
Het OK-team heeft een hoge
verantwoordelijkheid, alles moet
correct zijn tot in de details.
Nieuw
de operatie aan of assisteren zelfs bij de
operatie.’
Ann Longueville wijst erop dat dit heel
stresserende taken zijn: ‘Iedereen heeft
een hoge verantwoordelijkheid, alles moet
correct zijn, tot in de details. Daarom wordt
voor de operatie een checklist overlopen. Ik
weet het, de Wereldgezondheidsorganisatie
heeft zo’n lijst met 19 puntjes voorgesteld,
maar eigenlijk deden wij dit al sowieso.’
In een stresserende situatie is het van het
allergrootste belang dat er goede afspraken
gemaakt zijn en er veel overleg mogelijk is,
met alle betrokken partijen. ‘Dat is niet altijd
even gemakkelijk’, geeft Ann toe, en het diplomatisch bijsturen of bufferen is een essentieel onderdeel van haar dagelijkse opdracht.
‘Elke morgen houd ik een tiental minuutjes
overdracht, en dat is een heel belangrijk
moment van de dag: we kunnen de planning
even overlopen, maar ook nieuwe zaken
vertellen en soms eens ventileren. En daarna
gaan we er met volle moed tegenaan!’
patiënt moet goed worden opgevolgd, om
complicaties in de eerste uren na de operatie
te vermijden. Dit is een superdrukke afdeling,
want de instroom uit de operatiezalen is op
topdagen echt wel groot. Je mag dit niet
onderschatten!’
Evenmin te onderschatten is de essentiële
taak van de sterilisatieafdeling. Ann
Longueville noemt dit ‘het hart van het
OK’: ‘Hier moet elk instrumentje op een
correcte manier gereinigd worden. Je mag
ervan uitgaan dat per set instrumenten
zo’n procesduur van 3 uur nodig is. Hiervoor
worden strikte, geijkte procedures gevolgd:
machinaal reinigen, controleren, set
samenstellen, steriliseren en nog eens
controleren. En ook hier is de druk hoog:
we hebben maar liefst 510 verschillende
instrumentensets ter beschikking in het OK!
Dat klinkt misschien veel, maar vergeet niet
dat we voor bijvoorbeeld een knieprothese
al 18 sets aan de operatietafel moeten
hebben!’
Hart van het OK
Schouderklopje
Na de operatie worden de patiënten van de
operatiezaal naar de recovery gebracht. Daar
kunnen ze, onder nauwgezette bewaking,
herstellen van de directe gevolgen van
de anesthesie en de chirurgische ingreep.
Bovendien worden op de recovery
bepaalde medisch-technische handelingen
uitgevoerd. ‘Ook dit is een belangrijke
taak’, onderstreept Ann Longueville. ‘De
‘Ik vind het belangrijk dat de patiënt die
in ons OK binnen gebracht wordt, zoveel
mogelijk wordt gerust gesteld’, zegt Ann
Longueville. ‘Hoe klein een operatie voor
ons ook lijkt, voor de patiënt is het altijd een
majeure ingreep. De patiënt komt naar ons
in vertrouwen en rekent op de beste zorg in
een aangenaam klimaat. Daarom bewaak
ik de rust in het OK, en als iedereen zijn
werk correct uitvoert, het juiste materiaal
klaar ligt en de juiste teams zijn gevormd,
dan zijn we al een heel eind ver. En met
‘iedereen’ bedoel ik ook alle medewerkers,
van schoonmaakster tot verpleegkundige.’
‘Ik hecht ook veel belang aan waardering’,
besluit Ann Longueville. ‘Dankbaarheid
vanwege de patiënt krijgen onze mensen
niet, want die is veelal nog onder narcose.
Daarom zeg ik elke dag, voor ik naar huis
vertrek: goede avond en bedankt! Een
schouderklopje is zo belangrijk, eens horen
van een arts ‘Goed gewerkt vandaag!’ kan
een mens vleugels geven. Want vergeet
niet, we zijn allemaal trots op ons werk,
maar het is niet altijd gemakkelijk!’ ■
Christelle en Helena van de recovery
Dr. Hans Jonnaert,
pneumoloog
Sinds begin oktober
is dokter Hans
Jonnaert een
nieuwe pneumoloog
in AZ Alma. Hij zal
enkel op campus
eeklo consultatie houden. Dokter Jonnaert
studeerde af als doctor in de genees-,
heel- en verloskunde in 1984 aan UGent, en
behaalde in 1989 zijn erkenning ‘inwendige
ziekten’. Hij werkte de voorbije 20 jaar als
pneumoloog in het Emmanuel Ziekenhuis
te Wetteren, dat sinds 1998 gefusioneerd is
met ASZ Aalst. Hij leidde er onder meer het
Palliatief Supportteam op de campus Wetteren en was ook geneesheer-diensthoofd van
het niet-chirurgisch dagziekenhuis.
Dokter Hans Jonnaert:
[email protected] of 09-37 60 563
Jo Tanghe, hoofdverpleegkundige
OK2
Op 12 september
benoemde de
raad van bestuur
Jo Tanghe als
hoofdverpleegkundige voor de dienst operatiekwartier OK2 in
campus eeklo. Hij volgt er Bart Strybol op,
die AZ Alma verliet. Jo bezit het diploma van
bachelor in de verpleegkunde en behaalde
ook de getuigschriften operatieverpleegkundige (posthogeschoolvorming) en preventieadviseur niveau III. Hij beëindigde ook de
kaderopleiding met succes. Jo was na zijn
opleiding al vijf jaar medewerker bij AZ Alma
(toen nog Heilig Hartkliniek), was nadien een
tijdlang directie nursing in RVT Onderdaele
(Ursel) en was de laatste jaren verantwoordelijke OK-hartchirurgie in UZ Gent. Jo Tanghe
startte op 1 december.
Jo Tanghe, hoofdverpleegkundige OK2:
[email protected] of
09-37 60 802
05
Nieuwbouw
›
Beneden werd de woonkamer
omgebouwd tot een vergaderzaal
voor 15 personen.
Almahuis is maar half zo duur als werfcontainers
Het Almahuis, de woning die AZ Alma aankocht
tegenover het nieuwbouwterrein in de Blakstraat in Eeklo, werd volledig als werfkantoor en
vergaderlocatie ingericht. Eens de bouw van het
nieuwe ziekenhuis gestart is, zullen van daaruit
de werkzaamheden gevolgd worden. Beneden
zullen vergaderingen met architecten en aannemers plaats vinden, boven werden kantoren
ingericht voor directie en staf van AZ Alma.
Gouden zaak
Voor de opvolging van de bouwwerken was er
sowieso een werfkantoor nodig, en doorgaans
wordt hiervoor een werfcontainer geplaatst.
Concreet betekende dit dat AZ Alma gedurende
vijf jaar een goed uitgeruste werfcontainer
moest huren of kopen, die nadien zo goed als
waardeloos zou zijn. ‘De plaatsing van zo’n container was al uitgetekend op het plan, omdat
we die wilden hebben op een locatie waar hij
zo weinig mogelijk in de weg stond’, zegt directeur facilitaire diensten en masterplan Henk
Vincent. ‘De inplantingsplaats was voorzien
in de hoek waar de uitrit van de spoedgevallendienst moet komen. En dat is… precies recht
tegenover het Almahuis!’
Dat uitgerekend op die plaats in de Blakstraat
een huis te koop kwam, was een gelukkig
toeval en voor AZ Alma een gouden zaak. Een
rekensommetje leerde dat de aankoopprijs van
de woning zowat de helft bedroeg van wat in
totaal aan huurgeld aan een werfcontainer voor
vijf jaar zou uitgegeven worden. Bovendien
blijft de waarde van dat Almahuis op zijn minst
behouden, wellicht zal die zelfs toenemen eens
06
Het Almahuis in de Blakstraat
ligt vlak tegenover het bouwterrein.
het ziekenhuis er staat. De raad van bestuur aarzelde dan ook geen ogenblik om aan te kopen.
Testmateriaal
De voorbije maanden werd de woning omgebouwd tot werfhuis met op de bovenverdieping
drie bureauruimtes: een voor de halftijds
administratief medewerkster Ingrid Van de
Velde, een (met zicht op de werf) voor de
projectmedewerkers Frankie Neerinck en Paul
Lagae, en een voor directeur Henk Vincent.
Beneden werd de woonkamer omgebouwd tot
een vergaderzaal voor 15 personen, met smartboard, internetaansluiting, e.a. De keuken werd
behouden en zal bevoorraad worden vanuit het
restaurant CE. De vroegere garage herbergt nu
drie burelen: een voor de architect, een voor de
ontwerpers techniek en een voor de veiligheidscoördinator. De garagepoort werd vervangen
door een raam met Alma-belettering, dat van
binnenuit wel doorkijk naar de werf geeft. In de
hall staat een schoenpoetsmachine en dat zal
geen overbodige luxe zijn. De woning is volledig
beveiligd met inbraakalarm en er worden ook
enkele zaken uitgetest in functie van de nieuwbouw: de vloerbekleding is een test (net als in
de vergaderzalen in campus eeklo), evenals het
schrijfmagneetbord en het smartboard.
Voorts wordt er ook gebruik gemaakt van
Vondle, een communicatie- en archiveringsplatform, waar alle documenten, plannen,
vorderingsstaten, facturen, verslagen e.d. van
het nieuwbouwproject gecentraliseerd staan en
waar alle partijen, betrokken in de uitvoeringsfase, toegang tot krijgen.
Dit is één van de drie bureauruimtes
op de bovenverdieping.
Controlecentrum
Het Almahuis wordt nu al regelmatig gebruikt:
de opening van de offertes voor de loten
omheining en ruwbouw vond er plaats, en elke
donderdag komt het Bouwcomité er samen.
Vanaf de start van de werken, wellicht begin
maart, zullen Ingrid Van de Velde er constant
en de projectmedewerkers Frankie Neerinck en
Paul Lagae en directeur Henk Vincent regelmatig aanwezig zijn. De planning wordt zodanig
opgesteld dat er steeds iemand van AZ Alma
in het huis ter beschikking zal zijn. En naarmate
het bouwwerf vordert, zal ook de intensiteit in
het Almahuis toenemen.
Het Almahuis wordt ook het controlecentrum
van veiligheidstoezicht op de bouwwerf. Rond
rond de werf wordt camerabewaking geplaatst:
‘Nadat de omheining rond het terrein is
geplaatst, komen er een tiental camera’s om
de site in het oog te houden’, zegt directeur
Henk Vincent. ‘We vernemen van collega’s die
ook gebouwd hebben, dat er zeer veel materiaal wordt gestolen en dat willen we beletten.
Vandaar ook dat we meteen een definitieve
omheining willen laten plaatsen, om ongewenst bezoek af te houden. Eens de werf aan
de gang is, zal er trouwens op het bouwterrein
ook toegangscontrole zijn.’ ■
Almamobiel
In het kader van de werfbezoeken en de
nieuwbouw werd ook een tweedehands
werfwagen gekocht. De 4x4 met AZ Almabelettering kan vlot het werfterrein op en
afrijden, heeft een dubbele zitrij en kan dus
aardig wat volk meenemen. Er is ook een
ruime laadruimte voor materiaal en er kan
een aanhangwagen aan gekoppeld worden,
wat dan weer handig is voor de technische
dienst.
Vriendenkring
›
Typisch Londen: een net verwisselde Guard
en een gentleman met bolhoed en poppie
op de revers van zijn vest.
London, here we come!
De tweedaagse reis van de Vriendenkring naar
de Britse hoofdstad Londen was een succes:
niet alleen waren er meer dan zestig deelnemers, ook het programma stak aardig ineen.
Had de Vriendenkring nog meer kamers ter
beschikking gekregen in het puike hotel in
de Docklands, dan waren er zeker nog meer
mensen mee de bus opgestapt. De reis werd
al goed ingezet, want de deelnemers kregen
een mooi ontbijtpakket, aangeboden door de
directie. Maar goed ook, want het duurde toch
wel eventjes eer de groep aan British food toe
was. Na een vlekkeloze tocht onder het kanaal
(in een toch wel heel smalle wagon) en een
trip door de voorsteden, kwam Londen in zicht.
Notting Hill
Speciaal voor de dames (en dat waren er nogal wat) hield de bus eerst even halt aan het
megawinkelcomplex Harrod’s waar er juist tijd
genoeg was om de sfeer op te snuiven, maar
net niet genoeg om de kredietkaarten boven te
halen (tot grote opluchting van het mannelijke
Prachtig beeld van Londen in de ochtend:
links het grote rad, rechts de grote (Big) Ben.
deel van de groep…). Nadien ging het richting Notting Hill, bekend van de film met Hugh
Grant en Julia Roberts, maar Hugh en Julia waren er niet, het was er wel superdruk door een
uitgebreide en door toeristen zeer druk bezochte markt met honderden souvenirs, prullaria en
leuke hebbedingetjes.
Vervolgens trok de groep naar het échte winkelcentrum van Londen: Bondstreet, Piccadilly
Circus en omgeving. Hier mocht men vrij rondkuieren en ook op zoek gaan naar ‘a place to
dine’: sommigen zochten een Italiaans restaurantje op, anderen hielden het bij Fish and
Chips, en er belandden er zelfs in China Town!
Op de afspraak bij de bus bleken er maar twee
verloren te zijn gelopen, maar die werden door
de actieve gids gauw weer onderschept in het
nochtans donkere Londen.
Smog in Greenwich
› Een Alma-Posh voor David Beckham…
Het hotel in de Docklands was een prima keuze:
fraaie kamers, een heel uitgebreid ontbijtbuffet
(met spek en witte bonen in de tomatensaus,
voor de liefhebbers) maar een gevaarlijke uitrit
voor de bussen, zo bleek… Op zondagochtend
gingen de Alma-reizigers paarden kijken bij
de Changing of the Guards, was er tijd voor
een bezoekje aan St-Paul’s Cathedral en een
groepsfoto op Trafalgar Square en kon men
vervolgens kiezen tussen een wandeling naar
Westminster en Big Ben, of een uitstap met The
London Eye, het reuzenrad aan de overzijde van
de Theems. Vervolgens trok de groep naar de
site waar volgend jaar de Olympische Spelen
plaats vinden, maar dat was een beetje een
miskleun want het Olympisch Stadion was enkel van op honderden meters ver te bekijken.
Ook de tocht naar Greenwich was niet echt een
meevaller, want de dichte mist had duidelijk de
zuidkant van de Theems gekozen. Maar dat kon
de pret niet drukken, want de chauffeur bracht
de groep veilig en sneller dan verwacht terug
thuis. Voorzitster Isabelle De Smedt en haar
Vriendenkring verdienen een pluimpje voor de
organisatie en mogen nu al plannen maken
voor een nieuwe tweedaagse in 2012! ■
De Almagroep op Trafalgar Square:
London here we come!
07
Personeelsfeest
Het personeelsfeest was weer een
voltreffer, met veel volk, leuke
meezingers, lekker eten en muzikale
ambiance. Kortom, ‘momenten die
dan eeuwig mogen blijven duren’,
zoals u het meezong.
Momenten die
eeuwig mogen
blijven duren
Acteurs gehuld in ziekenhuiskledij
verwelkomden de honderden gasten
op ludieke manier. Later op de avond
brachten ze een Plan 2013-quizje
en drie op AZ Alma herwerkte
meezingers, die het startschot waren
voor een leuke avond.
Op deze bladzijde vindt u enkele
fotosouvenirs, maar in het echt
was het véél plezanter.
Afspraak in 2013?
08
Nieuws
Op vraag van Annabell Verhaegen,
verpleegkundig en paramedisch
directeur, wordt voortaan in Almagazine
een bladzijde voorbehouden met
nieuwtjes of belangrijke berichten
voor en uit het verpleegkundig en
paramedisch departement.
› Back Attack opleidingen in campus eeklo
(hiernaast) en campus sijsele (hieronder)
Nieuws uit het verpleegkundig
en paramedisch departement
Borstvoeding, natuurlijk…!
AZ Alma stelde zijn kandidatuur voor het Baby
Friendly Hospital Initiative(BFHI)-label. Dit is
een kwaliteitslabel dat borstvoeding promoot
in de ziekenhuizen. De kraamafdelingen zijn
immers dé referentieplekken voor een goede
start en een degelijke ondersteuning van borstvoeding. Elke baby en ook de moeders hebben
tijdens de zwangerschap, bevalling en geboorte
het recht om de beste kansen te krijgen op het
gebied van gezondheid en welzijn.
Een ziekenhuis kan het BFHI-kwaliteitslabel
behalen wanneer na een grondige evaluatie
blijkt dat het voldoet aan de internationale BFHI-kwaliteitscriteria. In België hebben reeds 23
ziekenhuizen het label behaald. In AZ Alma zetten de personeelsleden op de materniteit, de
gynaecologen en de pediaters alvast hun beste beentje voor. Ze volgen allen een cursus die
gebaseerd is op Baby Friendly Hospital Initiative.
Binnenkort start er ook een borstvoedingscomité en worden werkgroepen georganiseerd door
de personeelsleden op de materniteit.
(Eva Steen)
Meer informatie op www.health.fgov.be
Goed onthaal van stagiairs
Wist u dat er tijdens de 35 stageweken,
vakanties niet meegeteld, per week gemiddeld 66 studenten verpleegkunde stage lopen
in AZ Alma? De stagiairs zijn afkomstig van 9
scholen uit de regio Gent-Brugge.
Dit vraagt vanzelfsprekend een hele organisatie! Door een goede samenwerking tussen
de stagecoördinatoren van de scholen, onze
referentieverpleegkundige, de dienst ICT,
personeelsdienst, opleidingsverpleegkundigen
en Evelyne van het directiesecretariaat konden
al heel wat zaken gerealiseerd worden.
• Zo is er een planningssysteem waar we
van week tot week kunnen zien hoeveel
stagiairs op welke dienst zullen komen. Dit
maakt de vraag naar stageplaatsen beheersbaarder.
• Via www.azalma.be/professionals/stages
kunnen studenten vooraf alle nuttige informatie voor hun stage bekomen. Na hun
stage kunnen ze daar online hun stageplaats
beoordelen en wat nuttig info geven met
het oog op latere tewerkstelling.
• Elke maandagmorgen worden nieuwe stagiairs apart onthaald. Bij een boterkoek en
een kop koffie krijgen ze een korte uitleg
over het ziekenhuis, worden alle praktische
zaken (badge, kleedkastje, enz) onmiddellijk
geregeld en volgt er een rondleiding in het
ziekenhuis, waarna ze naar hun stageplaats
begeleid worden.
Er volgen nog aparte initiatieven, specifiek
voor stagiairs, zoals het Kerstevent eind december in campus eeklo. En dat is maar goed
ook, want onze student vandaag wordt hopelijk onze collega van morgen! En we zullen ze
har(d)t nodig hebben!
(John Ryckaert)
Back Attack is terug
Wat zeggen u termen of uitdrukkingen als ‘micropauzes’ – ‘actief zitten’ – ‘bankhouding’ – ‘kies
een muis die goed in de hand ligt’ – ‘torsies’
– ‘strijkershouding’ – ‘buig- en strekhouding’ –
‘zou graag eens op die van jou wiebelen’? Als
ze je niks zeggen, dan ben ik bang dat je ofwel
niet in AZ Alma werkt (hoogtijd dus om hier te
solliciteren) ofwel dat je al een hele tijd thuis zit
(hoogstwaarschijnlijk door rugklachten, waaraan je dus dringend iets moet doen) ofwel dat
je nog niet naar een sessie Back Attack bent geweest (iedereen doet ooit iets minder slims in
zijn/haar leven). Zeggen die termen je echter
wel iets dan kan het niet anders of je was reeds
aanwezig op een van de Back Attack-sessies.
Inderdaad sinds september 2011 is Back Attack terug in AZ Alma. Dit project zal iedereen
bewust maken van het belang om zorgzaam
om te springen met onze rug. En zeg nu zelf
eens: heb jij nog nooit rugpijn gehad? Ben jij
nog niet moeten thuis blijven omwille van die
zeer vervelende rugpijn? Ja toch! Net om dit
in de toekomst zo veel mogelijk te vermijden,
werd op vraag van veel medewerkers en directie een rugsparend preventieprogramma
uitgetekend.
Op de beide campussen worden deze lessen
gegeven door een gemotiveerd team van kinesitherapeuten en ergotherapeuten (experts in
ergonomie) waarbij de verschillende aspecten
worden belicht met betrekking tot het goed gebruiken van de rug tijdens het beoefenen van
de job. Zowel theoretische aspecten maar voornamelijk heel praktische tips, die onmiddellijk
bruikbaar zijn op de werkplek, komen uitgebreid aan bod. Drie verschillende doelgroepen
werden gedefinieerd: de beeldschermwerkers
(met nadruk op hoe men op een rug- en zeker
nek- en schoudervriendelijke manier bureauwerk kan uitvoeren); de heffers en tillers (met
tips hoe men op een verantwoorde manier de
vele hef- en tilmanoeuvers rugvriendelijk kan
uitvoeren); en de verpleegkundigen (met uitleg
over hoe op een correcte wijze de vele verzorgingstaken, patiëntentransfers en administratief
werk op een ergonomische manier kunnen verwezenlijkt worden).
Als projectverantwoordelijke is het dan ook heel
leuk te ervaren dat Back Attack momenteel
op kruissnelheid loopt en is het ook bijzonder
aangenaam de zeer positieve feedback (tevredenheidenquêtes ingevuld door de deelnemers
op het einde van de les – maar evenzeer via
mondelinge feedback) in de wandelgangen op
te vangen. Daarom wil ik iedereen, niet alleen
de deelnemers maar zeker in het bijzonder de
zeer enthousiaste lesgevers, bedanken voor de
manier waarop we er samen in slagen om dit
prestigieus project georganiseerd te krijgen. ■
(Christophe Maes)
09
I’m not from Belgium
In deze nieuwe reeks wil
Almagazine tonen dat diversiteit
geen ijdel woord is in AZ Alma.
Wij laten enkele buitenlandse
medewerkers aan het woord en
zijn blij dat Béatrice Bagilimana
van G2 (campus eeklo) de spits
wilde afbijten.
› Béa met haar man en haar
dochtertje Hanne en zoontje Noah.
Béatrice Bagilimana groeide op in het heuvelachtige Rwanda:
‘Ik ben nog niet teruggekeerd,
ik ben er nog niet klaar voor!’
Toen Béatrice (‘zeg maar Béa’) Bagilimana
hoorde van onze nieuwe reeks ‘I’m not from
Belgium’ was ze onmiddellijk bereid om
hier aan mee te werken. Béa is één van de
verpleegkundigen van het geriatrisch dagziekenhuis in campus eeklo (dag 6) en is er
al goed ingeburgerd bij de patiënten die er
langs komen. Haar vriendelijke omgang en
haar stralende lach met hagelwitte tanden
zit daar voor heel veel tussen. Maar achter
dat lachende gezicht en die pretoogjes
schuilen ook de herinneringen aan een
moeilijke jeugd in een woelig Afrikaans
land. Ze voelt zich hier volkomen gelukkig
met haar gezin en haar werk, maar de
heimwee naar Rwanda is er nog steeds,
alhoewel niet sterk genoeg om haar even
te doen terugkeren: ‘Ik ben er nog niet klaar
voor.’
Opgroeien in Kigali
Béa Bagilimana is eigenlijk geboren in…
Brussel in 1975, waar haar mama studentlaborante was en haar papa bio-ingenieur
Béatrice Bagilimana:
goed ingeburgerd
in België en graag
gezien in AZ Alma.
10
in Gembloux. Maar in 1976 verhuisde het
gezin Bagilimana naar Rwanda, het ‘Land
van Duizend Heuvels’, meer bepaald naar
de hoofdstad Kigali. Daar groeide Béa op,
samen met haar twee broers en twee zussen. De mama van Béa ging aan de slag als
laborante, eerst in het Algemeen Ziekenhuis
van Kigali, later in een privé-praktijk. Papa
Bagilimana werd in een overheidsbedrijf
het hoofd van de koffieproductie, en dat
was een belangrijke functie want koffie is
één van de grootste exportproducten van
Rwanda.
‘Eigenlijk kende ik aanvankelijk een zorgeloze jeugd in Kigali’, zegt Béa voorzichtig.
‘Maar in 1990 kwam er een abrupt einde
aan de rust. Eerst was het oorlogsgeweld
nog veraf, maar het kwam snel dichterbij,
de avondklok werd ingesteld, het leger
was sterk aanwezig in het straatbeeld, er
kwamen controleposten,… we voelden dat
er wat op til was. In 1994 zijn we uiteindelijk
moeten vluchten voor de burgeroorlog.
Tijdens die moeilijke jaren verloren we
daarbovenop nog eens onze beide ouders
op korte tijd.’
Tussen 1994 en 1997 zwierf Béa rond in
Afrika, maar over de oorlogsperiode wil ze
liever niet praten, niet alleen omdat het
voor haar een zeer moeilijke periode was.
Zelfs na 17 jaar zijn de wonden nog niet
helemaal geheeld.
Op eigen benen
In 1997, Béa was toen 22 jaar, keerde ze
met haar broertje van 7 jaar terug naar haar
eigenlijke geboorteland België. Aanvankelijk
kregen broer en zus Bagilimana onderdak
in het asielcentrum van Brugge, maar Béa
wilde daar niet lang blijven en nam de koe
bij de horens: ze zocht een appartementje
waar ze met haar broertje kon wonen en
ze begon een stoomcursus Nederlands te
volgen. Ze wilde hier haar droom, genees-
kunde studeren, waarmaken. Maar algauw
bleek dat dit voor haar moeilijk haalbaar
zou zijn, ook al omdat haar tweede broer
(toen 14 jaar) inmiddels was afgekomen
naar België.
‘Ik wilde echter zo snel mogelijk op eigen
benen staan’, zegt Béa, ‘daarom besloot ik
eerst een intensieve cursus Nederlands bij
de VDAB in Wondelgem te volgen. Nadien
ging ik verpleegkunde studeren aan het
KHBO in Brugge. In 2003 mocht ik echt aan
de slag als verpleegkundige en wel op de
dienst geriatrie van AZ Alma in campus
sijsele. Daar leerde ik algauw dat in mijn
cursussen Nederlands geen cursus WestVlaams dialect begrepen zat. (lacht) Maar ik
had het snel onder de knie!’
Toen in 2006 in campus eeklo gestart werd
met het geriatrisch dagziekenhuis ging Béa
in op de vraag om naar daar te verhuizen,
met een nieuw… dialect tot gevolg!
Zomerkind
In AZ Alma ontpopte Béa zich tot een
vriendelijke, hulpvaardige en goede verpleegkundige, die zich in België perfect
heeft geïntegreerd. ‘Ik voel me hier prima
thuis, ik ben gelukkig getrouwd en heb twee
lieve kinderen: Hanne (6 jaar) en Noah (3
jaar). Uiteraard mis ik het land waar ik ben
opgegroeid, maar mijn heimwee is nog niet
groot genoeg om me over de streep te trekken en me even te laten terugkeren. Later
misschien, als de kinderen groter zijn. Ik vind
het belangrijk om mijn kinderen het land
waar ik ben opgegroeid te leren kennen,
het is ook een stuk van hun identiteit. Maar
dat is iets voor de verre toekomst. Nu ben ik
hier aangepast, al zie ik de wintermaanden
niet graag komen… Ook de herfst, die kil en
nat, en winderig is, vind ik niet leuk. Toen ik
hier in 1997 aankwam, was het volle zomer.
Nog zo slecht niet, dacht ik. Wist ik veel wat
me nog te wachten stond…’ (lacht) ■
Afscheid
AZ Alma nam eind december,
na bijna 37 jaar, afscheid van
apotheker-bioloog Jacques Hoegaerts.
›
Apotheker-bioloog Jacques Hoegaerts:
‘Om goed werk te leveren, moet je je goed
voelen in je werkomgeving!’
Afscheidsinterview van apotheker-bioloog Jacques Hoegaerts:
‘Onze medewerkers zijn
geen pingpongballetjes!’
Klinisch bioloog Jacques Hoegaerts speelde
de voorbije decennia een cruciale rol in de
ontwikkeling van het labo in campus eeklo en
in de uiteindelijke fusie met het toenmalige
Elisabethziekenhuis in Sijsele. ‘Wij waren
met onze diensten al gefusioneerd, nog voor
de eigenlijke ziekenhuisfusie rond was’, zegt
hij. ‘Ik besefte dat een ruimere schaalgrootte
nodig was om te blijven bestaan.’
Eerste mijlpaal:
het eiland
Wanneer we met Jacques Hoegaerts zijn
loopbaan in ons ziekenhuis overlopen, herkent
hij daarin drie belangrijke mijlpalen. Een eerste
mijlpaal was halverwege de jaren tachtig
toen het labo verhuisde naar het ‘eiland’, het
losstaande gebouw achter het hoofdgebouw.
‘Toen ik hier startte, was het labo gehuisvest
in enkele kleine ruimtes, die nu als consultatie
door de urologen en dermatologen gebruikt
worden’, herinnert hij zich. ‘Maar we hadden
toen een heel beperkte staf, een minimale
uitrusting en ook het aantal aanvragen was niet
zo ruim. Eigenlijk was dit toen een artisanaal
gebeuren, als ik vergelijk met nu, dan mag ik
zeggen dat ik eigenlijk uit de middeleeuwen
kom…’ (lacht)
De verhuis naar het ‘eiland’ zette meteen
een exponentiële groei van het laboratorium
in: het aantal aanvragen nam zienderogen
toe, de beschikbare middelen waren veel
ruimer en grondiger en ook het team
werd uitgebreid. Gevolg: alles kon veel
sneller uitgevoerd worden, waardoor de
laboresultaten ook vlugger bekend waren. ‘En
ook veel grondiger’, voegt apotheker-bioloog
Jacques Hoegaerts eraan toe. ‘Vroeger hadden
we voor een biochemisch bilan, dat een tiental
testen omvatte, twee dagen nodig. Nu is het
al na anderhalf uur klaar en zijn er ruim vijftig
testen gedaan! Eigenlijk verdienen we met
de klinische biologie veel meer appreciatie,
want als de gemiddelde leeftijd van de patiënt
is gestegen, dan hebben we daar ook een
aanzienlijk aandeel in!’
Tweede mijlpaal:
24 uur paraat
Apotheker-bioloog Jacques Hoegaerts was zelf
verantwoordelijk voor de tweede mijlpaal in
zijn carrière: toen begin van de jaren negentig
de afdeling Intensieve Zorgen opende in
campus eeklo, vond hij het niet meer dan
logisch dat het labo voor een verbeterde
dienstverlening moest zorgen en ook ’s nachts
en in de weekends paraat moest staan. Hij
pleitte voor een continue 24-uursdienst en
haalde zijn slag thuis: ‘Dit was een heel
ingrijpende en vooruitstrevende optie voor
een ziekenhuis van die schaalgrootte’, geeft
hij nu toe. ‘Maar ik vond het essentieel.
Voordien werd er gewerkt met oproepbare
wacht, maar ik vond dit van weinig respect
getuigen: onze medewerkers zijn toch geen
pingpongballetjes? Ik wilde dat ook de nachten weekendploegen goed georganiseerd en
voorbereid hun werk konden uitvoeren, en
daarvoor was die ingrijpende beslissing nodig.
Het gaf ons wel de mogelijkheid om snel in te
spelen op acute situaties, en achteraf bekeken
heeft dit het ziekenhuis geen windeieren
gelegd. Ook het personeel was nadien
dankbaar, maar dat respect is wederzijds: ik
heb altijd gewerkt met een goede staf en een
constructief team. Het feit dat ik totaal geen
personeelsverloop heb gekend, maakt me
dankbaar en fier. Ik vind dat zich goed voelen
in zijn werkomgeving essentieel is om ook
goed werk te leveren. En ik geef het toe, ik
ga het hier wel missen. Daarom ben ik ook al
een tijdje deeltijds gaan werken, gewoon om
de pensioengerechtigde leeftijd aan te leren…’
(lacht)
Derde mijlpaal:
de fusie
De derde belangrijke peiler in de loopbaan
van apotheker-bioloog Jacques Hoegaerts is
uiteraard de fusie tussen de Heilig Hartkliniek
en het Elisabeth Ziekenhuis, een operatie
die hij van heel dichtbij heeft meegemaakt
als actief lid van de medische raad in Eeklo.
‘Samen met ondermeer dokter Rudi Desmet
en dokter Danny Meire zijn we er toen echt
voor gegaan, omdat we beseften dat een
ruimere schaalgrootte nodig was om te blijven
bestaan. Mijn dienst was de eerste die echt
gefusioneerd was met het labo van Sijsele,
nog voor de eigenlijke ziekenhuisfusie er was’,
bekent Jacques Hoegaerts, die ook extramuraal
het belang van samenwerking inzag en
stimuleerde. ‘Ik was ook de locomotief van de
regionale en intense samenwerking tussen de
labo’s van Knokke en Sint-Lucas Brugge. Op die
manier bouwen we gericht onze eigen dienst
uit, maar kunnen we samen ook topkwaliteit
leveren. Eigenlijk was het mijn droom om van
die drie laboratoria één groot te maken, maar
ik heb teveel energie in de ziekenhuisfusie
moeten steken. Ik hoop dat mijn opvolger
apotheker-bioloog Christophe Vandenabeele,
die even enthousiast is als ik dertig jaar
geleden, erin slaagt om deze stoute, maar
realistische droom waar te maken.’
Voor ‘meneer Hoegaerts’, zoals hij in het
ziekenhuis respectvol wordt genoemd, breken
nu andere tijden aan. De verveling vreest hij
allerminst: ‘Als je een carrière lang bijna nooit
thuis bent geweest, dan maakt jouw echtgenote
een lijst met klusjes van hier tot in Tokio’, blikt hij
vooruit. En uiteraard zal ook zijn grote hobby, het
zeilen, meer dan ooit lonken. ‘Die zeiltochten,
alleen op zee, vind ik een hele uitdaging. En het
is leerrijk ook, want als het er fout loopt, is het
uw eigen schuld en moet je het zelf oplossen.
Op zee is er immers geen helpdesk…’ ■
11
Varia
Vrijwilligers naar zee
Maar liefst 43 vrijwilligers gingen eind
augustus op daguitstap naar de Belgische
kust. De groep was in goede handen van
de gratis Lijn-chauffeur Yvan De Milde,
die zijn collega-vrijwilligers naar Sea Life
Center in Blankenberge en vervolgens
naar de haven van Zeebrugge bracht.
Daar volgde een havenrondvaart onder
een deugddoend zonnetje. De vrijwilligers
genoten met volle teugen, dankten
coördinatoren Hannie Haers en Christine
Joos en zijn er volgend jaar zeker weer bij!
■
Mooie cheque voor
schoonheidszorg kankerpatiënten
Het Kom Op Tegen Kanker-team van
Maldegem schonk aan AZ Alma een
cheque van 1.500 euro, bestemd voor
schoonheidszorgen bij de oncologische
patiënt. Dit gebeurde eind oktober, na een
spreekbeurt van dokter Eddy Kuppens
over darmkankerpreventie. Op de foto zien
we dokter Kuppens geflankeerd door KOTKvoorzitster Marleen Van Den Bussche en de
secretaresse Rita Verleye. ■
900 senioren op jaarlijkse voordrachten
De traditionele seniorenvoordrachten van
de dienst geriatrie lokten dit jaar maar liefst
900 senioren naar De Herbakker in Eeklo
(1 voordracht) en AZ Alma campus sijsele
(3 namiddagen). Voor het eerst vond ook
een namiddag in Eeklo plaats: op de foto
in een goedgevulde Herbakker herkennen
we dokter Peter Roosen, dokter Peter
Desmet en organisator Geert van den
Abeele! ■
Hoog maar vooral ver bezoek in AZ Alma
AZ Alma kreeg het bezoek van drie
professoren uit Taiwan die, op doorreis naar
een congres in Bilbao, in campus sijsele
een kijkje namen in de rugrevalidatie
en Mensana. Ze werden begroet door
algemeen directeur Rudy Maertens,
revalidatiearts
en
Mensana-directeur
Stefaan Poriau en coördinator Christophe
Maes. De Oosterse delegatie kwam met
AZ Alma in contact via dokter ergonomie
Kamiel Vanwonterghem. ■
Drukke middag voor de Sint
Sinterklaas beleefde weer een drukke
namiddag in het Sparrenhof op zijn feest
voor de kindjes van AZ Alma-artsen en –
medewerkers. Meer dan 170 kinderen
wachtten de Heilige Man en zijn heel
bekend voorkomende Pieten op, met een
bang hartje maar vooral met het oog op
een alweer fraai geschenkenpakket dat
12
door de Vriendenkring in het Grote Magazijn
in Spanje was besteld. De Sint kwam ook
in AZ Alma zelf op bezoek en verblijdde
pediatrie, geriatrie en materniteit. ■
Puzzel
Personalia
Geboortes
l
e
z
z
u
P
OPLOSSING
1
2
3
4
5
6
7
8
9
1
E
M
P
O
W
E
R
M
E
2
E
R
I
N
L
A
S
T
E
3
K
E
S
T
E
N
S
T
4
L
A
K
E
G
D
5
O
D
E
R
A
T
E
R
E
6
B
7
8
1
R
I
T
I
P
9
I
N
10
N
E
11
D
E
3
N
O
V
P
12
1
R
R
2
I
U
W
S
A
A
L
O
R
A
A
R
A
T
N
T
G
Z
E
A
T
I
E
A
I
Z
I
E
N
L
T
I
O
J
E
4
K
P
O
N
T
A
K
3
N
12
Z
T
T
11
E
N
G
L
5
6
8
10
G
4
N
C
5
T
L
I
T
6
A
E
7
A
2
A
› Ilse Inghelbrecht en haar
zoontje Stan Vanderschaeghe. Ilse
werkt in de apotheek in CS, Stan
werd geboren op 29 september.
› Joke De Boos en haar dcchtertje
Arwen De Lille, zusje van Xander.
Joke is secretaresse bij orthopedie
in CE, Arwen werd geboren op
20 september.
› Marielien Van der Vennet en
haar zoontje Henri Van Petegem.
Marielien werkt op radiologie in
CE, Henri werd geboren op 19
oktober.
› Ann Van De Veire en haar
dochtertje Noor D’Haeyere. Ann
is verpleegkundige op G4, Noor
werd geboren op 26 september.
› Steven Baeke en zijn
dochtertje Nel. Steven werkt
op de sociale dienst in CS, Nel
werd geboren op 27 oktober.
I
M
7
› Sally Dobbelaere en haar
dochtertje Ylani Pollier. Sally
werkt op de afdeling endoscopie
in CS, Ylani werd geboren op
11 augustus.
M
8
N
Hierboven vindt u de oplossing van de kruiswoordpuzzel uit het
vorige nummer. Het woord dat we zochten was Ringlaan, het
toekomstige adres van AZ Alma. De redactie ontving vele tientallen
deelnemingsformulieren en een onschuldige hand (van Evelyne
Helegeer, medewerkster directiesecretariaat) trok volgende drie
winnaars:
• Marie-Rose Jonckheere, vrijwilligster bloemschikken en
pastorale CS
• Olivier Wynant, verpleegkundige spoed 2 en verantwoordelijke
verroosteringsysteem
• Lieselot Maenhout, verpleegkundige C1
Zij mogen vanaf 3 januari 2012 een geschenkverpakking met een
fles witte en een fles rode Alma-wijn afhalen bij Marc Van Hulle,
PR & Communicatie, 050-72.83.32. Laat het smaken! ■
Breng bij een huwelijk of geboorte steeds de
personeelsdienst van het ziekenhuis op de hoogte.
Bij voorkeur bezorgt u hen een exemplaar van uw
huwelijksuitnodiging of een geboortekaartje. Op die manier
blijft uw personeelsdossier steeds actueel en kunnen wij
u een geschenkje bezorgen naar aanleiding van de blijde
gebeurtenis.
Uw baby in Almagazine? Bezorg of mail een foto van u met
uw kersverse baby en wij geven hem een mooi plaatsje in de
volgende editie: [email protected]
13
Personalia
In de rubrieken ‘in dienst’ en ‘uit dienst’ worden enkel de gegevens opgenomen
van personeelsleden, die tewerkgesteld zijn met een contract van minimum 3
maand. Voor de rubrieken ‘huwelijk’, ‘geboorte’ en ‘overlijden’ baseren we ons
op de informatie die door de personeelsleden zelf aan de personeelsdienst wordt
bezorgd. Indien u niet wenst dat de aangeleverde gegevens gebruikt worden
in het Almagazine, gelieve dit dan expliciet mee te delen aan de personeelsdienst. In deze editie van het Almagazine hebben de personalia betrekking op de
periode van 1/9/2011 tot en met 30/11/2011.
In dienst
VANAF
1/09/11
1/09/11
1/09/11
1/09/11
5/09/11
5/09/11
5/09/11
12/09/11
12/09/11
12/09/11
15/09/11
15/09/11
15/09/11
15/09/11
15/09/11
16/09/11
16/09/11
19/09/11
19/09/11
21/09/11
21/09/11
26/09/11
26/09/11
26/09/11
1/10/11
1/10/11
3/10/11
3/10/11
3/10/11
3/10/11
3/10/11
3/10/11
4/10/11
6/10/11
10/10/11
12/10/11
17/10/11
17/10/11
17/10/11
19/10/11
21/10/11
24/10/11
24/10/11
25/10/11
31/10/11
31/10/11
1/11/11
3/11/11
3/11/11
14/11/11
14/11/11
15/11/11
26/11/11
NAAM & VOORNAAM
FUNCTIE & DIENST
VAN DE VELDE Ingrid
Adm. med. Technische dienst 2
BOLLE Joyce
Apotheek-Assistent(e) Apotheek 2
VAN DE ROSTIJNE Vicky
Verpleegkundige A1 Pediatrie
DE MUNTER Bram
Zorgkundige mobiele equipe
DE GEETER Sofie
Ergotherapeut(e) Reva 2
MEES Nele
Logopedist(e) Logo 2
PONNET Leen
Logopedist(e) Logo 2
MATTHYS Ellen
Kinesitherapeut(e) Reva 2
HUYGHE Jolien
Verpleegkundige A1 Diagnose 3
DE WILDE Mieke
Verpleegkundige A2 Diagnose 3
VAN HOECKE Ellen
Logistiek Assistente Materniteit
CLAEYS Karen
Logistiek Assistente IZ 2
DE BAETS Stephanie
Logistiek Assistente Diagnose 2
MARECHAL Catherine
Logistiek Assistente Diagnose 3
NAESSENS Jozefien
Verpleegkundige A2 Diagnose 2
GOEMINNE Lieven
Hoofdverpleegkundige Geriatrie 4
VAN HECKE Christa
Hoofdverpleegk. a.i. Geriatrie 2
VAN DEN HAUWE Stefanie Laborant(e) Anatomo-pathologie
CAMARASA Sentamans JosefaVerpleegkundige A1 Diagnose 3
KIM Alena
Medew. Keuken
M’SAKNI Hayfa
Verpleegkundige A1 Diagnose 2
DEBRUYNE Christof
Medew. Technische Dienst 2
VYNCKE Ymke
Medew. onthaal en opname 1
CORNELIS Mieke
Verpleegkundige A1 Sp Neuro
VERWILLIGEN Eline
Logopedist(e) Reva 2
JANSSENS Nathalie
Verpleegkundige A1 Pediatrie
VANNEVEL Celine
Diëtist(e) Dieetkeuken
SANDYCK Dominique
Logistiek Assistente Spoed 1
SONCK Kimberley
Medew. Schoonmaak Sp Neuro
VERHAMME Inge
Verpleegkundige A1 IZ 1
VANDERBEKE Mieke
Verpleegkundige A1 mobiele equipe
HUYGHE Lynn
Zorgkundige Sp Neuro
BOUJNANE Nezha
Logistiek Assistente mobiele equipe
GOETHALS Evi
Vroedvrouw Materniteit
LAMBRECHT Marleen
Medew. Schoonmaak 1
VAN NIEULAND Lennert
Ergotherapeut(e) Geriatrie 4
BLOMME Mieke
Medew Aankoopdienst
KOWLESAR SoeritakoemarieMedewerker vaatwas
SCHEPENS Liesbeth
Vroedvrouw Materniteit
BULLAERT Yves
Medew. Keuken
VAN QUAETHEM Valerie
Vroedvrouw mobiele equipe
GOEMINNE Sofie
Coörd. Rekrut. & select. Personeelsd.
VAN DE WOESTYNE Annelies Medew. Schoonmaak 2
JOOS Regina
Medew. Schoonmaak 2
STEYAERT Caroline
Medew. Schoonmaak 2
VLAEMINCK Hilde
Medew. Schoonmaak 2
CASSIERS Patrick
Laborant(e) Anatomo-pathologie
TRAEN Josiane
Medew. Keuken
HIMSCHOOT Victoria
Medew. Schoonmaak 1
VAN VERDEGEM Jessie
Medewerker catering Restaurant 1
DE ROECK Tessa
Soc.verpl.revalidatiecent Reva 1
LAMEIRE Mario
Medew. Keuken
KESTELOOT Isabelle
Zorgkundige Geriatrie 4
Uit dienst
VANAF
5/09/11
14/09/11
15/09/11
15/09/11
15/09/11
16/09/11
19/09/11
23/09/11
27/09/11
30/09/11
NAAM & VOORNAAM BUYSSE Pauline
JANSSENS Marleen
VIGNE Anke
LOETE Elien
VANCAILLIE Marjan
VAN HEDDEGHEM Silke
PIETERS Sarah
MOERMAN Vanessa
ALEXANDER Magda
STRYBOL Bart
FUNCTIE & DIENST
Zorgkundige Geriatrie 3
Medew. Schoonmaak 2
Medew. Schoonmaak 1
Verpleegkundige A1 IZ 2
Verpleegkundige A1 Geriatrie 3
Med. secretaresse Anatomo-pathologie
Medew. Schoonmaak OK 2
Medewerker vaatwas
Verpleegkundige A1 Operatiekwartier 1
Hoofdverpleegkundige OK 2
30/09/11
7/10/11
7/10/11
9/10/11
12/10/11
15/10/11
15/10/11
16/10/11
28/10/11
6/11/11
7/11/11
15/11/11
VANDEMAELE Romina
VAN WASSENHOVE Anke
VANDAELE Shirley
BOGHAERT Annemie
DE WULF Annick
FERYN Julie
VERBEKE Veronique
HUYSVELD Jessica
POPP-MADSEN Christina
VAN DAELE Nancy
‘T JOLYN Chantal
LUYPAERT Valerie
Ergotherapeut(e) Geriatrie 2
Verpleegkundige A2 Geriatrie 4
Adm. med. Neurologie 2
Stafmedewerker financiën Admin.staf
Verpleegkundige A2 Geriatrie 1
Verpleegkundige A2 Operatiekwartier 1
Zorgkundige mobiele equipe
Medew. Schoonmaak 2
Verpleegkundige A1 Geriatrie 4
Ergotherapeut(e) Reva 1
Medew. Schoonmaak 2
Zorgkundige Geriatrie 3
Huwelijken
DATUM
28/08/11
3/09/11 7/09/11 9/09/11 9/09/11
9/09/11 20/10/11 29/10/11 19/11/11 VOORNAAM & NAAM
Fientje Blanckaert (Pediatrie) met Frederik Vanhecke
Marleen Van de Walle (Schoonmaak 2) met Geert Ryckaert
Leen Snoeck (Apotheek 2) met Christophe Ellegiers
Elien Bogaert (Opname 2) met Michael Arijs
Tiny Dauwens (Onthaal 1) met Pieter Van Hoecke
Tessy De Smyter (Med. beeldv. 2) met Andy Van Hecke
Ilse Neyt (OK 2) met Steven Van Vooren Pieter Laureyns (G 2) met Tinny Criel
Nele Martens (OK 2) met Jonathan Foré
Geboortes
DATUM
2/09/10
20/09/11
21/09/11
26/09/11
26/09/11
29/09/11
4/10/11
14/10/11
19/10/11
20/10/11
25/10/11
27/10/11
NAAM Enn
Arwen
Aline
Laylani
Noor
Stan
Enna
Thibeau
Henri
Mila
Rune
Nel
Overlijdens
KINDJE VAN
dochtertje van Anneke Waerlop (spoed 1)
dochtertje van Joke De Boos (Orthopedie CE) (foto)
dochtertje van Leen Heyde (C 2)
dochtertje van Nathalie De Sutter (G 4)
dochtertje van Ann Van De Veire (G 4) (foto)
zoontje van Ilse Inghelbrecht (Apotheek 1) (foto)
dochtertje van Ellen De Coster (Opname 1)
zoontje van Aurelie Delmoitie (Schoonmaak 1)
zoontje van Marielien Van der Vennet (Med. beeldv. 2) (foto)
dochtertje van Jeffrey De Laere (C 3)
zoontje van Tessa De Smyter (Med. beeldv. 2)
dochtertje van Steven Baeke (Sociale dienst 1) (foto)
DATUM
VOORNAAM & NAAM
VERWANTSCHAP
3/09/11 Marcella Neyt
schoonmoeder van Marleen Wittoek (Dag 2)
5/09/11 Adiel Holderick
vader van Isabelle Holderick (C 1)
6/09/11 Simonne Goethals
schoonmoeder van Carine Vangansbeke
(Secretariaat dr. Steyaert)
8/09/11 Laura Gysel
moeder van Bernice Van Autrijve (Dag 1,
opleidingsverpleegkundige) &
Marleen Van Autrijve (C 2)
9/09/11 Veronique Pots
zus van Sabrina Pots (IZ 2)
14/09/11 Richard Van Poucke
grootvader van Sophie Holvoet (Kine CS)
16/09/11 Adriana Van Hecke
moeder van Marleen Verhovert (Dag 2)
20/09/11 Irene De Baerdemaeker grootmoeder van Nathalie Caboor
(Med. beeldv. 2)
24/09/11 Jeroom Van den Bossche schoonvader van Christine Goethals
(Medisch archief CE)
25/09/11 Rose Sypré
moeder van Heleen Vancauteren
(Dieetkeuken CS)
12/10/11 Francine Vermeulen
moeder van Johan Plaetinck (Schoonmaak 2)
25/10/11 Freya De Coninck
personeelslid (SP Neuro CS)
28/10/11 Luc Cauwels
schoonbroer van Etienne Haers (G 1)
29/10/11 Richard Arijs
grootvader echtgenoot van Elien Bogaert (Opname 2)
2/11/11 Marleen Hutsebaut
personeelslid (G 1)
2/11/11 Filip Carly
schoonvader van Cheila Biccler
(Directiesecretariaat CS)
3/11/11 Godelieve Vanhoorenwedermoeder van Rita Dendooven (G 1)
3/11/11 Maria Vanderlinden
grootmoeder van Dr. Hilde Vandecauter
(Endocrinologie CE/CS)
6/11/11 Astère De Backer
schoonvader van Rita De Coninck (Palliatieve zorg CE) & grootvader van Mieke De Backer
(C 2)
8/11/11 Emmanuel De Bois
vader van Pia De Bois (OK 1)
13/11/11 Alma Van Hamme
moeder van Martine De Loof (Pijntherapie CE)
16/11/11 Irenée Seye
schoonvader van Patricia De Rocker
(Recovery 2)
23/11/11 Frans Sander
vader van Stefaan Sander (Technische dienst 2)
Personalia
Brugpensioenen
Mireille De Vlieger (CS) leeft
voortaan van de… TROC
Het afscheid van Mireille De Vlieger, nachtverpleegkundige op de
kritische diensten CS, is op 28 september niet onopgemerkt voorbij
gegaan, net zoals je ook niet aan
Mireille zelf kon voorbij gaan. De
amusante flapuit werkte sinds
1976 als voltijdse nachtverpleegkundige, eerst op interne bij Paul Van de Velde, en later op kritische zorgen
en spoed bij Kurt Sercu. Ze denkt met een goed gevoel terug aan haar werk
en haar collega’s, en legt uit waarom ze destijds voor de nacht koos: ‘Ik zou
overdag niet functioneren…’ (knipoog) Ze gaat haar vrijetijd voortaan opvullen met muziek, met een handje toesteken in de TROC van haar wederhelft
in Maldegem, en met af en toe een glaasje drinken. Aan de afscheidsgeschenken te zien, was die laatste hobby goed gekend bij Mireilles collega’s…
Maria De Baets (CS) komt tijd
tekort met al die hobby’s
Toen Maria De Baets op 10 november aan haar laatste werkdag
op SP1 begon, was het voor haar
collega’s duidelijk dat zij zich geen
moment zou vervelen. Op dienst
hadden ze al haar hobby’s mooi
geëtaleerd: naaien, koken, fietsen,
computer, (zes) kleinkinderen…
Het mag duidelijk zijn: Maria is geen stilzitter en was dat de voorbije veertig
jaar als (voltijds) verpleegkundige in campus sijsele ook niet. Ze startte bij
chirurgie en werkte achtereenvolgens op de V-dienst, bij de MS-patiënten
en uiteindelijk op SP1. Daar was ze graag gezien bij de patiënten, voor wie
ze altijd een babbeltje had. Helemaal weg uit AZ Alma is Maria niet, want ze
wordt nog vrijwilligster bij de pastorale stuurgroep. Op de foto staat ze naast
hoofdverpleegkundige Els Dhont met de ruiker bloemen.
Marianne ‘Dingsken’ de Vreeze
(CS) kreeg cola-receptie
Op 28 september trok ook
Marianne de Vreeze na 36 jaar
de deur van D1 en AZ Alma achter
zich dicht. Dat gebeurde evenmin
onopgemerkt, want in de gang
had het team van hoofdverpleegkundige Walter De Vleeschhouwer
een aangeklede pop met… colaflesjes in de handen en zakken klaargezet. Marianne is immers een fervente
coladrinker en haar afscheidreceptie was dan ook met Cola Light. Marianne
nam met een klein hartje afscheid van… ‘Dingsken’ (stopwoordje als ze op
de naam niet kon komen) en al haar collega’s met wie ze graag samenwerkte. Nu is er tijd voor de computerles, de wandelclub, grote reizen en voor
haar kleinkind, met wie ze ongetwijfeld veel over de Smurfen zal praten…
Op de foto staat Marianne derde van links, naast de colapop.
Annie Van Kerschaever (CS)
heeft geen dag tegen haar zin
gewerkt
Op D3 moeten ze het sinds 28 november doen zonder Annie Van
Kerschaever, die er na een loopbaan van 39,5 jaar op dezelfde
afdeling een punt achter zette.
Hoofdverpleegkundige Paul Vandevelde en de collega’s hadden
voor een verrassend en hartverwarmend afscheid gezorgd (ze hadden zelfs
Annies ouders in het complot betrokken), want Annie was graag gezien in
het ziekenhuis. Ze zette zich altijd met hart en ziel in en kwam naar eigen
zeggen geen dag tegen haar goesting werken in die bijna 40 jaar voltijdse
loopbaan. Ze vertrok dan ook met een beetje pijn in het hart uit dit ‘fantastische ziekenhuis’ en heeft voortaan tijd voor de tuin, het maken van porseleinen potten en het inrichten van haar nieuwbouwwoning.
Arnold Desomviele van inktpot
tot IPod
Eind oktober zette Arnold Desomviele, een monument uit de ziekenhuisboekhouding, een punt
achter een carrière van meer dan
39 jaar. Zelf omschrijft hij zijn carrière als ‘van inktpot tot IPod’…
Arnold was hoofdboekhouder/
stafmedewerker in CE tot aan de
verhuis van de boekhouding naar CS op 1 januari 2004. Sindsdien was hij
deeltijds financieel administratief stafmedewerker. Bij zijn afscheid ontving
hij veel positieve reacties en werd hij met een mooie speech van directeur
Jan Depestele op een afscheidsreceptie uitgewuifd: ‘Blijkbaar werd het vele
werk dat in een onderbemand financieel departement op mijn schouders
rustte wel gewaardeerd.’ Arnold zal zijn vrijetijd voortaan verdelen tussen
wat vrijwilligerswerk, de kleinkinderen, wielertoerisme en de tuin. Op de
foto klinkt Arnold (links) een glas met Marc Lamote en Henk Wittewrongel.
Gedaan met de poets voor
Ingrid Roets (CS)
Tweede Kerst was voor Ingrid
Roets, schoonmaakster in campus
sijsele, een speciale dag: na meer
dan 32 jaar zette ze een punt achter haar loopbaan in AZ Alma. In
die lange periode was Ingrid op
heel wat diensten in het ziekenhuis actief: ze startte in de geriatrie, kwam later naar de V-dienst en het dagziekenhuis. Daar startte ze met
afwisselend de vroeg- en de laatdienst. De laatste periode van haar werktijd
in AZ Alma was ze vroeg aan de slag in de algemene diensten. Ingrid wordt
door het schoonmaakteam ervaren als een fijne collega en zijzelf is eigenlijk
een beetje verrast dat het afscheid er nu ineens zo snel gekomen is. Maar
vervelen zal ze zich allerminst, er komt meer tijd voor hobby’s als fietsen,
en haar dochter kan wat hulp gebruiken in de pas aangekochte woning in
Nederland. Dus toch weer poets voor Ingrid Roets…? ■
Een pluim voor vrijwilligster Eliane Vanden Dorpe
Eén van onze vrijwilligsters, Eliane Vanden
Dorpe, werd genomineerd voor ‘De Pluim’
van de Oost-Vlaamse televisiezender AVS.
Zij werd voorgedragen door iemand van het
OCMW van Maldegem. Met ‘De Pluim’ wil
AVS het vrijwilligerswerk in het zonnetje
zetten. Eliane verdient deze nominatie
zeker, want op haar 86-ste doet ze nog altijd
een koffieronde op de SP-dienst in campus
sijsele, en dit al 22 jaar. ‘Ik kom zolang ze
mij hier binnenlaten’, lacht ze. Eliane werd
door een reportageploeg van AVS gevolgd
op haar ronde en de verpleegkundigen van
SP1 duimden alvast voor haar kandidatuur.
■
15
Afscheid
AZ Alma in diepe rouw voor Freya en Leen
Op amper een goede week tijd verloor AZ Alma twee medewerkers in hun strijd tegen kanker: op 25 oktober stierf Freya De Coninck, amper
29 jaar; op 2 november overleed Leen Hutsebaut op 51-jarige leeftijd. Almagazine liet, als eerbetoon aan Freya en Leen, de collega’s van SP1 en
G1 aan het woord in een afscheidstekst.
Voor Freya
Freya begon in augustus 2004 op onze SPdienst te werken. Ze was een harde werker
met een zeer ruime vak- en algemene
kennis. Ze was referentieverpleegkundige
voor ziekenhuishygiëne en een voorbeeld
voor iedereen in het opvangen van
studenten. Ze vond het zeer belangrijk om
er verzorgd uit te zien. Heel snel sloop ze in
ieders hart en werd ze een lieve, aangename
collega die steeds de patiënt centraal zette.
Voor sommigen werd ze zelfs een onmisbare
vriendin, want zo gaat dit vaak: collega’s die
nauw met elkaar samenwerken, smeden
soms een hechte vriendschapsband.
We herinneren ons allemaal die koude
decemberdag in 2007 toen ze huwde met
Didier. Even later volgde er nog heuglijker
nieuws en in juni 2008 werd hun oogappel
Matteo geboren. Het geluk droop van dit
jonge koppel. Niets kon dit kapot maken, zo
leek het. Tot het noodlot toesloeg…
Amper 6 maanden na de geboorte van
Matteo werd Freya ziek. Maar ze gaf niet
op. Vol goede moed begon ze de slopende
therapieën. Ze kon niet opgeven, voor
niemand!!! Haar man, zoontje, familie,
vrienden, collega’s, … hadden haar nog zo
hard nodig.
Na 1 jaar vechten kreeg ze fantastisch
nieuws: ze mocht opnieuw komen werken.
Met knikkende knieën kwam ze vragen om
horen, daar hadden we geen boodschap
aan. Telkens weer trokken we ons op aan
het kleinste ‘goede’ nieuws …
op dezelfde dienst te mogen terugkeren.
We kenden haar situatie en zo moest ze
het niet steeds aan iedereen uitleggen.
De directie gaf hierover haar fiat en trots
hervatte ze haar job. De band met de patiënt
was nog hechter, nu ze het ziekteleven had
meegemaakt vanuit het patiënt-standpunt.
Vaak maakte ze ons alert op zaken, die voor
ons details leken, maar voor de patiënt heel
belangrijk waren. Ze opende vaak onze ogen!
Helaas herviel ze en dit was een zware
mokerslag, in de eerste plaats voor Freya
zelf en voor haar naasten, maar ook voor
alle collega’s van de hele afdeling. Telkens
weer vroeg men hoe het met haar ging.
We gaven elkaar moed, ook al tegen beter
weten in. We werden moedeloos van
sommige realistische reacties van mensen
die veraf van Freya stonden. Die mensen
hadden gelijk, maar dit wilden we niet
Telkens we Freya bezochten, zagen we een
vrouw die niet wou opgeven. Ze droeg haar
ziekte zo moedig, ze gaf ons hoop in plaats
van andersom, ze kon niet verwoorden wat
haar angsten waren, we zagen ze zelfs niet
in haar ogen. Ze leerde genieten van kleine
dingen, tot een maand voor haar dood zelfs
van hele kleine dingen, ze bleef plannen
maken, … tot die rotziekte de bovenhand
haalde. Dit kon ze niet meer halen, ze had
geen krachten meer…
Telkens we haar bezochten, zagen we
hoe Didier zo teder en liefdevol voor haar
zorgde. Weinigen doen hem dit na. Ons
respect voor hem is dan ook enorm groot en
moeilijk onder woorden te brengen. Niets
kon dit jonge en mooie gezin uit elkaar
halen, behalve die rotziekte …
We moeten moed blijven houden, zo zou ze
zelf zeggen, maar dit is nu moeilijk …
We moeten genieten van het leven, zo zou
ze zelf zeggen, maar dit is nu moeilijk …
We mogen niet wenen, zo zou ze zelf
zeggen, maar dit is nu moeilijk …
We moeten verder, dit weten wij, maar dit
is nu moeilijk … We missen haar enorm. ■
Voor Leen
Wij waren samen jarenlang in Sijsele, ja ver weg van Gent.
Omdat je daar je hart verloren bent, en omdat je er veel mensen kent.
Je verschijning was nooit onopgemerkt steeds gedreven en vol vuur,
ook wat opstandigheid, want het moest vooruit, je verloor geen uur.
Steeds haantje te voorste, het hart op de tong,
maar vol inspiratie daar ging het om.
Maar een hartje van koekenbrood, steeds met zorg voor de patiënt,
en voor collega´s was je heel attent.
Je werklust: vooruit ervoor gaan!
Onvermoeibaar, het had geen naam.
Eke dag denken we: ‘Moest Leentje er op het werk nog zijn,
dan stak ze het vuur aan ons sloefjes, sommigen vinden dat niet fijn?’
Dank je lieve meid, jij hebt zoveel gegeven, we wilden je niet kwijt, steeds in ons hart. ■
Je collega´s