TM 04-12.pdf - VisitHaukeli

NR. 4
www.telemarksmagasinet.no
ÅRGANG 16
2012
2
Innhald
side
Byrte-heidi . . . . . . . . . . . . . . 2
Me vil ynskje dykk alle,
lesarar, medhjelparar
og annonsørar
ei God Jol
og eit Godt Nytt År,
og takke for samarbeidet
i året som snart er til ende.
Frå aust til vest . . . . . . . . . . . 4
Ei uheldig landsetting . . . . . 7
Langhuset på Straume . . . . . 9
Fornøgd 100 åring. . . . . . . . 11
Pilegrimssenteret . . . . . . . . 12
Værvarsler å stole på . . . . . 14
En nifs oppøevelse . . . . . . . 16
Der elden slokna . . . . . . . . . 19
Stønad frå Vinje kommune . 21
På nysnø i jegerens fotspor . 22
Palmesus og turistbåt . . . . . 24
Årbok for Telemark . . . . . . 25
Kampen om tungtvannet. . . 25
Nye butikker i Notodden . . 27
Åmotsdal Sogelag. . . . . . . . 28
3895 EDLAND
Sats og trykk:
Telemark Trykk AS, 3670 Notodden
Opplag: 5000
Framsidebilete: Jolestemning
Utgjevar:
TelemarksMagasinet, 3895 Edland
ISSN: 1501 - 0414
Tlf.: 35 07 03 05 - Faks: 35 07 03 65
E-post: [email protected]
3
Redaktør Ragnvald Christenson
Tlf.: 35 07 03 05 - Mob.: 916 63 922
Alle usignera artiklar er forfatta av redaktøren
Birgit Christenson
Tlf.: 35 07 03 05
Frå aust til vest
– FRÅ ”PREKESTOL” OG KLOSTER TIL ØYLOFFING I RYFYLKE
Tekst: Gunhild J. Heggtveit
Ferietur på kort varsel? Ikkje for langt,
ikkje for varmt, ikkje for dyrt. Helst med
moglegheit til både fjell og sjø. Syklar og
fjellsko fekk plass i den velbrukte bilen
vår. Vi ville til Ryfylke, gjennom Telemark, Agder og Rogaland. Hordaland
kom med, på tampen, som ein god dessert. Sju dagar med store variasjonar i
natur og landskap.
Vest-Telemark var gjennombløtt av juliregn og fellesferieregn. Første stopp blei
ein svipp innom Anne Grimdalen museet
i Tokke der barndomsminna blei forsterka
av synet av Landstadmonumentet. Utkastet til monumentet står i museet, stort
og ruvande og minte om barndommen
min og 17. mai feiringar ved Seljord
kyrkje i 1950-åra der vi blei fotograferte
i blåtøysbunader med flagg i hendene ved
Landstadmonumentet. Grimdalenmuseet
er eit imponerande museum med alle
figurane og relieffa til Oslo Rådhus.
Prekestolen.
Frå Grimdalen gjekk turen over til Setesdalen. Vindaugsviskarane jobba overtid.
I Valle gjekk fossane utover dei glatte
berga som regelmessige striper i landskapet. Suleskard vegen blei ”eit hjarte i
halsen oppleving”, utålmodige bilførarar
vestfrå tvinga bilen vår vel nære grøftekantar og vegskråningar. Sauene låg på
asfalten og tok lite notis av dei nærgåande
bilane.
I Hunnedalen kom godveret! Vekk var
tåke, regn og grått landskap. Over til
grøn, frodig vegetasjon og stolte Vestlandsfjell.
”I Rogaland har vi litt av alt, dramatiske
fjorder og golde fjell, gylne åkrer og
skogkledde lier, buldrende fosser og stille
fiskevann, hvite sandstrender og bratte
svaberg, - egenartet lanskap, åpent vidsyn på Jæren og i høgheiene og tryggheten i de trange dalbunnene.”
Sitat frå Rogalandsbok av Hanne Thomsen.
Breiavatnet.
Ved ferja mellom Lauvik og Oanes sat
varmen frå ettermiddagssola i kroppen.
Lukta av sjø blanda seg med godlukt frå
4
kuskit og fjøs. Rogaland hadde saftig reklame dette året:
”Nyt lukta av nyslått gras, tang og tare”.
kvite hus rundt heile havna. Ein blid seilbåtentusiast la ut om Kvitsøy og finveret:
Over Kvitsøy er der (alltid) ei blå strime
på himmelen – det kan regne rundt omkring, var hans påstand.
Fram til 1950-åra var det stor eksport av
hummar frå øya til England og Tyskland.
Kvitsøy hadde eigne hummaroppdrett.
Kvitsøybuen såg på hummaren som havets rotte! ”Far – eg e`så svolten at eg
konne ede hommar” –klaga ungane på
Kvitsøy.
(Kilde: Hanne Thomsen_Rogalandsboka)
Er du spesielt interessert finns det eige
hummarmuseum på øya.
Borestranda.
Dei bilande pilegrimane valde seg Prekestolen som første mål. Etter ei god natt på
Prekestolhytta starta ei storstilt vandring
mot toppen. Det krydde av folk sjølv om
vi var tidleg ute. Maken til massevandring! I nyinnkøpte skinande, kvite joggesko, vinterstøvelettar, sandalar eller utgåtte seilersko. Ei japansk dame hadde
heilgardert seg med heildekkande klee,
regnfrakk, hatt med kjøkkenhankle rundt
kanten og kvite hanskar. Ho blei garantert ikkje solbrent!
På avsatsane oppover blir du belønna med
vakker utsikt til Stavanger, øyane og
fjorden rundt. Og innover i landskapet –
Lysefjorden i glitrande sommarver.
Prekestolen går 600 m rett ned i Lysefjorden. Det er heilt unødvendig å ake seg
ut på kanten, nista smakar like godt på
platået framføre. Litt av ei oppleving å sjå
sju blånar i alle himmelretningar, - og
nokre velstelte gardar på andre sida.
Privat overnatting i oljebyen Stavanger.
Ferske reker og krabber frå Tananger i
hagen til lunch, og nydleg italiensk mat
på restaurant bak kaien om kvelden. Rusling langs havna og Breiavatnet, solrike
dagar mellom kvite, gamle og vakkert
oppussa trehus på Våland.
Tur til Borestranda der sola steikte
mellom marehalm og sanddyner. Lyn-
kjappe bad for dei tøffaste i kalde, friske
bølger. Sand inn i øyre og hår etter timar
i velvære bak sanddynene. Hå gamle
prestegard med kunstutstilling og kaffepause høyrde med.
Kvitsøy – og øyhopping i Ryfylke
40 minuttars ferjetur til Kvitsøy! Syklane
var med. Turen utover på ferjedekket –
sommarvarme og blå himmel. Ferieglade
ungar valsa omkring. Havet ope og fritt,
rett ut i ein rogalandsk himmelblåversjon.
Kvitsøy er eigen kommune, ligg ytst ute
i Boknafjorden mellom Randaberg og
Karmøy. Høgaste punktet er 25 m.o.h.!
Øya er grøn og frodig. Du finn gode
havner og over 300 mindre øyar og
holmar som gjev godt le når storhavet
viser kreftene sine. Om lag 500 menneske
bur her ute på seks kvadratkilometer.
Mange pendlar med ferjene til Mekjarvik
(fastlandet ved Randaberg utanfor
Stavanger) eller Skudesneshavn, eller
hurtigbåtar morgon og kveld. Innbyggartalet aukar sterkt i sommarhalvåret.
I turistbrosjyrene står det: -”-på sykkel overveldes du av luktene og lydene av tang,
tare, måkeskrik og bølgeskvulp langs
Nordsjøkystens strender” .
Vi sykla til Ydstehavn der ferieidyllen
nådde sin topp ved gjestehavna. Skinande
5
Eit besøk ved den vesle, kvitmåla tre- kyrkja frå 1620 – der rosene trivdest i
solveggen. Og vi avrunda turen ved Steinkorset frå 1100-talet i Leiasundet. 1,87 m
høgt, trassig merka av all slags vind og ver
i nær tusen år. Eit freds- og forhand-lingssymbol mellom Olav Haraldson og Egil
Skjalgson. Håkon Håkonson var også her.
Halldis Moren drog hit som journalist i
1933 (før ho gifta seg med Tarjei Vesaas)
og skreiv om steinkorset.
Obs! vil du ha fleire dagar her ute må ein
vera tidleg ute med tinging av rorbuer på
Kvitsøy Maritime i sommarsesongen.
Frå Stavanger tok vi E39 og verdas nest
djupaste tunnel under havet. Neste mål
var Mosterøy og Utstein kloster. Utstein
kloster blei bygd tidleg i middelalderen.
Harald Hårfagre budde her etter slaget i
Hafrsfjord, og Magnus Lagabøte starta
bygging av kongsgarden i stein.
Det er inga overnatting på klosteret. Utstein klosterhotell har ikkje harde briskar,
men gode madrasser, og over vika kan du
sjå spiret i klostertårnet. Ein liten kveldssykkeltur ut til eit stengt kloster ga oss ei
sakral oppleving då vi høyrde orgelmusikk innan for steinmurane. ”Eg veit i
himmelrik ei borg”. Øving i ein sein
kveldstime. Humoren tok over då vi såg
innskrifta på ein gravstein. ”Min synd er
slettet, min gjeld er nu betalt – her hviler
mitt støv” – (fritt etter hukommelsen).
Christopher Garman flytta hit i 1750 –
etter reformasjonen. Han bygde om, og
fleire generasjonar Garman fekk oppleve
oppgang og nedgang med fleire konkursar.
Neste dag fekk vi med oss starten på omvisninga i klosteret, og registrerte at Utstein kloster har sitt husspøkelse –
Cecilia. Guiden fortalde med stor innleving at hunden hennar blei heilt vill
oppe i andre etasje. Ikkje så rart, tenkte
eg, som skvatt sjølv då ein kolsvart leiketøyspuddel låg strategisk plassert under
ein ovn i andre etasje. Klosteret var våningshus på garden heilt fram til 1930-åra.
Klosterkyrkja er vakker- og eineståande
i Norge – med tårnet plassert midt
mellom kor og skip. Inne i dei andre
romma, som før reformasjonen var legbrørnes spisesal, reflektorium og konventrom, høyrdest stille klostermusikk.
Illusjonen om fred og harmoni forsvann
raskt då guiden fortalde om ei ung jente
som vart innesperra der resten av livet.
Ho hadde fått barn – og barnefaren var
ein abbed. Augistinerordnen var svært
streng, og verst gjekk det ut over legfolket. Kroppsarbeid for munkane var
ikkje tillete.
Vi sykla vekk frå spøkeri og klostersynder, tok bilen og køyrde til Hanasand
på Rennesøy, vidare med ferje til
Ladstein på Finnøy. Finnøytomatene
smaka godt på turen over øya til ferjeleiet
Judaberg. Ved kaia låg ei stor seglskute i
tre frå Bergen. Ein samansveisa turglad
gjeng gjorde skuta klar for tokt langs
kysten. Rekene på kaien var ferske, dette
var verkeleg på øyloffing i Ryfylke!
Utstein kloster, ein vakker, eineståande kyrkje i Norge.
og Sjernarøyene Eden i dette paradiset
(!) 8 øyar med 450 fastbuande saman
med eit mylder av holmar og skjer. Dette
er eit eldorado for båtfolk, som her hinn
frodig, vakker natur, gode fiskeplassar –
fred og ro.”
Neste overnatting var plukka ut frå ei turistbrosjyre. Ferja tok oss over til Nord
Hidle der Terjer Hidle leigde ut eldhuset
til overnatting. Her var grue til å fyre i,
og utvendig hønsestige opp til vakker
sovehems. Nord Hidle verka som den
fredlegaste plett på jord. Det blei kveldstur i gammalt kulturlandskap. Ytst på øya
låg ”hushyttene” og småbåthavn. Gjestfri frokost under epletre i hagen neste
dag, eigaren var landbruksutdanna, hadde
jobba m.a. i Bolivia, men havna på heimegarden med born og sprek mormor som
assistentar. Her var det servering av tradisjonsmat i Eldhuset, kulturhistoriske
vandringar og juleverkstader elles i året.
Sykleturen gjekk i variert landskap frå
ferjekaia på Bjergøy, over Aubø til
Kyrkjøy. Her var bakkar, sletter, gardar,
bukter , båthavner og jorde med kumøkk
i ”skjønn blanding”. Vi brukte fleire timar
på øyane, sykkelruta er ca.11 km. Mange
stopp, m.a. ved renessansekyrkje frå 1647
med minnesmerke over forfattaren Alfred
Hauge. Han fann tema til bøkene sine frå
distriktet. Utstein-syklusen, Cleng Persson og trilogien om Lølandsfolket.
Turistbrosjyren seier: ”Fleire tilreisande
har kalla Ryfylke eit paradis i Rogaland,
Kolbjørn Hauge kjem også herifrå. Han
har sterke krimbøker, på nynorsk.
Den 6. dagen avrunda vi øyloffinga på
Sjernarøyene.
Sterke historiar om menneske i hardt slit,
motgang og psykiske/fysiske påkjenningar, krav frå pietiske samfunn i ei ikkje
altfor langt tilbake historie.
6
Fred og harmoni i Utstein kloster.
På Sjernarøyane finns Rogalands største
svartorskog ved Lundarsøylå og edellauvskogreservat på Eikåsen. Vi sykla forbi
delar av den freda kristornskogen ved
Nesheim som kanskje er den største i
Rogaland? Her finns gravhaug frå bronsealderen og steinalderbuplass. Også her må
du bestille hytteovernatting i god tid, det
var fullt i juli då vi var der.
Det siste øyhoppet førte med ferja over til
fastlandet, til Nedstrand og overnatting i
Haugesund, neste dag til Skånevik. Inst
inne Hardanger – til Baroniet i Rosendal.
Her fekk vi Vestlandsregn som sette
stoppar for lun, varm ettermiddag i rosehagen. Fargane i hagen tok vi med oss i
minnet østover.
På turen dukka ein gråkvit brearm av
Folgefonna ned i dalen mot Mauranger.
Synet var overveldande, breen var så
nære. Den forsvann raskt då vegen dukka
inn i tunellen som førte til Odda. Glimtet
av Folgefonna var eksotisk og vilt og
frista til nye ”ekspedisjonar”opp i dalen.
Vidare frå Odda til Røldal, over Haukelifjell der sola møtte oss etter Dyrskartunellen.
105 mil viste speedometret heime i MidtTelemark. Ein del kilometer til fots og på
sykkel. Sterke kontrastar – frå panoramautsikten ved Prekestolen til friske Jærstrender, frå sommarbyen Stavanger til
kloster på Mosterøy, ferjedekk og gode
sykkelturar, blomsterfloraer og husdyr på
grøne marker. Jordbær, tomater, reker og
fiskekaker på ferjekaiene.
Du kan lage din eigen variant på øyhopping i Ryfylke ved å bruke turistkontora,
Internettsider, gode kart og ferjeruter.
God tur!
Ei uheldig landsetting
Eilert Kvernes
I si tid var dei til nødvendig og vel også
tidvis unødvendig teneste på sjøen. Ein
gong høgvatnet var kombinert med sterk
pålandsvind vart den største båten kasta
opp i landkanten, og fekk der ein langvarig kvileplass og kom snart i forfall.
Koggen ser ut til å vere endå meir gløymd
av eigaren. Mange regnskyll fylte opp, og
så vart tyngda slik at det gjennområ treverket trekte lenger og lenger ned i sjøvatnet. Til sist gjekk bakenden til botnar,
og baugen stakk opp i dagen slik at det
ikkje var tale om ei total drukning.
Men sjøl med heving av havaristen, blir
nok aldri den ein gong så fine og lakka/olja farkosten den same. Korkje ein skigard eller ein motorkogg kan leve evig,
veit du –
Båtbildet er frå Eidanger. Foto: Eilert Kvernes.
7
Byggevarer
●
Trelast
●
●
●
Måling
Ved
www.visithaukeli.no
3895 Edland
Tlf.: 35 07 02 00 - Faks: 35 07 04 99
TINE Meieriet
Haukeli
Tlf. 03080
Tlf. +47 35 07 03 35 - Mobil: +47 48 10 10 11
Telefax: +47 35 07 02 15
[email protected] - www.fctransport.no
Tlf. 918 60 500 - Faks. 35 07 01 00
E-post: [email protected]
www.haukelitunet.com
3895 Edland
Vågslidtun Hotell AS
Tlf. 35 07 05 85 - Fax: 35 07 05 72
E-post: [email protected]
Haukelitunet vest, 3895 Edland
Tlf.: 97 60 54 32
[email protected]
www.lauareid.no
Vågslid, 3895 EDLAND
Tlf. 350 70 555 www.haukelifjell.com
BOOKING
av leiligheter og hytter.
www.haukelifjell.com eller til tlf. 951 83 004
Haugarne Maskin Service
3895 Edland – Tlf 412 49 733
mail:[email protected]
Graving, sprengning, transport, brøyting,
tørr/natursteinsmuring, containerutleige.
Husflidshuset
i Haukeli
Telefon 35 07 03 05 - Faks 35 07 03 65
Mobil 916 63 922
[email protected]
Salg av husflidsvarer og kunsthandverk
Haukeli Husflidslag
www.telemarksmagasinet.no
www.haukelivegen.no
8
Langhuset på Straume
Trygve Nes
Asbjørn Dyrdal starta opp i Straumekrysset i nokre brakkur i 2004. Den
gong var det hovudsakleg eit transportfirma. Men han ville ha fleire bein
å stå. Frå historieundervisninga på
skulen hugsa han at langhuset var ein
bygningsform der fleire ting gjekk føre
seg under same tak og tenkte det ville
vere ein passande utforming av eit næringsbygg og i 2007 kunne dei flytte inn
i det nye bygget.
Historisk
Langhus er namnet på ein type hus som
var vanleg i vikingetida og folkevandringstida. Husa har fått namn etter den
langstrakte forma si. Menneska budde i
den eine enden av huset, medan ein i den
andre enden hadde husdyr. Slik budde ein
nær husdyra, og om vinteren fekk ein
noko varme frå dei. Det var gjerne ein
eller fleire eldstader i huset, med tilhøyrande ljore i taket som på utsida var
dekt av grastorv.
Langhuset i Øyfjell er bygd etter sterk inspirasjon av denne gamle hustypa som
romma mange funksjonar under same tak.
Bygget er grovteikna av Asbjørn Dyrdal
medan arkitekt Dag Hellestad i Bø har
finjustert og godkjent teikninga.
Sidan tomta tidlegare var eit grustak vart
arealet på utsida grovplanert og tusen
kubikkmeter jord er fylt på slik at området
no er tiltalande.
I dag er dei stolte av å kunne seie at dei
har lukkas i planen om å etablere fleire
verksemder i same hus som gjev gode
synergieffektar. Hos dei kan du bestille
byggevarer, torvtak og torvtakservice òg
alt innan naturstein og skifer. Firmaet
nyttar torv av typen Teletorv, det er ei ordentleg næringsrik jord frå Telemark som
består av kompost frå eple, korn etc. og er
dessutan vitenskapleg testa.
Kvalitetsbygg
Under same tak finn du også byggfirmaet
Langhuset Kvalitetsbygg AS med erfarne
Langhuset ligg i Straumekrysset i Øvre Øyfjell. Øyfjell Sag og Høvleri ligg like bak.
Oppe i bakken ligg garden Stuvetrå. I dette krysset tar tre vegar av: Høydalsmo (venstre), Åmotsdal (rett fram) og Rauland (høgre).
9
Geir Å Hommo i byggfirmaet Langhuset
Kvalitetsbygg AS leverer blant anna ferdige lafta hytter og nokre av dei blir tilverka i eigen verkstad.
Dagleg leiar Asbjørn Dyrdal viser skiferen verksemda leverer. Taket på ‘Langhuset’ i
bakgrunnen er dekt med Teletorv.
handverkarar som utfører alt fra grunnarbeid, betong- og murararbeid i tillegg til
oppføring av hytter og hus som vi kan
levere i nøkkelferdig stand til konkurransedyktige prisar og til avtalt tid. Kvalitetsbygg leverer hytter og bygg i lafta,
stav og reisverksbygg.
Asbjørn Dyrdal opplyser at talet på tilsette i firmaet varierar noko alt etter som
kva for oppdrag dei har. Forutan seks fast
tilsette, er det åtte innleigde og til hausten
kjem det seks nye slik at dei vert 18 stk.
tilsaman.
Dei er óg stolte av samarbeidet med
solide lokale krefter på fleire viktige områder. Bl.a. grunneigarar med tilgang på
200 byggeklare hyttetomter med praktfull
beliggenhet. 50 av desse har me kontrakt
på opplyser Asbjørn. Eit fast samarbeid
med autoriserte firmaer innan VVS og
elektroinstallasjon gjer at byggeprosjekta
går raskt og effektivt.
Kvalitetsbygg leverer slike hytter i lafta stil.
10
Når det gjeld interiørmessig utstyr og detaljar som tildømes kjøkkeninnreiing,
trapper og liknande, har vi knytta til oss
lokale verksemder med solide tradisjonar
innan ulike handverk.
Går du med byggeplaner, har behov for
tilbygg eller rehabilitering eller har ein
draum om hytte i vakker fjellnatur, vil det
løne seg å kontakte firmaet som har
mange fornøgde kundar. Firmaet er no
ferdig med nytt næringsbygg for Rauland
Elektriske i Krossen i Rauland.
Firmaet Dyrdal as fekk Gaselle utmerkelse i 2011. Dette er ein pris i næringslivet
: kravet er omsetningsvekst kvart år, dobla
omsetning innan fire år, godkjendte
rekneskap mm.
Kvalitetsbygg leverer mellom anna hytter
og bygg i lafta stil og nokre vert tilverka i
eigen verkstad.
Fornøgd 100-åring på Bustrak
Eilert Kvernes
Signe Roalstad er den eldste i Tørdal. I
april fylte den etter alderen spreke og
kjekke kvinna 100 år. Ho og mannen
Olav, som gjekk bort for lenge sidan, fekk
fem barn, som igjen har gitt henne 16
barnebarn – og dei har igjen gitt henne 33
oldebarn, og så langt er det blitt 4 tippoldebarn. Slik ser ein at hundreåringen
har 58 etter seg – ein sjeldan prestasjon!
Signe og Olav gifta seg i 1936, ho har
budd i huset heime på Bustrak i alle år
etterpå, og greier seg sjøl. Ho vaks opp
hos bestemor på Tveit i Kjosen, men ho
har vore på Bustrak alt frå ho som fjortenåring tok seg arbeid på ein av gardane der
med alt stell som høyrer med og ho sat på
setra Torstøl. Opp i alder har ho reist ein
Signe Roalstad og dottera Haldis Vøllestad, bildet er tatt på ein 17. mai.
god del. Frikyrkja på Bustrak vart tidleg
som ein åndeleg heim for henne, der har
ho tatt sine tak på kjøkenet og med anna
Takstolar
til alle formål
Frå vår fabrikk i Treungen
leverar me takstolar til hus og hytter
og landbruks- og industribygg.
3855 Treungen, Tlf. 35 04 54 00
11
arbeid i menigheten. Ei glad og fornøgd
heiderskvinne og ein omsorgsperson som
har bare venner.
Pilgrimssenteret i Røldal
Vinnerutkastet til Pilgrimssenteret i Røldal.
Av Arne S. Nataas
I 1990-åra tok dåverande kapellan i
Røldal, Andreas Vassal initiativet til å
oppattnya pilegrimstradisjonen til Røldal
stavkyrkje. Gamle ferdslevegar inn til
bygda vart merkte med pilegrimslogo, og
i samband med den årlege marknadshelga
i Røldal vart det skipa til lokal pilegrimsvandring med påfølgjande midnattsmesse.
Alt i 1959 kunne ein lesa i Aftenposten at
det vart gjort forsøk på å ta opp att pilegrimsvandring til Røldal, men noko
vidare handling kom det ikkje ut av dette.
No derimot syntest tiltaket å vera framtidsretta. Røldal har opp gjennom historia
vore eit knutepunkt for ferdsle mellom
aust og vest – Telemark, Hardanger- og
Ryfylke/Stavanger-området. Med den
aukande interessa for Røldal som pilegrimsmål, vart det også synleg at tilhøva
måtte leggjast betre tilrette. Det har vore
årlige vandringar frå Seljord de siste ti
Montering og klargjering av dei 182 prospekta for allmenn vising. Hovudsalen i
Garasjen i Røldal vart for liten, og siderom måtte også nyttast.
åra. Soknerådet, Reiselivslaget og Bygdemuséet i bygda gjekk saman om å få reist
12
eit pilegrimssenter. Etter at det grunnleggjande førebuingsarbeidet var fullendt,
Fin kontakt mellom senteret og kyrkja.
vart det oppretta ei kommunal styringsgruppe for å få reist dette pilegrimssenter
med tidlegare biskop i Bjørgvin, Ole D.
Hagesæther som leiar.
I høyringsutkastet for Den nasjonale satsinga på pilegrimsmotivet, vart Røldal
gjeve status som regionalt pilegrimssenter. Nest etter Nidaros har Røldal med
det undergjerande krusifikset vorte rekna
som det fremste pilegrimsmålet i Noreg.
Og det var også her pilegrimsvandringa
vara lengst ved i landet – heilt fram til
1835. Skuffelsen var difor stor då Røldal
ikkje i det heile kom med i den endelege
nasjonale planen. Det ville vera utenkjeleg og lite historisk orientert om ikkje
Røldal også skulle ha ein naturlege plass
i den moderne pilegrimssatsinga.
Handlingsplanen for å få reist eit pilegrimssenter i Røldal vart framsett for
kommunestyret i Odda, der det var tverrpolitisk semje om at prosjektet måtte
førast vidare. Kommunen har teke aktivt
del i arbeidet, og Hordaland fylkeskommune oppnemnde politisk representant til
styringsgruppa. Fylkeskommunen har
også gjennom fleire år løyvd store økonomiske midlar til arbeidet. Arkeologisk
prøvegraving på tiltenkt tomt vart utført
ved Fylkeskonservatoren, og samvirket
med Riksantikvaren sjekka ut.
I fjor sommar kunne vi gå ut med invitasjon til arkitektkonkurranse. Det skulle
vera ein open plan- og designkonkurranse
i høve til lover og forskrifter om offentlege innkjøp. Planløysinga måtte vera
funksjonell med å gje rom for og formidla
historia omkring kyrkja og krusifikset,
med god tilrettelegging for dei ulike
brukargruppene og vera eit fagleg og sosialt senter for tilsette og besøkjande.
Juryen som skulle vurdera dei innkomne
utkasta, vart sett saman av to sivilarkitektar, ein landskapsarkitekt og to medlemer frå den kommunalt oppnemnde
styringsgruppa med biskop em. Ole D.
Hagesæther som
leiar. Konkurransefunksjonær
har vore Per Rygh
i Norske Arkitekters LandsforJol i Telemark
bund.
på vitjing og dei som høyrer til og bur i
bygda.” Sitat frå juryleiaren i den utsende
invitasjonen.
Spenninga var stor andsynes oppslutnad.
Frå arkitekthald hadde vi fått tilbakemelding om at prosjektet var fagleg interessant
og utfordrande, og i storleik også høveleg
for mindre firma. Det ville nok ikkje vera
urealistisk med omkring 30 forslag!
i sal nO!
”Den bygningen
som vert reist,
skal samtala med
eit av historia
sine mest særprega kyrkjebygg.
Slik vi tenkjer,
må denne samtalen fanga opp
fortida si lengt og
von, samstundes
som den viser
forståing for notida sine spørsmål
og behov. Audmjukt må senteret
framstå når det
vender seg mot
kyrkja. Tidsmessig og inviterande
må det ta imot dei
som i dag kjem
2012
• Ottar Kåsa – felemakar som
spelar eller spelemann som
lagar feler?
• Tor Kjetil Gardåsen:
Loft og bur - hus med
"drag av fyrrtid og fraasegn"
• Ivar A. Skifjeld:
Bussen kjem! Om framvoksteren av rutebiltrafikken i
Grenland
• Astrid Ormtveit:
Ølbrygginbg og drikkekultur
i eldre tid
• Bo Lilledal Andersen:
Den fyrste telemarkingen
var ein tøffing
• John Straume:
Den eineståande auren
• Olav Mosdøl:
«Galleri Samvirke» i Vrådal
og møte med kunstnar
Toralf Møller-Hansen
• Arne T. Aabø:
Jakob Skeie – ein tuddøl
i Lårdal
• Astrid Ormtveit:
Skapt til gjerning for
oss menneske
• OlavNordbø:
Arne Garborg og Telemark
• Einar Leiv Søreide:
Kryssord
13
Kr. 80,-
Ved presentasjonen i Røldal omkring prosjektet og konkurransen, kom det berre to
representantar – og frå same arkitektfirma
i Sverige. Var prosjektet vårt overvurdert?
Sluttresultatet vart overveldande, med
stor variasjon i utkasta med omsyn til ytre
form (stilartar), materialbruk og disposisjon (plassering) på tomta.
Av dei 182 utkasta var det ikkje unaturleg
flest frå dei skandinaviske landa – 56 norske, 44 danske og 46 svenske, men også
frå Finland, Storbritannia, Portugal, Spania,
Frankrike, Tyskland og Bosnia. Ja, til og
med frå Argentina. Samla sett utgjer utkasta omkring 50 årsverk, og med ein
kostnad på same tal millionar.
Vi er også kjende med at prosjektet har
vorte nytta som studentoppgåve innan
arkitektfaglege studieretningar. Nina
Gjester Hoel frå Odda, arbeidde fram si
masteroppgåve ved NTNU-Trondheim i
fjor haust nettopp på Pilegrimssenteret.
Ho valde likevel å stå utanfor sjølve arkitektkonkurransen. Utkastet hennar fekk
brei omtale i Haugesunds Avis no sist i
oktober. Juryen var samrøystes i kåringa
av vinnarutkastet, og i kunngjeringa 14.
februar i år omtalar den det slik: ”TRE-
KLANG gjev eit overtydande svar på
konkurransen sitt program, og tek omsyn
til dei gjevne kriteria. Prosjektet viser ei
ærbødig haldning til kyrkja, men har samtidig ein klar, eigen karakter.”
Lund+Slaatto ARKITEKTER vart honorert som prisvinnar med kr. 300.000.og juryen rår til at det vert innleia forhandlingar med firmaet om kontrakt for
vidare arkitektfagleg prosjektering. For
digital presentasjon av vinnarutkastet kan
ein sjå nettsida til firmaet: www.sla.no
Firmaet har også i konkurranse til dømes
vinnarutkastet til Norges Bank – Nytt
hovedsete og VG-huset i Oslo, Eidsvåg
kirke og Nonneseterkvartalene i Bergen,
Kulturhus i Stavanger og Hardangervidda
Natursenter i Eidfjord, Hordaland.
Trodahl arkitekter, Sandnes med utkastet Samstemt vart tildelt 2.premie med
kr 125.000.- og LJBAS arkitektur og
landskap, Bergen med motto Famn 3.
premie med kr 75.000.-
Styringsgruppa for å få reist eit Pilegrimssenter i Røldal har løyst mandatet
sitt og har hatt sitt siste møte. Leiar for
gruppa -biskop em Ole D. Hagesæther,
Værvarsler å stole på...
Tekst: Eva Amdahl
Foto; Laila Amdahl
En klok gubbe i grannelaget lærte oss alt
vi trengte å vite om værpinnen, og det var
i sannhet lærdom som har holdt mål. De
siste førti årene har pinnen på bursveggen
vår varslet høytrykk og lavtrykk, vel så
pålitelig som noen statsmeterolog. Fra
værpinnen kom på plass og til denne dag
har den skråsikkert pekt oppover mot
godvær og bøyd spissen nedover når regn
var i vente. Men når værgudene ennå ikke
har bestemt seg, inntar pinnen på veggen
en avventende, horisontal posisjon. Til
dags dato har dens spådommer om sol og
tørrvær, henholdsvis skyer og nedbør,
aldri slått feil.
Den gamle som formidlet kunnskapen om
dette primitive instrument til måling av
lyfttrykk og værutsikter, fikk det i arv ved
muntlige overleveringer fra forfedrene.
Veslejenta Gry følger med og vet hva værpinnen kan ha å varsle om.
Ja, slik må det ha gått til, for det er uråd å
finne et ord om «værpinnen» hverken hos
Troels-Lund eller i Visted og Stigums
verk Vår gamle bondekultur og liknende
kildeskrifter.
Riktignok er det ikke snakk om en
hvilken som helst pinne eller trestubb. Da
husbonden fikk lære seg kunsten, flådde
han barken av en 20 cm lang furugrein.
14
har likevel gjeve tilsegn om han han kan
vera disponibel for einskildoppdrag.
Neste steg vidare mot realisering vil vera
den politiske handsaminga.
Midt på greina satt en tynnere 60 cm lang
kvist, og dèt var viktig! Furugreina ble
festet til en sydvendt tømmervegg med
kvisten pekende rettvinklet i fritt løp
langs veggen. Dermed var instrumentet
på plass og klart til å tre i funksjon!
Ungdommen flirte og fleipet om «gammal overtru, - skulle ikke han far klare seg
med det fine barometeret han fikk på
40. årsdagen og gradestokken utenfor
vinduet? Ja, la dem bare flire.
Rett nok kan ikke værpinnen på bursveggen varsle kulde- og varmegrader, men
til gjengjeld har den vist seg absolutt å stole
på i spørsmål om sol og regn. Den varsler
trofast om høvelig vær til potetsetting eller
slåttonn, såing, planting og innhøsting. I
skrivende stund peker værpinnen optimistisk med spissen i himmelretning med varsel
om fortsatt fint høstvær. Bare vent, snart vil
den fortelle om vi får snø til jul…
Bunader
www.kviteseidbyen.no
Tlf. 35 05 34 84 - 976 89 380 - 952 56 002
[email protected]
Tlf. 35 05 31 29 - 35 05 35 51 (kveld)
Kontor i
Kviteseid – Åmot i Vinje - Bø - Notodden
35 95 24 60
www.telemarkforsikring.no
E-post: [email protected]
Telefon 35 05 35 15
NKS Granlien Aktivitetssenter
Du kan bestille opphald på
Tlf. 90 70 04 71
E-post: [email protected]
www.nksgranlien.no
3850 Kviteseid - tlf. 35 05 34 31
www.gullsmedaabo.no
15
Postboks 20, 3836 Kviteseid - Tlf. 35 20 30 30
Fax: 35 20 30 31
[email protected]
En nifs opplevelse
Eit utklypp frå Thoralf Smith Svendsens bok Minner og Krigsopplevelser
frå Stavanger og Songa
Berunuten.
En ettermiddag brygger det opp til et
kraftig tordenvær – og da jeg kjente til at
den gamle Berunutgarden var i nærheten,
tok vi straks avgårde dit. Teltet vårt var
ikke til å stole på i striregn.
Himmelen var blitt blysvart og tordenbrakene ramlet over vidda da vi nådde
fram til garden. Gjennom en glugge i
veggen, krøp vi begge inn i det gamle
våningshuset, nettopp som kraftige regndråper begynte å klaske i bakken.
Inne var det halvmørkt. Da vi hadde fått orientert oss litt, viste det seg at vi var kommet
inn i kjøkkenet. En gammel malmgryte
hang i en rusten kjetting over ildstedet, og
over alt lå tykt lag med støv. En dør førte
inn til et lite rom hvor det sto to senger, et
lite bord, noen krakker og en ovn. I sengene lå noen reinskinn. Dette var etter for-
holdene en riktig koselig plass for overnatting. Utenfor raste uværet, og blendene
lyn skar inn til oss gjennom et lite vindu.
Det var blitt mørkt- så vi tente et stearinlys på bordet og fann fram noen brødskiver og ferdigstekte ørretstykker. –
Uværet vedvarte og det striregnet. Mens
vi satt og åt i det flakkende stearinlyset,
gikk døra opp med skrikende hengsler –
og inn kom en mann, en høy mann med
en bredbremmet hatt på hodet. Mannen
beveget seg bort mot bordet der vi satt –
tok av seg en liten ryggsekk og satte seg
på en krakk mellom oss. Ikke et ord ble
sagt. Jeg stirret rett på mannen, så omrisset av kroppen og den svarte hatten –
men ikke noe ansikt – det lå liksom skjult
bak en mørk skygge. Jeg kastet et blikk
bort mot Per som nistirret på mannen. Jeg
fikk plutselig summet meg til å ta brød-
16
fatet og rakte det fram mot den fremmede
for å by han på en brødbit. En neve kom
fram frå det mørke jakke-ermet, og grep
brødskalken som ble ført mot en munn
jeg ikke kunne se.- Stemningen ble mer
og mer trykkende.
Etter en stund i fullstendig taushet, reiste
vår gjest seg opp, tok ryggsekken og forsvant ut gjennom døra utan en lyd.- Per
og jeg ble sittende å se på hverandre. Hvor
i all verden skulle den fyren hen? Og så i
dette været – milevis frå folk!
Det striregnet fremdeles, mens uværet
avtok etter hvert – og til slutt ble det helt
stille. De truende skyene var forsvunnet,
og på himmelen blinket myriader av
stjerner.- Trettheten seg på, så vi besluttet
å gå til køys for natten. Vi krøp ned i hver
vår seng og trakk «fellen» over oss. Snart
særlig trang til. Han påsto at der var fotspor i støvlaget på golvet. Det er nok en
langt rimeligere forklaring at det har vært
vingeslag frå ugla som laget sporene.
Vi forlot raskt den gamle fjellgarden.
Måtte komme oss lengst mulig vekk fra
dette uhyggelige stedet. Brått kom jeg til
å tenke på onkel Abels advarsel et par år
tidligere da vi lå i gjeterbua i Beruhaddi.
Jeg kunne gå hvor jeg ville i fjellet – bare
ikke bort til fjellgarden under Berunuten.
Hvorfor sa han egentlig det? Kanskje
onkel var blitt fortalt av andre at noe
underlig forgikk der? Uansett så var det
hele et mysterium.
Og inn kom en mann, en høy mann med en bredbremmet hatt på hodet.
fortalte høylydt snorking at min kamerat
var langt inne i søvnens rike.-
Hvor lenge jeg hadde sovet aner jeg ikke
- men plutselig våknet jeg av en merkelig
lyd! Jeg satte meg opp i senga og kastet et
blikk mot Per. I halvmørket kunne jeg
skimte at han også satt oppreist og stirret
mot taket. – Hva var det for noe, hvisket
jeg lavt? Jeg vet ikke sikkert, svarte Per.
Det hørtest ut som klokkeklang. Det var nå
uhyggelig stille…
Plutselig kom lyden ovenfra igjen. Et
slagur slo høyt og tydelig – og uvilkårlig
talte jeg slagene. – På slaget tolv ble det
stille et øyeblikk. Så kom det et langtrukket, gjennomtrengende skrik. – Det
føltes som om blodet frøs til is i årene
mine. Det lød som et kvinneskrik! Jeg
hørte et stønn fra min kamerat idet han
jumpet ut på gulvet og spratt opp i min
seng hvor vi ble liggende å skjelve av redsel med reinfellen godt trukket over hodene – helt til søvnen overmannet oss…
Da vi våknet, sto solen allerede høyt på
himmelen. Jeg lå en stund og forsøkte å
klare tankene. Det hele måtte være en
drøm. Det fryktelige marerittet sto atter
klart for meg. Men, et blikk på Per som lå
ved siden av meg, viste at det var nok
ingen drøm…
Med dagslyset steg også motet. Vi hadde
fått i oss noe mat og pakket ferdig sekk-
ene. Men så var det nysgjerrigheten da. Vi
kunne simpelthen ikke forlate garden før
vi fikk undersøkt fenomenet nærmere.
Skrik og klokkeklang – det måtte sikkert
ha sin naturlige forklaring. Og hva med
den fyren vi fikk besøk av om kvelden?
Jeg kom til å tenke på at det ikkje fantes
vannflekk på golvet der han hadde gått –
ikke så meget som en dråpe. Han skulle
jo vært helt gjennomvåt i et slikt kraftig
regnvær. Det hele var et mysterium…
Vi ble enige om å ta oss en tripp opp på
loftet for å se oss litt omkring. En morken
trapp førte dit opp og da vi hadde vennet
oss til halvmørket, så vi en dør som måtte
være inn til det rommet hvorfra vi hadde
hørt skriket og klokkeklangen. Jeg følte et
underlig sug i magen, og kameraten min
var nok en smule bleikere enn vanlig. Den
skrek stygt på
hengslene da jeg
åpnet døra og lot
blikket gli over
hele rommet. Borte
ved en liten opning under mønet,
satt en ugle – det
lyste ut av øynene
dens. Ellers var
rommet tomt. Det
fantes ikke et eneste møbel. Jeg
følte slik lettelse
at jeg ville le – noe
Per ikke hadde
17
Etter å ha vært noen dager i Øvre Berudalen og fisket, bestemte vi oss for å dra
nedover mot bygda igjen og legge turen
om Beruhaddi. Et stykke nord for Vrålsbuvatn vasset vi over Songa ved et vadested eg kjente til.
Gjeterbua var tom for folk da vi kom dit.
Jesper Ravndal og de to lærlingene var
kanskje en tur nede i bygda eller ute i heia
for å se etter smalen. Vi dro straks videre
og slo leir for natten ved elva Grønå.
Dagen etter, omkring middagstider, kom
vi innom Holdalstøylen – hvor «gamlemor» Margit Edland og Margit Christenson drev med kyr og geiter. Det ble et
hjertelig gjensyn. Vi ble bedt til bords og
fikk servert herlig kald mjølk og heimebakt med geitost. Uforglemmelige minner
frå krigens dager. Jeg kom til å nemne det
vi hadde opplevet på Berunutgarden –
blant annet mannen som kom inn til oss
om kvelden og forsvant igjen som en ånd.
«Gamlemor» svarte at vi var ikke de eneste som hadde opplevd slikt.
Velkomen til Seljord
Velkommen til Motehuset i hjertet
av Telemark
Tlf. 35 05 09 55
Opningstider:
Mandag - fredag 07.00 - 22.00
Laurdag 09.00 - 20.00
Tlf. 35 05 02 99
Tlf. 35 05 04 00
e-post: [email protected]
www.seljordportalen.no
Tov Sveinung Tveit
Flatdalsvegen 115, 3840 Seljord
Tlf. 913 82 605 - Faks 35 05 11 11
E-post: [email protected]
Husflid
Utstyrsvarer
Gardiner
Stoffer
Telesenteret - Tlf. 35 05 08 05
www.intersport.no
[email protected]
Vest-Telemark Libris
Telesenteret
3840 Seljord
Telefon: 35 05 08 20 Faks: 35 05 10 55
Tlf. 35 05 08 09 - Fax 35 05 09 99
IZI
sko & klær
Tlf./Fax 35 05 05 43
Seljord - Tlf. 35 06 58 00
www.funnemark.no
Tlf. 35 08 41 00
Tlf. 35 06 50 00
3840 Seljord
Tlf.: 35058000 - Faks: 35058001
www.seljordregnskap.no
[email protected]
18
Der elden slokna
Gunnlaug Haugarne Stølen
Foten trør mjukt i mose og lyng der eg
vandrar i minnenes landskap. Eit landskap
eg har vandra i frå tidlege barneår til i dag.
Myrdraget eg går i fører meg til den eldgamle bustaden SÆSVOLL ved det store
vatnet Sæsvatn, ca. 900 m. over havet mot
grensa til Aust -Agder.
Med sogesus og historie er dette området
rikt på kulturminner rundt austre delen av
vatnet. Her har ein av dei største jarnvinne
plassane vore, men vart øydelagt under
oppdemninga av vatnet for mange år attende. Men over eit stort området mot aust
ligg det minner etter ei tid då jarnvinna var
på det største. Ei tid då den store pesten
(svartedauen) la sammfunnet her aude ---og elden slokna både i blesterovn og
gruver, livet døydde ut ---
Att låg bustaden SÆSVOLL som kom i
bruk att. Sikkert er det her har det levd folk
i lang tid bakover.Her var det nok bra å livberge seg etter den tidas forhold, med mat
i nærleiken, vilt i skogen, fisk i det store
vatnet, nokre meter frå husa. Plassen ligg
lognt og solrikt til under ein høg kulle.
Oppunder berga kan ein enno sjå ryddninga etter ein åkerlapp.
Segner finnes om den rike mannen på
SÆSVOLL med både sylvgruve, og
mange "dyrestupur". Ein del folk har nok
leita gjennom åra etter denne sylvgruva
--- men utan resultat. Far min kunne fortelje om ein som grov og bruka dynamitt
til dette når han var ung. Plassen vart eg
kjend med som gjentunge. Kyrne våre på
granneeigedomen Nybu, tok seg gjerne ein
tur hit til det frodige fjellgraset i Sæsvoll
lia. På denne tida sto enno den gamle løa i
tunet saman med eit lite tømra sel. Om
dette minnes eg dei utruleg slette veggane
inni selet, med nokre navn, og dei store
tuvene med smørbukkblomar på det låge
torvtaket. Her tok me avleggerar som enno
lever ved min eigen hyttevegg.
Som vaksen gjekk eg saman med far min
her og leita etter gamle tufter, truleg har det
vore fleire hus her, eller husestaden flytta
gjenom tidene for me fann fleire tufter.
Den eldgamle bustaden SÆSVOLL ved Sæsvatn, ca. 900 m. over havet mot grensa til
Aust-Agder.
Den siste som ein finn nevnd SÆSVOLL
er ei kvinne, Kristi Olavsdotter f. 1807 ho
døyr 1890. Seinare var plassen bruka som
støyl om ikkje i samanhengande år. I dag er
ei ny hytte med det gamle selet reist på det
gamle tunet -- og SÆSVOLL lever vidare!
Mi vandring fører meg vidare oppover ei
lita li, busk og kratt veks tett her, ingen
krøter held veksten nede. Ingen rundt
vatnet støylar lenger, einer og fjellbjørk får
vekse som det vil innover det som før var
beite og slåtter.
Snart er eg uppe på ein flate i lendet, ei
moltemyr med ein større bekk sildrar og
renn gjenom området. Eg er på kjende
kjære trakter, minnene er mange der eg
ruslar mot ein liten dal som går mot vest.
Ein gamal stig langsmed bekkjen er enno
synleg iblant! Her er det godt å vandre ---
Etter ei stund kjæm eg til ei gønn open lysning i solbakken til høgre for meg. Bakken
fortel enno her må det ha vore rydda
eingong --- det veks nokre einerkratt og
bjørk innover i det grøne fjellgraset. Eg er
ved turens mål. Midt i bakken finn eg min
vante plass ved ei mellomstor eise. Her har
eg kvileplassen min. Kvar sommar er eg
gjest her. Her er det godt å sitje ---- lata
tankane vandre, kjenne sola varme og roen
smyge seg inn i sjel og sinn ---
19
Bekkjen er framleis i nærheten, den sullar
og renn slik som den alltid har gjort, i
uminnelege tider, den har nok hatt andre
oppgaver ogso ein gong for lenge sidan då
menneska hadde sin kvardag her. Nokre få
meter burtanfor meg er ei tuft på omlag 4
ganger 4 meter. Når eg var gjentunge låg
det enno morkna restar etter veggene her.
Uvisst om det var etter ei løe, eller støylshus. Mine foreldre visste ikkje fakta om
staden. Dei kalla den for Sæsvollstøylen.
Kansje hadde den vore bruka av folka på
plassen SÆSVOLL om sommrane, for å
spare på sjølve plassen. Underleg å tenkje
på der eg sit, i alle høve hadde menneska
sitt kvardagsstrev her for lenge, lenge sidan.
Eit bilete blir til i mitt indre ein mann med
stuttorv og ljå i bakken, ei kvinne som rører
i gryta over eisa eg sit med!
No gror det blomar i deira fotefar, rundt
meg lyser det i Soleier, Storknebb, og
andre fjellblomar. Busk og kratt vil snart
vekse innover rydningen for godt. Snart vil
alt vera gjøymt, og gløymt.
Auga mitt fevner om landskapet rundt meg
--- det er mektigt! Sæsvatnet strekkjer seg
langt mot vest der det møter Breivatn
innanfor grensa til Agder. Mot aust og
heime traktene Haukeli ogso vassdrag med
gamalt støylsområde. Bakom alt dette ei
uendeleg rekkje fjell. Blåne bak blåne til
dei dimmest av i synsranda. Det kjennest
godt å kvile auga på det alt saman, kjenne
på takksemda over få tillhøyre ein so
vakker natur, og ikkje minst takksemd til
to gode strevsame foreldre som gav ein
moglegheten til å framleis å høyra til her i
dette landskapet.
Tankane går vidare til alle våre forfedre
som levde og stræva i dette området, til liv
og lagnad gjenom tidene. Til den gong
livet rundt Sæsvatnet vart råka av den store
pesten (svartedauen) og elden slokna på
gruve etter gruve . . . .
Gå i dei gløymde fotefar,
trø varleg blant fjellblomar små.
Kjenn kor det stig i mot deg,
angar frå busk og strå!
Kjenn kor dei vare tonar
mildt deg i møte går--Gå i dei gløymde fotspor
attende i dagar og år.
Gjøymde og gløymde er åra,
som ei hildring bak blånande fjell.
Du må stanse og lytte --til tonar som stig og fell --Det er løyndom og lengt,
det er saknad og skjemt,
frå tider som slokna og for!
Gunnlaug
Treng du:
• konvoluttar
• rekningar
• billettar
• laserfaktura
• reklameartiklar
• bompengeposar
• fakturaer
• medlemsgiroar
• stempel
• kopiering
Ta kontakt, me hjelper deg:
CHRISTENSON
3895 Edland – 35 07 03 05 – e-post:
[email protected]
HERBRANDSTJØNN
Herbrandstjønn
så vakker du ligg der,
gjøymd mellom
knausar og koll ---Så mørk og hemmlegsfull
du kviler
ved den gamle sætervoll.
Rundt ligg vidda,
strekkjer seg
mot høge nut.
Bekkjer sildrar
fjellvåk seilar,
svingar seg mot bratte stup.
Vakkert lyser kratt og lyng,
vinden frisk i fjellgras syng.
Herbrand --- -kven var du ?
som tida gjøymer !
som vandra her
i li og fjell -Eg høyrer stilt
ditt navn bli kviskra,
i den vare sommarkveld.
Det skumrar lett
over heia kjær,
eg sansar
dulgt du er meg nær !
Frå Haukeli kom du,
på raske steg
til fjell og stillhet
du fann din veg.
Herbrandstjønn ligg i området vest for
Kværvesjå tilhøyrande den gamle garden
Gunnvaldjord i Haukeli i dag. Her vanka
me mykje i gjennom tida. Ei kosleg fisketjønn i vår nærhet til Nybu, og som me
kunne fiske i so mykje me ville, og som far
min laga pram til. I gjenom åra streifa
tankane ofte om kven denne HERBRAND
kunne vera, for at det måtte vera eit manns
navn var eg viss på. I våre dagar var
navnet framant. I seinare tid har eg sett
meg føre å finne ut av dette.
Etter å ha forska litt finn eg ein HERBRAND på halvgarden Gugarden i
Haukeli, han er født i siste halvdel av
1500-talet og har odelsætt på denne. Han
får sonen STYRKÅR f. ca. 1605, han att
får sonen HERBRAND, Ein av desse får
denne tjønna oppkalla etter seg. Ved tjønna
kan ein enno sjå ein voll som nok har vore
slåtte, med rotne restar etter eit lite høysel.
Dette sto framleis i min bardom. Etter den
store utskiftninga i desse heiane for lang tid
attende, so vart mykje av dette området Vamark, Kværvesjå inn mot Sæs-vassdalen
liggande under Gunnvaljord. Og her er det
mange fortidsminner av ymse slag, ikkje
langt frå tjønna mot aust kneisar
Kvervesjånuten, her var det Knut Gunnvaljord omkom i snøskred vinteren 1923.
Gunnlaug Haugarne Stølen
Som før syng vidda
stilt sin song,
og minnner om
det var eingong ---Det susar stilt
frå busk og kratt
Ved Herbrandstjønn
ein nying tent -- mot natt !
Mobil 908 22 570
[email protected]
Maskinentreprenør
Ottar Ringhus as
3890 Vinje – Tlf 97 77 04 92
www.o-ringhus.no
Me utfører:
• Graving – sprenging – transport
• Alt i naturstein
• Restaurering av gamle steinmurar
• Salg og pressing av hydraulikkslangar
• Salg av knusa masse
Vest-Telemark Kraftlag as
3891 Høydalsmo
Tlf. 35 07 57 00
20
www.vtk.no
Stønad frå Vinje kommune til prosjekt Tunell Kljuc
Som eit resultat av oppløysninga av Jugoslavia fyrst på 1990 talet kom det 5 bosniske familiar til Edland – Haukeli og
som har funne seg vel til rette og blitt ein
del av bygdesamfunnet.
Dei fleste kjem frå kommunen Kljuc ein
liten by med omkring 8000 innbyggjarar.
I dei siste åra er det blitt mange ferieturar
attende til Kljuc, der også bygdefolk er
blitt bedne med. Sidan det norske samfunnet har ein betre økonomi var det freistande å hjelpe dei som trong det mest.
Tunell Kljuc er ein organisasjon som
prøvar å aktivisere og gjera dagane meir
meiningsfulle for dei som ikkje greier å
deltaka i det vanlege arbeidslivet.
Problemet var at dei hadde eit lokale som
kommunen hadde gjeve dei, men det var
ikkje brukande, det trong oppussing. Me
fekk laga eit kostnadsoverslag som me
tok med oss attende til Vinje. Prosjektet
vart lagt fram for formannskapet som i
januar i år gav ein stønad på kr. 80 000.slik søknaden lydde på.
Tor Eivind
Erikstein klypper
snora sammen
med leiaren
Halida
Draganovyc i
Tunel Kljuc,
heilt til høgre er
psykiater Behzad
Hadzic.
Tor Eivind
Erikstein vert her
intervjua av lokal
TV med Nihad
Sijamhodzic
som tolk.
Det var stor glede blant styret og medlemmane i Tunell Kljuc, no kunne arbeidet starte. Det har vore ein aktiv
sommar, men dei har fått det ferdig, det
har blitt eit flott lokale. Den 15.
September var det offesiell opning med
representantar også frå Vinje, assisterande
rådmann Tor Eivind Erikstein hadde teke
turen til Kljuc og kunne klyppe snora
sammen med leiaren i Prosjekt Tunell
Kljuc.
Det er laga eit skilt som visar samarbeidet mellom Vinje og Kljuc.
Mange hadde
møtt fram i høve
opninga.
På veggen heng eindel av dei produkta som
vert laga av deltakarane i Tunnel Kljuc.
21
Tor Eivin Erikstein har på vegne av Vinje
kommune teke imot eit kunstverk som eit
synleg bevis og takk for stønaden.
På nysnø i jegerens fotspor
Arja er trent på å finne tiur en, men finsk
spets som denne, kan trenes opp til å spore
elg. Skårsetvatnet ligger speilblankt med
Skårsetfjellet bakom. Elg og hjort kan
denne jaktdagen ferdes trygt på østsida av
vatnet.
Rundt bålet ved Vassenden samles Skårdal jaktlag for å planlegge dagens elgjakt. I lyset
fra varmen kan vi skimte fra venstre med ryggen til Geir Brenna (Sauland), Halvor Skårdal (Sauland), Arne Egil Skårdal (Gransherad), Espen Thomassen (Nesøya), Bård Skeie
(Hjartdal), Håvard Rui (Råholt) og jaktlagets mangeårige formann Jørgen Lia (Sauland).
Tekst og foto: Laila Amdahl
Vi skriver oktober og det jaktes i skogen
og på fjellet. En ihuga turgåer kan føle seg
usikker, - hvor er det greit å legge helgeturen uten å forstyrre? Løsningen denne
søndagen ble og fotfølge husets jeger på
elgjakt i Hjartdal nærmere bestemt
Skårset i Sauland.
Vekkeklokka på 06.00 og oppmøte i
grålysninga. I fyringsbua ved Vassend
samles Skårdal jaktlag. Bålet er tent når
vi ankommer og kaffen kokes i blikkbokser med ståltrådhank. Slik har det alltid vært og ingen ser grunn til å komme
med forslag om fornyelse. Det innrømmes at den første kokinga om høsten
av en ukjent årsak, ikke smaker godt.
Hunder av flere slag svinser omkring og
vet at noe er på gang, - to sorte elghunder,
en grå i tillegg til en finsk spets som vet
bedre å finne tiur enn elg.
22
På nært hold er møte mellom høst og vinter
ennå preget av gylne farger. Noen minusgrader har det vært og små overraskelser
oppstår i naturen.
Ingen har det travelt, praten går om alternativer for dagens jakt. Hvor skal det
drives og hvor skal postenejegerne sitte?
Er par timer seinere er jegerne klare på
sine poster og vi som skal drive kan bevege oss ut i terrenget. Oppgaven er å
drive viltet mot rekka av posterende jeger
som sitter lengre framme. Så snart vi har
passert elva som renner ut fra Skårsetvatnet, tar vi vestover opp mot Migarden.
Her i Skårset går det stort sett rett opp
uansett hvor en snur seg. Ingen vind og et
lite fint dryss av nysnø gjør at en ellers grå
dag fremstår lys. Høstfarget lyng har ennå
ikke mistet bladene, - lekkert å se mot hvit
snø. Vi kjenner på gleden og spenningen
ved å stå foran en ny jaktdag på fjellet.
Utsikten østover mot Skårsetfjellet. Landskapet er lett pudret med nysnø og er på avstand
nesten uten farger. Dette er også en del av jaktlagets terreng. I tillegg til elg jaktes det også
noe hjort.
Beskjeden fra jegeren foran er å holde 1020 meters avstand, gå så stille som mulig
og for all del ikke snakke. Bakkene er
bratte og uten stier, så her blir det å ta seg
fram som best en kan. Varmen kommer i
kroppen, lue og votter havner snart i
Jegerne ligger langflate, skyver og drar for å få elgtrekken med elgen opp og fram i det tunge terrenget. Først i draget Arne Egil Skårset,
videre rundt fra venstre Bård Skeie, Reidar Larsen (Heddal), Håvard Rui, Gunleik Mosebø (Sauland) og Geir Brenna.
23
sekken. Jegeren foran bruker terrenget
aktivt, bak enhver ny bakketopp kan muligheten by seg. Vi beveger oss rolig
oppover og det blir god tid til å fange inn
den flotte utsikten ned mot Skårsetvatnet
og fjellene nord og øst. Gaustadtoppen
har tåkehatt. Vi hører bjeffing, - Gunleiks
grå elghunden Stella har fått los. Sakte
kommer den nærmere det området vi befinner oss i. Sansene skjerpes!
Plutselig smeller det! Alt går så fort, men
jeg rekker å holde meg for ørene. Mulighetene som byr seg må brukes umiddelbart, slik er det gjerne om jakt skal lykkes.
De andre har hørt smellet og over jaktradioen sendes det melding om at det er
skutt elg. Jakta stoppes og det blir gitt beskjed om at jernhesten må kjøres opp.
Jernhest eller elgtrekk er en beltegående
trekkvogn til bruk i terrenget.
Jegeren går straks i gang med å ta ut innvollene. Av hensyn til kjøttkvaliteten bør
det gjøres så fort som mulig. Jeg får i oppgave å fyre bål og jegerne som er i nær-
heten kommer til. Vi tar oss en matbit ved
varmen. Den tyngste jobben gjenstår.
Gutta vet at transporten blir både tidkrevende og vanskelig ned bratthenget og videre gjennom tett skog. Jernhesten kan
heller ikke kjøres helt opp. Bekkejuvet
med steinur må de for all del styre unna.
Men jegerne er lommekjente og finner
den minst umulige traseen.
doningen med elgen på gli igjen. Imponerende å se hvordan transporten sakte snor
seg fram i det kronglete terrenget.
Nærmere tre timer tar det fra skuddet gikk
av til børa er vel nede ved bilvegen. Enda
en elg skal hentes, men dit går det traktorveg nesten helt fram. Mørket faller på
før begge dyrene er på plass i kjølelageret
hos Jon Mosebø i Sauland, - klargjort for
mørning.
Etter hvert kommer to mann med jernhesten dem i møte. I
lett terreng kan føreren stå oppå, men
her må Arne Egil
stort sett gå ved
siden og styre.
Stadig stopper det
● Villmarkspanel
● Tømmertransport
● Leigeskur sirkel/bandsag
● Langtransport
opp. Det hjelper lite
● Bygningsmaterialer
at den er selvgående
● Budbil
● Spesialitet: Grove dimenmed Hondamotor
sjoner og lange lengder
når det nesten er
uframkommelig.
Telefon: 97 56 30 97 / 35 95 45 79 – Fax: 35 95 46 00
Gutta må stadig ta i
- 3800 Bø i Telemark et tak og jobber på
[email protected] - www.roheimsag.com
omgang for å få
Palmesus og turistbåt i Drangedal
Tekst og foto: Eilert Kvernes
Toke med ein k er ein stor innsjø i Drangedal med sine 28 kvadratkilometer. Her har gått rutebåt gjennom lange tider før vegane
fekk utbygging, det var spesielt mellom Prestestranda i kommunesenteret og knutepunktet og skysstasjonen Merkebekk nærast Kragerø.I år har det kome eit ”skip” igjen på innsjøen. Eit
sameige har kjøpt og sett i drift ein rektig fin båt. Det er ikkje tale
om fast rutetrafikk, men charterturar som det heiter på fint, og
elles til allslags bruk for større og mindre grupper som vil ha seg
ein tur. ”Tokedølen” eignar seg også fint som ”selskapslokale”
dersom det er tale om ein kombinasjon med tøffing rundt på
vatnet.
Straks mot vasskanten er det montert palmer. Dei er naturleg
nok rotlause og vil bli tatt inn inn i hus om vinteren. Denne
staden ved Toke brygge er også under utvikling som ein av dei
finaste og lettast tilgjengelege utestader i denne romslege innlandskommunen. Kommunal- og regionaldepartementet har
vore rause og gitt 2 millionar kroner i ”bolystmidlar” til prosjekt
rundt Toke brygge. Pengane skal spesielt gå til ymse aktivitetar
for barn og unge i området. Det skal også bli bustadbygging i
nokså nær tilknyting til vatnet.
Eit nytt innslag på Toke er turistbåten ”Tokedølen” som nokre
optimistiske reiarar har kjøpt og håpar vil bli brukt her på den
store innsjøen. Legg merke til palmene, men dei skal få bu innomhus til vinteren.
24
Årbok for Telemark 2012
Så er ei ny utgåve av Årbok for Telemark på marknaden att. I denne boka finn du
mykje interessant stoff frå heile Telemark. Les du gjennom dei skiftande og varierte
artiklane, kjem du på ein eller annan måte innom godt som alle kommunane i det
mangslungne fylket vårt. Du kan lesa om Dampskipstrafikken på Tinnsjå frå 1864 til
1938. Ragnar Dybdal står for den forteljinga. Kjell Åsen er ein trufast forfattar i Årboka. I år skildrar han Jon Fjone og litt av sanninga om han. Ivar A. Skifjeld fortel om
iseksporten frå Grenland medan Kari Lønnestad tek oss med utanom allfarveg på leiting etter folkemusikk. Ingebjørg Heggtveit fortel om Besta Bø, Kjersti Dalen, som
vandra den lange vegen frå Bø til Haukelid med dyr som skulle på fjellbeite ved
Bordalsvatnet.
Meisterspelemannen Petter Veum frå Fyresdal vert skildra av tippoldebarnet Lars
Veum, medan eit anna tippoldebarn, Lars Bjaadal, har skildra han i kåseriform. Olav
Mosdøl er ein annan trugen medarbeidar. I år fortel han om biletkunstnaren og
teikneseriedronninga Solveig Muren Sanden frå Vrådal. Torfinn Syftestad minnest
NM på ski i Skien for 50 år sidan, og Arne T. Aabø har møtt skiveteranen H. H. Svartdal i Flatdal. Øyvind Skar tek oss med til Tinn, kommunen lengst nordaust i Telemark medan Astrid Ormtveit fortel om legen Andreas Quisling og kona hans,
felespelaren Dagny Andrea Veum Quisling. Torfinn Syftestad skriv og om familiebladet ”For bygd og by”, eit mykje lese blad
i fyrste halvdel av 1900-talet, medan Torstein Heldal drøftar aktuelle problemstillingar kring telemarkshistoria og utviklinga
der. Til sist orienterer leiaren i Telemark Mållag, Ragnvald Christenson, om stoda i laget i 2012.
Alt dette og meir til kan du lesa i denne boka. Noko for ein kvar smak, kan me seia. Så tak og les!
Årbok for Telemark, Innb. - 152 sider, ISDN, Kr. 280.00
Du får framleis kaupt årboka rundt om, får du problem, ta kontakt med:
Arne T. Aabø, 3891 Høydalsmo, e-post: [email protected] tlf. 350 76 521 eller
Ragnvald Christenson, 3895 Edland, e-post: [email protected] tlf. 350 70 305
Nytt opptrykk av
Kampen om tungtvannet
En kald januarnatt i 1943 fløy et stort fire-motors bombefly fra
England med kurs mot Norge. Det var ute i hemmelig tjeneste. Den
lange reisen hjem var begynt ……
Om en liten stund skulle vi komme inn over Nordsjøen
– Kampen om tungtvannet hadde begynt …..
Knut Haukelid
Kampen om tungtvannet
Innb. 206 sider
ISBN 978-82-92169-15-5
Kr. 280.00
Du får kjøpt boka i bokhandelen eller direkte til:
TelemarksMagasinet, Storegutvegen 257, 3895 Edland
e-post: [email protected] tlf. 350 70 305
25
Velkomen til Tokke
Foto: Arne Rossland
Dalen Turistkontor
Nybygg - Tilbygg - Reparasjonar
Tlf. 35 07 56 56
E-post: [email protected]
www.visitdalen.com
Blomsterbua - Tlf. 35 07 71 67
Bunadsølv - smykker - klokker - interiør
Trend
Skreosen L/L
avdeling Dalen
Tlf. 35 07 71 27
www.vinjerui.no
Adv. Olav Felland
Tlf. 35 07 70 72
ME HELD BILEN I ORDEN FOR DEG!
3880 Dalen
Tlf 350 77 677
[email protected]
3880 Dalen - Tlf.: 350 77 132
Johre Revisjon
PERIODISKE KØYRETØYKONTROLLAR
GODKJENT BILVERKSTAD - LAKKERING
Registrert revisor
Tlf. 35 07 75 50
[email protected]
Grimdalstunet
Kunstgalleri på fjellgarden
der bilethoggaren Anne Grimedalen voks opp.
Salsutstilling av kunst og brukskunst.
Servering og naturstig med konkurranse for barna.
Tlf. 35 07 77 97
[email protected]
26
AS
Tlf. 35 07 85 54 - Mob. 976 89 375
Dalen - Tlf. 35 07 71 17
Tlf. 35 07 90 00
www.dalenhotel.no
Tlf. 35 06 90 90 – Faks: 35 06 90 91
[email protected]
www.vtm.no
Dalen - Vrådal
Økonomiservice - Rådgjeving - Online-rekneskap
Tlf. 35 07 94 50 - E-post: [email protected] - www.vtr.no
Nye butikker i Notodden sentrum
Trygve Nes
SENTRUM STUDIO
15. oktober åpnet 16 årige Torbjørn Bergen
fra Gransherad sitt nye Sentrum Studio på
Torvet. Han sier at han en god stund har
hatt en drøm om å få starte opp eget firma
og skape sin egen arbeidsplass. Han vil
være kreativ; det er noe eget ved å styre sin
egen hverdag, og det å være min egen sjef
og gjøre ting på sin egen måte, hevder han.
Han hadde også kikket på lokaler i Bommengården lenger oppe i byen, men når han
så muligheten som var i det tomme lokalet
på torvet tok han kontakt med brødrene
Alstad som hadde kjøpt Teledølens bygninger for et år siden. Som kjent stanset
Teledølens trykkeri den siste maskinen i
juni etter 107 års virksomhet. Den gamle
ekspedisjonen og kontorene til Teledølen
er nå pusset opp. Han har hatt god hjelp av
Stein Olsen. Huseierne har vært fantast-
iske, uten dem hadde det ikke vært mulig,
å starte her sier han.
Torbjørn opplyser at dette først og fremst
er et studio. Han har spesialisert seg på
grafisk design og webutvikling. Blant ting
han lager er julekort, visittkort og kalendere. Ellers er det å gravere navnet på penn
eller krus og gi det et personlig preg blitt
populært. En stor del av virksomheten er
fotostudioet.
Han har tidligere drevet galleri og har
portefølje fra fotomiljøet. For de som måtte
ønske det reiser han gjerne ut og fotograferer på oppdrag hos kunder. Ellers er
Torbjørn av den mening at for spesialforretninger må det tilrettelegges. Med seg i
firmaet har han noen medhjelpere. Det som
er viktig er at vi er til for store og små
kunder. Uansett hvilken kunde som kommer inn skal han være fornøyd når han går
ut igjen.
Torbjørn Bergen og Signe Halvorsdatter
Pladsen på åpningsdagen 15. oktober.
KOLIBRI BARNEKLÆR
Ellen Hardang Olsen åpnet 1. august
Kolibri Barneklær i Notodden sentrum.
Ellen forteller at hun har jobbet i butikk
før, men nå ville prøve på egen hånd. Utgangspunktet var at lokalet var i byen.
På Trudvang fant hun et av passe størrelse
med egen kundeparkering i bakgården. Det
var bare velvilje fra huseieren. Jeg har fått
hjelp til vindusdekorering av en proff stylist. Foruten henne er det noen deltidsansatte.
Kolibri er eneste spesialforretning for
barnetøy i sentrum, og siden den ikke er
med i noen butikk-kjede, står hun fritt til å
velge varer fra ulike produsenter og i ulike
prisklasser. - Jeg satser på det som ikke
finnes i distriktet fra før- sier hun. Forretningen fører et bredt utvalg og stort sortiment av franske, italienske og danske
merker som Guess og IKKS. -Jeg regner
med at folk finner noe her de ellers ikke får
tak i, sier hun.
Forretningen er blitt godt mottatt og har
kunder fra Kongsberg og ellers i Telemark.
Ellen Hardang Olsen med et lite utvalg barneklær.
27
KARMA
Brødrene Alstad kjøpte Teledølens to bygninger på Notodden i fjor. Bak disken i et
lokale på hjørnegården finner vi Synnøve
Haugen og Ingebjørg Moe Alstad. Frisør
Normann Andersen holdt til her før.
De åpnet syverkstedet Con Anima men da
de skulle bestille varer for å være med på ei
messe, bestemte de seg spontant for å ta en
større bestilling og starte egen butikk.
De har fått mye skryt for butikken av folk
flest. Den er forholdsvis liten og har et
koselig preg. Flere forretninger i sentrum
selger dametøy, men ingen fører de samme
merkene. De uttaler at forretningene er
flinke til å sende kunder til hverandre for å
hjelpe folk til å finne det rette. De er godt
fornøyd med det de har fått til hittil, men vi
håper at Notoddenfolk får øynene mer opp
sentrum for vi har mye å tilby, mener de.
Synnøve Haugen og Ingebjørg Moe Alstad.
Åmotsdal sogelag
Jubileumsskrift 2011
Trykk: Teledølens boktrykkeri Notodden
Pris: 250 kr
Format/ sider: A 4 - 105 sider
Dette er eit historisk årskrift på fleire måtar. Dette var siste boka
som vart trykt hjå Teledølen som stoppa den siste trykkerimaskina i vår etter 107 års verksemd. For det andre er det 10. årgang av Åmotsdal sogelag sitt årskrift. Det er utruleg imponerande av ei lita fjellbygd å halde dette årskriftet i gang!
Oslo-familien Rast i tunet på Uppigard Sudgarden
Det er heile 13 artiklar i årsskriftet, dette er forfattarane: Gunnar
påska 1947. Dei vitja Langlim i fleire år på rad.
og Lene Kleivi, Hans Johnsrud, Halvor Dyrland, Knut Dyrland,
Reidun Groven, Sigrun Dyrland Eidal , Ole Bringa, Svein Rorgemoen, Kjetil Sudgarden, Karl Valhovd, Svein Vetle Trae, Einar og Kaare Bakken.
Artikkelen «Byfolki kjem til Langlim» fortel om den gong folk frå byane drog til fjellbygdene og budde på gardane. Ein må
gå ut frå at det den gong var stor skilnad på by og land i høve til no. Byfolka kom med mange nye impulsar. For mange
bygdefolk var dette eit kjærkome avbrekk i kvardagen. Byfolk på si side fekk oppleve bondekulturen på nært hald. I artikkelen les me om Rolf og Alfhild Rasti som budde på Uppistugo Sudgarden i Langlim. Ein gong fekk jamvel Rolf husarrest
avdi han hadde drukke.
Ein omfattande artikkel om rosemålarar frå Åmotsdal av av Gunnar og Lene Kleivi har mange fargebilete. Åmotsdal har
fostra mange rosemålarar, og artikkelen nemner nærare 30 stykkje frå Olav Torjussen på 1700 talet til Bjørg Oseid Kleivi (no
62 år). Elles har Svein Vetle Trae funne fram ein artikkel av notoddfotografen Hans Johnsrud. Historia om då brannfolka kom
fram til Fjellbygdi handel i Åmotsdal og det berre var ein glohaug att, er heilt heilt eineståande.
Sigrun Dyrland Eidal har fleire artiklar mellom om norskamerikanarar på vitjing i Noreg. I det heile er dette eit interessant
årskrift som vil glede liten og stor.
Trygve Nes
28
Konkurranse
Her er ei ny oppgåve, kven er forfattaren til dikta
som byrjar med desse verselinjene:
1. No stend ho steller i kjøken-krå, ho mor ...
2. Gje meg handa di, ven, når det kveldar ...
3. Det er den draumen me ber på
Svaret sender du til TelemarksMagasinet,
Storegutvegen 257, 3895 Edland, eller på
e-post: [email protected]
Rett svar i konkurransen i nr 3/12 var:
1.
Alf Prøysen
2.
Hartvig Kiran
3.
Nordahl Grieg
Uttrekt vinnar: Astrid Rui,
3683 Notodden
Me har godt utval i
trelast og byggevarer
●
●
●
●
●
●
●
●
●
Brunkeberg - 3850 Kviteseid. Tlf. 35 06 85 00
Grunnmur
Armering
Grunnisolering
Piper
Tegelstein
Mørtelprodukter
Betongvarer
Torv
Drensrør
●
●
●
●
●
●
●
●
●
www.xl-bygg.no
Vinje Sag og Høvleri AS
29
Trelast
Listverk
Impregnering
Bygningsplater
Isolasjon
Spiker
Limtre
Hobbyplater furu
Vindauge/dørar
3890 Vinje
Tlf. 350 62 111
Fax 350 62 110
Åpn.tider:
07.30 - 15.45
Laurdag 10-13
Ole Petter Strømme AS
Maskinentreprenør
3890 VINJE
Alt innan:
Veg - Vatn - Kloakk - Tomteteknisk arbeid
Graving - Sprengning - Transport
Sal av grus, pukk, sand, jord
Utleige av maskiner og utstyr
Mobil: 91 65 54 50
Tlf.: 35 07 14 65 - Faks: 35 07 31 53
e-post: [email protected]
Bruktliste SnøscooterService AS
Yamaha
Ski-doo
Buster
Linder
Bk-Hengaren
Nyhet
Yamaha snøfreserar
Alt som selgast på lista er Vekstadsjekka
Prisar + REG
Merke
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Yamaha
Ski-doo
Yamaha
Ski-doo
Yamaha
Lynx
Yamaha
Lynx
Modell
Viking lll
SRX
700 lll
Viking
Viking
Apex
XTX ll
max 700
RSMoutain
Venture TF
Vector
1000
Viper
Blå EL
Startccm
RSRx-1
VikingSP4- Takt
Rx-GT Warrior
Venture MP
Viking III 50cm
Viking
III 50cm
Grand
Touring 700
Nytro
Mtx Turbo
Mach-z
1000
V-Max 600 DX
Apex XTX
Yeti 1300
Ski-doo
Grand Touring 700
MXZ 800
Grissly 450
Grand
Touring
Kodiak
400550 F
Renegade 800 NY
MXZ 800 NY
ATV:
Ski-doo
Yamaha
Ski-doo
Yamaha
Ski-doo
Ski-doo
Merknad
Fin
Bra SRX
Fini fin stand
NY Fin m boks
Revers-Sledefeste
Meget pen
Støken
Bra Stand
Nytt Pigg belte
Fin m sledefeste
Bra stand,bred
forstilling
Sledefeste
Hel og pen,forst. Forstilling
Veldig fin Svart Viking
Veldig fin
FinSvart Viking
Spes farge
Fin Bra stand
Hel og pen
5900
Bra stand Utstyr
Fin,overtrekk,boks,
Bra Touring Scooter
Bra stand Overhalt Motor
Fin
Som nyFin
Overligger
Overligger
Bever
Arctic 460
Cat
Sjavlens
m yamaha 30
trim
Bear
Cat 50 cm
FinFin
i godpower
stand 4takttilt
Lynx pro
Yeti 60 cm 4- Takt 800 Ventast inn
Lynx pro
Yeti 60 cm 4- Takt 800 Ventast inn
PÅHENGSMOTOR:
Lynx
Yeti 1300 4T
Ventast inn
Suzuki
F5 Firetakt
Fin
Lynx
ST20
600Totakt
Bra stand
Boks
Mariner
Fin.For kontrollboks
Lynx
5900
Ok Bruks stand
Polaris
Yamaha
Km-stand Årsmodell Pris
6 160
2005 56 500
11 10
550017
2000
000
2001 43 35
500
40670
1997 38159
500
2013
900
1997 29 99
000
2 13
338000
2010
000
3 126
2005 59 29
500
14 670
2002
000
3 200
2004 58 500
6 490
2006
58 900
7 220
2007 85 000
11 088
3 050
9 965
4650
4 100
4400
2008
2010
2010
1998
2008
2005
1996
1985
2011
58 500
65 500
900
35 59
000
000
68119
000
18 800
5500
119
000
4230
2008
85 000
7660
8185
4500
490
2440
0
0
1998
2007
2009
2011
1999
2012
2012
65000
000
38 75
900
1550
9666
4252
2300
2002
6300
2009
2006
2008
2009
2003
1984
340RX-1
SportRTX
16 Års Kvit
Grense
2300
FinLåg km
6200
Polaris
Sportsmann 700
2 Sylindra rask Atv
Yamaha
RX-1 MTX Turbo
Mykje700
utstyr STRØKEN
1900
Belte kit
Polaris(Brukt)
Sportsmann
GH 14
De-Luxe
Dekk/Skjerm
Arctic cat
Panther 570
Strøken som ny
400
For Kunde
Alle
skutrane RS
er verkstadsjekka.
Selgast+registrering
Yamaha
Viking
Yamaha
SRX 600
Fin Og Heil
Yamaha
APEX SE
Som NY
550
Yamaha
Nytro Turbo
240 hk, bra stand
SNØSCOOTERSERVICE AS
Møsstrond – 3864 Rauland
Tlf. 35 07 24 00 Faks 35 07 24 04 Mob. 478 72 400
[email protected]
30
33 900
67 000
139 900
139 900
48500
89 900
4800
44 900
8500
12 000
1988
12000
2007
75000
2002
34000
2008 165000
2009
24000
13000
2005
45000
2006
49900
1999
24900
2011 114000+Reg
2011
149000
med artiklar frå heile Telemark om næringsliv, kultur og lokalhistorie
NR. 3
ÅRGANG 16
2012
NR. 4 ÅRGANG 16
2012
www.telemarksmagasinet.no
www.telemarksmagasine
t.no
TelemarksMagasinet er billig å tinge, du betaler berre kr. 185.00 for 4 utgåver i året.
Ring oss på tlf. 35 07 03 05, faks 35 07 03 65 eller sende tinginga på e-post til: [email protected]
Du kan og bruke tallongen nedanfor, portoen er betalt.
TelemarksMagasinet
31
Returadresse:
TelemarksMagasinet
3895 Edland
HENGEKØYEN alle burde ha
Tåler en belastning opp til 200 kg!
En kompakt og lett veske, for en solid og stor hengekøye!
Den er ideell som reiseseng, turstol, på jakt og fiske, men
også for å ta en middagslur eller bare for å slappe av!
Ticket to the Moon
Mobil: +47 90 50 17 31 – Fax: +47 38 15 30 11
P.O. Box 45, N-4705 Øvrebø, Norway
www.tickettothemoon.no
Grafisk produksjon: Telemark Trykk AS, Notodden