Written by Starine

Transcription

Written by Starine

1
Written by Starine | Wattpad ♥.
No part of the books may be reproduced or transmitted in any form or by any means,
electronic or mechanical, including photocopying, recording or by any information storage and
retrieval system, without the written permission of the Publisher, except where permitted by law.
Unlucky Cupid © 2011-2012 Starine
1
Prologue
★★★
She is smart,
HE' s intelligent.
She' s gorgeous,
HE' s sizzling hot.
She' s popular,
HE has huge resemblance to a world-wide known teen-age superstar.
She' s snob but somehow nice,
while HE is the gentleman every girl will die for.
Will rivalry cross their fate? Or Love will play their lives?
He was always mistaken for the popular singer, whom She really hates.
Will Her high school life end up just like those typical one' s? Or will He make the best or even worst out of it?
________________________________________________________________________________
CHAPTER 1: Interference
***
/KATHERINE'S PERSPECTIVE
First day of school, sigh. Simula na naman ito ng hectic schedule, little time, less fun, and whatsoever
bothersome school works. Pero first day of school sometimes is not that bad, kasi usually pupunta ka lang sa
unahan at magpapakilala. Orientations, introductions, chit-chats - yeah, that' s pretty much it. Kaya on second
thought, I' m going to enjoy this first day lalo na dahil makikita ko na ang aking mga hmm, how should I describe
my friends? Loud speaker-like? Loquacious? Nah, pero siguro ganyan nga sila - love ko naman. Ew, korni ko.
I guess back na kami sa routine namin. Si Lindsay, medyo brat, madaldal (as I' ve said), okay naman pag dating
sa academics, mabait, at sabihin na nating medyo war-freak. Di sya close sa parents nya gawa ng wala lagi sa
bahay nila. So ayun, siguro yun ang dahilan kung bakit parang naging "Play Girl" itong si Lindsay, in other way.
2
Hindi naman talaga. Pero all in all she' s one of a kind. Si Lindsay din ang laging sumusundo sa amin ni Yna, my
other friend. Since wala pa akong sariling ride, nag-insist sya.
My other friend, Alyna—Yna as we call her, loud-speaker din ito eh. She' s the funny one. Loyal sya pagdating sa
amin, so kahit ano kaya nyang ipag-palit dahil lang sa friendship. I' m one heaven of a lucky girl for having them,
right?
*Beeeeeeeeeeeep!*
May bumusina sa labas, and I' m guessing that it' s Yna and Lindsay. I kissed my parents good bye at tsaka dali
nang lumabas.
" Hey, Kath!" bati ni Yna as I opened the car' s door.
" Oh, Hi." yan lang nasabi ko, halatang di ako nakatulog ng maayos kagabi. Umupo na ako sa passenger
seat sa unahan ng sasakyan ni Lindsay.
" Oh? Mukhang inaantok ka pa yata? O baka naman may problema ka?" tanong sa akin ni Lindsay.
" Ahh, eh. Wala naman." Ngumiti nalang ako.
Binuksan ni Lindsay ang radio ng kanyang sasakyan at ayun jamming silang dalawa ni Yna sa kanta ng isang
famous heart throb na si Jake Flynn—teka Jake Flynn nga ba? I' m not sure. Miske pangalan nung singer,
ayokong maalala eh. Bleurgh!
" Lipat mo nga ng radio station yan. Nakakairita yung kumakanta e!" Ayoko kasi kay Jake Flynn. Ayaw na
ayaw! Mukha namang play boy yan eh, drug-addict, attention-seeker at nagpapaimpress lang sa harapan ng
mga tao. Pero siguro pag wala ng media e lumalabas na ang kanyang tunay na ugali. Lahat naman ng artista o
singer ganyan diba? I think.
" Ayoko nga! Maki-kanta ka nalang kase." sabi ni Lindsay in between of singing the obnoxious lyrics of
that obnoxious singer.
" Tama! Kasi naman, hindi naman lahat ng celebrity ay katulad ng iniisip mo." diin ni Yna
" Eh teka, paano mo naman nasabi yan Alyna ha? Nakilala mo na ba sya?" I raised an eyebrow at them
two.
" Hehehe! Sabagay. Pero hinde! Love na love na love na love namin yan e. Kaya no doubts." Nagpatuloy
lang sila sa pagkanta. " Pero teka, bakit ikaw nakilala mo na ba si Jake para sabihan mo ng ganyan?" Dagdag
nya.
" There' s nothing wrong with stating a hypothesis, right? No, scratch that—a theory maybe." I uttered
silently. Tss. Ayoko ng makipag-talo. Para naman kasi akong nagiging against the world kapag yang teenage
singer na yan ang topic eh.
Nilabas ko nalang iPod ko at nag-soundtrip magisa, pero nilakasan pa ng sobra ni Lindsay ang radio nya. TCH!
Konting tiis nalang Kath, malapit na sa school.
Wala pa namang naa-assign na seating arrangement kaya kanya-kanyang upuan muna. As usual sa may likod
kami pumwesto para hindi daw sila makita pag nagdadaldalan. SACRIFICE!
Yna, Lindsay, Ako, vacant. Yan ang pwesto namin sa second to the last row ng room.
May pumasok na teacher. Nakataas ang buhok at may salamin. Mukhang matanda na ah. Sana wag strict
katulad nung mga napapanuod ko sa TV. Wag naman po!
3
" Good Morning, class. I am Ms. Lady Ramos. I will be your adviser for this school year. I' ll also be your
teacher-in-charge for the English subject."
" Ms.? Ibig sabihin, matandang-dalaga pala itong si Ma' am. Ang taray!" sabi ni Yna sabay tawa nila ni
Lindsay.
" What' s the commotion all about there, Miss..." hindi nya pa naman kami kilala kaya tinuro nalang nya.
" You!" Si Yna ang itinuro. Gahd, wag naman sana akong madamay dito. I want to make a good impression, first
day of school pa naman.
" Nothing, ma' am." nagsmile nalang kami sa kanya, innocently.
Ma' am Ramos carried on. " Since it' s our first day and I don' t know all of you at all, I want you to go straight
here in front, introduce yourself. And as much as possible, use the English language."
What?! Kailangan talaga English noh? Pero ok lang naman, I guess.
" Grabe naman itong si ma' am oh. Kabuong umaga papaduguin ilong natin. Tch!" bulong samin ni Yna.
" Shall we start? YOU!" tinuro si Sharlyn, na nakaupo sa first seat ng first row. " Let' s start with you and
you, then next you, and so on. Clear?"
" Yes, Ma' am." sabay sabay naming sagot, kahit sa kaloob-looban namin ay masakit. Psh. Haha.
Halos mali-mali ang grammars ng mga classmates namin na nauna nang magpakilala. Kinabahan tuloy ako. So
kailangan talagang ipahiya na mali ang grammar noh? Gash. Tumahimik nalang ako kesa sa pakinggan yung mga
nagpapakilala, e kilala ko na kasi, konti lang naman ang bago samin. Huminga ako ng malalim, then I started to
compose my words.
" Eeeep! Ako na susunod!" Sigaw ni Yna. Nawala tuloy ako sa concentration ko. Tch!
Mukhang kinabahan si Yna, pero nakaraos na rin sya. Si Lindsay na tapus ako. Pressure much?
" You may now sit down Ms. Lindsay, Next!" Gash, next na daw sabi ni Ma' am.
Tumayo na ako, medyo nanginginig. Bakit ganito? Siguro ayoko lang kini-criticize ang grammars ko. Eh ano
naman kasi kung mali-mali, pwedi namang mapag-aralan diba? Pero kung tutuusin dapat nga medyo maayos na
kami pagdating sa mga ganyan, third year na eh.
" Top of the morning, everyone! As you can see, many of you knew me already. But since some of you
just transferred here, I might as well continue. Hi, I' m Katherine Villanueva. But Kath will do. I am—" Napatigil ako
ng may lalaking kumatok sa pinto.
" Excuse me, ma' am. Is this room Twenty A.?" tanong nung lalaking bigla nalang sumulpot sa gitna ng
pagpapakilala ko. Bakit sakin pa? Panira naman to oh!
Nagtilian yung mga girls sa room. Halos lahat, kasama na sila Yna at Lindsay. Well, except me! No man deserves
my scream after interfering my moment!
" Ang pogi nya!"
" Oo nga, single pa kaya?"
" Siguro yan. At kung hinde, edi pag-break-in natin. HAHAHA"
" May kamukha sya!"
" Si JAKE FLYNN!"
" OO NGA! Kaso blonde si JF e. Pero pwedi na rin sya. Kamukha naman ng Prince Charming ko e."
4
" ANO? Akin si JF!"
" NOOO. Akin!"
Mga pinagtatalunan ng girls sa room. Pero I kinda agree dun sa sinabi nilang medyo kamukha nya si Jake. E ano
naman? As I' ve said, ayaw ko kay JF.
" Yes, why?" tanung ni ma' am Ramos.
" Dito po kasi ako. Sorry for being late, I got lost. I' m new here." sabi nung lalaki. In fairness, ang cute
magsalita ng tagalog, halatang hindi ito sanay.
Nag-chit-chat muna sila ni Ma' am. Umupo na ako, syempre alangan namang magmukha akong weirdong
nakatayo sa unahan na nag-aantay ng kung ano.
" Uyyy, ang pogi nun ah. Ang bongga nga lang at sa moment mo pa sya nag-interfere. Hahaha!" asar
sakin ni Lindsay.
" Oo nga. Haha! Pero medyo bagay kayo, kung tutuusin." sabi naman ni Yna.
" Woy! Grabe kayo ha? Ewan ko sa inyo." I rolled my eyes.
" Class, seems like you have another classmate. Since he' s standing here in front already, might as well
introduce yourself now, hijo." sabi ni ma' am.
" Sure po, ma' am." at nagpunta na sya sa gitna. " Pleasant day to all of you!" tapos ngumiti sya. Grabe
lang. Pamatay! " I' m Kenneth, by the way. From Los Angeles, but moved here a week ago. I don' t speak Tagalog
much. But I already knew some words. And I can understand some when it' s uttered slowly. Hope we could all
get along together." Nagsmile nanaman na nagbigay ng urge sa mga babaeng tumili. But not me!
" Thank you, Kenneth. Go find yourself a seat. Next!" utos ni Ms. Ramos
Teka, sa lapit ko nalang vacant ah. 'Sana may iba pang vacant! Sana may iba pang vacant!' - Paulit ulit kong
sinasabi sa utak ko ng bigla naman syang lumapit sa harapan ko. He' s smiling. Naman! Ngitian ko din ba? Wag
na! Tss.
" Excuse me, is this seat taken?" He' s reffering to the seat beside me. Wala kayang nakaupo oh, edi
malamang hindi taken. Shush! Sobrang nakakainis na ngayong araw. Tapus dumating pa itong nilalang na to na
nagpapaalala sakin sa isang obnoxious singer. Err. Kainis!
Hindi nalang ako nagsalita, I shook my head instead. Then umupo na sya sa tabi ko.
" Psst!" Sinit-sitan ako ni Yna, " Ikaw ha? Ka-first day first day nanlalalaki ka kaagad." sabay silang
tumawa ni Lindsay, pero syempre mahina lang.
" Baliw ba kayo? Alam nyo namang walang appeal sa akin ang mga ganitong klaseng lalaki. So alam nyo
na naman siguro kahit pogi tong kalapit ko eh wala tong binatbat." binelatan ko nalang sila.
" Sus! Ewan namin sayo, if I know..." I glared at Lindsay kaya di na nya tinuloy pero tinawanan pa rin nila
ako.
Tapus nang magpakilala ang lahat. Medyo natagalan din dahil sa pagko-correct ng grammar ni Ma' am.
NapakaPerfectionist.
" As I was saying, this is your first day. I do not have anything for you to do, yet. So I' m giving you
permission to go outside and wander around the campus. Just here inside the school premises. Are we clear?"
Sumigla ang buong klase nang nai-announce yun. Nag-deal naman kami kay ma' am, kaya yun nai-dismiss na
kami.
5
Teka, nawawala ata CP ko? Hala!
" Ano Kath, let' s go?" Tanong ni Lindsay.
" Sige una na kayo ni Yna, may hahanapin lang ako." umuna naman na sila.
Nasaan na ba cellphone ko?! The hell, first day of school mawawalan agad ako ng gamit? Ang lucky ko naman.
SOBRA!
Habang naghahanap ako sa paligid, napansin kong nandito pa pala yung Kenneth na yun at kausap si Ma' am.
Pinakinggan ko naman. Hahaha!
" So, I guess you need a guide Kenneth." Narinig kong sabi ni Ma' am Ramos kay Kenneth.
" Yeah, I think so po." He replied. Wow! Magalang ha? Marunong magsabi ng ' po' .
" How about you, Ms. Villanueva," Oh sheet of paper! Nakita ako ni ma' am na nakatingin sa kanila.
" Come over here, Katherine."
Lalapit ba ako or tatakbo o ano? WAAAA! Lumapit na rin ako, baka bungangaan pa ako eh.
" Yes, ma' am?" tanong ko, smiling. Syempre dapat good impression.
" I need you to guide Mr. Verge in this school. He' s not yet familiar, obviously. So that' s your first assignment."
utos nya sakin. Ang swerte ko naman, gagawing yaya? Yaya?
" But ma' am—" I tried to protest.
" No buts. Go on. I dismiss you two." Hindi na nya pinakinggan kung ano mang gusto kong sabihin. Nakakaasar.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 2: I'll take you home
***
Lumabas na kami. Pero nawawala pa din ang cellphone ko. GAH!
Pinagkaguluhan sya ng mga babae. Tch. Desperate people. Pero di ko nalang pinansin, syempre dahil nawawala
ang phone ko. Ano pa bang mas uunahin ko? Malamang phone. Pero ayan na, papasin na. Lumapit na sya sakin
leaving his GIRLS behind. Naman eh! Ayoko nga sabi ng attention, or anywhere within it.
" Are you ok, miss? You look kind of worried." tinanong nya ako. It took me a couple of second para
mag sink-in sakin yung tanung nya.
OO! Kanina fine pa ako. Nung lumapit ka, patay na!
" Ah. Yes, I' m fine. I think." sagot ko habang tumitingin sa daan, hoping na makita ko na iPhone ko.
" Are you looking for something, Miss?" nagtanung nanaman sya.
6
" Ang tanung tanung mo rin noh?"
" Sorry, I didn' t catch that." sabi nya, looking confused.
" Uhm," How should I start this ba? Tsk! " Yes, I am looking for something, my phone."
" Maybe I can help you?" Then he smiled yung pamatay. Pumayag din naman ako sa huli, hindi naman
ako papayag mawala ang aking pinakamamahal na iPhone.
" Oh, and by the way please call me Kath." Miss kasi sya nang miss. Nakakainis! Haha. Rhyme
nanaman.
***After hours;
" Seems your phone is nowhere to be found." sabi nya sakin. Teka! Joke yun, right? Tsk.
" It' s ok, I can find it myself. You can go wherever you want now. Go back to your girls." I rolled my eyes
at him, pero in a friendly way. Yung hindi masyadong harsh tapus ngumiti na rin ako nang konti. Basta ganun na
yun.
Hindi pa rin sya umalis sa tabi ko, ano kayang problema nito? Ay! Nga pala, ako ang guide nya. Ano to, nagtotour sya? Sosyal naman ng tour guide nya. Eh! Teka muna, asan na ba talaga phone ko?!
Papaiyak na ako nang...
" Kaaaaath!"
Tumigin ako sa likod ko, si Lindsay lang pala yun. Lumapit sya samin, baka may isipin itong mga ito.
Naku naman. Hala.
" Here' s your phone, naiwan mo sa sasakyan ko kanina." binigay nya sakin, " Ikaw naman kasi, wag kang
pabaya. First day na first day eh—Oh! Hello Kenneth." Nakita na nya si Kenneth sa likod ko, naku patay na. Baka
naman kung anong isipin nitong dalawang ito.
" Hmmm? I think I smell something fishy." Yna shot a confusing look at me.
" Oh really? Wala po tayo sa pala-isdaan, Yna. Wake up! Tara na nga." Bigla ko na lang iniba ang topic.
" Teka! Mukhang tumatakas ka ah, hindi mo manlang ba kami ipapakilala dyan sa... sa ano mo." Lindsay
wiggled her eyebrows. Halatang nang-aasar na sya. Naman eh!
" Ha? Bakit pa? E kilala nyo nanaman sya. At isa pa, classmate nyo RIN yan." Mukhang naging defensive
naman ako dun ah. I turned to look at Kenneth, " Kenneth, kindly explain to them why we' re together?"
" Oh, that. You see, the reason why Kath and I are together is because... she likes me." tumawa sya,
tapus napatili naman yung dalawa.
So I glared at Kenneth and he eventually stopped laughing and now looking innocent.
" I' m just kidding, guys. She was assigned to tour me around the campus. I' m sorry if I' m ruining your
first day by having her the whole day with me and—" Bigla ko syang siningitan.
" Wait! Whole day?" Nanlaki ang mga mata ko. Whole day ba naman e, ano ba to! " You' ve got a map.
You can go on by yourself." then I crossed my arms.
7
Pumunta sa likod ko si Lindsay, hinawakan ako sa dalawang balikat tapus bumulong, " Ano ka ba naman,
pagkakataon mo na to!" Ha? Anong pagkakataon?
" Nababaliw ka na ba Lindsay? Anong pinagsasasabi mo dyan?" Pabulong kong sinabi pero may konting
pagsigaw pa rin sa tono.
" Chance mo na para magka-boyfriend.” tapos tumawa naman siya. “May pa-NBSB ka pa kasing
nalalaman dyan e. Plus kamukha pa ni Jake Flynn."
" Salagay ayoko e, wala na namang matinong lalaki dito sa mundo. Meron ba? Ay meron, syempre si
Daddy dahil pinanganak nya ang isang nilalang na tulad ko. At isa pa ayoko nga dun sa jake flynn diba?!”
Psh. Kainis!
Tumawa nang malakas si Lindsay, yung hindi na pabulong. " HAHAHA! Baliw ka na talaga, nanay mo kaya nagluwal sayo. At ano naman kung ayaw mo kay JF? E kamukha lang naman nya yan. Pati blonde si JF e medyo
brown ang hair nyan, kaya wag mong pagbuntunan ng galit si Mr. Pogi. At isa pa, pogi naman ang JF namin ah,
ba' t ba ayaw mo dun?"
" Eh kasi nga, una—“
" Hep hep! Tigil na, alam ko nanaman yang isasagot mo e. Baka abutin pa tayo ng linggo-linggo dito pag
sinagot mo pa. Oh sya!" pigil sakin ni Lindsay. Alam nanaman nya kasi kung bakit ayaw ko dun.
" So, Kenneth. You can have her." sabay nag-grin si Lindsay at tinulak ako papalapit kay Kenneth.
" That' s not nice of you Lindsay!" I exclaimed pero tumawa silang tatlo. So, ano ako? Alien. Nako!
" Bye, guys! Enjoy your day together!" Sabi ni Yna, emphasizing the word together. Ang saya, yipeee.
Shet, sarcasm.
" Teka lang!" I tried to stop them, kaso mga tumakbo na papalayo. Saan naman kaya pupunta ang
dalawang yun?
Eto na, eto nanaman, kaming dalawa nalang ulit.
" They' ve found your phone. Now, can you give me your number?" tanung nya sakin nang nakangiti.
" Why should I?" Nagtaray ako syempre. Kailangang maging hard. Pati, di naman ako nagre-register sa
unlimited texting eh. Wala naman akong mapapala dun diba?
" Because you' re my tour-guide." He protested.
" Will you quit that tour-guiding thing? It' s kind of getting into my nerves." Feeling ko namula ako sa inis.
I' ve never done this before. Etong ako yung nag-gui-guide sa mga new students. Plus, bakit pa kasi ako? Pwedi
namang yung iba nalang dyan. Ayyy! Nga pala, dahil sa hinahanap ko ang phone ko. Naman oh, gusto ko na
tuloy itapon tong iPhone e. Pero wag na pala, love ko to eh. Sariling allowance ko ang ginamit ko para bilin to.
" Oh, I' m sorry." Sabi nya na para bang bata na pinapagalitan.
" Alright, here' s my number." Binigay ko naman sa kanya. Kawawa naman e. Syempre joke lang. And
then he gave his.
Nai-tour ko na si Kenneth sa loob ng Campus. Sa Auditorium, Lobby, Gym, Oval, Theater at kung saan-saan
pa. Nakakapagod, kaya bumili na rin kami ng mga snacks sa Cafeteria at nagpunta sa Garden ng school.
8
Tahimik dito, medyo konti lang kasi ang mga dumadaan. Umupo kami sa damuhan habang kinakain ang binili
naming snacks, though lunch na ngayon. Tinignan ko sya, nage-Enjoy naman sya sa pagkain ng cupcakes. Iba
daw kasi yun sa mga nakakain nya back in L.A. Nakaka-amuse rin syang panuoring kumain. Err, what am I
saying? Tch.
" So, Kenneth, tell me about yourself." Request ko sa kanya bago ako mag-sip sa coke-in-can na
mabilis kong binili kanina, dahil bigla nalang nya akong hinigit na para bang may humahabol sa kanya kanina.
Weird lang. Hinga, Kath, hinga! -o- -.- -o- -." I already did introduce myself in front of the class this morning, didn' t I?" sagot nya, emotionless pero
ang masculine pa rin ng boses nya.
" Oh-kay. Then tell me something aside those things about you that you' ve mention earlier."
" Why should I?" Sungit na pero nakangiti pa rin? Ayos ha! No, wait. Wala namang pagsu-sungit sa voice
nya, pero yung sagot mismo yung nagsa-sound na masungit. Hindi ko na sya sinagot. Nakakairita! Pwede
namang sabihin nalang na ayaw nya e.
Tahimik. *cough*
" Fine, I' ll tell you something." After what felt like a gazillion years, nagsalita na rin sya. " What do you
want to know?" Dagdag nya.
" Why did you move here? I mean, here in the Philippines? I always thought that education in states is
much better than—"
" It' s not about the education, ok?!"
Oh?! Anu nanamang nangyayari sa kanya? Parang nagbibigay lang ng opinion e. Talo mo pa ang nagmemenopause.
Tumahimik nalang ako ulit.
" I' m sorry. I didn' t mean to. It' s just that... That... you know," Pilit nyang kinukumpleto yung gusto nyang
sabihin habang tumitingin-tingin siya sa paligid, siguro nag-hahanap ng alibi.
" It' s okay. You don' t need to continue. Besides, I know it' s rude for me to contravene into one' s life
since I already got mine." Nagsmile nalang ako sa kanya. Mukha namang may problema sya at kaya hindi nya
masabi ng diretso.
" Salamat!" He responded, smiling.
" Ha?!" Nagulat ako! Marunong pala siyang magtagalog?! Kainis naman oh. Nagpapakahirap magEnglish dito
yung tao e.
" Marunong ka palang magtagalog? Mokong ka rin ah." tsaka ko sya tinawanan. Pero hindi sya
nakitawa, tinitigan nya lang ako and that made me stop.
" I can' t quite understand what you' re saying. I only know some basics that are spoken slowly, and
clearly as well."
Ay. Ano ba naman to. Akala ko makakapag-tipid na ako sa tissue, hindi pa pala. Ayos naman ako sa English,
hindi lang talaga ako fluent pagdating sa pagsasalita. Mas ok pa pag written.
Natapos na ang lunch break. Pero nandito pa rin kami sa garden. Kanina pa nakahiga si Kenneth, nakatulog na
ata.
9
" Kenneth!" Tinatapik-tapik ko yung braso nya. Nakatulog nga sya. " Kenneth!!! Are you awake?"
Ano ka ba naman, Kath. Tulog nga oh, alangang sumagot yan tapus tatanungin mo? Ayyy! Mukhang wala
naman kaming gagawin buong araw dito sa school kaya hinayaan ko nalang muna syang matulog.
***Thirty minutes passed... 1:32pm;
" Are you awake now? Get up! They might be doing something now!" Actually, wala naman siguro. Sinabi
ko lang para tumayo na sya. Kaso parang antuk na antok siya ah.
Tinitigan ko lang sya. Ayos ah, kamukha nya nga si Jake Flynn. Kung hindi nga ba naman mapaglaro ang
tadhana, eh noh? Talagang may ipinasok pa dito sa school na to—na classmate ko—na tour-guide ako dito sa
school kong ito. Tsk! Nakakainis ka...
" JAKE FLYNN!"
Napakalakas yata ang sigaw ko at nagising si Kenneth. Di ko rin alam na maisisigaw ko iyun. Siguro sa sobrang
inis. Ay! Sana may makaintindi nalang din sa akin sa nararamdaman kong pagka-inis.
" Huh? Jake Flynn? Who is he? I don' t know what you' re talking about." Bigla-bigla nalang sabi ni
Kenneth. At napaupo sya sa kinahihigaan nya. Ang weird din nya sa totoo lang. Pero a good weird naman.
Nakakapagtaka nga lang, bakit naman kaya nya sasabihin yun agad? Wag mong sabihing...
Nababading na rin sya kay Jake Flynn? Oh noeess! Pero what can I say? Talagang maraming gwapong lalaki
na gustong maging ganap na babae. Hahaha!
" Hahh! Don' t mind me." sabi nya. Tumayo na rin sa wakas at nag-unat. Yung muscle oh. Gadh! Eeep!
Look away! Look away!
Pabalik na kami sa room, baka nga may ginagawa na sila. Kaya naman hinawakan ko na ang kamay ni Kenneth
at hinigit ng mabilis papunta room. Ang hirap nyang higitin ah, ang bigat ng katawan nya, para kasing tulog pa
eh. Ayun hihikab-hikab sa likod ko habang higit-higit ko pa rin yung kamay. In fairness, ang smooth.
" Chansing. Is that what you' re doing to me right now?" sabi nya nang malapit na kami sa room. Nakuha
mo pang tumawa ha? Hampasin kaya kita! Ang kapal lang! Asa sya. Hindi porket may kamukha syang artista eh
sasantuhin ko na sya. Plus, ayoko rin naman kay JF eh. Mukhang babaero, at wala na akong balak pa na
dumagdag sa JF' s GF. Oh diba, sounds pathetic?
" What?! Chansing mo yourself! Bahala ka na nga dyan." Binitawan ko agad yung kamay nya. Bigla bigla
naman syang pinagkaguluhan ng mga babaeng galing nowhere. Paki ko?!
" Hey! Wait up!" sigaw nya from behind, tinatakasan yung mga babae nya. Kainesss!
Pagkapasok ko ng room. Wala namang tao, asan kaya sila Yna at Lindsay? Maitext nga.
Me
Hey! Asan na ba kayo? Ni hindi ko manlang kayo nakasama ngayong first day. Iniwan-iwan nyo pa kasi
ako. Ano? Asan na kayo?
*Message sent!*
10
Lumabas muna ako sa corridor at umupo sa may railing.
Alyna
Di ka naman atat girl noh? Ako na nagreply, nagpaparty si Lindsay, kasama boyfriend nya. Ay ewan ko
pala kung boyfriend nya nga yun. Kani-kanina lang kasi, kaya ako loner ngayon dito. TT.TT
Ano ba naman yan. Tinatanung kung asan sila tapus napaka-ganda ng sagot. Psh. Nai-dial ko na yung number ni
Yna. Sinagot nya in first ring. Mukhang loner nga talaga.
“Hoy! Samahan mo naman ako dito. Loner na talaga ako. Nakakaasar naman kasi itong si Lindsay, hindi
manlang ako hinanap ng someone I can call mine.” sabi agad ni Yna pagkasagot niya.
" Can call mine ka dyan, ewan ko sayo Yna. Ang landi nyo lang." tinawanan ko sya nang malakas. Siya
naman itong umaangal. " Oh, e asan na ba talaga kayo?"
“Promise mo munang pupuntahan mo ako dito?”
Mukhang may kutob na ako kung asan sila ah. NO WAY!
" Che! Kung nasa bar o club man kayo, bahala kayo dyan. Tsaka hindi pa tapus ang school hour ah,
bakit kayo umalis ng Campus?"
“Iiiihhh! Punta ka na dito. Mapilit kasi itong si Linds, party daw at wala ang parents nya.”
" Bahala kayo dyan. Hindi kita pupuntahan. Oh kaya balik ka nalang dito sa school. Iwan mo na si Linds
dyan."
“Papatayin ako nun. Eh! Sige na, wag ka nang pumunta. Gawa lang siguro ni Kenneth kung bakit ayaw
mong umalis noh?”
" Yung mokong na yun? In his face! Sige na, I' ll hang-up."
Kahit kelan talaga itong si Lindsay. Nagiging wild pag wala ang parents nya.
" HEYYY!"
Lumingon ako, naku po naman. Ready ko na tissue ko. Humarap ako sa kanya, " Oh? What' s your problem
Mr.?" nasungitan ko tuloy.
" Nothing.” at ngumiti lang siya. Naman oh?! Wag mo akong daanin sa ganyan.
Tinalikuran ko na sya. Pupunta sana akong parking lot ng maalala kong wala na nga pala sila Linds dito sa
school. Yung sasakyan nya, wala din. Naku naman! Kamalasan ba itong araw na to?! I swear, pag nakuha ko na
ang student' s license ko. TCH!
Lakad ako nang lakad, and guess what? Alam na! Sinusundan pa din ako nitong mokong na to.
" What?!" napatigil sya.
" Nothing." walang expression yung mukha at boses niya.
11
Eh? Nag-iba ang expression? At nothing nanaman? Nako. Baka kung anong magawa ko sa kanya eh. Wag, baka
hindi na magka-girlfriend kawawa naman. De, joke!
" Will you please mind your own business? I' m having trouble with mine, so will you quit adding so much
more to it?" I spat sarcastically. E nakakainis na e. Kung nasa bahay na lang ba ako ngayon, nagbabasa. Yes!
Reading, running for Valedictorian, remember?
" I' m sorry! I' ll go now." he looked down but smiled weakly. Eh ano naman? As a matter of fact, hindi
ako maawain sa mga lalaki. Kaya nga ba naging ganon si Lindsay e, gawa ng ex nyang manloloko. Lagi naman,
ano pa bang pinagkaiba.
Hay Cupid! Sana lang wag na pana ang gamit mo para magawa ang iyong match-making stuff. Nakakarindi na
sa utak e. Papana-panain mo with a wonderful feeling at the start, yun pala ang kapalit ay isang bitter ending.
Kaya nga ba hindi ako basta mai-in love, pwedi na sakin ang maging madre.
Umalis na nga sya. At wala na akong balak alamin kung saan man sya pupunta. May sarili akong problema,
wala akong sasakyan pauwi. Ayokong mag-commute for pete' s sake!
Lumabas na ako ng school gate. Nag-aantay ng milagro. Kuya Kevin naman, kung kelan kita kailangan e. Ano
ba namang buhay itech! Hindi high-tech. Haayy. Walang connect, I know. Para lang mag-rhyme. Chos. Grabe
kasi, isang oras na ako nag-aantay dito. Five pm na. Hala!
" Hija, bakit hindi ka pa nauwi? Mag-gagabi na ah?" tanung sakin ni Manong Guard.
Ayun! Baka matulungan ako ni Manong Guard. " Ahhh, ehh. Manong, pwedi nyo po ba akong ihatid sa amin?"
And then I wore my puppy-dog eyes.
" Hindi pwedi hija. Tawagan mo nalang ang iyong boypren. Malang naman siguro meron ka eh." tsaka
tumawa si Manong Guard, " Sige, mauuna na ako. Darating na rin naman yung kapalit ko rito maya maya lang."
Paalam nya sakin.
Six na, mapapatay ako nila Mommy. I know maagap pa, pero hindi naman ako yung tipong pa-party-party lang.
Mas nae-Enjoy ko pa ang pagbabasa. It' s my kind of drug. Anyway, I' m really doomed! Dito nalang kaya ako
matulog?
Naupo muna ako sa may waiting shed na malapit sa school entrance, nang may bumusina sa harap ko. Bumukas
yung bintana nya, lumantang ang mukha ng isang gwapong nilalang.
" I' ll take you home."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 3: Conceited Monkey
***
Instead of having to respond, I just stood there.
" I get it, you want me to open the door for you. Alright!" lumabas sya sa kanyang Silver Porsche
Carrera GT. Ok, edi si Kenneth na ang may ganyang sasakyan at my student' s license.
Binuksan na nya yung pintuan ng sasakyan nya. Take note, sa likod! Likod, hindi sa passenger seat sa unahan.
Maiirita ba ako o matutuwa dahil may maghahatid na sakin sa bahay?
12
I walked automatically towards Kenneth. Shet naman oh, bakit lumapit pa ako?! Ayos lang. Bayad na nya to sa
pagto-tour ko sa kanya this morning. Swerte nya! Bago nya isara yung pintuan, nilapit nya muna yung mukha nya
sa may tenga ko at bumulong, " And now we' re even."
Bakit kailangan pang bumulong? Gumaganon? Sus. So Tinuro ko na yung direction pauwi sa amin. Ang bilis
nyang magpatakbo, muntik na tuloy kaming magkaligaw-ligaw. Di kasi bagalan ng hindi magkamali sa pag-turn
eh.
" Right!—No, left!"
" Make up your mind, missy."
" Turn left then right again, then another right, left and then lastly left. That' s it!"
" Huh?"
Napatigil sya pagda-drive ng makita nyang may tumawag sa kanya, na-shock ata. He turned to look at me and
then spoke, " Get out and walk." seryoso yata sya, mukhang galit pero hindi halata sa mukha at boses nya. Kaya
naman nagmatigas ako.
" No! You offered me a ride home, and then you' re taking it back? You simply can' t afford the rules of
keeping promises." tumalikod na sya sakin. Mukhang kumalma na sya at sinagot yung tawag.
" Hey!—WHAT?!"
Nagulat ako, bigla ba namang sumigaw eh. Well ako naman itong si eavesdropper at medyo lumapit ng konti
para makakuha ng inside-scoop. Mehehehe.
" Don' t do it!—NO BUTS! I swear if that happens, I won' t really come back, do you understand? - I
ASKED, DO YOU UNDERSTAND?!" sumigaw na talaga sya sa tono, pero mahina pa rin ng boses nya. Yung para
bang sinusubukan mong magalit pero hindi lang talaga halata sa boses mo, dahil hindi mo nature yung ganung
ugali.
Lumigon sya sakin, nahuli nya akong nakatingin sa kanya. Gee! Baka ako naman ang sigawan nito, kaya tumigin
agad ako sa paligid na kunwaring hindi nakinig sa usapan nila. Pero pagkatingin ko ulit sa kanya, I was suprised
to see him wearing a weak smile.
" I' m sorry if you get to hear that."
Woah? Nag-sorry. Sabi na eh, hindi sya siguro sanay magalit ng ganun. Don' t get me wrong, nagiging
observative lang.
" It' s okay. Your voice is kind of divine though you' re trying to be angry, so it didn' t mind me." did I blurt
that out? Kaya naman I looked away. Hindi ko naman talaga dapat sasabihin yun eh, wala akong balak. Ok,
tatangkad na siguro nang sobra ang kanyang ego, for sure yan. Psh.
He chuckled. Gosh! Pati ba naman pagtawa ay angelic din? Anghel ka ba? No! Of course not.
" I... uhh. I' m just going to walk home." Nagprisinta na ako, ang awkward na kasi ng ambiance.
" No, let me take you home, I insist."
" It' s okay, my house is just blocks way from here. Thanks again." pero ang totoo ang layo layo pa. Ang
dami pang lilikuan.
13
Bago pa sya makasagot, lumabas na ako ng sasakyan. Mage-eight na pala ng gabi ng makarating ako sa bahay.
Lagot na ako. I took all of my remaining courage and headed to dining room. Dinner na, at alam ko namang I
have to face the consequences sooner or later. Pero I chose the sooner one, at isa pa gutom na rin ako.
Pagpasok ko ng dining room, parang wala lang. Nagtatawanan lang sila. Si Lyka, ang first year kong kapatid, ay
nagblu-blush. Siguro binu-bully nanaman ni Kuya Kevin. Eh eto namang sila mom at dad panay tawa lang.
HELLO?! I' m already here. Hindi nyo pa ba ako pagagalitan? Naiinip na ako, bilis na! Nang mawala na tong kaba
ko.
At last, tiningnan na nila ako. Hindi pa rin nawawala yung ngiti sa mukha nila.
" Isa pa yan oh, mukhang nakahanap ng ka-date kaya late ng umuwi." Biro sakin ni Kuya Kevin. Tawa
naman silang apat.
" Mukhang meron na nga, third na oh." Sabi naman ni mom.
I glared at them. Pero hindi pa rin sila tumitigil. Ano ba, pagalitan nyo na ako. Swear, hindi ako magagalit. Wow!
Ang lakas ng fighting spirit ko at ako pa ang may ganang magalit if ever.
Umupo na ako sa lapit ni Lyka. Hindi ko na napigilan, tinanung ko na talaga, " Ehh. Mom, dad. Hindi nyo pa ba
ako pagagalitan?" Tanung ko ng mahina.
" Bakit naman kami magagalit? Masyado ka ng subsob sa pagaaral, eh hindi ka naman namin pinepressure. It' s time to take a break, anak. I-enjoy mo na habang may time ka pa. Madaling tumanda, pero hindi
na pweding bumalik sa pagkabata." Lecture sakin ni Dad.
I couldn' t be happier. Na-realize nila na hindi na ako bata. Yay!
" Pero being on top of my academics is my choice, dad. At nage-enjoy naman po ako ah. So what do
you mean my your 'Enjoy'?"
" Fall in love, anak." Mom
Natawa lang ako, " Ew, mom. Alam nyo namang wala sa vocabulary ko yang Love na yan, except ang
pagmamahal ko sa inyo."
" Ang corny mo ate! Nakaka..." - Lyka
" Ewan ko sayo. Magsama kayo ni Kuya!"
Panay tawa lang kami ngayong dinner. Far more enjoyable than our past dinners. Pinayagan na ako ng parents
ko about that nonsense love thing. Isa nalang ang problema,
Si Heart. Ayaw talaga eh. Masisisi mo ba? Hayy hypothalamus.
Umakyat na ako at pumunta sa terrace ng kwarto ko. Ang gaganda ng mga stars. Sana naging isa nalang din
ako sa kanila. Maiba naman ako...
" Cupid. Kung naririnig mo man ako. Sana tulungan mo naman ako. Tulungan mo akong mahanap kung
sino ba talaga ang makakapagpatibok ng puso ko. Ew. Ang korni ko.” Natawa nalang ako. “Ang tagal tagal ko ng
walang love interest. Kahit sign lang, ok na ako." Sinabi ko na parang may kinakausap lang eh. Pero nakatitig
lang ako sa mga stars.
14
Pumasok na ako. At may nakita akong kulay red na medyo pink na small envelope sa kama ko. Ano kaya ito?
Ang cute naman. Inamoy ko, ang bango bago din. Heart-shaped sticker na may nakasulat na CC ang seal ng
envelope. Binuksan ko at binasa.
***
It shall be love;
"The guy who'll take you anywhere, is whom you'll need just like air."
***
Ha? Akala ko naman love letter na to. Pero sino naman kaya maglalagay nito dito sa kwarto ko, ay hindi! More
like sino ang magbibigay? Pati ano kayang ibigsabihin nito? Gahd Katherine! Sa pagka-genius mong yan eh hindi
mo malaman kung anong meaning? WAAAHHH! Eh hindi ko talaga magets e.
Hinalungkat ko ang loob ng envelope, hoping to find another note.
Wala. As in wala na.
Anyway, I' ll keep this. Sayang naman ang kinaganda ng letter.
Tinabi ko na sa pangatlong drawer ng study table ko ang cute na letter, at bumalik na sa daily-school-routine.
Ano pa? Edi mag-aral kahit wala pang assigned assignments or task. Mauuna na ako, para pagdating ng college
ay hindi ako hirap. Dalawang year nalang din naman ang pagtitiisan ko.
Sya ang first love ko, ang pag-aaral. Yuck ba? Eh sa gusto ko eh. Wala naman akong ibang pagbubuntunan ng
pagmamahal ko. Dito nalang ako sa pag-aaral, hindi pa ako masasaktan. Mahihirapan, oo. Pero iba pa rin yun,
kasi once I got the solution, it' s easy to leave my depression. Di katulad sa love, aabutin ka pa yata ng new era
bago makapag-move on.
***Next Day;
As usual sinundo ulit ako nina Lindsay at Yna.
Ang ingay, ang ingay sa classroom. Palibhasa tatlo lang ang bagong lipat sa klase namin kaya wild pa rin silang
lahat. Eh ako? Eto umiiwas ng tingin dito sa kalapit kong mokong.
" Could you stop that?!" Umiiwas pa din ako ng tingin.
" Why, is there something wrong?" Tapus nag-smirk pa sya. Urgh!!!
" Stop it Kenneth! You' re freaking me out. Go stare at someone." Nakakailang kaya.
" But you are someone." Ngumiti naman. Shemay naman oh!
" I meant, someone ELSE! Just shut up! I' m trying to review here!" Ayos yun. Ayos na palusot yan.
" Review? But the class haven' t even started?"
Hay, oo nga. Eh ano naman?! Hindi pa nga pala nya alam na ako ang running for Valedictorian.
" I' m rank one, and I tend to maintain it. So if you could just please zip your mouth shut, the
valedictorian is reviewing." Take that monkey!
15
" Valedictorian, huh? A challenge. I want it too."
Want it to? Yun lang pala—WANT IT TOO?!!! He' s nuts!
" You have got to be kidding me!!!" Nanlaki mata ko sa sinabi nya. Halata naman eh.
" Yes! I mean no! Yes and no. Yes because I want it too, I love challenges. And no, I' m not kidding."
Sheet of paper from trees! Nakuha pa nyang ngumiti ha?! Nawawala na ba sya sa mundong ito? Taga-Mars ba
sya? HAYYY!
" Sure, say or do whatever you want. But there' s no way you can beat me Mr. I won' t let you!" Ako
naman ang nag-devil smirk sa kanya. HAH!
" Mister huh? I like it. Miss No. Two!" Nag-smirk din sya. So ganon? Smirk-an lang kami ng smirkan? Teka! Number TWO?! No way. I' m always number one. I am number ONE! You' ve done it, man. You. Have.
Insulted. Me!
" Number two?!!! You monkey!" Napatayo na ako sa sobrang inis. And guess what? Saktong pasok ni Ms.
Ramos. Biglang upo ko naman. Nakakahiya, sana hindi ako nakita.
Nagstart na ang klase. Sya palang siguro ang unang mago-open ng lesson sa klase namin. Karaniwan kasi two
to three days after first day nagbibigay ng gawain ang ibang mga teachers. Ayos lang. Mukhang mas lalo akong
nacha-Challenge mag-Aral. Well challenged naman ako dati, kaso nagpapatalo lang talaga si Sharlyn. Haha.
Totoo naman eh. Pero kahit ganun e hindi pa rin naman kami nagaaway pagdating sa Academics, I mean oo
naglalabanan kami sa pwesto, pero never pa kaming nagaway nyan Physically. And I thank her for being an
innocent foe. Scratch the foe part.
" A handsome Monkey, I am." Bulong sakin ni Kenneth. Pangasar lang eh!
" Conceited!" Sinigaw ko nang mahina.
***
Lumipas na ang one month sa Sermounth University. Aral pa din ako nang aral. Ayokong matalo sa isang
conceited monkey na kamukha ng isang smug, probably arrogant, stubborn, flirt and heart-throb-wannabe na si
Jake Flynn. Anyway, enjoy naman ako sa pagaaral. Kaya lagi akong nandito sa College Library, para walang
ibang makakita sa akin na co-highschool ko. Hah! Wait, Nage-enjoy nga ba ako?
" WAAAHHH!"
Hala ano yun? Bakit sumisigaw mga tao dito sa LIBRARY?! Lumilindol ba? May sunog? May namatay, nahimatay?
ANOOOO?! Tumayo na ako at hinanap kung asan man yung mga maiingay. Nasa may entrance ng Library.
" Ano bang meron dito?" Tanung ko sa kalapit kong babae na sobrang pula ang mukha. Napano kaya
ito?
" AHHH! SI KENNETH VERGE NANDITO EH!"
Shemay naman, kailangan pang sumigaw? Hayy! Yun lang pala eh, akala ko naman kung ano ng nangyari. Eh
teka, teka! Why the hell is he here? Bahala na nga sya! Bumalik nalang ako sa may History Books section ng
library, tutal wala naman akong magagawa sa ingay na rinudulot ni conceited monkey. Nasan ang Librarian?
Ayun nakikigulo din imbis na pigilin yung ingay. Kainis! Kumuha na ako ng books at naghanap na ng upuan.
Tinawag ako ni Kenneth, pero syempre deadma lang.
16
*Walk*
*Walk*
*Walk*
" KATH!"
*Snob, walk*
*Snob, walk*
Papalayo pa sana ako ng may kumapit sa balikat ko. Tiningnan ko at, " WHAT THE?!" Sino pa nga ba? Si Monkey
na kasunod ang lahat ng girls sa likod nya. Kainis! Tinalikuran ko nalang ulit sya at umupo na. Umupo pa rin sa
tabi ko. Shemay!!! Hoy! Umalis ka na pwedi ba?! Sama mo tong mga babae mo! Di ako makapag-concentrate
eh!
" Why the hell are you here?" Tanung ko ng medyo cold ang tono.
" To study, what else?"
" No! I mean, HERE! There' s a High School Library. Go and suit yourself there!" Sabay snob at basa ulit.
" No! I like it in here."
" Then please maintain DISTANCE!" Tinulak ko sya palayo. Dang! He' s strong. Sa may abs nya ko pa
yata sya nahawakan.
Tinawanan lang nya ako. Naman eh! Umalis ka na. Please?! With girls around him giggling, A SINGLE WORD
CAN' T EVEN SINK IN MY BRAIN!
" Kenneth! Do you have a girlfriend?"
" Yeah, do you?"
“If you don' t, I am single"
" I' m single too!"
" Me too!"
Tanong ng mga babaeng flirt na nasa harapan namin, or more like ni Kenneth. Hindi naman sya umiimik. Hayy!
Hindi na ako nakapagpigil. Tumayo na ako at lumayo sa library dala yung books na hiniram ko nalang muna.
Sinubukan ulit akong sundan ni Kenneth, pero thanks to his annoying fan girls eh nakatakas naman ako. Eh bakit
nga ba nya kasi ako sinusundan? Epal sya!
Nandito ulit ako sa Garden ng school. Buti naman talaga at wala masyadong tumatambay dito. PEACE AT LAST!
Makalipas ang ilang minuto...
May nagsasalita. Kenneth nanaman?! Nasa may likod sya ng barrier na malapit sa entrance ng Garden. Lumapit
ako nang konti.
" I will never get back to LA! NEVER!—If you could just give me a break!—WHY IS EVERYONE BEING SO
ANNOYING?! I think I want to quit the—"
17
" Is there something wrong?" Tanung ko nalang bigla bigla sa kanya. Gulat na gulat na humarap sa' kin si
Kenneth. Bakit ko pa kasi natanung?! Edi halatang nakinig ako? Sensya naman. Concern lang. Woah. Marunong
na pala akong maging concern sa mga lalaki ngayon?
Binaba na nya yung phone. " It' s none of your business."
Sungit! Nagtatanung lang naman eh. Bakit parang pag may kausap sya sa phone eh lagi nalang syang galit? Or
nadadala ng galit? Ang gulo nya!
" Oh, okay." Sabay walk-out ako.
" Look! I' m sorry, Katherine."
Bakit ba sya laging nagsosory after every of his phone calls? Whatever! Bumalik nalang ulit ako sa damuhan na
inupuan ko kanina at nagbasa nalang ulit. Sinuot ko ang white reading glass ko. Ayos naman sakin e.
" Woah! You look like my grand ma. HAHAHA!" Sabi ni Kenneth na nakaupo na sa harap ko. Kainis ha?!
Grand ma your face!
" What the hell?! It looks good on me."
Tumawa sya habang hinahalungkat yung mga books na hiniram ko sa library.
" What' s all this?" Tanung nya.
" Books!" Hindi ba obvious, Kenneth?
" I know."
Tatanung-tanong pa kasi eh.
" It' s your turn now." Ha? Anong turn ko na?
" What do you mean?"
" To tell about yourself. I haven' t asked about it, but that doesn' t mean you couldn' t share. Right? And I
barely know you so... It' s your turn now."
" Why should I tell you something about myself?"
" Because I already did. And you haven' t. It' s not fair you know."
" But can' t you see? I' m busy."
" Dude, don' t you know it rhymes. HAHAHA!" Ewan ko sayo Kenneth. Kainis ka!
" Ok, I' ll tell. Just to shut your mouth." Binaba ko na yung book ko at tinanggal muna yung reading
glass. " I' m Katherine. Just Kath! Fourteen years of doing mischiefs. I love music, digital arts, reading, and I
guess you could add singing to the list. Hear this, if there' s one thing I hate the most..." Tinignan ko muna sya
nang masama.
" ...It is BOYS!"
18
I was kind of hoping that he would be scared. My infamous death glare works all the time, but it seemed to be
just like a joke to him. MALAS! At tumawa pa siya. Tch!
" Why do you hate boys so much?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 4: Aminan Part One
***
" It' s none of your business!" He' s much more inquisitive than I thought he was.
" Oh c' mon. Answer it."
" Why is that you want to know it that bad?" ayan, natigilan sya. Buti nga!
" Because if you do, I' ll let you ask me any question and answer it honestly." humirit pa. Eh ano namang
itatanong ko sa—AHA! Oo nga. Alam ko na!
" Fine. I hate boys because they' re the most stupid thing a girl can have."
" But we are the ones who are giving you that cloud-nine feeling." Sabat nya.
" A feeling that doesn' t last long!" Take that!
" Yes, because we have so much more in store for you girls."
" But it' s not enough. You' ll probably run out of it anytime soon. And when you did, you' ll leave us girls
for some other one that haven' t experience any of your charms. And then repeat. That' s your cycle! Right?!"
" No. We never get tired of having girls to feel like they' re the one. The one that we' ll share the rest of
our life with. You just girls are so dumb enough to think such absurd things. Girls never let guys explain. Girls
rarely appreciate our sweat that dripped because of the thousand things we' ve sacrificed for you."
Nadadala na ako sa kanya. Mukhang may point sya. Pero ewan ko, how am I suppose to understand love, if me
myself haven' t experienced it yet? Ahh ewan! Pero di ako papatalo sa kanya. Member ako ng Debate team. AJA!
" Well, we wouldn' t have to bombard you all with doubts if you guys just stick to one. One second your
eyes are locked on us, but the moment someone better pass by you' ll return our hearts with band aids!"
" Girls always think the most naive things! That statement made me realized that maybe, just maybe, the
girls are the one' s who doesn' t seal a commitment with a trust. Forgive us boys but we' re not perfect."
Naiinis na ako ha! Yung mga sagot ko mismo kasi nagbibigay ng point sa kanya. " Nobody else is perfect!" Yan
lang ang nasabi ko. Ang haba lang. Tsss.
" Good then you' ve got my point. But I just want to let you know that every single imperfection of girls,
are perfect in our eyes. We' re just stupid enough to hide behind our shadows and not let our girls know that."
Kalma pa rin ang boses nya, pero ako kanina pa pikon. Kasi naman eh, kung pwedi lang bang bigyan nyo ako ng
makakapag-iba ng point of view ko sa mga lalaki? Shemaay! Wala na akong masabi sa kanya. I guess there' s
one left thing to do at ito ang pinakang ayaw ko sa lahat. TCH!
19
" Fine! I forfeit!" Tsaka ko siya inisnaban.
Tumawa lang sya, this time hindi yung pang-asar. Yung bang parang may relief sa tawa nya. Eh teka, bakit ba
parang ang expert nya? Nagka-girlfriend na kaya to? Malamang! Halata naman sa itsura eh.
Teka, time ko namang mag-ask sa kanya. Mouhaha. *Evil smirk*
" It' s my turn to ask. You promised!"
" Ok, fine. Ask away!" Then he smiled. Wag kang ngumiti pwede ba?! Katunaw. Tch.
" What' s with you and the phone attitude?"
" Huh? What do you mean?"
" Oh for heaven' s sake! I mean, why do you suddenly get cold when you' re having your phone calls?"
" That I cannot answer.” Nag-fade yung ngiti nya at tumungo sya. Gash! Anong ginawa ko? Wag kang
iiyak! HAHAHA! Ang gay naman nun.
" Uhm. Okay. Let me ask a different one. Hmmm. What could it be—AHA! How may girl friends you
already had?"
" One."
Ilang talaga? Kung totoo man yan, edi mali pala ako ng tingin sa kanya. Grabe lang. Kaso, mukha namang
imposible eh.
" Look," Dagdag nya. " Being handsome doesn' t make me a player ok? If that' s what you' re thinking."
Ngumiti na ng malapad, yung nakakainis na ulit. Lanja! Binabawi ko na sinabi ko nung una. I' d rather date a devil
than be with him.
" Whatever!"
Long pause. Eto nanaman, awkward na ulit.
***After ten minutes,
" Have you been in love?" Tanong nya. Nak ng! Anong isasagot ko? Wag kang sasagot mouth, wag kang
sasagot! Wag kang...
" YES." Nasabi ko?
" Oh. With whom?"
" I' d tell if you' ll tell yours."
" No. Ugh! Never mind." Problema nun? Bahala sya eh.
" Ok, I' ll tell. I was in love with someone whom I know can' t be mine." Ayan sinagot ko na sya. Pero hindi
naman specific kaya ayos na.
" Really?! Who is it? Just tell his name. It' s not like I know him. Right?" Nagpupumilit nyang sabi. Ok,
wala naman masama kung magpapanggap akong in love or na-in love diba? As if he cares.
20
" You know him."
" Huh? Is he our classmate?
" Ew, no! I' m not into anyone in our class. I don' t like PDA."
Choosy ko ba? Ganun talaga. Kadiri kasi yung, bleurgh! Basta! Basta kadiri ang PDA. Karaniwan kasing mga
nagpPDA yung iba naming kaklase kaya pumasok sa utak ko yun.
" Don' t over react. I' m just asking. Well, come on tell me." Kulit mong nilalang ka. Nakakainis!
" As I' ve said, I will tell you if—
" Yeah, I know. And fine, I will tell mine. Go start first."
Magpapanggap pa ba ako? Come to think of it, wala naman kasing dapat ikahiya ang hindi pa nakakaranas main love. Haaay! Wala na eh, huli na. I already made my word. Kailangang may masabi ako sa kanya.
" Promise you won' t tell anyone?" Nahihiya at naguiguilty na agad ako!
" I promise!"
Mukhang inosente naman kaya pagkatiwalaan na.
" He is...
Jake Flynn."
Tungo Kath! Tungo! May reason naman ako eh. Bahala sya! Hindi sya nagsalita. Inangat ko mukha ko para
tingnan sya, at ANG LAPAD NG NGITI. Nakakainis ang itsura nya kahit pogi. Di tatalab ang charms nya sa' kin.
Urgh! Buti na pipigilan ko pa sarili ko dito sa mokong na ' to.
" Why are you smiling like that?! You' re such a creeper!"
" Oh it' s nothing. From what I' ve heard, you hate the guy right? But why is that you' re in love with him?"
" Correction, I WAS. Was in love with him." Medyo lumiit yung smile sa mukha nya. Oh? Anong meron?
" Oh. May I ask why?"
" Apparently, NO!"
Inayos ko na yung mga gamit ko at pinagpatung-patong yung books. Tumayo na ako hawak-hawak ang
gabundok na books na hiniram ko.
" Let me help you." Kinuha ni Kenneth yung books na hawak ko.
" No thanks. I can handle this." Hinigpitan ko yung hawak sa mga books pero hinihigit pa din nya. " HEY!
Didn' t I say I can handle this?!"
" I insist, ok? Don' t be such a brat."
21
Brat?! Brat pa ang itinawag sakit? Bwisit! Nagaagawan pa din kami. Pero mas malakas sya kaya nakuha nya pero
nabitawan din naman kaya nahulog yung mga libro. Kaya ayun nagkalat. My gosh naman, hiniram ko lang yan.
Umupo ako at pinulot yung mga books. Tinulungan pa rin nya ako.
Pulot lang ako nang pulot hanggang sa...
Sabay naming nahawakan yung huling libro na nasa lapat. Ayokong magblush. Ayokong matulad dun sa
napapanood ko sa movie na, err—basta ' yun. At isa pa, kamukha lang sya ni Jake Flynn. Kamukha lang. At isa
pa, ayoko sa kanya. Ayoko sa kanilang dalawa. Inalis ko kaagad yung kamay ko kaya sa kanya napunta yung last
book. I looked away quickly at nag-walk out na.
As usual sinundan pa rin nya ako hanggang nasa may hallway na kami kung nasaan ang locker ko. Walang
katao-tao kasi matatapos na ang free period, kaya nagmadali na rin ako. There, ayos na. Binilisan ko na ang
kilos ko baka mahuli pa ako at tsaka baka kung ano ng gawin sakin nina Lindsay at Yna, di ko manlang naitext.
" What?!" Bigla kong naitanong kay Kenneth na nakatayo lang sa gilid ko at nakatitig. Nagulat ako eh.
Wooh. Hinga!
" Here." At inabot nya sakin yung books na napulot nya kanina. Nalimutan ko nga palang kunin. Gosh,
pahiya tuloy ako.
" Thanks." Binuksan ko nanaman locker ko.
Hula ko susundan nanaman nya ako. Gee! Bilisan ko nga ang paglalakad. Epal naman kasi to!
Alone at last! Leche naman kasi oh, bakit pa kasi sa kabilang building pa ang ITC? Lakad lang ako ng lakad ng
mabilis. Nakaliko na ako sa isang hallway at hindi ko na tanaw si Kenneth. Peace na!
[Star Says: ITC stands for Information Technology Center yung amin kasi.]
" OUCH!" nadapa ako. Ano ka ba naman Kath?! Katatanda mo na eh, nadadapa ka pa? Shemay na buhay naman
to oh. I looked back at the hallway, may nakita ako... PANA? Nandito ba si Cupid? Kainis sya! Nadapa ako ng
dahil sa arrow nya. Sinubukan kong tumayo. Pero Shet! Bakit ang sakit ng paa ko? Parang simpleng
pagkakadapa lang eh.
Tulong namaaan oh!
Tumingin ako sa paligid, naghahanap ng tao. Kaso sa sobrang LUCKY ko eh walang tao. Great, JUST GREAT!
Ugh! Sinubukan ko ulit tumayo. Nakatayo naman ako at sumandal sa isang, teka ano ba to? Ah! Isang maliit na
puno na nasa batong paso. I know this thing won' t support my weight much longer, kaya naglakad na ako. Pero
hala!
I' M FALLING...
" HUH?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 5: Lift
***
Nasambot ako ni Kenneth? Pero paano sya nakapunta dito nang mabilis?
" Uhm, thanks. You could put me down now."
22
" No, I' ll take you to class."
" Just like this?" buhat pa rin nya ako na parang bridal-style. GAHH! I' m mentally screaming at this point!
" Yep!"
Magsasalita pa sana ako pero tinakpan nya bibig ko. So isang kamay nalang ang sumusuporta sa katawan ko.
Baliw ba sya?! Paano pag nahulog ako, edi mas malala pa?
Kaya bigla akong napayapos sa leeg nya. WALANG MALISYA! Nakarating na kami sa room. Late na nga kami,
ayan pinagtitinginan pa.
" Sila na ba?"
" OMG! WAG!"
" Wag talaga! Pero paano nakatagal si Kenneth kay Kath? Eh diba allergic yan sa lalaki, kaya lahat ng
lumapit sa kanya pinagtatabuyan nya?"
" Ang weird. Pero infairness may chemistry sila."
" Oo nga. Shet! Pero NO! Dapat sa atin lang si Kenneth!!!"
Narinig kong pinagbubulungan ng mga babae. Nako naman, wag nyong sabihing aawayin nyo ako dahil dito sa
lalaking to? Edi inyo na! Tch.
" Sorry we' re late, Sir. Kathy sprained her ankle, I think."
" You may sit now. However, you two will stay in my class much longer, for some extra works." Sabi ni
Prof. Santos, prof. namin sa IT. Pumunta na kami sa likod, at syempre buhat pa rin nya ako.
" Kathy? My name' s KATH. Exclude the -Y. Okay?"
" No. I' d like to call you that. It' s better than Kath."
" Oh, so now you' re questioning my name by having to change it? UGH!"
" I' m not changing it. Besides, I' ll be the ONLY ONE who' ll call you that."
HAY ANG KULIT.
" I don' t want to sit here!" Nagpupumigwas na ako. " I want to sit next to Yna and Lindsay, of course. So
let me go!"
Binitawan nya ako. At thankfully, hindi na masyadong masakit yung paa ko. Hanggang ngayon hindi ko pa rin
malaman kung bakit sumakit ng ganoon yung paa ko. Sprained lang ba talaga? Hmmm. Pumunta na ako sa
harapan ng isang computer na kalapit ni Yna.
" Hoy! San ka nanaman nanggaling? Di ka manglang nagtetext?" Yna
" Nagbasa nga lang. Sa library, ay hinde! Sa garden pala."
" Eh bakit kasama mo si Kenneth? Ayiiee! Edi in love ka na rin sa wakas!" Lindsay
" Pwe! Tigilan nyo nga ako. Bahala nga kayo dyan. Yang computer ang tutukan nyo." kinuka ko na yung
paper works at tumutok na sa computer. Pero alam kong pinagbubulungan pa rin ako nitong dalawang to. Kainis
lang eh.
23
Tapos na ang period na to. Kaso nga lang maiiwan nga pala kami ni CM. Conceited Monkey, kaya wag kayong
magtaka.
" Una na kami ha? Good Luck! Hihihi." pang-asar ni Lindsay, sarap batukan eh. Pacute pa kung tumawa.
" Eh teka, aantayin nyo din naman ako diba? Sino nanaman maghahatid sa akin pauwi mamaya?"
" Eh sino bang naghatid sayo dati nung hindi mo ako sinipot sa club?" Yna
" Si ano... Si. Ano. Si..." teka hindi ko masabi. Psh!
" Sino nga kase?" Lindsay
" Oo na nga. Edi kung sino yung iniisip nyo. Kaya pwede wag nyo akong iwanan ha?"
" Ms. Lindsay and Yna. You may go now. Kenneth and Kath need some privacy." sabi ni Sir mula sa
unahan ng room.
" Uyyy! Privacy daw oh, ano kayang—ARAY!" Yna
" Baliw ka! Kung ano anong iniisip mo! Umalis na nga kayo."
" Excited much Kath? HAHAHA!" - Lindsay
" Bwisit! Hinde. Sige na. Basta antayin nyo ako."
" Oo nga, oo na! Sige alis na nga kami para makuha nyo na ang inyong privacy at—ARAY NAMAN! Isa
pang batok Kath, gagantihan na kita." Yna
" Ang soft kasi ng ulo mo eh, sarap batuk-batukan."
Nakakatawa yung dalawa. Umalis na tuloy. Ok, so nawala na yung tawa ko ng naalala kong kami nalang ni
Kenneth ang magkasama dito sa room. Syempre kasama din si Sir.
" Sir, may I skip this offense? I really need to go. I have some important—"
" Sorry Mr. Verge. You have to keep tracks of your acts. I won' t let this one pass."
" But this is just my first offense. And it' s not my fault that—"
" Yes, Sir. It' s not his fault. Please let him be excused." Siningitan ko na, mukhang may mahalaga syang
gagawin eh.
" I see you' re with him Kath. I' ll let him go if you' ll handle his works. It' s a double work for you. Will you
do it?"
Sacrifice, " Yes."
" Thank you Sir. And Kathy, thank you as well." nagtatalon na sya at ...
Nai-kiss nya ako sa cheeks. Chansing ka boy!
" Sorry. Ok, I gotta go. See you!"
24
At naglaho na sya na parang bula. Ginawa ko na ang paper works namin. I spent my three hours looking for
graphic tutorials on the internet and then put them into works using Graphics software of course, oh and this
video tutorials sucks! I have to do this. Kasalanan ko naman eh. Teka, hindi rin pala. Di ko naman kasalanan na
nadapa ako ng ganun eh. Or is it?
Napahikab naman ako. Time check, 07:03pm...
Ang tagal tagal ko na palang nakatutok dito. Kasalanan din to ni kenneth eh! Kung hindi naman nya ako
tinulungan kanina edi sana hindi sya nadamay at konti lang ang ginagawa ko ngayon. Wala na akong magagawa,
nangyari na eh.
Sir, hindi nyo pa po ba ako paaalisin? PARANG NA-LATE LANG EH. Nagugutom na akooooooo.
" Ms. Villanueva." tawag sakin ni sir.
YAY! Papauwin na yata akooooo.
" I' m going home. Continue your work. And I expect that to be e-mailed to me immediately after you
finished it." at lumabas na si sir. WAAAAAAHH! Wala kang awa sir! GUTOM NA GUTOM NA AKO EH.
Teka, SILA YNA AT LINDSAY?!
Inaantay pa rin ba nila ako? O iniwan na? Ay, malamang yan iniwan na ako. Tiningnan ko ang iPhone ko at oo!
Oo nga, iniwan na ako. Nasa bar nanaman daw sila Yna at Lindsay. Lagi nyo nalang akong iniiwan. Wala na ba
kayong awa sakin?
*Beeeeeeep beeeeeep!*
" Hello, Yna!"
“Oy Kath! Nasa school ka pa rin ba?”
" Pano mo alam?"
“Haaay! Basta alam ko, baka ka kasi magalit pag sinabi ko sayo na—Ay wala pala. Hehehe. Punta ka dito
sa Bar sige na please?”
" Oo na sige. May pagkain ba dyan?"
“Malamang at syempre—WAIT?! PUPUNTA KA TALAGA?”
" Oh? Bakit ka gulat?"
“D-U-H, duh! Never ka pang pumunta sa mga ganitong place. Pero YAY! Bilisan mo dyan. Aantayin ka
naming.”
" Okay, bye!" ang matipid kong sagot. Gutom eh.
At binaba ko na yung phone at inilagay ko na sa bag. May nakita nanaman akong letter na nakalagay sa
envelope na katulad nung nakita ko sa kwarto ko.
Binuksan ko...
***
WEDD-nesday,
"The rules of love, he will truly abide. Just so forever he can treat you as his bride."
25
***
Ano ito? Promise hindi ko na magets. I REALLY GOT NO CLUE. Pangpasakit lang sa ulo to eh.
Though I really didn' t fully understand the message of the letter, I still kept it. At bumalik na sa ginagawa
hanggang sa nai-email ko na kay sir.
Yes! Tapus na. SA WAKAS, MAKAKAKAIN NA AKO.
***Sa Bar,
Teka! Nakikita ko ba ang nakikita ko?
BAKIT SYA NANDITO?!!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 6: She's gone and the Mystery Guy appeared
***
" Kenneth?" Bulong ko sa sarili ko. Maya maya may humawak sa balikat ko.
" Kath! Buti nakapunta ka." Si Yna lang pala.
" Uh, yeah. I think I... I..." Gusto kong umiyak sa totoo lang. Sabi ko na nga ba eh. Katulad lang din sya
ng iba, si Kenneth I mean.
" Huy! Anung nangyayari dyan?" Lumapit na rin sa amin si Lindsay.
" Ewan ko nga dyan eh. Baka gutom lang? Hoy! Kath, tara dun sa upuan namin. Kain tayo?" Yaya sakin
ni Yna.
" Sorry, I think I just lost my appetite. I' m going home." Tumalikod na ako sa kanila ng may tumawag sa
akin.
" KATHY!!!"
Iisa lang naman ang tumatawag sa akin nyan. Bahala sya. Hirap na hirap ako kanina sa ITC, tinulungan ko pa
syang makatakas kasi akala ko may mahalaga syang pupuntahan. YUN PALA! Yun pala dito lang. Tutulo na luha
ko. NO! Ayoko! Wag! I don' t want anybody to see me crying. They' ll just think I' m weak. At hindi tama yun, dahil
alam ko sa sarili ko na malakas ako. Hindi pa ako umiiyak sa harapan na kasi na sino. Miske kina Yna at Lindsay.
Meron pala...
Yung school mate ko dati na... Basta ka-school mate ko, you get the point. Pero dati na naman yun. Lumakad na
ako palayo. Sinabi ko kina Lindsay na pabayaan nalang muna ako.
" Kathy! Kathy!!!"
" Didn' t I told you that MY. NAME. IS. KATH! Why the hell can' t you understand a simple thing?!"
Nagsisimula ng mamasa ang mata ko. Hindi na ako makakita ng maayos, pero pinilit ko pa ring tumakbo papunta
sa kabilang kalsada.
26
*BEEEEEEEEP!*
A-ang s-sakit!
/KENNETH'S PERSPECTIVE
I was about to go back inside the bar until I heard a car beeped loudly and bumped into someone. My effin' gad!
KATHY!!!
I ran towards the car and started to bombard the driver with cusses. Just so you know, I never cuss this bad,
just this time. Gahd!
" HEY YOU MORON! ARE YOU EFFIN' BLIND?!!! LOOK AT WHAT YOU' VE DONE!!!" Then I start kicking
the front wheel, inflating it a little.
Then the guy finally got out of his car. I saw a hint of schock and horror combined on his face.
" GOD! Si Kath ba to?" O.O He said while looking at Kathy. I just like calling her that. I think it' s cute.
Anyway...
HE KNOWS HER? I' m not pretty sure about what he said but it' s obvious that he really knows her.
" Wait! You know her?" I still asked. You know, for confirmation.
" Yes. She is my—
" WAIT?! HOLD ON! YOU' RE GONNA PAY FOR THIS, B*ST*RD!"
I was completely shocked at the moment that I forgot about Kathy! I punched the guy' s shoulder and then
headed quickly to Kathy.
" Kathy!!! Kathy!!! Are you alright? PLEASE WAKE UP!" I didn' t know what' s gotten into me. I shed a tear.
Man, that' s so gay!
I carried her and was about to head straight to my car, I' m taking her to the nearest hospital.
" Wait," The guy stopped me. " Let me take my Kath to the hospital. I insist."
MY Kath?! HIS Kath?! The hell does that even mean? I felt my face burn. Who the hell is he?
" NO! I WILL TAKE HER MYSELF!!!"
" Dude, ako na nga magdadala sa kanya sabi eh!" The guy said. Oh sh*t! I' m not even sure if I
understood it correctly. The only thing I' m sure of is, well, the dude part of course—Wait! On to reality...
" I' M NOT SURE ABOUT A WORD YOU' VE SAID, BUT PLEASE BACK THE HELL OFF!!!" I said with
extreme anger.
I was about to walk away when he grabbed my shoulder.
" DUDE! GET YOUR HANDS OFF MY—“
He punched me and I lost my balance and fell off... while holding Kathy. Please kill me, just don' t do anything to
her. But no! I won' t let the guy caught me off guard.
27
I stood up, leaving Kath on the ground, and punched him back harder. So hard that my hand hurts. Ouch! And
don' t you even think that I' m gay. It' s just that I' m not really into this fight thing. But since this girl is worth
fighting for-- WAIT?! What am I saying?
We exchanged foul movements until...
" Aaawh.” Kath forcingly uttered something and then she again lost her consciousness. Oh gad! I forgot
about her.
I let go of this stupid guy and carried Kath again. But before I walk away, I threaten the guy, " DO NOT EVER
COME NEAR ME OR HER AGAIN!"
He seemed unafraid. So instead of backing off, he stepped closer to me. His eyes were pierce, but mine was
deathly.
" Watch me!" He said and smirked afterwards. I bumped my shoulder to his and finally got into my car. I
rushed to the nearest hospital. It' s a good thing that this hospital was just straight ahead from the bar. I' m not
familiar with the country. I do not know any landmarks so if I were to roam around myself, I' d probably be lost
and there' s no way of getting back.
I immediately talked to the nurse at the front desk, or whatever you call it. I don' t fancy Hospitals and it' s groggy
smell, who does? The nurse called some assistance. They confined and took care of Kathy.
We' re on room 113. She still hasn’t fully recovered yet, but the doctor stated that she' ll be fine and will gain her
consciousness in to time.
I waited...
So, is this the NO time that the doctor was referring to? Oh, God. Please no.
Still, NOTHING.
No, Kathy?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 7: Playing fair
***
Ano ba itong nararamdaman ko? Gustong gusto kong gumalaw, pero sobrang nahihirapan ako. Gustong gusto
kong imulat ang mga mata ko, pero natatakot ako na baka may kung anong sumilaw sa akin. Pinilit ko ng magmulat. Ang sakit! Ang sakit ng liwanag. Asaan ba ako? Ang huli ko lang naalala ay nabundol ako ng sasakyan.
Oo tama! At kasalanan lahat iyun ni KENNETH!!! Pag nakita ko sya, ay talgang ah!
Nung umaliwalas na ang paningin ko, nakita ko si Kenneth. Nakatungo sa tabi ng kama ko. Tulog ata. Ang
himbing himbing, para syang anghel na—TEKA! KENNETH?! Diba sabi ko pag nakita ko tong mokong na to baka
hindi ko mapigilan sarili ko?! Anak ng!
28
Tatabigin ko na sana sya ng kamay ko, kaso yung isa may dextrose. Ano? Para san naman yun? Hayyy! At yung
isa naman ay medyo nanghihina pa. Ang sakit sakit ng buong katawan ko. Buti nalang hindi ako namatay. *tok*
*tok* *tok* Mumultuhin ko talaga sya pag natuluyan ako.
" KATH?!" Oh? Ano' t mukhang gulat itong mokong na to?
" OH?"
Niyayakap nya ako?
Susubukan ko sana syang itulak, kaso wala pa nga pala talaga akong lakas. Swerte sya at nakakachansing sya.
Upakan ko nalang sya pag malakas na ako.
" Great, now you' re awake! I' m really really glad!" Then he smiled.
Anong ngiti yan? So hindi na ako nagsalita. Kaso naiilang ako eh, tinititigan nya ako. Ang tyan ko naman ay
tumunog. Haha. Tumunog talaga. Hindi pa nga pala ako nakakakain.
" Kenneth."
" Yes?"
" I' m starving."
" Yeah, I thought so. You' ve been unconcious for about two days and—"
" Woah, woah, woah?! TWO DAYS?" Tumungo at tumango lang sya.
" Uhh. Okay." Wala na akong iba pang masabi. At ano namang sasabihin ko? Thank you?! Thank you
dahil nagsinungaling ka, pinahirapan mo ako, muntik mo na akong paiyakin, at dahil sayo nabundol ako ng
sasakyan? YAN BA?! One... Two... Three...
Ayan, kalma na ang isip ko.
" Here." Tinapat nya yung spoonful of rice porridge sa bibig ko. Sige kakainin ko yan dahil gutom ako,
but it doesn' t mean na ok na at napatawad ko na sya.
Sinubuan nya lang ako hanggang sa naubos na yung nasa bowl. Ang sarap sarap. Ang galing ng nagluto ah, san
kaya nya binili to? Makabili din sometime.
" You want more?"
" No. I' m full." Kahit gusto ko pa, tumanggi ako kasi baka sabihin nyang inaabuso ko sya. At hindi pa rin
ako magth-thank you. Nek nek nya! HAHAHA!
" Well, I' m going home for a while. I' ve got to change my clothes." He caressed my head for a second
and then left.
Ayoko ng magisip ng kung ano. Ayoko muna. Teka, wala akong kasama dito? Ganun ganun nalang yun? Sila Yna
at Lindsay, hindi manlang ba nila ako dinalaw?
Ay, kasi pala class hours pa. Ang dami ko ng na-miss na class. Baka matalo pa ako ni Kenneth sa pagiging
Valedictorian. Every grading kasi sa school namin ay merong nagaganap na Recognition, kaya apat na beses
akong pweding maging Valedictorian. Ganito school namin eh. Enjoy ko naman kasi syempre ako ang first.
Pero... baka magbago na yun.
29
Eh, sila Mommy? Daddy, Kuya Kevin at Lyka? Wala ba silang pakielam sakin? Mukhang forever alone na ako
dito.
Bubuksan ko sana yung TV, kaso malayo sakin yung remote kaya matutulog nalang ako.
" AHHHH! KATHERINE!"
HUH? Nagising tuloy ako. Si Lindsay lang pala. ano ba yan.
" FRIEND, OK KA NA BA?" Yan ang bati sakin ni Yna.
" Pwede wag sumigaw?"
" Oh, em, gee! Ang sungit na nya." Lindsay
" Oo nga. Baka hindi na nya tayo nakikilala. Baka may amnesia na sya? HUHUHU!" Iyak ni Yna.
" Oo nga." Isa pa rin namang umiyak itong si Lindsay.
" Tapos, tapos... Baka may butas na ang brain nya. Tapus bukas baka wala na sya, tapos—ARAY!"
Binatukan ni Lindsay si Yna.
HAHAHAHA! Nakakatuwa sila. Teka, makikilaro nga ako sa kanila.
" Sino ba kayo? At anong ginagawa nyo dito? Ang iingay nyo eh, pwedi ng lumabas." At tsaka ko sila
tinaasan ng kilay. Psh. Di yata bagay sa' kin.
" OMG! Mukhang tama ka nga Yna. Wala na ang memory nya, tapus bukas, bukas... WAAAAHHH!"
Umiyak na yung dalawa. At pinipigilan ko naman ang tawa ko.
Maya maya ay bumukas yung pinto. At pumasok si Kenneth. Kenneth nanaman?! Mas ayos pa pag wala yang
mokong na yan eh.
" Oy Kenneth, bakit ka nandito?!" Tanong ko sa kanya. At tumahimik si Yna at Lindsay sa kanilang iyak
na wala namang mga luha. Mga loko lang eh.
" Teka... Kung naaalala mo si Kenneth, bakit kami hindi?" Tanong ni Yna. Nako patay. Hindi ko na maeenjoy ang mga nakakatawang mukha nila. Hahaha.
" Aha!" Dagdag ni Yna. " Siguro lagi mo lang iniisip si Kenneth bago ka maaksidente kaya sya lang ang
naaalala mo?"
Binatukan ulit ni Lindsay si Yna. " Tangerks! Baliktad ka naman eh. Dapat kung sino yung hindi maalala eh yun
ang laging iniisip." Yan, tama yan Lindsay. Pagtanggol mo ako.
" Pero sige, we' ll make an exception in Kath' s case."
Ouch naman! Akala ko pa naman pinagtatanggol ako ni Lindsay. Shemay Siomai!
" Heh! Tumigil na nga kayo! Joke lang yun ano ba. Wala namang masakit sa ulo ko eh. Katawan meron!"
" Oh, sya! Kelan ka pa makakaalis dito sa hospital?" Tanong ni Yna.
" Well, she still has to stay here for about two days or so." Si Kenneth yung sumagot. Hinayaan ko na, di
ko rin naman kasi alam isasagot ko.
30
Teka?! Bakit ba alam nya? Ang pakielamero pala nitong lalaking ito.
" Bakit mo alam yang—I mean, how did you know that?! WAIT! Don' t tell me you work here Kenneth?"
Nakakatawang tanong ni Yna kay Kenneth. HAHAHA! Eh sa nakakatawa eh.
" No. I' m just... Just...
Nevermind."
Walanja! Napakahaba ng dramatic pause mo, tapus ayan lang ang sasabihin? What a creeper!
" Teka, Kath. Ang dami mo nang na-miss na subjects." Sabi ni Lindsay. Oo, alam ko. Kailangan pa
talagang ipa-mukha eh, noh?
" Oo nga. Pero wag kang mag-alala kasi nan—" Hindi naituloy ni Yna yung sinasabi nya kasi tinakpan ni
Lindsay yung bibig nya.
Bakit? Anong meron? Ang ayoko pa naman sa lahat eh yung magsasabi ng kung ano tapus hindi naman pala
itutuloy. Kainis lang eh!
" Ah, eh Kath. Wala lang iyun. HEHEHE!" Tumawa pa ng obvious na defensive si Lindsay. Bahala na nga
sila.
" ' Kay."
Matutulog na sana ulit ako nang nagpaalam na sila.
" Kath. Alis na kami ha? Alam mo naman, class hours. Dumalaw lang kami kasi eto nga, gising ka na."
Paalam ni Lindsay. Peace at last!
Nakalabas na ng kwarto si Lindsay at Yna. Pero... bakit hindi pa din umaalis si Kenneth?
" Why are you still here? You' re going to miss classes."
It took him a couple of seconds before responding.
" Uhh. Because..." He snapped his fingers at, " Yeah! You know, because I' m playing fair. That' s right!"
Playing fair ka dyan? AAHHH! Gusto nya nga palang palitan ako bilang Valedict. Gusto nya sya nalang pumalit
dito sa kalagayan ko ngayon eh. Buwisit lang.
" Creeper! Go to school." Sabi ko at nagtalukbong na ng kumot. Matutulog na ulit ako.
" I' ll stay here. I' ll—jdosfdkskj..."
Hindi ko na narinig yung sinabi nya sa huli dahil tinulugan ko na siya.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 8: Flashback Part I
31
***
Dalawang araw na rin ang nakaraan. Wala ding masyadong naganap dito sa hospital. Paulit-ulit lang naman kasi.
Matutulog, kakain. Dadalaw si Kenneth pati na rin sina Lindsay at Yna. At kasama ko naman lagi dito sa hospital
si Kuya Kevin. Wala sila mom at dad, busy as usual.
Sa wakas, makakaalis na rin ako dito sa hospital. Nandito na naman si Kenneth. Kung WALA lang syang
kinalaman sa pagka-confine ko dito eh baka may naisip na akong kung ano dahil sa mga kinikilos nya.
" I' ll just carry you instead." Sabi ni Kenneth habang inaalalayan ako pag-baba sa kama.
Sinusuportahan nya ako pagbaba sa kama habang nakakapit ang isa nyang kamay sa waist ko at yung isa
naman sa kamay ko.
Wala na akong magagawa. Pabababain ko muna ang pride ko. Mahina pa katawan ko pero kaya ko na naman
sigurong makapaglakad. Pero all in all, wala itong malisya. Wala!
My heart is thudding fast, but I know this thing won' t last. Sigh.
Pagkatapos kong makababa sa kama. Binuhat na nya ulit ako ng pa-bridal style. No choice eh. Woah, déja vu?!
Parang naulit lang ah. And hey! Hindi ko nae-enjoy ito ha? NO WAY!
Si Kenneth lang nag-uwi sa akin sa bahay. Sabi kasi nila kuya eh busy daw sila, at naiintindihan ko naman. Nang
makarating na kami sa bahay, ang tahimik. Wala yatang tao?
" Thanks, Kenneth. You can go home now." Sabi ko sa kanya nang nai-upo na nya ako sa couch. And I
smiled as a thank you. There, I gave him a hint of my thank you. Words won' t be blurted out, take note. Tch.
Ayaw ko eh.
" Oh," Sabi nya na walang expression sa boses nya. " Ok, I' ll go. Take care of youself." Dagdag nya at
lumabas na. Parang ang sama ko naman yata. Inalagaan na nya ako' t lahat pero hindi ko pa rin sya magawang
imbitahan manlang mag-stay dito kahit sandali lang. Pero, KASALANAN naman kasi nya eh.
Pumunta na akong kitchen at nakitang nandoon sila kuya at sila Linsay at Yna rin.
" KATH!" Bati sakin nina Lindsay at Yna habang papalapit.
" Na-miss ko kayo. Sobra!" I exclaimed, sabay yakap sa kanila. Medyo masakit pero tiniis ko nalang,
dahil bumisita nga sila sa noon eh kaso sobrang panandalian lang naman.
" Namiss daw? Parang ilang araw lang nasa hospital eh. Oh e kamusta ka naman? Totoo ba namang namiss mo kami ha?" Tanong at pang-aasar ni Lindsay.
" Nako! If I know hindi yan. Kasama nya palagi si Kenneth. Kaya no doubt, kay Kenneth lang umiikot ang
isip nya. HAHAHA!" Sabat ni Yna. Kahit kelan talaga itong babaeng ito.
And na-uh! NEVER PANG UMIKOT LAGI ANG ISIP KO KAY KENNETH NOH!
Okay! Pero siguro SLIGHT lang. WAH! At dahil iyun sa PAGKA-INIS. Ok?! Wala ng iba.
" Heh! Ewan ko sa inyo. Ang sakit!" Biglang may sumakit sa tyan ko. " Ang sakit! Shet." Pabalik-balik ang
sakit na nararamdaman ko sa tyan. Mawawala ng sandali tapus babalik nanaman. " Ang sakit!" Eto nanaman,
nakakairita na ah!
32
" Ang OA naman Kath! Pwede namang sabihin nalang 'aray' eh." Pang-asar ni Yna.
Yan ang mabuting kaibigan. Imbes na maging concern eh nagbiro pa. Pero napatawa din naman ako. But this
laugh is concealed by two emotions; a bit of jolliness and hatred. Kasi, ayoko lang naman talagang sinasabi ang
salitang ' Aray' . Masyadong maraming memorya ang nakatanim dito.
*FLASHBACK*
Grade six kami noon ng una akong makaroon ng crush. Pero paghanga lang ito at hindi pa ako bitter noon
pagdating sa love. I' m like any other girls when it comes to crushes back then. Tumitili pag dumaan o kaya
naman nakita si crush, naglalaro ng kung anong games including crush' s name or whatsoever about him.
Nagsusulat ako sa papel noon. Naglalaro ng flames, at syempre name ko at name ni Crush ang isinulat ko.
***
KATHERINE C. VILLANUEVA
♥
JAKE ANTHONY T. PERIÑO
***
Iyan din ang dahilan kung bakit ko sinabi kay Kenneth na na-inlove ako kay Jake Flynn. Kasi ang totoo, ayoko
talaga kay JF at never pa akong nahumaling sa kanya. Kaya naman ang tinutukoy ko sa Jake na sinabi ko kay
Kenneth noon ay si Jake Anthony Periño, na JAP ko kung tawagin. Sinabi ko lang na si JF yun dahil wala na
akong iba pang maidahilan at ayoko nang magtanong pa sya tungkol kay Jap.
Nakita ako ni Lindsay na nagsusulat.
" Ano iyan?" Masayang nyang tanong sa akin. At masaya ko rin naman itong ipinakita. Pero pagkakita nya
sa papel ay lumungkot ang mukha nya. Nagtaka naman ako. Nangingilid na ang mga mata nya habang binalik
nya sa akin ang papel na pinagsulatan ko. Bakit naman kaya?
Umalis sya ng classroom. Ano bang problema nya? Darating na ang next subject teacher namin ah?
Lumapit sa akin si Yna at nagtanong. " Kath, nakita mo ba si Lindsay?"
Umiling lang ako dahil miske ako ay tinatanong ko sa sarili ko kung nasaan na ba sya. " I-excuse mo nalang ako
kay ma' am mamaya pag dumating ha? Lalabas lang ako ng room."
" Wait lang! Anong sasab—" Pahabol na tanong ni Yna, pero hindi ko na rin narinig yung kaduktong ng sinabi
nya dahil nagmadali na akong lumabas.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 9: Flashback Part II
***
33
Hinanap ko na kung nasaan si Lindsay. Una kong pinuntahan ang CR, na lagi nyang tambayan pag magulo ang
buhok nya o kailangan nyang mag-refresh ng sarili. Hayyy.
Wala sya dito. Puntahan ko kaya sa may third floor ng building B? Dun naman kasi ang lagi naming taguan o
laging pinupuntahan pag gusto naming mga mag-solo.
AYOS! Nandito ata? Kaso hindi ko makita. May nakaharang na kahoy, mukhang tinakpan ata ang daan para may
privacy?
May nagsasalita...
Pero lalaki?
Sino naman kaya?
" Totoo? Gusto mo ako?" Tanong nung lalaki.
" Hindi lang kita gusto. Mahal na kasi kita!" Sagot naman nung babae.
" Pero alam mo namang gusto ko ang kaibigan mo diba? Bakit hindi ka pa sumuko?"
" Kasi alam ko na kapag pinagpatuloy ko ito ay may posibilidad na magustuhan mo din ako. Hindi ba?
Pwedi naman yun diba? Matututunan mo din naman akong mahalin, diba?" Sunod-sunod na tanong nung babae.
At narinig kong umiyak na sya.
" Pero sa tingin ko hindi. Siguro, io-open ko nalang ang puso ko sa iba kung malalaman kong ayaw sa
akin ng kaibigan mo. Pero sa ngayong hindi ko pa alam kung ano talagang nararamdaman nya, eh wala akong
choice kundi sabihing...
I'm sorry."
Patuloy na umiyak yung babae. Mas lumakas pa ito nung papaalis na ako. Hindi naman siguro si Lindsay iyun
diba? Hindi sya ganyan sa isang lalaki alam ko. At isa pa, kung may maghahabol man, ay yung lalaki iyun.
Karanasan kasi si Lindsay ang hinahabol ng mga lalaki dito sa school namin. Umalis na ako at bumalik na sa
room. Natapos ang afternoon classes ng wala si Lindsay. Hinanap ulit namin sya nang nag-bell, ibigsabihin
dismissal na.
" Ano, nakita mo na ba si Lindsay?" Tanong ko kay Yna.
" Hindi eh. Saan-saan ka na ba pumunta?"
" Nako! Nilibot ko na ata ang buong school. Teka, baka naman umuwi na?" Tumalikod ako at nakita na si
Lindsay. Medyo namamaga ang mata. Hindi kaya sya yung babae sa third floor kanina? Wag naman sana.
Nilapitan namin sya. Pero dumistansya sya ng konti. " Lindsay, saan ka ba nag-punta? Bakit ganyan ang mata
mo? May nang-away ba sayo?" Sunod sunod kong tanong sa kanya.
" Ah, wala ito. Napuwing lang talaga. Eh kinamot ko ng sobra kaya eto sumakit at napaiyak ako." Sabi
nya ng may konting ngiti sa labi nya.
34
Alam kong hindi sya ok. May nangyari, kaso hindi ko alam kung may karapatan ba akong magtanong. Pero since
kaibigan ko naman sya, at kaibigan naman nya ako eh itatanong ko na talaga. " May nangyari ba, Lindsay?"
Tanong ko with an extreme sincerity.
Tumungo lang sya. " Eh paano kung sabihin kong OO, pero wala naman kayong magagawa?" Tumutulo na ang
luha sa kanyang mata.
" Sabihin mo nalang Lindsay. Siguro naman may maitutulong kami kahit paano." Sabi ni Yna.
" Oo nga." Nag-agree naman ako dun.
" Wala. Wala kasi kayong magagawa. Sige, guys una na ako." Lumakad na palayo samin si Lindsay.
Sinubukan ko syang sundan pero pinigilan ako ni Yna. " Kath, siguro mas mabuting mapag-isa muna sya. Pag
okay na sya baka sabihin na nya sa atin kung anong problema."
Tama naman si Yna. Kaya hindi ko nalang muna sya sinundan.
Isang linggo na ang lumipas. Pero bakit ganun, hindi ako pinapansin ni Lindsay? May nagawa ba ako, mukhang
wala naman ah?
Sinubukan ko syang i-PM sa facebook, ym, skype, msn at nagpost din ako sa wall nya. Sa dami daming chat
services na yan eh ni isang reply wala talaga. Miske mga messages ni Yna ay hindi din nya pinapansin. Ano ba
kasi talagang nagawa namin sa kanya?
" Tingnan mo si Lindsay oh, kasama ni Lindsay sila Frixie. Eh parang nung isang araw lang eh hate na
hate natin si Frixie ah. Ano kayang nangyari kay Lindsay?" Sabi ni Yna.
" Oo nga eh. Kausapin na kaya natin ng personal?" Suggestion ko.
" Sige. Mamayang break para wala masyadong tao dito sa room."
Itong subject nalang at pagkatapos nito ay lunch break na. Makakausap na namin si Lindsay, well hopefully.
" Class, did you understand?" Tanong saamin ni ma' am pagkatapos mag-discuss.
" YESSSS!" Sagot namin kahit halata namang wala kaming naintindihan. Normal lang yun diba? Haha.
May kumatok sa pintuan ng room namin. OMG! Si Jake Anthony Periño.
" Excuse me, ma' am. Can I go out?" Tanong nya kay ma' am.
Go out? Eh first year sya ah, grade six lang kami. Di kami magkaklase pero bakit dito sya nagsasabi kay ma' am
ng ganyan? Pero ok lang, nakasilay na naman ako. Eeeeep! Di ko mapigilan ang sarili koooooo!
" What, Mr. Periño?"
" Can I go out," Ulit nya. " ...With Katherine." Sabay tingin sa akin. Okay, so kinikilig na talaga ako ng
sobra sobra.
At naghiyawan naman ang mga kaklase ko. Halos lahat sila ay nadala sa sinabi ni Jake Anthony Periño. Parang
yung sa commercial lang ah, pero para sa akin eh mas sweet ang pagkakasabi nya.
*Thud-thud thud-thud*
35
Tumawa naman si ma' am at tumango nalang sya. " Sure, you can."
Naman?! Bakit pumayag si ma' am. Gusto ko nga si Jake Anthony Periño, kaso lang crush lang naman eh. Crush
lang talaga, di pa to love. I' ve never been in love.
Pumunta sa may upuan ko si Jake at inaalok ang kamay nya, causing my classmates to burst into ' awwws' .
Kinuha ko naman at sabay kaming lumabas ng room. Ewan ko kung bakit ako sumama sa kanya, pero feeling ko
kailangan ko talaga.
Nang nasa may terrace na kami sa third floor, umusap na sya. " Hi, Katherine."
Ang pogi ng boses nya. Sheet of paper from trees talaga. Wala akong masabi, pero pinipilit kong magsalita.
Ayokong ma-bore sya sakin. " Uh, eh... Hi Jake Anthony Periño." OMG! Ang OA ko na. Full name pa kasi nasabi
ko. Pasensya, kinikilig eh.
Tumawa sya ng napakapoging tawa. " Kailangan talaga full name?" Tumawa ulit sya.
" Uh, eh kasi..." Di ko na alam ang sasabihin ko, hiyang hiya na ako.
" It' s okay. Tawagin mo nalang akong Jap." :)
" Ah. Sige." Ano ba naman itong ngiti ko, wagas eh noh? Hahaha. Sorry naman, kinikilig lang talaga eh.
" May sasabihin sana ako sayo eh." Tinitigan nya ang mga mata ko. Mukhang kinakabahan ako ah. Hindi
na sya nagantay pa ng sagot ko. " Gusto kita."
Tama ba naririnig ko? GUSTO NYA AKO? OMG! PULA NA AKO!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 10: Flashback Part III
***
Gusto nya nga ako? Matutuwa ba ako o hindi? Pero parang may mali, hindi ko nga lang maproseso kung ano.
Nang hindi ako nakasagot agad sa sinabi nya, nagsalita ulit sya. " Gusto mo rin ba ako?"
May halong kaba sa mukha nya. At hindi ko naman alam kung anong isasagot ko talaga. Crush ko sya, oo. Pero
ayokong mauwi ito sa seryosong bagay. Hindi pa ako handa sa mga ganoon.
" Oo."
Hindi ko akalaing masasabi ko yan. Pero pagkasabi ko ng aking OO ay ngumiti si Jap ng sobra. Nakakadala
naman, kaya' t napangiti din ako.
" Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga. We' ll take this
one step at a time." Sabi nya.
WAAAAAH! Gusto nya talaga? Tama na. Ayoko munang kiligin. Baka maging permanenteng pula na itong mukha
ko eh. Haha! De, joke.
Nag-usap lang kami hanggang sa matapos ang subject period namin before lunch. Ang bait ni ma' am ngayon
ha, karaniwan kasi strict sya. Pero bakit kanina eh pinayagan nya si Jap? Hayaan nalang. Haha. Inihatid na ako ni
36
Jap sa may labas ng room namin at hinalikan ang kamay ko. NAMAN EH? Ang sagana ko na sa kilig ngayon.
Haha.
Pagpasok ko sa room eh nagkukumpulan sila sa may gilid ng room. Bakit naman kaya? Lumapit ako at sumingit
sa mga classmates ko.
" Teka lang, ano ba kasing nangyayari?" Sinabi ko na nang hindi talaga ako makasingit sa loob ng
kinagigitnaan nila. Pero ayan, isa isa na silang umalis. Pero bakit ganun?
Umiiyak na naman si Lindsay?
Nilapitan ko sya at hinaplos ang likod nya. " Anong problema Lindsay? Please naman oh, sabihin mo na."
Pinunasan na nya ang luha nya. " Ah, wala lang to. Masakit lang siguro ulo ko kaya naaapektuhan ang mata ko.
Pero wala talaga ito." Akala ko sisigawan nya ako o ano, pero kalma sya at ngumiti pa sya. Niyakap ko sya. God,
I missed this. I missed her. Umalis na rin ang mga etchosera kong classmates para mag-lunch.
" So, ok na tayong tatlo?" Tanong ni Yna.
" Oo naman." Sabi ni Lindsay.
Ang saya ko. Pinapansin na ulit kami ni Lindsay, kaya sabay sabay kaming nag-lunch sa cafeteria. Masaya
kaming nagtatawanan. Kwentuhan ng kung ano. Pinagtri-tripan kung sino man ang makita. Hahaha! Ganyan kami
magaliw. Pero tumahimik kami nang lumapit sa amin si Jap. Kinikilig na naman ako. Hahaha. Kainis! Bigla-bigla
tuloy bumalik ang mga sinabi nya sa akin nung nasa third floor kami.
" Hindi muna kita pipiliting maging tayo, kahit gustong gustong gustong gusto ko na talaga."
Paulit-ulit sa utak ko eh. I snapped back at reality nang nagsalita si Jap.
" Lindsay," Tinawag nya si Lindsay, pero nakita kong may bakas ng lungkot sa mukha nya. " Pwedi ko
muna bang mahiram si Kath?" Tanong nya.
Pero bakit kay Lindsay lang sya nagpaalam? Bakit hindi kay Yna? At bakit pa sya nagpapaalam? Ang dami kong
tanong, pero alam kong oras at panahon lang ang makakasagot nito.
" Why don' t we ask her, shall we?" Medyo cold na pag-sagot ni Lindsay kay Jap.
" Anong ibig mong sabihin?" Tanong naman ni Yna.
Oo nga, ano kayang ibig sabihin nya dun? Kinabahan yata ako ah.
" You choose Kath. Friends, or dork guys?!" Tanong ni Lindsay. At HUH?! Bakit sya nagkakaganito? May
problema ba kay Jap?
" Of course," Bago pa man ako sumagot eh tiningnan ko muna sila Lindsay at Yna, at si Jap. Bakit
naman nya ako pinapa-pili? Pero syempre ang pipiliin ko ay ang mga kaibigan ko. Kaso baka naman magalit sa
akin si Jap. Siguro naman hindi. Kaya eto na, isasagot ko na. " Syempre kayo Lindsay."
Natahimik kaming apat. And it was Jap who broke the silence.
37
" WHAT' S WRONG WITH YOU LINDSAY?!" Pasigaw na tanong ni Jap.
I almost jumped. I was startled. Ngayon ko lang narinig na sumigaw iyan sa tagal ko ng pinagmamasdan at
sinundan sya. Oo, parang ngang stalker na ang ganap ko eh.
Lindsay smirked. " Oh, it' s nothing."
At mukhang naiinis na itong si Jap. May issue ba between them? Ayaw ba nila sa isa' t isa?
" TEKA! Ano ba kasing meron Lindsay? Bakit kapag parang may connection kay Jap ang nangyayari eh
parang nag-iiba ka?" Tanong ko. Ayoko na! Ayoko na kasing mabaon pa sa pagtataka.
" Gusto mo talagang malaman?" Sinabi ni Lindsay ng kalma pero may pagsusungit sa boses nya.
Tumango lang ako at inihanda ang sarili sa kung ano mang pweding sabihin ni Lindsay, at maririnig ko.
" Alam ko nandoon ka sa third floor last week. At alam ko ding narinig mo ang pag-iyak at pag-confess
ko kay Jap. Pero bakit parang tino-tolerate mo pa rin sya, HA?!" Pag-amin ni Lindsay.
HALA! Si Lindsay nga yung babae? Like I knew.
" Hindi ko alam na ikaw pala iyung—"
" HINDI MO TALAGA ALAM?! GOSH KATH!" Exclaimed Lindsay.
" Tama na, Lindsay!" Pag-awat naman ni Yna.
Ayoko nang magaway-away pa ulit kami. Hindi ko kaya.
" TAMA NA NGA TALAGA!" Sigaw ko. Nararamdaman ko ding namumula na ako sa galit. " KUNG GUSTO
MO SI JAP, LINDSAY, EDI SAYO NA. WALA NAMAN AKONG BALAK PA NA ITAAS PA ANG TINGIN KO SA KANYA
EH. CRUSH LANG NAMAN ANG TURING KO SA KANYA. PERO KUNG MAHAL MO NA TALAGA SI JAP. SIGE NA,
MALAYA KANG GAWIN ANG KUNG ANONG GUSTO MO."
Natahimik naman silang tatlo, habang humihinga ako ng malalim. Ngayon lang ako sumigaw ng ganito na hindi
ko naman akalaing magagawa ko.
" Pero sabi mo gusto mo din ako, Kath? Pero anong nangyari?" Usap ni Jap.
" Hanggang paghanga nalang siguro yun, Jap. At hindi ko magagawang sirain ang isang pagkakaibigan
nang dahil lang sa isang lalaking hindi ko naman alam kung sincere sya sa mga pinapakita nya sa akin." Kalma
kong sagot.
May tumulong luha mula sa mata ni Jap. This time, parang may parte sa akin na gustong maniwala kay Jap na
seryoso sya. Pero may isa ring parte sa akin na ang iniisip lamang ay ang kapakanan ng pagkakaibigan namin.
Umalis na si Jap. Eto na naman ang awkward silence. Hindi ko alam kung sino ba ang dapat unang magsalita.
Hindi ko rin naman alam ang sasabihin. Pero alam ko naman sa sarili ko na tama lang naman ang ginawa ko eh,
tama lang na mas pinili ko ang mga kaibigan ko. Ang crush, it won' t last long.
Nabibingi na ako sa katahimikan at nagpasyang ako na ang maunang umusap. " Lindsay,"
Tumingala naman sya at tumingin sa akin. " I' m sorry." Dagdag ko. Tama nang ako ang humingi ng tawad. Teka,
tama nga ba iyun? Eh hindi ko naman talaga kasi alam ang mga nangyayari. Kung sinabi lang ba nya ng maagap
edi sana naagapan na ang lahat.
38
" Hindi, dapat ako talaga ang magsorry." Sabi ni Lindsay at tumungo ulit sya. " Pasyensya na kung sinira
ko kung ano mang meron sa inyong dalawa. Pero masisisi mo ba ako kung desperado na ako sa pagmamahal
nya? Mahal na mahal ko na yata sya talaga eh. Pero sa totoo lang, naisip ko na rin dati na sirain na lang ang
friendship between us para lang makuha ko si Jap. Alam mo bang gusto ka nya eversince grade three palang
tayo?"
Umiling lang ako. Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi nya.
" Ang cute lang diba? Akala ko puppy love lang yun, pero nung nalaman kong hanggang ngayon gusto
ka pa din nya eh talagang nasaktan na ako. Ako lang ang nakakaalam noon dahil sa akin nagoOpen-up si Jap.
Pinapakinggan ko naman sya nun kahit ang sakit na. Alam ko ring bata pa lang ako noon para malamang mahal
ko na si Jap, pero this time alam kong sya na talaga. Sya na talaga itong nilalaman ng puso ko na kahit hindi nya
tanggapin ay pagmamayari na nya."
" Naiintindihan kita. Kaya nga ipinapaubaya ko na si Jap sayo kahit hindi ko naman sya pag-aari." Sabi
ko sabay ngiti ng konti.
" Salamat talaga Kath ha? Bilib na bilib ako sayo dahil pinili mo pa rin ang friendship natin over Jap.
Kaya simula ngayon, kahit masaktan pa ako kung may magaganap pa man, eh ako nalang din ang
magpapaubaya. Just promise me na akin nalang muna si Jap? Sounds desperate, right? I told you so."
Natawa naman ako dun. Iba palang mag-mahal itong si Lindsay. Iba pala talaga ang nagagawa ng pag-ibig, may
maganda at may masaklap din pala.
Magiisang buwan na rin nang naging si Jap at si Lindsay. Hindi ko alam kung papaano, pero ayoko ng tanungin.
Dahil may konting kirot din akong nararamdaman kapag magkasama sila. Normal ba ito sa crush? Pero sa
ngayon eh, alam kong konti konti ng nawawala ang paghanga ko kay Jap, at mabuting bagay ito.
Lumipas na rin ulit ang tatlong buwan, at sigurado na akong wala na akong nararamdamang paghanga kay Jap.
Pumasok ng pintuan si Lindsay ng namumula ang mata nya, nanaman? Er, Lindsay and Jap? They' ve been
fighting a lot. Hindi ko lang mawari kung ano ba ang dahilan.
" Ano na namang nangyari Lindsay?" Tanong ni Yna.
" We...
Broke up."
ANO?! They broke up?! O.O Parang kapag magkasama lang sila eh lagi silang sweet ah? L*ntek! talaga iyung
Jap na yun. Katulad din pala sya ng iba. Edi siguro kung pinili ko man si Jap edi wala na akong mga kaibigan at
ako umiiyak ngayon.
" Guys, pwedi bang iyakan ko muna kayo? Kahit ngayon lang." Sabi ni Lindsay habang pinipigilan ang
paglakas ng kanyang iyak.
" Iiyak mo lang yan. Masama ang pinipigilan ang sarili sa pagiyak. Nandito lang kami." Sabi ko.
Hinahaplos ni Yna ang likod ni Lindsay, habang hawak ko naman ang kamay nya.
" Bakit ganun?! Binigay ko naman lahat sa kanya ah?! Ginawa ko naman ang best ko para lang maging
mabuti at maging almost perfect girlfriend sa kanya. Hindi pa ba sapat yun? KAYA KONG IBIGAY LAHAT SA
KANYA. Kaya ko. Kaya ko. Kaya ko." Lalong lumakas ang pagiyak nya at lalong dumami ang luhang pumapatak
mula sa mata nya.
39
Pwedi ko na sigurong suntukin yung Jap na yun eh! Leche lang naman oh?! Kaya kong magpakalalaki para lang
maiganti ang mga kaibigan ko! At dapat nilang TANDAAN yan.
" Ang sakit sakit! ARAY!
ARAY talaga.
Wala nang mas sasakit pa dito, wala na.
ARAY!"
Yan ang dahilan kung bakit ayaw na ayaw kong sinasabi ang salitang iyan. Dahil iyan din ang huling salitang
narinig ko nung araw na iyun mula kay Lindsay. HULI talaga.
Kinabukasan...
Nakasalubong ko si Jap. Iniwasan nya lang ako nung sinubukan kong tawagin sya.
" HOY! JAP! TUMIGIL KA DYAN! KAUSAPIN MO AKO." Sigaw ko, pero hindi pa din sya nakikinig at tuloy pa rin
sya sa paglakad. Bingi na ba tong taong to? Ganun na ba ang nagagawa ng heart break? NO! Hindi naman sya
yung nasasaktan at nasaktan eh, kaya siguro ganyan nalang sya makaasta. Nakakainis!
Sinundan ko pa din sya kung saan man sya papunta. Wala na akong pakielam sa first subject namin, basta ba
maiganti ko lang si Lindsay eh okay na kahit bumagsak pa ako sa Honors List.
Patakbo na ang ginawa kong paghabol sa kanya dahil ang bilis na nya talagang maglakad. Papunta yata ito sa
third floor? Juice ko, wag naman. Ayoko!
At tama nga ako. Nandito na kami sa third floor, kung saan narinig ko ang pagamin ni Lindsay sa kanya.
" HOY, JAP! HINDI MO PA RIN BA AKO PAKIKINGGAN?"
May tinanggal sya sa tenga nya at mukhang napasin na ako. " Ano ulit yun?"
Leshe naman oh, may earphones palang nakasuot sa tenga nito. Eh papaano nga ba talaga ako maririnig nito.
Kainis! Tinanggal ko ang sapatos ko at binato sa may dibdib nya. Wala din akong pakielam kung masaktan man
sya, at least hindi puso yung sasakit sa kanya. Kung tutuusin, kulang pa nga iyun eh. Dapat babatuhin ko pa
sana sya gamit ang isa ko pang sapatos kaso,
Niyakap nya ako. OH NO! Wag, ayoko! Bitawan mo ako. Nanghihina ako. At ayoko nitong nararamdaman ko.
Hindi pweding bumalik ang pagka-crush ko sa kanya, dahil mas magiging magulo lang ang lahat. MAS!
" Please, Kath? Ten seconds lang."
Pinipilit ko syang itulak, kaso hindi ko magawa dahil ang higpit ng pagkakayakap nya at nakakulong ang dalawa
kong kamay sa kanyang yakap. " No, Jap. Tigilan mo na to! Pwede ba?"
Yumuko sya sa balikat ko at naramdaman ko ang luha nya. " Please lang, five seconds nalang. Four seconds...
three... two...
Ayoko, Kath. Akin ka nalang, akin ka nalang kasi. Pwedi naman yun diba?" Lalong nabasa ang balikat ko sa mga
luha nya.
40
Naiiyak na rin ako. Hindi ko alam kung bakit, pero siguro masyado lang akong nadadala sa emosyon nya. Pero
bakit ganito nararamdaman ko? NO! I have got to fight this. I have a soft heart, but this is definitely the right time
for it to become hard as a rock.
Binitawan na nya ako, pero nakayuko pa rin sya sa harapan ko. " I' m sorry Kath. SORRY! Hindi ko sinadyang
saktan ang kaibigan mo. Sadyang hindi ko lang talaga kayang magpanggap pa."
" Anong ibig mong sabihin?"
" Ang totoo nyan kasi eh," Tumingin na sya sakin. " Nagpanggap lang ako na gusto ko si Lindsay para
matigil na ang gulo. Pero it turned out na mas napalala ko pa. Will you give me another chance?"
" Of course not!" Nagulat ako sa tanong nya. " Dahil kung bibigyan kita eh mas lalong gugulo ang lahat,
naiintindihan mo ba?" Patuloy pa rin ang pagiyak ko. Nasasaktan na rin ako. Siguro nasa stage na ako ng
pagiging truly in love kay Jap noong pumagitna si Lindsay sa lahat. Haay, ewan. Ang gulo na!
" Lubayan mo muna ako, at kung maaari pati na rin si Lindsay. And don' t you even think about getting
close to Yna as well! GOOD BYE!" Tumalikod na ako at naglakad, pero may nakalimutan akong sabihin sa kanya.
" And oh, please treat me as if we never met each other. Treat me as if we' re strangers. Understand?" At tuluyan
na akong nag-walk out.
THIS IS THE FIRST TIME THAT I CRIED IN FRONT OF SOMEONE, AND WORST OF ALL? HE' S A BOY! I will be in
love, NO MORE. I promise that to myself. NEVER.
Natapos ang elementary year namin ng masaya. Pilit na kinakalimutan ni Lindsay si Jap, pero nahihirapan daw
sya. Kaya naman sabi ni Yna na lumipat nalang kaya kami ng school para makapagsimula ulit.
At eto na nga kami ngayon, nasa Sermounth University. Masayang namumuhay. Pero... masaya nga ba talaga?
*END OF FLASHBACK*
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 11: The Transition of knowing the truth and lies...
***
" Eh basta, ayokong sabihin ang salitang iyan. Paki nyo ba?"
" Sungit naman neto!" Sabi ni Yna.
" Joke lang. Oh sige na, gutom na ako oh. Hindi nyo pa ba ako pakakainin?" tanong ko. Gutom na ako
sobra. And news flash, ayoko ng mga pagkain na binibigay nila sa hospital. Ang gusto ko lang kainin nung time
na naka-confine ako eh yung mga dinadala ni Kenneth. Don' t get me wrong, pero masasarap kasi talaga.
" Oo na po, prinsesa." Sabi naman ni Lindsay.
" Prinsesa? Ano ako, si ate Charlotte ni Kuya Ervin?"
" Sino naman yun?" Tanong ni Lindsay.
" Edi yung characters sa isa sa favorite TV Series ko, yung Forever I' ll be your Prince, and Forever You' ll
be my Princess. Naman! Kaibigan nyo ba talaga ako at hindi nyo alam iyan? Psh. Nasira tuloy yung poise ng
sinabi ko." Then poker face.
41
" Nako naman. Kumain ka na nga lang, baka mamaya kung saan pa magtransform ang pagkatao mo."
Lindsay
Ngumiti lang ako at pupunta na dapat sa kitchen. Pero pinigilan muna ako ni Yna.
" Teka, Kath. "
" Bakit?" Gutom na nga ako sabi diba?
" Hindi mo manlang ba yayayaing magstay dito si Kenneth?" tanong nya.
" Bakit pa? Kasalanan naman nya lahat ng mg—"
" Yan ka nanaman eh, lagi mo nalang syang sinisisi."
" Oo nga naman Kath." Pag-agree ni Lindsay kay Yna.
" Eh bakit? Totoo naman ah?"
" Naman, Kath! Sayang naman yung mga efforts na ginawa nya para sayo. Hindi mo ba alam—?"
" Teka, anong efforts naman yan?"
" Alam mo bang nagpaturo sya sa amin mag-luto ng mga pagkain?" Sabi ni Lindsay.
Okay, I was stunned! Di kaya sya yung nagprepare lahat ng pinakain nya sakin?
" Totoo yun, effort na effort nyang gawin yun ha? At ang bilis nyang matuto. So mukhang pursigido
talaga syang ipagprepare ka." Dagdag naman ni Yna.
Hindi ako makausap. Totoo kaya yun? Kung totoo nga, edi parang ang inconsiderate ko naman ng lagay na ' to.
" Huy! Magsalita ka naman oh." Pang-gulat sakin ni Lindsay, pero hindi pa rin ako natinag.
Sobrang na-appreciate ko naman yung ginawa nya. Swerte sya at nagawa ko pang ma-appreciate yun. At sa
tingin ko naman swerte din ako, dahil alam kong bihira lang ang lalaking nage-effort magluto para sa babae.
" Nako. If I know, hindi lang yan makapaniwalang ginawa yun ni Kenneth sa kanya." Sabi ni Yna, at dahil
dun natinag na ako.
" Huy, hindi noh." OO, HINDI TALAGA AKO MAKAPANIWALA. " Teka lang ha? Sige mauna na kayo sa
kitchen, lalabas lang ako."
" Sa wakas!" Sabi nilang dalawa. At siguro na-gets na nila kung anong gagawin ko.
Lumabas na ako ng bahay, at thankfully, or more like unfortunately eh nandun pa din si Kenneth. Nai-start na
nya yung kotse nya.
" KENNETH! WAIT!" sigaw ko, pero umandar na yung kotse nya. Hala! Hahabulin ko pa ba? Sakit pa din
kaya ng katawan ko.
42
Hinabol ko pa din sya. Ngayon, ako naman ang mage-effort, kahit ayaw ko. Hinabol ko nang hinabol yung kotse
nya hanggang sa makarating na kami sa may intersection sa may kanto ng street namin. Ang layo din ng tinakbo
ko ha? Yun ang tinatawag nating effort. Diba? :DD
At sa wakas, tumigil na rin yung kotse nya.
" What the hell, Kathy?!" Sabi nya agad agad nung bumababa sya ng kotse nya.
Naku po, eto na naman tayo sa Kathy-name.
" KATH!" Syempre nai-correct ko ulit.
" No, Kathy!" Ngiti ngiti ka pa dyan eh. " So, what are you up to?" Tanong nya sakin habang tinitingnan
ako na parang concerned.
" I, uh..." Imbitahan ko pa ba sya? Parang naman napahiya ako sa paghabol sa kanya. Tch. Pero sige,
itutuloy ko na. " Could you stay in our house for a while?" Hindi muna sya nakasagot, parang lang hindi sya
makapaniwalang inalok ko sya. Pero tama lang, hindi ako nagiimbita ng kung sino lang sa bahay namin. " Well, if
you don' t want to th—"
" I thought you' d never ask." Then he hugged me softly. Grabe! I felt my face heated up.
So, pinasakay nya ako sa kotse nya. And this time, SA UNAHAN NA. Yay! Syempre joke lang, as if namang big
deal sa akin ang pag sakay sa unahan ng isang sasakyan.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 12: Kenneth's Main Perspective
***
Hi, I' m Kenneth Verge. I haven' t fully introduced myself. But you' ll get to know me better sooner or later.
Anyway, you all know that I' m from L.A and that my appearance was like Jake Flynn' s, the young hot singer.
We' re both from LA, of course. We have the same hazel brown eyes, same skin tone, same birthday, same
voice, same parents, same everything. Because in my other world...
I'M JAKE FLYNN.
I moved here in the Philippines because of some stupid thing I have agreed on. That' s the most ridiculous thing I
have ever done in my entire life. I used to stay here in the Philippines when I was little. My mom is a Filipina and
a gorgeous, loving one. We moved in LA when I was six because I got discovered. And now I' m back here to
hide from something I do not want to put a sight on, my so-called girl friend.
43
I don' t even like her. The reason why I' m steady with her is because of some showbiz businesses. They said I
have to maintain my good impression to raise my popularity, and that dating a co-celebrity will put much more
fame into my name. Yes, I love music and sharing mine to people, but the attention they' re giving me was epic.
The first time I entered this crazy world was wild, but then I got tired of it, so I did the stupid thing that a
celebrity can do.
That is to run off from my career to start a normal life that every teenager has. I flew back here in Phil without
letting anyone know about it, even my parents. I knew they will notice me gone, so I am not astounded about
their frantic scolds. My parents knew that I got bored about the fans thing. It' s because that I do not want people
obsessing over me, I' m not worth it. I' m just a simple guy with a cool voice. I don' t want to sound cocky, but I
myself agreed that I have an awesome voice. So my parents let me stay here in Philippines until I compose
myself to be ready to get back in business.
So yeah, I enrolled here in Sermounth University. And as expected, people were wild! Gee! I' m starting to think
that maybe, just maybe, that even if I didn' t get discovered, I will still be popular. Hahaha! :P
At first day, I was lost in the school. The university was great. It really met my standard. It' s not like the ordinary
university where I went back then. This definitely outnumbered other university' s qualities. My interest about the
school grew bigger as my, so-called tour guide showed me around the campus and said a lot of awesome facts
about the university. She' s cool, even though she' s a snob. Her friends are cool, too.
I gave Kathy a ride home after school because her friends left her. And I think that' s pretty cool. Cool because
we might have some time for a bonding. I' m not into Kath. She' s just unique. She doesn' t like Jake Flynn, and
that' s luck! And unfortunately, my cousin, Max called me while I' m driving. My blissful mood shifted into a
gloomy one. Max said that my manager wants me back badly. But I declined the call immediately as soon as I
realized that I' m still with Kath. I apologized for my rudeness that time. I suck! REALLY. She went out of my car
and walked home instead. Ouch!
So the day went on and on. Month passed, I challenged her on school academics. And just so you know, this is
my first time that I went into a REAL SCHOOL. I was home-schooled eversince. And I' m really glad that my
parents agreed with me on this one. Katherine studies really hard. She doesn' t even go to the High School
Library. So, I followed her in the College Library. I want to annoy her. Hahaha!
The time I got in front of the Library' s entrance, girls already surrounded me. Gee! Talk about handsome man
right in front of them. Kidding!
I saw she came near the girls around me, but then walked away quickly.
" KATH!" I yelled, calling her. But still, she ignored me.
I ran fast towards her and grabbed her shoulder. She still ignored me and sat down, burying her head in books. I
can see that she can' t focus on what she' s reading because of the girls shrieking in front of us. And I was right!
Kath stood up and stomped out. I was about to follow her but the girls surrounded me again, taking pictures of
me. Oh, gad!
Luckily, I tricked the girls. I ran fast towards nowhere. I reached the back of the school, which I think is the
garden. So peaceful here.
My phone vibrated.
Max
Calling...
Decline | Accept
My cousin is calling again. Ugh! I have no choice but to answer his call. This may be urgent or something.
" Hey! Jake! You have got to get back here in LA! Manager' s getting wild now and--"
I felt my face redden in anger. " I will never get back to LA! NEVER!"
44
" You have no choice, cousin! QUIT BEING SO STUBBORN! FLY BACK HERE--"
" If you could just give me a break!"
" Hey! Look, listen to me! If you won' t be back here in just a couple of months, your manager will be
announcing to the press that you went missing. Now, do you want that?! Well whatever! Presenting that to the
press will give less effort to us. People will be looking for you, investigating about you, or whatever! They' ll surely
find you when the press knew about that. Now tell me, huh? Do you want that?!"
" Why is everyone being so annoying?!” I yelled. “I think I want to quit the—"
I stopped when somebody behind me asked, " Is there something wrong?"
My eyes widened in shock as I glanced back and saw Kath. Did she hear everything? Oh, God. No! Here comes
my mood swing again.
" It' s none of your business." I said while I hung up the phone, not caring if Max is still on the line. I
snapped back in reality, and soon realized that I' m again rude to her. Therefore I apologized, " Look! I' m sorry,
Katherine."
I followed her as she sat on the grass. We talked little. Then I asked why she did never like boys, and that' s
where Jake Flynn entered. I felt myself smiled wide. Then that' s it.
I won' t continue anymore about what happened. But this accident made me thought again for a second. We
were in ITC at late hours when my manager texted me.
Manager
I' m here in your condo unit. You should be here after your classes! UNDERSTAND? NO CLUBBING, NO
GIRLS HUNTING, NO PARTY! Go straight here. I repeat, UNDERSTAND?"
Geez! But I can' t, Kath and I still has to say because of our punishment. I can' t also say no to my manager, He' s
going to kill me if I do. So I begged my professor, and luckily Kathy helped me. She' s such an angel, and that
made me accidentally hugged her.
Then I drove straight home.
" Kenneth!" My manager hugged me.
" Dude! Don' t hug me, it looks so gay." I still managed to throw a joke at this state. Well my manager,
Louie, is also like a brother to me.
" What have you done?!" Now he' s yelling. Talk about bi-polar MAN. And now, here we go...
" I just want to have some fun okay?" I said while I jumped at the couch, opening the TV.
" What do you mean fun? Aren' t you having fun with your career? Of course you are. So you need to get
back in L.A, PRONTO!"
" No, I won' t." I said with my expressionless voice, and completely ignoring his frantic tone. " And by fun, I
mean... I want to have fun like other teenagers. I want to go outside the town without fans following me. And
obviously, I don' t want people being so obsessed over me. That I don' t want."
" That' s it?"
I looked at Louie, completely bewildered by his question. What does he mean? It sounded like it' s not a problem.
" Yep." I said, popping the ' P'
45
" We can always hire body guards, and we can ALWAYS request your privacy." He said while tapping my
back. Clearly, he didn' t understand what I meant.
" NO! It' s not that. And there' s this one thing that I' m dying to do for the rest of my life." I looked down.
Louie went silent.
" I want to...
Fall in love."
I looked up once again, and saw Louie forcing himself not to let out a chuckle. This man is really weird.
" But you' ve got Tricia, your girl friend."
" The reason I' m only going out with her is because you all want me to. I don' t even care about her, you
see! I NEVER DID. I never liked her, neither does love. Loving someone does not include force, for love shoots
two people to get attach with their hearts open. Love will come unexpectedly, so don' t even dare say that she' s
my girl friend."
Louie looked down. " Oh, alright! But hey! Just come back in L.A and then we can get rid of her."
That' s it, I can' t help it. I laughed. " But no, I think I found the one."
" Oh it' s nothing. I found the one... The channel. ' The ONE' channel." Then I stuck my tongue out.
" I' ll give you twelve months to decide. And I' m sure we can do something about your career and fans."
" Ugh! Could you just please let that showbiz business out of your mind for a day or two? It' s really getting
into my nerves." I spat sarcastically.
" It' s really in your nerves you know." He laughed. Ugh! " Okay, let’s go clubbing?"
" No." I refused.
" Why? Come on let' s go." Louie put on his jacket.
" Because I shouldn' t be enjoying while I left someone in misery."
" Whoever that is, he or she will be okay. So let' s go." I had no choice but to go. Louie already pulled me
outside.
As we entered the bar, loud music surprised me. I blinked three times, and I' m not wrong... I saw Yna and
Lindsay, Kath' s friend. What do I do?
46
They approached me and we talked for a while and then left. Hours passed and I can' t seem to make up my
mind if I' m going to have fun or not. But it' s settled, I' m not going to. Maybe I should go back to school for
Kath?
Hey! Is that Kath? I narrowed my eyebrows to get a clearer sight. And yes, it' s her.
" Kathy! Kathy!"
I followed her.
" Didn' t I told you that—MY. NAME. IS. KATH! Why the hell can' t you understand a simple thing?!"
She' s mad. But a cute mad. Haha! She can' t take my crazy antics anymore that she walked out of the bar. And
she got bumped by the car, I cussed, I met a mysterious and odd-looking boy, and the rest was history.
I asked Yna and Lindsay to teach me how to cook foods for patients. And luckily they agreed. I did everything as
I' m told. And yes, I managed to cook without flaws. And after that I always cook for Kath. That' s the least I can
do.
And now we' re on our way to their house. It did flatter me that she followed me while she' s in the state of
recovery, just to invite me to stay for a while in their house. Really, my face lightened up after hearing her
invitation.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 13: Aminan Part II
***
Nakakainis! Bakit ko pa kasi siya niyaya dito? Tch!
Kumain na ako. Tutal gutom na rin naman ako. Nung nabusog ako, medyo nawala na yung inis ko. Nandito kami
sa garden. Nilipat nila Kuya Kevin yung mga pagkain dito nung nalaman nilang dito kakain si Kenneth ng lunch.
So ganon, kung hindi sya kakain dito edi sa loob lang kami ng bahay at hindi lobster ang ulam namin ngayon?
Kainis ha!
" Do you want more?"
Nako Kenneth, parang ginagawa mo naman akong baby nito? Eh ayan din yung tanong mo sakin nung nasa
hospital eh. Parang naman hindi ko kayang kumain ng kusa. Iihhh!
" No. I' m full." This time, busog na talaga ako.
" Kath! Okay ka na ba talaga, papasok ka na ba bukas?" tanong sakin ni Kuya Kevin.
" Oo naman. Hindi ko na kayang magmukmuk dito ng walang ginagawa. And besides sobrang nagsawa na
ako sa katahimikan sa hospital. I need noise." pero joke lang yan. Gusto ko lang ng masayang ambiance.
" Edi good. Nandyan na si Kenneth oh."
" Tangerks Yna! Lagi naman nadyan sa tabi ni Kath si Kenneth eh. Kelan pa ba nawala?" tapus nag-wink sa
akin si Lindsay.
47
Eto talagang dalawang to. Kainis lang! Tumayo na ako, at pumunta muna sa may pool side. Inalis ko ang sandals
ko at nilublob yung paa ko sa tubig.
" Do you want to swim?"
HALA! Nagulat ako! Naman Kenneth! Wag kang ganyan, nasa may pool ako oh?! Paano nalang pag nahulog ako
dito? Sheet of papers!
" NO!" Tumayo na ako at kinuha ang sandals ko. Lumayo ako pero sinundan pa rin nya ako. Gosh, ang kulit
talaga nitong nilalang na ito. Naiinis na talaga ako kaya tumakbo ako kahit basa ang paa ko. At as expected,
nadulas ako. Masakit ha!
" Hahaha! That' s what you get."
Tinawanan mo pa ako ha? Sobra na. Tumayo ako pero parang na-sprain ulit yung ankle ko. Naman?! Dèja vu na
naman oh. Paulit-ulit! Hayyy! Tumayo ako magisa. Nakakainis lang kasi, kaylangan pa talaga nya akong tawanan
eh ako na nga itong nadulas. Hindi gentleman!
Papalayo na sana ulit ako nang hinawakan nya kamay ko. SO?
" Let' s stay here, please?" tinignan ko sya. " Just for a minute. Again, Pleaaaaseeeeeee?" para syang bata
eh, kung maka-please.
Osige na nga. " Oh, alright."
Bumalik ako sa dati kong pwesto kanina nung bago pa sya dumating. Umupo ulit ako sa gilid ng pool ang sinipasipa yung tubig.
" So..."
" Yeah?"
" Nothing."
Si Mr. Nothing. Ayyy! Puro nalang nothing itong lalaking ito. Nakakainis! Hindi manlang magopen ng topic na
pweding mapagusapan. Nakaka-bore na eh! Wala rin naman akong masabi. Hmmm. Think, think! Teka, bakit ba
ako ang nag-iisip, eh sya nga itong nangkumbinsi na dito muna kami. Ano kaya yunnnnn?
" What do you like about boys?"
Nagulat naman ako sa tanung nya, aanhin nya? Nako! Chismoso ito eh!
" Huh? Why?"
" I' m just cur—NO! Hehehe!" Napakamot sya sa ulo nya. " I mean, my friend... he likes you. So yeah, he
wants me to help him and you know, I want to... uh... just answer the question, please?"
Naman ha? Napakadefensive mo, Kenneth.
" I don' t want guys! So just tell your friend to back off."
" Oh, c' mmon. Okay, hear this. I won' t tell him or even give him a hint. Just tell me, you know. I' m your
friend now, right?"
Is he my friend already? Osige na nga. Telling him won' t even hurt right? So... here it goes.
48
" Okay I' ll tell. Wait, what was your question again?" Hah! Play dumb muna. Lol.
" You know..." Tinignan nya ako, no! More like a playful glare. Okay, sige na. Cute na nga sya!
" Hahaha! Okay fine." I took a heavy sigh first. " First, I want guys who' s... you know, loyal even though I
haven' t been involve in some kind of relationships, that' s important I guess. Second, I' m totally turned on with
sporty guys. Yeah, they rock! Specially those who are in basketball teams. But you know, it' s different. I' m only
in love with guys in movies."
" Is that all?"
" No."
" Then continue."
" Inquisitive much?" pang-asar ko. Natawa naman siya.
" You got me. Go on, continue already."
" Dying to know?" Galing kong mag-segue diba? Kasi naman eh. May interview portion pa.
" Psh!"
" Okay okay. Uhm, where was I... ah, yes! Third, I like guys who wear cologne of my type. Fourth, he shall not be
a braggart and of course not a jerk. Fifth, has a great voice. I love music, just so you know. Oh! And sixth, I' m
not going for a serious one, I like guys who make me smile and laugh. They' re a total turn on. And last...
Definitely fluent in filipino language."
Joke lang yung huli. Kasi syempre, para maasar sya. Teka, don' t get me wrong ulit ha, wala lang kasi. Wala lang
yung huli. Bigla nalang lumabas sa bibig ko eh, mababawi ko ba pa? =))
" Oh, have you found this guy already?"
Nahanap ko na nga ba? Hmm. Not really, siguro medyo ganyan si Jap. Pero sobrang NOT REALLY. Ang gulo
diba? Nako naman kasi. " I haven' t."
There was a long pause.
" AHHHHH!"
Bigla kong tiningnan ng masama ni Kenneth. " Bakit mo ako binasa?!"
" Kah-se gus-too koo?" At bigla syang tumawa.
HA?! NAGTAGALOG SYA? Cool ha? His voice in this accent is cute. Ang cute nyang magtagalog. OK?! PERO
BOSES LANG NAMAN YAN. Pero hindi ko na rin napigilan tumawa. Pero syempre ginantihan ko sya. :)) I' M EVIL!
" Uyyyy! Anong meron dito, Yna? Mukhang ang daming langgam ah?"
" Oo nga, Lindsay. Take note ha, hindi lang langgam kundi antik pa ha? Ang taray!"
49
" Tama! Apir!"
Sila Lindsay at Yna nga. Gosh! Nage-eavesdrop ba sila? Nako naman!
" Shut up guys! Naguusap lang naman kami."
" Oo nga naman, naguusap lang DAW sila, Lindsay. Pero with matching lambingan pa ha?"
" I know right!" Nag-apir ulit silang dalawa. " Tara na nga Yna baka masira pa natin ang kanilang ROMANTIC
MOMENTS."
" Whatever guys! Shoo-shoo!"
They left giggling. Psh! Parang nagbabasaan lang eh. So eto na naman ang awkward silence. Ano kayang
pweding ma-- AHA! HAHAHAHA! I' m evil nga diba, so eto na...
Gagawin ko na. Humanda ka Kenneth!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 14: Did I just say that?
***
Pero teka, di ko pa din magawa. Alam kong alam nyo na ang balak kong gawin. Hahaha! Teka, pinipigilan ko pa
kasi ang tawa ko. Hahahaha! Ewan ko ba, sa tagal tagal kong naging seryoso eh ngayon nalang yata ulit ako
naging bungisngis. Natutuwa na ako.
" Why are you holding your laugh?" Ha? Nahalata nya? Grabe naman oh. Tiningnan ko sya ng pinipigilan pa
din ang tawa ko. Pinipilit kong maging seryoso. Kaso wala eh. Hahaha! " Heyy! It' s pretty obvious that you want
to laugh. You can burst it out." Sabi nya, pero nakangiti.
' Kay? Ano bang meron sa akin at ganito nararamdaman ko? Hmmm? Think, think! Ah siguro dahil lang sa kinain
ko kanina. Pero imbis na ituloy ko ang balak na pagtulak sa kanya sa pool eh tumayo na lang ako. Wala naman
akong mapapala kundi magkaroon lang ng basang Kenneth, diba? Mamaya pagbayarin pa nya ako sa ginawa ko
eh.
Hinawakan ako ni Kenneth sa kamay. " Where do you think you' re going, Miss?"
Balik na naman tayo sa Miss-miss na ito. Nakakainis lang eh! " Let go! I' m going inside."
Tumayo na rin sya sa kinatatayuan nya habang hawak pa din ang kamay ko.
Niyakap nya ako at sabay kaming nahulog sa pool. Bakit nya ginawa yun? Kainis! Lumubog kami parehas at
sabay din naman kaming nakaahon mula sa ilalim.
" What the hell were you thinking?!" I exclaimed while panting.
Tumawa sya nang malakas, as in. " Nothing."
KAINIS! Talagang isa pang sabi ng nothing nitong si Kenneth ay talagang iiwanan ko na to dito eh! Tch. Tumagal
kami sa pool ng magkadikit ang katawan namin, pero wala kaming malay. Nalaman nalang namin nang
magkatitigan kami.
50
Hindi ko mapigilan. Hindi ko agad maialis ang mata ko sa muka nya. Brown eyes pala sya? That' s a total turn on!
Ang tangos ng ilong, tapus ang kinis kinis ng muka. Talo pa yata ako eh noh? Kahit kelan talaga panira ng
moment itong si brain. TEKA! ANONG MOMENT ANG PINAGSASASABI KO? Nooooo!
I looked away and maintaned a distance from him. Pero ramdam kong nakatitig pa din sya sa akin. Ano ba
kasing meron? Ayoko sa lahat kasi ay yung tinititigan ako... Lalong lalo na kapag KUMAKAIN ako. I know na hindi
ako kumakain ngayon, pero syempre naiilang lang talaga ako kapag may nakatitig sa akin.
" Bakit ka ba kasi nakatitig? Nakakainis lang. Titigan din kita dyan ng matunaw ka eh." Sabi ko ng mahina.
Eh, okay lang din naman ilakas kasi alam kong hindi nya maiintindihan kahit anong gawin nya.
" Go on. Stare."
Ayoko naaaaa! Bakit nya alam yun? WAAH! Tatanong ko na. " Huh? How did you—"
" Of course I know. Didn' t I say that I already knew some basics?"
" Yeah you said it alright. But when we' re at the garden last time... uhhh, you know."
" Ohhh! That! The time you called me a mow-khong or something? Yeah, I didn' t know that."
Mow-khong? Teka, processing... Processing... Loading...
One hundred percent complete. Ohhh. Mokong pala. Naman kasi, napaka-slang ng boses. So hindi pala nya
alam yun. Malamang, Kath, malamang.
" Ohh. Sorry."
Ayan! Pwedi na akong magtagalog kapag kasama or kausap ko sya. Buti naman. I want to speak my native
language. Okay, that is so ironic.
" You' re kind of goofy today." He said, smiling as usual.
" Huh? What do you mean?" I raised an eyebrow.
" You mostly snob me, even ignored my hilarious jokes. But now, look at you, smiling... or more like
laughing in front of me." Then he wiggled his eyebrows. " Tell me, am I doing a pretty good job?"
" Pretty good job ka dyan?! CHE!" Anong ibig sabihin nya? Joker ba sya? Pero kung oo, siguro tama nga
sya. He' s doing an awesome effect on me. " Wag mong sabihin hindi mo na ulit naiintindihan ang sinasabi ko?
Good luck nalang." Tapus binelatan ko sya
.
" No, I can. Actually." he stuck his tongue out, too. Gaya gaya. Psh!
Nagbasaan at nagtampisaw lang kami sa pool hanggang sa napansin naming dumidilim ang sky. Pero kahit na
umulan pa okay lang, kasi basa na naman kami eh.
So there, the next thing we knew is that rain is pouring heavily on us.
" Let' s go na Kenneth. We' ll be soaked." I joked.
" Let' s stay. Please?"
" Ano ka ba, ang lamig kaya ng rain water."
" Then I' ll hug you."
" Baliw ka na b—"
51
Hinug na nya ako. I felt my cheeks burn. Ayoko na kasi Kenneth. You' re always catching me off guard. Lagi na
lang kasi! At unti unti... nararamdaman ko na mas lumalamig na yung tubig sa pool. Feeling ko in any second ay
manginginig na ako sa lamig.
" Can I hug you back?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 15: Boys' Bonding
***
DID I JUST SAY THAT? Or more like asked? Yeah whatever. Pero bakit ko tinanong? Spell nakakahiya?
" Kidding! Hehehe." sabi ko nung umalis sya sa pagkakahug sa akin at nung nakatingin na sya sa akin. If I
were an ice, I already melted.
" You can." then he hugged me again.
Ang init ng katawan nya. Warm enough to keep me comfortable in this heavy cold rain. But hey, kagagaling ko
lang kaya sa sakit and I' m still in the state of recovery, you know? So I pulled away.
" Kenneth pasok na tayo sa loob."
So he pulled away. He grabbed my hands, and then we got out off the pool. The wind blew even colder winds,
making me shiver. Ang lamig na, sobra!
Nang makapasok na kami sa loob ng basa, pinagtinginan kaming dalawa.
" Sabi na eh! Nagmo-moment yung dalawa kanina eh."
" Oo nga. Iniwan pa kasi naten eh! Sabi ko mag-eavesdrop nalang tayo, para kuha natin lahat ng details."
" Sorry naman, Lindsay ha? Sorry! Ugh."
Okay! So tama nga ako na nakikinig yung dalawa kong echoserang kaibigan. Psh! Malaking OK. Wala namang
moment na naganap diba? Diba, wala? Siguro nga meron. Pero sandali lang naman, and I didn' t feel anything.
Or, did I?
NO!
" Pero guys, wala talaga." sabi ko ng mahinahon. What' s the point of being exaggerated? Edi lalo lang
napaghalataang defensive, diba?
52
" It' s true guys. Wah-luh tah-la-gah." said Kenneth. Bakit naman biglang napa-Tagalog sya? Naks! Mukhang
nahahawa na agad sa pagtatagalog ko ah? Oh yes! I' m a good teacher. Joke lang.
" OK, Kenneth and Kath." sabi ni Yna, then she smirked and winked at Lindsay.
Whatever! I won' t mind them na. Think all they want, pero basta walang nangyari. Nothing, wala, rien,
amugeosdo. Basta, wala!
Niyaya ni kuya Kevin sa kwarto nya si Kenneth para bigyan ng damit at para makapag-palit na rin. Ako naman,
pumunta sa kwarto ko to do the same thing. Di kaya mapano ulit ako? Kagagaling ko lang sa sakit ah, tapus
mababasa ng ganun? Hayaan na nga, wala na namang magagawa eh nangyari na.
Pumasok ako sa loob ng CR para magpalit, dala-dala ko na rin yung damit ko. Naligo muna ako. I turned the
heater on and undress myself. The heat of the warm water traced my body, making me feel relieved from the
cold rain water. I rubbed soap all over my body, and then applied shampoo afterwards. Ang sarap sa feeling.
Usually kasi, sponge bath lang yung nagagawa ko sa hospital. Okay lang naman din, kasi hindi naman ako
pinagpapawisan dahil centralized ang hospital kung saan ako na-confine.
Nang matapos na akong magshower. Narealize ko na nasa labas pala ng kwarto ko yung bath towel ko. Bath
robe lang yung nadito sa loob ng CR. And ayokong lumabas, dahil naiwan kong bukas ang aircon sa kwarto ko. I
never turn it off since sobrang init na nga ng panahon. So kung lalabas ako, lalamigin ako ng sobra. Hmmm.
What to do? Stay na lang muna ako dito sa loob hanggang sa matuyo ako. Tama! Ganito na nga lang.
...Definitely fluent in Filipino language.
Is Kath serious about that? How can I learn to speak Filipino language in just a snap? Err, but of course I' ll try. I
myself am confused about how I' m that inquisitive about Kath' s turn ons. Well, whatever. She' s just a friend. I
guess, I just want to please her, that' s all.
I never talked Filipino in years, but I can understand few. But as far as I can remember, I seriously CAN talk
fluent Tagalog way back when I was six years young. My parents usually converse with me in Filipino language
even if we' re in L.A, but since I' m this stubborn kid, I always answer them in English.
But now, it' s decided. Magta-tuh-talowg na akoh. That' s a pretty nice start, isn' t it?
" So, Kenneth." said Kevin, starting a conversation. " Gah! How could I start this. Uhh..."
" S' okay. You can speak Tagalog if you want to, bro. I can understand." I said assuringly, and then flashed
him a smile.
" No, it' s not that. It' s just..." He eyed me suspiciously. And I think I know where this chat is heading to.
" May something ba sa inyo ng kapatid ko?"
53
" What?!" I blurted out. I composed myself before answering, " There' s nothing. Uhh, you know. We' re just
friends." I gave him a smile, again. I want to make a good impression—Wait?! What am I thinking?
" If you say so." Then Kevin continued to find clothes for me. " Here." He threw me a Lacoste blue t-shirt
and a cargo pants. Woah, this guy has some awesome male fashion sense, too.
" These are neat. Did you choose these yourself?" I asked while slipping the clothes on.
" Nah. Sinasama ko lagi si Kath pag bumibili ako ng damit. I like her style."
" Style?" I muttered to myself. Is he...
" Don' t you even think I' m what you' re thinking, okay?" Then he chuckled. " What I mean is, medyo
maganda rin syang pumili ng mga damit kahit mapa-panglalaki man. See? She' s very versatile." He said while he
laid himself down his bed.
Kath really amused me. Is there anything she CAN' T do? She' s a complete package, isn' t she?
I wander around Kevin' s room. He' s a gadget-collector, I can tell. " Are you collecting gadgets, dude?" I still
asked.
" Not really. I just buy stuff, you know, pag boring o kaya pag walang magawa."
" Cool, you have x-box 360!" I said excitedly. I haven' t laid my hands on one for two years.
" You want a game?" I nodded. " Then bring it on!"
We played Call of Duty: World at War via split screen for at least an hour. The winnings of the game are pretty
tight. This dude really rocks. I like Kevin. Don' t get me wrong but I want a brother like him. Kath must be so
lucky.
" Awesome game, dude. Lagi mo ' tong nilalaro?"
" Nope." I said popping the ' p' . " I haven' t touched my x-box for what seemed like a million of years ago."
" So, yan pala yung matagal ng hindi nakakagamit ha? Haha. Ikaw na expert." He teased while poking me
lightly on my chest.
I laughed instead, shrugging it off. We talked some more before heading out of Kevin' s room. Lindsay and Yna
are in the living room. I noticed that SHE is not around. Where could she be?
" Where' s Kathy?" I immediately asked.
" Eto naman oh, parang nawala lang sandali namimiss agad." Teased Yna.
" No, Yna. It' s been one and a half hour since pumasok ng kwarto si Kath ah?"
" Oo nga. Gah! Baka may nangyari kay Kath sa loob?" She guessed in anxiety.
" Wait here! I' ll check her out." I commanded in my serious voice. How could I not? She' s still weak, I think.
So there' s a possibility that she might get on to something troubling.
54
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 16: Another Moment
***
Nakalipas na ang one and a half hour, I think. At medyo tuyo na rin ako. Tss! This is definitely a bad idea. Mas
lalo lang akong nilamig eh, nanghina pa ako. Inalis ko na yung robe ko, basa na kasi. Tatakbuhin ko nalang sa
labas yung towel ko. Papalabas na ako ng banyo nang nadulas ako gawa ng sabon na nahulog pala.
" Aray ko!" TCH!
Sumakit yung likod ko nang sinubukan kong tumayo. Nake naman oh! Ba' t ngayon pa? Tss. Wala naman sa oras
at lugar ang pagiging clumsy ko. Err. Sinubukan ko ulit tumayo, pero ang sakit talaga ng likod ko. Napaka-swerte
ko nga naman pag dating sa mga aksidente, noh? Gusto mo share tayo? I' d be happy to spare you half of mine.
Tsk!
*Knock* *Knock*
" Paso—" Wait! Bakit ko papapasukin nang ganito ang itsura ko? Err, I flinched at the thought. Sinubukan ko ulit
tumayo. Nakakainis naman kasi yung soap na yan. I curse the day they made the thing slippery. Ugh!
" Kathy!"
Si Kenneth? Ano ba yan! Sa lahat ng pweding pumunta, ba' t siya pa? Gee. Umalis ka na, please?!
" Go away."
" No. Open the door. Are you okay in there?"
Nakita kong gumagalaw yung door knob. Siguro pinipilit mabuksan ni Kenneth from outside. Tch! Di ba nya alam
na bathroom to? Malamang pwedeng 'I'm naked' dito, tapus gusto nyang pumasok? Ugh. Pervert yata ito eh.
TSS!
Kumapit ako sa lalagyanan ng shampoos na naka-attach sa wall. Unfortunately, nahulog lang ito.
" Holy cow! Kathy!"
Pagtingin ko, nakabukas na ang pinto.
55
Oh my freaking gosh!
I felt my cheeks turned scarlet. Isinara ko mata ko para hindi makita ang reaksyon ng lalaking nasa harapan ko
ngayon. Hindi ko alam kung anong iniisip nya, pero sana walang masamang pagiisip na kasama doon.
Maya-maya, naramdaman kong may parang bumagsak sa akin na bagay. Nang hinawakan ko ito, texture ng
isang towel ang naramdaman ko. Pag-mulat ko, nakita ko ang bath towel ko na nakalatag sa ibabaw katawan ko.
" U-Uhh, I-I' m s-sorry. I' m going outside now." He said without looking at me even if I' m already covered.
Mali ako, siguro malinis naman ang isip nya. Salamat naman. Phew!
Lumabas na sya at nagpunas na ako ng ayos. Isinuot ko na ang bathrobe ko at inilagay ko naman ang bath towel
ko sa buhok ko. At lumabas na rin ako ng bathroom. Nakita ko si Kenneth na nakaupo sa kama ko, nakatungo
siya. Di ko maipinta mukha nya. Bakit naman kaya? Diba dapat ako yung mahiya dito? Err. Awkward.
" I' m sorry, Kath. I didn' t mean to barge in... I mean—"
" It' s okay." I smiled at him. " I think." I added. Syempre di ko naman kasi alam kung okay lang sa akin yung
nangyari.
" Oh, okay. I' ll be outside, in case you need anything."
Nakatungo siyang lumabas ng kwarto ko. Nagbihis na ako ng ayos. Pero hindi pa rin maalis sa isip ko yung
nangyari kanina. First time ba nyang nakakita ng ganun? Eh diba liberated naman ang mga teenagers abroad?
Yung tipong sobrang liberated na pati ang " Sin Activity" ay nagagawa nila? Tch. Pero kung hindi pa sya
nakakakita, oh my gosh! Ano nalang magiging dating ko sa kanya? Gusto ko nang maiyak, kaso alam kong wala
namang magagawa ang luha ko kaya I will stay firm na lang.
Pumunta na ako ng sala. Bahala na kung anong mga susunod na mangyayari. Pero sana naman hindi naikwento
ni Kenneth yung napaka-awkward and mortifying scene kanina. SANA HINDI! At kung naikwento nya ay talagang
lagot sya sa akin!
Nakaupo sila, walang umiimik at nakatingin lang kung saan saan. Ano kayang meron dito sa mga ' to?
" Anong meron sa inyo? Ba' t kayo tahimik?" walang sumagot sa kanila. " Para kayong mga ano ah.” tumawa
ako at fortunately, tumawa din sila.
" Here, Kath." May iniabot sa akin si Kenneth. Bag na kulay white. Teka, bag ba ito? Ewan.
" What' s this?" tinanong ko, pero kinuha ko pa rin naman.
" Notes yan Kath. Oh diba, ang bait ni Kenneth?" singit ni Yna.
" Oo nga. Doble doble yung pagsulat nya para lang sayo. Isn' t that sweet?" Sabi naman ni Lindsay.
Pinagsulat nya talaga ako? Gusto ko sanang kiligin, pero mali. Bakit naman ako kikiligin? Di ko naman sya gusto,
ni crush or admiration nga wala eh. Okay, pero sige—meron na nga, pero konti lang. Nakakadala kasi eh. Gentle
man, tapus medyo (Okay, sobra) pogi. Pero wala lang ito. Ang dami ko namang " Pero" , kaya tama na nga ' to.
56
" Sweet kayo dyan! Tch." I turned to look at Kenneth. I gave him a smile, that' s all I can give as a response.
Nagkwentuhan at jamming lang kaming apat. Nakisama na samin si Kuya Kevin. Okay lang naman. He' s a fourth
year student sa school din namin. Mga around seven PM, nagdinner na rin kami. At umuwi na rin sila Lindsay,
Yna at Kenneth afterwards.
Humiga ako sa kama ng iniisip pa din yung mga nangyari kanina. TCH! Hindi talaga maalis sa isip ko. Paano ba
naman, sa ganung pangyayari sino ang hindi mapapahiya at mabibigla?
Tumayo ako at kinuha yung mga notebooks ko na binigay ni Kenneth kanina. Pagbuklat ko sa isa kong notebook,
may nahulog na papel.
Ay! Envelope pala. Yung katulad nalang ng natanggap ko dati. Si Kenneth ba nagbibigay nun? Psh. Impossible.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 17: FB (Facebook or Fake Boy)
***
Binuksan ko ang envelope. And as usual parang poetry na naman yung nakasulat.
***
" A man who's determined to prepare a dish,
Surely your worries he will not unleash."
***
Can somebody please tell me kung sino ba ' tong taong nagbibigay sa akin ng letter. Impossible talagang
si Kenneth. I' m telling you... I-M-P-O-S-I-B-L-E.
Nilapag ko muna yung mga notebooks ko sa study table. Mag-Open muna ako ng facebook at
makapagtanong about school updates.
I posted a new status; "What's new in school? Is everything still cool?"
*Lindsay Gonzales commented on your status*
" Nga pala Kath. May long quiz tayo sa Geom tomorrow. Tingnan mo nalang yung sinulat ni @Kenneth
Verge sa notebook mo. :" " >" (14 likes)
" Wow! Salamat ha? Nai-tag pa si Kenneth. Tsss. =___=" (5 likes)
Grabe naman ang schoolmates ko. Hanggang facebook ba naman eh sinusundan ako at ang mga rumors about
me and Kenneth. Kulang nalang eh kumuha ako ng loudspeaker at iannounce sa lahat ang gusto kong sabihin.
Kainis!
Speaking of Kenneth, di ko pa sya friend ah? May facebook rin pala ' to. Mai-click nga yung profile nya. I' m
going to stalk. No! I mean iv-view ko lang, but I' m not going to add him. Dapat siya mauna. Joke.
57
I clicked the link. Unfortunately, private ang profile nya. Tch. Wag na lang. I' m not going to add him just
because of viewing purposes.
*One new friend request notification*
Kenneth Verge
*Confirm*
(427 mutual friends)
*Not Now*
Gee! Here it goes. Confirmed!
Hayan! Makaka-view na ako sa profile nya. >:D And just so you all know, I' m not stalking. I repeat, I' m
not stalking.
Pinuntahan ko kaagad ang profile pictures nya. Grabe lang ang bawat pictures ha? Umaapaw ng likes. Tss!
Girls will be girls. Pero patuloy pa din ako sa pagvi-view. Natapos ko na lahat ng nasa album nya na Profile
Pictures, time to glide in to his other albums.
Kenneth Verge's Album: My world in L.A
Ayos ang album name ah. Pagka-view ko, nakita ko ang bahay nila sa L.A. Malaki, mala-palasyo. At may nakita
din naman ako dun na picture nya na kakaahon lang nya sa pool. Half-naked—I mean, naka-trunks lang siya. Oh
my gosh. Ano ba ' tong nakikita ko. Eyesore! Close close close!
Pero bago ko pa mai-close, may nakita akong picture. May kasama siyang girl. And I was surprised, kasi...
Blonde dito si Kenneth. At sobrang kamukang kamuka nya dito si Jake Flynn. Di kaya si Kenneth si Jake?
Grabe! Pampasakit lang ng ulo ito. Pero teka, diba si Tricia Savery yung kasama nya? Si Tricia yung sikat din na
artista, na love-team ni Jake Flynn. Baka namang posibleng si Jake ay si Kenneth? Grabe! Kung nagkataon,
lalayuan ko si Kenneth. Argh!
Magko-comment ako. Tss!
"Kenneth, is this Tricia Savery? Is it possible that you're really Jake Flynn? O.O"
Nai-enter ko na kaagad. Masyado bang straight-forward yung tanong ko? Tch. Di lang talaga ako
makapaniwala sa nakita ko. Nag-view pa ako ng ibang pictures. Pictures ni Kenneth or Jake na kasama si Tricia
or kung siya talaga yun.
Nagbrowse muna ako homepage ng facebook habang inaantay yung comment ni Kenneth. Tiningnan kung sino
ba sa mga nagsend ng friend request ang mga kakilala ko, at nakipag-chat na rin kung kani-kanino.
Mga thirty minutes ko ding inantay yung reply nya. Nakita kong online naman siya. Di kaya walang notification
na dumating sa kanya? Or sa akin walang dumating? Nai-view ko ulit yung profile nya, at pumunta sa photos.
Nakita kong wala na yung album nya na My World in L.A. Bakit nya nai-delete? So, totoo nga yun? Ano ba yan!
I' m going to chat him na...
58
Katherine Villanueva: Kenneth!
Kenneth Verge: What? :)
Katherine Villanueva: Why did you delete your album?
Kenneth Verge: ...
Okay. Conversation killer. Kainis! Nag-off na ako. Makapag-review nalang sa Geometry. I turned off the
computer then sat in front of my study table. Err, ngayon lang ako nakaramdam ng pagkatamad sa harap ng
books. Woah. Ang creeper ko talaga.
While flipping the pages of my Geom notebook, a note fell... AGAIN. Ang tyaga naman ng nagbibigay sa akin
ng letters. Anytime, anywhere. Next time hindi na siguro ako mabibigla. Hayy.
The letter says;
***
" You look like an angel in every of your angle."
***
Woah. That was epic. I' m completely oblivious. Did someone oblivate my intelligence quotient. Tsk. I
finished reviewing at around eight PM. Nag-online ulit ako. Facebook. Tumblr. Twitter. Always those sites nalang.
Wala na bang ibang magandang site?
I was scrolling down my facebook homepage nang may makita akong post—wattpad (dot) com. I clicked it
since may word na ' pad' . Book worm here, remember?
And I was directed to a profile. What' s this wattpad site anyway? I explored more and knew that this is a site for
writers and readers. Ayos! Okay, I' ll wander here. Nalibang ako ng sobra at nalamang ten PM na pala. Time
really flies when you' re having fun.
Kinabukasan, mga nagulat classmates ko dahil pumasok na ako. So what am I? Some kind of martian?
Parang sandali lang naman nawala eh. Pati ano ba kasing meron?
Nagstart na ang classes. Nasagutan ko na din naman ng maayos ang quiz namin sa Geom. Then the rest of
the class before lunch went the usual way. May three classes pa kami after lunch. Kapagod!
" Alright class. Since we' re into classic stories. I will require you to present a mini-play." announced Ms.
Ramos, our English teacher and as well our adviser.
" Awww!" Sabay sabay na sagot ng mga kaklase ko. I agree dun sa kung ano mang gusto nilang iparating.
Mini play is just trouble-some. Tch!
" I' ll consider it as your project. Don' t try and complain!" Sabi ni ma' am. Natahimik naman kami dahil sa
takot. Ang terror kasi nya ah. Then she continued. " I' ll be grouping you. And each group will be assigned to a
specific story to play." Then she started calling out names. Di ko ka-group si Yna at Lindsay. Kill me now! Tch.
59
" Then Ms. Villanueva, you' re in group three."
Kill me more! Ka-group ko si Kenneth! Ayaw ko naaaaa!
" Now, let' s proceed to the stories." Tapos nag-flip na si ma' am ng pages ng book. Sana madali lang yung
amin. *cross fingers*
" Group one, Swan in Love by Marcel Proust. Group two, Jane Eyre by Charlotte Bronte."
" And lastly, group three, Romeo and Juliet. The greatest love story ever told."
" WHAT?!" napatayo ako sa kinauupuan ko.
" Is there something wrong?" terror teacher asked. I shook my head at umupo nalang ulit. I guess the play
won' t be bad kung hindi ako yung magiging Juliet diba? Phew. Then the rest of the time was given to us to plan
our play.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 18: I'm not Juliet
***
" Ano ba yan guys! Ayoko ngang mag-portray kay Juliet! Tch!" I crossed my arms. Nakakainis! Sabi' t
ayokong maging lead character eh. Kainis talaga! Sinasabi ko na nga ba eh. Tsk tsk!
" Eh sino pa bang ibang gaganap?" tanong ni Sharlyn.
" Malay ko. Basta wag ako! Please?" Ayoko talaga. Please no no no!
Isa nalang ang tanging paraan para makaiwas sa gulong ' to.
" Guys! Ako na lang ang leader ha? Wala nang aangal." I announced. Dahil pag ako ang leader, wala silang
choice sa mga ipapagawa at sasabihin ko. Kailangan nilang sumangayon without hesitation. Iba na talaga pag
mautak. Heaven to the yes!
" Akala ko ba ako?" sabat ulit ni Sharlyn.
" Tsk! Ako na nga eh. Tapus ikaw na lang si Juliet." magsasalita pa sana siya kaso siningitan ko kaagad.
" Hep, hep! Wag kang kokontra. Or else..." I shot her a playful glare. Di ako masungit, fyi. :)
" Okay, sige sige." halata sa muka ni Shar ang pagka-inis. I understand naman, kasi kung ako nga ayaw
din eh. Pero no choice siya, ayoko kasi talaga eh. " Pero dapat mataas ang grades ko dito ha? Kaya pag-igihin
mo ang pag-direct, Kath." dagdag nya. Iba na talaga pag Salu. Tch.
" Oo na. Ako pa." then nag-pogi sign ako. Yes. I' m pogi, got a problem?
Napagusapan na din namin kung sino ang Romeo. And as expected si Kenneth yun. Tss! Ano pa bang
magagawa ko? Alangan namang makipag-talo pa ako dito sa mga fangirls ni Kenneth. Ano ba yan, may sariling
fans pang nalalaman eh!
60
Since araw araw naman kaming may English period, nagiging maayos naman yung play namin. At the end
yung magiging resulta daw ng play namin ang magiging grade namin sa periodical test namin, kaya naman lahat
kami sobrang busy. Sa paulit-ulit naming pagre-rehearse eh nakakabisado ko na yung lines ng mga characters
lalo na yung kina Romeo at Juliet. Paano ba naman kasi, maya' t maya gustong mag-rehearse ni Sharlyn.
Mukhang may nasesense ako ah.
" No! Not like that Kenneth. Ayusin mo naman. Okay?" pagsaway ko kay Kenneth. Para kasing nawiwindang
si Kenneth ah. Spaced-out sya masyado. Tch.
" I can' t do this." nakatungong sabi ni Kenneth.
" Anong problema?" tanong ni Sharlyn kay Kenneth, pero hindi naman sumagot. Tiningnan ako ni Sharlyn
na para bang tinatanong kung anong meron. I just shrugged, I don' t know either. " Katherine Villanueva naman
kasi! Sabi nang hindi bagay sakin maging Juliet eh. Ikaw nalang kasi!"
" Na-uh!" I shook my head. A-yo-ko! Pati, anong di bagay sa kanya? Okay nga yung projection ng voice nya
eh, yun nga lang sumasablay minsan sa gestures. Pero all in all okay naman, wala masyadong mali. " Okay lang
kaya Shar. At wag ka nang mag-inarte dyan Kenneth. Lahat tayo dito nahihirapan okay? Kaya nga GROUP
presentation, diba? Now, umayos na. Pwede?" sumunod naman sila lahat.
" Act two, scene one. Action!" To the highest level ang pag-career ko sa pagiging director, oha!
" Can I go forward when my heart is here? Turn back, dull earth, and find thy centre out." Exclaimed
Romeo—este ni Kenneth. Kung tutuusin, nakaka-in love ang boses nya. Boses lang naman, kaya sana naging
boses na lang siya. Swerte ng taong kakantahan nito. Eeeep! Back on the scene.
Sumunod naman na lumabas sa scene sila Benvolio at Mercutio na naipo-portray ng dalawang makulit
naming classmate. Pero in this play, ang seryoso nila. Wooh! Lucky to have them like this.
" Next scene!" Umalis na yung dalawa. My favorite part na! " Act Two, scene two; Capulet' s Orchard.
Action!" I yelled.
" But, soft! what light through yonder window breaks? It is the east, and Juliet is the sun." entered Kenneth.
Patuloy lang siya sa pagsasalita, ang ganda talaga nang pagkakabigkas nya. Mapa-tono man o accent, kuha
nya. Pwede ng next Leonardo DiCaprio. Infact, he' s much better than the actor. And that' s a compliment. Yaan
na, ngayon lang naman.
" ...See, how she leans her cheek upon her hand! O, that I were a glove upon that hand, that I might touch
that cheek!"
" Ay me!" Pag-pasok naman ni Sharlyn na si Juliet.
Maayos naman ' tong scene na ito. Ayos na ayos. Ang galing ko talaga! Nyeh, conceited. Eto nalang; ang
galing talaga ng teamwork namin. I gave Sharlyn and Kenneth a smile as a sign of their good work. Tapos na
ang favorite part ko. Actually, dapat nga may kissing scene dyan si Romeo at Juliet eh, kaso syempre aayaw
nilang dalawa. Sus! Pakipot pa itong si Sharlyn, siya na nga itong binibigyan ko ng pagkakataon eh.
At since mahaba ang play, nag-cut din kami ng ibang scenes like yung kung papaano namatay si Mercutio
at Tybalt. At dahil usually na magugulo ang mga lalaki, sa scenes na lang ni Romeo at Juliet kami hindi
masyadong nag-cut.
" Take five, guys."
61
Nagpahinga na muna kami. Grabe kapagod. Kung hindi lang grade ang nakasalalay dito, nung una palang naggive up na ako eh.
" I can' t do this."
Nagulat ako. Bigla nalang sumulpot si Kenneth.
" Anong sinasabi mo?!" pagtataray ko. Sorry, pagod lang eh. Bukod sa pagdi-direct, meron pang costumes
and props na kailangang ayusin.
" I can' t..." tumungo ulit siya. " Act. I' ve never done this before."
Natawa naman ako dun. Hahaha! At sa muka ni Kenneth, nagtataka siya.
" Seriously?" Natatawa ko pa ding tanong. " Bakit mo naman seseryosohin ' to? Miske naman sila oh," Tinuro
ko yung iba naming ka-group na lalaki. " Hindi din sila marunong but they' re trying." I patted Kenneth' s back
at lumabas muna ng room. Lalanghap lang ng preskong hangin.
***
After four days of rehearsal, bukas na ang general rehearsal namin though sa monday pa ang play. Ang
intense talaga nitong play na ' to. Palibhasa strict and terror si ma' am at nage-exert ng effort ang lahat, pero
mabuti na din yun at least everybody has cooperation.
" Kath! Sa bahay na lang kaya namin tayo mag-rehearse mamaya?" Charmaine offered. Classmate ko rin
yan.
" Oo nga, tapus sleep over na din tayo!" excited naman na sinabi ni Eril, ang gay naming classmate. Tss. If I
know, gusto lang nyang maka-chansing sa boys naming classmate.
" Hold your nose bakla!" singit naman ni Charmaine. Magbest friend yang dalawang yan. May itsura naman
si Eril, sobrang sayang nga lang kasi nga—ganyan sya. " Pero come to think of it, magandang idea yan ah. Ano,
okay ba Kath?"
I gave them thumbs up. Siguro ayos na din. Sawang sawa na din naman akong matulog sa kwarto ko.
" Ayos!" Then Eril and Charmaine exchanged high fives.
After classes, dumiretso muna ako ng bahay para kumuha ng mga gamit. Nang matapos na ako, bumaba ako
para magpaalam kina mommy.
" Kuya, asan si mommy?"
Tumayo si Kuya sa kinauupuan nya at humarap sakin. " At bakit?!" tinaasan nya ako ng kilay.
Hahaha! Nakakatawa ka Kuya Kev!
" Para kang chicks kuya ah! Dali na kasi. Asan na?"
62
" At bakit muna?!" this time nakahawak na yung kamay nya sa waist nya. Tss. Parang ano lang ah.
" Dali na! Tch! Aalis ako. Overnight sa classmate ko."
Umalis sa harap ko si Kuya at bumalik sa harap ng TV without saying a word. Nilapitan ko at pinalo-palo
yung balikat nya. " Asan na kasi? Aalis ako ehh."
Nag-fake cry ako na parang bata habang patuloy pa din ang paghampas sa balikat nya. Kainis! Ang manhid
nitong lalaking to. TCCCHH!
" Makaalis na nga!" tumayo na ako, kaso nahawakan ako ni Kuya sa kamay.
" Hep hep!"
" HORRAY!"
" Baliw kang bata ka." tsaka ako kiniliti. Sino kaya mas parang bata samin? Sya nga itong nangingiliti
eh. Tumatawa naman ako.
" Haha-h-aha~ Sto--hahaha!" Pinilit kong umalis ako sa pagkakakapit ni kuya, at nagawa ko naman.
" Asarness din noh?" Tsaka ako nang-isnab. Kainis! Di makausap ng maayos eh. Anong meron dito?
" Di ka pweding umalis. Dito ka lang." seryoso na ang boses ni Kuya.
" At bakit?"
" Line ko yan eeehhh!" Ayan, naging parang pam-bata yung boses. Hahaha! Kainis, na-aaning na ata itong
si kuya eh.
" Che! Aalis na ako. ' Kay thanks bye!"
" Di ka nga sabi pweding umalis eh. Dito ka lang, umupo ka." utos nya.
" Kainis naman oh! Ako ang leader ng group namin, at malapit na ang presentation namin."
" Hindi pwede!"
" Ang kulit mo kuyaaaaaaaaaaaa!" sigaw ko. Paano na lang ang grupo ko? Paano na lang si grades?
Waaahh!
" Bakit ba kase?!"
" Una, walang maghahatid sayo."
" Kaya ko ang sarili ko." nga pala, di ko alam ang bahay nila Charmaine. Hala!
" Pangalawa, delikado."
" May kasama akong lalaking classmates."
" Pangatlo, boys!"
63
" Anong meron dun? Eh diba sila nga yung proprotekta samin? Tch. Naman, kuya eh!" nangigigil na ako
at natatawa. Ako yata ang baliw ah.
" Si Kenneth lang dapat sayo."
" ANO?!" Anong meron kay Kenneth, nagayuma ba nya si Kuya? Gee! " May kaklase ako, lalaki. Bakla nga
lang, would you consider him?"
" Gay nga diba? Lalaki pa ang tawag mo dun?" pang-asar ni Kuya.
" Naman!" Kainis!
*Beep - beep*
Tumayo ako para tingnan kung sino yung nasa labas.
" Ako na." tumayo si Kuya tapos nai-higit naman ako paupo sa couch. At kelan pa sya naging over
protective?
Nagantay ako ng mga ten minutes. Ang tagal naman ni kuya. Papatayo na sana ako nang bumukas ang pinto.
Ano ba kasing meron kada tatayo ako? Nakakagigil na ah!
" Hey Kathy!"
Oh no!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 19: Two Kiss
***
Si Kenneth.
" Bakit ka nandito?" tinaasan ko sya ng kilay.
" Sih-nu-sun-doh kee-tah." he' s trying to speak in Tagalog. Ang cute lang boses eh.
" No need. Meron akong sariling sa—" Napatigil ako. Wala pa akong sariling sasakyan. I' m gonna die!!
" You' re saying?" pang-asar na tanong ni Kenneth. Kainis to ah! Tss!
" Wala wala. Sabi ko ihahatid ako ni Kuya sa bahay nila Charmaine." Tiningnan ko si Kuya, " Diba nga
Kuya?" Hindi naman umusap si Kuya Kev at nag-smirk lang siya kay Kenneth. Kainis lang!
64
" Sige Kenneth, Kath tataas muna ako." he winked at Kenneth. Okay, para saan naman yun? Ang weirdo ng
kuya ko aba!
" Kevin! Di mo ba ako ihahatid?" pasigaw kong sabi. Nakakainis eh. Pagalitan na kung pagalitan, wala nang
magagawa nasabi ko na. Hala!
Napatigil sa paglalakad si Kuya. " Ano ulit yun?"
" Ah, eh. W-wala. Hehehe. S-sige na, sasabay nalang ako kay K-Kenneth." pinilit kong maging inosente ang
boses ko.
" Good." sabi ni Kuya. Tiningnan niya si Kenneth na para bang may sinasabi nang pa-mata lang, then
Kenneth nodded. Sus! Mga lalaki talaga!
" Let' s go?" tanong sakin ni Kenneth habang ino-offer ang kamay nya. Sus! Para namang ikakabit ko ang
kamay ko sa braso nya. Tss.
" Tch." yan lang ang nai-react ko at tuluyan nang lumabas.
Nang makasakay na kaming sasakyan, walang umiimik. Nilabas ko nalang ulit ang iPod ko at nag-soundtrip tutal
wala naman akong sasabihin. Nakakabingi ang katahimikan! Oo, may ganun.
" CRAP!"
" What?!" biglaang tanong ni Kenneth.
" A-ahh. H-hehe. Wala wala." napakamot ako ng braso ko. Ang kinatataka ko naman, eh bakit may kanta ni
Jake Flynn dito sa iPod ko? Never pa akong nag-download nito ah!
" Tell me Kathy, what is it? A-noh ng-ngah?" he asked in his cute accent. He' s really into this learningTagalog-thingy, huh? Bakit naman kaya? Oblivious na kung oblivious.
" Jake Flynn." yan lang nasabi ko.
" Oh." mukhang nagulat si Kenneth. " What about him?" At nag-concentrate na sya sa pagd-drive.
" His song just played. I can' t stand it."
Natawa naman siya. " Then why' d you download it in the first place?"
" I didn' t, okay? Mag-drive ka na nga lang dyan. Hindi yang ini-English mo ako."
Tinawanan nya ulit ako. " You can hate the singer, but never the song."
Whatever. Pero kung tutuusin, maganda talaga yung kanta ni JF eh. Naaalala ko pa nga dati, nagtago ako sa
library dala-dala yung iPod ni Yna para lang mapakinggan yung kanta. Well, ayoko lang kasing nakikita nila akong
nakikinig sa music ni JF, baka sabihin nilang fan pa ako eh. Kaya NO WAY!
Pagkadating namin sa bahay nila Charmaine, lahat sila nasa sala at mga nagkukulitan.
" Here' s our KayVee na pala eh!"
" Woooh!"
" Anong KV guys? Kilig Vibes?" tanong ko. Ano naman kasing KV yung pinagsasasabi nila?
65
" KayVee Kath. Pero okay na din ang Kilig Vibes kung gusto mo." at nagtawanan at naghiyawan sila. Ang
kukulit lang eh.
" Eh, hey guys. What' s that KayVee or KV thing?" asked Kenneth and looking confused.
" Kayong dalawa yun noh." sagot ni Eril. Walang umimik samin ni Kenneth. Di ko parin gets, at mukhang
mas lalong hindi gets ni Kenneth. " Ano ba kayo! Tss. Look, diba parehas letter K ang unahan ng name nyo, then
parehas ding V?" we nodded. " Kaya naging KV. Kaya lang naman naging KayVee eh gawa nitong si Matt. Ang
bading bading lang eh!"
" O-oy! Anong bading bading ka dyan?" singit naman ni Matt. " Halikan kita dyan eh." pabulong nyang
sinabi. Eeeek! Nakaka-goosebumps silang dalawa.
" Go! Ohh, look!" ngumuso naman si Eril.
" Yuck! Guys itigil nyo nga yan! Nakakadiri lang eh!" nandidiring sabi ni Charmaine.
" Sus! Gusto mo lang ikaw halikan ko dyan eh. Selos ka noh?" pang-asar naman ni Matt kay Charmaine.
" In your dreams!" sabay isnab naman ni Charmaine.
" Okay guys!" singit ko naman sa kanila. " It' s time."
" Rehearsal na agad?"
" Yep."
" Awww!" They all grunted.
" Sige na guys. Sige, mamayang nine na. Kaso gagabihin tayo, ano?"
Mas pinili naman nila ang magrehearse nang maagap para maagap din ang tapos. Ang kaninang mga makukulit
na sila Matt, ngayon ay seryoso na. Mga eleven PM kami natapos at ayos lang naman dahil bukas ay Saturday
and the next day is Sunday and today is Friday. Tss! Lesheng Friday song na iyan!
" Haaay!" pagod na sabi ni Matt pagkahiga nya sa couch sa sala.
" Wala ka ngang ginawa run kundi kainin yung snacks. Tapos ikaw pa ' tong mukhang pagod na pagod?!
Tch!" sabi ni Charmaine kay Matt. Ang kulit nitong dalawang ' to ah.
" Sus! Lumapit ka nalang dito sakin oh, dali!" tinuro naman ni Matt yung space sa tabi nya.
" No way! Mahawa pa ako ng katamaran mo eh! Wag na lang, dun nalang ako sa kwarto ko!" Sabay cross
arms ni Charmaine.
" Sama ako!" napatayo si Matt.
" CHE!" at inisnaban nya si Matt. " So, Kath. Guest room ba kayo or dito tayo matulog sa sala para lapit
lapit?"
" Girl! Dito nalang sa sala para..." singit ni Eril at sabay naman itong nag-smirk. " lapit-lapit." at nagtatalon
naman ngayon.
" Ewan ko sayo bakla! Hindi ikaw tinatanong ko ha? Yung leader ha? Ikaw ba yung leader? Tch."
" Osige na, dito na tayo sa sala para masaya na si Eril." sabi ko at bigla akong nai-hug ni Eril dahil sa
kanyang pagkatuwa.
66
" Thanks girl!" at tsaka siya tumawa nang nakakaloko. " Mwahahaha!"
" AAAHHH! RAAAAAPEEEE!" sigaw ni Matt at biglang tumakbo palabas.
" Kahit kelan talaga ang OA nung bading na ' yon." natatawang sabi ni Charmaine.
" Nako! Sundan mo na Charmaine at baka maligaw yun." sabi naman ni James, na classmate rin namin.
" Bahala siya! Maligaw ba naman eh, at saan naman? Psh."
" Maligaw sa puso ng iba." at sabay sabay kaming nag-hiyawan. Mukhang meron ngang something sa
dalawa ah.
" CHE! Kainis. Sige na susundan ko na siya!" sabay alis ni Charmaine.
" Oh guys, ano nang gagawin natin? Di pa ako inaantok ah." sabi naman ni Ceska at biglang humikab ito.
" So yan pala ang hindi inaantok ha?" Pang-asar ko. Baliw talaga kahit kelan ' tong si Ceska.
" Eh kasi naman ho, ayaw ko pang matulog ho." Iba talaga punto nitong babaeng ' to. " AHA!"
" Anung aha?" tanong ni Eril.
" Let' s play games." suggest ni Ceska.
" TAMA!" sabay sabay nilang sabi.
Okay, games wouldn' t hurt, right? I' ll join them. Napag-usapan nilang sa may garden na maglaro. Maganda
talaga ang bahay nila Charmaine, there' s a pool beside the flower patch. At may fountain naman sa gitna ng pool
nila. Naupo kami sa grass in a circle formation.
" What now guys?" curious kong tanong. Sila lang naman nag-usap sa mga games na gagawin eh. Wala rin
naman akong alam na kung ano kaya quiet nalang ako.
" Here' s the drink guys!" biglang dating naman ni Eril na may hawak hawak na bote ng... wine? Or beer?
Nako! I won' t!
" What' s that?" gulat kong tanong.
" Naman Kath. The Bar lang ' to. Di to nakakalasing, promise."
" ' Kay fine whatever. I won' t drink naman eh." I gave them smile at sila naman ang nagbigay sakin ng frown.
" What?" para namang ngayon lang sila nakakita ng hindi umiinom.
" Aysus. Basta, it depends sa result ng game yun ha? Okay, let' s start."
" Ay teka nga muna kasi. Ano bang game ' to?"
" The most common. Oh tara dali!"
" The most common? May game ba na ganun ang tawag? Ngayon ko lang narinig." sabay kamot sa braso.
Ayaw ko sa ulo. That' s so... uhh—yeah.
67
" Spin the bottle. Ano pa ba? Oh ano, game na?"
" Let' s get in on!" excited na sabi nila. While I' m still emotionless.
First spin, kay Eril natapat.
" Truth or Dare?"
" Uhm." napaisip muna siya. " Truth."
" Nagka-girlfriend ka na ba?"
" Ano ba yan, teh! Nakaka-goose bumps naman yang tanong mo. Iba nalang! Eeeeh! Kadirs-dirs!"
" Ang arte arte mo! Sagutin mo nalang kasi yung tanong. Bawal mag-inarte okay? Di bale sana kung
maganda ka!" Charmaine.
" Oo! Bakit, may angal ka? Talo pa ng skin ko ang face mo oh! Tch."
" Sagutin mo nalang kasi Eril." Matt
" Okay okay, fine." he sighed first. " Meron na kasi okay. Meron na. Inaamin ko, tatlo sila noon. Sabay
sabay. Okay na kayo? Eeeh! Kadiri talaga!" Eril was disgusted. Haha. Baliw talaga ' to.
" Grabe namang dami nyan ah! Mas chickboy ka pa sakin." Matt
" Edi inamin mo ring chickboy ka! Sinasabi na eh! Tch." sabi ni Charmaine then she crossed her arms.
Selos ba ' to?
" Oo. Dalawa sila ngayon." pag-amin ni Matt. Yumuko lang si Charmaine at natahimik. " Si Charmaine at si
Li." dagdag ni Matt. I can see Charmaine' s eyes lit up. Eh iisa lang naman kasi si Charmaine at Li.
" Sus! Kilig ka naman Char." Eril
" CHE! Osige sige, next na!"
Second spin, tumapat kay Sharlyn.
" Truth na din ako."
" Okay. Since puro aral ka lang naman lagi Shar, may naging crush ka man lang ba?" believe me, they' re so
curious about this girl, Sharlyn. Napakatahimik at mahinhin nya. Wag naman sana syang matulad dun sa ibang
babae na kung sino pa yung mahinhin, siya pa yung wild.
" Wala." She looked away. " Pero ngayon, meron na."
" WOOOOH!" sabay nilang sigaw.
" Sino naman?" Ako na nagtanong. I' m not curious, it' s just that—okay I' m slightly curious.
" Wag kang magagalit, Kath ha?" Nahihiya nyang sabi.
" Ha? Bakit naman ako magagalit? Saakin ka ba may crush? Okay lang. Kaya kong maging lalaki for you.
Hahaha!" First time that I laugh this week. Sobrang stressed eh.
68
" Kath ikaw yan? O baka alien na ' tong kasakasama natin? Gawd!" Charmaine
" Sus! Parang tumawa lang eh. Ikaw nalang ang tumawa Char, liliwanag pa ang puso ko." sabi ni Matt with
matching sinasadyang-kilig gestures.
" CHE! Eto fifty, bumili kang light bulb!"
Tawanan naman kami. Masaya. Masaya silang kasama. If only Lindsay and Yna are here. I miss them already!
" Pero seriously, sino ba yun Shar?"
" Si..." she sighed. " Kenneth." at tuluyan na nyang binaon ang muka nya sa scarf nya.
" Sus. Yan naman pala eh. Bakit pa sinasabi mong magagalit ako? Pagmamay-ari ko ba sya?” biro ko sabay
tawa.
Okay, what was that? I felt someone pinched my chest.
Tuloy tuloy na dun ang asaran. Sinasabi na nga ba eh. Di kami talo ni Kenneth. He' s... okay fine I' ll be honest,
he' s gentle man, matalino, mabait, creative, eh ewan. Parang lahat na eh. Pero no, I don' t and won' t like him.
Itataga ko yan sa bato!
Mga nakailang spin na din sila ng bottle at fortunately hindi pa din ako natatapatan nito. Buti naman. Eleven na,
hindi pa naman ako inaantok pero nagugutom ako. I need snacks. Tatayo na sana ako nang sa akin naman
natapat ang end ng bottle.
" Oy, oy babaita! Bawal tumakas ha?"
" Okay fine whatever!" umupo na ulit ako.
" Oh, ano? Truth or Dare?"
Kailangang mag-ingat ako sa pagpili, baka kung ano lang ipatanong o ipagawa ng mga ito eh, delikado. Kung
truth, siguro sa love life ang itatanong ng mga yan. Kung dare naman, sure ako na puro kalokohan lang ang
ipapagawa sakin ng mga ' to.
" Truth—ay hindi! Dare nalang pala."
Dare? Wag!
" Wait—Truth nalang pala. Hehe."
Mas mahirap pang mamili dito kumpara sa multiple choices sa exam eh.
" Hay nako! Truth AND Dare na. Dali." Eril.
" HA?! Ang daya nyo! Bakit sakin parehas?"
" Malamang. Pabago-bago ka kasi, kaya ayan magtiis ka!" at tsaka ako binelatan ni Eril. Nakakainis! Sa
sobrang pagiingat, lalo pang napasama eh. Tch!
" Oh sige, magtatanong na ako."
" Di ko din naman sasagutin." At ako naman ang dumila sa kanila.
" Pag hindi sumagot o ginawa ang mga inuutos, magsh-shot."
69
Shot? Ayoko. Tch. " Okay. Fine! Eeeeh! Kainis kayo ah!"
" Ganun talaga. Okay eto na ang tanong. May first kiss ka na ba?"
" Ang dali naman pala eh." akala ko kung ano ano pang ipagtatatanong nitong mga ' to. Yun lang pala. Sus.
Ang dali dali. " Malamang wala pa."
" Yun naman pala eh. Dare na tayo. Go kiss Kenneth. Smack lang."
Nawala ata ako sa sanity ko nung narinig ko yun. " Are you out of your mind?! Eril naman eeeehh! Ayoko!
matutulog na ako."
Hinawakan ako ni Kenneth sa braso at hinigit papalapit sa muka niya. At doon na nangyari ang first kiss ko. Ang
lambot ng labi nya. Halos tumagal ang smack ng four seconds. I was stunned. Hindi ako makausap noong
bumitaw na si Kenneth sa pagkakahalik nya sa' kin.
" WOOOOH!" sabay sabay nilang sigaw. At doon na ako natinag.
" WAAAAHHH! Nooooo! Ang first kiss koooooo." I faked a sob. Nakakainis! Bakit sa kanya pa?! Humarap
ako kay Kenneth at tinaasan ko siya ng kilay. " At bakit mo naman ginawa yon?!"
" Gus-toh koh eh."
" Nababaliw ka na ba?! Makaalis na nga." I muttered the last phrase. Nakakainis! Paano nalang ako
makakatulog ngayong gabi? Wala ang fave kong stuff toy. And hey, hindi lang sa mga bata ang teddy bears ha?
" Wait! Stay."
Hindi ko naman alam kung anong pumasok sa isipan ko at bumalik ako sa pwesto ko kanina nang walang
sinasabi at hindi umiimik masyado. Patuloy pa din sila sa pangaasar nila, pero pinili ko nalang na magmukhang
hindi affected kahit sa loob ko ay sobra akong nainis na natuwa na—wait?! Natuwa? WAAH! Makipanig ka brain sa
pagkainis ko!
Nagsawa na kami sa mga kalokohang pinaggagagawa namin sa spin the bottle, kaya naisipan nilang mag-shot
nalang. Ako naman hindi pumayag, nakaupo lang ako sa isang tabi na malapit sa pool. Nilabas ko nalang ang
iPhone ko at naglaro ng Angry Birds. Tch! Nakakainis yung baboy na ' to! Ang sarap ibato ng iPhone eh. Kaso
wag pala, sayang. Makapunta nalang ng sala, magpapaantok na ako. Wala naman akong gagawin dito eh, ayoko
pa din namang mag-inum, wala sa vocabulary ko ' yun.
" Kathyyy!" lumapit sakin si Kenneth na parang hilong hilo siya. Hindi pala parang, hilo talaga siya.
Niyakap nya ako. Wala naman akong magawa kundi saluhin ang weight nya. Ang bigat bigat mo!
Waa! Ang bango mo Kenneth! Anong pabango mo? Wait. Stop it brain. Tch.
" Kenneth, umayos ka nga! Ang bigat mo!"
" It' s kind of hot! Let' s..." niyakap nya pa ako ng mas mahigpit at sinadya nyang mahulog kami sa pool. Ang
lamig! Déja vu na naman.
" What the hell?!"
Nilapit nya muka nya sa' kin. Nanaman? " Will you love someone like me?"
Sa sobrang lapit ng muka nya sakin, amoy ko ang amoy ng alak na nanggaling sa bibig nya. Pinilit ko namang
lumayo sa kanya, pero lapit pa din siya ng lapit.
70
" You' re drunk. Let' s get out, I' ll take care of you." kahit labag sa kalooban ko.
" Let' s stay. Let' s dance!"
Ang kulit ni Kenneth. Kung ano anong sinasabi at ayaw papiit. Para syang bata dito ah.
" Ugh! You' re so stubborn! Iwan na nga kita dyan!"
Hinawakan nya ulit ang kamay ko at pagkatingin ko sa kanya.
Doon na naglapat ang mga labi naming—Ulit.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 20: Man Pillow
***
Walang lips movement. Sadyang magkalapat lang ang labi namin.
I was stunned. I can' t move. The electricity flowed through our lips made my knees weak. How should I react
now? I don' t have much strength to push him away. His lips were warm, and his touch gave me goose bumps.
The heat inside his body is enough to warm up the icy water that' s engulfing us.
He slowly pulled his face away from mine. I can feel my face turned scarlet even more.
Hindi ko alam kung mahihiya ba ako? Kung maiinis o magagalit ba? Ewan. Pero parang kinilig yata ako dun ah?
WAHH! Ayoko. Tch. My virgin heart. Nooooo!
" K-Kenneth." I slowly uttered. Nahihiya ako na ewan. I' m feeling undefined now.
" Yeah?" sabi nya na parang walang nangyari. Ano ba ' to? May biglaan bang nag-obliviate sa kanya? Ang
bilis mong makalimot. Or he' s just this dumb to act like this? ARGH! Kainis.
Pero bakit nga ba ako naiinis at the thought na baka hindi nya naalala na—basta yung nangyari. I won' t think of
something else other than he' s just numb.
" P-pasok na ako." umahon na ako ng pool nang hindi na pinipigilan ni Kenneth. Ano ba kasing nangyari
kanina? He stole two…gad! I don' t want to think about it!
Lumapit ako kagaad kay Charmaine at nagpasama sa bathroom nila. Nasabi ko na din sa kanya kung bakit ako
basa. Nasabi ko lahat, well, except sa blank-part. Tch. I won' t even dare to say it.
" Kath, parang namumula ka ata?" Curiously, Charmaine asked.
" H-ha?" Napapansin nya? WAH! Flashbacks, wag kang lalapit sa' kin. Wag! " W-wala ito."
" Sus! Wala daw. Eh teka nga muna, bakit ba kasi nahulog kayo ni Kenneth sa pool?"
" A-ah, eh... ano. Ewan ko nga din eh. K-kasi siya eh." Gad! Lupa, kainin mo na ako ngayon. Kainin mo
na' ko!
71
" Anong kasi sya? May nangyari ba?" nag-grin sya at nai-wiggle ang eyebrows nya.
" W-wala nga k-kasi." nauutal kong sabi. Kung maka-interrogate naman ' tong si Charmaine. Tch. " Char, dali
na. Nilalamig na ako."
" Oh dito. Guest room. If you need anything else, baba ka nalang ulit."
As if namang bumaba ulit ako. Ayoko. Makita ko pa yung mokong na yun eh.
" Will you love someone like me?"
Oo—este! Shemay siomai! Bakit nagf-flashback sa isip ko ' yun? Brain makisama ka!
Nagpalit na ako ng damit. Hanggang ngayon, parang wala pa din ako sa sarili ko. Naupo ako sa gilid ng kama,
and the next thing I knew, hinahawakan ko na ang lips ko. Ang lambot ng labi ni Ken—WAH! Ayoko na. Nakakainis
yung monkey na ' yun! Sana hindi nalang nya yun ginawa! Mako-control naman ang sarili diba kahit lasing? I
don' t know! Hindi pa ako nalalasing! Asar!
Makatulog na nga, ayoko nang maabala pa ng mga rude flashbacks.
*BANG!*
Napatayo agad ako. " ANO YUN?!"
May pumasok sa pinto. Teka, hindi ko makita. Ang layo ng light switch. Oh gad! Wag naman sanang multo!!!
" S-sino yan?" niyapos ko na ang kumot ko. Oo, kumot. " I-I' ve got p-pepper spray, and I' m not afraid to
use it!"
Tch! Feeling ko maiihi na ako sa takot dito eh. Help me, Superman! HEEEEEELP!
Nararamdaman ko nang lumalapit sa' kin yung presence ng multo. WAHH! Eto na, malapit na yata sa may kama.
Hindi ko na kaya! Kunin Nyo nalang po ako, hindi ko kaya ang ganito! WAAAAHH~!
*Snores* *Snores*
Naghihilik?
Kakaiba din ' tong multong ito eh. Tama ba namang dito sa lapit ko matulog at gambalain ako sa paghihilik nya?
Gee! Kainis ' tong multong ito ah! TCH!
" H-hoy muh-muh!" Tapang-tapangan kong pagsabi. " U-umalis ka sabi dito eh! Hatid nalang kitang
cemetery, okay na ba yun?" Okay lang, hahatid ko talaga si muh-muh, basta wag lang nya akong lapitan.
WAAHH!
*Snores* *Snores*
Ang tindi pala talaga nitong multong ito. Talo pa ako sa sobrang pagod eh. Tch. Sipain ko kaya? Oo tama. Wag
nya lang akong gagantihan.
*Sipa*
*Sipa*
72
Wala pa ding imik si muh-muh. WAAHH! Kainis ' to ah! Gusto ko sanang buksan na yung ilaw kaso... baka
mamaya may humawak ng paa ko pag baba ko, o kaya may biglang sumalubong sa' kin na white lady, o kaya
may biglang humawak ng kamay ko pag binuksan ko yung switch! GAD! The possibilitiesss!
AH! Wre-wrestling-in ko nalang ' to! AJA!
One... Two... Three...
" HI-YAAAA!"
Dinaganan ko si muh-muh tapus bigla kaming nahulog sa baba. Nakapikit ako habang na-realize ko na
nakapatong pala ako kay muh-muh. Grabe! Ang epic nitong scene na ' to!
May biglang nagbukas ng pinto at ng ilaw. Nasilaw ako kaya hindi ako agad agad nakatayo. Nakapikit lang ako at
nagaantay ng kung anong susunod na mangyayari.
" HUY! Kath? Kenneth?"
Gad! Sino yun? Kampon na ba yun ni muh-muh? WAH!
" S-sino ka?!" tanong ko habang nakapikit pa din.
" Malamang si Charmaine! Ano bang ginagawa nyo sa lapag ni Kenneth?"
Sino daw? Si Kenneth ba?
" OMG!" sigaw ng isang lalaking may maarteng boses. At malamang si Eril ito.
" Ang OA mo Eril. Tss. Eh teka nga muna. Kath, may..." tumigil muna sa pagsasalita si Charmaine.
" Ginagawa ba kayo ni Kenneth?" Pabulong nyang tanong.
Ginagawa? Huh?
Namulat na ako ng di oras. Napatalon ako agad agad. HA? Si Kenneth nga! Anong ginagawa ng mokong na ' to
dito? TCH! Kainis ' to ah! Tatakutin pa ako hanggang sa mamatay. TSS!
" W-wala! Tch. Akala ko nga kung sino ' to eh. Akala ko minumulto na ako."
" So ganyan pala ha? Kailangang pagsamantalahan ang gwapong multo? Iba ka din Katherine. Hahaha!" Eril
" CHE! Palipatin nyo na kasi ' to ng kwarto, dali!"
" Isang guest room na lang ang vacant dito, Kath." Charmaine
" Edi maige. Dali, ialis nyo na sa sight ko ' tong mokong na to."
" Sus! Kung maka-mokong naman ' to." Charmaine
" Naka! Parang hindi siya pag dating kay Matt ah." Eril
" Mamaya na kaya kayo mag-away, eh noh? Suggestion lang. Tch. Lipat nyo na muna ng kwarto ' tong si
monkey para world peace na."
73
" Aysus." mang-aasar pa sana sila, pero I gave them deathly glares which eventually made them stopped.
" H-hehe. Wala wala, Kath. Lilipat na nga namin. Right, Charmaine?"
" Teka, may problema kasi yung isang vacant na guest room."
" Ayos lang kung may problema. Hindi naman ako ang matutulog dun eh." I joked.
" Nakaw naman Kath. Maawa ka naman sa gwapo kahit minsan." Eril
" Tama na nga ' to. Oh ano ba kasing problema dun sa vacant?"
" Kasi ano, under construction pa kasi yun."
" Huh?"
" Bago pa lang kasi yung room na yun, so we' ll never know kung may defects pa ang mga furnitures dun.
Pero I guess wala na naman."
" Oh yun naman pala eh. Buhatin nyo na si Monkey."
Bubuhatin na sana namin si Kenneth, kaso biglang pumasok si James sa kwarto at sinabing umiiyak daw si Matt
dahil sa hindi nila alam na dahilan. Sus. Madrama si boy. Hahaha!
" T-tara Eril!" kinakabahang sabi ni Charmaine.
" Sus. Nag-alala si bakla. Osya tara na."
At tsaka naman nagsi-takbo ang dalawa, leaving me and a lying monster behind. Paano ko siya dadalin dun sa
isang kwarto? Eh! Mabigat ito! Kainis. Sinipa sipa ko siya para magising. Kumuha ako ng unan at pinalo palo
naman siya. Kumanta na ako nang malakas, pero wa-epek pa din sa kanya. Ang tindi ng tama nitong bakulaw na
' to!
Sinubukan kong itayo siya at iakbay sa balikat ko. Ang dambuhala naman nitong monkey na ' to. Ape? Psh. Kaso
ang bigat. Sobra! Dapat ako nalang nag-lasing para siya bubuhat sa' kin eh. Nyeh! Bad idea! Bad!
At eto na nga po kami, magka-akbay. Parang pasan ko ang mundo naman nito eh noh. Basa pa pala ang damit
nitong mokong na ' to. Grabe lang. As if namang palitan ko siya! In his nightmare! Err. But despite of his heavy
weight champion of the world—de, joke! Okay, despite of his hefty body, I still managed to bring him in front of
the other room' s door.
Teka, hindi ko mabuksan yung pinto. May sayad yata ' tong door knob na ' to eh. Tch! Mabukas ka na naman oh,
ang bigat ng basang mundo. Err.
*TOK*
Tunog yun ng door knob, okay? Haha! Nabuksan ko na yung pinto at nai-switch on na yung ilaw. Bigla ko
namang inihagis sa kalawakan si Kenneth. Joke! Syempre inihiga ko siya sa kama, pero hindi ko na siya inayos.
Bahala siyang magka-stiff neck dun. Sadista ako eh, bakit ba. Belat!
*TOK*
Alam na kung ano yun. Oh sheet of paper! Bakit ayaw magbukas ng pinto? Sadista din pala itong pintuang ito
eh. Napapaghalataang may sayad. Tch. Teka—under construction nga pala itong kwartong ' to. WAAH! Pero hindi
naman mukhang ano eh, ang gaganda ng gamit at fully furnished na. Sadyang yung door knob lang talaga.
Eeehh! Pampasira ng mood itong door knob na to! Tch. Saan na lang ako matutulog? Ang liit liit ng couch ah.
Bahala na.
74
Tinulak ko si Kenneth pausod dun sa may kabilang gilid ng kama. Aba! Kailangan ko ding matulog. At isa pa,
kasalanan nya din naman kung bakit ako nagambala sa tulog ko eh. Basta! Bahala siya, kahit mahulog pa siya,
bahala ulit sya. Kahit magkasakit siya, aba' y bahala ulit siya! Basta bahala siya. Kampon ako kasi ni Hitler, note
that.
Hinablot ko yung comforter at ikinumot sa' kin lang. Pinikit ko na ang mata ko at handa nang managinip ng
matamis na panaginip. Eh, ayoko pala ng matamis—baka pasukan pa ako ng langgam sa tenga. Tch. Ang sakit
lang kaya nun, mas matindi pa sa heart break. Parang nangaasar lang kasi yung langgam pag nasa loob na ng
tenga tapus kinakagat kagat yung ear drums eh! Kung may drum stick lang ba ako, edi sana binulabog ko na
yung langgam sa loob ng tenga ko eh. Anyway, basta pumikit lang ako at tumalikod kay monkey at tuluyan nang
humimlay. Err, joke lang.
Eeek! Naalimpungatan ako. Nawala ang kumot ko. Tch. Naman oh! Ang lamig lamig eh! Asan na ba yun? Bahala
na. Sa sobrang antok ko, hinayaan ko na lang mag-gala yung kumot ko. Wehehehe. Oo, tumatawa ako ng tulog.
Pero bakit parang ang laki naman ng unan na nandito? Oohh la-la! Ang warm warm. Hihihi. I like this pillow. Wait,
parang grabe naman yata itong unan na ' to? Gumagalaw? Epic! Wooh! Animated pillow? Astig. I never knew na
may ganito pala sa mundong ibabaw. I definitely have to go and buy one of these. Well whatever, inaantok pa
ako.
*BANG*
Pintuan yata ulit? Sorry, kakagising lang eh. Magkaiba ang pandinig ko sa umaga at sa gabi. Bipolar akong tao,
kaya bipolar din ang lahat sa' kin. Wag ka' t ako lang ang ganun. One and only ME.
Everybody look to their left,
Everybody look to their right,
Repeat! Repeat!
Everybody look to their left—
Sheet of paper! Naging si Kenneth yung pillow! WAAH! Chansing ' tong monkey na ' to ah! Kainis! Mangangain na
talaga ako eh!
Tinulak ko siya palayo. At tumayo na sa kama. Nakita ko sila Charmaine sa may pintuan, looking shocked and
confused at the same time.
" O-oy! Kung ano man ang iniisip nyo, hindi yan ang ano ha... H-hindi ano... B-basta hindi!" I defended then
walked out from the room.
***
Since Saturday ngayon at wala naman kami masyadong school works, rehearse lang kami nang rehearse. As far
as I can see it, ayos na ang lahat. Siguro yung props na lang talaga ang kulang. I gathered them all sa may
garden ulit. Doon na kami nag-paint at nag-draw ng kung anu-anong mga gagamitin.
" HEEEYY!" sigaw ko. Bigla akong pinunasan ng paint ni monkey sa mukha. Kahit ba hindi ako maganda,
syempre may pakielam pa din ako sa mukha ko.
" Hahahaha!" sige lang tumawa ka lang. Tch!
" Kainis ka ah! Eto sayo!" at ginantihan ko sya. And the next thing I knew, lahat kami nagpapahiran na ng
paint. Buti na lang madali itong tanggalin.
75
" Kath! Ligo tayo sa pool?" yaya sa' kin nila Charmaine. I just nod. Ayos lang naman.
" Let' s go guys! Yiiihee! This means pool games!" excited na sabi ni Eril.
Pool games? Ayoko. Ayoko ng pool games na ginagawa sa gitna. Ayoko pati sa malalim na part, may past kasi
ako. Ayoko din namang maging kill joy, kaya lumusong na ako sa pool. Enjoy naman pala kahit papano, kaso
napasimangot na ako nang hinigit nila ako sa dulong part ng pool.
I' M DEAD.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 21: Odd Text Message
***
Hinigit ako nila Eril sa gitna ng pool. Gravy! Ipakain nyo na ako sa ginormous bears, wag lang talaga ako ilalagay
dito sa kinatatayuan ko ngayon. WAAH!
So ayun na nga, nilunod nila ako. Hindi ako makahinga... The end patay na ako.
Wahooo! Joke lang. Gusto ko pang maging amazonang stewardess. Bakit amazona? Kasi para kapag nagkaroon
ng Snakes sa plane, edi ako ang aabante, at sila naman ang aatras. Chos. Ang gusto ko lang naman kasi talaga
eh malibot ang buong mundo after I graduated from college. But that is another thing, ang iisipin ko muna ay
kung papaano ba lumangoy.
Ariel of Atlantica, help me! Help! I need fins and tails and—sige kailangan ko na din ng tinidor. Ng trident, para
makuryente ko na ' tong mga aning na to. Seriously!
Nalunod nga ako. Ilang minutes akong unconcious sa ilalim ng tubig. Walang sumasagip sa' kin. Walang
tumutulong though I can see their silhouette above the water, completely ignoring my deathly presence. Mabuti
na lang at hindi makalaon ang ilang minuto ay nagkaroon na ako ng mga fins at buntot. Nakalangoy ako ng
maayos at nakakahinga na sa ilalim ng tubig. May nakita nga akong tinidor na kasing liit ng table spoon. Waa!
Ang cheap mo naman Ariel! Psh.
Kinuha ko pa rin ito.
*BOOM!*
Wag ka' t yun ay tunog ng triton. JOKE! Kinuryente ko sila at ayun, bam!
Ako' y nanginginig din? Huh?
" Uy! Uy! Kath!"
I felt someone poking me, and another hands on both of my shoulder shaking me as if she or he just lost his
sanity. I coughed. I reluctantly got up with blury images facing me.
76
" A-anong n-na-nangyar-ri?" I asked in between my pant. " N-nalunod b-ba ak-ako?" I asked for the second
time while catching my breath.
" Baklaita! Pinagalala mo kami ah. Akala ko ako na gagawa ng CPR sayo. Bleurgh."
I' m totally not myself yet, but I' m pretty much sure that it was Eril who said that. Talk about a sophistication in a
man' s husky voice.
Baliw talaga yang si Eril.
Inubo ko na ang lahat before I started talking. " Aning ka Eril! Haha. Bakit ba ako nalunod? Akala ko tuloy naging
mermaid na talaga ako."
" Ang taas mong mangarap, teh!"
" Aysus. Parang ayun lang. Hayaan na' t minsan lang makapanaginip ng ganun eh. Nga pala, paano na nga
ba ako nalunod?!"
" Ewan nga eh. You' re like spacing off, and the next thing we knew nasa ilalim ka na." Charmaine
" Eh ito naman kasing engot na ' to, umahon pa nung hindi ka nakita sa pool. Baka daw kasi umahon ka
lang." Matt
Nabatukan ni Charmaine si Matt. " Baliw! Story maker! Pweding pwede ka na sa wattpad. Tch!"
" Ows talaga? Sige. Ik-kwento ko dun ang love story mo. Love story mo with your point of view expressing
how much you love me. Wahahaha." pang-asar ni Matt.
" Heh! Leche flan ka."
" Meron ba sa fridge?" nagning ning ang mata ni Matt.
" Huo, meron! Dali! Takbo! Baka maunahan ka ni Sah-wa dun! Dalian mo."
At ito namang si uto uto, tumakbo nga.
" Sino namang Sah-wa?" tanong ni Eril. I was going to ask about it, too.
" Wala. Sawa, ahas. Pero joke lang yun. Yaan mo siyang magmukhang chenes dun."
Pumunta na kami sa loob para magpalit. Nasaan si Monkey?
*Hatching!*
That was my brain, itching. Err, bakit ko ba hinahanap si monkey? He' s better off.
Nang nakapag-palit na ako ng damit at okay na, nagpaalam akong gagamit ng computer ni Charmaine. Habang
nagi-internet ako, sila ay nandun sa labas. Malay ko kung anong mga pinag-gagagawa nila. Basta dito ako.
I opened my facebook. Online routine.
Check notifications, blah blah blah. Comment - Like - Birthday Greetings ritual.
Then, tsaka ko tinignan ang friend request.
Tingin, tingin. Who you? Who her? Who him? Who there? Who here? Haha. What a grammar!
77
I only accept those whom I know personally, or with my permission. Ayoko nung ia-add lang ako for viewing
purposes. Most of them were, like, strangers? But one user caught my attention.
Andrea Louisse Hernandez
(138 mutual friends)
*Confirm*
*Not Now*
Yes, siya. I don' t know her. Pero kasi yung picture nya parang may, I don' t know, something? No! Someone
pala. I viewed her profile, and unluckily, it' s private. It left me no choice but to accept her. Gusto kong makaview. Well this is a different case, siya naman yung nag-add eh hindi ako.
I clicked her profile pictures. Okay siya, maganda. I also discovered that she' s a student from my elementary
school. The school with lots of fire-starter memories. Nasa gym sya sa profile pic nya. May mga nagba-basket
ball sa likod. One guy also grabbed my sight. He' s… he' s ano... familiar? Basta. He' s familiar as far as I can
remember.
Eh! Bahala na. I won' t go shaking my brain cells para malaman kung sino yun. So there, I checked home page.
Scroll down - Scroll up - scroll to the left - scroll to the right. Joke lang, napagtripan eh.
Moving on. Bigla namang nagtext si…
Conceited Monkey
Bakit ang lambot ng labi mo?
Syempre malambot kasi-- WAIT THE HELL OF AN ELEPHANT TRUNK! Nababaliw na ba talaga ' tong si Kenneth!?
Kainis ah! Buwisit ' to! Eeeehhh! Umiinit ang dugo ko! PSH!
I stomped out of the room to get my fist up at Kenneth. Sadista, and amazona, I am!
Nakita kong nagtatawanan sila sa labas, sa garden ulit. Tambayan eh. Yung cellphone ni Kenneth, hawak nila
James at Matt. Mga baliw talaga! Kainis. Yung iba naman naming ka-group nasa pool pa din together with Eril.
Nilapitan ko sila Charmaine sa gazebo.
Hinablot ko bigla bigla ang cellphone ni Kenneth kila James.
At nabigla naman ako sa wallpaper nya.
Malay ko pero nanghina ata ako?
Dahil sa pagod or...
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 22: Half of my Heart
***
Binigay ko na sa kanila yung cellphone ni monkey at bumalik na sa loob. Ako lang ang mahilig mag-stay sa loob.
Buti na lang on vacation abroad ang family ni Charmaine.
78
A-ano ba yung nakita ko? Hay! ERASE! ERASE! Napakadaming tanong ang umiikot sa isip ko. It' s time to settle
things down.
***5 PM, Saturday;
Tinawag ko na ulit silang lahat for rehearsals. Kung ayaw nila, edi wag. Of course gusto nilang makakuha ng
mataas na grade kaya sumunod naman. Yown ang powers!
" Guys! What scene ba ang naguguluhan kayo?" I asked them. None of them spoke. " Okay. So wala
talaga?"
They all shook their heads.
" Sige. Uwian na."
" Nooo! Actually, alam mo, may problema si Sharlyn sa Act two, Scene two." Eril
" Sus! If I know, ayaw mo lang umuwi eh. Dinadamay mo pa si Shar."
" Actually, meron ngang problema." singit naman ni Sharlyn.
" Parang wala naman ah? Pero sige if meron nga, let' s try and put remedies. Ano ba yun?"
" Wait. Dun tayo oh." tinuro ni Sharlyn yung dalawang swing.
Sumunod na lang ako sa kanya. Pero nagtataka naman ako bakit dito pa talaga namin kailangang mag-usap?
Pwedi namang dun na lang. Nadito na eh, yaan na lang.
" So, what' s the prob?"
" Yun ngang sa Capulet' s Orchard."
" Ano ba dun? Ayos naman yun lahat ah."
" You want this play to be something the audience would clap about, right?" I nodded. Syempre. I am the
director. Hihihi. " Then," she continued. " Let' s do the kiss part."
Nanlaki mata ko dun ah. It seemed just like yesterday na sobrang ayaw niya ah. Oh, may gusto nga pala siya kay
Kenneth. Pero hindi naman dapat siya lang yung nagd-decide about this manner, diba? Hindi lang naman siya
gagawa ng kissing scene. As if namang halikan niya sarili nya. Ang epic naman nun pag nagawa nya yun. Hoooh!
Hands down.
" Does Kenneth know about this?" kumunot ang noo ko. Malay ko kung bakit, siguro trip lang ng ulo ko.
" U-uhh. Yeah, yeah. Hehehe." she forced a fake chuckle.
" Okay. Settled. We' ll do the kiss part." at ngumit ako nang nakakabaliw. Hohoho! This' ll be fun. Malay ko
ba kung pwedi ' tong kiss kiss thingy na ' to. Pero I' ll take the risk. Bwahaha. Gosh, I' m evil and I' m loving it.
Hohoho! Merry Kissing. :))
" T-talaga?" and Sharlyn' s eyes sparkled like diamonds.
" Sure." I got up at bumalik na sa harapan ng group mates ko.
79
" Let' s put remedies to some spoiled parts." then the rest was history. ' Kay, don' t mind my words. Aning
ako ngayon eh, bakit ba.
***
***Sunday;
" WAAHHH!" panicked, I yelled.
" Ang agap naman yata ng dramatic shriek mo, Katherine!" reklamo ni echuserang Eril.
" Eh kasi naman kasi, I can' t find my other t-shirt. I' m pretty sure I brought three." I retorted without looking
at them. As if namang um-attend ako ng mass nang kung ano ano lang ang suot. No way!
" Ba' t naman kasi tatlo lang? Err, I' ll let you borrow na nga. Sige na sige na. Eeek!"
" Ang arte mo. Che! As if namang hihiram ako sa' yo. Mahiya ka bakla. Psh."
" Ikaw ang maarte! Sige na sige na, I' ll ask Charmaine for t-shirt that will surely, perfectly, gorgeously fit
you." he—wait, She nalang pala. She said while making a weird dreamily gestures.
" Grabe ka naman! Parang walang damit ang babagay naman sa' kin sa sinabi mo ah. Nahiya naman ang
balat ko."
He snobbed me, at umalis na ng room. At ako naman itong si hindi makapaligo dahil baka wala akong maisuot
after my shower. Antay antay. Err, higa sa kama.
Gulong to the left, gulong to the right. Naa-aning na ako to the fullest. Ang tagal ni Eril. Male-late kami sa Mass
eh. Tumayo ako para—oh! Bumukas ang pinto at nakita ko ang bakulaw na si Eril.
" Eto na oh." he flashed me a " nakakalokong" smile, while handling me a plain white shirt.
" Bakit ganyan ang mukha mo?"
" Oo na. Alam kong dati pa ako maganda. Kaya magbihis ka na. Tch!"
" Hindi pa ako naliligo. At tsaka ang feeler mo to the max, di ko reach! Bahala ka na. Labas! Shoo shoo!"
Pagkalabas ni Eril, agad agad na akong naligo. I sing: Brush, brush, brush three times a day. At tsaka, oohh yes
sige pa sige pa. Hahaha! Wag ka' t kanta yan ha. Wolo long. Masarap lang kasi sa feeling ang warm water.
After my concert-like shower session, I put on the plain t-shirt that Eril gave me, then slid on my skinny jeans
and matched it with my chuck taylor. Gussied my hair, checked out myself then bam! I' m ready.
Dumiretso na ako sa sala. There I found them waiting. Pagkalapit ko sa kanila, iba' t ibang expression ang suot
suot nila. Pero sure ako sa isa, lahat ng mukha nila ay parang nanjo-joke. Ewan ko kasi eh, parang may
something sa mukha nila. May kalokohang ginawa ' tong mga to. Tch!
" Okay guys, tell me what is it?" I raised them an eyebrow.
" It' s naaaahh-thung!"
Ang tagal kong kinulit kung ano bang ginawa nila or something, but I sighed in defeat, aayaw talaga eh. Nang
makarating kami sa Church, buti na lang wala pang masyadong tao. Ang laking space ang nasakop namin.
80
Nakakainis nga eh, pinaglalapit kami ni Kenneth sa upuan. Tch! Typical moves! Psshh! Pero ayoko, baka mamaya
magka-scandal kami dito sa church. So in the end, naging magkatapat na lang kami.
Sitting arrangement: Ibang ka groupmates, Eril, Matt, Charmaine, Ako, aisle, at sa katapat naman namin ay sila
Kenneth, Sharlyn, James at iba pa naming group mates.
Ayos lang kahit katapat basta wag kalapit, at least makakapag-concentrate ako sa mass. Nag-start na yung
mass, at wala namang nagaganap na kalokohan so far.
Nung nasa part na nang kakanta ng Our Father, every body should hold hands. TCH! Minamalas nga naman oh!
Kailangan pang magdikit ng bawat tao sa isang row para maghawak kamay, leaving no space at the center. Wala
namang malisya ' to eh, kaya sige lumapit na ako at nakipag—err, you get the point.
Nang nagdikit kami ni Kenneth at nag hawak-kamay, nagtawanan ng mahina ang mga ka-group mates namin na
nakaupo sa likod. Psh. Parang eto lang eh. Hanggang sa matapus ang kanta, parang may pinaguusapan or
pinagtitilian pa rin ang mga bakulaw sa likod. Grabe lang ha! Feeling ko may something. Kainis! Nasa church pa
naman!
Tinapos ko muna yung mass bago ako magbigay ng mahabang speech slash sermon sa kanila. I' ve got the
power. Haha.
Habang papalabas kami ng Church, grabe ang distansya namin ni Kenneth sa isa' t isa. Parang lang kami nitong
kambal-tuko sa lapit eh. Sus! As if naman gusto ko ' to, siksikan kasi. At eto namang mga baliw, pinaglalapitan pa
kami ng sobra. Ehh! Tch. Pinaglalapit kami tsaka mga mang-aasar.
" Guys, kain tayo sa McDo?" yaya ni James.
" Ayoko, kayo na lang. Uuwi na ako samin." I announced.
" Ang KJ mo ah! Sumama ka na, libre ko. Joke!" ang aning nitong si Eril eh.
" Sige ha. Libre mo ako Eril, pag hindi talagang ah!" pumayag na ako, wala din namang magagawa ang
powers ko sa ganto eh.
I texted Yna at Lindsay, miss ko na sila kahit ba ilang araw lang kaming di nagkikita. Syempre nakakamiss din
naman yung kalokohan thingy with them. Niyaya ko sila na pumunta din sa McDo, pero busy din sila sa play nila.
Okay, edi ang lahat na ang busy.
" Ang cute ng KayVee pag nakatalikod." sabi ni Charmaine at sabay tawa naman nila.
" Oo nga," pagsang-ayon ni Matt. " Sana lagi na lang silang nakatalikod. Hahaha!"
" Di hamak naman na mas bagay sayo Matt ang laging nakatalikod. Tch." I rolled my eyes.
" Yeah, what she said." Kenneth agreed. Wooh! Parang isang decade hindi nagsalita ' tong monkey na to ah.
" Sus! Nagkampihan ang love birds. Mag-order na nga kayo."
Habang sila ang bumibili ng pagkain, tumayo muna ako para pumuntang CR. Nagsigawan ulit sila nang tumalikod
ako. Okay! Meron na ba akong ' red alert' para magsigawan sila? Wala naman siguro to. Grabe naman silang
maka-react oh. I looked back at them and saw Kenneth blushing red.
" Ba' t ka pula?"
" A-akohw?" he pointed at himself.
81
" Like yeah. May mali ba sa' yo?"
" W-waluh. Hehe." his forced laugh says it all. Anong problema nito? ' Kay, nuff about that, naiihi na ako.
Walang tao sa CR kaya mabilis akong nakaihi. Lakas-loob kong tiningnan ang likudan ko if any red spots are
present. Wala naman eh. Ang tanging nakita ko lang ay ang design ng likod ng Tshirt ni Charmaine. Half siya ng
heart, ang cute. Hihihi. Lumabas na ako para harapin ang matinding gutom. Joke. Not yet starving.
Okay! Alam ko na kung bakit sila mga nang-aasar.
TCH!
Nasa likod ni Kenneth yung kadugtong ng heart na naka-design sa back ng shirt ko. TCHH! Kainis! When will
they ever stop?! BLEURGH!
Tawanan pa din sila kahit nakadating na ako sa table. I glared at them, but it didn' t work. I relaxed my forehead,
knowing that I could not defeat them at ease.
" Uuwi na talaga ako guys." I stood up.
" Sandali lang!"
Woah? It' s Kenneth who said that. He blurted it out fluently, but keeping his signature accent. ORLY?
" U-ulit nga?" ako naman yung nautal.
" A-yow-kuh nah." then he stuck his tongue out.
" Ang arte mo! Sige, bye guys!”
" Wait kah-se. I' ll say it n-na." He coughed as if getting his voice ready for a crucial announcement about
the end of the world. " Please, mahg-stay ka mooh-na. Let' s eat toge—"
" Wewe-wait! Eh English na yun eh."
" Okay, okay. I' ll try my best." He heavily breathed before continuing, " Kuh-ma-een ta-yoh nang sah-bay."
and he smiled.
He won.
I smiled in return. Anong magagawa ko, eh ang cute nyang magsalita ng tagalog. Hihihihi. What a disguting
laugh at times like these.
" Yiiiiiieee." look who finally yelled their feelings out. Kainis lang! Pwedi namang manahimik na lang diba?
Mang-aasar pa, edi lalo nang nailang yung dalawang tao. EHHH! May napansin ako. Si Sharlyn, mukhang
tahimik. Dee, you, eych brain. Malamang nagseselos yan. If she ever cry, don' t blame me. It' s not like I wanted
to be linked with this conceited monkey over here. Err, syntax error yata yun ah.
I signaled them to stop, and they eventually got what message I' m trying to send them.
***
Pagkatapus naming kumain, kinuha ko na ang gamit ko kila Charmaine at umuwi na though nag-stay pa ang iba.
At ano namang gagawin ko dun, diba? Magbabasa na lang ako ng Fallen, malapit ko nang matapos eh.
82
Pagkapasok ko ng pinto, malalaking boxes ang sumalubong sa' kin. Who—
" Katherine!"
Si mom. Ngayon ko na lang sila ulit nakita ah. Di ako updated kung asan sila, busy din naman kasi ako. Eto
kasing si Kevin (Haha. Walang galang eh) hindi sinasabi sa' kin ang whereabouts nila. We hugged each other and
endearment entered. Nagkamustahan, nagtanungan kung ano bang mga happenings.
" Bakit di nyo manlang sinabi sa' kin na pupunta kayong New Zealand para sa ballet competition ni Lyka?
Ang daya oh!"
" Pinasabi ko sa kuya mo, dear. Pinapatanung ko pa nga kung anong gusto mong ipabili o kung ano eh."
That' s it! I shot Kuya Kev a million times deathly glare. Kainis! Kaya pala ayaw sabihin nito! EEHH! Edi wala na
akong pasalubong? WAAHH! I crave for... well I don' t know, chocolates? Kahit ano, I want things to grab me
unexpectedly, well good ones, that is.
Pero meron din naman pala silang naibili sa' kin. I' m flattered. Haha. After that, nagpahinga na rin sila kahit five
pm pa lang. They decided not to eat dinner dahil sa sobrang jet lag.
Pumunta na akong room, dala dala ang isang box na may laman na gamit na para lang sakin. Yay! But I left it
untounched for the meantime. I fixed my things then wore my reading glass. Inayos ko ang unan ko in my
preffered comfortable position when reading, then ayos na.
Everything' s exciting! I fell in love with Daniel Grigori in a snap. Anong magagawa ko, eh kakaiba siya eh. Ibang
iba sa mga lead male sa ibang story. Iba naman nga pala nag genre nito, pero basta! I need to get Torment
soon. I' m not at the epilogue when a paper fell. As expected, malamang another letter ' to from... C.C?
Letter says;
***
Those passionate friendly kiss,
Will surely knock your heart at tease.
Confusion will leave your mind unplease,
And solutions probably won't come at ease.
***
I stuff the tiny paper back, and placed the letter to where the others are. I' m bewildered about what the next
lines have in stored for me in the Epilogue of what I' m reading. Maybe I' ll spare some time on those letters next
time.
After several hours, I' m finished. I' m definitely getting Torment tomorrow. Sana lang maagap ang dismissal
namin bukas para diretso fully booked or kahit na sa nearest book store. I checked the time, it' s already eleventhirty. I' m closing my eyes out, and…
*Toot* *Toot*
May nag-GM lang pala. Sus! Kagabi na eh nagg-GM pa. Tch.
3 messages received;
Matt
When your crush smiles at you for 3 seconds, surely you are going to spend your 23 hours, 59 minutes
and 57 seconds thinking about it. :)
83
Good Night guys. :>> Charmaine, thanks for the place. Hihihi. :" " >
Hope our play will come out in a spectacular blow.
**GroupMessage
Eril
I maybe gay, but I' m the sweetest gay you' ll ever met in your entire life. :P Kahit may asim pa ako,
syempre sweet din naman ako. Hihihi. O boys, wag kayong kiligin ha. :))
Charmaine, James, Kenneth, Matt, Kath, Sharlyn and our other groupmates, let' s make tomorrow a blast.
Hohoho. >:D< Thanks sa time nyo. Good Night. Ka-lerky ang araw ko ngayon. Err, ang dami ko ng tabs.
T^T Anyways, I' ll be having my beauty rest na. :" " " >
Good Night. <333 xoxo
^GroupMessage!^
At yung last ay kay mokong. Nag-GM ang unggoy? Woah.
Conceited Monkey
The impact your sweetest smile against mine, definitely made my day complete.—so complete that I' m
asking more of it. I' ll surely dream of you tonight. Don' t forget to wear your killer smile even when your
eyes were closed! Good Night! :)
Kakaibang mag-gm ' tong si monkey ah. Siguro ang dami ng babaeng natunaw sa message na ' to. Sus. Flirt yata
ito eh. TCH! Kainis! Naalala ko na naman tuloy yung wallpaper ni Kenneth. Eh! May babae kasi yata siyang
kasama dun? Baka yung girl friend nya? Who cares? Pero ayaw matulog ng diwa ko ngayon. Bakit ba kasi ehhh?
I am not liking this feeling anymore.
Kill my senses now!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 23: Bad Vibes not Basketball Varsity
***
Kinabukasan, nalaman kong hindi naman pala kami makakapag-present dahil kukulangin kami sa oras sa subject
na English. Syempre ang ibang group, pati na rin ang amin, nainis dahil ayos na nga ang lahat tapus hindi
naman pala maipe-perform. Tch!
The next day, nagkaroon naman ng problema ang control room ng auditorium at matagal pa daw iyun bago
maayos. Generalization; time and everything svcks at the moment and we' ll perform next week. Nakakainis! Ugh!
Pero hayaan na, wala na rin naman kaming magagawa eh.
" Kainis talaga noh?"
" I know right! Sana hindi na lang tayo ganong nag-rehearse ng ganong kaagap. Tch!"
" Oo nga! Nakakabugnot talaga!"
" Curse those—"
Blah. Blah. Blah...
84
Kanina pa ako nakakarinig ng mga reklamo dito, hanggang dumating na sa point na nainis na din ako sa mga
protest and arguments nila. May magagawa ba yun? As if namang bigla nalang maayos ang controls sa
auditorium gawa lang ng cusses nila. Tsk tsk!
Ayos na naman ang lahat para sa English, kaya hindi na kailangang magkakasama ang group mates for the play.
Back to normal na ang everyday school life ko. Hoho! Kasama ko na ulit sila Yna at Lindsay. Hihihi. I missed
them.
" Did you make rinig rinig of the latest announcement?" pasimula ni Yna.
" Alin?" sagot ni Lindsay.
" Magkakaroon ng basket ball try-outs tomorrow afternoon." sabay shriek pa ni Yna na sinabayan na din ni
Lindsay. I am invisible. Err.
" Let' s watch hotties. Hihihi."
" Bring it on babeey!"
I. AM. ALIEN. Tch. Ano namang mapapala sa pagba-Basket Ball na yan? Parang ish-shoot lang yung bola, then
what? Anong napala nila? Sus! Pag may itsura, siguradong makakapasok yan. Pag naman wala, kailangan naman
ng sobrang talent pag dating sa said sport. Biased much?
Kinaway ni Lindsay ang kamay nya sa harap ng mata ko. " Hey! Earth to Katherine."
I glanced at her the weird way, and raised my eyebrows. " Oh?"
" ' Toh naman, maka-reply oh."
" Tss. Eh anong gusto mo bang isagot ko?"
" Miss Sunget! Tch. Sama ka bukas ha? Nood tayong try-outs. Hihihi." yaya nila.
" Three syllables." I answered.
" Ikaw na. Ikaw na talaga ang alien! Ano iyun huy?"
" The usual answer." I said flatly.
" Ano nga? Kasi naman eh. Ang hirap naman nyang sina-something mo!"
Ang saya nilang asarin. " A-yo-ko. Easy as three point fourteen sixteen." and then I winked to tease them even
more.
" Aysus! Kainis ' tong babaing ito. If ever gusto mong makakita ng mga wi-weet guys, hohoho! punta ka lang
sa gym bukas, mga three pm."
" As if." I' ve decided. I don' t have a thing for balls. Hahaha!
Pumunta na kami sa next class namin, which is Art Edu. Shoot! Exam pala namin, ba' t hindi ko manlang
nalalaman? Gravy! Tss! Oh, well. Stock knowledge, I trust you!
The exam went well, I think. Psh. Logic lang pala. Di kailangang magtanung sa cheatmate. Hoho! Grabe naman
yung iba sa likod, tinotorture yung notes nila eh.
85
Then, last class na; History. Bakit pa kasi pinagaaralan ' to eh? As if namang kumuha ako ng trabaho na
kailangan ng greek terms, kung sino ba ang epic heroes ng specific land, kung anong pinagkaiba ng primitive
living sa contemporary. Tch! Pagtiyagaan na. Psh.
After *insert over-reacted-massive-typed numbers here* years, natapus din ang sermon session ni Herodotus!
Uwian na. Di pa pala panahon para magdiwang. Homeworks and projects, curse the two of you! Err.
Hinatid na ako nina Lindsay sa bahay.
" Don' t forget tomorrow, Kath." Lindsay
" Ha? Ang alin?"
" Napaka-dense mo. Tch. Tomorrow. The Basket Ball try-outs, ha?"
" You need to be there. Hihihi." demanded Yna.
" Three syllables nga diba? Sige na. Ingat." I waved them good bye, and welcome their compulsive
invitations no more.
Pagpasok ko ng bahay, malulungkot na mukha agad ang nakita ko. Si Kuya Kev, mom and dad at pati na rin si
Lyka ay mukang depressed. Nilapitan ko sila nang may kaba.
" Is everything alright?" ewan ko pero napa-English ako eh. Oki. Serious time, baka mamaya ako rin ang
mapasama nito.
" Si Lola," Kuya Kev spoke.
" What about her? Gumaling na ba sya sa sakit nya?" I asked. Love namin si Lola eh, kaya naman ako itong
sobrang naniniwalang gumaling na siya sa sakit niya.
" Worst, Kath." Dad corrected.
" Ano pong ibig nyong sabihin?" I can feel my silly eyes tearing reluctantly. Di ko na alam ang
mararamdaman ko.
I looked at them, waiting for an answer.
" She' s on her way up now, dear." Mom forcingly said in between her sobs.
I was devastated but at the same time happy. Masaya na din ako dahil at least hindi na maghihirap si Lola sa
mga operations na kinuha nya, pero hindi pa din maiiwasang mangibabaw ang pagkalungkot. She was our
second mother. She used to play with us even in the middle of the rain because she believed in the quote " If
you can' t beat them, join them." That was a day to remember.
Kuya Kev accompanied me to my room while silently crying. I was happy yet other feelings were still unidentified.
At times like this, I just stare out of space and think of completely nothing. That is my common remedy.
Brother hung his hand on my shoulder while I burried my face into his chest.
" Skip your day at school tomorrow."
Yes, Grand Ma passed away, but is it enough of a good reason to skip something that will continue with
assurance? I mean, people come and go. I am very much aware that Grand Ma will leave soon, and that is at
86
this very moment. Normally I would go berserk at situations like this, but I' m matured enough to expect the harsh
possibilities of reality.
" Pupunta tayo ng province tomorrow morning. So Katherine, get yourself ready." he continued.
Alright, I will skip tomorrow' s classes. Tinapik na ni kuya ang balikat ko at lumabas na siya ng kwarto. I' m pretty
much sure he' s grieving right now, too. Who wouldn' t?
After few hours of letting that tragic incident sink in my mind, I convinced myself that it' s time to be back to
normal even just for now.
I opened the book Fallen and started reading it…again. Walang magawa eh. Actually, I cannot really consider this
as reading because I' m completely out of its definition. Walang pumapasok sa isip ko, wala akong maintindihan
na para bang ang lahat ng mga salita ay kailangan pang i-translate sa sarili kong lenguahe. Sinara ko ang libro
at sinubukan nang matulog.
Pagkapikit na pagkapikit ko, ginustong magmulat ulit ng mga mata ko. Hinayaan ko lang, wala naman kasi akong
iba pang magagawa eh. Tumayo ako at nagbukas nalang ng computer.
Sa Facebook,
8 Friend Requests
4 Unread Messages
23 Notifications
100+ Other Requests
Tamad akong tignan ang mga yan eh, pero naich-check ko naman paminsan. As usual notifs muna, friend
requests at messages na.
Unread message from Alyna Santos
Kath, may exam nga daw pala bukas sa Geometry, Physics at Social Studies. Ayan ha, nai-inform na kita.
Basta wag mo nalang akong tatanungin sa pointers to review, kilala mo na ako eh. Hihihihi. So there, don' t
forget tomorrow ha? BASKETBALL TRY-OUTS! :" " >
Whatever that Basketball Try-outs, my major concern now is about those exams. Should I still skip? Napaka-strict
pa naman ng patakaran sa skwelahan na ' to. Excuse letter is the most useful alibi. Pero unfair din kasi, kaya
siguro susunod na lang ako bukas kina Kuya sa Province. Hindi ko muna sinabi kila Lindsay ang kalagayan ng
family ko ngayon, I don' t want them to worry. For the meantime, sa sarili ko na lang muna ' to.
Two unread messages from random friend. Ignore lang ' to, hindi naman important masyado eh. Next,
Unread message from Andrea Louisse Hernandez
Hi Miss Katherine. =)
Parang nung isang araw lang eh nacu-curious ako sa kanya ah. Anyway, next time ko na sya rereplyan, marami
pa namang spare time.
Pagkagising na pagkagising ko kinabukasan, nag-ayos agad ako at nagsabi kina dad na susunod na lang ako sa
kanila, at mabuti naman na pumayag sila. Hindi na ako nagpa-sundo kina Lindsay dahil maagap akong pupunta
ngayon sa school compared to our usual time.
Nagreview agad ako pagdating sa school. Nahirapan din naman ako this time dahil sa sobrang antok. After
exams, I' m planning to skip other classes.
" Excuse me, Ma' am Diggory. I have some announcement to the class." Ma' am Ramos entered the room
with an announcement on her pocket. " The Classes for today are cancelled due to the upcoming School
Basketball Teams Competition next month. Basketball try-outs will be held at the school' s Gymnasium A at twoUnlucky Cupid © 2011-2012 Starine
87
thirty pm, which is now. To those who are interested, you may now proceed to the Gym A. And to those who are
not, you can now enjoy your free time. That is all."
Sabay sabay naghiyawan ang mga kaklase ko. Syempre, sino ba naman ang hindi matutuwa sa cancelled
classes? At isa pa, sakto talaga ' tong Try-outs na ' to. I gained one reason to thank the Basketball Varsity Activity.
One PM. Medyo maagap pa naman, pero ang dilim ng langit. Mukang uulan ah. Kaylangan ko na talagang
makahanap ng masasakyan papuntang probinsya. Sheeet! Di pa naman ako marunong mag-commute kapag
mag-isa. Tch!
Kinuhit ko si Lindsay na nagtetext. " Uy, Lindsay. Friend. Best friend. Lovey!"
" Tigilan mo ako Katherine. Alam kong may kailangan ka. Lovey? Yuck naman oh. Haha! Oh, ano ba yun?"
" Kasi ano, kaylangan ko ng ride papuntang Vigan." at tsaka ako nag-puppy dog eyes. Hihihi.
" Sure."
" T-talaga?"
" Oo naman. Tomorrow pwedi ako."
" T-teka! Tomorrow? Ngayon ko kailangan Linds. Pleaaaaase?"
" Manunuod pa kami ng Try-outs. Gusto mo sumama ka then after that tsaka kita ihahatid."
I cupped my face with both of my hand. Naiiyak na naman ako, baka hindi na ako makapunta.
" Ba' t ganyan muka mo Kath? Hahaha." tinawanan pa ako ni Yna. Kung alam lang nya eh. Tss.
" My grandma just passed away. Now, do you expect me to be laughing around at times like this?!" I blew it
out.
" K-kath. I' m sorry." Yna apologized.
" S' okay." wala akong magagawa, kaibigan ko eh. Hayaan, pabayaan.
" Sige Kath, hahatid na lang kita." Lindsay smiled.
I returned the smile weakly. " Hindi na pala. Okay lang, hahanap na lang ako ng ibang pweding masakyan. Hehe.
Punta na kayong gym baka nagsisimula na yun."
" Friends first, diba nga?" Yna
" Yep. At tsaka meron pa namang game proper para mapanuod ang hotties. Hihihi. Kaya tara na." Lindsay
" T-talaga?" Yes naman oh!”
" Oo naman. :)"
" Sama ako!" Yna
" Che! Dun ka sa gym. Hahaha!" Lindsay
88
" Eeeehhh! Tch. Tara na kasi."
" Sige, sige. Tara."
At pumunta na kaming parking lot. Ayos talaga ang may student' s license. Sila na talaga. Tss! Bakit ba kasi
napaka-careless driver-wannabe ko? Kainis lang!
But something came up.
Hindi na ako maiihatid ni Lindsay. Her parents just arrived from states at kailangan daw syang makita. Panira
talaga ang mga nangyayari ngayon. Kainis!
" Sorry talaga, Kath. Hindi ko ' to ine-expect." kanina pa sorry nang sorry si Lindsay sa' kin. Eh para sakin,
ayos lang naman.
" Sige na, baka mainip na kaiintay ang mom at dad mo. Pasalubong ha? Haha." I still joked.
" Kung meron man. Haha. Sige, alis na ako. See you two." at umalis na siya.
One-thirty na at wala pa din ako sa byahe. Nakakainis!
Bumalik muna kami ni Yna sa room dahil nagsisimula nang umambon. Ang ihip nga naman ng hangin oh, bad
breath! Wooh! Epic lang eh, noh?! TCH!
" Paano ka na nyan Kath?" tanong ni Yna
" Ewan ko nga eh. Bahala na kahit hindi makapunta. Pero ang unfair naman nun kay Lola." sumikip na
naman ang dib dib ko, siguro dahil sa kunsensya.
" What if..." nagisip si Yna.
" What if ano?"
" Magpahatid ka kaya sa IBA?" she emphasized the word ' iba' . Mukang masama ' tong idea ni Yna ah. Tch.
" Iba ka dyan. Tss."
" Kay ano... ano..." at saka siya nag-smirk.
" Ano ano? Wala akong kilalang ganun eh." then I rolled my eyes. Kasi naman eeehhh!
" Kay Kenneth." at tuluyan na siyang tumawa nang nakakaloko.
" Kainis ' to. Bahala na nga talaga."
Habang nakatingin kami sa kawalan, may narinig kaming naguusap not far away from the room.
" Uy! Ano, gwapo ba ang mga nasa gym ngayon?" tanong nung babae.
" OMG! OMG! YESSS!" sagot naman nung isa.
" Sino sino bang heart throbs ang magta-try out?"
89
" Uhm, let see, si James Ferrer nandun, si Matt Andrews, si ..." at kung sino sino pang sinabi nung girl.
Pero nanlaki naman ata ang tenga ko nang narinig ko ang huli nyang sinabi. " At ang pinakang-gwapo sa
buong school, si Kenneth Verge. Eeeeep! :" " " >"
At sabay nang kinilig yung dalawa. Eh?! Si Kenneth magta-try out? Grabe. Sporty ba sya? I really would like to
see him shoot the ball, pero walang time. Eh! joke lang, ayokong makita siya. Sight' s better off without him.
Pero totoo?
Si Kenneth, sasali sa Basketball Varsity?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 24: Determined
***
" Narinig mo ba yun?" tanong ko kay Yna.
" Ang alin ba?"
" Yung mga babae sa labas?"
" Hindi eh. Ano bang sabi?"
Sasabihin ko pa ba? Tch. Wag na nga, baka mag-isip lang ' to ng kung anu-ano eh. Pero curious talaga ako nang
bongga eh. Sporty ba talaga si Kenneth at sasali siya? Or nagpapadagdag lang siya ng popularity? Tch.
" Si mokong daw."
" Tokong? Yung pambaba?"
" Bingi ka! Tss. Si Kenneth."
She smirked. " Ay ayun naman pala eh. Sasabihan pa kasi ng kung anu-ano. Oh, anong meron kay Kenneth?"
" Magta-try out daw?"
" Ah, oo. Sinabi na sa' min nya yan, kaya nga gusto naming manuod para may support kami sa soon to be
boyfriend," Umubo siya. " Mo." she finished.
Parang nabilaukan naman yata ako dun ah. " Ang baliw mo! Ahh. Tara na nga sa labas, iba na ang ambiance dito
sa loob."
Punta tayong gym A! Gusto kong makita si Kenne—MALI! Gusto kong makita ang gym. Ang tagal ko na kasing di
nakakapunta dun. Hehehe.
" Tara ba sa gym, Kath?"
90
OO, TARA! :D
" Eh! Ayoko nga dun. Ayokong pumunta sa gym na amoy pawis noh!" I denied. Ayokong magpahalata,
syempre. Hehehehehe! <—Ang aking defensive laugh.
" Sus! Tara na!"
No choice. Hinila ako ni Yna papuntang gym. Pagkadating namin sa may labas ng gym, madaming students.
Kahit umaambon, may pumunta pa din pala. Kaso ang tanung lang, bakit sila nasa labas?
" Puno na ba ang loob?"
" Di ko alam eh. Pero ang alam ko limited persons lang ang makakapasok sa gym. Bawal daw mapuno ng
mga manonood."
Ang arte naman oh. " Bakit?"
" Para daw hindi mailang yung mga magta-try out. Yun ang sabi." Yna shrugged.
Sayang naman. Di ko mapagtri-tripan si Monkey.
" Wag ka nang mag-pout. Makakapasok tayo, nako!"
Ha? Di ko namalayan, naka-simangot na pala ako. Tss! Malay ko ba. Anubey! Syempre bago kami
nakipagsapalarang makapasok sa loob, nai-defend ko muna sarili ko. Gusto ko lang naman talagang maasar si
Kenneth eh, that' s all.
" Miss, bawal na pong pumasok sa loob. Sa mismong game na lang po kayo manuod." sabi yata nung
guard kay Yna. Ay ewan, nakatalikod lang ako, bahala na si Yna dun.
" Sige na manong, kuya. Pogi ka naman eh. Hehehe."
Pogi yata ah? Hahaha. Pogi-ta! Joke!
" Sige na nga. Dahil honest ka hija, makakapasok na kayo."
Ako! Ako ang honest. Psshh.
Aysus pa nga. Si guard, napaka-gullible. Eek! Kami lang talaga ni Yna ang nakapasok kahit nagpupumilit yung
iba. Konti nga lang ang nasa bleachers, pero majority ang third year and fourth years dito.
" Kath, tingnan mo oh." may taong tinuro si Yna.
" Nasaan ba? Si James ba?" I teased. Haha.
" Eep! No way ha! Ayun oh."
Sinundan ko nang tingin yung tinuturo nya. At nakita ko siya.
Si Kenneth.
I' ll be honest. Ang hot nyang tignan, but that' s it. And ang number ng jersey nya ay seven. Favorite number ko,
kasi birth date ko eh. Hihihi.
91
" Go number fourteeeeeen!!!" sigaw nung mga babaeng nadaanan namin.
" Kath, talo ka pa nila oh. Cheer mo na din kasi si Kenneth. Hahaha!" pang-asar ni Yna.
" Baliw ka! Kaya na nya yan."
" Uyy. Yiiee! Nagtitiwala kay Kenneth."
" Che! That was more like of a who-cares phrase pa nga. Tss!"
" Whatever you say, Katherine. Hihihi."
So far, maayos naman yung try-outs. Kakainis pa nga! Walang sablay si Monkey. Wala na akong pang-asar sa
kanya, wala na. Tss. Break time na nila. Mag-isa lang ako dito sa bleachers. Si Yna, nilapitan si Kenneth. Ayoko
namang pumunta dun sa baba dahil wala naman akong ibang gagawin diba. Kaya eto ako, loner.
I glanced at my wrist watch. Patay! Four-thirty na! Anong gagawin ko?!
Nagmadali akong bumaba at nagpunta palapit kina Yna. Pagkadating ko naman sa place nila, biglang tumakbo
paalis si Kenneth. Umiiwas ba yun? Aray naman. Tss. Wala naman akong kasalanan dun ah? Meron ba? Err. Well
whatever, may iba akong problema. Waaaah!
" Yna..." I eyed her, at siguro naman na-gets na nya yung gusto kong sabihin.
" Ha? Eh. Wait lang. Labas na tayo ng gym, at magaantay tayo ng miracle."
" Che! Baliw ka na Alyna. Tss."
" Ito naman oh. Lika na nga, labas na talaga tayo, dun tayo mag-antay ng himala."
Bago pa ako makapag-react, nasa labas na kami. Magic daw eh. Joke! Nag-apparate kami dito. Ayos noh?
Hoho!
Naupo kami sa isang bench na malapit sa exit gate, nagaantay. Five pm. Grabe! Tiningnan ko ang cellphone ko,
lowbatt naman. Anong gagawin ko? Ang panahon nga naman oh. Kainis! Wala na akong magagawa, late na kung
late. Kung uuwi naman ako sa bahay, wala akong kasama. Tss!
Maya maya may Porsche na pumarada sa harapan namin.
" Get in." si Kenneth.
" Kath, sakay na dali. Past five na oh."
" Ah, Fast Five? Yung movie?" Hahaha! Mang-asar muna.
" Che! Baka gusto mong hindi makapuntang Vigan ngayon?"
" Ehehehe. Joke lang naman, eh sa ganun ang pagkakarinig eh. Tss!" Hohoho! Echos.
" Osya! Sakay na dali!"
" Ikaw mauna."
92
" Aba! Ako ba ang pupuntang probinsya ngayon? Dalian mo na."
Bigla bigla namang lumakas ang ulan. Sheet!
" Paano ka?"
" Sasabay na lang ako kila James mamaya pag-uwi."
" Siguraduhin mo lang, Alyna ha?!"
" Opo NAY! Hahaha. Ingat kayo."
Teka lang, nahihiya ako. Bakit ganun! Pero sumakay na din ako dahil hindi na ako mapagbubuksan ng pintuan ni
Kenneth sa sobrang lakas ng ulan.
" Uhm, hatid mo na lang ako sa' min. Ayos na yun."
" Yna said you have to be in Vigan. So, what' s up?"
" My grandma passed away." napatungo ako.
" S-sorry"
" Okay lang. So sa amin mo na lang ako ihatid. Di pa tapus ang try-outs ah. Bakit ka umalis?"
" Someone needs me more than that Basketball thing." he winked. Tch! Conceited pa din oh. Tsss!
" Yeah, right."
" So, Vigan it is."
" You know the way?"
" Of course," he said with bright face, but suddenly fell. " Not." He continued.
Ewan ko pero natatawa ako. " You offered, pero di mo naman pala alam ang way." sabay tawa nang malakas na
talaga.
" Help me?"
Nahimasmasan na ako sa katatawa. " Pero yung totoo, okay lang ba talaga sayo na ihatid ako? You' ll miss the
opportunity na makapasa sa varsity."
" Na, you' re the—asdfghjkl…" konti lang narinig ko kasi more like pabulong na yung last words.
" Ano ulit?"
He smiled. " Nevermind. So, locator where are we now?"
So there, tinuro ko na yung way. Sobrang lakas ng ulan, buti na lang hindi masyadong mabagal ang pagdaloy ng
trapiko. Mga past eleven na kami nakarating sa Vigan. Buti dito hindi masyadong malakas ang ulan, ambon na
lang.
" Here we are."
93
Hindi naman kagandahan ang bahay ng mga lola ko dito, pang simple lang kaya walang garage. Sa medyo
malayo sa tapat ng bahay nila lola nag-park si Kenneth. Bumaba na kami at pumasok sa bahay.
" Dad! Sorry!" I hugged him.
" Ayos lang. Buti nakarating ka, paano?"
Pumasok si Kenneth. My answer.
" Hinatid po ako ni Kenneth. Classmate ko po."
" Dalaga na si Ate. Hihihihi." biglang singit ni Lyka na kadadating lang sa sala.
" Che! Asan sila Kuya?"
" Kasama ng mom mo dun sa labas. Pupuntahan mo?"
" Maya maya na pala ng konti."
" Pahinga muna kayo. Son, salamat sa pag hatid kay Katherine dito ha?" Is my dad referring to Kenneth?
What the heaven was that?! Son?!
" Sure po. Hehehe." At sumagot naman si mokong. Tch!
Umalis muna si dad at pumunta kina kuya para sabihing nandito na ako. Binati na din naman kami nila mom as
soon as nasabi ni dad na nandito na kami. Kamustahan at tanungan portion. Tss!
" Kenneth, iingatan mo ang baby girl namin ha?" bilin ni mom. Tch!
" Baby yata ah? Eh what do you call me mom? Dapat ako ang baby eh!" Lyka complained.
" Che! Mom kasi, friends lang po talaga kami ni Kenneth." tiningnan ko siya. " Right, Kenneth?"
Hindi naman siya sumagot, nagsmile lang siya sa' kin. Kainis! Lalo tuloy naasar nila. Sumagot ka kasi Monkey!
Psh. At around one-thirty, pinatuloy na kami ni Kenneth sa isang guest room. Kahit di kalakihan ang bahay nila
lola, meron din naman silang spare rooms para sa guest. Actually para samin talaga ' to eh, pag bumibisita kami.
" Magkasama kami?!"
" Kath naman, dalawa ang kama oh. Wag kang maarte." sabi ni Kuya Kev.
" Phew! Ngayon ko lang nakita na dalawa na pala ang kama dito."
" Gusto mo tanggalin natin yung isang kama para lapit kayo ni Kenneth eh?" at nagwink pa siya kay
Kenneth. Kaineeees!
" What the—?!!"
" Joke lang!" at natawa pa si great brother. Tss! " Sige, enjoy the night. Hahaha! Ooops! Sige pahinga na
kayo. Kenneth, easy lang ha? Hahaha!" Lanja itong si Kuya, kung ano anong sinasabi eh!
" Don' t worry, I got this bro." sagot naman ni Kenneth.
94
" Get out Kuya Kev!" tinulak ko na siya palabas ng room at sinara ang pinto. Kainis kasi. Iiiihh!
" What was that?!" I asked monkey.
" What?" he innocently answered, more like asked, too.
" Whatever! Ayun ang kama mo, and here' s our division line. Don' t you ever cross this, understand?"
Hindi naman siya natakot. Infact, he even chuckled. Annoying conceited monkey! He switch off the lights, pero
ang liwanag pa din dahil sa ilaw na nanggagaling sa buwan.
♫ It' s a quarter after one, I' m all alone and I need you now. Said I wouldn' t call but I' ve lost all control and I
need you now. ♫
Ano ba ' tong nakaplay sa iPod ko. Tss. Tinanggal ko na. Di talaga ako makatulog. Waaah!
" Kenneth?"
Tulog na kaya siya?
" Yes?"
Eeep! Sumagot. What now?
" Tulog ka na ba?"
" Talking while sleeping? Yeah, I don' t possess such talent." And then he chuckled. Common sense nga
naman Kath. Waah! Gusto ko ng kausap eh.
" Thank you."
He chuckled once more. " For what?"
" Sus! Alam na eh. Yung pag hatid mo sa' kin dito. Salamat talaga." At bigla bigla nalang akong napangiti. :)
" No problem."
" There is, actually."
" What?"
" Yung try-outs nga kasi, di pa tapus yun diba nung umalis tayo?"
" Yeah, so what' s up?"
" Don' t act oblivious when you' re not. Gets mo na kaya yun."
He laughed softly. " Don' t rub it in, Kath. S' okay. Mom told me when I was young to always put those who' re
important first, and not those which are temporarily crucial."
Important? Eh anu daw? Nabingi yata ako. Hohoho!
" You are important, Kathy."
95
Here we go again with the Kathy. Tss. " Kath!"
" Kathy." pagulit niya sabay tawa. Pero teka, ba' t parang namula naman ata ako dun?! Psh. Hinde!
" Kathy, still up?"
Di na ako sasagot. Bahala siya. Mwahahaha!
" Katherine..."
" I' ll do anything for you to like me."
Ano daw?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 25: Conclusion Observed
***
Kinabukasan, mga nine AM na ako nagising. Oh diba ang agap? Puyat at pagod eh. Dahil one storey house lang
naman ' tong bahay nila Lola, hindi ko na kailangang pagurin ang binti ko pag-baba.
" Good morning, beautiful."
" Yes, thank y—" nasamid yata ang utak ko. Oo, ang utak ko. Kakaiba ako eh, bakit ba.
" Let' s eat. They' re waiting na s-sa dining room."
" Magsasalita lang kailangan TagLish pa. Tss." I murmured.
" Sorry, I didn' t catch that. What was it again?"
I forced a fake smile, " Nothing. Tara?"
Nauna siyang pumunta sa dining area, at ako naman ay diretso sa may salamin na madadaanan bago mag
kusina.
Beautiful, beautiful pa siyang nalalaman. Tss! The heaven I care?!
" Eeeek!" I shrieked. May muta pa ako. Liar talaga yung mokong na yun.
" Beautiful ba ang may muta?" I asked myself silently, mahirap na baka mapagkamalan pang nababaliw dito.
" Beautiful ba ang hindi pa nagsisipilyo?" At sabay ko namang kinulong ang bibig ko at huminga, hohoho! Di
mabaho, sarreh ka! Hahaha. " Beautiful ba ang mukhang haggard?" At sinampal sampal ko naman nang mahina
ang pisngi ko.
" You are beautiful to me."
96
Napalingon naman ako.
" E-hehehe. B-bakit ka andito?"
TCH! Nakakahiya kaya yung ginawa ko, pang-baliw lang eh.
" Well," he paused to look down, " I cannot eat without you." at tsaka nya inangat ang mukha nya na may
malapad na ngiti.
" I-ikaw ta-talaga. Li-lika na n-nga!" kainis, bakit ako nauutal?! Hinila ko siya papuntang dining area. Parang
Déja vu lang ah?
" Chansing again, Kath? Haha!" he teased.
Kaya naman agad agad kong binitawan ang kamay nya. " Ang kapal mo! Dyan ka na nga!"
Masarap na pagkain, mapait na usapan...
Nakaka-yeah! Bakit ba kasi hindi maalis sa isang pamilya ang tuksuhan?! Yun bang kapag nakita ka lang
kasamang lalaki, or opposite gender of yours, ay aasarin ka na. Nakakainis yun diba?! TCH!
" Mom!" pag-saway ko sa kanya. Oh diba, lume-level up na ako. De, joke lang.
" Why anak? You two look good together. You should be steady already." sabay tawa naman ni mom.
" Looks don' t matter." I contradicted.
" Really, Kath?" Kenneth raised an eyebrow while he wore a ' makalaglag-panty' smile. Eeeep!
" What?"
" The mirror incident." Tumawa pa siya.
" Whatever." I rolled my eyes.
" Ate wag kang ganyan, mamaya mag-back out si Kuya Kenneth sa pagc-court sa' yo eh. Hahaha!" Lyka
" Ano ka ba, Lyka. Di kaya susuko si dude! Diba nga Kenneth?" tanong ni kuya Kev kay monkey. Ngumiti
naman ang mokong at nag-wink sa' kin. Ang pangit! Hahahaha! Okay, okay—honestly, that was cute.
" Kilig naman si Katherine. Uyyy. Hahaha!" pang-asar ni Lyka. Walang galang ang bata aba. Tss!
Waah! Nakakapang-init na ng blood here. See, I' m conyo na.
Tumayo na ako nang hindi tinatapos ang pag kain, at dumiretso sa kwarto. Nawalan na din naman kasi ako ng
gana eh. Maya-maya ay naligo na ako at nag-ayos ng sarili para naman makatulong ako sa labas. Thankful pa
din ako dahil kahit ganito na nga ang sitwasyon ay nagagawa pa din naming magkasabay-sabay sa pagkain. Ang
lolo ko nga pala ay nasa kwarto lang nya lagi, nanghihina na rin. Sana na lang ay hindi pa niya oras, dahil hindi
namin ' to kakayanin.
Pumasok muna ako ng kwarto ni Lolo para makausap naman siya.
" Lo," tawag ko.
97
" S-sino k-ka?" Nanghihinang tanong ni Lolo. Ang sakit lang sa puso oh, </ 3 Kita mo?
" Si Kath-kath po. Hehe." I forced a laugh kahit may namumuo ng luha sa gilid ng mata ko.
" Oohh. Alagaan mo ang mga kapatid mo ha?" medyo nauutal niyang sinabi yan. Aalagaan? Di ba dapat si
kuya? Pero hayaan na, matanda na eh.
" Ah, eh. Opo. Kamusta na po kayo? Alam nyo po bang na-miss namin kayo. Hehehe."
" Nakakapagod ang buhay." walang konek niyang sagot. Parang alam ko na ang gusto nyang sabihin.
" Lo. Wag naman po kayong ganyan." humihikbi na ako. Iyakin ako pag dating sa pamilya. Syempre,
pamilya eh.
" Mag-iingat kayo." at pumikit na si Lolo.
Sobra sobra ang kabang nararamdaman ko. Tiningnan ko kung may pulso pa si Lo, at nakahinga naman ako ng
maayos nang malaman kong ayos pa siya. Yung luha ko, epal lang eh, bumagsak na.
Lumabas ako nang mabilisan sa kwarto at gusto ko munang mapag-isa. Nakatungo lang ako dahil ayokong
makita nila akong umiiyak. Iyakin diba ako pag dating sa pamilya, pero at the same time ay hindi ko naman ito
pinapakita sa kanila. Lakad lang ako nang lakad hanggang sa may nakabangga akong taong mabango.
I lifted my chin up.
" Why are you crying?" concerned na tanong ni monkey.
" W-wala. I' m just sweating through my eye."
" Hah! Nice try Buford."
Tch. Nadali pa. " I thought you' d never know."
" I know of course P&F, so don' t fool around." tumawa muna siya nang mahina. " Bak-keet ka na-mun umiiy-ak?" His cute accent made me smile. " Nah, I won' t try again, you' re making fun of me." At umakto siyang
parang batang nagtatampo, at ayun, natawa na ako.
" Haha. Hindi naman. Ang cute nga eh." napalo ko naman nang mahina ang bibig ko nun.
" Really? Well if that' s the case then I' ll speak Tagalog more often. Hahaha!"
" Tch." at nag-walk out na ako. Gusto kong pumunta sa palayan na pinaglalaruanan namin ni Kuya Kev nung
bata pa kami. Nakaka-miss!
" S-saan ka pu-puhn-tah?"
Hihihi. Napangiti ulit ako, pero syempre hindi nya kita kasi nakatalikod na ako sa kanya. Hahaha! Wait! Ano ba
ito! TSS! Poker face, Kath, po-ker face!
Ang sarap sarap ng simoy ng hangin dito. Naaalala ko tuloy yung dating kalokohan namin ni kuya. Dito lagi kami
nagtatago dati kapag hinahanap kami nila mom. Hahaha! Dati kasi lagi kaming nandito pag summer vacation. Eh
masyadong strict sila dad nun, kaya mga four-thirty pm ay pinapauwi na kami ng bahay, samantalang yung mga
98
kalaro namin ay masayang naghahabulan pa din sa labas. Kaya naman napilitan kaming gumawa ng hide-out
dito.
Pumunta naman ako sa likod ng pang-fourteen na puno mula sa una. May sinulat kasi ako dun. Naniniwala ako
na yun taong makakabasa ng isinulat ko dun ay ang aking soul mate. Hahaha! Natatawa ako na ewan, kasi
naman sabi ng iba corny daw ang mga taong naniniwala sa soul mate-soul mate thingee. Eh sa bata pa ako nun,
walang magagawa.
Buti naman at hindi nakasunod si Kenneth sa' kin dito sa lugar na ' to, mahirap na. Phew. Humiga muna ako sa
may mga tuyong dahon, ang peaceful dito at walang nakakatakot na pakiramdam, yung tipong ang
mararamdaman mo sa lugar na ' to ay ligtas ka at walang ibang makakagalaw sayo.
Bandang... uhm, ewan ko lang yung oras, wala akong ibang dala eh, panyo lang. Malay mo mabahing ako diba.
Hohoho! Pero medyo kumukulimlim na yung langit kaya di ko alam kung gabi na talaga or uulan lang.
" HALA!"
Umaambon na. Tss! Ang lamig ng tubig ulan. Oo, alam kong walang mainit na tubig na galing sa ulan.
Papalakpak ang DALIRI ko kapag nangyari man yun, yung uminit ang tubig-ulan. Tumakbo na ako papalabas ng
lugar na ' to na maraming puno. Nagmamadali pa din akong makauwi ng bahay kahit alam kong basa na ako.
Nakarating ako ng safe, paano naman kaya si
Kenneth?
Lalabas ulit sana ako ng bahay, kaso pinigilan ako ni mom.
" Katherine!" medyo strict na nag-aalala ang tono ng boses nya. " Go change your clothes now, at wag ka
nang lumabas baka lumakas pa ang ulan."
Gusto ko na sanang sabihin na nasa labas pa si monkey kaso nakakatakot ah. Brrr!
Nagpalit na ako. Kinapa ko ang bulsa ko para tanggalin sana ang panyo kong alam kong basa na din, pero wala
akong nahugot. Tss! Asan na kaya yun? Bahala na, panyo lang naman eh, pero favorite scarf ko yun. Ang sarap
sa pakiramdam ng tuyo na ulit. Pero paano si Kenneth? WAAH! Baka hindi nya alam pabalik?
Anu ba yan, kanina pa ako nag-aalala. Tch! Tumingin ako sa bintana, at tinitigan yung labas.
" Kenneth, asan ka na ba kasi? Kainis naman oh. Tss!"
" Don' t worry, I am now here."
Si Kenneth, basang basa.
" Magpalit ka na ng damit bilis! Baka magkasakit ka!" kinuha ko yung isa pang towel sa kama at pinunasan
yung gwapo nyang-- basta yung muka nya. " Ayun ang CR dito, bilis na. Malamigan ka pa ng husto eh tapus—"
Hinawakan nya ang kamay ko, pinigilan ako sa pagpunas sa kanya. Nilapit niya yung mukha nya sa mukha ko.
Close na close, hindi na open. Parang hindi yata ako makahinga. Waah! Anu ba ' to!
" You' re concerned, aren' t you?" he smirked.
" A-ako?" concerned nga ba? Nag-alala lang naman eh. Iba yata ang concerned sa nag-alala, iba nga ba?
Hayy! Nawawala naman yata ang knowledge ko dito sa monkey na ' to! " I am not!" At kumawala ako sa
pagkakahawak nya sa' kin, sabay distansya.
99
" Sa-bih mo eh." At tsaka siya tumawa.
" Eh! Pumasok ka na nga ng bathroom at magpalit. Ayokong maging baby sitter mo pag nagkasakit ka!"
At siya naman ay masunurin at pumasok na nga at nagpalit. Tumulong ako sa labas habang si Kenneth naman ay
sunod lang nang sunod sa' kin, ginagaya ang bawat trabahong ginagawa ko. Tss! Pero salamat talaga sa kanya.
Kinabukasan, eto na, mawawala na nang tuluyan sa amin si Lola. Bandang one pm na naihatid IYUN sa huling
hantungan dahil nag-mass pa nung umaga. Déja vu ulit, gawa nung holding hands thingy. Ayun, after nun, hindi
ko na alam ang mararamdaman ko. Si Kenneth kasi eh. Nakakalito! Hindi ko na alam ang i-aakto ko pag kaharap
si Kenneth. Kasi naman eehh!
*FLASHBACK*
Pagkauwi na pagkauwi namin, takbo agad ako sa bathroom. Eh sa hindi ko na mapigilan eh, masakit kasi. Lola
ko yun, kapamilya, minsan ay naging matalik din naming kaibigan, at higit sa lahat ay naging ina din namin siya.
Ni-lock ko ang pinto dahil gusto kong mapag-isa.
" Kathy! Open this!"
Eto na naman siya. Hindi sa name calling, kung di sa pag-bukas lagi ng pinto ng bathroom. TSS!
" Gusto kong mapag-isa." I said in between my sobs.
" You can have my shoulder. Please Kathy, open this."
" No."
" Your tears are precious, don' t waste it please?"
" It doesn' t matter."
" It matters to me. It hurts me seeing you cry. This is the first, so please stop."
" I won' t. You do not know how much it hurts."
" If only you knew." medyo lumungkot ang tono ng pananalita nya.
" Sorry. Just-- just go away."
" I won' t. Not until you open this."
Nakakainis na ewan, kaya binuksan ko na. Nilapat ko ang toilet cover at umupo.
" Sorry, Kathy." Hinimas-himas nya ang likod ko.
" There' s nothing for you to be sorry about. I' m sorry Kenneth."
" S' okay. Don' t say sorry as well. Just stop crying. Shedding tears won' t make your grandma—sorry. Just
stop, okay?"
100
Sinubukan kong tumigil, pero hindi eh, di ko kaya. Mas lumakas pa ang iyak ko, mas bumuhos pa ang luha ko. I
burried my face in my hands.
He hugged me, and I felt the electricity passed through. Now I can formulate a conclusion.
I cannot hug him back, because I' m engulfed in his. But know this Kenneth, I' m returning a hug. Thanks for
everything.
I like you now, Kenneth.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 26.1: Let's PLAY
***
Thursday na nang makabalik kami galing Vigan. Ang dami dami naming na-miss na lectures and activities, pero
excused naman kami. Kaso nga lang nagtataka sila kung bakit daw pati si Kenneth. Syempre doon na pumasok
ang mga intriga, pero I remained silent. Hindi ko na din kasi alam kung ano bang tawag dito. May crush na ba
ulit ako? Si Harry Potter, promise, crush ko—mali, love ko yun!
" Huy Kath! You' re idling again." pag-gising sa akin ni Lindsay.
" Ah, eh. H-hehehe. Sorry ha. Ano nga pala ulit ang gagawin pagkatapos kunin ang standard deviation?"
ang ewan lang ng tanong ko. Tss!
" Ang dali dali eh! Ano ba kasing iniisip mo, ha?"
" H-hehehe! Wala nga. Sadyang mahirap lang talaga." mahirap nga ba? Ay hindi ko nga alam kung anong
topic na ' to eh, basta ang alam ko lang ay Statistics ito na napakadali naman.
" Sus! Di ako naniniwala sa alien talk mo, Katherine. Ano nga dali?" Yna
" Ang ano naman neto! Wala nga sabi eh. Ba' t ba ang kulit nyo? Tss! Ako na nga lang magtuturo sa sarili
ko." hinablot ko yung notebooks nila at lumipat sa likod. Hoho! Concentration, mix my motion, concentrate. Let' s
begin! De, joke lang. Di lang talaga ako makapag-aral nang maayos ngayon. Nakakawindang!
" Miss," a familiar voice called. " Can I sit here?"
I looked up.
" Tss!" si Mokong. " What?! Do you need something?" I asked dryly.
" Yeah."
" Continue."
" You!" sabay ngiti pa niya.
101
Am I freaking red?! I despise this! Why can' t we just have junk foods in our stomach and not let any butterflies
enter it? TCH.
" Hah-hah! Funny! Get lost. I' m doing something that matters here." pagsusungit ko. Ang gulo na nga ng
utak ko, papaguluhin pa lalo. Kainis!
Umalis na si Kenneth at bigla namang dating ni Charmaine, " Kath, bukas na nga pala natin itutuloy yung miniplay sa English. Excused naman kayo eh, kaya pwedi pa nating ituloy. Sayang din ang grade noh!"
" Oh sige, sige. Kayo na bahala ha? Na-assign ko na naman kayo in specific tasks diba?"
" Aye. Good luck tomorrow." she winked and walked away.
Kinabahan na tuloy ako. Sana ay wala silang magulong balak, kung meron man may sapak din sila.
***
This is the day. Well wala na naman siguro akong proproblemahin, diba? What could go wro-" Kaaaaaaaaaath!" sigaw ng kung sino.
Lumingon ako at nakitang may problema sa mukha nila Eril. Nilapitan ko sila nang kinakabahan.
" Anong meron?"
" Si ano kasi..." pagsisimula ni Eril.
" Ano kasi Kath..." si Charmaine naman.
" Ay nako, ako na nga!" singit naman ni James. " Katherine Villanueva, si ano kasi eh..."
" AY TAKTE! ANO NGA?!" naiinis kong tanong. Sino ba namang hindi? Tss!
" Si Sharlyn kasi eh."
" Ano ba naman ' to! Ituloy nyo na kaya!" kinakabahan ako sa suspense eh.
Eril let out a sigh, then continued, " May sakit kasi. Di yata makakapunta."
" Not a problem." cool kong pagkakasabi.
" Ha?!" sabay sabay silang nagulat.
" You' ll portray Juliet, Charmaine." I announced.
" Ako ka dyan! Baliw ka. No!" she argued.
" Basta ikaw!"
" Kung papayag man ako, is it still possible? I mean, I can' t learn lines and blocking in just less than twenty
four hours! I don' t have photographic memory for pete' s sake!" she exaggeratedly said.
" Hala! May dot ka dun." so ako naman ang kawawa. Tss. T.T " Paano na ' to guys?"
102
" Eh kung ika--"
" Guys! Nagtext si Sharlyn." - James
" Anong sabi?" Please be good. Please be good!
" Makakapunta na raw siya. Medyo maayos na raw ang pakiramdam nya." YES!
" Seryoso ka ba dyan, dre?" maarteng tanong ni Eril. Sarap batukan eh! " Eh parang kanina lang siya inapoy
ng lagnat ah? As if namang gumaling agad yung baklang yun!" naiinis na si Eril.
" Eh kung ikaw nalang kaya Eril ang mag-Juliet, ano?" Request lang naman eh. Malay mo, mas bagay pa
pala siya.
" Pwedi ri-- CHE! Ikaw nalang kasi Kath!" and then he pouted.
" No matter what, a-yo-ko!" I raised an eyebrow. Wala na silang magagawa. Bahala na.
Maya maya ay pinag-ayos na kami ni Ma' am sa Auditorium. Oh diba, Hard core!
Ten minutes until curtain. Grabe! Di ko na alam gagawin ko. Wala pa din si Sharlyn. TCH! Mapuntahan na kaya
sa bahay nila? I' m in panic now!
" James!" I called. " Puntahan na kaya natin si Shar sa kanila?"
" Wag na. Ano ka ba. Darating yun! Just trust, okay?" he tapped my head at bumalik na sa ginagawa nya
kanina.
Pumunta naman ako kung nasaan si Eril.
" Hoy bakla! Samahan mo ako!"
" Kung sa CR yan, leshe, kaya mo na yan."
" Baliw!" mababatukan ko ' to eh. Haha. De, joke lang. " Kila Sharlyn, kasi. Wala pa siya oh, less than eight
minutes nalang bago mag-simula."
" Nako naman. Can' t you see, I' m busy?" hey, that was my line! Hahaha. Eh!
" Bading ka talaga! EH! Bading!"
" I know." he winked. Kainis!
Five minutes...
Four minutes...
Time left me no choice. Here I am, entering Juliet' s dressing room. I glanced at the mirror and asked myself,
" Can I do this?" I know this isn' t a big thing, but the fact that I' m experiencing those wobbly sensations in front
of the person who' s portraying Romeo, definitely is not a good thing.
103
Hinawakan ko na ang damit na dapat susuotin ni Shar. Will this suit me? I don' t want to be just like those wannabe’s out there.
Eto na, sigh, isusuot ko na.
I was about to slide it on when somebody spoke.
" That' s my dress, right? So, will you excuse me, DIRECTOR?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 26.2: Let's PLAY
***
Pagkatalikod ko nakita ko si Sharlyn. I ran towards her way, and hugged her. Ang init nya. Di bale na, kaya na
naman nya yata ' to eh.
" It' s a good thing you' re okay." sabi ko. Showing a little care.
" Of course. I wouldn' t miss this opportunity." umupo na siya sa harapan ng salamin at nagsimula nang
mag-ayos.
" Sige. Iwan na muna kita." I smiled and left.
This is it! This is the time.
But, one problem. There' s no Juliet? I heard that Sharlyn' s having hard time because of her burning fever. That' s
a shocker.
Light bulb.
If Sharlyn' s not present, then Kathy will be forced to Juliet' s part. >:D She' s, infact, the understudy. Or so I think
she is. Another thing, if she' ll play the part. I won' t hesitate to do one thing. I know she' ll get furious, but at the
end of the day I know she' ll be mild again.
This may sound weird, but I really do like her. I' m making a move. I sure hope that she won' t be dense, but get
a sight of everything I' ll do instead. And I' ll really start today, o' course I already started, but today' s the start of
an Epic Move.
Someone knocked.
" Hey man!" it' s James. " Less then two minutes until curtain. Mag-ayos ka na." I nodded and he left.
Is the butterflies in your stomach a gay thing? Because if it is, then I would consider myself one. Kidding! I won' t
dare to deny. I' m experiencing it, maybe because of excitement and at the same time nervous. I took a deep
breath before heading outside the dressing room. It' s half of the school population that will be watching us. I
don' t know what' s gotten into our English teacher that she invited that many students to watch.
104
Before I closed the door, I heard my cellphone rung. I hadn' t got the chance to answer the call or what because
someone already grabbed me away and lead me towards the back stage.
" Hoy Kenneth! Ayusin mo ha? Better treat your Juliet nice. Hihihihi." Eril winked.
" Yeah, whatever man." I smiled and rolled my eyes.
" Man ka dyan! TSS! Sinisira mo ang pagkababae ko!" and then he faked a sob.
" Shh." I pretended to care, though I know it looked like we' re fooling around. He' s fun. " You' re gorgeous."
I' m trying my best not to burst out my laugh.
" Ewan ko sayo! Basta ha? Sige, good luck papa Kenneth. Hihihi." he walked away.
***
It' s now our part.
I did not look the whole first scenes. I still haven' t seen Kathy in Juliet' s costume. I bet she' s really gorgeous in
it, there' s no doubt.
I entered the stage. Spot light on me.
I am now reaching for Juliet' s hand, and there' s no way I can mess this one up. No way, dude!
Act Two, scene two; Capulet' s Orchard...
" ...see, how she leans her cheek upon her hand! O, that I were a glove upon that hand, That I might touch
that cheek!"
Here I am, in front of hundreds of people. I' m already used to this kind of thing because of my concerts and
everything, but this seemed to be a lot more different. My knees are wobbling in not-so obvious way, I cannot
utter words the way I did on rehearsals, I cannot look straight through the crowd. Am I THIS nervous? Oh, God.
It' s now Kathy' s turn. I can' t wait to see her beautiful face.
" Ay me!" Kathy entered.
I glanced at—
Whatthegollycow?!
It' s not Kathy. It' s ONLY Sharlyn. I thought she couldn' t make it? How come she' s here? Playing Juliet, when it' s
Kathy' s turn to shine, and most especially, when it' s my turn to make a move?
I' m not mean to her or what, it' s just that I have planned this already, and her showing up doesn' t really help.
Now we have come to the part where we' re supposed to kiss. And no, I am not going to continue what I thought
I' d do. Everything was screwed. I can' t do anything, so I might as well continue this until this end. I just hope
time would pass by thousand times faster than the usual. I can' t wait until this ends—
105
Sharlyn tried to kiss me?!!!
I was spacing out that I completely forgot that I' m still on stage! It' s a good thing that I woke up before she
could steal something. I cupped her face and… Gee! I' m not doing this! Tss. But I don' t have an option at this
moment. And... I kissed her only on her cheeks.
The scene was finished.
One hour left. The play was revised into Kathy' s own version, so there was a slight changes to the other scenes.
I was frowning the whole play. I couldn' t help it.
Curtain call; At last, all was over.
" Let' s give a round of applause to Romeo," The emcee, or my other groupmate announced. " Kenneth
Verge!" And there was a roar of applause that welcomed me all the way to the center stage.
" And to Juliet," Sharlyn made her entrance. " Sharlyn Marquez!"
All the cast held hands and together, we bowed. There' s one more thing left to do.
I borrowed the microphone from my groupmate to say something, " Now let' s not forget about one person who
made this all possible." I wandered my eyes to the side, hoping to find Kathy. She' s there, on the left wing. She
looked upset or something. But I hope this will change her mood. " Let' s welcome, our director, and also our
group leader, Katherine Villanueva!"
Loud applause finished the whole show. Everyone was busy congratulating each other. Even though this is not a
real play sponsored by the school, we still enjoyed it. And just one clap from the audience took away all our
tiredness.
Everyone' s going home now. I cleaned my things, grabbed my back pack, and caught up to Kathy.
" Hey!" I smiled widely, but all I received was an upset face from her. What' s up with Kathy? Isn' t she happy
that our play got sucessful? I' m sure we' ll get high grades from this.
I placed my hand on her shoulder. She immediately sighed, more like she' s shock. What' s wrong?! I wanted to
ask, but it seemed like her tongue was tied.
/KATHERINE’S PERSPECTIVE
Ayos! Si Sharlyn na ulit ang gaganap bilang Juliet. Ayos na ako, free' ng free na. Now I don' t have to be bothered
about anything because after all, I' m just the director.
But I was wrong. I was beyond bothered about what I just saw.
Nandito ako sa left-side ng stage, may harang naman kaya di pa din ako kita kahit magsasayaw ako ngayon dito.
But I won' t do that, especially not in this time. I feel weak.
Did Kenneth just kiss Sharlyn?
My knees wobbled. My heart skipped a beat as if it' s trying to get out from me. Oh gosh! I' m going to call Repo
Man right now. TSS!
After that scene I was not in the mood. Wala nga sa mood eh, bakit ba. Siguro dahil sa pagod? Malay ko, basta
wala ako sa mood. I was quiet the whole play. Alangan namang magka-kanta ako dito diba? Parang ang weird
naman yata pag ganun.
106
Huminga ako nang malalim. Curtain call na. Tapus na ang lahat. Tinawag ang mga cast by group, and the lead
characters of the play one by one.
" Let' s give a round of applause to Romeo, Kenneth Verge!"
" And to Juliet, Sharlyn Marquez!"
Magkalapit si Kenneth at Sharlyn sa gitna ng stage, at ako naman ay nandito pa din, stunned. Umalis na kaya
ako? Wala na naman akong kwenta dito eh, plus, pupuntahan ko nalang sila Yna at Lindsay masaya pa siguro
ako.
Pero hindi eh, nanigas ako dito sa kinatatayuan ko. Maya maya ay may nagsalita na naman sa mic.
" Now let' s not forget about one person who made this all possible." Si Kenneth. " Let' s welcome, our
director, and also our group leader, Katherine Villanueva!"
And automatically, my feet lead me to the stage. Grabe! Claps filled my ears. I don' t fancy this thing, I don' t want
attention. Ugh! Pagkatapos na pagkatapos ng curtain call, tumakbo na ako bigla sa back stage at inayos na ang
gamit ko. Sila na bahalang mag-ayos sa iba pang gamit. Nang okay na ang lahat, lumabas na ako at uuwi na
sana.
" Hey!"
Si Kenneth na naman. I gasped! Nagulat ako eh. Pero bakit ganun, sobra yung pagkagulat ko ngayon? I' m not
usually like this, pero bakit ngayon iba?
" Uh, hi." yan lang ang nasabi ko. Feeling ko, wala akong dila ngayon para makapagsalita.
Binilisan ko ang lakad ko para makarating na agad kila Lindsay.
" Hey, Kathy. Where are you going?"
" Home." matipid na kung matipid.
" Let me take you."
" No, thanks. Lindsay will."
" Please? Just for this day."
Papayag na sana ako kaso lang,
" Kenneth!" tawag ni James. " Tawag ka ni coach. Gusto ka sanang bigyan ng second chance para sa
team."
Nakita ko namang ngumiti nang sobra si mokong. Pero ako naman, parang naulanan at basang basa eh. Hindi
na nya ako maihahatid, pero ayos lang. Eh! Ba' t ba ganito ang naiisip ko. Tch.
" Nah. I gotta take Kathy home."
" I didn' t approve of it yet."
" But you will right?" he wiggled his eyebrows the cute way.
" No." at lumakad na ako palayo.
107
" Wait up!"
Humarap ako sa kanya. " Look, Kenneth. This is your chance, don' t waste. S' okay! You can take me home some
other time."
Leche flan! Nasabi ko ba yung last sentence, or that was just some kind of mental joke?!
" Really?" he seemed a bit shocked. Now, he smirked. " Okay. I' ll do that. I-ingat kah!" at umalis na siya
kasama si James.
Sana nga maihatid mo ako sa bahay.
Yun bang tipong hindi na kita classmate lang.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 27: Jealousy Contravenes
***
Syempre bilang kaibigan naman na.
Nek nek nya. Haha. Syempre joke lang. Hay. My heart' s beating abnormally. Bakit kaya? Di kaya may sakit na
ako sa puso nito? GAH! Wag muna. Gusto ko pang maabot ang pangarap ko.
Dumiretso na muna ako sa classroom para i-meet sila Lindsay, doon na kasi sila naghintay at ayaw sa maraming
tao. Ang arte. Haha. Pero nakakainis naman! Along my way towards the classroom, people started to greet me in
the most annoying way. Err. Oo, nababati nga nila ako dati pa, pero iba na ngayon eh. Gawa ba ng play? Ang OA
naman nila, parang iyun lang. Tss.
" Ang bongga naman ng lola mo!" at ayan ang bati sa' kin ni Yna.
" Yer, right." Lindsay
" Lola ko? Aray ha. Masakit." kunwari nasaktan ako. Haha!
" Ang OA mo Katherine. Di bagay sayo. Haha. Tara na!" Yna
" Saan tayo?" Lindsay
" Uuwi na ako." matipid kong sagot. Inaantok na ako eh. Pagod.
" Kahit kelan ang KJ nito! Party party naman tayo oh." Lindsay
" Kayo nalang. Pagod ako eh."
" Sus! Basta next time sama ka na samin ha?" Yna
" Sige sige." kahit hinde. Haha.
At hinatid na nila ako sa bahay. Bahala sila, I will enjoy myself with words. Hihihi. Read read and read. Makapagwattpad kaya since wala pa akong Torment? Oo nga, tama.
108
Nag-open na ako ng computer at bam! Wattpad dot com na. Kinikilig ako nang sobra. Hihi. Pero syempre di ko
pinapakita, hindi bagay sakin ang kinikilig. Haha. Nang tinamad akong magbasa sa harap ng computer, sa
iPhone nalang, at nai-download ko ang wattpad app. Nahiga sa kama, then ayun, relaxed na.
*Phone rung*
Conceited Monkey
Are you free this Sunday, tomorrow?
Slide to view...
What should I reply?
Should I lie?
Or should I not?
Replying,
Me
I am not-Erase! Erase! Ano ba kasing dapat kong sabihin? Wala naman yata akong gagawin bukas. Wait, magsisimba pala
ako. I shall not tell lies. Excerpt from HP. Hihi.
Replying again,
Me
Going to Church tomorrow with Fam. Why?
Syempre kailangang tanungin kung bakit diba. Haha. After three minutes ayun, nagreply ulit siya.
Conceited Monkey
Nah. Nevermind. How about next Saturday? ;)
Me
I' m not sure. Why? Answer!
Conceited Monkey
Please please be with me this Saturday?
Anong drama kaya nitong mokong na ito? Bakit parang may nararamdaman akong kakaiba. Hala!
Me
Uhm, I' ll try.
Conceited Monkey
Thanks. Can' t wait. ;D
Can' t wait his gorgeous face. Hah! Technically, I' ll go. Pero syempre kapag may ibang plans or whatsoever, hindi
na ako makakapunta. But, who knows. Bahala na.
***
109
" It' s like a date!" Alyna shrieked.
" Hoy! Hinaan mo naman yung boses mo." sinabi ko sa kanila about dun sa text ni mokong. Friends eh, no
secrets.
" Hihihi. Sorry." yan, she calmed down.
" So, date nga iyun?" tanong naman ni Lindsay.
" Ew. No. Date? Nah, never."
" Kung maka-decline naman ito, wagas eh noh?" Yna
" Eh kasi naman, gusto nya date na yun. Diba, diba? Hahaha." at nag-high five naman yung dalawa.
" Whatever guys! Sige una na ako. Punta muna akong library."
" Bye Mrs. Verge. Hihihi."
" Mrs. ka dyan! Tsk!"
***Library;
Ano na nga ba ulit yung book na hinahanap ko? Ahh! Hogwarts, A History. De, joke. Sana lang. Psh. Ayoko ng
History. Grabe naman kasing daming kailangang tandaan eh. What happened to past is past? Kidding.
Oh. This is it. I pulled out a heavy book from the highest shelf. Shemay, ang kapal nung book. Err.
" Oh!" Muntik nang mahulog yung libro, buti nasalo ni...
Teka, sino ba siya?
" Thanks." I grabbed the book and engulfed it.
" No prob. Dapat nagpa-assist ka nalang sa' kin, ang taas taas nung pinagkunan mo oh." sabi ni unknown
guy.
" Oh, sure. Next time, if there will be. Thanks again."
I walked passed him and sat to read this hefty book containing ' foreign' deep tagalog words. Err. Nakakadugo
lang ng ilong eh.
" Miss, pakitaas naman po yung paa nyo. Wawalisan ko lang yung ilalim." sabi nung guy kanina. Mukha
naman siyang student, pero ba' t siya naglilinis? Ganon ba siya kasipag? OA much ha.
" Oh, okay." at itinaas ko naman. Hindi ako nakakapagconcentrate, kaya pinatapos ko muna siya bago ako
nagbasa ulit.
Maya maya bumalik na naman yung guys. Ano ba to!
" Miss Katherine, pakitaas po ulit yung paa nyo. Ima-mop ko naman po." nakakainis na ha! Pero itinaas ko
naman ulit yung paa ko.
110
Pero ba' t niya ako kilala? OA naman talaga pag gawa ' to sa play ha.
" B-bakit mo ako kilala?"
Para naman siyang namutla sa tanong ko. May ano ba dun? Parang nagtatanong lang eh.
" Ah, eh. W-wala po. Sige, mauna na ako."
Ang weird naman nung lalaking iyun. Pero kung may part time job siya dito sa Library, ba' t ngayon ko lang siya
nakita? Ah, bahala na. I' ll focus more on this, baka mamaya ma-fail pa ako' t matalo ni monkey.
Nang dahil sa Research I namin, lagi na akong nasa library. Lagi ko na din nakikita itong si weird guy, at
napapaka-weird nga sobra. Kung ano anong sinasabi, at weird din tulad nya.
" May sharpener ka po ba?" tanong niya. Kinuha ko naman yung sharpener ko at inabot sa kanya.
" Salamat."
Maya maya, eto na naman siya.
" Eh may lapis ka po ba?"
Natawa naman ako dun.
" Ano pong nakakatawa?"
" Pano ba naman kasi, manghihiram ka kaagad ng pantasa eh wala ka pa ngang pencil." tumatawa pa rin
ako.
" Sensya naman." nahawa naman siya.
Masaya naman palang kasama ito eh. Nakaaliw din. For the first time hindi naging boring ang stay ko sa library.
He' s like a talking Encyclopedia, not walking, talking nalang para weird din like him. Pero di ko pa din alam nya,
bahala na. If he won' t introduce himself, I better stick with it. Maybe he doesn' t want me to know. Gumaganyan
na ako ngayon.
Nagkwento din naman siya about sa buhay niya, pero di pa din niya sinasabi name niya. Hello?! Weird guy,
makahalata ka naman.
" Kung meron kang ganyang kagandang sasakyan, ganoong kalaking bahay, para saan pa' t nakaduty ka
dito at sa garden para maglinis?" Tanong ko. Napaka-odd kasi eh.
" Ah, yun ba. Eh kasi naman, naibangga ko yung una kong sasakyan kaya yun binawasan ni dad ang
allowance ko. Ako na ang reckless, kaya eto naghihirap mag-part time."
" Reckless nga, para kang si Bella." biro ko.
" Uy di ah. Kay Harry Potter mo nalang ako i-compare."
" Crush ko yun eh."
" Oh edi i-compare mo na nga ako sa kanya."
" Baliw ka."
111
Tawanan lang kami ng tawanan hanggang sa napagsabihan na kami ng librarian. Pero tumawa pa rin kami ng
patago. Tapus biglang may nahulog na book.
" Huh? Ano yun, may iba pa bang tao sa section na ' to?" nagtataka ako. Paano naman kasi mahuhulog yun
diba kung wala ng iba pang tao dito.
" Ewan, baka may multo?" Baliw talaga ' tong si weird guy. Pero nakakatawa siya. He' s cute.
" Eh! Walang ganyanan."
" Joke lang. Ikaw naman. Syempre pro-protektahan naman kita kung meron nga diba." tumawa na naman
siya.
Napakamasayahin talaga nitong weird cute guy na ito. " Baliw ka talaga. Tara na nga sa labas. Ay wait."
Napahinto naman siya. " Bakit?"
" Baka kasi may iba ka pang duty? Oh busy ka? Pauwi na din naman ako kasi eh." ayaw ko naman siyang
istorbohin.
" Hatid na kaya kita?"
" Sure ka? Baka kasi mapaga—"
Hindi na nya ako pinatapos. " Akin na nga bag mo."
At eto hinatid na nga nya ako. This day is... I don' t know, fun? I think.
I was about to ask Kathy for some notes in History so I followed her. She entered again the College library, and
so did I.
" Kat—"
Wait, I think I saw the book that our History teacher needs. So I stopped for a moment to find the book.
" May sharpener ka po ba?" A guy asked Kathy. Maybe he' s just being friendly. And so my Kathy let him
borrowed hers.
" Eh may lapis ka po ba?" the guy asked again. Doesn' t he have his own school stuff? Ugh. What am I
feeling?
Kathy laughed in unusual way. I' ve never seen her laugh like this. Ouch. Why’s that this guy gets to make her
laugh like this, and not me? UGH!
" Uy di ah. Kay Harry Potter mo nalang ako i-compare."
" Crush ko yun eh."
Harry Potter? GEE! I' m more handsome than him!
Yes! Strike one, odd guy. The librarian scolded the GUY. Yes, only the guy and not my Kathy! They converse and
laugh for several minutes. Is this the reason why Kathy is always here in the library? I sure hope not!
112
They continued to laugh that I unconsciously drop the book. I gasped and hide myself. I prepared to be unseen,
or Kathy will think I' m a total weirdo. No. That guy IS.
" Hatid na kaya kita?" the odd guy offered.
Noooo! Don' t accept it. Please don' t!
" Sure ka? Baka kasi mapaga—"
Ouch.
" Akin na nga bag mo."
And then he grabbed her bag then they walked together towards the exit.
Three words, ten letters.
I am jealous!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 28: Interruption
***
/ALYNA’S PERSPECTIVE
After ng play nila Kath, pumunta muna kaming room para antayin siya. Pa-VIP si teh eh. Ayos lang, friendsfriends eh. Hoho!
Nang makarating na si Kath sa room, ayun tinukso muna namin sandali. Bagay kasi talaga sila ni Kenneth.
Sayang nga lang at nakarating pa si Sharlyn, kaya di natuloy yung plano ni Kenneth. Syempre naman boto kami
sa kanya para kay Katherine. Biased na kung biased.
Hinatid na kami ni Lindsay pauwi. Hihi. Driver anywhere, anytime. I so so love her.
Ang agap pa pala. Wala namang magawa. Magsisikap na nga akong mapataas ang grades ko sa Geometry,
kainis naman kasi yun eh. Aanhin ko ba ang figures sa trabaho? Di naman ako magiging Architech, ew, no. Puro
math yun, right? Well whatever. Real life application nga. Tch.
Hinagilap ko ang Geom book ko at notebook. Shemay! Wala sa bag ko. Wala din sa study table.
" Oh GeoMeo, where art thou?" I acted goofily. Ano naman, ako lang naman magisa dito sa kwarto eh—
" Hoy, Alyna. Para kang engot dyan ah."
Walanjang kagulat! Si little brother lang pala.
" Ano naman. Tss!"
113
" Well whatever ate. Samahan mo akong school. May kukunin ako. Dali!"
" Kung maka-utos ka, Angelito parang ikaw ang matanda ah."
" Ew. Angelito ka dyan! Angelo nga kasi!"
" Angelito." Bleh. Hahaha! You know the feuds between siblings? Yeah, we do that a lot.
" Kainis ka naman oh. Dali na, samahan mo na ako habang maagap pa."
" Sige na, sige na. Tutal may kukunin din naman ako eh. Tara."
" Ulyanin ka ate. May nakalimutan pa. Hahahahaha!" lokong tumawa ito eh.
" Sus! Nagsalita ang hindi. Kainis! Tara na nga. Iwanan kita dyan eh!"
Parehas lang kami ng school syempre ni Angelito. Hahaha. Angelito talaga eh. Ang saya niyang asarin. First year
lang din siya, pero kita mo naman ang ugali eh, ang baho. Hahaha! So there, iisa lang ang destinasyon namin.
Nag-jeep na lang kami, di naman kasi kami maarte. At kung papahatid pa kami kay daddy ay sayang sa gas.
Hihihi. Environmentalist, oooohh.
Nang makarating kami sa Sermounth University, nag-part ways na kami. Sana mawala si Angelito ng wala nang
sagabal sa aking pamumuhay. Wahahaha! De, joke lang. Edi napagalitan naman ako.
" Hoy ate, huwag mo akong iiwan. Kung hindi, sasapakin talaga kita."
" Not if I got to do it first." I stuck my tongue out.
" Ewan ko sayo. Bye!"
Ang aking magalang na kapatid. Bow. Eeehh! Tch.
Humayo na ako sa daang papunta sa locker zone. Wow, humayo. Big wuuurd! Hahahaha. Bakit ba ang aning
kong tao? Oki lang, at least walang problema.
Bukas ng locker, kalkal ng gamit. Hohoho. Kalkal talaga, eh noh. HAHA! Kuha ng book, kuha ng notebook. Done.
Asan na ba si Angelito? Kainis iyun ah! Napaka-tagal. Err. Limang minuto na ang nakalilipas at wala pa din siya,
napaka tagal. Sensya' t impatient ako pagdating dito sa bakulaw na to. Umupo muna ako sa bench at
nagsimulang magbuklat sa libro. Aral dito, aral doon. Walang pumapasok sa tenga, pagod na ang mga mata.
Tss. Ano ba ' to? Hindi ko maintindihan!
" Ay! Ano nga palang formula ng pagkuha ng circumference? Shemay! I need you, Kath!" Para akong engot
dito na nagsasalita mag-isa. Okay lang magisa lang naman eh—
" It' s two pi r." sagot ng isang tao. Shemay, siomai! Ba' t ba lagi nalang akong nahuhuli ng kung sino kapag
naguusap akong magisa? Epal lang.
Aba' t kagwapo naman pala nitong epal na ito. Hihihihihi. Kinikilig yata ako. :""">
" Alam ko." Palusot ko. Syempre, pa-good impression kuno muna.
" Sorry, what?" nakangiting tanong ng gwapong nilalang. Medyo may accent siya ah. Kind of reminds me of
Kenneth. Hindi naman mukang purong Filipino ito, siguro may halo. Halo-halo. Shake, shake. Yuuuum~!
Hahahaha. Echos.
114
" You can' t speak nor even understand Tagalog?"
" I wouldn' t bother asking if I could, right?"
Pilosopo ka! Oki lang. Hihi. Cute ka naman eh, kaya palagpasin muna. :3
" Yeah, right." at insert pa-obvious-na-kinikilig laugh here.
" What' s with your laugh? It' s annoying, by the way." pero tumawa pa din siya.
" Uhh." napak-kunot namana ng noo ko. Aba' t nakakainis naman pala itong lalaking ito ah! Kala lang niya,
gwapo lang siya! " Okay, thanks bye." sabay tayo ko at umalis na palayo.
" W-wait!" tawag niya habang tumatakbo ako palayo. Hohoho. Takbo lang, Yna, takboooooo!
Aray.
Nadapa si ako. TCH! May sugat pa. Ang tanga naman kasi nung bato oh, hindi manlang tumabi!
" Careless." he muttered.
" I heared that."
" Okay, okay, fine. That was intentionally."
" Smug!"
" Smoking cocky." he argued.
" Do you have a disease?" I asked, completely annoyed. Shet! Napapa-english tuloy ako.
" Nope. But would you consider being hot a disease? If so, well then yeah. At exactly one hundred degrees
celsius. Melting point. Oohh."
Aray ko po. Ang weirdo naman nitong gwapong nilalang na ito. Grabe lang. Edi siya na! Walanja.
" More like a severe mental retardation!" I half-yelled.
" Whatever, sweetie." he said sweetly. Sweetie yata ah! Pa-charm charm ka pa dyan. Di ako matatamaan
niyan, boy! Pero ang pogi mo pa din. Hihihi. Wait, stop!
" Sweetie your face! Go away." naglakad ako ng paika-ika. May sugat pala ako sa tuhod, may dugo ng
konti. Ayos lang, malayo naman sa puso eh. Haha!
" Wait. Let me at least put aid on your wound. I insist." he said calmly.
Napakasweet naman pala nitong lalaking ito eh. Hihihi. Kinikilig na naman akoooo. :”>
" Okay. Serves as your apology."
" Whatever you say my dear." he winked. Sheeeet! Natunaw ako!
115
Inupo niya muna ako sa isang bato. Kaso wala naman siyang dalang first aid kit. Epic fail naman nito oh. Inangat
niya yung tuhod ko at tsaka naman itinali yung scarf niya around my left knee. Tinulungan niya akong makatayo
hanggang sa ayos na ako.
" Oh gee. This is exaggerated."
" How come?"
" I won' t die because of this, you silly! This won' t even affect my heart or whatsoever crucial part of me."
" Heeeeyyyy!" he pouted. Shet. Sige, siya na ang cute. " At least I tried, okay? And better consider yourself
lucky for you' re the first girl I ever did that." and then he flashed his trademark cocky smile.
" Just to keep your mouth shut. Okay, I' m lucky." I rolled my eyes heavenwards. " I got to go. Bye." I did
not bother waving at him. Just a simple walk out did everything.
" Wait!" here we go again.
Tumigin ako pabalik. " What?"
" I' m Max by the way."
" Oh." tumalikod ako at ngumiti. Sheez. Ang gwapo ng name.
" Well," I heard him shout. " Aren' t you going to introduce yourself?"
" Maybe not this time. If we meet again, then I guess you' re lucky as well." sinabi ko nang hindi tumitingin
sa kanya at diretso lang sa paglalakad. Hihihi. Playing hard to get.
Sino kaya yun. Hindi naman siya mukang pure pinoy. Parang si Kenneth lang ah. Pero mas gusto ko naman si
Kenneth sa paguugali, pero gwapo din yung mayabang na yun ah. Haha. Well whatever.
I' m looking forward to meeting him again.
" Salamat sa pag hatid ha." I thanked the weird guy.
" Until next time."
Next time? Psh. Kakahiya na ah. " Haha. There won' t be a next time, dude."
" Why not?"
Suddenly, I felt quite guilty. I don' t even know why. " Look, thanks nalang ngayon. Pero sa tingin ko, this will be
the first as well the last time." I smiled.
" Okay, if you say so. Pero if ever you need a ride, I' m here." ngumiti din siya. Pumasok na ako. I still don' t
know his name. He seems nice, but still I have to be careful.
116
Parang ang bilis lang ng araw ngayon. Friday na kaagad. Siguro kaya lang naging mabilis kasi wala, parang usual
things lang yung nangyayari, at fortunately ay hindi masyadong busy ngayong week. Dadaan ulit ako sa library
para magsauli ng libro. At dito, nakita ko nanaman ulit si weird guy. Grabe lang, I think I have such talent in
giving names to people.
" Miss Katherine!"
May tumawag sakin. I looked back and saw Ms. Ramos.
" Ma' am, bakit po?"
" I need to give you an assignment this Saturday. Are you free?"
" Yes, I think so po. Ano po ba yun?"
" Since you' re a top student, I need you to tutor someone from other section."
" Oh. Sige po, I' ll try."
" Don' t try. Do it."
She used again her terror voice. Kaya no choice akong i-cancel kung ano mang meron sa araw na iyun. Which is
Kenneth' s bonding invitation. I' m sure naman na we can do it some other time.
***
***Saturday; Library;
" Ma' am, asan na po ba yung itututor ko?"
" He' s already waiting at the Reference section."
" Thanks ma' am."
" No. Thank you. Now, proceed."
At dali dali naman akong pumunta.
" Miss."
" Ay butiking libro!"
" Grabe naman, wala naman sigurong ganun noh?" at tumawa yung nagsalita.
Si weird guy.
" Ikaw lang pala. Psh."
" Bakit, sino ba ang ine-expect mo?"
" Ito naman oh, wala. Nagulat lang talaga ako sayo. Baliw ka talaga."
117
Nilabas ko ang phone ko para itext na din si Kenneth na hindi ako makakapunta, at next time nalang. Syempre
nag-sorry din ako at nagexplain. Baka kasi iniisip niya na hindi ko siya gustong makasama or what. Pero gusto
ko talaga, aamin ako.
So eto na nga, tutor thingy. Nagpaturo siya sa akin mostly Math. Mukhang may tinatago nga ito eh. Feeling ko
naman alam na niya ang mga tinuturo ko sa kanya. Ang weirdo nya talaga, kasi nageexplain ako tas mayamaya
pagkatingin ko sa kanya, di naman siya nakikinig. Instead, tinitignan niya ako. The last time I checked, wala
namang mali sa mukha ko. Tss. Pero di pa din nawala ang pagtatawanan namin sa buong session. Masaya
talaga siyang kausap. Kaya imbes na two hours lang dapat kaming magkasama dito, naging five.
" Tara na. Tapus na naman tayo eh." yaya ko sa kanya.
" Maya maya na kaya? Di ko pa alam to oh." tinuro niya ang isang scratch na papel na wala namang sulat,
habang nakatingin sakin.
Natawa naman ako nang malakas. “Baliw ka. Tara na." naguiguilty na din ako eh.
" Sige na nga. Next time ulit ha?"
" Ayan ka nanaman sa next time-next time mo. Pero we' ll see. Kailangan ko nang makauwi ngayon, sabi ni
mom umuwi ako nang maagap eh. So, bye."
" Wait, hatid na ulit kita."
" Wag na. Wag na talaga. Sige, bye." sinakbit ko na kaagad yung shoulder bag ko at tumakbo na palayo.
***
Bakit ba hindi ako makatulog? Kaines naman ' tong feeling na ganito! It' s already quarter to two, and I' m still wide
awake. Am I in guilt? Sheez! Pinikit ko na ang mata ko, baka sakaling makatulog na ako ng tuluyan. Kahit pa may
sunog sa labas, bahain kami, magkaroon ng dinosaur sa loob ng kwarto ko, o kahit magsalita ang lahat ng bagay
dito, hindi pa rin ako mumulat.
Alright!
*Beeeeeep* *Beeeeep*
My phone vibrated. Bigla akong napatayo at kinuha ang cellphone ko. Mission failed, nakamulat na ako. Psh.
Conceited Monkey
Good bye, Katherine.
At that very moment, I felt like someone pinched my heart so hard. I was left petrified at almost a minute. Then
suddenly, tears fell.
Bakit parang ang sakit makakuha ng paalam kay Kenneth? At to think na tinawag niya ako sa full name ko for the
very first time?
No. Sana walang meaning ' to. </ 3
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
118
Chapter 29: Hopeful Next Times
***
/KENNETH’S PERSPECTIVE
***Saturday;
Max called. He said he' ll be here in Philippines at lunch. What' s he up to?
Max
Calling...
Decline | Accept
I answered, of course.
" Hey man, what' s up?"
" I' m already here. Pick me up, dude."
" You' re gay."
" Whatever. I still make a hot impression in both gender." he said smugly.
I laughed. " But seriously, I don' t know how to get there."
" WHAT?! You' re one hell of a coo coo brain, dear cousin. You left L.A, gone independently for so long, but
you still don' t know your place?!" he sighed.
I chuckled a bit. " Calm down. What I did back then was a very wise thing." I' m going to tease him first. " A very
wise thing that made me a genius. A wise, intelligent th—"
" Knock it off dude. It' s not funny anymore. Ha-ha!" he fake a laugh.
" Alright, first thing you need to do it to grab a pen and a paper."
" Uh-huh."
" Already got it?"
" Yeah, continue already." he' s being impatient just like the usual.
" Then write things as I say it, okay? This will be very long so keep your ears open."
" How can I even close it? Ugh. Just continue!" I can tell he' s irritated.
" In order for you not to get lost," I' m trying not to laugh here, this' ll be a good one. Hahahaha! " You need
to hire a taxi and head straight here."
" Then what?"
119
" That' s pretty much it. You' re done. Say hello to me." then I laughed so hard.
" You obnoxious cousin! You made me look like a fool here."
" Aren' t you already. Just kidding. Why are you here, by the way? Are you going to visit your grand parents
or something?"
" That' s for later. Right now, I have to find you and kick your back. Later dude!"
And then he hung up. He' s a great joke himself. Far more enjoyable irritating him than video games.
I took my afternoon siesta then the next thing I knew, someone' s knocking wildly at my door. I opened it, and
expectedly saw Max.
" Dude, don' t break it. It' s much more expensive than you yourself." I joked. " Welcome to my pad."
" Yeah yeah. I' m starving."
" Oh-kay."
" Aren' t you going to prepare me something?"
" Be independent dude. It' s time that you learn."
" Please?"
" Oh, alright."
I prepared him my left-over lasagna last night. He' s not sophisticated, so he didn' t complain at all, bonus!
I sat beside him. " Why are you here, could you tell me now?"
" Oh, that. Maybe later dude. I need to get some rest. You should, too."
" Why so?"
" Because you won' t be hearing any good news from me. Take that as a caution." he looked very serious.
" But right now, I have to get my handsome rest."
He laid himself down on my couch, and snored angrily. That made me laugh in this serious situation. Then my
manager, Louie, came.
" So, monkey' s already here." he joked. See, we really like annoying this boy. But he' s really a good man,
he' s like my best friend ever since kid.
" I know." wait! He knows that he' ll be arriving? " You didn' t tell me!"
" Sorry, man. But it has to be that way."
" Alright, alright. I' ll buy that. But could you please at least tell me why the heaven he' s here?" If curiosity
can kill, I' m already dying. No, wait. I am.
" That' s why he' s here right. I don' t have the right words."
" No. You do! In fact, I know it' s from you. I' m not that dense for pete' s sake!"
120
" Stop being so stubborn. I' m going out for a while."
" Yeah right. Nice segue, man. Whatever. Go wherever you want."
***
" YAAAAHHH! I hate my life!" I shouted as I threw the biggest rock I found at the seaside.
Yes, I' m here at the seaside. I can' t help but to run away after hearing the bad news from Max.
And the most awful thing about it is that I cannot do something to avoid such infamy. I' ll not use euphemism
since everything' s gone wild. Ugh. I' m going to miss things I used to do here.
I grabbed my phone and started texting.
" Are you free this Sunday, tomorrow?" then I send it to Kathy.
After less than three minutes, she replied.
Kathy <3
Going to Church tomorrow with Fam. Why?
I wish I could come with you next time. (_ _)
Me
Nah. Nevermind. How about next Saturday? ;)
Please, please!
Kathy <3
I' m not sure. Why? Answer!
Me
Please please be with me this Saturday?
Gah! I' m desperate.
Kathy <3
Uhm, I' ll try.
Please don' t try. Be with me, it' s not that hard, or is it?
Me
Thanks. Can' t wait. ;D
I really can' t.
***
***Next Saturday;
121
I' m so excited. I' ll have my full day with Kathy. So I asked Max for a help with this one, since he felt sorry for my
state right now. I really appreciate him this time.
" Are you sure everything' s set, man?" I asked him, excitedly.
" Could you please pacify just a little bit? It' ll ruin the mood." It wasn' t a sarcasm, but more of a joke. I
chuckled.
" Alright, alright. Thanks dude."
" Glad I could help. I owe you one."
" Wait? You owe me? Can I please hear the prime word again?" he rarely admits bewilderment, so that' s
kind of a shock.
" Funny dude!" he tapped my back. " I gotta go. I' m on a mission to find that girl again."
" Who?" I asked curiously.
" I can' t tell you yet."
" How come?"
" I... uh..." He ruffled his hair, kind of looking embarassed or something. " Don' t know her name."
I laughed. " Woah! I guess some girl really can resist your charms, cousin. Bad luck for you."
" No. She' s just playing hard to get like my other girls. She' ll be mine sooner. So gotta go. Good luck bro,
you' re gonna need it."
" Thanks dude, but I guess you need good lucks more than I do." I laughed as he walked out. He' s a joke.
It' s already three PM, and still, she' s not here. Where the heaven could she be? I tapped my pocket hysterically.
My phone' s not here! How could I text her? Tss. Maybe I should just wait.
I stared at the surroundings. The setting' s here at the back garden where we first converse thoughtfully. The
dusky sky complimented the fascinating background, where lights were shining and sparkling in harmonious way.
I waited.
" May tao pa ba rito?" someone asked.
I almost jumped. " Y-yeah. Someone' s still here."
Then I saw Mr. Janitor. " Oh. Hijo, bakit nandito ka pa? Gabi na ah."
" I' m waiting for somebody." I smiled.
" Baka hindi na iyun makakarating, tingnan mo na lang kung ano oras na oh. Hijo baka ika' y mapahamak ha.
Magiingat ka."
" Opo." I know that word of course, form of giving respect to elders. " You too po."
" Oh sige, magmamadaling araw na. Ako' y uuwi na muna' t kailangan pa ako ng pamilya ko. Sige, magiingat
ka."
122
" Take care Manong Janitor. Watch your steps."
I looked up at the sky, it' s getting fully dark. Did she just ditch me?
Does she hate me this much that she didn' t get here without any hints?
Twelve AM. My tears shed. It hurts right here, my chest. All my and Max' s effort gone wasted. It' s all for her, but
why the hell didn' t she show up? Despite all of that, there' s still a part of me that cannot be mad at her.
I stood up and hurried back in the parking lot. I got inside my car and abruptly looked for my phone. I checked
my messages and there' s nothing from Kathy.
Okay, I' ll stop this time even if this is not easy, it' s my fault anyway.
Me
Good bye, Katherine.
I sent the message. See you later.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 30: The Unknowns
***
Sunday, please give me a great day.
" Ate Kat kat!" tawag ni Lyka from outside my room. Ganyan kalakas ang boses niyan.
" Go away!"
" Psssshhhh! Breakfast na dali! Male-late tayo sa first mass."
GAH! I forgot about that. How could I have forgotten about that when I didn' t forget it' s Sunday today? Tss. My
head' s spinning.
" Okay, tatayo na ako. Umalis ka na!" I shouted back.
After eating my breakfast, I took a warm bath. I just had my weirdest dream, I think. May date daw sana kami ni
Kenneth, tapus kaso nga lang may school works na nag-interfere. I really don' t know what' s with my dream, at
kung bakit ' kami' doon. Tss. Weird. Bahala na. I' ll attend mass muna, sana makapag-isip na ako nang maayos
after that.
***After the mass;
123
Nauna akong lumabas sa church at nagbabalak sila Lindsay at Yna na manuod ng movie. Habang tinetext ko si
Lindsay, saying na sunduin nalang ako dito sa Church, a cute little boy approached me.
Ay hindi pala. Psh. Pero ang cute cute cute eh!
Nilapitan ko. " Hi, cute boy. What' s your name?" minsan lang ako maging sweet sa bata ha, mind him. Kidding.
" A-koh po shi K-kenn-eth. Heeheehee." ang cute niyang tumawa. Kenneth ang name niya? Wow lang ha.
" Bakit ang cute cute mo? Hihi." I pinched his cheeks.
Then his guardian came afterwards. " Ay, sorry po. Hehe. Napansin ko pong wala siyang kasama kaya nilapitan
ko po."
" Ayos lang, salamat ha. Nawawala kasi yung pusa niya eh, kaya siguro eto hinahanap at tumakbo sa' min."
" Ah ganun po ba. Sige po. Bye cute boy." I smiled sweetly at him.
" Wave at ate na, baby." His mother asked him.
" A-san mommy si Cat?"
Kath daw ba? Waa. Cat? Coincidence talaga oh. Si cute little Kenneth is finding his lost Cat? Grabe lang yun ha.
Di ko kinaya eh.
" Mahahanap din natin yun. Say bye to ate..." her words seems to be missing something, my name. LOL.
" Kath." I smiled again. Walang hanggan na pag-ngiti na yata to dahil sa batang ito ah.
" Oh. Magba-bye ka na kay ate Kath, baby Kenneth."
" Awww. Ba-bye ate Kath." Then umalis na sila.
Parang feeling ko namimiss ko si Mokong. WAAH! Kaines!
***
***Mall;
" Ano bang movie ang papanuorin natin?" tanong ko sa kanila.
" Abduction." simpleng sagot ni Lindsay.
" Waaaaait." singit naman ni Yna. Tignin sa kanya. " Punta muna tayong Odyssey." sabay ngiti niya.
" Bakit naman?" tanong ko nanaman.
124
" Bibili lang ako nung dating album ni Jake Flynn. Hihihi." Yna
" Ano ba yan, late ka na." Lindsay
Sabay pout naman ni Yna. " Sensya naman. Tss. Tara na kase. Please?"
At ayun, pumunta nga kami doon. Alangan namang hindi-an namin to, baka magwala to dito.
♪ I can tell you're looking at me, I know what you see. Any closer and you'll feel the heat. GG! You don't have to
pretend that you didn't notice me, every look will make it hard to breathe ♪
" ♪ Bring the boys out! ♪" kanta ni Yna.
" Psst!" tinakpan ni Lindsay yung bibig ni Yna. " Manahimik ka nga. Nakakahiya oh."
" Ano naman? Nasa music store naman tayo eh." tinanggal nya yung kamay ni Lindsay. " Punta lang ako
dun." tinuro niya yung CDs ni Jake Flynn. " Bring the boys out!" kanta nya na naman, sabay dila sa amin. Pangasar eh!
Si Lindsay naman pumunta muna doon sa may labas ng store at tumingin ng magazines. Ako, naiwan dito. Tss.
Makatingin na nga din ng kung ano dito.
♪ Soon as I step on the scene, I know that they'll be watchin' me, watchin' me. I'ma be the hottest in the spot, there
aint no stoppin me, stoppin me. I know life is a mystery, I'm gonna make history.I'm taking it from the start. ♪
Shemay! Ang awesome ng The Boys! I think I' ll purchase their newest album.
Tingin,
Tingin,
Aha! Here it is.
Pagkakuha ko dun sa isang CD, may humawak din na babae.
" Ah, hehe. Sorry, sige iyo na yan." I apologized.
" Ok lang." she smiled at me. She seems familiar. Parang nakita ko na siya.
" Oh. Have we met before?" I asked.
" No." matipid niyang sagot.
I smiled, at kumuha na ng ibang CD para bayaran sa cashier.
Nang matapos ko nang bayaran, di pa rin tapus tumingin si Yna, di ko malaman kung anong meron dun at
napakatagal. Tss. Umupo muna ako sa isang upuan malapit sa exit. At dahil naiinip din naman ako, di ko
naiwasang tignan yung taong nadito sa loob.
125
" Hala, nasan na ba yung wallet ko?" nagaalalang sabi ng isang babae. Pagkalingon ko, siya yung kaninang
babae na nakausap ko.
" Miss, kukunin nyo pa ba ' to?" tanong nung cashier.
" Ah, oo. Wait lang ha, di ko mahanap yung wallet ko." sagot naman nung babae na hinahalungkat pa rin
yung bag nya.
" Pakibilisan na lang ho oh. Marami pang nakapila." medyo naiinip na sabi nung cashier. Ang sungit lang ha,
ang sayang ireport eh.
" Ahh, eh... Wag na nga lang. Pasensya na ha." humble na sagot nung babae.
Ewan ko kung anong naisipan ko at lumapit ako sa may counter. " Here' s her cash. Bibilin nya yan."
The girl looked at me in confusion. " Ah, eh. H-hindi na. Next time ko nalang bibilin." Nginitian nya ako ng pilit,
siguro nahihiya.
" Hindi, okay lang talaga. Sige na." I smiled, again.
" S-salamat ha."
" No prob." umalis na ako sa store, sa labas na ako naghintay.
♪ B-bring the boys out! Girls Generation make you feel the heat, and were doin it we can't be beat. B-bring the boys
out! Were born to win, better tell all your friendsCause' we'll get it in, you know the girls. ♪
Rinig ko pa rin yung music mula sa loob. Shemay! Feeling ko mae-LSS ako rito eh.
Habang nagaantay, kumakanta na nga ako sa isip. Hihihi. Napatigil ako sa pagkanta nang may marinig akong
dalawang lalaking nag-uusap.
" Pare ang laki naman ng halaga na nasa wallet na yan." Panget one.
" Oo nga eh, naka-jackpot ako." Panget two.
" Libre mo ako ha?"
" Nek nek mo! Ang hirap hirap kunin nito dun sa babae tapus ipanlilibre ko lang pala sayo? Wag na oy!" sabi
ni panget two.
Napatayo ako at lumapit sa kanila. " HOY MGA PANGET!" sigaw ko sa kanila habang tinuturo sila. Napatingin
naman sila, expressionless. Nakakaines ha. Hindi ba sila natatakot sa powers ko? TSS.
" Ibalik nyo yung wallet nung babae!"
Tumawa ang dalawang panget. " Bakit ko gagawin yun?" Sabat naman ni panget two habang medyo natatawa pa
rin, " Ang hirap hirap kunin nito dun sa bab—"
" Tapus ibabalik mo lang?" sabat ko.
" Eh matalino ka naman pala eh." sabi naman ni panget one.
126
" I know right." tinaasan ko sila ng kilay. " Kaya, ayun oh si Anne Curtis!" tinuro ko yung nasa may likuran
nila.
At ang mga panget naman lumingon at hinanap pa kung nasaan. Haha! Gullible. So nakuha ko na naman yung
chance ko na makuha yung wallet dun sa kamay nung isang panget.
YES!
" O-oy! Ibalik mo yan sa akin." Panget two
" Amin yaaaan!" sigaw ni panget one.
" Ang kapal mo, akin lang yun!" sabi naman ni panget two.
Tumakbo na ako. Nakita naman nila ako kaya humabol din sila. Hingalin sana kayo sa kahahabol sakin.
" Bleeeeeh!" Pang-asar ko sa kanila.
*Habol*
*Habol*
*Liko rito,
Liko roon*
HALA!
Nacorner na nila ako sa isang room. Wala na, wala nang pagasa ang bayan.
" Wala ka nang kawala bata." nagsmirk si panget one.
" Actually, adolescent na ako. Kaya hindi na appropriate itawag sa akin ang b—"
" Che! Ang daldal mong babae ka." inis na sabi ni panget two.
" Ayan, babae mas ayos pa." hindi ako nagpapanic. Bahala sila, ang panget naman nila eh. " Oy ikaw isang
panget." Tinuro ko si panget one. " Dapat gayahin mo tong si panget two—"
" Anong panget two ka dyan?!"
" H-hehehe. As I was saying. Dapat gayahin mo si panget two, matalino oh." Sus. Joke lang yun, sana maflatter.
" Ano ba kasing panget ang pinagsasasabi mo ha?!" naiinis pa rin si panget two.
I tapped his shoulder. " Don' t worry, matalino ka naman eh."
Namula si panget. Hahaha. Mas lalong pumanget ang panget. Ihh! Ang panget! Actually di naman sila panget eh.
Mukha silang mga teenager pa lang, menor de edad ba. Pero mga nagmumukang gurang gawa ng mga
piercings at panget na estilo ng buhok. Iih. Ka-suka, you know.
127
" Tama na nga iyan!" Singit ni panget one. " Ibigay mo nalang samin yung wallet kung ayaw mong
masaktan!" Papalapit na sakin si panget. Juice ko po, ayoko!
Ayoko,
Ayokong maamoy ang mabaho niyang hininga. Ang lapit na ng mukha niya sakin. Grabe lang! Tinulak ko yung
face niya, naghello naman sakin ang mga pimples ni koya. Eek!
" Teka lang, teka lang. Pause muna!" tumigil muna ako ng sandali at tumingin sa mata niya. Long silence.
" Nag-toothbrush ka ba?" seryoko kong tanong. " Kasi baka ma—Aray ko naman!" binatukan ako ni panget.
Aba!
" Malamang! Three times a d—EH! Teka nga muna, ibigay mo nalang kasi yung wallet sa amin!"
Tinago ko sa likuran ko yung wallet, " Never. Pinagkahirap-hirapan ko tong kunin sa inyo tapus ibabalik ko
lang?!"
" Gusto mo talagang masaktan ha."
" Ayoko. May sinabi ba akong gusto ko?"
" Pilosopo mong bata ka ah." inis na inis na si panget one. Si panget two naman ayun naga-iPod? Walang
paki eh?
" PilosopA. Babae naman ako. And don' t worry panget one, I' ll take Philosophy." calm but irritating kong
pagkakasabi, bahala siyang mawalan ng pasensya.
" Lintk ka! Sasaktan na talaga kita!"
*BOOOOG*
Chot. Di niya ako sinuntok. Yay. Hihihi. Jump to the left, and right, and front and...
Patay lang pala ang ilaw. Epic ha.
Maya maya may nagsalitang lalaki na boses lalaki.
" Iwanan niyo na siya." utos nung lalaking kadadating palang, eh di ako sure. Basta masculine yung voice
kaya aakalain kong lalaki. Hihi. Sige na nga, homosexual nalang para sure. Haha. Chot.
" S-sino ka?" natatakot na tanong ni panget one.
Eh teka nga muna, bakit ba siya itong umaasikaso sa akin sa pagkuha ng wallet eh diba kay panget two yun?
Ang gulo nga naman ng utak nitong dalawang to. Tss.
" Tss. Ang dilim dilim." rinig kong sabi ni panget two. " Hoy panget, aalis na ako ha. Bahala ka na, iyo na
yang wallet na yan. Ic-charge ko pa ang iPod ko, lowbatt na eh. See ya."
128
Eh ang bongga naman pala ni panget two. Haha!
" See? Sabi ko sayo panget ka talaga eh. Pati kasama mo panget ang tawag sayo." pang-asar ko kay
panget one.
" Manahimik ka nga!" sigaw niya sakin. " O-oy lalaki sa dilim!"
" Sino? Ako?" sagot naman nung isang lalaki.
" Eh sino pa nga ba?"
" Ikaw. Hindi ka ba lalaki?" tumawa siya. " Oh, okay. I get you, pare. Sige, ako lang lalaki dito. Game. Take
two, ulitin mo yung sinabi mo kanina, dali. Nawala yung poise mo eh."
Natawa na rin ako. This is definitely an unusual kidnapping scene. Wait, kidnapping? Haha. Ang epic naman
nilang mangkidnap nito. And no, di pala to kidnap. Di ko alam tawag kaya shutup nalang ako, papakinggan ko
muna yung dalawa.
" Pilosopo ka rin ha! Eto sayo!"
" Ha? Ano yung ibibigay mo tol?" natatawang tanong nanaman nung lalaki.
" Suntok."
" Ayaw ko nyan. Iyo na."
" Tss. Sapak you want?" inis na sabi ni panget one.
" Hindi na. Ikaw nalang bibigyan ko, generous namana ko eh." seryoso na ang boses nung lalaki.
At yun, bam! Di ko na alam ang nangyayari, basta ako nakatayo rito. Bahala sila dun. Hmm. Natapus na ata
silang magkilitian. Ayun, nawala na si panget. Di ko alam kung saan nagpunta. Tss. Di ko manlang nalaman kung
nasaan yung exit dito. Tss. Baka hinahanap na ako nila Lindsay. Patay. Tch.
" Hoy." tawag ko. " Who you? Text back asap."
" Replying," sagot niya. Ang adik lang noh. " I' m your life saver."
" Weh? Life saver yata ah? Ba' t parang di naman yata angkop?"
" Yaan mo na. Wala akong masabi eh. Haha."
" Eh sino ka nga ba?"
" I' m your knight in shining armor."
" Oh, edi nakasuot ka ng armor ngayon?"
" Hindi."
" Pero may damit ka?"
129
" Malamang."
" Kay thanks bye. Wait pala! H-hehe."
" Oh?"
" Who you?" Eh sa curious talaga ako eh.
Narinig kong tumawa siya. " Ang kulit mo pa rin. Ako nga kasi ang iyong knight who just save your life. Plus,
I' m your...
Secret admirer from past."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 31: Vague
***
Hindi ako nakausap. Narinig kong lumabas na siya ng room at biglang nagbukas ang ilaw. Ang sakit sa mata.
Tss. Pero teka lang, yung wallet nasaan? Tss. Nahihilo ang mata ko. Oo, mata ko yung nahihilo hindi ako. Chot.
" Asan na ba yung wallet na yun?" tanong ko sa hangin habang inaaninag yung paligid.
Bahala na nga, makalabas na. Wala nanamang saysay siguro kung mahanap ko yun at baka yung may-ari naman
ang wala. Ayos noh, tagutaguan ang approach eh.
Pagkalabas ko, medyo nasisilaw pa rin ako. Pero teka, si miss nawawala-yung-wallet ko yun ah?
Kinusot ko mata ko, pero wala eh, silaw pa rin ako. May nakita akong lalaking lumapit kay miss nawawala-yungwallet ko. Shemay! Ang haba naman ng code name ko kay babae. Hmm. Wallet girl nalang. Haha. At wait?
May inabot na wallet yung lalaki. Di kaya siya si Knight? Andami ko namang taong nakausap ngayon na hindi ko
kakilala. Una, si Wallet Girl. Pangalawa, si panget one. Pangatlo, si panget two. Pang-apat, si knight in shining
armor daw. Unknown, unknowns. Tssk. Nae-elyen ako eh.
Pero on to reality muna...
" Waaaaaaaait!" sigaw ko habang papalapit sa kanila. Huminga muna akong malalim, at yung mata ko wala
pa ring pinagbago. " Siya yata yung kumuha ng wallet." Tinuro ko si Knight. Hahaha! Pahamak eh.
" It' s okay, Miss. Kasama ko siya." sabi ni wallet girl.
" Miss," tawag ni knight. " Anong ako yung kumuha? Ay, oo nga, ako nga yung kumuha sa mga
magngunguha."
" Ang gulo nyo, makaalis na nga." bulong ko sa sarili ko habang tumalikod na at lumakad papalayo. Ang
sakit ng ulo ko ah. Tss.
" Wait Miss!" tawag sakin ni wallet girl. Lumingon naman ako. Nakita kong nagpaalam muna yata yung
kasama niyang lalaki.
130
" I' m Andrea, by the way." she stretched her hands for a shake. I shook it.
" I' m Kath." matipid kong sagot.
" Nice to finally meet you in person." she smiled, ang ganda niya.
" Ha?"
" I added you on facebook, remember?"
Wait, processing pa.
Facebook, facebook. Hmmm? AHA! Oo nga.
" Oh. Naaalala ko na. Pero bakit nung tinanong kita kung nagkakilala na tayo, sabi mo hindi."
" Eh hindi pa naman talaga diba. See, we just met."
DOH! Basag yata ako. Tss. But I' m not irritated or something, she' s amazing eh. Nakakawonderstuck yung
ganda niya.
" On second thought, you' re right." I chuckled. " Pero I don' t know you that much, bakit mo nga pala ako
nai-add? Well, that' s if you don' t mind me asking."
" Oh, because of a friend." she smiled again. " Well, I gotta go. See you soon. Bye." then she skipped away.
Because of a friend? Ay ano raw? Bahala na. I' ve had enough mistery for today.
Tinext ko na sila Yna at Lindsay kung anong nangyari sa akin, at ayun nag-meet muna kami sa Pizza Hut. I crave
for pizzas. Ayun, I told them the rest of the story at grabe naman silang makareact. Most especially sa part na
' Secret admirer from past' . But I ignored them instead. Then after eating, ayun nanuod na kami ng Abduction.
Todo tili naman silang dalawa kapag may scene na si Nathan. Si Lindsay ang super fan ni Taylor, minsan nga
inasar ko na paano kapag parehas may show si Taylor at si Jake Flynn na sabay, sino ang pupuntahan niya.
Akala ko si Taylor na, pero si Jake Flynn pa rin, grabe lang ha. The story is awesome, pero mukhang si Taylor
lang ang dahilan kung bakit pinanuod nila to ah. Tss. Like yung dati, may isang movie na guest star si Jake
Flynn, yun lang din ang reason kung bakit nila pinanuod. And to think na less then five minutes lang yung cameo
niya dun.
After nung movie nagshopping naman yung dalawa. Ako naman, ayaw ko ng mga ganitong bagay. Bahala na si
mom na bumili sakin ng mga susuotin. Hassle eh.
Habang tumitingin sila ng mga damit, nandito ako nakaupo sa upuan. Naga-iPod. Naalala ko tuloy si Panget two.
Haha.
" AAHHH! Die you piggies, dieeee!" I murmured. Nakakainis eh. Sarap ibato nitong iPod gawa ng mga
piggies.
" Wow Kath. Talagang with feelings pa talaga yang paglalaro mo ha." someone uttered.
" Syempre nam—" tumingala ako. Si Weird Guy. " Oy, ikaw pala yan... uh... basta ikaw pala yan." tumawa
siya. Eh malay ko ba sa pangalan niya, di naman niya sinasabi eh.
" Nathan."
Pfft. Hahaha. Nathan daw. Parang kapapanuod palang namin kay Nathan ah, tapus nadito na agad siya. Chot.
Haha.
131
I looked at him from head to toe. " Yeah, not much of a Jacob, y' know. Haha."
" Haha. Grabe ka naman. At least may biceps naman ako oh." he bragged.
" Biceps ka dyan. Baka bicycle. Joke."
" Sus. Hehe. Maiba naman tayo. Bakit ka nga pala nandito?"
" Wala, trip lang. Nandito ako para maglaro ng angry birds."
" Grabe naman y—"
" Kath, tingnan mo. Bagay kaya sa' kin iton—" napatigil si Lindsay nang makatingin na siya sa akin. " Ay, may
kausap ka pala. H-hehehe. Don' t mind me." Umatras siya at nasanggi niya yung isang clothes rack, ang dami pa
naman niyang bitbit na damit. She' s clumsy, and I think I know why.
" Okay ka lang Linds?" tanong ko sa kanya.
" O-oo, okay lang ako. H-hehehe. S-sige, ba-babalik na ako doon." she' s stummering. I smirked.
" Nathan, pwedi bang pakitulungan naman si Lindsay oh. She' s my friend by the way."
" I know." he smiled at Lindsay, na namula naman. Sabi ko na eh! " Sige, tulungan na kita dyan."
/LINDSAY’S PERSPECTIVE
I' m not serious when it comes to boys.
Yet, I am not a play girl.
Well, honestly I am. But not that much.
I thought I saw someone who broke my past a while ago. But I chose not to mind it. I am not innocent. I drink,
but I don' t smoke. I flirt, yet they can' t touch. I dress seductive at bar nights, but looking fierce at the same time.
My parents are always been in love with our company that I am thinking they prioritize the business more than
their own daughter. That' s another reason why I became this kind of disgusting teenager.
Despite of me being like this, I value my friends more than anything. I love them more than I love my parents.
And I am heck serious about all of these.
Seryoso ako nang sobra. Simula pa lang ng first day of school lagi na akong nasa bar. Nag-cutting na agad kami
ni Yna noon after we met Kenneth and Kath along our way. Iba naman si Kath kaya hindi ko na siya pinilit pang
magpupunta sa mga ganitong klase ng lugar. I love her and Yna SO much.
" Hi boys." I threw them a cocky smile.
Feeling ko hinuhubaran na nila ako sa mga tingin pa lang nila eh. Oh well, this is my image. I don' t care. The
daughter of major business partners is a playgirl and somewhat a delinquent. What can I say, they did not raise
their own child well. And I hate them for that.
" Hey babe." someone hugged me from behind. I can feel the intensity of the alcohol in his mouth. Yuck!
I am not buying his games, I won' t lose. I will play with this b*stard.
132
" Oh, hi there sweetie." I hung both of my arms on his shoulder. He seemed a bit shocked, but had let it
passed quickly.
" Wanna have some fun?" I know this smile. It' s giving me goosebumps, really. Eww!
" Oh no." I shook my head. " You' re drunk, honey. And you know I don' t play with people' s subconcious.
Come back next time." tinanggal ko yung kamay ko, at ang kamay niya rin. Umalis na ako sa paningin niya at
baka kung ano pang mangyari.
These people are disgusting! Could someone remind me why am I even here again? Tss.
When it comes to studies my grades are fine. Just average, I must say. Hindi naman ako yung pabaya, kahit
naman hate ko ang kumpanya namin dapat ko pa rin yung ihandle someday. Sayang din ang makukuha ko dun.
Hindi naman naging thrilling ang school life ko. Hindi pa, at least.
Pero nagbago yun nung nakita ko si Nathan sa back garden na naglilinis. Ewan ko kung bakit naglilinis yun eh,
masipag lang ba talaga o may sira na ang ulo niya? May kaya naman sila, so bakit siya magp-part time job diba.
Well I don' t care, as long as nakikita ko siya ayos na ako.
Yes, I like him. Pero hindi ako aamin sa kanya. AS IF! Matalo nanaman ako sa larong pag-ibig na ' to. I can wrap
boys around my fingers in just a snap, so why bother.
Kinakalimutan ko na rin nga siya eh, ang pangit lang kasing isipin na ang isang play girl na ' to ay nagiging stalker
na. Ang pangit naman sa name ko diba. Tss. Pero eto eh, ang pangit naman! Nakita ko pa yata siya sa mall.
Whatever, I might as well continue doing shopping.
Nawala si Kath. Kinabahan kami ng sobra ni Yna. Hinanap namin siya kung saan saan hanggang sa nag-give up
na kami at humingi ng tulong sa guards. Pero wala ring kwenta, hindi rin nila nasolusyonan. Ayos naman si Kath,
walang nangyaring masama sa kanya, para ngang wala lang nangari eh. Kaya yun, kumain na kami at tumuloy na
sa panunuod ng Abduction.
Okay, I' ll be fan girling muna. Hihihihi. TAYLOR LAUTNER. :" " " >
Ngayon ko lang narealize, Nathan din pala ang name ng role ni Taylor dito. Coincidence much. But what the hell,
I don' t care.
After naming manuod, nagshopping naman kami ni Yna. Ayaw ni Kath kaya ayun, panay ang laro ng nakakainis
na Angry Birds. Stay put, Katherine ha. Kidding.
" Kath, tingnan mo. Bagay kaya sa' kin iton—" Napatigil ako sa pagtatanong kay Kath. " Ay, may kausap ka
pala. H-hehehe. Don' t mind me."
Kausap niya si Nathan. Napaatras tuloy ako at nabuwal ko yung isang rack of clothes. Nakakahiya. Why did I feel
suddenly like this? Asar!
" Okay ka lang Linds?" tanong ni Kath.
" O-oo, okay lang ako. H-hehehe. S-sige, ba-babalik na ako doon." Why am I stummering? Fk. I hate this!
" Nathan, pwedi bang pakitulungan naman si Lindsay oh. She' s my friend by the way." Gaahh. Gumaganti
yata si Kath ah. Whatever nga naman. If I' m not weak, then I' ll not decline this GAME. This should be fun, boy.
" I know." ngumiti siya sa akin. " Sige, tulungan na kita dyan."
133
GAAHH! I can feel pressure in my face. I gotta admit, naaapektuhan ako sa kanya. Pero ayoko, feeling ko kasi
may gusto rin siya kay Kath eh. Kaya wag na lang, baka kasi maulit pa yung incident nung elementary.
" No, thank you. I can handle this." there, I said that straight.
" I insist." nahawakan niya yung kamay ko, then I felt electricity. Psh. Old school. Hindi ako in love! Kaines.
" Fine." I rolled my eyes. I got to play insanely.
Tinulungan niya nga ako, kahit saan ako magpunta sinusundan niya ako. Naiilang ako, pero di ko pinapakita. I
won' t look as if I' m easy. I' m cynical already, and there' s no changing back.
Around seven umuwi na sila, but I didn' t.
What did I do?
I got straight to the bar. I don' t care about anything. If I wanted this, no one can force me out.
Hindi naman sumama si Kath, as usual. Si Yna rin umuwi na muna, may gagawin daw sa acads. Psh. They' re so
innocent, that' s why I love them. Mabuti nang ako nalang itong ganito, kesa naman sa pare-parehas kaming
tatlo. I am lucky with them, di naman kasi sila nahahawa sa akin at never pa akong nasabihang bad influence ng
parents nila, despite nang pagiging ganito ng attitude ko.
" Tequila Sunrise, please."
Ok na yan. I' m not in the mood.
" Coming right up, my lady." response naman nung bartender. He' s a flirt. Yck!
" Yeah, I' m not easy."
" I' m not what you think, ma' am." he suddenly became formal. Tama lang.
" Good."
Then ininom ko na, pampalipas oras. Ayoko sa bahay, wala naman akong kasama kundi ang mga kasambahay
lang namin. Nahilo yata ako. Tss. Ano naman.
" Hi, babe." someone greeted in a flirty way. As usual.
" Fck off!" tinulak ko kung sino man siya. Nahihilo ako so I can' t see things clearly. Di naman ako lasing,
hilo lang talaga at pagod na pati.
" Hard to get, huh." hinawakan niya ako sa waist, nearly hugging me. Tinulak ko sya.
" Hey b*stard! Ang baho mo, please! Lumayo ka!" masusuka ata ako. Sana masukahan ko tong unggoy na
to.
" Oh, c' mon babe. One night wouldn' t hurt right?"
I was about to answer, but someone interrupted.
" But she' s mine forever. That inludes day and night, so do what she said. Back off piggy!"
Sino yun?
134
I blinked thrice, not twice.
Is it Nathan?
" Ano ba pare! Ako ang nauna sa kanya, kaya humanap ka na lang ng iba!" tinulak nung lalaki si Nathan.
Basta alam ko si Nathan yun.
" Stop kidding yourself. She' s mine before she even discovered this place." tumawa siya nang mapait.
Akala ko magaaway na sila. Thank God at hindi naman. Tinulak lang ulit nung lalaki si Nathan nang malakas, at
tsaka umalis na sa harapan namin. Lumakad naman ako palabas ng bar. Nine PM pa lang pala. Yes, PALA. Pero
gusto ko nang matulog.
Wala na masyadong dumadaan na mga sasakyan dito. Pero sinubukan ko pa ring tumawag ng taxi, pero ayaw
nila akong pansinin. Ayaw pala ha. Tss.
Tinaas ko yung palda ko ng konti. Let' s see kung tatantanan nila ang charms ko!
" Taxi!"
Oh gahd! No!!!
Hindi tumitigil yung taxi na para bang hindi makitang may tao sa gitna ng daan. Tatakbo na ako kaso I broke my
heel, ang sakit! Sht! Bakit ang malas ko ngayon?! I guess this is the end of my nonsense life. I still don' t care. I
didn' t from the start, and I won' t until the end.
Here' s the end. But,
Someone hugged me from behind, and the next thing I knew is that I was on top of someone laying at the side
of the road.
" Nathan?"
Tumayo na ako, ako ang una syempre ako ang nasa itaas niya eh.
*BLEURGGHH*
I accidentally puked at him. GAAHH.
" I' m sorry, I' m sorry." I tried to clean his jacket, pero nagsalita siya agad.
" Ano ka ba naman ha? Gusto mo na bang mamatay?" out of the blue niyang tanong.
" Kung pwede lang sana, dati pa."
" ANO?!"
" Ang OA mo namang mag-react."
" Sensya naman, nadala lang. Eh ano ba kasing pumasok sa isipan mo at nagmodel ka sa gitna ng
kalsada?"
Natawa ako. " Baliw ka."
135
" Oo, sayo."
" H-ha? A-ano?"
I saw him turned red. " Wala. Tara upo muna tayo dun sa bench."
Pagkaupo namin ay wala lang, dead air.
" Bakit ka nandito?" he asked, finally breaking the silence.
" Gusto ko lang." matipid kong sagot.
" May sasakyan ka naman diba? Bakit kailangan mo pang tumawag ng taxi?"
" Adik ka ba? Nahihilo ako."
" Eh diba sabi mo gusto mo nang mamatay?" straight-forward niyang tanong.
Okay, bakit nga ba? Siguro I found some reason, unconsciously, for me to stay and make my life worth living.
Pero hindi ko sa kanya sasabihin, di kami close.
" Wala kang pakielam." is what I said instead.
" I do."
H-ha?
Silence again. Nilalamig na ako.
I caress my arms. Sana naman makaramdam siyang nilalamig ako.
Tinanggal niya yung jacket niya. Yun! Nakaramdam rin pal—
At tsaka niya nilapag sa sahig. Baliw ba siya?! Ako yung nilalamig, hindi yung sahig. tss. Coo coo brain!
" Lika na!" sabay hila niya sakin.
" H-ha? Saan?"
Tumigil muna kami at tsaka niya ako...
Niyakap.
" Are you warm enough?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 32: He's Back
***
136
Bakit ganun, ilang weeks na ang nakalipas pero wala pa ring sign of Kenneth? Di kaya na-abduct na siya ng
aliens? Anu ba naman yun. Haish. Ang dami na niyang nami-miss na school works ah, tapus siya naman ang
nami-miss ko. Joke lang! Mas gusto ko nang wala siya dito. Walang kaagaw sa place of honors kundi si Sharlyn
lang.
As much as I hate to admit it, pero miss ko na nga talaga siya.
" Ms. Villanueva!"
Nagulat ako. " H-ha? Po, anu po iyon?" I asked, panicked.
" Are you not paying attention to the discussion today? Are you sick?" Prof. asked.
" Ah, eh. Hindi po. Pasensya na po, di ko po kasi naintindihan yung last part ng sinabi nyo."
That was an alibi. Wait, come to think of it, wala naman talaga akong naintindihan sa discussion. Kaines na
Kenneth. Asan ka na ba kasi?!
After school tumambay muna kami sa Techno Park ng school, maagap kasi ang dismissal today.
" Uy balita ko magre-release ng bagong album si Jake Flynn ah?" panimula ni Yna.
" Oh? Ang tagal ko nang hindi nakakarinig ng balita kay loves ah, buti na lang active na siya ngayon." Sagot
naman ni Lindsay.
Ako naman tahimik lang, nagbabasa.
" Oo nga eh. Nagresearch na din ako sa kanya kagabi. Sabi raw nagkasakit si JF kaya nag-hiatus muna."
" Buti na lang okay na siya. Bar tayo mamaya?" yaya na naman ni Lindsay kay Yna.
" Na naman? Wala ka nang kasawaan Linds ah."
" Wala talaga. So, later?"
" Hindi ako pwede. Bumabawi ako sa Geometry, ang baba ng grades ko dun eh. Wala naman akong
makuhang tutor."
" Dami mo namang sinabi. Sige na, wag ka na." sabay tingin naman sakin ni Linds. Uh-oh! " Kath?"
" No." Matipid kong sagot.
" Pleaaaaase?"
" I can' t."
" What' s your reason this time, nerd?"
" May review kami ni Nathan ngayon."
137
Haha. Kidding. Wala naman eh.
" H-ha? Oh, okay." nanahimik si Linds at namula nang konti.
" Joke lang. Hahaha. Kinikilig si Linds." pang-asar ko.
" In his face. Remember who I am, Kath." at tsaka siya umisnab. Denial! Sus.
" Kasi naman, Linds." panimula ko ulit. " You' re not a playgirl, okay? Kung play girl ka edi sana marami ka
ng boyfriend ngayon na sabay-sabay. At tsaka hindi ganyan ang approach ng players, mas wild and racy sila.
But look at yourself, you' re just simple and natural."
" So you' re telling me that I need to be intense revealing to claim that title?"
" Absolutely not!" I half-yelled. " Grabe ka naman kasi. What I' m trying to say is... Ugh! I give up."
Natawa naman yung dalawa. They know I hate explaining for the second time.
" Kath sa inyo na lang tayo?" Yna
" Ha?"
" Sa inyo na lang tayo mag-gawa ng project sa Technology. Pleaaase?" and then she flashed me her puppy
dog eyes. Psh.
" Okay." tipid kong pag sang-ayon. Sayang saliva.
" In ka Linds? Wag ka na kasi sa bar tumambay."
" Oh sige. Next time na nga lang ako magpaparty. Hihi."
" Parang may something sa tawa ni Linds, diba nga Yna?" I smirked.
" I knooow right!"
" H-ha? W-wala ha. Ano ba naman kayo. Tss. Tara na nga."
" Segue ka ah. Hahaha."
Along our way puro pang-aasar lang ang ginawa namin kay Lindsay. Lagi namang ganito, pero sa huli sana sila
rin. Hindi naman talaga playgirl si Linds eh, siya lang nagbansag sa sarili niya nun. Mabait siya, sobra. At tsaka
ma—
" Lindsaaay!"
Muntik na kaming masubsob nun sa unahan ng sasakyan.
" May pusa, hindi mo ba nakita?!" hinihingal na sabi ni Yna.
" H-hindi ko nakita. Pasensya naman! Ikaw kaya magdrive rito eh."
138
Naalala ko tuloy si baby Kenneth sa Church. Yung cute na batang hinahanap ang Cat nya. Nahanap na kaya
niya?
Pagdating namin sa labas ng bahay, maraming school shoes ang nasa labas ng pintuan namin. Ano kayang
meron?
" Ang yaman nyo naman Kath sa sapatos ha. Haha." pang-asar ni Yna.
" Baliw ka. Tara na nga."
Pagpasok namin, may mga studyante na taga-Sermounth din. Mga nanunuod. Ah, classmates pala ni Lyka.
" Lyka nasan sila mom?" tanong ko. Sinenyasan ko na sila Linds na tumaas na sa kwarto ko.
" May pinuntahang meeting si dad. Si mom naman lumabas para bumili n snacks and dinner mamaya."
" Si kuya?"
" Google map ako? Hanapin mo kaya. Tss. Alis na ate, nanunuod ako oh. Mamaya—AAHHH!"
Juice ko po! Nagulat ako sa sigaw ng mga batang ito. Paranormal three ang pinapanuod, pirated naman. At may
' lights-off' effect pang nalalaman sila ha.
" Ang OA mo, Lyka. Sige na, tataas na ako."
" Finally!" mahina nyang sabi.
Adik na bata iyun.
Si Lindsay nakaharap sa PC ko, si Yna naman ay sa TV.
" Akala ko ba project?"
" Nah. That can wait." sabi ni Lindsay nang hindi inaalis ang mata niya sa computer.
" Psh. Bahala kayo, sisimulan ko na."
Kinuha ko na yung mga wires, nails, plywood at martilyo, at nagsimula nang maggawa. Sayang din yung time.
Hindi naman ako masyadong makapagconcentrate sa ginagawa ko, ang bigat kaya ng martilyo. Paling yung mga
pako, tapus yung wires naman tabingi rin. Bahala na. Okay na to.
" Tapus na ako. Di pa talaga kayo gagawa?" tanong ko sa kanila.
" Ang bilis mo namang ginawa yan, Kath. Baka gusto mong ipaggawa nalang kami? Hahaha."
" Heh! Bahala kayo."
" Ay ang sungit naman ni—OH MY GOSH!" gulat na sabi ni Lindsay.
" Bakit? Nasira ba PC?!"
139
" Ang OA mo talaga, Kath. Hindi! Sabi kasi rito sa website ng Myx; Jake Flynn is back on the music road."
Binasa niya samin nang malakas, with matching kilig feelings pa. " His new song titled How Do You Sleep will be
airing at MyxTV exactly six PM." mahaba pa yung article pero tumigil na siya pagbasa.
" Anong oras na?!" excited na tanong ni Yna.
" Eight."
" Eh? Five thirty-three palang eh. Adik ka Kath!"
Tinawanan ko lang yung dalawa. Ang adik kasi eh. Kinuha ko nalang yung Harry Potter book ko, I' m re-reading
it. Nakakamiss kasi.
" Ang tagal namang mag-six." Inip na inip nilang sabi. Si Lindsay tumigil na sa pagcocomputer at nasa
harapan na rin ng Tv, kalapit ni Yna. Ako ay nasa kama lang, chill. Sana wag nang mag-six para di na magulo
buhay ko. Tss.
***
" Kyaaaah!"
Sabi na eh, six na at on air na ang new music video ni JF.
♪ It’s been about a year now, ain't seen or heard from you. I’ve been missing you crazy. How do you, how do you
sleep? ♪
Baka naman hindi ako makatulog nito eh. Ang titinis ng tili nitong dalawa. Ano ba yan!
♪ I found the letter you wrote me, it still smells just like you. Man, those sweet memories! How do you, how do you
sleep? How do you sleep? Tried my best at moving on. Have yet to find a girl like you. See things that I didn't before.
Now I'm wishing I had more time with you ♪
" You can have all my time Jake. Eeeep!" kinikilig na tili ni Yna.
" Mine too. Hihihi." that was Lindsay. Alangan namang ako. Tss. Okay, nagiiba talaga itong si Linds pag
dating kay JF.
♪ How do you stay awake knowing all I do is think of you? All the things we thought about that never will happen
again. I can just see you ♪
" Kyaaaah! Hindi na ako makakatulog nitooo!" Sigaw ng ibang babae.
" I knoooow!" Nabosesan ko. Si Lyka yung isa sa mga sumisigaw. Nandito na pala sila. Ano ba yan, ako lang ba
talaga dito ang walang paki dito?
♪ If I had my way I'd come and get ya girl, in your favorite car with the missing top. Remember 'round my way where
we used to walk, And did all those things to steal your heart. Baby, all that I hear from my friends again, again and
again. Compliments 'bout you, they say. We saw your girl at the game, and man, we gotta say, a big mistake by you ♪
140
" Linds! Idownload mo na sa iTunes to!"
" Later. Uwaaaa! Ang cute cute ni JF my loves!”
Grabeng adik nila. Tss!
♪ Not only do I miss your ways, but I miss the conversation too. Tell me that you gettin' no sleep, can't think, can't eat
until I come see you ♪
♪ If I had my way I'd come and get ya girl, in your favorite car with the missing top. Remember 'round my way where
we used to walk, And did all those things to steal your heart.♪
Weird pero,
May naaalala ako sa boses ni JF. Pero nevermind!
♪ It’s been about a year now, ain't seen or heard from you. I’ve been missing you crazy. How do you, how do you
sleep? ♪
♪ I found the letter you wrote me, it still smells just like you. Man, those sweet memories! How do you, how do you
sleep? How do you sleep?♪
That' s it! I can' t take this anymore. I hate to admit this but,
I think I liked the song.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 33: Eventless
***
" Later today, the rankings of honor students will be posted at the bulletin board in the lobby. Please make
sure to avoid any fracus later. That is all." announce nung nasa intercom.
" Sino kaya ang first ngayon?" Yna
" Malamang eto oh." at nginusuan ako ni Lindsay.
" Baka si Sharlyn na yan, mababa ako sa ano eh."
" Saan na naman? Ganyan ka rin last time, pero first pa rin. Sus! Pa-humble ka pa dyan." Yna
" Oo nga. Pero yaan na, baka naman may distraction si Kath kaya ganyan?" Lindsay
141
" Huy wala ha. I' m completely focused. At ano naman ang pagkakaabalahan ko, or distraction naman?
Tch."
" Si ano..." Linds
" Si you-know-who." Yna
" Ahh! So Voldemort?—Aray ha. Ang effort mong manghampas, Alyna. Salamat na lang." I spat
sarcastically.
" You' re welcome." Yna
" Tama na nga yan. Si Kenneth kasi. Ke-neth. K-E-N—"
I cut Lindsay off, " I get it already!" Nakapang-iba ng mood. Tss. Tumahimik naman ang atmosphere.
" You miss him, right?"
And I unconsciously said, " Yes." My hand immediately flew right into my mouth.
" S' okay."
After that moment, wala na ulit akong gana sa klase or ano. Nung dismissal na, nag-part ways muna kaming
tatlo nina Linds at Yna. Babawi sa grades ni Aly, at di ko naman alam kung saan pupunta si Linds. Baka sa bar
na naman? Psh. I gotta stop her from that habit of hers.
Pumunta na ako sa may lobby. Nakita kong maraming tao kaya umalis muna ako. Sa library ako nagpalipas ng
oras.
" KATHY!"
I turned around.
Wala namang tao. Everybody seemed so quiet and busy reading. So who would even dare to shout my name?
I remembered him.
I pulled out a book. Magbabasa muna ako habang nagaantay mawalan ng mga estudyante sa lobby. Makikita ko
rin naman ang results eh, kaya what' s the use of maneuvering inside wild students?
Cupid and Psyche. Interesting!
Greek Myth—
An envelope fell. Familar ' to ah. Ang tagal ko na din palang di nakakatanggap ng ganitong letter. Na-miss ko.
Joke.
***
"He used all of his might,
But his heart already rode a flight."
142
***
As usual I didn' t get it. But still, there' s a part of me that tells I have to keep these letters. I smiled in confusion.
Five PM na, siguro naman wala ng studyante sa may lobby. Pagkarating ko may tao pa rin pero konti nalang na
di katulad nung kanina. I heaved out a heavy sigh before peeking.
Here it goes,
LIST OF SECOND GRADING HONORS OF THIRD YEAR LEVEL
1.
2.
3.
4.
Katherine Villanueva
Sharlyn Mae Sandoval
Celina Soro
(...)
Halos parehas lang din naman ng result noong first quarter eh. Wala nga lang si Kenneth.
Kenneth na naman?! Tss. Will you shut up brain?! It' s not freaking funny anymore!
Nag-drop na ba talaga siya or what? Ang tagal na nyang hindi pumapasok ah. Nakalipas na ang first at second
quarter wala pa rin siya. Sana naman tinapos na niya ang first grading para naman malaman talaga kung sino
ang angat samin. Duwag yata siya eh? PSH.
Hindi ko nakasabay paguwi ngayon sila Lindsay. May kanya kanya na namang agenda. Kaya naman nagpasundo
na lang ako kay kuya Kev.
" Si Lindsay?" panimula ni Kuya.
" May pupuntahan daw kaya hindi ako maihahatid."
" At pumayag ka naman? Ang tangerks mo rin eh. Sayang pa tuloy gas ng sasakyan ko!"
" Ang kuripot mo kahit kelan, alam mo yun?!" tsaka ko siya tinaasan ng kilay.
" Hindi. Nga pala, asan si Kenneth? Tagal ko nang hindi nakikita ah."
" Google map ako? Tanung mo kay answers dot com, baka may mapala ka." Kairita eh!
" Why so irk? Break na ba kayo?" he asked out of the blue.
Nagulat naman ako. " Ha?! Hindeeeeee!"
" Ah. So hindi pa kayo break. Yun naman pala e—"
" Hala! Hindi naman yun ang ibigsabihin ko eh! Tss."
" Ayaw pa, ayaw pa. Gusto naman!" he smirked.
143
" Heh! Bahala ka nga sa buhay mo. Bilisan mo nalang at marami pa akong gagawing school works."
" Congrats sis! I' m proud of you." He smiled.
I guess he already knew. " I know you are."
" Ang hangin mo naman. Di ba pweding magpa-humble ka muna?"
" Nah. Doesn' t suite me." tsaka ko siya tinawanan. " Libre mo naman ako kuya."
" Next time nalang, may pinagiipunan pa ako."
" At ano na naman yon? Lagi na lang may pinagiipunan tapus wala naman pala talaga. Kaines!"
" Si Telle nga kasi."
" Uyyyy! Lumelevel-up ka na ah. Liligawan mo na?"
" Hinde, pakakasalan ko. Tss. Tatanung pa eh."
" Masama? Psh. Sige na kasi, libre mo na akooo!"
" A-yo-ko! Sino bang may mas malaking allowance sa' tin?"
Tinaasan ko uliy siya ng kilay. " Eh sino bang may kotse sa' tin ha? Knowing na tumataas na ang presyo ng
gasolina!"
" Whatever."
Hanggang sa huli ay hindi ko pa rin napilit si Kuya na ilibre ako. Ang damot! Bahala siya! Pagkapasok ko ng
bahay, nakapang-alis sila mom at dad. Tinanung ko kung saan pupunta tapus ang sabi naman nila ay may
Induction daw na kailangang puntahan ni dad, eh isasama raw si mom. Si Lyka raw ay tulog na, galing kasi sa
sleepover kagabi. Kaya naman kami na lang ni Kuya ang maiiwan dito, technically.
" Walang prepared dinner, Kevin. Pero ikaw na bahala kay Katkat ha? Si Lyka pag nagising bilhan mo nalang
ng takeout sa labas o ano. Basta, I trust you Kev."
" Don' t mom." I kid. And Kuya Kev glared at me.
Umalis na nga sila. Pumasok muna akong kwarto, si Kuya naman kasi bahala sa dinner eh. Bahala siyang
mamroblema, ang kuripot niya kasi!
NagOnline muna ako for Research purposes. Then tsaka ko na naicheck ang social net accounts ko.
--Top Story;
Sermounth University Offical Page- The list of honors in each level are as follows:
FIRST YEAR HONORS
(...)
SECOND YEAR HONORS
144
(...)
THIRD YEAR HONORS
(...)
and
FOURTH YEAR HONORS
(...)
Congrats Students!
--3103 Likes 426 Comments
Posted kaagad eh? Ayos ah. Pero anu ba yan, nakakahiya naman at nakapost din ang name ko. Psh.
Maya maya ay may nagPM.
Andrea Louisse Hernandez (2): Hi Katherine!
Congrats nga pala! :)
Oh, it' s her. Yung-nawawala-ang wallet-ko girl. Haha.
Me: Oh ikaw pala yan. Hehe. Salamat! =)
Andrea Louisse Hernandez: Di naman tayo close pero let' s celebrate? ^___^
Me: Ha? Wag na. Nakakahiya naman.
Andrea Louisse Hernandez (3): Nahihiya rin naman ako eh. Haha. Pero I really want to be close with
you.
So ano? =) Max' s at seven-thirty?
Please?
Nahihiya talaga ako, pero she' s compulsive. Maybe she' s another friend in disguise. I' ll take it.
Me: Sure. My treat. =)
Andrea Louisse Hernandez (2): Nako! No. Ako nalang. Haha. So I' ll see you in a. Few minutes.
Bye! I' m out.
Me: Bye. See you rin.
Andrea Louisse Hernandez: Ingat ha. May nagaalala pa naman sayo. Hahahaha. Sige na.
And with that she went online. Nag-reply pa rin naman ako ng ingat or something, baka kasi isipin nya ay wala
akong paki-chu chu.
May kumakatok… Ay hindi na pala dahil bigla nalang pumasok si kuya. Bastos eh!
145
" Learn some manners Kevin!"
" Tsk. And use yours!"
" At least you admit I have. But you? Go to school! Tss."
" Magbihis ka." Bigla nalang niyang sinabi.
" Bakit?"
" Sa labas tayo kakain. We' ll take out for Lyka nalang just in case." I stared at him for almost ten seconds.
" Wag kang mag-alala, ako magbabayad. Alam ko namang mas kuripot ka sakin."
" Kapal talaga! Sige na. Labas na! I' ll gussy up."
Habang nagaayos ako, bigla nalang pumasok sa isip ko si Andrea. How could I forget about her easily. Naku!
Pano na to kay kuya?
Wala na rin akong nagawa, pero sinabi ko kay kuya na sa Max' s nalang kami kumain. Pumayag naman kaagad
kaya wala na akong ibang prinoblema. Ang kaso nga lang si Kuya? Bahala na nga ulit.
Pagkarating namin konti lang ang tao, buti naman. Umupo na kami ni Kuya at nilapitan ng waiter. Siya na yung
nag-order, kahit naman ako sa' kin eh. Pero ang totoo ay hinahanap ko lang talaga si Andrea. Baka kasi isipin
niyang I ditched her or something.
Nakakain na kami' t lahat ni Kuya pero di ko pa rin nakikita si Andrea. I don' t have her number, so how? Tss.
" Kuya may pupuntahan lang ako ha. Mauna ka na sa bahay."
" At saan ka naman pupunta ha?"
" Sa Bookstore lang. So don' t worry."
" Baka ma-kidnap ka! Wag na."
" Nyeh! Ang OA mo na." sabi ko nang nakapoker face. Over naman kasi.
" Basta wag na."
Ano ba ' to! Pano na kami magkikita ni Andrea? Eh ang epal naman kasi ni Kevin! Iyamot! Nawawala tuloy ang
galang ko. Bahala siya! Magmumukmok ako hanggang mamaya! Kainesss!
My phone vibrated.
Unknown Number
Hi Katherine! Where are you? Nasa Max' s ka pa ba? Bago pa lang kami aalis. Maraming interference ah.
Pero I' ll be there. K?
" Samahan mo ako." hindi ko sinagot si Kuya. Bahala na talaga siya! Nakakainis kasi.
" Dyan lang sa thrift mart. Tara?" tuloy ni Kuya. Wala pa rin naman akong imik. " Hay nako Kath. Ang kulit
mong nilalang. Tssk. Sige na, pumunta ka na nga sa dapat mong puntahan. Mauuna na ako, may bibilin."
146
" YES!" tsaka lang ako nagreact.
" Ano ba, magkikita ba kayo ni Kenneth at ganyan ka makareact?"
Nabatukan ko tuloy. " Haha. Baliw hindi. Friend."
" Friend?"
" Oo. Amigo. Dito lang naman eh kaya di na ako aalis dito."
" Sige na. Una na ako. Make sure na si Kenneth maghahatid sayo ha?! Or else." he glared at me. I was
slightly taken aback. Pero paano naman ako magpapahatid kay kenneth eh wala nga siya sa mundong ibabaw?
Psh.
Pero,
" Opo! Sige."
Naku patay! Bahala na sa mangyayari. Basta I' ll meet Andrea. Umalis na si Kuya kaya magisa na lang ako rito.
Habang tumatakbo ang oras, parang...
Kinakabahan ako.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 34: Meeting
***
" Hi Katherine."
Lumingon ako. Nakita kong nagiisa lang si Andrea. I smiled.
" Hello." we shook hands. Nahihiya ako sa totoo lang.
" So, let' s eat?"
Hala. Pano ba to, eh tapus na ako? Gah. Di na ' to kaya ng sikmura ko.
" Ah, eh ano kasi eh—"
" YUN!" biglang sigaw ni Andrea habang nakatingin sa likod ko. Napatingin din naman ako.
" Nadito ka na pala eh! Ang tagal mo naman. Upo ka na bilis!" mapilit na sabi ni Andrea run sa lalaking nasa
likod ko.
He' s like a geek. Loljk. Wala lang, may ear piercing lang sya tapus nakablack. Like a goth. Pero di naman yung
may lipstick na black. Lol. That' s like insane. Di ko naman masyadong makita mukha niya or marecognize kasi
gawa nung buhok na nakaharang. But he' s like familiar.
147
Papaupo na sana yung guy sa lapit ni Andrea, pero biglaan niyang nilagay ang bag niya sa upuan na kalapit
niya.
" Sorry, lalagay ko lang dito yung bag ko ha. Di kasi ako sanay nang hawak ' to habang kumakain. Hihi." sabi
niya run sa kasama niya.
" Tsk." he glared at Andrea. Magkasama ba talaga sila or napulot lang ni Andrea yung lalaki? Weirdo!
" You were saying Kath?" pagbabalik-tanong ni Andrea sakin. Tapus umupo naman yung lalaki sa tabi ko.
Okay, awkward.
" Kasi ano, nakakain na kami ng kuya ko eh. Pasensya ha." straight kong sagot.
" Ah ganun ba?" her face slightly fell, but she tried to smile. " Sige okay lang, late na naman kasi kami eh.
Hehe."
" Kain na tayo." biglang salita nung guy. Bigla ko naman siyang natitigan.
For at least a minute ay nakatitig ako sa kanya. I felt like I' m in need to study his face or something. I think I—
" Are you ready for your order, sir, ma' am?" biglang dating ng waitress.
I was over thinking that I got startled by her. Usual lang din naman ang nangyari, kwentuhan naman about school
and me. Syempre tinanong ko rin naman yung life status niya. Okay naman daw. Pero sa tagal naming
naguusap, tahimik lang yung kasama niya. Tumitingin naman kaso sobrang sandali lang. May problema kaya
siya?
" May dumi po ba sa mukha ko?" natatakot kong tanong dito sa kalapit ko. Kanina kasi aayaw nga dibang
tumingin sakin, tapus ngayon nakatitig na? Psh.
Natawa naman siya nang mahina. I felt relief.
" Wala naman." Tapos ngumiti na rin siya nang matipid. Oh gah! He' s cute.
Pero cute lang naman eh. Then yung voice niya ay medyo familiar din. Oh ako lang talaga ' to?
" So Kath, may outing kami. Di pa nga lang sure yung date. Pero gusto sana kitang iinvite. Okay lang?"
Andrea asked.
" Ahh, ehh—"
" Ah, eh?" paguulit ni Andrea. " I think that' s a yes. And I won' t take a no for an answer. Kay?"
Medyo may pagkaposessive rin pala ito. Okay lang naman siya. Ang cute nga niya eh. Bagay sila ni guy.
Matanong na nga.
" Ahm." tumingin na ako rito sa kalapit ko. Nakakahiya pa rin. " I' m Kath nga po pala. And you are?"
" Do you think I don' t know you?" his voice is calm. Pero medyo na-tense ako. He snob at somewhere.
" Pssh. Nevermind." tumayo na siya at tumalikod sa amin. Parang lalabas na ata siya?
148
Pero lumingon ulit siya.
" Anthony." and then he left.
Nabalik na ang tingin ko kay Andrea na mukang natahimik.
" May problema ka rin ba?" tanong ko.
" Naku wala. Hehehe. Pagpasensyahan mo na yun ha. Sadyang maarte lang talaga yung lalaking yun."
Ngumiti na lang din ako. Napatingin naman ako agad sa wrist watch ko. It' s past eight-thirty na. Kailangan ko
nang makauwi!
" So let' s meet again?" muling salita ni Andrea. Buti naman at siya na itong nauna.
" Sure." matipid ko ring sagot. Ano ba ' to, nakakahawa naman yun katahimikan ni Anthony!
Sabay naman kaming lumabas papuntang parking lot. Nung nandoon na kami tsaka ko lang naalala na wala na
pala akong sasakyang nakapark dito. Shemay! Kay Kenneth pala ako pinapahatid ni Kuya. Namaaan!
" Sabay ka na kaya?" yaya sa akin ni Andrea.
Pero hinigit ko muna siya papalayo sa sasakyan. Porsche rin naman. Ang cool!
" Bakit?"
" Ano kasi... Ano--"
" Ano ba yun Katherine?" biglang tanong na niya. Eh nakakahiya naman kasi yung itatanong ko eh. >__<
" Yung sasakyan..."
Ano ba yan! Di ko pa rin masabi.
" Ay Porsche Carera GT. What else?"
" Hindi. Ano kasi..." huminga muna ako nang malalim. " Kanino ba yung sasakyan?"
Oo na! Nahihiya na nga ako kay Anthony. Para kasing may nagawa akong kasalanan sa kanya sa bawat titig niya
sakin eh. Nakakagoose bumps!
" Kay Anthony yun, ano ka ba! Wag kang magalala mabait naman yun eh. Di nangangagat, nangangain lang.
Joke. Kaya tara na!" hinila na nya ako papasok sa sasakyan nang hindi ako pinagsasalita.
And guess what?!
149
Ako ang nasa passenger seat sa unahan. At si Andrea naman ang nasa likod. Kamusta naman to?! Nakakailang
eh. Nung nakaramdam ng dead air sa kotse si Andrea bigla nalang niyang binuksan ang radio. Tama nga
naman.
♪ It's been about a year now, Ain't seen or heard from you. I been missing you crazy. How do you, how do you sleep?
♪
Kanta na naman ni Jake Flynn ang bumungad sakin. Psssh!
" YESSS!" tumili si Andrea. Napatigin naman kami. " Hehehe. Sorry."
Ang cute nya lang talaga eh. Bagay talaga sila ni Anthony. :" >
***
" Sige ibaba mo nalang ako dyan sa kanto, Jap."
Jap?
Biglaan ulit, napatingin ako kay Andrea. " Sino Andrea?" natanong ko agad.
" Ayy. Anthony pala. Hehe."
Natahimik nalang ako.
" Hindi pwede. Hahatid kita sa may gate nyo." sagot ni Anthony.
" Tsk. Ayaw pa. Gushjaksnsdbes—" bulong naman niya kaya di na namin masyadong narinig.
Nang makababa na si Andrea, bigla naman akong nakaramdam ng antok. San na ba kami? Malayo pa sa bahay.
Ano ba to? Ba' t parang naging mabagal naman ang takbo ng sasakyan? Haist. Humarap nalang ako sa bintana.
Biglang umulan. Lumamig pa tuloy lalo. Nagmoist na rin yung bintana. Wala naman akong magawa kaya nagsulat
nalang ako dun. Hehehe. Pasensya naman.
K-E-N-ERASE! ERASE! Ano ba tong nasusulat ko eh?!
Pagkaharap ko naman, o pagkaayos ko nang upo, nakita kong nakatingin si Anthony. Hala!
" Uy pasensya na ha. Nakakaantok lang kasi eh, umulan pa kaya naglilibang lang." Hindi naman na sya
sumagot. Makaidlip na nga lang.
***
" Excuse me."
150
Someone poked me. I think. Sus! Si kuya lang to!
" Mamaya na ako papasok. Matutulog muna ako!"
May tumawa ba? Ang gulo. Tsk.
" Gising na dali."
Tapos niyugyog na ako ni kuya. Kaines!
" Kuya naman kasi eh! Ano ba—"
FAIL!
" Hay. Pasensya na ulit. Sige lalabas na ako. Salamat po ulit sa paghatid."
Nakakahiya! Nasa loob pa pala kasi ako ng kotse ni Anthony. Waah! Epic fail!
Pagkalabas ko hindi na umuulan. Buti nalang. Pero teka! Paano ba nalaman ni Anthony ang bahay namin? Eh I
didn' t even tell him any directions?
Baka sinabi ni Andrea? Nah. Hindi naman niya alam ang bahay namin eh. Eh ano na ba talaga kasi? Ang w-weird
nang mga nangyari ngayon.
Anthony, parang kailangan kitang kilalanin.
Ano ba kasing meron ka?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 35: Intramurals
***
Maagap ang uwian namin ngayon, naiwan sa school ang mga varsity players para sa Inter-school Sports
Competition. At dahil hindi naman kami kasali nila Linds at Yna, nagstay nalang ulit kami sa bahay namin.
" Ano na kayang ginagawa sa school noh?" Lindsay
" Malamang nagreready ang mga players for the sports fest." Yna
" Ahh. Balik kaya tayo? Gusto kong makita ang exercise routines nila." pilit ni Lindsay.
" Wag na." sabi ko naman. Wala naman kaming mapapala sa pagpunta eh.
" Oo nga. Ano namang gagawin natin doon? Magbboy hunting? Haha. I' m in!" Yna
" Ano ka ba Alyna! Hindi ah. S-sige w-wag na nga."
151
Binuksan nalang nila yung TV. At dahil wala ako sa mood ngayong magbasa, tumutok na rin ako.
" Lipat mo yung Channel Yna. Ang pangit naman ng movie eh!" reklamo ni Linds.
" Huhuhu." nagfake cry si Yna, pero in the end talo pa rin siya. " Oh iyo na remote!"
" Salamaaat." Linds replied sarcastically.
" Labas nalang tayo?" yaya ko. " Gala naman tayo. Wala namang magandang palabas pag hapon eh."
" Wait lang!" Yna
" Ohh my gossh!" Lindsay
Napaharap naman ako bigla sa TV. Nasa Myx na naman. Alam ko na naman kung sino ang inaabangan nitong
dalawa eh.
" And yes, that is true. Jake Flynn' s album will be out earlier than its original date of release. He' ll be
working on his music videos starting this weekend." announced nung VJ.
" Nakakaexcite yung music video! Sana maging leading lady naman niya tayo some time. Hihi." kinikilig na
sabi ni Yna.
" I know right!" sagot ni Linds, tsaka naman sila nag-high five.
" Psh. Fan girls." I murmured. Siguradong mapagtutulungan ako ng dalawang yan pag nilakas ko. Pero
mukhang narinig na nila eh. Hala!
" Selos ka lang." Yna
" At bakit naman?" tinaasan ko sila ng kilay.
" Kasi napapanood namin ang labiduds namin. Eh sayo bigla nalang nagdisappear eh."
" H-hoy! W-ala akong l-labidoods ha. Kapal."
" Sus. Bahala ka nga. Denial pa kasi eh." Lindsay.
" Another great news from Team JF was revealed by his manager." pagpapatuloy nung VJ. Tapos bigla
naman nagflash ang interview with his manager.
" Since Jake' s presence was a little bit low because of his previous health condition, he' s now rehearsing for
an Asia Mall Tour." sabi nung manager na hindi ko alam ang pangalan. Kasi nga diba FAN ako ni JF. Psh.
As if.
" If he' s rehearsing for his mall tour, then how about the music videos everyone' s excited about?" tanong
nung interviewer.
" We' ve got his schedule ahead of us."
" One more thing Manager Louie. Please do take the advantage and promote Jake Flynn' s Album."
" Ah, right. About that. Have a copy of Jake Flynn' s new album; How Do You Sleep. It' s already out this
weekend."
152
After nung interview, pinatay ko kaagad yung Tv. Buti naman at hindi na nagfreak out ' tong dalawa.
" Oooooohh MY GOSH!"
Okay, I' m wrong. Thanks alot JF for breaking my ear drums.
" Let' s buy na this sabado, Linds!" Yna
" Sure! Pero meron na ba nun dito sa Pinas? Or baka sa L.A palang?"
" Hmm. Good point. Pero let' s make tingin tingin pa rin ha?"
" Why so conyo Alynna? Nacaught ka ba sa interview? Haha." singit ko.
" Heaven yeah. So what now?"
" Sabi ko naman sa inyo eh, labas na tayo. Ang boring ng ambiance oh, nakakaantok."
" Sure. Let' s go to school." Linds
" Ay! Ang bonga mo teh! Kelan mo pa naman nagustuhang magtambay sa school?" Yna
" Oo nga. Siguro sisilay ka lang kay Nathan noh? Haha." pangasar ko.
" Hindi na kase! Sisilay ako sa ibang boys! You know me." then she smirked.
" Ay ayan ka na naman eh. Bahala ka nga. Tara na."
Bumalik na nga kami sa school. Ako? Di ko naman alam ang gagawin dito sa bahay kaya sumama na lang din
ako. Wala naman akong makakausap eh. Si Lyka, may rehearsal ng Ballet. Si kuya naman ay kasali sa Basketball
Varsity. Si dad and mom as usual nasa work. What' s left for me? Psh. Siguro magsstay nalang ako sa garden ng
school. Tahimik pa. Tama!
Gusto ko talagang bumalik ng school para makita ang mga ginagawa ng players. Di lang naman din yun ang
gusto ko eh. Pero basta, bahala na. Sana makapasok.
" Hihiwalay muna ako ha. Library lang." paalam ni Kath.
" Ingat."
" Oh ikaw Yna, baka may pupuntahan ka?" Sana meron!
" Wala naman. Bakit? Sama na lang tayo."
Gad. Hindi kasi pwedi. Nakakahiya naman kasi kung sasabihin ko eh. Think of a way, Lindsay!
" Wala ka bang naiwan sa locker or sa room? Sige na kunin mo na, tapos text mo nalang ako pag okay na."
" Ano bang meron kasi?" tiningnan niya ako nang matagal. " Ahh! Oo nga pala. Ang Geom book ko lagi ko
na lang nakakalimutan. Yun lang pala gusto mong sabihin eh. Sana sinabi mo pa kanina. Thanks Linds! I' ll
text you."
153
Success!
Nung di ko na tanaw si Yna, dumiretso na ako sa pool ng school kung saan nagttrain ang swimmers.
Pagkapasok ko, marami ding studyanteng nanunuod ng practice. Support daw. Sus. Gusto lang nilang makasilay.
Sa gilid na lang ako pumwesto, malapit sa office ng coach nila. Wala naman kasing masyadong students sa part
na ' to.
" Ha?! Where is he? Sabihin mo naman pakibilisan at sobrang late na siya sa training!"
Sino yun? Yung coach kaya? Siguro.
" Kulang na nga ng magagaling na swimmers ang school natin tapus ganyan pa ang inaasta niya?! And I
can' t just terminate him from the team. He' s a great loss! And the fact na we ONLY have thirteen players in
training right now! AT KAPAG—"
Sumisigaw na yung coach. He' s really mad. At ayokong mapaginitan, may plano pa naman ako. Lumayo na ako
sa place na yun at nakipagsiksikan na sa mga estudyanteng malapit sa gutter ng pool.
At heaven ang nakita ko.
Ang gagaling nga naman ng players. Pero kulang sila. Iba kasing sports fest ang magaganap this year. Sa bawat
school na lalaban, may ipapadala doon na representatives from each school. Since five schools ang maglalaban,
we need fifteen swimmers. Three students ang ipapadala sa bawat school. Since maghhost din naman ang
school namin, maiiwan dito ang tatlong magagaling na swimmers.
" HALAAA!"
" OH MY GOSH!"
Nadulas yung isang swimmer. Tss! Ang galing galing pa naman pero medyo clumsy pala. Tsk. Sayang ang
galing. Ano ba yan!
Maya maya lumabas na yung coach nila. Medyo umayos na rin ang mood niya based from his reaction.
" Just wow. Marami pala ang nagssupport sa swimmers natin." sabi nung coach sa assistant niya.
" Oo nga ser. O di kaya naman may gusto pang magtry makapasok sa team?"
Kinabahan na nabuhayan ako bigla.
" Now that you have mentioned it. I think I have a plan." ngumiti naman yung coach. " Kunin mo yung
megaphone, dali." utos niya.
Pagkabalik nung assistant ay pinatigil muna sandali nung coach ang mga nasa pool.
" Time out players. I have an announcement to students here."
" Since nakikita nyo naman na thirteen players lang ang nagttrain ngayon, at yung pinakamagaling na
swimmer..."
" Kyaaah!" Sigaw naman agad agad nung mga babae. Gosh. Desperates.
154
" Ay wala pa. Lalong lalo na ang isang player ay nasprain niya ang ankle niya, kinakailangan ko ng mga
marurunong lumangoy dito. Students, we need your help. If anyone' s interested just go back here after practice.
That is all."
Pagkatapos magsalita nung coach, nagsimula na ang bulungan ng mga tao. Nag-resume na rin ang practice.
Bahala sila. Basta ako?
I' ll do the try-out. Isa na lang naman ang natitirang slot, kaya kailangan kong pagbutihin. Makukuha ko yun. Psh.
Kelan ba ako natalo sa mga ganyan? I' m a champion six times in a row. Kaya nga siguro naging fit ang body
structure ko eh. Makukuha ko yun. I know. I' m not just a player but I' m a sporty playgirl.
***
Balak ko sanang umuwi para magtrain nang konti, pero naalala ko sila Kath at Yna. Tiningnan ko ang phone ko,
wala namang text. Hahanapin ko na lang sila imbes na magtrain. Besides, I don' t need to freaking practice. I' m
going to get that slot.
Sabi ni Kath nasa library daw siya, si Yna naman kinukuha ang Geom book pero I doubt na nasa lockers area pa
yun. Pero tiningnan ko pa rin si Yna dun. And I' m surprised, nandoon si Yna nakaupo sa tapat ng locker niya at
may binabasa sa phone.
" Huy ano yan?"
" GAAAH!" nagulat siya. " Ano ka ba naman eh. Ginulat mo ako."
" May tinatago ka ba?"
" W-wala h-ha! Baka ikaw dyan. Ang weird mo kanina pa."
" H-ha?" sht! Ako naman ang dinali. " Baka ikaw!"
" Tara na nga. Asan si Kath?” di ko siya sinagot. Instead, bigla ko nalang hinablot ang phone nya. “Hala!
Akin na yan! Lindsay!"
Binelatan ko siya. " No. Di ko ibabalik hangga' t di mo sinasabi kung anong meron."
" Ehh wala nga kasi. Akin na!" pilit nyang hinahablot yung phone.
" Nooo."
" Fine. I' ll tell." Tiningnan ko lang siya, queueing her to continue. " May free wifi kasi kaya ayun, natuwa ako.
YUN LANG! Now akin na!"
" Weh? Meron pa eh."
" Kung meron pa, ano naman yon? Tigilan mo nga ako Linds! Bilis na kasiii!"
Tumakbo muna ako palayo nang konti at tinignan na ang phone nya. Kaya pala ha.
Max Torres.
Nakaview yung profile nya. Ay kaya naman pala ngingiti-ngiti ang babae. Gwapo naman sya, pero wala pa rin
sa' kin to.
" Max Torres pala ha! Yiiiee si Alyna, dalaga na."
155
" Oo na, magkarhyme na nga yang sinabi mo. Kaya akin na phone ko!"
I smirked. " Ang sabihin mo, oo na dalaga na talaga ako." tsaka ko siya tinawanan. Binalik ko na rin sa kanya
phone niya, baka gantihan ako eh.
" Bahala ka na nga dyan. Hanapin na natin si Kath."
Nung natiempuhan namin si Kath sa library nagyaya naman siyang umuwi. Finally. Si Yna rin uuwi na daw, may
kailangan daw isearch. Sinabi ko kay Kath yung nakita ko sa phone ni Yna, kaya naman ginalit namin na baka
ang issearch ni Yna ay mapunta sa pagsstalk dun sa Max. Gantihan lang dre.
Umuwi naman din ako sandali, medyo maagap pa naman para bumalik sa school.
Nagiiba na naman ang aura ko kapag bumabalik sa pamamahay na ito. Hindi ako mabait na anak. Pero
sinisigurado kong mapagmahal ako na kaibigan.
" Ang agap nyo naman po señorita." Bati sakin ng isa naming kasambahay.
" Yeah right. Please prepare me some snacks. Pakilagay na lang sa table malapit sa pool."
At dahil hindi nga ako mabait, wala rin akong galang sumagot sa mga matandang katulong namin. Lalo naman sa
echuserang menor de edad na isa pa naming katulong. Mas matanda naman siya sakin pero she' s still a teen.
Nagpalit muna ako ng damit pang-swim. Sayang naman ang outfit ko. Then I headed straight at the backyard.
Nakita kong nandun si Denise, ang echusera kong katulong. Nagdidilig.
" Ano ba yan. Ang ganda ganda ng panahon, pero may nagpapapangit ng ambiance DITO." pagpaparinig ko
habang tinatanggal ang ipit ko gracefully.
" Excuse me!" Halatang pikon.
" Nubeyen, PIKON?" I spat.
" Baka ikaw?!"
" See? You' re over reacting." I snobbed her. " Pwedi bang lumayas ka muna dito? I want to swim
PEACEFULLY." then I smiled bitterly.
" Sorry po ma' am! Aalis na po ang magandang si ako!" sarcastic nyang pagkakasabi.
Alone at last. I dived in. I don' t want to sound mahangin pero alam kong wala pa rin akong kupas sa paglangoy.
Hah!
" Feeling sexy." narinig kong sabi ng kung sino.
Alam ko na naman agad kung sino eh. " At least ako may kayang iexpose. Kaya yung mga palaka diyan magtigil
nalang!" sigaw ko. Umalis na ulit sya. Psh. Annoying frog!
Kumain ako sandali habang nagpapahinga. Pagkatapos ay bumalik na akong school. Simple lang ang attire ko,
syempre sa tubig din naman ang bagsak ko eh.
***
" Ready?"
156
Nakapwesto na lahat ng magttry. Simple lang naman ang pinapagawa, we' ll race and then whoever wins will be
the one to join the team. Plus, baka makasali rin sa varsity.
" One, two, three. Go!"
Hindi ako kaagad nagdive, instead nagbilang pa ulit ako ng three seconds. I' ll prove them my skills. Then that' s
it. They' re also fast, but nothing compared to moi. Hah!
" That' s great students. Mabibilis kayong lahat. Napahanga naman ako ni..."
Syempre ako yan!
" Ann. Dahil maganda ang gestures ng paglangoy nya." pagpapatuloy ni coach. What?! Ann?! Si Ann pa
talaga? Ano ba!
" Pero mas napahanga naman ako ni Ms. Lindsay sa mabilis nyang paglangoy."
See? I' ve got the skills.
" Mahirap namang pumili sa inyong lahat pero we must choose only one."
" Ms. Lindsay," lumapit sakin si coach. He offered his hands and, " Congratulations. You' re in!"
I didn' t freak out that much. I already knew that this was coming.
" Thanks coach. You won' t regret a thing."
I smiled.
Papauwi na sana kaming mga natira rito pero sabi ni coach ay maiwan muna ako at ittrain niya daw ako at ang
isa pang swimmer.
" Sino po ba?"
" Si—"
" Sorry coach! Sumakit lang ang ulo ko."
Oh gahd!
" Lindsay?"
" Nathan?!"
" What are you doing here?!" tanong ko na medyo gulat.
He can' t possibly be the one we' re waiting for!
" Kasali ako sa team. Ikaw anong ginagawa mo rito? Susuportahan mo ba ako?" then he wiggled his
eyebrows.
" Hell no! In your dreams."
" Then let me sleep in your lap and never wake me up."
157
I felt uneasy. Pero buti nalang ay tinawag na kami ni coach.
Buong araw kami magkasama, sa isang place, isang pool. Grabe! Ang malas ko nga naman!
" That' s it for today. You two are really good. Pagsasamahin ko kayong dalawa sa pairings, tsaka ko nalang
din sasabihin ang isa pa nyong kasama. Gabi na rin kaya magingat kayo pag uwi."
Pumasok na si coach sa office nya.
" Anong pagsasamahin?! No way!" reklamo ko.
" Trust me, pag si coach ang nagsabi wala ka nang magagawa."
" Pano kung meron?"
" Wala."
" Meron."
" Wala."
Nakakainis to ah. Wala nang wala. Tss! " Meron nga eh!"
" Meron." Siya
" Wala." Ako
Sht! Anong wala ang nasabi ko?! Gaah! Nakakainis to! Naisahan ako!
" Hahaha. Kaw na rin nagsabi, wala." I glared at him. Hindi naman nya pinansin. " Tara na?"
" Tara mo your life! May sarili akong ride."
" Oh edi tara na nga." Lumapit siya sakin. " You are my life kasi."
Kung ibang lalaki ' to, kanina ko pa siguro to nasagot sa banat nya eh. Pero bakit ba naiiba siya pagdating sakin?
Oh sht. Hindi pwedi yun! Tinalikuran ko na lang siya at nagwalk out na. Hindi ko na siya pinansin sa kung ano
mang mga pinagsasabi pa nya. Ang feeler nya ha. Naramdaman kong sumusunod pa rin siya kaya naman mas
binilisan ko pa ang paglalakad, with poise pa rin naman.
Pagkasakay ko ng kotse akala ko wala na sya. Pero ayun, nakasunod pa rin. Dahil wala namang taong
nagmamalasakit sakin sa bahay, nag-stroll muna ako somewhere para mailigaw yung sasakyan na sumusunod
sakin. Ay kanino pa nga ba? Kay Nathan. Nung nakakuha na ako ng tiempo, nakatakas na ako sa paningin niya
at dumiretso uwi na.
Ang mga sumunod na araw ay paulit ulit lang. Major subjects na lang muna ang kinaklase namin ngayong
nagaganap ang Intramurals. Then after lunch ay pwedi nang umuwi ang mga hindi players, then yung iba ay
diretso na sa designated teams nila. Syempre ako sa swimming team. Lagi namang seven-thirty uwi namin kaya
naman paguwi sa bahay ay sobrang pagod ako. Minsan nga hindi ko na nakakain ang dinner ko sa pagod. Okay
lang naman dahil nasisigurado kong worth it lahat ng ito.
Nung last day na ng training ay sobrang hassle na to. Or more like torture. Katatapos lang at nine PM na. Hindi
pa rin kami mga nagddinner. Kaya naman ang iba ay biglaan na ang paguwi. Bukas naman ay Saturday eh kaya
walang pasok. Sa Monday na ang official start ng sports fest.
158
" Lindsay uuwi ka na ba?" tanong ni Sheila na ka-team mate ko. Mabait yan magaling pa. Nakaclose ko na
rin siya nang konti dahil nga rito sa practice.
" Ah oo eh. Pagod." sagot ko habang inaayos ang mga gamit ko sa bag.
" Sama ka na kaya sa' min, magddinner lang."
" Wag na, okay lang. Sa bahay na. Ingat na lang kayo." tsaka naman ako ngumiti. Wala na kasi talaga akong
energy. Di ko na nga yata kayang magdrive. Sht!
Magisa na lang yata ako rito. Si coach at yung assistant nya ay nasa office na. Maliwanag pa rin naman dito,
wala na nga lang tao, ako na lang. Binilisan ko na ang pagaayos ng gamit ko bago pa ako tuluyang antukin.
Pagkatayo ko medyo nahilo ako. Hindi ako naglunch kasi maraming tao sa cafeteria kanina, wala nga naman
kasing mga klase. Eh kung umuwi naman ako kanina edi na late naman ako sa training. Kaya bumili na lang ako
ng water then that' s it. Kaya siguro ako nahihilo. O sa sobrang pagod ' to? Bahala na basta ako ay uuwi at
matutulog.
***
This is extremely weird!
Ano ba?! Nasa bahay na ba ako o talagang may nagpalit ng mata ko? O bulag na ba ako o ano?!
Sht!
Where am I?!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 36: He'll Be Back
***
/NATHAN’S PERSPECTIVE
Nakakapagod magtrain, sobra. Minsan nga tinatamad na akong sumali rito eh. Pero hindi rin naman ako
makapagquit kasi Dad is expecting too much from me. Yung matandang hukluban na yun! I' m not like him. Tss.
Last day na ngayon ng training, and I feel relieved. Sino ba naman ang hindi. Tomorrow is rest day na. Time for
us to relax kasi next week, which is second week of October, ay start na ng official sports fest.
" Coach alis na po ako." paalam ko pagkatapos kong magshower at ayusin ang gamit.
" Sige Son. Ingat."
Tumango naman ako, at nagpaalam na rin kay Jason, assistant ni coach.
" Ser ika' y magingat ho."
Tsaka naman na ako lumabas. Coach is more like a father to me. Unlike my dad. Tss. Kaya nga kaya kong
maging makulit pagdating kay coach eh. Since grade four kasi ay sya na ang trainor ko.
159
Papalabas na ako nang makita kong may tulog na tao. Baka naman kung sino lang ' to kaya hindi ko na
masyadong pinansin.
Bago pa naman ako makalayo sa pool area ay narinig kong may nahulog. Yung cellphone nung babae. No
choice, nilapitan ko na.
Pagkatingin ko,
Si Jake Flynn yung wallpaper. Sus! Babaeng babae nga ' to. Pero may nagtext din. Si Alyna? Di kaya si...
Si Lindsay nga ' tong natulog. Ano ba namang nangyayari sa kanya? Pambihira naman oh. Kung sabagay
nakakapagod naman talaga. Miske ako ay pagod na. Tinawagan ko na ang driver namin para sunduin kami
malapit sa gate. Buti na lang at fit si Lindsay at hindi masyadong mabigat.
Inuwi ko na muna siya sa bahay namin. Wala namang ibang tao run kundi ang mga kasambahay at si mom.
Sinabi ko na rin kay mom na eto yung babaeng pinapangarap ko kaya naman hindi na siya nagtanong pa ng
kung ano ano, at siya na rin ang nagpalit ng damit kay Lindsay.
Sa kama ko siya nakahiga. Hindi ko na sya lalapitan, baka kung ano pang isipin nito. Pero bago ako humiga sa
couch ay tinitigan ko muna sya.
Ang ganda niya. Iba ang tangos ng ilong niya, at ang mata niya ay sobrang maamo. Pagdating naman sa labi
niya ay mapula. Nilayo ko na ang tingin ko at baka makanakaw pa ako ng halik. What can I say, I' m a boy.
I heaved a sigh. " Hayy. Kelan ka ba kasi magiging akin?"
And with that natulog na rin ako.
" AAAAAHHHH!!!"
Wala pa ako sa sarili nang biglang may tumunog. Tunog ng ano? Tss. Kaines naman oh. Natutulog yung tao eh!
Tinalukbong ko na lang ang kumot ko sa mukha at pinisil ang unan sa may tenga ko.
" WAAAHHH! OH MY GAHD!"
May sumigaw. For sure tao yun. Hay. Wala pa talaga ako sa sarili. Tumingin ako sa relos ko na hindi ko na
natanggal sa sobrang pagod. It' s just two AM. Ano ba yun kase?!
Bigla kong naalala na narito pala sa kwarto ko si Lindsay. Patay!
" What did you do?!" panic na panic na siya. At bakit naman kaya? Siya na nga itong tinulungan eh.
Nanghihina pa rin ako. Nakakaasar aba! Kailangan ko munang gisingin ang diwa ko. Napahikab naman ako bago
makapagsalita. " Ha? Wala. Matulog ka nalang ulit. Inaantok pa ako." at tsaka na ulit ako pumikit.
" HOY! LALAKE! Umamin ka nga!"
Inaantok pa rin ako. Ang tindi naman nitong babaeng to! Kagagaling lang sa training eh parang recovered agad.
Grabe eh.
" Ano bang aaminin ko? Na inaantok pa ako?" napahikab ulit ako. " Yun inamin ko na. Matulog ka na lang
ulit, pwedi ba? Pagod ako." nakapikit kong sabi.
" HOY ANU BA! Gumising ka nga dyan at ihatid mo ako!" sumisigaw pa rin sya.
160
Lord patawarin nyo po ako sa hihilingin ko, pero sana naman mawalan muna ng boses itong babaeng to
hanggang mamayang umaga.
" Wala, tulog ako." mahina kong sabi. Inaantok ako kasi eh. Oh tama na, paulit ulit na.
" Sisigaw talaga ako nang malakas kapag hindi ka tumayo dyan!"
Walanja naman oh. Hindi pa sya sumisigaw nyan?! Grabe. Lord yung pong hiling ko, please?
Yun! Tumahimik rin. Makakatulog na yata ako ni—
" HOY!" bigla nyang sigaw sa tenga ko.
Napatayo naman ako bigla. " Ano ka ba?!" napalakas yung boses ko sa gulat.
" Ihatid mo na kasi ako ehh! Wala naman akong ibang masasakyan. Tapos yung yaya ko baka hinahanap na
ako. Eh iyun pa naman ay OA at protective. Tapos yung si—"
Ang daldal nya pala. Sa tagal kong pagsunod sa kanya, ito ang hindi ko alam. Tss. Halikan ko sya eh.
Hinila ko siya at napahiga siya sa taas ko. Nahulog naman sya sa kabilang side ko, at eto magkatabi na kami
ngayon. Niyakap ko na lang sya para hindi na sya makapagsalita. Buti naman at tumahimik nga sya.
Salamat Lord. Mahal ko ' to eh.
A-ano ba ' tong ginawa nya? Nahihibang na ba sya?!
Gustung gusto kong gumalaw pero parang naging bato ang katawan ko. Ano bang klase epekto to ha? Bakit ba
hindi ko mai-define? Kainis!
What exactly I' m feeling really is unpredictable. The only thing I know is that I' m comfortable in his arms. Should
I take advantage of his warmth? Or push him away even though that means breaking up this wonderful scenario?
My conscience agrees with the first one. After all, I break hearts. And one of the reason for that is being unfair.
I' m THIS. So I' ll stick with it. I want to cuddle with this reality, but there' s a part of me that prompts me to close
my eyes and dream.
***
Nagising ako sa tabi ni Nathan. Nagising dahil sa tumutunog na cellphone. Ano ba yun, ang ingay!
♪ I'm only gonna break, break your, break, break your heart. ♪
Bigla ko nalang naitulak si Nathan pahulog sa couch at tsaka hinanap ang phone ko. Although I' m delinquent, I
still worry about the scolds of my father. Paano nalang kung bawiin nya ang lahat ng binigay nya sakin? Like my
car. I' m still a minor, but I already own one. I own a student' s license. At dahil maraming connection si dad and
because of his omnipotence, I am allowed to drive.
Sinagot ko ang tawag nang hindi natingnan ang caller' s ID. " Hello?" mahina kong greeting.
" Aww." reklamo ni Nathan dahil sa pagkatulak ko sa kanya. Sinenyasan ko naman sya na huwag maingay at
buti naman nakisama sya.
" Linds!"
161
Nawala ang kaba ko. Si Yna lang pala. Buti naman pala at walang pakielam sa akin ang mga tao sa bahay.
" Let' s go na sa mall? Remember, JF' s album?" pagreremind nya.
" Ah, right. Kakagising ko pa lang, I' ll gussy up."
" Sure, kay. I' ll go over to your house na. I' m just so so so over excited!" exaggerated nyang pagkakasabi.
" OA na." emotionless kong sagot.
" Whatever. So punta na ako at tsaka--"
" WAIT!" napasigaw ako. I' m still here at Nathan' s. Grabe. At hindi pa rin naman nila alam ang pagsali ko sa
swimming team. Balak ko sanang hindi na sabihin sa kanila until matapos ang event. Onto my alibi.
" Ah eh. Ano kasi... S-susunduin na lang kita. Okay?"
" Wag na. Pupunta na nga ako sa inyo para mabilis tayong makaalis. Baka maubusan na naman tayo ng
stocks like last time. Psh. And I hate lates. So byeee. I' ll be on my way in a minute." And she hung up.
What the heaven?! Hindi nya pweding malamang dito ako natulog! And I start panicking. I did a not-stop pace
around his room. Hanggang sa pinansin na ako ni Nathan.
" Anong nangyayari sayo?"
" Wala." I snobbed him. Kinuha ko na ang mga gamit ko. Tumingin ako sa kanya. " Pweding pahatid?"
Makapal na kung makapal. I don' t care, as long as makauwi ako FAST.
" Sige. Ikaw pa." at tsaka sya ngumiti. Pumasok siya sa cr at hindi ko na alam ang ginawa nya. Pero nung
pagkalabas nya, iba na damit nya kaya nagpalit siguro sya.
Hinatid na nga nya ako sa amin. Ang awkward lang ng ambiance sa sasakyan. Bakit ba nahihiya kasi ako rito sa
lalaking ' to, eh isa lamang siyang hamak na stranger.
Okay, hindi na nga stranger. Matagal ko na rin siyang pinagpapantasyahan. Nilunok ko na pride ko dun ha. Psh.
Pero wala na ngayon. I don' t care a thing!
Nung nasa may labas na kami ng bahay hindi na ako nagbother magthank you o magpaalam sa kanya. Thank
you? Bakit at para saan? That' s just a shallow thing to do for a girl who slept accidentally. Paalam? ' kay, no time
for that. Baka maabutan pa ako ni Yna na nasa labas eh.
Tumakbo ako papasok sa kwarto without greeting the maids or anyone else. Nagshower agad ako. Habang nasa
bathroom ako, narinig ko na si Yna.
" Liiiinds! Where art thou?" sigaw nya. Nasa kwarto ko na sya malamang.
" I' m here obviously. Be quiet!" I shouted back. Hindi na naman sya sumagot, baka nakikigamit na naman
ng desktop. Binilisan ko na ang pagaayos. Tapus nilapitan ko na si Yna.
" Let' s go?"
" Saan ka ba nanggaling?"
Hala! Wait. Baka decoy lang ' to. I' ll play safe.
162
" Sa bathroom, where else?"
" Hah! Kala ko sa pacific ocean eh. Grabe lang yung basa ng buhok mo. Magdryer ka nga muna!" at binalik
na nya yung tingin nya sa monitor. Phew! That was close.
Ginawa ko naman yung sinabi nya. After that umalis na kami at nagpunta na sa mall. I don' t need permission of
anyone. I' m free.
We got disappointments from the mall. Turns out the album' s release here is scheduled tomorrow. Nakakapagod
na kaya. Psh. Well ako pagod syempre.
" Si Kath nga pala asan?" tanung ko.
" Sus! Alam mo naman yun. As if ineexpect mong sumama sa ganitong lakad especially if about kay JF."
She' s got a point. Kumain na rin naman kami ng brunch at pinalanong pumunta kina Kath. Nandun ang buong
family nya. They were happily eating. I decided to leave the room for a while then headed to their garden.
Maglalabas lang ng hinanakit.
Bakit si Kath ang swerte sa pamilya? Eh ako ang malas malas! Si Yna kuntento na sa kung anong meron sila ng
pamilya nya, pero ako kahit anong ibigay nila hindi sapat?!
Ang gusto ko lang namang ibigay nila sakin ay ang mismong sarili nila bilang mga magulang. Why can' t they give
their love fully to me, and set aside those business which can never pay them love back? Am I this unlucky?
Tears fell.
Just this time I' ll be a loving daughter who' ll say, my parents are worthy of my tears. But how come I do not
deserve even a pint of their love? It' s breaking my heart big time. My love interest already shattered me, then
comes this family thing that closed my heart from loving.
I' m moving on.
I received a text.
Nathan
Bka ndi ka ok? I just felt my heart skipped a beat. Pls smile, okay? -Nathan.
Nagpakilala pa, eh matagal nang nakasave sa phone ko number nya. Pero sabagay, di naman nya alam. I feel
loosen a bit.
I replied,
Me
It' s ok na. I' m fine. Tnx! :) C, I' m smiling na.
Ang saya lang nang konti sa feeling. Pero syempre di naman ako naga-assume.
Bigla namang dumating sila Kath at pinahiran ko nang mabilis yung mukha ko. Umupo sila sa magkabilang tabi
ko at tinitigan ako.
" What?" tanong ko.
" Sus! Halata namang umiyak ka eh!" sagot ni Yna.
163
" Umiyak ka ba ulit?" si Kath. Alam nya yung ugali ko. Umiiyak ako kada makakakita ako ng masayang
pamilya. At knowing Kath, aayaw nyang nasasaktan kami ni Yna.
" Ah, hindi. Hehe." I fake a laugh. " Tara na nga sa loob." tumayo ako.
" Wait, upo ka muna Linds." utos ni Kath. Hala na! Napaupo naman ako ulit.
" Aminin mo na kasi. Hindi naman namin pagkakalat sa mundo eh. Haha." Yna
" Yeah. You can trust us. Kelan ba hindi?" Kath
Tama nga naman sila. They' re like more than family to me. Bakit ba ako naghesitate in the first place? Hay.
" Wala lang. I just miss my parents. And," napatungo ako. " I think there' s a possibility that they might not
even come back here in the Phil." napaluha na naman ako. Pero expressionless pa rin ang mukha ko. Immune
na siguro. Ewan. Tsk. Niyakap nila ako. Gusto ko sanang itulak sila kasi mas lalo lang akong napapaiyak. Pero
napagisip isip ko na mas gugustuhin ko pang mamugto ang mata ko basta ba manatili lang kaming ganto.
" Sabi ba nila?" tanong ni Yna.
" No. Just a thought."
" Hindi naman pala eh. Wag mo nang isipin yun." Yna
" Yna, it' s been two years since I saw them in person. I only hear their voices through phone calls and
online. And you know what? Minsan lang yun mangyari! What' s worse? I spent Christmas and New Year alone of
their presence! My birthday was one hell of a thing! They didn' t even bother sending themselves here as their
present for me. Yes I do get lots of material things, but that' s not what I want. I want a home and not a mansion.
And most of all, I want a true family. Our family." I continued sobbing.
Yna is still hugging me while Kath is eyeing me confusingly.
" Ano bang pinagsasasabi mo?" tanung nya. Pero dahil sa dala kong emosyon, hindi ko magawang
sumagot.
" Of course you' re longing for a family. Pero never did we made you out of place in ours. You don' t deserve
this state, but who knows, malay natin may mas maganda pa pala silang plano para sa iyo. Please naman
Lindsay, wag mo namang pangunahan ang tadhana. Kung patuloy ka lang sa pagasta nang ganyan may
mangyayari ba? Wala. Nandito kami kahit hindi mo hilingin ang oras namin. Kaya na ayaw kitang nasasaktan eh.
But I failed, you' re hurting. Please stop Linds. I can' t afford to see you like this anymore." she' s not crying, but I
can see sincerity in her eyes and feel her love and concern.
" I' m sorry." was all I could utter.
After this unwanted scenario pinatawa na nila ako. They did lots of goofy things, and that moment I realized that
I' m more than lucky to have them.
I' m giving in.
" Nood kayo ng swimming events next week." sabi ko.
" Bakit ' kayo' ? Dapat tayo noh!" Yna
" Well I don' t know, baka lang kasi makita nyo ako na lumalangoy dun." sabay tawa ko.
" Haha. Hala. Kelan ka pa naman naging sporty ha?" Yna
164
" Since elementary?" I shrugged.
" Ha? E classmates na tayo nun ah? Ba' t wala naman kaming napapansin?" tanong ni Kath.
" Remember my busy times? Yeah, that."
" Ah, yung nawawala ka sa mga bondings at activity sa school? Gets ko na!" Yna
" So totoo nga?" Kath
" Na?"
" Na nasa swimming team ka na lalaban next week?" Kath
I nodded.
" Ay, ang bongga mo teh!" Yna
Then the rest was just our usual chit-chats, pero lumipat na kami sa room ni Kath. Plinano na namin na bukas
kami bibili ng album ni JF. At miracle na napasama namin si Kath. Hihihi.
Next day nakabili na kami ng album. Muntik na nang mapaaway si Yna kasi limited lang yung stocks. Pero there,
nakuha pa rin namin yung dalawang last album.
" Eh miss, kami nga kasi yung nauna eh! Kaya amin yang dalawang album na yan!" mataray na sabi ni Yna
sa babae.
" Eh umalis kayo eh. Kaya amin na to!" sagot naman nung babaeng mukang mataray din.
" Excuse me! Hindi porque' t iniwan namin ay hindi na namin babalikan o hindi na namin pagaari!"
" E bakit nyo nga iniwan?! Alam nyo namang isang malaking Quiapo ang ginagalawan nyo!"
" Oh please! Kung sa akin, para sakin lang. Ang sayo, SAKIN pa rin! And excuse me, nasa mall kami. Baka
ikaw ang nasa Quiapo, mukha ka kasing magna." —nakaw?
Wala manlang kaming magawa ni Lindsay. Inaawat na rin namin sya pero aayaw magpatalo eh. I always knew
that this JF is trouble! Haist. Umalis na yung babae. Nakuha na naman niya yung album kaya nakangiti syang
tumingin sa' min. Hindi na rin ako nagreact. Tapos na eh. Bahala na. Nagbabayad na sila habang nadito naman
ako sa magazine stand. May nakita akong isang Philippine Magazine na si Jake Flynn ang cover. Kinuha ko hindi
para tingnan, kundi para ilagay sa likod ng iba pang magazines. Baka makita pa nila Yna eh, mahirap na.
Pero bago ko pa man mailagay, may nakita akong phrase.
" Jake Flynn will be arriving here in Philippines this next Saturday, which is October fifteen to shoot a scene
for his music video."
And with that pinagkalikuran ko na talaga yung magazine. Siguradong magffreak-out na naman yung dalawa lalo
na si Yna. So pupunta pala si JF dito ha, as if I care!
165
Umuwi na kami sa amin at nagstay ulit sa kwarto ko. Ganun ulit ginawa namin, freak out sa ibang artista pero
pag kay JF na ay OP ako. Kasi naman eh. Ayaw ko talaga sa kanya eh.
" Kyaaaahh!" sigaw na naman nung dalawa. Psh. At ayun nakita na nga nila yung news sa TV about sa pag
punta rito ni Jake Flynn. Kaines! Bakit kasi kailangang i-broadcast pa sa TV eh. Papansin yung conceited na yun.
Mayamaya balik na ulit sa pagsurf ng net si Yna. Sumigaw na naman after ilang seconds.
" Ano na naman ba yan ha?" naiiritang tanong ko.
" Wala kang paki. Haha. About kay JF kasi, gusto mong malaman?" Yna
" Wag na pala. Sige, carry on." tsaka naman na ako nagbasa ulit.
Lumapit si Lindsay kay Yna at tiningnan kung ano ba yung dahilan ng pagsigaw ni Yna. Wala nga akong paki,
pero naririnig ko naman ang pinaguusapan nila. Tsk.
" Hoy anu ba yan?" Lindsay
" Eh kasi naman nai-tweet ako ni Jake Flynn." with matching kilig sa boses na naman ni Yna.
" Oh my gosh! Patingin nga!"
" Oh eto babasahin ko,
I just bought @jakeflynnofficial 's album. I can't wait to hear all of them. :"">" Yna
" Namaaan! Ang lande! Anung reply naman?"
" Inggit ka lang. O eto naman reply,
@just_alyna thanks! If you can't wait to hear it, then I can't wait to see you on Phil." kinikilig na basa ni Yna
Parang naitweet lang eh. Big deal na agad? Tss. Pero di na lang ako nagreact.
" Ang landi mo talaga! Haha." Lindsay
" Inggit ka lang eh!" tsaka bumelat si Yna
Before dinner naman ay umuwi na sila agad. Di na nga nai-off yung desktop at TV sa sobrang pagmamadali eh.
Nakalimutan kasi ni Yna na may family dinner sila ngayon at Sunday kasi.
Pagkabalik kong kwarto agad ko namang in-off muna ang TV kasi wala namang magandang panuorin. Humarap
ako sa desktop ko. Nakita kong di pa nakalogout ang twitter account ni Yna.
At nasa profile pa ni Jake Flynn. Tss. Ewan ko ba pero the next thing I know is that I am reading his tweets.
From old to latest;
" Tell me, how can you sleep in this nightmare?"
" I want to go back. I miss you. :("
" I left my heart. Please find it. It' s within you, honestly."
" I got an awesome announcement for you guys! Peeps in Philippines, I' m going to see you all!"
" I' ll be back for you."
" Mahal ko kayo Philippines. But, mas mahal kita."
166
That' s his last tweet. Nakita kong di sya masyadong active sa twitter. Siguro busy nga? When the heaven did I
start to care? Tss. Never.
1 new tweet
May nagtweet. Naiclick ko naman. Wala namang masama.
jakeflynnofficial "I love K."
K? Okay.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 37: Twice Broken
***
Coach already assigned teammates na na lalaban sa bawat school. Fortunately nagawan ko ng paraan yung sa
pairings na plano ni coach dati, yung kay Nathan. Buti na lang! Mamaya na ang first competition ng bawat sport.
Pangatlo ang pair namin, so sa Wednesday pa kami. Everyday kasi ang ginawa, para naman daw may support
ang bawat school sa bawat game.
" Excuse me, nakita nyo po ba si Nathan?" tanong ng isang babaeng studyante ng school na ito sa akin.
" No." maikli kong sagot. I have no time to befriend with these people, if that' s their intention, I' ll pass.
" Sa school nyo rin po sya, right?" tanong naman ulit ng isa pang babae.
" Yeah." Dang! I can' t focus sa game. Yes, it' s already on-going.
" Pwedi nyo po ba syang hanapin? Idol po kasi namin sya eh."
Hay! Ang kukulit naman! Di na naman sila mga bata. They' re already high school by the looks of it, pero yung
ugali eh. Kairita!
Pasagot na sana ako ng hindi nang nag time-out muna ang game. Di ko alam kung bakit, and I don' t care.
" Uy nag-time out yung game!" sabi nung babae sa napakarami nyang kasama. Yeah. Ang dami nilang
nakapalibot sakin at nakakainis lang! " Ate gusto nyo po magkwentuhan muna tayo habang hinihintay si idol
Nathan?"
Ugh. " No, I' ll find him for you."
Tsaka naman umalis na ako. Tutal marami na namang supporters ang school namin, ayos na. Uuwi na ako.
Bahala na sila dun. I' m taking no one' s favor.
" Lindsaaay!"
And look who' s calling? Tss.
167
" Oh?" tumigil ako sa paglalakad at tsaka tumingin sa kanya.
" Nandito ka pala. Hehe."
Nonsense! Tsk. " Duh." tsaka ko naman pinagpatuloy ang paglalakad ko. Uuwi na talaga ako, naiinis ako!
" Wait! San ka pupunta?" hinawakan nya balikat ko para pigilan ako sa paglakad.
" Uuwi na ako." lumakad ulit ako.
" Tara sabay na tayo."
Tumigil na naman ako at tumingin sa kanya. " Look! Kung gusto mong umuwi, edi umuwi ka na. Basta wag kang
sasabay sa' kin."
Lumakad na naman ako at napahinto ulit. May nakalimutang sabihin.
" And by the way, may naghahanap sayong mga babae. Baka gusto mong makipagflirt na sa kanila?" I
smirked. " Have fun!"
Dumiretso na ako sa parking lot at sumakay. Hindi ako kaagad nakaalis. Parang nanlamig kasi buong katawan
ko. Ngayon ko lang narealize yung sinabi ko kay Nathan.
By the window, nakita kong sumakay na sya sa kotse nila at umalis na agad. Parang nasaktan ako ulit. Whatever,
it' s my fault anyway.
The rain fell.
***
***TUESDAY
Second day ng game ngayon. Pero di ako makakapunta, di ko alam kung anong nangyari sakin at nagkasakit.
Delayed reaction ng katawan sa intense training? Tss. Ayos ha!
May nagtext.
Alyna
Dka pu2nta sa nxt game? Txt me up, if ever ssunod ka.
Me
Nah. Smakit ulo ko. Nd tom' s my game nmn sa school eh. I' ll be fine here.
Alyna
Kay. Rest now, mss gorgeous! ;)
At nagpahinga naman ako. Before sleeping, inayos ko na muna yung gagamitin ko for tomorrow. Ang sakit talaga
na ng ulo ko kaya natulog na rin ako kaagad.
***Next day; WEDNESDAY
This is it. My game. My head still hurts a bit, but it' s tolerable. Nagpahatid na lang ako sa driver namin sa
school, sabay sabay daw kasi kami nila coach pupunta sa Jentherson All Boys School.
168
Ooh, many fishes there. Eww.
Nang makarating na ako sa school, parang umiikot paligid ko. Ay ewan. But I' m still going to continue, sayang
ang effort.
" Ready team?" intense na tanong ni coach.
Sumagot naman kami. Nandito pa rin kami sa school. Lagi naman siyang may little pep-talk before the game eh.
Nung tapos na, diretso na sila sa school bus. Nagpaiwan ako sandali kasi nahilo ako nang sobra. Umupo muna
ako sa bench.
" Okay ka lang?"
Si Nathan.
" Yeah."
" Bakit di ka pa sumasakay?"
" Paki mo ba?!" natarayan ko na naman siya.
" May pakielam ako. Baka kasi di ka okay tapus pupunta ka sa game."
" Tsk." Nahihilo pa rin ako.
" Saang school kayo?"
Great, di nya nga pala alam. Paabsent absent pa kasing nalalaman eh. Psh.
" Jentherson." maikli ko na namang sagot habang hinihimas ang noo ko.
" JENTHERSON?!" napasigaw sya.
" Oh? Makasigaw naman to." calm ko namang sabi.
" Bakit doon ka naiassign?! Diba school for boys only yun?!"
I smirked. " I know." But the truth is, this assignment svcks.
" Hindi pwedi yan! Magpapalit tayo! Ako lalaban ngayon! Kakausapin ko si coach."
Tatayo na sana siya paalis, pero pinigilan ko muna.
" What are you thinking?! This one' s mine. Don' t make a crime. Ugh."
" Boys' school yun, Lindsay!"
" So?"
" At babae ka!"
" Would you stop that?! Bakit mo ba ako pinagtataasan ng boses ha?"
169
" Because I care!"
" Care ka dyan! Ano bang karapatan mo?! Bakit, ayaw mo akong papuntahin sa game?! Gusto mo ikaw ba
lang lagi ang magaling? Well guess what?! Hindi na ngayon!"
" Wala akong sinabing ganyan!"
" But that' s what you' re trying to say, right?! Mean it!" I glared at him.
" Hindi. Kahit sayo na lahat, basta wag ka lang dyan sa school na yan. Please?" tumungo siya at biglang
lumuhod.
Gusto ko siyang itayo, pero di ko kaya. Nahihilo ako at malaki siya. Tiningnan ko na lang siya, instead.
" No." last ko na yang word na sinabi bago tumayo at lumakad palayo.
Bago ako makaalis sa pool area, nagsalita ulit si Nathan.
" Hindi ko naman kasi alam kung bakit ako nagkakaganyan sayo eh."
Napahinto ako at humarap sa kanya. Nakatalikod siya sakin at nakita ko siyang nakaluhod pa rin sa posisyong
pagkakaiwan ko sa kanya.
" Pwedi naman kasing hindi na lang ikaw diba? Ha-ha-ha! Ang saya noh? Sanay ka na naman yata kasing
dumurog ng mga puso kaya wala kang awa."
Sa sinabi niya yun, puso ko naman ang biniyak niya.
" Bahala na. I' m setting aside this very very STUPID feelings. Nakakatanga na eh. Sabi nga nila tanga na
nga ang mga nagmamahal. Pero mas lalo mo pa akong pinapatanga eh. Yan naman gusto mo. Now, you can
add me to your bucket list of broken guys. I hope you' re happy."
Hindi ko na kinaya. Napaluha na ako, pero hindi humagulgol. Ang sakit din pala.
Is he making me taste my own medicine? Kung ganon, bakit parang over dose ako?
Let me die now. Ang sikip dito oh. Dito sa may puso ko.
***
/NARRATION
Tahimik buong byahe papuntang Jentherson si Lindsay habang ang ibang swimmers ay masasayang
nagkkwentuhan. Malungkot pa rin si Lindsay sa mga nangyayari ngayon.
Gusto nya rin si Nathan pero hindi nya pa rin inaamin iyon sa sarili nya. Paano nga naman nya paniniwalaan yung
tao kung hindi pa nya nasasabi ang tatlong salita.
Pagkababang pagkababa nila, maraming lalaking estudyante na agad ang sumalubong sa kanila. Nagiisang
babae si Lindsay sa pairings nila. Dalawang lalaki at siya ang naka-assign dito sa skwelahang ito.
Habang naglalakad sila, malalagkit na tingin ang kinaiinisan ni Lindsay.
(Lindsay: This place is disgusting! Maganda nga ang school. But the students made this place a hell on earth.)
170
Hindi naman mapakali si Nathan sa bahay. Matapos kasi ang scenario nila sa may pool area ay minabuti nyang
umuwi muna para ipahinga ang sarili. Di niya alam kung susundan ba nya si Lindsay sa Jentherson o
pababayaan na lang siya. Wala naman agad syang napagpasyahan kundi ang humarap na lang muna sa TV at
nilibang ang sarili habang ginagawang distraction ang pagkain.
Malapit nang magsimula ang competition. Nakita naman ni Lindsay sila Kath at Yna sa bleachers, and that made
her level of confidence rise even more. Kahit nahihilo siya, she convinced herself that she' s just nervous.
Nagsimula na ang contest proper. Magaling talagang lumangoy si Lindsay, at halatang halata ito ng kanyang
mga kaibigan at school mates. Naging mahigpit ang labanan. Nung una ay nahuhuli ang Sermounth University,
ngayon naman ay sila na ang leading.
Hilong hilo si Lindsay na umahon sa pool. Pero naisip niyang sobrang worth it naman ito dahil sila naman ang
nanalo. Pumasok na lang si Lindsay sa assigned room para sa school nila at nagpalit na ng damit. Baka lumala
pa kasi ang kung ano mang nararamdaman nya.
Nakaupo na lang si Lindsay nang may dumaang mga estudyante ng Jentherson. Nakabukas ang pinto ng
kwartong pinagsstay-han ni Lindsay kaya naman pinasok na nila ito, lalo pa' t walang kasama ito.
" Hi miss, you' re great a while ago. Are you great as well in bed?" sabi ng isang lalaki kay Lindsay.
This time, kinabahan na siya. Kung sa bar ay nakukuha pa nyang makipagsagutan sa mga lalaki, dito naman ay
hindi. Naisip nyang iba na ito dahil apat na malalaking lalaki ang nasa harapan niya ngayon.
" Nah. I' m too tired for that." confident na sagot ni Lindsay para magmukha siyang tough. Pero sa loob loob
nya ay takot na takot na siya, dahil na rin sa alam nyang wala siyang laban at masakit ang ulo nya.
Umupo naman ang isang lalaki sa lapit niya at yung isa ay sa kabila. Sinara naman ng isa pang lalaki ang pinto at
nakatitig lang ang huling lalaki sa kanya. Bigla naman niyang kinapa ang cellphone niya sa bag, at nagtext kahit
hindi niya alam ang napipindot niya.
Pinagpapawisan na siya sa kaba habang patuloy pa rin ang pagpindot sa cellphone na nasa loob ng bag. Hindi
naman talaga siya nakakapagtext, dahil nga sa hindi nay nakikita ang ginagawa. Ang totoo nyan ay nagddial na
pala sa number ni Nathan.
" Do you want to do it here?" another man asked her.
(Lindsay: Please, please. Sana tama ang ginagawa kong pagttype!)
Hindi na sumagot si Lindsay dahil ikinagulat niya ang sumunod na mga nangyari.
Biglang nahulog ang basong hawak ni Nathan nang nag-ring ang kanyang cellphone. Tiningnan naman nya ito
kaagad. Nakita nga niyang si Lindsay ito. Nung una ay parang may pumipigil sa kanya sa pagsagot pero mas
kinakabahan siya kaya sinagot na nya.
Hindi na naman niya alam ang mararamdaman sa mga naririnig
" Oh come on babe. Masaya naman to eh. Magaling naman ako, and I' m sure you' ll be entertained." salita
ng lalaki sa kabilang line.
(Nathan: Talaga bang gusto nya akong pahirapan? Mas lalo lang nyang pinapalala eh.)
" No! Let me go you, perv!" sagot naman ng boses babae. Naisip na agad ni Nathan na si Lindsay iyon.
" Ahh. Playing hard to get huh? I like that."
171
Naginit na ang ulo ni Nathan. Iba naman pala siguro ang gustong iparating ni Lindsay kaya naman biglaan siyang
nagpahatid sa Jentherson High.
Galit na galit siyang nagtanong kung nasaan ang room ng Sermounth. Hindi na siya makapagtimpi sa nangyayari.
Nang nasagot na ang tanong niya bigla na syang tumakbo papuntang lugar kung nasaan man si Lindsay.
Nagdiriwang pa rin ang mga tao sa pool area ng school habang hindi nila alam ang nangyayari kay Lindsay.
" Don' t ever come near me, bstrd!" sigaw ni Lindsay sa lalaking patuloy ang paglapit sa kanya. Sisigaw na
sana si Lindsay ng tulong nang biglang may kumatok sa pintuan.
" MAY TAO BA DITO?! PLEASE OPEN THE DOOR, NOW!" utos ni Nathan na nakarating na sa labas.
" Pare patay tayo!" bulong ng isang lalaki.
Natakot naman ang apat na lalaki dahil oras na may makaalam ng balak nila ay pwedi silang madrop mula sa
school na ito at malilipat sa isang military school.
Si Lindsay naman ay nakatungo na sa isang sulok at lumuluha na.
" Dude, sa bintana na tayo lumabas!" and with that tuluyan na silang nakawala.
Hindi na naman makagalaw si Lindsay kaya hindi na niya mabuksan buksan ang pinto. Natakot na talaga siya.
Hindi na matiis ni Nathan ang mga naiisip niya, kaya sinira na nya ang pinto.
Lumapit kaagad siya kay Lindsay na ngayon ay takot pa rin.
" Hey, hey. Sshh. I' m here." niyakap niya ito at hinimas ang likod. Kahit pa masakit pa rin ang
nararamdaman niya, mahalaga pa rin sa kanya si Lindsay.
" Please, wag mo akong iiwan." humahagulgol na sabi ni Lindsay.
" I won' t. Uwi na tayo?" yakap yakap pa rin nya ito.
" Please stay with me here. Akin ka na muna. Wag mo akong iiwan."
Nanlambot na naman ang puso ni Nathan. Pero hindi naman talaga alam ni Lindsay ang kanyang mga
pinagsasasabi. Marahil ay traumatized na siya sa mga nangyari. Inuwi na ni Nathan si Lindsay sa kanila nang ito
ay makatulog. Nagexplain na rin sya sa kanilang coach ng kung anong alibi. Mahirap na magulo pa ang
sitwasyon. Kung ano na rin ang sinabi ni Nathan sa coach ay yun na rin ang sinabi nya kina Kath at Yna.
***
Nagising na ako. I thought I was still in that place of misery. I' ll never be back again in there. I swear.
I couldn' t remember anything. Did we win? Pinilit kong tumayo kahit masakit katawan ko. Hindi na lang siguro
ako ulit manunuod ng game ngayon.
Itetext ko pa lang sana sila Kath na di ako makakapunta, tsaka naman may biglang nagtext.
Nathan.
U fine? Reply ha. I' m worried. Tkecare.
172
Salamat na lang Nathan sa tulong mo kahapon, pero ayokong umasang ginawa mo yun dahil sa isang bagay.
Siguro mabait ka lang talaga. I' ll try. We' ll try.
Replying,
Me
Yeah. I thnk I' m fine. Tnx for yesterday.
Maya maya ay pumasok si manang sa kwarto ko. May dalang pagkain. Well I' m not hungry.
" Señorita, kumain na po kayo at uminom ng gamot." sabi nay habang nilalapag at inaayos ang pagkain sa
harapan ko.
" Di ako gutom. Besides I' m oka—" di ko na natuloy. Sa pagkakahawak ko sa noo ko, naramdaman kong
mainit to. Kaya pala hirap akong bumangon. Pero wala akong magagawa. Kumain na rin ako nang konti at
ininom ang gamot. Nung medyo bandang hapon na ay naging maayos na yata ang pakiramdam ko.
Nakatanggap naman ako ng tawag kay coach na hindi raw makakalaro yung isang player.
Kahit ganito pakiramdam ko, I volunteered myself. Di ko alam kung pweding lumaro ang player two times, pero
pumayag naman si coach kaya I think it' s fine.
Pinilit kong umalis ng bahay kahit pinagbawalan ako ni manang. Tss. This is my game. Walang kokontra!
Dumiretso agad akong school. Buti na lang pala hapon ang game. Akala ko okay na ang pakiramdam ko, pero
medyo nahihilo pa rin pala ako. It' s okay, kung nakaya ko kahapon kaya ko rin ngayon.
" Nandito na pala si Lindsay eh. Let' s go team!" sabi ni coach. Pagkatapos nyang ayusin gamit nila ay
sumakay na rin sila sa bus.
" Kuya Jason pasabi naman kay coach magc-CR lang ako."
" Sige. Bilisan mo ha."
I nodded at pumunta na ng cr. Nasusuka ako. Parang nahihirapan din akong huminga. Ano ba tong nangyayari
sakin?! Mamamatay na ba ako? Tsk.
Bago ako tuluyang pumasok ng CR ng girls, nakita ko si Nathan na may kayakap na babae sa may bandang
sulok. I can actually tell na yumayakap talaga si Nathan doon sa babae. Mas lalong sumikip ang dibdib ko kaya
isinuka ko na ' to sa isang cubicle. Ang sakit ng lalamunan ko. It was bitter, the taste I mean.
Naghilamos na ako. Humingang malalim bago ulit lumabas. Parang natatakot akong lumabas. Bakit ba?!
Natatakot akong makita ulit syang may kayakap na iba. Tss. Ano ba tong naiisip ko, eh wala nga diba akong
pakielam sa kanya! Kaasar!
Pagkalabas ko naman wala na sila. Napasandal ako sandali sa dingding at napaupo. Gusto ko na sanang umuwi
para tuluyan nang makapagpahinga, but I can' t back out now.
" Uy!"
" Ay suka mo!" napasigaw ako at napahawak sa dibdib.
" Anong nangyayari sayo? Okay ka na ba?" Nathan
Parang kaninang kanina lang before makita ko yung scene nila nung girl ay gusto ko syang pasalamatan, ngayon
ewan ko na.
" Wala. Umalis ka na!"
173
" I' m sorry kahapon at di ako kaagad nakarating."
" Yeah whatever. Sige umalis ka na at baka hanapin ka na ng labiduds mo!"
Natawa sya. " Labiduds? Ano ka ba naman Lindsay."
Labiduds! Shet nahahawa na ako kay Yna. Tsk.
" Wala yon. Sige na, go away!" tumayo na ako at lalakad na ulit palayo nang bigla siyang nagsalita.
" Nagseselos ka ba?" natatawa pa nyang tanong. Nainis naman ako. Parang nainsulto ako roon ah! Ugghh!
Nakakainis! Hinarap ko sya at di ko na napigilan,
nasampal ko siya. I' ve got attitude, I know.
" Ang kapal mo rin noh?! Sino ba talaga sa atin ang naglalaro ha? Eh ako yata ang ginagawa mong tanga
eh! Seriously?!"
" I-I was just kidding..."
" YAN! Lagi namang joke eh. Grabe lang! Akala nyo kasi lahat madadaan sa joke. Akala nyo lahat maf-fall sa
mga pagbibiro nyo. Well you know what?! Di nakakatawa, promise!"
" Hindi ako nagbibiro Lindsay. Sa tingin mo magbibiro ako sa ganitong bagay ha?!" sumeryoso ang mukha
nya at medyo tumaas ang tono ng boses nya.
" Well duh!"
Hinawakan nya nang mahigpit ang magkabila kong balikat. Natakot ako.
" Kahit kelan hindi ako nagloko sa ganitong bagay. Bakit at para saan ko gagawin yon?! Wala akong
mapapala. Bakit ba ayaw mong maniwala sakin. Gusto kita dating dati pa. Sana naman paniwalaan mo na ako!"
Gusto nya ako, oo. Pero bakit parang may kulang? Hindi yon ang gusto kong marinig sa kanya.
Niyapos nya ako pero tinulak ko kaagad sya. Umatras ako nang kaonti.
" Wala kang karapatang pagtaasan ako ng boses. Walang karapatang pagbawalan ako sa mga bagay bagay.
Wag mo akong hahawakan nang ganoon dahil hindi naman kita kaano ano! To sum all of it, wala kang karapatan
sa akin! Wag ka nang lalapit. Dahil alam mo pag lumapit ka pa, di ko na alam ang susunod kong magagawa."
Naiyak na naman ako. Pero pagkatapos ko namang sabihin yun ay tumakbo na ako papuntang bus. Pinagmadali
na ako ni coach dahil baka raw malate pa kami. Tahimik na naman ako sa byahe. Tinanong na rin nila ako kung
bakit sabi ko naman parang yung last time lang, at tahimik lang talaga ako.
Pero ang totoo kating kati na akong sabihing dahil kay Nathan at nasasaktan ako. Yumuko na lang ako then I
silently cried habang masaya na naman sila. Tinulog ko na lang ang sakit at pagod, so the next thing I knew is
nasa school na kami ng paglalabanan.
The game started. Ako na naman ang huling nagdive sa pair namin. Was it all just my imagination, or are we
really losing? Nanlalamig na talaga ang buo kong katawan sa ilalim ng tubig. Naging blurry naman ang paningin
ko kaya di na ako masyadong nakalangoy ng maayos. Sumikip ang dibdib ko at tuluyan na akong nahugutan ng
hininga.
***
174
Napaubo ako. Am I dead now?
" God she' s okay!" sigaw ni coach yata.
Minulat ko nang tuluyan ang mata ko. Tiningnan ko ang paligid. Nagstop ang game at lahat nakatingin sa
kinatatayuan namin.
" I' m outta here." pinigilan ko Siya sa pagtayo, at tsaka niyakap.
" Thank you, Nathan." I whispered on his ears.
He saved me twice. Siguro kailangan ko na talagang nagsorry sa kanya. Nagguilty ako sobra! Siguro nga
nagselos lang ako kanina, pero aayusin ko na talaga lahat ngayon.
Pero bakit tinanggal nya ako sa pagkakayakap?
Binaba pa nya ang kamay ko tsaka umatras nang konti. Tiningnan nya ako sa mata. I can feel pain and
seriousness in his eyes at the same time.
" Wala diba akong karapatang hawakan ka? Pero sorry ha, niligtas ko pa kasi ang buhay mo. At simula
ngayon,"
Tumayo siya at naglakad muna palayo bago ulit nagsalita.
" Lalayuan na kita dahil wala ka rin namang karapatan sa akin."
And then he left.
Ang sakit!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 38: A memory
***
/YNA'S PERSPECTIVE
Ansabe naman ng sports fest na ito. Buti na lang may ganito at nakakapagpuyat ako. Hihi. Bakit ba eh gusto
kong kachat si Maximillion sa skype eh.
Siguro nga nai-add ko na rin sya dahil Max ang pangalan. Ewan! Ang lakas lang kasi ng dating sakin ng
pangalan na yon. Mabait sya compared dun sa Max na nakilala ko rati. Kakaimbyerna iyun! Tss. Pero gwapo.
Eehhh! Mas gwapo pa rin si Jake Flynn. Hihihi.
Maximillion: Hey! :)
Ohh my gahd! Naipm na naman nya ako. Hihihihi. Landi mode muna. Hahaha.
Me: What's up?
Maximillion: I'm down. :(
Me: Hey, why?
175
Maximillion: 'coz I miss you.
Kyaaah! Anubey! Walanja naman itong si gwapo, pinapakikilig ako. Hihihihi. Actually picture ko pa lang sya
nakikita, ayaw daw nya munang makipagvideo call kasi may surprise raw siya sakin. Waaahh!
Ay teka muna, ano bang irereply ko rito? Hmm. Pakipot muna.
Me: U don't know me that much, why do u miss me?
Maximillion: Ü may think dat, gorgeous. But u're wrong. I've seen u. :"">
Me: Huh? Dat's rlly confusing u know. U're in LA, how come u saw me alrdy? Haha. Dat's unless if u went here
in Phil.
Maximillion: Maybe u're right. ;)
Me: Rlly?
Maximillion: No.
Me: Hahaha. Silly!
Maximillion: So what're u up to?
Me: Not much. U?
Maximillion: Thinking of u. :"">
Halaaaa! Tumayo ako sa harap ng computer at nagpagulong gulong sa kama.
" Iiihhh! Kinikilig akooo! Kyaaahhh!"
Tumayo naman ako sa kama at ngtatalon.
Bok bok bok! Chicky, chicky daaaance!
*bang!*
" Hoy! Kakain na daw! Ang weirdo mo, bumaba ka na nga!"
Ang walang galang na si Angelito.
" Hoy Angelito! Wala kang galang ah!" sigaw ko habang napatigil ako sa pagsasayaw. Namaaaan! Nasira
ang happy dance moment ko. Tss.
" Angelo nga kasi!" inis nyang sabi, tsaka umalis na at sinara nang malakas ang pinto.
Kahit kelan talaga ang moody nung Squidward na yun. Hohoho! Wala na sya! Party party na ulit mga puso ko!
^o^ Hahaha.
Ay wait! Nakalimutan ko na kaagad si Maxi-my-labs!
Me: Hahaha. Silly. Well, I gotta go. Bye! :)
Maximillion: tkecare my girl. <3 :*
Kyaaahhh! Namaaan eh! Kinikilig na naman ako. Hihihi. Di ko na sya nireplayan kasi Baka kiligin na naman ako.
Hahahaha.
Pagkababa ko ayun kumakain na sila. Tiningnan ko nang masama si Angelito kasi nakakainis yung kanina. Tss.
" Bakit ka ba nakatingin eh?!" sabay isnob nya.
176
" Paki mo ba?! Angelito ka talaga! Ay mali, di pala bagay sayo yung monicker na yon!" inisnob ko rin sya.
" Tsk. Whatever." nagmake-face sya sakin at binaling naman ang tingin Nya kina mommy.
" Mommy! Alam nyo ba may boyfriend na si Ate." sabay smirk sakin.
Kaines! Pahamak kang bata ka ah! Arrggh!
Tiningnan tuloy ako nila mommy. Tss. Patay na. " Totoo ba yon?" walang tono yung boses nya kaya mas lalo
akong kinabahan.
" H-hindi po! N-naku, w-wag po kayong maniniwala dyan!" nagpilit ako ng ngiti para di halata. Ayy halata! Eh
wala naman talaga eh. Crush lang. :p
" Pakipot ka ate!"
" Heh! Lyka!" bigla kong nasabi. Alam ko kasing classmate nya yung kapatid ni Kath. Eh sya lang naman
ang kilala kong babae sa section nil. Pang-asar lang kumbaga.
Pero tingnan mo nga naman, natigilan si Angelo at nagblush. Hahaha! I got you now.
" Manahimik ka nga riyan Alyna." saway sakin ni Angelito. Nakakaines! Walang galang talaga eh. Ayos lang
kina mommy at daddy yang pagganyan ni Gelo, kasi biruan lang naman. Pero pag sumobra na uupakan ko to!
" Che!"
Ayun natapos ang dinner na parang iniwan ng mga sundalo ng world war I. Landi kasi ni Gelo! Mapang-asar siya
rin naman ang talo.
Nung kinagabihan na talaga. Yung as in gabi na. Hohoho! Naka-skype ko ulit si Maximillion. Hihi. Napagusapan
lang naman namin ang Saturday. Ewan ko sa gwapong ito kung bakit tanung nang tanong tungkol sa plano ko
this weekend. Eh as if namang magkikita kami. Pero hihihi, kinikilig ako sa naiisip ko.
This week masaya, wala kasing klase. Sarreh nalang sa mga Nerds dyan. Puro sports thingy kasi ang
nagaganap. Oki lang, waley naman me paki.
Pero nanunuod kami ni Kath.
HAHA! Wateber!
Sinuportahan lang naman namin si beauty Lindsay. She' s so so guhhh-reat! Bagay talaga sila ni Nathan. Hohoho.
Sana sila nalang. Tapos kami ni Maximillion. Ay, hihihihihi. Ang landi ko lang.
Pero gaahd! Nalunod daw si Lindsay nung Thursday. Di naman namin alam na may game sya. Waley din naman
sinasabi samin kaya di namin knowing. Haay. Pero at least okay lang sya.
But no.
Na-hospital sya after. Sinugod sya dahil daw sa taas ng lagnat. Di ko na naman inalam kung ano pang sakit nya,
baka kasi ulo ko naman ang sumakit. You know, di kaya ni brainy. Hihi.
Friday nang nagbantay kami ni Kath kay Lindsay. Pasaway nga itong batang ito eh. Pssh.
177
" Pupunta akong Monteza High!" pagpipilit ni Lindsay kahit naka-confine sya.
" Tama na Linds! Magpapahinga ka lang dito." sabi naman ni Kath na parang may warning sa tono nya.
" Kath, please? I got to go." nagmakaawa na sya. Gusto nya kasi talagang mapanood ang players ng school
namin sa DATI naming school.
Yes, elementary school namin yung Monteza. Di naman High yun dati, ewan ko kung anong nangyari.
" Bakit mo ba gustong mapanood? Ay!" napapalakpak naman ako bigla. " Si Nathan dun lalaban right?" I
grinned.
Namula naman at parang natahimik sya.
" Ayyy! Ansabe ng lola mo Linds! Hahaha. Payagan na natin Kath?"
Kami lang naman nagbabantay kay Linds kasi nga diba wala ang parents niya. Minsan naman ay pumunta rito
ang mom ni Kath, pati na rin ang mother dear ko para magasikaso.
" Hindi kasi pwedi. Paano nalang natin ' to idadahilan sa kanila ha?" Kath
" Sabagay, paano ba natin ie-escapade itong si Lindsy kung nakaconfine. Hmm."
Nagisip ako. Hahahaha! Minsan lang magisip kaya pagbigyan na. Hoho.
BUMBILYA!
Aha! That's the way, ahuh, ahuh, AYLAKT ET!
" ALAM KU NA TEH!" excited kong sabi with matching sparkly eyes. *u*
" Oh-ohh! Parang kinakabahan ako sa sasabihin nitong si Alyna." Kath
" Yabang naman neto oh. Maganda ' to promise!" nag-wink pa ako.
" Simple lang naman eh." panimula ko sa kanila at sinabi na ang napakagandang kasing-beauty kong plano.
Hohoho!
/LINDSAY'S PERSPECTIVE
Nagpahatid kami ni Yna sa Monteza High. Sana Lang maabutan ko pa yung game. Gusto ko talagang mag-sorry
sa kanya. He doesn' t deserve that kind of treatment. But I do. Parusa kumbaga. </ 3
Natawa nga ako sa plano ni Yna eh. Naiwan si Kath dun, kunwari siya ako. Hahaha. Antagal nga bago yun
napapayag eh.
" Miss Gonzales?" bati sakin ng isang matandang babae.
" Ma' am Catalina?"
" The one and only. Kamusta ka na? Mabuti naman at nakabisita ka ulit."
" Oo nga po eh. Hehe. Buti naman po at nagtu—"
178
" Ma' am Catalina may kailangan po ang Dean sa inyo. Puntahan nyo--" napatigil ang babae sa
paghalungkat ng mga papers na hawak nya at napatingin sa akin.
" Lindsay?"
" Ma' am Ana!"
Si ma' am Ana ang sexy-ng secret swimming coach ko rati. Lumalaban ako nang hindi alam ng student body.
Ayoko lang kasing ipaalam. Naiwan na muna kami ni ma' am Catalina. Nagkakwentuhan naman kami hanggang sa
naalala ko ang pinunta ko rito.
" Halika Lindsay sa office ko. May nakalimutan akong certificates at medal na ibigay sayo." yaya sa akin ni
ma' am Ana.
" Mamaya nalang po pwedi? May kailangan pa po kasi akong puntahan dito eh."
" Sus sige na. Busy naman mga tao rito gawa ng sports fest kaya tara na." hinigit na ako ni mam papuntang
office nya. Wala na akong nagawa eh. Tss. Bilisan ko nalang.
Nang nakapasok na kami, ang daming pinabago ng room na ' to. May mga pictures na ng swimmers ngayon ni
coach na naka-hang sa wall.
Nakita yata ako ni ma’am na nakatigin sa mga pictures kaya nilapitan muna ako.
" Wag kang magalala nandyan din kayong mga dati kong trainees. Look over there. Hahanapin ko lang yung
ibibigay ko sayo."
Lumapit naman ako sa lugar Kung saan may mga pictures and trophies pa rin. Nandito nga kami. Ako at ang iba
ko pang swimming buddies. I felt proud.
I continued scanning the walls filled with our photos, until something caught my eye.
Yung picture ng isang boy na may hawak na trophy. Actually crush ko yata rin ' to eh nung elementary. MAS nga
lang si Jap kasi nasa ibang Campus ' tong boy.
Natatandaan ko magkasama nga kaming naittrain ni mam Ann. Magkaibigan pa nga kami nun eh. He saved my
life once rin, muntik na akong malunod nun sa beach nung may victory party ang swimming team. He' s such a
charmer. After nun di ko na sya nakita, wala na kaming communication.
Ayun! Si Chubby ang tawag ko sa kanya. Ewan ko Kung bakit pero di ko nalaman talaga ang real name nya.
Pero dahil dito sa pic na ' to nalaman ko na. Lalo akong nanghina.
NATHAN CARLO VERDIDA
Swimming Champion
Year 2006
Siya ba? </3
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
179
Chapter 39: Chubby and Babes
***
Hindi ko na inantay si ma' am Ana at tumakbo na ako palabas, papuntang pool area ng Monteza High.
I need to talk to him.
" Excuse me!"
" Paraan po!"
" Makikiusod!"
Nakipagsiksikan na ako sa mga students dito kahit masakit pa ulo' t katawan ko.
Good thing nakita ko si Yna sa may bleachers. Nakipagsagupaan na naman ako sa maraming estudyante na
narito. Sht! Ang iingay pa! Tss.
" Uy. Bakit ang tagal mo?" tanong sakin ni Yna.
" Kinausap lang sandali ni ma' am Ana. Ano nang standing ng game?"
" Okay pa naman ang Sermounth. Ayan! Magsisimula na next."
And there. I saw him. He' s serious. Nakaka-turn on. I' m into him, I admit. I think... I... I lov—
" Linds! Diba si Jap yun?" tinuro nya yung lalaking naka-swimming attire rin.
I looked at him. Still the usual him. Smiling and all that. But no, I' m over him. For three years, sino ba naman
ang hindi makakapagmove-on nun sa sakit na naranasan.
I just smiled, " Yeah. It' s him. Positive."
" Sus! Kilig ka naman! Hahaha."
I smacked her arm. " Oy hindi ah. Kay Na—" napatigil ako.
" ...than ka na. Haha. Ayaw pa kasing i-admit eh. Pakipot effect ka pang lola ka."
" Hey, whatever."
I can' t open the Chubby topic. Hindi nga kasi diba nila alam na swimmer ako nung elementary. So yeah. I sat
quiet.
The game started. As usual panghuling nag-dive si Nathan. He' s good. Really good.
" Now, Sermounth is leading. Will they continue to leave other schools behind? -- Woah and SERMOUNTH
WON!" announced the man in the microphone.
" Woohh!" People cheered. Napatayo kami sa pagkakaoverwhelmed. I cheered also. Pero iba lumabas sa
bibig ko.
" Go Chubbyyyyyyyyy!" I clapped as I shouted.
Shoot! Hala. He saw me. He glanced at me. Patay na. I just wanted to shout that since it' s his trademark when
we' re still friends back then.
180
And he flashed me a weak smile.
Waaaahhh! My heart raced so fast!!!
I felt relieved.
" Ang galing ng labiduds mo Linds ha!" then she poked me.
" I know." then I smiled, still looking at Nathan' s way.
" Uyyyy! Inaamin na. Hihi."
" There' s nothing to deny about Yna. I' m sure now. Absolutely sure."
" Oh my gosh! Narealize mo rin Lola! Tagal non ha. Osya. I' ll be waiting at your car. Alam ko namang
kakausapin mo siya."
Then umalis na sya. I texted coach na kung pweding makausap ko muna si Nathan, pero wag sasabihing
intention ko talaga. I asked na kung pweding iwan muna si Nathan sa may pool area kapag wala ng mga
estudyante. At syempre pumayag si coach. Hindi ko na tinanung kung anong sinabi ni coach. Ang inisip ko na
lang ngayon ay kung paano ko ba sasabihin kay Nathan ang nararamdaman ko.
Nagtago muna ako sa baba ng bleachers. Nakita kong hinatid si Nathan ng mga kaibigan nya rito sa pool area.
" Guys! Guys! Bakit nyo ba ako dinala rito?" nakasmile na tanong ni Nathan sa mga kaibigan nya.
" Tol, pare, dito ka na yata liligaya eh! Hahaha."
Nakatawa pa rin si Nathan. Bumilis ang tibok ng puso ko. Mag-back out na kaya ako? Waaahh!
" Oh kaya baka naman dito ka na mentally mamatay. Hahaha. Biro lang dude."
" Seriously guys. Kung umuuwi na kaya tayo at nagcecelebrate eh." sagot ni Nathan. Natatawa pa rin sa
mga sagot ng kaibigan.
" No tol. Dito ka lang. Dyan ka na magcelebrate. Hahaha!"
Tinulak nila nang mahina si Nathan medyo papasok pa nang konti sa pool area. At bigla na nilang sinara ang
gate at nilock.
" Paalam dude! Wag kang pakamatay ha. Hahahaha!" tawanan ang mga kaibigan nya na umalis na rin.
Nakangiti pa rin si Nathan. Bakit ganun, parang ang easy-easy lang nya. Napaka-optimistic. Buti pa sya.
Pero hala! Gusto ko na talagang mag-back out. Siguro next time na lang kapag hindi masakit ang ulo ko. Tama!
Next time na nga lang.
There' s no other way out? No. Ayun! Sa emergency exit. Hah! Yesss! I' m safe today.
Yumuko ako at lumakad papalapit sa exit. Halos hindi na nga ako humihinga para lang hindi makagawa ng ingay.
Ayan na! Malapit na ako!
Yess—!
181
" Lindsay?"
Napatigil ako at napaharap sa kanya, " Hehehehe." nagsmile ako ng pilit. Kinakabahan eh. " Ah-- eh. Hehe. Aalis
nako. Bye!" naglakad na ako nang mabilis. Hindi ako tumakbo dahil sa bukod na madulas ang sahig, ay baka
mahalata nyang tinatakasan ko sya.
" Wait lang!"
Hindi ko alam pero sa isang salita nya lang na yon, automatically I stopped.
" So naalala mo na pala?" napatawa siya nang sobrang hina. Malayo pa rin sya sa kinatatayuan ko.
Si Chubby.
" Yeah." matipid ko na namang sagot. Hindi ako handa sa speech na ' to. Waaahh.
" So naniniwala ka na?" tanong nya.
" Na ano?" pakipot muna. Tiningnan ko siya, nakangiting malapad at natatawa nang konti. Bakit ba kasi ang
gwapo nya?
" Na mahal kita."
" H-ha? A-ano u-ulit yon?" nauutal kong tanong. First time nyang sinabi yan!!!
" Gusto mo talagang pinaulit-ulit ha?" natawa na naman siya.
This time lumapit na sya sakin.
" So now you believe me? Believe that I really love you." nakasmile nyang sabi.
Hindi yun cocky smile, kundi nakakainlove na smile. Sht! Naiinlove ako lalo eh.
" P-pero, h-hindi ka ba g-galit s-sakin?" nauutal na naman ako. Pano pala kapag masasakit na salita ang
sabihin nya? Okay lang naman, I think I deserve those. Pero baka lang talaga di ko kayanin.
" No." lumakad na sya papalapit sakin habang naguusap.
" H-ha?" I can' t believe it.
" I said I' m not mad or anything." seryoso na siya.
" B-bakit?"
" Kasi nga mahal kita. At hindi ko kayang magalit sa taong mahal ko."
Gah! Butterflies in my stomach, please do leave me alone!
Hindi ako nakasagot. Napatungo ako. Nag-guilty pa ako. Bakit hindi man lang nya nagawang magalit sakin
kapalit ng mga ginawa at pinagsasabi ko sa kanya?
" Mahal nga kasi kita eh." paguulit nya. Lumapit pa siya lalo at hinawakan ang chin ko, inangat para itingin
sa kanya. " Mahal kita, okay? Mahal pa rin kita kahit hindi mo ako mahal dati. Mahal pa rin kita kahit ganun mo
ako pakitunguhan dati. Mahal pa rin kita kahit may masasakit na salita kang nasabi. Mahal pa rin kita kahit
pagbaligtarin mo man ang mundo. Mahal pa rin kita kahit," napatigil siya at natawa ng konti. " kahit naka-hospital
dress ka pa."
182
Napatingin ako sa suot ko. Oo nga. Hala! Nakakahiya. Kaya pala ganun nalang ako pagtinginan ng tao kanina.
Okay lang, at least nandito na ako. Pakiramdam ko sasaya na talaga ako.
" Seryoso ka ba Chubby?"
" Haha. Naalala mo na nga. Seryoso ako. Seryosong Chubby na ' to. Ang Chubby na nagligtas sayo rati ay
tulad pa rin ng Chubby na nagligtas na naman sayo two times ngayon."
Hala. " Thanks for all of those. Salamat talaga. Ikaw na yata ang Batman ko eh."
" No. I' m your man." ngumiti na naman sya nang nakakasilaw.
" Eh. Pero seriously di ka talaga galit? Hindi mo man lang ako sasabihan ng masasakit na salita?"
" Hindi. Ayokong saktan ang buhay ko. Pero may isa akong iuutos sayo. Kapalit ng lahat."
" Hala. Pweding magpaalam muna kina Kath at sa parents ko? Ayoko pang mawala. Waaah."
" Haha. Silly." ginulo nya ang buhok ko. " Hindi kita papatayin. Sa pagmamahal pwedi na. Pero hindi basta
kita gaganunin."
" Eh ano pala?" cool kong pagkakasabi, pero sa totoo lang gusto ko nang sumigaw sa kilig dito.
" You' ll be my girl."
" H-ha?"
" And I' ll be your boyfriend."
" H-ha?" nababaliw na yata ako. Paulit ulit eh. " W-walang ligawan portion?" seryoso kong tanong.
Natawa na naman sya. " Ligaw? Sige ba, nagsuggest ka eh."
" H-ha? Oy hindi yun suggestion. Ang yabang mo!"
" Hindeee. Sabi mo eh. Haha."
" Yabang mo! Tss." nagwalk out ako, nakakahiya kasi. Hindi naman ako nagsuggest eh. Parang nagtanong
lang eh.
Pero kinilig ako. Shet.
" Uy, wait lang."
Hinabol niya ako at niyakap mula sa likod. Aray. Static.
" Seryoso na. Nanliligaw talaga ako. Wag mo lang akong pahihirapan ha." tumawa na naman siya nang
mahina.
" Tss."
" I' m guessing that' s a yes." ngumiti na nanaman siya nang malapad.
" Whatever." umisnob ako, pero nangingiti ako eh. Di ko mapigilan.
183
" I love you too. Haha."
" Heh. Balik na ako sa hospital. Kaawa na siguro run si Kath."
" Ahh. Si Kath. Ang bridge."
" Anong bridge ka dyan?"
" Nagpapatulong kaya ako sa kanya rati. Halos ginugulo ko na nga ang pagrereview nya makatanong lang
ako tungkol sayo."
Kaya naman pala. " Heh. Baliw ka."
" Tagal na akong baliw sayo. Kaso nga lang mataba pa ako rati kaya di ako maka-Da moves sayo. Haha."
" Haha. Cute ka naman nun eh."
" Uy sinabihan akong cute."
Feeling ko namula ako. Tss. " Kahit na ba. Dati yun. Dati."
" Ah. Kasi gwapo na nga pala ako ngayon. Haha."
" Conceited."
Tuloy lang kulitan namin habang naglalakad palabas ng pool area. Sa emergency exit na nga kami lumabas.
Nakasalubong pa nga namin yung nag-lock eh. Nakakatawa lang.
" O-oy tol. Anong milagro at nakalabas kayo dun ha?" tanong nung isa niyang kaibigan.
" Nag-magic ako, bakit ba." sagot ni Nathan. Natawa na lang kami.
" So pare, kayo na ba?" tanong na naman nila.
Lumapit lalo sakin si Nathan at umakbay. " Oo. Kami na. Diba babes."
" H-ha? Upakan kita dyan eh!" pilit kong tinanggal yung kamay niya sa balikat ko pero ang bigat eh.
" Hayaan nyo na guys. Pakipot si babes."
" Yuuuun!" sabay sabay nilang hiyawan.
" Pano ba yan pare, manlilibre ka na ba sa club? Haha."
" Hinde. Pati ayoko nang mag-club. Kay babes lang ako magdamag."
Hiyawan na naman sila. " Iba na talaga pag inlababo noh? Hahaha."
" Yeah." sagot ni babes. Ay ni Nathan pala. Psh. Kahawa eh! " Sige guys kay babes na girlfriend ko na muna
ako sasabay ha."
Siniko ko sya. " Hindi pa nga kita boyfriend!"
184
" Uy may sinabing ' Pa' . Haha. Hayaan mo na, dun din naman yun hahantong."
" Che!"
Umuna na nga ang swimming team at mga kaibigan ni Nathan pauwi. Sabi ko kasi kailangan ko pang balikan si
ma' am Ana dahil may ibibigay pa. Sabi ko nga sa kanya umuna na paguwi kasi baka hindi nya ako maantay. Ang
sagot ba naman,
" Ilan taon nga akong nagantay para pumayat at mapansin mo ako eh. Eto pa kayang may ibibigay lang
sayo si coach? Magisip babes. Mahal pa naman kita. Haha."
Nabatukan ko nga.
Sumama na sa loob ng office ni coach Ana si Nathan. Magkakilala din naman sila eh.
" Mam pasensya po bigla akong nawala kanina."
" Ah yun ba. Okay lang. Eto na nga pala yung—Nathan?" nagulat si mam nung makita nya si Nathan sa tabi
ko.
" Yes coach." nagsalute pa sya. Ang adik lang eh.
" Woah. Kayo na ba?" tanong ni mam.
Hala. Eto na naman po. Inakbayan na naman ako at sinabing kami na nga. Siniko ko na naman kasi hindi na ako
makaimik at makasingit sa pinaguusapan nila. Tss.
" Wow lang talaga. Si Lindsay magaling lumangoy. Ikaw Nathan magaling din. Match made in heaven."
Ang lapad ulit ng ngiti ng isang ' to. Nakakainlove lang.
" Oo nga po coach eh." sagot ulit ni Nathan. " Baka nga po pati anak namin magaling din lumangoy eh."
Hinataw ko nga yung braso. " Baliw!"
Natawa lang naman si coach. Nagkwentuhan at kulitan lang kami sa office ni mam. Maya maya nang maalala ko
na naman si Kath eh nagpaalam na kami. Ano na kayang itsura dun ni Kath? Hahaha.
Nung nakalabas kami,
" Ano ba? Hindi mo pa nga ako girlfriend! Tss." I crossed my arms.
" Eh ano? Asawa na agad? Haha."
" Heh. May pa-anak anak ka pang nalalaman dyan." feeling ko namula na naman ako.
" E tama naman diba? Parehas tayong swimmer, edi ganun na rin ang anak natin." ngumiti na naman nang
nakakaloko.
" Che! Tumigil ka na nga."
" Sabihan mo muna akong ' I love You babes. Mwaah' yung with feelings ha?" ang cute nang pagkakasabi
nya. Hahaha.
Pero di ko gagawin. -.Unlucky Cupid © 2011-2012 Starine
185
" Bahala ka babes. Pagkakalat ko sa school na kasal na tayo." nagsmirk pa ang loko.
" Tss. Sige na. I Love You b-babes. Mwa." expressionless kong sabi.
" Eh. Gusto ko with feelings."
" I love you b-babes. Mwa. With feelings." pero expressionless pa rin mukha ko at parang pampatay na bata
ang tono. Haha.
" Sus. Gusto mo lang talagang ipagkalat ko na kasal na tayo eh." tinaas-baba nya ang kilay nya habang
nakangiti sakin nang nakakaloko.
" Kapal."
Tinawanan nya ulit ako habang papunta kami sa parking. Tumigil ako at napatigil din sya.
" Nathan." tiningnan ko sya nang seryoso. " I love you." tsaka ko siya naikiss sa cheeks. Namula sya, ang
cute plus yung shocked face pa nya. Haha. Then after that...
RUUUUUN! Tinakbuhan ko. Haha. Pero narinig ko syang sumigaw ng,
" Oy babes! Bawal yun! Gagantihan kita! Gagantihan kita ng halik! Huy pakiss!" sigaw nya habang tumatakbo
palapit sakin.
Dahil sa nangyaring ito, feeling ko lumambot na nang tuluyan ang puso ko. Salamat Nathan.
Salamat Chubby ko.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 40: Meet Again
***
Ang baliw lang talaga ni Yna. Planuhin bang iwan ako rito magisa eh. Nakakainis. Ano ba, kanina pa ako
naghihintay dito ah! Ano nalang idadahilan ko mamaya kung may pumasok dito? Pano pala kapag papainumin na
ng gamot si Linds? Ano yun ako ang iinom? Malamang hindi. Sigradong napagalitan na ako ng nurse rito sa
pagpapatakas namin kay Linds.
Okay lang. Hindi naman kasi mental hospital to eh. What am I thinking. Eh yun--
*tok* *tok*
Oh my gosh, it' s doomsday!
186
Pumasok yung nurse. Bigla nalang akong pumailalim sa kumot at nagdasal. Halaaa! Alyna you' re dead when you
get back! Linds bilisan mo. Gaaaahd!
" Ms. Lindsay, it' s time to eat na." sabi nung nurse.
" Hmmm!" it' s a no. Hindi ako makapagsalita. Syempre ang layo naman ng boses ko kay Linds.
" Miss Gonzales, kumain na po kayo. Mapapagalitan ako ng doctor nito eh. Sige miss."
I don' t care. I' m not Lindsay! Shemay!
" Hmmm. No!"
Hala! Sana hindi nakahalata yung nurse. Patay na!
" Miss Lindsay. Please kumain na po kayo."
Kinagat ko yung kamay ko tsaka nagsalita. " Later, promise." para hindi masyadong halata yung boses ko.
" Haay. Sige na nga. Babalikan kita after fifteen minutes ha. Osige. Iwan ko muna ' tong pagkain dito."
Yesss! Narinig kong lumabas na yung nurse. Guys bilisan nyo na naman!
***After thirteen minutes;
Gaaah! Ba' t wala pa rin sila?! Oh my gahd! Baka bumalik na yung nurse. Ano na namang idadahilan ko aba?!
Tss.
Biglang bumukas yung pinto.
Ay. Thank heaven! Nandito na sila. Tumayo ako sa kama ang nagcross arms.
" Bakit ang tagal tagal nyo Alyna ha?" walang imik si Yna. Tumingin naman ako kay Lindsay. " At Linds okay
ka lang ba? Wala ka na bang sakit?"
" Okay na ako." ngumiti sya. Kakaiba ngiti nya ha. Mukhang may bago.
" Oh? Anung nangyari?" tanong ko.
" Look." tinuro ni Yna yung pinto.
" Nathan?"
" The one and only." ngumiti sya.
" Ansabe nila diba? Labiduds na sila. Yiipeee!" pagccheer ni Yna.
" Kayo na ba?" tanong ko habang nakangiti sa kanila nang malapad.
187
" Of cour—" Nathan
Hindi nya naituloy yung sasabihin nya dahil siniko sya ni Lindsay. Haha. Cute.
" Sapakin kita dyan eh. Hihiga na ako." Lindsay
" Sus. Wala ka nanamang sakit dahil kay Nathan." sabi ni Yna at nag-high five sila ni Nathan.
" Haha. Sya. Guys pwedi bang umuwi muna ako—ay di pala. Kami ni Yna?" tiningnan ko si Yna at nilakihan
ng mata. Syempre para maiwan naman namin yung dalawa. Oo nakapagusap na sila, pero syempre kailangan
may follow-up portion yun.
Okay naman daw na umuwi kami ni Yna basta raw isasama namin si Nathan. Haha. Pakipot pa si Linds. Pero
syempre in the end naiwan pa rin si Nathan para magbatay. Nagcommute na rin kami pauwi sa amin. Dito raw
matutulog si Yna kasi bukas naman daw ay magpapasama sya sakin sa Mall. Pumayag naman ako kasi wala
naman akong gagawin.
Kinabukasan ay pinuntahan muna namin si Linds sa hospital. Lalabas na rin naman daw sya kasi medyo maayos
na pakiramdam nya.
Habang naglalakad kami ni Yna sa mall, natawa naman ako sa sinabi nya.
" Kath matatae yata ako." with matching facial expression pa yan ha.
Nasobrahan naman yata tawa ko kaya tiningnan ako nang masama ni Yna. " Pasensya. Ikaw kase eh. Out of the
blue."
" Eehh. Kaines ka. Tara na nga sa may Odyssey. Bibili akong Myx Magazine. nasa cover si Jake Flynn e
diba ngayon yung mall tour nya rito. Hihi."
" Hala!"
" Hala ka dyan? Tara na." then she dragged me all the way. Tenen! Doomsday na nga. -.Reluctant lang ako. Ayoko naman kasi eh. OP lang talaga ako kasi pagdating kay Flynn. Tss. Sana pala kung
kahapon pa sinabi ni Yna ang kung anong meron dito edi sana hindi na ako sumama. Kaines lang talaga. Gets
mo yon?! Haist.
" Kath tara na! Pila na tayo!" naka-grin na yaya ni Yna.
" Pila?" nanlaki mata ko.
" Yeah. Sa bonggang mini-concert ni labiduds Jake Flynn." kinikilig nyang sagot.
Napatulala nalang ako. Siguradong maraming tao run, e ayoko ng ganun lalo pa' t alam kong out of place talaga
ako. Bahala na. Pwedi namang manahimik nalang eh. Tama! Wala namang mangyayari eh. Pumila na kami at
bumili ng ticket para sa venue. Yna paid for me since napasama lang naman daw ako rito, and I agreed naman.
Ganun talaga. Nung nasa concert grounds na kami, ang iingay agad ng mga fans kahit wala pa yung star. Psh.
Pang-asar lang eh noh? Ayaw ko namang iwan si Yna at walang ibang kasama. Sayang si Linds, sana silang
dalawa nalang eh.
After one and a half hour na pagiintay, nag-announce na yung speaker na lalabas na raw si Flynn.
188
" This is it girls! The moment you' ve all been waiting for..."
Salita pala nung emcee tilian na, pano pa kaya kung si Flynn na yun? Tsk. Mababasag eardrums ko nito eh,
pramis!
" The teenage singing sensation has finally come into new step towards higher level of his music. Let us
present to you..."
The stage dimmed, and the crowds went wild. Ang ingay. Katahimikan! Lol.
" Jake Flyyyyyyn!"
" KYAAAHHHH!"
As expected mas malakas pa nag yung tilian ngayon. Grabe lang hindi ko na yata ' to kakayanin, pramis. Shet.
OP na nga, basag pa eardrums. Sama mo na pati tenga. Baka mamaya pigtal na ' to. Tss.
" Uhm, hey guys!" panimula ni Flynn. Tilian nanaman ang mga babae. Grabe lang. Kayo rin naman
mamalatin!
" I' m not saying that this is my first time here in Philippines to notice this, but there are lots of beautiful
ladies here tonight."
" KYAAAHHHH!" Girls
Syempre nagpaganda dahil sayo. Mga pa-impress, you know. Eh si Yna lang naman maganda rito eh. Hihihi. Di
ako biased. Simple lang kasi suot ni Yna, pero sobrang ganda nya. Pag naging tomboy ako liligawan ko ' to eh.
Joke lang.
Ako naman naka-pants lang at simpleng t-shirt na pusa ang design. Malay ko bang dito pupunta, pati paki ko
ba!
" This one' s from my new album, How Do You Sleep, hope you' ll like it."
Nagsimulang mag-play ang music.
" KYAAAH! We love you Jake Flynn!" sigaw nung grupo ng mga babaeng naka-tshirt na pareparehong may
design na; WE.r.'da.JF's.GF
Pfffft~! Hahahaha! Nakakatawa naman yung design.
" I love you Jaaaaake! I can' t sleep." sigaw nung babae. Malamang di ka makakatulog, maingay eh.
Common sense naman teh.
" We already love it JF!!!"
" Nakakainlove ka! Pakasalan mo na akooo!"
" Jake! Ikaw ang ama ng aso ko, balikan mo na kami. Wuuhooo!"
Hahaha. Sari sari mga sinisigaw aba. Natawa naman ako sa huli kong narinig. Epic!
♫ She has no problem with secrets, she knows how to keep them, she never felt the need to let them show.
And I've had no trouble with speaking, or trusting my instincts ♫
189
♫ That maybe this is one that I should know. But as I'm waiting there the devil on my shoulder stares, laughing
that the one thing I can't get is what I need... ♫
" I' m what you need, Jaaaaaaaake!"
" Ako naman ang angel sa shoulder mo!!! Ay sa puso paalaaaa! Kyaaah!"
♫ She, She is the words that I can't find. How can the only thing that's killing me make me feel so alive. And I couldn't
speak, I couldn't breathe to save my life. All of my chances swim like sinking ships. This time it's it I'll drown or make
her mine. ♫
" YOU CAN FIND ME JF!"
" Don' t drooooown!"
" Wuuuhoooo!"
♫ My vocal chords have been fighting, my mouth likes to spite me. It never says the words that come to mind. I
brought a stick to a gun fight, and I'm stuck with my tongue tied. I run but I can't hide what's always there is... ♫
♫ She, She is the words that I can't find. How can the only thing that's killing me make me feel so alive. And I couldn't
speak, I couldn't breathe to save my life. All of my chances swim like sinking ships. This time it's it I'll drown or make
her mine ♫
♫ I can see these things I'd do, but never seem to follow through. She, She is the words that I can't find. How can the
only thing that's killing me make me feel so alive ♫
" I' ll kill you!!!"
" Halaaa!"
" Joke lang friend, syempre sabi kung ano pa raw yung pumapatay sa kanya sya pa tong nagpapabuhay.
Kaya papatayin ko na sya sa pagmamahal. :" " > Kyaaaahh!"
Convo nung dalawang magkaibigan. Nyaaah.
♫ I couldn't speak, I couldn't breathe to save my life. All of my chances swim like sinking ships. This time it's it I'll
drown or make her mine. ♫
" KYAAAAAHHH!"
After nung mga iba pa nyang kinanta, nagexit na sya at lumiwanag na ang concert ground. Buti naman. Haist.
Inaantok na ako. Tumitingin ako sa cellphone ko para malaman yung oras, 10:43PM. Gah! Inaantok na talaga
ako.
Unti unti nang naglalabasan ang mga tao, pero nandito pa rin kami, nagaantay na lumuwag yung saan para hindi
na kami makipagsiksikan.
" Uuwi na ba tayo?" tanong ko kay Yna pagkatapos kong maghikab.
190
" Anu ka ba! May autograph signing pa oh. Hihihi. Makikita ko na rin si Jake Flynn my laaaabs! Eto na yata
ang—" napahawak sya sa tyan nya. " Tyan ko ang sakit. Shet!"
Pumunta ako sa tabi nya para hagudin yung likod nya. " Okay ka lang ba? Baka gutom ka na?"
" Hinde. Matatae nga yata ako eh."
Tiningnan ko naman sya ng what-the-hell look. Anu ba! Yung bibig mo Alyna.
" Arte mo! Oh edi majejebs. Nasabi nang matatae—" tiningnan ko nanaman sya nung look na yun.
" Hehehehe. Majejebs! Sabi ko nga."
Medyo nawala na rin ang mga audience sa part namin, kaya papunta na rin kami sa labas. At dahil nga may
signing event pa hindi kaagad kami nakauwi. Nakapila kami ngayon sa autograph line event. Dapat nga hindi na
ako sasama eh kaso mapilit ' tong si Yna. Sabi mahirap na raw maghanapan mamaya dahil nga marami pa ring
tao. Mukhang may tama naman sya kaya sumang-ayon na ako at kasalukuyang nasa Flynn' s hell.
Plano ko lang bumuntot kay Yna dahil wala naman akong ipapasign kay Flynn. Papalapit na nang papalapit.
Matatapos na rin to sa wakas!
" Araaay!" mahinang reklamo ni Yna sa kanyang tyan.
" Huy! Ayos ka lang ba dyan?"
" Ahh, oo. De, joke lang. Hindi yata? Ansakit talaga na eh!"
" Mag-CR ka na kaya?" suggestion ko.
" E pano ' to?" pinakita nya sakin yung album at yung magazine.
" Edi wag mo nang papirmahan. Pangit naman kung sa harap ka pa nung artista umire."
" Heh! E kasiii. Katherine, favor?" tas tsaka sya ngumiti na parang ewan.
Gumalaw na naman yung pila. Three persons away nalang turn na ni Yna.
" Tsk. Ayaw. Tiisin mo na nga lang. Ayan na oh, malapit ka na."
" Shet!" napahawak nanaman sya sa tyan. " Kath di ko na talaga kaya. Please?"
Two fans away.
" Dadalawa nalang oh. Tiisin mo na eeehh!"
" Halaaa! Shet. Kath, sorry." bigla nyang nilagay yung album at CD sa kamay ko at tumakbo na papuntang
CR. So whatever happened to ' mahirap nang maghanapan' thingy?! Tss.
Isang tao nalang, turn ko na. Bakit parang kinakabahan ako? Anu ba ' to! Parang magpapasign lang eh.
Pinakinggan ko muna yung babae na nasa unahan ko.
191
" Oh my gosh! It' s really you! It' s really you Jake Flynn! Kyaaaahhh! I can' t believe you' re right in front of
me. Am I dreaming? Kyaaaahhh! I love you Jaaaake!"
Shet ang ingay nitong babaeng ' to. Tssk. Well, I' ll not be like that.
Maya maya umalis na sa harapan ko yung babae. Ako na, turn ko na. Sht talaga kinakabahan ako! Bakit ba?! Si
Flynn lang ' to, Si Jake Flynn na walang kwenta sa buhay mo Kath. Wala.
Lumakad na ako palapit. Slow motion pa nga ata eh. Hala, ewan! Basta ako' y naglakad papalapit. Nakatungo
siya. May sinusulat ata sa papel. Malay ko naman kung ano, at ano bang paki ko?
" So hey beautiful la—" napatigil sya nang makita nya ako. Edi ako na ang hindi maganda. Pang-asar ' to!
" I know I' m not beautiful but please can you sign these?" monotone kong pagkakasabi habang tinuro yung
CD at magazine.
" O-of course." tapus dinumihan na nya yung album at magazine. Ang bitter ko sa artista, bakit ba!
" So, are you a fan?" out-of-the-blue nyang tanong. " And are these yours?" ngumti pa sya.
Edi siya na itong gwapo. Gets ko na, oo. Di mo na kailangan pang gawing masyadong obvious, k?
" No. That' s my friend' s. Where should I go next?" Gusto ko nang makaalis dito aba.
" T-there." he' s stammering. Hindi ba dapat ako yung ganyan kasi artista aya at sanay na sa maraming tao
at nagiisa lang naman ako? Psh.
" Thanks." sabi ko tapos umalis na sa harapan ni Flynn.
May nag-guide naman sakin palabas pero napatigil ako nang biglang may sumigaw ng,
" Kathy!"
Napalingon ako.
Si Jake Flynn ba yung tumawag sakin? Agad agad naman nagkaroon ng commotion ang mga fans nya.
" Ang swerte nya noh?"
" Magkakilala kaya sila ni Jake my loves!"
" Nako! Magpapapalit na ako ng pangalan na Kath bukas na bukas din!"
" Mukhang wala namang reaksyon yung babae. Fan ba sya? Bakit hindi man lang sya nagffreak-out?"
" Baka bingi sya?"
" Tangek! Edi sana hindi yan lumingon nung tinawag. Pero teka sya nga ba yung tinawag?"
192
Oo nga naman. Ako nga ba yung tinawag? Baka naman hindi ako. Kaya naman nagpatuloy na lang ako sa
paglalakad.
" Wait up!"
I'm walking, nobody's calling.
I'm walking, nobody's calling.
I'm walking, nobody's cal—
Someone grabbed me by my shoulder. Lumingon na naman ako.
" Flynn?" mahina kong salita. Kilala nya ba ako or ano? I' ll be straight forward. " uhm. Do you know me or
something?"
" Ye—NO!" parang siya na mismo ang nagulat sa sarili nya. " What I meant a while ago was the cat on your
shirt."
Sabi ko na na ba eh. " Oh. So do you need something or what?"
He ruffled his hair. He' s cute. Oo na, gwapo. Pero mas gwapo si Kenne—WOAH THERE! Bakit ba biglaang
sumagi yun sa isip ko? Gaaaash!
" Uhm, here." hinawakan nya kamay ko. Oo hinawakan talaga, binuka tapos may nilagay syang panyo. " This
is yours I believe." then he smiled.
" You should have thrown that away. You' re a celebrity, and you shouldn' t be bothered about that." I rolled
my eyes. Prangka na, wala akong paki dre.
" Well I' m not like that!" napasigaw sya. Natigilan naman ako. Sya rin ay parang nabigla sa pagtaas ng tono
ng kanyang boses. Fair enough. " I-I j-just... Look I' m sorry." tumungo sya at bumalik na sa kinauupuan nya
kanina.
Parang nakakaguilty naman. What if iba nga talaga sya gaya ng mga sinasabi nila Yna?
Lumabas na nga ako. Naglalakad papuntang CR nang may maapakan akong malagkit. Ugh! Ano ' to?! Tch.
Chewing gum. :| Kinaskas ko nalang pero may konting nadikit sa paa ko. Ano ba yan! Wala akong tissue,
alangan namang panyo ko ipampahid ko? No way!
Lumakad muna ako, Baka sa cr may tissue. Pero yes! Maraming nagkalat na papel. Kumuha akong isa. Syempre
tiningnan ko muna nakasulat or something.
Mukha pala ni Jake Flynn. Flyers? Or mini-posters? Basa either of the two itong hawak ko. Pumilas ako nang
konting part tapus pinunasan na nag yung chewing gum paalis sa paa ko. Yes! Okay na.
But,
193
Seeing these posters makes me guilty even more. Aba naman! Malay ko ba kasing iba iyung lalaking iyun. Tss.
Makapagsorry na lang.
Kumuha ulit ako nung papel at sinulatan sa likod;
Flynn,
Hey Mr. Self-proclaimed great singer, I'm sorry. I didn't mean all that. Even if you won't accept my sorry, who
cares? I'm not a fan and mostly I do not know you at all. Well at least I've said my sorry. Good bye. Hope we
WON'T meet again.
Really sincere,
Your not-fan stranger and odd-looking girl who is NOT your fan again.
Tapus na! Bahala na sa irereact nya. Di ko naman sya kilala in person. I crumpled the paper in a ball and headed
back to the autograph signing event. Ang mangyayari? Alam na! Hahaha.
Nung medyo malapit na ako, nagtago ako sa may likuran ng isang poste. Ay ewan ko pala, basta kasi mukhang
poste. Tapos binato ko yung papel. Hahaha!
Dapat kasi sa table ko lang papa-landing-in, pero...
Sa mukha nya tumama. Yung itsura nya? Priceless! Mukhang naiinis na ewan, syempre di kayang magalit at
sobrang daming camera ang nakatutok sa kanya. Bleh.
Pero hala! Nakita nya yata akong mamatay-matay na sa katatawa? HALA. Oo nga. Kasi ngayon may papalapit na
sa aking malalaking body guard. Bouncer ba? Waaaaah!
Takboooooooo!
Positive. Hinahabol nga nila ako. And worst? Mukhang di pa Filipino ang mga iyun. Madali lang sana pag-Pinoy.
Gullible kasi. Joke. Pero mostly.
Takbo lang ako nang takbo hanggang sa,
Nadulas ako. Aish! Patay na!
" You cannot outrun us now young lady." sabi sakin nung isa habang itinatayo ako. Pero hindi pa rin nya
kinalas hawak nya sakin.
194
" What are you doing sir? I didn' t do anything!" sabi ko.
" Hah! Guilty!" tumawa nang konti yung isang bouncer habang tinuturo ako gamit ang index finger nya.
" Seriously?!" hindi sila sumagot. Hinigit lang nila ako pabalik dun. I don' t wanna! " Am I introuble?" mahina
kong tanong.
" You bet you are lady." sagot nung isa habang pinasok na ako sa sasakyan.
Woah Limousine. *O* Hihi. Sensya, first time eh.
" What am I gonna do here?"
" Just wait." sabay sarado ng pinto.
Tss. Beystos!
Nakaraan ang ilang oras may nagbukas na ng pinto.
HALA!
Shet! Mamamatay na ba ako?
" O-oy! F-flynn! Why did you bring me here?!"
Tama. Si Jake nga yung nagbukas ng pinto.
" What do you think, huh?" nagsmirk sya bago pumasok nang tuluyan at sinara ang pintuan.
" I-I, uhh..." shet! Kinakabahan na talaga ako. " I need to go home! Mom' s waiting."
" What? I don' t care. It' s not my problem anyway."
Aray! So ganito pala yung feeling ng walang paki sayo ang kausap mo. Tss. Whatever.
" You' ll be sorry Lady." nakasmirk pa rin sya.
" W-what?!" ngulat ako. " I-I' m not scared." pagmamaangan ko.
" Look who' s stuttering." napatawa sya nang mahina. Pero iba kasi yung tawa nya eh. Parang nananakot na
ewan.
" Tss. I' m getting out." sinubukan kong tumayo at buksan yung pinto, pero hinawakan nya ako at hinila
papalapit sa kanya.
Hala! Ang gwapo nya. Este, ang lapit ng mukha nya. Shemay! Yung hininga nya. Ambahoooo!
Joke lang. Ang bango. Parang may cologne or something lang eh. Ang cool. Pero he really reminds me of
someone.
Kenneth.
195
Ugh. Why' s that he' s all I could think of?! Shizzz!
" Playtime' s over, lady. You' re going on a date tomorrow with me!" bigla nyang sabi. Ayan, nagising tuloy
ako sa pagoobserve ko sa mukha niya.
" Oka—HEY!" nilayo ko na yung sarili ko sa kanya. " Ano ka sinuswerte?" bulong ko.
" I' ll be lucky if you' ll say yes."
" H-huh?!" nanlaki na naman mata ko. Nakakaintindi sya ng Tagalog?
" So whether you like it or you like it, tomorrow, at seven PM there' ll be a service for you."
" What if I don' t like?" tinaas ko kilay ko.
" Then I' ll just kidnap you." he shrugged.
Hala! Sadist yata ito eh! Aba naman!
" No!"
" Oh, yes." cool nyang pagkakasabi. At parang nasa sinabi nyang yun ay ' wala na akong magagawa' kaya
nanahimik na lang ako.
" I' ll get you home."
" K. Die." mahina kong sagot. Nakakainis lang kasi. Gusto ko yung crush ko ang first date ko aba! Pangasar!
Tinuro ko na yung daan para hindi na mapatagal pa ' to. Ilang oras lumipas nakarating na rin ako sa labas ng
bahay namin.
Akmang bubuksan ko na ulit yung pintuan sa may tabi ko nang buksan ni Flynn yung kanya. Whatever. Bubuksan
ko rin ' to.
Ay, nakalock. Epal. So walang choice, bumaba ako sa binabaan din ni Jake.
" Bye." tumakbo na ako papasok ng gate.
" Tomorrow at Seven don' t forget." sigaw nya. Di ko sinagot. " Take care of yourself Kathy."
Parang nanlambot naman ako run. Halaaaa! Bakit ganito puso ko? Anlandi! Papasok na sya sana sa limo pero
tinawag ko sya.
" Jaaake! Wait."
Bumaba ulit sya. Lumabas naman ulit ako ng gate at lumapit sa kanya.
196
" Thank you." sabi ko.
Ngumiti sya. Kakaiba na talaga ' tong ngiting ' to. Buti na lang at gabi na at walang tao sa labas. Kundi baka
magsisigaw lang mga babae rito.
" Anything for you."
Halaaaa!
" So, bye." sabi naman nya.
" Wait!"
May naaalala talaga ako sa kanya. Taong namimiss ko na. Kaya...
" Pweding pa-hug?" Nakakahiya! Shet!
Natawa sya. Pero niyapos na rin nya ako. Hindi ko sya nayakap pabalik kasi nakakulong din sa yakap nya yung
dalawa kong braso.
" Is that enough?" he chuckled. " Good night Kathy."
And then he kissed the top of my head. Ganyan ka ba talaga Jake Flynn? Sweet sa mga babae?
Shet! Ayokong makasama sa epidemya. Ayokong mahawa sa plague!
Yung heart ko ang kulit kase.
It' s like it' s beating for someone familiar, when no one' s ever really known.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 41: Forced Date
***
Pagkagising na pagkagising ko, hindi na kaagad ako mapakali. Panu ba naman kasi, naiwan ko si Yna sa concert
ground sa mall kagabi. Hinablot ko na ang cellphone ko at tinawagan si Yna. Ayos lang, di naman ako pala-unli
kaya okay lang maubusan ng load. Plus important and urgent to, mamaya nakidnap na pala si Yna. Oh
nagpakidnap sa gwapo.
Sinagot na rin nya. Kinakabahan nga ako eh, baka galit ' to or something.
" Kaaaath!" she shrieked.
" Hala! Okay ka lang?!" nagaalala kong tanong.
" Salamat pala at iniwan mo ako kagabi. Hihihihi."
" Ang landi ng tawa mo, naka-drugs ka ba?"
197
" Oo—ay baliw! Hinde! May gwapo lang kasi na naghatid sakin. Hahahaha. Kinikilig pa rin ako."
" Lande laaaangs. Buti naman hindi ka napano."
" Kung sya naman ang kikidnap sakin, LOVE-nap na yun. Pag naman nagkasakit ako dahil dun, LOVE-nat na
yun. Pag naman nagutom ako, LOVE-banos na kakainin ko. Pag naman—"
Pinigilan ko na sya. " Hep hep! Tama na. In love ka nga. Oh anyareh ba? Sino ang kaawang guy?"
" Ang yabang mo!"
Natawa na lang ako. " Joke Lang. Sino nga? Ilan taon? Saan nakatira? Pangalan ng magulang, address at email
contact."
" Hahaha. Mas malupet ka pa sa nanay ko Kath. Anyway, si Maximillion yun. Hihihi."
" Maximillion? Ang panget naman ng name. Parang bilang lang ah. Hahahaha." Napatigil naman sya sa
kanyang kilig-laugh.
" Pogi naman!”
" Oh talaga? Nagkita na kayo?"
Nanahimik naman sya. " Hindeee eh." tsaka sya nag-fake cry.
" Kay, bye. Hahaha. Pero sige, may pinoproblema pa akong malupet ngayon kaya... later."
" Si Kenneth. Hahaha. Sige na. Bye bye."
Natawa lang ako then nai-end ko na yung call. Wala lang, bigla lang talaga ako kinabahan.
Nagsimba kami nung umaga tapos natulog muna ako nung hapon dahil wala naman akong gagawin, wala rin
namang homeworks. Pero may pasok na ulit bukas. Hay. Di naman ako nagrereklamo pero parang nagsisimula
na akong tamarin. Bakit ba, estudyante eh.
Mga five PM ginising ako ni Kuya Kev. Wala lang, kain lang daw kami, libre nya. Syempre go lang naman ako
kasi medyo kuripot din ' to eh. Yun nagbihis muna ako sandali nang maayos at umalis na kami ni Kuya. Naglakad
lang naman, sabi nya kase malapit lang daw. Hindi na naman ako nagreklamo, Baka magback out sa panglilibre
eh.
" Kuya Kev, saan ba talaga tayo pupunta?"
" Doon oh." Turo nya run sa may stand. Bilihan din ata? Ewan.
" Ano yon?"
" Queck Queck." sagot nya.
" Que—ano?" tanong ko. Saan lupalop naman nanggaling yung pangalan na yun? Tao ba yun? Hahaha.
Baduy. Pagkain ba yun? Baka lason?!
" Quail eggs yun. Basta lika na!"
Nang makalapit na kami, yun, bumili na nga si Kuya. Ako naman nakatunganga lang, ano naman kasing gagawin
ko diba.
198
" Oh." sabay bigay sakin nung nasa papel na lalagyan na may kulay orange na bagay.
" Eto na ba yun?" tanong ko na naman.
" Yaah. Tikman mo na. Masarap. Syempre si Telle ang nagpakain sakin nyan." sabay subo na nya roon sa
orange thingy.
" Lakas pala talaga ng tama mo run ah. Haha. Kelan mo ipapakilala sa family?"
Di kasi alam. Ako lang sinasabihan nun ng secrets nya eh. Si Lyka naman kasi hindi makapag-open samin. Sus.
Bibigay din yun.
" Christmas Eve."
" Ano ba naman yun. Edi hindi nya makakasama pamilya nya sa Pasko?"
" Twelve midnight naman eh. Tapos sa pinakang Pasko sa kanila na siya."
" Ohh."
Kumakain na lang si kuya. Wala namang mawawala kung kakainin ko na ' to. So ayun, tinusok ko yung isa muna
tapos kumagat nang konti.
" Okay ba?" Kuya
Ngumuya muna ako. Haha. " Ayos naman. Masarap pala." tapos kain na ako nang kain. Kinuha ko na nga rin
yung dalawa pa ni kuya Kev eh.
" Tara na ba?" tanong nya.
" Wait lang naman! Kumakain pa eh." tapos bumili pa ako nang lima. Bubusugin ko na sarili ko.
" Grabe ka na. Monster yata ito." Kuya
" Inggit ka lang." kumain lang ako habang bumibili si kuya ng inumin. Umupo muna ako sa bench na malapit
lang din sa stand.
" Buti naman!" narinig kong sabi nung babae sa likod ko ata? Sa tabi? Ay awan, basta naririnig ko.
" Oo nga. Sana magtagal pa siya ng stay dito." sagot ng isa pa.
" Sana. Sino naman kaya yung dahilan kung bakit di muna aalis si Jake Flynn dito?"
" Baka ako? Hahaha. Kembular lang."
(A/N: Hahahahahaha! Natatawa ako sa naisip kong word na yun. XD Pagpasensyahan, wag pansinin.)
" Kapal! Pero ayun, kamusta naman kayo ni—"
Chuchuchu. Di ko na pinakinggan, love life na pinaguusapan nun eh. Pero seryoso! Anyareh kay Flynn? Gawa ko
ba? Sheeeet! Tinignan ko yung time sa iPhone at six ' o three na! Halaaaa! Malalagot ako kay Flynn nito. Shemay
lang!
199
Saktong dating naman ni kuya. May dalang Sprite. Hihihi. Inum muna ako syempre!
" Kuyaaaa! Tara na!" sigaw ko nang matapos kong inumin nang mabilis yung Sprite.
" Bakit nagmamadali ka?" tanong nya sobrang confused na. Hahaha. Ang gwapo ng kuya ko.
" E kasi cute ako. Tara na!"
Hinila ko na sya hanggang tapat ng gate namin. Oo hanggang dun talaga. Bakit kasi nasa kanto pa yung Quecky
Queck queck na yun eh.
Iniwan ko na si kuya sa labas at nagtatakbo na sa kwarto ko. Hala! Ano bang isusuot ko? Jeans at t-shirt na lang.
:D Tamaaa!
Bubuksan ko na sana closet ko, but then biglang pumasok si mom.
" Kath. Sukat mo ' to oh, got it from Forever21."
May hawak na parang dress si mom. Hala! Ayaw ko nyan!
" Ahh, tsaka na mom. Aalis kasi ako. Hehehe." tsaka ako nag-grin.
" Saan ka naman papunta?"
" Sa... Ano... Duon sa may—"
Hala saan nga ba? Hindi ko naman masasabi na ang kasama ko ay si Jake Flynn na international star. Mamaya
pagkamalan pa akong baliw ng mga tao rito eh.
" Si Kenneth ba kasama mo?" nakangiting tanong niya.
" Hala! Hindi po." napatungo na lang ako.
" Sabi mo eh. Eto na kaya suotin mo? Sige na. Go!"
Nilagay nya sa kamay ko yung damit tsaka ako pinagtutulakan sa loob ng bathroom. Shiizzz! Ayoko nito. Mamaya
sabihin pa nung Flynn na yun pinaghandaan ko talaga ' to. Gaaah! Kaines.
Yung dress ay parang dirty white na tube tapos may black ribbon around by the waist. Cute. Kaso lang I don' t
fancy this. No choice, mapilit si mom eh kaya sinuot ko na rin. Tumingin ako sa salamin. Naiilang ako. First time
kong magsuot ng ganito, honestly. Di ako sanay. Shet!
Lumabas na ako. Nandito pa rin si mom.
" You look gorgeous!" tapos inikot-ikot nya pa ako. Psh.
" No, mom. Sige na, okay na ' to. Magaantay na ako sa baba."
" Magiba ka naman ng doll shoes. Ano yan naka-slippers ka lang? Haha." then inabutan nya ako ng box.
Binuksan ko, new doll shoes.
Mukhang na-tiempo pa ang pagbili sakin ah. Tss. Pangit naman. This is a forced date. Gusto ko pa naman
special ang gusto kong maka-first, pero mukhang hinde!
" Wait! Aayusin ko lang sandali buhok mo." pinaupo niya ako sa harap ng salmon ko sa kwarto.
200
Namaaaan! Ayoko nga. Jeans at t-shirt lang pa naman ang plano ko, tas nauwi sa ganto? Tssssk! Matapos ang
sandaling pagaayos, okay na. Bumaba na kami. Umupo muna ako sa living room, nagaantay. At yun,
pinagtitinginan ako nila.
" Saan ka naman pupunta ate?"
" Kina Angelo bakit? Sama ka?!"
Umisnob sya, natawa na lang ako. Nanahimik na ulit sya sabay panuod sa tv. Si kuya at dad din nagtanong, si
mom nalang ang sumagot.
" May date ni Kenneth." tsaka naman sila tumawa.
Dapat pala ako na lang ang sumagot eh. Asar!
Nung narinig kong may sasakyan na sa labas, nagpahatid ako kay kuya. Sabi ko wag nang ipaalam kina dad na
nandito na baka kasi kung ano pang sabihin kay Flynn at baka may isipin na naman. Nasa taas na kasi sila kaya
yun.
" Ingat ha. Anung oras ka uuwi?" tanong sakin ni kuya nung nasa may gate na kami.
Hindi ko alam. Text na lang kita."
" Sige. Magiingat ka, naive ka pa naman. Hahaha."
Shet akala ko seryoso na ' to. Nabatukan ko nga. Sabay tawa. " Alis na' ko. Basta text na lang kita."
Then may nagbukas pa ng pinto para sakin. Limousine na naman yung sundo. Pumasok na ako, at nakita si Mr.
Cold. Wala lang, parang ang cold nya kasi before ko siya niyakap kagabi. Er. Awkward.
Tiningnan ko siya.
Shet! Parang napa-formal naman ako yata. Naka-jeans and t-shirt lang sya. Pero bagay naman sa kanya.
Nandun pa rin ang signature looks and smile nya. Ang attitude ganun pa rin kaya?
" Woah. So you' re really into this huh?" tapos nagsmirk sya. I guess oo, ganun pa rin. Haist.
" What?! No!" feeling ko naman namula ako. Hala lang!
" You' re cute." sabay tawa niya, then ginulo nya buhok ko.
" So where are we up to?" can you believe it, SIYA yung nagtanong.
" Why me? You asked m—no. You forced me on this date, so bakit ako ang bahala dyan?!"
" You' re from here." cool na naman nyang pagkakasabi habang nakatingin straight ahead.
" Ugh. I' ll just go home. Ibalik mo." utos ko. Buti na lang marunong makaintindi ' to ng Tagalog. Parang si
Kenneth lang ah.
TCH.
Kenneth na naman?! Shet lang!
201
" No. I said if you won' t come I' ll kidnap you. So you really don' t have a choice afterall."
Nanahimik na lang ako.
***After almost ten minutes;
" Since you won' t talk, I' ll pick the first destination." nakangiti na nyang tanong.
" Saan?" tanong ko. Syempre para certain.
" You' ll see."
***
Maya maya ay pinagbuksan na rin ako ng pintuan nung driver. Bumaba ako sa side ko, si Flynn naman ay sa
kabila.
Actually I really don' t know where the heaven are we.
" Are we still in the Philippines?" tanong ko. Natawa naman sya.
" I am, but you' re not."
Hinampas ko sya sa likod nya, nauuna kasi syang maglakad. Ang dilim ng daan, konti lang naman yung ilaw.
Parang light lang along the path, like those in movie theaters.
" Hey! Answer me sanely, please?"
This time tumigil sya. Nauntog naman ako sa likod nya sa kalalakad. Beystos. Lol. Tumingin na sya.
" I can' t be in my own heart, but you can."
Ha? Teka lang. Hindi yata maprocess yun ng utak ko.
" What?" mahinang mahina kong tanong.
" Please let me take care of this moment myself. Enter my heart and lend me your ears."
Kinuha nya gently ang kamay ko at nai-lead nya ako papasok sa kung nasan man kami.
Yung puso ko, tinatraydor ako! Bakit ang soft mo Kenneth—ay Flynn pala. Para ka kasing siya eh. Sorry if I' m
thinking of someone else when I' m with you.
Then this is it.
Woah. I couldn' t be more amazed.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 42: I can wait Forever
***
202
Why did be bring me here?
I don' t fancy this kind of place.
But why do I get this sudden feeling of excitement and...
Butterflies in my stomach?!
No! I can' t possibly be falling for this guy' s trap. I won' t join those fangirls who shriek because of him.
A bandwagon definitely not a good idea to mingle with.
Medyo nag-liwanag ang paligid. At eto, parang theater ang kapaligiran. Nasa second story ako tapos nakita ko
namang bumaba si Flynn diretso sa stage. What' s he doing?
Nakatayo lang ako dito, frozen. Oblivious to what will happen next. Kahit na alam kong may fancy seats behind
me, I ignored it. I' m having the perfect view while standing.
Then he started...
♪ You look so beautiful today. When you're sitting there it's hard for me to look away ♪
...Singing?
♪ So I try to find the words that I could say. I know distance doesn't matter but you feel so far away ♪
Yun mga mata nya, sa akin lang nakatitig. Hindi na talaga ako makagalaw. Bakit ba feeling ko malapit na sakin
' tong taong ' to? Pakiramdam ko kilala na kita.
♪ And I can't lie but every time I leave my heart turns gray. ♪
Kaso lang parang mali ako eh. Imposible naman yun. Kakakilala ko lang sayo eh. Diba Jake?
♪ And I wanna come back home to see your face tonight, 'cause I just can't take it... ♪
♪ Another day without you with me is like a blade that cuts right through me. But I can wait, I can wait forever. ♪
Yeah. I miss someone. </ 3 Bakit ba ganito iniisip ko?! Nakakainis lang.
♪ When you call my heart stops beating, when you're gone it won't stop bleeding. But I can wait, I can wait forever. ♪
♪ You look so beautiful today. ♪
Ngumiti sya sakin pagkakanta nya nun line na yun.
203
♪ It's like every time I turn around I see your face. ♪
Tinuro nya ako sabay nagwink. I felt restless. Nanghina ako dun ah.
♪ The thing I'll miss the most is waking up to see you. When I look into your eyes, man I wish that I could stay. And I
can't lie but every time I leave my heart turns gray ♪
But this time parang may sadness na sa mga mata nya. He' s feeling the lyrics.
♪ And I wanna come back home to see your face tonight. 'Cause I just can't take it. Another day without you with me
is like a blade that cuts right through me. But I can wait, I can wait forever ♪
He stopped singing, but the music is still on background. Anu yun? Pinapatunayan ba nya na siya talaga yung
kumakanta by leaving the minus one playing?
Edi siya na!
Then bigla naman siyang nagsalita.
" Katherine, I know it' s hard to believe this, but...
I like you. Really, I do."
Yeah. It' s hard to believe in it. E anu ba naman yun, it' s way too fast!
" Think all you want but," napatawa siya ng mahina. " I think it' s more than that. That' s harder, right? But I' m
not asking for you to believe nor speak some comment. All I want you to do is listen."
Naglakad siya papuntang gitna. Sa tapat ko. As in tapat. Height and distance is the only thing in between.
" You' re special. I' ve never felt anything like this before to someone."
My forehead creased in deep confusion. What?! I' m not easy to fall mister!
" You' re curious, I know. Close your eyes and just feel. You' ll know something, feel it. Please?"
So there.
♪ I know it feels like forever. I guess that's just the price I've gotta pay, but when I come back home to feel your touch
makes it better. Until that day there's nothing else that I can do. ♪
I really felt someone familiar. Ano ba! Ayoko nang maging curious. Bakit ba ganito ang nangyayari? Ang weird
na. Can somebody explain?
And I just can' t take it...
♪ Another day without you with me is like a blade that cuts right through me. But I can wait, I can wait forever ♪
204
" I hope you' ll call when this heart stops beating." he did not sing. Nagsalita lang siya na parang totoo na
ina-adress nya talaga yung mga ito.
" Because when you' re gone, it won' t stop bleeding."
" And you know that..."
" I can wait forever." he said silently.
Bumaba siya sa gitnang stairs ng stage at lalakad papunta sa part ko. Wala lang akong imik. Bakit, ano bang
dapat kong sabihin? Meron ba? Wala naman eh.
Habang naglalakad sya, nagsalita ulit sya.
" You know, Katherine.
I' ve never expected someone to give me this kind of feeling." Mabagal lang syang naglalakad, habang nasa
magkabilang bulsa ang kanyang mga kamay.
" I' ve been this cold guy who knows nothing about love.
I thought of it as a nonsense thing, and that there' s nothing wonderful about it."
I can understand English but not his version. Anu ba! Wala akong maintindihan. Naiinis ako na ewan.
" All I know about love is family, friends, God and my career."
" Until," malapit na sya sakin. Lumapit sya nang malapit na malapit at hinawakan ang kamay ko.
"I found you."
He looked me in the eyes. We' re staring at each other. But I broke the connection. I looked away and pulled my
hand back.
" Is there something wrong?" tanong nya.
" Yeah. You' re joking." tumawa ako nang pilit. " Stop now. Bring me home."
" Well I' m not. And I won' t. Not just yet."
Nawala ang pilit kong ngiti. " You' re not? Bakit?"
He shrugged. " I can' t tell."
" You can' t? That' s absurd!" umisnob ako. " I' ll be frank now."
Huminga muna ako nang malalim.
" First of all, I don' t even know you. Okay?! Bear that in mind! And obviously you don' t know me. Ano pala
yang mga sinasabi mo ha?! Kasi ba ako na lang yung nagiisang hindi mo mapaibig gamit ang charms mo?!
Insanity!"
" I never said anything. Did I?"
205
" That' s what you' re trying to do! I' m not dense, fyi! Don' t mess around. Bring me home!"
Asar! Lumayo ako sa kanya. Ayoko eh. Feeling ko baka bumigay ako sa kanya kasi I feel like he' s someone
familiar. Someone na madaling magustuhan. Someone I know I' m comfortable with.
At tsaka,
Mahirap magmahal ng artista. Maraming issues, rumors, at kaagaw. Lalong lalo na ang time. So excuse me. I' ll
pass.
Lumapit sya sakin at akmang hahawakan kamay ko. Nilayo ko naman bigla.
" Don' t touch me!"
Parang naoffend sya sa sinabi ko. I feel guilty.
Umatras sya. " Fine. I won' t. Good bye." at tsaka siya tumakbo palabas.
Gusto kong umiyak sa totoo lang. Bakit ba parang gusto ko syang habulin? Kung may dapat pala akong kainisan,
sarili ko yun.
Hinabol ko sya. Kaso hindi ko naman sya nasundan. Walang katao-tao. Nakalabas na ako ng theatre, pero wala
pa rin sya. Umuwi na kaya?
Maglakad lakad lang ako. I don' t know the place. Pero parang may park or something dito. Still I can see a
humongous gate very far away from me. School din ba ' to? Company? May mga buildings din kasi. Wala naman
akong magawa. I' ll call kuya later na lang kapag nalaman ko kung nasaan ako at magpapasundo. Naglalakad
muna ako papunta roon sa parang park nga. Ang laki ng place, wala nga lang tao. Yung paligid puno ng lights in
different color.
May fountain sa gitna. Just like in the movie When In Rome. Kaya lang mas maganda yun, parang imitation lang
' to.
Pumunta ako roon. Inikot ko yung fountain and then I found HIM on the other side. Hindi nya ako nakikita. Kaya
eto ako nagdedecide pa rin kung lalapitan ko ba.
Should I?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 43: His Side
***
206
I guess people in the Philippines are now curious of my whereabouts now. I' m sorry Kathy. I just cannot decline
my producer' s threat. He said that if I don' t come back in L.A he will announce that death had caught me. How
rude is that?! Psh.
I asked manager Louie for help but he' s out of L.A and he guessed that he couldn' t change the decision of that
hypocrite producer of mine. He knew that I' d gone for Phil because of Tricia. Ugh! She did something that I
could never forgive. Never even when the night stars fall.
So leaving for Los Angeles was the finality. I was with my cousin Max. And to my surprise, he didn' t even want to
go back either. I guess I' ve got one on my side.
When we got home, I immediately called Louie and forgot about the awful jet lag.
" Can' t you do something about this?!" I half-yelled. I just want to go back.
" Sorry Jake. I... I—"
" I don' t want to hear that Jake Flynn anymore! It svcks alright!"
I really am was born as Kenneth Verge. Jake Flynn is just my screen name. Why Jake? Because my real full
name is Kenneth Jake Verge.
But since I got involved in this chaotic society, I forced my parents to permanently remove Jake in my real name.
Just in case.
" Calm down. I' m on my way back."
" Just when?!"
" I' m on my way to the airport to check out date flights. I' ll send you a message as soon as I know. I' ll hung
up."
" Alright."
" Wait Jake!" that stopped me from hanging up. " Don' t talk to anyone just yet. Be careful with your moves,
especially with Tricia. Right, got to go."
And it was him who ended the call.
" Just bllsh.t!" I cussed loudly. I' m really furious this time. The second time I cussed this hard. Memories
came flashing by. I remembered when Kathy got bumped by a car, and that psycho. I even cooked that time just
for her. I miss her.
" Hey man! What' s up?" Max
I just rolled my eyes and sat beside him on the couch. Mom and dad aren' t here. And my brother is probably
hanging out with his friends.
" Dude talk."
But I still ignored him.
" Fine!" he ignored me as well in return and faced himself on his iPad.
207
Really, I want to go back! What if that WEIRD GUY had already made a move to Kathy? So what' s my chance
now? Ugh.
I really am Unlucky. Could I use some help Cupid? Tsk. Gay thing! I never knew I believed in that. Surely I' m
desperately depressed.
" Pffft~!" Max. He' s trying to conceal his laughter.
I smacked his shoulder hard. " What' re you doing?!"
" Hah—Nothing." then he grinned.
" Yeah. Right. Spit!"
He acted really as if he' ll going to spit on me. I pushed his head away by my index finger at his forehead.
" Shut up! Dude. If you' re playing your own self-proclaimed stupid love game spiel, stop it. Okay? A
brotherly advice."
" More like a shitty one." he rolled his eyes heavenwards. " Don' t you want someone' s happiness? Tss. Mind
your own business!"
And then he glued his eyes once more to what he was doing previously.
***
After about three days, Louie came back. I couldn' t control myself that I constantly yelled at him. He was quiet
and calm that time so I felt suspicious and uneasy.
" Do you know something or what?!"
" Don' t yell. Was that your Filipino friends had taught you? Man, you' re more than wrong staying back
there."
I felt my face heated up. " No! Tch. This is what most of my haters think of right? A piece of crap under the hood
and behind the flashes of cameras, right?! Well I' ll give them their thoughts!"
" Calm down." he tapped my shoulder. " I already have a plan. Let' s talk when you' re mild. Get yourself a
rest first."
I did what I was told. I just trust him so much. I slept early and woke up at six. Family bonding was the first thing
I did. I missed them. We ate at the backyard and chatted for so long. I was drinking water when I chocked
because of my dad' s question.
" Any girls you' re interested with in the Phil, son?"
" Oo nga naman. You should invite her here some time." that' s my mom. She speaks to us in that language
to help us not to forget it. But still, I don' t know how to speak it fluently.
" Here? Don' t you think it' s kind of far and tiresome?"
208
" So you really do have a girlfriend?!" my brother excitedly asked.
" What?!" I coughed, embarrassed of my high tone. " Sorry but, I... Uhm. Did I say that?"
" Yes po, anak. Who' s the lucky girl?" mom asked with a bright smile on her face.
" No!" I said as I swallowed my lasagna. " Besides. She, uhm, likes another," I coughed, " boy. So I don' t
stand a chance."
" Psssh!" my brother playfully hissed. " My international superstar brother was declined by an average
teenage girl. Wuuhooo! An interesting headline, don' t you think Kuya?" Kith wiggled his eyebrows.
" Oh shut up!" I took another spoon before talking again. " She really doesn’t know that I' m Jake Flynn. I got
home as my real self."
" And you didn' t tell us?" Mom
" Sorry."
" Ang ibig sabihin ba niyan ay hindi mo nabisita ang family and friends natin back there?" It was Dad.
" Sorry." I kept on repeating. Ugh. " I' m sorry okay? I don' t want to get the same treatment. That was
another different place for me now, so I wanted different way of living. I just want to be normal alright?"
" You' re abnormal, anyway. No changing that fact." Kith stuck his tongue out.
" Kid!" I murmured irritatedly.
***
" So what' s the plan now?"
" Record another of your unreleased songs and we' ll do something about it." Manager Louie
" I' m already planning your mall tour around Asia. Be sure to do your own. I' m helping you my way, so let' s
just cooperate. Alright? No time for stubbornness." he responded as he typed something on his phone.
" I' ll go at the studio now. If I record, what will be the next?"
" Shoot a music video of it. It' s anywhere you want. And please, talk to me later? I' m clarifying something.
Get out."
I just laughed. " Fine. I' ll evaporate. I' m on my way to start these."
Wuhoooo! Of course it' ll be Philippines. I' m going go confess, this man really own this game. I' m lucky to have
him.
I rode my own convertible and drove to the studio. I' m of course a VIP there, so I didn' t bother bringing any
company because there' ll be a lot of them there. While I was driving I notice something. My hair! It' s not blonde!
Oh boy! What should I do? I' m doomed.
209
I parked in front and did not go outside yet. I' m computing this equation on how to solve a Kenneth' s hair back
to Jake' s hair.
I'm doomed. I'm doomed. I'm doomed. I chanted.
I'm doom—
" Hi Jake!"
I nearly jumped off my seat. " What the hell are you doing here, Tricia?!"
" Ohhh." she pouted. " Don' t you want me beside you?" from the passenger seat, she leaned on me and
cupped my face. I struggled to push her away from me.
" Get away!"
" Where have you been? Huh, Jake?"
" None of your business."
" You' re my fame business. We' re on-screen couple so we should date in public, you know."
I rolled my eyes and stared outside.
" But what did you do?! You ran away! Where to? Sht Jake! I' m left with no one. They' ve been asking me
where you are and how are you doing. They didn' t even dare to ask if I' m fine or something. That' s rude!" she
scoffed.
I just nodded and pretended to listen. Hahahaha!
" And the worst part? They were asking if you and I broke up. That made me irritated for days!"
" Yeah, me too." I said, and I saw her face lightened. " Saying that we' re really dating and steady makes me
want to puke. That' s more than annoying! Quit bugging me, please."
" Your hair' s black." she segued.
I looked away in guilt. " Get out! I' m wearing wig."
" For what?"
Sht. Why does she have to be so inquisitive! " Privacy cops." My self-proclaimed term for paparazzi' s.
" I get you." she sighed. " So what' re you recording today?"
" Untitled." she doesn' t have the right to know it first.
" Cool. Sing a line." she clapped out of excitement. As if.
210
I snubbed her and got out of the car. She followed me from behind. I walked in not-so-obvious manner so that I
can lose track of her. Thankfully, I managed to do it.
I recorded How Do You Sleep with bunch of music junkies in the studio and music directors. They' re planning my
music video this instance. Woah they' re fast.
" So Jake, you' ll work again with Tricia." the director says as he browse along his papers. " Does that sound
great?"
" Change it." I ordered.
" What? We have planned this all day. And there' s no way we could revise it!" he argued.
Other staffs remained silent, and the others were busy with their businesses.
" I' ll do it."
" What?! Impossible!"
" Give me that." I grabbed the papers from him and read it carefully for a minute or two. " This should be
easy. I' ll email it to you tonight. I' ll leave first." I stood up.
" This night? You' re really compulsive, eh? Let' s see what you got."
And with that I left.
***
A boy was lost in the middle of nowhere. He was forced to inhibit a place's ambiance to fit in everyone's lifestyle. He
is not used to their culture and living, but then he met this girl who came along with him and his adventures.
He fell in love. But what hurt him more is that he's not sure about the girl's feelings towards him.
Being truly in love, he took that out of sight and remembered only his feelings for her. He tried everything to own her
heart. Seemed like another boy entered her life. He would fight, but then his guardians had found him.
He refused to go with them but there are lots of barricade in between. He left without an explanation.
Ever since he moved, he can't sleep thinking about the girl and if she ended up with another boy.
It's been about a year. And he really wanted to go back and find her.
Some things happened and that made his way back to her an ease. He still doesn't know where she is and if she's
already with someone else.
But what he planned to do is to stay strong in all this insomniac love.
***
That' s how I revised it. I know it' s a bit far from the lyrics. But hey, look at Lady Gaga. Okay?
211
Got from personal daze.
I emailed it to director and he said it' ll be considered though the plans are still tentative. Oh c' mon. There' s no
way I' m going to act in a play or movies. I don' t do my music videos. Artists are tasked for that, and my role is
just to sing in act, that' s all.
Louie announced something that made me extremely glad. But Tricia is so... What' s the Filipino slang for that
again? Uhm. That!
Tricia is so 'epal'
She discovered something. I' m almost into slapping her but of course I controlled myself. She' s still a girl. And
they need to be respected. But if she crossed the line then I' ll not hesitate to do it.
" So you' re hiding that' s why you ain' t blonde. Huh?!" Tricia
" How can you say that?!"
" I' ve got proofs. And that needs to be published on press!"
" What?! Are you nuts!"
" No. I' m gorgeous." she smirked. " I' ll not do that in two conditions."
My heart thudded. She' s dangerous, seriously.
" What?!"
" I heard that you are struggling to go back there. What' s up?"
" Dang! Continue already."
" Fine! So, don' t. Stay here."
I glared at her. " No! What are you thinking! No not!"
" Fine. Let' s just see the reaction of your beloved Kathy." she smirked again.
Oh shit. How could she!
" No! I' ll not do that. Proceed to the next. Maybe I' ll agree to that!"
" Alright! Uhm. Be my official boyfriend."
" You' re kidding right?! You' re kidding!" I argued.
Her face gone serious. " You think so?"
" Whatever. But no! Just please leave me alone! Get out!"
212
She glanced a playful wicked smile before heading out.
" Bye Jake. Just be careful, honey. You' ll be mine soon." she winked.
CRAP!
In several days, I lost contact of Tricia. That' s good. Less of a trouble. I asked the Team Jake Flynn to favor of
my ideas and conditions. Sure it was hard at first but I managed to force them in the end.
Lalapitan ko na talaga siya. Kinakabahan nga lang ako, baka manigaw eh. Hehehe. De, joke.
Lumapit ako sa may pwesto nya, pero may distance pa rin naman. As in.
" Uhm," wala akong masabi kasi. Yan lang lumabas sa bibig ko para malaman nyang nasa tabi niya ako.
" Oh. Kath. Sorry. I' ll send you home." tatayo sana sya pero pinigilan ko muna.
" No. I' m sorry. Let' s stay?"
" Sure." at ngumiti sya. Kaso nga lang, di ko sure kung natutuwa siya o ewan eh.
" Ang ganda pala dito. Where' s this? Your old school, or what?" tanong ko. May ma-topic lang. Pero
nakaka-amuse talaga yung paligid. Ang ganda sa mata.
" My parent' s."
" Ohh."
Ang awkward. Hindi na naman siya nagsasalita. Siguro naoffend talaga siya. Shet! Nakaka-guilty lang eh.
" Jake, I' m sorry." tsaka ako tumungo.
Ginulo niya yung buhok ko tapos tumawa. Sa wakas. Ang saya palang marinig ng tawa niya. Napangiti naman
ako, pero nakatungo pa rin.
" You' re smiling." pang-asar niya.
" No. I' m not."
Nagkatitigan kami. Tapos sabay natawa.
" Am I forgiven?" tanung ko.
" Huh? Why?"
213
" Tsk. Yung nasabi ko sayo kanina. I' m really sorry. I didn' t mean to... It' s just that--"
" It' s fine. My fault anyway." ngumiti ulit sya.
" And one more thing." kinakabahan ako sa susunod kong sasabihin. Baka maoffend na naman. Pero wait,
magtatanong muna ako.
" Do you like me?"
" What if I say..." he looked away and said, " Yes?" tumingin na siya sakin nang seryoso ang mukha.
" Because I do, Kathy."
" Uhm," how should I start?! Gaaah. " Look, Jake."
I sighed.
" Maybe you' re just confused with your feelings. Hindi mo ako gusto. It' s way too fast. Paulit ulit na, pero
yun kasi ang totoo. And..."
" I like someone else."
" No!" bigla nyang sagot. " Can' t you just explain to yourself that you like me even a little?! Tell yourself!"
Ugh! Nainis ako doon ah! " Really, Jake! I like someone else. Stop bugging me!" napatayo ako sa sobrang inis.
" Really?! Who?"
" Kenneth!"
DARN!
Nadulas. Sheeeet! Pwedi na. Di naman niya kilala eh. Hala! Ano na kaya reaction nya?
" Hahahahaha! Okay, fine." tumawa lang siya. Sa pagkatingin ko, tunay yung tawa niya.
Napaupo na ako. Wala na yung inis ko.
" Yaaa! Why are you laughing?!"
" You just confessed. Uhhh. Wait no." napakamot siya sa ulo niya. Cute. Halaaaa! Joke lang!
" So will you stop?" tanong ko.
" Stop what?"
" You, liking me."
" Well it depends. If you confess to that boy, I' ll go." Nakangiti siya nang malapad.
Yung ganito,
214
^_____^
" Wait. Bakit ganyan ka makangiti? Hindi ba dapat you should be more like, uhm, not so glad about it?"
nahihiya kong sabi.
" Because I' m..." napatigil na naman siya. " Hehehehe." defensive cute laugh.
Hahahaha. Anu baaa! Bakit ba kasi nakikita ko sa kanya minsan si Kenneth?! Tsk.
" Because maybe, just maybe he' s better than me. But wait, does he already know?"
" What?"
" That you like him?"
" Oh that. Well no."
" Why?"
" E hindi ko maamin eh. Mahirap."
Tumahimik kami sandali. Then nagulat ako sa sinabi niya.
" You know what, I have a sister. And that Kenneth might like her. I' ll have them meet the both of them. So that,
you' ll be mine." he laughed.
Kainesss!
Akin si Kenneth eh!!!
Wait!
Joke lang yun. Hehehehe.
Pero basta! Hindi pwedi yun!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 44: Advice
***
" Yaa~! You' re spacing out." Nagising naman ako. " Huh? Sorry. What is it again?"
" Nothing. Let' s go." tapos hinigit na niya ako.
215
" Saan ba tayo kasi pupunta?" nagugutom na ako. >.< It' s past our dinner time. Waaa!
And wait my dilemma' s answered.
" Let' s eat." tsaka nya hinigit yung chair, asking me to sit. Umupo naman ako. Syempre gutom eh, ano pa
bang magagawa. It' s already nine-thirty in the evening.
The setting is just like the other places. Ang ganda. It' s amusing. I' m really amazed. Yung table ay nasa gitna ng
flower patches. Then yung mga trees na nakapalibot din ay may lights, sparkling. Napansin ko rin na parang
nasa may lapit yung place ng river. Ang sarap lang din sa pandinig nung agos ng tubig. Peaceful.
" Oh come on. I know your stomach is rumbling already. Eat." sabi nya. At ayun, kumain na rin ako. Pero
habang kumakain, I' m still amazed by the surrounding.
" You like it?" tanong nya.
" What?! No." tsaka ako sumubo ng napakalaking steak.
Natawa naman siya. " So tell me Kath. What' s with that Kenneth that you like him? And choosing that average
boy over me?" tanong niya na may ngiti pa rin ba malapad sa mukha nya.
Ang saya niya lang ha. Weird.
" Ohh. Him. Wait, why?"
" So that I can top him. And you' ll like me more than him." And this time, tumawa na talaga siya.
Kakaiba eh. Pang-asar. Akala naman nya mas magugustuhan ko siya. No way. Akala niya ha. Wait ' till you hear!
Sasagot na sana ako, kaso lang may biglang tumawag kay Jake. Nag-excuse muna siya. Buti na lang.
Makakapag-prepare na ako ng sasabihin ko. Akala naman kasi niya na porque' t sikat lang siya eh magugustuhan
na siya ng lahat.
Ano nga bang alam ko kay Kenneth? Gaaah. I need help from friends. Nilabas ko cellphone ko at nagtype.
Me
Guys, I need help. My cousin' s asking about Kenneth Verge. Ano bang tingin nyo sa kanya? Walang
malisya guys ha. :) Nagtatanong lang.
* Sent to many *
Guys reply agad! Baka dumating na kasi kaagad si Jake.
3 Messages Received
Franzelle
C Kenneth Verge?
Siya ung tipo ng lalaki na hindi mo makakalimutan, or rather lalaking hindi mo iisiping nag eexist. He' s
Sweet, no, not just sweet. He' s the sweetest guy para sakin. May pagka " pusong Pinoy" Funny siya, in his
own way. Haha. Ang haba na Kath. Pero alam mo ba, gagawin nya lahat para sayo.
Me
Hahaha. Thanks Franzelle. Ang haba ng sinabi mo. Siguradong magugustuhan siya ng pinsan ko.
Franzelle
216
Ay? Sa pinsan mo? Shizz! Wala. Sabihin mo, si Kenneth ay hindi gentleman. Palaboy, pangit, nalalaro ng
barbie, sumasayaw ng ballet at isa syang beki!!!
Hahahaha. Natawa naman ako dun. Baliw talaga yang si Franzelle.
Me
Adik ka. Haha. Basta salamat.
Nung tiningnan ko naman yung iba pang messages...
Yoo Rin
Kenneth Verge? Para sa akin, cya ang man of my dreams!!!! Hahahahahahahh... Kasi bukod sa pagiging
handsome nya, gusto ko yung ugali nya,,, cute ^_____^
Edi siya na ang nasa dreams mo. Di ako selos. Iyo na. >.<
Me
Thanks YooRin. Hahaha. Man of my reality ko naman siya. :p
Halaaaa! Bumabanat? O.O Joke laaaang. Tsk. Nasend na, wala na! Tsk.
Tapos tiningnan ko na yung last—weh?! Bakit may nagreply pang iba? Tssk. Pag talaga kay Verge.
Nanen
Si Kenneth ay kaisa isang lalaki na nagpatibok ng puso q,,, weh? Deh joke lang sayo yun, Kath eh. Haha.
Siya' y mapagmahal, SUPER SWEET, matyaga, mabait, gwapo, matalino,, lahat lahat na, he' s
perfect...dagdagan pa ng charming voice.
Ay grabe naman si ate Nanen. Hahaha. After kong mabasa ang mga texts nila, sakto naman ang pagbalik ni
Flynn.
" Sorry. I just have to get it. Is Kenneth like that, or what?"
" Huh?"
" I mean, nevermind. I' m better than him way one hundred times." tsaka siya tumawa nang nakakaloko.
" No, you' re not." tsk.
" What makes you say so?" " Kasi nga..." huminga muna ako ng malalim. " Iba raw siyang magmahal. Sweet
sya sa mga babae, DAW. Gentleman, alam ko yun. Makukit. Nakakaasar. Nakakainis. Maingay. Magulo—"
" Wait? You shifted. Hahaha."
" Patapusin mo muna ako, pwedi ba?" tumango naman siya. " Oo ganun siya. Minsan nga pang-asar na eh.
Pero di mo naman masisisi utak ko kung magustuhan ko siya eh. Kasi... Wala lang. Love has no reasons.
Nararamdaman lang yan. Mas maganda pa nga kung ang sagot ng isang tao kung bakit sila nainlove ay
undefined eh. Para match sila ng definition of love, walang makakapagbigay ng totoong ibigsabihin nito."
Shet! Ang korni ko!
" Hahaha. Fine. I think I' ll believe you. But still, if you don' t confess your feelings to that Kenneth of yours, I
will reconsider the date between him and my sister."
Naginit na naman ako doon. Nakakainis kaseee!
217
" Sinabi ng!" huminga ulit ako ng malalim.
" Woah. Chill pretty lady."
" Kasi naman eh. Aaminin ko naman na kasi eh." malumanay kong sagot.
" But why are you suddenly down or something?"
" Kasi... Hindi ko na siya nakikita." Nakaramdam ako ng lungkot bigla.
" You miss him?" tanong niya na may malapad na naman na ngiti.
" You' re really freaking me out. Bakit ba ganyan ka na lang makangiti lagi ha?! Nant-trip ka yata eh!"
" No. Answer."
" Oo na. Miss ko na siya sobra. Kaya leave yourself out, ' kay?"
" Sure. I' ll be back."
" Ha? Saan?"
" Uhh. Ehhh. Nothing." sabay ngiti niya. Baliw yata yang sikat na iyan. Parang hindi international star eh.
Naglakad lakad muna kami after kumain. Syempre, mahirap na Baka lumaki tyan. Joke. Pero ang lamig lang
talaga eh.
" You' re cold?"
Tumango ako. Kahit pa ibigay nya jacket nya, wala pa rin siya sa' kin.
" Come here." tsaka niya ako inakbayan.
O///O
Okay, what was that?!
Hindi na ako umangal. Ang lamig din kasi, mage-eleven PM na oh. Umupo kami sa may damuhan. Pagkatapos
ng ilang minuto, nagsalita na rin ako.
" Sige ialis mo na. Okay na ako." Inalis naman niya. Good boy. " When will you leave?" tanong ko.
" What? It' s not like I' m a burden here. Am I?"
" A little." tapos sabay kaming tumawa.
" Seriously. I don' t want to leave Phil."
" Bakit naman? Sus. Dami mong arte." tinawanan ko siya.
" Because of several reasons.”
" Ano naman yun?"
218
" It’s a secret." binelatan niya ako at tsaka kinurot ang pisngi ko.
" Hey!"
" Katherine. If ever Kenneth likes you in return, please don' t break his heart." seryoso nyang sabi.
Kinabahan naman ako run.
" Huh?"
" Nothing. He' s lucky to have you liking on him. Let yourself be lucky as well. Don' t break him. Be happy
with him."
Nginitian ko na lang siya at sinabing, " I won' t break his heart. Sana wag niya ring basagin yung akin."
Natawa naman siya nang mahina. " Cool."
Nagkatinginan naman kami.
Awkward.
Yung puso ko!!!
Is he going to...
Uhm, kis—
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 45: His smile and Himself
***
* Beeep! *
An interference. Buti na lang! Kung hindi, baka nakanakaw na ng halik ' tong mongoloid na ' to.
" Sooo great, Carl." sarcastic na sabi niya run sa nagddrive ng kotse. Natawa na lang ako. Nakita ko rin naman
na tumawa yung lalaki kaya wala naman sigurong away na magaganap. Bumaba yung lalaki at bumulong kay
Flynn. " Ohh, right." sabi niya run sa lalaki. Tumingin siya sakin. " We' ll get you home. Let' s go?"
Tumango lang ako. Inaantok na rin naman ako eh. Sana tulog na sila pag uwi ko para wala nang tanung tanong.
Lalo pa' t hindi nila alam na si Flynn ang kasama ko ngayon. Kenneth kasi ng Kenneth. Tss.
Nung nasa labas na kami ng tapat ng bahay, bumaba rin siya.
" Thanks." sabi ko na lang. Psh. Kasi naman, in the first place eh forced date ' to! Buti siya napapayag nya
ako.
" No. I should be the one asking for thanks. So... Thank you." tsaka siya ngumiti.
" Fine. Sige. Pasok na ako." tumalikod na ako at binuksan yung gate.
" Wait!"
219
Pagkaharap ko, ang lapit agad nya sakin. Itutuloy na ba nya yung K-word na binalak nya kanina? Gaaahd, no!
Closer.
Layo.
He' s stepping more closer.
Layo pa, Kath!
Hala! I' m blocked! Wala nang aatrasan pa. Shemay!
Ayan na pooo!
Hinarap ko yung mukha ko sa left at tsaka pumikit. Ayos pa sana kung sa cheeks lang eh! Tsssss!
" M-may p-pasok pa ako b-bukas. Uhm. B-bye!" tinulak ko siya tapos tumakbo na agad agad sa bahay.
" Bye KATH!" sigaw niya.
Woooh! Hiningal ako run ah. Grabe lang kasi. Totoo bang nangyari ' to? I just had a forced date with an
international conceited star? Felt surreal in some ways.
Pagkapasok ko ng sala, nandun si Kuya. Naka-nganga na at natutulog. Hahahahaha! Epic face!
" KUYA!"
" I do, Telle!!!"
Tumawa ako nang malakas. " Feeling ka! Kasal agad?"
Mukhang nagising na naman si Kuya at umupo na. " Paki mo ba?!"
" Feeler ka kasi." umupo na rin muna ako sa tabi niya.
" Oh. Anung nangyari naman sa date na yan ha?"
" Eh teka lang muna. Kilala mo ba ang kasama ko?"
Napakamot sya sa ulo. " Uhmm. Sino nga ba?"
" Oh see. Pero wag na. Di ka rin naman maniniwala eh. Psh."
" Lanja! Nagtanong ka pa. Sino nga?"
" E ayoko! Bakit ba!"
" Ib-black mail kita."
" Isusumbong kita kay ate Telle."
" Hehehehehe. De, joke lang. Sino na nga muna kasi?"
" Si Jake Flynn."
" Lanja ka! Sino nga?" tsaka niya ako pinagtawanan.
220
" Oo nga. Siya nga kasi!"
" Don' t tell me may gusto ka na rin dyan sa kinaaayawan mong singer na yan?"
" Wala nga! Eh pero kasi siya nga itong namilit eh. Kaya nga forced date ang tawag ko."
" E ikaw yata itong feeler eh." tumawa na naman siya. " Sige. Ika' y matulog na rin. At baka mamaya si Taylor
Lautner na kadate mo dyan." Umakyat na siya sa hagdan.
" Ang yabang mo forever!!!"
" Wag kang maingay! May date kami bukas ni Lucy Hale. Sshhh."
Natawa na lang ako. Bakit pa ako nageexplain, e alam ko na naman na hindi yun mga maniniwala eh.
***Kinabukasan;
" Katheriiiiiiine!"
Ano ba yun?! Ang ingay! Inaantok pa ako eh. Tss. Alarm clock ba yun? Lumilindol ba? Shemay naman ohhh!
" Wakey! Wakey!”
" Kath! Huy gising!"
Minulat ko isa kong mata. Si Yna. Minulat ko pa yung isa, nakita ko si Lindsay.
Back to slee—
" HEY! WAKE UP ALREADY!"
Napatayo tuloy ako bigla. " Problema nyo ba?"
" Spill!" excited na sabi ni Yna.
" Right. Speak up." si Linds naman.
" Ano ba? Di ko kayo magets eh." napalingon ako sa side table ko. Six-thirty na! Malelate kami.
" Gaaah! Wait lang. As in wait lang talaga!" nagtatakbo ako sa kwarto. Kuha ng damit dito, ayos ng gamit
duon.
" Bakit ka ba kasi nalate ng gising ha? May pinuntahan ka ba kagabi?" nakasmirk si Yna habang
nagtatanong.
" H-ha? Hinde, wala! Napuyat lang." sabi ko habang inaayos yung bag ko. Tumakbo na ako sa loob ng
bathroom. Pero lumabas na naman kasi naiwan ko na naman yung towel, at yung damit ko. Bago ako
makapasok ng bathroom, nagulat ako sa sinabi ni Linds.
" Tama! Siya nga ang kadate.”
" H-ha?" singit ko.
221
" Guilty ka teh?" Yna
" A-ano ka! Nagtatanong lang eh. Makaligo na nga!" and there pumasok na ako at nagready for like only
fifteen minutes. Syempre kailangan paspasan.
***
" Talk." sabay sabi nila Yna at Linds pagkapasok ko sa kotse.
" Magsalita." tinagalog ko lang. Haha.
" Baliw." Linds
" Pero kasiiii.... Eeehhh!" nagfake cry na si Yna.
Alam na kaya nila na kasama ko si Flynn kagabi? Aysus. Imposible naman ata yun. Wala naman ibang
nakakaalam eh. Miske nga pamilya ko ayaw maniwala eh.
" Problema mo Yna?" natatawa kong tanong. Sinimulan na rin ni Lindsay yung engine.
" Ikaw. HUHUHU!"
" Oh? Bakit ako?"
" Kasi naman ehhh. Bakit di mo samin sinasabi! Waaahh!"
" Ano ba kasi?" I won' t talk first. Mahirap na, baka iba pala yung tinutukoy nito.
" Si Jake Flynn my loves!"
Patay. Alam na nga. " Oh. What about him?" play safe muna. Hehehe.
" Kadate mo kagabi! Waaahhh."
" Ang ingay mo Yna!" Linds
" Paki mo. Kasi naman ehhh. Huhuhu! Yun na yun eh. Di ko na nga siya na-meet tapos, tapos... Waahhh!"
" Makikita mo rin yun aba." sabi ko na lang. Di ko naman kasi kasalanang nakidnap ako nung artistang yun.
OA lang.
***
Pagkarating naming school, medyo magulo pa rin. Siguro dahil sa naganap na Intramurals last week. Bahala na
sila roon, that' s not my concern. Wala na naman pala raw masyadong klase ngayon dahil may mga tasks ang
teachers. So depende nalang talaga sa mga masisipag na prof. kung magtuturo. Nakakatamad!
Pakiramdam ko pagod ako kahit hindi naman ako athlete. Feeler. Pero gutom ako, syempre di nag-breakfast eh.
Puyat ba naman. Kanina ngang Geometry natulog lang ako eh. Oh well, papel. Para kasing nagiging sleeping
pills ang klase. Tsaka na muna ako sisipagin. Wala naman yung prof. namin sa subject before lunch kaya
napaagap ang break namin ngayon. Woooh! Thanks Intramurals! Niligtas nyo ako sa discussions and whatsoever
pahirap na gawain.
" Tayo' y matulog." unconsciously kong pagyayaya sa kanila.
" Ano ka naman Kath?" Linds
222
" OA teh? Hahaha."
" Bahala nga kayo!" tumalikod ako at naglakad. Katatapos lang naman namin maglunch eh. At panigurado
namang walang klase sa next hour.
" Wui joke lang!" habol naman nung dalawa.
" Matutulog ako basta." sabi ko na lang habang nglalakad pa rin.
" Saan? Clinic?" Yna
" Oy di ako tulad nyong sakit ang ginagawang excuse para nakatulog sa clinic ha."
" E saan?" Lindsay
" Sa sahig."
" Baliw! Saan nga?" Yna
" De, joke. Sa damo."
" Ansabe ng damo mo. Saan ba yan?" Yna
" Sa bayan." di na ako nakausap nang maayos. Syempre kasi antok na antok eh.
" May saltik yata ito ngayon! Parang alam ko na kung saan." Linds
" Oh?"
" Sa school garden ba?"
Nagnod na lang ako. Pero sa kabilang garden ako pupunta. Secret lang kasi yung lagi naming pinupuntahan ni
Kenneth, kasi syempre para peaceful. And don' t get me wrong! Hindi sa para masolo ko yung place with
Kenneth ha. Kasi wala lang. Hiding place kumbaga.
Malapit na kami eh. Dada lang sila ng dada. Ako' y inaantok talaga. Wuuuuh! Gusto kong magising aba!
Nung makalabas na kami nauna pa silang humiga sa damuhan eh.
" Haaaaaay!" pagssigh ni Yna nang malakas.
" OA?"
" Bakit ba. Kanya kanyang trip." tsaka siya bumelat.
Si Linds naman nakaupo lang. Ako nakatayo pa rin dito. Wala. Inaantok pa rin. Umupo na rin ako sa tabi ni Linds.
Nagreready' ng matulog. Syemperds.
Papahiga na ako sana nang biglang sumigaw si Lindsay.
" Uy! Si Kenneth!" sabi niya habang nakatingin sa glass door entrance papasok ng school. Napalingon
naman ako.
I can' t believe it.
Si Kenneth nga. Talaga? Oh namamalik-mata lang kami?
223
May kausap siya. Yung dean ng school. Nakangiti siya at natatawa naman yung dean. Strict yun ha. Ngayon ko
lang nakitang tumawa. Lahat nalang. Papansin si Kenneth eh. Naiinis ako sa kanya! Ewan ko kung bakit!
" Woi Kath. Lingon lingon aba! Baka pati yung pinto matunaw. Hahaha!" Yna
Napalingon naman ako sa kanila at yumuko.
" Sus! Puntahan mo na nga. Wag kang gumaya sakin." Linds
" Anung gumaya?! Baliw!" at ayun nagtawanan na kami. Tapos nung napalingon naman ako sa may
entrance, nakatingin na pala si Kenneth.
Hala!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 46: Finally
***
" Wag kang magpanic. Di ka nyan kita." biglang sabi ni Linds. Bigla naman akong napatigil.
Oo nga naman. Two-way glass door pala ito. I heaved a sigh. Phew. Kamuntikan na.
" May paghinga nang malalim teh?" Yna
I sneered. " Baliw ka."
" Sus! Sundan mo na kaya?" Linds
" Ayaw ko."
" OA. Pakipot ka pa. Hahaha." Yna
" Kahit kelan ka talaga! Pero seriously, wag muna tayong papasok pabalik ha?" I pleaded.
" How come?" Yna
" Nuuuhks! Umi-English ang nenang." my turn to tease, and laugh.
" Yabang mo! Tara na nga Linds. Iwan na natin ' to!" Yna whined.
" Weeehhh? Joke lang eh. Pag siya! Pero rito muna tayo ha?" I grinned innocently.
" Sige." maikling sagot ni Linds. Siya lang naman kasi matinong kausap eh. Baliw kasi si Yna.
" Bleeeh." pang-asar ko kay Alyna.
" Che!"
At ayun, umidlip kaming tatlo.
224
" KAAAAAATH!"
" ...ERIIIIINE!"
Napatayo naman agad kami bigla, pero inaantok pa rin.
" Heck was that?!" iritadong tanong ni Lindsay. Naku pu.
" Hinahanap ka ni Kenneth our loves!" sabi ni ate Myla, higher year samin, senior.
" Oo nga! Ang effort nya ha." sabi naman ni ate NorHoney.
" Ganun naman talaga si Kenneth eh. Bongga!" sabi ni Yna tsaka nakipag-high five kina ate. Grabe lang.
" Kelan mo naman ba balak puntahan iyung si Kenneth? Nandun yata siya ngayon sa cafeteria." Ate Myla
" Wala. Next time na." matabang kong sagot. Di ko kasi alam irreact ko aba. Nandyan na siya, oo. Walang
pasabi. Umalis siya nang walang reason. Oh e ano pa' t ako ang pupunta sa kanya?! Tss. Bakit ko ba nasasabi
' to! Anong karapatan ko nga pala! Kaines!
" Denial ka Kath. Kunin mo na baka mamaya may mang-agaw pa. Hahaha." ate NorHoney
" Naku. Iyo na po ate." sabay tawa ko.
" Wag po kayong maniniwala rito kay Kath. Pakipot nga lang talaga." Linds
" Thanks ha. Thanks a lot." I threw at Linds sarcastically.
" Welcome." natatawa naman niyang sagot.
" Ay naku. Bahala ka talaga Kath. Sayang si bebe Kenneth. Joke. So sige, una na muna kami at may klase
pa." ate NorHoney
" Oo nga. Hinanap lang talaga namin ikaw kasi gawa ni Kenneth. Hihihi. So, see you around." ate Myla
" Ay. Salamat po. Sige, I' ll see you later." then I flashed them a smile. Tapos nagwave naman yung dalawa
kina ate.
Nung makalabas na sila, tinignan lang ako nitong dalawang babaeng kasama ko.
" Tingin kayo?"
" Wala naman." Linds
" May pasala-salamat epek ka pa ha. Uyyy!" syempre sino pa ba? Si Yna.
" Baliw!"
Bigla namang kumalam ang tyan ko nang malakas. Nung una wala silang reaction. Pero after thirteen seconds,
"HAHAHAHAHAHAHA!"
" Epic ka Kath!" tawang tawang sabi ni Yna.
" Kasi naman eh. Kumain na nga tayo." natatawang si Lindsay.
225
" Yabang nyo! Bili nyo nalang ako, tapos balikan kayo rito. Deal?"
" Ay sya. Tara na nga Linds. Bigla akong nag-crave ng pizza." pagyayaya ni Yna.
Umalis na sila at syempre naiwan ako rito. Peace at last. Pero sheet lungs! Gutom na gutom na ako. Ang tagal
naman nila. Wait, OA mats na. Alam kong kakalabas lang nila, kaso lang gutom na talaga ako.
Tumayo ako at sumandal sa may puno. Medyo nagkukulimlim pero di naman gano' ng masyado. Lumamig din
ang hangin, pero masarap sa pakiramdam. Pumikit ulit ako pero napamulat ulit kasi may babaeng biglang
dumating nang padabog dito.
" WAAAHHH! Naiinis akoooooo!" sigaw nung babae. Nang makakuha ako ng view, nakita ko si Jessah pala,
ang anak ng may-ari ng school.
Gusto ko sanang lapitan kaso lang baka pati ako ay kagalitan nun eh, kaya papalipasin ko na lang muna siguro
yung mood nya.
" Ang... Bakit ba... Wait! Paano ba kasi mag-emote?! Diba kapag broken-hearted ang mga tao nagiging
korni o ano man?! Potek! Bakit ba hindi ako marunong eh! Nakakainis!" iritado nyang sigaw.
Kakaiba rin ' to eh. Gustong mag-emote. Haha. Ano naman kayang problema nito sa buhay? Broken-hearted?
Nasisira ba ang puso? Edi sana pala dead-oh na siya sa lagay na yan. Haha. De, joke lang. Nababalitaan din
naman sa school na spoiled siya, minsan hindi na pumapasok, tapos medyo masungit din. Magandang babae,
second year pa lang pero marami na raw yang naging boyfriend. Well sabi lang naman nila. Bahala sila kung ano
mang ichismis nila. Basta wala akong pakielam.
" Nyemas naman kasing mga lalaki eh! Nauso pa! Oh wait?! Ako ba may kasalanan kung bakit ako
nagkakaganito? Feeling ko. Pero..." nakita ko siyang napapaisip. " Eh basta! Feel kong mag-emote ngayon! Kaso
di nga ako marunong eh!!! Kainesss!"
Ang ingay na niya. Mapatigil na nga. I just hope na wag nya akong sungitan.
" Alam mo Jessah, wala kang mapapala sa pageemote na yan. Kasi alam mo kung ano yan sa' kin?"
" What?!" medyo masungit yung tono, pero medyo friendly din nang konti. Yung parang mas mild ' to kesa
sa tone kapag nakikipagusap siya sa iba. Siguro nadala lang siya ng emosyon.
" Ew."
" Eww?" nagtataka niyang tanong.
" Yes, eww. Kadiri eh. Wag kang maging emotional kung di mo feel. Papangit ang approach." natawa ako at
what a relief kasi naggiggle siya nang konti.
" Fine. I won' t force."
" That' s good. Just shut up."
" Okay." she sighed.
Matapos ang ilang minuto ay nagsalita na rin sya. " Alam mo parehas lang tayo eh. I find those emo rudes and
like ew. Haha. Pero ewan ko kung anong naisipan ko' t gusto kong maramdaman yung nararamdaman nila."
" Eh bakit nga ba nagkakaganyan ka?"
" I honestly do not know. All I know is I can' t love, really."
" Sus. Lahat ng tao kaya. Hindi man sa tao, pwedi rin sa bagay na sobrang importante sayo o yung bagay
na lagi mong ginagawa."
226
" Eeeh. It' s far different. I mean, this in love feeling you feel towards another. It' s painful yet magical."
" You' re somewhat corny. Haha."
" Ugh. Kaysa naman ho sa emo. Hahaha."
Unti-unti na niyang nakakalimutan problema nya oh.
" So tell me, what' s the story behind all this?" tanong ko.
" Why should I? Are you gonna publish it or something?"
" You kind of reminded me of someone with your first line. So if you don' t want to get kicked up, spit."
" Haha. Fine. It all started when... Uhm. That' s not a good introduction. Let me think first." natawa lang siya
sa sarili niya.
" Ganito kasi yun." nagsigh muna siya. " I was like a girl that had several fling relationships with guys. I don' t
exactly know the feeling to be felt when in love so I never consider them as my ex-boyfriends. Friendzoneds,
perhaps?" tumingin siya sa itaas.
" I met this guy. He' s just like the others. Plain simple, a bit boring and he wants a serious relationship. I
actually don' t want to get involved with that kind of thing. Not my intention at the moment. I was planning to stop
this whole madness but I was forced to love this guy. Maybe because of my pride and ego."
" Marami talagang nagagawa ang pride." sabi ko.
" Tell me about it. And you see, my parents thought I was happy doing this so they didn' t mind it. I couldn' t
explain how annoyed I am with them. Sure they' re busy but sh!t, I want a mom and dad. But enough about
them."
" So who forced you to love this guy anyway?" curious ako eh.
" His brother."
" Oh gee. Life intruder."
" Don' t push it in I already know that. He' s insane! He saw me crying right here in this place. He thought I
was crying because I got the taste of my own medicine. But it' s a different problem. I got angry and placed
myself up the limit. He said I could not love when I was satisfied that time that I could. But now? Here I am
realizing that I can' t."
" You can."
" Oh really?! That' s a lie. I can' t. Maybe this is the last time I' ll be here. If I get to feel this so-called
wonderful thing called love, I' ll be back."
" But I doubt it." mahina nyang sabi.
" Just trust Jessah. You' ll find him soon. But for the meantime, I have to eat lunch."
" Oh yeah. And by the way, hinahanap ka nga pala ni Kenneth. You should find him also."
" Also?" tanong ko naman.
227
" Duh. You' re deeply numb and dumb. Sabi mo sakin mahahanap ko rin ang para sakin. Bakit ikaw nahanap
mo na di mo naman pinapansin. Think Kath! Go. Shoo. Go away. Hahaha."
I just rolled my eyes. " Bye. Enjoy your last day here. Because you' ll never know, you might not even come
back." I joked.
" Oh shut up! Get out."
Nagtawanan lang kami sandali tapos pumasok na rin ako. And dang! Nakalimutan kong nagtatago nga pala ako.
Tss. Ayoko pa talagang magpakita. Maybe tomorrow when I completely composed myself.
Naglalakad ako papuntang homeroom namin nang pinagtitinginan. What' s up with them? Sure binabati naman
ako ng iba kapag dumadaan pero ba' t iba ngayon? What the fat is wrong with them? Gaaah! I looked at them in
return para mailang din sila. Some looked away, yung iba naman ay matatag pa rin. Nakakainis! Nakakailang
kasi.
" Hey miss Katherine!"
" Uhm, hi." patuloy pa rin ako sa paglakad.
" Ako nga pala si Paula." nakangiti nyang sabi, so ngumiti na rin ako.
" Nakita mo na si Kenneth? Kanina ka pa hinahanap nun ah." sabi niya.
" No. And please wag ka pong maingay."
" Bakit?"
" I' m in hiding." nag-shh sign ako sa kanya.
" Bakit ulit? Halos kanina pa nagtatanong yun ah."
" Eh basta po."
" Oh sige. Ikaw bahala." ngumiti naman siya.
" Salamat nalang Paula." ngitian ko rin siya syempre.
Pagkatapos ay dumiretso na ako agad sa homeroom. Siguro naman wala si Kenneth dun at sabi ay nasa
cafeteria raw.
Nung dumating ako sa room, nandun yung prof. namin sa Socstud. Akala ko nga late ako eh, pero wala naman
palang pinapagawa kaya ayos lang. Mga nagkkwentuhan lang naman sila tapos yung iba nakikipagtawanan kay
sir. A good luck.
Tinext ko na rin sila Lindsay kung nasaan na at bakit ang tagal nila. Sabi naman eh kasi marami raw studyante
ngayon. Weird. Nung hindi na ako makapaghintay, lumabas na muna akong room at dumiretso sa locker area ko.
" Kath, may notes ka ba sa Physics nyo?"
Nung pagkasara ko ng locker ko, nakita ko si ate Aishiquh. Fourth year din.
" Meron. Kaso lang po naiwan ko po eh. Book na lang po, okay lang?"
" Sige."
So yung libro ko na nga lang muna sa Physics ang binigay ko. Tiningnan tingnan muna nya yung libro bago
sinabing okay na at kung pwedi raw ay hiramin nya muna. Sabi ko naman syempre, di naman kasi kami nagklase
kanina eh.
" Balik ko nalang sayo kapag okay na. Baka sa Thursday. Kay Kenneth ko nalang kaya ibigay? Tutal may
gagawin naman kami sa org. namin eh."
228
" NO!" napalakas yata sigaw ko. Hala. " Ahm. Ibig ko pong sabihin eh sa' kin mo nalang po ibigay. Hehe."
tsaka ako ngumiti.
" Ha? Eh diba bumalik na naman si Kenneth? Pero sige, try kong sayo ibigay."
" Salamat ate Aishiquh." then I smiled again.
" Sure. Sige, una na ako. You know, busy stuff. Graduating eh."
I waved her good bye. Magisa na naman ako. Ang tagal kasi talaga nung dalawa, di ko naman masundan. Kainis
talaga! Kung may kakausap naman sa' kin it' s either walang sense o tungkol kay Kenneth ang sasabihin. Tsk.
Maya maya nagtext si Yna sakin na baka hindi na raw sila makabalik kasi siksikan daw doon. Ang OA lang eh.
Pati tuloy ang tyan ko umo-OA na. Gutom na akooo!
" You want?"
Then I looked up. Wait! Ano ba ' tong nakikita ko!
" Nagha-hallucinate yata ako. Baka naman nagugutom lang ako o nagugutom lang talaga?" tanong ko sa
sarili ko. Natawa naman yung lalaking nagoffer ng sandwich.
" Hindi Kath."
" Pero kasi...
Jap?"
Si Jap nga ba ' to? Nasa school namin? Shemay! Inaantok pa yata ako.
" Yes, Katherine." natawa na naman siya, pero mahina lang. " Kamusta na?"
I' m still in shock.
" Hi Kath. Yuhoo!" kinaway niya yung kamay niya sa mukha ko.
" Oh, Jake!"
" Hahaha. Akala ko sasabihin mo nanaman yung full name ko eh. Pero okay na rin ang Jake. Kung ikaw lang
din ba ang magsasabi eh."
" Baliw ka. So bakit ka nga ba nandito?"
" Inutusan kasi ako ng pulisya. May kukunin lang ako at ikukulong. And fortunately, kausap ko na siya kaya
di na ako mahihirapan." tumingin siya sakin ng nakakaloko.
" H-ha? S-sino ba?" nauutal kong tanong tapos tsaka ko tinuro sarili ko. Nag-nod naman siya. Bakit akooo?
The eff.
" Ikaw nga. Ikulong na raw kita sa puso ko." tapos tumawa nanaman siya.
Nabatukan ko nga. " Kahit kelan ka talaga!" pero natawa na rin naman ako. Yun nga lang, di ko binibigyan ng
malisya yung sinabi nya.
229
" Kuyaaaa! Why are you so tagal." may cute na batang tumawag kay Jap. Di naman bata, siguro mga thirdgrade elementary ' to.
" Oh. Sorry." tapos tumingin naman sakin si Jap. " Kath, this is Andeng, sister of my bestfriend. And Andeng,
this is ate Kath."
" Hello." nahihiya kong sabi.
" Okay." parang nangisnob siya? Halaaa. Tas mayamaya nanlaki mata niya sakin. " I think I know you! My ate
knows you!"
" Talaga? Sino ba ate mo?"
" Si ate—"
" That' s enough Andeng. Let' s go na." awat ni Jap kay Andeng tas tumingin na ulit sya sakin. " Let' s talk
next grading, okay? I' m sure I' ll meet you there."
" Ha?" Di ko pa nga kasi gets.
" Punta lang kami sa school pres. Then we' ll leave na rin. Bye Kath. Eat this ha." binigay nya sakin yung
sandwich at tuluyan nang umalis.
Kinain ko na rin. Syempre I won' t let myself starve to death. Di ko na alam kung saan ako pupunta. Bahala na
talaga, makadiretso na sa cafeteria. Magtatago na lang ako nang sobra.
***
" Kath!" sigaw ni Lindsay. Buti naman. Marami ngang tao ngayon dito, palibhasa walang mga klase.
Nilapitan ko yung dalawa na nasa usual place namin dito.
Hinablot ko yung pizza' ng isusubo palang ni Yna. " HEY!"
" What?" pang-inis kong tanong habang ngumunguya.
" Ew. Stop it! Anyway, nakita mo na siya?"
" OH PLEASE! Lahat nalang ba ng tao rito siya ang tinutukoy?!" napatayo ako at nagtinginan naman sakin
ang mga tao.
Matatauhan na kaya sila? Owyes! Wahoo!
" Uy si Kath!"
" Nakausap na kaya siya ni Kenneth mah labs?"
" Ang ganda ni Kath. Pengeng piso! Wuuuh!"
Konek koya? Haha. Pero wait!
BWISEEEEET! Akala ko magkakaron ng epek yung ginawa ko. Tss! Umupo nalang ako at kumain na parang di
nakakain ng ilang linggo.
" Kath, g-gusto mo w-water?" Pagaalok ni Yna na natatakot kunwari.
Kainis ah! " Yna, g-gusto m-mo p-po ba ng SAPAK?!"
230
" Ito naman di mabiro. Hahaha!"
" Well I' m not in the mood." sabay kagat na naman. Gutom as hell eh.
" Eh Katherine naman kasi. Kung kinakausap mo na lang ba kasi si Kenneth edi natatapos na." sabi ni
Lindsay. Hala. Di ko ' to masisigawan, nakakatakot beybeh.
" Bakit ako ang kakausap? I don' t need something from him. He should approach me first."
" Eh pano ka naman kasi makakausap eh di ka naman nagpapakita."
" I-I' m not h-hiding, excuse me." sabay friendly roll-eyes. Mahirap na, baka mahalata.
" Liar."
" Okay payn! Di na ho magtatago."
" Pupunta ka ba mamaya, Kath?" tanong ni Yna.
" Saan naman?"
" Awards Night later here and Victory Ball na rin."
" Ohh. No.” Ayoko. Nakakatamad kaya.
" Bakit?"
" Paki mo."
" Huhuhu." she faked a cry. " Parang nagtatanung lang eh."
" Tsk. E wala lang. Tinatamad."
" Yun lang?" Yna
" Duh. E ikaw Linds, pupunta ka?"
" Duuuh! Malamang pupunta sya. Swimmer na nga diba. Tsssk." Yna
" Ha, Linds?"
" Yabang mo Kaaaaath!" Yna
" Si Linds kasi tinatanong ko. Hahaha."
" Kdie." Yna. -3" Yep. I' ll go. Sama ka na kasi. Kahit silip lang?" Lindsay
" Osige na nga. Itatry ko."
" WAAAH! Bakit pag si Lindsay yung nagyaya, pumapayag ka?" T.T Yna
" Woy hindi ka kaya nagyaya! Tinanong mo lang kaya kung pupunta ako."
" Okay. Easy ka lang teh."
At ayun nga napapayag nila akong pumunta. Wala talaga akong balak. As in. Kaso lang nung naalala kong varsity
nga pala si Linds eh napaisip ako. So yun, wala naman akong ginawa na after lunch. Naisipan namin na umuwi
na kasi nirequire lahat ng boys na tumulong pagaayos sa open ground for tonight. That means wala na talagang
magkklase. And whatever happened to my hiding scheme, it just went ease hanggang sa makapasok na ako ng
231
kwarto.
Nagpalit na rin ako ng simpleng damit. Skinny lang, kahit anong top at vans. Tapos diretso na kina Linds. Doon
muna kami habang nagaantay para maggabi. Usual stuffs lang naman ang inatupag namin. Si Lindsay simple
lang din kahit alam namin na may award sya or something.
So we ate dinner na rin before going out. Pagdating naming school marami na rin ang fully ready na. Excited sila
eh. Haha. Si Yna ang sanhi kung bakit kami napaghulihan. Sabi raw para naman may silbi yung Fashionably Late
spiel. Nakakainis na nakakatawa kaya pinabayaan nalang namin. At eto late nga kami. Sinalubong naman agad ni
Nathan si Lindsay.
" Hi babes." akmang kikiss si Nathan sa cheeks ni Linds pero nabatukan agad ' to.
" Babes ka dyan. Baliw."
" Sige na naman oh. Isa lang please?" tsaka naman ngumiti nang malapad. " Ibabalik ko rin naman eh."
" Heh. Later."
" Talaga? Wuuuh! Dalawa na dapat yun." Nathan
Kahit kelan talaga ang kulit nitong dalawa.
" Oh, Yna. Kath!" tsaka palang nya kami napansin.
" Yow yow!" Yna
" Oy." Ganda ng bati ko noh.
" Para ka namang patay na bata Kath." Nathan
" I know. Don' t rub it in."
Natawa nalang kami. May humigit naman kay Yna, nagulat nga kami eh. Sabi kailangan daw ang tulong nya. Edi
kami nalang tatlo. Feeling ko naman sabit lang ako. So parehas nga silang varsity, pero kung tatanggalin yun,
they' re still a couple. So sabit nga lang ako, two times pa. Ang galing shet.
Mayamaya may nagsalita na rin sa makeshift stage. " All players and varsities, please proceed to your
corresponding seats. The awarding will begin in any moment. Thank you."
Pano naman ako? YNAAAA!!!
" Kath gusto mo sumama ka nalang samin?" Nathan
May sarili kasing seats sila, eh kaming students kahit saan na. Kahit humiga ka pa sa daan, ayos lang eh. Kaso
walaaaa. Where am I supposed to go?
" Oo nga Kath." Lindsay
" Hindeee. Wag na. Hehe. Di naman ako kasali eh."
" At least you' re known as Valedict of all time. Okay na yan." Lindsay
" Naflattered naman ako run. Haha. Pero wag na talaga. I' ll meet Yna nalang somewhere."
Pagkatapos ng pilitan moments ay naggive up na rin sila. Ayoko talaga. Malay ko, baka antukin lang ako run edi
nakakahiya diba. At least kung di nakaupo pwedi pa akong maggala kung saan.
Ayun nagsimula na nga ang awarding. Di ko na sasabihin at di ko naman mga kilala yung mga yun. Nandito rin
pala ang taga ibang school. So free talaga ang school namin sa audiences. Aba! Mahiya naman sila at bigatin na
232
school ang naglaban. Ang daming tao. Both students and parents, I think, have gone wild. Hindi naman na ako
umupo kasi di naman ako magtatagal. Aantayin ko lang na tawagin si Lindsay pati na rin si Nathan.
Nasa Volleyball palang naman eh, kaya tumayo muna ako at pumasok ng school. Hahanapin ko muna si Yna at
baka kung napano na yun.
" Kath!"
Paglingon ko, si Yna. Mabuti naman.
" Saan ka ba kasi nanggaling?" tanong ko.
" Sa backstage nga. Kinailangan nila ang aking expertise. Mouhahaha." proud nyang sabi.
" Ay teh, meron ka?"
" Yabang!"
Ayun inantay na nga namin. Di ko talaga kilala yung iba. Feeling ko pati mga suplada at suplado mga estudyante
sa ibang school. Wala lang, nasa mukha kasi nila. Haha. Makalipas ilang oras ay eto na ang inaantay namin.
Matagal kasi pinagsasalita pa yung MVPs eh. Yung iba nga parang kinwento na ang talambuhay eh. Submit mo
nalang sa MMK dre.
Si Nathan ang MVP sa swimming. Si Lindsay naman may laban din kaso lang nagkasakit sya diba kaya ayun.
Pero okay lang naman siguro sa kanya, si Nathan naman yun eh.
Sinabitan si Nathan ng medal at binigyan ng trophy. Ayan, magsspeech na si Nathan.
" Hi. Good evening. Nathan Carlo Verdida po." nagsalita siya na parang di sya kinakabahan. Oh well, papel.
Baka naman di talaga siya kinakabahan.
" I really did not expect to get this award. At first, I thought I will be just a somebody tonight. But when
people started to congratulate me this morning even before this night, I got excitedly nervous. Sure I was a
trained swimmer since I was a kid, pero di ko naman naisip na makukuha ko ' to ngayon." tinukoy nya yung
medal and trophy. " Whenever I' m in a competition, I am eager to win. That' s what I always think before diving
into the water, to get out as the winner. Nitong naging laban ko na ' to, hindi ko yan naisip. Broken hearted eh."
umakto naman syang parang nasaktan, at marami namang natawa.
" Syempre, sino ba namang di maaapektuhan ng pagibig diba. Sabi ko sa sarili ko, even if I win, will I be
happy? These material gold things will be just things because it' s the feeling of happiness that gives great value
to it. Eh pano ba yun hindi ako masaya nun. That' s the reason. Pero I still won. Inborn kaya?" may mga natawa
na naman. Speech lang yata ni Nathan ang nakakatuwang pakinggan eh. " After the game, I was happy. Forced,
to be honest. I got my family and friends to support so what' s there to be gloomy about. Nung kinulong ako ng
mga kaibigan ko sa pool area, dun na natapos lahat. I got my true happiness."
" Lindsay Gonzales. An amazon, a snob lady, and hard to please. Sure she may be that but she' s also the
only one that completes my heart." may napa-aww. May kinilig at may nakatitig lang. Teh baka matunaw. " She' s
a great swimmer, too. Kaya siguro kung hahabulin ko sya by water, mahihirapan siguro ako. Haha. But even so, I
would cross seven seas without anything but myself just to catch her. She' s my inspiration, my warmth when I' m
cold from practice and my air when underwater." marami ang natouch kaya' t ang iba ay nagpalakpakan.
Tumingin naman sa direksyon namin si Lindsay nang namumula. Haha. Proud yata sa manliligaw eh.
" KINIKILIG AKO! SHEEET!" :" >
" Wag ka ngang maingay Alyna."
" Che! Bitter!"
233
Di ako bitter. Kinikilig nga ako sa kanila eh. Hihi. Sasaya rin ako. Pero ewan ko nga lang kung kelan at kung sino
ang magpapasaya.
" So, Lindsay. Sasagutin mo na ba ako?" tanong ni Nathan sa mic habang nasa stage pa. Hala. Haha.
" GO LINDSAAAAY!" pagccheer ng mga tao.
" Aba. Tinalo pa tayong kaibigan ni Linds ha. Tsk. Wait lang. Wait lang talaga!"
" SAGUTIN MO NA LINDS, BESTFRIEND, SISSY NAMIN NI KATH. AT HUWAG NA HUWAG KANG PAPAYAG
NA MAAGAW PA SI NA—"
Hinila ko paupo si Yna at tsaka tinakpan ang bibig. " Baliw ka ba! Psh."
" Syempre. Proud noh. Eh nakakakilig kasi eh. Hihihi."
Hindi naman makaimik si Lindsay. Halata naman eh, kaya nagsalita nalang ulit si Nathan.
" Uy joke lang. As long as you' re mine, I' m good. Because forever I will be yours. Kaya boys ha, wag na
wag nyong popormahan ang mahal ko. Kundi! Haha. Peace mga dre."
" So salamat po sa gabing ito. To all other swimmers, you are also the best. Just believe in yourself. And
one day, kayo na pala ang nagsspeech dito sa stage nang hindi nyo namamalayan. Believe."
Malakas na palakpakan ang tumapos ng speech ni Nathan. Nakipagkamay ulit yung mga school presidents at
high officers ng bawat school bago bumaba si Nathan.
Pagkatapos nun ay di ko na alam ang nangyari kina Linds at Nathan. Niyaya kasi ni Nathan si Linds kung saan,
kaya yun. Wala na naman kaming aabangan pa ni Yna kaya pumasok muna kaming school. Marami pa ring
studyante, mga nakatambay sa sari-sariling rooms kaya hindi nakakatakot dito. Nagpart ways muna kami ni Yna
kasi may tumawag na naman sa kanya.
Papaliko na sana ako nang may marinig akong naguusap. Familiar yung boses kaya napatigil agad ako.
" So are you free to tutor me this weekend?" tanong ng isang babae. Di ko pa rin tinitingnan.
" I' m not really sure." sagot ni—ay nung lalaki pala.
" Aww. Please, please! Try!"
" Fine. We' ll see, Annika."
" Okay. But teach me first the last topic."
And confirmed! Si Kenneth nga na may kausap na babaeng di ko kilala. Ang ganda nung babae. Nakakapagselos
eh! Gaaaah! First time kong nasabi yun! Nakakaines!
" Selos ka noh."
Muntik na akong mapatalon dun ah. Pagkatalikod ko, may babae ulit. Si ate Kassy Aya lang pala. Vice President
ng Seniors' Org.
" Hindi po ate." nagsmile na lang ako.
234
" Eh bakit nakaganyan kamay mo?"
Tiningnan ko. Naka-kuyom na pala. Sensya naman. Malay ko ba. " Malamig po kasi eh. Hehehe."
" Sus. I hate liars Kath." Uh-oh. Nakakatakot din si ate eh. Halaaa.
" Fine. Nagseselos na nga po ako. Wag ka pong maingay ha."
" Naman. Bakit kasi di mo pa lapitan?"
" Wag na po muna. May kausap pa eh." paga-alibi ko.
" Kaibigan ko si Annika, gusto mo tawagin ko na sya?"
" Ay hindi na po. Oka—"
" Annika!" tinawag na nya. Kaya naman agad akong nagtago. Ayun, di ko na alam ang pinagusapan nila.
Ang nakita ko nalang ay lumakad na sila palayo.
I' m doomed! Ako rin nga makaalis na rito, bago pa mahuli ang lahat. Nagtip-toe ako. Syempre kailangan hindi
maingay. Nakaka-tense eh.
" Is someone there?" tanong niya.
Lakad Lang. Shet wala akong mapagtataguan. Puro lockers nandito at malayo pa ang unang room na pweding
pasukan. Halaaaa.
" Kathy!!!!"
Fine. Tumigil na ako sa paglalakad. Tutal namiss ko naman siya eh. Humarap na ako. Mas gumwapo siya. Ewan
ko pero mas nagkaron sya ng appeal sakin ngayon.
I sighed first.
" Hi Kenneth."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 47: Dance
***
" I-I c-can' t believe you' re... Y-you' re really..." I looked down and sighed. Up again to face him. " Here."
I was expecting a jolly Kenneth. But what' s here is a different one.
" Oh, hey. I' m... I' m here." he smiled weakly. " Fresh and new."
" Oh. So... Anong—"
Wait, should I ask? Kasi kung tutuusin, wala naman akong karapatang magalit o magtampo kung bakit hindi
manlang siya nagpaalam nung umalis siya, o di kaya nag-warn muna like that. Pero wala eh. Nakakahiya naman
kasi kung aasta akong parang kung sino when I' m precisely just a somebody to him. At least I' m not nobody.
235
" Ah, wala pala." ngumiti na lang din ako.
Kami na lang pala ang tao sa hallway. Hindi na naman siya nagsasalita eh. Nakakapanibago lang talaga. As in.
What does he meant by fresh and NEW? Did he change his persona? Wag naman sana, he' s better the old way.
" What is it? Spit."
" Wala wala. Hehehe. So, you came back. What happened?" I looked at him curiously and then snapped out
after a second. " Not that I' m concerned or something. Did you get scared of our bet?" I teased.
" Nah." natawa siya ng mahina. This time hindi ko alam kung totoo ba yung tawang yun. He' s too
complicated now. " Let' s watch outside?" pagyayaya niya.
" Ah, sige. Tara." syempre pumayag na ako. Nakakatakot na rin naman kasing maglakad palabas magisa.
YUN LANG ang reason of acceptance.
Pagkalabas namin, awarding pa rin naman. Alam ko naman na walang pakielam ' tong si mokong sa nagaganap
eh, di naman nya kilala yung mga umaakyat sa stage. Naglakad kami papuntang open ground. Maraming
estudyanteng bumabati kay Kenneth. Di ko kilala most, pero sure ako na yung iba ay hindi taga-Sermounth.
Lande eh! Joke lang.
May group of girls, na di ko mawari kung saang lupalop ng mundo nanggaling, na tumawag kay Kenneth. Inantay
ko naman siya habang nakikipagusap siya roon sa mga flirt! Tch.
Whatever. Paki ko? Wuuh! Maya maya may nag-approach namang taga-ibang school sa' kin. Yung ibang lalaki,
nice. Yung iba naman friendly pero pa-impress. Tapos yung iba ay bastos na compulsive.
" Miss sige na. Number lang oh." pangungulit nung tatlong bakulaw sa' kin.
" Paulit-ulit? Fourteen nga diba. Ayan nakapagbigay na akong number. Kaya bye-bye!"
May bigla namang umakbay sakin. Siniko ko naman agad yung tyan. Pagkatingin ko si Kenneth pala. Aba!
Sensya naman. Malay ko bang siya iyun, baka kasi mamaya isa na pala ' to sa mga bakulaw eh.
I mouthed, " Sorry." Pero hindi niya pa rin tinatanggal yung pagkaka-akbay niya. So I weirdly looked at him.
He looked at me as if he answers like, just go with the flow. So hindi nalang din ako umimik.
" Hey dudes. Sorry she' s taken. That might sound protective, yes. But to be honest, I' M SELFISH and I want
her all to myself."
Narinig ko naman ang pagkabigla nung mga kausap na babae kanina ni Kenneth. At medyo nag-back off na rin
' tong mga bakulaw. Hoho! Go mokong! Wuuuh!
" Uhm, thanks." sabi ko na lang.
" Anytime." nakangiti nyang sagot. And I don' t know but that made me sighed in relief.
" Uhh." I made an awkward sound. Haha. Kasi naman, nakaakbay pa rin. E wala na naman yung mga epal
diba. " Your... Kenneth your... Uhhh."
Lumalakad kami na parang KAMI. Eh hindi namaaaan! Mga mata nung mga flirts oh! Parang mangangain na
ewan eh. Pero there' s this part of me na ayaw umangal, yun bang okay lang kahit ganito. Holooo! Anu bang
nangyayari sa' kin!
Nakarating kami sa medyo hulihan. Wala masyadong tao rito kaya medyo kumportable ako. Nagkamustahan lang
naman kami tapos ayun. Dead air na naman. Ang hirap pala ng ganito. Bakit ba kasi parang nagbago sya at
naiilang na ako sa kanya? Tss.
236
" So..." panimula ko. " Saan ka na nagsstudy?"
" University back in L.A."
" Oh." parang na-disappoint naman ako. Akala ko bumalik sya para rito na ulit pero mali pala. " Edi
ibigsabihin aalis ka rin ulit?"
" What, you' re gonna miss me?" then he smirked.
" Yabaaang." tas nagtawanan nalang kami.
" Pero seriously?" tanong ko naman ulit.
" Yah. But..." tumingin sya sakin. " I' ll stay if THIS someone begs."
" Beg? Don' t you think it' s too much? Haha."
" Hmm. We' ll see." tumawa na naman siya.
So far hindi na naman awkward. Bumabalik na sya sa Kenneth na unang nakilala ko. Wag ka ngang ganyan!
Naiinlove ako eh, kaines!
What?!
Naiinlove ako eh, kaines!
NAIINLOVE ako eh, kaines!
Naiinlove?!
NAIINLOVE?!!!!
Abaaaa!
" Hey." he snapped his fingers in front of me. Ayan natauhan na.
" S-sorry."
" Haha. You' re cute!" tsaka nya ginulo buhok ko.
" Che." feeling ko naginit naman ang mukha ko. Bakit ba ganun?!
" Have you ever felt this feeling that even when there' s nothing to do with this person, you still want to be
with them?" tanong nya.
" Like now?—Uhh! I mean, no! Psssh!" then I looked away. Yung bibig ko aba!
" You spilled it." tapos natawa na naman sya.
Nahawa naman ako. " Pero alam mo nakakapagtampo ka."
" Huh?"
237
" Di ka manlang nagsasabi na di ka na pala rito magaaral. Tapos ngayon babalik ka? Para lang pala magvisit
o ano kasi aalis ka rin naman pala."
" W-what do you mean? Did you miss me?" tapos tumawa na naman siya. Sorry but I don' t feel like
laughing right now.
" I actually did."
" Hahaha—wait, what?"
Ngayon ko lang narealize ang mga pinagsasasabi ko. Bigla nalang akong nagtakip ng mukha. Nakakahiya eh!
" Don' t even try to make me repeat it again!" nakatakip pa rin kamay ko sa mukha. Sheeeez!
" Oh. Okay." humina boses nya at parang medyo naging malungkot. " I... I gotta go. Nobody missed me, so
yeah. I' ll see you—"
" NAMISS KASI KITA OKAY?! AS IN!" napasigaw ako na ewan. May taong mga napatingin, pero dahil
maingay nga ang paligid konti lang ang nakapansin.
" Alam mo yung kahit saan, kahit anong gawin ko ikaw ang naiisip ko ha?! Nakakainis ka rin eh! Bakit hindi
ka umalis sa isip ko?! Kaines ' to!" pinalo-palo ko sya. " Tapos alam mo ba nakipagdate sa' kin yung si Jake Flynn.
Yung sikat. At shetlang! Parang ikaw yun eh. Oh baka sadyang miss lang kita nang sobra. Grabe ha! Walang
binatbat pala yung sikat ba yun sayo pagdating sa' kin eh. Hahahaha! Pero wag kang magalala, mas pogi sayo si
Flynn."
Hinde, biro lang. Mas gwapo ka Kenneth.
" Really? You had a date with him? And you actually think he' s handsome than me?" he chuckled. " And
what about the part where you can' t get me out of your mind? Hahaha. Gahd, I' m really really falling."
Ano bang problema nito? Ang gulo. Di ko maintindihan kung anong expression ah.
" Kasi naman! Bakit ka ba tumatawa! Kaines ka!"
" Nothing. I' m just glad that you missed me."
" So t' was your plan, huh? To make me feel incomplete without you?"
He crossed his arms and with his chin way up high, he said, " Uh-huh."
" Baliw."
" Sayo."
" I know ri—ha? Since when did you learn that?!" out of the blue ba naman kasi eh.
" I' m still a Filipino Kath. Haha."
" Fine." I pouted.
" Hey don' t do that!"
" Why not?"
" I might not control myself." tapos tumingin sya sa ibang direksyon. Haha. Ang cute eh! Para kasing
namula sya.
" Whyyy?" tanong ko na parang nangaasar.
" Ugh. Don' t entice me."
238
Haha. Di ko man gets pero ang cute nya kasi. Parang naiinis na nahihiya lang eh.
Tapos na yung awarding ceremony, at pinayagan nang magparty ang mga estudyante. Na-announce na rin
naman na walang pasok bukas. Buti naman, dahil kung meron malamang konti lang ang papasok nun.
" You should join Yna and Lindsay." sabi nya. Eeehh. Ayoko. Gusto ko rito.
" What? Sending me away? Haha."
" NO! Uhh. No, really. I just thought that maybe you' re bored being here with me. So, yeah. You could go."
" Nah. Lindsay' s probably with Nathan and Yna is obviously partying already."
Nakaupo pa rin kami, tinitignan lang yung mga wild sa gitna. May biglang humawak sa kamay ko. Ang lamig ng
kamay niya. Bakit nya hinawakan pala? Naiilang ako pero ayokong umimik baka kasi tanggalin nya eh. Halaaa!
Kelan pa ako naging ganto?!!!
After several party songs, naging soft naman yung tumugtog. Nakahawak pa rin siya sa kamay ko. As in hindi ko
lang ginagalaw kamay ko, baka isipin nun gusto ko na ring humawak sa kamay nya. Psh. No waaay! Okay I
admit, SLIGHT WAAAY!
" K-kath?"
" Bakit?"
" Can I take you in the middle?"
" Huh?"
" Uhm. Sorry. I don' t know how to do this. C-can w-we..." tinanggal na nya yung kamay nya. Waah! Bakeet?
Tumayo siya at tumalikod. Kitang kita ko naman na nagbuntong hininga muna sya bago humarap ulit sakin.
" May I have this dance?" inalok nya yung palad nya. " Take my hand."
Agad ko namang inabot. Mahirap na, baka nga raw may umagaw. Sabi Nina ate Myla at ate NorHoney. Pero joke
lang, di naman sakin si Kenneth eh.
" You own my hand tonight."
Pakiramdam ko nagiinit ngayon ang mukha ko. Halaaa! Pumunta kami ng gitna nang hindi inaalis ang tingin sa
isa' t isa. Ang lakas ng kabog ng puso ko. May heart disease na ba ako or something? This is definitely weird.
Hinawakan nya ako sa waist, at pinatong ko naman ang isa kong kamay sa balikat nya. And our other hands kept
twisted with each other.
♫ Take my hand, I'll take the lead. And every turn will be safe with me. Don't be afraid, afraid to fall. You know I'll
catch you through it all. ♫
Yes please. I won' t be afraid if you' re there, waiting for a catch. I won' t hesitate to fall for I know even if it' ll hurt,
it' s worth it.
♫ And you can't keep us apart; even a thousand miles, can't keep us apart. Cause my heart is wherever you are. ♫
My heart really is wherever you are. It' s always like that. It annoys me yet makes me feel much more uneasy
without you around.
♫ It's like catching lightning the chances of finding someone like you. It's one in a million, the chances of feeling the
way we do. ♫
239
Where can I ever find someone like you? Nah. You' re already here, so what' s the point of looking for another?
♫ And with every step together, we just keep on getting better. So can I have this dance, can I have this dance. ♫
Were already here, savoring the moment.
♫ No mountains too high enough, oceans too wide. 'Cause together or not, our dance won't stop. Let it rain, let it
pour. What we have is worth fighting for. You know I believe, that we were meant to be. ♫
Are we? Do you believe? Cause I do. No barricade can ever divide us, I think. :)
♫ It's like catching lightning the chances of finding someone like you. It's one in a million, the chances of feeling the
way we do. ♫
Yeah, I' d catch that. Out of billions, it' s already here. You' re already here.
♫ And with every step together, we just keep on getting better. So can I have this dance. Can I have this dance. ♫
Nakatayo nalang kami. Nakatungo na sya sa balikat ko habang head up lang ako. I' ll admit this for the very first
time. KINIKILIG AKO!
It' s not everyday that I' m dancing with this guy. Bakit gain feeling. Siguro from the start naging denial ako nang
sobra kaya pakiramdam ko naging mabilis ang lahat when the truth is everything' s at slow motion.
I can feel this electricity-like feeling. Bakit ganito ka ba Kenneth. As in! Nanghihina ako in a wonderful way.
Peculiar but great.
" Can we go out tomorrow?"
H-ha?
" Like, you and me? Together."
" S-sure." sabi ko nalang.
There' s no point in denying this time. I really like this guy. Took me several months to figure out. So now it' s my
time to feel the moments. I just hope he' d be there to catch.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 48: And she fell
***
It' s a good thing na walang klase ngayon. Ewan ko. Ang saya ko lang talaga ngayon. It' s Tuesday and no
classes! Yay. Pero pupunta ata kaming school? Sabi lang ng class president.
So nagready na nga ako at dumiretso na rin sa school. Of course with Lindsay and Yna. Nabanggit din naman
nila kung anong ginawa nila last night para naman hindi ako clueless. Nagparty nga si Yna with her org. mates,
at magkasama nga si Linds and Nathan. Okay naman sakin yun. At least... Haha.
" E ikaw Kath, kamusta naman ang slow dance nyo ni Kenneth?" sabay tawa nung dalwa.
240
" H-ha? Nakita nyo yun? Wala yun!" nahihiya kasi ako. Shemay!
" Naman! Ang daming nagpicture sa inyo ah. Bongga ka." Alyna
" W-weh? G-gusto mo sapak Yna?!" pagtataray ko na medyo nahihiya.
" Syempre ayoko. Kaya hindi makahanap ng kamahalan eh. Hahaha!"
Lanja itong si Yna puro kung ano ano lumalabas sa bibig.
" Kamahalan ka dyan! Arte oh."
***
Pagkarating naming school, nakita ko agad sa parking lot ang silver porsche Carrera ni Kenneth. I know it' s his.
Nag reason out ako kina Linds para makababa agad ako. Sabi ko naman ay naiihi na talaga ako nang sobra kahit
wala sa itsura ko. Haha. Di naman kasi ako pang-theatre eh.
" Hi."
" Ay palakang tumahol!" leshe. Nagulat pa ako.
" Haha. As long as I can remember, frogs don' t bark."
" Ehh! Kasi ikaw." napatakip nalang ako ng mukha.
" What?" tumawa na naman sya. Grabe! I' m mesmerized. Lels.
" Don' t hide." Hinawakan naman nay yung kamay ko tapos inalis ito at tiningnan ako sa mata. " Now that' s a
perfect view."
I looked away quickly. Syempre nakakahiya! Para syang nagbibigay ng motibo ah. Teka lang! Wag kang
gumanyan Kenneth. Baka magsimula akong umasa tapos hindi naman pala AKO ang gusto mo.
" I-I have to go to the c.r. Excuse me." pagdadahilan ko. Ang kanina kong alibi ay totoo na ngayon.
Naglakad ako nang mabilis nung una pero napatakbo rin naman ako. Totoong nag-cr nga ako. Wala namang tao
kaya ayun nakapag-emote ako. Joke lang. Naghilamos na rin ako. Ewan, para siguro mahimasmasan ang
kabaliwan ko.
" Haaay! Kenneth! Bakit ba kita kasi naging crush. Yeah, I mean it. Kaso di ko maiconfess sayo. Mahirap
yata yun! Bahala na nga. I' ll just savor the moments then I' ll stay away."
Yun! Tama. Kasi naman, papasayahin ko muna sarili ko bago ako bumalik sa rati kong gawain. Minsan lang
naman kasi eh. Lumabas ako tapos nakita ko na naman sya, nagaabang. Pero nahihiya na talaga ako! Nakakainis
lang.
" What took you so long, and who are you talking with?"
Sarili ko! Waaah. Narinig nya. Tsk.
" No one. Hehehe." defensive laugh.
" Oh. Let' s go?"
Tumango lang ako. Nagulat naman ako nung bigla nyang hinawakan ang kamay ko. Parang nung first day lang
ah. Déjà vu.
" Chansing, is that what you' re doing to me?" pang-asar ko sa kanya. Haha.
Natawa naman sya. " You remembered."
241
Umiwas na lang ako ng tingin. Kasiii.
***
Natapos ang All Saints' Day nang... Maayos? Ay ewan. Kasi naman ho, kasama ko na naman si Kenneth sa Vigan
nun. Ewan ko ba. E kasi naman eh, napilit sya ng lolo ko. Nakakwentuhan pala niya kasi nung nagpunta kami
rati. Ang bongga yata ng lolo ko, nag-English kaya yun? Hahaha.
At ngayong magde-December na, malapit na raw magsimula ang mga periodical exams para sa third quarter.
Todo review naman ako. At syempre Sina Yna at Lindsay at petiks lang, pero syempre naghahapit din naman.
Ako, at si Kenneth? Grabe lang. Naalala pa rin pala nya yung dare o hamon nya. Pero syempre dapat mataasan
ko sya. Wala pang nakakatalo sakin kaya good luck, mokong.
At nandito naman kami ngayon sa college library ulit. Parang napapadalas ata ang ' History repeats itself' ah?
Good naman. Haha. Kung dati may mga babaeng nasa harapan namin, ngayon ako lang ang tao sa paligid nya.
Haha. Eh kasi nasa sulok na kami.
" Technological evolution has four phases which it..." mahina nyang basa. Tapos bigla nalang nyang
hinawakan kamay ko habang patuloy lang sya sa pagbasa.
Magkatapat kami. Nagulat naman ako. Hindi ako umiimik, sya naman eh nagbabasa pa rin kahit nagtaka na ako
sa ginawa nya.
" Just read." he said. No, more like commanded. " Could I?" tinukoy nya yung kamay naming magkadikit. Parang
nakapatong lang yung left hand nya sa kaliwang kamay ko rin. Pero nakahawak yung kanya, and mine stayed the
way it was before.
HALAAA! >///<
Babalik naman ako sa tinanung nya. Di naman ako sumagot, pero napa-tango ako. Sheeeet!
" Great. I can now concentrate with ease." tsaka naman sya ngumiti. Gravy!
" Woi anu yan?!!!"
Natanggal naman yung magkadikit naming kamay. Sina Yna at Linds pala. Halaaa! Hinawakan na naman kasi ni
Kenneth kamay ko.
" W-wala. Hehehehe." halata na naman ang defensive laugh ko. Tsssk!
" So pag magrereview kailangan pa talagang magkahawak-kamay?" Yna
" O-oy h-hindi aaahh!"
" E ano yan? Holding finger?" Linds
" Eeeh! Yabang mo Linds. Pero seriously it' s not what you think guys." tiningnan ko naman si Kenneth,
asking him for a back-up.
At ang baliw! Tinaas pa nya yung kamay naming magkahawak. Ay mali! Yung kamay nyang nakahawak sa kamay
ko. At ayun, nagconclude na naman yung dalawang echusera hanggang sa hindi na kami nakatapos.
***
A week after, natapos na rin kami sa exams for third grading. Ang bilis nga eh. Tinanong naman namin kung
bakit, sabi raw may mahalang mangyayari daw na may kinalaman ang inter-schools na naglaban daw nun nung
Intramurals. Wala naman kaming magagawa eh.
Napapadalas na rin ang bonding namin ni Kenneth. Wala nang masyadong asaran like before. Napalitan ng
242
ilangan. Oh ako lang? Ay ewan!
" Kath, want to go grab some ice cream?" alok nya.
" Saan naman this time?"
Sus, tatanong pa ako, eh kahit saan namang ice cream parlor ay okay basta ikaw ang kasama. Hahahaha!
Nagiging mais ako sa kanya eh. Pero syempre di ko pinapahalata.
" Crazy Crepes. Sounds great?"
Tapos ayun. Naglakad nalang kami palabas ng campus. Magc-commute nalang muna kami since nakakaexite
yung ganon. Habang naglalakad kami, nakita na naman namin yung mga first years na lalaki. Mga bata pa, cute.
Hahaha. Pero ang kukult. Kinukulit ako.
" Uy uy! Ate Kath!" tawag ni Riley. " Kelan mo ba ako sasagutin po kasi?"
Natawa na lang ako. Di naman yan manliligaw eh, talagang makulit lang. At halata naman kasi may ' PO' pa
syang nalalaman. Pero kasing age ko lang din yan, mukhang bata lang talaga.
Bigla na namang humawak sa kamay ko si Kenneth. Halaaa namaaan, man! Haha. :))
" Oh bakit?" bulong ko sa kanya.
" I' m jealous."
Nagulat naman ako sa sinabi nya, pakiramdam ko namula ako. Pero di ako maga-assume. Malay ko pala ang
gusto lang nyang sabihin ay nagseselos sya kasi baka may iba na akong nakausap na lalaki. Haha. I rarely talk to
other boys. Mahirap na, baka bastos.
" Uyyy. Selos sya oh." pang-asar ko sa kanya. Pero syempre joke lang yan. Double meaning. :)) Napalakas
naman yung pang-asar ko kaya nagreact naman yung mga bata. Bata talaga tawag ko. Haha.
" Waaah! Bakit ate Kath, kayo na po ba ni Kuya Kenneth?!" Si Franco naman.
" Hindi naman po yun totoo diba?" si Sean yata? Hehe. Di ko sila kabisado. Pero basta lima sila.
Umakbay naman ngayon sakin si Kenneth. Sasagot na sana ako sa mga bata pero inunahan ako nitong mokong
na ' to. " We' re together, yes! Wanna bet?!" parang galit na batang sabi ni Kenneth. Waaa! Bakit ba ang cute nya
at the same time gwapooo?!
" Pwedi hati tayo kuya?" sabay grin nang nakakaloko ni Riley.
Nilayo nya ako tapos nilagay sa likuran nya. Sumilip ako sa may balikat nya. Ang hirap! Tangkad eh.
" No. I' m selfish."
Hahahaha. Natatawa lang ako rito.
O kinikilig?
Ay ewan! Basta in between.
Pagkatapos nilang magusap usap, hinigit ko na rin si Kenneth. Mahirap na.
Nakaupo na kami' t lahat at kumakain, parang may patampo effect pa rin sya. :"> Ano ba kasi Kenneth! Wag
kang ganyan, baka ma-fall ako nang sagad at mag-assume and umasa.
" Uy Kenneth!" tawag ko. Di nya pa rin kasi ginagalaw yung ice cream nya.
243
" I' m not answering."
I chuckled. Hahaha. Hindi pala ha. " Ay baliw."
" Sayo."
Hahaha—" Weeeeh?"
" Psh. Forget it. You have lots of boys out there. Go swim on them. Tch!" tapos tsaka sya lumingon sa ibang
direction. Hahaha. Eh kasi! Ang cute nya talaga. Grabe lang po!
" Aba! Ay sya. Kukuhain lang ako ng bathing suit. Teka lang talaga." kunwari naman kukuha talaga ako.
" H-hey! Where do you think you' re going?" sigaw nya.
" Duh. I' m getting IT." tsaka ko nai-wiggle yung eye brows ko. :))
" Pssssh! Get back here!"
Tumakbo naman na ako.Mouhahaha!
Pumunta ako sa parking area. Wala lang. Pang-galit. :)) Nakaharap lang ako sa bintana, nagaayos. Haha.
Tapos...
May yumakap mula sa likod ko. Tiningnan ko yung salamin, at expected sya nga. Syempre kung iba ' to edi
naupakan ko na.
Para naman akong nakuryente. >///<
" H-hoy! A-ano yan ha! C-cha-chansing ka boy!"
" Pssh." mahilig sya sa ganyan ngayon ah. Hahaha. Cute. " Kathy." yung ulo nya ay pinatong nya sa balikat
ko habang nakayakap.
Kung hindi ko lang ' to crush eh, nasapak ko na to! Chansing! Nakikiliti tuloy ako. Tsk. >/ / / <
" O-oh?!" kunwari masungit.
" Psh. Nevermind." kumalas sya tapos sya naman itong lumakad palayo. Syempre hinabol ko naman.
Nagtampo na yata nang sobra.
" Kenneth naman eh!" hinawakan ko yung braso nya para mapatigil sya. Tumingin sya sakin, expressionless.
" Nagseselos ka ba talaga? Joke lang yata nila yun."
" So you' re not sure, huh?"
" Yes, but... Ah ewan! Wag mo nang intindihin yun. Mga bata eh."
" They' re already grown up first years!"
" Woah. Easy ka lang. Basta hindi yun. Talagang mga friendly lang. At isa pa," napatigil muna ako saglit.
" Tayo ba?"
Feeling ko namula ako sa sarili kong tanong. Eh kasi! Hindi naman kami diba. Bakit parang KAMI sa inaasta
namin? Gaaaah! Nag-grin sya bigla tapos tinanggal nya yung kamay ko sa braso nya at hinawakan. Yung sya pa
mismo nagayos ng kamay ko para magkahawak na kami totally. Oh my gash!
" You want?" tsaka siya tumawa nang malakas. Probably because he saw me shocked with eyes so wide.
" Heh. Baliw!"
244
Tapos ginulo nya yung buhok ko. Magkahawak kamay na naman kaming bumalik sa ice cream parlor at inubos
na yun. And! Hindi pa rin nya talaga binibitawan kamay ko. Grabe naman kaseee!
Bumalik kami sa school nang ganito pa rin. Sabi ko nga kay Kenneth na bitiwan na kamay ko, e ayaw. Wala. Ang
dami kasing nagtatanong ah. Psh. Nakakahiya. Atensyon kasi. Tsktsk.
Nagklase na rin kami. Lumapit na ng pwesto sakin si Kenneth. Ewan ko kung anong problema nito. Pero ayoko
talagang mag-assume!
" Bakit ka ba kasi lumapit sakin? Mangongopya ka ba?" pang-asar ko sa kanya.
" Heeey! Of course not! I' m Kenneth for your information."
" So?"
" You' re so masungit." Haha. Ang cute nun pagkakasabi nya ng masungit.
" Haha. Ang cute mo eh."
" Really?" naggrin na naman sya.
" De, joke lang."
Hahahaha.
After class, principal gathered us to the auditorium. May ia-announce raw na sobrang importante. Edi ayun
pumunta naman kami. Sya itong boss eh. Like a boss. Haha.
Tapos eto na. Magkalapit na naman kami. Si Kenneth sa right side ko, tapos sa left naman sina Yna at Lindsay.
Nakakahalata na raw sila. Sabi ko naman ay wala namang meron na dapat nilang mahalata o malaman. Basta
sabihin nalang daw nila after the announcement.
May nangungulit sa katabi ni Kenneth. Naiilang ako! Ang ingay kasi nung babae. YUN LANG. Psh.
" Ssshh!" saway ko sa kanila.
" I' m sorry, Denise. My girlfriend' s jealous." sabay akbay nya sakin. Halaaa. Kinilig ako shet. Psh.
Pero Kenneth ano ba talaga?
May nararamdaman ka ba o,
Pa-fall ka lang din?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 49: She's jealous, alright
***
Halos mawindang naman ako sa takot nang mawalan ng kuryente sa loob ng auditorium. Napakapit tuloy ako
nang mahigpit kay Lindsay. Grabe lang!
245
" Huy! Dyan ka kay Kenneth yumakap. Dala-dalawa kayong nakakapit, para kayong mga unggoy." Lindsay
" Eh salagay takot eh, masisisi mo ba? HUHU." si Yna. Takot nga rin pala ito.
" Psh! Wag nga kayo!" ramdam naming tumayo si Lindsay. Syempre natanggal kasi yung pagkakayapos
namin sa kanya.
" L-Linds! S-San ka pupunta?! H-huy!" sigaw ko. Wala na akong makapitan! sabi pa naman nila ay may
' something' daw dito. Waaah!
" Uuwi na." matipid nyang sagot.
" Pano kami?" Yna
" Commute. Bye!"
Halaaa! Pano na ako? May naglabas ng phones nila for source of light, pero ayoko. Baka mamaya may biglang
gumulat sakin eh. Sa kwarto ko lang naman o sa bahay ako sanay nang walang ilaw. Grabeee!
" WAAHHH!" sigaw ni Yna. Narinig ko namang kinausap nya si Charmaine na katabi nya sa kabila. Buti paaa!
" Kathy."
Hindi ako umiimik. Pano ba naman kasi ngayon lang nag-react! Bahala ka! Mokong ka eh!
" Are you scared?"
Oo. Bakit, yayakapin mo ako?
>/ / / < Joke lang! Hindi nalang ako sumagot.
" Wait, Denise. Don' t hug me, release." mahinahon nyang sabi.
O.O Edi sila na magkayakap! PSSSH! Sila na talaga! Nakakainis! Kanina naglalandian, ngayon naman
nagyayakapan?! Tch! Kaya naman pala hindi nagrereact kanina pa eh, may kayakap na pala! Ok payn! As if I
care!
" Now. Kathy? Are you alright?"
" Yeah." parang nawala takot ko at napaltan ng inis. Kinapa nya yung kamay ko at hinawakan. " Feel better?"
" I am better." Bitter. Tch!
" What' s wrong?"
" Wala." sabay tanggal ng kamay ko sa pagkakahawak nya.
" Tough."
" Whatever."
Nauna na akong lumabas nung nagkaroon ng temporary light. Delayed ang annoucement. Lahat ay pinauwi na,
may paparating daw kasing bagyo. Ano ba yan! Kabuong December eh. Naitext ko si Yna na sa homeroom
nalang kami magkita at magpasundo nalang kami since wala na nga si Lindsay. May problema kaya yun? Weird
eh.
Maya maya may tumawag sakin. Pagkalingon ko, si Kenneth LANG pala. Problem?!
" Oh?"
" What happened?"
246
" Ha?"
" Why did you left without waiting?"
I rolled my eyes. " So kailangan may hintayan? Psh. Nagmamadali lang ako."
" Oh." ngumiti naman sya. He didn' t notice the hint of sarcasm. Great. Psh. " Let' s go home?"
" Anung let' s? I' m not going with you. Kuya Kev' s on his way na."
" H-hey! What' s with the attitude, huh?!" medyo iritado nyang tanong. As if I care!
" Wala! Paki mo ba?!"
" Tch! You' re so stubborn, Katherine! What' s your problem?!"
Nakakatakot. Tinawag nya ako sa real name ko. I was taken aback, but of course I did not let him notice it.
" Wag mo nang alamin! Wala ka rin namang magagawa!"
" How could you say that? How can we fix things if you' re letting me stood oblivious of the situation?!"
I sighed to calm myself down. " Whatever. Bumalik ka na run at makipagyakapan dun sa Clarisse? Maris?
Denise? O kung sino man yun!"
And he laughed. Hard.
" Don' t laugh! I' m serious here!" sigaw ko sa kanya.
Instead of doing me a favor, he laughed even more. " HAHAHAHAHAHA! Kathy! Yo—HAHA—re HAHAHAHA! JealHahahaha!—ous!"
Pakiramdam ko namula ako. Tumungo ako para itago ko ang mukha ko. Pero grabe nga, bakit ako ganitong
affected? Oo, alam kong crush ko na siya. Pero parang iba na. Tch. Di naman nya ako girlfriend o ka-MU
manlang para magselos nang ganun diba. Pero kasi! Di ko mapigilan eh!
And at last, nag-calm down na siya.
" Now, makakausap ka na ba nang maayos?" I mentally slapped my forehead. Mali! " Ay. Joke. Aalis na nga
pala ako."
" Kath, you' re actually," he paused to looked at me with curiosity and sincerity at the same time. " Jealous?"
then he grinned.
" Tch. Oo, bakit?! Psh. Aalis na talaga ako. Bye."
Pero hinawakan nya yung wrist ko at binalik ako sa direksyon nya. Nakakailang kasi napadikit ako sa kanya, as
in!
" Uhh." I made an awkward sound. Eh ang awkward din kasi nung situation eh.
Mayamaya ay bigla nalang niya akong niyakap. >/ / / < O-ok-ay?
" Don' t be. You' re the only one that can own Kenneth Verge." tapos hinarap nya yung mukha ko sa kanya.
Umiwas ako kasi pakiramdam ko ay namumula ako. Grabe lang!
" Oh."
247
" So, kiss?"
Hinataw ko sya nang malakas sa braso. " H-hoy! Baliw!"
At ayun, nagkabati na ulit kami. Ang babaw at ang malupit pa ay hindi nga kami, pero ba' t ganun? Pa-fall eh! Eh
ako naman itong si eng eng na nahuhulog pa lalo.
Next days were hell. Ang iba naming prof. ay biglaang nagpa-exam, as in walang sinabing specific date kaya
gulat kami. Ayos lang, diba nga nagrereview kami ni Kenneth nang sabay? Hihi. Oh gash! Anyareh sakin?
***
" YESSS!" sabay sabay nilang sigaw pagka-dismissal bell.
" Yes." mahina ko namang sabi. Sa wakas at tapos na ang third quarter exams. Panibagong set of honors
na naman ' to. Sana lang mataasan ko si Kenneth. Ewan ko nga kung bakit pa namin ' to tinuloy pa eh. Trip lang?
Ang pangit naman. And the last time I checked wala namang kaparusahan o kapalit ' to? Ang gulo kasi sabay din
kaming magreview at magkalapit lang sa upuan. Grabe na.
" Oy mokong. Tanong lang, bakit pa nga ba tayo nagpapataasan ng rank? Anu yon trip lang?"
He chuckled. " Of course there' s a catch. The one who got the higher honor will get one major order to the lower
one."
" Oh. May pautos-utos ka pang nalalaman dyan ha. Magingat ka na." and so I smirked.
" You wish!"
" Oh yes." I winked.
" Aaahh! Don' t do that!" tapos napatakip siya ng mukha. Hala?
" B-bakit? Huy!"
" I might do something. Tch. Please don' t be such a cute little brat."
" Cute naman eh, edi okay lang maging brat. Malay mo mafall ka rin sa ka-cutan ko." syempre hininaan ko
lang yung huli kong sinabi.
" Huh? What was that again?" nakangiti sya. Pero hindi naman niya narinig talaga siguro yung sinabi ko
nung huli diba? Nakakahiya lang talaga kasi if ever!
" Wala lang."
" Ohhh. Let' s go on a date." bigla niyang sabi. Nagulat din naman ako. Biglang naiba kasi yung
pinaguusapab.
" Date ka dyan! Neknek mo po." and I stuck my tongue out.
" Please?"
Tcccch! " Oo na. Sige na. Tara na! Saan ba?" napabigay tuloy ako. Kainesss!
" I' ll take you to—" his cellphone cut him down, may tumatawag. " Hold on a minute, I just have to take this."
And he answered his call.
Minsan naiisip ko na parang ang weird nitong si Kenneth. Ewan ko lang, pero basta! Kakaiba!
Hindi ako basta basta naffall sa isang lalaki. As in choosy ako, halata naman eh. Nababaliw na yata ako kasi
miske ako naiinis sa sarili ko. Napakamapili ko sa ganto. Alam ko naman pati na hindi naman dapat may love
248
interest ka, pero kasi wala, nakakainis lang ako.
Pero NOON yun. Pakiramdam ko nahuhulog na talaga ako nang tuluyan sa kanya. Tch! At hindi ko maipaliwanag
yung nararamdaman ko. Naiinis? Kasi na-fall ako. Masaya? Kasi na-fall din ako. Oh diba, pang-adik. E salagay
ganun eh. Wala nang maagawa.
Nag-end na yung call ni Kenneth. " I, uh. Kathy..."
May bad news ba? Gahd, no.
" H-ha?" kabado kong tanong.
" I... I can' t take you on a date today. Sorry." tapos yumuko siya.
Nakahinga na ako nang maayos. Phew. Akala ko naman kung ano eh. Yun lang pala. I laughed. " Sus! Yan lang
pala eh. Ayos lang. In fact, mas natuwa pa ako. Hindi mo ako pala mailalabas." I told him jokingly.
He pouted. Gaaaaash! " Psh. Fine, maybe next time. So I have to go now."
" Uuwi ka na?" tanong ko. Medyo maagap pa kasi. Wala na rin naman kasing klase kasi nga katatapos lang
ng exam.
" No. Heading to my aunt' s place."
" Oh bakit?"
Para siyang nahihiya na ewan. Hahaha. Cute. " B-babysitting."
Processing...
Processing...
Processing...
" Wa-wait! Can you?"
" A little." and then he shrugged.
" Ilan taon yung aalagaan mo?"
" Two or four? I can' t remember. I only attend her first birthday."
" Ohh. So wait! You' re telling me na yung little skills mo in babysitting will be used on a two or four year old
kid? Hala!"
Totoo naman eh, hala! Nakakatakot kaya. May experience na kasi ako, kina Tita rin. Inalagaan ko si baby Sarah
nun. She was around six that time. Oh diba, mas malaki na compare sa aalagaan ni Kenneth. Pero kasi
something happened. I forgot to lock the door when I left for the kitchen to grab her drink. Pagkabalik ko wala
na siya. Kabang kaba ako nun. Pero syempre hindi ko muna sinabi. Tumakbo ako palabas. Nung nakarating ako
sa kanto nakita kong papatawid siya sa daan. Kamuntikan na rin sya nun pero buti nalang may matandang babae
na pinigil sa kanya. My recklessness. Ugh.
" Yep." he answered. " I think I can handle this. I jut have to lock her in my room, then that' s it!" napaisip
naman siya bigla. " Heeey! I think we can have a date after all."
249
Bigla ko naman siyang nabatukan. " Nahihibang ka na ba? Ikukulong ba naman eh. De saltik yata ito."
" I was just kidding." pang defense niya. " Alright. I' ll take good care of her. So see you tomorrow,
girlfriend."
" See yo—HEY!"
" Hahaha. Kidding!"
Then I waved goodbye. Pero bumalik na naman siya.
" Uhhh... Kathy?" hesitation is plastered on his face. " Can you... Uhm. How should I say this? Uhm... Kathy—
"
I broke him off. " Spit it already."
" Kathy can you please go with me?" nagmamadali niyang sabi.
" Go?"
" Uhm, yeah. We' ll be alone, like, you know." tapos tines-baba niya yung eyebrows niya.
" BALIW!"
Tapos tawa na siya nang tawa.
" Hahaha—okay I' m alright now." huminga muna siya nang malalim. Ayan okay na. " Please?"
Wala naman sigurong mawawala kung papayag ako diba. So,
" Let' s go."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 50: With You
***
" Mommy Kathy!!!"
" Kenneth anu ba? Kanina pa ' to ah." sigaw ko kay Kenneth. Hindi naman ako galit o ano. Pero kasi Mommy
Kathy ba naman daw ang iturong tawag sakin ni Gabe.
" What?" pa-inosente nyang tanong. Haaay! Psh. " What can I do? He' s calling me Dad, so you have to be
his Mom."
Parang namula naman ako dun ah. Grabe lang! Pigilin niyo ako, baka bumigay ako!
" And besides, who else can be his second mom? Suites you perfectly." then he winked.
Mamatay na yata ako rito! Waaahhh! Kung pwedi lang umuwi na agad eh. Kaso nakakahiya naman. Na-meet ko
pa yung mommy ni Gabe at sinabing aalagaan naman namin. Namin talaga. Psh. Filipina naman din mommy ni
Gabe, fluent sa Tagalog kaya sobrang nakakailang yung mga tanong at sinabi niya sakin.
Sabi raw bagay daw kami ni Kenneth. Kung kami na raw ba. At dahil daw ba magpapakasal na kami kaya
nagppractice nang magalaga ng bata. SPELL EPIC?! Yun yun eh! Grabe kasi. Pero alam ko naman ding biro lang
yun. Pero syempre nakakailang pa rin naman.
250
" Mommy Kathy!!! I want milk!" cute nyang pagkakasabi.
Tiningnan ko si Kenneth, wala, enjoy lang siya sa pagpanuod sakin na kulitin ni Gabe.
" Wait here, okay?" nakangiti kong sabi sa kanya, and then I patted his head.
Tinanung ko si Kenneth Kung paano gawin yung milk ni Gabe. Hindi raw niya alam kaya ako na raw bahala.
Nakakaines! Pano ba ' to? Ay bahala na. Dumiretso na ako sa beverage area at nagsimulang magexperiment.
O.O
Akala ko simple lang pero kasi ang daming containers dito. Magkakaparehas ng kulay yung laman kaya hindi ko
malaman kung ano ba rito ang gatas. Psh. Alangan namang buksan at tikman ko lahat. Ang baluga naman yata
nun. Hahahaha. What a term.
After almost half an hour, I think, I figured out which is which. Pagkalabas ko naman sa sala, nakakaines lang
ang nakita ko. Tch.
Natutulog na sa couch yung dalawa. Aba! Hindi manlang ako hinintay, eh? Sayang naman ' to at ang effort KO.
Alangan namang gisingin ko pa si Gabe kaya nilapag ko nalang yung bottle. Hindi naman siguro mapapanis yun.
At kung mapanis at mainom man, di ko na kasalanan, natulog sila eh. Haha. Joke lang.
Nakahiga silang dalawa sa couch habang ang isang braso ni Kenneth ang nagsisilbing unan ni Gabe. Parang
nakaakbay si Kenneth, pero nakahiga nga lang. Malaki naman yung couch kaya umupo ako sa may ulunan nung
dalawa. Ano bang gagawin ko? Hmm. Makapag Temple Run na nga lang.
Matapos ang ilang pagsigaw ko dahil sa thrill ay inantok na rin ako. Boring na eh. Paulit ulit din naman kasi. I laid
myself comfortably, pero nakaupo lang. Di na kasya eh. And there, the next thing I knew ay sobrang antok na
ako to the point na napapikit na ako nang tuluyan.
/BABY GABE'S PERSPECTIVE
Uwaaa! Hihi. Good morning sunshine! Yay! Uh—no. It' s just dark outside. Is it already night? Oh noooo! What if I
see ghost?
" Waaahh." I screamed softly and cuddled more with daddy Kenneth. Hihi. So handsome! And mommy
Kathy is so pretty. They' re a match.
Wait! Mommy Kathy is having trouble sleeping! Oh no! And I' m so comfortable in daddy' s arm.
Aha! Hihihi. Evil grin.
I stood up. Hmm. Is mommy Kath heavy? I' ll try.
I tried putting mommy Kath in my place a while ago, in daddy Kenneth' s side, but she' s just heavy. And I' m just
a cute little five-year-old boy. Hmm. Aha! :D
Sorry but I won' t give up. I love them two.
I shook daddy Kenneth a bit to have him in his subconscious state.
" Daddy! Daddy!" I opened his eyes with my hands. Hahaha!
" Uh? What?" he answered sleepily. And now' s my chance.
" Mommy Kathy wants to sleep beside you. Please cuddle her. She' s uncomfortable, look!" I pointed at
mommy.
" Ohh. She said that?"
251
" Uh-huh." Hihihi. Sorry if I lied. But hey, I' m just a cute little five-year-old boy.
Daddy Kenneth smiled at me. And then he carried mommy Kathy beside him, cuddling her. And I' m so happy
when mommy Kathy hugged daddy Kenneth back while facing each other. :"">
Now that' s the plan of a cute little five-year-old boy!
I felt this sudden joy when Gabe said that Kathy wanted to sleep beside me. Gah. I' m so gay. Nah, I' M SO IN
LOVE WITH HER.
Seriously.
First girl who made me feel like this. She' s one extraordinary girl. How does she do that?
Magic.
" Haaah." she yawned. Uh-oh. She' s waking up, and we' re still cuddling each other. Hmm. What' s the big
deal?
I stared at her. I knew baby Gabe is not serious about Kathy wanted me to put her beside me, but I still believed
in it because I wanted to.
:D
" GAAAAHHH!"
I knew she would freak out. She' s really pretty even when she just woke up. I hugged her tight so that we' d still
be like this. >:)
" Let go! Kenneth ano ba?! Isa!" she' s struggling.
I pretended to yawn. " I' m still sleepy. Sleep with me." and then I rested my head in her shoulder like it' s my
pillow or something.
" K-keneth k-kaseee!"
" No can do." I smelt her hair. My senses kind of loved it, it' s like the smell of my mom.
" Eehhh. Kasi! Tatayo na ako!"
" Keep quiet Kathy, or I' ll shut you up with my mouth." and then I laughed hard.
" Kase namaaaaaaan!"
" Ohh. Keeping loud huh? You really want me to kiss you, do you?" I chuckled. She turned red, I saw.
" Che! Osya, matulog ka na. Tatahimik na po." she turned silent as she said.
How I love being in this place. Thanks baby Gabe, you really are my nephew. ;)
I' m actually not sleepy anymore. I opened my left eye to check if Kathy' s awake or not. But I did the wrong
move, seems like she' s staring at me so I' m doomed!
" Di ka naman pala matutulog eeehh!"
" But why are you staring at me?" I asked her.
" H-ha? S-sinong may sabi?! Kapal neto!"
252
I just chuckled. " If you say so."
Baby Gabe coughed cutely, probably reminding us that he' s still in the picture.
" Huy! Si Gabe oh, nakatingin." Kathy whisphered.
" Are you two making a baby? Huh, huh, huh?" he asked in his most annoying, but still cute, way.
We quickly stood up, and sat properly. We don' t really want to corrupt his mind with such things.
" Heeeey! Why did you stand up? I' m trying to learn here!" he crossed his arms and got playfully mad at us.
I thought Kathy would be furiously shock at Gabe' s thought, but she' s not. She laughed hard, really.
" Learn? Baby Gabe, it' s not what you think." then she signed Gabe to come forward her, so he did. " Look,
we' re not trying to do anything, okay? We' re just sleeping that' s all." and she ruffled his hair.
" Hmp." Baby Gabe.
" Don' t be like that or I' ll kiss you." Kathy threatened Gabe.
" Hmp." Gabe repeated while smiling.
" Ohh. I get it. Haha!" And so Kathy kissed Gabe on his cheek.
I felt this awkward jealously so I imitated Gabe' s infamous; " Hmp."
She laughed real hard. " Sorry Kenneth. But you' re not as cute as this little one." she then kissed Gabe again on
his other cheek.
" Hmmmmp!"
After that day, pinabalik ulit kami ng mommy ni Gabe sa kanila kasi hinahanap daw kami. So kami naman itong
pumayag kasi wala namang gagawin eh. Mga tinamad ang teachers at sa Monday nalang daw magsstart ng
fourth grading. Sabi rin na required kaming pumunta sa Sunday kasi yun ba mismo ang recognition for third
grading, then the big announcement. Psh. Sus!
Nandito na nga kami kina baby Gabe, kami nalang ulit tatlo. Nagdate parents ni Gabe kasi aayaw daw makagulo
sa' ming tatlo. Haha. Ang baliw lang.
" Kenneth!" saway ko sa kanya. Pano ba naman kasi kung ano anong tinuturo. Kanina sabi ba naman ni
Kenneth magiging macho si Gabe kapag nalunok niya ang isang basket ball. Like, seriously?
" Are you trying to kill him?!" tanong ko. Nakakainis kasi!
" Woah. Easy there Kath. We' re just goofing around."
" Tsk." tsaka ako lumabas sa terrace. I need some air.
Bakit ba kasi ganyan yang lalaking yan! Di maintindihan ang ugali, sobra! Psh. Pero bakit ganun, hindi ako
natuturn off sa mga ginagawa niya? An in fact, nacucutan pa ako? Hala. Grabe na! Erase, erase!
" Hey." bigla niyang dating. At umakbay pa ang mokong.
" Psh." inalis ko naman. Binalik nanaman niya. Inalis ko ulit, and he placed it back. " Ano ba!"
" Why sudden change of mood, love?" calm niyang pagtatanong.
253
" Love mo yourself!" tinanggal ko ulit balikat niya, at mabuti naman na hindi na niya binalik pa.
" I love you more."
" I love you more yours—" napahinto naman ako.
Silence.
" W-what I meant was, do you know the m-movie t-titled I Love You More?"
Yun naman lang pala eh. Akala ko... HAYY! Wag mag-assume.
" No." tinipid ko nalang. Ayoko nang magsalita.
" So, let' s go inside?"
" Una ka na."
" Tsk." hinawakan niya kamay ko at hinigit na sa loob.
Pagkapasok namin nakita kong nanunuod ng Handy Many si baby Gabe. Cute. Tinatry pa nga nyang gayahin
yung song eh. Hihi. Pwedi ko na po ba siyang ampunin? Haha. Kidding!
" Hi baby Gabe." nakasmile kong bati sa kanya. Wala lang, nilapitan ko lang tapos sabay kaming manunuod.
" Hello mommy Kathy! Uno, dos, tres, cuatro…" binati niya lang ako sandali sabay kanta na ulit. Well at least
binati.
Dito na rin kami nagdinner ni Kenneth. Ewan ko pero hindi ko pa rin siya pinapansin. Nakakainis kasi. Pati ba
naman ang kalokohan niya ay ituturo sa bata. Psh. Hayaan na nga. Nakakawalang gana lang eh.
Pinapatulog na namin ngayon si Gabe. Eight-thirty na rin kasi at darating na rin ang parents niya. Baka rin naman
hinahanap na ako sa bahay.
" Kenneth ikaw nalang magpatulog kay Gabe. Uuwi na ako, baka kasi hinahanap na ako."
Ang paalam ko lang kasi ay lalabas lang ako kasi wala namang pasok. Pinayagan naman ako kaya eto. I just
can' t resist baby Gabe.
" I' ll tell your parents." sabi ni Kenneth.
" Huwag na! Baka magalit pa sakin yun. Sasabihin ko nalang galing ako kina Lindsay."
" Do you really want to lie?" may pangongonsensya sa tono niya. Tsk! Naman oh! " Don' t worry. I got this."
he continued. Tapos nilabas na niya phone niya at nagcall. Since when did he get my parent' s number? Hala.
Medyo naalimpungatan si Gabe. " Mommy Kathy, are you leaving?"
" Yes baby. But I' ll be back, soon." and I flashed him a smile. I hummed a lullaby to make him fall asleep
again.
Saktong balik naman ni Kenneth. " You really like Gabe, huh?"
" Oo naman. Cute eh." Kidding. Talagang napalapit lang loob ko sa kanya.
" So you like me too?" tsaka naman siya nagpacute. Hala wag! Baka bumigay na naman ako. Psh.
" In your nightmare." tsaka lumabas na naman ako sa may terrace. Dito ko na aantayin parents ni Gabe.
May upuan naman dito ang table, so umupo naman nga ako. Ang lamig lang. I checked my phone, wala namang
texts from mom nor dad. Si kuya lang, sabi ay umuwi na raw ako kaagad at kay Kenneth lang sasama at hindi sa
iba. Biased? Bahala na.
254
" What did you tell him?" tanong ko nalang bigla nung maramdaman ko ang presensya niya.
" Who?"
" Don' t play innocent on me. My brother, of course."
" Oh. Right." he chuckled. And I don' t even know what' s that for. " I told him that you' re here with me, and
that I' ll take you home safe and sound."
" Sounds fair enough. Playing safe, huh?"
" What?"
" Nothing. I just thought you' re making a good impression. But never mind."
" Mind reader."
" Like, really?" mind reader? Ako? Hala.
" Uh—nothing." tapos ngumiti nalang siya.
Umupo na siya sa tabi ko and then silence na. Wala akong sasabihin kaya tahimik. Inantok tuloy ako. Tumigin
ako sa taas, at ayun may stars naman. Actually may lagi nga akong tinitignan dito eh. Yung kakaibang star na
malapit sa tatlong magkakalapit. Basta yun yun, sariling trip. Nung nakita ko, napangiti naman ako.
" What do you have in mind?" tanong niya bigla.
" H-ha?" napatingin naman ako sa kanya. Nangiti rin naman. Psh. " Wala lang."
Silence ulit. Pero siya rin naman ang bumasag sa katahimikan eh. " You know when I was a kid I used to wish on
a star."
Sige na, hindi na ako magiging mean kaya magsasalita na rin ako. " Well did it come true?"
" Fortunately yes."
" What' s it about?" it' s rude for me to stay quiet when someone' s telling, right? So I blew it all up.
" My stuff turtle." pfft! Haha. Natawa ako nang biglaan kaya napasama ang tingin niya sakin. Nag peace-sign
naman ako kaagad kaya pinalagpas na niya.
" Go on." pagpapatuloy ko sa kanya.
" I used to play at game zones at the mall in L.A when I was around five or six. Even though I can' t play very
well, I' m enjoying it. My mom asked me in the middle of my game that we have to go move to the stuff toy shop
because we' re meeting someone there."
" At first I complained but I didn' t have a choice, so I let it all go. I was so reluctant that time that I almost
throw all stuffs away." parang nagulat naman ako nun. At napansin din naman ni Kenneth. " Yeah, wild huh?"
natawa nalang siya. " But what pacified me that time is my favorite turtle stuff I saw. An up until now I have it."
" So where' s the wish part."
" I' m getting there." pinitik naman niya noo ko. Ouch. " So yeah. I saw a cute girl buying the same turtle as
mine. I felt sudden joy that time." tapos napangiti naman siya. Nakakainis! Tch.
" Psh. Lande." I murmured.
" I' m not. You' re just jealous." tapos tumawa na naman siya.
" Che!"
255
And he continued. " The girl smiled at me and waved her turtle to me as if she was a puppeteer. I got ecstatic
that time that I followed her and her mom and I almost got lost. Fortunately I didn' t."
Sayang! Sana nawala ka na. Pshhhhh!!!
" After we got home, I look up in the sky and smile the whole time like a complete psycho. And there I saw
the stars. You know what' s annoying about falling stars?"
I just shrugged.
" They' re so rare that even when it' s possible to be seen, it turned out all fake for me. You see one, you
miss it. Then you' ll regret. What' s the point of it? Absurd. So in that moment I made my own wish outlet, which is
the stars."
" What did you wish for?"
" Simple. I wished to see the girl and her turtle again. Even just the slightest glance would be fine. But you
know what? It came true. It was literally granted. Why? Yes, I saw her. But worst part is that the slight of what I
meant surely became true as well. I saw her near the park when we' re driving through. She' s on the swing with
turtle on her arms. How I wish I could l get out going to the park but this agenda sucks."
So he wished about the girl, huh? Fine. I don' t care anyways. But whatever that agenda may be that impeded
him from getting out, thanks to that. Kidding.
" What agenda?"
" Uhh, ahm. You know. Stuffs, like—this and that."
Wala naman akong nagets kaya nag-Oo nalang ako. Tumingala nanaman ako. Wala kasing nahawa at alangan
namang kung saan saan pa ako tumingin. Nakita ko yung favorite star ko, paulit ulit. What if I make a wish? Wala
namang mawawala diba. Plus, baka nga mag-work pa.
" There' s my star." tinuro naman niya yung star na malapit sa favorite ko. Ayos ah. " I' m planning on making
a wish right now. But I' m not quite sure if it' s right."
" As far as I know there' s no wrong wishes, except if it involve negative schemes."
" So there' s still wrong."
Edi ikaw na tama. " Yeah, right. Fine." natahimik na naman ulit kami. Pero dahil nga umaatake ang paging curious
ko, nagtanong na naman ako. " What are you planning to wish for?"
" It' s a secret."
Sus. Lagi naman eh. Nanahimik na lang ulit ako. Ayoko nang mangulit at bigla yata akong nawalan ng gana. I
hate turtles! Ugh. Lol. Kidding. Meron din naman kasi akong turtle stuff, and I really don' t know where I got it,
but it' s cute.
" Since it' s not to be wished for, I' ll tell." sabi niya. " I really am fond of taking care of kids, I' m used to. It' s
not that obvious because I' m so cool." tiningnan ko naman siya nang masama. " Alright, kidding. I' m so hot."
napaubo naman ako. " Okay. I' m just an average. Happy?" and I grinned. " So yeah. But you know why I asked
you to babysit with me?"
" Kasi natatakot kana mapagalitan kapag may nangyari kay baby Gabe?" tsaka ako tumawa.
" Close enough." he chuckled." but seriously, no. It' s that..." he paused.
" It' s that I want to see how it feels to take care of a little one with you. So therefore I' ll have an insight of
my planned future."
His what?
"Future with you."
256
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 51: The Openheim
***
Pinapapunta na naman kami ngayon sa auditorium para pagayusin. Mamaya na kasi ang recognition. Ang first
year ay assigned maglinis sa school grounds. Second year ay sa gym, kaming third year dito nga sa auditorium
at ang fourth year naman, since graduating, ay todo review nalang. Swerte. I don' t even know kung bakit
pinapaayos pa ang ibang zones eh dito lang naman sa auditorium ang venue ng recognition.
" Kath!" tawag sakin ni ate Myla. President kasi siya ng Fourth year, so parang siya yung supreme leader or
something. " Pwedi bang kunin mo muna yung DLP? Wala kasing mga gustong kumuha. Puro mga busy daw, eh
wala namang mga ginagawa."
" Ah sige. Saan ko ba kukunin?"
" Sa dean."
Shet. Bakit sa dean pa?
" Hala naman. Wala po ba sa faculty ng academic coordinator? O kaya ibang mahihiraman, wag lang sa
dean!"
" Hay sabi ko na eh. Haha. Miske nga rin ako di ko makuha. Alangan namang utusan ko ang teacher. Sige
sa iba nalang."
Papaalis na sana si ate Myla nang may biglang sumingit.
" I' ll get it."
Okay. Edi siya na. Palibhasa nakuha niyang patawanin ang dean noon. Sus! Psh.
" Oh ayan na Kath. Samahan mo nalang si Kenneth kuhanin. Tapos pabigay nalang muna sa control room
para safe for preparation na later." then umalis na rin sya.
Lumakad naman ako palayo. Kunin niya magisa. I' m not annoyed or what, ano lang kasi... Naiilang na ako.
Pakiramdam ko dapat maayos na ang kilos ko pagkaharap siya. Crush ko eh. At NAKAKAINIS yung ganitong
feeling. Ewan ba.
" Where are you heading to? Let' s go." tsaka niya ako hinigit. No choice.
Lumakad na kami papunta sa dean' s office. Tahimik lang naman ako. Si Kenneth naman ay panay tango lang sa
mga bumabati sa kanya, halatang hindi interesado. Joke. Hindi ko alam pala, baka ako lang ' to. Nung nasa tapat
na kami ng pintuan ay napahinto ako.
" Ikaw nalang kaya ang humiram. Tutal ikaw naman ang nag-volunteer eh."
" Oh come on. You wouldn' t let me go in there alone. Would you?"
Napaisip naman ako. Sabay, " I would. Now go." tsaka ako kumatok then pinagpilitan siyang ipasok sa loob. I
remained outside, and this is a relief.
And as predicted, nakuha nga nya yung projector. So naglakad na kami pabalik sa Auditorium. I' m keeping
distance, kasi sobrang naiilang na talaga ako. Bakit? Eh dun sa sinabi nya kasi. Sino ba namang hindi mabibigla
dun!
"Future with you."
Seryoso ba siya don? Oh talagang pinagttripan niya lang talaga ang feelings ko without even knowing that he' s
257
really doing it? Masyado na ba akong halata? Lumayo na ba ako?
" Don' t. Come near me Kathy." bigla niyang sabi. Anu ba yon?! Mind reader? Naman eh! So no choice
lumapit ako baka kasi sobrang mahalata pa diba.
" You look different today."
" Good or bad?" Hala naman.
" Always good." and he winked. Gahd!
Nang makarating kami, binigay na namin yung projector sa control room at after ay bumalik na kami sa gawain.
Ako ay syempre lumapit sa part nila Linds at Yna. Nakita ko naman si Kenneth na dumiretso sa kina James at sa
iba pang basketball players? Eh? Friends friends sila? Woah.
" Hoy Kath! Anong nangyayari sayo ha?" si Yna. " Natutulala ka na naman yata ha?"
" Sino bang tinitignan nyan?" Lindsay
Sinundan naman ng tingin nung dalawa yung direction kung saan ako nakatingin. And there, they saw Kenneth.
Aba. I denied syempre. Parang napatingin lang naman nang sandali eh. Napatingin lang ba talaga? Psh.
" Si Kenneth naman pala eh. Hayaan na natin." Linds
" Pero hinay ka lang Kath ha. Pwedi pa bukas, alam mo yun?"
Tumawa lang sila. Kahit kelan talaga yung mga yan. Hindi nalang ako umimik. Ayokong makipagtalo. Pinauwi
kami before lunch para makapagayos. Bigla naman akong kinabahan na ewan. Syempre kasi yung deal namin ni
Kenneth. Sino kaya mas angat samin? Hala. Sana ako. Shet.
Pagkahatid sakin nina Linds ay kumain kaagad ako at nagayos nang konti. Like, ligo and fix clothes for later
tapos umidlip nang konti. Si daddy nalang ang umuwi from work to attend recognition. Ayos lang naman. So bali
dalawa ang pupuntahan ni daddy later. Ako at si Lyka. Kahit naman kasi luko-loko yang batang yan ay may alam
din naman. Nagayos na rin ako kasi at around three-thirty ay magsisimula na.
" Dad, tara na. We' ll be late!" narinig kong sigaw ni Lyka.
" Time freak!" sabay ko.
" Whatever! Tara na kase!"
Pumasok naman na si dad galing labas, garage perhaps. Ako naman eh chill lang kasi third year naman ako at
paniguradong mauuna ang elementary. So why bother. Sorry nalang Lyka. Haha.
" The car broke down." sabi ni dad.
" Edi magc-commute nalang tayo—"
" What?!" sigaw ni Lyka. " Naman ehhh! Fix it dad!"
" Stop being a nagger!" nakakainis na kase. " Ano ba kasi' t nagmamadali ka ha?"
" Wala!" sagot niya at nakita ko naman na parang namula siya. Ah! Alam ko na. Dahil yata kay Angelo. Haha.
Saktong labas ni dad ay may biglang bumusina. Tinawag naman ako at sabing may naghahanap sakin. So
naiwang nagmumukmok si Lyka. Pagkalabas ko naman nakita ko ang Silver Porsche. Kay Kenneth ba ' to? And
my question was answered when he stepped out of his car.
" Hey."
Teka lang kasi. Naiilang pa rin ako. Kaya naman hindi ako makatingin sa kanya nang maayos.
258
" Bakit ka nandito?"
" I' m here to give you this." inabot niya sakin yung papel. Pagkatingin ko naman ay yun lang palang
recognition programme. " You forgot to grab one, so ma' am Ramos asked me to send it to you."
" It' s not that important, you know." totoo naman eh. Wala akong pakielam. Just go with the flow lang ako
kapag may ganito.
" Really? Wait ' till you—"
Bigla namang labas ni Lyka.
" Kuya Kenneth!!!" sabay lapit samin. " Kuya! Papunta ka na bang school?"
" Yes. Why?"
" Pasabay! Please? Please, please?" then she pouted.
" Arte oh." I murmured. " Wag na Kenneth. Dad' s fixing the car kaya sige una ka na."
" Ohh? You sure?"
" Yah."
Nagalit naman sakin si Lyka nung nakaalis na si Kenneth. Sabi eh ayos na nga raw yun at para hindi na kami
magccommute. Hindi ko nalang siya sana papansinin eh kaso nagsumbong ba naman kay dad. Nakakaiyamot!
So sabi naman sakin ni dad na tama raw si Lyka. At kaibigan ko rin naman din daw si Kenneth. Dad! Kung alam
mo lang talaga. So I ended up calling him and asking for a ride. Pumayag naman at here we are on the way to
school. Si dad na yung nasa passenger seat sa unahan at kami ni Lyka sa likod.
I can tell na nagkakasundo yung dalawa kasi panay ang tawa. Ako naman itong nagffake ng ngiti kada tinatawag
ako ni dad at tinutukso. Nakakainis aba. Pag ako nahulog nang sobra, isa ka dad sa sisisihin ko.
Nung nakarating na kami nagpasalamat syempre si dad kay Kenneth at may sinabing iba na hindi ko
maintindihan kasi ang hina. Oh well, paki ko ba diba. Si Lyka muna ang sinamahan nya kasi sya naman yung
una. Nakita ko na rin naman sina Lindsay at Yna. Lalapitan ko na sana kaso lang tinawag kaming may mga
honors at may corresponding seats daw kami. Ano pa bang magagawa namin? Eh ang arte ng school. Psh.
Tinawag si Lyka as third honor. Tuwang tuwa naman ang bata. Tapos may parang binelatan siya, at pagkatingin
ko naman si Angelo yata. Hala. Then after ng ibang year ay kami na. Kinabahan na naman ako kasi nga gawa
nung deal or bet.
" Nervous?" tanong nya na kalapit ko na naman.
" Heaven yes." Hindi na rin ako umusap. Kasi nakakakaba talaga. I remembered my exam in Technology,
baka kasi namali ako ng isa. Eh kapag pa naman nagkamali dun ay may possibility na mamali na sa lahat. Eh
psh. Yun lang yun eh. Siguro naman tama yun.
Tapos nang bigyan ng award ang iba, so kami nalang ni Kenneth ang natitira.
" Don' t be scared if I got the higher place." I threatened him.
" You wish." sagot nya na may pag-smirk. Kinabahan na naman ako kasi halata namang confident siya.
" Congratulations to our First Honors," ma' am Ramos announced. May mali ata?
Napa-cross finger nalang ako and hoped.
" Katherine Villanueva."
259
" YES!" napatayo naman ako bigla ang heard the applauses. Then umakyat na ako sa stage with my dad.
Second lang si Kenneth. Bleh. Haha.
" And..." sabi ulit ni ma' am. " Kenneth Verge!"
Nagpalakpakan na naman ang tao, pero ako? NGANGA!
W-what?! Paano nangyari yun? Dalawa ang first? Psshh!
" Congratulations! Due to tight competency between these two, general average were found to be exactly
alike. Inquisition of their academic records were done and found that it' s just pure coincidence that they have the
same average. First time in Sermounth history that this had happened. Again, congratulations."
Pagkatapos ng stage ceremony, bumaba na kami syempre. Nganga pa in ako, not literally. Pero kase! Paano na
' to?!
" So this means that the bet is void, right?" I said.
" Nope."
" Eh ano na pala? It' s useless anyway since we' re both first."
" Let' s just put it this way. You' ll have your chance to order something to me, and I' ll have mine." he
explained. " Got it?"
" Tch. Eh ano pa nga ba. Bahala ka eh."
May announcement daw for third years kaya hindi muna ako umuwi agad. Kadalasan kasi ganun ako. Wala
naman ang sa fourth years kasi nga diba graduating. So diretso announcement na agad.
" In partnership of the Sermounth with other prestigious universities, there was a deal contemplated last
year. The on-going construction of the most-talked Openheim University is now complete. Now, the decisions of
the Pre-Uni are linked together. We' re giving humongous opportunities to students who ranked first and second
to every year." Announced the Sermounth University President.
[Star's Note: Pre-Uni is short for prestigious universities. Openheim is pronounced as "Open-HAYM"]
Matapos ang introduction ay nagsimula nang magusap usap ang mga tao. Hindi pa rin ako makapaniwala.
Prestige kasi ang Openheim sa pagkakaalam ko. Super exclusive lang daw yan. Nadadaanan namin yan dati
kapag lumuluwas kami, ngayon completed na talaga. Ang laki nga ng opportunity na yan.
Ranked one and two for every year? So that means... I' M AUTOMATICALLY IN! Yes!
Maya maya ay nagflash na sa wall via projector ang Openheim University. Syempre inuna muna yung labas.
Grabe lang ang securities, lalo na sa main gate. You have to be a VIP to enter. At syempre dahil protected nga
ang inside ng Openheim, sulyap lang ng rooms ang pinakita. May resort na raw sa loob, food chains, library,
mini-mall, medical zones, and most importantly, the condominiums.
Pagkatapos ng presentation ay nai-dismiss na ang program by the closing remarks of the Dean. Then lahat ng
nagfirst at second every year ay pinaiwan along with their parents.
" Sayang ka!" pang-asar ko kay Lyka. Third lang kasi siya.
" Eehhh! Nakakaines!" sabay walk-out nya.
Dumiretso kami sa conference room para doon na daw i-discuss ang lahat. Buti naman at kumpleto lahat.
Excited ako na ewan. Kinakabahan din.
" Good Morning parents and students. First and foremost, congratulations!"
And there, nagsimula na nang pageexplain kung ano bang mga plano at mangyayari.
260
" Since this is a deal within the Pre-Uni, two students were also picked from their university. So there won' t
be much high school students in the Openheim, only the chosen ones."
So may sa ibang university ay kumuha rin sila ng top two. So it' ll be like the TOPS. Woah. Competition na ito.
Mahirap na.
" The condominium and expenses, what about it?" tanong ng isang guardian.
Tama nga naman. Magastos din kasi.
" There will be a corresponding condominium for students in different university. One condominium will be
freely utilized for the two chosen students. So if one has problem with the given one, there' ll be other
condominium for rent, but it' ll be very expensive."
" What about in my daughter' s state. The second honor is a boy, isn' t that—"
" Mom!" sway naman nung babae sa mommy nya. Eh pero tama rin naman kase.
GAHD! I just realized we' re the same. Kenneth and I were the chosen from third year. Halaaa!
" Since for every two students from every year has only one condominium, security cameras are provided.
There' s also a protected division line with a switch. If it' s switched on, there will be a loud noise if one crossed it
except for the one with permission."
Napa-oo nalang yung ibang magulang. Syempre gagawin ba naman nila itong ganitong deal kung hindi safe. I' m
sure na pinagisipan nila ' to nang matagal and with certainty, mga professionals and highly-educated ba naman
eh.
" Eh paano naman po kapag hindi kayang suportahan ang iba pang expenses?" tanong ng isang babae. As I
can see it, simple lang siya and... You know it.
" And there will be no problem with that. Allowances will be provided in each students. As long as they can
manage to spend it wisely, they' ll be fine. And what' s the use of choosing top two students if they can' t figure
out a way to survive Openheim." natawa nalang sila.
" My nephew has lots of agendas outside the school and further than that. Are they allowed to go outside
the university?" yung tita ni Kenneth ang nagtanong. Yung mommy ni Gabe. Nasaan kaya ang parents ni
Kenneth?
" As a matter of fact, they can." sagot naman ng president. I actually like Ms. Sermounth, kasi siya ang
nandito to explain everything. Di katulad nung iba na yung speaker nila ang pinapapunta sa mga conference like
this.
" If so, is there a schedule for that?" tanong ulit ng tita ni Kenneth.
" It depends on their agendas inside. And it' s strictly prohibited for students to go outside the university on
school days, most especially on weekdays. Permission letter from parents and university director or to whom it
may concern might work."
May nagtanong na naman ulit. " May iba pa po bang nag-aaral na doon?"
" Yes, there are already students staying there. Like your son and daughter, they were also carefully
chosen. Some aren' t Filipino but in other nationality. Openheim ought to be an international university. And the
students from Pre-Uni has different curriculum and university zones."
" When will they leave?"
" As we formulated it, they have to be in Openheim this Wednesday."
It' s too fast. Pero wala na rin naman kaming magagawa. Take it or leave it and now or never kumbaga ang
approach.
At dahil medyo napatagal na ang meeting, naidismiss na rin kami. May ibibigay nalang daw na Handbook
tomorrow. Lahat kaming students ay nae-excite na. Syempre eto na yung time na magiging independent kami,
261
considering the fact na sa most prestigious university kami magsstay. Yung iba nga bakasyon na agad ang iniisip
eh.
" Kath una na ako ha, hanapin ko lang si Lyka." tapos umalis na si dad. Di manlang muna tinanong kung
uuwi na rin ako. Nakakainis. Wala naman akong ibang pupuntahan na eh.
" So, are you excited?"
My heart skipped a beat. Pwedi naman kasing tawagin muna ako eh.
" Yeah. Sino bang hindi?"
" Me."
" W-what? You' re not?" nagtataka kong tanong.
" Well I have to consider some things before going." he sighed. " I' ll get you home."
Nagpahatid na rin ako. Bukas ko na sasabihin lahat kina Lindsay at Yna. Pagkababa ko ay biglang binuksan ni
Kenneth yung bintana.
" On the second thought, I' m excited for Openheim. I' m excited to LIVE WITH YOU." he winked at sinara na
nya yung at umalis na.
What was that?
Oh that' s just my heart beating extremely fast.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 52: Start of other ways
***
I spent my Monday and Tuesday with Lindsay and Yna. I know hindi naman ako aalis papuntang ibang planeta or
what, pero syempre kasi based on what I' ve heard it' s strict there.
Kaming mga Tops ay hindi na syempre pinagklase while the other students did. Pinagready lang kami and all
that. Ako naman itong si, " Ready for what?"
So I ended up with them at my room Monday and Tuesday night. Monday ay movie marathon lang kami, I
suggested Harry Potter pero mas gusto nila ay horror and thriller so we' re gone for The Woman in Black. I
agreed in the first place, kasi si Radcliffe rin naman ang protagonist eh. They slept over and we did the same in
Tuesday night. Pero ang kaibahan lang, nagparty-party kami. Haha. Like, being wild into the music and such.
Pero nung kay Flynn na na music ang nag-play, I remained silent and mushy.
" Oh? Napano ka?" Yna
" Eh! Change song."
" Bakit ba kasi ang bitter mo?" Lindsay
Oo nga pala, hindi pa nila alam yung sa forced date thingy. Should I spill? Nakakahiya naman kasi. Baka sabihin
eh ang feeler ko, lalo na' t international star iyun. Baka magaya lang sila sa sinabi ni Kuya Kev. Pero dahil I
realized na nagiging secretive na ako, and the fact na mga kaibigan ko naman sila, sige I' ll tell.
" Well first of all, alam nyo na naman na ayaw ko talaga sa kanya. Kasi, ewan ko lang, di ko siya feel eh. Pero
nung..." huminga muna ako nang malalim. " Nung kasing may mall tour siya, naalala mo yun Yna? Nung majejebs
ka?" she nodded naman at natawa nalang. " At nasa hospital ka pa nun Linds. Ako kasi yung nagpa-sign sa
album ni Yna. Nakakaines! Tapos ayun, para akong natulog at pagkagising ko eh may date na pala kami ni Flynn.
262
Not just a date, but a forced date."
Nganga naman silang dalawa. See? Sabi na eh! Sabi na' t mga hindi maniniwala! Tch.
" Date? Flynn? Nahihibang ka na ba?" sabi ni Yna.
" Oy possible naman kasi. Tingnan mo nalang ang alindog ni Kath." natatawang sabi ni Lindsay. Woah.
Kakaiba siya ngayon ha.
" Che!"
Dahil makukulit nga sila, sinabi ko na rin lahat lahat. As in to the point na parang nagro-role playing na akong
magisa. One-man act kumbaga. Nung matapos ko na yung pagkkwento hanggang sa end ng forced date, di na
naman sila makausap.
" So kung hindi pala magaganap ' tong Openheim chuchu, eh hindi mo samin sasabihin yan?" Yna na parang
medyo selos na ewan.
" Hindi naman sa ganun, pero—"
" Okay lang naman kasi. Hindi na ako magseselos." pahabol pa niya.
Our conversation continued until we realized it was time to pack my things. Syempre dadalhin ko yung mga
necessary, and may stores naman within the university so it' ll be fine, plus para hindi mabigat ang dalahin. This
night ay umuwi sila kasi nga we don' t have time to stay up late. Plus, pupunta naman muna kami sa school
before leaving. Nandun daw yung fare para sa exclusives. Yan daw pala ang tawag. Exclusives. Nakakahiya
naman.
Wednesday morning wasn' t very pleasing. Ewan ko lang, pero I kind of feel sad already. I' m going to miss
everything, but I also can' t miss the opportunity, right? So ayun nga, may pep-talk thingy pa silang nalalaman at
dramatic scenarios. Hay.
" Tama na nga. Baka mamaya mag-back out pa ako eh. Sayang naman." I joked. At ayun, this day ay family
ko ang naghatid sakin sa school. Syempre moral support daw.
Nang nakarating kami, puros good luck lang ang sinasabi samin. Kumpleto na kami, except for one. Si Kenneth.
Akala ko ba excited siya? So, is he bailing? Psh. Coward.
Binigay na samin yung Handbook and guide in Openheim. Then sumakay na kaming exclusives sa private
minivan. And the student body waved goodbye. I saw Lindsay, Yna and my family, and that made me feel like I
was going into somewhere I couldn' t escape. Pero the fact na paradise-like at for my benefit naman ' tong
pupuntahan ko, I felt sudden relief.
Tumakbo na nga ang sasakyan nang wala si Kenneth. Wala akong kalapit ngayon, kaya para akong loner or
something. Pero what if loner nga ako in the near days? Malamang, kasi new environment, new specie and all
that. Bahala na. I guess I just have to indulge myself with things.
Almost three hours na ang nakalipas mula nang umalis kami sa Sermounth. And there, I' m seeing the great
façade of the Openheim. It made my heart skip a beat, goosebumps all over, and excitement flows. It was
humongous. Like, really. Talo pa yata nito ang three Sermounth premises combined.
After we went through the massive main gate, there' s another long way to reach the University for about ten
minutes. And eto na nga, hindi masyadong marami ang studyante rito. Sabi nga nila, you have to be a chosen or
exclusive to enter. At kitang kita naman na ang mga tao rito ay mga may-kaya and mostly mayaman. Psshh.
Kaming eight students from Sermounth ay dinala na sa grounds for the exclusives. Eto na raw yung sarili naming
zone sa University. May isa pang gate para makapasok sa grounds na ' to, and we' ll use our own identification
cards to pass. Nang makapasok na kami, agad naman kaming pinadiretso sa another conference room.
Pagkapasok namin, nandito na rin pala yung ibang Exclusives from the Pre-Uni. Nakakakaba. Feeling ko hindi ko
sila makakasundo. Kasi mukhang maaarte, spoiled rich kids, and mean girls. Well, feeling ko lang naman. Pero
sana naman hindi.
Hindi ko muna nai-inspect and bawat student na nandito. Instead ay nakinig na muna ako sa professional-looking
gentleman na nageexplain samin kung ano ba ang Do' s and Don' ts dito. Since meron ngang Handbook, I didn' t
pay that much attention. Babasahin ko nalang yun sa room mamaya.
263
Speaking of room, which referred to condominium, eto na, dadalhin na kami isa-isa sa respective namin. Lahat
daw kami ay sa isang building magsstay, with different unit and zones nga lang. Syempre for division at para
madaling i-determine kung saang school galing.
Nandito na kami, and this is huge! Almost like a five-star hotel, dream alert! Sa ground floor, nandun yung food
chains, mini-market at yung front desk. Pero sabi na outside the building ay meron pa rin naman daw na stalls,
bigger one. I' m in awe. Para na tuloy kaming nasa isang city nito.
So eto na nga, umakyat na kami. Bawat floor ay may eight rooms. Since dalawang student by year and magsstay
sa isang unit, eh dalawang school ang maguutilize ng isang floor. So sixteen students from two different schools
ang naiwan na sa first floor. Another sixteen sa third, and so on. Eight school din yung nandito, kaya medyo
marami rin kami. Napunta kami sa fifth floor, which is okay para hindi naman hassle ang Ups and Downs namin.
May isang guide na sumama sa' ming sixteen exclusives. Si kuya Jon daw. Siya rin daw ang assigned sa school
namin at sa isa pang school na kasama namin.
" Hey guys! What' s up?" bati niya samin nang patigilin muna kami sa waiting area ng floor namin. He' s jolly.
" How are you guys feeling?"
May syempre sumagot ng Excited, Gutom, Inaantok, at Inlove. Landi lang. Gwapo rin naman kasi si kuya Jon,
pero he' s more like a brother-looking to me.
" I' ll be the assigned guide for the school of Sermounth University. Now let me see those hands." then
ayun, tinaas nga namin. " Great! And the Monteza University." the raised their hands as well.
" Now, if you have questions ask them all now. I' m ready to fight." he clenched his fist, acting as if he' s
really on a fight. Natawa nalang kami.
" Ilan taon ka na kuya?" tanong ng group of girls doon sa kabila, sabay tilian.
Napakamot naman ng ulo si kuya. Haha. " I don' t know." he sighed. " Too busy being so gorgeous that I forgot.
HAH!" tumawa nalang din ulit kami.
Teka, nagtatagalog ba ' tong taong to?
" D' ya speak Tagalog?" tinanong ko na.
" That, my dear is..." napahinto siya. " Nakalimutan ko tuloy sasabihin ko. Pero oo naman, see? See?"
Haha. " You remind me of The Grinch."
" Uh-oh. Well that' s favorable, but I' m not green. So just consider Jim Carrey."
" Hahahaha." tawanan lang kami. Okay naman.
" Wala talaga kayong itatanong concerning Openheim?" tanong niya. Buti naman at nagtagalog na.
" None." sagot naman namin.
" We' ll ask sooner if we' ve stumble upon with a problem." sabi ko. Ganun naman kasi, di pa namin alam ang
magiging dilemmas namin dito since bago pa lang.
" Alright! Let' s get you to your rooms." pinatayo na niya kami at pinapila, by year and by school. And it
sucks, wala akong kalapit. Nasan na kasi si Kenneth?
Sa room 3.SU kami na-assign ni Kenneth. 3 for third year and SU as Sermounth University. Ganun din sa iba,
ang pingkaiba lang ay yung acronyms.
Pagkapasok ko. There' s one thing that escaped my mouth.
" Woah."
Iniwan ko muna yung baggage ko sa may pinto. This place is incredibly awesome! Like heaven, ano ba talaga
' tong Openheim? Paradise. Grabe!
264
All white ang massive walls. And may second floor din, pero kita yung taas, parang elevated lang din yun. Dalawa
yung stairs, isa sa left at isa sa right. Dito muna ako sa baba nag-wander. May malaking LCD TV sa gitna, may
kitchen section, may library section, at syempre may sala. All in one room, pero ang gandang tignan. May
bathroom ba rito? Hala. Nasaan? Pumasok ako sa isang pinto, turns out lumabas pala ako. Lumabas papuntang
terrace.
And again, woah!
The view was gorgeous. Kitang kita ang premises ng university, kaso lang hindi lahat kasi malaki nga masyado. I
just stayed there until I realized I have to fix my things. Pumasok na ako at dumiretso sa left upper floor. Meron
railings kaya kapag dumungaw ako, kita ko yung center place sa baba. At ganun din naman yung sa upper right
side, so magkalevel lang pero may distance. Perfectly amazing.
Natapos na rin akong magayos ng gamit ko. This is too good to be true. But hey, I' ll enjoy this. Hihi. Maya maya
ay may nag-door bell. Huh, door bell? Para naman pala talagang hotel suite ito.
Syempre bumaba ako para tignan kung sino. Binuksan ko na pala kaagad, wala nang tingin tingin pa.
" Hiii!" bati ni... Andrea?
" Andrea!" siya nga. " Why are you here?"
" Obvious ba? Exclusive. Hihi. So anyway, sino kasama mo rito?" tanong niya. Pinapasok ko naman muna
siya bago kami magusap ulit.
" Classmate ko, basta si Kenneth. You' ll know him when he gets--"
" So he' s a HE? Woah. Same naman pala tayo ng state. Akala ko ako lang." tumawa naman siya nang
mahina. " So, let' s go outside?"
" Saan?" tanong ko.
" I don' t know. Let' s see!" at hinigit na niya ako palabas, all the way through the elevator and outside the
Exclusive Condominium. Yan daw ang tawag sa building na ' to.
Nung nakalabas na kami, napatigil naman agad siya bigla.
" Bakit?" tanong ko naman.
" May nakalimutan ako."
" Ano yun?"
" Tayo pala. Tara balik muna tayo."
Tapos ayun bumalik nga muna kami. Sa lobby kami pumunta. Nakaupo lang na parang may inaantay.
" Akala ko ba may nakalimutan ka?" tanong ko na naman. Di ko lang talaga magets itong si Andrea. Pero
I' m glad na may kakilala na akong makakasama... na babae, of course.
" Tayo nga. Kulit. Antayin lang natin, dadating din yun."
" Ha? Ba' t mo kailangang antayin kung pwedi namang sunduin o kunin mo nalang?" sabi ko nalang bigla. Eh
kasi, ano ba yung nakalimutan nya? Gulo naman neto.
" Sana lang." parang nagiba yung aura niya. Pero bumalik naman nang may nakita sya sa likuran ko. " Oy!
Ang tagal mo naman."
" Sorry. Nagayos pa ako." sabi nung lalaking nakatalikod sakin.
" Oh, Tara na!" naunang tumayo at lumakad palabas si Andrea habang ako ay bago pa lang. Hindi siya
excited eh, noh?
265
Nang tumayo ako, nabangga naman ako sa lalaki kanina.
" Oops. Sorry." sabi ko.
" Sorry." sabi naman din niya.
Pagkaangat ko. " Jap?!"
" Oh, parang gulat ka naman ata?" tapos natawa siya.
" Ha? Eh, wala lang. Exclusive ka rin?"
" Oo naman. Ako pa." tapos tsaka siya nag-pogi sign.
" Sus! Ikaw lang pala yung nakalimutan ni Andrea eh. Oh tara na."
Habang naglalakad kami, nagusap din naman. Syempre para maka-catch up sa kung ano mang takbo ng buhay
namin ngayon.
" So it means third year ka palang? Diba dapat fourth year ka na?" tanong ko. Sa Room 3.MU, Monteza
University, kasi siya nagsstay together with Andrea.
" Eh salagay bumagsak eh. Haha." sabi niya.
Ba' t parang ang saya pa niya na bumagsak siya. Baliw din ' tong taong to eh.
" Bakit nga? Bumagsak, umulit, tapos ngayon exclusive? Grabe. Mukhang joke." -.Natawa naman siya nang malakas. " Eh basta. I' ll tell you when I' m ready."
" Sus. Sasabihin lang yung reason kung bakit eh, aarte pa ng ganyan." pagbibiro ko. Natawa nalang din
kami.
" It' s... It' s nothing." ngumiti nalang siya.
Naggala lang kaming tatlo, naligaw at kumain. Ang laki nga kasi masyado. And I don' t want to continue this
redundancy, so for the meantime of last time, I' ll say again that this place is awesomely massive.
Some thought hit me, where' s Kenneth? Nakakamiss yung presence niya. Shh nalang. Pero kasi totoo, nasaan
na siya? Did he decide not to go or something? Sana manlang may paalam siya diba?
Pagkabalik namin sa condo, naghiwahiwalay na kami syempre. Wala pa rin si Kenneth. Medyo natatakot pa ako,
kasi syempre bago at hindi ko naman kita ang lahat ng sulok ng pad. Around six in the evening ay tinawag na ulit
kaming lahat, pinadiretso sa isang dining room, with long table just enough for all of us.
Una tahimik pa kami, pero syempre nung nagkakila-kilala na ay tawanan at jolly evening na ang nahanap. After
dinner nagsialisan na kami. Pwedi naman daw munang magwander, basta babalik before curfew, eleven pm
kapag weekdays. And one am kapag weekend.
Dahil wala naman akong kasama sa suite, lumabas muna ako ng building. Maggagalang magisa.
Ang ganda nga dito kapag gabi, filled with lights, at parang New York. Kasi hindi nawawalan ng tao ang labas
kaya hindi mo maffeel ang loneness.
Umupo ako sa gilid ng fountain. It' s great, more like the one in When In Rome. Makapaghulog kaya ng coin?
Haha. Joke, baka mapagalitan lang ako.
" Natatawa ka yata?"
Nagulat naman ako. " Oh, Jap? Baliw ka! Kagulat ' to."
Natawa nalang siya. " Bakit magisa ka lang?"
266
" Eh bakit ka rin magisa lang?" binalik ko lang sa kanya.
" Oy hinde ah. Kasama ko sila." sabay turo nya sa mga naka-Monteza na uniform.
" Okay. Sensya naman."
" Haha. So, asan ang kasama mo?"
" Ewan ko. Iniwan na ako." nakakainis. Naalala ko na naman yung mokong na yun.
" Oh talaga? Buti pa ako hindi ka iiwan." seryoso nyang sabi, pero tinawanan ko nalang para hindi maging
awkward yung ambiance.
" Baliw ka."
Umupo naman din sya sa tabi ko. " Kamusta naman ang buhay?" tanong nya.
" Okay naman. Masaya na."
" Aw. Eh si Lindsay?"
" Uyyy." tinukso ko muna. " Bumebwelo ka pa, si Lindsay naman pala ang kakamustahin. Okay naman siya.
Huli ka na, may Nathan na siya."
" Nathan? Yun ba yung swimmer representative nung intramurals?"
" Kilala mo pala? Yes. Gwapo noh? Tapos magaling pang lumangoy, gentleman, at under kay Linds." tsaka
ako tumawa. Pinagseselos ko lang siya, nang marealize manlang nya na Mali ang pagiwan Kay Linds.
" Weh? Mas gwapo naman ako diba?" tinaasan ko lang siya ng kulay. " At hey, ilang matanda na ang
tinulungan kong makatawid sa kalsada. Swimmer athlete rin ako. At handang magpaunder say—kung sino man."
sabay tawa niya nang mahina.
" Gwapo raw? Eheem. Haha. Pero sinasabi ko sayo, wag mo nang guguluhin ang buhay ng kaibigan ko
kundi masasapak kita." pero syempre joke lang yun.
" Hindi na po. Ikaw nalang."
" Che!"
" Joke lang. Ito naman oh."
" Sus. Sino na ba ang ano mo ngayon?" tanong ko.
" Anung ano?"
" Yung ano mo." bakit ba di ko masabi? Haha. Parang baliw lang.
" Ano nga?"
" Gets mo na eh."
Napakamot naman siya sa ulo. Gwapo pa rin. Hala. " Hindi nga."
" Psh. Bahala ka nga."
" Ah wait," napaisip naman siya. " gets ko na. Kung meron ba akong girlfriend ngayon o nililigawan, yun
ba?"
" Alam naman pala eh."
267
" Eh bakit ka ba interested?" tanong nya na may nakakalokong ngiti.
" Wala. Wag na nga!"
" Haha. Cute mo talaga." kinurot nya pisngi ko. Ouch. " Gusto mo ikaw?"
Pinalo ko braso nya. " CHE!"
Natawa na naman siya nang malakas. " Ikaw talaga! Syempre joke lang yun. For now."
" Ay nako! Bahala ka nga." tapos tumayo na ako.
" Aalis ka na?"
" Yeah. Inaantok ako, medyo pagod kasi."
" Sus. Dumating lang ako inantok ka na. Dito ka muna." tapos nai-tap nya yung inuupuan ko kanina.
" Gusto mong tulugan kita dyan?" sarcastically friendly kong pagkakasabi.
" Sige okay lang. Basta wag ka munang umalis."
" Kulet neto. Bahala ka na dyan." pagkahakbang ko palang, bigla nyang hinawakan braso ko.
" Oh she' s not staying with you!"
Huh?
Kenneth?
Humawak naman siya sa free kong braso. Now para ako ang medium sa tug-of-war nila.
Hala.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 53: Heat betwixt
***
It' s five AM in the morning, and ngayon na yung unang klase namin in here, Openheim. Inagapan ko lang talaga
ang gising ko para hindi ko muna makausap si Kenneth or what. Bakit? Kasi yung nangyari kagabi.
What happened? Here' s what happened...
Nakahawak nga silang dalawa sa magkabila kong braso. But not for long for I immediately shook my arm to free
them.
" Ano ba ha? Para kayong baliw. Makaalis na nga." at nag-walk out nga ako.
" Hey Kathy, wait!"
" Kath, teka lang!"
Aba! At sumunod ang dalawa. Binilisan ko ang paglakad to the point na tumatakbo na pala ako. Owyes.
Pero nakakainis nga naman oh, nadala pa ako. Hala! Yung tuhod ko, nagkaron ng maliit na cut causing bloods to
escape. Tumayo ako agad at naghanap ng mauupuan.
Ilang saglit ay may nag-approach sakin. Si kuya Jon pala.
268
" You' re in my assigned school, right?" tanong nya.
" Yeah. Tagalog please." sabi ko.
" Oh. Ikaw nga. Ikaw yung nagtanog kung nagtatagalog ako." tas natawa nalang sya, hanggang sa narealize
nya na may sugat ako.
" Napano ka? Is it hurting?"
" Hindi. Ayos lang. Kumikirot lang nang konti."
" Oh, buti nalang boy scout ako." nagabot sya ng band aid.
" Ikaw na." tapos tumawa nalang kami.
Nilagay ko na yung bandaid sa tuhod ko. May tumawag kay kuya Jon kaya naiwan na akong magisa. Malapit na
naman pala ' tong inuupuan ko sa building kaya okay lang na rito muna ako.
Or not.
" Why did you run?" si Kenneth, hinihingal.
Di nagtagal eh dumating din si Jap, and hinihingal din.
" Para kayong mga baliw, alam nyo yun?" tumayo na naman ako.
" Are you heading to the suite?" tanong ni Kenneth.
" Siya?!" gulat na tanong ni Jap habang nakatingin kay Kenneth. " Siya ang kasama mo sa suite?!! From
Sermounth?!" tanong niya ulit, and this time sa akin na siya nakatingin.
" What can I say? I' m a lucky guy." sabay punta niya sa tabi ko at umakbay. Tinanggal ko naman agad.
" Opo, KUYA Jap." I said, emphasizing the kuya. Medyo naguluhan naman siya. Hindi naman siya matanda
talaga sakin, pero wala lang trip.
Since nasa parehas kaming tatlo ng suite floor, nagkasabay din kami sa pagpasok hanggang sa elevator.
" Kath, wait!" tawag sakin ni Jap bago ako pumasok sa suite.
" Oh?" wala kasi ako sa mood.
" Uhm," parang may gusto siyang sabihin pero di niya masabi. Tingin lang siya nang tingin sa paligid, sa
sapatos niya, but mostly kay Kenneth.
" May sasabihin ako sayo." inantay ko lang siya. " Alone."
" Ha? Eh," si Kenneth kasi ayaw pang pumasok. Daig pa nya tatay ko kung magbantay eh. " Haha." nagfake
lang ako ng tawa. " Okay na ' to. Ano ba yun?"
" A-ahh, kasi..." tapos bigla siyang tumingin kay Kenneth. " You' ll regret it, perhaps. And that' s it if you have
the right." tapos tumingin na ulit sya sakin. " Uhm, Kath. Good night."
And he pecked me on my cheek, at biglaang pumasok sa suite nila.
Para akong nawalan ng hininga. Bakit nya ginawa yun? Talaga bang inaasar nya si Kenneth? Trip lang ba nya o
ano? Nakakainis!
Nakita ko naman na parang ibang iba ang expression ni Kenneth. Di ko maintindihan kung ano. Pero parang
gusto kong magexplain sa kanya kahit nakita naman nya yung pangyayari. Yung fist nya, naka-clenched.
Ibigsabihin ba eh galit sya o ano?
Parang natuwa pa ako sa thought na yun. Nagselos kaya sya? Psh. Ang assume-era naman ng dating ko. Pero
269
bakit ba, eh sa ganun eh.
" Ugh!" tapos bigla nalang nasuntok ni Kenneth yung pader. " That fool!" I heard him say.
" Kenneth." mahinahon kong tawag sa kanya.
Tumingin naman siya na parang stunned na ewan. Pero ang cold pa rin ng expression nya. Ewan ko pero nabigla
ako sa nagawa ko.
If Jap pecked me on my cheek, I then kissed Kenneth on his.
Nagulat talaga ako kaya napatakbo nalang ako sa loob ng suite at tumakbo ulit pataas sabay taklob ng kumot sa
kama. So eto na nga ako ngayon, umiiwas na ewan. Nakakahiya eh.
***
Sixty four students were claimed to be exclusives. Sixteen exclusives every year from eight different universities.
We' re divided in rooms. In each room is a massive home-like, but with library section and a fireplace, a zone with
couches and mattresses, and most of all the work zone. The learning zone is consist of a large green board, and
there' s no armchair like in those ordinary university. Here, they have our own workstation. And by workstation I
mean, computer and a desk for each.
Woah.
I' m amazed again. But for now, let' s set that aside. Kalapit na naman ng workstation ko si Kenneth. Workstation.
Oh diba, parang employee lang. But yeah, ang cool nga talaga eh. Parang pilot students lang. Pero totoo naman
pala.
Sobrang may distance naman ang bawat station from one another. Pero syempre kasi nakakailang pa rin noh.
Ang desktop eh nasa table sa harap ko, in a horizontal orientation. Then yun namang desk is in vertical position.
So parang inverted L-style yung approach.
Yun namang workstation ni Kenneth ay nasa left ko. Tch. Kailang!
Di nagtagal eh nagsalita na naman din yung professor. A professional-looking one. As in.
" Students from Pre-Uni, welcome!" bati nya samin. She' s very articulate, grabe. " I would like to introduce
myself, Vivien Carreon, as your year adviser and Physics instructor. Since there are screens attached to the back
of each and every station of yours, there won' t be a necessary introduction-part in your case."
May pinindot syang button sa gilid at may malaking white screen na bumaba from the ceiling. Maya-maya eh
may nagflash na pictures about waves, electricity, magnetism and such.
We' re all in awe sa nakita namin, pero syempre we kept looking learned as possible. So nakinig nalang kami.
Ang galing nyang magturo, plus factor yung gorgeous postures nya. Haha. Nakakainlove eh.
Lahat ng classes namin ay dito naman magaganap kaya there' s no need to go outside or wherever.
***
It' s five pm and class dismissed na. Wala namang homeworks or assigned task kaya ang saya lang. Bumalik na
muna kaming lahat sa suites.
Nakita ko na naman si Kenneth at Jap, naguusap o nagkakainisan? Basta. Tapos lumapit na sila.
" Let' s go Kath." pagyayaya ni Kenneth.
" Kay." sabi ko nalang.
" Kath, sabay tayong magdinner." Jap
270
" Ha?"
" No! We' ll eat together." Kenneth
" Oh really?!" sabi ni Jap kay Kenneth. Ngayon magkaharap silang dalawa with fierce looks. Hala!
" Tingnan nalang natin kung sinong pipiliin ni Kath!" Jap
" Let' s see it then!" Kenneth
Tapos tumingin silang dalawa sakin. Bumuka bibig ko pero walang salitang lumabas. Just weird sounds of
hesitation.
" Walang pipiliin o mamimili!" sigaw ni...
Andrea. Kalalabas lang nya sa suite nila.
" Andrea!" sigaw ko, gladly. Iligtas mo ako, daliii.
" Because she' s going with me." biglang sabi ni Andrea sa kanila at hinigit ako papasok sa suite nila.
Naiwan naman yung dalawa sa labas at nasa akin yung keycard ng suite namin, di ko pa naibibigay yung
duplicate kay Kenneth.
" Thank God!" I breathed out.
" Ano bang nangyari kasi?" tanong ni Andrea.
" Aba malay ko. Parang baliw lang yung dalawa. Nakakainis!" sagot ko.
" Oo, baliw sayo."
" Adik ka."
Dito na rin nya ako pinag-dinner kahit meron namang nakahanda for us. Ang bilis ngang nakapagayos ni Andrea
ng gamit. Eh ako? Ayun nasa baggage pa rin yung iba.
" Anong date ngayon?" tanong nya.
" December fourteen yata." naicheck ko sa phone at, " Fourteen nga. Bakit?"
" Ah, wala lang. Malapit na pala ang Christmas. What' s your plans?"
" Ha? Parang ang agap naman nating magplano. Tsaka mas gusto ko yung last-minutes para tuloy talaga."
" Sabagay. Hey, naalala mo nung time na nag-meet tayo sa Max' s?"
" Yep. What about it?"
" Diba niyaya ka namin nun for an outing? Sama ka ha? This sembreak."
I nodded. " Sure. Pero di ko maipapangako."
" Sus! Ayus lang. Basta sana makasama ka."
" Baka naman ma-OP ako?" sabay tawa ko. Totoo naman eh, depende na rin sa mga kasama. " Sino sino
ba?"
" Ako with friends. Don' t worry, di ka naman left out samin. Kilala ka naman nila eh."
" Kilala? Paano nangyari yun?"
271
" Basta. Long story."
" And we' ve got plenty of time." Gusto kong malaman.
" Tsaka na. Pagod ang dila ko ngayon." pabiro nyang sabi.
Tumawa nalang ako. " Sige na nga."
Around eight lumabas na akong suite nila. Nakita ko naman yung dalawa na nakaupo sa sahig at nakasandal sa
pader.
" Buti nga." mahina kong sabi sabay tawa nang konti.
" Kathy!" tawag ni Kenneth at tayo agad. " Open the room, I' m starving."
Ay oo nga pala. Hala. Mga gutom na siguro ' to. Eh! Bahala sila. Para kasing mga baliw, kaya ayan.
Binuksan ko na nga. Tapos binigay ko na yung keycard sa kanya, meron pa naman akong isa eh.
" Kath, teka lang." tawag naman ni Jap. Sabay labas naman ulit ni Kenneth, parang nagbabantay.
" Seriously?!" sabi ni Jap kay Kenneth. " Could you just give us a second?"
" Fine!" parang labag sa loob ni Kenneth, pero pumasok na rin naman sya.
" Punta tayo dun." tinuro nya yung parang large sala sa floor na ' to. For visitors yata yun eh.
" Sige." pumayag nalang ako.
Pagkaupo namin, tahimik lang muna kami. Pero siya rin naman ang naunang magsalita.
" May tanong ako." sabi nya.
" Ano?"
" Uhm, ano mo ba si Kenneth?"
Parang naginit naman ang mukha ko. Grabe lang. " Classmate, bakit?"
His shoulders sagged in relief. " Mabuti naman."
" Ako naman magtatanong."
" Sige lang."
" Ano ba kasing meron sa inyo ni Kenneth ha? May past ba kayo at ganyan nalang kayong magtalo? Bitter?"
pabiro kong tanong.
" Baliw ka." tumawa sya. " Gusto ko sanang sabihin sayo kaso lang baka magiba tingin mo sakin."
Magiba? Bakit ba kasi?
" Sabihin mo na."
" In time, Kath."
" Lagi nalang." naiinis na ako. " Kung hindi mo lang din sasabihin, sana di mo nalang naiopen. Nakakainis!"
tumayo na ako at lumakad pabalik.
" Teka lang naman kasi." tawag nya.
272
" Ano na naman? Di mo naman din kasi sasabihin eh!" sigaw ko sabay pasok sa suite.
/JAKE ANTHONY'S PERSPECTIVE
Naiinis ako sa sarili ko! Sagad! Nakakainis mga nangyayari ngayon. Okay na sana eh, tuwa na ako na kasama ko
si Kath ngayon.
Pero sino ba kasi yang malaking epal na Kenneth na yan ha?! Nakakainis!
We made a deal.
Nung nasa labas kami nung epal na yun at hindi makapasok, nagusap din naman kami. Hindi nga lang maayos.
" Oy! Epal ka alam mo yun?" straightforward kong sabi sa kanya.
" Nope. You' re doof."
" Aba! Loko-loko ka pala eh!" muntik ko na syang nasuntok pero ako naman kasi nauna kaya pinabayaan ko
nalang.
" What' s your role in Kathy' s life by the way?!"
" Classmate."
" Pffft~" pinipiit kong tumawa. Hahaha. Ewan ko rin kung bakit ako natatawa eh.
" What' s so funny?"
" Wala." huminga na akong malalim. " Eh ako, alam mo ba kung sino ako sa buhay ni Kath?"
" Who? I' ve been dying to know." medyo cold pa rin ang tono ng pananalita nya.
" I' m her first crush."
Nakita ko namang nagulat siya. Beat that!
" B-but I' m her present."
Langyang hangin nitong taong ' to!
" Weeehhh? Sabi ba?" pangasar kong tanong. Laki ng ulo eh!
" No."
" Di naman pala eh. Wag kang mayabang kasi." sabi ko nang mahina.
" I' ll be straightforward. Do you like her?!" tanong nya.
" Hindi."
" Oh. So why is that--"
" I love her."
" Oh shit!" napatayo nalang sya at napatakip yung kamay sa mukha.
Aba!
" Oy! Unang una sa lahat, wala kang karapatang umasta nang ganyan. Dahil hindi naman kayo. Pangalawa,
hindi lang ikaw ang pweding magkagusto sa kanya. At pangatlo, AKO ang nauna!"
273
" Gaaah!" mas lalo syang nainis. Bah! Wala akong pakielam! Akala nya kung sino sya eh! " It' s not always the
firsts who has the right. It' s the one that weighs higher."
" Ohh? Talaga lang ha." sabi ko nalang. Putek kasi! Nakakainis!
Ah alam ko na.
" Let' s make a deal, Kenneth."
" What deal?"
Thursday up to Tuesday ay hinapit kami ng acads. Grabe lang kasi. Start ng Wednesday ay Christmas break na
namin kaya ganun nalang ang nangyari.
It' s our departure na, hahatid na kami sa bawat bahay. Mabuti naman para di na masyadong mapagod.
Pagkauwi ko, pinakain kaagad ako nila. Para ba akong bibitayin ng mga ' to.
" Bakit naman ang dami nito? Kakatayin nyo na ako?" sabi ko sa kanila. Tumawa lang naman din sila.
" Gustuhin mo nalang. Ang arte pa ni ate." Lyka
" Sus! Bitter." halata kasi sa boses nya.
" Nga pala Kath, may plano ka ba this Christmas?" Dad
" Kung anong plano nyo po. Bakit?"
" Dito nalang muna tayo sa bahay. Tapos tsaka tayo lumabas after. Okay ba?"
" Yep."
" Papuntahin mo nalang sina Lindsay at Yna kapag may time sila." Mom
" Tsaka si bro Kenneth ha?" singit ni kuya Kev.
" Ba' t may Bro? Baliw yata ito." sabi ko nalang nang natatawa.
" Sus! Gusto rin naman. May pangiti-ngiti pa oh." Kuya Kev
" Che!"
" Oo, tama. Pati si Kenneth. Tsaka yung iba mo na ring friends." Mom
Friends.
Lindsay and Yna. Is Kenneth considered? Siguro may iba siyang plans kaya wag nalang muna. After dinner I
texted Lindsay and Yna.
Me
Let' s hang-out in Christmas, my house. ;)
Pumayag naman sila. Sabi pa nga nakakamiss din pala. Kaya bukas magkikita-kita kami at the mall. Christmas
shopping spree.
Nagayos na akong matulog. I missed this bed so much. Pero lumabas muna ako sa terrace. Magpapahangin
lang, at kakausapin si imaginary Cupid.
274
" Hi Cupid if naririnig mo man ako." I knew believing in that is absurd... well to other people. But there' s no
harm naman kung may belief diba.
" Si Kenneth na ba talaga? You know every time he' s around hindi ko alam kung natutuwa ba ako o hindi
eh. Minsan kasi nakakakilig to the point na isipin kong napaka-assumera ko na, minsan din nakakainis na
nakakatuwa. Hay ewan. Pero siya na ba? Kung siya, baka masaktan lang ako. Kasi di naman ako ang gusto nya.
Kaso hangga' t hindi niya sinasabi yung gusto nya, alam kong aasa at aasa pa rin ' to." I pointed at my heart' s
side. " Kaya siguro in the end, ako rin talaga ang talo." I faked a laugh. " Hay. Babye na nga. Okay lang naman
na walang lovelife eh. Panira lang yan. Ang maging successful in life nalang ang iintindihin ko."
After that pumasok na akong kwarto. Umupo muna ako sa gilid ng kama. Nakita ko yung pangatlong drawer ng
study table na hindi masyadong nakasara. Kaya naman binuksan ko. Pagkakita ko, umaapaw ng evelope. Like
the ones I got last time.
Mahabang basahan ' to kaya sinimulan ko na.
***
Love is not blind, you just don't open your eyes for the truthful possibilities. Denial is the most crucial part in this
extraordinary word called love. Love is not even a game, it's a feeling, it's a wondrous thing. There's a lot more
consequences from denying. You may lose opportunity, you may be hurt, and you may lose people.
They say love hurts, but they are wrong. It's the people who gives bad approach to love that scattered the negative
sights about love, hence, the blame will be on the word love itself.
Try falling in love, it may hurt, it may shatter you to pieces. But soon you'll realize that it's worth everything.
Happiness and the heart-warming feeling places the hurtful part of love beneath it.
***
Basa lang ako nang basa hanggang sa namalayan ko na nakatulog na pala ako at umaga na. I placed the letters
in safety and readied myself. May bonding kami ngayon ng friends.
At ayun, sinundo na nga nila ako. Nagkamustahan and all that hanggang sa napunta na kay Jap ang usapan.
" Oh talaga? Nag-ulit si Jap kaya third year pa rin sya?" hindi makapaniwalang tanong ni Yna.
" Yeah. Nagulat din ako eh, kasi ngayon exclusive siya? Wow lang."
" Eh bakit naman daw nag-ulit?" si Lindsay naman ang nagtanong.
" Yun nga eh, ayaw sabihin sakin. Nakakainis."
" Kulitin mo. Gusto kong malaman!" naeexcite na sabi ni Yna.
" Grabe na Yna." Lindsay
Tumawa nalang kami. " Eh sa nakakacurious eh. Malay ba natin, baka mamaya connected pala yun sa past
experience nay with you two."
Hindi naman na kami nagulat sa sinabi ni Yna. Kaya ibigsabihin ay wala na lang yun talaga. Wala na yung pain
and anger.
" Manahimik ka nalang nga Alyna." sabi ko nang natatawa.
" Oki po." tapos nanahimik na siya sa likod ng sasakyan.
Di nagtagal eh nakarating na rin kami sa mall. Kumain kami nang sabay sabay syempre, tapos bumili na rin ng
something for Christmas para sa family. Nung para sa amin nang tatlo ang bibilhin namin, naghiwahiwalay na
muna kami.
Simpleng watch from Timex ang binili ko for Lindsay. Wala lang, kasi naman lagi siyang on-time kapag may
meet-up or something. Tapos head band naman from Tiffany ang kay Yna. Lagas tuloy ang wallet, butas pa
275
bulsa. Pero ayos lang. Nakalimutan ko pala pa si Kuya Kev kaya eto naglibot pa ako. Grabe lang, anong ibibigay
ko?
Nahagip naman ng atensyon ko yung mga Varsity Jacket. Kaya ayun nalang. Pang-couple ang binili ko para kay
ate Telle na rin.
Eh for Kenneth?
Gaah. Bigyan ko pa? Wag na, wala na akong pera. Psh. Pero kasi... Ano na? Ay bahala na nga. Anong ibibigay
ko naman? Sumasakit na ulo ko kaiisip eh.
Bahala na. After that, umuwi na rin kami agad. Bonding lang kami kinabukasan kina Lindsay, and the other day
kina Yna naman. Catching up kumbaga. Then before we know it, Sunday na.
Nagsimba muna kami with Family. Tapos nagentertain ng kunsino mang mga bisita. Then at around five eh
nagtext si Lindsay na papunta na raw sila. So I gussied up a little.
Lindsay
We' ll be there in a minute or two. ;) And guess what? We' re with Kenneth.
Oh, my gosh. Bakit parang bigla naman akong kinabahan. Nagpanic yata ang hormones ko. Grabe. Nakapagpalit
tuloy ako ng mas presentable na damit.
Akala ko nagtext ulit si Lindsay, pero si Yna naman ngayon.
Alyna
Papunta na me. Nga pala, kasama ko si Jap ngayon. Weird right? Oh well. Nagkataon. Hihi. Sige, we' ll be
there na.
Double GOSH! Kenneth and Jap? Not a good combination, seriously!
Pero ba' t magkaiba ng text si Linds at Yna? Sinong paniniwalaan ko? Baka naman niloloko lang ako nung
dalawang yun!
Bahala na si Potter!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 54: Dealing with the Song
***
Evening came, and so did my friends. Nauna si Lindsay, at ayun kasama nga si Kenneth. Nasa car wash daw
kasi ang ride ni Kenneth. Nakaupo lang kami rito sa table sa backyard namin, may mga bisita kasi na nasa sala.
After a while eh nagdinner na muna kami.
" Kath gusto mong cheese?" alok ni Jap.
" Ah, eh okay lang."
So nilagyan naman niya. Kaya ko naman eh. Kaso compulsive kaya hinayaan ko na.
" Do you like some crabs, Kathy? I' ll prepare for you."
" Yun! Thanks." sabi ko. Buti naman at may nagprisinta. Ang hirap kayang tanggalin ng laman nun. Hoho.
" Anything else?" tanong ulit ni Kenneth. I shook my head to say no.
Napapasarap lahat kami sa pagkain nang napaubo ako.
276
" Juice oh Kath." abot sakin ni Jap.
" Ice tea?" Kenneth naman.
Yung totoo?! Sumasakit tyan ko sa inyo eh.
" No, thanks. Water nalang." tapos ininom ko yung water na para talaga sakin. Gusto ko sanang kunin yung
iced tea kaso baka magtampo si KUYA Jap.
After naming kumain, dumating naman sina mommy sa table namin. Kami naman inasikaso. Sabi ko okay lang
naman eh, kaya na namin. Napansin naman ni daddy na nandito pala si Kenneth.
" Oh Katherine, bakit nandito si Kenneth? Pakipot ka pa eh papapuntahin mo rin naman pala." tukso ni
daddy.
Nakakahiya!
" Dad!" suway ko sa kanya.
" Oo nga! Pakipot yang si Kath. Pero kulang nalang isigaw sa mundo na gusto nyang papuntahin yang si
Kenneth." sabi naman ni Kuya ba kararating palang sa place namin, kasama si ate Telle. So pinagtutulungan
ako? Tawa naman nang tawa lang si Kenneth. Sana lang huwag nang dumating si Lyka. Masasapak ko iyun.
" Really? Why didn' t you say so Kath?" natatawang sabi sakin ni Kenneth.
Sina Linds naman ay nakikiride lang. Si Yna rin nakisali sa pangaasar. Si Andrea nakikitawa rin naman. Si Jap?
Ewan ko lang kung bakit ganun expression? Mukhang busog? Haha. Basta yun. Pinakilala ko naman sina Andrea
dahil syempre first time nila rito.
" Ah, dad, mommy, kuya, sina Andrea at Jap nga pala. Classmate namin ni Kenneth sa Openheim."
" I see. So matatalino pala bisita namin ngayon ha?" Dad
Nakita kong napangiti na si Jap nun nginitian siya ni Dad at mom. Ganun din si Andrea.
At itong paepal kong si Kuya ay sumingit na naman. " Eh si Kenneth kelan mo ipapakilala?"
" Baliw ka ba kuya?! Eh kilala mo na eh."
" Hindi! Kelan mo ipapakilala bilang manliligaw mo?"
Natawa nalang ako kahit ayoko. Anu ba yun? Kinilig ako? Hala! Yaan na, minsan lang naman eh.
" Baliw ka!"
" As a matter of fact, Kath can I?" tanong ni Kenneth. Napatahimik tuloy kaming nasa table at sina Kuya.
Mga nakatingin saakin, probably waiting for an answer.
" Ah, e-eh..." what should I say? Kasi baka joke lang ni Kenneth ' to? Tama! Joke nga lang! Di naman kasi
siya umamin sakin eh, kaya di kapanipaniwala.
" Adik ka!" sabi ko nalang.
Tumayo naman bigla si Jap. At in-excuse ang sarili, magc-cr lang daw. Tinuro naman ni mommy kung saan. Si
dad naman bumalik na sa iba pa nyang bisita. Sina kuya at ate Telle eh bumalik na rin sa barkada nila. Siguro
pinakilala na si ate Telle kina mom at dad.
" Kath anung nangyayari sa buhay mo?" natatawang sabi ni Yna. Di ko naman nagets kaya nabatukan ko
nalang.
" Eh Linds, hindi ba pupunta si Nathan?" tanong ko naman.
" Nako! If I know Kath hindi yun sinabihan ni Linds." Yna
277
" Baliw ka! Papuntahin mo." sabi ko.
" Eh. Ayoko!" Lindsay
" Bakit na naman?"
" Di mo pa nga pala alam. Hay nako Kath. May LQ sila." Yna
" LQ? Bakit?"
" Oh shut up Yna!" Linds
" Ano nga yun? Ang daya nyo. Nawala lang ako di nyo na ako sinasabihan." sabi ko. Napansin ko naman na
nagtatawanan ni Kenneth at Andrea sa harap lang namin. Hayaan na, may iba rin naman kaming topic na tatlo!
Tsk. Kainis na Kenneth yan! Babaero.
W-wait! Ano ba ' tong sinasabi ko? Back to our topic na.
Nakita pala ni Lindsay si Nathan na may kasamang iba sa school. Syempre nasa ligawan-stage na sila kaya
dapat magpa-impress nang todo si Nathan. Eh nung nakita raw ni Nathan si Lindsay eh imbes na ngitian eh
inakbayan pa yung girl at tsaka iniwan si Linds. Aba naman yang si Nathan!
Tumayo ako sa table at tsaka lumayo. Tinawagan ko si Nathan. Aba! Hindi pweding ginaganun ganun nalang lagi
si Lindsay ha!
" HOY!" ang nasabi ko nalang bigla pagkasagot nya ng phone.
" Easy Kath. Calm down. Bakit ka ba napatawag?"
" Calm down your face! Anong ginawa mo kay Lindsay ha?! Bakit may iba ka na agad?!"
" A-anong i-iba? W-wala ha!"
" Sus! Kung gusto mong mabuhay pa in this polluted world pumunta ka rito samin. Like, NOW!" sabay
pindot ng end call. Nakakapang-iba ng mood.
Bumalik na ako sa table. Nakakahiya nga eh kasi may nakakita sakin na kabarkada yata ni kuya na sumisigaw sa
phone. Pero hayaan na, di naman ako kilala. Haha. Yun nga, pagkabalik ko suspiciously' ng nakatingin sakin si
Linds. Alam na. Sinabi ko naman din yung totoo, na pupunta si Jap. Balak pa nga nyang umuwi eh, kaso lang
pinigilan namin syempre.
Para maiba naman yung mood, lumipat kami sa mini-house dito rin sa backyard. Para naman kami kami nalang
ang magkakaharap. Bumalik naman na rin si Jap kaya kumpleto kaming six na nandito na ngayon.
" What now guys?"
" Let' s play a game!" suggest ni Yna.
" Game? Ayoko. How about a movie?" Linds
" Oo nga. Pero ano?" Andrea
" A walk to remember!"
" Easy A!"
" 500 Days of Summer!"
" Ano ba naman yan guys. Let' s try, uhmm." napaisip ako. " Something with the theme. Aha! The Grinch!"
sabi ko.
278
" Seriously Kath? Eh pambata naman yata yan eh." Yna
" Baka sapak? Favorite ko ' to. Dali naaa!"
" Yeah. The Grinch it is!" pagsang-ayon ni Kenneth.
" Oo nga, The Grinch." Jap
" Oy Jap! Kelan ka pa nagkainteres sa mga ganyan? Diba ayaw mo ng ganyang genre?" Andrea
" H-hindi! Gusto ko na."
" At kelan pa?" tinaasan siya ng kilay ni Andrea.
" B-basta!"
Ang cute nila. Hihi. And eto nga, the grinch nalang ang pinanuod namin. Nagmukha pa kaming bata. Okay lang,
wala namang masama eh. Bata pa nga naman talaga kami.
" Nakakatakot naman pala itsura ni Grinch." biglang sabi ni Jap.
" Psh." cute kaya!
" Well I think he' s cute, especially his baby face." Kenneth
" I know right." tsaka kami nag-high five.
" I-I m-mean! Strangely cute. Right Kath?" pahabol pa ni Jap.
Tumawa nalang ako. Nasa kalagitnaan na kami ng movie nang biglang dumating si Nathan. Pinalabas naman
namin agad si Linds para makapagusap silang dalawa. Nung una eh pumapalag pa si Linds pero she gave up din
naman, kaya ngayon nasa may poolside sila.
" Ang drama ng buhay nila noh?" Yna
" Sus! Eh ba' t ikaw wala pa?"
" H-ha? Eh s-salagay eh!" bigla namang namula si Yna.
" Lande oh." tsaka ko nalang siya tinawanan.
Di namin namalayang tatlo nina Andrea na nagkakasagutan na pala yung dalawa. And by dalawa, sino pa ba?
" Oy anung meron ha?" tanong sa kanila ni Andrea.
" Wala!" Jap
" So what are you trying to say?!" sabi naman ni Kenneth kay Jap.
" Alam mo na eh! Pare hindi nakakatuwa!" Jap
" Anu ba!" sigaw naman ni Andrea. Natameme lang kami ni Yna. Pero nung lumalala na, di ko na
nakayanan.
" Both of you, stop it!" sinigaw ko na. " You' re going to fight, huh?! Then please don' t do it here. You' ll ruin
the place for pete' s sake!"
" You know what, Kathy is right." malumanay na sabi ni Kenneth. Hay buti naman.
" Yeah. Kenneth and I will be out." Jap. Sabay labas naman nung dalawa.
279
" Shet lang. Akala ko nakunsensya ko sila." Hindi makapaniwalang sabi ko.
" Sundan nyo kaya?" suggestion ni Yna.
" Don' t. Let them have a little talk." seryoso na si Andrea. Gahd! Anu bang nangyayari. It' s Christmas and
look at this! Tch.
/JAP'S PERSPECTIVE
Sht lang talaga! Di ko na kayang magtimpi sa epal na ' to! Nakakaiyamot!
Lumabas kami ng mismong bahay nina Kath pansamantagal. Ayokong makita nya akong nagiiba ang aura.
Mahirap na.
" What do you want?!" sabi niya agad.
" Oy epal ka. Kala mo naman kung sino!"
" Would you just spit it out straight?"
At dumura talaga ako, literally. " There."
" Oh come on!!! Can' t you go serious for a while?!"
" If there' s one thing I' m serious about, it' s winning Katherine." sabi ko sa kanya. This time seryosong
seryoso na ako.
" If she' ll approve of that."
" Oh she will! You cheater!"
" What?! What made me a cheater huh?!" tanong nya.
Eh epal pala talaga siya eh!
" You crossed the line!" I half-yelled.
" What line? As far as I can remember, I' m not devouring the sense of our deal!"
" You think so?" tumawa ako nang mapait. " You already did."
" Look, I didn' t do anything!"
" Eh yung kanina anu yun ha? Feeling close ka pa sa family ni Kath! Wala namang binatbat." I muttered the
last phrase.
" What? Ohh." napaisip naman siya. " Kuya Kevin, huh? Yeah. We' re bros." cool nyang sabi.
" Bros pala ha. Kapal." bulong ko sa sarili ko. " And that' s it. Alam mo na eh, talo ka na! Wala ka nang
karapatan!"
" Hey! As far as I can remember, one will be worthy of Kathy' s attention if she' ll say to one of us that she' s
enjoying our company. That' s it! What made you say I crossed the line?!"
Edi siya na tama! Nakakainis! Kahit na ba! Tanungin ba naman si Kath kung pweding manligaw sa harapan ng
parents nya, at sa harapan KO rin. That' s a crap!
" Baguhin natin." sabi ko. May tone of tyranny. Paki ko, eh sa mas makabubuti kung babaguhin namin eh.
" Hit me."
280
" What' s the most frequent but significant phrase a person may convey towards his love one?" I asked.
" Easy." sabi niya. Epal! Yabang. " I love you." he continued.
Yuck! Feeling ko ako ang sinabihan nitong epal na ' to eh. So gay!
" Exactly. Siguro naman may insight ka na sa bagong deal?"
" I' ll make her mine first."
" Hindi yan mangyayari kung ako ang una nyang masasabihan ng three words."
" News flash bro. She wouldn' t say those words if I already won her."
Nakakainis! Ako na talo. Pero hindi kay Kath. Neknek nitong English-erong ' to!
" Epal ka." sabi ko nalang.
" But seriously. Whoever gets to receive those words first has mainly the right to court her."
" Yeah. Yeah. Alam ko. Matalino ako eh. Tch. Bahala ka na nga dyan."
Tsaka ko na siya iniwan. Alam ko namang sumunod din siya pabalik dito sa mini-house eh, kaya wala na akong
pakielam. Alangan namang alalayan ko pa siya o ano. Baka mai-inlove pa sakin. Ang gay naman nun!
I' ll start.
/NATHAN'S PERSPECTIVE
Yung totoo?
Wala akong ginagawang masama. Nakakatakot si Kath. Grabe! Bakit naman nya iisipin na may iba na ako?
Ipagpalit si Lindsay? Hala! Hindi naman pweding mangyari yun.
Mahal ko eh. Sobra.
Nandito kami ngayon kina Kath. Nakaupo sa gutter ng pool at nakalublob yung paa namin. Wala ni isa sa amin
ang nagsasalita. Ayoko, kasi baka mamaya nagkamali pa ako ng masabi. Edi malilintikan na ako? Ayoko naman
nun!
" Look,"
" Lindsay."
Sabay naming sabi. Natahimik na naman kami. Hindi ko na talaga alam ang sasabihin. Pero bahala na, basta
magkaayos kami.
" Babes." tawag ko.
" Ew. Don' t babes me Mr. Verdida. I' ll kill you!"
Grabe! May mas tatalo pa nga pala kay Kath. Mas nakakatakot naman ' to.
I tried hugging her while saying, " Uyy babes." pero inaalis lang nya.
" Wag na wag mo akong hahawakan! Kundi lulunurin kita. Tandaan mo kaharap lang natin ang pool!"
Sus. Nakalimutan yatang swimmer ako. Haha. Ang cute talaga ni babes.
" Oh? Anung nginingiti-ngiti mo dyan?" masungit nya pa ring tanong.
" Ang ganda mo kasi." tsaka ko siya tinitigan. Nakita ko namang namula siya kaya umiwas sya ng tingin.
281
" W-wag mo nga akong pinaglololoko."
" Kelan ba ako naging loko-loko pag dating sayo?"
" Approximately two days ago!"
" What? You tell me, ano bang ginawa ko ha?"
" Just nothing mr. Verdida. I JUST saw you with another girl. And you know what made things worse? When
you caught sight of me, you clung your arms around your NEW girl and totally snubbed me. Now what' s with
that? Aren' t you being fair enough?! If you' re letting this court thing go, say so! Because honestly, I' m in hope!"
Other girls would tear up in times like this, but she didn' t. She' s tough as ever, but I can sense pain in her.
" What?"
" That' s a crap, Carlo! Ang dami ng sinabi ko and you' ll ask what?!" she said grimly. " I' m out of here."
papatayo na sya kaya lang hinigit ko sya. Di ko ' to ineexpect, more like sinasadya, pero we both fell into the
water.
" LOOK WHAT YOU' VE DONE!" naiinis nyang sabi.
" Would you just let me explain!" I yelled. Hindi ko na nakayanan eh.
Natigilan naman siya. And I guess this is now my cue. Nandito lang kami sa gitna ng pool. It' s a good thing na
may loud music before pa kami nahulog, kundi we' ll be the center attraction tonight. But hopefully we did not
end up with that.
" The day you saw me with another girl..."
" Your new girl, correction. You' re welcome." she interrupted bitterly.
" Shut up." mahina kong sabi. " That wasn' t my new girl okay? That was my cousin."
" So may magpinsan na palang sweet sa isa' t isa? Fine. I' ll buy that."
" It' s not what you think." I defended.
*FLASHBACK*
Naglalakad ako noon nang makita ko si Sofia, my younger cousin. Dahil matagal na rin kaming di nakakapagusap
eh nilapitan ko siya. We only see in family gatherings which is rare for us nowadays. Agenda' s a hindrance.
" Hey! Sofia!" tawag ko sa kanya until I can catch up with her. " Oh, mag-isa ka ata?"
" Oo nga. Kita mo naman wala akong kasama diba?" tsaka sya tumawa.
" Baliw ka. So how' s life?"
Nagkatanungan lang kami about our usual things, ganito ganyan. Tapos hanggang napunta na sa mga manliligaw
nya o ano. She' s tough as well. Kind of reminded me of Lindsay. Kaya naman naikwento ko siya kay Sofia. From
the start of the mall incident, yung tinulungan ko siya sa damit na hawak nya, sa naganap na inter-school
intramurals, hanggang sa napakahirap na ligawan portion ngayon.
" Napaka-hard to get naman pala nyan. Tch. Eh kung humanap ka nalang kaya ng iba?"
" I' ll take that as a joke."
Napatingin naman siya sa likuran ko. Sabi na akbayan ko raw sya kasi nakita nya yung manliligaw na nerd nya.
Natawa ako nung una, pero syempre nakisakay naman ako sa trip nya. Napalingon ako sa likod, wala namang
tao.
282
" Oh, wala na yung nerd mong manliligaw."
" Thanks kuya Carlo. Una na ko ha. See you soon."
" Yeah. Likewise."
*End of flashback*
I narrated that all to Lindsay, not one word was missed. Wala naman kasing dapat itago diba? Pati ba' t ako
magtatago? Eh loyal yata ako sa kanya.
Nakatungo lang siya. Lumapit ako at tsaka sinandal ko yung ulo nya sa chest ko. " Nilalamig ka na? Let' s get
out."
" Nakakainis ka." she' s punching my back. So parang nakayapos siya sakin, only para lang pala suntukin
likod ko. " Akala ko sumuko ka na at pinagpalit ako sa iba!" and this time nakayapos nalang sya sakin.
" Gagawin ko ba naman yun? Eh mahal kita eh." I said, hugging her tight.
" Oo."
" Baliw ka." I laughed lightly. " Di ko gagawin yun. Even if you won' t answer me yes, I won' t go looking for
other girl."
" T-talaga? Edi hindi na pala kita sasagutin."
" Oy. Wag naman ganyan. Syempre gusto kong sagutin mo ako noh. Pero hindi kita pipilitin. Gusto ko ikaw
mismo magsabi sakin ng oo mo."
" Yes."
" Oo, ang yes mo. Kaya tara na. Baka magkasakit ka pa."
Pagkarating namin sa may labas ng pintuan ng mini-house, may narealize ako.
" Wait. Did you just...?"
Nakita kong nagpipigil siya ng tawa. " What Nathan?"
" You... You..." hindi ako makapaniwala.
" You finally noticed."
" YESSS!!!" napasigaw ako. Enough to notice by everyone. Wala akong pakielam. Masaya ako eh.
" Thank you Lindsay. I promise I won' t ever hurt you."
Then I hugged her.
Nagexchange na rin kami ng presents. Syempre binigay ko yung para sa kanila. Nakakahiya nga eh, wala
manlang akong naibigay kay Jap at Andrea. Di ko naman kasi alam na pupunta sila. Maybe sa New Year na.
Natanggap ko naman from Yna ay cute na iPhone cover, and satchel naman kay Linds. Di ko muna nagalaw
yung galing kina Andrea kasi napansin kong wala yata si Kenneth dito?
" Nasan si Kenneth?" tanong ko.
" Uy hinahanap." pang-asar ni Yna.
283
" Baliw. Di nga, nasaan?"
" Baka umuwi na? Hinahanap siguro ng mommy nya." sabi ni Jap sabay tawa. Natawa nalang din ako.
" Ano kayang ibibigay sayo nun?" Andrea
" Must be very special, huh?" Linds
" Aba. Malay ko. Baka wala." nagpilit ako ng tawa. " Hanapin ko lang ha. Wait."
Tsaka na ako lumabas. Nakita ko naman siya na nakaupo lang sa wooden stair na malapit sa garden. Malungkot
ba siya? Bakit ganun?
" Hey." bati ko sa kanya. Umupo rin ako sa tabi nya. " May problema ka?"
" O-oh. It' s nothing." he smiled weakly.
" Sus. Si Kenneth Verge, ang masayahing lalaki, may problema kaya ngayon?" kunwari kong tanong sa
hangin. Natawa naman siya.
" Silly." ginulo naman nya buhok ko. Wait! Tumalon yata puso ko. Halaaa.
" Che." medyo lumayo ako. Kasi naman, feeling ko namula ako. Tss.
" Here. Sorry I didn' t have time for getting a better one." inabot nya sakin yung paper bag sabay nagtakip
ng mukha. Grabe. Ba' t ang cute nya pa rin? Waah.
Binuksan ko naman. Pagkatingin ko ito ay isang stuff toy na...
" Monkey?" I asked, very oblivious.
" Hey. It' s the thought that counts." nakatakip pa rin sya ng mukha.
Natawa ako nang malakas. Nakita kong napatingin sakin si Kuya nang nakakaloko, kaya napatigil naman ako.
" It' s actually cute." sabi ko.
Napatunghay na siya at ngumiti. " Really?"
" Oo naman. Cute like you." tsaka ko kinurot yung pisngi nya. Namula naman. Haha.
" Pagibig na kayaaa? Pareho ang nadarama, IYAN ba ang simulaaa?" biglang kanta ng mga kabarkada ni
kuya, syempre sa pangunguna nung baliw na yun.
Ako naman ang napatungo. " Eehh. Kenneth umuna ka na nga sa loob."
He chuckled. Hinawakan nya ang magkabila kong balikat at tinayo ang posture ko, kaya nung nakatayo na, para
tuloy siyang nakaakbay sakin.
" Uyyy! Sasagutin na yan!" sigaw ni kuya.
" Cheee! Manahimik ka Kevin!" sigaw ko naman. Medyo malayo kasi, pero tanaw pala. Joke lang yung sigaw
ko, alam naman nya eh.
Ilang minuto rin kaming tahimik. Or rather, ako. Nakakahiya kasi at nakakailang. Pero sya rin naman yung
naunang magsalita.
" You know, I like... Uhm. I like you--"
" Like what?" pagulit ko naman.
" I-I mean, I like your brother a lot."
284
I pretended to be a little shocked. " Dude, don' t tell me you' re gay." straight forward kong sabi, joke lang naman
din kasi.
" I' m not!"
Natawa nalang ako. Pero nagseryoso rin naman agad. Ibibigay ko ba yung naipractice ko sa kanya? Oo, I
practiced it. Iba na rin naman kasi pag pinaghirapan mo ang present, mas memorable.
" Punta tayong rooftop. Tara?" sabi ko. Tumayo ako at hinigit na yung kamay nya. Narinig ko namang
nagsigawan na naman yung mga kabarkada ni kuya. Pero imbes na mainis ako o ano, nangiti nalang ako.
Pinauna ko naman siya sa rooftop. Tinuro ko yung way sa kanya tapos dumiretso muna ako sa kwarto ko at
kinuha yung gitara. Marunong naman akong tumugtog, hindi nga lang pang-professional. I can' t do barre
chords, pero syempre pag pinagtyagaan eh makakaya.
Nang nakataas na ako nakita ko sya na nakatingin lang sa taas habang nakahawak sa railing. Umupo ako sa
upuan nang tahimik. Then I started strumming...
♪ Friday night beneath the stars in a field behind your yard, you and I are painting pictures in the sky ♪
Napatingin naman na siya saakin. Pero nakatayo pa rin sya dun, para bang nagulat sakin.
♪ And sometimes we don't say a thing, just listen to the crickets sing. Everything I need is right here by my sight ♪
I changed the lyrics to sight, it really should be side. Pero wala naman kasi sya sa tabi ko eh, kaya pinaltan ko.
♪ And I know everything about you. I don't wanna live without you ♪
Tinigil ko ang pagstrum then I pointed at him and winked. Parehas nalang kaming natawa. Then I continued.
♪ I'm only up when you're not down. Don't wanna fly if you're still on the ground. It's like no matter what I do ♪
Nakikita ko sa peripheral view ko na nakangiti siya. Nakatingin lang naman kasi ako minsan sa taas, o kaya
naman sa strings para hindi ako magkamali sa chords.
♪ Well, you drive me crazy half the time. The other half I'm only trying to let you know that what I feel is true. And I'm
only me when I'm with you ♪
After that I skipped to the bridge already para mabilis. Ang hirap na rin namang kumanta kung yung gwapo
mong crush ang kaharap eh. Gaaah!
♪ When I’m with anybody else, it’s so hard to be myself. And only you can tell ♪
♪ That I'm only up when you're not down. Don't wanna fly if you're still on the ground. It's like no matter what I do.
Well, you drive me crazy half the time. The other half I'm only trying to let you know that what I feel is true ♪
Yes, it' s true. The fact na crush ko sya, pero I' m still ME kapag kaharap ko sya. And that is a great thing.
♪ And I’m only me. Who I wanna be. Well, I’m only me when I’m, ♪
" ...with you."
Lumapit sya sakin and he whispered, " Merry Christmas, Kathy."
And he kissed me!
On my right cheek.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 55: For a day, today
285
***
Great.
Evening with him is the most beautiful present this twenty-fifth.
" You don' t know me Katherine. But I want to be the first one to say how badly I want to tell you what' s
there behind my life."
He called me by my first name. This must be serious?
" You can tell me. Para naman hindi na rin ako curious. Tell me."
" It' s not easy as it sounds. It' s very... very something." parang nalito sya sa last word na sinabi nya.
" Wala namang madaling bagay eh. What is love?" tanong ko bigla.
" What?" siya naman itong curious.
" Just answer."
" I-I don' t know. There' s so much—"
" Well do you know about it?"
" Yes."
" That' s it. Alam mo ang isang usual na bagay. Napakadaling intindihin to the point na mahirap naman itong
bigyan ng meaning. See how it goes?"
" Okay. So what now?"
" Tell me who or even what you are. You said that it' s hard, very hard. So I was kind of hoping that it would
result to its opposed reaction. As easy one."
" It' s not everything that gets to land in your theory, Kathy."
" Try me." I shot him a very curious and serious look.
He sighed. He finally sighed meaning he was defeated. But then again I was wrong. He patted my head and
asked me to go back downstairs. I did forfeit.
***
Natapos ang evening na masaya naman. But I was a bit down dahil sa rooftop incident. Masaya na sana eh, kaso
lang may dumagdag. And I don' t even know what that is.
Hinatid ko sila sa labas at around quarter to twelve na. They have their rides kaya hindi ako nagalala. There' s
something wrong. I walk towards Kenneth. Pero hindi ko na siya pinansin pagkababa namin.
HE COULD TELL ME!
286
I was furious mentally. About two things. First, dahil bakit ba hindi nya masabi-sabi sa akin? Pakiramdam ko may
mali eh! And second, bakit ba ako ganito magalit? Eh pwedi ko namang balewalain nalang. Ay ewan!
" Kath una na kami ha? Let' s text nalang or chat." paalam naman ni Lindsay at Yna.
" Kami rin. Thanks for the night." Andrea. Tas sumakay na siya sa ride ni Kenneth. Buti nalang pala hindi
dala ni Kenneth yung sasakyan nya, kundi baka magsagupaan na naman sila ni Jap kasi Porsche Carrera rin kasi
kanya.
So now I' m left with these two.
" Sige na Jap. Hatid mo na si Andrea." then I hugged him. Napatingin naman ako kay Kenneth. He' s in
pained reaction.
When I broke the hug, ngiting ngiti naman si Jap. Siguro may mali lang sa mukha ko. I' m not seriously okay.
Psh. Sumakay na si Jap and umalis na sila. Sina Lindsay ay nakasakay na rin pero hindi pa umaalis. Probably
waiting for Kenneth.
Tumingin ako sa kanya. And mouthed, " Bye." tsaka ako tumalikod na. He grab a hold of my wrist kaya napabalik
lang din ako.
" What now?!" naiirita kong tanong.
" I' m sorry." tsaka nya ako niyakap. But I didn' t hug back. " Kathy, three words."
Siya naman ang kumalas at pumasok na bigla sa kotse ni Lindsay. Bago ako pumasok, inantay ko munang
mawala sa paningin ko yung ride nila. Nang wala na, I' m still stunned.
Bakit ko nga ba niyakap si Jap? Kasi ba gusto kong magselos si Kenneth kahit parang malabo naman?
Pero there' s still a part of me na ginugustong magselos si Kenneth.
I won' t deny that. Pero malabo nga.
***
It' s the twenty-sixth of December. Malamig pa rin kahit tanghali. Balik na sa work ang parents namin, ang agap
nakakainis. Nandito lang nga ako sa kwarto eh, naglilinis. Sina Kuya Kev at Lyka rin yata. Sinabihan kasi kami ni
mom na alisin na sa kwarto namin yung mga bagay na di na namin ginagamit, idodonate nalang daw sa
orphanage malapit sa vicinity namin. So eto nga, naisipan na rin naming maglinis.
Nakita ko naman yung photo albums namin, bata pa kami ni kuya rito. And wala pa si Lyka. Nagpunta nga rin
pala kaming Los Angeles noon, gawa ng grandmother namin sa father' s side. We stayed there for I don' t know
how long. Bata pa ako to even remember that.
" Kaaaaaath!" tawag ni kuya from the other room.
" Whaaat?!" I yelled back.
Hindi naman na siya sumagot kaya tinuloy ko nalang ang pagaayos ko. Marami na rin naman akong natanggal.
Clothes, stuffy toys, footwear, and stuff. This will be a lot to them. Mabuti na rin, nang lumuwag naman at luminis
ang kwarto ko. Nilabas ko na yung boxes isa-isa, then binaba. Hindi naman mabigat kaya ayos lang. Nakita ko
naman na tapos na rin si Lyka, nakaupo na kasi sa sala at nanunuod.
287
" Lipat mo!" sabi ko sabay agaw sa kanya ng remote.
" Fine."
Hindi naman sya tumutol kasi may katext pala. Nangiti naman ako nang nakakaloko habang nakatingin sa kanya.
" Si Angelo noh?"
" O-oy hinde!" namula naman sya. Deny pa. Tinawanan ko nalang.
" Mapapunta nga si Angelo rito." sabi ko sa sarili ko habang naglilipat na ng Channel. Nilakasan ko talaga
para marinig ni Lyka.
" Ateee!"
" At tsaka si Yna. Eto naman hindi pa ako tapos eh." tsaka ko siya tinawanan.
" Che." nagtext nalang ulit sya. Nag-cr din siya after a while, iniwan naman nya phone nya kasi ayaw nyang
magaya tulad nung dati, nahulog sa toilet bowl at nasira. Haha.
" Ang boring naman."
Wala kasing magandang palabas na. Tsaka hindi naman ako nanunuod ng local tv series, at mamayang gabi pa
ang international. Hinagis ko yung remote sa tabi ko, may natamaan ata. Pagkatingin ko phone ni Lyka. Oops.
Sorry.
At dahil wala nga akong magawa, kinuha ko yung phone nya at nagbasa. Haha. And I was right, si Angelo nga
katext nya. Tiningnan ko naman yung iba pang message, hindi naman nirereplyan ni Lyka. Snob na bata. And
what did I read? This...
Gelo <3
Wala na akong ibang magawa kundi isipin ka nalang. Ang boring kasi eh, ikaw nalang nakakapagpa-aliw
ng araw ko.
Lyka
Talaga? Haha. Bola ka, ang payat mo naman.
Gelo <3
Eh okay na ' to. At least hindi mahihirapan ang puso mo sa weight ko diba.
Lyka
Baliw ka. Tama lang. Kaya kang dalhin ng puso ko, basta ikaw.
Gelo <3
Wag kang ganyan. Kinikilig ako. :" >
Natawa naman ako. Ang cute kasi ni Angelo. Sinasabi nya talaga na kinikilig siya. And that emoticon. Ang cute
lang din naman kasi sa lalaki kung aaminin nila samin na kinikilig sila, hindi yung mga pakipot din. Pakipot na nga
mga babae, dadagdag pa sila.
Hindi naman na rin ako nakapagbasa pa kasi dumating na si Lyka. So I just pretended to be watching and acted
as innocent as I could. Pero di ko maiwasang di tignan ang mga expression ni Lyka kapag naririnig kong nagttext
si Gelo. Ang cute kasi nila.
288
" Hey. Kayo na ba ni Angelo?" tanong ko bigla. Nagulat naman siya, at namula nang sobra. Natawa nalang
ako.
" Ate naman eh! Hindi pa!"
" Pa?"
" A-ah, e-eh... Malay ko sayo ate!"
Dahil wala na naman akong magawa, binuksan ko nalang ulit ang TV, and to my surprise, Adjustment Bureau ang
palabas sa HBO. Great enough to keep me entertained. Nakafocus lang ako sa panunuod hanggang sa bigla ko
nalang natanong si Lyka.
" How would you feel if someone' s controlling your faith?" tanong ko pero glued pa rin yung mata ko sa tv.
" Ang weird mo ate."
" Pero seryoso, I mean if you meet this guy then the bureau don' t want you together, what would you do
and how would you feel?"
" Eh paki ba nila? Eh salagay nameet na namin ang isa' t isa eh. Parang may magagawa pa sila." sagot
naman nya.
" Well that' s exactly the thing. Paano kung may bureau talaga na kayang itigil ang oras para lang mailandas
ka sa kabilang daan para hindi kayo magkakilala? Saya siguro nun." note the sarcasm.
" Yeah right." she rolled her eyes. " But look at what they' ve done, they chose to fight for it diba. If meron
nga talaga, why not do the same? Well if love in between is worth the fight."
Parang napa-nganga naman ako sa kanya. Not literally but, just woah.
" At kelan ka pa naging makata ha?" tinawanan ko naman siya. " Epekto ba yan ni Angelo o sadyang
pinagana mo lang ang third-in-rank brain mo?"
" I' ll choose the last one."
Dahil tapos na nga yung movie and it' s lunch time, namomroblema kami ni kuya kung anong kakainin namin.
Nakalimutan ni mom na magiwan ng microwavable. Wala naman kaming kasambahay para pagsilbihan kami,
kami na nga lang nasa bahay kasi. Sabi naman ni kuya kumain nalang daw ulit kami sa labas. Pumayag naman
kami so naligo na kami and got settled.
Nagtext naman bigla si Yna na punta raw kami sa kanila kasi birthday celebration ng dad nya. Sabi ko naman na
lalabas na sana kami para kumain, plus walang magbabantay ng bahay.
Alyna
Then we' ll be right there. Don' t go yet. Dadalhan nalang namin kayo. Hihi. Sama ko si Angelo ha. Puro
tanders ang nadito, sakit sa heaaad!
Natawa naman ako. Bigla namang pumasok si Lyka sa kwarto, sinabihan akong bilisan. Sabi ko naman na huwag
munang umalis.
" Pupunta si Yna rito." sabi ko.
Para namang natauhan si Lyka. " Pinapunta mo ate?!"
289
" Si Yna lang ano ka ba." tsaka nalang ako ngumiti ng nakakaloko. Hindi ko muna sinabi na kasama si Gelo.
Syempre para magulat. I' m a mean sister, y' know. Hohoho.
" Buti pala. Eh nagugutom na talaga ako. Ikaw ba naman maghalungkat ng mga gamit sa kasulok-sulukan
ng gamit mo eh!"
" May dala na sila—si Yna pala. May celebration kasi sa kanila, eh out of place siya kaya rito muna raw sila—
YA." nadudulas ako. Tch. Pero she doesn' t seem to notice so it' s good.
Lumabas na kami ng kwarto, sinabihan na rin namin si Kuya na ganun nga. Buti naman daw. Sabi ko nakatipid
na naman sya, may pang-date na naman. Sagot nya eh, " Parang ganun na nga." sabay tawa.
Di naman nagtagal eh dumating na rin sila. Ako ang sumalubong kasi syempre baka masira plano. Kaibigan ng
dad pala ni Yna ang naghatid sa kanila, syempre busy kasi page-entertain parents nya sa guest.
" Yna, Angelo." bati ko naman.
" Nagugutom na ako." sabi ni Yna sabay himas sa tyan nya.
" Tara na kase."
" Si Lyka?" tanong naman ni Angelo. Napatigil kami ni Yna sabay tingin sa kanya nang nakakaloko. " What?"
" Wala lang naman." sabi nalang namin. Pumasok na rin kami.
" Ate bakit ang tagal ny—" natigilan naman si Lyka nung makita si Gelo.
" Oh anung problema Lyka?" tanong ko nang ngiting-ngiti.
" W-wala. D-di na pala ako gutom, sige kayo nalang." tumayo siya at lumakad papuntang hagdan, then
napatakbo na rin sya.
" Problema nun?" tanong ni kuya Kev.
" Wala. Tara na, let' s eat lunch. She' ll be down later."
Kumain na nga kami, pero sa sala ngayon para may pinapanuod. Tawa lang kami nang tawa sa palabas, hindi ko
alam kung ano ' to, pero they' re kind of prankster. Nang matapos kami, si kuya Kev ang pinaghugas ko ng
dishes. Nung una ayaw pa, pero nung inasar namin na paano siya magiging husband ni ate Telle kung hindi siya
marunong ng gawain. Ayun, pumayag. Haha.
" Di ka yata makali?" tanong ni Yna sa kapatid.
" H-ha? Wala lang."
" Sus! Si Lyka ba?" tanong ko naman.
He sighed. " Uhm, yeah. Kasi hindi pa siya kumakain oh. It' s quarter to two na."
Tumawa naman nang malakas si Yna, at ginulo yung buhok ni Gelo. " Ikaw talaga Angelito! Ang landi mo na!"
Natawa rin ako. Baliw din ' tong si Yna eh. " Puntahan mo sa kwarto nya bilis, dalhan mo ng lunch." sabi ko.
Siya naman itong biglang tumayo at umakyat, dala yung pagkain. Nakita naman namin na nakatigil lang siya sa
harapan ng pinto ni Lyka. Hindi makapasok, nahihiya yata. So ako naman itong sumigaw kay Lyka.
290
" Lykaaa!!! Open the door! Nandito na sina Mom!"
Sobrang nagpanic naman si Angelo. Bababa pa sana siya kaso lang nagbukas na agad yung pinto.
" Food?" he offered.
Hindi makapaniwala si Lyka. Pero kinuha naman na niya yung tray. Muntik na ngang mahulog eh, buti nalang
naalalayan agad sya ni Gelo. Nakita naman namin na nakahawak pala yung kamay ni Gelo kung nasaan yung
kamay ni Lyka.
" Uy kinikilig akooo!" sabi bigla ni Yna. With kilig gestures syempre.
" Yeah." sagot ko naman nang nakangiti habang nakatingin pa rin sa kanila. Nakakakilig nga itong dalawang
tuta na ito.
Bigla kaming nagkatinginan ni Yna, sabay kanta ng...
So if THEY fall in love, and maybe THEY' LL sing this song as one.
Natawa nalang kami. Haha. Tapos pumasok na sila. Eh bahala sila run, wala naman yung gagawing kung ano eh.
Pero mas natawa naman kami kay kuya.
" Anong meron?"
" Di mo talaga nagets?"
" Nope."
" Well, manhid ka."
Nung wala na rin kaming magawa, kinuha ko nalang laptop ko at binaba sa sala. Ang gamit naman ni Yna ay
yung kay Kuya. Nanunuod lang naman kasi.
Nag-IM naman si Andrea sakin.
Andrea: Kath, sa 28 na yung outing. Sama kayo nina Linds at Yna. Pleaaase?
Me: We' ll try. :)
Sinabi ko naman din kina Yna yun nga. Pumayag naman daw. Naipm na rin pala ni Andrea si Lindsay, sabi raw
eh kung kasama kami then she' ll go.
Andrea: Great! Meet-up nalang sa park at around eight am.
Me: We' ll go na pala. Sure na. Sige. Saan ba pupunta?
Andrea: Splash Mountain daw. Sa LB.
Me: So it' s a hotspring. Likey. Sige.
Andrea: Hihi. Well I have to go. We' ll get ready na. ;)
291
Nagpaalam na rin ako. Ang agap naman nilang magayos, it' s just twenty-six today. Pero siguro may iba pa silang
gagawin or something.
" Sama mo kaya si Kenneth, Kath." suggest ni Yna.
" Bakit ako? Nanay ang peg? Baliw."
" Ito naman! Dali na. Para masaya ka na."
" Che!" pero natawa talaga ako.
Conceited Monkey
Calling...
Decline | Accept
Oh? Bakit tumatawag ' to? Sinagot ko na rin naman. Pero hindi pa rin ako moved on sa kagabi. Okay na sana
talaga eh. Kaso lang pabitin sya.
" Hey." sabi ko. " Bakit?"
" Nothing. I just want to hear your voice."
Ewan ko. Pero nangiti ako eh! Kinikilig ba ako? Psh.
" Kinikilig ang babae. Wuuh!" singit ni Yna. Tiningnan ko lang sya nang masama then ayun nanahimik.
" Can we go out?" sabi na naman nya, tanong pala.
" Ngayon?"
" Yeah."
" Ah, eh. Kasi nandito samin si Yna eh."
" Ohh. It' s too bad. Oka—"
Bigla namang inagaw sakin ni Yna yung phone ko.
" Kenneth? Ohh. Ah! Actually papauwi ba rin kami. Sige. Sunduin mo nalang daw siya. Okay, sige babye!"
Nanlaki nalang mata ko sa ginawa ni Yna. Hanggang sa napalo ko siya sa braso nya.
" Baliw ka ba?!"
" Gusto mo naman." sabay tawa nya.
" Che! So uuwi na talaga kayo?"
" Dito muna kayo. Boring ang bahay pag kami lang ni Lyka." sabi naman ni kuya Kev kay Yna.
" Sure. At mukhang enjoy pa sa kilig moments yung dalawa sa taas. Kaya Kath magready ka na!" Yna
" Sus!"
292
No choice naman ako kundi magayos. Nag-tshirt and jeans lang naman din ako, nothing special. Then maya
maya ay may nag-doorbell na. I' m guessing it' s Kenneth kaya bumaba na ako. And I' m right.
" Porsche mo?" wala kasi siyang dala eh.
" I left it. It' s entertaining to walk, really. Do it with me?" sabay kuha nya sa kamay ko.
Pero bago kami lumabas nagpaalam naman siya kay kuya.
" Don' t worry bro. I' ll get her home just they way she got out. I' ll take care of her forever." sabi nya kay
kuya tapos nagwink saakin. Ano baaa!
" Alam ko yun bro! Kaya ako boto sayo eh."
Natawa nalang siya. Buti nalang nag-cr si Yna kundi mangaasar din yun. Lumabas na rin naman kami.
Naglalakad lang sa village. Ang tahimik lang. Grabe.
" Can you be mine just for today?" bigla nyang sabi.
" Ano?"
" Ah-kin kah." cute nyang pagkakasabi gawa ng accent nya.
" What?" natatawang kinikilig kong tanong na naman. Eh kaseee!
" Hey. Don' t laugh. I' m learning for you, okay?"
Natawa na talaga ako. Para naman hindi magmukhang kinilig talaga ako nang obvious.
" Baliw ka."
Hinawakan nya kamay ko. Hindi lang basta hawak. Holding hands na talaga, as in, sagad!
" Uhh. Kenneth?" awkward kong tanong.
" Please? Just for today?"
" Kung hindi ka lang ba talaga cute eh." pumayag na rin ako sa huli. Mapilit eh! At tsaka... Okay aaminin ko
na! Gusto ko rin naman. Ssh.
" So, we' re like Bah-gay?"
Natawa na naman ako. " Wag ka na ngang magtagalog. Ang cute mo lang eh."
" I... Then I' ll speak more of that often."
" Baliw."
" Sayo." ngiting ngiti nyang sabi.
" Wag ka ngang ngumiti!" I said, looking away.
293
" Why? Am I that horrible?"
" Hindi naman." Ang gwapo mo kaseee!
" Oh. Wait. Before we go out, I just want to visit the kids."
" Kids? May anak ka na? Oh gahd!" I joked.
" If I would be having kids, it would be our kids."
Waaait! Nabingi yata ako run! Waah.
" Che!" wala akong maireact eh.
" But seriously. I' ll just visit the orphanage in the village. I gave them some of my old stuff just this morning
and I promised them to be back. I want them to meet you."
" Really? You donated? We will, too. Kaso lang sina mom ata magdadala."
" Ohh. So let' s go?"
I nodded. Magkahawak pa rin kami. Grabe! Di ko na alam nararamdaman ko! I can' t breathe. Gaah.
Nang makarating kami, ang dami agad na bata ang sumalubong kay Kenneth. Mga yumakap, pero hindi pa rin
nya binibitawan kamay ko.
" Hey kids. I would like you to meet—"
" Ate Kathyyy!" sabay lapit din nila sakin.
" Right." sabi nalang ni Kenneth. Tinawanan ko naman. Inunahan kasi nung mga bata.
Pumasok naman na kami sa loob, sa visitors lounge. Nakasunod na rin naman yung mga bata. Mahilig pala si
Kenneth sa bata? Gahd! Turn on!
" Paano nila ako nakilala?" bulong ko sa kanya.
" Ask them."
" Okay." tumingin naman ako sa mga bata. " So, kilala nyo ako?"
" Opo!" sagot naman nila.
" Paano?"
" Kuya Kenneth pooo." sabay sabay naman nilang sagot.
" At ano namang sabi nya?"
" Sa..sabi po ni Kuya ikaw daw po ang Marry her."
" Ha?" di ko yata nagets yun.
294
" Opo! Opo!" masiglang sagot din naman nung isa pang bata. " Sabi nya po two kids daw!"
" Not!" biglang sigaw ni Kenneth. " Not that." napayuko nalang siya. Gwapo, nakakainlove! Gaah.
" Well you see," may isang matured na batang lalaki na sumagot. " kuya Kenneth said that--"
" Alright! Let' s play ball!" singit ni Kenneth sabay takbo nila sa labas. Tsk. Pabitin talaga oh.
Sumunod nalang kami sa labas. Mga batang lalaki syempre ang nakipag-laro ng basketball kay Kenneth. Hindi
naman yung tunay na game, pero syempre yung pinapapanalo nya yung mga bata. Minsan tinuturuan din naman
nya.
" Get a great grip of the ball, like that." tapos inayos naman ni Kenneth yung kamay nung bata. " See that
basket up there? You have to shoot this thing into it."
Nung naitry magshoot nung bata, hindi pumasok.
" Ang hirap namaaan!"
He ruffled the little boy' s hair. " You' ll get used to it." sabay flash ng encouraging smile nya.
Nung medyo naghapon na, may lumabas naman na matanda galing sa loob, sabi raw eh snack time na.
Nagpasukan naman sila agad, naiwan lang kami ni Kenneth. Sabi namin eh susunod na rin kami. Ewan, sabi ni
Kenneth dito lang muna raw kami.
" Tara na kaya sa loob? Mukhang pagod ka na ah." sabi ko. Umupo naman siya sa lapit ko.
" Nah. Let' s stay." sabay paypay nya sa sarili gamit kamay nya. Nakita ko naman yung likod nya na sobrang
pawis. Pero ba' t ganun, ang bango pa rin nya! Grabe.
Tumayo ako at sinabi sa kanya na hihiram lang ako ng towel sa loob kasi grabe na yung pawis nya. Ayaw pa nga
nya nung una, pero nung tinakot ko na pwedi siyang magka-tuberculosis eh pumayag na rin. Mahangin din
naman kasi rito sa labas. Binigyan naman ako ni Lola Rena ng towel at powder. Then bumalik na rin ako sa
labas, tanong pa eh bakit di pa raw kami pumapasok, sabi ko aayusin ko lang muna si Kenneth bago kami
pumasok. At saka tuluyan na akong lumabas.
" Talikod ka dali!" utos ko sa kanya.
" What? Why?"
" Basta."
Sinunod naman nya ako. Good boy. Haha. And grabe lang, ang bango nga ng pawis nya. Ba' t ganun? Naiinlove
ako tuloy! Tch.
Nilagyan ko muna yung likod nya ng powder. Nanay o girlfriend? HAHA. Kidding. Tapos tsaka naman yung towel
sa likod nya. Medyo nawala na rin naman yung pawis nya kasi mahangin nga rito sa labas.
" Oh tara na sa l—"
Bigla naman siyang humiga sa lap ko at pumikit.
" I' ll nap first."
" Huy kase. Edi sa loob ka umidlip."
295
" Nah." tapos hinawakan na naman nya kamay ko. Like as in holding hands na naman. Grabeee!
" Bakit ba ayaw mo pa kasing pumasok eh? Tch." kunwari naiinis na ako, pero kinikilig talaga nang konti.
Ssh.
" Because," nagmulat sya. " Gus-to kih-tang mah-solo." he said cutely in his accent. Winked and closed his
eyes once more.
" Kay." maikli kong sagot. Eh kasi namaaan!
No choice ako. Tinitigan ko lang mukha nya, nakapikit naman siya eh kaya di na nya ako makikita. Naalala ko
tuloy yung time na naging welcoming-committee-like ako nung first day nya sa Sermounth, yung nakatulog din
sya sa garden ng school. Parang kailan lang inis na inis ako sa kanya, ngayon crush ko na. What an irony!
" I' m leaving." sabi nya habang nakapikit.
" Leaving?"
" For Los Angeles."
" Kailan?"
" Tomorrow."
" Bukas?!"
Napalakas yung sabi ko kaya nagmulat siya pero hindi naman mukhang gulat. Tumayo siya, hawak pa rin naman
kamay ko. Bakit ba ayaw nya kasing bitawan eh. Tsh.
" For vacation."
Ang tipid naman nyang magsalita. Nakakainis.
" So you' ll be back? Babalik ka pa rin diba?" tanong ko. Hopeful.
Humarap siya sakin. Tapos pinitik yung tip ng nose ko, di naman malakas-cute way kumbaga.
" For you, yes I will."
" Sus!" binatukan ko nga, pero yung pajoke lang. Nangingiti ako! Eeeh.
Seryoso naman siyang tumingin sa akin. Kinabahan ako, ang gwapo kasi. Hehe. Walang connect, I know.
" Will you wait for me?"
" Chocolates?"
Natawa naman siya. " Of course. You like other sweets?"
" Yeah."
296
" Then I' d give myself to you. Is that alright?" he said with chuckles.
" I' ll eat you, you know that." I glared at him playfully.
" Moooonster!" cute nyang sigaw sabay takbo, pero nandito pa rin naman kami sa mini-court.
Naghahabulan.
" Psssh! Monkey!"
Napatigil ako kasi napatigil siya. Uh-oh! This time ako naman yung hinahabol nya. Unfortunately ang bilis bilis
nyang tumakbo kaya nahuli niya ako. He' s like hugging me from behind, while his chin rested on my left
shoulder.
" Who you calling a monkey, huh?"
" U-uhhh. N-no one. H-hehehe."
" You still haven' t figured it out?" tanong nya. Hindi pa rin kami nagbabagi ng pwesto. Grabe naaa!
" Alin? Ano?"
" My gift."
" Ha?"
" The monkey."
Natawa naman ako ng malakas. Siya naman itong kinagat ako bigla sa pisngi. " HEY!" pero hindi pa rin sya
kumakalas.
" The reason why I gave you a monkey is because it' s what you' ve called me when I wanted to be the
Valedictorian, too. I found you cute that time so I' d rather be a monkey to see your priceless cute expression."
" Psshh." I' m suppressing my smile.
" And because I want you to remember me always."
" By a monkey?" lumingon ako sa kanya at sinabi yan nang mabagal. But I think t' was a wrong move! Ang
lapit ng mukha namin.
" Yeah. Kiss?"
" Shut up!" ako na tuloy yung kumalas. Ang baliw kase! Feeling ko namumula ako. Pero sya naman itong
tawa nang tawa.
" I' m kidding."
" Che!"
Lumabas si Lola Rena, pinapapasok na kami kasi medyo kumukulimlim na. Eh napakakulit naman talaga nitong si
Kenneth. Patago pang umiiling, tapos sinasabing don' t. Pero nung tumingin naman kay Lola Rena, ngiting ngiti.
Natawa nalang ako. Pumasok naman na rin si Lola, sabi ko nalang ulit ay papasok na rin kami. Paulit-ulit lang eh.
" Ang kulit mo sobra!"
297
" So am I cute?"
" Sabi ko makulit."
" What is that again? Mah-cute-leet?" pa-inosente nyang tanong, nakangiti rin naman.
" No."
" Oh come on. Just a little bit?"
" Yeah."
" Yes?"
" No." pangkulit ko. Haha.
Naiopen ko naman sa kanya mga plano ko this sembreak, naitanong kasi nya. Eh wala pa naman akong ganung
plano kaya ang sinabi ko nalang muna ay yung sa swimming namin nila Andrea. Bigla namang nagiba expression
nya.
" Who' s with you?"
" Friends."
" Is that Jap coming?" tahimik nyang tanong. Pero may iba sa tono eh.
" Yeah. I think."
" Don' t go."
" Ha? Bakit naman?" tanong ko naman. " Para kang proxy ni daddy ngayon ah." tumawa naman ako.
" No. Seriously." he sighed. " Sure you want to go?"
" I-I already said yes to Andrea. Ang rude naman yata kung aatras pa kami."
" Okay."
Pagkasabi nya nun, biglang bumuhos nalang yung ulan. Hinihigit ko naman siya papasok sa loob, kaya lang hindi
ko kaya kasi ang laki nyang tao kaya malamang mabigat. Paano kaya ' to nagkasya sa puso ko? Haha. Kidding!
" Huy kasi. Baka magkasakit tayo."
" Hope so." mahina nyang sabi pero narinig ko. Malakas yata pandinig ko.
" Baliw ka. Ikaw, baka magkasakit ka. Kanina pawis na pawis ka, then natuyo. Tapos ngayon nagpapaulan
pa tayo. Tara na!"
" Sure."
" Yun." naglakad na ako palayo. Pero nandun pa rin sya. Binalikan ko naman ng tingin.
298
" For one thing, I' d go." nilapitan ko na naman ulit. Juice ko. Para akong may kasamang bata.
" Ano?"
" Carry me inside." pabata nyang sabi.
" Baliw ka. Bahala ka dyan." tumalikod na ako. But what did he do? Ayun tumakbo palapit sakin tapos ako
ang binuhat. " Put me down!"
" No."
" Pssh." walang magagawa eh. Makulit ' tong taong ito.
Kinulit lang ulit kami ng mga bata pagpasok. Kesyo raw ba together kami, kinasal daw ba kasi ba' t ganun ang
pagkakabuhat sakin ni Kenneth. Deny naman ako. Aba. Huwag i-corrupt ang isip ng mga bata. Adik yata itong si
Kenneth. Tapos ayun, umuwi na rin kami sa amin. Di na kami nagtagal dun kasi nga basa na kami. Sabi naman
nila na balik daw ulit kami. Sana lang.
Hinatid naman nya ako sa bahay. Pinapasok ko rin. Nandun pa rin naman si kuya Kev. Umalis na rin daw sina
Yna at Gelo kasi hinanap na daw. Si Lyka naman ay nandito na ulit sa baba. Tapos ayun nga, sabi ko kay kuya
na pahiramin muna ulit ng damit so Kenneth. Ayaw naman niya pero mas mapilit pa pala itong si kuya, kaya
walang nagawa si Kenneth.
" Kuyaaa! Hatid mo si Kenneth dali!" sigaw ko.
" You' re insane Kathy. I can go home by myself, you know."
" Eh gabi na oh."
" I' m a guy."
" And I' m concern." sabi ko. Tapos sinigawan ulit si kuya na nasa CR. " Kuya Keeeev! Dalian mo naaa!"
" Silly." sabay tawa nya ng mahina.
Labas naman agad ni kuya. Sabi pa eh, may sunog daw ba. Bakit daw ako nagpapanic o sumisigaw. Mga ganun.
Nabatukan ko nga. Tapos ayun sabi ko ihatid si Kenneth. Pumayag naman, syempre. ' Bro' nya naman daw si
Kenneth eh. Sus! Kayo na.
Lumabas naman na sila. Syempre sumunod ako. Pumasok na si kuya sa sasakyan, pero si Kenneth hindi pa.
" Kathy."
" H-huh? Did you say something?" painosente kong tanong. Eh kasi naman, ano bang meron kapag mga
magpapaalam na diba? Like in movies, they hug, they say sweet words, and they ki-- NO!
" I' ll go. Good night." then ayun nga, he hugged me. Tapos sumakay na sa car ni kuya.
Yun lang?
Hehehehe. Joke. Okay lang.
Pumasok na ako. Syempre. Ano pa bang gagawin ko sa labas. Umakyat agad ako sa kwarto. Busog na ako. Hihi.
Okay, ngayon lang naman eh. Kumpletong kumpleto araw ko, sobra. Humiga ako sa kama. I still can' t believe!
299
" Kaaaaaathy!" may sumigaw. Halata namang siya kasi siya lang naman ang tumatawag sakin nun. Sumilip
agad ako sa terrace. Sa front house kasi, yung terrace na tanaw eh sa kwarto ko. Kaya eto lumabas ako. Nakita
ko naman yung sasakyan ni kuya na nakatigil sa di kalayuan dito.
" Will you come down for a sec?" sigaw nya.
" Wait up."
Napaisip ako. Bakit naman kaya? May nakalimutan ba siya? Wala naman yata syang dala kanina eh. Tsaka kung
meron man edi sana naitext nalang nya ako. Sus. Only one way to find out.
Nakalabas na nga ako.
" So?" sabi ko.
" I... Uhm." huminga syang malalim. " Don' t forget this date, okay?"
" Why not?" nakangiti kong tanong.
Instead of answering first, he pecked the tip of my nose!!! Gaaaahd.
" Don' t forget that you were my girlfriend for a day, today."
Ngiting-ngiti siyang tumakbo papuntang sasakyan. Hahabulin ko sana kaso lang pinatako na agad ni kuya. Pssh.
Girlfriend?
:"">
For today nga lang. Hindi ko yun alam ah? Oh well, papel. Best day...
EVER. :)
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 56: III Words
***
Maaraw ngayon, buti naman. Pero medyo malamig pa rin ang paligid. It' s twenty-eight na, it means swimming
na. Di naman ako ganung excited, kaso lang binibilisan ko rin naman ang kilos kasi ayokong maging pa-VIP lalo
na' t first time kong makikilala yung friends ni Andrea.
Eh kahapon anong ginawa ko? Wala. Ang boring lang talaga sobra. Kung anong ikinasaya ko nung kasama si
Kenneth, buryong na ako after. Wala nang magagawa. Gala rin naman ' tong outing kaya pwedi na. Sabay naman
kami nina Lindsay ay Yna na pumuntang park, malapit lang naman. Nagtricyle na rin kami gawa ng dala namin.
Hindi nagdala ng ride si Linds kasi may sasakyan naman daw kami papunta mismo sa LB. Buti naman para di na
hassle.
Pagkarating namin, ang awkward lang. Well for me. Kasi syempre di ko pa sila mga kilala. Ako naman itong nagHi lang at Hello sa kanila. Ang rude naman kapag hindi diba. Nagulat nga ako nung kakilala ako nung iba sa
kanila eh. Eh meron naman kasi na kilala ko na pala talaga. Remember na galing kami sa Monteza High? Eh
from the school din kasi yung nandito eh. May naging classmate pa nga kami nina Yna rito eh. Pero konti lang,
around three to five lang sila. Okay na rin, para naman may makausap din kami.
300
" Sorry guys. Na-traffic!" si Andrea. She just got here.
Lumapit naman siya samin. " See? Di kayo mao-OP. Kilala nyo naman na iba sa kanila diba?"
" Di mo naman kasi sinabi."
" Okay lang yan." tumingin sya sa wristwatch nya. " Bakit wala pa si Jap? Mababatukan ko talaga yun!"
" Kasama si Jap?" tanong ko.
" Pwedi ba namang mawala yun?" tapos pumunta muna siya saglit sa mga kasamahan nya. " Oyy. Tawagan
nyo na si Jap!" narinig kong sabi nya.
" Kath." tawag naman ni Yna.
" Ano?" puro naman kasi tawag.
" Chill. Oh. Parang nung isang araw lang si Kenneth kasama mo ah."
" Oh?"
" Tapos ngayon si Jap naman." sabay tawa nila ni Lindsay.
" It' s not funny, y' know." sabay irap.
/JAP'S PERSPECTIVE
Oh sht. Mahuhuli yata ako! Paano ba naman kasi late nagising, seven-thirty. Nagayos. Tapos nadala ko pa ang
ride ko, kaya bumalik ako. Natagal pa sa pagccommute!
Lahat na. Bwisit! Parang may kumokontra eh.
Di naman nagtagal eh nakarating na rin ako. Sumasakay na sila sa Shuttle. Oh-kay! Wala naman si epal diba?
YESSS! Makakalapit ako kay Kath.
" Hey!" sigaw ko para makita nila akong nandito na, tumatakbo.
" Bilis!" sigaw ni Jorge. Nabatukan ko nga nung makakapit ako.
" Adik ka! Oh pasok na dali!" pinagtulakan ko na siya sa loob. Nagmamadali ako eh, baka mamaya may
kalapit na agad si Kath.
And I was right, meron. Si Andrea. Si tol lang pala eh. Maton din yang si Andrea eh. Medyo may pagkalalaki in
times, pero kung titingnan mo babaeng babae. Ayaw nyang magpaligaw, sabi nya may inaantay daw siya. Ayaw
namang sabihin kung sino. Kaya masungit yan sa mga lumalapit sa kanyang lalaki para manligaw. Kaya kung
ayaw mong masapak, kahit may gusto ka pa dyan, eh wag mo nang ligawan.
" Tol!" bati ko sa kanya sabay upo sa seat katapat ng kanila. Bus kasi ' to.
" Oh. Nadito ka?"
See? Sungit oh. Sus! Pacute lang ako dyan okay na. Alam naman na rin nya yung History namin ni Kath. Yeah,
history!
Ngumuso naman ako sa may side ni Kath. Kaya naman nagets nya kung anong gusto kong palabasin.
" Ahh. Gets ko na!" malakas nyang sabi. Napapalo naman ako sa noo ko. Baliw talaga ' tong babaeng to!
" Kath!" malakas na naman nyang sabi, enough para marinig ng lahat na nandito. " Gusto ka raw makakapit
ni Jap! Ohh-kay lang ba?!!" as in malakas talaga pagkakasabi nya.
301
Bigla namang naghiyawan mga dati naming classmate. Tumayo na si Andrea tapos tinulak ako sa lapit ni Kath.
Nakita ko namang nakataklob sya sa jacket nya.
" Uyy." tawag ko sa kanya. " Galit ka?"
" Hmm!" ano raw?
" Kath hindi ko maintindihan. Tanggalin mo nga yang nakataklob sayo." pilit ko rin namang tinatanggal. Kaso
lang ayaw nya talaga. Hanggang sa sabi nalang nya na matutulog na muna raw sya. Pinabayaan ko naman
muna.
" Ha-ha! Ayaw yata sayo eh!" pang-asar ni Andrea.
" Loko ka!"
" Totoo naman. Kung si Kenneth yan malamang--"
" Hoy! Kahit tol kita baka mabatukan kita!" pagbibiro ko. Dumila nalang sya.
Umayos nalang ako ng upo. Matagal-tagal din naman ang byahe kaya kung ano anong mga ginagawa nung mga
bakulaw sa likod. Sina Yna at Lindsay naman ay okay na okay sa mga kasama namin, buti naman. Chicks daw
kasi. Ako naman eh hindi na nakisali sa kanila, nakakahiya kay Kath kung tutuusin. Bigla naman silang
nagkantahan, pinatahimik ko naman agad baka magising si Kath eh.
" Sus! Ang killjoy mo Jap!" sabi ni Trex. Makulit din itong isang ' to eh. Napaka-kulit din nitong taong ito eh.
" Tik ka! Matulog ka nalang!"
Siya kasi nagpasimula ng kantahan eh. Magaling yang kumanta, sa aming barkada pa lang yan kumakanta.
Sobrang pilit pa-pero ang cool ng boses. Swerte rin ng magiging girl nito eh. Pero mas swerte si Kath kapag ako
pinili nya.
Nagising na si Kath nung nasa LB na kami. Makakausap ko na siya! Yes! Mali pala. Naglagay ba naman ng
earphones sa tenga eh. Pano na ba ' to? Bahala na.
" Hi." biglang lumabas sa bibig ko. Really, Jap?! Hi? What was that!
" Ha? Ano?" ayan tinanggal nya na yung earphones.
" Wala lang. Puyat ka ba?" tanong ko. Kahit ano na, basta makausap sya.
" Hindi naman. Bakit, may eyebags ba?"
Natawa naman ako. " Hindi. Cute ka."
Nangiti naman sya, pero di masyado. May mali naman ba sa sinabi ko? Lahat na! Tch.
" Uhh, Kath. Naiilang ka ba sakin?"
Oo!
" Hindi naman, bakit?" sabi ko nalang. Ayoko ng awkward ambiance.
" Wala lang. Mabuti naman."
" Ohh."
" So, first time mo ba rito?"
302
Ang daldal lang nya. Kelan pa naging mausap ' tong lalaking ito? Gusto ko muna sanang tumahimik eh.
" Yeah."
" I see. You' re going to like it in there."
" Sana."
" Ang tipid mo yatang magsalita ngayon?" pansin nya.
" Ah, yun ba? Ewan ko lang. Hayaan mo na. Magbabago rin ' to mamaya. Umaga ngayon eh."
Minsan kasi hindi talaga ako active pag umagang umaga. Nababagot ba. Ay ewan.
Hindi naman na siya umusap kasi nilagay ko na lang ulit yung earphones ko. At siguro naman nagets na nya na
mamaya nalang kami magusap. Nakarating na rin naman kami kaagad sa Splash Mountain kaya eto medyo
nagiba na mood ko. Bumaba na kami tapos umupo muna sa may upuan sa harap ng entrance booth. Yung mga
boys naman eh kumuha ng cart para sa mga mabibigat na dala.
Lumapit naman samin si Andrea at binigyan na kami ng entrance ticket. Inaabot ko nga yung bayad ko, pero sabi
niya may nagbayad na raw. Baka sina Linds? Oh. Bahala na. Salamat nalang kung sino man yun.
Pumasok na nga kami. Tapos yung may dala ng carts ay sa malaking gate pumasok. Syempre, alangan namang
pagkasyahin nila yun sa maliit na way ng entrance malapit sa ticket booth. Ayun, naghahanap na kami ng
magandang spot ng cottage. Ang ganda nga rito. Pagkapasok eh may malaki agad na pool ang makikita.
Maraming pools dito compared sa ibang usual resorts. Differences. Psh. Kakaiba rin yung ambiance. It makes
you want to dive in just already.
Pero syempre nagayos muna kami. It' s ten in the morning. Hindi naman din mainit, di malamig so tama lang ang
panahon. Sa pinakangdulong part kami ng resort napunta. Actually may isa pang gate para makapasok dito. So
ayun. I like the slide! Twin slide siya na mataas. Pero yung end-part ay hindi talaga exact sa pool part. Parang for
sliding purposes lang talaga. Then may pool na nakapaligid dun tapos may parang malaking floater na pweding
sakyan then one to sawa ka magiikot dun.
After naming magayos, yung iba ay kumain na ng lunch. Nagutom ah. Tapos yung iba naman eh mga naligo na
rin, then sina Linds ay niyayaya na akong magpalit ng swimming attire. Sabi ko naman mayamaya na. I' ll take
pictures muna.
" Sure ka?" tanong pa ulit ni Linds.
" Oo nga. Kulet.
" Eh magpalit ka na rin kaya?" Yna
" Sige sige. Pero mauna na nga kayo."
" Sige. Dun lang kami." sabay turo naman ni Yna sa isang pool na di naman gaanong malayo samin.
Ginawa ko na nga yung sinabi nila. Nagpalit na ako ng shorts at tsaka t-shirt lang. Wala akong planong
magpaka-revealing noh! Tapos ginawa kong headband yung sunglasses ko, at sinabit ang camera sa leeg. Pointand-shoot lang naman dala ko.
Totoo rin naman na nagpicture ako ng sceneries. Wala naman masyadong tao sa may labas kaya sinong
kukuhaan ko diba. Hanggang sa napunta na akong tennis court. Wala rin namang tao. Lumabas na nga ako
totally ng resort, pero pagaari pa rin naman nila ' to kaya safe. And as I' ve said, walang tao.
" Want a game?"
" Uy! Kaw lang pala. Baliw ka, para kang kabute." sabi ko tapos nagpicture lang ako ng bato, sky, at kung
ano-ano.
" Buti naman at hindi ka na inaantok."
" Oh bakit?"
303
" Ang lakas mong humilik kanina eh!" sabay tawa nya.
" Che. Pero... Totoo?" nakakahiya! Eh kasi naman sakin pa tumabi! Ayos na nga na si Andrea eh.
" Hindi."
" Adik ka."
" Bakit magisa ka? Ayaw mong magswimming?"
Umiling ako. " Di naman sa ayaw, pero mamaya nalang."
" Malungkot ka ba?"
" Hindi naman."
" Oohh." tumingin sya sa ibang direksyon. Tapos bumulong na narinig ko rin naman. " I can' t believe I' m
asking this!" then tumingin na rin sya sakin. " Asan si Kenneth?"
" H-ha?"
" Nauutal ka yata?"
" W-wala. Hehehe. A-ano kasi, umalis siya."
" Oh talaga? San nagpunta?" para namang walang pakielam yung tono nya.
" Ibang bansa."
" Ha?!" nagulat siya. Nagulat din naman ako kasi nakangiti sya.
" Bakit ka nakangiti?"
Bigla naman niyang sinimangot yung mukha nya. " Ha? Di ah. Oh bakit pala? Babalik pa ba siya? O baka doon
na?"
" He will be back." I closed my camera. " Let' s get one thing straight. Ayaw mo bang kasama si Kenneth or
what?"
" Yung totoo?"
" Oo. Yung totoo."
" I don' t like him."
Hindi na ako nagulat kasi halata naman. Ang gusto kong malaman ay kung bakit.
" Bakit naman?"
" Ewan ko. Basta alam ko ayoko sa presence nya."
" But you know that you two will be in the same school, same classes."
" Aware of that. I would be in flames when he get back."
" Bakit ba kasi? Is there some kind of... I don' t know, PAST." I joked. Baka naging sila kaya ang bitter bitter
lang nila. Joke.
" Baka nga kasi magiba tingin mo sakin kapag sinabi ko."
" Ha? Hindi yan. Ano ba kasi?"
304
" Hindi ba? Hindi mo rin masasabi. When time comes."
" Ano ba yan! Lahat nalang kayo parang nagtatago sakin. Don' t I deserve a full story? This is a crap! I' m
going back."
Tumakbo na ako pabalik. Nailigaw ko muna sarili ko para hindi ako mahabol ni Jap. Dito lang naman ako sa may
mga cottage sa taas. Okay naman ang view. I like the air, hindi mahirap huminga.
1-717-823-1637
Calling…
Decline | Answer
Tumatawag? Eh international call ' to ah? Sino ba ' to? Ang yaman namang prankster nito! Sa Pilipinas pa gagawa
ng kalokohan.
Sasagutin o hindi?
Sige na nga. Answered. Pero hindi muna ako yung unang nagsalita. Inaantay kong siya magusap. Kaso lang wala
talaga. Ibababa ko na sana kaya lang naisipan kong magsalita na rin.
" Hey?"
" Kathy."
" H-ha? K-kenneth?"
" Yeah. Good thing you recognize."
Nagiba mood ko. Ewan ko. Parang nagising bigla? Sobra.
" Of course. Bakit ka tumawag? Baliw ka ba? Tapos pinagantay mo pa ako ng matagal."
Tumawa siya ng mahina. Ako naman napangiti. Mukha na siguro akong baliw dito.
" I miss you."
" T-talaga? Sus!" buti nalang phone call ' to. Kundi talagang ah! Makita nya pang mansanas ang mukha ko.
" So much. What are you doing?"
" It' s twenty-eight today. Yung swimming."
" Ohh. You didn' t catch a cold last time?" he joked.
" Che. I' m so bored."
" Want to runaway?"
Natawa ako. " Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para
makarating dyan diba? Heaven!" inasar ko pa.
" Yeah it' s sick! More than eighteen hours. Haven' t got any peaceful sleep."
" It' s nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
" But I miss you already."
" Eehh." Ano ba Kenneth! " Sleep. Okay? For me?"
I heard him sigh. " Fine. But I' ll call you tomorrow."
" We' ll see. Kaya matulog ka na."
305
" Okay. Good night Kathy."
" Good morning Kenneth."
Tapos nagend na yung call. Bumaba na rin ako kasi bigla akong nagutom. Konting breakfast lang naman kasi
ang nai-take ko. Pagkababa ko sina Yna at Linds naman ay sumalubong. Tinatanong tanong kung saan daw ba
ako nagpupupunta at tsaka bakit daw di pa ako basa. Sinabi ko naman yung totoo. Well except dun sa call-part.
" Kath tara, lapit tayo!" sigaw ni Jap.
" H-ha? Ehh." tiningnan ko naman sina Linds at Yna.
" Go na! Sige na. Gooo!" tsaka nila ako pinagtulakan. Like, seriously?!
Eto nga magkalapit na kaming kumakain. Ako naman eh kumakain lang talaga, di na naguusap. Gutom eh. Pati
pagkain ang kaharap. Teka lang, nakakain na kaya si Kenneth? Psh. Ano ba itong pumapasok sa isip ko. Di
naman ako kung sino eh!
" Napapangiti ka yata?" tanong nya.
" Ha? Wala." Hala! Nakangiti talaga?
" Sus. Sige na, tapusin mo na yan."
Edi tinapos ko na naman din. Tapos tumulong din naman ako sa pagliligpit. It' s one already at medyo mainit na.
Gusto ko nang lumublob sa tubig kaya eto papunta na kami nina Yna, Linds and friends sa pinuntahan daw nila
kanina. Kaso lang nakalimutan kong dala ko pa pala yung camera at phone ko kaya bumalik pa ako.
May mga tao rin naman palang naiwan dito kaya safe ang gamit. Ilalagay ko na sana yung phone ko sa bag pero
may tumatawag ulit. Si Kenneth na naman. Naisave ko na nga yung number.
" What?" greeting ko. Haha. Para kakaiba.
" Can' t sleep."
" You' re impossible."
" I know."
Para tuloy gusto ko nalang siyang kausapin kaya lang kailangan din naman nyang matulog.
" Kenneth naman. Matulog ka na. Flight' s hell, right? Sige na."
" Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..."
" I, what?"
" I love you!"
Then he ended the call.
W-what did he say?
Three words?
Am I dreaming? Cause it felt so so so surreal!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
306
Chapter 57: His Side ii
***
Di pa rin ako makapaniwala! I... STILL! Can' t believe!
Ano bang dapat mafeel ko? Psh. Ewan. Masaya ako. Sobra. Kaya eto nangingiti akong magisa papunta sa pool
kung nasan sina Linds at Yna.
Nakita ko na naman sila, and vice versa. Nakatayo lang ako rito sa may gutter at kasi di pa rin maalis yung sinabi
niya sakin. Grabe epekto! Sobra.
" Ang blooming ni Kath oh!" sigaw nung dati naming classmate. Nginitian ko nalang.
" Huy!"
Nagulat ako kaya bigla akong nadulas at nahulog sa pool. Diba hindi nga ako marunong lumangoy?! What about
the time na nahulog ako sa pool nina Charmaine nun?
Di ko na alam nangyari. Kung alam ko naman na mahuhulog ako edi sana nakabwelo pa ako. Eh hinde? Ang
sakit sa ilong, tapos ang hirap huminga!
" Kaaaath!"
" HOY SI KATH!"
" Guys daliii!"
Naramdaman ko naman na nakakahinga na ako nang maayos. This is the second time!
" What ever happened to you?!" galit ba si Jap o ano?
" Hey," napaubo naman ako. " Bakit mo ba ako sinisigawan?!" medyo nanghihina pa rin ako.
" Sorry." tapos yumakap siya. " Di ko sinasadya. Nagulat lang ako."
" Jap," si Andrea. " Dadalhin na namin si Kath sa cottage."
" Ah, sige."
Tapos tinayo na naman nila ako. Medyo nahimasmasan na kaagad ako, kasi di naman ako nawalan ng malay.
Inalok pa nga nila ako ng tubig, sabi ko naman mukhang nabigyan na ako ng sapat na tubig kanina. Nagpahinga
lang naman kami tapos mayamaya eh naligo na talaga kami. Sa medyo mababaw lang kami mga nagstay, kasi
baka kung ano na naman daw mangyari.
Naglaro lang naman kami ng kung ano ano. Volleyball sa pool, dodge ball, tapos dun sa patagalan sumisid ay
hindi ako sumali, tsaka run sa hanapan ng coin. Nung medyo napagod na ako, umupo nalang ako sa may
hagdan sa mababaw na part ng pool. Sina Lindsay at Yna ay enjoy lang dun, palibhasa mga marurunong
lumangoy eh.
" Okay ka na ba?"
" Ayos lang."
" Pasensya kung nasigawan kita ha. Nabigla lang talaga ako sa nangyari. Baliw kasi si Sean!"
" Di naman niya sinasadya. Ako nagulat. Tapos na naman, hayaan na lang."
" Right. Uhm, Kath." tumingin siya sakin.
" Ha?" napatingin din naman ako sa kanya.
307
" May pag-asa pa ba ako?"
Sad that I have to leave. And worst that I get to sit and stay awake for almost a day. I can' t sleep at flights,
they' re sick!
I miss Kathy.
Psh. If it wasn' t for my manager, I wouldn' t be coming back.
" Whatever happened to my twelve months now, Louie?"
" It won' t workout, sorry. But hey! I' m on plan, alright. You just have to follow what I' m trying to say."
" Fine. So am I going to record again this afternoon?"
" Not yet. You and Tricia must attend an interview. People are missing the IT couple. You have to show up."
" What?! No."
" You have to. People are—"
" No.
" Tricia will do something for—"
" No."
" I thought you' d listen?!"
" No." I stopped. " Wait what? Yeah. But! It' s Tricia we' re talking about here! I' m so on fire towards her. I
mean I don' t even like her, so why not crash this couple thing?!"
" We don' t have any excuse for that. Plus your producer' s gone mad."
" He' s always mad!" I yelled. " Why can' t we change him?! Huh? For the better?!"
" You' re on a contract, Jake."
" For how long? No! I don' t care about that. When will it end?!"
" Hold on," he checked something on his phone, then a little bit on papers. " Fortunately, next year."
" So I still got one year of hell. I cursed the day that contract was signed!"
" Chill bro." he tapped my back. " But right now you need to go to the studio. Interview starts at ten, don' t
be late!"
And he left my pad. Yeah, I' m not at home. I still don' t get it why does that filthy producer has to pet me or
what! He' s insane! So as Tricia. What am I gonna say, they' re blood-related. I just don' t know what specific
relation.
So great! I haven' t had any sleep and this is what I got? Interview with Tricia, with smiling, giving the fans
something to scream about and all that. Sick! I don' t really have a choice so I drove my way to the studio, and
there I found Nicole in my dressing room.
" Good to see you again Mr. Flynn." she greeted. She' s my hair stylist, dress producer and all that works in
physical appearance.
" Yeah. Make this quick."
308
" Don' t be a brat Kenneth Verge! Or you won' t be able to get back." she threatened.
" Alright, alright. Take your time." I rolled my eyes. She, being on the Team Jake, knows about everything
that' s going on like Louie.
She took my ' take your time' too seriously.
" I' m so kidding. Make this fast!"
***
Here I am, in front of Tricia' s dressing room. I' m so reluctant about this, can' t you tell? I' ve got bouquet of
flowers for her. And this wasn' t even my plan, it' s my manager' s. He said it' s for impression. Psh. I knocked.
" Oh hello there Jake!" it' s her sister, Melody. " Come on in! She' s getting ready."
Getting ready? It' s quarter to ten! Ugh, girls! What' s with make-ups and stuff? Natural look is gorgeous, end of
story. Just look at Katherine. Perfection.
" What' s with you?" that' s how I greeted Tricia.
" What' s with me?" she laughed and rolled her eyes. " Anyway, where have you been? It' s like ages since I
saw you. I mean look at you!"
I looked at myself, literally. And gestured my hands asking what.
" You' re still my Jake Flynn. I miss you." she hugged me, and gave a peck on my cheek.
" Woah. Easy there." I pushed her way slowly. Hope she' s not offended or something.
" Oh-kay. You' re weird. Where have you been? You' re always disappearing!" she sermoned while she' s
being pampered by her assistants.
" Don' t know. Privacy please?"
There, she shut up. Good thing. So after a million minutes, we' re off to the studio. It' s just a studio without
audience in personal, so it' s not that bad.
Louie
Calling...
Decline | Answer
Why is he calling? He' s the one saying I have to be on time for the interview. This guy' s nuts!
" Go on, I just have to pick up this." So Tricia went in without questions, thank God.
" What is it now?!"
" Jake we have a problem."
" What? Make it quick, we' re on air in less than ten minutes."
" So remember your music video for How Do You Sleep?"
" I don' t. We didn' t shoot that."
" That' s it! You didn' t shoot the video, that' s the problem!" he said in exaggerated tone.
" You said you have a back-up plan? What happened?"
" Your mall tour clips, concert tapes and all videos you got were compiled for the MV. It' s already done, but
now your producer' s asking for another music video. The one where you and Tricia should be shooting in times
309
of right now."
" Haven' t heard of that. What' s he thinking! Fire him! Go!"
" What?! You' re insane! You know I can' t do that, I—"
" Do whatever you can. I gotta go." and I hung up.
Psh. That killjoy producer, just like Tricia. They make me lose my control. I stepped in the studio and they were
like going to and fro, busy peeps.
" Watch your steps Henry." I joked. There' s a bit part of the floor that' s wet, he might slip on it.
" And here you are!" Mike greeted. He' s the host of this talk show. " Let' s get this thing started."
I sat beside Tricia of course, and she went like, " Hold my hand." she murmured.
" What?! You' re crazy!"
" Just do it, stubborn!"
" Fine." and so I did hold it. Gah!
" Show' s On in three, two, one." then the on-air mark glowed.
It' s time for Mike to do the job, so do I. Pretending. That' s what we' ve been doing all along. Fake celebrity
couples. Absurd.
" Heyyo folks! It' s another morning episode of Mike ' n Jaggers! Now what do we have here right now?" the
camera went zooming on his face. " Or better yet, who. Who do we have here?"
" Let' s all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!"
So the camera flashed over us. We have to be intimate, we have to be sweet and all that. Ugh. Hate this kind of
thing. What if I just announce to them that we' re not the couple they thought we were? Nah. It will ruin the
mood. Plus, Louie would kill me.
" So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?"
What am I going to say? Gahd! Louie, we didn' t rehearse this!
" I... Uh. I' m on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." I winked at
the camera to give them certainty.
Manager' s going to really kill me now. What the heck of an answer was that?!
" And now you Tricia, what' s it feel like being alone without Jake?"
" Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we' d like to tell you all that we' re
together now." she held my hands and eyed me as if she were ordering me to just go with the flow.
" Uh? Right."
This is a crap! More trouble!
" Woah guys! Like woah!" Mike said to the viewers. " Looks like the fire' s heating up much more." he
chuckled. " So then Tricia will be your lead girl in the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
" Uhh. I think."
" Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia."
310
" Sure I will." Tricia said cheerfully, while she tightened the grip of her hand to mine. Show off!
I didn' t pay much attention to what they were chatting about. My mind' s focused on one girl. And what I have
here? A serious sick girl who' s messing everything up for a hundred of times!
Mike just asked us about our future project, how do we feel about this and that, or like do we have plans on
going in on a band. And as usual right now, I' m answering short. What caught up my mind was when Mike asked
if we' re planning on making our relationship last longer.
" I," I started. " Well you know, you don' t really plan that kind of stuff. If it' s what' s for us, we' ll stay long."
" Aww. Sweet!" Tricia commented and hugged me. I just smiled, reluctantly.
" Tricia do you love Jake?"
She looked at me right in the eye and said, " More than anything, and anyone else. I love you Jake."
I just smiled... Again. I don' t have the right words to say. It' s very difficult.
" What about you Jake?"
" Likewise." I won' t answer directly. I don' t even like her, so love is really out of the line.
" Alright folks! Once again for Tricia and Jake!" he pointed a at, so we just waved and smiled. " And
tomorrow we' ll be having Alexander Ludwig and his newest single Liv It Up. Right here on Mike ' n Jaggers!"
The shows logo dominated the screen, and the on-air glowed off. It' s now officially over. Thank heavens!
Mike talked for us a bit, thanking us for coming over his show and we finally left. I was walking more fast that
Tricia wouldn' t catch up.
" Wait up Jake!" and she caught me.
" What now?!"
" Geez. Why so cold Jake?"
" Because!" I yelled but stopped. " Just don' t talk to me right now."
" Huh? Why?!"
" I can' t anymore handle this on-screen love we got!" I yelled. I don' t even care if someone saw that.
Everyone in here knows that I don' t like this girl.
" Y-you mean it' s only for screen?"
I looked back. " What?! Of course! I mean, I don' t even love you... Nor like."
" You' ll regret this Jake Flynn!"
***
" I mean she' s all like freaking out and saying I would regret a thing. How ridiculous is that?" I told Louie in a
hilarious tone.
He laughed lightly. " You know that she' s dangerous right? You better prepare for that."
" Yeah. Like I' m a scaredy-cat!"
" She doesn' t take those things lightly, Jake. Be careful."
311
" Fine." I threw myself in the couch, and stuff some chips. This is how my life goes in here. " What' s my next
agenda?"
" Good thing you asked. Next in line is," he flipped over his papers, probably finding my next schedule. " Say
sorry to Tricia."
" I, what?!" I asked even with mouthful of chips.
" Go on! You can' t obviously stay distant from each other especially until the shooting starts."
" So you' re saying the filming for the music video is next?"
" You got it. So drive over there, at her place and apologize. Go on!" he ordered, pushing me towards the
door.
" Alright, alright. I' d go! Just don' t drag me okay?" I fixed myself. " You' re ruining my jacket."
Even though I didn' t want to offer my sorry to Tricia, she' s still a girl that needs some respect. I found a reason
to continue this so I wouldn' t be having a hard time. I drove off to her place, without hesitation I rung her
doorbell.
" Oh look who we have here." her voice echoed from the inside. I can see her magnified eye through her
peephole.
" I' m here to apologize Tricia. Don' t be a brat." I rolled my eyes a little. A very stubborn girl she is.
" What? I can' t hear you?"
Tch. " If you don' t want to hear, or even open your door then you' re on your own."
So she quickly opened her door. " Spill!"
I smirked. " Great. So, look. I' m sorry, okay? I didn' t mean to say those words. Things aren' t well right now, so
please understand."
" Why is it so unwell, huh?"
" Quit being inquisitive. I don' t have to tell. Anyway, when' s the filming?"
" Oh you actually agree to that?" she asked in a very glad tone.
" Well do I have a choice?"
" Yay!" she did a happy dance. Ugh. " I' ll tell our producer. He' d be glad."
" Of course he would." I murmured through gritted teeth.
" So, I' ll just call you. Bye!" and she shut her door. Girls!!!
I was in the car when my instincts reminded me that it' s twenty-eight today. Louie texted me to go directly to his
nightclub, have a little fun. So it' s cool, so I went in there.
" Hey buddy!" some guy greeted me, and I also greeted back. People here are nice so that don' t talk to
strangers thing doesn' t work in here.
" There' s my pet!" Louie called, and tapped my back. " How did the interview go?"
" One word," I took a shot on an iced tea before continuing. " Hell."
He laughed. " Go on. Suite yourself for lunch."
I filled myself with a bunch of junks in here and just partied. There isn' t that much of a party ambiance, I mean,
come on! It' s just afternoon. But hey, people are wild in here! I joined them in the crowed. And there were like
flash mobs. Just epic. I filled myself with fun so much that I already got exhausted. I laid my back in an empty
312
couch on the quiet area. Louie seemed to be partying, too.
" Hey handsome." some girl with short skirts and too revealing top sat beside me.
" Oh, hey."
" Why are you alone?" she asked in her saccharine voice, and slowly pushing herself near my space. I think
I know where this is going.
" Uh, no. I' m with my girlfriend. She just went to the bathroom."
" Want to have fun while she' s gone?" she eyed me flirt-fully.
I maintained distance. " No." I shook my head. " Of course not!"
" Oh, so Tricia' s got some loyal boy around here. Well see yah!"
Tricia? You' ve got to be kidding me! Interview already came out?! Geez. News spread like fire in here!
It' s already quarter to nine, and I haven' t got some sleep. Staying here for hours is sick. I think I need to go
home.
" Hey bud! I need to go home."
" What? It' s just nine. Don' t be such a killjoy man!"
" Seriously Louie, I gotta go. Need to call someone."
" Oh, you mean The One?"
I got a little bit shocked. " Who?"
" Nothing." he patted my back. " Do what you gotta do. Drive safely!" he yelled, for I already stepped away.
" Thanks! But I wouldn' t." I answered.
God! I miss her. I thought. I better think of that later or I' ll get tickets. I' m a lousy driver when preoccupied,
especially when it' s about her. It' s like a day after, but I already miss her!
Sigh.
Got in my pad, and jumped off to bed or a minute. I checked my phone, staring at it and deciding whether to
call or not to call her. But at the though of Jap being with her makes me want to fly back immediately! Since I
can' t do that I' m really calling her right now.
She answered! But I want to hear her voice first. It took her about three minutes before responding, but it' s fine.
" Hey?"
" Kathy." I whispered.
" H-ha? K-kenneth?"
" Yeah. Good thing you recognize." Yeah, I' m glad.
She just asked me why did I call, why did it took me long to say word, this and that. I just answered.
" I miss you."
And the conversation continued. I asked her what' s she doing and she reminded me of their outing. Ugh! Jap! I' d
kill him if it' s not illegal. Law did save him!
" It' s twenty-eight today. Yung swimming."
313
" Ohh. You didn' t catch a cold last time?" I said. I thought the rain from the other day would make her sick
so that she won' t be able to go.
" Che. I' m so bored."
" Want to runaway?" I offered. But of course it' s a joke.
" Kung makapagsalita ah, parang ang lapit mo lang eh. So for about a day ang inantay mo para makarating
dyan diba? Heaven!" she teased.
" Yeah it' s sick! More than eighteen hours. Haven' t got any peaceful sleep."
" It' s nine pm there right? You should sleep now. Pahinga ka na."
" But I miss you already."
" Eehh. Sleep. Okay? For me?"
I sighed. " Fine. But I' ll call you tomorrow."
" We' ll see. Kaya matulog ka na."
" Okay. Good night Kathy."
" Good morning Kenneth."
I hung up. My day is totally complete! Oh, wait. No. I still haven' t done my shower.
While I' m on the shower, one thing crossed my mind. I kept on doing such things to Kathy, but I realized I
haven' t even confess to her! I guess my Jake Flynn' s plan on making her confess to me first didn' t really paid
off.
When I get out of the shower, I immediately picked my phone up and called her once again. Good thing she
answered fast.
" What?"
" Can' t sleep." I lied.
" You' re impossible."
" I know."
" Kenneth naman. Matulog ka na. Flight' s hell, right? Sige na."
" Psshh. Okay. But, Kathy. I... Uhm, I..." should I continue or what?
" I, what?" she followed up. I took a heavy breath before saying...
" I love you!"
And I immediately hung up. I know Kathy wouldn' t answer the same thing, so it' s much better if I end it before
anything else.
It felt good.
REALLY GOOD.
Nakauwi naman na kami from LB, pagod na pagod na nga ako. Siguro dahil lang sa byahe. And it' s a good thing
na hinatid kami nung shuttle every house, nauna naman akong bumaba kaysa kina Linds at Yna. Nagpaalam lang
naman sila, mga ganun, tapos bumaba na rin ako.
314
May naalala pa nga pala ako nung paghakbang ko sa front door namin. Yung tinanong ni Jap.
May pag-asa pa ba ako?
Ang awkward lang nung time na yun. Hindi ko rin naman masagot kasi hindi ko alam. Right now I' m in content.
Ayoko namang masaktan damdamin niya. Buti nalang may tumawag na samin nun kaya hindi ko na kinailangang
sumagot pa.
The next few days eh wala naman na rin kaming ginawa sa bahay. Sina mom at dad eh free until the second of
January. Ang bilis ng panahon, new year na agad. I just hope it will be good.
Dinala naman na rin ni mom at ng mga kasamahan niya yung mga nakahalungkat naming gamit na obsolete na
sa Orphanage. Gusto ko sanang sumama kaso lang Baka kung anong masabi nung mga bata, lalo pa' t nanduon
si mom.
" Kath!" tawag na naman ni kuya. " May stuff toys ka pa kaya rito! Bakit napunta sa kwarto ko ' to?!" sigaw
nya from his room.
" Aba malay ko! Isama mo nalang sa next batch ng mga idodonate!" sigaw ko naman. Galing naming
magusap noh?
" Kahit ba ' tong favorite stuff mo?!"
" Ha?!" anong favorite stuff? " Bahala ka na nga!" sigaw ko na lang.
Nandito na naman kami ni Lyka sa sala, nanunuod ulit ng kung anong palabas sa Star Movies at HBO. Nagtext
na naman si Yna na punta raw sila ni Linds dito samin. Sabi ko naman okay lang, kami na naman ulit lang tatlo
nandito eh. After minutes eh nakarating na nga sila. Chill lang kami rito sa sala, kwentuhan and stuff.
" Lipat na natin. Tapos na naman eh!" kinuha naman sakin ni Yna yung remote at nilipat-lipat ang channel.
" Wait! Ate Yna ibalik mo!" sabi naman ni Lyka. And bam! Interview naman pala kasi ni Flynn at nung ka-love
team nya kaya ang bilis lang ng mata nitong mga ' to.
" Eh! Lipat nyo!" tsaka ko kinuha ulit yung remote. Kaso lang wala, nakuha ulit ni Lyka, at tinanggalan ng
battery.
" Nice!" sarcastic kong pagkakasabi. Jake Flynn na naman! Naaalala ko tuloy yung time na napilit ako nyang
bakulaw na yan sa date! Argh!
" Oy yung nakadate mo oh!" pangaasar naman ni Yna. Here we go. Tch.
" Nakadate mo ate?!!!" pasigaw na tanong ni Lyka. Hindi naman ako makasagot, inisnob ko nalang siya.
" Nakadate nya Lyka, swerte ba?" si Lindsay na sumagot.
" Hell yeaaaahhh! Paano?!!!" OA nyang tanong.
Tapos ayun naikwento na nga nila. I don' t care, I don' t I' ve a fuss over that. Nung natapos na yung nakakailang
nilang kwento, tumutok na sila sa interview.
" Heyyo folks! It' s another morning episode of Mike ' n Jaggers! Now what do we have here right now? Or
better yet, who. Who do we have here?"
" Let' s all welcome, Tricia and Jake Flynn! The red-hot couple of the year!" then ayun nga narinig na namin
yung signature music ng show at a couple of applause then onto interview na.
" So tell me Jake, why are you lying low on music industry these past couple of months?" Interviewer. Sana
hindi na lang siya bumalik noh?
" I... Uh. I' m on cue for a big project in the near future. So you guys have to watch out for it." nagwink
naman si Flynn. Sus! Kala mo gwapo. Tch. Alright, gwapo na nga. Who cares?!
315
" And now you Tricia, what' s it feel like being alone without Jake?"
" Hell! You all know that Jake and I has been going out for a year, and we' d like to tell you all that we' re
together now." tapos naghold hands sila. Bakit parang may iba akong naramdaman? I don' t care! Viewer lang
ako!
" Uh? Right."
" Woah guys! Like woah! Looks like the fire' s heating up much more. So then Tricia will be your lead girl in
the re-make of your music video for How Do You Sleep, Jake?"
" Excited na ako sa bagong music video!" comment naman ni Yna.
" Uhh. I think." sagot ni Jake
" Hmm. I sense a lot of uncertainty down here. Sure it would be Tricia." Interviewer
" Sure I will." singit naman nung Tricia.
Hindi naman na ako nakikinig ng ganun. Syempre! Di nga diba ako fan or what!
" I," panimula ni Jake. " Well you know, you don' t really plan that kind of stuff. If it' s what' s for us, we' ll stay
long."
" Aww. Sweet!"
" Tricia do you love Jake?"
Tumingin naman si Tricia kay Jake, tumitig pala. " More than anything, and anyone else. I love you Jake."
nagtilian naman ' tong tatlong babaeng nandito. Sus! Parang yan lang eh!
" What about you Jake?" tanong nung interviewer kay Flynn.
" Likewise." sagot naman nya. Ba' t naman ganyan ang sagot? Walang dating. Pero mas lalo naming
nagtilian dito. Anu ba yan!
" Alright folks! Once again for Tricia and Jake! And tomorrow we' ll be having Alexander Ludwig and his
newest single Liv It Up. Right here on Mike ' n Jaggers!"
This time ako naman ang napatalon. " Oh my gosh! Si Alexander kooo!"
" At ayan po ang hindi fangirl." sabi naman ni Yna.
" Che! At least si Alexander, may ibubuga! Gwapo pa!" then I giggled. Hihi. Di ko mapigilan eh.
" Live ba yun?" tanong ni Lyka sa kanila.
" Yung interview?" Yna
" Yeah."
" Hindi. Sa kanila, yes. Pero encore telecast lang yun dito sa Pinas. Alam mo naman tayo diba."
" Ooohh. Pero ang gwapo talaga ni Flynn!" sigaw na naman ni Lyka.
Pero bakit ganun? Parang I really know that Flynn boy. Exceptional of the fact that we went on a date once.
There' s something familiar. Ewan, siguro dahil lang nga makausap ko siya nun. Nothing more.
Or is it possibly... Could it be?
Haha. It' s not possible! Nawiwidang na yata ako.
Hindi nga talaga.
316
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 58: Sacrifice
***
New Year na mamayang twelve midnight. Di naman ako excited, ewan ko kung bakit. Pero feel ko pa rin naman
kasi gawa ng mga maiingay na paputok. Buti na lang hindi ako lumalabas ng bahay, kundi baka may sugat na
ako sa paa o kung saan. Buti naman.
Nandito kami ngayon sa supermarket, bumibili ng kung ano ano for later. Sinabihan kami na kumuha ng fruits na
bilog. Eto namang si kuya eh kung ano ano ang kinukuha. Kumuha ba naman ng mangga, sabi eh bilog daw yun,
natabunan lang daw at napisot kaya naging ganun yung shape. Agkap!
" Umayos ka nga kuya! Para kang elementary ah!" saway ko.
" Sus! Nagsalita ang matanda na." sagot naman niya.
" Sumbong kita kay ate Telle eh!"
" Hehehehe." ang defensive ng tawa niya. " Joke lang!"
Tapos ayun umayos naman na siya. Buti nga at may pang-black mail kami, kundi talagang maa-aggravate kami
sa bakulaw na ' to! Nautusan naman ako na tumingin ng queso de bola kaya napalayo ako sa kanila. Buti naman!
Paano ba pumili? Pag ba iba ng brand, iba rin lasa? Tss. Malamang Kath! Malamang. Ang ginawa ko na lang eh
kinuha ko yung pinakangmahal, eh kasi diba pag mahal, masarap? Ay ewan. Bahala na.
" Wag yan ang kunin mo."
Natingin naman ako sa nagsalita. Bakit siya nandito? Ay baka bumibili rin. At ayun nga tumitingin-tingin siya.
" Ha? Bakit? Okay na ' to."
" Madali mawala yung pagkacheese niyan kapag hindi na-refrigerate ng matagal. Baka masayang lang."
" Oh. Pano mo naman nalaman?"
" Sabi sakin ni Andrea." tapos nilagay niya sa kamay ko yung dapat daw na bilhin ko.
" Ah, edi magkasama kayo ngayon?"
" Yeah."
" Kayo lang? Yiiee." ginalit ko pa. Natawa nalang siya.
" Baliw ka. Nagpasama lang siya, may nakalimutan daw bilhin mommy nya. Eh ikaw sino kasama mo?"
" Sila. Oh sige pala, babalikan ko na sila."
" Ingat ka, Kath."
Lumingon naman ako. " Oo naman. Ikaw din."
Magkasama sila? Bakit kaya hindi nalang si Andrea? Eh bagay na bagay naman sila. Ang gulo nila, eh halata
naman eh.
Bumalik na nga ako sa kanila. Binili nalang namin yung natitira pang kailangan, tapos umuwi na rin kaagad.
Pagkauwi nga namin kuha agad kami ng pagkain, napagalitan naman kami. Sabi raw eh malapit nang magdinner
tapos kakain pa kami ng kung ano. Tsaka raw may midnight feast pa. Kaya nanahimik nalang kami.
317
After naman ng dinner eh di na kami natulog, sabi ni mommy na tumulong nalang daw kami sa kitchen works at
dadating yung iba naming kamag-anak.
So at around ten-thirty eh nagdatingan na nga sila. Mga tito at tita ko nandito kasama mga chikitings nila. May
mga pinsan din naman akong kasing age ko kaya medyo okay naman. Mga matatanda ay nasa kitchen na, mga
nagpprepare. Kami namang mga bata, at sobrang bata ay nandito sa sala. Ang kukulit sobra! Sumasakit ulo ko
eh!
" Ang ingaaaay!" sigaw ko habang nakatakip kamay ko sa tenga. Natawa lang sakin sina Miki at Harold.
" How do you keep up with them?" I asked, with matching make-face.
" Easy." sagot naman ni Harold. " I lock myself up in the room usually."
" Well, best way to escape?" si Miki naman. " Go to my friends' house."
Natawa nalang ako. I like kids actually, pero pag maingay na, I' m being wild too. Di lang naman sila mga pinsan
ko, too lazy to name them. Miki' s a very cute girl. Kapatid siya ni kuya Harold, with some of little kids here. Err.
Nung magm-midnight na, tinawag na kami sa labas. Yeah, backyard kasi mas malaki space dun. Lumabas na
sila, ako naman eh sumasagot lang ng nagppm. Pareparehas lang naman eh, happy new year daw, ano raw
resolution ko, mga ganun.
" Kath!" tawag na naman ni kuya. " Lika na rito!"
" Wait! Pupunta na." tumayo na nga ako. Iniwan ko muna ' tong phone ko sa table rito sa sala para hindi ako
ma-tempt icheck habang nasa harap ng pagkain.
Nandito na nga sila, ang ingay ingay ng mga bata. Pero ayos lang. Tumahimik naman na sila nung nagpray na.
Bumalik din naman sa rati after. Tch. Wala naman akong ginawa kundi kumain na lang. Sila naman ay panay
kwentuhan at tawanan lang.
" Hey guys! Get ready for the countdown!" sabi ni ate Jill.
" Kaaath!" si kuya Kenneth na naman. Mababatukan ko na ' to eh! Lagi nalang pasigaw ang tawag sakin.
Teka, nasan ba yun?
" Si Kuya Kev?" tanong ko kay Miki.
" Nasa loob yata, pumasok kanina ah."
" Ahh. Sige." So pumasok na nga ako. Nakita ko naming nasa sala, may kausap sa phone... Ko? Hala!
" Kath, nandito ka na pala eh. Oh," binigay na nya sakin. " Si bro. Una na ko pabalik dun. At oy! Kausapin
mo yan nang maayos." sabi niya sakin. Inisnaban ko nalang.
" H-ello?"
" How' s the food Kathy?"
I chuckled. " Sa lahat ng kumausap sakin ngayon, ikaw ang pinakang-weird."
" What? What' s the matter?" tumawa naman din sya.
" Nothing. And oh, the food' s great. Sayang wala ka." pag-iinggit ko sa kanya.
" So if I' m there you would invite me?"
Natigilan naman ako run. " A-ahh, I-I don' t know."
" Silly. You know what Kathy, I have a wish, but it sucks that it didn' t come true."
318
" Huh? What?" lumabas naman ako sa front door namin. Naririnig ko na kasi ang countdown nila from
backyard. Pero sa pinakang labas ako pumunta, di nga lang lumabas ng gate.
" To spend my New Year with you."
Pagkasabi niya nun, narinig ko rin naman yung pagkakasigaw nila ng, " Three, two, one!"
And there' s the fireworks display on cue.
" Yeah. Me too." I whispered the words while looking up in the sky.
" Kathy."
" Ano?"
" I have to tell you something when I get back."
" Oh, okay." di naman ako nagexpect kung ano man yun, walang idea. Di naman na rin ako nagtanong.
Tapos ayun sabi niya nakatulog na nga raw siya nang maayos, kakagising lang nga raw niya eh. Nine am pa
nga lang pala kasi sa kanila, yesterday. Kaya mamaya pa sa kanila ang new year. Err, you know, time
zones.
" Ugh. New year' s half a day away. I can' t even wait."
" Impatient. Eh ano na bang ginawa mo lang?"
" U-uhh. You know, stuffs in here. Play xbox with cousins and all that. And hey, how did that outing turn
out?"
" Hindi mo pa rin ba yun pinapalagpas? Tss."
" I wouldn' t. So?"
" Yeah. I drowned."
" What?!" napasigaw siya. " I, I mean why?! Who did that?!"
" Ano ka ba, calm down nga. Buhay pa ako oh. Kausap ka nga eh."
" Sorry. I' m just... worried."
" Oh. And actually walang may kasalanan. May tumawag kasi sakin nun eh nasa may gutter ko ng pool,
ayun nagulat so I slipped into the deepest part. And I can' t even swim."
" That' s a crap! Who startled you?!"
" Okay lang Kenneth. Tapos na naman eh. Don' t mind it."
" Oh, okay." he sighed. " I should have been there. If I were, I wouldn' t let you drown."
" Sus! Magbreakfast ka na nga lang."
" I' m already full just by hearing your voice."
" Che!" nakangiti naman ako. Eh ano? Di naman nya ako kita eh.
" Are you smiling?"
Bigla naman akong napa-straight face, guilty' ng-guilty ang approach eh.
" No."
" Really huh?" natawa siya.
" Yeah. Just eat your breakfast. Nagugutom ka lang."
" I forfeit again. Psh. Alright, I'll eat. But you know I' ll call again."
319
" Just wait until school starts okay? We' ll have plenty for that."
" I can' t last a day without hearing your voice. Would you like me to die from that?"
" You' re overreacting monkey!" I joked. " Bahala ka na dyan. Eat breakfast and I' ll go continue my midnight
treat. Sounds fair?"
" Yeah fair enough."
" So, bye."
" Wait!" pahabol niya.
" What now?"
" Kathy,"
" Ano? Nagugutom na ulit ako. And you' re probably, too."
" Uhm. I just want you to know for the second time around that..." he paused for about three seconds, " I
love you!"
And for the second time around, he hung up on me! And I' m stunned, again.
***
" All Openheim students must now leave for the school grounds. Departure of the shuttle will be at nine.
That is all." sabi nung nasa intercom.
It' s already January three, at mabuti namang hindi kami minadaling makabalik sa Openheim. Nandito pa kami sa
Sermounth, dito raw kasi pupunta yung bus for Openheim. Ayun okay naman kasi nakabisita rin.
" Mamimiss ka na ulit namin Kath." sabi ni Yna
" Yeah. Why do you have to go?" Lindsay
" Mandatory?" I shrugged. " Plus, opportunity."
" Ano kasi kasama si Kenneth?" sabat na naman ni Yna.
" Sapak you want?"
" Joke lang!" Yna
" Sige na Kath, it' s quarter to nine na. You should go. Call us! E-mail or whatever." Lindsay
" Di pa naman ako kakatayin Linds. But I will."
Niyakap ko na lang sila at ayun pumunta na kami sa open ground. As expected, nandito na nga yung bus.
Awesome. Pero...
Wala na naman si Kenneth?
Saan ba kasi nagsususuot yun? Ay. Nagvacay nga pala sa L.A. Hindi ba sya makakauwi? May nakuha kaya syang
flight na maagap? Hay. Bahala siya. Basta ako sasakay na. Another three hours na naman bago makarating. Psh.
Kaya naglagay na lang ako ng earphones, soundtrip. Wala naman kasi akong kalapit na para kausapin. Wala na
naman yung Monkey' ng yun.
Nakarating kami sa Openheim ng Twelve noon. Pinakain naman na muna kami bago papuntahin sa sariling
suites. Magkakasabay na naman kami rito sa gigantic dining area. Matapos eh ayun pinapunta na nga kami sa
suites. Wala namang masyadong unusual na nangyari. Sabi rin naman na wala muna raw classes until tomorrow
kaya free day pa rin ngayon. Natulog naman muna ako, walang magawa eh.
Alam kong nakatulog naman ako nang maayos, nandito lang ako sa couch. Malaki naman eh. Nagising ako, may
maingay kasi. Ano ba yun?
320
Parang may naghahalungkat? May daga ba rito? Nako. Imposible. May pusa? Ano ba talaga!
Tumaas ako dahan dahan sa stairs ko, pakiramdam ko nasa taas din kasi yung maingay. Ano ba naman! Wala
naman yata eh? Minumulto ba ako? Hala naman!
" Hey!"
Napatalon ako sa kama at yumapos nang sobra sa unan.
" Sino kaaa?" naiiyak kong tanong. Pero di naman yung fully na iyak. Sensya naman. Alam kong tanghali pa
lang at dapat hindi ako matakot. Eh bakit ba! Magisa lang ako rito tapos ang laki pa. Paniguradong walang
makakarinig sakin kaagad.
" Hey, hey." sabi nung boses. Tapos naramdaman ko nalang na may humahaplos sa ulo ko.
" K-Kenneth?" tanong ko. Pero di pa rin ako kumakalas sa unan. Malay ko ba kung si mokong ' to o hinde.
" Yeah. What' s the problem?"
Imbes na sumagot, tumayo ako at niyakap siya. Mahigpit, as in! Tapos nagsalita naman siya.
" Did I scared you?" tanong nya. I just nodded. Nakayakap pa rin ako. " Or you' re just making an excuse to
hug me?" biro nya.
" Che!" kumawala naman ako kaagad tsaka ko pinalo braso nya. " Di ah! In your dreams."
Tumawa nalang siya. " But seriously, did you miss me?"
" No." Oo I missed you!
" Even a bit?"
" No."
" Well okay. You won' t get your sweets."
" Weh? May chocolates?" ngiting ngiti kong tanong.
" I wouldn' t forget that."
" Uyy. Ikaw naman. Syempre na-miss kita!" tapos tumawa ako ng pilit.
" So you did?" he smiled cockily. Tapos nilapit niya nang sobra mukha niya sakin. Eh nasa kama kami. Hala!
" Y-yeah."
" Prove it." ayan na. Hala! Ang lapit na talaga!
" A-ahh." tinulak ko na sya. " Chocolate ko?" tapos nilahad ko palad ko.
" My kiss?" tapos he pouted tapos nakapikit pa.
" Baliw ka!" binato ko yung mukha nya ng unan.
Bigla naman niya akong hinuli tapos kiniliti.
" Kenneth kase! Anu ba!" sabi ko in between laughs.
" I' m not going to let go." tuloy pa rin siya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. Nung nakakuha ako ng
lakas siya naman itong ginantihan ko, pero nakatakas naman siya, bumaba at tumakbo. May dala pa rin akong
unan pambato, siya naman eh yung nasa couch sa baba ang ginamit.
321
Nabato ko naman siya sa mukha. Siya naman sa katawan ako tinatarget, gentleman ahh.
" You' ll never gonna get—woah!" nadapa siya. Ako naman eh humagalpak sa tawa.
" You were saying?" tinaasan ko siya ng kilay habang papalapit. Dinaganan ko naman siya.
" You' re so heavy!" reklamo niya.
" Di kaya."
" Yes, you are."
" No I' m not!"
" You are."
" Am not!"
" Heavy." pangasar niya tapos nakiliti pa niya ako kaya nakaupo na siya. Para namang niyakap niya ako
habang nakaupo kami. Nasa likod ko siya.
" Kathy." tawag niya. Edi napatingin naman ako. Shet! Wrong move! Lagi na lang.
" K-Kenneth?"
" Could I?" nagpaalam ba siya? Para saan? Hindi naman ako nakasagot kasi ang lapit na talaga ng mukha
nya. Feeling ko namumula na ako talaga.
Eto na talaga. No turning back. Wala akong magawa eh, di naman ako makagalaw.
This is it. Eto na. I closed my eyes and counted down. Three, two...
*Ding dong*
Napamulat naman ako bigla. Siya rin naman. Natawa nga ako kasi parang naiinis pa yung itsura niya.
" Come in!" sigaw na lang niya. Tumatawa lang talaga ako, eh nahawa naman siya.
" Kath yun—what the hell?!"
Si Jap.
Nataranta naman ako kasi nasa pintuan nga si Jap at si Andrea. Eh kami ni Kenneth? Nandito sa lapag habang
nasa likod ko naman siya at nakayakap. Nung papatayo na sana ako eh hinigpitan ni Kenneth yung yakap kaya
no choice ako. Yumuko na lang ako.
" Aww! Ang cute!" sabi ni Andrea. Di ko sila kita kasi nga nakayuko ako.
" Oh, thanks. So what' re you guys doing here?" tanong ni mokong.
" A-akala ko walang kasama si Kath kaya pupuntahan ko sana." sagot ni Jap. " Pero may kasama na pala.
Tara na Andrea!" may iba na naman sa tono nya. Inangat ko na yung ulo ko.
" Halika na Andrea!" tapos hinigit naman siya ni Jap.
" Uh, Jap? Wait." Andrea
" What?!" napasigaw si Jap. " Kailangan nga nila ng privacy." tumingin lang siya samin sandali, at lumabas
na rin. Yung pintuan eh parang masisira sa pagkakasara ni Jap eh.
" You know he' s got to pay for that." tinukoy nya yung pinto. Napangiti naman ako. Baliw kasi ' tong mokong
na ito.
322
" Adik ka."
" Fine. Whatever." tumayo siya at binuhat ako. Tapos tsaka ako binagsak sa couch. Di naman masakit.
" Hey!" pero kunwari masakit.
" Oh. Sorry." umakyat siya sa stairs niya, pagkababa niya may dala siyang chocolates.
Ayun kumain lang kami habang nanunuod ng tv. Ang saya ko lang ngayon. Ewan ko kung bakit ganito. Masaya
kasi may pasok na? O masaya kasi nandito na sya? Ay nako. Kahit ano na!
" I want to show you something." sabi naman niya.
" Ano?"
May kinuha siya sa likod niya. " My turtle."
" Cute! Let me see!" nung nahawakan ko, parang familiar ' tong stuff toy na ito. Di ko lang alam kung saan
ako nakakita nito. May bigla naman akong naalala. " Eto ba yung kinukwento mo sakin dati? Yung may kaparehas
ka nito na hinanap mo pa noon? Hanggang sa nagwish ka na sa stars?"
" Uh, yeah?"
" Ba' t di ka sure. Baliw." tapos inexamine ko na lang yung turtle.
" You know he has a name."
" Woah. Bihira lang sa lalaki ang nagnname sa mga ganto ah?"
" Hey. I was young."
" Eh ano ba?"
" Little Cupid."
" Bakit naman ganun?" tiningnan ko sya with a puzzled look.
" I named him after my uncle. I was riding his car that time when I saw the girl at the swing. So I kind of
thanked him."
" Oh. Special talaga sayo ' to ah?" hinarap ko naman sa kanya yung turtle. " At tsaka yung girl." tumawa
nalang ako kahit ayoko. Bakit ganun? Bakit parang may iba akong nararamdaman. Tahimik lang kasi siya.
" Tell me," humarap ako sa kanya. " Hinahanap mo pa rin ba siya?"
" What? No!" ang defensive naman masyado ng tono nya.
" Yung totoo."
" For real?"
" Yes. Yung totoo."
" Kathy." huminga siya ng malalim. " Yes. I' m still finding her. But—"
" Ha-ha!" tumawa na naman ako ng pilit. " Sana mahanap mo na siya, bro!" tinapik ko sya sa balikat nya at
lumabas ng suite. Narinig ko namang tinawag nya ako pero di ko na lang inintindi.
Bakit ang sakit?
He told me he loves me, twice! Tapos malalaman ko na lang na may hinahanap pa pala syang iba? NICE!
323
I thought so. Talo pala ako.
/JAP'S PERSPECTIVE
Nakakabadtrip! Akala ko ba wala na yung epal na yun?! Epal talaga! Sa lahat ng epal siya ang pinakangepal!
Parang di naman yata patas yung ginagawa nya. Magkasama sila sa suite, edi may mas chance siya! Kakainis!
Eh ako? Di makalapit kasi lagi syang naharang. Tapos ako?! Nasa kabilang suite pa! Lahat na! Tch.
Hindi na talaga ako makali.
" Jap, ano bang problema mo?" tanong ni Andrea.
" Eh kasi. Hindi mo ba nakita yung kanina? Ha? Ha?"
" Ah yung kina Kenneth?"
" Malamang!"
" Aww. Ang cute kaya nun." tapos parang kinikilig-kilig pa sya.
" Alam mo ikaw hindi kita maintindihan. Para kang maton kung pagalitan ako minsan. Tapos kapag kinilig na,
wala na. Ano ba talaga?"
" Alam mo ikaw..." nakangiti siyang lumapit sakin. Hala! " Baliw ka rin noh?!" sabay pingot nya sakin.
" Aray naman! Parang binibiro ka lang eh."
" Psh. Ang arte mo! Kung ako sayo maghanap ka nalang ng iba dyan."
" Maghanap ng iba? Sus! Di ko linya yun!"
" Aba. Bahala ka. Ikaw din mahihirapan. Pero alam mo, marami pa naman din dyan sa paligid eh. Bakit di
mo subukang tumingin. Para hindi ka na nahihirapan!" sabay suntok nya sa tyan ko.
" Child abuse ka!" sigaw ko.
" Sino kaya?!"
" Oy magkasing-age lang naman tayo! Kahit umulit ako ng third year, matalino' t gwapo naman."
Nabatukan pa tuloy ako. Aray ha!
" Kapal mo tol!"
" Bahala ka na nga dyan." tsaka ako lumabas. Kailangan ko na talagang makausap si Kenneth.
Nagdoorbell ulit ako sa suite nila. At ayun this time siya na nagbukas ng pinto.
" Kathy' s not here." sabi nya. Malungkot yata ' tong epal na ito?
" Di naman siya eh. Ikaw ang pinunta ko."
" Why is that?"
" We need to talk Kenneth Verge."
" Oh. Go on, talk."
324
" Labas tayo. Hindi naman pweding dito nalang ako sa harap ng pintuan nyo."
" Alright."
Lumabas na nga kami ng building. Di ko naman alam kung saang lupalop kami napadpad, basta lakad lang kami
nang lakad. Tumigil naman kami sa may bench. Wala masyadong tao rito kaya maayos na rito.
" What is it?" tanong nya.
" Wag kang magmaang-maangan pa."
" Ma—what?!" naguluhan siya.
" Wag mong ideny. You' re not fair!"
" What' s not fair about that huh?!!" sumisigaw na rin siya.
" And daya mo kasi! Kayo, lagi na lang kayong magkasama. Eh paano naman ako makakagawa ng move
ha?! Sabihin mo!"
" What?! It' s not even my fault! Why can' t you just give up?!"
Parang nainsulto naman ako dun ah! Napatayo ako at nasuntok yung puno sa likod ko. Mukhang artificial pero
dahil hindi nasira, baka totoo.
" Pare, hindi naman ganun kadaling isuko na lang si Katherine. Mahal na mahal ko siya oh." huminahon na
ako, ewan ko kung bakit. Di ko rin linya ang umiyak. That' s bull!
" And you think I would give her up that easy? No bro! She' s one in a million. And you have no idea about
that."
" Isang hiling lang pare. Isa lang."
" I don' t know. You kn—"
" Please?" I can' t believe nagmakaawa ako!
" I' ll try. What is it?"
Huminga akong malalim. Sana naman pagbigyan na nya ako. Di ko naman masasabing ako talaga ang pipiliin ni
Kath, but it' s worth a try. Diba? Ang sakit lang kung papabayaan ko siya sa iba nang wala akong nagawa.
" Give her time to spend with me."
Hindi siya makasagot. Utang na loob!
Tumayo lang siya. Yumuko, parang nagiisip. Naglalakad-lakad din. And finally, tumigil na siya.
" Fine. I' ll give time."
" Pero kapag nahulog siya sakin, huwag kang maninisi ha."
" That' s different!"
" Wala kang magagawa kung ganon. Pumayag ka nalang!"
" Sht!" napahawak nalang siya sa mukha niya at parang di mapakali. Tumigil naman din siya.
" Fine. Be with her."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
325
Chapter 59: Distant
***
Lumipas ang ilang araw, di na ako ganung lumalapit kay Kenneth. Tagos kasi eh. Ang sakit. Oo, alam kong hindi
kami o ano. Eh kasi sa kinikilos nya parang... alam na. Yung ganun. Tapos, tapos wala lang pala? Ano ba yun!
Sa loob ng suite ay napaka-awkward. Pero sa kanya parang wala lang. Ang manhid naman nung taong yun.
Nakakainis! Lalapit sakin tapos makikipagusap. Tataas ako, susunod siya. Leaving me to fully go outside the
suite. Di ko naman pinaparating na may awkward-feeling ako towards him. Pero kasi maganda na yun lumayo
nalang ako kaysa sa umasa pa ako.
Nandito na kami ngayon, may class. As usual tahimik. Pero si Ms. Carreon naman ang nagtuturo at magt-time na
rin naman. Buti na lang. I don' t feel very well. Wala naman akong sakit o kahit sinat manlang, pero kasi iba
talaga.
" Students." tinawag ni prof. Vivien yung atensyon namin. " Please be reminded that you are all required to
join at least one club or organization this free period. The list of the clubs will flash on the big screen at pupil' s
hall. After that, email the clubs' president the requirements and datas, and wait for the confirmation. That is all.
Class dismiss."
Yes.
Hindi naman agad ako tumayo, sila eh ang ingay na agad at nagdadaldalan. Sasandali pa lang kami rito, pero
buti pa sila magkakaclose na. Ewan, kung may kumausap na lang sakin edi tsaka umusap.
" Are you hungry?"
Mali. Kung may kumausap pala na feel kong kausapin, tsaka magsalita.
Hindi na lang ako umimik. Kunwari eh busy sa pagaayos ng papers, pero ginugulo ko lang naman tapos inaayos
ulit para maging alibi.
" Uhm, Kathy?"
Tch! " Ano?!" napasigaw tuloy ako. " I, I' m sorry. I just..."
" S' okay. Guess you' re busy. I' ll talk to you later." sabi nya na medyo malungkot ang expression, tsaka
umalis na rin.
Haaaay! Ano bang nangyayari sakin?! Makausap na nga siya nang matino mamaya. Bahala na!
" Kaaaath!"
Bakit ba lahat ganyan na lang ang tono pag tinatawag ako? Tsk.
" Oh, Andrea bakit?"
" Sabay ka saming mag-lunch?"
" Ah, eh. Hindi ako kakain. Di naman ako nagugu--" bigla na lang nya akong hinigit patayo.
326
" Ang mga estudyante rito ay dapat kumakain kahit hindi gutom. Alam mo naman sigurong patayan ang
pagaaral dito diba? Kaya let' s go!"
Ano pa nga bang magagawa ko? Tsaka ang higpit pa ng kapit nya sakin. Wala lang akong ganang kumain pero
nagugutom talaga ako. Nang makarating kami sa cafeteria, may mga bumati kay Andrea. Edi siya na itong.
Forever alone na yata talaga ako.
" Kath alam mo yung mga babaeng yun," sabi niya nang makalayo kami sa kanila. " May sinasabi sayo."
" H-ha? W-wala naman akong ginagawa sa kanila ah?"
May magiging kaaway ba ako rito? Nako naman! Ang tahimik na nga ng buhay ko eh!
Tumawa siya. " Alam mo, defensive ka. Wala kang ginawa."
Nakahinga naman ako nang maayos nun. Nung tumigil kami sa isa table, expected na nandun si Jap. Si Andrea?
Yeah, kadugtong na nun ang pangalang Jap. Kasi naman itong dalawa eh! Ayaw pang mag-aminan.
" Hi Kath." bati niya.
" Eh ako walang greeting dyan?!" sabat ni Andrea. Natawa na lang ako.
" Sinunod ko na nga yung utos mong maghanap ng seat eh!" Jap
" So ganun? Umaangal ka na?!" Andrea
" Hehehe. Joke lang." defensive na tawa. " Sige na po, ano pong gusto nyo, Royal Highness?" pangasar na
tanong ni Jap kay Andrea.
" Kahit ano! Basta yung gusto ko."
" Sus. Diet aba!" humarap naman siya sakin. " Eh sayo Kath?"
" Hindi, wag na. Ako na lang kukuha."
" Sus Kath. Hayaan mong mahirapan yang si Tol. Serves him right!" Andrea
" O-oy! Ang sakit dito ha!" sabay turo nya sa dibdib nya na tapat ng puso.
" Arte mo! Dalian mo na nga, gutom na ako!"
" Teka lang ha! Si Kath pa."
" Ah, eh. Parehas na lang kay Andrea."
Ayun nga, umalis si Jap para bumili ng lunch. Ako naman eh nakikinig lang sa kung ano anong sinasabi ni
Andrea. Marami na raw siyang kilalang student dito, ipapakilala niya naman daw ako pag may time. Ako naman
eh oo lang nang oo kahit yung iba ay hindi na answerable by yes or no. Ang baliw ko talaga. Eh nakakadistract
eh!
Ang alin?
327
Eh nakita ko lang naman si Kenneth na nakikipagtawanan sa isang babae. Ewan ko! Naiinsecure ako. Nakakainis!
Ang ganda kasi. Bakit ganun? Naka-- TCH!
" Huy Kath! Sinong tinitignan mo ha?"
" W-wala. Hehehe. Inaantay ko lang naman yung pagkain, alam mo na, pampalipas-oras."
" Pampalipas-oras?" tumawa naman siya. " Ang weird mo nitong huling mga araw. May problema ka ba?"
sumeryoso naman siya.
" A-ako? W-ala n-naman." ang hirap magpanggap ngayon! Bakit ganito?!
" If you say so. Oh ayan na pala si Jap eh. Let' s eat!"
Ang bilis naman yata niya? Oh talagang nakatitig pala ako nang matagal kanina sa ibang direksyon? Hindi na yun
importante. Makakain na nga lang.
" Kath sabay tayong tumingin ng clubs and orgs after lunch ha?" Andrea
" Sure."
" Eh ako hindi nyo yayayain?" Jap
" Wag ka na! Lalaki ka naman eh!" Andrea
" Anong connect?!" Jap
" Syempre iba yung sasalihan mo kasi iba interest mo!"
" Eh ano naman? Parang sasabay lang sa Pupil' s Hall eh!"
" Eh bahala ka. Nakakainis ' to!"
Sa totoo lang, nao-OP na ako. Wala kasi talaga akong ganang magsalita. Iba kasi eh. Feeling ko sobrang hina ko
ngayon. Kasi naman! Ayoko ng ganito. Ang hirap lang.
" U-una na pala ako ha. Sa suite ko na lang ' to itutuloy." kinuha ko yung pagkain ko. " Sige. Una na muna
ako."
Hindi ko na kaya eh. Paano ba naman kasi, si Kenneth sobra ang tawa. Para bang pinaparinig pa sa table namin.
Feeling nya! Nakakainis! Ano ba yun, pinapakita nya sakin na masaya siya kahit hindi nya ako kasama-- wait! Oo
ako na ang feeling. Marami nga palang gustong mapalapit sa kanya kaya ganyan na lang.
Nagdire-diretso na nga ako sa suite. Kahit sinong bumati o tumawag ay di ko na nalingon o nasagot. Nakatungo
na ako, ang hirap eh.
Magisa akong kumain ng lunch. Namiss ko tuloy bigla sina Lindsay at Yna. Tawagan ko kaya? Tch. Wag na, baka
may klase o ano. Baka mamaya na lang gabi. Mamaya maiyak pa ako eh may class pa after lunch. Sus! Maiyak?
Joke! Di ako umiiyak!
Maya maya ay may nagdoorbell. Syempre wala akong magagawa kundi pagbuksan diba.
" Kath," si Jap. " Anong nangyari sayo?"
328
" Wala lang." tumawa ako nang pilit. " Bakit mo iniwanan si Andrea dun!" pinalo ko siya nang mahina.
Pumasok naman na kami at umupo sa couch.
" May kasama na siya. So tell me, bakit ka nga nagkakaganyan?" ang seryoso niya.
" Namimiss ko lang sina Linds at Yna." which is half-true.
" Yun naman pala eh. Akala ko eh, wala pala." ngumiti naman na siya. " Labas tayo mamayang gabi."
" H-ha? Jap kasi ano—"
" Don' t worry. I won' t consider that as a date." tumawa siya. " Let' s have some fun lang. I heard they have
arcades and stuffs at the mall here."
Nginitian ko siya. " Sige na nga. Pero kapag sinabi mong date yun uupakan kita." at last gumaan na rin yung
mood ko.
" Para ka nang si Andrea. Mga sadista!" pagbibiro niya. Natawa na talaga ako. Ang light na ng pakiramdam
ko.
" Ah talaga lang ha!" ginulo ko buhok niya.
" Oy anu ba. Mahal ang ginamit kong wax dyan!"
" Ang arte mo. Eto sayo!" mas lalo ko pang ginulo. Pingtatawanan ko lang siya habang inaayos niya ulit
buhok niya tapos ginugulo ko naman ulit.
" Kath naman eeehh."
" Okay lang yan!" sabay belat sa kanya.
" Sige ka, date na talaga yung mamayang gabi!"
Sasagot na sana ako kaya lang may biglang pumasok ng suite. Eh sino pa ba?
Ngiting-ngiti akong tumingin sa kanya, pero as soon as narealize ko na siya na pala yun eh biglang nawala ang
ngiti ko. Bakit parang bigla akong kinabahan?
" Oh. I' m sorry if I ruined the moment. I just have to get something quickly." tapos tumaas siya sa hagdan
niya.
Nagkatinginan naman kami ni Jap. At bigla na lang kaming natawa. Hala! Bakit kaya. Okay lang, at least
nakakatawa na ako.
Nagkwentuhan at tawanan lang naman kami ni Jap. Ayos nga eh, parang iba na. Ang saya nyang kausap. I can' t
believe na yung crush ko nung grade six eh kausap ko na talaga ngayon. But that was the past. Friends na lang
ngayon talaga.
" Tapos yung aso." panimula niya. Natawa naman ako kaagad. Ewan. May iba kasi sa pagkkwento niya.
" Kath ang saya mo!" natatawa rin naman siya.
" Hayaan mo na lang. Oh ano na yung aso?"
329
May narinig naman akong umubo sa taas. Nandito pa nga pala siya. Sabi niya quickly, bakit ang tagal naman
yata? Bahala siya. Nakarinig na naman ako ng ubo galing sa taas. Pupuntahan ko na sana siya kaso lang naituloy
na ni Jap yung kwento niya. Natawa na naman ako.
" Yung aso parang engot. Wala namang ginagawa yung pusa, biglaan nalang tatahulan."
Natawa na naman ako. Ang babaw ko na ha. At least masaya!
" Baliw ka!"
" Totoo naman kasi."
" Pero mas gusto ko pa rin ang mga aso." sabi ko.
" Ako unggoy gusto ko." sarcastic pa niyang sabi. Obvious naman na kasi na ayaw niya na sa aso, at lalong
ayaw sa pusa. Hairy daw kasi sila.
Wait, monkey?
Tss. I don' t care.
" Malapit nang matapos ang lunch period. Di pa rin tayo nakakapunta ng hall para tingnan yung mga clubs
at orgs." paalala ko.
" Hala! Oo nga pala. Tara na?"
" Tara."
Nung papaalis na kami, bumaba na rin si Kenneth. Nauna pa nga saming lumabas ng pinto eh. Problema nun?
Psh. Pero nakasabay din naman namin sa elevator at paglalakad, yun nga lang nauuna siya.
Spell awkward? That!
Nakasalubong naman din namin si Andrea. Hinahanap din pala kami para sabihing wala nang klase this
afternoon, asikasuhin na lang daw yung clubs at orgs. May mga clubs daw na next year pa kami binigyan ng
validation member ID kasi matatapos na naman daw ang school year na ' to. Meron din naman daw na
magbibigay na, at yung membership ay valid until next school year. Sabi pa nga ni Andrea choose wisely daw.
Sus! Parang yun lang eh.
" Oh Kenneth. Kasabay mo pala sila." sabi ni Andrea. No. Di namin siya kasabay. Nakasabay lang talaga.
" Nakapili ka na ba ng clubs at orgs?" tanong niya kay Kenneth.
" Not yet, actually."
" Oh. Sabay ka na samin. Papunta na rin kami sa hall para tumingin. Leggo!"
Kahit kelan talaga ang hyper ni Andrea. At ayun nagskip papuntang hall. Kami namang tatlo eh ang tahimik lang.
Medyo awkward kasi. Psh. Andrea kasi! Nangiwan pa.
" Saan mo planong sumali?" tanong ko kay Jap.
" Di ko pa alam. Pero siguro focus muna ako sa sports. Di ako ganung karesponsable para sa mga clubs na
yan."
330
Natawa ako. At least honest siya. Pero talaga naman eh, bihira lang sa lalaki ang maging responsible sa mga
ganyang bagay.
Thank God at kokonti na lang ang mga estudyanteng tumitingin. Pero sabagay, baka nataranta na sila kanina
gawa nang matatapos na ang lunch period. Sensya sila' t cancelled ang class. Sayang effort. Joke.
At eto naman ang nakaflash na clubs and orgs sa big screen.
CLUBS AND ORGANIZATION OF THE OPENHEIM UNIVERSITY
***
Art Club
Ballet Club
Book Club
Broadcast Club
Cartooning Club
Chess Club
Computer Wizards Club
Crafts and Fashion Club
Debate Club
Drama Club
Environment Club
Filipiniana Club
Film Club
Korean Culture Club
Photography Club
Spanish Plus
Writer's Club
To those interested in joining the clubs listed above, please email the president of the club and wait for the
confirmation.
***
OTHERS
Cheerleading Squad
Dance Troupe
Openheim String Orchestra
Openheim's Supreme Organization
School Newspaper: Openheim Scoops
School's Band
Visit the corresponding office of the association above. Be reminded that vetting or try-outs might also take place.
***
SPORTS
Baseball
Basketball
Football
Golf Club
Gymnastics
331
Soccer
Softball
Swimming
Tennis
Track & Field
Volleyball
For more information about sports curriculum please visit the University Athletic Association tab in the school website.
***
Nganga naman ako sa nakita ko. Mas advance at unique ang clubs dito compare sa Sermounth. Oh well, this is
Openheim we' re talking, I' m supposed to expect something BIG.
" Pwedi bang isa lang ang salihan?" tanong ni Jap.
" Ano ka ba! Ang KJ mo! Ang daming magagandang pweding salihan oh!" sagot ni Andrea.
" Really?! Oh sige makasali nga sa Ballet Club at Filipiniana Club." sarcastic na sagot ni Jap.
" I would love to see you in ballet outfit. Hindi yung panlalaki ha. Yung may palda pang nalalaman ha!"
" Baliw ka!"
Habang nagaasaran sila, tinitingnan ko pa rin yung screen. Ano bang sasalihan ko? Psh. School newspaper na
lang kaya? Paper staffer? Pwedi na rin. At least one ang sabi. Pero bahala na. And oh! Debate club. Member ako
rati, kaso naglie-low. Ibalik ko kaya? Bahala na nga ulit.
Nakita ko naman si Kenneth na nakatingin pa rin sa screen. Ano kaya ang papasukan niya? I' ll just wait and see.
Ayokong magtanong.
" May napili ka na Kath?" tanong ni Andrea.
" Siguro sa School Newspaper na lang ako."
" Dun lang?"
" Siguro. Bakit?"
" Kasi alam mo, kapag hindi lang isa ang sinalihan mo, mataas ang makukuha mong points para sa extracurricular activities. Resulting to higher grades. Kuha?"
" Yeah. Bakit, ilan ba iyo? More like, ano-ano?" tanong ko.
" Book Club, Spanish Plus at Cheerleading Squad."
" Cheerleading?"
" Loko kasi yung si Jap! Sumali raw ako para naman maging babae ako. Eh ayun kung ano ano pang sinabi
kaya napasubok naman ako."
Natawa naman ako. " Ang cute."
332
Napatingin naman ulit ako sa screen. Sige na, I' ll take Computer Wizard' s Club. No harm naman diba.
" School Newspaper at Computer Wizard' s Club na lang talaga akin." sabi ko kay Andrea.
" Ohh. You do realize you have to go to the Printing Office for that."
" Ha? Bakit doon?"
" Newspaper nga diba? Kalapit lang nun ang office ng mga paper staffers. And buti naman sa clubs ay
mageemail lang naman. Check na lang natin ang e-mail ng presidents ng bawat club sa website."
" Let' s do it now." sabi ko.
At ayun, sa Internet center na lang kami nagonline. Alangang bumalik pa kami sa suites. Pahirap pa. Si Jap
naman eh sa gym na dumiretso, syempre sport nga kukunin diba. Si Kenneth ang hindi ko alam. Baka sa gym
din yun nagpunta. Ewan ko lang.
Eto nga nagemail na nga kami sa bawat president. Hindi lang pala kaming exclusives ang nandito. This is a
university kaya may college people rin and some ordinary students sa labas ng Exclusive Premises. Pero pag
dating sa organization and clubs, magkakasama naman. Syempre, sixty-four lang kaming exclusives, so how are
we supposed to fill up those number of clubs and orgs.
Pagkatapos naming magemail eh naghiwalay na nga kami. Si Andrea eh sa gym na rin pumunta dahil sa
cheerleading nga ang sasalihan. Ako naman eh sa paper staffers' office naman.
Halos magkandaligaw-ligaw na nga ako eh, pero buti na lang may mga mabait na nagturo. Kaya nandito na nga
ako. Parang bigla naman akong kinabahan. Sobra. Papaalis na nga ako, kaya lang biglang nagbukas yung pinto
tapos pinapasok ako kaagad. Di manlang tinanong kung interested ba ako o hindi. Pero syempre siguro halata
na rin yun. Kaya lang kinakabahan talaga ako.
" So you are all the interested in the school newspaper, huh?" sabi samin nung lalaking prof. Well like any
other professors, he' s very good. " Let' s start. When I point at you, stand up and say your desired position.
Alright?"
" Yes." sagot naman namin.
Nagsimula naman na rin. Kinakabahan nga ako eh. Position? Ano bang gusto ko? Kahit ano naman kasi talaga.
Pero mas gusto ko straight news.
" You." turo nung prof. sa babaeng kalapit ko.
" Editorial sir."
" Alright. Next. You." pagturo niya sakin. Kaya naman tumayo na ako.
" Straight news po."
" That' s a first. Next."
Totoo. Ako pa lang ang may gusto sa straight news. Pero siguro naman hindi rin. Baka may magsabi rin nun sa
huli. Di ko naman pinakinggan yung sagot ng iba. After a minute eh natapos na rin naman. Sandali lang naman
yun eh.
" So before continuing, I need to elaborate more what' s there in each position an what' s the role of it."
333
Ayun di rin naman ulit ako nakinig, alam na naman eh. Pero nagpay-attention na rin ako sa huli, baka mamaya
may bago pala eh. Nung natapos na ang pagd-discuss, sabi eh ang pinakang screening na magaganap daw eh
sa gym. So I' m like, what? Bakit doon?
" You need to compose a news out of the sports try-out on Friday. Take note of your position, okay? That is
where result will be taken. Entiende?"
" Yes sir."
" Alright. Dismiss."
***
Tapos na ang dinner and I' m preparing for our friendly night-out with Jap. May klase bukas, alam namin yun,
kaya naman di kami magtatagal. Isa pa, may curfew din naman kami.
" You' re going out?" tanong niya sakin.
" Ah, oo eh."
" With?"
" Kaibigan lang." sabi ko na lang.
" Who?"
" Tch. Why do you care?" nasungitan ko tuloy. Ang kulit kasi!
" Sorry. Just... take care." sabi niya at umakyat na ulit siya.
" Kenneth." tawag ko. Nakakaguilty eh. " I... Uh. Good night."
Sabay labas ng suite. Talagang kinabahan ako. Tsk.
Naggala nga lang talaga kami sa mall. Mall ng Openheim to be exact. Di naman pati ganung kadali ang
makalabas dito, same goes para makapasok. Nagsaya lang kami, nag arcade nga. Niyayaya pa nga akong magice skating eh, kaso lang di talaga ako marunong. At ayoko pating subukan kasi malamig na. Joke. Ayoko lang.
" Nagugutom ka ba?" tanong niya. Nandito na kami sa labas. Naglalakad lang at tinitingnan yung view. Ang
ganda nga eh, lagi naman.
" Hindi naman. Nagdinner naman ako."
" Ako hindi kumain. Di ka ba maaawa?" tapos nagpout pa siya.
" Di bagay dude!" biro ko. " Sige na. Tara, kain."
" Joke lang. Ice cream nalang. Tara." sabay higit sa tapat ng ice cream parlor.
Parang napapansin ko na lagi nalang akong hinigit ng mga tao ah?
" Dito ka nalang pala muna. Ako na lang bibili." at iniwan na niya muna ako. Marami namang loner na tao
rito kaya okay lang, di ako nagiisang magisa.
334
Halos five minutes akong nakatayong nagaantay. Nilamig na tuloy ako. Nakashort lang kasi ako. Pero hindi
naman yung short shorts. Never akong nagsuot nun. Dapat pala nagPJ na ako. Kasi may nakita talaga ako
kaninang nakapajama sa mall.
" Where' s your date?"
Napalingon naman ako. Bakit siya nandito?
" Hindi naman ' to date eh."
" Come on. Don' t deny."
" Psh. Hindi nga."
" So where is he?"
" Bumibili ng ice cream."
" You' re cold and you will still eat that?" natawa naman siya nang mahina.
" Eh gusto ni Jap eh. Wala naman akong magagawa."
" Oh." natahimik siya sandali. " Kathy, you know the issue about girl that I have been finding, it' s—"
" Kath!" sigaw bigla ni Jap habang tumatakbo papunta samin. Mukha naman siyang gulat.
" Sorry. I' ll leave." mahinang sabi ni Kenneth sabay lakad palayo.
Gusto ko siyang habulin.
Kaya lang bakit di ko magawa?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 60: Unconscious Realization
***
" Jap tara na." sabi ko nang nakatingin pa rin sa may direksyon ni Kenneth.
" Agad?"
" Oo." sagot ko sabay lakad na.
Habang naglalakad naman kami pabalik, eh mabilis kong kinain yung ice cream. Sayang naman. Pati ayokong
masaktan yung effort ni Jap. Oo, yung effort.
Naging tahimik naman na ako pagkatapos. Ewan ko nga ba kung anong nangyari sakin. Super apektado ako pag
dating kay Kenneth ngayon.
335
Ma-mahal ko na b-ba?
Hala.
Ay ewan ko. Sana na lang makatulog ako nito. At sana rin na tulog na siya pag dating ko ng suite. Kung hindi,
awkwardness na naman yun!
" Salamat Jap ha. Nakatawa na rin ako." sabi ko sa kanya. Nandito na kami sa suite floor namin, at nasa
tapat ng pintuan namin.
" Wala yun. Matanong ko lang, bakit nga ba ang lungkot mo?"
" Ako?" tinuro ko pa sarili ko. " Malungkot?" at tumawa ako nang pilit.
" Tingnan mo. Pati sa tawa mo may lungkot."
" Halata na ba masyado?" mahina kong pag-amin. Ano pa bang magagawa ko? Eh obvious na yata eh.
" Kath." hinigit niya ako sabay yakap. " Kung kailangan mo lang ng makakausap. Nandito lang naman ako
eh. Hinding hindi ako mawawala sa tabi mo."
Nakatayo lang ako. I can' t hug him back. Naipit braso ko. Plus, parang naging bato nga ako. Pero ang luha ko
liquid pa rin. At tumutulo na sila.
" Jap salamat."
Kumalas siya. " B-bakit ka umiiyak? May nagawa ba ako?" nagaalala niyang tanong.
" Wala." pinunasan ko naman mukha ko para matanggal ang tear tracks. " Salamat lang talaga."
Ngumti siya nang matipid. " Sige na. Magpahinga ka na."
" Good night, Jap."
" Happy Dreams, Kath."
Pumasok na ako. Tuluyan namang bumagsak ang mga luha kong kanina pang nagpipigil sa loob ng mata ko.
Umakyat naman ako nang mabilis at nagtaklob ng kumot. Di pa ako nakakapagpalit ng damit, but who cares?
Maliligo' t magpapalit din naman ako bukas.
Nung una eh hindi pa ako matulog pero ewan ko kung anong oras na ako nahimbing.
/ANDREA'S PERSPECTIVE
Ang ganda ko! Charot.
Pero seriously, yan ang sabi nila. Ewan ko ba. Baka sadyang malalabo lang ang mga mata nila o talagang honest
sila. De, joke lang.
Simple lang ako. Masayahin, pala-tawa, di gaanong seryoso, at in love.
336
Kaso hindi tumatalab eh. Di kaya ng powers ko. Walang binatbat ang kagandahan ko. So what did I do? I
pretended to be an amazon. Joke. Parang naging tomboy-tomboy lang naman. Pero syempre that is to make
other people look I' m tough.
Plus, ayaw ni Jap sa mga girly-girls.
What' s that? I said Jap?
Crap!
Tch.
Pero totoo. I like him. I like him very much. Simula nung nagtransfer ako sa Monteza High, siya lang ang lalaking
napansin ko. Iba kasi siya. There' s more to him. Nagsimula kasi yun nung nalaman kong repeater siya nung first
year. Edi ako naman itong naging curious kasi nga ang galing naman niya sa academics pero nagulit siya.
So I started asking people why did he end up like that. At ayun nalaman ko na stress daw siya sa kung anong
bagay. Wala namang nakakaalam, miske yung friends niya. And by the way, kasing age lang din naman namin
siya. He' s accelerated kaya okay lang daw sa kanya na mag-ulit, at hindi naman siya mao-out of place. At... sabi
niya may isa pang reason kung bakit okay lang talaga na nagulit siya.
And I guess the name Katherine answers it.
Siya rin pala yung reason kung bakit naging ganun eh. Nung una parang gusto kong magalit sa kanya nun. Pero
nung narealize ko na kahit name pa lang ang nababanggit eh halong saya at lungkot ang nakikita ko sa mukha
niya. At tsaka sino ba naman ako para magalit diba?
He opened that up to me. And that' s when we be became close. At habang nagtagal, naging mag-bestfriend na
rin kami. And ngayon? Naghihintay pa rin akong mas mag-level up pa yung kung ano mang meron kami. Pero
parang ang labo eh! Si Kath na lang nang Kath.
Hindi ba pweding si Andrea naman?
Ang labo dre! Psh.
Dati nga eh nung ang lungkot na talaga niya dahil nakita niya yung ranking ng honors of Sermounth sa isang
online page. Eh nagkataon na nandun yung name ni Kath. Ayun, sapul!
Edi ako naman itong si savior tol and bestfriend. Niyaya ko si Kath na magcelebrate o lumabas manlang. Ginawa
ko yun kahit di kami close. Pero dahil na rin kay Jap kaya nagkaroon ako ng lakas ng loob.
Eh ito namang baliw na si Tol, aayaw munang magpakilala kay Kath. Nahihiya raw. Nakakainis nga eh, ang arte!
Pero syempre dahil maparaan naman ako eh naremedyohan namin. Kahit mukhang tange lang yung plano eh
napilit ko naman si Jap. Eh mukha rin naman siyang tange eh. Ayaw ba naman magpakilala!
Yung plano? Simple lang. Sabi ko na magiba siya ng suot. Black lahat para mukhang mysterious, tapos ibahin
din niya yung hairstyle niya--yung pang-emo para mysterious type at hindi mahalata agad yung face niya. At
syempre yung sa name. Sabi ko naman Anthony na lang ang itatawag ko sa kanya para safe. Second name
naman pati niya yun eh.
Psh. Ang arte talaga. Pero wala siyang magagawa. So ayun nga, nauna ako ako nun sa Max' s. At eto namang si
Jap eh magpapahuli raw, baka sakaling maisipang mag-backout. Iyamot!
Buti na lang dumating siya. Kung hindi mapipingot ko talaga ' to! Tsk. Kumain na nga kami. Nagulat naman ako
dahil tinotoo nga nya yung mysterious effect thingy. Gusto ko na ngang matawa nun eh, pero syempre dahil first
meeting pa lang namin ni Kath nun eh I stood calm.
337
Lahat na ginawa ko nun. Pati ang pagyaya kay Kath na sa amin na lang sumabay paguwi. Una akong nagpahatid
para may moments yung dalawa. Kaya lang bigla akong kinilig nung nagpapababa ako sa kanto ng street namin
pero ayaw ni Jap.
" Hindi pwede. Hahatid kita sa may gate nyo." yan ang sinabi niya nun.
Nangingiti na ako nun pero pinigilan ko. " Tsk. Ayaw pa. Gusto mo rin namang mapagisa kayo ni Kath eh."
naibulong ko lang yung huling sentence. Mahirap na.
***
Nung nakarating nga sa Monteza University yung balita about Openheim, eh nagaral talaga ako nun. Matalino
naman kasi si Jap naturally kaya kahit di na magaral yan. Kainggit! Eh sa gusto ko rin naman yung opportunity
kaya nagsikap ako. Fortunately nakuha ko naman.
Akala ko masosolo ko na si Jap. Mukhang tange diba? Nung una tinutulungan ko siyang mapalapit kay Kath.
Tapos ngayon gusto kong solohin? Eh bakit ba! Umaasa ako, oo. Pero alam ko naman ang consequences. Alam
ko yun noh. Kaya alam ko ring anytime eh masasaktan na ako.
Anytime?
Parang every time yata eh.
Nung una pa lang talaga. As in! Selos na selos ako! Walang karapatan pero di yun maiiwasan eh.
Nung nalaman ko na may Kenneth pa palang kasama sa magulong buhay na ito eh naging kampante ako. Baka
kasi sakaling sila nalang ni Kath tapos kami ni Jap. Diba? Ang saya nun! Kaso lang malabo. Silang dalawa ay kay
Kath.
Wala nang natira sakin.
</ 3
HA-HA-HA!
Kaya ko naman eh. Para saan pa' t naging Andrea Louisse Hernandez ang full name ko!
Kaso lang narealize ko na nakakapagod din palang maging tough. Pwedi bang magpakita na ako ng sign na kahit
papano eh vulnerable rin ako?
Nun namang swimming, nalunod si Kath. Grabeng expression ang nasa mukha nun ni Jap. Nakakaselos! Ang
weird ko. May nalunod nang tao, pagseselos pa rin ang nasa isip ko. Walang makakapigil dun eh.
Nung nakita kong nilapitan ni Jap si Kath nun, mas lalo akong nagselos. Tsk. Lalo naman nung niyakap niya si
Kath. Kahibangan! Kaya ang nagawa ko nun eh nasabi ko na lang na dadalin na namin si Kath sa cottage. Scene
breaker? Hayaan na. Minsan lang naman eh.
Ewan ko ba pero unti-unti na akong nagbibigay ng hint sa kanya na gusto ko siya. Pero parang joke lang sa
kanya eh. Malamang! Kasi si Kath lang nakikita niyan. Ayaw ko pa kasing matauhan eh! Eh ano naman. Mahal ko
eh.
***
338
Nandito kami ngayon sa gym. Yung mga magttry-out sa Basketball team at Volleyball eh nandito. Same goes for
those who want to audition for school' s cheerleading squad. Kasama na ako dun. Eh kasi naman si Jap!
Okay lang. I think I' ll enjoy this. Maging babae naman ulit kahit ngayon lang.
" Alright. Girls, do your warm up and we' ll start the audition shortly." sabi nung matangkad na babae. Ganda
ha. Kavogue kami. Hihi.
Hindi ko naman alam ang warm-up exercises ng mga girlalush na ' to kaya ginaya ko na lang. Mukha yata akong
tange. Kaya natatawa rin ako sa sarili ko.
" Ang saya natin ah?" bati ni Julie. Kaibigan ko na rin yan eh. Friendly ng mga peeps here. Hihi.
" Para kasi akong tange sa ginagawa ko." tumigil ako para itali yung buhok ko into a pony-tail.
" Cute mo nga eh."
" Sus. Alam mo namang ginagaya ko lang kung anong ginaawa nyo eh." sabay tawa namin.
Hindi na nga namin naseryoso ' tong warm-up eh, kaya good luck na lang samin mamaya. Tawa kasi kami nang
tawa. Buti na lang hindi kami napapansin ng kung sino.
Sa di kalayuan, nakita ko namang nakatingin sakin si Jap. Sa akin nga ba? Tapos parang nangigiti pa siya. Sus.
Baka naman hindi ako. Kaya eto nagpatuloy lang kami sa pagtawa.
" Tara na pala dun sa pila." sabi naman ni Julie nung tinatawag na pala kami.
" Before anything else, we would like to note you some of the things to be considered." sabi na naman
nung babae kanina. Hindi ba sya magpapakilala? Psh. " The judges are looking at appearance, showmanship,
dance/ cheer ability and a fit shape." nagsabi pa siya ng kung ano-ano. Di ko na naman inintindi dahil malamang
na uulitin din yun.
Hala. Wala naman yata ako nun. Makapagback-out na ngaaa! Joke.
" Last thing is you must be four foot nine to five foot ten to be qualified. Since I' m looking very small right
now," biro niya. Natawa naman kami. " Let' s get this thing started!"
Nagingay naman sila. Siniko pa nga ako ni Julie eh. Sabi magingay din daw ako para maipakitang may cheer
spirit ako. Edi ginawa ko naman. Reyna yata ako sa mga ganyan.
Nagsimula ang audition via interview. Wala namang kathrill-thrill. Kaya Keri lang. Kapag sinabihan ka ng " You
may continue, and good luck." ibigsabihin eh sa next phase eh makakatuloy nga ako.
Ang susunod naman na gagawin eh tuturuan kami ng dance step. At ippresent namin yun by group sa harapan
ng judges after lunch period.
At eto na nga ang hinihintay naming lunch period. Nakakapagod aba.
Lumapit naman sakin si Jap. Pawis na pawis pero ang bango pa rin. Shet! Layooo! Baka mamaya kidnapin na
kita at ikulong sa puso ko eh!
" Seriously?!" pambungad niya. " Nagaudition ka talaga sa cheering squad?" natatawa pa niyang tanong.
" Loko ka!" nabatukan ko nga. " Sabi mo kase! Kainis ' to! Libre mo ako!"
339
" Ang galing mong magsegue! Oh siya tara na!"
" Miracle."
" Baliw. Masaya lang ako." ngiting-ngiti niyang sabi.
" Bakit naman?"
" Malakas kutob ko na makakapasok ako sa team! Balita ko pa naman turn on kay Kath ang sporty."
Ay. Kath na naman. Tapos mamaya Katherine. Andrea naman Jap! Ako naman!
Nagtry-out siya sa Team kasi gawa ni Kath. Eh ako nag-audition sa cheering squad gawa niya. Tadhana nga
naman oh.
" Oo yan. Feeler ka eh." sabi ko na lang, keeping my usual tone.
Mahirap na. Baka mahalata. Ang gulo ko talaga. Nagpaparamdam na akong gusto ko siya pero ayaw kong
mahalata niya. CRAP!
/JAP'S PERSPECTIVE
Aba' t sineryoso nga talaga ni Tol ang pagsali sa cheering squad.
Baliw talaga yun!
Nakita ko si Kath na nandito rin sa gym. Ayos! Lalo akong ginanahan. Ang ganda niya talaga. Sht! Nakajeans siya
ngayon since wala namang klase, tapos yung buhok niya ay magulo in a beautiful way.
Nakaupo lang siya sa bleachers. May sinusulat yata. Wala pati siyang kasama. Bakit kaya siya nandito? Para
suportahan ako? Yown. Joke lang.
Eh bakit pa ba? Wala naman yata rito yung epal na yun eh! Takot yata sa bola.
Nabalik naman atensyon ko sa mga kasama ko. Paano ba naman kasi kung ano anong sinasabi nila kay Kath.
" Shet tol! Kapag nakapasa ako sa team liligawan ko yun!" sabay tuloy kay Kath.
" Kung sagutin ka pa nun. Ako yata ang type nun!"
" Kapal nyo dre. Wala kayong binatbat sakin!"
Natawa nalang ako sa kanila. Sumingit naman ako. " Eh tol alam nyo naman ba pangalan nya? Mga nagaagawan
agad."
" Bakit pare, ikaw alam mo ba?"
" Malamang." I smile cockily.
" Shet tol! Tulungan mo ako. Anong pangalan?!"
340
" Sorry bros. Akin siya." sabi ko sabay shoot ng bola. Three points!
" Lanja naman ' tong si Jap. Makikiagaw pa!"
" Kung alam nyo lang talaga." sabi ko. Kung alam nyo lang kung gaano ko pinaglalaban ang babaeng yan
sa isang epal.
" Alright. Girls, do your warm up and we' ll start the audition shortly." sabi nung babae sa kabilang side ng
court.
Napatingin naman ako sa direction kung nasaan si Andrea. Sht! Bakit ganun?
Bakit ang ganda nya ngayon?! Nakatali yung buhok nya tapos nakashorts lang siya at nakat-shirt. Kung hindi ko
lang ' to bestfriend edi sana naligawan ko na ' to! Kaso kay Kath pa rin ako. Pero...
Sht lang talaga!
Nahuhumaling ako sa ngiti at tawa ni tol. Grabe! Babaeng babae siya ngayon. Di ko akalaing may ganito pala
siyang features?
Sht! Napatingin siya. Eh nangingiti ako? Crap!
Sa bagay, best friends naman kami kaya understood na yun.
Yung dibdib ko, bakit ganito? Sht! Sht! Ano ba! Takte aba!
Si Kath ang iniisip ko.
Kath.
Kath.
Kath.
Andrea?
Darn!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 61: Spaces
***
" Oy tol!" tawag ko sa kanya. Lumingon naman siya.
" Ano?"
" W-wala."
" Papansin!"
" Eto naman. Masama na bang tawagin ang bestfriend ko?"
341
" Oo." umisnab lang siya. Grabe talaga ' tong amazonang ito. " Hoy. Baka gusto mong ibili na ako ng lunch?"
nakataas pa kilay niya nyan.
" Sungit mo! Oo na po. My queen."
" Queen ka dyan! Baduy mo tol. Dali na! Pagod na ako' y nagugutom. Di ka nahahabag?" sabay pout pa
niya.
Ano ba ' to nagpapacute?! Grabe lang.
Epektib eh! Tsk tsk.
" O-oo na nga po. Maghintay ka dyan!" pinilit kong maging normal yung tono ng boses ko. Syete! Ano bang
nangyayari sakin ngayon?! Nababading na ba ako?! Tch.
Pumila na nga ako sa counter. Chicken na lang ang kinuha ko. Malay ko ba sa gusto nun! At tsaka nawawala ako
sa sarili ngayon. Ewan ko rin kung bakit.
Habang nakapila naman ako. May mga babaeng nagaapproach sakin. Siguro dahil naka-jersey ako. Oh talagang
gwapo ako? Haha. Kaso lang ang pawis ko pa rin. Di ba sila nandidiri o ano? Grabe naman ang charms ko!
Eto na nga, tapos na akong bumili. Papabalik na ako sa upuan namin. May nakita naman akong lalaking mga
kumakausap kay Andrea. Natawa nalang ako.
" Miss ano pong number mo?" tanong nung isang lalaki.
" Two." sagot ni tol nang hindi lumilingon.
" Hindi po. Cellphone number po."
" At bakit?!" ayan na, nagsusungit na. Haha! Teka bakit ko pinagtatawanan yung lalaki? Malamang kasi
nakakatawa si Andrea. Ang ganda pa niya tapos-SHT! Saan na ba napunta ' to?!
" W-wala. Meron lang po kasing gustong manligaw sa inyo." ang tatag naman nung mga lalaking yun.
" Pwes di ako available. Sorry ha?" kunwari siyang nagsmile sabay irap naman.
" Ate sige na po?"
Napatayo na siya. " Ang kulit lang!" nagpunas siya ng noo, may pawis kasi. " Ganito kasi yan. May boyfriend na
ako, okay? Kaya get lost!"
Nagtakbuhan naman yung mga lalaki. Wala nang nangugulo kaya cue ko na para lapitan siya. Natatawa pa rin
talaga ako.
" Number mo nga miss?" pabiro kong sabi habang nasa likod pa ako
" Sinabi nang-!" di na niya naituloy kasi nga nakita niyang ako ' to. Natawa nalang ako. " Ewan ko sayo! Akin
na nga yan! Gutom na talaga ako!" sabay hablot niya sakin nung tray.
" Easy ka lang tol." umupo na rin ako. Uminom lang muna akong tubig, mahirap na baka kung anong
mangyari sa tyan ko.
" Easy? Eh nakakaimbyerna eh!" pagsusungit niya. Tumawa naman ako. " Oh? Tawa ka dyan?!"
342
" Ang sungit mo talaga pag gutom." tiningnan niya lang ako nang masama. Tumingin nalang ako sa ibang
direksyon sabay bulong, " Ang ganda mo rin."
Sinipa niya tuhod ko. " Ano nanamang binubulong-bulong mo dyan ha?!"
" Aray ko." sabay himas sa tuhod kong minurder nya. " Wala."
" Meron eh. Anooo?"
" Wala nga! Kulit neto."
" Damot mo!" sabay kain nya.
" Pakabusog."
" Che!"
Makalipas ang ilang minuto eh natapos na rin kaming kumain. Dahil mamaya pa namang one-thirty ang balik
namin sa gym, naggala muna kami ni tol. Niyayaya nga ako sa mall eh, libre ko raw siya nang kung ano-ano.
Nakakainis nga eh! Ang kulit! Pero wala akong magawa, alangan namang magpasalvage ako sa boses nito.
" T-teka lang!" tawag ko sa kanya. Nauuna kasi siyang maglakad, eh may napansin ako.
" Ano nanaman?" lumingon siya sabay humangin nang malakas. Shet! Pati ba naman ang amihan nakikigulo
sa feelings ko?!
Sht!
Feelings daw?
Wala! Kunwari di ko yun sinabi! Erase!
Hinila ko nga siya sa tabi. May napansin kasi ako sa mga lalaki na pakalat-kalat. Nakakasira ng ulo eh!
Pinipicturan ba naman si tol. Eh eto namang baliw na ' to hindi napapansin. Manhid! Pero swerte nung mga
lalaking yun ha, kundi baka nasapak na yun isa-isa nitong si Sisa.
" Bakit ang ikli ng short na suot mo?! Tapos bakit ganyan yung pantaas mo, bitin?! Wala ka na bang
matinong admit ha?" reklamo ko sa kanya.
" A-ah, eehh." lumayo siya sakin nang konti. " Teka lang muna ha! Teka, wait." hinawakan niya yung ulo nya
na parang sumasakit ba. " Bakit ba? Eh salagay eto yung isa sa nairequire saming attire sa audition eh! Alangang
magsuot ako nang mahabang shorts, tapos magjacket or something!"
" Eh ba' t yung iba hindi ganyan ang damit?!"
" Aba malay ko! Tsaka," naging malumanay na siya. " Hindi naman sigurado kung papasa ako eh. After all,
napilitan lang ako gawa mo."
Yeah. My fault. Aba! Malay ko naman na gagawin niya talaga. Kaya ko lang naman sinabi yun eh kahit papano
gusto kong maging lady-like siya. Ewan ko ba. Pero minsan ayoko rin, minsan gusto ko na tough sya para
walang makakagalaw sa kanya kahit sino man. At mukhang ganun na nga siya ngayon. Kaso lang alam kong
minsan eh nahihirapan na rin siya. Gusto ko nga ako lang proprotekta sa kanya eh. Bakit? Ewan ko rin. Siguro
dahil ako na bestfriend niya. Maghanda na ng libingan ang aagaw!
Hinatak ko naman siya agad sa loob ng mall dahil wala na rin naman akong maisagot sa kanya. Diretso kami sa
clothing store. Kahit saan basta may damit.
343
" Do you have sweatpants here?" tanong ko dun sa salesman.
" For her?" tumingin naman siya kay tol. Kakaiba tingin eh. Nakakalalaki!
" Yeah. For MY girlfriend." sabi ko nang walang tono, pero may warning ang approach.
" S-sige po sir. This way."
Nung tiningnan ko si tol, parang di maipinta yung mukha. Maya maya eh bigla niyang hinila wrist niya.
Nakalimutan kong hawak ko pa pala. Pasensya naman! Nadala lang eh.
" Nahihibang ka na ba?! Bakit mo naman sinabi yun?!" naiinis niyang sabi.
" Kung nakita mo lang kasi kung paano ka tingnan nung lalaki kanina." kalmado kong sagot.
" Kilala mo naman ako diba? Nagmamaldita kapag ayaw sa lalaki. Since hindi ako nagsungit kanina, ano na?
Gets mo na ba ha?!"
" Gusto mo ba yun?!!!" napalakas kong tanong.
" O-oy! W-wala akong sinabi ha!" sabay iwas niya nang tingin. " Pupunta na ako dun at magpapalit señorito!"
sabay ngiti niya nang sarcastic.
Ang baliw talaga nung amazonang yun. Pero nararamdaman ko namang swerte yung taong mamahalin nun.
Teka... nararamdaman KO?
Ay malamang! Bestfriend ko eh. Yun na yun, wala nang iba pa.
Kamusta na kaya si Kath? Tsk! Baka kinukulit na naman nung epal na yun! Lagi na lang. Alam kong siguro
maraming nagiisip na ako yung panira rito, hindi rin! Bakit sila na ba? Sure bang sila hanggang dulo? Sht naman
kasi. Ako yung nauna eh!
Alam ko rin naman na hindi porque' t nauna eh ang karapatan ay nasa kanya. I know that. Pero iba eh. Perfect na
sana kami nun, kaso lang nasira. Wala akong sinisisi, mali yun.
Okay na rin naman eh. At least nung mga panahong durog na durog ako eh binuo ulit ako ni Andrea. Ang korni
pero totoo. Ang saya ko nung panahong yun. Sobra. Pero ngayon naguguluhan na ako! Aaminin ko namang
nagkagusto rin ako rati kay Andrea eh.
Ayan naamin ko na!
Pero kasi kada nakakakita ako ng kung anong bagay na makakapagpaalala sakin kay Kath, eh para akong
nasisiraan. Mahal ko pa rin siya hanggang ngayon. Mahal na mahal.
Pero naguguluhan nga ako! Nandito kasi si Andrea.
Posible kayang...
Posible kayang may nararamdaman pala ako sa kanya matagal na?
Okay! So na-misunderstood ni tol yung nasabi ko kanina.
Ang gusto ko sanang iparating eh hindi ako makapag-maldita kasi naiilang ako. Paano ba naman nga kasi
sabihin ba namang MY GIRLFRIEND eh! Tapos hawak niya pa wrist ko! Oo wrist lang yun, pero masama bang
kiligin? Hihi. :" >
344
AYNAKO! stop. Mahirap na. Assumera na naman ako.
Eto na nga, nakapili na ako nang maayos na sweatpants pampalit at sinabi ko naman sa saleslady na isusuot ko
na. Saleslady na. Syempre alangan namang hanggang dito sa fitting room eh lalaki pa rin ang mag-assist! Heller
Hellen Keller!? No way!
" Hoy!" tawag ko sa kanya. Edi napatingin naman siya. Para bang gulat?
" B-bakit ganyan pa rin ang pantaas mo?! Bitin! Magpalit ka pa!" utos na naman niya.
" Utang na loob naman tol! Ang init init ha. To think na may audition pa mamaya." napatingin naman ako sa
phone ko.
" And that ' mamaya' is specifically ten minutes after!"
" Ang arte mo. Magpalit ka na kasi!"
" Ano ka ba. Anong ipapasuot mo sakin, Jersey? Tch. Naman Jap!"
" Pwedi rin." napaisip naman siya. " Lika na nga!" hinigit na naman niya ako.
" Teka! Yung bayad kaya sa sweatpants! Mamaya maisipan pang magnanakaw ako!"
" Hindi lang ikaw, tayo." nanahimik naman ako sa sinabi niya. " Plus, I already paid for it."
***
Balik practice na nga kami ulit. At may mga nagtataka naman sa suot kong pantaas. Why?
Shet naman kasi! Pinasuot nga sakin yung sports fest t-shirt niya nung HS na pagkalaki-laki. Nakooo! Bawas
point ito sa judges, I think.
" Ano' t naisipan mong magpalit? Conservative na ang peg?" natatawang tanong ni Julie.
" Hindi ah. Pano kasi yung si Jap, shet lang eh! Sabi masyado raw maiksi yung short ko kanina, tapos bitin
daw yung pantaas. Eh anong magagawa ko? Yun ang etiquette!" reklamo ko habang ginagawa pa rin yung
routine.
" Ang sweet naman ng boyfriend mo." sagot ni Julie. Nagulat naman ako sa sinabi niya. Pakiramdam ko
namula ako, pero syempre hindi ko ipapahalata.
" Ano ka ba! Bestfriend ko lang yun."
" Sabi ko nga." sabay ngiti niya nang nakakaloko.
" What?"
" Walaaa."
Gym. Screening for school newspaper staffer. Straight news.
Wala namang unusual na nangyari. Well as for me. Cheering audition at basketball try-outs lang naman yung
nandito kaya pwedi na. Plus, matatanong ko naman si Andrea dun eh. Isama na rin si Jap as source.
345
Magisa ako ngayon dito sa bleachers, nakaupo' t nagsusulat. Ang ingay nga eh. Yung spirit ba, parang ang taas
na kahit wala namang upcoming game oh ano. Bahala sila dyan, magingay lang sila basta ako magsusulat. Di ko
na alam kung paano ako nakakapag-compose ng news sa ganitong ambiance. Milagro!
Wait.
Si Kenneth kaya? Ay! SCRATCH! Bahala na pala siya. Baka nagssearch na yun sa google map kung nasaan yung
babaeng may kaparehas niya ng turtle stuff toy. And I' m not even bitter, who am I to act like one? Psh. Friend
lang niya ako. Kaibigan.
Sabi samin kapag may lengthy news na kami eh pwedi na naming isubmit sa office. At hindi nga ako nagkamali
na hindi lang ako ang interesado sa straight news. Kaya naman may kakumpetensya ako, pero wala na akong
pakielam. Kung hindi makuha edi hindi, end of story.
Nito namang lunch eh sa suite na ako kumain. Umidlip nga muna ako bago lumabas ulit eh. Para may energy
naman. Nagpunta na rin ako sa office para isubmit yung nagawa ko, confident naman ako sa nagawa ko kaya
kahit hindi pasa eh okay lang. Tsaka who am I kidding? Openheim to! Openheim! Matatalino ang mga human dito
kaya ano namang laban ko diba?
Ang boring lang ng buhay ko dito. Pero masaya na rin naman at may nagaaproach na talaga sakin. Talagang
talaga. Kaso lang ako itong may problema. Verified. May nameet ako kanina na group of girls, and fortunately
mababait naman sila. Yun tipong di ka makakakita ng kaplastikan and such. Pero dahil nga wala ako sa mundong
earth ngayon, di ko sila masyadong nakausap. But I said I would meet them another time. When I already unwind
myself.
***
Monday. Okay naman. Mamaya na rin yung announcements ng mga pasado sa bawat screening, vetting,
auditions and what ever you may call the process.
Ang dry talaga. As in! Sa suite eh tahimik lang talaga ako. Yun bang kapag kakain eh kailangan nasa terrace pa,
para magisa. Kapag naman manunuod ng tv, kailangang wala akong kasama. At kapag nagbabasa habang
nakahiga, dapat wala siya sa view. Ang tindi!
Kinakausap ko pa rin naman siya. One sentence per day. Okay naman na siguro yun diba? At least kinakausap.
Namimiss ko na siya. Pero to think na my issue ngang magulo, eh pinipilit ko nalang na isiping in a way ay tama
rin ' to.
" Kathy."
Nagulat ako sa tawag niya. " O-oh?" I asked without looking at him. Magisa ako ngayon dito sa homeroom, may
tinatapos lang na extra-work. Tsaka pwedi rin namang tumambay dito as long na rito ang assigned room.
" I think the professor from the Printing office wants to see you."
" Ahh. Pupunta na ako. Salamat." di pa rin ako tumitingin sa kanya.
For the second time, nagulat na naman ako sa kanya. Pinatungan niya kamay ko sabay hinawakan. Tatanggalin
ko sana dapat eh kaso lang ang bigat ng kamay niya.
" Ano ba Kenneth." awkward kong sabi. Still not looking.
" Kathy, is there a problem?" malungkot yung tono niya.
" Ha? Nako. Wala ha. Ikaw naman!" I tried sounding normal, I just hope it' s working.
" Truth, Kathy, truth."
346
Okay so it' s not working.
" Please? I' m having a real hard time. I can' t even solve every equation that concerns you staying away from
me."
" Kenneth. Wala namang problema eh." at least siguro sa side niya wala.
" Then why do you have to be so distant?"
" I need space." nasabi ko nalang bigla.
" Was there something I have done? Tell me." nagmakaawa siya. Kaso lang di ko na kaya talaga. Hingit ko
nang biglaan kamay ko. Good thing na nakakawala naman.
" Wala. Sige, una na ako." tumayo ako' t naglakad palabas.
Nung nasa may gigantic entrance na ako ng homeroom namin, narinig ko naman siyang umusap.
" I miss you Kathy. And it hurts."
I felt something unseen throbbed my chest. Somewhere within wants to glide back and engulf him in a hug. But
why can' t I? Maybe because of the limitations, and assumptions that would lead to more pain.
I was about to process the state for the second time around but someone caught my attention.
" Exclusive ka right?" sabi sakin ng familiar na mukha. I examined her. Ohhh, I see. Classmate ko siya but I
barely know her. See the spaces?
" Yes, why?"
" We have exam tomorrow in Music."
" What?" gulat kong tanong pero in a mild tone naman. " What covers it?"
" Prepare a song lang daw then be sure to project the notes clearly, emotions has to be felt, and
performance will be seen by the class. Probably just that."
" Just?" paguulit ko. " I need some ants." natawa naman siya sa sinabi ko.
" You don' t need that. Una na me ha. And oh by the way, I' m Jaina."
" Kath."
" I know." she laughed lightly. " Kaya lang naman kita tinanong kanina kung exclusive ka para hindi mo
isiping creepy ako."
" Sus. Di ako ganun ah."
" Ohh. Sige I' ll talk to you later. I have some practicing to do."
" Good luck."
" Same goes."
347
Nakapunta na rin naman ako sa printing office, may inutos lang naman yung prof. dun. So here I am under the
stairs of somewhere in the exclusive hallway. Dito lang natripang magingay. Ayokong may makarinig pa sa earcracking voice ko. Baka humingi pa ng pang-gamot sakin kung sino mang mabibiktima. So at least dito kokonti
lang dumadaan.
Eh ano na nga ba talagang kakantahin ko? iPod to the rescue! Nah. Wala pa rin pala. Bakit ganun? Parang lahat
ng kanta eh walang appeal sakin? Oh dahil lang sa mood ko?
Naitext ko naman si Andrea about my dilemma. Alam na rin naman pala nya yung tungkol dito. Siya na rin daw
mismo eh namomoblema. Kaya advice na lang ang naibigay niya sakin.
Andrea
You know what? It' s just you. Music is everyone' s best friend, not unless you' re some kind of Narnian. But
what the heaven, they still have some music, if not, then wonderful noise. See? I' m ranting na. But what
I' m really trying to say is that pick the song with the lyrics similar to what you' re feeling. It will totally help
a lot in that emotional percentage. And if you' re feeling every piece of words, every note becomes savory
to the ears. That' s that. You got me? Okay. I still have mine to be bothered about. Pag-igihan mo na lang.
Kaya mo yan!
Nagpasalamat na lang ako kay Andrea. Pero teka, ano bang nararamdaman ko ngayon? Undefined eh. Basta
alam ko... alam ko in love na ako.
My gahd! I didn' t say that, did I? Hay. At least nai-express ko na. In love pero may kulang. Ba' t ganun? Ang
hirap naman nito. Eeh! First time eh.
Sinuot ko na lang yung earphones ko at pumikit. Then I started singing, pero mahina lang. I think? I wouldn' t
know, may nakapasak nga kasing earphones diba. And here I am, feeling the song. Yan ang sabi ni Andrea eh.
And I think it might work.
After nung kanta, nagmulat na rin ako. And I was astounded to see two people gaping in front of me. Hala!
Tumayo na ako at inayos gamit ko. This is not a safe zone anymore! Sabi na nga ba' t dapat sa suite na lang ako
nagganto eh. Eh kaso lang ang layo pa.
" What' s your name, girl?" tanong sakin nung babae.
" M-me?" turo ko pa sa sarili ko.
" Yeah, you. Silly." sagot nung babae. Ano ba ' to? Sarcastic ang approach o what? Nagsalita naman yung
lalaking kasama niya.
" Wag mong pansinin ' to. Talagang ganyan lang yan." kalmadong sabi nung lalaki.
" Of course. Mabait naman me. So walang dapat i-worry you."
Ay. Conyo pala itong babaeng to. Mukhang manonosebleed ako ah. Kasakit sa ulo eh. Pero ngumiti na lang ako.
" Katherine. Kath na lang."
" Ohh. Ang nice naman your name."
Ngumiti na lang ulit ako. " Sige po. Una na ako."
" Wait lang naman girl!" tawag sakin ulit nung babae. So ako naman ay lumingon pero di makausap. " I' m
Sofia, by the way." she extended her hands for a shake. Nakipagkamay naman ako, syempre. " And this is Erick.
The drummer boy."
Ngumiti lang siya nang matipid. Pansin ko rin na tahimik siya. Oh baka naman dahil first meeting lang.
Malamang! Di ko pa nga sila kilala, name pa lang.
348
" And oh, miss Kath. We want you to make sali in our group!" excited na sabi niya.
" Ha? Anong group?"
" Wait and see!" she jumped in joy. At hinatak na nila ako. Actually ni Sofia lang pala. Nahuhuli yung si
Erick.
Napa-oo na ba nila ako? Hala! Ni hindi ko nga alam kung anong group o club o kung ano mang something yun
eh. Di naman na ako makausap dahil eto nga hatak-hatak na ako ni conyo girl. Lakad lang kami nang lakad
hanggang sa makapasok na kami ng isang building. Busy people ang peg ng mga tao rito ah? Panay ang takbo
to and fro. Nakooo! Ayoko ng busy jobs! Ang busy na nga nang buhay ko tapos papasok pa ako sa kung saan?
Psh.
" Sofia," tawag ko sa kanya habang higit pa rin niya ako. " Saan ba tayo pupunta? At anong group ba yun?"
Hindi siya sumagot. Tumingin naman ako kay Erick. Parang bang sinasabi niya sa tingin niya eh, " Hayaan mo na
lang yan. Baliw yan eh." natawa naman ako' t nahawa siya. Eto na nga sumakay kami sa elevator. Nakailang floor
din kami bago makalabas. Hala ha.
Konting lakad pa ang ginawa namin hanggang sa binuksan ni Erick ang isang two-way door. Ayos ah.
At eto ang sumalubong sa mga mata ko; isang malaking kwarto with lots of music instruments. Why didn' t I think
of this! I knew it!
Ang laki talaga. As in! Yung walls ay hindi talaga typical walls dahil it' s glasses. Yung tipong makikita mo yung
buong view ng Openheim. But as I' ve said very earlier na hindi naman makikita lahat-lahat dahil nga sa kalakihan
ng Openheim. Pero seriously, it' s awesome! Parang nakaka-overwhelm sa feeling yung ambiance ng room. Yun
bang gusto mo na nang mapakanta at mapa-rock and roll. Tama nga ang practice room nila.
" Kath. Welcome to the school' s band!" masayang sabi ni Sofia. Si Erick naman eh pumunta na sa ibang
students na nasa room.
But what I' m surprised mostly about is that...
Kenneth is here.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 62: Believing
***
Tumalikod ako at huminga nang malalim. Sana naman hindi niya ako nakita. Isa pang malalim na hinga ang
kinuha ko.
" Sofia." tawag ko habang nakatalikod.
" Hey. Why naman nakatalikod you? Is there a problem ba?" tanong nya.
" E-eh kasi, ano, ang sakit na pala ng lalamunan ko."
" Sheezh. That' s no problema at all. We have naman here medicine or whatsoever nilulunok for you to feel
maayos." sabi niya then ngiting maganda. Lahat ba ng estudyante rito eh mala-Venus at Adonis ang peg? Di
naman yata ako qualified pag ganun.
Eh teka nga muna! Ano na bang idadahilan ko?
349
" Oh here na pala ang adviser natin eh!" sabi na naman ni Sofia nung may pumasok. Prof. yata? Ewan ko.
Di naman kasi nakaformal na uniform pero yung attire naman eh enough para madistinguish na professor siya.
" Sir Mike, meron kaming good news!" sigaw ni Erick mula sa likod ko. Siya nga ba? Basta parang siya.
" Ano naman ba yun ha?" tanong nung prof. Nandito na ako sa may gilid ng entrance. Baka mamaya
sabihin pa eh di naman ako kasali so bakit pa ako nandito diba.
" We already make narecruit na a female vocalist!" masaya na namang sabi ni Sofia. Ang energetic din pala
nito.
" Really? Let' s see it then? Nasaan ang lucky girl?" tapos tumingin tingin naman sa paligid yung prof.
hanggang sa nakuha na niya yung presence ko. Shet. Yumuko na lang ako.
" Yes sir Mike. It' s her." sabay turo pa sakin ni Sofia at Erick.
" Well?" tanong sakin nung prof. Tanong? Ha? Eh anong isasagot ko? " Show me what you got."
Di na ako nakausap pa. Tinulak na nila ako sa stage na nandito rin sa room. Napahawak naman ako bigla sa
stand ng mic. Grabe! Peer pressure na ' to. I never imagined this in my entire boring life!
Lalo naman akong kinabahan nung tumingin sakin si Kenneth. Grabe! I could die now! I could! Shet. Lalo pa
nung nakita kong kasama niya yung katawanang babae noon sa cafeteria. Nakakabadtrip. Ewan ko!
Biglaang tumugtog naman yung mga instruments sa likod ko. Syempre may naghahandle. Pero nakakagulat pa
rin eh! Ano ba ' tong tinutugtog nila?! Ni hindi manlang nagtanong. Pero bahala na!
♪ Somehow I know I will find a way to a brighter day in the sun. Somewhere I know that he waits for me. Someday
soon he'll see I'm the one ♪
Nagulat nga ako nung una, pero buti naman at alam ko rin ' to. Alam ko namang wala akong pakielam kung
makuha ako rito sa band na ' to oh hindi. Pero basta ayoko rin namang mapahiya diba.
♪ I won't give up on this feeling, and nothing could keep me away ♪
Give up? Ha? Bakit kahit papano natatamaan ako.
♪ 'Cause I still believe in destiny that you and I were meant to be. I still wish on the stars as they fall from above.
'Cause I still believe, believe in love ♪
Siguro parehas din kami ni Hayden, kung siya man nagcompose nito. I somehow believe in destiny. Kaya lang
minsan ang absurd tingnan. Basta! Ang daming opposing know-it-all theories.
♪ Enough to make miracles change everything. Lift you from the darkness and make your heart sing. Love is forever
when you fall. It's the greatest power of all ♪
Still, miracle? Really? Dyan na ako hindi masyadong naniniwala. Pero malay ko ba, baka may makapagpaiba rin
dito.
Love will be forever if you know how to hold on. Even if you' re not holding that tight, it' s fine. Just make sure you
won' t let go.
♪ Oh I still believe in destiny that you and I were meant to be. I still wish on the stars as they fall from above. 'Cause I
still believe, believe in love Yes, I still believe, believe in love. I still believe in love! ♪
I believe in destiny, yet I do believe in free-will on my other half. Sounds complicatedly intriguing.
♪ I still believe, believe in love ♪
Nakangiti lang yung prof. habang yung iba naman eh pumalakpak kahit wala naman dapat palakpakan. I mean,
ear-cracking, remember?
" That' s very nice." comment nung prof. habang nakangiti pa rin. Ako naman eh tumango lang hanggang sa
may nakita na naman akong nakatingin.
350
Monkey and the other girl. Ang close close nila. Bakit ganun? Ang pait pait ko. Bakit ganun? Nakakaasar naman
oh. Nagbow na lang ako biglaan hanggang sa tumakbo ako palabas. Di ko na tiningnan mga reaction pa nung
mga tao dun, I really don' t mind.
Now I know. Alam ko na kung bakit parang laging MIA yung mokong na yun. Edi siya na nakahanap ng bagong
circle of friends. I don' t care. In the first place naman talaga eh wala na akong pakielam. Oo na, it was back
then. Pero... AYY! Psh.
" Kathy! Wait!"
Narinig kong tawag niya. Malamang siya. Sino lang ba ang tumatawag sakin nun. The one and only lang diba.
Ayoko nang gumulo pa. Binilisan ko lang lakad ko hanggang sa makaliko ako. Hindi naman na siguro niya ako
nakita diba?
Safe zone!
Pagkaliko ko na naman may monster. Wrong direction. Shet. Nandito siya. And he caught my sight. Wala na.
Danger zone na pala. Lakad nga lang ako nang lakad.
" Stop." mahina niyang sabi pero bigla naman akong napatigil. Ay ewan ko! May kakaiba akong system and
instincts.
" Ano?" malumanay ko rin namang tanong.
" Why did you leave?"
" I-I... I don' t know." sabi ko na lang. Nakatalikod pa rin ako. Hinawakan naman niya yung dalawa kong
balikat at hinarap niya ako sa kanya.
" Kathy. I' d like to ask you something." seryoso niyang sabi.
" I' m no encyclopedia. Ask google." sabi ko habang nakatingin sa baba.
" I' m serious."
" And you think I' m not?!" napatingin na ako sa kanya habang sinabi ko yun.
" Please?" he pleaded.
" Fine. Ano?!"
" What' s the matter with you?"
" And why are you asking?! It' s not like it' s your problem, too." napapa-sarcastic na yata ako.
" Yes it is!" napasigaw naman na siya. Nagulat ako so I automatically stepped back. Di naman ako
makasagot agad. " S-sorry." sabi niya agad.
" It' s fine."
" But, look. Why are you staying away from me?"
" From you?" tumawa ako nang pilit. " I' m not, okay?"
" Really?!" napaiba naman yung tono niya. Hindi masaya, pero ewan! Nakakatakot. " Because that' s what I' m
seeing! That' s what I' m feeling!"
" What do you expect?! Hindi ako laruan Kenneth!"
At this point eh nagsisigawan na kami. I didn' t even notice. Not until now.
" What?!" nagulat yata siya sa sinabi ko. Miske ako eh. " I' m not toying you around Katherine!"
351
" Okay, fine!" wala akong masabi eh. Naiinis ako! Though I' m not sure kung bakit.
" Would you just please tell me what is it?!" this time galit na talaga siya.
Nanghina naman ang tuhod ko na para bang mapapaupo na ako, pero pinilit ko pa ring tumayo nang maayos.
Yung dibdib ko naman parang naninikip, tapos yung mata ko nagiging blurry na. Next thing I knew? May tumulo
nang luha sa pisngi ko.
" Hindi ko talaga alam. Ewan ko!" tumalikod na naman ako. " Y-you said you love me t-twice. I was flattered
and all. Naniwala ako. Can' t you believe that?" tumawa ako, fake. Naluluha pa rin nga ako eh. So unlike me.
" But you know what? It broke me at some point knowing that you love me, but you' re still finding another? And
honestly I can' t keep up with that. Gusto mo ng sagot? Ayun. Ayun na ang sagot. Nasabi ko na. Masaya ka na?
Go lang. Just please please, wag ka nang lalapit sakin like old times. Alam ko naman na dapat hindi ako ganito
umasta. Pero paano pala kung..."
Huminga ulit ako nang malalim. Humarap na ulit ako sa kanya. I' ll face this. Bahala na.
" Paano pala kung mahal na rin kita?"
Hindi siya makasagot agad. And I really don' t know why.
" Hindi mo na kailangang sumagot. I fully understand everything." nginitian ko na lang siya at lumakad
palayo.
Diretso ako sa suite at humiga sa kama. Kinuha ko laptop at nagemail kina Lindsay at Yna. Kinwento ko na lahat
lahat sa kanila. Nobela na nga eh. Pero at least alam nila. Baka naman din na matulungan nila ako diba.
/ALYNA'S PERSPECTIVE
MAY NALAMAN KAMI! SHET LANG TALAGA! AS IN! SAGAD!
Teka lang! Kakalma lang ako!!!
Ayan okay na yata. Pero grabe ang revelations! Hindi ko ineexpect! Ano yun? Nalaman ko lang naman na ang
ganda ko. Joke! Seriously. Eto na.
Umamin samin si Kenneth na... na... You know!
Siya si Jake Flynn! GRABEEEE! Ako' y nagffreak out na talaga rito! Si Lindsay naman eh okay lang. Parang nasa
gitna na lang yung level ng emotions. Ewan ko ba! Pero basta! Ang tagal ko na palang na-meet si Jake Flynnnn!
Shet lang! Ang swerte ko! I knew it! Sabi na eh! Sa mukha palang niya!
Paano ba namin nalaman? Ay nako. Dito na kami nafrustrate. Naichat niya kami. Good thing na magkasama lang
naman kami ni Lindsay non, which actually is kahapon. Edi nung una syempre natatawa pa kami. Oo may
possibility ngang siya yun, kasi nga parehas sila ng features and everything. Pero hello naman diba?! Sino ba
namang maniniwala agad dun?
Ayun nga, pinatunayan niya nga yun. Paano? Nagvideo chat lang naman kami. At... At hindi si Kenneth Verge
ang nasa harapan namin nun! So Jake Flynn nga! Shet lang! Todo freak-out kami kahapon ni Lindsay to the point
na pinagtatawanan na kami ni Jake ay ni Kenneth. Basta nila. Yun. Edi naniwala naman na kami. For follow-up
proof, naitweet ako ni Jake. Sabi ba naman eh, jakeflynnofficial: now do you believe @just_alyna and
@Lindsayistough?
Tapos naifollow pa niya kami. Okay. That was legit! Kaya ayun naniwala na talaga kami nang bongga! Tanong pa
namin eh bakit siya napaamin. Sabi eh may problema raw siya. Sabi niyang mahal na mahal na raw niya talaga si
Kath. Edi nagsigawan na talaga kami ni Lindsay! Ang swerte lang ni Katherine Villanueva eh! So ayun, Mali nga si
Kath na mayabang, obnoxious, fame-magnet lang si JF. Cause obviously he' s not. Tingnan nalang si Kenneth oh,
napaka-gentleman.
So sabi pa nga ni Kenneth na gusto na niya talagang aminin lahat lahat kay Kath. Dito na talaga kami
nagkaproblema. May saltik kasi sa utak yang si Kath kaya kapag nalaman niyang iisa si Kenneth at Jake Flynn,
baka lumayo siya. Sagot naman ni Kenneth eh lumayo na nga raw nang tuluyan si Kath. Aba! Mas lalo niyang
wag sabihin ngayon ha! Malamang kasi baka hindi lang lumayo si Kath. Baka mawala na yan nang tuluyan.
Kaya naman napilitan si Kenneth na itago na muna lahat. At tsaka lalayo talaga si Kath! Ano ba! Eh napanuod
352
niya yung interview ni Jake at ni Tricia Savery eh! Edi malamang magagalit talaga yun! The fact na sinabi pa ni
Tricia na SILA na nga raw ni JF. Oh diba? Gugulo lang ang lahat!
Nakakaloka lang! Pero syempre dahil team KayVee nga kami, di namin hahayaang hindi sila ang magkatuluyan.
Oo, fan kami ni JF. Pero iba naman pag dating sa kaibigan. Kaya lang ano pa nga bang magagawa namin?
Nako. Ewan na lang. Siguro advice-advice na muna.
Sakto naman na nag-email samin si Kath. Ayun nga. Nalaman na namin lahat. Na may hinahanap pa raw na
babae itong si Kenneth. Pero di naman kami naghusga agad ni Lindsay. Knowing Kenneth? Nako. Ang daming
pakulo niyang lalaking yan. Tsaka mahal na raw niya eh. Malaki naman tiwala namin kay Kenneth noh. Simula pa
lang eh alam namin na meron nang something iyan kay Kath.
Naaalala ko pa nung nagkasakit nun si Kath, nung na-hospital. Grabeng magalaga eh! Parang boyfriend lang!
Grabe pa siyang magsulat nun sa notes ni Kath para lang maka-catch up siya. Yung handwriting niya eh parang
hindi panlalaki, ganda kasi at maayos tignan. Then after classes diretso siya sa hospital. Nagluto pa na siya nun
ng rice porridge para kay Kath. Sabi niya eh first time niyang gawin yun. Effort! Kung hindi lang ba nageexist sa
mundo itong si Kath eh malamang nagpapansin na ako kay Kenneth. Charot! Pero dahil nandito na nga lahat,
susuportahan nalang namin sila.
Gumawa naman kami kaagad ng paraan ni Lindsay para malaman ang pweding reaction ni Kath kung malalaman
niyang iisa lang si Kenneth ay Jake.
Gumawa kami ng survey-kuno thingy at naisend sa email niya. Diba may mga ganun? So yun yun! At kung paano
ginawa? Ewan ko na lang kay Linds. Pero at least naisend na namin kaya okay na. Naghintay na kami kaagad ng
response kasi alam naman namin na online iyun kasi nga kakasend nya pa lang samin nung email nya thirty
minutes ago.
Pero lumipas na ang fifteen minutes wala pa rin. Eh naman! Ang bilis nun magtype, mabilis din naman gumana
utak. Depende nalang sa ibang bagay, like love. Psh. So ang ginawa nga ni Lindsay eh nagdagdag ng kung ano
anong description. Sabi pa nga eh the email is from a desperate student. Natawa na lang ako. Eh kasi naman
ho, parang wala namang konek yung survey-kuno sa education. Sana na lang maging gullible ngayon si Kath
kahit konti.
After another fifteen minutes or so eh nakareceive na rin kami ng reply! Oh yes naman! Agad naman naming
binasa syempre.
--Katherine Villanueva
Re: Survey in need of answers
" What would be your initial reactions after realizing that your boyfriend and a celebrity is the same person?
Any mid-reactions, as well, that you might foresee?"
Hi, desperate student who are in need of answer.
I don' t know how to answer this but here let me try. First of, I haven' t stumble upon with this dilemma
before, and I think haven' t is not the right word for that. I will never experience something like this. This is
very odd, but interesting. Anyway, my answer would land most probably in the level of Perhaps and
Insomniac thinking.
Upon reading your question for the second time, I realized that it' s not very concise, rather an
understatement. So there would be a lot of cases in my answer. Let' s start with one; If in case my
boyfriend is actually the same celebrity in my top list of admired and desired, then I would be the most
happiest girlfriend in our universe. Though I would likely to have misunderstandings and I would probably
sulk. Why? That is because he didn' t get the chance to take the risk before he asked me and that. But
anyway, I will accept him no matter what if love dominates the most. Perhaps. In my second case; let' s
imagine that the approach of the celebrity is perfectly opposing to what I had mentioned above. It means,
I don' t like him and he' s on my top list, too. But in different sort, of course. That maybe the list of
unwanted, and most-loathed celebrity. So if that may ever happen then I would definitely demand a breakup and never will speak of his name again. I' ll loathe him even more than before, which is very scary now.
What' s extreme than loathe? What ever that may be, that will be felt. And in every circumstances, that
cannot be broken because by the time he confessed, it might have already shattered everything in me
even before he finishes his word.
353
So there you go. As I' ve said earlier, everything falls in uncertainty. And other things might be counterfeit
in no time. I don' t know, it' s in my bipolar hormones. But I hope that would help. Bye! ;)
--Seriously?! Nakakagulat lang ang response nitong babaeng ito aba! Mag-resend kaya ulit kami ng email tapos
sabihing kailangang Tagalog ang sagot? Nakakaloka eh! Pero wag na baka magalit. Alam naman namin yang si
Kath. She dislikes repeating things.
Oh edi tama na nga kami na posibleng layuan ni Kath si Kenneth. At kung bakit naman " Boyfriend" ang
nakaindicate sa taas eh kasi naman ganun din yun. Parang sila rin naman eh! Pati dun din yun hahantong.
Ano na nga bang plano namin ngayon ni Lindsay? Ewan pa namin. Pero basta nag-advice na kami kay Kenneth
na huwag padalos-dalos ang pagkilos at paggawa ng desisyon. Mahirap na. Baka yung dapat madali nang ayusin
eh mas lalo pang gumulo at humirap. So sa ngayon wala na muna kaming ikikilos ni Lindsay except nga rito sa
advice thingy kay Jake. Hihihi. Ang saya niya lang tawagin na ganun. Anyway! Basta yun na nga muna. Pero kung
gugulo pa yun edi bahala na.
Baka pumunta na lang kami ng Openheim.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 63: Peace?
***
/JAP'S PERSPECTIVE
Naguguluhan na talaga ako! Pero parang totoo na talaga ' to eh! Ngayon ko lang talaga narealize. Bakit ba?! Ang
gulo talaga!
Simula nung naging best friend ko nun si Andrea hindi ko hinahayaang makalapit ang kunsino mang lalaki dyan.
Ewan ko ba! Diba nga sabi ko maghanda na ng libingan ang aagaw? Pero may nakalimutan pa akong iklaro.
Aagaw in what way? Aagawin siya as my best friend? Oh, agawin in the sense of her being the only girl I
own? Own. Simula siguro nung mga oras na lagi siyang nandyan para sakin, eh inangkin ko na siya.
Mali ba yun? Kung mali eh wala pa rin akong pakielam. Andami ko nang tinatama sa mga exams ko, sobrang
bilang lang naman ang mga mali. Kaya naman pagbibigyan ko na ang sarili kong maging mali sa realidad. Sabi
nila matalino ako nang natural. Magaling sa academics na parang alam lahat. Pero may napagtanto ako.
Hindi lahat ng bagay ay matututunan. Saan ka naman kasi makakakita ng libro na may title na How to Live Your
Life? Aba! Kung meron man eh napakagaling naman nung nagsulat. Don' t buy it. Don' t read it. It' s up to you
how your life would start and end. Hindi naman pwedi yung naidepende mo lang yung takbo ng buhay mo sa
isang manual o instructions. You have to make your own path whether it's agreeing or opposing with your fate
and destiny. Malay mo mabago mo yun diba?
Isa pa yun eh. Fate. Destiny. Paano nga ba kung pinipilit ko na lang na baguhin ang kung anong inihanda sakin
ng tadhana? Yun bang nakikipaglaban pa talaga ako. Mala-David Norris ang peg? Sus! Kung pwedi lang ba eh.
Kaso lang, what if the unseen forces succeed this time? Hahayaang ko nalang siguro. Kung sisirain ko kasi yung
nakatadhana sakin, di lang isang fate ang masisira—kundi yung sa iba rin.
Kaya naman hanggang ngayon naguguluhan na talaga ako. Sabi ng utak ko mahal ko si Kath. Pero iba naman
ang dinidikta ng internal organ na nasa dibdib ko. Ano bang dapat sundin? Ewan!
Bakit ba kasi ngayon ko lang narealize ' tong nararamdaman ko? Dahil ba nakita kong nagiba ang itsura ni
Andrea? Ni tol? Siguro naman hindi. Dahil bago ko pa siya nakitang ganun eh naguguluhan na ako. At tsaka hindi
ako tumitingin sa panlabas. Wala akong pakielam. You should love with your eyes closed. In that way, you will
never be confused about how you fell. If in that way you still feel the love, then congrats, that's real.
Kaya ba hindi ko makuhang mapansin ang nararamdaman ko at mismong si Andrea kasi pinipilit ko pa ring
mabuhay sa nakaraan? Am I living to what was before when I' m supposed to move on and live in present?
Siguro nga. But I need some verifications. After all, hindi lahat ng valedictorians eh tama lagi. They always need
supporting datas.
354
***
" Hoy tol!" tawag ko sabay hagis ng unan kay Andrea. Nandito kami sa sala ng suite, nanunuod ng chick flick na
hindi ko naman maintindihan ang kwento. Hindi pa rin niya ako pinapansin dahil focused pa rin siya sa tv.
Ah ganyan ka na ha? Di namamansin ha? Tingnan natin. Binato ko ulit siya ng unan nang sunod-sunod. At ayun
natinag naman siya.
" Ano ba Jap! Nanunuod yung tao eh!" inis niyang sabi. Ang ganda eh! Binato niya ulit sakin yung unan pabalik.
Magkatapat lang kasi yung couch na kinauupuan namin. Ayokong lumapit dyan. Baka mamaya murderin ako ng
hampas niyan pag kinilig.
Wala akong magawaaaa! Mapagtripan na nga lang si tol. Binato ko na naman ng unan. Hahaha! Wala talaga
akong magawa. Abnormal na yata ako. Saturday naman kasi ngayon kaya walang klase. Nakakabaliw naman ang
katahimikan. Mali pala! Eto na, nagiinit na si tol.
" Isa pa talaga Jake Anthony Periño!" sigaw niya. Ako naman eh tawa lang nang tawa. " PAPANSIN KAAA!"
" Chill tol." mahina kong sabi kasi tawa pa rin ako nang tawa.
" Epal kaaa! Nakakainis!" tapos ako naman itong binabato niya ng mga unan. Eh saktong natamaan ako sa
mukha. Nagkaplano tuloy ako.
" Aray!" sigaw ko. Natigilan naman siya sa pagbabato. Kunwaring galit ang expression ko. Tumayo ako at
pumunta sa harapan niya. Halatang takot na takot siya.
" U-uy! T-tol. S-sorry ha."
" Sorry is just a word. You have to be punished!"
" H-ha?"
Kinulong ko siya sa dalawa kong braso. Ang ibig kong sabihin ay yung braso kong isa ay nakatuon sa sandalan
ng couch, same goes for the other. Ayan kulong siya sa gitna ko. Grabe. Ang pangit ni tol!
Joke. Malamang, alam na!
" H-hoy! D-di mo ako m-madadaan sa ganyan mo ha!" she stammered.
" Weh?" nilapit ko mukha ko sa kanya. Namula ba siya? Hala. Baka naman hindi makahinga ' to?
" I' ll kill you Jap!"
" Oh I' m scared." panginis ko sa kanya. " Bakit ka namumula?"
" H-ha? H-hindi ah!"
" Sus! Baka naman kinikilig ka lang dahil sakin. Masyado na bang gwapo ang tol mo?" then I smiled cockily.
" K-kapal mo!" tapos iniwas niya yung mukha niya. Pero malapit pa rin mukha ko. Di ako makatayo nang
maayos ah. Sht! " Hoy di ako makahinga!" reklamo niya.
" Gusto mo CPR?"
" Grabe ka!" sabay sipa niya sa tuhod ko. Sht! Wrong move Andrea! Ikaw din!
Nanghina yung tuhod ko. Anong nangyari? My face fell into hers, causing our lips to touch.
Sht!
Di ako makagalaw! Di ako makatayo! Bakit ganto?! Hindi rin naman niya ako tinutulak? Parehas pa kaming
355
nakamulat. Pero ilang sandali eh pumikit na rin siya, kaya naman napapikit na rin ako.
Grabe!!! Tama ba ' to?
May nagdoorbell. Edi napamulat naman kami kaagad at napatayo na ako. Grabe naman! Nakakahiya! Putek!
Ayokong maging awkward ang atmosphere between me and tol.
" Sino ba yang panirang yan?!" bigla ko nalang nasabi. Natauhan naman din ako kaagad. " I-I mean, sino ba
yang nasa labas na yan?"
Pakiramdam ko pwedi na akong magpakain sa lupa dahil sa kahihiyan eh! Tumayo nalang ako at binuksan yung
pinto. Nakita ko namang pizza delivery lang pala. Nagtaka naman ako.
" Hindi yan samin." I said coldly. Pucha kasi, istorbo! Edi sana natuloy na ang dapat natuloy. Dejoke lang!
" But sir the address says it' s in this suite."
" Aba. Sabi' t hindi ng—"
" Ako ang nagorder." singit ni Andrea. " Here. Thank you." binigay ni Andrea yung bayad dun sa delivery
boy. Napansin ko naman na hawak hawak pa rin nung lalaki yung kamay ni tol. Eh bakit hindi tinatanggal ni tol at
mukhang masaya pa ' to?!!!
Darn!
Umalis na ako sa pinto at bumalik sa couch. Grabe! Sakto pa yung scene sa movie sa tv aba! May couple na
magkaholding hands tapos naifocus naman yung scene sa isang lalaking malungkot na nakatingin sa kanila. Fk!
Ay nako! Bahala sila dun! Wala akong pakielam! Si Kath ang gusto ko.
Walanja naman ang ibang channels! Walang magandang palabas. Tss. Binalikan ko naman yung channel ng
pinapanuod ni tol kanina. Tapos na. Grabe. Ganun ba ako katagal naghanap ng channel? At ang mas malupit,
ganun ba SILA katagal naguusap doon sa may pintuan? Nakakainis na ha! Makalabas na nga lang!
" Tabi-tabi naman oh." malamig ko na namang pagkakasabi. Nakakainis eh! " At tsaka uwi-uwi naman. Alisalis!" pagpaparinig ko habang naglalakad palayo. Nako! Huwag na huwag talagang papapasukin ni tol yung
delivery boy na yun kundi! Ilililibing ko yun ng buhay! With pizza! Tss.
Napadpad naman ulit ako rito sa fountain. Malapit lang kasi. Pagkalabas ng building eh tanaw na agad. Tsaka ito
yata ang main highlight ng exclusive premises. Malaki ang circumference ng fountain kaya it' s no ordinary. Inikot
ko lang to kasi wala talaga akong magawa. Wala na ngang magawa, wala pang mapuntahan, wala pang
makausap. San pa ko? Tch. Bwisit talaga yung delivery boy na yun!
Natigilan naman ako nang nakita ko si Kath na magisang nakaupo sa gilid ng fountain.
Why, oh, why do I feel this way?
When I' m with him I feel so alive.
So now that he' s not around, I feel so... so... Invisible? And useless!
Pero kailangan ko rin namang lumayo. Ayoko naaa. Ang hirap eh! Sobra. Kung sana hinabol niya ako last time
edi sana nagawan na ng paraan. But look what' s happening? Wala! Ni hindi na nga talaga kami nagpapansinan
eh. A-ayaw na niya sakin.
</ 3
HA-HA! Putik! Mud! Dapat kasi di ko na pinasok ang bagay na ganito eh! Nakakainis!
" Kath?"
356
Tumingala ako. " Oh, Jap?"
" Bakit ka nandito?"
" W-wala naman. Ang boring sa suite eh." Hindi. Ang awkward kasi sa suite.
" Oh, I see."
Hindi ako sumagot. Walang masabi eh. Gusto kong mapagisa. Pero narealize ko na kailangan ko rin namang
makipagusap sa tao, baka mamaya maging alien na ako nang tuluyan.
" Katherine. Mahal kita."
Napatingin agad ako sa kanya. " H-ha? Adik ka Jap!" hinampas ko siya nang pabiro sa braso.
" Seryoso ako."
Seryoso siya. Pero kilala ko rin naman siya! Hindi niya ako mahal. Trust me, hindi. Pinipilit lang niya na mahal pa
rin niya ako, pero ang totoo wala na talaga. I can see through him.
" Oo naman. Friends diba nga?" nginitian ko pa siya. Kahit pilit ginawa ko, para mawala yung serious mood.
Pero ayaw eh.
He sighed. " Wala na talaga akong pag-asa noh?"
" J-Jap naman. Ano... ano kasi—"
" Si Kenneth ba?" diretso nyang tanong, pero yung mata niya eh nakafocus lang dun sa tubig na nahuhulog
sa fountain.
" Paano kung oo pala?" sabi ko nang mahina.
" I knew it!" tumawa siya nang pilit. " Dapat pala nung una pa lang sumuko na ako."
" Nung una pa lang wala ka nang laban Jap."
Nagulat naman siya. " Hah! Talo pala ako in the first place. Sana manlang sinabi mo na agad, nahalata mo na
naman pala eh."
" Hindi. Wala kang laban kasi dati ka pa sumuko. Alam mo yan sa sarili mo. Huwag mo na kasing pilitin na
ako pa rin. Dahil alam ko at alam mo, at alam din niyan," tinuro ko pa yung dibdib niya. " Na hindi na talaga ako
ang nandyan."
Bigla nalang niya akong niyakap. " Thanks for making me realize. I just need verification. And you did it. Thanks
Kath. Kaya mahal kita eh."
" Ang gulo mo rin!" natawa nalang ako. Then umalis na rin siya sa pagkakayakap. " Oh bakit nandito ka?
Bakit di mo siya puntahan?"
" Ha?" pagtataka niya.
" Alam mo minsan naguguluhan din ako kung bakit ka naging valedict. Ang slow mo eh!" pangasar ko pa.
" Ang sama mo naman." kunwaring nahurt pa siya.
" Pero bakit nga hindi kayo magkasama ni ANDREA ngayon?" tanong ko. Namula naman ang bata!
" T-tch! Magsama sila!" bulong niya pero narinig ko pa rin.
" Nino na naman?"
" Wala. May sinabi ba ako? Wala ah!"
357
" Defensive ka."
" Psh. Eh kasi naman! Nakakaselos!"
Natawa ako lalo. " Ang cute mong magselos eh!" sabay pisil pa sa pisngi niya.
" So crush mo na ko nyan?"
Nabatukan ko nga. " Ewan ko sayo! Dati, oo. Pero that WAS."
" Aray ha. Lagi mo na lang akong sinasaktan."
" Hindi ah! Baliw ka. So sino na nga ba yung pinagseselosan ni mighty Jap?"
" Aish. Yung pizza delivery guy."
I stared like him for seconds then tumawa na naman. " Pinatatawa mo talaga ako ngayon ha? Adik ka ba! Delivery
guy lang yun!"
" Kung alam mo lang kasi!" ayan para na siyang bata. " Magaabot lang ng bayad kailangan maghahawak pa
talaga ang kamay? Nakakainis kaya!"
" Aysus! Inlababo si Jappy. Bantayan mo baka mahuli pa yun ng iba."
" Subukan talaga nila! Makikita nila agad si grim reaper."
" Ang protective ni soon-to-be boyfriend ah!" natawa nalang kami. Namumula pa nga siya eh. " Pero
seriously, sana kayo na. Ang denial mo lang kasi Jap. Halata namang kay Andrea ka na talaga."
" Sus. Pero tell me, ano namang issue nyo ni Kenneth?"
" Uyy hindi na epal ang tawag." panginis ko pa.
" Edi ulit! Anong meron sa inyo nung epal na yun?"
" Baliw ka. Wala namang meron samin." kalmado kong sagod.
" Talaga? Para ngang kayo eh. Nakakapagselos pa rin!" nagcrossed-arms pa siya.
" Che! Pero kasi wala talaga. Well I like him, mas mataas pa na nga yata dun eh. And he told me he felt the
same way."
" Oh edi ikaw na happy! Kayo na pala-kayo na ang happy. Tsk."
" Wag kang bitter. Malamang mahal ka rin ni Andrea noh."
" Sana. Ako naman magtatanong. If you both feel the same way, bakit parang ang... yung ano... Alam mo
na."
" Hindi kami? Di rin kami naguusap ngayon? Di magkasama? Yun ba?" tanong ko, nag-nod naman siya.
" Kasi he' s still on search for the another girl."
" Aba lintk yun ah!" sigaw ni Jap.
" Kalma lang teh." natawa naman na siya. " Ayos lang. Nako! Ako' y pagod na agad sa mga ganitong bagay.
Itigil na!"
" Napaka-ironic mo Kath! Bahala ka, ikaw din magsisisi sa huli. Ipaglaban mo, mahal ka naman eh. Malay
mo yung hinahanap niya eh hindi naman pala para sa kanya? Mga ganun ba. Magisip ka lang ng ganun. To
cheer you up."
" Bakit ganyan ba ang technique mo?"
358
" Naman! Dahil sayo nabuo ko yan. Haha. Magiisip ng pweding panghugutan ng lakas." tumingin siya sa
taas. " Ang iniisip ko nga noon eh kaya tayo pinaglayo kasi kailangan lang natin ng space. Tapos magkikita tayo
sa isang place, then tayo na." natawa siya. " Pero nakahanap ka na pala ng iba. Sabi ko naman okay lang yun,
another character lang yun sa story natin. Pero I was wrong. Dahil yung akala kong another character na yun
eh siya pala mismo ang protagonist sa love story mo."
" Edi think that way din. Diba akala mo ako naman yung protagonist sa story mo? Well think again, mali
ka. Isa lang pala along extra para mafigure out mo kung sinong kukumpleto ng plot mo."
" Shet dumudugo na ilong ko sa usapang ' to eh!" natawa na lang kami. Tapos ayun, we ended up promising
to each other na suportahan ang isa' t isa. Okay naman. Friends eh. Tsaka there' s no harm in accepting a little
help diba? Kaya eto. Sana nalang maging ayos na lahat.
Around four pm na kami bumalik sa suites. Ano kayang mangyayari sa dalawang yun? Nakakaexcite! Buti pa sila.
Tapos ako magisa. Joke lang, may monkey pala na nandito, nasa kama niya. Hindi ako makatingin sa direksyon
niya. Hindi talaga. Shet lang! Malamang nakakahiya! I confessed already, remember?
Pwedi na talaga akong magpakain sa lupaaaa! Grabe!
Wala naman nangyaring kung ano. Monday na ulit and yeah, bumalik na rin ang klase namin. Mamaya eh may
cooking class pang magaganap. Ewan, pakulo nitong Openheim na ito. Before lunch daw yun mangyayari.
Annually daw kasi eh may parang celebration na kung ano, tribute yata para sa co-founder nitong Openheim.
Pasisimulan daw yun ng isang feast all-over the university. As in lahat ng students eh magppresent ng dish,
deserts, and such. Chef pala kasi yun. Nalaman ko rin na magkakaibigan silang nagtayo nitong university. Mga
kilalang personality ba. Iba' t iba rin sila ng interest kaya ganito na lang siguro ang kinalabasan. But still,
everything' s great.
Natapos na ako sa ginagawa ko kaya it' s my lunch time. Dito kasi minsan, iiwanan ka lang ng gagawin. Then
itong computers namin ay programed para after ng gawain eh pwedi nang ipasa sa subject database. Ganun sa
lahat. Kaya hindi hassle ang pagpunta sa faculty rooms. Well except kung may kailangan kang isubmit na
printed. Pwedi rin naman sa fax machine pero mas gusto ng mga professor na personally. Tapos naman
magsstay lang nang matagal ang professor sa homeroom namin kung may ididiscuss, after eh ayun na nga may
ibibigay na works. Then after nun free ka na, just make sure to race for the due.
At dahil tapos na nga ako sa lahat ng works sa subjects until lunch, wala akong magawa. Naghintay nalang ako
hanggang sa may pumasok bigla na lalaki at nakapang-chef na uniform. Napatigil naman lahat sa paggagawa, at
lahat ng atensyon eh nasa kanya na. Sino kaya yun? Siya ba yung co-founder? Ano ba yan! Di ko manlang alam.
" Good afternoon gentleman and young ladies." tapos ngumiti siya. Nakakangiti yung smile niya, parang ang
friendly friendly. Matanda na rin, pero hindi yung totally na matanda. Enough lang, para kaage ng usual parents.
" I' m chef. Guillermo, the co-founder of Openheim." tumango naman kami. " Later today we' ll be having our
fancy Openheim feast. And all of you are invited. However, two students from same university must present a
dish and such variety of food. You have ' to pair up and awe us. The feast will be ready at six in the evening. So,
chop-chop!"
Wala nang tanong tanong, gets naman na namin eh. But I didn' t quite get the part where I have to team up with
a monkey? Sht! Nakakainis! Ano ba naman, ayoko nga eh. Lumalayo nga eh! Bakit ang ibang bagay naman ang
parang gumagawa ng paraan? Ano ba! Hindi na nakakatuwa!
Babalik na sana ako sa suite kaso lang tinawag ako ni monkey at sabi kailangan na raw naming magisip ng
ippresent. Wala naman akong maisuggest dahil in the first place kitchen never was my thing. Good luck nalang
samin.
" So, what are we going to do?"
" Malay ko."
" Any suggestions?"
" Wala."
" Even a single one?"
" Wala nga eh."
359
" Are you not feeling well?" concerned na tanong niya. " If not then go rest. I' ll do this alone. But don' t
worry. I' ll make sure the credit is for the both of us." ngumiti siya. Yung totoo.
So what?
Naglakad na talaga ako pabalik. Ayoko talga eh. At tsaka siya rin naman yung nagparaya eh. Kaya okay lang
siguro. Pero... yung smile niya-hinahatak ako pabalik. Tch! Ano baaa! Tsk. Sige na nga! Just this time!
Bumalik ako sa homeroom sabay hinatak si Kenneth. Muntik na nga siyang madapa eh. Natawa naman ako, pero
tinago ko nalang. Hinigit ko siya sa library, kukuha ng recipe book.
Nandito na nga kami. Ano ba kasi? Bahala na. Kumukuha lang ako ng light recipe books, para may choices.
Nagulat naman ako pagkahigit ko sa isang book eh nakita ko yung mukha ni mokong sa kabila kasi kumuha rin
siya ng book, edi tendency magkakaroon ng space sa shelves. Eto nga, parang may butas at nagkatitigan pa
kami. Punch me now!
Iniwas ko nalang tingin ko at nagpatuloy sa pagkuha ng book. But what the heaven?! Ganun na naman nangyari.
Paulit ulit! Nananadya yata itong si Kenneth eh!
And for the third time! Shet lang talaga.
" Oops. Sorry." tapos parang may kinuha na naman siyang book. " Found it." medyo defensive pa yung tono
kaya natawa na talaga ako.
Umupo na kami. Ayun, kung ano ano yung nakita naming magandang gawin. Kaso lang ang hirap yata kaya
nauwi kami sa Cherry Chocolate Pavlova. It' s just a mixture of icing and meringue with cherry, I think. Kaya
madali na siguro. Nag-agree naman kami na eto na nga lang talaga, tapos dumiretso na kami sa cooking room.
Syempre hiniram din muna namin yung recipe book. Muntik na ngang hindi mahiram eh, kasi hindi pa kami
nakakakuha ng library card. Edi ginamitan nalang ni Kenneth ng charms niya yung librarian eh, buti tumalab.
Sus! Edi siya na pogi. Pshhhh!!!
Pagkapasok namin sa cooking room, shet! Ang laki lang talaga. Parang sa master chef lang ang dating. Yung
mga may counters pa tapos may mga gamit na rin, ganun. Ang kaibagan lang eh malaki talaga to. Yung oven eh
nasa gilid, same goes for the fridge. Then meron ding storage room kung saan doon kami kukuha ng
ingredients, para na ngang mini-market eh. Ang disadvantage lang eh hindi ko alam kung saan ba kukunin yung
ganito-ganyan. Pero we managed naman.
" Let' s get this over with." sabi ko.
" We haven' t started yet. Just chill." kalma niyang sagot.
Sus! Ewan ko saiyo.
Pero gusto kong tumawa. Kaso lang di ko magawa. Baka isipin niya close na kami kaagad. Tsk.
" You make the icing I' ll make the meringue. Is that alright?" suggest ko.
" Sure. I' ll just get aprons."
Bakit ko nakalimutan yun. Psh. Sya na! May ibang estudyante na rin namang nandito, pero kokonti lang talaga.
At least six pairs yata, pero parang ang empty pa rin nung room dahil sa laki.
" Here." bigay niya nung apron. Sinuot ko naman agad at tinali sa likuran ng leeg ko yung tali, then yung tali
rin sa may waist. And I' m ready.
Binasa ko naman yung first step, beat egg whites until stiff peaks form and gradually beat in caster sugar until
dissolved—
" Crap!" mahinang reklamo niya. Natawa ako kasi hindi niya matali yung sa likod ng neck niya.
" Akin na nga. Bakit kasi ganitong apron pa kinuha mo eh." humarap ako sa kanya at tinali yung sa may
leeg niya. Shet! Bakit paganito ko ginawa? Pwedi namang pumunta ako sa likod niya. Ayan pa tuloy!
Nagkatinginan. Sht lang.
360
" T-thanks." sabi nya.
" Di pa tapos. Talikod!" utos ko. Keeping a poker face, pero nangingiti ako. Shet lang. Tapos eto nga tinali
ko na yung sa may waist niya. " Ayan. Get started." sabi ko nalang, pero di ako tumitingin.
I need six white eggs. Eto meron na, kailangan kong butasin at ilagay sa bowl. Butasin? Hay! Paano ba ' to?
Nakakatakot naman kasing ipukpok, baka mamaya mabasag nang tuluyan tapos masayang yung laman. Bahala
na. Maingat ko namang pinukpok.
Tap. Tap. Tap tap revenge. Joke. Eto na, success! Nangiti naman ako sa ginawa ko. Nakailang minuto rin ako
dun ah. Yes! Five more to go.
" What are you doing?"
" Cracking the eggs. Ano pa ba?"
" You' re doing it slowly."
" Ha? Yabang mo ha. Pinaghirapan ko yang isang yan."
" Exactly. You' re done with one in about how many minutes? Here, let me teach you." kinuha nya yung
isang egg at parang wlaa lang sa kanya, tapos isang kamay lang gamit niya. Ikaw naaa! " Give me your hand."
" Ha?" napanganga naman yata ako dun.
" I said, your hand?"
" Ohh. Bakit ba?"
" Place the egg in your hand like this," ayun nga nilagay niya yung white egg sa kamay ko, habang yung
kamay ko naman eh hawak niya. Chansing yata ' to eh! " Tap it lightly until it breaks a half. And slowly open it
using both your index and thumb on top shell, and you' re done."
" A-ah ganun ba. Okay." tiningnan ko naman siya. Hello? yung kamay mo po!
" Oh, sorry." tinanggal naman niya.
Kelan pa siya natuto sa kitchen things? Pwedi nang maging tatay ah? Joke. Pero ako? Shet lang, maghuhugas
nalang ako ng pinggan.
Nakakainis! Simpleng bagay hindi ko magawa! Bakit ganto?! I can' t heat the cherries and juice! Yun lang di ko
nagawa! Napaupo na ako.
" You' re finished?"
" Hinde! Mukha ba?" nasungitan ko tuloy. Aba naman kasi, nakakainis sarili ko ah!
" Oh, I see. Just melt the chocolate and I' ll do the rest." then naitap niya yung likod ko at bumalik na sa
counter ang focus.
Ginawa ko naman yung inutos niya. And it' s a success. Sigh. Buti nagawa ko pa ' to nang maayos. Nakakahiya
naman na sa kanya kasi, siya na gumawa almost lahat. After an hour eh ready na yata. Aayusin nalang ang food
presentation. Ako naman eh wala pa rin sa mood, nakakahiya na kasi talaga. Tapos mabibigyan ako ng credit?
Psh. Unfair naman sa kanya. Hay. Eto natapos na rin namin yung presentation at okay naman ang kinalabasan.
Siguro naman masarap din ' to. Si Kenneth pa!
Ay. Ewan ko pala.
" Let' s clean up." sabi niya. Mukhang jolly pa. Wala pa rin ako sa sarili.
" Sige."
Nauna naman siya sa may cleaning area dala yung ibang gamit. Ang natira nalang dito eh yung dalawang bowl.
Yun isa nga may icings pa eh, di nagamit lahat.
361
Tinikman ko naman as soon as nailapag ko sa cleaning counter.
" How was it?"
" Pwedi na. Di naman nakakalason."
He chuckled. " It' s nice isn' t it?"
Shet, huo na. Masarap nga! Edi ikaw na! Tss. " Yeah."
" Cheer up a bit. You did well."
" Well? Ang galing ko namang magbutas ng itlog, at magtunaw ng chocolate. Yeah, that' s well. Grabe! Ang
galing ko!" sabay tawa nang sarcastic.
Tumawa na naman siya. Aba! " You' re so cute!"
" Cute ka rin." bigla kong nasabi. " I... I mean, cute ka kapag may ganto!" pinunasan ko ng icing pisngi niya.
" Hey! That' s nasty!" tapos gumanti naman din siya. Pero nilagyan ko naman ulit siya.
" Haha. Ang cute mo Kenneth pag may ganyan. Lagi ka nalang maglagay ng icing sa mukha." biro ko.
" Psh. You' re way cuter with this."
Paghiran lang kami nang pahiran. Nakakatuwa kasi. Buti nalang di kami pinapansin nung mga estudyanteng
nandito rin.
" Oo, cute na nga pag natatakpan ng icing!" natatawa kong sabi. Puro icing na nga mukha ko, ramdam ko
kasi ang lagkit lagkit na.
" But seriously." lumapit siya sakin, at hinawakan ang magkabilang pisngi ko. " You' re still beautiful without
anything." tapos tinanggal niya yung nasa mukha ko. " Everytime." and he smiled.
Heart, stop it!
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 64: Girl's what
***
" O-okay." lumayo na ako bigla. Awkward! Pero sa kanya parang wala lang. Psh.
" Uhh, Kath. Do you have anything to do this evening?"
Hala. Ewan. Meron ba? Wala siguro.
" Wala yata. Except for the feast." sabi ko. Ayoko nang magtanong eh. Mahirap na.
" Oh, I see. We' ll go together tonight, right?"
Hinuhugasan ko na yung ibang ginamit namin. Ang lagkit. Nakakayeah. Pero di na ako nagreklamo pa. Wala na
nga akong naitulong eh tapos ganito pa. Unfair naman nun.
" Bakit naman? Kaya mo na sarili mo." I said without looking.
362
" O-ohh. Please?"
Napatingin na ako sa kanya. Bigla naman siyang tumingin sa ibang direksyon. Nahiya yata, namula pa. Cute.
Haha. Ayy. Joke lang.
" Okay."
" H-huh? Okay?"
" Oo, okay."
" So, does that mean..."
" Oo na. Kulit mo eh!"
" Yes!"
Ang saya lang niya. Sus! Ako rin. P-pero dahil natapos kami sa task namin. Tama! Yun nga. Masaya ako dahil
nakagawa kami ng Pavlova nang maayos. Kami? Eh wala naman akong naitulong eh. Tsk. Nakakainis.
Binigay na namin yung nagawa namin sa assigned room para dyan. Dahil marami ngang chenelyn ang Openheim
kaya ganun. Muntik pa kaming maligaw pero okay naman. Bumalik na rin kami sa suite kasi nga wala nang klase.
Napansin kong parang lagi nalang nawawalan ng klase ah? Ay ewan. Hayaan nalang, at least walang klase. Wag
nang problemahin.
Natulog lang ako kasi ewan ko ba, inantok eh. Si Kenneth naman eh... ewan? Di ko alam kung anong ginawa
nun. Basta ako natulog. Nagising ako mga four-thirty. Ako naman eh nagbukas ng email ko, baka sakaling may
message sina Linds at Yna. Ayun meron naman, sabi naman eh wag daw akong lumayo agad agad kasi di ko pa
naman nalalaman yung side ni Kenneth. Tsaka di naman daw manlolokong tao si Kenneth kaya wag na raw
akong magdoubt, baka ako pa raw ang magsisi.
Baka nga tama sila. Sige na, pipilitin kong ibalik yung dating closeness namin ni Kenneth. Tapos pag okay na,
then I' ll hear his side. Wala namang harm yun diba?
After I replied to Linds and Yna, something caught my eye. Email from... Revealed73529100? Ewan. Yan ang
nakalagay sa sender eh. Binuksan ko na sana, kaya lang tumawag bigla si Andrea.
Andrea
Calling...
Decline | Accept
Syempre accept. " Hey?"
" Kath!"
" Ha?"
" Wala lang. Hihi."
" Saya mo ah?"
" Di naman. Ready ka na ba?"
" Saan naman?"
363
" Party later."
Meron bang party? I didn' t know. Akala ko ba feast lang? " Meron pala?"
" Nukaba. Yes meron. Anong isusuot mo?"
" Kailangan ba talaga? Nakakatamad ah."
" Ang KJ mo Katherine. Sige na. Some gals want to meet you."
" Ha? Psh. Okay, fine."
" Yes! So later ha. Meet nalang tayo. Adieu!"
***
" You' re gorgeous."
" Gorgeous ka dyan. Psh."
" Seriously." ngumiti pa sya.
" Ewan ko sayo Kenneth."
Nalagkad na kami papuntang venue. Pagkarating namin marami agad tao, both students and professors. Siguro
may mga personalties din dito, halata naman eh. Konti lang yung tables kasi mas maganda raw kung nakatayo
nalang at may party din naman after feast. Di rin naman hassle na tumayo, kaya okay lang.
Simpleng dress lang naman pinasuot sakin ni Andrea. Nakakainis nga eh. Dapat magjjeans lang ako, vans, tshirt
okay na. Pero pinagpilitan naman ni Andrea ' to. Psh. Nakakailang tuloy. As in. Tyagain nalang, walang magagawa
eh ang compulsive nitong si Andrea. Speaking of her, eto na nga siya paparating.
" Uy, bongga nyong dalawa ah. Magkadate?" pangasar pa niya.
" Good evening din Andrea!" sabi ko nalang. Si Kenneth naman eh natawa nalang.
" Sus. Pakipot pa. Oh well, tara na dun."
" Eh bakit di mo kasama si Jap?" tanong ko habang naglalakad na kami.
" H-ha? Aba naman. Di ko naman dapat lagi yung kadikit noh. Eww."
" Sino kaya mas pakipot pa satin."
" Ang yabang mo Kath." tumawa nalang ako.
Usap-usap lang naman kami rito. May table na nakuha sina Andrea. Ay hindi raw pala, for pre-uni students pala
ito. Malay ko ba. Basta nakaupo lang na kami rito, ako naman eh ngiti lang nang ngiti at tawa lang nang tawa. Di
ako masyadong umuusap. Pero may kasama rin kaming classmates namin dito sa table. And believe me, ngayon
ko pa lang sila nakausap.
364
" So tell me ate Kath, bakit ang tahimik mo naman yata kapag nasa room?" tanong ni... sino nga pala ' to?
Ayun! Si Rein, ang makulit na lalaki. Pinakang-bata rin siya sa room, as for a third year student.
" Ako ba? Lahat naman tayo tahimik ah?" totoo naman kasi. Tahimik lang kaming lahat lalo na kapag may
ginagawa.
" Hindi. What I mean is kapag yung pwedi nang mag-jamming. Mga ganung time ba."
" Ahh. Ewan. Nakakatakot kayo eh." biro ko.
" Kami? Adik ka rin Kath." sabi naman ni Lauren. Grabe itong babaeng ito sa ganda, pwedi na akong
maging tomboy. Joke.
" Seriously. Baka kasi ano... ayun, di nyo ako feel."
" Di raw? Eh gusto ka na ngang ligawan nitong si Lex—" sabi naman ni Zan, nabatukan naman agad siya ni
Lex. Ang kulit lang eh.
Bigla namang umubo ' tong unggoy kong kalapit. Anyareh?
" Gusto mong tubig?" alok ko. Kaawa na eh. Joke lang.
" No thanks." sabay ngiti. Gahd! I missed that.
" Sweet nga naman ng KayVee!" joked Andrea. I gave her a glare. " Easy ka lang Mrs. Verge."
" Andrea!"
" Hehehehe. Joke lang. Diba nga Kenneth?"
Aba! Nag-nod ang mokong. Ano raw yon? Eh. I don' t care.
Nagkulitan lang naman kami sa table. Nagsalita si chef. Guillermo tapos may nagserve na ng food and all. Eto na
nga yung dinner something, and okay naman. Masaya. I made friends na talaga. May dumating pa nga eh, si ate
Lovie, Shanta, Franco at medyo nakalimutan ko na yung iba. Namaaan, di ko maaalala yung names lahat agad.
Basta yun, sa room eh makikihalubilo na ako.
" Kath anong type mo sa lalaki?" tanong ni... Lex? Oo, Lex nga yata.
Tumawa ako. " Wala."
" Suuuus! Wala raw." bulong ni Andrea. Pero rinig ko yun kaya siniko ko. " Oo na po, shut up na me."
" Uy Kath nagiintay si utol." Franco
" Oy hinde ah. Panira ka tol!" nabatukan naman ni Lex si Franco. Mahilig sila sa batok, pramis. Haha.
Kukulit!
" Di nga Kath, ano raw?" ulit naman ni Shanta.
" Interview portion, ganun?" biro ko. Natawa nalang kami. " Wala nga. Ewan ko. I like weird guys siguro.
Weird in a way na may kakaiba silang ugali na nakakakuha ng attention ko."
" Edi weird pala si Kenneth?" bulong na naman ni Andrea.
365
" Andreaaaa!"
Tumawa si Andrea. " Sus! Pakipot. Kinikilig naman."
" Che! Oh asan si Jap?"
" Bah! Malay ko dun! Magsama sila nung cheerleader wannabe na yun!"
" Wannabe?"
" Oo. Di naman kasi marunong eh, nagpupumilit lang. Kaya wannabe."
" Ang bitter mo." biro ko.
" H-hindi ah! Magsama talaga sila!"
" Alam mo yan ang laging line ng nagseselos na girlfriend." natatawa kong sabi.
" Bakit ba kayo nagbubulungan dyan?" tanong ni ate Lovie. Kaya naman napaayos kami. Sakto namang
dating ni Jap. Eh wala nang space kaya tumayo ako' t lumapit sa kanya.
" Pagkakataon mo na oh, dalian mo. Nagseselos yan." bulong ko kay Jap. Tapos tumingin naman ako sa
kanilang nasa table. " Guys una na ako ha. Sakit na ng tyan ko eh. See you."
" Ayy, ang sakit na rin ng tyan ko." sabay himas ni Lex sa tyan niya. Ang cute nitong batang ' to. Joke. Mas
matanda yata yan sakin, isip bata lang tsaka baby-face.
" Masyado ka namang nagpapahalata Lex eh." ate Lovie
" Nagpapahalata? H-hindi kaya!" Lex
" Whatever you say."
Ngumiti na lang ako. Gusto ko na rin namang humiga. Oh magpainit, lamig kaya. Wala naman akong jacket na
dala eh.
I waved. Karaniwan lang naman ang paalam nila, magingat ganun ganun. Nakakatawa iyung si Lex. As in.
" Sama mo ko! Walang mangyayari sayo. I' ll be your helmet." sabi niya.
" Helmet?! Di naman yan nagmomotor eh." singit ni Zan.
" Haha. Adik ka Lex. Sige na, babay!" then I smiled. At eto naglalakad na ako pabalik. Marami pa rin tao rito
kaya ayos lang. Never kang makakafeel ng nakakatakot na ambiance rito. As in. Malamang! Security is in its high
level.
Ang fresh ng hangin ditooooo. Exhale. Umupo muna ako. Quarter to seven pa lang naman eh. Kaso may klase
ata bukas? Ewan ko lang. Pwedi na rin, makakatulog naman ako agad basta matapos immediately ang works.
Eto rin ang advantage ng Openheim. Hoho!
May naaninag naman akong familiar na nilalang na papalapit sa way ko. Naka-jeans, vans at polo. My ghad!
Nakakapanghina lang eh. Ba' t ganun? Eh nakita ko na naman siya kanina na ganyan? Psh.
366
" Hey. Thought you went back?"
" Napatigil lang sandali. Ba' t ka nandito?"
" Uh, this is the way back?"
Ay. Nga pala. " Ahh. Sige. Uwi ka na."
" Why are you shooing me?" natatawa niyang tanong.
" I' m not. Stay if you' d like."
" Nice." tapos umupo na siya sa tabi ko.
Silence.
Tahimik lang. Nagpapakiramdaman lang kami habang nakatingin sa napakagandang view. Ewan ba. Go Kathy
kaya mo yan! Kathy? Kath pa nga! Psh. Nahawa pa. Pssh. Basta kaya ko ' to! Diba nga ibabalik ko yung
closeness? Eto na.
" Kenneth."
" Huh, why?"
" Wala lang. Ano... salamat."
" For what?" ngumiti pa. Eehh! Nanghihina ako eeh!
" Dun sa kanina. Halos parang ikaw lang yata ang gumawa nun."
" It' s alright." ngumiti na naman. " I can' t let you do something you can' t."
" Yabang mo."
Natawa siya. " I missed you." bulong niya. I blushed scarlet, I felt it!
" H-hehehe. Adik ka."
" I' m serious. P-please don' t walk away again." sabay hawak niya sa kamay ko at tumitig sakin. Napaiwas
naman ako.
" K-Kenneth..."
" Please?" he tightened his grip.
" I won' t." I looked right into his eyes to assure him.
" Kathy." hinigit niya ako for a hug. I felt the electricity flow. I hugged him back.
Bakit ba kasi minahal ko ' tong mokong na ' to eh!
Pero pakiramdam ko ang swerte ko pala. Kasi he loves me back. Yun na lang muna iisipin ko at wala nang iba.
367
" Remember our bet?" tanong niya.
" Oh bakit? Eh diba magkaparehas lang naman average natin?"
" Think again."
Ha? Wait. Ah! Oo nga pala. Parehas kaming pweding humingi ng favor o kung anong ipagawa.
" I remembered. Eh anong meron? Maguutos ka? Luuhh! Yoko namang maging katulong."
" I won' t do that." tumawa siya. " There' s one thing I want you to be."
" Oh please. Wag namang janitor, katulong, slave, nanay, tatay, aso, pusa—"
" My girlfriend."
His what?!!
/JAP'S PERSPECTIVE
" Pagkakataon mo na oh, dalian mo. Nagseselos yan." bulong ni Kath pagkarating na pagkarating ko sa place
nila. Sabay alis na rin niya.
Selos daw? Sino?
Umupo naman ako sa inupuan ni Kath kanina. Nagbatian din kami. Kilala ko na rin sila, lalo na sina Lex, Zan, at
Rein. Kasama ko yan sa try-outs. Si Franco eh hindi naman daw sporty kaya sa school newspaper ang sugod.
" Pare kamusta?" Zan
" Ayos lang."
" Kakadating mo lang?" Lex
" Ah, hindi. May kinausap lang ako."
" Chicks ba pare?" sabay tawa ni Rein. Agkap talaga ' to!
" Oo." biro ko. May nabilaukan naman na nasa tabi ko. Selos ba ' to? Haha! Ayos!
" Nice pare! Matinik ka rin pala!" sabi na naman ni Rein. Tinawanan ko na lang.
Sa kabilang upuan naman eh si Kenneth pala. Ano naman?! Bahala siya dyan. Pero binati ko rin naman, baka
ma-issue pa. Kahit may issue pa rin naman talaga.
" Oy." tawag ko sa babaeng nagseselos.
" Ano ba na naman?!" tingnan mo ' to, inis agad.
" Badtrip ka yata?"
368
" Wala! Hinde!"
" Oy Jap anong ginawa mo kay Andrea?" natatawa nilang tanong.
" Wala, ewan ko rito. Nagseselos ata." biro ko sabay poke pa sa tagiliran niya. Haha. Nainis pa yata lalo.
" Che! Ewan ko sayo!"
" Oohh. LQ?" Lex
" Eh kayo ba? Tinik mo talaga Jappyboy!" Rein
" Loko ka, Rein. Hindi pa naman. Baka mamaya kami na." biro ko na naman.
" Asa kaaa!" sabay batok pa sakin.
" Aray lang ha."
" Serves you right!" sabay irap pa niya.
" Weh."
" Ewan ko sayo Jake Anthony!" tumayo siya at nag-walk out.
" You gotta get her man." bulong ni Kenneth. Ewan ko ba, pero sinunod ko.
Tagal ko pa bago mahanap si tol. Pano ba naman kasi may kumakausap pa sakin. Di ko naman maiwasan at
baka masabihan pang suplado o ano. Eto, nagiging nice. Bigla namang nagkaron ng mga nagsasayaw sa gitna,
tumugtog na kasi ang party music. Pano na ' to?!
" Hi Jap!" bati ng isang babae na hindi ko naman kilala. " Wanna dance?"
Ayun! Nakita ko na si tol! May kasayaw na lalaki? Sht naman oh!
" Oh tara." pumayag naman ako. Dinala ko siya sa malapit kina tol at sa gungong na yun! Party song naman
' to kaya maingay at wild ang tao.
Mas nagingay naman kami ni partner hanggang sa napansin na ako ni tol. Nanlaki mata niya habang ngitian ko
lang siya nang nakakaloko. She quickly composed herself until she smirked at me. Anong palabas naman yan
Andrea?!
" Woooh! Parteeey!" sigaw ni Andrea habang pataas nang pataas ang energy niya.
Sus! Akala naman niya matatalo niya energy ko ha? Tch. Ano pa bang ginawa ko? Edi mas nag-ingay, nakisabay
din naman sa trip ko si partner. Buti naman. Nakailang party songs na rin, di pa rin kami natitinag sa
pagpaparinigan. Oo, sigaw kami nang sigaw. Para na kaming tange.
" Grab your partners now cause we' re about to slow things bit down." sabi nung dj.
At eto nga, slow song, which means? Slow dance. Nakita ko namang magkayapos na yata si tol at yung gungung
na yun! Pucha! Aba naman! Naunahan pa ako?! TCH. Hinigit ko rin si partner at nagsayaw na kami. Habang
nagsasayaw di ko maiwasang hindi tumingin dun sa dalawa. Oh sht! Ang lapit yata nila masyado sa isa' t-isa?! Fk
it!
369
Unti-unti eh dinadala ko si partner sa malapit pa kina tol. Dinikit ko naman yung noo ko sa kanya, making sure na
makita ni tol. Ayun, nakita nga! Sakto! Pero ano yun?! She wrapped his arms into the guy' s neck! Shet naman
oh!
HINDI KO NA KAYA!
Binitawan ko na itong ka-partner ko at nag-sorry. Okay lang naman daw. Nakunsensya ako kaya hinatid ko muna
siya sa condo niya. Nakakahiya naman kasi. She was used in a sealed sense. Pero no harm naman eh.
Nang makabalik ako, slow dance pa rin naman. Pero nasaan na yun? Takte! Aba naman! Lingon lang ako nang
lingon at nahagip na nga ng mata ko ang dalawang taong nakaupo at nagmomoment yata? Let' s see kung
matuloy nyo pa yang moment nyong yan!
" Uh, Andrea kasi..." naabutan kong sabi nung gungong. Pero malamang hindi niya naituloy kasi nga
dumating ako.
Hinigit ko ang braso ni Andrea patayo at lumakad palayo. Narinig ko namang tinatawag si tol nung lalaki. Aba!
Paki niya! Sino ba siya ha?!
" Ano ba Jap?!" iritado na naman niyang sabi.
" Babalik na tayo. Gabi na." kalmado ko namang sabi.
" Sht naman tol! Walang morning classes bukas kaya okay lang! Anu ba! Bitiwan mo ako!" nagpupumiglas
pa siya, pero mas lalo ko lang hinigpitan ang hawak ko.
" Eh ano bang problema mo?! Masakit na yung braso ko ha!" sigaw na naman niya. Ang ingay naman nitong
babaeng ' to.
" Ikaw. Ikaw ang problema ko at yung ulupong na yun."
" Oh?! Anong meron?!"
" Wala. Lika na."
" Bitiwan mo na nga sabi ako eh! Masakit na braso ko! Makakalakad naman nang hindi hawak hawak eh!
Tch."
Edi binitawan ko naman ang kamay niya. Baka mamaya magkapasa o kung ano man ' to eh. Masisi pa.
Aba! Bigla ba namang tumakbo? Fck naman oh. Anung problema nun?! Syempre hinabol ko, mabuti nalang at
mas mabilis akong tumakbo. Nung naabutan ko siya, bigla ko syang niyakap at binuhat na parang sako.
Nakakainis eh!
" Jake Anthony!!! Put me down, right now!" utos niya. Sorry tol, di muna ako matatakot ngayon sayo. Dahil
mas natatakot akong mawala ka.
" Ayoko. Ang kulit mo kasi eh."
" Eh mas malala pa ' to sa kapit mo eh! Kasi naman," napaubo siya. Shet. Nasasaktan yata. Binaba ko siya
at niyakap ulit.
" I' m sorry." bulong ko sa tenga niya. " I' m sorry kung nasasaktan kita. Nasasaktan mo rin naman ako eh,
kaya quits lang."
Kumalas siya sa yakap at tumingin sakin. " H-ha? Anong n-nasasaktan ka dyan?"
370
" Wala. Lika na!" binuhat ko ulit siya. Pero pa-bridal style na. Napasigaw naman siya at napayapos sakin.
Score ' to! " Ano, komportable ka na?"
Hinampas niya pa ako. " Ewan ko sayo!" tinago naman niya mukha niya sa mga kamay niya. " Ibaba mo ako!"
" Ayoko."
" ISA! JAP!"
" Ayaw."
" Masasapak kita mamaya!"
" Kahit na."
" Jap naman kasi! Lagot ka talaga—"
" Hahalikan kita eh!" sigaw ko. Ang ingay kasi. Ayan natahimik na. Buti naman.
Naiinis ako kay Jap! Sooooobra! Eh ano naman kung makipagsayaw ako sa ibang lalaki, kaibigan ko rin naman
yun eh. Bakit ba! Ano bang pakielam nya?
Wala siyang karapatang magselos! P-pero bakit nagseselos ako sa kanila ni Kath? Ay ewan! Bakit ba! Hindi ko
naman sila pinaglalayo tapos kaibigan ko rin naman si Kath eh. Di naman ako brutal sa kanya at sa mga babae
niya. Sa kanya lang, alone. Nakakaiyamot kasi!
Ewan kooo! Simula nalang nung nangyari yung unexpected K-word, you know, lips thingy—GAHH! I can' t even
imagine that for the second time! Hell! Okay, maybe a little like heaven, pero kasiii! Umaasa ako, ayan tuloy. Tsk.
At eto na nga, buhat buhat niya ako. Pechaaay! Ang daming nakatingin na tao. Di ko nga lang alam kung anong
iniisip nila. Nakooo! Makakasapak ako kung negative man yan, swear. Psh. Inaaliw ko na lang sarili ko habang di
pa kami nakakarating sa suite. Pero makalipas naman ang ilang hakbang ni Jap eh nandito na rin kami sa
building.
" Oh ibaba mo na ako." I said dryly, nandito na rin kami sa loob ng elevator. Buti walang tao.
" Eh."
" Eh? Anong eh? Ibaba mo ako sabi ehhh!"
" Ano ba naman tol. Ang ingay mo eh. Gusto mo talagang magka-part two yung halik—" Binatukan ko nga
bigla. " Aray! Bakit? Totoo naman ah! Tsk. Ayaw pa."
" Baka gusto mong masapak ulit Jake Anthony?!"
" Baka gusto mong mahalikan ulit Andrea Louisse?" at nagsmirk pa ang loko.
" Lecheflan! Ewan!" nakakainis kasi! AHHHH! Bwisit na nakakakilig! Pechaaay lang talaga!
Fifth floor na. Lumabas naman agad si Jap. Nabibigatan na yata sakin. Tama lang! Mapagod ka, buti nga sayo.
Para wala na ring sigawan portion mamaya sa suite. Kakayamot na.
371
Binuksan na niya agad yung pinto. At tumaas sa hagdan ko, hinagis pa ako sa kama ko.
" Bastos ka talaga! Di gentleman! Tsk. No wonder ayaw sayo ni Kath." bigla akong napatigil. Baka maoffend siya, lagot na. My gahd!
Humiga ba naman sa tabi ko. He rolled, at ngayon eh dinaganan na niya ako. Tinutulak ko, kaso lang di kaya ni
powers.
" Anu ba! Ang bigat mo tol!" I complained, still pushing him away.
" Sus! Nagsalita ang hindi mabigat. Usod nga." ayan umalis na siya. Pero nakahiga pa rin sa tabi ko.
Laking gulat ko na lang nang bigla niya akong niyakap. Shet! Ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. My gaaaahd!
Ang bango pa niya. Parang di lalaki eh. Chos. Pwedi na bang kiligin? :" >
" Wag kang magulo tol. Matutulog ako." sabi niya nang nakapikit habang ang isa niyang braso ay nakayapos
sakin. Grabe naman ohhh!
" E-ewan ko sayo. Bahala ka nga!" sabi ko habang pinigilan ang ngiti ko. Pushemay! Kahit ngayon lang
please? Ngayon lang ' to talaga.
Nagmulat naman siya ulit. " Pero ikaw, magkakagusto ka ba sakin kahit di ako gentleman sayo?" seryoso niyang
tanong. Nakatitig lang siya nang tuwid sa mata ko.
" M-maybe. Who knows." tapos pumikit ako para di ko makita expression niya. Shet lang kasi. Nakakakilig
na ewan!
" Oh? Talaga ba?" hindi ko siya sinagot. Nakapikit pa rin ako. " That' s good." natawa siya nang mahina.
Kinuha niya yung free arm ko para ilagay sa likuran niya.
So parang magkayakap kami ngayon. Magkayakap pala talaga. My goooooodness gracious! Gusto kong
tumalon! Pero ayoko rin namang kumawala dito. So I hugged him back, this time I did it myself. Alam ko ring
naramdaman niya yung pagkayakap ko.
" I like you tol." he whispered.
H-huh? He what?
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 65: KVs
***
" A-ano? Y-you' re kidding, right?" tanong ko habang pinipilit tumawa. Malamang joke kasi yun.
" Me? I' m not." he looked serious.
" E-ewan ko sayo, Kenneth." sabay tawa ko pa rin nang pilit.
372
" Please?" hinawakan niya pa kamay ko by his both hands.
" H-ha? Ah, eh. Kasi..." hindi ko matuloy tuloy. Kasi sina mom at dad, pwedi na ba ako? Hindi ko alam! I
never asked them about this. I know sinabi na nila nung una na fall in love. But that' s it, there' s nothing more
that they have added. Di naman nila sinabi na magboyfriend na ako kaagad diba. Gaahd. Pressure!
" What is it?" he asked, still not letting go of my left hand.
" P-parents?" nahihiya kong sabi, di pa nga sure eh. Then I looked away.
He chuckled. " Don' t worry about that. I already handled that." napatingin naman ako kaagad sa kanya. " So?"
" Uhh."
" Wait, why am I asking?!" sabi niya mostly sa sarili niya. Tapos binitawan na niya kamay ko. Ouch. Suko
kaagad? I thought so. Sakit ha.
Yumuko nalang ako. Ewan ko kung ano mang expression niya. Basta gusto ko nang bumalik sa suite at matulog.
Pakiramdam ko mahuhulog ako eh. Gahd!
" You are my girlfriend now." he proudly said.
" Ha?" napanganga naman yata ako dun. " Adik ka ba? Wag ka ngang ganyan!" nakakainis kasi.
" It' s from the deal, alright? You' re my girlfriend now whether you like it or you love it. Capiche?"
" So utos yan?"
" I don' t know." he shrugged. " You like it as well, I know. So it' s not probably like that." tumawa pa siya.
" Che!" I looked away to conjure a smile. Kasi naman ehhh. First time ' to. Una! First!
Is it official? January Seventeen. ❤
" Kathy, let' s go back." he meant the suite.
I smiled. " Okay." tapos nauna akong maglakad. Nakakakaba eh. Naiilang ako. Parang ang bilis naman ata?
Kakabati lang namin tapos... ganito na? Hala! Psh. Sabagay, dapat hindi naman talaga ako magalit sa kanya.
Dahil unang una eh hindi pa kami nun, pangalawa hindi ko pa siya pinageexplain. Pero kasi! He said those three
words, twice. Masakit yun. Pero bakit kapag nandyan siya, gumagaan na rin ako? Ay ewan na. Gulo ko lang.
" Kathy, wait." then he caught up and held my hand once again. Yung pang-holding hands na ulit. My gahd
talga! Naalala ko tuloy nung papunta kami nun sa orphanage, ganito rin. Except ngayon, may iba na. Iba na ang
status between us.
" Am I not your boyfriend? A real boyfriend should hold his girl like this." he' s on my left, tapos yung right
arm niya eh inakbay sakin, reaching for my hand and he held it so tight. " Kathy."
My heart hammered. Why is that when he whispers my name, I feel these bats in my stomach? Is it normal for a
situation like this?
Napatingin ako. And his face was inches away. N-not here! May mga tao. Seriously! " H-ha?"
He let out a light chortle. " Nothing."
373
Umuwi kami sa suite nang ganun. May mga tumitingin na babae. Malamang, gwapo ba naman ng boyfriend ko
eh. Wait! Did I say that? Boyfriend... Ko? I nearly wanted to jump. I' m just so ecstatic at the thought. :" >
Habang naglalakad kami, I can' t help but to think and mentally shout to those girls like, " I' m proud that he' s MY
boyfriend." Pero syempre I can' t do that, mamaya atakihin na nila ako. Eh sa tingin palang eh mukhang nililibing
na nila ako eh.
Buti naman at na-take ko yun. Nandito na kami sa fifth floor. Habang binubuksan ni Kenneth yung pinto, hindi pa
rin siya bumibitaw sakin.
" Kenneth, bitaw na." utos ko.
" I won' t."
Natawa ako. " Literally, go."
" Still, no."
Ang kuleeet. Dumila pa. Nakakainis! Ang cute kase. Tumawa ako nang patago. At ayun nabuksan naman na niya.
Umupo muna kami sa sala. Ganun pa rin. Sana naman hindi niya naririnig yung heartbeat ko, grabe kasing
tumalon. Gaaahd!
" Kathy," tawag na naman niya.
" Hmm?"
" I love you."
Ehhh! Kenneth naman eh! Kasi. Hindi ko mapigilang ngumiti. Pero pinipigilan ko pa talaga. Pakiramdam ko
pulang pula na ako. As in. Kasi naman si Kenneth!
" I-I..." simula ko. Ang hirap sabihin. First time ko eehh. " L-love you, too." then I hid my face with my free
hand.
Natawa na naman siya. " Why are you hiding?" tinanggal niya yung kamay ko. " Didn' t I say that this," he referred
to my façade " ...is the perfect view my eyes has ever seen." and he smiled. I can' t breathe!
" I, uhh..." wala akong masabi. Pinipigilan ko lang talaga ang kilig ko, sobra. Ang hirap! Natawa na naman
siya. " Ba' t ka ba tawa kasi nang tawa?! Tsk." I pretended to be irritated.
" I' m just happy. You are all mine now, aren' t you?" he didn' t wait for my answer. " That' s the reason for my
happiness. I' m not making any promises as your boyfriend,"
Boyfriend. Nagiinit mukha ko kapag nariring ko yun. Gaahd! Apple na mukha ko.
" But I' ll be the man almost perfect for you. I know that sounds too corny, but don' t blame a first timer."
nahihiya na naman niyang sabi. And it' s now my turn to laugh.
" First timer? Really? Sus!" I joked.
He pouted. " Don' t you believe your boyfriend?"
Eto na naman. Parang nagiging kahinaan ko na yung word na yun. Graaaabe lang!
374
I shook my head no, para lang asarin siya. " No I don' t. Because I can' t remember saying yes to someone."
" Aw, men. That hurts." tapos nagtampo siya. Eh? Tinaggal niya yung pagkakaakbay niya sakin, malamang
pati yung kamay naming magkahawak kanina lang. Tapos lumayo siya nang konti sa couch. Binuksan ang tv and
ignored me completely.
Halaaa! That was supposed to be a joke. Anung nangyari? Ugh. I mentally gave myself a slap on the forehead.
" K-Kenneth, huy. Joke lang yun." I tried poking his side so that he would laugh a little, but it failed.
" Kenneth, hey. I was just joking."
Aba! Tumayo ba naman at umakyat sa hagdan niya. Nubaaa! First time tapos quarrel agad? Tsk. I have to fix
this. Just you wait Mr. Verge! Sinundan ko siya. Nakadapa na siya sa kama niya. But I' m more affirmative that
he' s still awake.
Umupo ako sa tabi ng kama niya at ginulo siya. Niyugyog ko pa nga eh. Kaso wala? " Kenneth kasiii! Joke nga
lang yun eehhh."
I sighed. Wala pa rin. Tulog na kaya? Sus. Tinitigan ko yung paligid ng space niya. Ba' t ang linis? Siya na itong.
Bakla yata ito eh? Joke. Wala lang. Kakaiba kasi. Ang bango pa rito, amoy yung perfume niya. Naginspect lang
ako nang ilang minute, medyo matagal din naman. Siguro eh tulog na nga yata ' tong mokong na ' to.
Masaya naman ako kahit ganto. Maaayos ' to, I know. Syempre una pa lang eh. Pero napaparanoid ako! Ewan!
Gising na gising pa rin ang diwa ko. Psh.
" Kenneth," bulong ko sa may tenga niya. " I' ll mark this date. January seventeen. Sana tandaan mo rin." I
smiled. " I love my boyfriend." this time hindi ako nahiyang sabihin kasi di naman niya ako rinig, plus hindi rin
nam-" I love my girlfriend the most." bigla niyang sabi nang inangat niya yung ulo niya. Muntik na nga akong
mahulog sa kama niya. Bakit gising pa ' to?! Tch! Nakakahiya naaa!
Hinigit niya ako to fully lay myself down his bed. " Ano ka?! Baliw? Matutulog na rin ako."
" Then sleep here." sabay talukbong pa niya ng kumot samin.
Nagwawala naman na ako rito. My gaaahd! Hindi naman ako kinakabahan kay Kenneth... okay, kinakabahan kasi
ewan ko. Pero I trust him naman eh kaya alam kong malinis utak nito. Haha.
" Kase! Huy! I' ll turn off the lights na lang." palusot ko para makaalis dito.
" It' s fine. Plus, that' s why I placed the sheets above us." nakapikit niyang sabi. Pero nakaharap sakin.
Hawak hawak kasi braso ko kaya di ako makaalis. Psh. Oo na, kinikilig din naman ako kahit papanooooo. Hihi.
" Eh! Ang awkward kasi!" I finally confessed. Totoo naman eh! Awkward! Psshh. At eto nagmulat ang
monkey.
" Why? We' re steady now. You' re my girlfriend." he pinched my nose. " And I' m your boyfriend." this time,
he leaned to kiss the tip of my nose. Luuuhhh! Baka pula na ako neto. Shemaaay!
" Kathy, don' t just sleep yet." he said. Eh sino bang matutulog sa pinaggagagawa mo? May nagmamartilyo
pa nga sa dibdib ko eh. " If you' re the valedictorian, you could answer this."
Edi nachallenge naman ako. " Bring it on."
" What' s the antonym for no?"
375
" Yes."
He chuckled. " So there, you finally said yes to someone. You finally said to your-already-boyfriend your mighty
yes." I smacked his arm lightly. " So now you wouldn' t be teasing that you didn' t say yes, because you actually
did." he kid.
" Ewan ko sayo. Ang daya mo."
" I'd cheat just to win you. But I will never cheat on you. I' d die before that happens." seryoso niyang sabi. I
smiled. Ang swerte ko lang talaga.
" Mr. Verge. I would never get tired saying yes to you." we both smiled. I saw his face flushed red.
Tinawanan ko nga. Pero ngumiti nalang siya na parang sinasabing, " You won this time."
He closed his eyes, and I closed mine as well. I trust him and he looked angelically very tired. I felt secured in
his presence. There' s nothing more I could ever imagine getting when I have this someone that depicts every
little thing that could make every negative hormones inside me the other way around.
" I love Katherine Villanueva." he whispered again, " I love my girlfriend." he said it one last time and we both
fell into slumber.
I counted every of his three words, he said it for almost six times now. And that' s enough of a proof that, well,
this is all true.
I love you more Kenneth Verge.
" Hoy! Gising na!" tinulak ko pa siya to free myself, nagawa ko naman.
" Hmm!" reklamo niya habang nagtakip pa ng unan sa mukha. Aba' t ' tong loko na ' to ah!
" Dalian mooo! Pagluto mo na akong breakfast!" utos ko habang nakasigaw pa rin. At oo, siya ang tagaluto
ng breakfast.
" Eehhmmm!" he moaned. " Five minutes."
Five minutes ka dyan! Tumayo na ako and place my hands on my waist.
" Bubuhusan kita ng tubig dyan Jake Anthony pag di ka pa tumayo." kalmado kong pagkakasabi pero may
warning tone.
" Tsk. Tatayo na nga oh." ayan tumayo na nga. Medyo naiinis pa, nakapikit pa rin yung mata.
" Good." mahulog ka sana...
Sakin. Joke lang!
Bumaba na nga siya habang ako eh humiga pa ulit. Haha! Madaya ako eh. Bakit ba, napuyat eh. Ang hirap
matulog kaya pag kalapit mo crush mo. Shemay lang talaga! Sarili ko pa rin naman ' to kahit alam kong may
feelings ako sa kanya. Komportable lang talaga ako. Siya rin naman eh. Tingnan mo nalang makakilos, parang
bakulaw.
376
" Anong lulutuin kooo?!" sigaw niya from downstairs. Oh see?
" Aba malay ko sayo! Kahit ano basta pagkain!" I shouted back.
" Ano baaa! Andrea Louisse! Bumaba ka nga rito!"
Luuhh! Real name na, matakot ka na Andrea. Shet. Nagayos lang ako nang konti at bumaba na rin. Baka
mamaya ako pa buhusan nun ng tubig.
" Oh, ano nanaman ba?!" iritado ko na namang tanong. Kainis eh!
Pumunta siyang likod ko at... yumakap? Gaaahd! " Please, tol." yung baba pa niya eh nilagay niya sa shoulder
ko. " Ikaw naman magprepare ngayon. Pleaaaase?"
" O-oy! Pacute ka lang. Tsk." tapos umalis ako sa pagkakayap niya. " Ayoko." matigas kong sabi.
" Tsssk! Bakit na naman?" yumakap na naman ang loko. " Paano yan sa future natin? Kapag puyat ako
galing trabaho, di mo ba pagluluto asawa mo?" pasweet niyang sabi.
Shet naman oh Jap! Nilagyan mo lang ng butterflies ang tyan ko eehh! Namaaan!
" E-ewan ko sayo!" nilayo ko mukha ko na pakiramdam ko eh namumula na.
" Pleaaaase?" sabi pa ulit niya.
" Oo na." kalmado kong sagot. Kasi naman. " Oo na nga sabi! Alis na dyan!" ayaw pa kasing kumalas.
" Ito naman oh. Parang nanlalambing lang eh. Masasanay ka rin." umalis siya at ngumiti nang nakakaloko
sakin.
Pechay ano yun?! Bahala siya! Sinamaan ko nalang yung tingin ko. Naman kaseee.
At dahil dun nasunog ang breakfast namin. Nakakadistract kaya kasi, di matanggal sa isip ko eh! Nakaka--ay
ewan!
" Ano ba naman yan tol?!"
Here we go again.
" Ano? Breakfast." kalmado lang ako.
" Eh bakit itim?! Ano namang akala mo sakin ha? Gusto mo na ba akong mamatay?!"
" May sinabi ba ako?"
" Wala! Eh bakit kasi ganyan?! Gutom na ako eh. Tsk." naiinis niyang sabi. Haha. I don' t care.
" Sabi ko naman kasi sayo ikaw na eh. Wala akong future sa ganyan."
" Magaral ka! Ayoko ng ganyangasawahindimarunongmagluto." binulong niya yung huli.
" Ano ulit? Para kang mongoloid dyan." sabi ko sabay tawa.
377
" Sige tawa ka pa. Tch. Maligo ka na nga!" utos pa niya.
" Bakit na naman?!" naiinis na rin ako. Ang bipolar kasi.
" Sa labas tayo kakain. Libre mo."
" Anong libre ko?! Tsk. Asa ka!" ako ang babae tapos ako ang manlilibre? Sus. Asa talaga siya.
" Nako namaaan Andrea! Oo na nga, ako na. Basta maligo ka na, ako rin magaayos na." sabi niya.
" Yun naman pala eh. Kay." tumaas na siya sa bathroom niya, ako rin naman.
" Pag naunahan kita, sorry ka nalang. No breakfast for you." pahabol niya bago pumasok sa bathroom.
" Tsk. Ewan ko sayo!"
Haaay, Lord. Bakit naman po ba ganito ang buhay naming dalawa. Magkabati, sweet ngayon, tapos mamaya
may gyera na. Anu ba talagaaa?
***
" Ikaw na!"
" Ikaw naaa!" sigaw ko pabalik. Nakakahiya kami dito. Gaahd.
" Andrea naman kasi, ikaw na tumawag. Tamad mo."
" Ako pa naging tamad? Tsk. Tatawagin lang yung waiter eh. Dadaan din naman yun."
" Eh nagugutom na nga ako eh!"
" Aba! Magtiis ka."
" Tol naman kasiii." pacute eh. Di bagay sa kanya. Joke. " Sige na pleaaaase?"
" Balak mo ba talaga akong gawing alalay mo ha? Bakit ka ganyan?" seryoso kong sabi. Ayoko na kasi,
naiinis na talaga ako.
" H-hindi naman sa ganun."
" Fine! Tatawagin ko na! Nang makakain na yang gutom mong sikmura." sabi ko sabay tayo.
Pumunta naman ako dun sa counter, " Excuse me. Could you please assist that monster over there," tapos tinuro
ko si Jap. " He' s been waiting for minutes, but no waiters are wandering around."
" Sorry ma' am. We' ll get into it."
" It' s fine. Thanks."
Akala niya babalik pa ako sa table namin ha. Neknek niya! Nakakainis! Lumabas nalang ako at naghanap ng
ibang makakainan. Tsk. Sobrang gutom na ako. Mamayang lunch na nga lang ako kakain.
378
Pumunta nalang muna akong homeroom, maggagawa ng works para advance na. Pagdating ko naman eh
nandito ang barkada, kaya hindi rin ako nakagawa ng works.
" Oh, ' to na pala si tol Andrea eh. Asan si Jappyboy?" tanong ni Rein.
" Ewan ko dun. Wag ako tanungin nyo."
" LQ pa rin ba kayo?" tanong naman ni ate Lovie.
" Ate Lovie naman! Di kami lovers."
" Eh ano pala?" Lauren
" Ewan. Friends."
" Sus! Bakit di ka sure?" Rein na naman. Pinakabata, pinakamausyoso.
" Adik ka Rein! Friends nga."
" Nako guys, wag nyo nang kulitin si Andrea at baka napaamin nang de-oars." Zan. Sabay tawa nila.
" Osige, maiba naman. Nasan si Kath?" tanong ni Lex. Tinawanan nalang namin.
" Si utol oh, in sink." Zan
" Natamaan na nga. Patay tayo dyan." Franco
" Hoy Zan! Anong intsik?! Baliw ka!" Lex
" In sink. Inlababo!" sabay tawa. Ang weirdo ng mga ' to. " Pag di mo nagets, nako umalis ka na ng
Openheim."
" Eh! Liligawan ko pa si Kath eh." Lex
" Hala Lex," sabi ko. " Seryoso ka talaga kay Kath?"
" Oo naman!" sabay ngiti pa niya.
" Nako. Maghanap ka na ng iba." natatawa kong sabi. " Taken na puso nun eh."
" W-weh? S-sino naman?" nauutal niyang tanong.
Tinawanan pa namin siya lalo.
" Grabe na nga tama mo Lex! Adik ka na." Lauren
" We know right. Ang NGSB, umiibig na." pangasar nina ate Shanta at Lovie.
" Basted naman agad!" Rein
" Eeehhh! Dali na kase! Sino?!" pagmamakaawa pa ni Lex. Haha. Nakakatuwa eh. " Wag lang talaga si
pareng Kenneth! Mahirap na kalaban yun eh." pahabol niya.
379
Hala. Talo ka na nga talaga Lex.
" Nako Lex, hindi mo magugustuhan ang sagot ko." sabi ko.
" Aish. Tsaka mo na nga lang sabihin. Kapag marunong na akong manligaw." cool niyang sabi sabay ayos
ng buhok. Loko talaga ' to.
" Sus! Kahit kelan di ka matututo." Franco
" Oy! Matututo ako ha." Lex
" Ano? Magpapaturo ka sa mga babaeng nanliligaw sayo?" Rein
" Kapal nyo naman. Sa internet ako kumakapit!" tumawa nalang kami habang tumayo si Lex. " So if you' ll
excuse me. Magaaral muna akong manligaw."
Kung ano anong pangaasar lang ang ginawa namin kay Lex. Ang kulit lang eh. Haha.
Nawala naman tawa ko nung may dumating. You-know-who, and he' s not even Voldemort.
" Oh eto na pala si Jappyboy eh!" Rein
" Sup guys." sabi naman niya.
Tumayo ako at pumunta na muna sa workspace ko. Nandun kasi sila sa couch zone.
" Andrea! Lika dito! Ba' t ka umalis!" sigaw ni Zan. Umiling nalang ako. Sana naman nakita niya.
" Ang KJ ni Andrea!" sigaw naman ni Rein. Haha.
Aynako, ayoko basta. Naginternet nalang muna ako. Walang magawa eh.
" Huy."
" Bak—OH ANO NANAMAN?! Maguutos ka na naman?!" napasigaw na ako.
Gaaahd! Somebody pull me out of this!
" Chill ka lang, yung puso mo tol." kalma na naman niyang sabi. Akala mo naman walang nangyari kanina
ah. Nakakainis ' to!
" Nakakabit pa rin naman!"
Nasa loob ka pa nga eh. AY! TCH. Nevermind that. Naiinis ako!
" Mabuti naman. Oh," may inabot siyang lagayan.
" Ano nanaman ' to? Listahan ng iuutos mo?!" sarcastic kong pagkakasabi.
" Nako naman tol. Pag maguutos ako, di na kailangang isulat. Tsk. Sayang pa papel at ink ng pen."
" Ewan ko sayo!" sabay isnab.
380
" Bakit, pag ba sinabi kong mahalin mo ako at wag kana titingin sa iba gagawin mo ba?" seryoso na siya.
" W-weh? G-galing mo n-naman." I tried sounding sarcastic, but ended up stuttering.
" Pakipot pa. Oh, kunin mo na kasi!" ayan na naman siya, sumisigaw. Kainis!
" Ano ba kasi yan?!"
" Pancake nga! Baka kasi nagugutom ka na! Kaya ayan! Tsk. Ang hirap mong kausapin." sabay walk-out
niya.
Tingnan mo talaga yung lalaking yun. Panira!
Tiningnan ko naman yung bilog na Tupperware, at totoo ngang may pancake. Siya ba naggawa nito? Oo ganito
yung favorite kong lagi niyang niluluto sakin for breakfast, pero kasi... nageffort siya? WEH? Sus! Baka naman
binili niya lang ' to? Ewan! Only one way to found out.
Tinikman ko.
Affirmative. Siya nga. Nangiti naman ako. Nakita kong nasa workspace lang naman niya siya.
" Oy! Salamat!" sigaw ko, enough para marinig niya.
Ngumiti naman siya sakin. Kakaibang ngiti. o/ / / o
Seryoso! Yung puso ko. Bakit ganun? May side siyang nakakainis nang sobra na parang gusto ko siyang sipain a
hundred times, pero...
Meron din siyang kakaibang side na nakakapagpahina sakin at nakakapagpatalon ng puso ko. Psh. Corny na,
pero kasi totoo. Gaaahd.
Before lunch eh dumating na rin si Kath dito.
" Asan si Kenneth?" tanong ko sa kanya.
" Di ko nga alam eh. Kanina ko pa—"
" Hinahanap? Yiie. Kaw na Kath!" pangasar ko.
" Baliw ka." sabay tawa niya.
" Eh nasaan nga?" si Jap naman. Weh?
" Oh talaga Jap? Tinatanong mo yan?" pangasar ko sa kanya naman.
" Tsk. Baka kasi alam ko. Wag nalang." tapos nanahimik na siya.
" Alam daw oh. Eyy." tapos tinawanan nalang namin siya.
Wala namang klase ngayon kaya tambayan lang kami dito sa homeroom. Sa napakalaking sala, na may kutson
sa gitna at settees naman sa gilid.
381
Mga naglolokohan lang, kwentuhan, kulitan. Masaya naman. Ayun, naiwelcome kaming tatlo sa barkada. Si
Kenneth kasi wala pa eh, baka pagdating nalang.
" Uyy mamaya na raw malalaman kung sinong nakapasa sa mga vetting and try-outs ah." sabi ni Lauren.
" Talaga? Paano? Pupunta pa ba kung saan nagtry-out o vetting, ganun?" tanong ko naman.
Sa totoo lang kabado ako. Hindi ko alam eh! Gusto kong makapasa, pero malabo. Pero okay lang naman din
kung hindi. Di ko naman ganung kagusto eh. Gawa lang nitong señoritong kalapit ko. Psh.
" Hindi na. Nakaflash na raw yun sa pupil' s hall."
" Ayos! Sana pasa tayo sa team!" sabi ni Lex.
" Pasa tayo dyan noh. Tayo pa!" Jap
" Well good luck boys." sabi ko. " Sigurado namang makakapasa na kayo Lex, Rein at Zan! Gagaling nyo
kaya."
" Wooohh!" sigaw nila, sabay tawa naman namin.
" May nakakalimutan yata si Andrea ah?" tukso nila.
" Ha? Sino pa ba? Kayo lang namang tatlo alam ko ah?" painosente ko namang sabi. Haha. Ganun talaga.
May umubo naman sa tabi ko. Hanggang sa sinabi na talaga yung pinakang word.
" Ehem, ehem!" ganyan niya sinabi. Psh. Ano naman.
" Oh? Okay ka lang?" dry kong tanong sa kanya.
" Hinde. May tubig ka?" tanong niya.
" Wala."
" Samahan mo akong bumili." tapos hinigit na niya ako palabas.
" Oyyy! Stop! Yung shoes ko naiwan ko!" sigaw ko kahit malapit lang ako sa kanya.
Kasi naman!
Nakapaa lang ako, di na ako nagsocks. Tinamad eh. Chos.
" Sus. Ayan ka na naman. Gusto mo talaga may part two sa lahat ng nangyayari sa' tin noh?" tumigil kami,
tapos ngumiti ba naman nang nakakaloko eh. Adik!
" Ano?!"
" Eto."
At binuhat na naman ako. Syempre nagpupumiglas na naman ako.
" Ang likot mo! Umayos ka nga!"
382
" Ibaba mo muna ako!"
" Tsk. Oh." ayan na nga binaba na niya ako.
Tatakbo na sana ulit ako kaso lang nahawakan niya ako kaagad.
" Confirm. Gusto ngang maulit. Tsk. Pagbibigyan na nga kita."
" Anong pagbibig—
Sinandal niya ako sa wall. Gaaahd! Buti walang tao. Mali! Dapat may tao. Heeelp!
May demon na lumalapit! Mygashmygash! Uulitin nga niya talagaaa!
/LEX'S PERSPECTIVE
Kakaalis lang nung dalawang labiduds. Di ko naman na maintindihan pinaguusapan nila. Nakakadistract kasi si
Katherine eh. Ang ganda! :" >
Di ako bakla ha! Nakakainlove lang kasi talaga eh.
" Hay." I sighed. " HAAAYY!" nilakasan ko. Huhu! Ayaw akong pansinin ni Katherine.
" Anong sakit naman ng kaluluwang sumapit sayo at ganyan ka nang ganyan?" Rein
" Walaaa!" nilakasan ko na naman. Ayaw kasi akong tignan ni Katheriiiiineee!
" Sus! Wag ka nang kabahan mamaya sa results. Pasado ka naman, sure yan!" pag-cheer ni Zan.
Mas maganda kung sa heart nalang ni Katherine ako pasado eh. :D
Kaso ayaw naman akong pansinin. WAHH! Tsk.
" Tara sundan natin yung dalawa. Baka may tinatago yun." sabi ni Kath.
Tumayo naman agad ako. " Taraaa!" sabi ko nang ngiting-ngiti.
" Tara na!" sabi niya sakin.
HAPPIEST! :DD
Hinigit niya ako palabas.
SUPER HAPPIEST! Hinawakan niya braso ko. :" >
" Ayun, tumigil sila sa paglalakad." sabi ni Kath, nakatingin pa rin dun sa dalawa.
Ang saya ko laaang! :D Naaadik na yata ako. Psh. Okay lang, kay Katherine naman. Heehee.
" Ano bang ginagawa natin dito?" sabi nung nasa likod namin.
383
Mga sumunod pala. Tsk. Solo moment na namin ' to eh. TSK.
" We' re eavesdropping. Shh." Katherine :" )
Ang ganda ng boses niya! Mas favorite ko na yun kesa sa favorite music ko. Heehee.
" Hala." she gasped quietly.
Sinandal kasi ni Jap si Andrea sa wall. At...
They' re kissing?
Hala!
" GO ANDREA!" cheer ni Kath.
Napaalis naman sila. Sayang, di pala sila nagkikiss. Natakpan lang pala ng mukha ni Jap.
" Ayy?" reaction nung tao sa likod namin.
" Di kayo nagkiss? Tsk. Sayaaang." natatawang biro ni Katherine.
Natawa rin naman ako. Ang ganda niya kasing tumawa, mas nakakainlove! :D
" Oh tol sayang daw oh, tuloy na natin?" biro ni Jap kay Andrea.
" Ewan ko sayo!" sabay tulak niya kay Jap.
" Attention Students of Openheim, attention." voice from the intercom said. " The results of the try-outs and
vetting are now flashing at student' s hall. That is all." matipid nilang pag-announce.
" Tara na guuuuuys!"
At sumugod na nga kami.
Liligawan ko talaga si Kath kapag nakapasa ako sa team. Ay, magpaparamdam muna pala ako. Tapos ayun,
ligaw to the highest level!
Tama yun nga! :" >
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 66: Five minutes
***
384
Pagkagising ko kanina wala na si Kenneth. Nasan kaya yun? Dito pa ako nakatulog sa kama niya. Gaaahd.
Tumayo ako and I found a note.
--Kathy, I just went out for another chance of something. Don' t worry. :) When you wake up I need you to
smile, alright? Good morning, beautiful.
I love you.
-Boyfriend ❤
--That' s it! I smiled! :" > Eh kahit naman siguro hindi niya sabihin, mapapangiti pa rin ako. Grabe lang!
Katulad naman nang sinabi niya, hindi na ako nagalala. Pati malaki na yun! Kaya na niya sarili niya.
Nagstay lang ako rito at nanuod, kumain at kung ano-ano pa. Wala na dibang klase this morning, but I bet
meron na after lunch.
Around quarter to eleven eh pumunta na akong homeroom. Wala lang, para maagap. Nandito naman kami sa
parang sala nito. Kwentuhan at kulitan lang. Nakakatawa nga itong si Andrea at Jap. LQ ang mood eh. Ayun
hanggang sa lumabas na sila.
" Tara sundan natin yung dalawa. Baka may tinatago yun." sabi ko. Nang malaman kung anong meron.
Haha!
Tumayo naman si Lex agad, curious din yata eh. " Taraaa!" sabi pa niya nang ngiting-ngiti.
" Tara na!" sagot ko naman. Sabay hila na sa kanya sa labas.
" Ayun, tumigil sila sa paglalakad." mahina kong sabi, nakatingin pa rin dun sa dalawa. Gaaash! Anung
ginagawa nila?
" Ano bang ginagawa natin dito?" tanong nung nasa likod.
" We' re eavesdropping. Shh." sabi ko. " Hala." I gasped quietly.
Napasandal si Andrea sa wall. Anu ba yun, nagkikiss sila? Gaaahd! :" >
" GO ANDREA!" sigaw ko. Haha! Moral support!
" Ayy?" reaction nung tao sa likod namin.
Di naman pala nagkiss eh. Tsk. Natatakpan lang pala.
" Di kayo nagkiss? Tsk. Sayaaang." natatawa kong sabi. Natawa rin naman sila.
" Oh tol sayang daw oh, tuloy na natin?" biro ni Jap kay Andrea.
" Ewan ko sayo!" sabay tulak niya kay Jap.
385
Tawanan lang kami hanggang sa lumapit na rin kami dun sa dalawa.
" Attention Students of Openheim, attention. The results of the try-outs and vetting are now flashing at
student' s hall. That is all." the school announced.
" Tara na guuuuuys!"
At sabay sabay na nga kaming tumakbo. Wala, ang saya lang. :)
Di naman ako excited sa result at baka hindi rin naman ako pasok diba. Tsaka, kaya lang ako napatakbo kasi
nakakasaya yung mood nitong mga ' to.
Pagdating namin eh wala pang students ang nandito, baka mga tulog pa at nasa suite. Joke. Buti kami ang
nauna.
Nakita naman na rin nila kung sino yung mga nakapasa sa try-outs at sa ibang clubs and orgs.
" YES! Member na tayo ng basketball team!" sigaw ni Lex. Sabay sabay naman silang nag-group hug nina
Zan, Rein, at Jap.
" Gagawin ko na talaga yun! Wooh!" sigaw na naman nitong energetic na si Lex. Ang kulit niya lang talaga.
" Yes! Editor na ako ng school newspaper!" si Franco naman.
" Congrats, Franco. Ikaw na talaga!" bati ko sa kanya.
" Congrats din." sabay ngiti pa niya sakin.
" Than—Ha? Ulet?!" nagulat ako.
" Sus! Ayun oh," tinuro niya yung screen. " Ikaw na kaya ang sa straight news."
Ngumiti naman ako nang malapad talaga. " Yes!!! Akala ko talaga di ako suited para dun. I mean marami namang
mas magaling sakin tapos mga--"
" Easy ka lang, Kath. Hinga." natatawang sabi ni ate Lovie.
Lahat naman kami sa barkada eh nakapasok sa lahat nang sinalihan namin. Lucky day.
Sabay sabay din kaming naglunch, pero wala si Kenneth. Nasan na kaya yun? Naglunch na kaya yun?
" Uy Kath! Ano' t spaced out ka yata?" tanong ni Andrea.
" A-ahh, eh. Kasi... ano,"
" Si Kenneth ba? Sus! Napapadalas yata ang pagiisip mo dun ah? Kayo na ba?" naiwiggle pa niya eyebrows
niya.
" H-ha? H-hindi ah!" I defensed. Pero mali naman ata yun. Parang tinatanggi ko na kami na. Tsk. I sighed.
" Oo, kami na nga." mahina kong sabi.
" What?!" masayang pagkagulat ni Andrea. Tinakpan ko naman agad bibig niya, baka may makarinig pa lalo
eh.
386
" Shh! Wag kang maingay!"
" Okay, kakalma lang ako." she sighed. " Keri na. Oh, so kailan pa?" ngiting-ngiti niyang tanong.
" Kagabi." nahihiya kong sabi. I' m not ashamed of what we have, nahihiya lang talaga akong aminin. I mean
kasi, isang Katherine Villanueva lang ang para kay Kenneth Verge? Woah there, syntax error.
" You have to tell me all the details!" she shrieked.
At ayun nga, sinabi ko na lahat lahat. All the time, nahihiya ako. Ewan ko, ganun eeehh! Nahihiya lang talaga ako.
Pero kapag nakikita ko yung mga mata ng mga babaeng nakatingin kay Kenneth, gusto kong ipagsigawang akin
siya eh! Kaso ayoko, that wouldn' t be necessary.
" So kelan naman kaya kayo ni Jap?" pangasar ko naman sa kanya.
" Weehh. Wala namang ganyanan. Never-uary Thirty-two magiging kami."
" Ano namang date yon?"
" Invent." tumawa siya. " Malabo naman kasing mangyari. Pano ba naman kasi, walang pagasa talaga."
" Wala raw? Sus! Trust me. Humuhugot lang ng lakas yun."
" Hah! Yun pa, nageffort? In my dreams!"
Bigla namang may nagtext.
Boyfriend <3
Go to gym after dismissal. Don' t be confused by the contact name, I changed it. Hahaha. :*
Si Kenneth? Adik talaga yun! Pero di ko na rin naman binago. Yan na eh, totoo naman. :" )
Tinanong ko naman kung bakit, at kung bakit wala rin siya rito sa homeroom. Sakto namang may pumasok na
prof. Naisend ko naman, pero di ko pa alam kung nagreply siya kasi tinago ko na phone ko.
Nagklase naman kami hanggang four pm, maagap pa nga ' to eh. Buti nalang. Nagkakayayaan pa nga
magbonding ang barkada, pero umayaw ako at may pupuntahan pa nga diba ako.
" Sige na Katherine, sumama ka naaa!" pagyayaya ni Lex. Tumawa nalang ako.
" May pupuntahan pa kasi ako."
" Totoo ba yan?" Lauren
" Nubaa. Oo naman." I laughed. " Seriously I have to go."
" Samahan na kita!" sabi ni Lex.
387
" Wag na." I smiled. " I have to be there alone."
Then I waved good bye at dumiretso na sa gym.
Magkandaligaw ligaw na nga ako eh, buti nalang nahanap ko ulit. Second time ko lang naman dito, yung first eh
may kasama pa ako pagpunta. Plus, very occupied din ako nun.
Pagkadating ko, wala namang tao?
Niloloko naman yata ako nung mokong na yun eh. Tsk. Nakakatakot pa nga, ang laki ng gym tapos ako lang
magisa? Hala!
Pumunta naman ako sa gitna ng court, baka sakaling makita ako ni Kenneth if ever.
" Kenneth!" sigaw ko. " Nandito na ako. Asan ka?!"
Wala pa rin?
Hala! Am I going to be locked?
Okay, so I passed the cheering audition! :D Ang saya lang. Kahit naman di ako seryoso rito, nakuha ko pa rin.
Siguro dahil dun sa t-shirt ni Jap. And don' t get me wrong, hindi yun lucky tshirt. Tsk.
Diba nga may required attire para sa audition, eh I violated that gawa ni tol. Kainis! Pero nung nagcomment
naman na yung judges, positive naman. Sabi pa nga eh,
" You' re moving gracefully and you deliver the moves very well despite of your oversized shirt. You got the
moves."
At syempre na-flatter naman ang beautiful eyes ko. Haha. Okay so maybe I' m thanking Jap a little for this.
" So pasa ka pala?" speaking of the devil.
" Oo, bakit may angal?!"
" Ang sungit mo naman talaga tol. Bakit ka ba kasi nagagalit? Hindi naman kita ginagawang alalay dyan eh!"
" Eh ano pala? Nanay?! Tsk."
" Di rin."
" Ay nako. Gulo mong kausap ever!" nagwalk out na ako, pero sinundan niya ako. Binilisan ko lakad ko
hanggang sa kunin na ni Jap yung braso ko at hinatak ako paharap sa kanya. " Eh ano bang problema mo Jap?!
Napapagod na ako sayo!" I said, fighting back the tears.
Niyakap naman niya ako bigla. " Please, please wag kang mapagod." he whispered in my ears.
Hindi ako sumagot. Naiyak na ako nang tuluyan.
" Andrea, tol. Please listen to me."
388
Kumalas siya sa yakap at humarap sakin. He looked at me right in the eye, but I looked away.
I can' t let him see me like this, crying... over him.
" I need you to listen, alright?" mahinhin niyang sabi.
Buti na lang lagi nalang kaming napapadpad sa hallway na walang tao. Kundi baka naireport na kami as weirdos
of Openheim.
" Andrea," he started. " Hindi ko kasi alam kung paano ko ' to sasabihin eh. Pero kasi... ay ewan!" he ruffled
his hair. " Possessive ako sayo. Ayokong may ibang lumalapit sayong lalaki, nagiinit ako na parang gustong
manuntok. Nakakainis! Gusto ko sakin ka lang. Akin lang, yung solo. Pero kasi ang hirap din. You deserve
someone."
Pero ikaw ang gusto ko.
Ikaw ang mahal ko.
" Sa totoo lang, hindi naman kita inuutusan dahil tinatamad akong gawin ang mga bagay. Andrea hindi mo
ba nahahalata? NAGPAPAPANSIN AKO SAYO!" bigla niyang sabi sabay talikod.
Pero nakita ko siyang nagblush. At dahil dun natawa na ako.
" Hindi mo naman na kailangang magpapansin eh. Ikaw lang naman kasi ang napapansin ko lagi." kalmado
kong pag-amin.
Humarap ulit siya. " Gusto ko nang itaas sa next level ang kung ano mang meron tayo, Andrea. I realized
everything. Even before nakita ko ulit si Kath, ikaw na pala talaga. She made me realize. I thank her for that.
Pero kaya ang iniisip ko ay si Kath pa rin talaga, ayoko kasing masira ang kung ano mang meron tayo eh. Baka
mamaya hindi mo pala ako gusto, masayang lang ang friendship. Kaya nagtiis ako dun. Shet! Ang tyaga ko dun
ha!"
Natawa na naman ako.
" Pero kahit ayaw mo sakin, wala akong paki. Gusto kita eh. And I can' t dictate whatever my heart is feeling.
I could never ask my mind to think of someone else. That would be too absurd."
" Jap,"
" Pero kasi Andrea! Ughhh! Ano bang gusto mo sa lalaki eh! Ang hirap manghula, pramis." tinaas pa niya
yung right palm niya. Pinapatawa niya talaga ako eh. :" >
Ikaw. Ikaw nga ang gusto ko eh.
" I said earlier," seryoso na naman siya. " that you deserve someone. Would you please let me be that
someone?"
He knelt down and took my hand.
" Please Andrea Louisse, let me court you."
" I, uhh..." I was stunned.
IS THIS REAL?
389
Grabe! Dreams do come true.
"Yes, Jake Anthony. You could."
Kenneth! Asan ka na ba? Natatakot na ako rito eh.
May yumakap sa likod ko. Napapikit naman ako.
Hala!
My heart hammered. Kinakabahan na talaga ako. Kenneth! Naiiyak na ako!
" Don' t cry, Kathy. It' s me." he whispered.
" K-Kenneth?"
" Yes?"
Umalis ako tapos hinampas hampas siya. " Kasi naman eeehh! Bakit ka ba nananakot? Nakakainis pa nga!" I said
while slightly crying.
He chuckled. " I' m not." his face turned serious. " Please don' t cry." pinunasan naman niya yung pisngi ko.
" Oo na! Ikaw kasi eh!" I calmed myself down. " Bakit ka ba kasi nandito? Magisa ka lang? Bakit hindi ka
pumasok kanina? Naglunch ka na ba?" natigilan naman ako nung tumawa siya.
" You really are my girlfriend." he kissed my forehead. " I' m fine. Coach excused me from classes today, so
it' s no big deal. Did you miss me?"
Namula naman yata ako dun! Eh nagalala lang naman ako eh. Pero namiss ko nga ' tong mokong na ' to!
" Di kita namiss," I joked. Pero naalala ko na baka magtampo ulit ' to. " Namiss kita kasi nang sobra. Hhehe."
Umupo kami dito sa gitna ng court. Ang dami ngang nakakalat na basket balls eh.
" Bakit ka nga nandito?"
" I' m on the team."
" Ha? Eh hindi ka naman yata nagtry-out nun ah?"
" I' m surprised myself. Coach from Sermounth recommended me, so they called. I immediately said yes,
because of you."
" Ako?"
390
" Remember the first time I asked you about guys you would like, and one of them was sporty."
" Sus! Pa-impress ka naman eh." natatawa kong sabi sabay pisil sa ilong niya.
Natawa rin naman siya. " See all these?" sabay turo pa sa mga bola na nakakalat.
" What about it?"
" I shoot all of these in just five minutes." he said with a smug smile.
" Di nga? Eh ang dami kaya nito. It' s very impossible."
" Would you kiss me if I shoot all these in time limit?" he challenged.
Natawa nalang ako. " Aynako. Bahala ka. Sige, I' ll time."
Imposible naman talaga oh. Hello? Ang dami nito!
" You' ll shoot in three, two, one..."
And my gaaahd! Ang bilis nga niya. o.o Not to mention pinupulot pa niya yung mga bola bago ishoot. Nasa halfcourt yung mga bola kaya hindi siya nalilito sa pagkuha.
Papaunti na nang papaunti yung natitirang bola. Three minutes left. Gaaahd! Time bumilis ka!
Hindi ko naman kasi ineexpect na totoo yung sinasabi niya eh. Malay ko ba!
Fifty-three seconds nalang, at apat na bola nalang yung natira. And obviously...
I ate my words.
I lost, alright. Tsk. Napahanga mo na naman ako Kenneth Verge. You never fail to amaze me. Anytime. Every
time.
Papalapit na siya sakin, my gaaahd! Tumawa siya at tumigil naman din.
" It' s okay. I' m kidding about that kiss consequence."
I feel so overwhelmed that I just ran into him.
And so I kissed him.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 67: Found the X
***
" I was hoping you would kiss me here." sabay point sa lips niya. Haha! I gave him a peck only on his
cheeks.
391
" Asa you."
" Nah. I' ll not worry about that. I get more of that when we' re married." sabay tawa niya.
" O-oy adik ka!" hinampas ko naman siya sa braso.
" Kidding! It' s too early for that. But I' m serious about that, you know."
" Sus!"
Bumalik na rin kami sa suite. Magdinner at natulog, malamang. Pero this time sa kama ko na ako natulog. Ang
awkward naman kung... you know. Basta yun.
The next days eh okay lang naman. Usual na klase at exams. Balak yata ng mga prof. na tapusin ang tests
before February eh. Tss. Nahihirapan din kami, you know!
Nagexam na rin kami sa music. Tss. Di ko lang alam kung mataas pa grade ko dun. Di naman ako magaling
magproject. Si Kenneth nga wala nun eh. Baka pinatawag na naman sa gym or somewhere. Pero sabi naman
niya mageexam siya sa susunod.
Ang saya ko ngayon. Pero there' s this part of me na worried. I know things, but I can' t force myself to believe in
it.
Araw araw para akong nasa heaven. Haha. Hyperbole. Pero kasi naman, totoo. I' m cherishing every moment,
baka mamaya kasi hindi na pala ako makakagising sa piling niya.
Shet ang corny nun!
" Kath, gusto mong chocolate?" alok ni Lex. Nandito na naman kami sa usual place.
" Wag na, okay lang."
Masyado nang matamis buhay ko ngayon, di na kailangan ng mga ganyan. Joke.
" Rejected!" tinawanan naman ni Rein si Lex.
" Di ah." mahina nyang sagot.
Nakunsensya naman ako. " Akin na nga, Lex." sabay ngiti ko sa kanya.
Lumapit naman siya sakin nang nakangiti. " Here."
" Salamat." I appreciate naman kahit papano. Si Kenneth kasi wala na naman. Si Jap din wala. Ano kayang
meron?
" Asan sina Jap?" tanong ko naman kay Andrea.
" Si Kenneth? Nasa gym yata ulit."
Tumawa naman ako. " Si Jap. Kenneth ka dyan. Oh, ano nang status nyo?"
" H-ha? Ano," she blushed. Cute! Haha. " D-dating, maybe?"
392
Nagulat naman kaming lahat. Sabay sabing, " DI NGAAA?"
Namula pa tuloy lalo si Andrea. Ang cute cute nya lang talaga!
" D-di wag kayong maniwala." yumuko pa siya.
Narinig naman naming bumukas yung pinto.
" Totoo yun."
Si Jap.
Mygaaahd! :" > I' m so a fan of them!
" Wow pare! Ibang klase ka talaga!" sabi ni Rein kay Jap.
" Ganun talaga. Si tol pa!"
" First love mo ba pare?" tanong naman ni Zan.
" Hindi. Si Kath first love ko." straight niyang sagot.
And for the second time, mga nagulat na naman ang bakulaws. " WEHH?"
Mga nakatingin tuloy sakin. " Aba malay ko dyan kay Jap! H-hehe." sabay iwas nang tingin.
" Pero diba hindi na ngayon? Sabihin mo Jap hindi na si Kath ngayooon?!" si Lex naman. Haha! Grabe
talaga itong taong ' to. Napakakulit.
" Malamang. Si Andrea na nga diba." sabay ngiti naman niya kay Andrea.
" Yiiiieee!" pangasar namin.
" Eh kayo ba? Sinong magka-someone dito?" Jap
" Wala, pare! Mga magkakapatid lang kami." Zan
" Ows?" Andrea
" Sa tingin nyo naman ba papatulan namin ' tong mga bakulaw na ' to?" Lauren
" Oy kapal mo naman. Gwapo naman kami ah!" Rein
" Suuus! Saang banda, Rein?" Ate Shanta
" All over!" smug pa niyang sagot.
" Kapal aba." Lauren
" I heard that!" Rein
Pero totoo nga, mga magkakapatid lang talaga ang turingan nila. Pero may nasesense naman ako kay Lauren at
Franco. Haha. Ayaw lang din sigurong aminin. Well that' s for them to find out. Sina ate Lovie at Shanta naman eh
393
secretive talaga, pero sabi naman nila na meron nga daw silang special someone. Si Rein? Nako! Babaero daw
ito. Haha. Si Zan? Ewan. Loyal sa girlfriend, di ko naman kilala kung sino. Si Lex? Wala akong alam dito. Pero
basta ang cute at kulit niya. Pwedi ko nang kapatid. :)
" Asan si dude Kenneth?" Zan
" Baka nancchix!" natatawang sabi ni Rein
Hala! Parang nanlambot naman ako sa thought. Di pa rin nila alam, di ko sinasabi. Di naman nila tinatanong eh.
Nahalata naman ni Andrea ang pagiging uneasy ko.
" Ano kayo? Di ganun si Kenneth. Loyal din kaya yun!" sabi naman ni Andrea.
" Oh? Kanino naman yun loyal?" Lex
" Secret! Pero basta nandito rin yun sa room na ' to."
May nagtilian naman na babae sa kabilang part.
" Echusera yung mga yun. Feeler, di naman sila kilala ni Kenneth." bulong sakin ni Andrea. Kaya imbis na
maging uneasy pa ako eh natawa nalang ako.
" Sino kaya yun?" tanong ni Lex sa sarili nang malakas.
" Nako Lex, nasasapian ka na naman!" ate Lovie
" Di namaaan. Yabang nyo talaga!" Lex
Nagexcuse naman bigla si Andrea. Lalabas lang daw sandali. Sinundan naman siya ni Jap.
Malamang, ligaw portion diba.
Totoo ngang nagpapapansin lang si Jap nung nakaraan araw. Kasi kaninang umaga eh siya na nagprepare ng
breakfast and all. Nakakainis nga eh! Ang sweet pa nun mokong na yun.
Yung pancake eh may nakasulat sa taas na, " Please say yes." gamit ang vanilla syrup.
Pero di ko naman nasagot kasi gutom na talaga ako kaya kinain ko na bigla. Haha. Ganun talaga!
Basta ang sweet na niya. Hindi na nga niya ako sinisigawan kahit nakikipagtalo pa ako eh.
" Saan ka pupunta?" tanong niya.
" May sasabihin lang daw si Kenneth. Puntahan ko lang." sagot ko.
" Tch! Bakit ikaw pa? Sasamahan kita."
" Private nga eh! Bumalik ka na sa loob."
" Ayoko. Susundan lang kita."
394
Haaay! Ang kulit!
" Tsk. Oo na. Bahala ka."
Pinapupunta kasi ako ni Kenneth sa music room daw. Nagtaka naman ako kung bakit ako pa ang tinawag. Pero
ang mean naman kung di ko pupuntahan.
Pumasok na kami, nakaupo naman siya sa gilid. Nagtu-tune yata ng guitar. Nilapitan naman namin, kaya nakuha
namin atensyon niya.
" Oh, you came. Thanks." bati niya sakin.
" Uhm, pati ' to." turo ko kay Jap. " Ang kulit kasi. Sensya na."
" Darn!" mahina niyang sabi. At di rin nakatingin samin. " I have to confess something."
" Ano yun?" tanong ko. Nakita ko namang curious din yung mukha ni Jap.
" But promise me first to never tell anyone. Keep it to yourselves."
" Oo naman. Ano ba?" tanong ko ulit.
" Pare siguraduhin mo lang na matino yan ha." Jap
I warned him by look, he backed off naman.
" I," he sighed. " I am Jake Flynn."
Silence.
More silence.
Tahimik pa rin ako pero si Jap eh tumawa na nang malakas.
" Pare nababakla ka na ba? Adik ka dude!" Jap
Ngumiti lang nang pilit si Kenneth, ako naman eh stunned pa rin.
" I' m serious." Kenneth
" Di nga? Tol nakakatawa ka! Ayos ah! Yun lang pala eh. Tara na Andr—"
I cut him off. " Pagexplain muna natin siya."
" Thank you." Kenneth mouthed. " It' s true. I' m Jake Flynn. I' m not really a counterfeit here, my real name is
Kenneth Jake Verge. But don' t call me that anymore or else that won' t be me. I am a teenage singer, you might
possibly already knew. And I escaped the harsh showbiz industry. Then I ended up here. I' m half-Fil by the way,
so it' s no big deal me being here, and—"
" Wait?!" I stopped him. " Seryoso ka talaga?"
" I' ll sing, for proof."
395
" Paano kung kaboses mo lang siya?" kontra ni Jap
" Are you kidding me? We have the same features and we have the same voice. When Kenneth' s gone,
Jake Flynn' s active. Vice versa. So, does that ring a bell?"
" I, uhh..." we couldn' t utter even more.
Kumuha siya ng wig na kulay blonde. Isunuot yun at kumanta. And oh my gaaad! Si Jake Flynn nga! I' m not
completely satisfied... pero si Jake Flynn yan eh!
" Ooohh my gosh! Jake!" napayakap naman ako kay Kenneth.
" Easy Andrea." natatawa niyang sabi.
" Ehem," sinabi na naman ni Jap. As in sinabi talaga. Ayun, lumayo na ako kay Kenneth. " Dude wala
namang agawan. Nasayo na nga si Kath eh." kalma niyang sabi pero may bitterness.
" Huh?" confused Kenneth.
" Wala yun," I smiled at him. " Umayos ka nga Jap. Idol ko yan eh! Idol alam mo yun!" mahina kong sabi kay
Jap.
" Tsk. Ano naman. Masgwaponamanakodun!"
" Ano ulit?"
" Wala." then tumingin siya kay Kenneth. " So, edi alam na rin ' to ni Kath?"
His face fell. " Actually, no."
Nagulat naman kami ni Jap. " So paano na yan? When are you planning to tell. Kayo na tapos hindi niya—"
" Wait!" Jap almost yelled. " Kayo na ni Kath?!"
" Yeah, man." maikli niyang sagot. May sinabi naman si Jap pabulong, pero I don' t care. Nakakaamaze pa
rin!
Jake Flynn! :" " >
" Eh bakit mo nga kami," umubo si jap. " I mean, bakit mo pinatawag si Andrea dito?"
" Uh, that' s the thing. I need your help." sabi niya sakin.
" What help?"
" You see, I' m not yet ready to confess on Kath about my other identity." simula ni Kenneth. " So I need you
to refrain her from seeing the other me, it' s getting a little bit complicated right now, so please, please help me."
" That' s bull Kenneth! Bakit ayaw mong aminin sa kanya?! Kayo na tapos magtatago ka pa sa kanya?! Hindi
ba parang ang unfair naman nun?!" galit na sabi ni Jap.
I tapped his back. " Jap calm down, please."
396
" Eh nahihibang na kasi ' tong lalaking ' to eh!"
" Kumalma ka nga!" sigaw ko na. " Walang magagawa ang sigaw mo. Tulungan nalang natin ' tong dalawa,
that' s very much effective."
" Tsk. Bahala na."
Tiningnan ko naman si Kenneth. " Eh bakit ba napaamin ka naman yata ngayon agad?"
" It' s very crucial this time. I wanted to reveal all things to Kathy way back but her bestfriends said I need to
stay quiet for the meantime."
" Okay. Fine. I understand. Team KayVee rin naman ako eh!" kinilig pa ako sa ganitong sitwasyon. Haha. Eh
bakit ba!
Katherine
Calling...
Decline | Accept
Hala?
" Tumatawag si Kath, Kenneth." I eyed him. " I' ll answer this. Wag ka nalang maingay." he nodded naman.
Si Jap eh nakaupo na sa gilid, naglalaro ng kung anong instrument. Haha. Mukhang tange lang.
" Oh, Kath?" I answered her call.
" Asan ka ba? Kanina pa kita hinahanap."
" W-wala lang, naggagala. Bakit nga pala?"
" Samahan mo naman ako sa music room. May pinapadala lang si ma' am Paseo."
" H-ha?!" nagpapanic na ako. Shet. Of all places, why here?!
" Sabi ko sa music room. Asan ka ba kasi?"
" Nasa—"
Oh my gash!
Biglang nahulog ni Jap yung drumsticks sa mismong drum. Panira aba! Mygaaahd!
" Music room? Nandyan ka naman na pala eh! Wait for me! Hahanapin ko yan! Kaya ' to ng powers ko."
natatawa pa niyang sabi.
" Eh-hehehe. S-sige." tapos naibaba ko na agad.
Sana matagal pa bago mahanap ni Kath ' tong lugar na ' to. Grabeeee! Parang kakaamin lang ni Kenneth kanina
tapos may problema na agad? Grabe lang!
" She' s coming here." natataranta kong sabi kay Kenneth. " Thanks a lot to that man over there!" referred to
Jap.
397
Nakakainis!
" Stop her, please."
" H-ha? Ba' t ka ba muna kasi nagtatago ha? Tsaka pwedi ka naman munang umalis dito eh?" tanong ko.
Naguguluhan na talaga ako.
" I need to record my exam for music. This is my last and only chance or I' ll fail. We have training later so I
really couldn' t do it some other time of this day."
Pinunasan ko naman yung mukha ko na nagpapawis na. Grabe lang talaga. " Okay, okay. I' ll think of something."
" Wait, hahanapin ko na si Kath. I' ll try my best to refrain her going here." sabi ni Jap.
Tingnan mo nga naman ' to. Concern din naman pala, itatago pa. Sus! Haha. Ayun lumabas na siya. I just hope
Jap would find her very soon.
Umupo naman ako sa isang couch na malapit sa pintuan, para madali kong mapipigilan kung sino mang
papasok. Oh mafifilter, ganun. Haha.
Nagsimula namang magrecord na si Kenneth slash our Jake Flynn! :" > Mygaaahd lang talaga!
I started the audios and system in recording room just inside the music room as well.
I always feel the relief when I spill to someone I can trust my secret. It' s not that I want to brag about my
personality and fame, but because they' re my friends now. Friends who' re worthy to know everything since
they' ve been nice even before they knew the real me.
And Jap, he' s good. I can tell he' s concerned about the situation, well hopefully. And Andrea? Well that' s pretty
easy since she' s a fan of Jake and a friend of Kenneth. I' m so lucky to have them.
I readied myself in front of the microphone and slipped the headphones into my head, fitting perfectly the
speakers of it into my ears.
♪ I need another story, something to get off my chest. My life gets kind of boring. Need something that I can confess.
♪
Secrets aren' t lies. Some of them turns out to be counterfeit, to hide what' s the genuine in jeopardy. Secrets
doesn' t always have to be concealed, yet it also has to be kept from people for an intense purpose.
♪ 'Til all my sleeves are stained red from all the truth that I've said. Come by it honestly I swear. Thought you saw me
wink, no, I've been on the brink, ooh... ♪
I' m ready to confess everything to Kathy. I really am. But the situation disagrees with the plan I plotted so long
ago. There' s a lot of mystery behind my life. And that' s all because I chose to reside in a issue-polluted world
namely Showbiz. I never thought things wouldn' t go smoothly as I imagine it would be, and now I could mentally
kill myself for everything about that.
♪ Amazing that we got this far. It's like we're chasing all those stars, who's driving shiny big black cars. ♪
I never want such girls fangirling over me. I just want them to enjoy my music, that' s all. Of course I know that
they most probably knew that they cannot reach me because of walls in between, but I' ve been hearing some
news that shocked the nerves out of me. And I wouldn' t bother remembering all them.
398
♪ And everyday I see the news, all the problems that we could solve. And when a situation rises, just write it into an
album. Seen it straight to go. I don't really like my flow, no, so... ♪
News. Everyday you' re on news. Wether it' s true or not, you' ll be there—crashing your silent living and privacies.
It' s going to shatter every little particles you might own even a least, leaving you none of your options.
♪ Tell me what you want to hear, something that were like those years. I'm sick of all the insincere, so I'm gonna give
all my secrets away. ♪
I' m ready. I' m ready to reveal anything of myself to Kathy. But what worries me the most is that she might hate
me like what her friends had warned. I knew this was going to happen. If only I appeared to her genuinely from
the very start, things would be easier this time around, wouldn' t it?
♪ This time, don't need another perfect line. Don't care if critics ever jump in line. I'm gonna give all my secrets away.
♪
I don' t care what others will say. All I care about now is how would Kathy react on my situation now. I' m
absolutely in anxiety, who wouldn' t if there are lots of ways peeking on how I could lose someone I already own—
someone I treasure in my own chest.
The audio stopped and I heaved a deep sigh. It' s finished. I' m all set and this wasn' t going to be complicated
after all. My mind sank as the door banged opened. Surprised to see who was standing near at the threshold,
my knees felt week, ebbing its strong grip a while ago.
It was my girlfriend.
Or soon-to-be ex. My heart ached at the thought. What more if it would happened right about now when she
decided to open her mouth and say something. I couldn' t quite understand the gestures she carried on with her,
along with my difficulty in comprehending what' s the plastered look on her beautiful face.
Is she going to dump, or worse, break-up with me now? No, no! That was the venom I knew would end my
mental life all along. That wouldn' t be right.
Andrea was flabbergasted, too, when she saw who' s standing at the door with papers stayed firmly on her arms.
That' s was seconds ago, when she finally let go of those pieces unconsciously.
I eyed her with apology. I sure hope she gets that. I' m really uneasy right now. I couldn' t utter words even when
I have hundreds in mine to explain. Why of all events in my screwed-up day I could not talk right now?
She' s really going to do it. It' s all gone. We' re gone. The WE that I' ve been dreaming all the time since I divulged
from this very chest that I love her.
She closed her eyes, probably holding back her traitor tears. I can' t help seeing her like that, darn! It was all my
fault! I could stay away just so she could compose herself once more. But no, I would take the risk just to keep
her mine.
Please, please God. Help me. I kept on praying deep in my thoughts.
Kathy opened her mouth to say something but she closed it again, pursing now her lips. She' s now holding back
her words, it' s obvious! But why can' t she just blurt it out? I almost forgot! Did she even see me, or more like,
hear me singing?
Of course she did, idiot! Half of my mind said. She wouldn' t be acting like that if she hadn' t got the chance to
hear the obnoxious voice of Jake Flynn coming out of her boyfriend' s mouth.
399
Now Kathy stood firm. She tucked her excess strands of her against her right ear. She now then looked at me in
the eye.
It surprised everything in me that she said different words rather than those I would most likely expected her to
say.
" So, kamusta naman ang buhay-Jake Flynn, Kenneth?"
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 68: Fall
***
" Kathy, I could explain." I said very fast just so she wouldn' t dare counter. It' s a good thing that I didn' t
stammered this time, but the anxiety was very nervous just by hearing the first word.
" H-ha? Eh tinatanong ko lang naman kung anong buhay mo as J-Jake F-Flynn ah?" she answered. I can' t
see a hint of tone in her voice. Is she angry, or not? Disappointed, or feeling the loathe now?
I couldn' t see the hatred, so there' s no way she would get into the point of loathing him. Or she just make a
good actress, now that she wanted to hide her feelings behind walls?
" Kathy," I deeply murmured, walking outside the mini recording studio and making my way towards her. " I
could explain everything. Just please let me." I sounded desperate, and I didn' t dare be bothered about that
because i really am.
" H-ha? Wala kang dapat iexplain. Nagtanong lang naman ako diba?" now I could sense some bitterness in
her tone.
" Really? Katherine you' re making this very difficult." I uttered almost cold as ice, I sighed the moment I
realized what tone I just used. " I' m sorry. It' s just that... You know, that—"
" Baka magalit ako?" she said. " At baka makipagbreak ako sayo?" she hit the bulls eye.
" Yes." I whispered while I looked down. I am a guy who has tears. Tears that would be flowing down right
about now, but just like Kathy-I chose to fight them back. " Please, don' t." I pulled her in to my arms and hugged
her in an instant.
" I won' t." she answered.
A sly smile crept up my face. I know she' s going to take this seriously for several time. But I' m just happy that
she did not break-up with me. I really am!
But all of that crushed when she broke the hug and took a step back away from me. She looked down and from
what I saw, she wiped her face from the obvious tear tracks. When she' s done she looked up again and formed
a smile. A forced one to be exact.
" Kenneth hindi ako makikipagbreak sayo." she said. And suddenly my whole body is starting to regain its
usual strength.
" Pero," she continued. This is what I' m afraid of. " Kenneth I need space." her smile already gone seconds
ago.
400
" I fully understand. I' ll give you that." I returned her a weak smile. I respect her decision. And this is much
better than what I have been foreseeing about the whole time.
" And Kenneth," she called again. " Please wag ka munang lalapit sakin." she stated and that' s when she
walked away.
I' m stoned in my position. I couldn' t move at all, and I just can' t find myself running after her. Would it make a
difference if I did? She already said herself that she needed space. So I know now that I could perhaps irk
everything out of her if I reconsider crashing over.
I knew it. I just knew it.
Oo, matagal ko nang halata. Matagal ko nang alam. Pinipilit ko lang talaga ang sarili ko na isiping hindi sila iisa.
Kaya ba ganun nalang ang nararamdaman kong familiarity kapag nakikita ko si Jake Flynn? Of course.
Malamang. Pero kahit ganun, pinilit ko pa rin talaga na isiping they' re two different persons.
But no, sudden events proved that to me. Habang wala dito si Kenneth, on-air si Flynn. At kapag naman nandito
si Kenneth, hiatus si Jake Flynn. At ano naman ako para hindi mahalata yun? Di ako oblivious.
I did not break up with him kasi... Kasi siguro may part sakin na alam na talaga ang other side of the story kaya
natanggap na yun ng isip ko.
Pero meron ding side sakin na nasasaktan pa rin. Una, bakit hindi niya sinabi sakin nung una pa lang. Edi sana
hindi na ganito. Sana natanggap ko na sya agad at sana hindi ako nahihirapan nang ganito.
For now, I just need space.
I need to adjust. Dahil nga nalaman kong si Flynn siya, edi marami pa pala akong hindi alam sa kanya. After all,
Kenneth is somehow different from Flynn, right? Pero iisa lang alam ko sa kanilang dalawa with certainty.
I love them both. I know I do, that' s why I can' t let go of him that instant. Ayokong mawala siya sakin. Ayaw. Pero
katulad nga nang sinabi ko, I need space. Space and time lang para makapagisip. And I won' t even dare to think
of that stupid Moving On scheme. I know it wouldn' t work very well. Mahirap nga daw sabi nila. And now I
understand why.
***
Days passed. It' s February na. Ang bilis noh? Siguro ganun na lang kasi boring na ulit yung buhay ko. Si
Kenneth? I don' t know. I just give him a smile whenever he' s around looking and that' s just it. Alam ko naman na
alam niya yung gusto ko, yung request ko. Pero napagtanto ko... Nakakamiss pala rin talaga nang sobra.
It feels like I just want to hug him tight. Ang dami nga rin nagtataka sa kinikilos namin eh. Good thing pala na
hindi ko muna sinabi sa barkada na kami na. Kundi baka nasa hot seat na ako ngayon. Kami? Kami pa nga ba? I
didn' t break up with him right? Siguro nga kami pa.
Pero... Parang hindi eh. Parang hindi talaga. Tsk. Alam na rin ni Andrea lahat ng nangyari. Naiopen ko na sa
kanya yung lahat ng sakit, lahat ng inis ko. Buti nalang nandito siya, at least I can open up to someone without
hesitation. I suddenly missed Yna and Lindsay. Sigh.
Tapos na rin lahat ng exams namin. But we have to stay here in Openheim until March or something. Tapusin
daw lahat ng agendas, kahit hindi education-related basta within the University and concern. Ako? Wala. Walang
magawa. Tapos na lahat eh.
401
" Kath, may party mamaya ang exclusives. What are you planning to wear?" tanong ni Andrea. Nandito kami
ngayon sa suite nila. Wala si Jap, nasa gym. May practice yata ang team.
" I think I won' t go." dry kong sabi.
" Oh, come on Kath. You have to cheer up! Plus, nandun din naman ang barkada eh."
" Wala pa talaga akong gana kasi."
" Eh kasi naman, kung kinakausap mo na ba kasi siya like the usual. Edi sana masaya ka na ulit." sabi niya
habang inaayos yung mga damit niya na nakalatag sa kama.
Nanikip na naman yung dibdib ko. " Ang hirap kasi. Mas lalong humihirap kasi he' s still in, and won' t leave this." I
pointed my chest. " And I miss him." naiiyak na ako.
Tumigil naman si Andrea sa ginagawa niya at lumapit sa tabi ko. " Hay. Kasi naman Kath, why don' t you speak to
him. Nung sinasabi niyang mageexplain siya sayo nung nasa music room tayo, pinagexplain mo ba? Hindi.
Instead, nagmatigas ka."
She' s right. They' re always right. Second time na ' to. Pangalawang beses na nagkaroon ng problema at hindi ko
pinakinggan yung side niya. Maybe I' ll hear him out tonight.
" I know, I' m wrong. I' ll try to patch things easily." I closed my eyes and sighed. " I' ll start tonight."
Sana lang tama ' to. Sana lang maayos na. Sana.
" That' s great!" masaya nang sabi ni Andrea. " I have to fix you up!"
Uh-oh. Here we go again with dress and make-ups. Ayoko nun! Nangangati ako! Gaaahd. But it seemed that I
have no choice at all. Bahala na. I trust Andrea' s taste naman.
" You have to make sure it' s not too revealing, Andrea or I' ll scream!"
She chuckled. " Oo naman. Adik ba you? Syempre noh, kilala na kita."
" Good."
Nanuod lang muna kami ng movies. I never left their suite. At isa pa ayoko munang magmukmok. Nakakapagod
na. Tsaka, susubukan ko na namang ayusin ' to mamaya.
" Oh, nandito ka pala, Kath." bati ni Jap. Kadadating lang niya. So that means tapos na practice nila.
" Hindi pa naman ako multo."
Nangiti lang siya. " Balik ka na kaya sa suite? Ay!" napatakip siya sa bibig niya. " De, wala pala. Sige dito ka
muna. Wag mo na akong intindihin." at tumakbo naman siya agad sa taas.
What' s wrong with him?
" Uh, Kath." bumalik naman atensyon ko kay Andrea. " Hindi naman sa pangongontra, pero try mo kaya
munang bumalik sa suite?"
" B-bakit?"
" Wala lang naman. Pero sige kung—"
402
" I' ll be right back, Ands!" and that' s it, tumayo na ako at papabalik na sa suite.
I feel fine.
I feel fine.
No. Who am I kidding?! I freaking don' t feel fine at all!
Unti-unti ko nang ini-slide yung keycard. Why am I feeling so heavy? Ugh. Pagkapasok ko, off ang lights.
Syempre binuksan ko naman. Oh well. Wala naman palang shocking news and all.
Umupo ako muna ako sa couch. Sigh. Walang magawa. Why can' t we just leave? Wala na naman yatang
gagawin ah? Tsk. Naiinip na ako.
Nakita ko namang may bumaba ng hagdan. And it' s obvious who that was. But wait... Why...?
" Why are you limping Kenneth?" bigla akong napatayo at napatakbo sa kanya.
" No, no, I' m fine." sabi niya. Pero inalalayan ko pa rin siya. I placed his arm around my shoulder for
support.
" Anong nangyari sayo?"
" It' s nothing. I just sprained my foot, I think." he finally said, sitting down the couch.
" Oh, okay." naupo rin ako. Pero I maintained a distance. My heart is hammering once more, it kept on
increasing every second. I know, I know! I love this man, that' s why! But I still have to settle things first-my
feelings.
" Kathy," he called. Di ako makatingin.
" Yes?"
" Look, if what you—"
" Cut it Kenneth. Just... just don' t rub that in for a second."
For now, this time, I just want to feel his presence that I knew I missed so great much. I want to be in the same
room as him without even thinking the dilemmas waiting to be fixed, or waiting for the ruins.
Napatigil naman siya. That' s good. Ngayon nararamdaman ko na naman yung feeling na gustong gusto ko na
siyang yakapin. Yung bang gusto kong maging normal na ulit yung lahat. It' s been days, weeks! We felt, or at
least I, like out of this world. Feels like having a nightmare.
Please, I want to wake up now. I couldn' t handle any much longer of this.
You should forgive him, that' s the answer you stubborn girl! Part of me sermoned. It' s not like any of his fault
that he wanted to be just like any other normal teenager, and that he has to conceal his other identity. And plus,
he was Jake Flynn and Kenneth at the same time even before he met you! Even before he fell in love with you.
Eh yun na nga! Eto na naman ang stubborn side ko. Bakit hindi niya agad sinabi sakin?!
That' s always your reason for being so opinionated and balky of the situation! You don' t know yet his freaking
reason so why scoff all the way through, you idiot!
403
That' s it! Nababaliw ba ako! Dalawang side lagi ang nagaaway sa isip ko. Which side should I listen more? I knew
that both would be wandering out my mind, so why bother plotting scheme on how to perish the other side. Ano
ba? Saan ako maniniwala? Saan ako kakapit?
To your heart.
My conscience and rational side answered, keeping the two absurd ones zipped behind.
I know what I have to do. Pero aantayin ko pa rin ang mamaya para dun. My mind' s sensible in the evening.
Pero ang tanong makakapunta ba si Kenneth?
" Seems like your foot is killing you," panimula ko. " Are you going to the party tonight?"
" I, uh..." he sighed. " Maybe I can' t. Are you?"
" Yeah. It' s gonna be fun." I lied.
" Oh, just take care of yourself. Don' t let anyone do that."
" Yep, I could do that." I looked away.
Would you help me? Would you still take care of me?
Ugh! Shut it. I' ll save this for later.
" It' s lunch time. Anong gusto mo?" I asked. May pakielam naman kasi ako, sobra.
" I' m fine. Not yet hungry."
Bigla rin namang kumulo tyan niya. Natawa ako, natawa rin siya. Ngayon, nakaramdam talaga ako ng relief.
" Seriously Kenneth. Let' s eat."
***
Nandito na ulit ako sa suite nina Andrea. Nagreready na para mamaya. Ayoko sana, kaso mapilit talaga ' tong
mga ' to.
" Ayan! You' re perfect!"
" Tsk. Hindi pa nga." umupo ako.
" Anu ba, tumayo ka nga Kath. Give me a spin!" masaya niyang request.
" Wag na. That' s not necessary."
" Naman Kath. Ang KJ mo!" nagpout pa siya.
" I know."
She sighed, umupo na rin sa tabi ko. " Asan si Kenneth? Pupunta rin ba siya?"
" Di ko nga alam eh. Pero kasi—"
404
" Ay nako! Go!" tinayo niya ako at tinulak ako papuntang pintuan. " Check up on him! Dali naaa!"
" Oo na po."
Edi eto nga bumalik na naman ako sa suite namin. Nahihiya pa akong pumasok, yung suot ko kasi! Dress na
naman. Tsk. Hindi ako sanay.
Pagkapasok ko nakita kong nandun lang siya sa terrace, nakatingin sa kawalan. Emote? Joke!
Nilapitan ko naman. Napatingin siya so I smiled.
" Wow." was all he could say. " Just wow."
" Ha? Wow ka dyan."
" Nothing." ngumiti na siya. " You look even beautiful tonight."
" Sus." I smiled slyly. " Bakit hindi ka pa nakabihis? Hindi ka ba pupunta?"
" Nah. I got to rest my foot." ngumiti na naman siya nang pilit. " You enjoy yourself."
I doubt it. Sigh. Parang ayoko na rin tuloy pumunta. Mas tinamad ako.
" Oo naman." I lied again.
" That' s good." sabi niya habang nakatigin pa rin sa view.
There goes my chance, tinitigan ko siya. Ang swerte lang ng girlfriend niya. Yun nga lang hindi ko sure kung
sino. Ako ba o si Tricia?
" Kathy," he called. " I just want to apologize again for what I did."
Hindi ako sumagot. I can' t say it' s fine when it is not. Ngumiti na lang ako nang konti. Magsasalita pa sana siya
nang may kumatok. Pinuntahan ko naman.
" Kath! Leggo na?" si Andrea, kasama si Jap.
" Uhh," gusto kong sabihin na dito nalang ako, pero sayang naman ' tong inayos niya sakin. " Sige, tara na."
" Eh si Kenneth?" tanong ulit niya.
" Masakit paa niya, kaya dito nalang daw muna siya." I flashed a weak smile.
" Ohh, gusto mo pa bang sumama?"
" Ano ka ba! Oo naman. Sayang din ' tong ginawa mo sakin oh." sabi ko nang natatawa.
" Sus."
" Andrea, Kath," singit ni Jap. " Una na ako ha? Tinatawag daw ako ni prof. baka may iuutos lang." tumango
naman kami. " Pahawak muna nitong tubig ko Andrea, tatakbo na ako."
Pagkatapos kunin ni Andrea eh tumakbo na nga si Jap.
405
" Ba' t naman may tubig yun?" tanong ko.
Natawa naman siya. " Malay ko dun. Pero sure ka ba na sasama ka pa? You know, okay lang naman sakin eh."
" Hindi, sige okay lang nam—"
" Ooops. Sorry."
Natapon yung tubig sa damit ko. I looked shocked, pero natatawa naman si Andrea, pinipigilan lang.
" Andrea," seryoso kong tawag.
" Kasi naman Kath, ala—"
And I hugged her. " Thank you."
Natawa siya. " See? Pakipot ka pa eh. Sige, alis na ako ha. See ya tomorrow nalang." I nodded at sinara na yung
pinto.
I know she did that on purpose. Halata kaya. Pero buti naman, ayoko kasi talagang umalis.
Bumalik ako sa terrace. Nagulat naman si Kenneth.
" Why are you still here?"
" Ayaw mo ba? Sige alis nalang ako."
" That' s not what I meant!" mabilis niyang sabi, napasigaw tuloy. Haha. Cute.
" Natapunan kasi ako oh," tinuro ko naman yung basang part ng damit ko.
" Oh, that' s unlucky." natatawa niyang sabi.
" Yabang mo ha." natawa na rin naman ako.
Wala kaming mapagusapan. Ang awkward lang kasi. Pero gusto kong kasama lang siya. Ang gulo ko rin!
Nakakainis. Tsk.
Ang bigat na ng pakiramdam ko. Hindi ko naman alam kung bakit, pero basta mabigat. As in, talaga!
" Hey, why are you crying?" tanong niya sabay lapit sakin.
" I... I-I d-don' t k-know." naiiyak kong sabi hanggang sa niyakap niya ako. That' s what I needed. Nakuha ko
na, pero ang bigat pa rin.
" Please, Kathy, tell me."
" I-I' m sorry, K-kenneth. I really am." I said while sobbing, my face buried in his chest.
" What? Why?"
" For acting so stubborn. I should have known you hid yourself because of some reason. I' m really really
sorry."
406
Tumawa siya nang may relief. " It' s fine. Please stop crying."
I can' t.
" Kenneth, I' m sorry dahil hindi ako marunong magtanong ng side mo. I' m sorry kasi dahil dun parehas pa
tayong nasaktan."
" Kathy,"
" Pero ngayon alam ko na talaga na mali ako. Ngayon alam ko na na dapat muna akong magtanong. I can' t
lose you. Even though you' re Kenneth and Jake Flynn at the same time, I already knew you were the person I
loved. I' ll just have to close my eyes so I could not see the physical differences."
" You know—"
" Please, Kenneth. I can' t be alone without you. Ugh. That sounds corny!" umalis na ako sa yakap niya.
Lumayo nang konti at pinunasan ang mukha ko. " But that' s all true. I can' t. Wait, I know makakaya ko, pero it' s
hard and it takes a lot of courage to do that." I sighed. " But I' m telling you, I' m not that brave to let you go."
I looked at him. At grabe ang ngiti niya. Ang lapad eh. Nakakatawa.
" Really?" he asked teasingly.
" Oh, shut up." I said, rolling my eyes.
His face fell or it was just his smiles that disappeared? Hala. Bakit ganun?
" To sum all of it, you' re not letting me go because of my filthy secrets?"
" No, Kenneth. It' s not that, don' t take it to the extremes."
He smiled. " Oh, fine. But,"
Silence.
" I want things seriously and genuine. I don' t want any thing because of orders. So Kathy,"
Another silence. Kinakabahan ako.
"I want a break-up."
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 69: Unlucky Cupid
***
" B-break up?" I asked, my voice cracked. Tumulo na luha ko nang tuluyan. I... thought he... I thought...
Ugh.
407
It hurts!
" Kathy, please lis—"
" No, it' s okay Kenneth." ngumiti ako. Pati sarili ko niloloko ko na eh! " I understand, you want to teach me
lesson? Fine! I' ll take it."
And with that I ran outside. Pagkasara ko ng door suite, napasandal nalang ako. Ang sakit! Akala ko pa naman
maaayos na. Pero hindi pala!
Buti nalang at may pilay yun at hindi makakasunod sakin. As if pang gusto niya akong sundan? Tch.
Inantay ko lang sina Andrea na makabalik. It' s around eleven thirty.
" Kath? Ba' t ka nasa labas?" tanong ni Jap.
" Oo nga. Matulog ka na." si Andrea naman.
" Pwedi palapit muna sayo?" I pleaded Andrea.
" May nangyari ba?" Jap
Sabihin ko na ba agad? Ayoko sana pero kailangan ko rin itong ilabas.
" We broke up."
Tahimik lang kaming tatlo. Hanggang si Jap na yung bumasag sa silence.
" Eh walangya pala siya eh!!!" galit na sabi ni Jap. Nakakatakot.
" J-jap o-okay lang—"
" Anong okay dun?!! Tsk!" napasuntok siya sa pader. Parang hindi manlang siya nasaktan. " Andrea
pumasok na muna kayo." seryoso niyang sabi.
Kita ko namang parang natakot din si Andrea kaya pumasok na kami kaagad.
" Anung nangyayari Kath? Bakit ganun?"
" Hindi ko rin alam. Ayaw na niya." natawa ako nang mapait. " Okay lang. Tanggap ko."
Hindi. Di ko tanggap. Mahirap yun tsong! Nakakatanga na, kaya tigilan.
" Kath..."
" Andrea, pwedi bang humingi ng favor?"
" Sige lang. Ano yun?"
/JAP'S PERSPECTIVE
408
Eh loko pala yung lalaking yun eh! Hindi ako nagsakripisyo para ganyanin niya lang si Kath! Isa pa, kaibigan ko
rin yun!
Pumasok ako ng suite nila nang hindi kumakatok. Dirediretso akong pumunta sa terrace Kung nasan ' tong
lokong ' to!
" Hoy!" sigaw ko sabay hawak sa collar ng damit niya. " Bakit mo gina—"
Natigilan ako.
Si Kenneth Verge, matapang na lalaki. Mabait, gentleman to the point na dream guy siya ng lahat, talented
malamang at artista nga, matalino...
Ngayon ay,
umiiyak?
Dali-dali ko naman siyang binitawan.
" Kenneth, pare, loko loko ka talaga, alam mo yun?" kalmado ko nang sabi.
" I' m aware of that." lumuluha pa rin siya.
" Sabihin mo nga sakin, bakit mo nagawa yun? Tanga ka ba?!"
" I' m a person enough to commit stupidity."
" Aish!" gusto ko nang manuntok! Pinipigilan ko lang sarili ko. " For a person, you' re in the lowest form!"
And of course I didn' t mean that. Di ko masuntok ' tong lalaking ' to eh, at least manlang matauhan siya sa mga
salita ko. Tsk.
" Kenneth, di naman tayo magkakilala nang ganun, pero alam kong hindi mo yun gagawin nang walang
dahilan."
" She already told you, huh?" tanong niya habang nakatingin lang sa labas.
" Malamang. Ano pa ba?!"
" I just wish she' d listen until I finished." mahina niyang sabi. " I could never leave her. Not unless she
wanted me to. But you know me as compulsive, I' d still be behind her even if she won' t be looking back."
Sincere talaga siya. Aaminin ko na. Swerte na nga si Kath kay Kenneth.
" I' ll never let her go even if she already took her step back. Hell, that' s where I would be living if everything
falls apart. But as I' ve looked on what I have now, I think I' m already living on fires that I thought was cool wind
helping me to reach what' s up there. I' m wrong." yumuko siya. Ilang sandali eh inangat na ulit niya ulo niya. " But
that won' t change a bit what ever formed in here." tinuro pa niya ang dibdib niya. " I maybe wrong but it doesn' t
matter right now. I may have lost my everything, but that doesn' t mean I can' t go for thousand attempts to patch
everything back into pieces."
Kenneth, I believe in you. Alagaan mo si Kath. Alam kong ikaw lang makakaprotekta sa kanya full-time, lalo na
ngayon na may kumakailangan ng akin.
I faced him, " May rason ka diba?"
409
" Yes."
" Tch. Oo na, tutulungan na kita."
Ngumiti naman siya nang konti. " Really? You' ll send her my reasons?"
" Hindi."
" Then what? How?"
" Ang pangit naman kung sa ibang tao pa niya maririnig yang kung ano mang rason mo. Ikaw nagsabi sa
kanya. Tutulungan kita, pero wag mong susubukang sasayangin yun, kundi masasapak kita." pabiro kong sabi.
Natawa kami. Good atmosphere na. Buti naman.
" Thanks dude."
" Basta wag mo lang talagang sasayangin. Tsaka may narealize din naman ako nung umepal ka eh."
Natawa siya. Alam na kaya niya meaning ng epal? Haha. Bahala siya!
" I realized there' s other things that were meant for me, rather than those I thought were mine already."
" Good to know." ngumiti na siya. " You really are good for a brother, you know that?"
" Sus! Alam ko, gwapo ako eh." biro ko. " Pero seriously, ikaw din naman eh. Pwedi ngang, tatay na rin eh."
" Rascal."
Haha. Nakakabading pala ' tong lalaking ' to eh. Mabait naman pala. Pero huy! Joke lang yung nakakabading!
Straight ako!
" Pero Kenneth, seryoso na. Susuportahan ko nalang kung anong meron kayo. If that' s the reason Kathy
would be happy, I' d go for it."
" You really love her, huh?" tanong niya. Selos ba ' to? Haha.
" Hmm. Let say as a friend I do, but I really like her."
" Oh," selos nga. Hahaha. " What about Andrea?"
Napaubo ako. Hala naman.
" Andrea? She' s nice. She' s my tol. And," napangiti ako unconsciously. " I love her."
" You' re so cheesy man!" pangaasar niya habang hinihimas braso niya na kunwari kinikilabutan.
" Aish! Nagsalita ang hindi korni."
" I' m kidding." natatawa niyang sabi kaya natawa na rin ako.
Silence.
410
Silence.
" Thanks again Jap."
" No problem."
" Brothers?" he extended his arm for a handshake.
" Brothers."
And we shake hands.
Habang tulog na si Jap at si Andrea, I snuck out of their suite. This is it, goodbye.
Pumasok ako sa suite namin and I left a note. I' m sorry if I get to do this, but come to think of it-there' s nothing
to be sorry about. After all, he decided these things.
--Please treat me as if you know nothing about the past. Forget what we did, forget what I said, and most of all...
Forget about me.
I'll try and forget about you, too. But I'm telling you it won't be easy for my part. You might already moved on
because you're stupid enough to let me go. But I haven't bulge from what we have yesterday.
Remember our bet?
Yes, I'm using my part on that now.
I want you to stay away from me. And I don't even want to start over yet. Please do that.
Goodbye.
PS: I'll send a request for a room exchange with Jap. Hope you'll do good.
Thank you for the good and everything. But then again, adieu.
--Tear drops. This will be the last time, Kenneth Verge.
***
" Attention students, attention. Pack your bags for a three-night stay at Openheim' s Valentine' s getaway
tomorrow. Exclusive students are required strictly. But for those other students outside exclusive premises, may
411
or may not join the said activity. Further announcements will be elaborated from time to time. For now, that is
all."
Nandito kami ni Andrea sa school park nang iannounce yun. Rinig talaga dito, kaya walang ligtas.
" Kailangan ba talagang sumama?"
" Ayan ka na naman Kath. Required nga diba. Have fun naman."
" Eh ano bang gagawin dun? Wala naman yatang kwenta eh?" dry kong tanong.
" Shh!" pinalo niya yung braso ko. " Wag ka ngang maingay."
" Opo."
" Hay. Ewan ko rin. But it' ll be fun. Tsaka I' ve heard pakulo na naman ' to ng pinakang president ng
Openheim. Siya daw ang pinakamisteryoso sa mga magkakaibigan na nagtayo nito. Hindi pa nga raw siya
nakikita ng kunsino mang staffs or student eh."
" Oh? Bakit naman kaya? Physical issues?"
Natawa siya. Hala. Anong nakakatawa? Seryoso ako.
" Baliw ka. Hindi naman siguro. May iba rin daw yun agenda. Yun daw ang pinakang busy sa kanilang
magkakaibigan. As of now wala yata siya dito sa bansa. Ewan ko nalang."
" Ohh. Ang weird naman nun."
" I know right." tumayo siya. " Kaya let' s go and pack!"
" Psh. Oo na. Tara."
***
Pagkatapos naming magayos eh lumabas ulit kami ni Andrea, kasama naman ngayon ang barkada. At kasama
siya. Tsk.
" Guys! Tara sa resort dito? I heard libre lang daw." Rein
" Sus! Maniwala sayo!" Lex
" Oo nga! Malay mo nandun din si Starine." sagot ni Rein.
" Nililigawan mo si Starine? Tindi mo chong!" Zan
" H-hoy hindi ah! Asa siya. Pati alam nyo namang hindi ako sa kanya diba." Lex
" Pakipot epek pa talaga ' tong si Lex!" Lauren
" Oo nga! Alam naman nating si Starine na from the start yan eh! Binaling lang dun sa isa yung feelings para
hindi mahalata." ate Lovie
" Eh teka nga muna. Sino ba si Starine?" tanong ni Andrea. Sa wakas. Miske ako eh curious.
" Ah, siya ba? Pamangkin yata siya nung president nitong Openheim." ate Shanta
412
" Mali ka!" sabat ni Lex. " Anak kaya siya nun." Tiningnan naman namin si Lex sabay sabay. Umubo siya
nang kunwari. " P-parang yun lang eh. Plus, everybody knows her."
" Hmm. Sabagay. Maligawan nga." Rein
" O-oy! Diba may Chelsea ka na? Manahimik ka dyan!" Lex
Natawa kami. Halata ka na Lex.
" Ayan! Lumabas din. May gusto nga kay Starine." Jap
" Tsk. Wala akong paki. Aalis din naman ako for L.A kaya wala rin." Lex
" Oh? I heard sa LA nakatira yung dad ni Starine?" Franco
Nagliwanag naman yung mukha ni Lex. " Talaga?" pero lumungkot din. " Eh ano naman diba? As if namang
pumunta rin yun ng Los Angeles, eh komportable na nga raw siya dito."
" Eh ba' t mo alam?" biro ni ate Shanta sa kanya.
" E-eh k-kasi..." nauutal na sabi ni Lex. " Ay ewan!"
Natawa nalang kami. Pero may isang pangiti-ngiti lang. Sino pa ba? Psh. I' m trying my best to act normal here,
pero sya halata eh.
" Pareng Kenneth, sino na ba nililigawan mo ha? Napakamisteryoso mo eh." Zan
" Me?" tumawa siya nang konti. " I' m not into someone right now."
Oh talaga lang ha.
" Suuus! Di nga, dude. Sino?" Rein
" I' m serious." sabay ngiti pa niya.
" Eh bakit parang nawasak yata mundo mo ngayon? Tingnan mo mukha mo oh." Lauren
" It did."
Nganga naman sila. Ako? Hindi na nagulat. Pero slight din pala. Hindi ko inaasahang aamin siya nang ganyan
kabilis.
" Weh? Sino namang tatanggi sayo, bro? Eh sa gandang lalaki mong yan eh halos babae na nga nanliligaw
sayo." Lex
" I don' t know. She' s one of a kind." sabay tingin pa niya sakin. Napaiwas naman ako. At ang tingin naman
ng barkada eh nasa akin.
Hala! Excuse me ha. Hindi ako ang may gusto nun. Siya. Siya nakipagbreak eh.
" S-si... K-Katherine?" Lex
" Kath?" tanong nila sakin.
413
" Totoo ba?"
" Pano nangyari yun?"
Tumayo ako at tumakbo palayo. Ayoko munang ipaalam sa kanila. Lalo na sa harapan ng barkada. Ang hirap
kaya nun.
Ayoko ng madramang buhay, pero bakit sinusundan ako ng lungkot? Nakakainis lang!
" Katherine?"
Nung tiningnan ko, si Lex lang pala.
" Oh, Lex?"
" Totoo ba yun?" tanong nia. Seryoso na siya.
Yumuko ako at hindi nagsalita. Ang hirap lang tumingin eh. Baka maiyak pa ako, eh diba I promised myself na
huli na yung last time.
" So, totoo nga." umupo siya sa tabi ko. " Ano bang nangyari sa inyo?"
" I don' t know actually." mahina kong sagot. " Mutual naman yung feelings namin, to the point na naging
kami na nga."
" Oh? Cool."
" Pero nang may nalaman ako sa kanya, or nang narealize kong tama ang mga hinala ko about him,
nasaktan ako at may nangyari. Pero you know what? Hindi ako nakipagbreak sa kanya. Lumayo lang ako
hanggang sa macompose ko na ulit ang sarili ko. Pero I was trying to heal things, but... he broke up with me."
" H-ha? Bakit naman daw? Kung ako siya hindi na kita pakakawalan."
Ngumiti naman ako. " Pero hindi nga ikaw siya. No offense ha."
" Okay lang. I won' t misunderstood." binalik naman niya yung ngiti. " Alam mo ba naging crush kita?"
Nagulat naman ako. " Edi ako pala yung tinutukoy nila kanina?"
" Yep. Ewan ko lang, kasi parang nakikita ko sayo ate ko eh."
" Oh? Edi hanggang sa ganun na lang yun. Don' t play with your feelings, mas mahirap yun. Trust me,
nangyari na yan sa dalawa kong kakilala."
" I' ll take that advice. For now, let' s have fun muna. Tara na?" tumayo siya at inalok yung kamay niya.
Kinuha ko naman at ngumiti. " Tara."
Masaya naman sa resort. Naligo kami kahit walang dalang pamalit na damit o ano. Uuwi kami nitong basa. Haha.
Ang saya nga eh. May clothing store naman na malapit, kaso lang wala kaming dalang pera kasi nga alam namin
na wala talagang fee dito.
" Kath, oh. Gamitin mo daw." inabot naman ni Lex yung... tuwalya?
414
" Ha? Pano ka nagkaganyan?" kinuha ko naman at pinunasan braso ko. Yung iba eh naliligo pa rin, nilalamig
na kasi ako kaya umahon na.
" Ako? Hindi sakin galing yan mismo. May nagpapabigay lang."
" Eh? Ah. Baka si Andrea." sabi ko habang pinupunasan pa rin sarili ko.
" Hindi si Andrea. Si bro Kenneth." sabi niya nang nakangiti pa.
" Ha?" napatigil naman ako. " Oh, iyo na." nilagay ko sa mukha niya at lumakad palayo. Natawa rin ako sa
expression ni Lex. Haha.
Since ayokong bumalik magisa sa suite, dito muna ako sa gazebo ng resort. Wala namang tao kaya buti nalang,
tsaka maganda rin yung view.
Putek! Ang lamig lang! Tsk.
Ayan uminit na. Teka...
May towel na pala sa likod ko?
And positive. Meron nga. On the negative side naman, si Kenneth pala ang naglagay. At umupo rin siya, pero
malayo nga lang.
" Tsk. Hindi ko kailangan nito." binato ko sa kanya yung bath towel nang hindi nakatingin.
" Quit being so stubborn, Kathy." sabay hagis niya ulit sakin nung towel.
" Kathy? Don' t call me that! Tch. Ayoko nga! Okay na ako!" binato ko na naman. " And why are you even
here?! Diba sabi ko naman stay away?!"
" I' m away. Look, I' m meters away from you, see?" nakangiti pa niyang sabi. Tch. Kala mo walang nangyari
ah!
" Ano ba! Nasa usapan natin yan ah! Ang daya mo!"
" Yep. I' m fair with that."
" Fair daw?! Eh bakit nandito ka pa?! Alis na."
" I haven' t forgotten about the bet so don' t worry."
" Hindi na kita maintindihan eh. Tsk."
" Because you wouldn' t let me clear things up to you."
Tumayo ako. " Wala na akong pakielam." at lumakad paalis.
" Kathy," tawag niya. " I won' t give you up." nung lumingon ako, nakangiti siya.
Give me up? Eh he already did!
***
415
" Ehhh! Andrea! Lapit tayooo." maiyak-iyak kong sabi.
" Wala tayong magagawa. Kailangan from same school ang magkakalapit sa bus."
" Tsk. Ang malas ko." bulong ko.
" Ang swerte naman niya." sabi ni Andrea. Tch. Narinig pa.
" Ay ewan na."
Pumasok na kaming bus. Si Andrea syempre kalapit si Jap. Sa likod kami nila. Pagkatingin ko, may nakapatong
na book sa mukha niya. Natutulog yata. Good!
Nalaman ko na sa Openheim premises din pala kami pupunta, yun nga lang much deeper. Ang layo nga eh, so
malaki pala talaga ' tong lugar na ito. Gusto ko sanang matulog, kaya lang ang hirap sa pwesto ko. Kung sana
nasa may bintana ako edi may masasandalan, kaso wala. Tsk. Bahala na. Inaantok ako eh, kaya pumikit nalang
ako.
Nagising nalang ako nung niyugyog ako ng kung sino. Si Andrea naman pala. Ayun bumaba na kami.
" Ang sweet nyo lang ni Kenneth kanina ha." kinikilig pa niyang sabi.
" Kami? Adik ka ba? Parang magkatabi lang eh."
" Eh ano ' to?" may pinakita siyang picture sakin. Si Kenneth nakaakbay sakin, yung ulo ko nakasandal sa
chest niya tapos parehas kaming tulog.
" Hala! Akin na yan Andrea! Idelete mo!" kinukuha ko yung phone niya pero tumakbo naman ang babae.
Tch.
" Ayoko ngaaa!" bumelat pa siya.
Nung namang nahabol ko siya eh nakuha ko rin yung phone niya. May security code naman. Nakakainis.
Pero... parang kami pa dun sa photo. Sigh. Kaso hindi na nga. Hindi na.
Pinagayos na kami ng gamit namin sa mga rooms. May beach pala rito? Hala. Ang galing lang. Kakaiba eh. Eto
kasing room namin ni Andrea eh may terrace na overview ang beach.
After nun eh bumaba na rin kami. Syempre for announcement thingy, precautions, mga ganun ba. Sinabi na nga
kung bakit kami nandito, ganito ganyan.
Sabi nga eh sa isang araw na raw kasi ang Valentine' s Day, at dahil daw napakaimportanteng araw sa university
president yung day na yun eh nandito kami para icelebrate. May mga activities din naman daw, pweding sumali.
Pweding hindi. Pero may isang event na kailangan ang lahat, walang takas. Yun daw ang Cupid' s Ball.
" Pfft. Hahaha!" tumawa na ako. " Cupid' s Ball talaga? Anong say naman ng theme na yon."
" Baliw ka Kath. Marami nga raw nagaganap na magagandang events or moments sa Ball na yun."
" And you' re expecting a fairy-tale-like moment?"
She shrugged at ngumiti. " Maybe?"
416
Nagulat naman ako. " You' re possibly kidding, right?"
Hindi siya umusap. " Andrea namaaan. Ang korni kaya nun!"
" Psh. Ano naman? Maniniwala ako this time, this time lang."
" Ay nako. It' s your choice. Pero ang korni talaga." tumawa na naman ako.
" Oo na! Tara kain tayo, nagugutom na ako. Tsaka!" parang may bumbilyang umilaw sa ulo niya. " Let' s go
buy our dress!"
" Ugh. Dress na naman? Yun na naman? Di ba pweding casual nalang?"
" That' s a ball, Kath. Kaya leggo!"
At wala na naman akong choice kundi mapasama. Oo lang naman ako nang oo, nod and shake. Di ako
makapagfocus, ewan ko kung bakit. Nakakatamad lang siguro talaga.
After bumili ni Andrea eh nagstop kami sa ice cream parlor. Buti naman! Mas gusto ko naman ang pagkain kesa
sa damit. Dito eh mabubusog pa ako. :D
" Teka," napakunot yung noo ni Andrea habang may tinitingnan sa likod ko " Sina Kenneth at Jap yun ah?"
Tiningnan ko, oo nga sila. Bigla naman akong tumalikod ulit. " Andrea!" bulong ko. " Magtago ka, dali! Baka
makita tayo."
Nagsmirk naman siya at tumayo. Oh, no. " Jaaaap! Kenneeeeeth! Over here!"
Sana hindi narinig,
Sana hindi narinig,
Sana hind—
" Oh, nandito lang pala kayo."
Darn! Tiningnan ko si Andrea I' m-gonna-kill-you look. Nagsmirk na naman ang babae. Tsk.
" Join us!" masayang sabi ni Andrea.
Umupo naman na nga sila. Ganito ang arrangement:
Andrea Kenneth
Jap
Me
Hell, right? Kainis!
" Jap," siniko ko siya. " Palit tayo." bulong ko.
" Ayoko nga." ngumiti rin siya katulad nung kay Andrea. Tsk. Lovers talaga eh.
" Ehem, ehem." si Andrea. Halata namang hindi talaga nasamid. Tsk. " I' ll just get some water." tumayo siya.
" Jap pasama?"
417
Nagwink sakin si Jap, " Sure Andrea. Tara."
Oh nooo! Ikaw din Jap?! Tsk. Heeeell! Umalis na yung dalawa.
Awkward, dude! Nakakainis!
" So," panimula niya.
Buti may dala akong earphones, sinuot ko kaagad kahit walang music. Kunwari lang, props kumbaga.
" Oh-kay." awkward niya ring sabi. " You' re playing hard to get again."
" Ano?!" napasigaw naman ako.
" I knew there' s no sound." sabay tawa pa niya.
" H-ha? May music ' to noh. Tsk." sabi ko sabay subo ng ice cream.
" Then how come you can hear me?"
" Sorry, what? I can' t hear you?" sarcastic kong biro.
" Oh, you can' t hear me even though your earphone' s aren' t plugged?" tinuro pa niya yung connection
cord.
" Tch. What ever!" umisnab nalang ako sabay kain nang maraming marami.
May waitress namang pumunta samin.
" Sir, may I take your order?" tsk. Pacute pa yung babe. Kainis!
" No, I' m fine." sagot ni Kenenth nang hindi nakatingin dun sa waitress.
" Again, sir? What?" kunwari di narinig nung babae kaya nilapit niya sarili niya kay monkey.
Ugh! Nakakainis! Tumayo ako at lumakad paalis. Maglandian sila dun!
Teka...
Saan ang daan pabalik?
Hala! Nawawala na ba ako? Ano baaa!
Pagkatalikod ko nabangga ako sa isang mabangong nilalang.
" Lost?" nakangiti niyang tanong. Tinulak ko nalang siya at lumakad-lakad ulit.
Alam kong sumusunod sunod pa rin siya. Eh nakakainis pa rin! May mga babaeng nagpipicture, nagpapapansin
sa kanya, kung ano ano pa!
" Don' t follow me, you monkey!"
418
" I' m not following you." yung kamay niya nasa bulsa tapos nagwhistle pa siya at tumingin sa ibang
direction.
Nakakainis! Ang gwapo kasi. Tsk.
Ang sakit na ng paa ko kalalakad. Okay, kakainin ko muna ang hiya ko ngayon.
" Please lead the way." sabi ko na sa kanya. Ngumiti naman nang malapad eh.
" Only if you help me." lumapit na siya.
" Help? Ano?"
" Hold my hand, those girls are killing me."
" Hold your hand ka dyan. Asa ka."
Tsk. Wag na nga lang. Kainis! Pero kasi ang sakit na ng paa ko.
" Akin na nga." kinuha ko braso niya at yun ang hinawakan. Lumakad ako pero siya hindi pa.
" I said my hand, not my arm." tapos tinanggal niya yung kamay ko sa braso niya and he linked it with his.
Yung dibdib ko parang may palaka eh! Bakit ganun! Yeah, I know alright. Tch.
" Sorry girls, I' m with my girlfriend!" sigaw niya dun sa mga babae sa likod.
Feeling ko namula ako dun. Pero joke lang naman yun eh! Tsk. Wala na nga diba? Weeks ago pa wala.
And it hurts. Still hurting.
Nung malapit na kami sa respective rooms, tinanggal ko na bigla yung kamay ko sa kanya.
" Baka mapagkamalan pang tayo eh! Tsk." sabi ko pa.
" Well that' d be great!"
" Shut up."
Silence.
" So, aren' t you going in?"
Natauhan naman ako dun. Bakit nga ba hindi pa ako pumapasok. Aish!
" S-sabi ko nga!" hinawakan ko na yung door knob at binuksan, pero hinila niya at.
At niyakap. " I' m sorry. And I miss you."
Kenneth. Let go.
Baka bumigay na naman ako.
419
Tapos masaktan na naman.
Five seconds. Kenneth umalis ka na!
Ten. Eleven. Twelve. Thirteen...
" I-I' m sorry. I j-just," he sighed and smiled. " Good night."
Pumasok na ako. I' m still shocked. Napaupo nalang ako bigla. Ewan ko kung bakit. Nanghihina. Wala naman
akong sakit, pero ba' t ganito? Tsk!
Natulog muna ako sa sala, pero ginising naman din ako ni Andrea for dinner. Nagtanong kung saan daw ba
KAMI napunta. Tsk. Kinwento ko naman lahat. Pagkatapos naming kumain eh wala trip lang tapos natulog na rin.
Kinabukasan eh may mga activities na raw na magaganap. Sabi ko naman eh ayoko na munang sumali,
tinatamad ako. Buti naman at hindi na nila ako pinilit. Naggala akong magisa dito. Pero this time, I made sure na
alam ko na yung way back.
Nandito ako ngayon sa isang gazebo na naman. Peaceful eh. Hiniram ko yung gitara ni Lex para malibang
naman ako. Nakita ko na rin si Starine. At sya yung katawanan ni Kenneth nun. Tsk. Who cares? Mukha namang
mabait yung Starine eh. Kay Kenneth lang talaga ako naiinis.
I sang and strummed until maghapon na. Kahit naman paganto-ganto ako eh okay lang, at least tahimik. Kitang
kita ko naman na enjoy ang barkada sa activities nung bumalik ako. Buti naman at last na yun kundi baka
mahatak pa ako dun.
" Lex, oh. Salamat." inabot ko sa kanya yung gitara.
" No prob. Buti di ka nabaliw sa boredom." biro nya.
" Buti nga." tumawa nalang kami. " Tapos na ba kayo?"
" Ah, yes. May announcement nalang about dun sa Cupid' s Ball ba yun? Basta yun! Timing nga dating mo
eh."
Tsk. Malas naman ng timing ko. At eto nga may magsasalita na sa harapan namin.
" So, students of Openheim, welcome again. Did you enjoy the activities this day?" tanong nung babae.
Syempre may mga sumagot naman.
Oo, ang saya dun sa gazebo, tahimik.
" So tonight is the start of Cupid' s courting phase."
" Ano daw?" bulong ko kay Lex.
" Bah malay ko dyan. Haha!"
" What' s Cupid' s Courting phase? That' s the time when guys will woo girls, until girls said yes to finally be
their date to the ball on the third night."
" So Cupid ang peg ng lalaki, at Psyche naman ang babae?" tanong ko ulit kay Lex.
" Looks like it."
420
Nagannounce pa yung babae ng kung ano ano pero di ko na pinakinggan. Nakakatamad, eh pupunta lang
naman kami ng ball, tapos.
Nauna na akong bumalik ng room, ang sakit yata kasi ng ulo ko. Di ko sure eh. Haha.
Nakita ko namang may post-it note na nakadikit sa pintuan ng room namin.
--Would you be my date for the Cupid's Ball, my Psyche?
Am I...
Lucky; or
Unlucky?
- Cupid K
--Sino ba ' to? Si Kenneth? Tsk. No. Ayoko. Pumasok ako leaving the note behind. Nakita rin yun ni Andrea pero
pinabayaan nalang daw niya. Sabi nga eh kunin ko na raw.
Ayoko. Humiga na ako at natulog.
Two am... gising pa rin ako. Psh! Nabbother talaga ako dun sa note. Tsk. That' s it! Tumayo na ako at lumabas
ng room.
Binasa ko ulit. Sana tama ' to.
And with that binilugan ko na.
Sorry Cupid, but you' re Unlucky.
Unlucky Cupid
© 2011-2012 Starine
Chapter 70: Phases to New Beginning
***
First Phase
Cupid's Courting: The Puzzles
Pagkagising ko wala na si Andrea sa room. Asan kaya yun? Nilibot ko yung kwarto pero wala na nga talaga. Ang
agap pa ah? Baka may pinuntahan lang siguro sandali.
Right now I' m still bothered by that post-it note. Kaya lumabas ako para tingnan kung nandun pa. At kung
nandun pa...
421
I' ll change it.
Unfortunately... Wala na. Sigh. Pero may nakita pa akong note.
Isang =( lang naman. Pero sa likod naman ay may emoticon na :D at may nakasulat pang: Be ready tonight.
Ha? Tonight? Eh diba bukas pa ang ball? Excited yata ' tong sender na ' to?
***
" Andrea naman ehh! Bakit ba kailangan ko pang suotin yan?"
" Eh kasi basta. Susukatin mo lang naman, then labas tayo tapos babalik din dito agad."
May pinapasukat kasi sa akin na damit itong babaeng ' to. Hindi ko naman maintindihan kung bakit. Psh.
" Fine!" kinuha ko na yung damit at sinuot na sa bathroom.
At totoo nga, lumabas kami. " Saan ba tayo pupunta Andrea?" tanong ko. Nung walang sumagot eh lumingon na
ako. Nawawala si Andrea! Tsk. Ang dami pa namang tao rito.
Hala lang.
" Miss Kath?" tanong ng isang babae.
" Uh, yes?"
" May nagpapabigay po." may inabot siya asking... Puzzle piece?
" Bakit? Para saan daw?" tanong ko. Nilagay naman na nung babae yung piece sa kamay ko.
" Basta po. Si ate Andrea po yata eh nasa may banda run." tapos tinuro niya yung way.
" Ah, sige salamat."
Andrea kasi, nasaan ka ba? Tsk. May nagtext naman. Good thing it' s her.
Andrea
Kath, bilisan mo. Help!
Hala! Tinanong ko naman siya kung nasan siya, pero wala naman siyang reply after ten minutes. Andrea, nasan
ka baaa? Tsk!
" Ate Kath, eto daw po oh."
Puzzle piece na naman. Ay nako! Kinuha ko nalang, at nagthank you kahit di ko naman alam kung anong dapat
kong ikapasalamat dito.
" Third Piece po."
422
" Na naman?" meron na naman kasi. Pinaglololoko yata ako nitong mga ' to eh. Pero dahil nga nagmamadali
akong hanapin si Andrea ay kinuha ko nalang.
Bigay sila nang bigay ng mga puzzle piece hanggang sa nakita ko na nga si Andrea.
" Andrea naman. Bakit ka ba nawala? Alam mo bang napagttripan na yata ako dito? Tsk."
Tumawa siya at may inabot sakin na card board or something like that. " Anong gagawin ko naman dito?"
" Eh ano bang nasa kamay mo?"
Tiningnan ko, puzzle pieces nga. " Oh tapos?"
" Buuin mo. Then pakidala nalang sa garden dito. Don' t worry, doon lang naman. Malapit lang." ngumiti pa
siya. " Sige babye!" sabay takbo.
Ano ba yan. Nautusan pa. Naghanap ako ng bench, buti walang ibang nakaupo. Eto nga binubuo ko na. At after
ilang minutes eh natapos ko na rin. May phrase na naform.
--I won't give up on you,
Would you be my Pysche?
Please say...
--May kulang pa palang isang piece. Eeehh? Bakit ganun. Hinanap ko naman kung saan-saan. Pero impossible na
yatang makita. Hay. Gabi na rin. Puntahan ko nalang si Andrea sa garden at sabihing may nawawalang isa.
Ano ba naman dito! Ang dilim lang. Nasan naman kaya si Andrea? At paano ko mahahanap yun dito?
" Andreaaaa!" sigaw ko. Nakakatakot din ha. Makapag-ingay na nga lang, baka sakaling marinig pa niya
ako. Tsaka nakakatakot din kasi.
" Tapos ko na yung puzzle mo! Tsk. Asan ka?!" sigaw ko. Pero wala pa ring sumasagot. " Well actually,
malapit nang matapos... Pero may kulang na isa eh!"
Nang may naramdaman akong presence sa likod ko, tumingin ako kaagad. Bigla namang nagliwanag nang sobra
ang paligid.
This is amusing! May night lights na nakasabit sa mga puno, tapos meron din namang nasa ibabaw lang ng
halaman. Basta iba' t ibang klase ng ilaw. At narealize kong...
Nakatayo pala sa harap ko si mokong.
" Looking for this?" nakangiti pa niyang tanong. Straight face lang ako kahit gusto ko nang ngumiti.
" No. I... uh, I-I mean yes."
Lumapit pa siya sakin. Lumayo ako, lapit naman ulit siya.
423
Déja vu. Yung gabing hinatid ako ni Flynn from our forced date. Thought he was going to do something, but I
completely composed myself when I remembered Kenneth. Pero yun nga, they' re the same person. Tsk.
" So, I' ll repeat." hinawakan niya yung magkabila kong balikat. Ngumiti siya at sinabing, " I won' t give up on
you, Kathy. Would you please, please be my Psyche? All you have to do is fill in the missing space."
Tapos nilagay niya sa kamay ko yung nahuhuling puzzle piece.
" Please say... Yes."
His eyes full of hope. Sigh. Okay, kahit ngayon nalang bibigay ako.
" Bakit muna?"
" What?" nagulat naman siya sa tanong ko. Natawa na ako. " Because I' ll explain everything at the ball."
" Why not now?" tanong ko, seryoso na ulit.
" Please?" he pleaded and ignored my question.
" Yes." I simply answered.
And yes. Yes, we' re going to the ball together.
Second Phase
Cupid's Ball: Reveals
" You look very gorgeous Kath." proud na sabi ni Andrea.
" Ikaw kasi nagayos. So I' m like your masterpiece for tonight." ngumiti ako. " Thank you Andrea. If it wasn' t
for you, hindi magiging ganitong kaexciting ang Openheim life ko."
" Anu baaa. Stop it nga. Baka maiyak pa ako. It' ll ruin the make-up." biro niya.
" Sus! Edi re-do it."
" No time! Go ka na!" tinulak pa niya ako sa labas ng pinto.
" Pero teka lang, kinakabahan ako Andrea." seryoso akooo.
" Weh. Ano ba Kath, naging kayo na at lahat, at ang dami niyo na ring napagdaanan tapos ngayon ka pa
kakabahan? Go naaa!" she pushed with a grin.
Kinakabahan din naman kasi ako sa mga sasabihin niya. Paano pala kung mawawala na talaga siya dito? Yun
bang Jake Flynn na siya ever? Di ko kaya yun! Kahit sa ibang girl pa siya mapunta, basta wag lang talaga siyang
aalis dito.
But this is it...
Kinakabahan na naman ako. I heaved a deep sigh, and I' m really ready.
424
Lumabas ako at hinanap siya. Where is he? Tsk. Baka naman wala na naman siya? Nako. Tsk. Ayun! Nakita ko si
Jap.
" Jap? Nasaan si Kenneth?"
" Ah, yun ba? Ewan ko. Nauna na yata ah? Hindi ka ba inantay?" nagtatakang tanong ni Jap.
" H-ha? Hindi eh."
" Hala! Kung ako yan sinasapak ko na yang si Kenneth." natatawa niyang sabi, pero naging seryoso na rin
siya. " Di nga Kath, ang mga ganyang lalaki dapat pinapatulan. Dapat sinusugod. Tingnan mo oh ang ganda mo
ngayon tapos wala kang escort dun? Ano ba naman yung lalaking yun! Tsk tsk."
Naginit naman ako dun! Nakakainis ka talaga Kenneth! Uggghh!
" Ah, sige salamat. Una na rin ako dun."
" You' re welcome." ngumiti pa siya. Or was that a smile? " Oh, nasa may gilid yata siya dun sa may stage
eh. Ayun, sugudin mo siya dun."
" H-ha? Ah, yes. Sige."
At tumakbo na nga ako. Nakakainis ka! Nakakainis! Pinabayaan ko nang lagyan ni Andrea ng pintura ' tong mukha
ko tapos di ka magpapakita sakin? UGHH! Kenneth Verge, you' re dead!
Pagkadating ko dun sa Hall ay madilim. Madilim na naman? Lagi nalang! May saltik yata mga tao rito eh. Tsk.
Pero may nakita akong konting ilaw na nasa stage. Tapos may taong nakaupo at may hawak ng guitar?
Si monkey.
Tinanggal ko yung heels ko tapos binato ko sa kanya. Sa likod lang naman tinamaan.
" A-aww. What was that for?" iritado niyang tanong.
" Wait there' s more," ibabato ko na sana yung isa pa pero pinigilan na niya ako.
" Wait, what are you even angry at?"
" Ako? Galit? Hindeee!" reverse psychology.
" Tch. Kathy." may warning sa tono niya.
" Fine! Bakit kasi nandito ka kaagad? Hindi mo manlang ako hinintay. Tch."
" Why am I going to wait for you? You' re just a date, I' m not your boyfriend."
Nganga naman ako. Pahiya ako dun. Tsk. Ano naman! Date pa rin yun, date. Pero naiiyak na naman ako... at eto
tumulo na nga kaya tumalikod ako.
" You' re crying, aren' t you?"
" I' m not."
" You are. Wait, why?" hinarap naman niya ako sa kanya.
425
" Alam mo bang masakit kasing marinig yung ' hindi na' ?" nakita ko namang napakunot yung noo niya.
" Hindi na kita boyfriend, ang sakit lang. Tapos pinaalala mo pa." sabi ko habang umiiyak nang konti.
Ngumiti naman siya. " So would you let me explain now?"
Eh ano pa nga bang magagawa ko? I nodded my head kahit hindi ako nakatingin sa kanya.
" First off, I want to clear things to you about that break-up."
Naging heavy yung paghinga ko. Eto na... The truth. Baka masaktan na naman ako.
" Even if I broke up with you that time, that doesn' t mean I' m giving up on you. No, never. I wouldn' t do
that."
" Eh bakit ka nga nakipagbreak?!"
" Because I want to court you... For real." hinawakan niya kamay ko.
" H-huh?" napatigil ako sa pagiyak. " Ang gulo mo rin. Tsk. Gusto mong manligaw kaya ka nakipagbreak? Eh
diba tayo na nga nun?!"
" Yes. Look, I didn' t have you as my girlfriend because you said yes. And I realized that time how much
happier I could be if I get that answer."
" Eh diba na-trick mo na nga ako?! I said yes already?!"
" That' s not counted. You said yes to another question. And not to answer mine. And you see, you became
my girlfriend because of our bet. Because of orders. And I don' t want that. I want to have you in my own way, I
want to court you just like any other boys to make their girl theirs."
Lumapit pa siya sakin nang malapit. As in. Nakatungo siya kasi matangkad eh. Ako naman napatingala. Gaaad!
Yung puso ko po!
" And you know I' ll be courting you every single second of your infinity." nagkatitigan lang kami. Napaiwas
naman ako.
Nahihiya ako kasi... kasi hindi ko manlang siya pinagexplain. Lalo pa akong nahiya kasi sinabi ko na I' ll hear sides
before I could conclude things, pero the same time na sinabi ko yun eh nagwalk-out na naman ako with ears
closed.
Sensya naman! Ang sakit lang kasi eh. Baka di ko na lalo makayanan.
Humiwalay si Kenneth sa akin at nagpunta dun sa gitna. Kinuha niya yung mic at may instrumental naman na
tumugtog. Naiwan naman akong bato rito sa kinatatayuan ko. Tinitignan ko lang siya.
♪ Why am I mad, I don't get it. It seems like every time you give me signs, and I miss it! I did it again, I admit it, I left
you standing there. And now I regret it. ♪
He stares at me as he sings. Hindi ko na alam kung anong guts ang meron ' tong si Kenneth at napagttyagaan
ako. But what ever that may be, I admire him for that.
♪ Seems like every time, I get the chance, I lose my cool, and I blow it. And I get all tongue tied, lost in your eyes. I'm
a fool, and I know it! ♪
426
Pasensya naman talaga kasi nahihirapan akong baguhin yung ugali ko na hindi muna pakinggan yung side mo.
Baka kasi di ko kayanin eh. Yes, I did play safe. Pero mali ako, hindi rin pala safe yun. Kasi nasasaktan ako lagi
nung mga panahon na yun.
♪ I should've kissed you. I should've told you. Told you just how I feel. And next time I won't stop, I'll listen to my
heart. Cause what I feel is real! ♪
I' m sorry.
♪ I should've kissed you, I should've told you how I feel. I should've kissed you, I should've showed you just how I feel
♪
He signed me to come over him. Edi dinala naman ako ng paa ko kung nasaan siya. He held my hand again. My
heart' s hammering the same old rhythm I knew I used to despise and love at the same moment.
♪ Girl I should've kissed you, I should've told you, told you just how I feel. And this time I won't stop, until I have your
heart, because what I'm feeling is real. ♪
Binaba niya yung mic at hinawakan niya by his both hands ang dalawa kong kamay.
" So, Kathyrine Villanueva, I' m courting you and I' m asking for your acceptance to that. I won' t promise any
thing just like what other boys do because I know I could break them anytime. But know this, I won' t break your
heart without a reason."
Ayaw niya talagang tigilan yung Kathy kaya pati sa real name eh sinama. Natawa naman ako dun.
" Just please let me handle of your heart. Would you?"
Eh ano pa bang masasabi ko sa lalaking ' to? I can' t say no. I won' t make mistakes anymore.
" Yes?" mahina kong sabi. Eh nahihiya na naman ako eh!
Binuhat niya ako at inikot. " YESSS! You heard that guys? She finally said yes!"
Ha? Anong sinasabi niya?
Nagliwanag naman ang napakalaking hall na all this time pala eh nandito ang most student body with professors.
Nakita ko naman si Andrea at Jap sa gilid. Nagwink pa nga si Jap. So they planned this. Pero oh, no!
Nakakahiya!
They cheered. Tinago ko lang yung mukha ko sa dibdib niya. Sheet! Edi nakita nila lahat yung nangyari? Pagiyak
ko? Pagbato ko ng heels sa kanya? Ang kinikilig kong mukha?
GRABE NAAA!
" KISS! KISS! KISS!" cheer na naman nila.
" Kenneth kasi!" naiinis na kinikilig kong bulong sa kanya habang hinahampas ko yung likod niya.
He chuckled. " What? They said kiss, we should do it." biro pa niya.
" EEHH!" nilakasan ko pa yung pagpalo sa kanya. Hindi naman siya nasasaktan.
" Want to runaway?"
427
Yung mga nangyari noon, at sinabi niya eh parang nangyayari ulit. Deja vu or nagcocompile lang talaga ngayong
Valentine' s Day?
Sinabi na kasi niya yan dati nung tumawag siya from Los Angeles nung nasa swimming kami.
" Let' s go."
Bumilang naman kami ng up to three at tsaka tumakbo bigla. Dito kami sa balcony napadpad. Peaceful.
" Here comes the stars again." sabi niya.
" Ah." naalala ko na naman yung naiwish niya nun.
" Kathy, about the girl I' ve been finding—"
" You found her already?" dry kong tanong habang nakatingin pa rin sa sky.
" No. And I' m not into finding her long ago."
Napatingin naman ako sa kanya. " Eh bakit sabi mo—"
" It doesn' t matter." humarap siya sakin. " You' re here now. Even if it' s Venus who would land here in front
of me, I won' t look. Because I' ve got my own girl here."
Ngumiti nalang ako. " Nakakapagselos kasi nun eh."
Siya naman itong ngumiti nang nakakaloko. " So when did you start crushing on me?"
" Sino ba may sabing may crush ako sayo?"
" Tch. Fine."
Tumawa ako. " Joke lang. Ewan ko lang. Pero naman kasi bakit kasi ganyan ka?!"
Dream guy ang approach. Tch!
" What?"
" Wala."
Nagkwentuhan lang kami ng mga nangyari nung nagkaroon nga ng distance sa pagitan namin. Natatawa lang
ako, minsan ang awkward din. Eto napunta naman kami run kay Starine.
" So sino nga si Starine? Naging crush mo ba yun nun?" dirediretso kong tanong. Kinakabahan ako eh.
Tumawa na naman siya.
" She' s my cousin."
Nagulat naman ako. " Cousin? Di nga?"
" I' m serious."
" Oh. Kaya pala close kayo."
428
" So you were jealous again?" he teased.
" O-oy hinde!" I rolled my eyes. " Okay, maybe a little." tiningnan ko siya. " Oo na! A lot, a lot!"
He let out a brief chortles. " I never thought of that. But still, believe me, I won' t look for other girls other than
you."
" Sus."
" Remember our bet?" bigla nalang niyang tanong.
" Oh, the one you didn' t follow?" biro ko. Kasi naman sabi ko stay away, tapos di naman ginawa. Tch.
" Hey. I followed that. I' m completely fair."
" You didn' t."
" You want proof?" hamon pa niya.
" Fine. Shoot me."
May kinuha siyang papel sa ilalim ng flower pot na nandito lang din. So he planned all this?
" Ano naman ' to?"
" Your re-checked paper in Technology." sabi niya nang naka-grin pa.
Uh-oh! Parang alam ko na. I scanned my exam paper... And shoot! They rechecked it nga at may mali akong isa.
" Now that' s my proof. I didn' t follow what you said because it' s already void considering the results of our
grades."
Kung may mali pa akong isa rito, edi mababago ang general average ko. At mababawasan pa yun, to be exact.
And what the heaven! Ako ang salu! Uugggh!
" So you' re the valedictorian, huh."
" Pretty much."
" You don' t seem happy about it. What' s up?" tanong ko. Para kasing wala lang sa kanya yung pagiging
first.
" Aren' t you upset?" para pa siyang kinakabahan. Natawa ako.
" Of course not. I' m still admitted here in Openheim, right? So it' s not a bother."
His shoulders sagged in relief. " Good to know."
Ako naman ang nagsigh. " So hindi mo nga naibreak yung rule. I' m sorry." yumuko ako.
" Hey, it' s fine." pagcomfort niya.
" Nahihiya na talaga ako. Ang dami dami ko nang mali kasi."
429
" Everything happens for a reason, Kathy."
" Thank you Kenneth." tiningnan ko siya straight through his eyes.
Lumapit na naman siya. I was taken aback, " Wait." I stretch my arms against his chest. " Are you going to kiss
me?" mahina kong tanong. Gaaaahd! Ang awkward!
Hinawakan niya yung left cheek ko, " Could I?"
I just closed my eyes. And there, I felt the wonderland.
Third Phase
Fate: Ending & New Beginning
Turtle/Tree/Scarf
Today is March Eleven. You know what that means?
Birthday ni Kenneth ngayon!!!
Hindi ko nga alam eh pero sinabi lang sakin nila Yna at Lindsay. Yep, wala na kami sa Openheim. Vacation na eh.
And it' s good to be back.
Syempre we spent our last days with Barkada. Pero we doubt it ngayong bakasyon kasi ang dami nilang
agendas eh. May mga magsusummer school kahit hindi required, gusto lang daw mag-advance. Meron namang
pupuntang ibang bansa, kasama na yata si Lex dun. And oh! Nakausap ko na rin si Starine! :D Mabait naman.
Sabi niya eh magmeet daw kami sometime, pero pupunta muna raw siya ng LA. Magkita kaya sila ni Lex? Haha.
Sana!
At dahil nga sa company nagwwork ang parents namin, hindi sila laging nasa bahay. It' s not our company, by the
way. Hindi kami ganung kayaman. But I' ve heard head sila dun. Okay na yun at least hindi nakakapressure for
them. Si Kuya naman busy sa college applications thingy. Basta yun at next school year nga eh wala na siya rito
sa bahay. Sigh. Pero no use naman na rin eh kasi ako nasa Openheim. So sa pasukan eh si Lyka lang maiiwan
dito. Kawawang bata. Haha.
Naglalakad kami ngayon ni Kenneth papuntang Orphanage. Rememeber? Kung saan kami nagdonate.
" Kenneth, bakit di mo kasama family mo ngayon? Aren' t you planning on flying off to LA?"
" Nah. Maybe next week? I don' t know."
" Eh paano naman si Jake Flynn?"
" Louie announced to the press that he' s attending school as of the moment. So it' s no big deal, I think." he
just shrugged.
" Baliw ka. Baka masira ang name ni Flynn dyan ha."
" I don' t care now. I' m happy with what I got now." sabay tingin sakin. Napaiwas naman ako. Natawa siya.
" Cute."
Naglakad lang kami. Usap. Asaran. Ganun lang. Natatawa nga ako eh. I can feel na gusto niyang hawakan kamay
ko, pasimple pa. Haha! Nilalayo ko naman. I want him to ask. Pero hindi, basta nalang niya kinuha.
430
So we' re going to spend our day sa Orphanage. Mas gusto niya muna raw dito. May pinapractice raw kasi siya.
Ako naman itong tanong nang tanong kung ano pero ayaw sagutin. Ang kulit lang eh!
Nandito lang kami nakikipaglaro, ganun. Walang nagsabing birthday ngayon ni Kenneth. Sabi ko baka ayaw lang
niyang manlibre. Haha! Ayun napahamon, nagpadala ba naman ng pagkain sa friend niya, si Carl. Siya yung
lalaking nasa kotse na naginterfere nung nandun nga ako sa forced date namin ni Flynn.
At eto na, napaamin agad si Kenneth. Nagulat naman kami nung mga naglabas sila ng presents for him. Edi
alam pala talaga nila. Ang thoughtful nga ng mga kids eh. :)
May isa naman akong napansin na batang babae na nasa swing lang. Malungkot yata? Mapuntahan nga.
Umupo ako sa tabi ng swing niya at eto pinapakiramdaman ko muna kung ano yung mood niya. Malungkot nga
kasi hindi siya nagsasalita. Oh baka naman inaantok lang? Tongue-tied? Ay ewan.
" Hello." I finally said with a smile. Nagsmile lang din naman siya. " What' s your name?"
" Patricia."
" That' s a cute name." ngumiti na naman siya. " Bakit wala ka dun? Ayaw mo bang maglaro? Are you not
hungry?" Umiling lang siya. " Eh bakit ka parang malungkot?"
Naisip ko, orphan nga pala siya. Baka kailangan niya ng kalinga ng magulang?
" Nakilala mo na ba mommy at daddy mo?"
" Opo."
" Oh. Namimiss mo na ba sila?" tumango naman siya. " Nasaan ba sila?"
" Hindi ko po alam. Pero sabi ni ate Mia, nasa may snow po daw sila."
" Ate Mia? Kapatid mo? Nandito rin ba siya?"
" Wala po. Iniwan po nya muna ako."
" Ohh. Babalik naman pala si ate Mia mo eh, lika sali tayo sa kanila?" turo ko dun sa mga batang
nakikipaglaro kay Kenneth.
" But hindi ko po sila kilala."
" Edi ipapakilala kita. Let' s go?" kinuha ko yung kamay niya tapos pumunta na nga kami dun.
" Ahm, wait." tumakbo siya pabalik dun sa swing at may kinuha.
" Ano yun?"
" Eto po oh." sabay pakita niya sakin n stuff toy na turtle. Kay Kenneth kaya ' to? Haha. Cute, binigay niya.
Edi pumunta na nga kami sa mga bata. Pinakilala ko si Patricia sa iba pang mga kids. Okay naman. Pero nung
pinakilala ko na siya kay Jon biglang nahiya. Haha. Alam na! Ang bata pa eh. Pero ang cute.
" Jon, laro naman kayo ni Patricia." sabi ko.
431
" Oh sige po. Let' s play, Patricia!" masayang pagyaya niya. Sumama naman si Patricia. Buti naman.
May yumakap naman sa likod ko. Ang bango lang shet!
" Now that they' re gone, can we have our moment now?" bulong niya sa tenga ko.
" H-ha? Baliw ka. Alis na! May mga bata kaya."
" So what? I already told them you are my wife."
" Ano?!" nagulat naman ako kaya kumalas na talaga ako. " Baliw ka na nga talaga."
Ngumiti lang siya. " Well I like you to be my girlfriend, but they said it' s better if I made you my wife. So I did."
" Che!"
He chuckled. " What? You don' t want?"
" Hindi naman sa gan—wait! What am I saying?! Ugh."
Natawa na naman siya nang malakas. " See? You want it yourself, you spilled it."
" Whatever." nahagip naman ng mata ko si Patricia. Ang cute niya talagang maglaro.
" Why are you smiling?" tanong niya. Ay, nangingiti na pala ako.
" Patricia' s cute, look." turo ko pa.
" I know."
" Binigay mo pala sa kanya yung turtle na stuff toy mo?"
" Huh?" nagulat naman siya. " I didn' t. Why?"
" Eh? Tingnan mo yung hawak niya oh. Di ba ganun na ganun yung iyo?" nagtataka ko namang tanong.
Tiningnan niya nga. " Yes, positive. Oh darn. That' s not mine."
" Kung hindi sayo edi kanino?"
May babae namang lumapit kay Patricia. Nagusap sila tapos tinuro ako ni Patricia. At eto papalapit na sakin yung
babae.
" Ikaw po ba si Kath?" tanong niya sakin.
" Opo. Bakit?"
" I' m Mia. Ate ni Patricia. Salamat sa pag-cheer up sa kanya ha."
" Ah yun po ba? Okay lang naman." ngumiti ako.
" At salamat din dun sa stuff toy mo. Nagustuhan niya yun."
432
" Ano pong stuff toy ko?" tanong ko naman.
" Yung turtle. Galing yun sa box na may Katherine Villanueva na pangalan."
Nagkatinginan naman kami ni Kenneth. Oh my Lord. Is it possible? Ang lakas na naman ng tibok ng puso ko.
" Oh sige pala. Salamat ulit ha." nginitian nalang namin siya. Stunned kami.
" Could it be..." simula ko. Nakatitig lang kami sa isa' t isa.
" You' re the girl I' ve been finding all along?" he finished with a vast smile. " Yes."
" P-pero p-paano nang—b-bakit... A-ano, y-yung—"
He kissed my forehead. " Kathy. Listen. You' re the little girl I fell infatuation with long time ago. And I' m intensely
ecstatic about that!" tapos niyakap niya ako. I hugged him back.
" So my wish from those stars really paid off. They even pushed it to the extremes!" masaya niyang sabi.
" I' m so glad about this, too. And in this way, hindi na ako magseselos pa." syempre binulong ko lang yung
last part.
" I' m so happy I could marry you now!" biro pa niya.
Natawa nalang ako. " Hindi pa nga kita sinasagot ulit eh. Marry na agad."
" Oh, right." ayan naging normal yung expression at tono niya.
" Yes."
" What?"
" Yes, Kenneth. I' m saying yes." I said with a grin.
" Y-you mean..."
" Oo na nga diba." natatawa ko pa ring sabi.
" You mean you' re marrying me now?" nakangiti niyang sabi. Napalo ko naman yung braso niya. " I' m
kidding." sabi niya.
Umupo kami sa bench. Dito rin kami umupo nun last time. Naaalala ko pa nung nilagyan ko siya ng powder sa
likod tsaka towel. Hindi pa kami nun. Pero ngayon... Alam na! Ang bilis lang ng panahon.
" I still can' t believe it. You were the girl I' ve been looking for and then today," tumingin siya sakin. " You' re
mine, again and already."
" Likewise. Hindi ko alam na yung pagpunta pala namin ng LA nun eh may maibubungang ganito." I smiled
and looked away.
" It' s been a pretty quick time, isn' t it?"
" Yep. Parang last time lang inaaway pa kita." tawa ko naman.
433
" Up until now you' re still—" tiningnan ko naman siya nang masama. " Kidding!"
Silence.
" Uh, Kathy." tawag niya. " I have something to show you." natatawa niyang sabi. Rather, pinipigilan ang
tawa.
" Ano?"
" Look," binigay niya sakin yung phone niya. Then I remembered something. Yung homescreen photo niya
eh si Jake Flynn. Nakita ko yun nung na kina Charmaine kami for rehearsal sa mini-play in English. Yung time na
pinaglaruan ni Matt at James yung phone niya. Inisip ko nalang nun na pinagtripan lang nila si Kenneth. Pero ang
pangalawa kong hinala eh nababading na ' to kay Flynn. Hahaha!
Pagkatingin ko naman sa lockscreen niya, iba na. Puno ang nandito.
" Oh? Anong meron naman dito?" tanong ko.
" Look again. Inspect it."
Ginawa ko naman. And... WAIT! May nakasulat. Nagulat naman ako. Nakakahiyaaa!
--Dear Cupid,
Plis find me a prins charming wid a name that starts with a letter K.
Love,
Kath-Kath
--" Looks like Cupid granted your wish." natatawa niyang sabi.
Grabe laaaang! Eto yung pang-fourteen na tree na sinulatan ko sa Vigan. Omg lang! Nakakahiya na talaga! Nung
bata ko pa yan sinulat eh. Look at the spelling pa nga! Mali pa! Sabi ko pati nun na maniniwala ako na ang
soulmate ko lang ang makakakita niyan. Pero the eff! Nakita niya. Still,
I' m happy na siya yung nakakita. In that way, there' s something I could hold on to.
" Ang yabang mo pa nga!" tumatawa pa rin siya.
" And oh, there' s one more."
" Ano na naman ba yan?!" kasi! Nakakahiya na talaga!
May kinuha siya sa bulsa niya tapos pumunta sa likod ko. Lilingon pa sana ako kaso lang pinigilan ba naman ako
eh. Adik lang.
" Ready?"
434
" Sus. How surprising would that be—"
May hinulog siyang scarf. And it' s not just a scarf. It' s my favorite scarf.
" H-how did y-you...?" stunned, I asked.
" Last time, from Vigan." he said, sitting again beside me.
" Eto yung nawala ko ah. Buti nakuha mo!" I smiled.
" Hey. Who says it' s yours again?" kinuha niya sakin. " Finders keepers, losers weepers." bumelat pa siya.
" Tch. Akin na kase!"
Tumakbo naman siya agad. " You weep." natatawa niyang sabi habang tumatakbo.
" Yabang mo ah! Give that to me!"
" For one condition." sabi niya. Napatigil naman ako.
" Ano?"
Tumigil naman na rin siya sa katatakbo, pero malayo pa rin siya sakin.
" You' ll meet my parents." seryoso siya, pero nakangiti nang sincere.
" H-ha?" bigla naman akong kinabahan dun. " A-ano, sige iyo na yang scarf."
" Hmm. But," lumapit siya sakin. " What about my gift?"
" A-ano n-naiwan ko sa b-bahay." I lied. Nakalimutan ko na naman eh.
" You' re not a very good liar, Kathy." he looked me in the eye.
" Fine." I sighed in defeat. " Nakalimutan ko, sorry."
" It' s alright. Just please, please meet my family." he pleaded.
" E-eh kasi ano..." hindi ko masabi. Nakakakaba kaya.
" You' ll be fine. Plus they' ve been dying to meet you long time ago."
" Di nga?"
" Yep. Let' s leave for LA."
" S-sa Los Angeles t-talaga?" nauutal na ako. Kinakabahan kasi talaga ako! Kahit pa wala pa kami sa
harapan nila eh nakakakaba pa rin.
" Yes. Come with me?"
" I-I don' t know, Kenneth." napailing nalang ako.
435
" Please? Wait, why? You' re not ashamed of me being your boyfriend, are you?"
Hala! Hindi ah. Swerte ko nga eh! Of all girls out here, ako pa. Iba kasi iniisip ko. Paano pala kung ayaw sakin
diba? Kasi nga sikat si Flynn, baka isipin nilang nagttake-advantage ako-which is a NO-NO!
" No! It' s not that. What if ayaw nga nila sakin?"
Tumawa siya. " Are you kidding? No. They wanted to see you ever since I said I have a crush on somebody.
That' s only a crush, what more if it' s my girlfriend we' re talking about."
" Kahit na. Kasi nama—"
" Trust me in this, okay?" yung tono niya eh nakakapagpawala ng kaba.
" Alright. But! Magpapaalam muna ako sa magulang ko."
Ngumiti siya. " Don' t worry about that."
" H-huh?"
" Nothing."
Nangiti ako. Si Mr. Nothing na naman oh.
" I can' t believe you' re finally meeting my family." masaya niyang sabi.
" Yeah." kinakabahan naman ako. " But since nandito pa tayo," simula ko. Ngumiti naman ako ng
nakakaloko.
" Meet my family first."
Unlucky Cupid's EPILOGUE
#Andrea:
Akala ko sa movies lang nangyayari yung Bestfriends Fell For Each Other thing. Pero hindi rin pala. Posible rin
pala sa reality.
Masaya ako kasi we end up this way. Kahit na alam kong anytime eh pwedi siyang mainlove ulit kay Kath, okay
lang. Tanggap ko naman eh. Pero I trust him din naman kasi. So I think there' s nothing to worry about. :)
" Ano ba kasi Jap! Hindi nga ganyan ang formula eh!" suway ko sa kanya. Di kasi siya marunong magtimpla
ng gatas ni baby.
Baby? Baby ba namin kamo? Oo.
436
Joke lang! Masyado pang maagap dun. Baby ' to ng tita niya. Bakasyon na ngayon at boring naman sa bahay,
niyaya niya akong manuod ng movie kaso lang hindi nga raw sya makaalis.
" Tsk. Pwedi naman kasing tubig nalang eh diba? Arte arte ng mga babies." reklamo pa niya.
" Sus! Pero kanina cute na cute naman." tukso ko. Totoo nga, grabe siyang magalaga... papatayin niya yata
yung baby eh. Haha. Pero ang cute rin nila kanina. " Pwedi ka nang daddy, Jap." sabay tawa ko pa.
" Di nga?" napatigil siya sa pagtimpla. " Eh sino mommy?" nagsmirk pa ang loko.
" Aba malay ko!" tumingin nalang ako sa baby na karga ko. Nakatulog na pala. Di na kailangan ng gatas,
pero baka nagutom? Ay ewan. Kaloka ito!
" Sus! Gusto naman siya," narinig kong bulong niya.
" Anong sabi mo?!!" napasigaw ako. Nangingiti lang siya. Hala, si baby Jan. Nagising na naman. Tsk.
" Kasalanan mo! Kainis ka kasi!"
" Nasisi pa ako," natatawa pa rin siya. Eh! Kainis!
" Dyan ka na nga!" at dumiretso naman kami ni baby Jan sa kwarto niya. Ang cute nga eh, Jan ang name.
Dapat nga raw Jap the second ' to eh. Kaso lang mas maganda raw kung may slight difference, kaya yung P ay
naging N. Nako noh! Buti naman. Baka maging kasing loko loko lang ' to tulad ni Jap.
Pero kahit ganun yun, syempre yung nararamdaman ko towards him-priceless. Kahit nakakainis na siya. Kahit
pang-asar siya lagi. Kahit stubborn minsan... mas mahal ko naman siya. :)
Pero nakakainis pa rin talaga!
#Jap:
My realization? Hmm. Marami. Una na run ang feelings ko para kay Andrea. Understood naman na yun diba?
And I want to clear things... I DID NOT FALL IN LOVE FOR HER IN JUST AN INSTANT. And not because of her
look. Sadyang late reaction lang talaga ang utak ko at delayed ko na narealize na siya na talaga.
As for Kath? Yeah we' re friends pa rin naman. Friends na lang talaga. Ayoko rin naman kasi yung baka may
isipin pa si Andrea about sa feelings ko for Kath. Si tol na talaga eh. Sadyang nagpapasalamat na lang talaga
ako kay Kath about that.
437
And most of all, I want to give Andrea my trust. And hopefully, she would give hers in exchange. Ayoko na siyang
masaktan pa. She was hurt enough because of my foolishness back then. Now' s the time for a payback.
I love her, no one else.
" Jaaaaap! Bakit ang tagal mo naman dyan?!" sigaw niya from Jan' s room.
Ang tindi naman palang magalaga nitong amazonang ' to. Kung ako makakasama nito forever eh malamang
battered husband ako rito.
But honestly, I wouldn' t mind. Basta siya ang wife ko. Siya ang magiging Misis ko. It' s too early for this, pero di
ko maiwasan eh. I can dream, can' t I?
" Opo, nandyan na po!" kinuha ko na nga yung bottle ni Jan at pumunta na run.
" Give me that," kinuha naman na niya yung bote. " Tagal mo. Gutom na si baby Jan oh!"
She fed Jan from his crib. Matapos ang ilang minuto eh umupo na rin siya rito sa couch. Tumayo naman ulit ako.
Then humiga na sa may lap niya.
" Eh si baby Jap, hindi mo pakakainin?" nagpout pa ako. Minsan lang naman eh!
Umisnab lang siya. " Ay nako. Ikaw ang maarte, malaki ka na." huminga siya nang malalim at pumikit,
" Nakakapagod pala."
" Gusto mo tanggalin ko pagod mo?" sabay ngiti ko pa. Mouhaha.
Napamulat naman agad si tol. " A-ano ka dyan! Ewan ko sayo!"
Natawa naman ako. " Yiiee. Ayaw pa oh." tukso ko.
" Nako, kung ano man yan ayoko talaga!"
" Kahit kakain tayo sa labas at diretso sa movie theater na?"
Napatayo naman siya bigla habang nagliwanag mukha niya. Aray ko ha!
" Ang sakit pa nga!" reklamo ko. Nakaunan nga diba ako sa lap niya, eh biglang tumayo ang loko! Adik yata
ito.
" Sorry," mahina niyang sabi at parang nahihiya pa. " Nadala lang ng emosyon."
" Tsk. Dahil dyan may punishment ka." sabi ko.
" H-ha? Wala na akong pera panlibre tol! Maawa ka naman oh."
438
Natawa nalang ako. " Don' t worry, madali lang naman eh."
Hindi ko na siya pinagusap pagkatapos nun. Dinala ko nalang siya bigla sa labas at eto nga on the way na kami
sa mall. Habang nasa byahe eh panay kulit lang siya about dun sa punishment.
" Hay! Ay kulit mo talaga!"
" Eh kasi ayaw mong sabihin! Tsk." siya naman itong nagpout.
" Tsk." hinigit ko na siya palabas ng kotse at papasok sa mall. I linked my hand with hers. " Ayan ang
punishment mo. Hindi yan pweding maalis."
Hindi siya nakausap. " E-eto?"
Napasmirk ako. " Para bang hindi punishment?"
" A-ano?! Punishment kaya ' to!" umiwas pa siya nang tingin. Haha.
" Gusto mo rin naman eh kaya I' m doing you a favor." natatawa kong sabi.
" Kapal mo ha!" sigaw niya. " Paano nalang ako makakahanap ng boyfriend nito kung maghawak ang kamay
natin!"
" ANO?!" ako naman ang napasigaw. " Nandito naman ako eh! Iyong iyo na nga oh," bulong ko sa sarili ko.
" Yes, maghahanap ako. Baka may mas better pa sayo eh." pang-asar naman niya.
" Tss!" ang tanging naireact ko.
" Uy selos siya oh," natatawa na naman niyang sabi.
" Ay ewan ko sayo." tae naman kasi! Oo na nga, selos na! Pero hindi ko aaminin sa kanya. Ayoko!
Mas lalo lang siyang natawa. " Ito naman oh, makareact wagas eh."
Iniharap niya yung mukha ko sa kanya. Pero iniwas ko na naman. Naka-tatlong ulit yata kaming gumanun.
" Ano ba Jake Anthony! Tumingin ka nga!" sigaw niya.
Hala, Jap. Tumingin ka na nga.
" Oh," ayan tumigin na nga ako.
" Wagas kasing magselos, ano ba yan. Tsk tsk."
" Sinong may sabing nagseselos ako?!"
" Yan oh," tinuro pa niya mata ko. " Makinig ka nga kasi."
439
" Makikinig na po. Pero hindi po ako nagseselos ha. Tch."
Tumawa lang siya. " What I' m trying to say is, naghahanap nga talaga ako ng mas better sayo."
Shet lang ha! Shet.
" Pero wala nga akong mahanap eh. Kasi para sakin ikaw na ang best of the bests!"
:" >
" Ang korni mo tol eh! Kaya kita mahal." sabi ko. Nakita ko namang namula pa siya. Haha!
" Sus."
" Eh teka nga muna kasi. Kelan mo ba ako sasagutin?" tanong ko. Hindi pa nga niya ako sinasagot. Tsk.
" Ewan." simple niyang sagot.
" Tsk. Pag ako naagaw ng iba." bulong ko.
" Sige lang Jap! Magpaagaw ka pa!"
" H-hehe. Joke lang yun noh."
" Bahala ka."
" Biro lang eh. Magselos ka naman kahit konti." lambing ko.
" Alam mo hindi bagay. Tsk. At asa ka. Hindi nakakaselos. Nakakainis."
" Joke nga lang diba. You know I' d wait for you until you say yes." then I kissed her hand.
Kahit naman ganito eh kuntento na ako. Basta wag lang talaga siyang maghahanap ng iba! Kundi magpapaagaw
talaga ako.
Kidding. Kahit na may mahanap siyang iba, nandito pa rin naman ako.
#Kath:
I wonder, was Cupid really that real? I mean... yung time na kinausap ko yung imaginary kong Cupid, may result
agad. That time na confused ako dahil sa lovelife na hindi naman pala talaga dapat kailangan. Tapos makikita ko
nalang na may letter dun sa Kama ko? Woah there!
440
Ano ba yun? Lokohan lang?
Pero okay lang naman din. At least... okay na lahat ngayon, I think. Nung isang araw eh may napansin ako sa
mga letters. I reread them all. And all this time, yun na rin pala ang nagpapahiwatig ng lahat.
First Letter:
It shall be love;
" The guy who' ll take you anywhere, is whom you' ll need just like air."
Yes, tama yan. I think nagsimula yan nung naihatid niya ako sa bahay nung una palang. Nung first day ng
school, na iniwan ako nina Lindsay at Yna para magpunta sa club. And I think applicable rin siya nung hinatid
niya ako biglaan sa Vigan. Sobrang natouch ako nun. Di ko nga lang pinapahalata. And yes, I need him like an
oxygen, like an air.
Second letter:
WEDD-nesday,
" The rules of love, he will truly abide. Just so forever he can treat you as his wife."
Siguro eto naman nung na-sprain ako. Darn! Why didn' t I think of that. Ayan yung binuhat niya ako first time ng
pa-bridal style papunta sa IT class.
Third letter:
You look like an angel in every of your angle.
Sa pagkakatanda ko eh eto yung letter na nahulog from my Geometry notebook. Yung time na pinagsulat ako ni
Kenneth kasi nga I was hospitalized that time.
Fourth letter:
Those passionate friendly kiss,
Will surely knock your heart at tease.
Confusion will leave your mind unpleased,
And solutions probably won' t come at ease
Eto naman siguro nung nangyari ang accidental-first kiss ko sa bahay nina Charmaine. Ugh. At tama,
nacoconfuse na nga ako nun. Dun na ba nagsimula yun?
Fifth letter:
" He used all of his might,
But his heart already rode a flight."
441
After kong natanggap nitong sulat naman na ' to eh hindi ko na nun nakita si Kenneth. At lumabas naman bigla sa
tv si Flynn. That explains everything!
Sixth Letter:
Love is not blind, you just don' t open your eyes for the truthful possibilities. Denial is the most crucial part in this
extraordinary word called love. Love is not even a game, it' s a feeling, it' s a wondrous thing. There' s a lot more
consequences from denying. You may lose opportunity, you may be hurt, and you may lose people.
Seventh letter:
They say love hurts, but they are wrong. It' s the people who gives bad approach to love that scattered the
negative sights about love, hence, the blame will be on the word love itself.
Eighth letter:
Try falling in love, it may hurt, it may shatter you to pieces. But soon you' ll realize that it' s worth everything.
Happiness and the heart-warming feeling places the hurtful part of love beneath it.
And after that wala na. I knew it. This was a clue for what ever feeling I' ve been suppressing inside me. Pero
bakit wala nang dumating pa na iba? Bakit walang clue o hint manlang ng mga nangyayari nitong nakaraan.
Kung kelan humirap, tsaka nawala. Bakit ganun?
But it' s fine. At least everything' s alright now. Everything is almost perfect as I view it, and I' m loving every of its
imperfection.
I now understand everything, but what kept a mystery is who' s behind that C.C? Who' s my Cupid?
#Kenneth:
If there' s one thing I could say, that would be a thanks to Cupid. I thank him for having to come up with a plan
like this for me and Kathy. Feels like someone' s watching over us the whole time, keeping us attached to the
strings of one another.
I just hope it' s her forever. I hope it' d be US for a lifetime, until we live up in the afterlife. But if it won' t be,
there' s one thing I' m sure of; I' d win her back a thousand times until we finish our forever.
" What are you listening to?" I asked her. We' re currently off to LA. And yes, we' re in flight now.
" W-wala. Layo ka nga!" she said while pushing me away.
" Oh come on. Let me hear." I said. It' s obvious she' s listening to my music. Haha! I saw her iPod just this
morning when on sync, and there I saw my albums.
" Wala ngaaa." she placed her iPod in her pockets and said, " Matulog ka na nga lang."
442
I will argue no more. I saw darkness by putting my blindfold down in my eyes.
I' m excited. She' s really meeting my family. I met hers already and they were all very welcoming, especially her
dad. And now I can' t wait for her to meet my parents. I just hope nothing ridiculous happens.
Whatever barricade there might be, I' d crash them all for Us.
--Meanwhile,
" They think they deserve a happy ending?" she laughed in bitterness. " We' ll see about that."
FIN

Written by Starine

Transcription

Similar documents

tbk_ Tulu nga bitalaan sasay linegdangan, 1981.tif

mbb_Is mevavà he diksyunari te heepat he kinegiyan, 1980.tif

DepEd Region IV-A CALABARZON Advisory No. 34 , s.2013

2015 July HDD - Platinum Karaoke

OPM/POP - Platinum Karaoke

Coastal Resource Management Project

Yuri Miharu

Tagalog Volume 3 - Filipino / Tagalog / English

grade school activities - St. Theresa`s College, Quezon City