inhoud supporterke 0 inhoud supporterke 05 2011 - 2012

A-PDF Merger DEMO : Purchase from www.A-PDF.com to remove the watermark
INHOUD SUPPORTERKE 05
05
2011 - 2012
Inhoud Supporterke 05
1
Woordje van de voorzitter
2
Woordje van de redactie
3
Lidgeld 2012 - 2013
4
Onze sponsors
5
Juleske en Franske
6
Veteranen 1
8
Veteranen versus Benedita
9
Woordje van de jeugdvoorzitter
19
Mini - miniemen A en D
20
Mini – miniemen D
22
Miniemen D
25
Cadetten A
26
Scholieren C
28
Junioren C
32
Nieuws van de volleybal
33
1
WOORDJE
WOORDJE VAN DE VOORZITTER
VOORZITTER
Het afgelopen seizoen zal de geschiedenis ingaan als het seizoen van de wrevel. Er waren enkele
problemen tussen spelers en trainer, tussen ploegbegeleiders onderling, tussen ex-scheidsrechter en
bestuur.
Waren deze problemen gegrond, misschien wel, misschien niet. Wie zal het zeggen.
Eén ding weet ik zeker, met een betere communicatie tussen betreffende personen zouden er een heel
pak problemen onderling opgelost kunnen worden. Laat dit een les zijn naar volgend jaar toe. Eerst
onderling communiceren dan pas mailen!
Sportief hadden we afgelopen seizoen toch enkele hoogtepunten oa :
- 1 ste plaats KVV-cross (de collegeploegen liggen er nog wakker van !)
- Kampioenschap van onze miniemen
- Topprestaties van onze veteranen
- Bekerfinale van onze scholieren in de zaal
- Tornooi-overwinningen jeugd
Onze activiteiten waren weer een schot in de roos oa. Spaanse- avond, winterbarbecue en uiteraard
ondanks het mindere weer onze clubdag.
Ook de uitstap van onze veteranen naar Portugal was een evenement om nooit meer te vergeten (toch
voor hen die erbij waren).
Beste sponsors nogmaals dank voor jullie financiële steun het afgelopen seizoen, hopelijk kunnen we
volgend seizoen weer op jullie steun rekenen.
Verder wens ik jullie allen nog een welverdiende vakantie en tot het volgende seizoen!
Zonnige groeten
D’Hulst Daniel
Ps : Met pijn in het hart moet ik afscheid nemen van onze 1ste damesploeg volleybal. Het was heel tof
om met jullie bijna 30 jaar samen te werken. Het gaat jullie goed !!!
2
WOORDJE
WOORDJE VAN DE REDACTIE
Beste DOB’ers
Het is weer zover, het laatste Supporterke van dit seizoen. Heb ik alleen dat gevoel dat er
meer uren in een dag moeten komen en dat de dagen zo snel voorbij vliegen dat je nog niet
door hebt dat het jaar weer voorbij is?
Dit jaar hebben we gezorgd voor een superdikke zomereditie waar je toch wel even zoet mee
bent. De Libelle en De Story kunnen het ons niet nadoen.
Zoals gewoonlijk hebben Juleske en Franske weer de nodige commentaren klaar. De
veteranen zijn ondertussen naar Portugal geweest en hebben het daar niet gemakkelijk gehad.
Zet je even neer om het verslag te lezen. Ook onze mini- miniemen zijn op stage en
verplaatsing geweest dit jaar. Het relaas van deze gebeurtenissen kan je ook in dit nummer
vinden.
Op pag. 5 kan je de bedragen van de lidgelden vinden. Vergeet deze zeker niet te betalen voor
eind september.
Dat er enkele kampioenen onder ons zijn is ook al geweten. De miniemen zijn dit jaar
kampioen geworden in hun reeks. De cadetten hebben het toernooi op onze clubdag
gewonnen en stonden op de 2de plaats met de fair-play. De scholieren hebben het toernooi op
Vlug Vooruit, Nieuw Boechout en onze clubdag gewonnen. Ik denk dat Deurne OB geen
onbekende meer is in het Antwerpse. Doe zo voort zou ik zeggen.
Enkele ploegen verkondigen hun strategieën al voor volgend seizoen.
Hierbij wil ik toch een dankwoordje richten aan de begeleiders die ermee stoppen. Merci
mannen voor de inzet van de voorbije jaren.
Dat Deurne OB nog volleyballers onder ons heeft kan je ontdekken vanaf pag. 33.
Den Ivo heeft gevraagd om al door te geven dat de trainingen voor de senioren en junioren
van start gaat op DINSDAG 24 JULI om 19.30u op DOB. Ivo is dan nog met vakantie maar
de Jos neemt de training met plezier op zich en begint met een fysieke preparatie. Vergeet dus
zeker uw loopschoenen niet!
Verder kan ik niet meer dan onze jeugd (en sommige ouderen onder ons) een goede uitslag
met de examens en een super goed verlof wensen!
Ik zal wel laten weten wanneer de teksten voor het volgende Supporterke moeten binnen zijn.
Groetjes, Sarah.
3
! LIDGELD 2012 – 2013 !
Beste voetballende DOB’er,
Het voetbalseizoen is voorbij en hierbij willen wij u graag inlichten over het lidgeld voor volgend voetbalseizoen.
Wij proberen onze prijzen zeer democratisch te houden en hopen dat jij je opnieuw vlug gaat aansluiten bij uw
favoriete voetbalclub.
Tarieven:
Steunend lid
1ste jaar pupillen 07- 08
Jeugd tot en met junioren
Senioren
Zaalvoetbal
Combinatie zaal + veld
€35
€40
het 1ste kind €95
vanaf het 2de kind €65
€95
€95
€135
Elk nieuw lid
€75
Bewoners van Antwerpen krijgen een sportcheque op naam. Deze sportcheque moet je afgeven aan de
clubverantwoordelijke en dan krijg je 20 euro terug.
Als het lidgeld NIET betaald is op 30/09/2012 mag de speler NIET meer spelen tot hij lidgeld heeft betaald!
Uw spelerskaart zal pas aan uw ploeg overhandigd worden na betaling van het lidgeld!
Indien er problemen zijn om het lidgeld onmiddellijk te betalen kan er contact opgenomen worden met één van de
bestuursleden. Er zal samen met u naar een geschikte oplossing gezocht worden. Uiteraard wordt met dit gegeven
discreet omgegaan.
Rekeningnummer Kon Deurne OB: BE06 9530 7130 0322
Belangrijk weetje:
Leden die aangesloten zijn bij een mutualiteit (ziekenkas) kunnen een gedeelte van hun lidgeld terug
ontvangen.
Het bestuur dankt u voor uw vertrouwen in onze club!
Sportieve groeten,
Kon Deurne OB.
4
ONZE SPONSORS 2011 - 2012
Het bestuur en de leden van Deurne- ob danken hierbij alle partners die onze club financieel en
praktisch ondersteunen. Wij willen u verzoeken even bij deze lijst stil te staan als u een
aankoop overweegt. De volledige advertenties kunt u verder in het Supporterke en op onze
website vinden.
Antwerpen
Berchem
Borgerhout
Bornem
Borsbeek
Deurne
Deurne/Antwerpen
Deurne/Merksem
Herentals (Noorderwijk)
Kontich
Markten
Merksem
Mortsel
Sint-Katelijne Waver
Wijnegem
Wijnegem/Schoten
Wommelgem
CM
Lodeco - Eeckhout n.v. delicatessen
Stad Antwerpen
The Highlander Scottish pub
LVV advocaten Bart Van de Venster
Uit sympathie Paul Behaeghe
Bloemen Calla
Extran sportsdrink
Mask'ara
Sint - Jozefinstituut
ABComputers
Bloemen Fleur 2000
Café Achtervlucht bij Nancy & Ronny
Café De Ster
Café Den Tieger
Caféspelen Dirk Stoop
Citibank Van Aert Kris
Gildenhuis
Makri - teleservice
OSTEO KIN Dirk Wouters en Lieve Boumans
Taverne Hof ter Laeken
Traiteur TIP - TOP
Scheppersinstituut
Begrafenissen Firma Ceulemans
PLANAT n.v. Plaatsing natuursteen
Schrijnwerkerij Nijsten Stefan
Kaashandel Van Laer Rudi en Maritje
Commercial Renting
BIS Exclusieve kledingstocks
Drukkerij Paskruis
Café De Sax
Manna
BEGO sport
Loodgieter / Dakwerken Rudi Smulders
5
JULESKE EN FRANSKE
Ha Juleske, hoe heeft het gewest op die familiedag. Nie vet zeker met da slecht weer.
Nu nie overdrijven , een kleine buike met wa hagel da’s alles , ge hadt die arbiter s naar binnen moeten
zien spurten. Behalve ene die bleef doorfluiten , da zou komen doordat die veel extran drinkt dan kunt ge
daar tegen.
En anders is er wat gerstennat gevloeid?
Dat ging, alhoewel die mannen aan de buitenbar goed kou hebben geleden, daar hadde ene drie truien
boven een aan, en dat heeft nog die trui van zijn mokke afgeluisd. Da maske stond er daarna in haar licht
tenuke om volleybal te spelen.
Ge hebt die alles durven hé. En de president was die ook content.
Natuurlijk manneke al zijn volleybalploegen present en op tijd gedaan, hij was zo blij dat hij minutenlang
bleef tetteren door de microfoon.
En die ander bestuurslui, ik wil zeggen altijd dezelfde die moeten werken, wa hebben die zoals
uitgestoken.
Awel ene heb ik altijd rond zien lopen met pakskes, n’een andere deed soms de kas en ging ook al eens
achter den toog koekeloren, anderen bevrozen in de buitenbar, en ene liep rond om glazen op tehalen.
Kunde na geloven dat zij dat leste jobke gegeven hadden aan de redactrice.
En de penningmeester?
Die heeft zijne pere gezien , altijd kwamen die jonge gasten met twee euro en dan moest hij klein centjes
weergeven, een paar keren was het groten paniek.
Da zou ik nie zeggen, heb die grijze duif gisteren op het lijf gelopen en jongen die heeft de glimlach van
de grote dagen.
Amaai, da’s ook lang geleden?
Neen, nei ge weet dat ge uw lidgeld moet piasteren voor den 31 st mei ; awel hij had er nog bijna geen
binnen gekregen, dat wil zeggen na 31mei twintig toeten ( eurokes voor de mensen die het niet
verstaan)meer op de accompte. Die te laat is heeft pech.
Het zal wel nodig met die grote elektrik rekening.
Maar wel moet ik die mensen achter den toog feliciteren, die hebben daar den hele dag hun botten
afgedraaid zonder vervanging, ge moet het maar kunnen, zeg ik. En zegge dat ze nog vergaten te eten
want ze hadden vergeten bonnetjes te gaan halen voor de frituur. Gelukkig is er gene ene van zijn sus
gevallen.
6
Op den maandelijkse assemblee was het ook weeral feesten, daar is er ene abraham tegen gekomen en
voila wat gerstennat met kaas en pindanootjes. Ge zou voor minder in het bestuur komen.
En zeg hoe zit met de jaarlijkse vergadering , zal er wa volk zijn.
Vergeet da jongen, n’een man of vijftien waarvan meer dan de helft uit het bestuur. En zegge dat die
mannen van het bestuur allemaal hunne tekst moeten instuderen om tegen hun eigen te klappen.
Nu niet het pessimisje uithangen hé. Zijn zeker dat er n’een man of vijfen twintig komt opdagen al was
het maar voor die gratis konsumptie.
Oei, oei toch niet op uw tenen getrapt hé, gij gaat zeker incognito ter plaatse al was maar om te horen wat
er zoal gezeverd wordt in de beroemde rondvraag.
Zeker en vast, da’s de moeite weerd, en vooral om dat er gefluisterd wordt in de koulissen dat dien
highlander , na een periode van tien jaar stilzwijgen, een rondvraagske gaat lanceren.
Amaai, alleman zal nog al verschieten.
Kom Frankske, genoeg gezeverd in ons epistel. We gaan een nief duvelke hop proeven, ’t is maar om in
form te blijven tot de volgende sessie.
7
VETERANEN 1
Tenzij één of andere hogere kracht er anders over beschikt, wordt het volgend seizoen opnieuw reeks
C voor veteranen A. Kampioen of vice- kampioen, het criterium om te mogen promoveren, zijn we net
niet geworden. Kampioen waren we wél geweest als we uit de duels tegen Deurne Alvo en Dam LBS
na Nieuwjaar 4 op 6 hadden gepuurd. Wedstrijden waarin we niet onderlagen, waarin het verdedigend
goed op slot zat, waarin details – een vermijdbare strafschop, een onoplettendheid bij een hoekschop –
het kleine verschil maakten. Wedstrijden ook waarin we offensief te gehandicapt waren – de
langdurige blessure van Brecht, Drago er een keer niet bij – om veel aanspraak te maken op de drie
punten. Dat gaat zo als je kampioen wil spelen: dan moet echt alles meezitten.
Er zat dit jaar redelijk wat mee. Ondermeer op Oxford en thuis tegen Rapid trokken we in de
slotminuten de zege met wat geluk over de streep: 6 op 6 werd het, 2 op 6 was het geweest zonder de
voetsave van de Storre en de paal. Van zware blessures bleven we gespaard, op de schouder van
Brecht na. Sterkhouders als Drago, verkozen tot man van het seizoen, gaven zo goed als altijd present.
En betekenden ook nààst het veld een enorme verrijking. In de loop van het seizoen trokken we met
Fabian en Peter V. nog twee kleppers van dat soort aan. ‘De positiewissel’ na drie wedstrijden leverde
ons evenmin windeieren op. Meer Sturm und Drang centraal op het middenveld dan ooit voorheen.
Maar ook vier, in plaats van drie, verdedigers die nooit over de middenlijn komen, zodat er de volle 90
minuten een man meer is om te blussen als het brandt op de flank. Al die factoren zouden ons finaal
42 punten en veruit het minste aantal tegengoals opleveren, een primeur in veteranenland bij Deurne
OB. Maar geen kampioenstitel dus, daarvoor moeten we ook resultaten halen in de topmatchen. Nu
oogt die balans met 1 op 12 veel te mager.
De discussie over hoe we het ervan zouden afbrengen een reeks hoger, en of we die stap überhaupt
wel moesten zetten, was interessant. Om het simpel uit te drukken: de keeper en de achterlijn zagen
dat niet echt zitten, uit vrees dat ze volgend seizoen geen pap meer zouden kunnen zeggen na de match
(maar er misschien wel moesten drinken, gelegen zijnde aan het infuus). Het offensieve compartiment
van de ploeg lustte er wel pap van en wilde het in die B-reeks wel een keer proberen. Boeiende
tooggesprekken leverde het op, tot een volksraadpleging kwam het vooralsnog niet. Maar het wordt
dus toch opnieuw de C-reeks. Waar we vanaf september ongetwijfeld weer ons woordje zullen
meespreken. Een woordje kan u elders in dit blad ook lezen van onze naseizoensactiviteit, de tripzonder-vrouwen naar Portugal. Maar gaat u daar eerst eens goed voor zitten.
Pee El
8
VETERANEN VERSUS BENEDITA
“Uw oproepingsbrief klaarhouden en met uw stembiljetten naar het kieshokje gaan”. Ik had deze zin nog
maar een honderdtwintigtal keer uitgesproken als bijzitter van het stembureel op het werk ter gelegenheid
van de sociale verkiezing, toen mijn lieftallige collega Fatima, ook bekend als de woestijnroos van DeurneZuid, het kiesbureel binnenstapte met mijn gsm. “’t Is precies dringend want uwe gsm heeft al een paar keer
gerinkeld”, sprak ze met haar, voor mij althans, bekende lichtjes hese doch zwoele stem. Eén bewerking op
mijn telefoon later zag ik dat de Kris Van Aert had geprobeerd om mij te bellen. In de tijd tussen het
indrukken van Kris zijn nummer en het moment dat de laatste beltoon overging in de aangename stem van de
jeugdvoorzitter, schoot mij in die paar seconden het ene doemscenario na het andere door het hoofd, maat
62!! Zou de reis niet doorgaan ? Is er staking op Zaventem ? Zijn de ticketten te goed verstopt in den Hugo
zijn garage? Ge weet wel zo van die vragen die opkomen in een zeldzaam moment van onzekerheid, ondanks
de jarenlange therapie om dit euvel te verhelpen. “’t Is vervroegd, we vertrekken om vijf voor vijf,
bijeenkomen om halfdrie in plaats van halfvier”, zei de Kris met een stem waarin al wat routine was
geslopen na het afbellen van alle medereizigers. De, in die enkele seconden, opgebouwde spanning viel van
me af. Het aftellen van de laatste uren voor take-off kon beginnen.
Tuut-tuut-tuut (x15) ! Mijn wekker schelde fel door mijne kop om 2 uur ’s nachts, een geluid waar mijn
buurman nog 2 nachten is van wakker geschoten, want alarm vergeten af te zetten bleek achteraf. Tijd om
op te staan, een kleinigheidje in mijn mond te steken en de straat over te steken naar den oprit van de Flip
waar Anneke van den Yves klaar stond om ons naar Zaventem te taxiën via het Rond Punt, waar we met de
rest van de Portugalgangers hadden afgesproken. Ruim op tijd, want geen telaatkomers, vertrok de karavaan
richting vliegveld.
Plaats van afspraak op ’t vliegveld was het bronzen beeld in de vertrekhal. Elk van ons zag in dat sculptuur
iets anders. Volgens de ene was het een olifant volgens de andere ne zak frit. Soit, na een kwartiertje waren
we compleet en konden we ons begeven naar de incheckbalie.
Efkes nog ne koffie binnenkwakken, sommige wat croissantjes andere een eerste frisse pint, en hup de
vlieger in. Een kleine tweeëneenhalf uur later stonden we aan de grond op Portugese bodem. Daar stonden 3
heren op leeftijd in korte broek ons op te wachten : Jos, Luk en Peter. We waren compleet !
Een kleine, ietwat kalende man met een brilletje en een plastron, liep buiten rond met een bordje met daarop
het nieuw ontworpen logo van Deurne OB. Het bleek onze buschauffeur te zijn die nog wat onwennig de
ganse groep observeerde. Die onwennigheid ging echt nog niet over toen de Jos zijn voiture in ware
ralleystijl parkeerde naast de mens zijn bus. Een agent van politie die daar speciaal stond om dat te
verhinderen werd door de ganse groep zodanig vies bekeken dat hij maar liet begaan. Daarbovenop werd dan
nog een lading bier en wijn overgeladen van de voiture naar de bus. Bier als geschenk voor onze gastheren in
Benedita, de wijn was soeveniergewijs aangekocht door de Jos in de Rioja-streek. Ook deze handeling
schonk niet echt het volle vertrouwen van de chauffeur in de groep waar hij 3 dagen (en halve nachten) mee
zou doorbrengen.
Nu kon de reis echt beginnen. Het strakke
voerde ons naar onze eerste halte, Pastelaria
kleinigheidje gingen nuttigen. In de prachtige,
gelambriseerde muren, aten we de befaamde
schema van reisleider Flip
Versailles, waar we een
met in donker hout en spiegels
Pasteis. Een koffie met pap
9
erbij, galao(of zoiets) in het Portugees, deed deugd.
Een kleine stadswandeling overbrugde de tijd die we moesten vullen om op tijd in het stadion van Benfica
aan te komen. De chauffeur pikte ons terug op voor de Pastelaria en wijle weg richting het heiligdom. In
Benfica aangekomen vroeg de Flip aan de chauffeur of hij geen goesting had om mee het stadion te
bezoeken. De onwennigheid, waarover tot dan toe sprake was, verdween volledig. De chauffeur was niet
zomaar de chauffeur meer, maar wij mochten vanaf dan Miguel zeggen. (Migèlll uitgesproken, dus zonder u
en met een vettige eind-L)
Na eerst wat te hebben rondgelummeld in de fan-shop, waar ik bijwijlen echt onpasselijk werd van de
kleuren, kwam de gids/hostess ons halen voor de rondleiding. Van bijna alles mochten er foto’s getrokken
worden behalve van haar, wat spontaan een spervuur aan klikgeluidjes voortbracht van de in aanslag
gehouden gsm’s en kodakken. Nog enkele regeltjes vooraf : nooit blijven stilstaan, goed aansluiten en
nergens aankomen. Nu, het moet gezegd, het stadion van binnenuit was echt knap van constructie. Vanop
elke zitplaats had ge een perfect beeld op de grasmat. Alles straalde klasse en
vooral rijkdom uit. De gehele binnenruimtes waren opgetrokken uit graniet en
marmer. Den ijzerwinkel in de hostess hare mond was voorzeker niet zomaar ijzer
maar was waarschijnlijk ook vervaardigd van het fijnste titanium of een nog
duurder soort metaal. Juist een discussie tussen
ondergetekende en de Jos over het soort stenen, graniet
(ikke) of nep (Jos) in het stadion zorgde ervoor dat we met z’n vieren afgezonderd
geraakten, want verkeerde deur geopend, in de grote officiële inkomhal aan de
presidentiële suite. Daar stonden we dan : Yves, Jos, Luk en ikke. We waren
opgesloten omdat we niet aangesloten hadden, de verkeerde en verboden deur hadden
geopend die niet meer in de andere richting open ging. Bovendien stonden we nu ook nog eens stil, m.a.w.
met één beweging alle regeltjes overtreden. De foto’s die daar werden gemaakt zullen ook wel illegaal
geweest zijn. Met angstzweet op het aangezicht belde den Yves naar de Wim om voorzichtig te vragen aan
de hostess of ze ons alstublieft wou komen bevrijden. Een paar minuten en een bolwassing later konden we
terug aansluiten met de groep. Het vervolg van de rondleiding bracht ons naar het grasveld. Met het
uitdrukkelijk verbod om de pelouse niet aan te raken, laat staan te betreden, schuifelden we als van de hand
Gods geslagen langs het gazon. Efkes gaan zitten op de bank, van de bezoekers uiteraard, kon nog net.
Verderop zaten een drietal vogels op een stokske datzelfde heilige gras onder te schijten. Imposante beesten,
dat moet gezegd! Volgens de hostess waren dit de mascottes en symbolen van het grote Benfica. Volgens mij
zaten die roofvogels, ongeveer 1 meter groot, daar gewoon om de ogen uit te pikken van de snoodaard die
het zou riskeren om de heilige grasmat te betreden. Op dat moment belde de Flip met den Isidro,
beschermengel van ABCD-VG en onvoorwaardelijke fan van Benfica. Al zwanzend zei de Flip dat we op
het veld stonden. Minutenlang bleef het stil langs de kant van Isidro. Pas na een
paar minuten kon hij iets uitbrengen in de aard van heiligschenners of nog erger!
Wat daarna volgde tartte alle verbeelding. We hadden de eer om de 22.000
veroverde bekers van de club te mogen aanschouwen. In een speciaal daarvoor
ontworpen steriele kamer stonden de (blekken) bekers uitgestald. Een team van 5
chirurgen met mondmasker en steriele kledij koesterde de trofeeën. Een niet te
onderdrukken glimlachje op onze gezichten werd beantwoord met een blik van
compassie. Zwanzen met de bekers, schalen en linten past immers niet, hoe barbaars kunt ge zijn !!!
Na het nuttigen van een paar opkikkertjes, in de veel te kleine bar, trokken we terug richting bus. Miguel,
ondertussen een vriend geworden, opende met veel schwung de bus en wij weg richting Caldas da Rainha,
10
richting middagmaal. Onderweg konden we genieten van het prachtig glooiende landschap. De snelheid
waarmee Miguel door de payage reed was even imposant als de omgeving. Die mens kan mikken!
Vertaling : “Daar is het buffet, eet zoveel en zolang ge wilt, ik breng alvast wat sangria, witte en rode wijn,
ge kunt eraan beginnen”, zei de patron van het eethuis waar we ons eerste middagmaal gingen nuttigen. De
Miguel deed nog een laatste poging om zich afzijdig en bescheiden op te stellen en apart te gaan zitten, door
de ganse groep werd hij aangemaand zich onder ons te begeven : de Miguel is er ene van den DOB!
Bacalhau, vleesbollekes, tomaatjes, slaatjes, lullas en chocos (inktviskes) vormden met een schel maïsbrood
mijn eerste voorgerechtje. Daarna volgden nog een dikke snede gegrilde zwaardvis, enkele sardiennekes,
witte bonen met een zwart oog op (black-eyed peas ?) en nog veel meer. Stoppen met heerlijk zoete
sobremasas en een plaatselijke aguardente met koffie. Ik heb er mijn broek gescheurd van een te dikke pens,
de patron heeft die van hem ook gescheurd om een andere reden.
Na dit verkwikkende eetmaal reden we voldaan richting fietswinkel. Een paar pipos stonden daar van nen
hoop schroot iets ineen te draaien wat op een fiets moest lijken. Ongeveer den helft van de aangeboden
fietsen was in orde. Een vierde kon er net mee door. Nog een vierde was echt brol. Nu ja, de wijntjes en den
aguardente zorgde ervoor dat dat eigenlijk maar een detail leek. Later tijdens de afvallingskoers (letterlijk)
zou dat detail ervoor zorgen dat de bus een ware bezemwagen werd. De Kris ging met onze nieuwe
kameraad, Miguel, inkopen doen in de speelgoedwinkel om een kleine receptie te houden in het nederig
stulpje van Flip en Sarah. Ondertussen waren we vertrokken richting Foz do Arelho, een gezellig
kustplaatsjes aan de Zilverkust. We waren nog maar een paar honderd meter verder of den Ivo zijne fiets
bleek niet te schakelen, samen zagen we de groep kleiner en kleiner worden aan de einder (pffff precies
Michel Wuyts zijn gelul). We besloten dan maar de Kris op te bellen om met de Miguel zijn bus het eerste
slachtoffer op te pikken. De nummer van de Kris stond in den Ivo zijn gsm zonder prefix 0032 zodat we niet
zomaar op het knopke konden drukken om te bellen. Nee, eerst moesten we het nummer memoriseren, 0032
indrukken en dan het gememoriseerde nummer toevoegen. Was het de combinatie van de vinho tinto,
aguardente en de zon, het onthouden vaneen paar nummerkes bleek ineens een hele opgave.
Met volle overmoed dacht ik het geslagen gat op de groep efkes te dichten. Ja dag Jan. De volle pens sloeg
serieus op mijn benen, de brandende zon deed de rest. Na een halfuurtje puffen, over de volle afstand van
een achttal kilometer, kwam ik den Hugo tegen die me enigszins ongerust stond op te wachten. Samen
kropen we verder richting peloton dat stond te wachten met zicht op de prachtige baai van Foz. De rappe
mannen zaten dan al met hun voetjes in het zand aan de strandbar. Aan de strandbar telden we de tweede
afvaller : den Dave had zijne pedaal in frut gereden en kon ook niet meer verder. “Kapt uwe velo maar in
mijn bus”, zei de Miguel, in vlekkeloos Antwaarps, althans dat dacht ik op dat moment. De zon en de groten
dorst deden mij op dat moment lichtjes ijlen.
Na het nuttigen van een paar Super Bocks, in alle soorten maten, vertrokken met het overgebleven verroest
ijzer richting Casajellies (www.casajellies.be). We waren nog maar juist vertrokken of de Jos moest afhaken.
Niet enkel zijne pedaal vloog eraf maar ook zijn linkermanivel begaf het. De groep schoof weer verder en
werd weer kleiner aan den einder (stop almaar Wuyts). Een eerste poging om het euvel te verhelpen lukte
voor een paar honderd meters. Vanaf dan moest de manivel + pedaal om de vijf botten terug op de fiets
gemonteerd worden. De Luk was ook bij de Jos gebleven en samen hebben we meer gezocht naar vijzen en
pedalen dan dat we konden fietsen. Op den duur slaagden we er niet meer in om de pedaal in de manivel en
de manivel aan de fiets te monteren. Zelfs een zorgvuldig uitgezochte steen kon geen soelaas meer brengen.
Maar zoals wel meer zou blijken tijdens onze trip was de redding weer nabij in de persoon van de Miguel.
“Hey dottore Jos, gooit uwen brol maar bij in de koffer en stap maar in mijn bus” hoorde ik hem zeggen.
11
Mijn geluk was dat de Luk zijne weg niet kende zodat we op een gezapig tempo richting casa reden. De 3
overgebleven hellingen waren er wat mij betreft net iets te veel aan. Met een naar bloed smakend smaakje in
mijn mond kwamen we uiteindelijk
aan bij de casa. Daar smaakten de bockskes
toch weer wel zenne! Den ene
zwom wat, den andere zonde wat. Het was
goed toeven in Nadadouro. Maar
schone liedjes duren niet lang, wij terug de
fiets op richting brolwinkel. Die
kerel van de winkel kon er niet aan uit dat
we met zijn vlekkeloos materiaal
problemen hadden gekend, en begon wat
van zijnen tak te maken omdat er ne
pedaal wat geäbumeerd was. De
bemiddelingspoging van den Ivo, in
vlekkeloos Portugees, gesteund door den
Hugo leek wat olie op de golven te gooien totdat de Jos van de bus stapte om te zeggen dat hij met een steen
het prachtige materiaal had bewerkt. De macht van het getal heeft daarna eens te meer gewerkt zodat den
Hugo nog 26 € (32 bockskes) terugkreeg in plaats van op te leggen.
Het was toen al na de zessen en tijd om stilaan naar Obidos
te rijden, waar we voor de eerste keer ons hotel zouden te
zien krijgen. Volgens de Flip was het een klein bescheiden
pensionneke buiten de omwalling van het middeleeuws
stadje. Daar aangekomen stond een kerel, in tenue en stijf in den eik, ons op te
wachten onder een bord met de naam van het hotel vergezeld door 4 sterren. De
check-in verliep vlotjes en de kamers werden ingedeeld. Op weg naar de kamers
bleek dat hotel gene krot te zijn. Een prachtig gerenoveerd klooster. De natuurstenenvloer blonk als een
spiegel. Kortom het straalde klasse uit die in evenredigheid stond met zijn hoge bezoekers. De Flip werd
mijn kamergenoot. Lichtjes anticiperend op de verschillende combinaties die mogelijk waren had ik van
thuis uit mijn oordopjes meegenomen. Een godsgeschenk zou achteraf blijken.
Een deugddoend douchke, een verse onderbroek en T-shirt later stonden we klaar om een kleinigheidje te
gaan eten in Caldas. De Miguel bracht ons zoals de hele dag al veilig en wel op onze bestemming. Er was
maar één probleempje, hij kon ons niet terugvoeren naar ons hotel want hij had er op dat moment al een shift
van een 14-tal uurtjes werken opzitten. Hij zou iemand anders sturen die ons rond middernacht zou
oppikken. Probleem opgelost !
De naam van het restaurant schiet mij niet meer te binnen maar de fantastische porco-preto, een mals en
sappig stukje lichtjes met vet gemarbreerd varkensvlees kan ik me zo terug voor de geest halen. Mijn
tafelgenoten Xavier, Pierre en Steffie smulden van de ene doos na de andere. De Charles had misschien een
klein beetje pech met zijn picanha, een gegrilde steak die een klein beetje te lang gebakken was. Maar de
smaak was “hiel lakker”. Een kleine oogopslag bij de andere eters leerde me dat iedereen zat te smullen van
zijn schotel. Voor diegenen die nog wat plaats hadden wachtte nog een lekkere sobremesa. Een straffe koffie
en een serieuze “aguardente velha” maakte de feest compleet. Serieus is hier niet overdreven, uit een volle
fles van 75 cl haalde de patron amper 5 @ 6 borrels. De pousse-kaffee voor 22 man was dan nog op kosten
van den baas ook !
Op het afgesproken uur kwam de vervanger van de Miguel ons oppikken. We zullen hem voor de
gemakkelijkheid Pedro noemen. De Pedro was niet van de grootsten, zeg maar klein. Getuigen die vooraan
in de bus zaten vertelden me dat de man met zijn voetjes niet aan de pedalen kon als hij ging zitten. De Pedro
zou de rit al staande hebben uitgevoerd, of zou de aguardente velha hier voor iets tussen gezeten hebben? In
ieder geval de Pedro kon goed aan zijn gaspedaal want met een rotvaart reden we richting Obidos. Nu, de
avond was nog jong, de aanpalende bar aan het hotel nog open en de warme nachtbries zorgde voor een klein
12
nog te lessen dorstgevoel. Om het
pakken. Aan den toog lulden we nog
Iedereen was het erover eens : de
meesten hoorden hun bedje roepen,
wakker. Mijn oordoppekes en de
duim en middelvinger, om het
stil te leggen, zorgden ervoor dat ik
geweest !
kort te maken : we gingen er nog eentje
wat over het verloop van de dag.
eerste dag was fantastisch verlopen. De
we waren immers al een dikke 24 uur
knipperende rock ’n rollbeweging tussen
zaagmachine dat de Flip bijhad tijdelijk
snel in slaap viel. ’t Was ne schonen dag
Hoe het komt weet ik niet maar blijkbaar was iedereen rond hetzelfde uur wakker. Iedereen kwam op
hetzelfde tijdstip uit zijne nest en ging naar buiten op zijn terras. Dat is een beeld dat me altijd zal bijblijven.
Een binnenkoer waarop op elk terras van de 11 kamers 2 amper uitgeslapen venten stonden die elkaar ne
goeie morgen wensten. Ik waande me in een of andere film van Fellini, zo onwezenlijk kwam dat over. Om 9
uur zaten we met z’n allen in de prachtige, ridderlijk aangeklede, gewelfde eetzaal. Alles was voorhanden.
Een tikkeneike voor de liefhebbers, kaas-hesp en een soort hespenworst, diverse fruitsappen, broodjes,
boterhammen, confituren en zelfs dessertje in de vorm van een soort cake. Genietend van een stevig ontbijt
begon bij de meesten de belangrijke match te dagen. We waren naar hier gekomen om te shotten moet ge
weten! De sportzakken, gaande van een plastieken zak tot 2 shoes aaneengebonden met een rekker, werden
klaargemaakt. Tegen 10 uur stond onze vriend Miguel ons op te wachten om nog een kort zijgezicht te
maken met zijn bus alvorens koers te zetten naar Benedita.
Het pittoreske kuststadje Nazaré was de eerste tussenstop op deze korte culturele rondrit. Reisleider Flip gaf
iedereen een uurtje vrij zodat ieder op zijn manier de wedstrijd kon
voorbereiden. Ikzelf, door mijn genetisch bepaalde achtergrond gedreven,
bracht een
bezoekje aan de kerk van Nazaré. Blijkbaar werden er nog een paar mensen
aangetrokken door het van een fraaie trappartij voorziene kerkje. Binnenin
was een
misviering bezig zoals ik het nog nooit gezien had, en geloof mij ik heb in
mijn leven
wat tijd verscheten in allerlei kerken. De priester die de dienst voorging, zo heet dat in de officiële klerikale
taal, deed dat vanuit een soort van troon waar Sinterklaas van de Grand-Bazaar jaloers op zou zijn geweest.
Een zeer bizar tafereel. Normaal gezien staan die mannen recht, om dit eventjes te duiden voor de
ketters/heidenen onder ons. Terug buitengekomen zag ik de anderen zittend op een aantal terrasjes, om zo
ieder op zich te concentreren op wat komen zou. Samen met Peter L, de Storre en de Luk besloten we de
lokroep van de terrasjes te weerstaan en nog een kleine wandeling te maken in de kleine straatjes. Alsof de
duivel ermee gemoeid was, die speelt altijd mee in een verhaal met kerkelijke inslag – de bekoring weet ge
wel-, werden we aangezogen door dan toch nog een ander terras waar de Flip met nog een paar kornuiten zat
te genieten van het spectaculaire uitzicht op de 100 meter lager gelegen benedenstad. Een rampoefening op
de kabelbaan uitgevoerd door een honderdtal hulpdiensten kregen we er gratis bovenop.
Op het afgesproken uur kwamen we terug samen bij de Miguel. (ongelooflijk hoe gedisciplineerd iedereen
was tijdens het hele weekend) We zouden, op aanraden
van de Miguel, nog een
tussenstop maken aan het klooster van Alcobaça.
Inderdaad weer een
klooster, ik heb toch al verteld dat het een culturele
uitstap was! Het kan ook
een schalkse poging geweest zijn van onze bus driver
om zoals het een echte
Portugees betaamt de verloren schapen terug naar de
kudde te willen brengen.
Buiten was het snikheet, binnen in de majestueuze laat-romaans/vroeg-gotische kerk was het heerlijk koel.
De Jef kwam af met een verhaal dat hij daar van een gids had gehoord over ene don Pedro. Dat bleek zo’n
vetzak te zijn geweest dat ik het bijna niet kon geloven. Een paar pilaren verder stond de Steffie een beetje
13
aangeslagen iets te prevelen in de aard van : “dat zijn hier allemaal vetzakken bijeen, vetzakken zeg ik !!!”.
Zelfs de Pierre was er danig van verschoten. Een combinatie van cultuur/kerk/vetzakkerij, is het ooit anders
geweest, sloeg duidelijk aan. Miguel had weer gescoord !
Vanaf nu was het opperste concentratie in de bus. Het uur van de waarheid
kwam steeds dichterbij. Nog efkes en we reden Benedita binnen. Miguel zette
zijn bus recht voor de ingang van het stadion. Stadion inderdaad, toen we het
veld aanschouwden zagen we een stadionneke waar bij ons sommige
tweedeklassers jaloers op zouden zijn. Het bier, als geschenk aan de
thuisspelers, werd uitgeladen en als een bende uitgelaten jongeren sloften we
richting tribune. Onderweg viel mijn oog direct op het varkentje (90 kilo droog aan
den haak) dat vrolijk rondjes draaide op een spit boven een bedje van grijs
geblakerde houtskool. Als er een hemel bestaat, dju toch die kerk, mag dat er zeker
niet ontbreken.
Zoals het betaamt op internationale wedstrijden maakten we kennis met de
plaatselijk spelers en hun bestuur. Van een Babylonische spraakverwarring was
geen sprake, Engels, Frans, Antwaarps en Portugees vloeide naadloos doormekaar. Iedereen verstond elkaar
wonderwel!
“Kunnen wij hier een rekening opendoen?”, vroeg de Kris als financieel directeur van deze reis, aan de
plaatselijke presidente. “Conta ??? Nada de conta”, zei de grijzende op Neptunus gelijkende president. “Al
wat ge ziet is verniet! Eerst een frisse pint en dan gaan we dat varkentje efkes wassen” sprak de man. Een
paar bockskes later konden we ons tegoed doen aan de Soupa de Pedra. In al mijn naïviteit dacht ik dat
Pedra de kokkin van dat heerlijk brouwsel, met varkenspoten en –oren, was. De redding kwam weer van de
Miguel die wat meer duiding gaf over de soep, “Stonesoup” vertaalde hij vanuit het Portugees naar het
Engels, “een plaatselijke specialiteit met poten en oren van het varken in”. Het romantische beeld van Pedra,
dat ik mij maakte, verdween als vanzelf.
We waren juist aan het genieten van een pintje toen er een bebaarde kerel mee aan den toog kwam staan. In
mijn beste Portugees begroette ik de man met een kort maar krachtig : bom dia ! Bleek dat de ondertussen
beruchte Vergauwen te zijn, die vrijdagavond de ingeving kreeg om ons achterna te rijden met zijn bolide.
Na een rit van 17 uur non-stop stond “de steenkapper”, niet meer zo fris, een pintje mee te drinken.
Na de soep, minuutje aanschuiven, een pistoleeke pakken en beleggen met wat formidabele “schellen van de
zeuge”. Die mannen kenden hunne stiel, dat varken was subliem. Na het eten lokte de José, de
plaatsvervanger op aarde van de Flip in Portugal, mij naar de overdekte ruimte naast de openluchtbar. Daar
stond, op de wijze van la grande bouffe, een desserten buffet opgesteld om een paar keer U tegen te zeggen.
De José dacht dat ik weer aan het stotteren was en begon zoveel mogelijk Franse woorden te declameren
beginnend met een U. Het uitleggen dat dat een Vlaamse zegswijze was is me niet gelukt vrees ik, want ik
begon van alternatie pas echt te doddelen.
Een korte opwarming van de schouder en de nek leerde de Kris dat hij niet aan voetballen ging toekomen
vandaag. Onze spelers begonnen aan hun opwarming in de blakke zon terwijl de plaatselijke spelers rustig
hun spelletje kaart verder speelden in de lommerte. Het plaatselijke woord Loco meen ik toen opgevangen te
hebben bij de verwonderde thuisaanhang. Onze veteranen waren al zo’n anderhalf uur aan het opwarmen
toen er wat beweging kwam bij de mannen van ABCD-VG. De automatische sproeikoppen, om het
kunstgrasveld in optima forma te maken, deed deugd aan de bezoekers. Als klein mannen werd er door de
14
verkoelende stralen door rustig verder opgewarmd. Ondertussen zaten de niet-spelers Kris, Ivo, Miguel, ikke
en de ondertussen toegekomen “steenkapper” Vergauwen het veld te overschouwen vanop de tribune. Om de
een of andere reden werden we steeds bevoorraad door de plaatselijke dienster Marina.
Den Ivo besloot in zijnen dug-out gaan te zitten om te broeden op de opstelling, Marina bleef echter steeds
hetzelfde serveren. Gevolg combinatie blakke zon en Super Bock bleef niet zonder gevolgen, voor mij
vooral, zal later blijken. De steenkapper kon het goed vinden met onze Miguel. Het scheelde geen haar of de
Miguel had een weekje verlof genomen om mee te rijden met de Vergauwen naar Gibraltar, “to see the
monkees on the rocks over there!” Beiden zaten meerdere uren samen op een wegenkaart te kijken en
schoten meermaals luidop in de lach. ’t Leven kan plezant zijn.
Ondertussen was
het al dik vijf uur
voorbij. De
wedstrijd kon
eindelijk beginnen.
Beide teams
kwamen
Championsleaguege
wijs samen het veld
op onder
begeleiding van een
of andere hymne.
Ze stelden zich
naast elkaar op voor
de tribune. De Kris
en ikke probeerden
een paar keer de
Mexican wave door
het stadion te laten
gaan. Dat werd
echter anders
opgevat want telkenmale we om beurten opveerden met de handen in de lucht stond Marinake daar met ne
verse plattoo versnaperingen.
Toch even een ernstig moment. De plaatselijke club ABCD-VG had de voorbije
maand afscheid moeten nemen van een van hun steunpilaren. Op veel te vroege
leeftijd stierf Bento aan de gevolgen van de verschrikkelijke ziekte beginnend
met de letter K. De wedstrijd werd aan hem opgedragen door een emotionele
toespraak van de Presidente. Menig stoere kerel van thuisploeg en bezoekers
pinkte op dat moment een traantje weg.
Tijdens de hand shake voor de match gaven de mannen van Benedita nog een chefmes kadoo voor ieder van
de bezoekers. De 25 messen werden verzameld en aan de Vergauwen gegeven. 19 verwaaide kerels op het
vliegveld met een mes in de bagage zou geen goed plan geweest zijn. Hoe lang de steenkapper met die
messen heeft rondgereden zullen we pas later te weten komen.
15
De wedstrijd dan, of althans het begin ervan werd zoals het een echte Europese topper betaamd begeleid
door de beide clubliederen. Toen de laatste noten van het lied van de thuisploeg uitstierven voelde ik de bui
al hangen. Marina had dit keer, buiten een nieuwe plattoo, nog ne microfoon bij die ze me onder de neus
duwde met de Esperanto-achtige zin : “cloebsong cantar per microfon”. Daar zat ik dan met mijn
roodaangelopen kop in de blakke zon. Een ingeving van het moment liet me
“Oh lieve vrouwentoren” inzetten. Ik dacht ervan af te zijn met een enkele
zin maar de thuisaanhang, die dacht dat ik de brabançonne aan het zingen
was, stond met ernstige blik devoot recht zodat ik niet anders kon dan verder
te kwelen. Ik die de brabançonne zou zingen, de gedachte alleen al maakt
me terug een beetje misselijk. Enfin, na me van mijn taak gekweten te
hebben was ik op slag terug nuchter. Ne mens zou van minder.
Als tussendoortje, en met alweer een plattoo, kwam ook “el presidente” nog eventjes langs. De man, enkel de
Portugese taal machtig, en ondertussen ook lichtjes boven zijn theewater, begon een verhaal te doen over de
“kickas”. Totaal niet wetend over wat de brave man aan het vertellen was, fronsten we onze wenkbrauwen.
Toen we dachten dat we ja moesten zeggen, knikten we ja. Hetzelfde met nee! Uiteindelijk was het Miguel
die licht in de (taal)duisternis bracht: “El presidente vraagt of hij, stripteaseuses moeten laten afkomen, en zo
ja hoeveel?” De steenkapper, duidelijk geïnteresseerd, heeft daarna opnieuw een halfuur de kaart bestudeerd
samen met de Miguel. Of het over de reisroute naar de “kickas” ging of over den itineraire naar Gibraltar
kan ik me niet meer herinneren.
Met de beste wil van de wereld kan ik ook het verloop van de wedstrijd niet meer navertellen. De uitslag kan
ik me nog wel voor de geest halen : een droge 4-1 ! Wel herinner ik me nog een paar mirakelreddingen van
de Storre. Nu ja die gasten bleken allemaal op een behoorlijk niveau te hebben gespeeld. Benedita speelt
namelijk in derde nationale in Portugal! Dat we aan de wedstrijd begonnen met een goed gevulde bank kan
ik me ook nog voor de geest halen. Dat 5 minuten voor tijd de Steffie uitviel met een verrekking en dat er
plots op die bank geen kat meer zat ook. Waar zaten de wisselspelers als we ze nodig hadden ? (antwoord in
te sturen voor eind juni)
Einde wedstrijd, de verbroedering kon beginnen. Terug een beetje soep, wat broodjes met vlees van het
steeds kleiner wordende varkentje. Een pintje drinken en een klapke doen. Kort samengevat het was vooral
gezellig en de sfeer zat er goed in.
De gesprekken werden opgeluisterd door een plaatselijke trekzakspeler die met zijn
accordeon wat opbeurende deuntjes speelde. Diezelfde kerel ging daarna persoonlijk
rond om iedereen attent te maken op het volgende optreden waarbij we moesten
stillekes zijn. Met fado wordt niet gelachen in Portugal. Toen de fadozangeres de
treurzangen begon in te zetten hadden de Peter L en ikke hetzelfde gevoel : dat stil zijn
gaat hier niet te lang duren. We zaten vanop een bankske achter de zangeres het geheel
gade te slaan. De ere- tafel met de Jef, Charles, Pierre, Xavier, Yves, Marc, Bolle en
Dave was de plaatselijke bevolking bekend aan het maken met de speciale biertjes die we bijhadden. Hou
dan uwe lach maar eens in als er een dame, goedbedoeld en gemeend, over haar miserie aan het zingen is.
Het hek was helemaal van de dam toen den Hans het woordje todos luidkeels herhaalde waarmee de
zangeres aangaf dat iedereen het refrein kon meezingen. Den Yves deed er nog een schepke bovenop door op
het juiste moment het woordje : kleer te declameren. Alleman plat !
16
De avond vorderde in de beste stemming, het uur van vertrek naderde, afscheid werd genomen. De Miguel,
vanaf dan den beste kameraad van onze steenkapper, zijn bus stond al te draaien. Wij richting Obidos !
Ook nu was het weer te vroeg om te gaan slapen en werd er nog een pintje gedronken tot ze uitverkocht
waren. Na een klein en bescheiden kroegentochtje ging alleman naar zijn bedje.
Zondagmorgen, weer dezelfde balkonscène : “goedemorgen iedereen”. Aan de ontbijttafel werden de
belevenissen van de voorbije dag, al dan niet een beetje aangedikt, opgerakeld.
Weer een kleine stadswandeling in Obidos verder zagen we in de verte de Miguel komen aangereden met
een splinternieuwe grote bus voor 55 personen. Met beide armen in de lucht zwaaide de Miguel ons van ver
toe.
Vandaag stond er een golfclinic op het programma. We kwamen aan op de mondaine
golfcourse “The Golden Eagle” van Rio Maior. We werden begroet door een, al wat
op jaren zijnde, Engels koppel. Hij een oude golfprof, zij kwam volgens mij recht uit
één of ander Engels feuilleton gelopen in de stijl van “Hi di Hi” of “Oh Doctor
Beeching”. 2 groepen werden verdeeld, de ene ging potten de andere ging swingen.
Hier heb ik voor de eerste keer respect gekregen voor Tiger Woods, en niet alleen
voor zijn prestaties buiten het golfcircuit. Miljaarde is dat een moeilijke sport. De
Engelsman deed een balleke voor. Losjes uit de pols en uit de swing vloog het
balletje ver voorbij de honderd meter. Het was weer de Miguel die in onze groep
voor de verrassing zorgde. Moeiteloos sloeg hij het balletje waar hij het hebben
wou. Enkel de Jan V deed hem die prestatie na. Ik verdenk de Jan ervan dat hij
regelmatig tijdens de pauze een balleke gaat slaan op de golf in Puurs. Een
natuurtalent quoi !
De onderlinge competitie in het potten leverde nog een onverwachte sudden death op tussen de Vervack en
de Storre, uiteindelijk beslecht in het voordeel van de Storre. De hoeveelheid ééntjes op hun scoreblad deed
de actrice uit Hi di HI de wenkbrauwen lichtjes fronsen, doch de imposante verschijningen van beide heren
deed de actrice niet al te veel twijfelen.
Het einde van onze trip kwam stilaan in zicht. Nog één hoogtepunt te gaan : het
kiekenskot aan de zoutmijnen van Rio Maior. Niet alleen de favoriete eetplaats van
de Flip en de José maar ook dat van mij en de Kris. De plaatselijk specialiteit,
frango, werd aangerukt op verschillende dienbladen. Een fris slaatje erbij met een
tomaatje en ajuin werd op smaak gebracht met het zout dat daar buiten maar voor
het opscheppen ligt. Ook hier nog een sobremessake, een koffie en een borreltje om
de maaltijd te besluiten.
Buiten werd afscheid genomen van de José en zijn vrouw Sylvie. De Jos, Peter en Luk reden met hen mee
richting Nadadouro om de Jos zijn car op te laden en terug te vertrekken richting thuis. Ik had geen vlieg
willen zijn in die auto om de gesprekken te volgen tussen de redenaars Jos en José. Die ene letter verschil in
de naam kan geen toeval zijn.
17
Ondertussen was de tijd al zover gevorderd dat we geen tijd meer hadden om naar Belèm te rijden, om daar
te genieten van de wereldbekende Pasteis de Belèm. Miguel stelde voor om nog even langs de terreinen van
de wereldexpo in Lissabon te rijden.
Een niet te vergeten indruk hebben die gebouwen van de expo op mij niet
nagelaten. De vermoeidheid begon, voor mij althans, toch zijn tol te eisen. Nog
een bockske in een of ander paviljoen en de laatste rit op Portugese bodem
werd ingezet.
Moe en voldaan kwamen we aan de luchthaven aan. We namen afscheid van de
man die ons 3 dagen lang gesoigneerd had. Altijd bereidwillig. Nen dikke
merci aan de Miguel. Een betere chauffeur hadden we niet kunnen hebben. Altijd vriendelijk en correct. Het
ga je goed Miguel en hopelijk tot ziens!
Over het verblijf op vliegveld en –tuig kan ik kort zijn. We zaten er allemaal wel een beetje door denk ik.
Met een beetje vertraging vertrokken landden we om middernacht op Zaventem. Afscheid werd genomen en
iedereen vertrok richting thuis.
Meteen het einde van een fantastisch weekend. Voor herhaling vatbaar om het met een huizenhoog cliché te
zeggen.
Tot slot nen helen dikke merci aan de Flip voor de uitgestippelde en perfect getimede reis, alsook aan de Kris
voor de zakelijke beslommeringen van de trip! Maar ook aan alleman nen dikke merci voor de vele plezante
momenten waar we later nog veel aan zullen terugdenken.
Op naar Kroatië 2013 !
JP
18
WOORDJE
WOORDJE VAN DE JEUGDVOORZITTER
Jeugdspelers en ouders,
Volgend seizoen zal ik géén jeugdvoorzitter meer zijn. Hugo Vanleke neemt deze taak over en zal dat
ongetwijfeld goed doen.
Ikzelf word verantwoordelijke voor de seniorenploegen en ga samen met Daniel de begeleiding van de
junioren voor onze rekening nemen.
Na 6 jaar werd het eens tijd om iets anders te doen in onze club.
Ik bedank iedereen voor de toffe samenwerking.
Groeten,
Kris Van Aert
19
MINI – MINIEMEN A EN D
Een weekendje uit met de mini-miniemen van Deurne ob
Een weekend om nooit te vergeten !
Dat is het minste wat we kunnen zeggen van de driedaagse trip naar De Pinte (in de omgeving van
Gent).
Het begon op vrijdagmorgen 18 mei 2012.
Wegens de onbeschikbaarheid van tegenstanders in de weidse omgeving van Gent (waarschijnlijk
allemaal bang om te verliezen) en de reeds ingezaaide voetbalterreinen, werd besloten om onze twee
ploegen tegen elkaar te laten spelen op het thuisveld.
De voorafgaande ceremonie moest de aanwezige supporters (met hier en daar wat kleine hartjes)
alvast overtuigen dat er drie spetterende dagen in het verschiet waren.
Over de wedstrijd zelf gaan we niet uitweiden. De thuisploeg had in ieder geval gewonnen.
Na de gebruikelijke vertraging,
Vertrokken we dan uiteindelijk
richting De Pinte waar we
terecht kwamen in een mooi
bosrijk domein. De chalet was
eerder minimalistisch, maar kon
optimaal benut worden.
In de namiddag stond dan een wedstrijdje minigolf geprogrammeerd. De grote kanonnen (zoals
mijzelf) onthielden zich opdat het leuk zou blijven. Dus het was ook leuk, maar het duurde misschien
wel net iets te lang.
Om de dag af te ronden, was er vrij spel en kon zelfs een kampvuur meegepikt worden dat door andere
groepen op het domein ontstoken was.
Nog een slaapliedje van Vidal en iedereen was tevreden over de eerste dag.
20
Zaterdag 19 mei 2012.
Een dag om naar uit te zien: zwemmen, bingo, finale champions-league,…
Iedereen had er zin in!
De voormiddag werd ingezet met het sportief gedeelte, met zijn allen gaan zwemmen. De enkelingen
die nog niet konden zwemmen, kregen bandjes aan en iedereen kon gerust zijn gang gaan, maar
vanwege een klein ongevalletje hebben we ons zwemavontuur moeten onderbreken. Achteraf gezien
zonder verdere gevolgen.
Na wat vrij spel en op adem te komen, werd beslist om tot rust te komen met een bingo. De
verschillende prijzen vlogen de deur uit en de stemming zat er terug in.
Pogingen om tussendoor de meegebrachte televisie af te stemmen op de Champions-League-zender,
waren gedoemd om te mislukken, teveel bomen belette ons ook maar enig ontvangst.
Gelukkig was er in het hoofdgebouw van het domein een lokaal met groot televisiescherm. Het zou
dus nog goed komen met die voetbal!
Maar het was ons dagje niet.
Enkelen onder ons vonden het nodig om deugnieterij uit te steken ten nadele van andere groepen op
het domein. Resultaat was een njet op onze vraag naar het gebruik van het televisielokaal.
Gelukkig had Hugo een sportquiz in elkaar gestoken en hield hij ons (via de radio-uitzending) op de
hoogte van het wedstrijdverloop.
Na een spannende quiz (die gewonnen werd door de papa’s) nog heel even de beentjes strekken en dan
snel verder luisteren naar de super spannende eindfase in de Champions-League.
Zondag 20 mei 2012.
Vandaag stond er niet veel meer op het programma. Inpakken, opruimen en nog wat amuseren. En
toch werd het nog amusant.
Er werd een klein voetvolley tornooitje georganiseerd, men kon elders voetballen, voor iedereen wat
wils.
Orgelpunt werd uiteindelijk ‘verstoppertje’. Vooral wanneer de begeleiding zich ging verstoppen,
werd het een zware klus voor de mini-miniemen. Als er geen spelbrekers hadden geweest, hadden we
er vandaag waarschijnlijk nog gezeten …
Enfin, bij rondvraag tijdens het naar huis rijden, was er gelukkig alleen maar positieve commentaar
van de ploeg. Niettegenstaande de mindere momenten, wilden de mini-miniemen dit zeker volgend
jaar overdoen.
En daar doen we het uiteindelijk toch voor!
21
MINI – MINIEMEN D
Familiedag
21/04/2012
Op deze familiedag werd onze ploeg onderverdeeld in 2 ploegen: Deurne OB 1 en DeurneOB2.
In de ploeg DeurneOB1 speelden we samen met Antony, Ayup, Imran, David, Wannes, Haider, Leon,
Seppe en Arno in de goal een plezant tornooi. Door een misverstand speelden we in de reeks van
DOB2.
De eerste match tegen Rapid1 eindigden we met 2-1. Onze centrale verdediger Haider kreeg hier geel.
De tweede wedstrijd was tegen Belgica. Onze Leon maakte er een waar voetbalfestijn van samen met
Wannes, elk twee goals en Antony maakte de 5-0.
De volgende wedstrijd tegen Vlug Vooruit moesten we winnen want zij hadden meer doelpunten dan
ons. Het was een zware wedstrijd, men vocht hard voor de bal maar komen 0-1 achter. Alle kopjes
naar beneden en vlug daarna kregen we de 0.-2 te slikken. Vidal werd boos en plotseling kregen we
een heel andere ploeg te zien. Met een corner scoorde David de 1-2. Nog geen twee minuten later
scoorde Imran na een diepe pas van Antony de 2-2. In de laatste minuut ging Imran alleen door naar
de doelman, de doelman komt twee voeten vooruit maar de scheidsrechter beval door te spelen.
Blijkbaar had iedereen het gezien behalve hij. Vidal bleef kalm en kreeg als antwoord dat voetbal een
contactsport is. De tegenpartij kwam zich excuseren. Zelfs zij hadden het gezien ! Goed gespeeld
Jongens.
Tornooi Koningshof
28/04/2012
Met een mengeling van twee ploegen te wijten aan een aantal afbellers (wegens fam. Verplichtingen
en ziekte) kregen we een groep van 9 spelers bijeen: Arno, Antony, Chady, Haider, Pieter Jan,
Wannes, Leon, David en Taha.
Onze eerste wedstrijd speelden we tegen Koningshof, we speelden goed. Chady met een hatrick,
Wannes met een assist van Antony, David en de laatste heeft hij helemaal alleen gemaakt. We konden
beter maar Chady speelde te veel alleen. Ons trio verdediging Pieter Jan centraal, Wannes rechts en
Leon links werkte rustig zodat Arno geen bal heeft gezien met het mooie eindresultaat 0-3.
De tweede match tegen Olse, juist hetzelfde verhaal, hadtrick van Chady, assist juist hetzelfde, Antony
en David hebben elks ook een kans gehad, Taha 2 mooie kansen met een combinatie van Chady en
Wannes en Haider speelde centraal van achter. We eindigden opnieuw met 0-3.
Nu was de match tegen Ik Dien aan de beurt. Voor de match riepen ze ons toe dat we een makkie
waren. De match werd voornamelijk op het middenveld gespeeld. Antony ruimde alles weg van achter
samen met Pieter Jan. We kregen twee goede kansen die Chady moest afwerken maar het mocht niet
zijn en in de laatste minuut scoorde Ik Dien 1-0 tegen. We hebben goed onze ploeg verdedigd en we
kregen zelfs een compliment van de trainer van Ik Dien. Deze ploeg had dit jaar nog geen enkele
match verloren en moest nog de finale voor den beker spelen.
22
We eindigden tweedes en speelden tegen de eerste van de andere reeks namelijk Olvac. Juist hetzelfde
scenario, er werd hard gespeeld op het middenveld. We kregen twee kansen één voor David en één
voor Chady maar spijtig genoeg niet binnen. De tegenpartij kreeg één kans en liet deze niet onbenut 01. We verloren wel tegen een ploeg van de A-reeks met allemaal spelers van 2001. Erg goed
gevoetbald jongens !
Nu moesten we nog spelen voor de derde of vierde plaats tegen onze veldgenoot Stablino. Een derby
dus ! We waren goed bezig maar verdedigde slecht uit en Stablino scoorde de 0-1. David en Chady
reageerde snel en al gauw scoorde David de 1-1. Hij centerde naar Antony dat zat goed, een tussenpas
naar David, dan naar Chadyen binnen was de 2-1. Een losgelaten spits tegen Arno en 2-2 werd de
stand. We speelden verlengingen van 3min. En de stand bleef gelijk dus over naar de penalty’s. Pieter
Jan maar de keeper houdt hem tegen, Stablino scoort, David maar de keeper houdt hem tegen, Stablino
maar Arno heeft de bal, Chady scoort, Stablino en Arno heeft hem weer, Wannes scoort, Stablino
scoort, Arno scoort en Stablino trapt maar Anro heeft hem weer. Gewonnen met 3 penalty’s !
Eindstand 5-4. Arno was de man van de wedstrijd !
We hebben de derde plaats beet ! Met de fairplay eindigde we eveneens derdes. Het was een super
gezellig tornooi en jullie hebben fantastisch gespeeld ! Doe zo voort !
Interne Voetbalstage 2012 - Hoogstraten
Zondag kwam ik aan in Hoogstraten. Eerst onze kamer in orde gebracht,
dan naar zaal R waar Arno, Benjamin, Anthony, Seppe en David al
waren. Nadat onze ouders vertokken waren, hebben we boterhammen
gegeten.
Maandag hebben we de hele dag getraind met Rudy. Na de film zijn we
gaan slapen. Dinsdag ochtend hadden we terug voetbaltraining; we
hebben veel trucjes bijgeleerd zoals de ‘ronaldo’, ‘cindaneke’, .. Na de middag zijn we gaan
zwemmen.
Woensdag, donderdag en vrijdag ook getraind en matchen gespeeld. Woensdagavond hebben we naar
de wedstrijd Barça-AC Milaan gekeken. Donderdagavond mochten we langer opblijven en heb ik nog
naar en match op TV gekeken.
Vrijdag ging ik naar huis.
Het was erg leuk, ik heb veel nieuwe vriendjes leren kennen. Ik heb een beter leren voetballen.
Wannes
Op zondag brachten ma en pa mij. Na het afscheid kregen we al heel lekker eten. De trainingen
begonnen morgen pas.
Het was wel raar zo helemaal alleen in een kamer te slapen. Elke dag stonden we om 7u30 op en
kregen we uitgebreid ontbijt. Daarna was het tijd om ons om te kleden voor de trainingen.
23
Het was wel zwaar maar leuk! Er was ook wel tijd om activiteiten te doen zoals : film, quiz,
zwemmen, basket, … en nog veel meer.
Het was een heel leuk voetbalkamp waar ik zeer veel van geleerd heb.
Benjamin
Ik vond het echt leuk op de voetbalstage. We deden veel leuke activiteiten zoals stratego en een quiz.
Ook veel sporten zoals basketbal, hockey, ping pong, enz.
We hebben elke avond lekker gegeten ( frietjes met stoofvlees, cordon bleu) en ik heb veel vrienden
gemaakt.
Heel veel gevoetbald tot wel 6 trainingssessies per dag en heb veel bijgeleerd. Ik wil volgend jaar
zeker terug meedoen !
Arno Stessels
Het was leuk. Het was de eerste keer dat ik weg was van thuis. Ik heb mama en papa een klein beetje
gemist, ook broer en zus. Maar ik was daar met mijn vriend Antony en de rest van de ploeg.
We hebben lekker gegeten. We hadden allemaal een eigen kamer, de mijne zal vol met voetbalposters.
Leuk hoor.
Ik hoop volgend jaar terug mee te gaan.
David Daviyan
Het was leuk en tof. Veel leuke tornooien. De nachten waren reuze plezant. Het eten was super lekker.
Ik heb veel geleerd van de trainingen. Ik heb twee goeie vrienden gemaakt van de ploeg Westerlo,
Sam en Ottman. De kwis was wel leuk maar moeilijk. De laatste avond was het discoavond, daar
hebben we veel gedanst.
Seppe
Het was veel leuker dan vorig jaar omdat we met veel ploegmaten van Dob zijn gegaan. De eerste dag
was rustig om mekaar te leren kennen. Na de middagen deden we allerlei tornooien.
We zijn ook gaan zwemmen, kwissen, …
In de voormiddag waren allerlei trainingen zoals scheinbewegingen, lopen, traptechnieken, dribbelen,
balbezit en passen.
We mochten ook naar champions league zien en het eten was super
lekker. De laatste avond mochten we lang opblijven voor een fuif met
harde muziek. Ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt zoals Jonas en
Brent van Osse, Geert, Jan en Sam van Westerlo, Jens en Dries van
Zwarte Leeuw.
Antony Vidal y Dieste
24
MINIEMEN D KAMPIOEN 2011 – 2012!
PROFICIAT MANNEN! DAT WAS EEN KNAPPE PRESTATIE!
25
CADETTEN A
Cadetten 2011-2012 : wordt dit het Wonderteam van de Scholieren in 2012-2013 ??!
De miniemen zijn afgelopen jaar glansrijk kampioen gespeeld en komen volgend seizoen naar de
cadettenreeks. Van onze cadetten blijven in principe enkel Elias, Mathias, José en Yassine. Alle
anderen, geboren in 1997, schuiven een reeks door.
Sta mij dus toe om reeds vooruit te blikken naar de SCHOLIEREN voor het seizoen ’12-’13. Dat zou
wel eens een superploeg kunnen worden!
Waaruit spruit dit optimisme voort, behalve uit de verkwikkende zonnestralen én de bijhorende fles
Ricard die ondergetekende momenteel gezelschap houden ?
Ten eerste uit de ontegensprekelijke wereldklasse van de coaching voor volgend jaar : boven diezelfde
ondergetekende T2 Hans zullen de lijnen uitgezet worden door T1 Jan Peeters. Of dat nu de gekalkte
lijnen worden van het speelveld, dan wel de krijtlijnen op het (speciaal voor de scholieren ontwikkelde
!) magneetbord , dat moet nog even blijken. Maar recent zagen we Jan aandachtig scoutingswerk
verrichten op een Portugese tribune. Half verdoken achter een strooien hoed om de paparazzi te
verschalken. En met een immer gevuld bekertje lauwe Super Bock in de hand. De tegenstander gaat
niet weten wat er aan de hand is op het veld. Hopelijk wij wél.
Ten tweede pasten we het principe van alle internationale topploegen toe : als de resultaten een klein
beetje minder worden (zoals eind vorig jaar) dan wisselen we gewoon van trainer. BEDANKT Jos
voor het fantastische werk van de voorbije jaren! En WELKOM Vidal (en Edouard ?) als nieuwe
trainers.
Het vertrek van Jos betekent dat NIEMAND meer bang hoeft te zijn dat op de trainingen “teveel
gelopen” of “te zwaar getraind” zal worden. Géén halfzachte of zalmroze uitvluchten meer, dames!
Vidal, de perfecte kruising van Guardiola en Mourinho, staat garant voor afwisselende trainingen, dus
BE THERE vanaf eind augustus!
Tenslotte is het niet geheel onbelangrijk dat ook de SPELERSgroep er zéér goed uit ziet voor
volgend seizoen. Niet alleen qua “fond de teint” en qua gebruikte haarspoeling lijkt het mij de ideale
mix, ook qua voetbalvernuft zijn onze verwachtingen hoog gespannen! Reeks B of A moet mogelijk
zijn met volgende 17 elementen die we dus verwachten vanaf de eerste trainingen :
Sam als sierlijk zwevend sluitstuk.
Een heel blik potentiële topverdedigers, alfabetisch, Ali – Arthur – Jelle – Kenzo – Onur – Ramzi –
Yoran.
Ook een stevige lading klasrijke middenvelders met Ahmed – Chakir – Clement – Eliel – Jonas –
Mohcin.
En als goalgetters Kevin – Michael – Valentin.
Uiteraard kunnen de meesten verschoven worden naar andere domeinen : de creativiteit van onze T1
kan botgevierd worden met dit team! De T2 dient enkel te controleren of de T1 ten allen tijde exact 11
26
geelhemden op het plein heeft neergepoot. Wie en waar en vooral waarom, dat wordt na de wedstrijd
wel tooggewijs verduidelijkt.
Tenslotte spreken we 1 ding af : NIEMAND gaat de ezel uithangen. Niet tegen de scheidsrechter, niet
tegen de tegenstander, niet tegen een ploeggenoot die eens een slechte actie verricht. Hierop gaan we
vanaf de eerste week streng toekijken. We gaan voor een sportief en aangenaam seizoen. Wie dat in
het gedrang brengt met zijn onnozel gedrag, mag onmiddellijk (in het Antwerps van de T2 : “SITO
PRESTO” / in het Duits van de T1 : “SOFORT!”) een andere sport gaan uitkiezen. Naast onze velden
ligt er zowel een piste voor de ijshockey als een proper korfbalveldje : aan de overtreder de keuze!
Hans (T2)
27
SCHOLIEREN C
Het seizoen 2011-2012 is geschiedenis. Ondanks een abominabele start, 1 op 9, slaagden we erin het
seizoen af te sluiten op een knappe gedeelde 3de plaats. Op 4 wedstrijden van het einde hadden we
zelfs nog zicht op de oppergaai. We sloten het seizoen af met 26 punten. Op verplaatsing wonnen we
15 punten, thuis behaalden we 11 punten. We scoorden het hoogst aantal doelpunten uit de reeks: 65!
Een moyenne van 4.64 doelpunten, een knap resultaat. Met 36 doelpunten tegen moeten we 3 ploegen
laten voorgaan. We wonnen 8 wedstrijden, verloren er 4, en speelden 2 maal gelijk. Wat wel opvalt, is
dat we thuis verloren tegen Vremde (2de) en Olse (3de) terwijl we beide ploegen op hun thuisterrein een
serieuze pandoering gaven. Op Vremde 3-6 en op Olse 0-3! We hebben tegen de mindere goden uit de
reeks onze titelkansen verspeeld. Tegen de 2 staartploegen, Sava en Ostan, lieten we kostbare punten
liggen. Ook vermelden we onze laatste wedstrijd op en tegen kampioen Oxaco. Met slechts 10 spelers
kwamen we 0-1 voor. Een tegendoelpunt met een buitenspelgeurtje viel diep in de 2de helft. Pas in de
laatste seconde kregen we het deksel op de neus. Ondanks het 2-1 verlies een knalprestatie! Wel moet
het mij van het hart om de thuisblijvers, die hun afwezigheid niet verwittigd hadden, op de vingers te
tikken. Zo laat je je medespelers in de steek!!! Volgend jaar hebben we een ruimere kern en zal dit
passend bestraft worden.
We speelden 2 knappe tornooien. Op de familiedag behaalden we de 1ste en de 3de plaats. Onzen Yves
was hiervoor speciaal van Ronse overgekomen met de trein. Het was een fijn weerzien met vroegere
ploegmakkers en begeleiders. Het deed deugd om te zien dat hij zich al helemaal thuis voelt in de
Vlaamse Ardennen. Yves slaagde er zelfs in om een transfer te forceren naar Olse Brakel; een ploeg
uit 3de Nationale. Knappe prestatie van deze oud-Dobber.
Het hoogtepunt van het jaar beleefden we weer op het tornooi van Nieuw Boechout. Vorig jaar
wonnen we daar al op een grandioze wijze de beker bij de cadetten. Dit jaar pakten we de beker bij de
scholieren. De tegenstand was nochtans niet van de minste. De kampioen uit de A-reeks, Bacwalde I
& II, werd wandelen gestuurd. Het nummer 2 uit de B-reeks, thuisploeg Nieuw Boechout I & II, had
ook geen antwoord op onze scholieren. Olvac, ook een ploeg uit de A-reeks, werd eveneens naar het
slachtblok geleid. De laatste wedstrijd, uit deze puntenkompetitie, hoefden we slechts gelijk te spelen.
We wonnen vlotjes met 5-1 en stelden de eindzege op een knappe manier veilig. Onze scholieren
speelden, stuk voor stuk, een prachttornooi. Sam speelde een puik tornooi en werd de minst
gepasseerde doelman. Arne, speciaal hiervoor opgeroepen, was weer het slot op de deur van de
verdediging. Jelle speelde secuur in zijn verdedigende rol als gatendichter. Romario was weer de
briezer die de ganse lijn afstoof. Clement was de generaal op de mid-midpositie. Mourad maakte
brokken met zijn knappe techniek en tactisch inzicht. Elias was de targetman die altijd een paar
mannetjes naar zich toetrok. Michael verbaasde vriend en vijand met zijn technische bagage. Maar de
man van het tornooi was de pechvogel van editie 2011 : Valentijn !!! Hij scoorde vanuit alle posities.
Als een stormram vertrok hij op doel en werkte telkens feilloos af. Ongrijpbaar was hij voor de
tegenstrevers. Heel knap gedaan Valentijn !!!
28
Vlnr bovenaan : Elias “de
targetman”, Michael “the magician”,
Arne “the rock” , Valentijn “het
scoremachien”
Vlnr onderaan : Mourad “le
technicien”, Clement “the general”,
Jelle “the allroundman”
Niet op de foto : Sam “Charel
Engelen” en Romario “den breezer”
Helemaal onderaan in ’t midden :
the Cup
We hebben dit jaar niet enkel plezante momenten gekend. Hier en daar is wel eens iets scheef gelopen.
We gaan hier niemand aan de schandpaal nagelen en/of namen noemen. De personen in kwestie weten
wel wie we bedoelen. Volgend jaar beschikken we over een ruimere kern en zullen dergelijke
akkefietjes niet meer getolereerd woorden. Als je 16 of 17 jaar wordt, is het tijd om je te gedragen als
een jongvolwassen kerel. Klinkt misschien hard, maar zo zal het zijn !
Volgend jaar zal onze ploeg er helemaal anders uitzien. Romario, Elias, Yassin, Mourad en Nathaniel
schuiven door naar de junioren. Bedankt mannen voor jullie inzet. We zijn er zeker van dat jullie voor
onze junioren een echte versterking zullen zijn. De tweedejaarscadetten komen onze ‘96’ers
vervoegen. Het moet en zal zeker lukken om hier een topteam van te maken. Reeks B of A ligt zeker
in de mogelijkheden van onze kern. Ik wil langs deze weg ook nog een poging doen om Onur, een
speler met formidabele inzet en discipline, te overhalen om volgend jaar weer aan te sluiten bij onze
groep. Tot volgend seizoen Onur ?!!
Ook de technieke-staff zal er volgend jaar enigszins anders uitzien. Flip en Toon lassen een sabbatjaar
in. Officieel leggen ze hun taken opzij, maar ik ben er zeker van dat we hen nog dikwijls zullen
tegenkomen om te supporteren. Drie jaar geleden zijn we samen begonnen bij de cadetten en het lijkt
alsof het gisteren was. We zijn eraan begonnen als volstrekte leken, maar ik kan stellen dat we op 3
seizoenen iets bereikt hebben met de mannen. De resultaten mochten er eveneens zijn. In naam van de
ganse spelersgroep : Bedankt Flip en Toon!!!
De staff zal bestaan uit ondergetekende en den Hans, de mee overkomende coach van de cadetten. Op
het tornooi van Nieuw Boechout is hij het oude triumviraat al even komen bijstaan. Andere ploegen
scouten en tussenstanden doorgeven lukte al vrij vlotjes. Kort gezegd: er zit potentieel in. Het begrip
derde speelhelft klinkt hem ook niet vreemd in de oren wat alleszins toch wijst op enig
voetbalintellect. De stap van knapen naar kerels is niet gering maar wel overbrugbaar! Bij wijze van
integratieproef, opgesteld i.s.m. Geert B. uit Izegem, zullen hem ook enkele theoretische vragen
voorgelegd worden. In het kader van openheid, welke we graag prediken, geven we hier al een aantal
algemene- en specifieke voetbalvragen die deel uitmaken van het theoretische gedeelte :
-
Waar bakt men de Lierse Vlaaikens?
Naar welke topclub verhuisde Swat Janssens in 1966 vanuit Turnhout?
29
-
Bij welke topper maakte Jan Ceulemans zijn debuut in eerste klasse?
Bij welke Europese grootmacht werd Erwin Vandenbergh Europees topschutter met 39
doelpunten?
Bij welke club haalde huidig trainer van Sporting Vremde, Luc Soons, zijn grootste
successen?
Welke ploeg uit eerste nationale heeft dezelfde clubkleuren als de palen van de reguliere
Vlaamse stoplichten op de openbare weg? Geef tevens ook deze beide kleuren!
In welke stad vloeien de Grote, de Kleine en de Binnen-Nete samen ?
In welke stad woonde en werkte de Fé?
In welke stad brouwt men de Caves? (let op: niet Cavens)
Een fietser neemt volgende knooppunten: 1 – 84 – 85 – 86 – 87 – 88 – 89. Waar bevindt hij
zich op het eindknooppunt ondanks de stevige zuidwester?
Het grote CF Barcelona had het knap lastig in de eerste ronde van de Europese beker der
Landskampioenen in 1960. Het kon slechts met 0-2 en 3-0 winnen. Wie was de tegenstrever?
Mijn pyjama kan in mijn valies. Ik kan in mijn pyjama. Kan ik dan ook in mijn valies, en
welke kleuren heeft mijn pyjama ?
De praktische proeven werden al gedeeltelijk afgenomen tijdens de Meifeesten. Daar werd besloten
om de eindevaluatie te maken tijdens 2, speciaal daarvoor geplande, weekends in het zomerreces.
Iedereen een fijne vakantie en tot volgend seizoen !!!
JP
VERSLAG ZAAL BEKERFINALE SCHOLIEREN
DEURNE OB - BOECHOUTSE : 4 – 5
Volgende spelers waren present om er een topmatch van te maken :
Sam, Quinten, Jasper, moshin, Pj, Robbe, Mourad, Arne en Romario
(Wegens schoolverplichtingen kon Bart niet deelnemen maar Sam was een waardige vervanger in
doel).
Daags voor de match steeg de adrenaline bij coach Vidal maar gelukkig was het een beetje gezakt op
de dag van de waarheid. Na alle plichtplegingen (foto’s en handtekeningen) voor de match konden we
eindelijk starten. We namen direct het heft in handen en kwamen 1-0 voor Boechoutse kwam beter in
de wedstrijd en pal voor rust kregen ze een penalty in geschenk verpakking. Niet getreurd de 2de helft
starten we zoals in het begin en maakten we na een knappe combinatie het tweede doelpunt. Spijtig
genoeg konden we onze voorsprong niet uitbouwen en dan voel je de bui al hangen. Tot 3 minuten
voor tijd stonden we 4-3 voor maar toen maakten we de fout om opzoek te gaan naar het 5de doelpunt
(dit is een les voor volgend jaar) en zo kregen we toch nog het deksel op onze neus. Door een
ongelukkig moment in de laatste seconde zagen we onze gouden medaille vliegen.
30
Spijtig maar zilver is ook mooi. Proficiat mannen, het is niet altijd de beste ploeg die wint. Toch ook
proficat aan Boechoutse.
Volgend jaar proberen we opnieuw !!
Ook nog een dank aan onze geweldige supporters voor hun vocale steun !!
Achteraf hebben sommige nog den afwas gedaan in de kantine waarvoor dank van de uitbaatster.
Zonnige groeten en tot volgend seizoen
Daniel
31
JUNIOREN C
Het was een raar seizoen. We zijn gestart met 5 effectieve junioren en een 12 tal oudere scholieren.
Begin van het seizoen waren de meeste spelers present maar gaande weg zijn er om verschillende
redenen enkele afgehaakt en dienden we zelf af en toe nog jonge scholieren op te roepen (mijn dank
hiervoor).
Uiteraard hebben we onze beste matchen gespeeld toen we compleet waren. Spijtig genoeg veel te
weinig ! Enig lichtpunt was dat erbij de scholieren veel degelijke voetballers zitten die we de
volgende jaren zeer goed kunnen gebruiken. Zowel bij de junioren, 2de of 1ste elftal.
Toch ook mijn dank aan volgende spelers die bijna alle wedstrijden aanwezig waren :
Bart, Robbe, Quinten, Arne, Pieter Jan, Alex, Jounes, Conrad en ……… Jasper (totdat hij van zijn
fiets viel).
Volgend seizoen starten we onder leiding van Kris en mijzelf met een volledig nieuwe ploeg. Met
nieuwe spelers en een goede instelling van alle spelers kunnen we er een knap seizoen van maken !!
Ivo bedankt voor de goede samenwerking en veel succes met de coaching van de 1ste ploeg !
Sportieve groeten en tot volgend seizoen !!!
Daniel
Ps : Ben, bedankt voor de mooie jaren die we samen beleefd hebben bij de jeugd. Wat je ook gaat
doen, je blijft altijd welkom bij onze senioren afdeling.
32
NIEUWS VAN DE VOLLEYBAL
Hier een laatste efforreke van Jeannine van onze dames volley D5a
heb de laatste matchen niet meer persoonlijk meegemaakt
nadat ik m'n enkel had gekraakt
maar er werd nog een woordeke gevraagd
dus heb ik het er maar op gewaagd
onze tweede ploeg is geeindigd op drie
maar da was zo simpel nog nie
het werd een seizoen vol kwetsuren
en sommige bleven heel lang duren
maar de overblijvers sloegen zich er goed doorheen
en in september is hopelijk iedereen weer op de been
al ist dan jammer genoeg zonder het gezelschap van onzen "één"
HERENKOMPETITIE AVVV
Zaterdag 17 september 2011 : Deurne OB
1–3
Pannenhuiseke 2
(12 – 25) (25 – 20) (21 – 25) (23 – 25)
OEPS, IS ’T BEGONNEN ?
Traditiegetrouw is in september het laatste waaraan men bij ons in de club denkt het volleybal. De
helft van onze effectieven zijn weer op vakantie en het restant heeft nauwelijks getraind. Gelukkig
kunnen we een beroep doen op Rik uit onze ‘ijzeren reserve’. Hij trekt zijn truitje achterstevoren aan
en dat is eigenlijk symptomatisch voor heel onze match tegen de beste ploeg uit onze reeks van vorig
jaar, die toen onbegrijpelijk géén kampioen speelden. In de 1ste set lijkt het wel of onze jongens net
als de afwezige collega’s met hun gedachten aan een of andere Costa hangen, want Pannenhuiseke
slaat keer op keer onze gammele verdediging aan diggelen. Onze noodopstelling (er zijn behalve
Frans géén passeurs aanwezig) is amper een excuus, want het is vooral in het blokken, anticiperen,
bewegen en verdedigen op eigen aanval dat we falen. Gekruid met nog een goed aantal servicemissers sluiten we uiteindelijk deze gemiste seizoenopener af met een 1-3 nederlaag. Op meer konden
we geen aanspraak maken. Pannenhuiseke daarentegen leek al direct een ge-oliede machine. Hoe
doen die gasten dat ? Gaan die niet met vakantie ?
Zaterdag 24 september 2011 :
VZB
2 – 3
Deurne OB
(23 – 25) (25 – 15) (25 – 21) (20 – 25) (10 – 15)
HARD TEGEN HART
Het is nog steeds alle hens aan dek om 6 man op het wedstrijdblad te krijgen voor deze confrontatie
met het gezakte VZB. Naast Frans, Rowin, Philip, Johan en ondergetekende moet ook Marc, net
terug van vakantie, meteen vol aan de bak voor wat een slopende 5-setter zal worden. De miserie
begint al wanneer de relatief nieuwe sporthal, midden in de Poldervelden van het Antwerpse Noorden,
uiteindelijk niet in Zandvliet, maar in Berendrecht blijkt te liggen. Geen GPS die helpt, maar toch
rijden we er stoemmelings en tijdig tegenaan. Volgende opdracht is dan om binnen te raken, want
33
hier heeft het de goegemeente behaagd om het perfect economische en beveiligde uitbatingssysteem
zonder personeel te verzinnen. Wie via de thuisploeg de éne sleutel bemachtigt, geeft die beter niet
meer af, want alle deuren (van kleedkamers, WC’s, sportruimtes etc.) sluiten zich achter de indringer
prompt opnieuw af. Een echte klucht dus als spelers verspreid binnen komen, een blad moeten gaan
invullen, ballen uit de kleedkamer halen. We zijn al tureluurs als de match nog moet beginnen en die
blijkt zelf ook niet van de poes. Het wordt een fel bevochten thriller, waarbij het zeker niet helpt dat
er ook geen scheidsrechter de weg naar deze Poldercontreien heeft gevonden. De ploegbegeleider
van VZB fluit de wedstrijd, doet zijn best, maar enkele betwistbare beoordelingen van netfouten zetten
toch kwaad bloed bij ons : nietwaar Rowin ? We spelen penetratie : vooral Frans heeft het daar
positioneel moeilijk mee en loopt 3 sets lang achter de feiten aan (waar we gelukkig de eerste nipt van
winnen). Met 2-1 achter en bij ons enkelen die al flink op de adem getrapt hebben, zien we de 4de set,
die duidelijk de laatste zal zijn, reeds enigszins als een verlossing uit ons lijden, maar dan volgt er
plots een déclic. Frans vindt zijn passeursvoeten terug en lijkt ineens nooit anders gedaan te hebben
dan penetratie. We werken een paar schitterende aanvallen af, een miraculeuze redding over 3 stations
valt samen met wat geschutter aan de overkant; we hebben een 7-puntenkloof geslagen, die ons over
onze inzinking heentilt. Ook de vermoeiden en gepijnigden vatten moed, en in de onverhoopte
tiebreak trekken we die boost van onze moraal onverminderd voort: 10-15 winst op een kwartuur tijd.
Het is een fijne en bevochten zege, maar we zijn diep moeten gaan en niet zonder gevolgen. Als we
zelf na de match (een kantine is hier natuurlijk niet open) nog een beetje dizzy in de auto zitten uit te
blazen, zien we Marc naast zijn camionette als een veldheer over de Polders staren : minutenlang.
Het blijkt later om een verkramping in de borststreek te gaan : té plots té diep moeten gaan in deze
match na wekenlange vakantie inactiviteit. Het komt hem op een verwittiging van de dokter en een
dwingend dieetadvies te staan. Positief is wel dat hij meer dan zijn steentje heeft bijgedragen om hier
met 2 punten weg te rijden. Het is een troost en zeg nu nog dat onze veteranen niets voor het
volleybal overhebben.
Zaterdag 1 october 2011 :
Deurne OB
3 – 0
’t Schuurke 2
(25 – 18) (25 – 22) (25 – 16)
DE BODEM VAN HET VAT
We horen jullie bij het lezen van deze titel al denken : ’t zal weer meer een excuus voor een braspartij
dan een volleybalmiddag geweest zijn, maar dat is dan een teken van slechte wil van uw kant. We
menen het namelijk ernstig met die noodkreet over ons spelersbestand. We zitten immers met een
dilemma in de aanloop naar deze wedstrijd, want na het schrikmoment met Marc vorige week, durven
we echt op hem niet rekenen om weer een volledige wedstrijd rond te maken. Ludo is wel terug,
maar nu heeft Frans onvermijdbare verplichtingen, dus opnieuw is het de bodem van het
spelerspotentieel leegschrapen : en dat valt lelijk tegen. We bellen of schrijven alle mogelijke huidige
of ex-reserves met een absolute noodkreet, maar vergeefs : we krijgen géén antwoorden en het is weer
6 man die het zullen moeten klaarboksen : Rowin , Philip, Johan, Ludo, Pol en…Marc. We hadden
hem op voorhand niet verwittigd en waren zinnens hem volledig te sparen, maar onze zorgen waren
voorbarig. De speerpunt van Lastek is niet zomaar klein te krijgen! We hadden onze passeurs
verwittigd dat Marc een beetje moest ontzien worden. Resultaat : de eerste 4 passes allemaal voor
hem ! Hij verwerkt ze echter allemaal probleemloos. Op ploegniveau lukt het dus wel vandaag ,
ondanks de magere kern, ook al valt onze concentratie bij momenten gevaarlijk weg. ’t Schuurke2
zijn zo’n beetje de boksbal van de reeks voor ploegen die het zelf moeilijk hebben, want bij hen zitten
zelfs een tweetal 70-ers, die nog verbazend veel techniek en doorzicht hebben en menig 40-er of 50-er
zouden doen blozen, maar die uiteraard niet meer die duikvluchten laten zien om een drop of
geplaatste smash terug te brengen. Een 3-0 tegen hen is dus normaal, maar toch : wie het te
gemakkelijk opneemt kan wel eens een pad in de korf gezet worden. Ze hebben namelijk een paar
ervaren jongens van het ter ziele gegane Deurnese Turners in hun ploeg opgenomen, en wie de zaken
te licht opneemt wordt afgestraft. Getuige onze nipte 2-3 overwinning bij hen in ’t Maantje vorig jaar.
34
Dit maar om te illustreren dat onze uiteindelijke 3-0 van vandaag, opnieuw met minimum effectieven
afgedwongen, best wel zijn waarde heeft.
Zaterdag 15 october 2011 :
Animo Hemiksem
0 – 3
Deurne OB
(13 – 25) (15 – 25) (20 – 25)
BIJ DE RIJKSWACHT
Als er al animo was vandaag in Hemiksem, dan kwam die niet van de thuisploeg, die ondanks het
verlies van slechts één speler t.o.v. vorig jaar, toch onkennelijk zwak voor de dag kwam in deze
match. Ondanks ze met de zon in de rug starten (één kant van deze sporthal heeft namelijk een heel
hinderlijke lichtinval), en ze bijna evenveel bankzitters hebben als wij (bij ons is op Benny na de hele
rits terug aanwezig), bakken ze er niets van en zijn ze niet meer dan een willige sparringpartner voor
onze gretige groep. Ze sprokkelen niet meer dan 13 en 15 punten in de eerste 2 sets en zelf spelen we
niet eens mee in deze walk-over die amper een uurtje duurt. Het enige ‘animo’ komt van de
scheidsrechter, klaarblijkelijk ontsnapt uit de rijkswachtkazerne een beetje verderop in Wilrijk en een
man van principes van 100 jaar geleden. Woedend en geïrriteerd over tal van pietluttigheden (de
licenties 3 minuten te laat voorgelegd, een wissel op de verkeerde plek van het veld uitgevoerd, een
stem volgens hem te hoog verheven bij een opmerking over een betwiste fase) : het komt de arme
‘overtreder’, hetzij van Hemiksem of van ons, telkens te staan op een bitsige snauw en dreigen met
kaarten. Je zou niet zeggen dat volleybal een recreatieve ‘ontspannende’ bezigheid is als je deze
‘drillsergeant’ bezig ziet : triestig….
Zaterdag 22 october 2011 : Pannenhuiseke 2
2 – 3
Deurne OB
(25 – 16) (20 – 25) (25 – 18) (24 – 26) (6 – 15)
DE PANNEN VAN ‘T HUISEKE
10 Man is er vandaag aanwezig : Au Grand Complet dus en zoals iedereen weet is dat van
coachingstandpunt uit geen goede zaak, tenzij je vanuit een professionele omgeving werkt. We
offeren onszelf daarom nog maar eens op door slechts een half setje mee te spelen. Anderzijds is
Rowin gekwetst, maar plichtshalve toch aanwezig, zodat we nog met een beheersbare 8 man kunnen
werken. En gelukkig loopt het ook anders dan vorig jaar, toen we hier zelfs met 11 man opdoken,
maar iedereen zomaar zijn eigen ding deed en we redelijk zwaar de boot ingingen. Op zo’n momenten
vraag je je wel eens af waarmee je bezig bent. Vandaag echter staat er tenminste een strijdbaar geheel
op het veld. Pannenhuiseke 2 wordt onze grootste concurrent voor de 2de plaats dit jaar : zoveel is al
duidelijk. Ze klopten ons al bij ons thuis de 1ste speeldag, dus winnen hier is een must : iets wat ons
pakweg de laatste 5 jaar nooit lukte. En de wedstrijd begint dan nog desastreus met een reeks
misverstanden en onnauwkeurigheden in de 1ste set, die de Pannenhuizers geruststellen dat er van ons
nog steeds niets te vrezen valt. Fout echter, want vanaf set 2 beginnen we serieus terug te vechten
met gevarieerd aanvalsspel, afwisselend keiharde line-drives van Philip en geraffineerde drops of
blitz-smashes van Marc. Ook de mid-aanval wordt intelligent aangespeeld, telkens wanneer de bloks
naar de zijkant vertrokken zijn, en het duo Johan-Andy faalt niet : we winnen 20-25. Het elan duurt
maar tot halverwege set 3, wanneer de grote aanvallers van Pannenhuiseke terug overnemen : 25-18.
Een nieuwe 3-1 nederlaag dreigt als de thuisploeg doordrukt in set 4, maar we weigeren te buigen en
beantwoorden elke thuiscombinatie met soms subliem verdedigend werk. Via een paar ultieme time
outs en wissels bewaren we net dat tikkeltje meer rust en timing om nipt, maar verdiend een tiebreak
uit de brand te slepen.. Bij Pannenhuiseke gaat hierna onverklaarbaar de vlam uit, want in die 5de set
krijgen ze na 2-2 een 5-punten klap waarvan ze niet meer herstellen. op het einde is het nog
freewheelend genieten en demonstreren voor onze strijdlustige groep : 6-15. Een al bij al puike
prestatie. Ondergetekende heeft nu 3 weken uitgetrokken om private aangelegenheden af te
handelen, zodat we rekenen op Ludo om de verhaallijn vlekkeloos te laten doorlopen. Want dat is wel
het voordeel van zo’n grote kern : vroeger moést je wel elke zaterdag aan de bak, want je was steeds
35
nummer 6 of 7. Andere verplichtingen kunnen nu voorrang krijgen.. Alleen de vakanties wat beter
spreiden ; niet meer allemaal in september !
Zaterdag 29 october 2011 :
Deurne OB
1 – 3
Zorgvliet
(16 – 25) (22 – 25) (25 – 15) (9 – 25)
TE STERK VOOR ONS
Wat zich aandiende als een topmatch in onze reeks met ongeslagen leider Zorgvliet en wij als tweede
in het klassement, leek in de eerste set helemaal zo niet; De eerste punten werden wel door ons
gemaakt, maar Zorgvliet , met een aantal jonge spelers, waarvan één killer in de aanval, domineerde
ons volkomen. De tweede set ging verder zoals de eerste eindigde. Zorgvliet bleef de balwisselingen
beheersen. Toch konden we in de helft van de set het tij keren en begonnen we beter mee te spelen.
Onze opslagdruk resulteerde in enkele missers bij de tegenstrever, zodat hier ook de spanning steeg.
Op het einde van de set maakten we weer enkele foutjes zodat we nipt verloren. De derde set leek
helemaal anders. De aanval smashte er lustig op los. Recepties kwamen bij de passeur en in
verdediging werden veel ballen opgepakt. Dit resulteerde in een vlotte setoverwinning. In de 4de en
laatste set startten we vlot mee en liep het tot de eerste technische time out gelijkopgaand, maar toen
was ons vat blijkbaar leeg. Hun aanval kregen we niet meer gestopt. Samenvattend kunnen we
stellen dat het einde van de tweede set bepalend was. Als we die hadden gewonnen dan had er
wellicht meer ingezeten !
Zaterdag 05 november 2011 : ’t Schuurke 1
3 – 0
Deurne OB (Beker)
(27 – 25) (27 – 25) (26 – 24)
HOE NIPT KAN JE VERLIEZEN
In deze bekerwedstrijd in het kleine zaaltje van JOMA speelden we een degelijke wedstrijd. We
speelden elke set goed mee en stonden bij de tweede technische time out telkens op voorsprong. In de
laatste set was de voorsprong zelfs op een bepaald moment 14-19 , maar plots smolt die weg als
sneeuw voor de zon. Toch denk ik dat we hier van een goede match kunnen spreken, maar enkele
missers van ieder van onze spelers maakten dat we vandaag net te kort kwamen tegen deze ‘eerste
reeks’ ploeg. Einde verhaal in de Beker.
Zaterdag 12 november 2011 :
Deurne OB
3 – 2
Animo Hemiksem
(25 – 14) (25 – 16) (23 – 25) (22 – 25) (15 – 11)
HET OOG VAN DE NAALD
Oef, uiteindelijk nog gewonnen, maar dit was slecht. Zelfs de eerste twee gewonnen sets waren niet
zo mooi om aan te zien. De derde set lukte er dan plots nog minder. Recepties moesten door de
passeurs ergens opgevist worden. De passes kwamen niet goed bij de aanval en de aanvallers hadden
hun dagje niet. Zelfs de gele kaart voor één van onze tegenstrevers, met een bijkomend punt voor ons,
kon ons die derde set niet bezorgen. De foutenlast bleef veel te hoog. De vierde set leek een kopie
van set 3 met ongeveer dezelfde uitslag. De finale set begon ook niet al te goed zodat we 1-4 achter
kwamen. Dan kon er plots een reeksje punten door ons gemaakt worden en de set kon winnend
afgesloten worden door 2 fouten van de tegenstrever. Eind goed al goed, maar dit kan toch veel beter.
Volgende week is onze coach terug na een korte afwezigheid om te herbronnen. Welke tactieken zal
hij uitgevonden hebben ?
36
Zaterdag 19 november 2011 :
’t Schuurke2
0 – 3
Deurne OB
(11 – 25) (15 – 25) (23 – 25)
SUCCES IN HET VERLEDEN IS GEEN GARANTIE VOOR DE TOEKOMST !
Terug van weggeweest inderdaad, en met een zak vol nieuwe technische en motiveringstrucs! Niet
dat we die vandaag nodig hebben, want waar de collega’s de afgelopen 3 weken toch voornamelijk de
tanden stuk beten op betere tegenstanders, krijgen we nu andermaal de oudste ploeg uit het verbond
voor de voeten geworpen. Als motivering moeten we tussen 2 sets maar het oor te luisteren leggen bij
Luc, die altijd wel een ‘Bond zonder Naam’-achtige wijsheid uit zijn achterzak tovert. De titel van dit
artikel is zijn bijdrage voor vandaag, wanneer we in herneming 3 even op de sukkel raken, - en we
nemen het ter harte. Want inderdaad, na een vliegende start en 0-2 in geen tijd, komen we in set 3
ernstig in moeilijkheden tegen deze jongens die voor de rest dit hele seizoen nog maar 1 set wisten te
winnen. Een verscherpte concentratie en plichtsbewustheid plus enkele gerichte wissels doen de zaak
na een penibele 23-19 achterstand nog kantelen in ons voordeel. Klus nog geklaard, maar voor
hetzelfde geld hadden we hier het scenario van vorig jaar, toen we slechts zeer nipt met een 2-3
wegkwamen en nadien de stoppen doorsloegen in de groep. .
Zaterdag 26 november 2011 :
Deurne OB
3–0
Pannenhuiseke3
(25 – 16) (25 – 19) (25 – 17)
MARC BIEBER
We missen Frans voor de tweede opeenvolgende week, wat de passeurskeuze een stuk eenvoudiger
maakt, maar voor de aanval is het weer volle bak vandaag : niet minder dan 7 kandidaten voor 4
plaatsjes. Dan mag je als coach nog je eigen optreden tot een minimum beperken, dan nog blijft het
moeilijk. Kleine dingetjes, zoals een voorafgaande kwetsuur (Johan) of afwezigheid op onze
trainingen (Philip) bepalen dan maar de startopstelling, en voor de rest moet iedereen zich maar van
zijn beste zijde laten zien. Vooral Marc neemt dat ter harte. Is het de aanwezigheid van zijn
wederhelft Carina, die na lange afwezigheid nog eens in de tribune zit? Wie zal het zeggen, maar
Marc gedraagt zich als een jong tieneridool : smasht, dropt en deelt tussendoor kwinkslagen uit, alsof
ons niveau ver beneden zijn kunnen ligt : zodanig dat hij ter plekke fans creëert : bij de medespelers,
in de tribune, tot zelfs bij de scheidsrechter : een ouwe rot die 50 Euro (!) vraagt om dit matchke te
komen blazen, maar na de match als de eerste de beste puberale fan, niet uitgepraat geraakt over die
‘17’ die nog nooit zo goed gespeeld heeft. U hoort het al : over iemand anders moeten we het deze
week niet hebben : ook zonder het best wel alert en gedreven aanvals- en verdedigingswerk van de
andere 8, had Marc deze match wel gewonnen. De Pannenhuizers versie 3, staan erbij en kijken
ernaar. 19 Punten in de 2de set is het meeste dat hen gegund wordt. En voor de match hadden ze (na
een bedrieglijke 3-0 tegen Schuurke2 de week ervoor), nog wel laten horen dat ze ook ons wel met 30 zouden pakken. Zonder ons idool gerekend dan…
Zaterdag 10 december 2011 :
Zorgvliet
3 – 0
Deurne OB
(25 – 10) (25 – 17) (25 – 2)
HUBRIS
Hubris, zo noemden de Oude Grieken hoogmoed en arrogantie. Toen en nu kwam het onveranderlijk
voor de val : de fatale retributie, toegediend door de Nemesis. Neemt U ons de vergelijking kwalijk
als we vertellen hoe deze namiddag uitdraaide ? En dit nadat we vandaag gretig en voltallig aanwezig
waren, klaar om de autoritaire leider een hak te zetten en het kampioenschap weer open te gooien,
gesterkt in dat vertrouwen door de woorden van onze ongeslagen tegenstanders zelf, die in ons hun
enige resterende opponent, die naam waardig zagen. Welgeteld 10 bliksemsnelle spelfases duurde de
illusie dat we hier iets konden rapen. Toen stond het 8-2 voor Zorgvliet en wissels en time outs ten
37
spijt, was het enige soelaas dat ons tijdens het vervolg van deze ‘alles behalve wedstrijd’ nog gegund
was, het feit dat het allemaal op een uurtje voorbij was. Geen wonder : in de 1ste set was het
schrikken, in de 2de set ondergaan, in de 3de set berusten … getuige een beschamende 25-2 score in die
laatste herneming, waarin we echt geen volleybal meer spelen : recepties onbestaande, géén
servicedruk, de schaarse aanvalsmomenten als kippen zonder kop in het killerblok van Zorgvliet
geslagen : geen intelligentie in de spelverdeling, geen drops, geen enkele fantasie in het vinden van
oplossingen. Het eindsignaal is een echte bevrijding : de doucheruimte een kerkhof. Voor het eerst
is er ook niemand die voelt voor een nabespreking : we hebben gewoon voorlopig even genoeg van
deze sport.
Het slimste blijkt nog de knie van Marc te zijn geweest. Die begeeft het al vroeg in de eerste set, wat hem tot februari aan de kant zal houden. Niet eens zo ongelukkig, want zo moet hij niet mee de
kalvarietocht beleven waarop deze volleybalmiddag voor ons uitdraait. Na dit kan het alleen maar
beter, zullen we maar filosofisch besluiten.
Zaterdag 17 december 2011 :
Pannenhuiseke3
0 – 3
Deurne OB
(17 – 25) (20 – 25) (10 – 25)
OPSTEKERTJE
Na het debacle van vorige week neemt niemand het ondergetekende kwalijk om nog een keer familiale
verplichtingen voorrang te geven op het volleybal, of wat daar toen voor doorging. Dat zootje
ongeregeld van vorige week behoeft geen coaching! We hebben het maar van horen zeggen, maar er
blijkt vandaag toch een soort eergevoel gesproken te hebben. Weliswaar tegen de voorlaatste in de
stand blijkt er alleszins disciplinair en opnieuw met enige collegialiteit voor elkaar gespeeld te zijn.
Dreigend setverlies in set 2 werd tijdig afgewend en de puntjes op de i gezet in de laatse set die met
10-25 gewonnen wordt, zodat iedereen toch met enig goed gevoel het Kerstreces ingaat.
Zaterdag 7 januari 2012 :
Deurne OB
3 – 0
VZB
(25 – 15) (25 – 13) (25 – 20)
LEKKER PIPEN
De eerste wedstrijd van het profetische en betekenisvolle jaar 2012. Zal de wereld vergaan dit jaar of
zal het toch eerst het KAVV Volleybal zijn dat verdwijnt ? Wij gokken toch op het tweede, want in
deze januarimaand starten nog welgeteld 12 ploegen in de Herenreeks in 1ste en 2de samen, waarvan
een 2-tal reeds duidelijke tekenen van verval vertonen : forfaitwedstrijden of 0 overwinningen
halfweg de competitie zijn geen goed teken. Geen doemdenken bij ons echter op dit ogenblik, want
alle muizenissen in de hoofden blijken met de eindejaarschampagne weggespoeld. We beginnen met
een frisse kampgeest aan deze 2de ronde en laten één van onze twee concurrenten voor de 2de plaats
geen enkele kans vandaag. Van bij aanvang gaat iedereen voluit. We maken extensief gebruik van
onze wissels zodat ieder van de 9 effectieven zowat gelijke spelminuten verzamelt, en er is uitzonderlijk – geen enkel dipje in de ganse wedstrijd te bespeuren. De recepties zijn top, de passes
gevarieerd en de aanvalspatronen voldoende agressief en verrassend om VZB voortdurend onder druk
te houden. Ze spelen hier niet hun beste wedstrijd, de mannen van Ekeren, maar dat schrijven wij deze
keer volledig op ons eigen konto. Onze prijsschutters zitten vooral in het midden vandaag, al knallen
we ook vanop de zijkanten regelmatig snoeihard door het ineffectieve blok van VZB, en we zien zelfs
een tweetal snedige en geslaagde pipe-aanvallen in deze wedstrijd. Het komt zeer zelden voor bij ons,
maar in zo’n vlotte wedstrijd lukt het wel (en dan kunnen we eindelijk die vette term ook eens in een
verslag gebruiken!). Voor herhaling vatbaar.
38
Zaterdag 14 januari 2012 :
Animo Hemiksem
0 – 3
Deurne OB
(21 – 25) (13 – 25) (20 – 25)
‘STOEF EN BROEKSCHIJTERIJ’
En vandaag gaan we gewoon op ons elan door. Marc, die nog steeds gekwetst is, maar die zoals
iedereen weet, tot zeer veel in staat is, als er maar een lekkere maaltijd of een klets alcohol te
verdienen zijn, had dinsdag reeds een vergeefse verplaatsing gemaakt naar de training omdat Benny
‘proefbuisjes’ beloofd had. Deze oude illegale stoker was echter met een serieuze ‘valling’ van de
training weggebleven, en Marc had de mail niet gelezen. Vandaag beter echter, al besluit Benny
wijselijk om het straffe zatsel tot na de match te bewaren. Slim, want het laat ons toe om in alle
nuchterheid gedecideerd afstand te nemen van Hemiksem met opnieuw fluks powervolleybal, waarbij
de tegenstander ondanks 2 sets met zon in de rug (die glasramen !) geen enkele vuist kan maken. Er
worden aardig wat verdedigende fouten gemaakt bij ons , en de beweeglijkheid en het positiespel laten
bij wijlen fel te wensen over, maar onze ongebreidelde aanvalsdrift slaat alle tegenstand aan diggelen :
ondanks Philip er niet bij is, ondanks Marc van in de tribune moet toekijken. Na de proefbuisjes in de
kleedkamer volgt een reeks Tongerloo Priors en Speciale 1900’s van Haacht in de kantine en de
tongen komen goed los. Met Frans als gids plannen we een reis naar Peru (als de Maya’s in december
2012 niet naar ons komen, dan gaan wij in 2013 naar hen), maar er valt toch vooral veel gestoef,
branie en bluf te horen : * Frans : ‘Mijn passen zorgen voor de overwinning’
* iemand : ‘ ja, maar
die van jou gaan soms te ver, terwijl die van hem te kort vallen.. ‘ * Benny : ‘terwijl die van mij
juist goed zijn !’ * Marc : ‘Ik werd vooral gemist vandaag met mijn fantastische aanval’ * Johan
: ‘Als je een correcte verdediging wil zien,dan moet je eens letten op Andy en mij’ … en zo maar
door.
We hebben het niet blijven noteren, maar om passend af te sluiten, zullen we uitzonderlijk stellen : ‘IK
heb vandaag een uitstekende match gespeeld ! ’
Alle gekheid op een stokje : een beetje zelfvertrouwen kan geen kwaad, maar zijn deze uitspraken
wel wijs, met matchen tegen nummer 2 en nummer 1 in het verschiet ? Wanneer iedereen in de
komende weken zijn branie in daden zal moeten omzetten ?
‘We can talk the talk, but can we walk the walk ?’ Afspraak volgende week.
Zaterdag 21 januari 2012 :
Deurne OB
0 – 3
Pannenhuiseke 2
(19 – 25) (19 – 25) (24 – 26)
LELIJKE MENS
Nee dus ! Zoals te verwachten bleek onze branie van vorige week iets te voorbarig. Met gelijke
punten, maar 1 wedstrijd minder gespeeld dan onze rechtstreekse concurrent voor de 2de plaats
Pannenhuiseke2, konden we hen in deze wedstrijd wellicht definitief terugslaan : na onze puike
prestatie van de vorige weken géén ongegronde ambitie. Maar het is ons dagje niet : dat wordt al
duidelijk als Johan zich reeds tijdens de opwarming kwetst aan de kuit. Ook onze zware artillerie is
met de afwezigheid van Philip en Marc grotendeels afgebot, en dat geeft misschien net de doorslag,
toch zeker in de 1ste set, wanneer zij telkens wél fases hard en gericht afwerken, daar waar wij onze
eveneens mooi uitgespeelde kansen zien verdedigd worden en teruggebracht. Dat excuus van
afwezige aanvallers valt wel helemaal weg in set 2, waar we op alle gebied falen : geen goeie
recepties, fantasieloos passwerk en dito aanvallen, nog verergerd door een opstootje over een betwiste
netfase, dat helaas enkel aan onze kant voor verlies aan concentratie zorgt. De arme Frans ziet zijn
oprechte opmerking over een ‘eerlijke mens’ door de Poolse tegenstander domweg verkeerd
geïnterpreteerd als ‘lelijke mens’. Hilarisch en relletje kordaat in de kiem gesmoord door arbiter
Karel (ideaal en onnavolgbaar in zo’n omstandigheden) , maar bij ons is het matchgevoel helemaal
weg en bij 14-6 achter dreigt een debacle. Via een dubbele wissel kunnen we het onheil nog even
afwenden. Johan wordt dan toch maar in de strijd geworpen, en even lijken we de scheve situatie
recht te kunnen zetten, maar toch stranden we weer op 19-25. Scheidsrechter Karel deelt ons officieel
39
mee dat we niet persé moeten stoppen op 19 punten, en we nemen dat ter harte. In set 3 nemen we
snel een 6-punten bonus met eindelijk weer de spelflow van vorige weken, maar lang duurt de euforie
niet. De puntenbonus blijft overind tot 18-12. Dan zien we fout na fout onze kansen op een remonte
uitgehold worden : de bloks sluiten niet meer, de verdediging vergeet de lijn te houden en knijpt té
veel naar binnen, zodat we keer op keer gepakt worden op de 1- en de 5- posities. Met een 14-6
tussenspurt geeft Pannenhuiseke ons uiteindelijk de doodssteek in deze set die we al gewonnen
waanden : 24-26 : nul – drie : een zwaar verdict dat ook weing goeds belooft voor onze confrontatie
met de ongenaakbare leiders van volgende week.
Zaterdag 4 februari 2012 :
Zorgvliet
3 – 1
Deurne OB
(26 – 24) (18 – 25) (25 – 20) (25 – 22)
EERHERSTEL
Zowel onze lange huisfilosoof als onze hardslaande publiekslieveling zijn er niet bij vandaag. Ook
onze ervaren ouderdomsdeken alsmede onze Master-blokker ontbreken op het appel. Het is bovendien
tegen de ongeslagen leider, waartegen ons laatst gespeelde setje eindigde op een 25-2 vernedering.
Van de zes man die aan de wedstrijd beginnen : Ludo, Frans, Philip, Rowin, Johan en ondergetekende,
zijn er dan nog twee gekwetst : Johan treedt slechts aan om de forfait te vermijden : bij mezelf schiet
er iets in de rug bij de opwarming, maar opgeven is natuurlijk geen optie, vooral nadat we zelf, de
slechte ervaring van het seizoenbegin in acht genomen, toen we tevergeefs beroep deden op onze
zogezegde reserves, beslist hadden om het hoe dan ook met zijn zessen te doen. Geen opbeurend
vooruitzicht dus om aan deze ‘topper’ te beginnen, maar dan voltrekt zich één van die momenten die
onverklaarbaar zijn in de sport. Het zijn namelijk wij die totaal onverwacht tegen een verschroeiend
tempo aan de match beginnen. Letterlijk alles lukt : in service, in aanval, in bloks, in verdediging. Bij
Zorgvliet – nochtans op volle sterkte - staan ze gewoon perplex en ze hebben uiteindelijk alle moeite
en volledige inzet van hun superduo nodig (die gemakkelijk 4 klassen te laag spelen naar hun kunde)
om zeer nipt die eerste set met 26-24 binnen te halen. Doodjammer, want in de 2de herneming geven
we nog meer gas en spelen we hen bij wijze van spreken van de mat. Hun recepties werken niet meer,
ze worden zenuwachtig en maken fouten : ze kampen met een situatie die ze heel dit seizoen nog niet
meegemaakt hadden : 18 -25 voor ons ! Met 0-2 voor, wat dik verdiend ware geweest, hadden we
niet alleen minstens een puntje gehaald, maar zat het er dik in dat we hen met een droge 0-3
huiswaarts gestuurd hadden. Die sensatie zit er echter helaas net niet in. In de 3de set wordt het een
lang en verbeten duel, waarin we opnieuw geen krimp geven, tot 3 opeenvolgende missers aan onze
kant Zorgvliet net dat tikje ademruimte geven om de set naar hun hand te zetten. In set 4 nemen we
warempel opnieuw de bovenhand met lange tijd een kloof van 6 punten, tot het noodlot toeslaat en
Johan bij een ultieme reddingsduik tegen één van de zijschermen serieus door de rechtervoet gaat.
Einde match normaal, maar er is geen keuze vandaag : dapper verder boksen, maar door alle
commotie is ons ritme natuurlijk gebroken, geven we de 6-punten bonus nog af en stranden
uiteindelijk op 25 – 22. Vriend en vijand zijn het er over eens dat dit onze beste match van het seizoen
was, en voor wie het niet gelooft : Marc zat in de tribune en heeft alles vastgelegd met zijn nieuwe
Panasonic video-camera. Op een scherm van bierviltjes kunnen we naderhand in den Avenue ons
bijna-exploot nog eens herbeleven : ééntje om terug te zien !
Zaterdag 18 februari 2011 :
Deurne OB
3 – 1
VZB
(25 – 16) (22 – 25) (25 – 12) (30 – 28)
PLEZIR EN TONIJNSTEAK
Vanavond ons langverwachtte schransfestijn ! We hadden een aantal ‘service-potten’ van vorige jaren
opgespaard, zodat voor elk van onze 10 spelers niet minder dan 25 Euro beschikbaar was om de
schade van ons restaurantbezoek te verzachten. Van de langdurig gekwetste Bruno helaas geen spoor
ondanks mailen en bellen : waar is die weer mee bezig en zien we die nog ooit terug ? Enfin, plaats
40
van het gebeuren : het Statiecafé in Kessel van schoonzoon en dochter van de coach, en vermaard om
hun superdikke moten tonijnsteak, rosé gebakken en om van te smullen, door te spoelen met een Plezir
biertje. Heerlijk en we hebben ’s avonds niemand horen klagen over het eten, maar eigenlijk zijn we
wat voorbarig, want eerst moest ’s middags nog even VZB , met ons in de running voor de 3de plaats,
opzij gezet worden. We hadden ze reeds 2 x geklopt dit seizoen, en waren – mede door de afspraak ’s
avonds – ook au grand complet, op de gekwetste Marc na. De eerste set begonnen in overdrive halen
we zonder moeite binnen, daarna wordt het moeilijker. VZB, als steeds gestuwd door de met vele
kwaaltjes geplaagde, maar toch onverwoestbare Rudi krijgt vat op onze aanval en vindt vaak – té vaak
eigenlijk, het gaatje in onze statische verdediging. Niemand zit in de flow in die 2de set en de 22-25
score is normaal. Niet voor de eerste keer echter dit seizoen volgen we weer het gekende stramien : 1
set goed, 1 set slampampus, dan een felle reactie in set 3, om tenslotte in set 4 en 5, naargelang het
geluk en de forme van de dag de match al dan niet winnend af te sluiten. Precies zo loopt het vandaag
ook weer. Als door een wesp gestoken zijn we plots véél alerter en gedrevener in set 3 en wissen het
setverlies overtuigend uit met 25-12. In set 4 tonen we dan weer een ander gezicht wanneer we
controlerend willen uitspelen, maar VZB gevaarlijk dicht in onze buurt blijft. Het eindigt nog in een
spannend en langgerekt duel, dat we pas op 30-28 kunnen afluiten. Het had anders kunnen aflopen
vandaag, maar het belangrijkste is toch dat we VZB door die 3de opeenvolgende zege in de
rechtstreekse duels, nu wellicht definitief weggezet hebben voor die 3de plaats. Nu moeten we voor
die 2de stek gaan. Dat zal heel wat moeilijker zijn, maar we gaan het alleszins proberen. Maar eerst
aan tafel vanavond !
Zaterdag 25 februari 2012 : Pannenhuiseke 3
0 – 3
Deurne OB
(18 – 25) (15 – 25) (21 – 25)
DOUCHE VOOR BEWEGERS
Bij Pannenhuiseke versie 3, speelt een look-alike van Philippe GILBERT, maar net als zijn voorbeeld
in de Omloop Het Nieuwsblad, die tegelijk met onze match gereden wordt , er niets van terecht brengt
en roemloos 31ste eindigt, zo speelt ook hij net als zijn 5 ploegmaats als een natte krant. De
Pannenhuizers hebben laat op het seizoen duidelijk last van personeelstekort : niet moeilijk met 3
ploegen in competitie, waarvoor toch minimaal een 24-tal spelers vereist zijn. Bij het begin van de
competitie kan nog gewisseld en dubbel gespeeld worden, maar nu mag dat natuurlijk niet meer : hun
tweede ploeg heeft dat ten andere vorige week met een forfaitnederlaag moeten bekopen. In deze
wedstrijd dus een beetje bloedarmoede aan Edegemse kant en wij tonen geen compassie. Rik, die we
uit voorzorg (Marc, Johan én Rowin gekwetst en Philip weerhouden) opgeroepen hadden, sluit
ondanks zijn laatste optreden van de eerste speeldag geleden was, naadloos aan bij ons vlot
aanvalsspel. Verdedigend gaat het iets slordiger, met niet altijd even alerte en effectieve
verdedigingspatronen, maar het is vergeven en niet echt nodig om diep te gaan in deze niet echt
betwiste wedstrijd, die we op kruissnelheid afwikkelen. Rowin kan vanaf set 2, met steunkous – toch
aan de bak en dan vliegen we er helemaal door. De laatste set houden we gemakkelijk afstand. Een
leuk tussendoortje is deze wedstrijd, en het meest memorabele van de middag is naast de finale van de
Omloop die we in de kantine nog meepikken, de documentatie die onze strafste planner Benny heeft
meegebracht over onze mogelijke Peru reis van volgend jaar. Als toemaatje geven we nog mee dat er
in 3 sets niet minder dan 8 services gemist werden : een welkome spijzing van onze pot, die dringend
aangevuld moet worden na de uitspatting van vorige week. En nog een toemaatje, nu we toch bezig
zijn : als er iets op ons spel aan te merken was vandaag, dan wel het feit dat de meesten er als
zoutpilaren bij stonden als er al eens verdedigd moest worden. Enkel de zwakte van de tegenstander
zorgde ervoor dat dit onbestraft bleef. Na de match spoelen we het weinige zweet af in de met fotoelektrische cellen uitgeruste douches van deze sporthal. Er moeten vantijd wilde gestes gedaan
worden om die cellen aan de praat te krijgen en te houden, wat Luc (wie anders) doet opmerken : echt
geen douches voor een ploeg als Deurne OB !
41
Zaterdag 3 maart 2012 : Deurne OB
3 – 2
Zorgvliet
(27 – 25) (17 – 25) (7 – 25) (25 – 21) (15 – 13)
LANGE ADEM EN LANGE ELLEBOGEN
Na de vorige thriller tegen de ongenaakbare leiders Zorgvliet, - onze beste match van het seizoen –
kon Johan in Beveren tegen de afwezige Andy gaan vertellen, - welicht terecht- dat zonder zijn
ultieme voetkwetsuur, we misschien hadden kunnen stunten en deze match winnen. Vandaag kan
Andy in Beveren tegen de afwezige Johan gaan vertellen dat we dat effectief gedaan hebben ! Jawel,
tegen een kompleet Zorgvliet inclusief hun klasse-aanvaller en klasse-passeur, geschraagd door nog 6
andere spelers van minstens ons niveau, doen we vandaag wat niemand nog voor mogelijk achtte toen
zij 2 weken terug via de groene tafel hun 19de achtereenvolgende zege binnenhaalden : Pannenhuiseke
2 had hen geklopt maar valsgespeeld want de beste aanvaller uit hun 1ste reeks-ploeg onwettig
opgesteld. Zege omgezet in een forfait-nederlaag en meteen de zwanenzang van Pannenhuiseke 2 :
zij verliezen in de komende weken match na match. Zorgvliet zelf echter putte er moed uit om hun
ambitie : ongeslagen doorheen het seizoen komen, kracht bij te zetten tegen de enige nog
overgebleven hinderpaal : wij namelijk, die het hen reeds eerder moeilijk gemaakt hadden. En niets
dat er halverwege de match op wees dat dit ijdele ambitie was. Wij hadden immers, na een furieuze
startset, waarin we door een tomeloze inzet gelijke tred konden houden met de iets te zelfzeker
gestartte bezoekers en hen zelfs in ultimo met 27-25 knap een set konden afsnoepen, duidelijk op
onze adem getrapt, want in set 2 moest de voet van het gaspedaal en geleidelijk maar onweerstaanbaar
kwam de Zorgvliet machine op gang, eerst nog menselijk (17-25 verlies in set 2), dan verpletterend
(nog maar eens een 7-25 pandoering na een eerdere 2-25 afstraffing vroeger op het seizoen).
Niemand die nog een cent gaf voor onze kansen, zeker Zorgvliet niet die op cruise-control dachten uit
te spelen. Wij hadden echter blijkbaar één van die momenten die maar ééns op een seizoen
voorkomen : wanneer plots onverklaarbaar alles ‘colleert’ en op zijn plaats valt : een gelukkige wissel
en positieherschikking, een shot adrenaline en peptalk tijdens de onderbreking : twee, drie
blitzaanvallen en een killerblok die ons als een raket uit de startblokken doen schieten in set 4 en plots
is het weer een match. Zorgvliet had dit helemaal niet zien komen en tot ons niet geringe genoegen,
beginnen zelfs hun ‘vedetten’ te schutteren in hun recepties en in hun drang om de bakens te verzetten.
We kunnen uiteraard niet elke keer de moordende en onstopbare smashes van hun boomlange
aanvaller weren, maar ze kunnen hem minder en minder in stelling brengen. Wij vechten als leeuwen :
Luc zelfs letterlijk wanneer hij met volle hebben en houden in de bloks gaat : een pijnlijke
elleboogstoot voor Philip , een regelrechte ‘blauwe ket’ voor Andy zijn het gevolg. In de time out
wordt er scherp op gewezen dat Luc blijkbaar heel ‘breed’ werkt wanneer de bloks sluiten. Luc zou
Luc niet zijn als hij daarop niet de bedenking lanceert dat dan blijkbaar in de rest van het seizoen de
bloks nooit sloten ! Enfin, dit intermezzo doet onze concentratie niet verslappen : integendeel :
zonder discussie sluiten we met 25-21 setwinst af en voor het eerst dit seizoen pakken we dus al
minstens een punt af van Zorgvliet, die nooit eerder meer dan één set in een match verloren hadden.
Maar we hebben bloed geroken en willen meer. De laatste set wordt er even hard gebikkeld als
voorheen en bijten we ons vast als bloedhonden : Zorgvliet heeft nooit meer dan een puntje
voorsprong en tegen de 10-punten markering – in money-time dus, gaan we er definitief over. Die
laatste 5 punten komt Rowin, die na een onverklaarbare terugval in set 3 uit de basis verdwenen was,
opnieuw in en – net wanneer de motor toch even begon te sputteren - beslist hij met een tweetal
onhoudbare aanvallen mee de match. Euforie alom en we mogen met zekerheid stellen : we waren
vandaag de beteren : technisch, tactisch én qua inzet. Jammer dat déze match niet op video staat !
42
Zaterdag 10 maart 2012 :
VZB
2 – 3
Deurne OB
(20 – 25) (25 – 12) (9 – 25) (26 – 24) (12 – 15)
TERSAGO DE JONGE…
We hadden Rik opnieuw opgeroepen en gelukkig maar, want Ludo, die niet vroeger kon stoppen in ’t
ziekenhuis haalt net de toss niet, zodat we nauwelijks genoeg effectieven hebben om de eerste set het
veld op te jagen : Eén echte passeur Benny in die set, met ondergetekende in kruis : Andy en Rowin
voor de mid en Rik-Luc voor de buitenaanval : een onuitgegeven opstelling en toch draaien we
onmiddellijk als een geoliede machine. Een nochtans goed VZB, dat zich haast als bevrijd gedraagt
nu voor het eerst hun kapitein en doet-al Rudi er niet bij is, moet halverwege de set passen, zodat we
freewheelend onze vroeg verworven 5-punten bonus over de streep kunnen brengen. We doen het
ondanks dit succes toch maar met 2 passeurs in de 2de herneming, en net dan blokkeren we : niet aan
het net waar het zou moeten, maar in de eenvoudigste basisprincipes : er wordt veel te weinig
bewogen, zeer stereotiep aangevallen en al helemaal niet meer gevolgd op eigen aanval. Al wat VZB
nodig heeft om onder impuls van hun nieuwe sterkhouder (een kopie van Vincent van Quickenborne)
en veel efficienter dan de anders zo dominante Rudi , gezwind de maat te nemen van ons nu
onherkenbaar geheel. We zijn het totaal kwijt en krijgen een 25-12 pandoering om de oren. Het is al
eens erger geweest, maar niet dikwijls en tussen de sets wordt er dus terecht een hartig woordje
gewisseld. We hebben géén ‘bank’, want naast de nog steeds geblesseerden Johan en Marc ontbreken
vandaag ook Philip en Frans. Het zijn dus dezelfden die slaag kregen die het nu moeten doen. De
peptalk helpt ook want we slaan keihard terug. Er wordt gedoken, gewerkt, gevolgd, geblokt : een
plezier om aan te zien ! VZB reageert als verlamd op deze totale ommekeer en zij bakken er nu op
hun beurt niks meer van : 25 – 9 is ons verpletterende antwoord op die beschamende 12 – 25 van set 2.
We lijken klaar om de slachtrijpe tegenstander helemaal af te maken in set 4, zeker nadat we een
vroege en vrij ongelukkig opgelopen 6-punten achterstand helemaal ombuigen, maar dan beslist
Mevrouw Tersago er anders over : een matchbal voor ons op 23-24 : volley-smash over ons blok van
een VZB-er : Luc die op de 1-positie bijna op de achterlijn staat bukt zich en ontwijkt de bal die een
10-tal centimer achter de base-line buiten valt, vlak voor de voeten van Marc die op rij 1 van de
tribune zit : 5 van de 6 hebben het net als Marc gezien bij ons, maar niét Kim : ze geeft resoluut punt
en bal aan VZB ! Onze matchbal naar de knoppen en tumult op het plein. Na de onvermijdelijke
vergeefse discussie en frustratie, haalt VZB natuurlijk alsnog die set binnen : 26-24 ipv 23-25 en deze
beslissing kost ons dus al minstens een punt. Gelukkig weten we in de onderbreking voor de tie-break
op een of andere manier onze koelbloedigheid terug te vinden en ondanks VZB in die tiebreak alweer
op een paar gelukkige net –en klutsballen kan rekenen om een 8-5 achterstand op onwaarschijnlijke
manier in een 8-10 voorsprong voor hen om te buigen, slaan we er in een geconcentreerd
wedstrijdeinde in om nog éénmaal opnieuw de match te doen kantelen : ditmaal definitief. Een 3-2
zege nog en twee punten in een knotsgekke zigzag match die wel 6 keer van richting veranderde.
Toch is de overheersende gedachte achteraf dat ons een punt ontstolen werd….
Zaterdag 17 maart 2012 :
Deurne OB
3 – 1
Animo Hemiksem
(26 – 24) (20 – 25) (25 – 18) (25 – 20)
..EN TERSAGO DE OUDE
We dachten dat we het vorige week wel zowat gehad hadden qua arbitrage, maar helaas : papa en
voorzitter moest dan nog komen en deed er vandaag nog een schepje bovenop. Nu zijn wij de laatsten
om een bondsvoorzitter af te vallen, die zich belangeloos blijft inzetten voor deze afkalvende federatie,
maar als scheidsrechter vinden we hem toch iets minder : niet partijdig maar kategoriek bij elke
beslissing blijvend, ook als die duidelijk fout blijkt, getuige de touchés die betrokken tegenstanders
zélf toegeven, maar die hij staalhard negeert. Het gebeurt tot twee keer in één set met nog een paar
zeer twijfelachtige in/out beslissingen, die allemaal in ons nadeel uitvallen en allemaal in de 2de set.
De potjes koken helaas over bij ons : enkele van onze zachtste zielen flirten met gele kaarten, die de
43
fluitenier dan echter toch op zak houdt, wat hem dan wel weer siert. Onze eigen fout natuurlijk dat
we het Noorden verliezen in die set, waarin we ons nochtans na een vroege 5 puntenachterstand , met
veel karakter terug in de match haden geknokt. Blijven sakkeren over vermeend onrecht heeft ons al
vaker de das omgedaan, maar we leren blijkbaar niet uit onze fouten en staan voor we het goed
beseffen opnieuw op 1-1. Dit terwijl een aarzelend begin ons ook al bijna de eerste set gekost had.
Opluchting was toen onze reactie als punt 25 en 26 toevallig op ons konto kwamen meer door fouten
in de afwerking bij Animo dan door eigen verdienste. Ook in set 3 lijken we aanvankelijk te
‘zwemmen’, maar gelukkig volgt even later een reeks opeenvolgende misverstanden en technisch
klunswerk bij de tegenstander, zodat we een 8-puntenkloof kunnen slaan en daaruit moed putten om
ook ons spelpeil gevoelig op te krikken. In set 4 geven we geen krimp meer en houden we vrij
gemakkelijk een nochtans aanklampend Animo op afstand, niet weinig geholpen door onze supporters
: Johan met zoonlief, Rita ‘op krukken’ en Inge. Het was ook nodig want naast Johan, misten we
vandaag ook nog Luc en Marc, zodat de 4 nog resterende aanvallers een volle match aan de bak
moesten. We zijn de laatste weken echter duidelijk in een winning mood en onze opmars lijkt niet
meer te stuiten. We hebben zowaar Pannenhuiseke 2, tot voor kort nog onbereikbaar op de 2de plaats,
al op 4 punten gezet. Nog 3 matchen tegen ‘haalbare’ tegenstanders doen wat we moeten doen, en dan
mogen we zelfs onze seizoensafsluiter op en tegen Pannenhuiseke 2 nog verliezen : al bij al reeds een
zeer geslaagd seizoen : zeker rekening houdende met onze blessurelast.
Dinsdag 27 maart 2012 : ’t Schuurke 2
0 – 3
Deurne OB
(18 – 25) (10 – 25) (20 – 25)
GERIATRISCHE DINSDAGOEFENING
De uitgestelde match tegen de ‘bejaarden’ van ’t Schuurke 2 spelen we vandaag op ons trainingsuur en
thuis, ondanks het een verplaatsing is. Zij hadden immers de eerste match laten uitstellen. Enkel
Philip en Johan geven verstek, maar de andere 8 hebben meer dan genoeg in huis om dit varkentje
ruim binnen de ons toegemeten 2 uur te wassen. Zelfs een scheids was aanwezig (niet simpel op een
dinsdag) en het was bovendien De Wachter : kadaverdiscipline op het plein dus, maar alles beter dan
wat we de laatste weken te slikken kregen. Het is trouwens nooit een wedstrijd, want de ‘oude
schuren’, normaal al niet echt wendbaar -, hebben vandaag ook nog eens een slechte dag. Eén sakkert
er de hele match door dat het een lieve lust is, maar op pech kunnen ze het echt niet steken vandaag.
Enkel in set 3 laten we hen tamelijk ver meedraaien : tot 20 zelfs, en sluipt er wat nonchalance in de
ploeg, maar 1 time out is genoeg om de jongens terug bij de les te krijgen. Een gezondheidswandeling
dus. Nog 2 matchkes winnen en onze 2de plaats ligt vast !
Zaterdag 31 maart 2012 :
Deurne OB
3 – 1
’t Schuurke 2
(25 – 15) (25 – 21) (23 – 25) (25 – 16)
GERIATRIE BIS
Amper 4 dagen later al de terugmatch tegen de oudjes. Bij ons staat Philip nu wel op het blad, maar
onze eigen Abraham Benny is alweer op één van zijn vele reizen vertrokken : wie ’t breed heeft…
Ofwel is onze ouwe dan toch veel belangrijker voor de ploeg dan we allemaal willen toegeven, ofwel
zijn het die dekselse bejaarden aan de overkant van het net zélf, die in het weekend loskomen. Feit is
dat we na een eerste vlotte setwinst algauw in de 2de herneming volkomen vastlopen in slechte
balbehandelingen, lakse verdedigende tussenkomsten en ongeconcentreerd samenspel. Zoals zo
dikwijls als het even wat minder draait, keert ook Dame Fortuna ons net dan ook nog de rug toe. We
winnen nog nipt set 2 maar in de 3 de set raken we pas goed in nesten. Bij ’t Schuurke lijkt iedereen
10 jaar jonger dan vorige dinsdag, bij ons iedereen 10 keer trager, en de bal rolt en valt ook meermaals
goed voor de Schuurboys. We gaan de boot in die set en slechts na een donderpreek bij de
kampwissel krijgen we iets wat op een ploeg lijkt op de rails voor set 4, die absoluut moet gewonnen
worden om geen thrillerscenario te riskeren tegen onze ‘Angstgegner’ Pannenhuiseke 2 op de slotdag.
44
Gelukkig valt na een reeks wissels en her-wissels alles net op tijd min of meer op zijn plooi en kunnen
we deze mindere dag toch zonder puntenverlies afsluiten.
Zaterdag 14 april 2012 : Deurne OB
3 – 0
Pannenhuiseke 3
(25 – 16) (25 – 21) (25 – 23)
EEN AFSCHEID
Naar we ons laten vertellen zullen er volgend seizoen veel minder Pannen op ’t Huiseke liggen : 2 van
hun 3 ploegen stoppen of verkassen naar Sporta na deze jaargang en dat betekent dus wellicht de
laatste match tegen deze veteranenselectie die toch al heel lang meedraaide in het circuit. Spijtig,
want het is geen onsympathiek ploegske met veel ervaring, maar weinig beweeglijkheid : kortom ze
etaleren doorgaans zowat onze voornaamste gebreken in het kwadraat. Het is altijd gezellig spelen
tegen hen, en we trekken ook bijna steeds aan het langste eind, wat het – tenminste voor ons – nog
aangenamer maakt natuurlijk. In deze wedstrijd leggen ze ons zelfs nog minder in de weg dan
gewoonlijk, want ze moeten 2 dames opstellen, al is dat maar een lichte verzwakking, want het zijn er
van hun 1ste damesploeg en uitstekende passeurs. Toch kunnen ze tegen ons aanvalsgeweld niet op
want er zit best peper in ons slagwerk tijdens deze laatste opwarming voor de laatste topper van het
seizoen van volgende week. Andy is bij ons zo overgeconcentreerd dat hij niet minder dan 4
opslagen mist in wat nochtans een korte 3-setter blijft : 25-16, 25-21 en 25-23 : die laatste set een
aangename over-en-weer waarbij we niet echt op het gaspedaal duwen, maar toch makkelijk en
verdiend de winst binnenhouden en zo onze 2de plaats vastleggen. Want wat er volgende week ook
gebeurt : Pannenhuiseke 2 kan ons niet meer bijbenen.
Zaterdag 21 april 2012 : Pannenhuiseke 2
3 – 2
Deurne OB
(25 – 14) (23 – 25) (25 – 18) (19 – 25) (15 – 11)
DE LAATSTE CLASH
Ludo en Frans zijn er niet bij in dit laatste treffen van de 2011 – 2012 jaargang in Edegem, maar we
wisten dat op voorhand. Benny is terug en we hebben eerder dit seizoen nog een keer de
onuitgegeven combinatie met ondergetekende (na jaren) mee op de pass, succesvol uitgevoerd,
tenminste voor 1 set, dus hoewel niet ideaal, maken we ons niet echt ongerust over de afwezigheid van
2/3de van ons spelverdelerspotentieel. Dat verandert echter al snel als zowel Andy als Johan niet
opduiken voor de start van de match, terwijl de Pannenhuizers duidelijk hun zinnen gezet hebben op
deze wedstrijd, al was het maar om te bewijzen dat ze ons altijd aankunnen, ook al zullen ze onder ons
eindigen. Heel onze planning ligt daarmee overhoop en we moeten die eerste set dan ook dubbel
improviseren. Het breekt ons zuur op, want de helft van de punten die we incasseren komt door
positiefouten, te late bloks, misverstanden, kortom : heel onze organisatie is weg, en met 25-14 komen
we nog goed weg. De wegwerkzaamheden en omleidingen in Edegem hebben onze mannen van
Beveren helaas een pad in de korf gezet, maar vanaf set 2 zijn beiden inzetbaar en kunnen ze helpen
aan wat uitgroeit tot een echte thriller en spektakelstuk, dat over en weer spettert als in de beste dagen
van dit verbond. Het gaat hard tegen hard en wie de belevenis, de inzet en de vaak schitterende
combinaties langs weerskanten ziet, die vraagt zich af waarom AVV Volleybal een aflopende zaak
blijft : deze sport in dit kader verdient beter ! Voor de neutrale toeschouwers (en er zitten er nogal
wat in de tribune) is het ongetwijfeld een zeer aangenaam kijkstuk : wij echter blijven toch een beetje
ontgoocheld achter als we na een clash van meer dan 2 uur in de tie-break nipt de duimen moeten
leggen : alle inzet, wissels, trucs en goede wil ten spijt. Hadden we deze wedstrijd maar op volle
sterkte kunnen beginnen! De 3-2 nederlaag is meteen de eerste en tevens laatste tiebreak die we dit
seizoen verliezen. Het doet ons op niet minder dan 50 punten en een dik verdiende 2de plaats eindigen,
normaal goed voor promotie, maar dat zal wellicht niet meer nodig zijn zeker ? Aan het tempo dat de
clubs en ploegen afhaken, wordt het bijna zeker 1 reeks volgend jaar, zodat we EINDELIJK in 1ste
klasse spelen. Dan maar ineens voor de verbondstitel volgend jaar !
45
Prettige vakantie ! Tot volgend jaar en we eindigen met het eindklassement :
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Zorgvliet
Deurne OB
Pannenhuiseke 2
V.Z.B.
Pannenhuiseke 3
Animo Hemiksem
’t Schuurke 2
24
24
24
24
24
24
24
22
18
16
13
7
5
3
2
6
8
11
17
19
21
68
59
56
50
27
24
14
13
31
32
39
56
61
66
67 p
50 p
47 p 1ff
42 p
22 p
15 p
8p
LENTEKOMPETITIE 2011 - 2012
Zondag 16 oktober 2011 :
‘t Klaverke
3 – 2
Deurne OB
Een nieuw seizoen en helaas : de afkalving zet zich hier, net als bij het AVV, onverminderd voort :
wéér twee ploegen afgehaakt zodat er amper elf teams en één reeks overblijven. SIMOC en
WORDING zijn de afvallers dit jaar, en dat laatste geeft ons bestuur de kans om eindelijk aan ons
reeds enkele jaren aanslepend accuut tekort aan (vooral mannelijke) spelers een mouw te passen :
Ronny, Staf, Walter en (gedeeltelijk) Gerda maken de overstap. Zij zijn natuurlijk geen reserves :
integendeel : ze waren de kern van een ploeg die vorig jaar – ondanks ons uitstekende seizoen met
amper 7 nederlagen op 24 wedstrijden- toch nog boven ons eindigde. Het laat zich dus raden dat dit
een uiterst moeilijk ‘coaching’ jaar zal worden. Frank, de ‘Chinese vrijwilliger’ voor deze taak (we
kunnen daar uit ervaring met de zaterdagploeg over meespreken) doet nog een ultieme, maar ietwat
doorzichtige e-mail poging net voor het seizoen om kandidaat ‘coach-kapiteins’ te vinden, maar het is
geen verrassing dat het beste dat hij als antwoord krijgt een cynisch ‘goed geprobeerd’ is. En het is
ook niet makkelijk. Onze voorzitter en de entourage van de club mogen dan wel enthousiast opperen
dat met dit potentieel op zijn minst top 3 moet mogelijk zijn : de praktijk zal al snel aanwijzen dat het
niet zo eenvoudig is. Deze eerste wedstrijd op 16 october bij de co-kampioen van vorig jaar, 2 weken
nadat de meeste andere ploegen gestart zijn, laat nochtans het beste vermoeden : 2 man van ons : Peter
en Sven, zijn nog niet aanwezig, zodat de opstelling nog vrij makkelijk te maken is. Voor de meesten
van ons, en zeker voor de Wording-boys, die nog maar sinds enkele dagen beslist hebben hoegenaamd
nog te volleyballen, komt deze wedstrijd te vroeg. Er is geen goeie timing, geen concentratie,
uiteraard geen samenspel, en het mag dan ook een wonder heten dat we toch gedurende twee sets
genoeg basistechniek en inzet vinden om het toch reeds beter gerodeerde Klaverke af te bluffen : de
3-2 nederlaag is zondermeer een uitstekend resultaat voor deze nieuwe ploeg.
Zondag 23 oktober 2011 :
Indaver
1 – 4
Deurne OB
Willen we meetellen dit seizoen, dan moeten we dit soort wedstrijden winnen. Indaver zijn geen
toppers, maar als hun jonge provincialer Michael (ooit nog bij ons in de 2de ploeg) meedoet, dan is dat
een onstuitbaar kanon, waarop moeilijk te verdedigen valt, en is het zaak om zelf de eigen aanvallen
met regelmaat af te werken. Dat lukt niet in set 2 en maar half in set 3, zodat we bange momenten
beleven, maar uiteindelijk trekken we het laken naar onze kant, zij het niet zonder moeite, met steeds
wisselende opstellingen. Vandaag zijn er namelijk al 6 heren voor 4 plaatsen en volgende week
zullen dat er 7 zijn, dus het wordt er niet makkelijker op..
Zondag 6 november 2011 :
Deurne OB 2 – 3
ZigZag Wijnegem
Al onze effectieven zijn van de partij vandaag en we hebben het niet onder de markt met de
aanzienlijke ‘lengte’ die ZIGZAG in stelling brengt. Frank doet zijn uiterste best om telkens een
valabel zestal op het veld te krijgen, maar het weerkerende fenomeen (waar noch Wording, noch
wijzelf vorige jaren mee af te rekenen hadden), is dat men hoe dan ook telkens met 3 spelers koud van
de bank komt en daarmee het ritme en de flow van de voorgaande set willens nillens doorbreekt. Dat
kost ons zonder twijfel punten, maar het positieve is dat het samenspel er al zienderogen op
46
vooruitgaat. Als we onze klassementsambities nu even opzij zetten, dan wordt dat nog een succesvol
geheel.
Zondag 13 november 2011 :
Jong & Aktief
3 – 2
Deurne OB
De trend zet zich door en het dient gezegd : we worden ook niet door het geluk gediend. Waar we
Jong & Aktief de voorgaande weken zonder hun hoofdaanvaller aan het werk zagen, is deze nu wél
van de partij en hij maakt een groot verschil zowel in aanval als in verdediging. Met daarnaast nog 2
uitstekende blokkers – misschien wel de beste van de reeks – maakt Jong & Aktief het ons uiterst
moeilijk. Weer moeten we noodgedwongen – nadat we hen er in één set onderhouden – daarna het
onderspit delven, omdat de helft van de ploeg koud van de bank komt : in één set de hele voorlijn, wat
ons op een onoverbrugbare 10 – 2 achterstand komt te staan. Wel laten we leuke dingen zien : Staf
blijkt een patent te hebben op geraffineerde plaatsballen ver in de hoeken, en Ronny neemt in de
laatste set, die we nipt maar overtuigend winnen, in zijn eentje bijna de hele voorlijn voor zijn
rekening tijdens de beslissende laatste 6, 7 punten, maar het eindresultaat is helaas nog steeds een
nederlaag.
Zondag 20 november 2011 :
Deurne OB
2 – 3
Pico Bello
En opnieuw bijten we in het stof ondanks bijwijlen zeer attractief volleybal. Deze 4de nederlaag met
miniem verschil op 5 wedstrijden geeft toch aan dat we een structureel probleem moeten overwinnen.
Goed : er wordt al eens in het net of buiten geslagen, en het passeerwerk net als de recepties zijn niet
altijd top, maar met onze gezamenlijke kwaliteiten moéten we beter kunnen. We zullen vooral moeten
leren om ‘van de bank te komen’ en onmiddellijk te presteren. Want een zelfde ploeg na setwinst
laten staan is echt geen optie met deze gelijkwaardige kern. Ook vandaag weer denderen we in
sommige sets over de tegenstand heen, om in de volgende herneming als een pudding in elkaar te
zakken. Als dan ook nog het geluk ons in de steek laat, zoals in de beslissende set vanavond, waar we
de hele tijd op winst staan om dan 4 ongelukkige schampballen na mekaar in ons nadeel te zien vallen,
dan is de rekening snel gemaakt. Vreemd genoeg is er door het feit dat we telkens toch minimaal 2
punten meepakken, finaal nog niets verloren. We staan op een gedeelde 7de plaats : 8 punten
verwijderd van 4 leiders, waarvan sommigen 1 of 2 matches meer gespeeld hebben dan wij. Als
onze machine eenmaal op gang komt – en het potentieel is er -, dan gaat men nog opkijken.
Zondag 27 november 2011 :
Deurne OB
4 – 1
Luchtbal
Finaal de kans om eindelijk eens met de zege aan te knopen na een reeks frustrerende 3-2 nederlagen,
toch grotendeels op het konto van onze grote, niet goed op elkaar ingespeelde kern, en we
ontgoochelen deze keer niet. Luchtbal, dat nog slechts een schim is van het kampioenenteam van
enkele jaren geleden, legt ons zeer weinig in de weg, zodat wij zelf ongestraft elke set een ander zestal
het veld op kunnen sturen. Hun dames zijn te zwak en ze moeten het hebben van één jonge, maar
zonder steun spelende aanvaller, die een stevige smash in huis heeft, maar in de woestijn predikt in
deze onevenwichtige ploeg. Daardoor is het snel afgelopen, al missen we na een 4-0 die op
kruissnelheid bereikt wordt, toch weer dat tikkeltje concentratie om het helemaal af te werken.
Luchtbal gaat op een diefje nog met een setje lopen.
Zondag 4 december 2011 :
The MeanMachine
1 – 4
Deurne OB
Met de Meanmachine hebben we de laatste jaren steeds meer last dan ons lief is, met af en toe een
dikke nederlaag in onze achterzak, maar vandaag is het anders. Terwijl wij meer en meer op mekaar
ingespeeld raken en de combinatie DOB-Wording stilaan ook een ‘ploeg’ begint te worden, spelen zij
een draak van een wedstrijd, die hun uitstekende klassering in vraag stelt. Het zal wellicht een offday geweest zijn, wat iedereen kan overkomen en ten andere, ondanks weinig geslaagde acties van de
Machine, slagen ze er toch in om één set binnen te halen, wanneer onze concentratie even verslapt.
47
Het doet ons achteraf nadenken over hoe we dat grote aantal spelers optimaal kunnen benutten. We
hebben misschien door te weinig wissels (vooral ook in een set), wellicht al punten verspeeld dit jaar.
Zondag 11 december 2011 :
Deurne OB
5 – 0
Eurovol
Tegen de laatste mogen we niets laten liggen natuurlijk, en dat gebeurt ook niet. De bankzitters
bepalen telkens de opstelling voor de volgende set, en bestrijden daarmee een beetje de verveling,
want op het veld is er echt te weinig spanning te beleven. Op geen enkel moment komt setwinst in
gevaar en tijdens de time-outs gaat het dan ook meer over Walter (die rondjes draait rond de andere
spelers en die voor, tussen, tijdens en na de sets méér kilometers afmaalt dan alle andere spelers
samen), dan over de tegenstanders, die zich gewillig naar de slachtbank laten leiden. Wat valt er nog
te melden ? O ja : na vele weken waren de pasmaatjes voor de nieuwe uitrusting gearriveerd : niet
zonder de nodige vertraging, en als alles meezit steken we nog voor het einde van het seizoen in het
nieuw. Je vraagt je toch af welke gigantische bestellingen zo’n sportkledingzaken te verwerken
moeten hebben om een vrij simpele order maanden op een wachtlijst te plaatsen. Maar we klagen
niet, want naar het schijnt zouden ze verbluffend zijn, de nieuwe tenues, vooral voor de meisjes !
Zondag 18 december 2011 :
KWB Kruibeke 1 – 4
Deurne OB
Een pre-kerst wedstrijd in Bazel en we zullen het geweten hebben. Gans de dorpskern is overspoeld
met kerstkraampjes en zatte mensen. We geraken de auto niet kwijt en moeten door een vliegende
sneeuwstorm méér dan een km te voet op zoek naar de sporthal. Niet bevorderlijk voor een
knalprestatie, en Peter en Sven zijn niet aanwezig, maar de anderen kwijten zich uiteindelijk toch goed
van hun taak. Het rudimentaire Kruibeke heeft wel een paar behoorlijke aanvallers en de vrouwelijke
passeurs zijn best OK, maar wij zijn beter en in de laatste set zijn wij het toch grotendeels zelf die door
een reeks slechte recepties, concentratieverlies en ook wat pech, zélf de 0-5 uit handen geven. 1-4 is
OK, maar we hadden naar de 2de plaats kunnen oprukken. Gerda van Staf heeft lekkere quiche bij en
de bollekens KONINCK gaan zoet binnen daar in de Dulpop, zodat het uiteindelijk alleen nog Frank is
die zich zorgen maakt. Die zit al opstellingen uit te dokteren voor de post-nieuwjaarsmatch tegen
Boechoutse. We gaan de professionele toer op !
Zondag 15 januari 2012 :
Deurne OB
1 – 4
Boechoutse
Wat een spijtige zaak ! Peter en Sven waren er in deze eerste 2012 match nog niet bij , zodat Frank
nauwelijks selectieproblemen had. Myriam was met haar eerste seizoensoptreden een waardige
vervangster voor Leen, en toch wilde het uitgenomen in de 3de set, maar niet lukken vandaag, ondanks
bijwijlen uitstekend spel van onze kant, met gevarieerd slag- en dropwerk van Ronny, van Staf door
het midden, van iedereen eigenlijk, met bijwijlen bevochten en zeer mooie rally’s. Toch hebben we 2
sets aan ons been, waarin we een vroege, onnodig opgelopen achterstand, ondanks vlot herstellen van
het evenwicht, toch niet meer kunnen goedmaken : één keer zelfs een 16 – 4 achterstand, die we tot 25
– 20 remonteren. Boechoutse zijn natuurlijk gekend voor hun homogene spel en uitstekende
verdediging van mannen én vrouwen, en ook voor hun bij momenten ‘grabbel- en vliegwerk’, waarbij
het net volop ‘gebruikt’ wordt, soms op het irritante af : zeker vandaag, waar ze in zowel set 1 als 5 op
meer dan hun deel aan geluksballen kunnen rekenen. Een 3-2 zege of minstens verlies met slechts 1
set verschil ware vandaag eerlijker én verdiend geweest. We gaan daarom toch een beetje met een
slecht gevoel de kleedkamer in, al zorgt Walter in de laatste time-out nog voor de ludieke noot. In zijn
sportzak merken we 2 dozen spekblokjes en een zak patatten. Die is werkelijk op alles voorbereid !
Zondag 22 januari 2012 :
Deurne OB
0 – 5
‘t Klaverke
De nieuwe uitrustingen zijn binnen, en het dient gezegd : ze zijn prachtig ! De dames zien er beeldig
en sexy uit in hun rokjes : de enige dames in deze competitie die nu zo’n uitrusting dragen (!), bij de
heren contrasteert het zwart mooi met het geel, al zijn de broekjes misschien iets te spannend. Is het
misschien doordat men zich daarom aan elkaar vergaapt, dat men niet meer aan volleybal denk ? Feit
48
is dat het anderhalve set duurt voor we er ook maar iets van bakken. Vooral de dames kennen een
zeer moeilijk matchbegin : in set 2 staat het op een moment zelfs 13-2 voor ’t Klaverke, voordat er ook
maar één opzet is geweest waarop van onze kant kon aangevallen worden. Bovendien missen we
vandaag nog de afwezige Ronny, normaal toch altijd goed om de aanval op te krikken, en soms ook uit
het niets te scoren, maar hij is er niet, de rest krijgtde motor niet op gang en dat alles is natuurlijk
gesneden koek voor het niet echt heel sympathieke Klaverke, dat bovendien nog bij 3-4 gelegenheden
de onnodige hulp van de scheidsrechter krijgt. Eén mannetje scoort steeds weer met eenvoudige
plaatstballetjes of flets-slagen via het blok, tot we daarop de eenvoudige oplossing vinden om niet
meer te blokken. Helaas hebben ze ook die grote kerel met voorhamer die een bijzonder moeilijk te
verdedigen schuine slag heeft, meestal los over het eenmansblok dat we daartegen al te weinig in
stelling kunnen brengen. In de 4de set lopen we dan toch 18-12 uit, maar ook nu zorgt een
combinatie van onkans, te weinig blok en te stereotiepe aanval dat we ook deze nochtans verdiende
setwinst met 24-26 aan onze neus zien voorbijgaan.
Een avondje in mineur toch en alles wel beschouwd kunnen we met 6 nederlagen op 11 reeds
gespeelde wedstrijden dit seizoen zeker niet tevreden zijn : het zijn er –nauwelijks halfweg – al op 1
na evenveel dan vorig jaar op een gans seizoen.
We hebben dus nog veel werk voor de boeg en het toont nog maar eens aan dat 2 ‘goede’ ploegen bij
elkaar klutsen geen garantie is voor een nog betere ploeg. Een 2de of 3de plaats zal een ambitie voor
volgend jaar moeten worden, vrezen we.
Zondag 29 januari 2012 :
Deurne OB
3 – 2
Indaver
Na twee te zware nederlagen tegen de toppers van de reeks, wordt het tijd om terug met de zege aan te
knopen, en dat gebeurt ook, zij het niet zoals we ons dat voorgesteld hadden. Indaver speelt bijwijlen
mooi volleybal, maar zonder hun hoofdaanvaller Michael – ook vandaag niet van de partij – mogen
wij er maximum één setje tegen inschieten. Het worden er echter twee en dat is vooral opnieuw op het
konto te schrijven van onze grote kern, die –wanneer iedereen aanwezig is, steeds weer herschikken
van de ploeg vereist, ook al heeft Frank, met goedkeuring van de ploeg, een nieuw systeem ingevoerd
waarbij grotendeels dezelfde ploeg telkens 2 à 3 sets kan blijven staan.
Vooral die laatste set verliezen is telkens een beetje pijnlijk, maar eigen aan dit unieke systeem,
waarbij je met setverlies een match kunt afsluiten die je toch wint.
Een constante en voortdurende concentratie is in zo’n systeem het beste wapen voor goeie prestaties,
maar helaas is dat net ons pijnpunt.
Zondag 05 februari 2012 :
ZigZag Wijnegem
2 – 3
Deurne OB
We moeten noodgedwongen kort zijn over deze nipte zege tegen de ploeg van Leo, want we waren er
niet bij en de maats zijn schaars in het achteraf commentaar. Een ‘logische’ zege naar het schijnt, met
niet echt denderende arbitrage, en tegen een sowieso achteruit boerend ZigZag, de vroegere subtopper,
die echter jaar na jaar spelers ziet afhaken. Klaarblijkelijk kunnen ze volgend jaar nog maar één dame
warm maken voor het volleybal, en het is dus wellicht hun laatste seizoen en ook de laatste keer dat
we hier spelen. Jammer voor de competitie, al zullen we dit veel te kleine en slecht verlichtte zaaltje
niet echt missen.
Zondag 12 februari 2012 :
Deurne OB
4 – 1
Jong & Aktief
Het probleem met de zondagcompetitie van alle ploegen eigenlijk is dat niet steeds alle spelers elke
zondagavond kunnen vrijmaken. Meer nog dan de kleine ploegen, die met een negental
spelers/speelsters werken, die weten dat ze er elke week moéten staan, lijden daaronder de grotere
kernen, waar meer mensen uitvluchten kunnen vinden om niet te komen. Zo ook Jong & Aktief, die
een groot, maar zeer onevenwichtig spelerspotentieel hebben. Als één of twee van hun 3 sterkhouders
er niet bij zijn, kan wat anders een aartsmoeilijke opdracht is, plots een walk-over worden. Dat geluk
hebben wij vandaag, zodat we ondanks verlies in de heenmatch, geen enkele moeite hebben met hun
49
onthoofde aanval, en op kruissnelheid in maximaal anderhalf uur tijd de klus klaren. Uitblinkers
noemen bij ons heeft geen zin : we worden té weinig op de proef gesteld en kunnen meestal zelfs
zonder enig blok aanvallen : een zeldzame luxe. Dat we toch weer één setje inschieten is eigenlijk
een blamage en geeft nog maar eens aan dat 5 sets de concentratie houden eenvoudigweg te veel
gevraagd is voor onze heterogene groep. We kunnen ook nauwelijks 2 weken na mekaar met
hetzelfde dames-passeursteam werken en ook dat kost punten. Maar laat ons niet klagen over een
derde achtereenvolgende zege.
Zondag 26 februari 2012 :
Pico Bello
3 – 2
Deurne OB
Zeker een van de betere wedstrijden van dit seizoen van onze kant, alleszins in aanvallend opzicht, en
net die verliezen we dan. Pico Bello heeft ongeveer half-seizoen hun tweede grote aanvaller
gerecupereerd, die al twee seizoenen niet meer meegedaan had en dat is er duidelijk aan te merken.
Zij hebben nu in elke mogelijke rotatie een presence aan het net die er voordien niet was, en ook een
taaie en verrassend beweeglijke verdediging. Herhaaldelijk worden onze nochtans gedecideerde en
foutloze aanvallen teruggebracht,, soms mirakuleus en met ‘chance’, maar duivels effectief, en we
moeten meer dan ons lief is lange rally’s afwerken en punten scoren in twee, drie tijden. Wat
misschien het verschil maakt deze wedstrijd is die verdediging die bij ons herhaaldelijk rateert. Vier,
vijf situaties kunnen we ons herinneren waarbij de bal tussen twee of zelfs drie mensen bij ons
doodvalt. Gegeven de uiterst close setstanden (een 25-23 en een 26-24) is dat uiteindelijk dodelijk,
ondanks ons verder uitstekend spel. We moeten daarom toegeven dat Pico Bello wellicht niet
onverdiend toch net boven ons geklasseerd staan. Als we de 3de plaats willen, zullen zij nog moeten
rateren en wij geen steken meer laten vallen.
Zondag 4 maart 2012 :
Luchtbal
0 – 5
Deurne OB
Wat we eerder reeds aanhaalden over soms incomplete ploegen, zien we hier in het kwadraat
gebeuren. Luchtbal is al jaren een schim van hun vroegere kampioenenniveau, vandaag ontbreken ook
nog eens hun enige twee sterkhouders. Ondanks ze in het klassement aardig in onze buurt zitten, is
het daarom nooit een wedstrijd. Zelfs onze traditionele concentratieverslapping, nu in set 3, kan hen
geen glimp van hoop op setwinst bezorgen. Zelfs hun merkwaardige showspeler, altijd potsierlijk
inge-taped, en bij de minste tegenslag berucht voor zijn dramatische schwalbes en woedende stampen
tegen de bal, houdt zich opvallend koest in deze non-wedstrijd. Zelfs de cafébazin is verbaasd dat we
zo vroeg opduiken vanavond..
Zondag 11 maart 2012 :
Deurne OB
2 – 3
The Mean Machine
Omgekeerde situatie van vorige week nu. We hadden toen op het plein naast ons een gehalveerd
Mean Machine 0-5 rammel zien krijgen van Pico Bello. Vandaag echter zijn ze ‘au grand complet’, en
het is nog eens één van die zondagen dat we er geen vat op krijgen. Met hun grote lengte en vinnige
verdediging, maar zeer onevenwichtig spelerspotentieel weet je nooit vooraf helemaal wat je eraan
hebt of hoe ze voor de dag zullen komen; Vandaag op hun best dus en we stellen er te weinig
tegenover. Zéér overtuigende setwinst in het begin en op het laatst, met tussendoor echter
onverklaarbaar geknoei en laksheid resulteert in een alles bij elkaar verdiende nederlaag, al blijven er
hier en daar trekjes van deze ploeg die hen allesbehalve onze geliefde of symphatiekste tegenstander
maken : we herinneren een opslagfase waarbij één van hun dames na het fluitsignaal een minuutje de
tijd neemt om de veters vast te knopen om dan bliksemsnel en onaangekondigd op te slaan : niet zo
tof…
Zondag 18 maart 2012 :
Eurovol
0 – 5
Deurne OB
Opletten vandaag, want deze op papier gemakkelijke klus kon wel eens moeilijker zijn dan gedacht.
Van hun totaal van 3 zeges dit seizoen, haalde Eurovol er 2 in de laatste 14 dagen, dus geen makkie.
Tenminste niet voor ons, maar wel voor Walter die hier zijn wedstrijd van maakt. Naast verscheidene
50
onhoudbare aanvallen lukt hij tot twee keer toe in een onwaarschijnlijke reeks van punten op de
service, zodat die van Eurovol er wanhopig van worden. Walter wuift op de duur al voor elke opslag
uitnodigend naar de kale reus aan de overkant die op de duur op overkoken staat, maar in geen enkele
receptie lukt ! Frank moet hem kalmeren en de ‘speciale humor’ van Walter uitleggen. De clou is
wel wanneer tijdens een time-out nadat hij ca 12 punten op rij rechtstreeks geserveerd heeft, Walter is
alle ernst de werkloze ploegmaats aanspreekt met : ‘jullie zijn eigenlijk niet zo goed bezig !’
Als hij dan een setje uit de ploeg gehouden wordt om de vernedering voor Eurovol niet te groot te
maken, neemt Walter zelfs plaats op de bank, in plaats van te gaan rondlopen : dat hebben we nog
nooit gezien ! Enfin : resultaat een droge 0-5 en we blijven jagen op die 3de plaats. Dat zou voor dit
wisselvallig eerste fusie-seizoen een mooie afsluiter zijn.
Zondag 25 maart 2012 :
Deurne OB
5 – 0
Kruibeke
We hebben nog een waterkansje op de 3de plaats, maar dan moet Kruibeke wel puntenloos
weggestuurd worden vandaag. Dat waren al de rode lantaarndragers van de reeks en nu blijken ze
nog hun degoutante knorpot aan de deur te hebben gezet. Begrijpelijk, want dat is naar algemeen
geweten is, een echte kwal die letterlijk élk punt van de tegenstander als een onbegrijpelijke en
onverdraaglijke last ervaart – op het lachwekkkende af – en dat haalt meestal vooral uw eigen ploeg
naar beneden. Anderzijds was hij bij hen een van de weinigen met een beetje techniek, dus spetteren
doen ze nu zeker niet meer. Wij kunnen, met nog een volle bank, constant roteren en komen op geen
enkel ogenblik in de problemen : een droge 5-0 en opdracht vervuld..
Zondag 29 april 2012 :
Boechoutse
4 – 1
Deurne OB
Een volle maand later moeten we dan uiteindelijk nog eens aan de slag voor de laatste opdracht in en
tegen Boechout, die bij een misstap van ’t Klaverke (op hetzelfde moment bezig tegen de Mean
Machine) nog kampioen zouden kunnen spelen.
Ze geven dus alles, maar wij antwoorden slag voor slag en zijn eigenlijk ongewoon goed bezig in dit
mini-zaaltje, waar we gewoonlijk al snel letterlijk tegen onze grenzen aanlopen door de belachelijk
kleine afmetingen en de lage zoldering. Na 3 sets staat het 2-1 en hebben we nog steeds uitzicht op
een stunt, maar Ronny is intussen uitgevallen met een soort ademhalings/hartritmestoornis : iets
gelijkaardigs waarmee we met Marc en de zaterdagploeg het seizoen begonnen, zodat de cirkel in feite
rond is. Ronny’s uitvallen hypotheceert wel onze verdere kansen in deze wedstrijd, want de ervaren
en gewiekste Boechoutenaars (die bijlange niet altijd vlammen op elke bal) kunnen ons vrij
gemakkelijk telkens op 7-8 punten houden : 4-1 en daarmee zit het 1ste ‘fusieseizoen’ met de
Wording jongens erop, dat we afsluiten met een verdienstelijke 4de plaats : zeker niet slecht, maar we
hadden wellicht toch op ietsje meer gehoopt : volgend seizoen moet daar minstens 1 plaats af !
In juni gaan we nog eens met zijn allen eten in de Surplace en dan zit deze jaargang er alweer op,
waarbij we persoonlijk vooral blij zijn dat we die weeral mentaal en fysiek overleefd hebben. Onze
eindklassering besluit dit gevarieerd en plezant seizoen, dat ons niet het minst NA de wedstrijden de
nodige sportieve vreugde en ambiance heeft bezorgd.
We voorspellen dat Frank in het tussenseizoen weer zal proberen de kapiteinsband kwijt te raken,
maar we zijn op onze hoede en dat zal hem dus wellicht niet lukken, dus kan hij tijdens zijn zomerse
fietsmarathons al best beginnen broeden op een strak plan om ons volgend jaar naar de top te coachen
!
De Eindstand :
1. ’t Klaverke
20
19
1
85
15
85 p
2. Boechoutse
20
19
1
82
18
82 p
3. Pico Bello
20
13
7
62
38
62 p
51
4. Deurne OB
20
11
9
60
40
60 p
5. The Mean Machine
20
9
11
50
50
50 p
6. Zig Zag Wijnegem
20
9
11
50
50
50 p
7. Luchtbal VC
20
9
11
45
55
45 p
8. Indaver
20
9
11
43
57
43 p
9. Jong & Aktief
20
7
13
36
64
36 p
10.Eurovol
20
3
17
19
81
19 p
11.KWB Kruibeke
20
2
18
18
82
18 p
52