cinekeTje FILEM`ON FESTIVAL

Transcription

17
MENSUEL N°107 - OCTOBRE 2008
NE PARAÎT PAS EN DÉCEMBRE
BUREAU DE DÉPÔT : BXL X
1070 BRUXELLES
#107 02.10 > 01.11.2008
02.10 > 12.10
23.10 > 01.11
CINEKETJE
FILEM'ON FESTIVAL
25.10 > 30.10
BELGIQUE - BELGÏE
P. P / P. B
1/1392
1070 BRUXELLES
P402037
2
Il y a trois ans, quelques férus de cinéma nippon lançaient au pays des
tulipes un festival appelé “Camera Japan”. Un festival comme le Nova les
aime : organisé par des amateurs (au sens noble du terme), éclectique, focalisé sur
la découverte, il se passe de compétition et ne cherche pas à tout prix à grandir. Sa
programmation, ouverte à tous les genres et tous les formats, est dédiée tant aux nouvelles productions qu’à des films plus anciens. Elle s’intéresse également à d’autres
disciplines : arts plastiques, musique, danse et même cuisine sont présents chaque
année aux rendez-vous proposés à Amsterdam, Rotterdam, La Haye et dans d’autres
villes des Pays-Bas. Car il s’agit d’un festival itinérant… et sans frontières, si l’on en
juge par cette première édition en Belgique.
Si le Nova a accepté avec enthousiasme de participer à cet événement, ce n’est pas pour
mettre à l’agenda culturel un énième festival à Bruxelles, à l’heure ou même les magasins de bricolage en organisent. Rien ne dit que la formule se reproduira chaque année.
Il n’a pas été question non plus de reproduire telle quelle la programmation conçue
aux Pays-Bas. Le programme que vous tenez entre vos mains est différent du “Camera
Japan” hollandais, plus petit également, mais il est le résultat d’une véritable collaboration qui nous a permis de découvrir des films parfois rares ou inédits. Il n’est pas toujours
évident de voir, ou en tout cas de projeter les films récemment réalisés au Japon. En bout
de course, six nouveaux films vous seront proposés pendant ces deux semaines.
En plus de ces nouveautés, nous vous avons concocté, non sans difficultés, une rétrospective consacrée à Shûji Terayama, poète et cinéaste hors norme qui reste méconnu
malgré son influence sur le cinéma japonais contemporain. Cette aventure dans les
eaux troubles de la distribution de films classiques, souvent réservés aux cinémathèques et aux prestigieux festivals internationaux, est le fruit d’une collaboration avec le
Lausanne Underground Film & Music Festival.
“Camera Japan” sera aussi l’occasion de découvrir en exposition le travail de Daisuke Ichiba, dessinateur tourmenté naviguant aux frontières de l’art contemporain, du
manga et de la poésie noire. Un cabaret venu du quartier Shinjuku à Tokyo fera également escale au Nova pour une soirée en chansons suivie d’une “party”.
Les enfants n’ont pas été oubliés, ils pourront découvrir un film d’animation nippon
(cf. page 8), et les estomacs non plus: quatre tables d’hôtes de cuisine japonaise pour
les longues soirées...
Drie jaar geleden zetten enkele Japan-fanaten in het land der tulpen een
festival op poten, “Camera Japan”. Een festival zoals Nova het graag ziet: georganiseerd door amateurs (in de mooie zin van het woord), eclectisch, gericht op ontdekkingen, met
competitie en zonder te allen prijze te willen groeien. De programmatie staat open voor alle
genres en formaten, en denkt zowel aan nieuwe producties als aan oudere films. Ook andere
disciplines komen aan bod: beeldende kunsten, muziek, dans en zelfs kookkunst worden elk
jaar uitgenodigd in Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en andere steden in Nederland. Het is
dan ook een reizend festival… zonder grenzen, zoals blijkt uit deze eerste editie in België.
Dat Nova enthousiast is ingegaan op het verzoek mee te werken aan dit evenement, is niet
om een zoveelste festival op de cultuuragenda van Brussel te plaatsen. Het is niet gezegd
dat de formule elk jaar terugkeert. Zo werd ook de Nederlandse programmatie niet gewoon
gereproduceerd bij ons. Het programma dat u nu vastheeft, is anders dan het Nederlandse
“Camera Japan”, kleiner ook, maar het is wel het resultaat van een samenwerking waardoor
we zeldzame of nooit geziene films hebben kunnen ontdekken. Het is niet altijd vanzelfsprekend deze recent geproduceerde films te bekijken, of toch alleszins ze te vertonen.
Aan het einde van de rit zult u zes nieuwe films hebben kunnen zien op twee weken. Zo houden we bijvoorbeeld een onvolledige - want zijn vroegere films zijn nog moeilijker te verteren - retrospectieve gewijd aan Shûji Terayama, een nog te onbekende dichter en cineast.
Verder is er een tentoonstelling van Daisuke Ichiba, een gekweld tekenaar die zich aan de
grenzen van de hedendaagse kunst, de manga en de donkere poëzie beweegt. Maar er is
ook cabaret uit de Shinjiku-wijk in Tokio. Een dansavond. Een voorstelling voor kinderen
(zie bladzijde 8). En voor de lange avonden, vier tables d’hôtes met Japanse gerechten...
http://www.camerajapan.nl
03.10 +
05.10 +
10.10 +
12.10
> 19:00
Shûji Terayama (1935-1983) est une référence culte pour certains,
mais reste relativement méconnu, même parmi les cinéphiles avertis, sans doute à cause de la rareté de la diffusion de son œuvre (pas
la peine de vous précisez qu’il ne faut pas manquer cette occasion).
Artiste complet, il est surtout connu en occident pour les films qu’il
a écrits et réalisés, alors qu’au Japon, il l’est pour ses poèmes et son
travail dramaturgique avec la troupe Tenjô Sajiki.
Quand il s’installe à Tôkyô en 1959, il a déjà une bonne collection
de poèmes à son actif. Il se lance dans l’écriture de romans et de
pièces, notamment radiophoniques (dont une – sous forme de flash
info à la “Guerre des mondes” – fait croire à une révolution des
enfants, qu’il remettra en scène dans “Empereur Tomato Ketchup”).
Il baigne dans le microcosme artistique et écrit des scénarios pour
des amis réalisateurs, puis s’essaie lui-même à l’expérimentation
cinématographique.
Au milieu des années 1960, il fonde le Tenjô Sajiki avec sa femme Eiko
Kujo. Cette troupe de théâtre d’avant-garde, iconoclaste, plus proche de la troupe de cirque que de théâtre classique, a également une
grande place dans ses films. Les comédiens y apparaissent, incarnant souvent les rôles les plus décalés, le compositeur J.A. Seazer
écrira presque tous les thèmes musicaux de sa filmographie…
L’œuvre de Terayama est très cohérente, imprégnée d’amour, de
tristesse et de mort. Il explore souvent les mêmes thèmes, marqué
par son enfance (disparition de son père officier, séparation de sa
mère, confrontation au monde des adultes, refus de l’autorité...) et
utilise des symboles et des références à la culture et aux arts traditionnels, souvent dans un esprit provocateur. Ses films ouvrent des
portes sur l’imaginaire très particuliers d’un monstre sacré, que
nous vous invitons à (re)découvrir, notamment en présence d’un de
ses fidèles compères, Henrikku Morisaki, le dimanche 12, pour une
présentation très spéciale...
Shûji Terayama (1935-1983) is voor sommigen een cultreferentie, maar
blijft relatief onbekend, zelfs bij overtuigde cinefielen, ongetwijfeld
omdat zijn werk zo weinig verspreid wordt (we hoeven jullie dus niet te
vertellen dat dit een gelegenheid is om niet te missen). Hij is een veelzijdig kunstenaar, en hoewel hij in het Westen vooral bekend is om de films
die hij heeft geschreven en geregisseerd, is hij in Japan bekender om zijn
gedichten en zijn theaterwerk met het ensemble Tenjô Sajiki.
Wanneer hij in Tokio gaat wonen in 1959, heeft hij al een mooie collectie gedichten op zijn naam staan. Hij legt zich toe op het schrijven van
romans en luisterspelen voor de radio (waarvan een - in de vorm van
een extra nieuwsflash zoals de “War of the Worlds” - waarin hij bericht
over een kinderrevolutie, die hij zou ensceneren in “Emperor Tomato
Ketchup”). Hij is ondergedompeld in een artistiek microkosmos waar
hij scenario’s schrijft voor bevriende regisseurs, en vervolgens waagt
hij zich aan de experimentele cinema.
In het midden van de jaren ‘60 richt hij Tenjô Sajiki op, samen met zijn
vrouw Eiko Kujo. Dit ensemble voor iconoclastisch avant-gardetheater,
dat dichter aanleunt bij een circusgezelschap dan bij klassiek theater,
krijgt ook een belangrijke plaats in zijn films. Zijn acteurs spelen er in
mee en nemen vaak de meest buitenissige rollen voor hun rekening, en de
componist J.A. Seazer schrijft bijna alle muziek van zijn filmografie...
Het œuvre van Terayama is erg coherent, doordrongen van liefde,
verdriet en de dood. Hij exploreert vaak dezelfde thema’s die hem als
kind gevormd hebben (de verdwijning van zijn vader die officier was,
de scheiding van zijn moeder, de confrontatie met de wereld van de
volwassenen, opstand tegen autoriteit...) en gebruikt symbolen en verwijzingen naar de traditionele cultuur en kunstvormen, vaak met een
provocerend gebaar. Zijn films geven een inkijk in de buitenissige verbeelding van deze reus uit de cinema, die we jullie op zondag 12 willen
laten (her)ontdekken, en wel in aanwezigheid van een van zijn trouwe
maten, Henrikku Morisaki, voor een bijzondere presentatie...
En collaboration avec / In samenwerking met het Lausanne Underground Film &
Music Festival http://luff.ch
/
3
03.10 > 22:00 + 12.10 > 18:00
Pastoral:
To Die In The Country
(Den’en ni shisu)
Shûji Terayama, JP, 1974, 16mm,
vo st ang / ov eng ond, 102’
02.10 > 22:00 + 10.10 > 20:00
Emperor Tomato
Ketchup
C
“
ache-cache Pastoral” est probablement le film de Terayama
le plus autobiographique, bien qu’ils le soient tous un peu.
Adapté d’un recueil de ses poèmes publié 10 ans plus tôt, “Pastoral” met en scène un jeune garçon qui cherche à se libérer
de l’emprise de sa mère et rêve de découvrir le monde avec
une femme mystérieuse qui lui a fait cette promesse. Les scènes s’enchaînent de manière onirique et décousue, la parade
de personnages croisés semble sortie d’une pièce de théâtre
ou d’un rêve, tout comme le passé “traditionnel” dans lequel
l’action se déroule. Le film se retourne alors, nous faisant
comprendre qu’on ne regardait qu’une mise en scène, un film.
Son réalisateur, qui ressemble autant à Terayama que le jeune
garçon, s’interroge sur sa capacité à se confronter à ses souvenirs et à les représenter sur pellicule. Il mène en même temps
une réflexion sur la mémoire et sur la création. Perd-t-on ses
souvenirs une fois qu’on les a manipulés pour les mettre en
scène ? Terayama prend déjà du recul par rapport à son œuvre
dans son deuxième long métrage, mélangeant les styles et les
références. Il démarre une comédie fellinienne, puis déconstruit l’illusion en laissant apparaître la morne modernité,
jusqu’à organiser la rencontre entre les deux univers.
(Tomato kecchappu kotei)
+ La guerre de pierre-papierciseaux / Blad-steen-schaar
oorlog (Janken senso)
Shûji Terayama, JP, 1970-71, 16mm,
vo st ang / ov eng ond, 28’ + 12’
S
ans doute le film de Terayama dont le titre, au moins, est
le plus connu, “Emperor Tomato Ketchup” est une épopée
expérimentale révolutionnaire, cruelle mais loufoque traitant
de l’émancipation des enfants et de leur libération sexuelle,
confrontant l’innocence, la brutalité et la sexualité pour bousculer le spectateur. Le pouvoir est ridiculisé et mis en scène
comme un jeu d’enfants. D’une durée initiale de 76 minutes,
le film fut remonté par Terayama en 1971 pour diffusion à
l’étranger. Il en reste un condensé anarchique de 28 minutes et un court métrage de 12 minutes qui reprend une scène
extraite de la version longue.
> Et notez déjà que le chanteur Kan Mikami qui fait quelques
apparitions dans le film donnera un concert au Nova le 22
novembre.
O
ngetwijfeld de film van Terayama waarvan de titel alvast
het bekendst is. “Emperor Tomato Ketchup” is een revolutionair en experimenteel heldendicht dat op een wrede maar
halfgare manier de emancipatie en seksuele bevrijding van
kinderen bespeelt en onschuld, brutaliteit en seksualiteit
ineen weeft om de toeschouwer dooreen te schudden. Macht
wordt bespot en voorgesteld als een kinderspel. Een oorspronkelijke speelduur van 76 minuten moest Terayama in
1971 terugschroeven om verdeling in het buitenland mogelijk
te maken. Wat overblijft zijn 28 anarchistische minuten en een
kortfilm van 12 minuten die een uit de lange versie verwijderde scène herneemt.
+ grass labyrinth
(Kusa-meikyu)
Shûji Terayama, JP – F, 1979, video,
vo st fr & ang / ov fr & eng ond, 40’
D
ans un registre bien différent, ce moyen métrage, réalisé
pour le producteur français Pierre Braunberger et destiné à être diffusé avec deux autres films de Just Jaeckin et
Walerian Borowczyk, est un condensé magnifique de l’œuvre
de Terayama. On y suit le jeune Akira qui traverse une campagne japonaise sortie d’un autre temps à la recherche des
paroles oubliées d’une comptine que lui chantait sa mère. Il
P
“
plonge dans ses souvenirs, revit des scènes de son passé et
affronte ses fantasmes. Le film mêle imaginaire et réel, passé
et présent, dans une rêverie colorée très symbolique. On y
retrouve la troupe du Tenjô Sajiki en esprits malins faisant
office de narrateurs, médisant sur les personnages du récit,
ainsi que le réalisateur Juzo Itami dans plusieurs rôles.
D
eze middellange film is van een ander kaliber, gerealiseerd voor de Franse producent Pierre Braunberger en
bestemd om verdeeld te worden met twee andere films van
Just Jaeckin et Walerian Borowczyk. Een magistrale condensatie van het oeuvre van Terayama. We volgen er de jonge
Akira, die een vervlogen Japans platteland doorkruist op zoek
naar de teloorgegane tekst van een aftelliedje dat zijn moeder
voor hem zong. Hij duikt in zijn verleden, herbeleeft bepaalde
momenten uit het verleden en trotseert zijn fantasmen. De
film vermengt verbeelding en realiteit, verleden en toekomst,
in een sterk symbolisch gekleurde rêverie, die soms neigt
naar een nachtmerrie. We herkennen de cineast Juzo Itami
in verschillende rollen en verder de groep van Tenjô Sajiki als
schalkse geesten die optreden als vertellers en kwaadspreken over de verhaalde personages.
astoral Hide-and-Seek” is waarschijnlijk de meest autobiografische film van Terayama, hoewel ze dat allemaal wel
een beetje zijn. “Pastoral” is een adaptatie van een bloemlezing
van zijn gedichten die 10 jaar eerder werd uitgegeven, waar een
jongen zich uit de greep van zijn moeder wil losmaken en ervan
droomt een wereld te ontdekken met een mysterieuze vrouw die
hem belooft deze wens waar te maken. De scènes ontvouwen
zich als in een droom, associatief, de stoet personages die we
tegenkomen lijkt wel weggelopen uit een theaterstuk, net zoals
het “traditionele” verleden waarin de actie zich ontplooit. Dan
keert de film zich om en laat ons verstaan dat het maar om een
enscenering gaat, een film. De regisseur, die net zo op Terayama lijkt als de jongen, vraagt zich af of hij in staat is de confrontatie aan te gaan met zijn herinneringen en ze op het doek
weer te geven. Tegelijkertijd bewandelt hij een denkpiste over
het geheugen en de artistieke creatie. Verliest men zijn herinneringen zodra ze geënsceneerd worden? Terayama neemt al wat
afstand ten opzichte van zijn werk in deze tweede langspeelfilm,
waar hij stijlen en verwijzingen vermengt. Hij zet een Felliniaanse
komedie op, maar deconstrueert deze illusie meteen weer door
de doodse moderniteit te laten verschijnen. Uiteindelijk zet hij
een ontmoeting tussen deze twee werelden in scène.
> En noteer alvast dat de zanger Kan Mikami, die een paar
keer verschijnt in de film, een concert geeft in de Nova op 22
november.
4
12.10 > 20:00
Labyrinthes imaginaires /
Denkbeeldige labyrinten
Courts métrages / Kortfilms
S
05.10 > 20:00
Throw Away
Your Books, Rally
In The Streets
(Sho o suteyo, machi e deyÔ)
Shûji Terayama, JP, 1971, video, vo st ang / ov eng ond, 138’
U
n adolescent face au monde, comme dans un ring de boxe. Ce
garçon timide affronte la société qui l’entoure, il se libère de
l’enfance, s’endurcit et se révolte. Ce premier long métrage narratif, tourné en pleine nouvelle vague, est révolté comme son héros.
Terayama joue avec les possibilités offertes par le cinéma, interrompant le récit, l’entrecoupant de scènes musicales enragées ou
d’épisodes fantasmagoriques symbolisant l’évolution du personnage. Le héros finira même par briser volontairement la magie
du cinéma pour nous emmener derrière la caméra et avouer qu’il
s’est lui aussi laissé avoir par la mise en scène, remerciant chaleureusement toute l’équipe du film. “Jetons les livres, sortons
dans la rue” est l’adaptation d’une pièce du Tenjô Sajiki inspirée
elle-même d’un livre du même nom: un recueil de poèmes et de
textes divers confiés à Terayama. Certains des auteurs apparaissent dans le film, récitant ou donnant vie à leurs textes, les écrivant sur les murs. “La ville est un livre ouvert, écrivez dans ses
marges sans fin”. L’énergie du film vient de la force “familiale” du
Tenjô Sajiki, maîtrisée par son directeur. “Jetons…” est un film
d’urgence, furieux, aux références modernes. Terayama s’attaquera à la société traditionnelle dans les suivants…
E
en adolescent tegenover de wereld als in een boksring.
Deze verlegen jongen trotseert de maatschappij die hem
omringt, bevrijdt zich van zijn kindertijd, verhardt en rebelleert.
Deze eerste verhalende langspeelfilm, opgenomen op het hoogtepunt van de nouvelle vague, is zo rebels als zijn held. Terayama
speelt met de mogelijkheden die film hem biedt, onderbreekt
het verhaal, doorspekt het met woedende muzikale scènes of
fantasmagorische episodes die de evolutie van het personage
symboliseren. De held verbreekt aan het einde zelfs vrijwillig de
magie van de cinema door ons mee te nemen achter de camera
en toe te geven dat hij zich bij de neus heeft laten nemen door
de enscenering, waarna hij de hele filmploeg hartelijk bedankt.
“Throw Away Your Books, Rally In The Streets” is de adaptatie
van een stuk van Tenjô Sajiki dat op zijn beurt is geïnspireerd
op een boek met dezelfde naam: een bloemlezing gedichten en
allerhande teksten die werd toevertrouwd aan Terayama. Sommige van deze schrijvers komen in de film vertellen, schrijven
hun teksten op de muren en blazen ze leven in. “De stad is een
open boek, schrijf voor eeuwig voort in de kantlijn.” De energie
van de film komt uit de sterkte van het “familieleven” van Tenjô
Sajiki, perfect beheerst door de regisseur. “Throw Away...” is
een urgente, woedende film met moderne verwijzingen. In wat
volgt valt Terayama de traditionele maatschappij aan...
05.10 > 22:30
Les fruits de la passion
(Shanghai ijin shokan CHINA DOLL)
Shûji Terayama, JP – F, 1981, 35mm, vo st fr / ov fr ond, 83’
“
L
es fruits de la passion” est inspiré d’Histoire d’O (roman
érotique pervers de Pauline Réage, déjà adapté au cinéma
par Just Jaeckin), reprenant le personnage de la jeune femme
poussée, par amour, à la soumission absolue. La version
de Terayama se déroule dans la concession internationale
de Shanghai, fin des années 1920, sur fond de révolte populaire anticolonialiste. Sir Stephen (Klaus Kinski) “remet” O à
Madame, tenancière d’un bordel jouée par le travesti célèbre
Peter. Sa soumission sera le test ultime de leur amour. Un triangle sexuel pervers naît ensuite avec une jeune Arielle Dombasle
comme troisième pointe. Ces occidentaux sont en décalage total
avec la société dans laquelle ils évoluent, leurs relations crues
et violentes sont opposées à l’érotique-grotesque des fantasmes orientaux. O est balancée entre les deux mondes. “Les
fruits de la passion” est assez particulier dans la filmographie
de Terayama, il est ainsi parfois cité comme “l’erreur dans une
œuvre parfaite”. Malgré une histoire assez kitsch et simpliste et
la rencontre assez improbable entre ces acteurs et cet univers,
il arrive à créer une ambiance cohérente avec ses autres films,
un monde sombre parsemé de taches de couleurs créant une
extravagance visuelle assez caractéristique, avec parfois une
touche de beauté insufflée par la musique de J.A. Seazer.
D
“
e passievruchten” is geïnspireerd op “Histoire d’O” (de
schandaalroman van Pauline Réage die al eens naar het
witte doek werd vertaald door Just Jaeckin) en brengt het verhaal van een jonge vrouw die omwille van de liefde tot absolute
onderwerping wordt gedreven. De versie van Terayama speelt
zich af op het einde van de jaren 1920 in Shangai, tegen de achtergrond van de anti-kolonialistische volksopstand. Sir Stephen
(Klaus Kinski) geeft O uit handen aan Madame, de uitbaatster
van een bordeel gespeeld door de befaamde travestiet Peter.
Haar onderwerping wordt de ultieme test voor hun liefde. Een
perverse seksuele driehoeksverhouding ontspint met de jonge
Arielle Dombasle als derde pool. Deze van de oosterse samenleving geïsoleerde westerlingen en hun rauwe en gewelddadige
relaties staan in schril contrast met het erotico-groteske dat de
voorstelling van oosterse fantasmen kenmerkt. O bevindt zich
op de wip tussen twee werelden. “De passievruchten” is nogal
uitzonderlijk in de filmografie van Terayama, en krijgt soms de
verwijzing “het foutje in een perfect oeuvre” mee. Ondanks het
nogal kitscherige, simplistische verhaal en de weinig waarschijnlijke confrontatie tussen deze acteurs en dit universum,
slaagt hij er in een sfeer op te roepen die coherent is met zijn
overige films; een sombere wereld met vegen kleur die een
opmerkelijke visuele extravagantie tot leven roepen en met
opflakkeringen vol schoonheid ingegeven door de muziek van
J.A. Seazer.
hûji Terayama a exploré ses thèmes de prédilection et renforcé son style en expérimentant. Sa filmographie compte
une quinzaine de courts métrages expérimentaux fantasmagoriques, renvoyant parfois à d’autres projets filmiques ou dramaturgiques. D’un style toujours soigné et d’une grande force visuelle,
la poésie de ses films est souvent renforcée par une musique
envoûtante (presque toujours composée par son compère J.A.
Seazer). Certains s’inspirent de ses créations de théâtre participatif et intègrent des éléments interagissant avec le public. Deux
films-performances seront ainsi montrés ce soir, grâce à la participation d’Henrikku Morisaki, qui présentera également l’ensemble des films de la soirée et l’oeuvre de Terayama. Henrikku fut un
partenaire fidèle de Terayama pendant de nombreuses années :
assistant-script sur ses films, acteur, chargé du son pour le théâtre, photographe et graphiste pour ses publications…
A
l experimenterend heeft Shûji Terayama zijn geliefde
thema’s uitgediept en zijn stijl versterkt. Zijn filmografie
telt een vijftiental experimentele, fantasmagorische kortfilms
die soms verwijzen naar andere film- of theaterprojecten.
Een immer verzorgde stijl en een sterke visuele flair zorgen
voor de poëzie van zijn films, die vaak wordt versterkt door de
betoverende muziek (bijna altijd van de hand van zijn kompaan
J.A. Seazer). Bepaalde van zijn films zijn geïnspireerd door zijn
creaties op het vlak van participatief drama en integreren elementen van interactie met het publiek. Zo worden deze avond
twee film-performances vertoond, dankzij de medewerking van
Henrikku Morisaki, die ook het geheel van de avond en het oeuvre van Terayama zal voorstellen.
The Cage (Ori)
1962-69, 16mm, sans dial / zonder dial, 11’
> Faisant penser à "Lucifer Rising" de Kenneth Anger à beaucoup de niveaux, "La cage" est un film-collage surréaliste aux
motifs mystiques et envoûtants, son tout premier.
> Een film met mystieke en betoverende drijfveren, op verschillende manieren verwant aan “Lucifer Rising” van Kenneth Anger.
Shadow Film: A Woman With
Two Heads (Kage no eiga: nito onna)
1974, 16mm, sans dial / zonder dial, 16’
> Des ombres figées, la vie continue. Un regard triste sur le passé.
> Verstarde schaduwen, het leven gaat verder. Een zwaarmoedige blik op het verleden, zoals vaker in zijn films.
The Reading machine (Shoken-ki)
> L’invention folle d’une machine à lire, sur des thèmes et
dans un style visuel et musical rappelant les débuts de Peter
Greenaway.
> De krankzinnige uitvinding van een leesmachine, met thema’s en muziek en in een visuele stijl die doet denken aan de
beginjaren van Peter Greenaway.
A Tale of Labyrinth (Meikyu-Tan)
> Le transport d'une porte ouvrant vers l'imaginaire, comme
un écran, thème récurrent chez Terayama. Une rêverie
déglinguée.
> Het transport van een deur naar het denkbeeldige, een wederkerend thema bij Terayama. Een hallucinant droombeeld.
Laura
> “Hé vous, là-bas ! Vous vous croyez malin à regarder des
films artistiques ? Allez, avouez, vous êtes là pour le cul !”
> “Hé jullie daar! Jullie doen alsof het goed staat om naar artistieke films te kijken? Allez, maak me niets wijs, ‘t is allemaal
om de blote borsten te doen!”
Der prozess (Shimpan)
> Une exploration sado-masochiste du clou, entre fascination et phobie, tension sexuelle et répulsion. Un film étrange
et éprouvant à la fin duquel le spectateur est invité à intervenir
pour un défoulement bien mérité.
> Een sado-masochistische verkenning, tussen fascinatie en
fobie, seksuele spanning en walging. Een vreemde en drukkende film maar op het einde mag de kijker zich afreageren. En
dat is meer dan welverdiend.
5
02.10 > 12.10
Vernissage 02.10 > 19:00
Daisuke Ichiba
D
es personnages blessés, agressés, déformés, dans un
monde étrange... Bienvenue dans l’univers du Violence
Bijin Painter, c’est-à-dire Daisuke Ichiba, dessinateur d’avant
garde japonais. Ichiba occupe une place à part dans l’univers
du manga adulte underground. Né en 1963, il appartient à une
génération d’artistes marquée par l’âge d’or du manga. Naviguant aux frontières de l’art contemporain, du comic-book,
de la poésie noire et des musiques bruyantes, ce recycleur
de génie (il a longtemps tenu une boutique de vêtements et
de mangas dans le quartier Koenji à Tokyo) s’est pourtant
affranchi des styles habituels. Ses recueils, simples assemblages de dessins sans grand lien scénaristique, édités en
tirage limité et présentés dans des formats toujours différents,
choquent. Entre mutilation graphique et orgie gribouillée dans
un noir & blanc écorché et cauchemardesque, Ichiba développe
un style à la fois enfantin et destroy... Il se définit lui-même
comme “le peintre de la beauté”. Une beauté souvent maladive,
convulsive, où des écolières borgnes et impassibles cotoient
des animaux morts, avant de se faire hara-kiri...
G
Katan Hibiya
Kusamakura
ekwetste, aangevallen, vervormde personages in een
vreemde wereld... Welkom in de wereld van Violence
Bijin Painter, aka Daisuke Ichiba, Japanse avant-garde tekenaar. Ichiba bekleedt een bijzondere positie in het genre van de
underground manga. Hij werd geboren in 1963 en hij behoort
tot de generatie artiesten die het gouden tijdperk van de manga
meemaakte. Hij verkent de grenzen tussen hedendaagse
kunst, comics, poésie noire en noise muziek. Deze geniale
recycleerder baatte lange tijd een kleding- en mangawinkel uit
in de Koenjiwijk in Tokyo. Hij overstijgt alle gekende stijlen.
Zijn tekenbundels, eenvoudige assemblages van tekeningen
zonder scenario, uitgebracht in beperkte oplage en voorgesteld
in steeds verschillende formaten, shockeren. Tussen grafische
verminking en neergekrabbelde orgie in een nachtmerrie-achtig zwart en wit, ontwikkelt Ichiba een stijl die tegelijkertijd kinderlijk en destroy aandoet. Zelf noemt hij zich een "schilder van
schoonheid". Een vaak ziekelijke schoonheid, verkrampt, waar
blinde, onbeweeglijke schoolmeisjes en dode dieren samengaan, alvorens hara-kiri te plegen...
http://tetorahidoro.xxxxxxxx.jp/
10.10 > 22:00
Momonashi
omonashi, Katan Hibiya, Les Romanesques, Maïa & Léo.
Depuis 2005, les soirées “Cabaret Shinjuku” font découvrir
au public français des musiciens japonais post-folk et “underground”, issus de la scène de Shinjuku, l’un des quartiers les plus
tumultueux de Tokyo. Le Cabaret Shinjuku s’est ainsi constitué,
autour du duo traditionnel-progressif Momonashi, le guitariste
punk-manouche Katan Hibiya et les Romanesques. La compilation “Kusamakura vol.1” est le prolongement discographique
de ces soirées. Après le succès de la troisième saison, les éditions Saravah organisent une nouvelle tournée de Momonashi
(duo voix et basse électrique, puisant dans le folklore nippon),
Katan Hibiya (guitariste virtuose, auteur-compositeur, créant
une fusion unique de jazz manouche et de black metal acoustique), Les Romanesques (duo de pop burlesque, qui adapte en
français depuis leur installation à Paris en 2000, leurs chansons
kitsh, à grands renforts de costumes et de scénographies décapantes) et leur meneuse Maïa Barouh (initiatrice des soirées,
chanteuse, compositrice, multi-instrumentiste et compilatrice
de la collection “Kusamakura”), accompagnée du percussionniste Léo, nouveau venu dans la troupe.
Maïa
LES romanesqueS
Cabaret Shinjuku
M
S
inds 2005 kan het Franse publiek dankzij de Shinjuku
Cabaret avonden Japanse post-folk en underground muzikanten ontdekken, recht uit de scène van Shinjuku, één van
de meest besproken wijken van Tokyo. Het Shinjuku Cabaret
ontstond rond het traditioneel-progressieve duo Momonashi,
de zigeunerpunk-gitarist Katan Hibiya en de Romanesken. De
compilatie "Kusamakura vol.1" is de verlenging op plaat van
deze cabaret-avonden.
Na het succes van het derde seizoen organiseert uitgeverij
Saravah een nieuwe toernée van Momonashi (duo van een zanger en bassist dat put uit Japanse folklore), Katan Hibiya (virtuoos gitarist, auteur-componist, die een unieke fusie tussen
jazz en akoustische black metal voortbrengt), de Romanesken
(burlesk pop-trio dat sinds hun vestiging in Parijs in 2000 hun
kitschliedjes met buitenmaatse kostuum en scenografie in het
Frans brengt) en hun aanvoerdster Maïa Barouh (bezielster,
zangeres, componiste, multi-instrumentariste en bedenkster
van de collectie "Kusamakura") in het goede gezelschap van de
percussionist Léo, de nieuwkomer van de bende.
www.myspace.com/cabaretshinjuku
www.saravah.fr/TEST/KUS
10.10 > 24:00
E
n japonais, kawaii signifie adorable. L’adjectif s’applique à des choses et à des personnes.
Il est tout à fait adapté pour décrire Annette, Pascualino et Derek Sein dont les platines célébreront, pour le plus grand plaisir de nos oreilles et de notre popotin, la musique japonaise allant
de la J-Pop à la Tokyo Electronica, en passant par la new wave ou la techno co-yo. Annette est
illustratrice et star radiophonique. Pascualino est photographe, DJ et star radiophonique. Derek
Sein est musicien, DJ et star radiophonique. Ils aiment tous les trois le Japon. Et nous aussi.
Kawaii trois fois.
K
awaii is het Japans woord voor verrukkelijk. Het adjectief kan zowel voor zaken als voor
personen worden gebruikt en het is het perfecte woord om Annette, Pascualino en Derek
Sein te omschrijven. Dit trio zal onze oren en ons achterste plezieren. Ze draaien Japanse muziek
variërend van J-Pop, zoals Tokyo Electronica, tot new wave en techno co-yo. Annette is een tekenares en een radioster. Pascualino is fotograaf, DJ en radioster en Derek Sein is muzikant, DJ en
ook een een radioster. Ze houden allen erg van Japan, en wij ook. Drie maal Kawaii!
6
02.10 > 20:00 + 11.10 > 22:00
03.10 > 20:00 + 09.10 > 22:00
Collecti(e)f, JP, 2007, VIDEO, vo st ang / ov eng ond, 87’
Kato Naoki, JP, 2007, VIDEO, vo st ang / ov eng ond, 87’
Genius Party
Q
ue serait une programmation japonaise sans Animé, cette
forme nippone du dessin animé dont il est si difficile à cerner les contours tant la production parait dense et multiple ? Le
studio 4°C, dont nous avons projeté cet été “Tekkon Kinkreet”,
en est sans doute actuellement la référence suprême. Autant
par la diversité des artistes à laquelle il fait appel que par la
liberté qui semble leur être offerte. Nous vous proposons une
série de sept courts métrages dont le titre “Genius Party” pourrait paraître présomptueux s’il ne s’agissait réellement d’un
voyage fabuleux aux confins de l’imagination. Dès le générique
tel une abstraite danse mystique, nous voici projetés dans une
dimension psychédélique aux allures faussement enfantines
où se mêlent rêves épiques et cauchemars modernes, contes
à l’humour inquiétant et technologies de pointe. Qu’elles soient
de facture plutôt classique ou expérimentale, ces oeuvres sont
d’une épatante qualité. À noter que le mélange d’images de
synthèse et de dessin y est d’une fluidité incomparable. Ce qui
relie ces différentes histoires est peut être un questionnement
sur le temps, celui du songe ou de la vie.
W
at zou een Japan-programmatie zijn zonder Anime, deze
Japanse animatievorm die zo moeilijk samen te vatten is
omdat er ontelbare soorten en stijlen zijn? Studio 4°c, wiens
“Tekkon Kinkreet” we deze zomer hebben vertoond, is op dit
moment ongetwijfeld de ultieme referentie. Hun eclectische
groep artiesten lijkt dan ook vaak carte blanche te krijgen. We
hebben voor jullie een reeks van zeven kortfilms geselecteerd
met de titel “Genius Party”, wat pretentieus kan overkomen,
ware het niet dat het in wezen gaat om een fantastische reis aan
de grenzen van de verbeelding. Vanaf de generiek die over het
scherm rolt als een abstracte, mystieke dans, worden we in een
psychedelische dimensie geslingerd met gespeelde kinderlijke
trekken, waar epische dromen en moderne nachtmerries, verontrustende humor en spitstechnologie vermengd raken. Of de
opbouw nu klassiek of experimenteel is, deze werken zijn van
verbluffende kwaliteit. Het is ook opvallend hoe vloeiend de mix
van computergraphics en getekende beelden is. Wat de verschillende verhalen verbindt, is een bevraging over de tijd, de
droom of het leven.
A Bao A Qu
I
l y a neuf ans, un homme tuait neuf passants en plein centre de Tokyo. Shinpei Hasegawa, auteur dont l’ambition est
d’écrire des livres aussi durs que la vie réelle, tirait de ce fait
divers un roman qui fut couronné de succès et le rendit célèbre.
Aujourd’hui, il se lance dans la rédaction d’une suite censée lui
permettre de mieux comprendre l’attitude de l’assassin. Pour
ce faire, il lui invente un frère : Harumi, un jeune homme tranquille mais fâché de voir la vie de son aîné, dont il est incapable de comprendre l’acte meurtrier, utilisée par des auteurs à
succès. Tandis que Shinpei commence à faire des recherches
sur son sujet, le monde réel et son monde parallèle commencent à se mêle… jusqu’à atteindre le climax avec la rencontre
entre Shinpei et Harumi. Une atmosphère troublante plane sur
ce thriller, un monde violent couvant sous l’indéniable beauté
visuelle et l’apparente tranquilité d’”A Bao A Qu” (nom d’un
personnage imaginé par Jorge Luis Borges dans son “Book of
Imaginary Beings”), adaptaté de la nouvelle “Danse Joyeuse” de
Masuda Keisuke. Un étonnant film de fin d’études, réalisé dans
le cadre de l’école nationale des Beaux-Arts de Tokyo par Naoki
Kato, jeune cinéaste qui y a côtoyé des professeurs comme
Takeshi Kitano ou Kiyoshi Kurosawa.
N
egen jaar geleden vermoordde een man negen voorbijgangers pal in het centrum van Tokio. Shinpei Hasegawa, een
schrijver die zijn boeken zo hard wil maken als het echte leven,
bouwde dit fait divers uit tot een roman die met open armen
onthaald werd en hem meteen beroemd maakte. Vandaag wil
hij een vervolg schrijven dat dieper in de geest van de moordenaar doordringt om hem beter te begrepen. Hij bedenkt daarom
een broer voor hem: Harumi, een jonge, rustige man die kwaad
wordt wanneer hij denkt aan zijn oudere broer en zijn gewelddaad, die hij onmogelijk kan begrijpen, maar wiens leven als
thema dient voor succesvolle schrijvers. Terwijl Shinpei begint
met onderzoek naar zijn onderwerp, raken de echte wereld en
zijn parallel universum door elkaar... tot de climax wordt bereikt
in de ontmoeting tussen Shinpei en Harumi. Er hangt een zorgwekkende sfeer over deze thriller, een gewelddadige wereld die
onder de ontegensprekelijke visuele schoonheid en de schijnbare rust van “A Bao A Qu” ligt (de naam van een personage dat
Jorge Luis Borges verzon in zijn “Book of Imaginary Beings”,
en een adaptatie van de roman “Danse Joyeuse” van Masuda
Keisuke. Deze film is een verbazend eindwerk, dat Naoki Kato
maakte voor de Nationale Academie voor Schone Kunsten van
Tokio, waar de jonge cineast professoren had zoals Takeshi
Kitano of Kiyoshi Kurosawa.
03.10 > 24:00
Tokyo Gore Police
(Tôkyô zankoku keisatsu)
Yoshihiro Nishimura, J, 2008, VIDEO,
L
a police privatisée d’un Tokyo futuriste pourchasse les
“ingénieurs”, des criminels mutants pouvant transformer
toute blessure corporelle en puissante arme destructrice.
Ruka – Eihi Shina, l’inoubiable “kiri, kiri, kiri” d’Audition de
Takashi Miike – policière virtuose du sabre katana, est sur les
traces de Key Man, sans doute à l’origine des mutations virales mais aussi de l’assassinat de son père… Attention, rarement un film n’aura utilisé autant d’hémoglobine et de chairs
humaines ! Et pour cause, son réalisateur est d’abord l’un des
créateurs d’effets spéciaux non numériques les plus inventifs du moment, dont ceux des films singuliers de Sono Sion.
Cependant, Tokyo Gore Police est d’abord très drôle dans ses
outrances, et l’assume pleinement. Que ce soit dans la prolifération de séquences granguignolesques frisant le surréalisme
(à voir celle d’anthologie dans un bordel cauchemardesque).
Ou encore dans ces spots TV délirants qui parsèment l’intrigue
comme ceux à la gloire de l’automutilation ! Un film cyberpunk
post-Tsukamoto qui ne se prend pas au sérieux mais n’en
est pas moins artistiquement fort bien travaillé. A conseiller
vivement aux amateurs du genre, d’autant plus que c’est une
séance unique et en exclusivité au Nova !
I
n een futuristisch Tokyo jaagt een geprivatiseerde politieeenheid een groep, "de ingenieurs", op. Het zijn criminele
mutanten die elke lichamelijke blessure kunnen omvormen
tot een dodelijk wapen. Ruka - Eihi Shina, de onvergetelijke
"kiri, kiri, kiri" in "Audition" van Takashi Miike - is een meesterlijke samurai politieagente. Ze is op het spoor van Key Man,
zonder twijfel de bron van de virale mutaties, maar tegelijk
ook de moordenaar van haar vader... Opgelet, zelden werd in
een film zoveel bloed gebruikt! De regisseur is gekend voor
zijn niet-numerieke effecten die ook te zien zijn in de unieke
films van Sono Sion ("Suicide Club"). "Tokyo Gore Police" is
vooral geestig omwille van de sterke overdrijvingen. Zo passeren een hele reeks kluchtige en vrijwel surrealistische scènes de revue (o.a. in een helse passage waar je nachtmerries
aan overhoudt). Ook zijn er krankzinnige TV-spots doorspekt
met intriges zoals die ter glorie van de zelfverminking! "Tokyo
Gore Police" is een post-Tsukamoto cyberpunkfilm die zichzelf
niet serieus neemt, maar niettemin artistiek zeer goed is uitgewerkt. Ten zeerste aan te bevelen voor de liefhebbers van
het genre, eens te meer omdat dit een unieke en exclusieve
vertoning in Nova is!
7
04.10 > 20:00
04.10 > 22:00 + 11.10 > 20:00
Fujita Yosuke, JP, 2008, 35mm, vo st ang / ov eng ond, 110’
Takashi Miike, JP, 2007, 35mm,
vo ang ST ANG / eng ov eng OND, 121’
Fine, Totally Fine
(Zenzen daijobu)
“
F
ine, Totally Fine” est un film qui mérite amplement son titre.
Dans la foulée de comédies japonaises récentes telles que
“The Taste of Tea” et “Adrift in Tokyo”, “Fine” puise toute sa force
dans de petites observations et des situations comiques bien
ancrées dans le quotidien, avec une touche poétique telle un
haïku. Vivant toujours chez son père, Teruo travaille dans la
boutique de livres d’occasion de ce dernier et est également au
service d’entretien d’un parc urbain. Teruo et ses amis passent
la plupart de leur temps à se flanquer la frousse. Son rêve est
d’ouvrir le plus grand parc d’épouvante au monde. Son meilleur
ami, Hisanobu, est employé dans un hôpital. A trente ans, tous
deux n’ont pas encore entrepris grand-chose dans leur vie.
C’est alors que débarque Akari, une artiste en herbe incapable d’ouvrir ne fut-ce qu’une boîte de Kleenex sans provoquer
un déluge de destruction. Comédie charmante et singulière, ce
premier long métrage de Yosuke Fujita vous fera sourire du
début à la fin.
F
“
ine, Totally Fine" is een film die zijn titel zeker niet gestolen heeft. Zoals andere recente Japanse komedies als "The
Taste of Tea" en "Adrift in Tokyo" puurt "Fine" zijn kracht uit
kleine observaties en komische momenten die in het dagdagelijkse gegrond zijn.
Teruo woont nog steeds bij zijn vader, werkt in diens tweedehands boekenzaak en klust bij als onderhoudsman van een
stadspark. Het grootste deel van de tijd brengt hij door met
zijn vrienden de stuipen op het lijf te jagen. Teruo's droom is 's
werelds grootste griezelthemapark te openen. Zijn beste vriend
is Hisanobu, die een administratieve functie bekleedt in een
ziekenhuis.
Beide heren worden 30 en hebben nog niet echt veel met hun
leven aangevangen. Maar dan komt Akari hun leven binnen,
een artieste in spe die niet eens een doos Kleenex kan opendoen zonder een catastrofe te veroorzaken.
Dit langspeelfilmdebuut van Yosuke Fujita is één van de charmantste en uniekste komedies in jaren. Goed voor een brede
glimlach van het begin tot het einde!
Sukiyaki
Western Django
L
e plus notoire des provocateurs du cinéma nippon, Takashi
Miike (“Audition”, “Visitor Q”) a toujours suscité dans les festivals du monde entier des commentaires aussi bien élogieux
qu’indignés. Pour “Sukayaki Western Django” (son septantetroisième film… depuis, il en a tourné quatre autres !) Miike
s’est inspiré des westerns qu’il regardait, enfant, avec son père.
C’est l’histoire de survivants de deux clans, les Heike et les
Genji, qui se mènent une bataille séculaire. Ils échouent à Yuta,
un petit village du désert de Nebada, attirés par des rumeurs
selon lesquelles les montagnes y recèlent de l’or. Un cowboy
solitaire arrive et, après avoir prouvé aux deux clans son talent
hors du commun pour le maniement du revolver, s’installe dans
le magasin de Ruriko. Celle-ci vit avec son petit-fils Heihachi,
l’enfant de son fils Heike assassiné et de sa fiancée Genji, Shizuka, devenue la putain du village. Les deux femmes se sont
juré vengeance... “Sukayaki” est un “western spaghetti” comme
seul Miike en est capable : sauvage, imprudent, formellement
inventif et parfois même hilarant. Tout le casting japonais s’exprime en anglais, avec aussi Quentin Tarantino, dans un petit
rôle, qui fait de son mieux pour s’intégrer à l’univers disjoncté
de Miike.
C
inema's meest notoire provocateur Takashi Miike ("Audition", "Visitor Q") verzamelde met zijn films zowel lof als
verontwaardiging op filmfestivals doorheen de wereld. Voor
"Sukayaki Western Django" (zijn 73ste film en ondertussen
heeft hij er weer vier bijgedraaid) liet Miike zich inspireren door
de westerns die hij als kind met zijn vader bekeek.
De overlevenden van twee clans, de Heike en de Genji, die een
eeuwenoude oorlog met elkaar voeren, stranden in Yuta, een
klein dorp in de woestijn van Nebada, gelokt door geruchten
over goud in de bergen. Een eenzame cowboy rijdt het dorp
binnen en, nadat hij zijn uitzonderlijke talenten met een revolver aan beide clans bewezen heeft, vindt een onderkomen in
de winkel van Ruriko. Ruriko woont samen met haar kleinzoon
Heihachi, het kind van haar vermoordde Heike zoon en diens
Genji bruid, Shizuka, nu de hoer van het dorp. Beide vrouwen
hebben wraak gezworen.
"Sukayaki" is een "spaghetti-eastern" zoals enkel Miike hem
zou maken: wild, onbezonnen, inventief en hilarisch! De volledige Japanse cast spreekt Engels en zelfs Quentin Tarantino, in
een kleine rol, doet zijn best om gedubd te klinken.
09.10 > 20:00
Funuke – Show
Some Love, You Losers!
(Funuke domo, kanashimi
no ai wo misero)
Yoshida Daihachi, JP, 2007, 35mm, vo st fr / ov fr ond, 112’
S
’il vous semble parfois que votre famille est étrange, attendez de rencontrer la famille Wago ! A la mort de ses parents,
Sumika Wago rentre chez elle, espérant toucher un héritage qui
lui permettra de rembourser les dettes qu’elle a contractées
lors de sa carrière ratée d’actrice. Les retrouvailles avec Kiyomi,
sa jeune sœur, ne sont pas des plus agréables : quatre ans plus
tôt, celle-ci avait fait un portrait peu flatteur de Sumika dans
un manga talentueux. Lorsque Shinji, le frère aîné, informe
Sumika des problèmes financiers, celle-ci n’a d’autre choix
que de s’installer dans la maison familiale. Malgré les efforts
de Machiko, l’épouse désespérément joyeuse de Shingi, pour
apaiser les tensions familiales, les secrets et tensions familiaux refont surface. Récemment primé au Cinédécouverte de
la Cinémathèque, “Funuke Show Some Love, You Losers!” offre
un mélange surprenant d’humour noir, d’absurde et de drame,
teinté d’un certain esprit BD propre aux mangas. Ce premier
long métrage de Daihachi Yoshida qui est d’abord connu au pays
du soleil levant pour ses pièces de théâtre, est bien de la même
veine que ces films atypiques des dernières années qui brisent
le vernis de la famille traditionnelle japonaise…
A
ls u denkt dat uw familie vreemd is, maak dan kennis met
de Wago's!
Sumika Wago keert terug naar huis na de dood van haar ouders,
hopend met een deel van de erfenis de schulden die haar mislukte carrière als actrice haar opleverden te kunnen afbetalen.
Daar is het niet meteen een prettig weerzien met Kiyomi, de
jongste van de familie, die vier jaar eerder een niet echt flatterend portret van haar zus in een manga neertekende. Wanneer
Shinji, de oudste broer, Sumika op de hoogte brengt van geldproblemen heeft deze geen andere keuze dan in het ouderlijk
huis te blijven. Ondanks de inspanningen van Machiko, Shinji's
hopeloos vrolijke vrouw, om de familiale spanningen te verlichten komen al snel duistere geheimen bovendrijven.
"Funuke Show Some Love, You Losers!" biedt ons een verrassende mix van zwarte humor en drama en is het langspeelfilmdebuut van Daihachi Yoshida, die naast een paar kortfilms vooral
zijn strepen verdiende met theaterwerk. Als "Funuke" een indicatie mag zijn, zeker een regisseur om in het oog te houden!
8
Filem’on
festival de film
pour enfant /
kinderfilmfestival
25.10 > 30.10
cineketje
japan
05.10 > 16:00
Komaneko, le petit chat
curieux / Komaneko,
het nieuwsgierige katje
Tsuneo Goda, JP, 2006, 35mm, sans dial / zonder dial, 60’
A
vant de s’attaquer au festival Filem’on, Cineketje vous
propose une avant-première. Cette petite perle destinée
aux tout petits devrait être dans les salles à la fin de l’année
prochaine. Elle ne pouvait donc manquer au programme de
“Camera Japan”. Construite sur quatre séquences (scénaristiques), elle utilise différentes techniques d’animation, telles que
les marionnettes ou le papier découpé. Komaneko (littéralement, le “chat qui prend des images”) remplit ses journées en
façonnant des poupées et autres petits automates, mais aussi
à réfléchir aux scénarios de films en “stop motion” qu’il veut
réaliser. La petite vie rangée et paisible de Komaneko dans la
maison de son grand-père est perturbée par l’arrivée d’un Yéti,
qui lui vole l’une de ses poupées préférées... A partir de 2 ans.
N
et voor het kinderfilmfestival “Filem’on” doen we er nog
deze avant-première bovenop. Dit filmpareltje voor de
allerkleinsten zal pas eind volgend jaar in de zalen uitkomen,
maar we hebben hem alvast op het filmprogramma “Camera
Japan” gezet. Komaneko, een klein katje, vult zijn dagen met
het stikken van lappen stof waaruit hij poppen vervaardigt, het
in elkaar steken van allerlei machines en robots, het bedenken van scenario’s en het maken van zijn eigen filmpjes. Het
vredige leventje van Komaneko in het huis van zijn grootvader
wordt verstoord door de komst van een Yeti, die een van zijn
lievelingspopjes steelt...De film is opgebouwd uit vier sequenties en gebruikt diverse technieken als poppen-en papiersnitanimatie. Vanaf 2 jaar.
Filem’on, le festival pour tous les petits choux de Bruxelles, en est aujourd’hui
à sa deuxième édition. Par cette initiative, des collaborateurs de quatre organisations culturelles bruxelloises se sont rassemblés pour mettre en évidence
leur offre de films à destination du jeune public. Bains Connective, GC Ten
Weyngaert GC et Nova ont mis leurs forces en commun pour monter un programme collectif. Filem’on 2008 est placé sous le thème des “Lignes de ville”
et se déploie dans les différents lieux qui abritent les associations partenaires. Dans ses boîtes, que de merveilles, vieilles bobines peu ou pas montrées
dans les salles belges, avant-premières, courts métrages et films d’atelier
réalisés par les enfants eux-mêmes, tous trouvent ici une place. Tous racontent quelque chose sur nos chemins de ville, véhicules et lignes de transport,
petits contes d’une ville en mouvement, à la recherche de ses marques, de ses
souvenirs, de ses habitants. À cette occasion, Cineketje vous présente, comme
d’habitude, une programme original, savoureux à souhait: un ciné-concert
pour tous, un classique, “Pollux et le chat bleu”, ou encore deux ateliers donnés par des habitués du Nova. À la clôture, vous serez tous conviés à un goûter
artisanal, petite collation qui précèdera la découverte de vos créations sur le
grand écran de la salle du Nova et d’une performance musicale.
Filem’on, het kinderfilmfestival voor alle Brussels spruiten is aan zijn tweede
editie toe. Samen staken Bains Connective, GC Ten Weyngaert, GC Everna en uiteraad Cinema Nova een heus programma in elkaar. Onder het motto “sporen in de
stad” kan je op diverse locaties, daar waar deze organisaties huizen, een heleboel
films zien. Films van vroeger die nooit in de Belgische cinemazalen uitkwamen,
avant-première, kortfilms en films gemaakt door kinderen, ze krijgen allemaal
een plaatsje op dit festival. Ze vertellen iets over de spoorlijnen en voertuigen, in
de stad bewegen door de stad, voetsporen, graffiti, zoektochten, herinneringen.
Je kan er je eigen film maken met een ouderwettse 16mm camera, videocamera
of computerprogramma. Cineketje heeft voor deze gelegenheid weer een eigenzinnig filmprogramma bedacht, met rustige en verkwikkende momenten: een
stemmig cineconcert, een film uit de oude doos m.n. “Pollux en de blauwe kat”,
kortfilms van het Brussels collectief Zorobabel en ook nog twee workshops. We
eindigen het festival in Nova met de vertoning van de films die de kinderen op
diverse locaties fabriceerden én met een muzikale live performance. Iedereen is
van harte uitgenodigd om het festival feestelijk af te sluiten met een drankje in
de foyer.
www.filemon.be
9
25.10 > 14:00
Cineconcert
“Comme sur
des roulettes”
films d’animation tchécoslovaques /
Tjechische animatie op wieltjes, 1947-1977, 60’
L
a deuxième édition de Filem’on s’ouvre avec un ciné-concert accessible aux enfants de tous âges. Les oeuvres des
maîtres de l’animation tchèque, tels Zdenek Miller, Hermina
Tyrlova, Karel Zeman, Pojar Bretislav et Jiri Trnka, sont au programme. Laissez-vous un moment emmener loin des rivages
informatiques, au pays des poupées, des papiers découpés et
des personnages en cut-out. Petites et grandes aventures d’une
petite taupe en auto, de M. Prokuok à vélo, de petits trains où
tout ne va pas toujours comme sur des roulettes. La musique
en direct est signée Bix Médard, projet du bien connu collectif
bruxellois Neven. Beatrix Fife, princesse à l’idiome inventé de
toutes pièces, donnera de la voix et de la flûte pour ces histoires
tendres et cocasses. Peter Clasen (electronics) et Taricq (contrebasse) l’épauleront dans cette agréable aventure.
O
ok de tweede editie van Filem’on start met een cinéconcert
voor kinderen van alle leeftijden. Dit keer zien we werk van
Tsjechische grootmeesters als Zdenek Miller, Hermina Tyrlova,
Karel Zeman, Pojar Bretislav en Jiri Trnka. Laat je meevoeren
naar een tijdperk zonder computeranimatie waar vooral poppen, maar ook getekende en cut-out animatie het scherm deden
bewegen... Het laat ons niet onberoerd. Grote en kleine avonturen van een molletje in de grootstad, Meneertje Prokuok op de
fiets, twee beren die zich transformeren in een treintje... Maar
niet alles loopt op wieltjes. De live muziek is van Bix Médard, een
ietwat rustiger zijproject van de groep “Neven” die al zeer vaak
te gast was in Nova. Beatrix Fife, prinses van de zelfverzonnen
taal, geeft met haar stem en fluit een warme klank aan deze
grappige en tedere verhaaltjes. Peter Clasen (elektronica) wordt
voor deze gelegenheid bijgestaan door Taricq aan de contrabas.
En zoals gewoonlijk krijg je een artisanaal hapje aangeboden.
28.10 > 13:00
30.10 > 14:00
n dessine d’abord sur les feuilles d’un carnet, et ensuite les
dessins se mettent à bouger! On capte ces dessins sur pellicule 16mm, que l’on développe dans une chambre noire. L’atelier sera coordonné par Eric Dederen, spécialiste des “bonnes
vieilles méthodes” artisanales de cinéma, tels que le zootrope
ou la caméra 16mm.
uand on a rencontré Wilf Plum au festival d’Amsterdam
“Cinékid”, on a tout de suite su qu’on lui demanderait de
venir à cette deuxième édition de Filem’on. Le musicien écossais et son complice René Binamé vont nous montrer comment
on fabrique des sons avec un vieil attirail domestique, ustensiles de cuisine ou bataclan de jardin. Avec eux, on sonorisera
un petit film surprise. Ce soundtrack sera soumis à vos oreilles
approbatrices à la clôture du festival.
Atelier /
Workshop
caméra 16mm camera
O
E
erst maak je tekeningen op enkele blaadjes van een
boekje, je kan nu al beweging zien. Je maakt foto’s van
deze tekeningen met een 16mm camera, om ze vervolgens
te ontwikkelen in een donkere kamer. De workshop wordt
begeleid door Eric Dederen, gespecialiseerd in het werken
met “ouderwetse”artisanale filmtechnieken zoals taumatroop,
zoötroop en 16mm camera.
> Inscription obligatoire / Inschrijven verplicht:
[email protected]
Atelier bande-son /
Workshop
Filmsoundtrack
Q
T
oen we Wilf Plum tegenkwamen op het Amsterdams kinderfilmfestival “Cinekid” wisten we meteen dat we hem zouden
vragen voor de tweede editie van Filem’on. De schotse muzikant
en zijn maatje René Binamé zullen je tonen hoe je geluiden kan
fabriceren met oude huis-, tuin- en keukenspullen. Samen met
hen maken de soundtrack van een verrassingskortfilm die we op
het slotmoment aan jullie goedkeurend oor zullen voorleggen.
> Inscription obligatoire / Inschrijven verplicht:
[email protected]
28.10 > 16:00
Pollux et le chat bleu /
Pollux en de blauwe kat
Serge Danot, Fr, 1970, 35mm, vo fr / ov fr, 80’
C
elui qui se souvient de l’époque où, avant d’aller se coucher,
espérait l’autorisation d’encore passer un moment devant la
télé, celui-là n’a certainement pas oublié “Le Manège enchanté”,
la fameuse série de poupées animées avec l’incomparable chien
Pollux à l’accent anglais et aux longs poils tombants. Court sur
pattes, il n’arrête pas de chercher frénétiquement un morceau
de sucre tout le long d’aventures rocambolesques. Une adaptation cinéma a été réalisée en 2005, un film en images de synthèse passé relativement inaperçu. Nous lui avons préféré le
long métrage réalisé au tout début des années septante par le
créateur de la série même, qu’il inventa en 1964. Il y est question d’un mystérieux chat bleu et d’une usine qui recouvre tout
de bleu, menacant la vie colorée de Pollux et ses amis: la petite
fille Margotte, le magicien sur ressort Zébulon dont le “Tournicoti, Tournicoton” a été traduit dans 28 pays, Azalée la vache,
Ambroise l’escargot et Flappy le lapin... La séance sera précédée de “Potins de quartier” et “Peur de ville”, réalisés par les
enfants avec l’aide du collectif bruxellois Zorobabel.
W
ie onder ons nog vaak terugdenkt aan de tijd dat hij voor
het slapengaan nog even televisie mocht kijken, herinnert zich ongetwijfeld “De minimolen”. De serie met het hondje
Pollux die praat met een Engels accent. De serie kwam uit in
niet minder dan 28 verschillende talen en ze kreeg recent een
moderner kleedje in 3D. De rencente langspeelversie “Pollux
et le manège enchanté” kwam ook uit in diverse bioscoopzalen, maar weemoedig als we zijn, kiezen we voor de oudere en
minder bekende animatiefilm “Pollux et le chat bleu” waarin
een fabriek die een blauw spoor nalaat Pollux en zijn vriendjes
bedreigt. De film wordt voorafgegaan door “Potins de quartier”
en “Peur de ville” gemaakt door kinderen onder de artistieke
begeleiding van het Brussels collectief Zorobabel.
30.10 > 17:00
Soirée de clôture /
Festival slot
Tout festival mérite une clôture festivalière !
C’est pourquoi Filem’on invite tous les artistes
en herbe à venir présenter au public les films
qu’ils auront réalisés dans le cadre du festival.
La projection sera complétée par des courts
métrages de l’Estonien Yanis Cimmermanis, que
l’on connaît pour son long “Les Trois Mousquetaires”. Tout le monde est ensuite le bienvenu au
foyer où une boisson sera offerte.
Elke festival verdient een feestelijke afsluiter!
Daarom nodigt Filem’on alle jonge en eigenzinnige
kunstenaars uit om de film die ze in het kader van
Filem’on maakten, voor te stellen aan het publiek.
Maar natuurlijk is iedereen welkom, niet enkel
de mama’s en papa’s! De vertoning wordt verder
opgesmukt met kortfilms van de Estlandse Yanis
Cimmermanis, jullie wellicht bekend van de langspeelfilm “De drie musketiers”.
10
www.pinkscreens.org
Préparez votre attirail drag pour dix jours d’énergie 100% queer!
En effet, cette 7ème édition des Pink Screens explose de nouveau les frontières sexuelles et les genres normés... Avec classiques cultes et nouveautés,
le focus “Dark Side of the Queer” explore la face sombre et dangereuse des
homos, des lesbiennes et de leurs désirs.
Nos cinéastes fétiches Angelina Maccarone, Isaac Julien et Tilda Swinton,
ou encore Joachim Lafosse, offriront leur nouvel opus, entre gravité, activisme, sensualité et humour. En prime, quatre films allemands témoignent
d’un dynamisme retrouvé et nous offrent un regard féminin sur la société
d’aujourd’hui.
Divers documentaires et fictions interrogeront le genre à travers le prisme de
l’exil comme expérience de la transformation, la sexualité prise dans les feux
croisés de l’islam et du christianisme, ou encore les paradoxes d’une Chine
transgenre controversée.
Comme toujours, Pink Screens vous fait découvrir le meilleur du courtmétrage : dans la veine de notre séance belge de 2007, la Scandinavie est à
l’honneur dans la séance “From North with Love” ; sans oublier nos toujours
endiablés “Trans, Pédés, Gouines en Short !”.
Et aussi: une gueulante, des soirées, une expo et autres agapes dans le bar du
Nova... En soirée de clôture du festival, la Pink Night revient au Recyclart avec
musiques, films et performances transgressives.
Rejoignez-nous et renversons ensemble et joyeusement les classifications
masculin/féminin, homme/femme, hétéro/homo!
Haal al jullie drag queen/king spullen uit de kast: er komen weer
10 dagen vol pure queer energy aan! Inderdaad, deze 7de editie van Pink
Screens verkent alweer de grenzen van sekse, gender en man-vrouw normen.
Met zowel cultklassiekers als een pak nieuw materiaal zoekt Dark Side of the
Queer de donkere en gevaarlijke kant op van holebi’s en hun verlangens.
Onze favoriete cineasten Angelina Maccarone, Isaac Julien, Tilda Swinton en
Joachim Lafosse bieden hun nieuwste werken aan: films die laveren tussen
zwaarte, activisme, sensualiteit en humor. Primeurs zijn ook vier Duitse films
die getuigen van een teruggevonden dynamisme en vrouwelijke kijk geven op de
samenleving van vandaag.
Diverse documentaires maar ook fictiefilms plaatsen vraagtekens bij thema’s als
verbanning, geslachtsverandering, seksualiteitsbeleving op het kruispunt tussen
islam en christendom, en de paradoxen van transgenders in China.
Zoals ieder jaar geeft Pink Screens jullie de kans om schitterende kortfilms te
ontdekken: naar de Belgische reeks uit 2007, komen nu Scandinavische kortfilms
aan bod in de voorstelling “From North with Love”. Vergeet echter ook niet onze
immer duivelse reeks kortfilms “Trans, potten, flikkers in ‘t kort!”
Verder hebben jullie nog recht op een gueulante, fuiven, een expo, en meer lekkers in de bar van Cinema Nova... En natuurlijk komt jullie Pink Night terug, het
grote afsluitingsfeest van het festival, dit jaar in de Recyclart, met muziek, films
en grensoverschrijdende optredens.
Kom samen met ons vrolijk de etiketten mannelijk/vrouwelijk, man/vrouw en hetero/homo overboord gooien!
ure
t
r
e
v
Ou ning
Ope
23.10 > 01.11
Jean-Baptiste
Biche
This is how real
troubles started
U
ne sélection inédite de dessins originaux
mêlés à des images de référence: un
mélange brut de visuels créés par Jean-Baptiste Biche et collectés depuis ses études de
dessin. Travail graphique en renouvellement
permanent, nécessitant un accrochage minimaliste et permutable. Dessins aux références
multiples mais gravitant autour d’un certain
fétichisme assexuel…
E
expo
en onuitgegeven selectie van originele
tekeningen vermengd met alom bekende
beelden: een losse selectie uit zijn werk sinds
het begin van zijn tekenstudies. Permanent
vernieuwend grafisch werk in een minimalistisch kader. De tekeningen refereren naar
verschillende invloeden rond een aseksueel
fetisjisme. Chaotisch en zinnelijk zoekt de tentoonstelling naar het traject van de inspiratie.
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
30.10 > 21:30
Femmes et pédégouines :
le “jihad” de l’Occident !?
D
E
ans le cadre de la soirée “Genres d’ailleurs”,
en collaboration avec Merhaba et le colloque Hétérotopies sexuelles organisé par l’ULB,
rejoignez-nous dans le bar du Nova pour une
“gueulante” en écho à la projection de “Be Like
Others”. Une invitation à parler, écouter, contester, discuter, polémiquer, témoigner… autour
du thème “Femmes et pédégouines : le jihad
de l’Occident !?” Une “gueulante”, qu’est-ce que
c’est ? Un café-discussion démocratique dont le
principe de base est la libre circulation des idées
autour de questions données. Rien à voir avec
un groupe de parole où l’on viendrait écouter la
bonne (de parole), mais un espace d’expression
pour remuer ses idées, voire ses préjugés, et
entendre celles, voire ceux, des autres…
gueul
ante
en uitnodiging om te praten, te luisteren, te
discuteren, getuigen... rond bovenstaand
thema. Een “gueulante”, da’s een democratisch praatcafé waarvan het principe rond vrije
expressie draait, rond de opgegeven thema’s.
Niks vandoen met een avondje naar de zeurkous van dienst luisteren, maar een vrijplaats
van meningen, ideeën, confrontatie met eigen
vooroordelen en die van anderen.
23.10 > 19:30 + 26.10 > 15:30
23.10 > 21:30
Angelina Maccarone, DE, 2006, video,
Juan Flahn, SP, 2007, 35mm,
Vivere
L
e soir de Noël, la sage et responsable
Francesca part à la recherche de sa jeune
sœur, Antonietta, en fugue à Rotterdam. Sur la
route, elle rencontre Gerlinde, une femme plus
âgée, suicidaire et le cœur brisé. Leurs trois
destins ne cessent alors de s’entrecroiser.
Mais qui sauvera qui ? Un road movie poétique
sur l’amour, la solitude et les différents âges de
la vie, emmené avec brio par un trio d’actrices
et signé Angelina Maccarone (“Unveiled”, “Vergfolt”), réalisatrice fétiche des Pink Screens !
O
p Kerstavond gaat de goedaardige Francesca op zoek naar haar jongere zus
Antonietta, die richting Rotterdam getrokken
is. Onderweg ontmoet ze Gerlinde, een oudere
vrouw met zelfmoordneigingen en een gebroken hart. De drie vrouwen zijn lotgenoten, maar
wie zal wie redden? Een poetische roadmovie
over liefde, eenzaamheid en de verschillende
levensfases, met brio gebracht door een trio
actrices onder leiding van Angelina Maccarone
(“Unveiled”, “Hounded”), fetisj-regisseuse van
Pink Screens!
Chuecatown
L
es gays sont des modèles d’élégance,
d’affabilité et de raffinement. N’importe
quoi ! Dans cette comédie noire, sous le soleil
madrilène, ça déborde du marcel, ça rote,
ça pète et surtout ça trucide des mamies…
elles-mêmes redoutables. Ray sauvera-t-il
sa môman des griffes de l’horrible(ment sexy)
promoteur immobilier ? Leo sauvera-t-il son
couple des griffes de cette belle-mère cauchemardesque ? Sauverez-vous la face, entre
fous rires et érections ? Une irrésistible satire
anticapitaliste, anti-fashion et anti-salle de
fitness. Que demander de plus ?!
A
ch homo’s! Ze zijn toonbeelden van elegantie, beminnelijkheid en verfijning.
Whatever! In deze zwarte komedie, onder de
Madrileense zon, loopt het over van gasten in
marcellekes, van boeren en scheten, en worden er oude madammekes in mekaar geslagen… die trouwens zelf ook weinig smaakvol
zijn. Zal Ray zijn mama redden uit de klauwen
van de vreselijke (sexy) vastgoedverkoper?
Ontsnapt Leo’s relatie aan de klauwen van zijn
afschuwelijke schoonmoeder? En ontsnapt ù
aan gegiechel en erecties? Een onweerstaanbare satire op kapitalisme, mode en sportzalen. Wat wilt u nog meer?!
+ Mommy’s House
Aron Kantor, USA, 2007,
vo st fr & nl / ov fr & nl ond, 18’
> Deux truands tentent d’arnaquer une vieille
femme un peu dérangée. Las! Celle-ci obtient
toujours ce qu’elle veut. Horreur bear campissime garantie!
> Twee bandieten trachten een oudere, licht
gestoorde vrouw op te lichten. Maar oh wee,
deze vrouw krijgt altijd wat ze wil. Bear camp
horror gegarandeerd!
11
24.10 > 21:30
Sonja
S
Porn with
a Difference
D
S
E
Kirsi Liimatainen, DE, 2006, vo st fr & ang /
ov fr & eng ond, 73’
onja a 16 ans. Aux autres filles, elle fait
croire qu’elle a de l’expérience. Mais à
Julia, sa meilleure amie, elle confesse qu’elle
n’a jamais fait l’amour. Son copain l’ennuie. Sa
mère l’exaspère. Elle étouffe dans l’appartement où elles vivent. Chaos émotionnel, attirance, confusion, colère intérieure... L’adolescence et ses moments de flottement croqués
avec justesse. Au cours des vacances d’été,
elle comprend vers qui son désir l’attire. Une
échappée chez son père et une vaine tentative
d’hétérosexualité ne feront que confirmer un
besoin de changement...
onja is 16. Ten op zichte van de andere
meisjes laat ze uitschijnen dat ze ervaring heeft. Maar tegenover Julia, haar beste
vriendin, bekent ze nog nooit met iemand
naar bed te zijn gegaan. Haar vriend verveelt
haar. Haar moeder verergert de dingen alleen
maar. Het appartement waar ze wonen, verstikt haar. Emotionele chaos, aantrekking,
verwarring, inwendige woede... De adolescentie die gepaard gaat met zweverige momenten, afgewisseld met redelijkheid. Tijdens
de zomervakantie begrijpt ze tot wie ze zich
aangetrokken voelt. Een vlucht bij haar vader
en een vergeefse poging tot heterosexualiteit
bevestigen haar enkel dat ze nood heeft aan
een verandering...
24.10 > 19:30 + 01.11 > 15:30
Objets du désir
24.10 > 23:30
u porno, du vrai, chaud et sexe ! Mais
qui ne se gêne pour autant pas pour
jouer avec les codes existants. L’occasion de
découvrir le dernier Buck Angel (aka “The
Man with a Pussy”, qui se revendique comme
le premier pornstar FtoM à atteindre le porno
mainstream), muscles virils et corps tatoués
et testostéronés au programme, et le très
queer Tour de Pants pour une joyeuse mêlée
femmes-trans-autres sur fond de course
cycliste (si !) et une très convaincante promotion d’un usage festif du vélo...
chte porno, heet en geil! Maar die het toch
niet nalaat om eens goed met de bestaande
conventies van het genre te rammelen. De
gelegenheid om de laatste van Buck Angel
te ontdekken (ook wel “the Man with a pussy”
genaamd, de eerste vrouw-naar-man mainstream pornoster). Op het programma: mannelijke spieren en getatoeëerde testosteronlijven.
Het behoorlijke queer Tour de Pants levert u een
vrolijke mengeling van vrouwen-trans-andere
op het ritme van een wielerwedstrijd (jawel!) en
een zeer overtuigende aanmoediging tot een
feestelijk gebruik van de fiets…
Even More Bang for
your Buck 2 (extrait / extract)
Buck Angel, USA, 2008, video, vo / ov
Tour de Pants
Luke Woodward, USA, 2008, video, vo / ov, 40’
In the Dark (Al buio)
Love Kills
> Deux garçons dans le même appartement :
l’un se prépare à sortir, l’autre le regarde.
Mais ils partagent le même secret…
> Twee jongens in hetzelfde appartement.
De ene maakt zich klaar om uit te gaan, de
andere bekijkt hem. Maar ze delen hetzelfde
geheim…
> Coincé dans une vie ennuyeuse, Tim bascule et vibre enfin lorsqu’il rencontre Bosi,
garçon dangereux et charismatique.
> Tim kan eindelijk aan de sleur van zijn
dagelijks bestaan ontsnappen wanneer hij
Bosi ontmoet, een gevaarlijke en charismatische jongen.
Les hommes
sans gravité
Bramadero
Fabio Mollo, IT, 2005, 35mm,
Eléonore Weber, F, 2007,
vo st nl & ang / ov nl & eng ond, 38’
> Rencontre charnelle et intellectuelle, dans
une demeure en ruine servant de décor aux
manifestations du désir entre un châtelain et
un gitan.
> Een zinneprikkelende en intellectuele ontmoeting, in een vervallen woning die als decor
dient voor de lustuitingen tussen een kasteelheer en een zigeuner.
Tor Iben, DE, 2007, video,
Julian Hernandez, MX, 2007, sans dial /
zonder dial, 22’
> Sur un chantier de construction, la rencontre entre deux garçons se mue en chorégraphie sexuelle et dangereuse. Porno sensuel du
réalisateur de “Mille nuages de paix”.
> Op een bouwplaats ontmoeten twee jongens
elkaar in een seksuele en gevaarlijke choreografie. Sensuele pornografie van de maker van
Mil Nubes de Paz...
> En présence de / in aanwezigheid van
Eléonore Weber.
25.10 > 15:30
25.10 > 17:30
Jess Franco, SP - DE, 1971, 35mm, 89’,
vo st fr & nl / ov fr & nl ond
Cynthia Arra & Mélissa Arra, F, 2007,
Vampiros Lesbos
L
a lezpoitation a eu de beaux jours. Et avec
elle, le film de vampires lesbiennes. Illustration faite avec Vampiros Lesbos, un des
films les plus connus de Jess (Jesus) Franco.
A la veille de se rendre en Turquie sur l’île
d’une inconnue cliente comtesse pour une
affaire d’héritage, Linda assiste à un spectacle
troublant. Sur scène, en tenue d’Eve, la mystérieuse femme qui hante ses rêves. Abus du
zoom, musique psychédélique hindouïsante,
mobilier pop 70’s, rythme étiré, trame onirique… un film emblématique des 70’s.
L
esbo-exploitation heeft mooie dagen
gekend. En met het genre, ook de lesbovampierenfilms. Een schitterend voorbeeld
hiervan is “Vampiros Lesbos”, één van de
bekendste films van Jess (Jesus) Franco. Op
de vooravond van haar terugkeer naar Turkije,
op het eiland van een onbekende gravin in
verband met een erfeniskwestie, woont Linda
een schokkend schouwspel bij. Op het podium,
in eva-kostuum, de mysterieuze vrouw die in
haar dromen spookt. Overtollig gebruik van
de zoom, psychedelische hindoemuziek, 70’s
pop, dromerige vertelstructuur... een typische
70’s film.
L’ordre des mots
L
e mot “genre” ne vous évoque pas grandchose ? Judith Butler vous fait l’effet d’un
Valium ? Pas de panique, voici un update. À la
pointe de ces réflexions et en direct de France,
six portraits fascinants de personnes trans/
inter-sexes/genres illustrent dans leur chair
les limites ridiculement étroites de la binarité
avec laquelle notre culture considère ces sujets
– jusqu’à l’exemple de ce trans “Female to
Unknown”. Aussi fascinant qu’instructif et surtout totalement emblématique de l’esprit Pink
Screens, un document indispensable pour se
(re)penser soi, son corps, son sexe, son désir,
son genre… et ceux de tou-te-s les autres.
H
et woord “Gender” roept misschien niet
veel bij je op? Heeft Judith Butler op jou het
effect van valium? Geen paniek, hier komt een
update. Zes portretten uit Frankrijk van transgender/interseksuele personen illustreren de
belachelijk nauwe grenzen van de binariteit die
in onze cultuur bestaat rond deze onderwerpen
tot aan het voorbeeld van de trans “Female to
Unknown” toe. Even fascinerend als informatief en vooral volledig in de geest van het Pink
Screens filmfestival: een onmisbaar relaas dat
aanzet om over jezelf na te denken, je lichaam,
je geslacht, je verlangen, je gender… en dat van
alle anderen.
> En présence de / in aanwezigheid van Cynthia & Mélissa Arra & Les Panthères Roses.
12
25.10 > 19:30
Filles rêvées, garçons manqués
1977
Peque Varela, UK, 2007, video,
sans dial / zonder dial, 7’
> Animation subtile et drôle sur le parcours
semé d’embûches hétéronormées réservé
aux petites filles pour devenir LA femme.
> Subtiele en grappige animatiefilm over
kleine meisjes die dé vrouw willen worden. De
weg ligt bezaaid met “hetero-hinderlagen”.
The Premiere
Margret Bergheim, NO, 2007, video,
> Une dame d’un âge mûr dénoue l’attente de
toute une vie et nous prouve qu’il n’est jamais
trop tard pour choisir l’amour.
> Een vrouw van rijpere leeftijd kijkt terug op
een heel leven, en levert ons het bewijs dat het
nooit te laat is om voor de liefde te kiezen.
Night Star
Kekeletso Khena, ZA, 2007,
vo st fr / ov fr ond, 13’
> La hutte des femmes. C’est Ukuya Enyangeni, période traditionnelle d’isolement lors
des menstruations, pour une jeune zouloue et
sa guide...
> De vrouwenhut. Het is Ukuya Enyangeni,
traditioneel een periode van isolatie tijdens de
menstruatie, voor een jong zoeloemeisje en
haar begeleidster...
Let’s Roll
Kat-I, USA, 2007, video,
> Un départ spontané à la mer peut s’avérer
plus compliqué que prévu...
> Een spontane uitstap naar zee kan uitmonden in iets ingewikkelders dan voorzien...
Im Fluss (Au fil de l’eau)
Cecilia Barriga & Claudia Lorenz, CH SP, 2007, vo st fr & ang / ov fr & eng ond, 6’
> Deux vieilles dames nagent tous les jours
dans la rivière qui traverse leur ville ; elles
discutent de la vie, de l’amour et du temps qui
passe.
> Twee oude dames gaan elke dag zwemmen in de rivier die door hun stad loopt; ze
praten over het leven, de liefde en de tijd die
voorbijgaat.
S/He
Gina Pei Chi Chen, TW, 2007, video,
> Difficile de concilier à 12 ans la masculinité
qu’on aimerait voir dans le miroir et les attentes d’une mère pour sa fille.
> Moeilijk om op 12 jarige leeftijd de mannelijkheid, die men in de spiegel wil zien, te verzoenen met de verwachtingen van een moeder
voor haar dochter.
25.10 > 21:30
A Little Tiger
Anna-Carin Andersson, SE, 2006,
> Dans la campagne suédoise, il est parfois difficile de vivre avec deux mamans, surtout avec
des voisins particulièrement envahissants.
> Op het Zweedse platteland is het niet altijd
gemakkelijk leven met twee mama’s en
opdringerige buren.
Coincidence
Caroline Bonfond, BE, 2008, video,
> Rencontre furtive entre une femme d’affaire
et une jeune auto-stoppeuse : Caroline Bonfond
saisit à la perfection l’instant où tout bascule.
> Een vluchtige ontmoeting tussen een businessvrouw en een jonge liftster: Caroline Bonfond schetst op een voortreffelijke manier het
moment wanneer alles omslaat.
No Bikini
Claudia Morgado Escanilla, CA, 2007,
35mm, vo st fr & nl / ov fr & nl ond, 9’
> Pour pouvoir participer à un concours de
natation, une petite fille décide de retirer le haut
et se fait passer pour un garçon. Un délice !
>Om te kunnen deelnemen aan een zwemwedstrijd besluit een klein meisje haar bovenbikini uit te trekken en zich als jongen te laten
doorgaan. Een pareltje!
Caroline Bonfond.
Dream Boy
James Bolton, USA, 2008, 35mm,
A
dolescent timide débarqué avec sa famille
dans une ville de campagne, Nathan se lie
d’amitié avec Roy, garçon confiant, aussi physique que Nathan est lunaire. S’ensuit une passion
amoureuse et sensuelle qu’ils doivent cacher
aux yeux de la micro-société du Sud profond du
milieu des années ‘70. Adapté du roman de Jim
Grimsley, “Dream Boy” est un film sensible sur
l’amour, les tabous et la fin de l’innocence.
N
athan, een schuchtere jongeman die met
zijn familie terecht komt in een landelijk
stadje, sluit vriendschap met Roy, een jongen vol
zelfvertrouwen, en even lichamelijk als Nathan
dromerig is. Wat volgt is een passionele en sensuele liefde die ze moeten verbergen voor de
ogen van de micro-maatschappij van het diepe
Zuiden, in het midden van de jaren 70. Een filmbewerking van de roman van Jim Grimsley, een
gevoelige film over liefde, taboes en het einde
van de onschuld.
+ Rock Garden
– A Love Story
Gloria Kim, CA, 2007, video,
> Pour Merr et Ugg, les jours se suivent et se
ressemblent. Voilà qu’un objet des plus improbables viendra les changer tous les deux.
> Voor Merr en Ugg lijken alle dagen eender,
tot een wel heel onwaarschijnlijk object hen
beiden verandert.
25.10 > 23:30
26.10 > 17:30
26.10 > 19:30
26.10 > 21:30
Kajino, JP, 2000,
Boris Szulzinger, BE, 1972, 35mm,
vo fr st nl / fr ov nl ond, 79’
Birgit Grosskopf, DE, 2006,
Isaac Julien, UK, 2008, video,
Sabaku
U
n “pinku” homo perturbant : un père se
venge d’une cruelle façon sur les deux
garçons qui ont agressé son fils homosexuel.
Dans un hangar sombre et glauque, ils subissent punitions et tortures qui éveilleront peutêtre des désirs enfouis. Bondage avec chaînes d’acier, vengeance et sexualité extrême
participent d’une vision jubilatoire et frénétique d’une homophobie réduite à néant. Œil
pour œil, littéralement… Fétichistes, voyeurs,
sadiques et curieux, bienvenus !
E
en homo-pinku die doet slikken: een
vader wreekt zich op een wrede manier
op de twee jongens die zijn homoseksuele
zoon hebben aangevallen. In een lugubere
donkere hangar ondergaan de jongens
straffen en folteringen die in hen misschien
verdrongen lusten zullen opwekken. Stalen
kettingen, wraak en extreme seks bejubelen
uitbundig de tot nul teruggebrachte homofobie. Oog om oog, letterlijk... Fetisjisten, voyeurs, sadisten en nieuwsgierigen, welkom!
+ Heiko
David Bonneville, PT, 2008, video,
Òvo st fr / ov fr ond, 13’
> Un vieil homme est fasciné par la beauté
du jeune Heiko. Leur relation fétichiste
tourne à l’extrême.
> Een oude man is gefascineerd door de
schoonheid van de jonge Heiko. Hun fetishistische relatie gaat wel heel erg ver.
Les tueurs fous
T
iré d’un fait divers, ce thriller macabre
conte l’histoire d’un gigolo et de son jeune
ami dont le jeu favori consiste à tirer sur des
inconnus. Sans attaches ni désir autre que
celui d’être ensemble, ils nous entraînent dans
une intolérable cavale. Boris Szulzinger choisit de filmer à Bruxelles et fait de la ville un
cadre surprenant pour son récit. Sa vision de
l’homosexualité est certes ambiguë, à la fois
fascinée et dégoûtée, à l’image des sentiments
contradictoires qu’éprouvent les personnages.
Film belge rare et à (re)découvrir, par le coauteur de l’incontournable “Tarzoon”.
O
ntleend aan een nieuwsbericht, vertelt
deze macabere thriller het verhaal van
een gigolo en zijn jonge vriend waarvan hun
favoriete spel bestaat uit het schieten op onbekenden. Zonder band of verlangen, gewoon
het samen zijn, nemen ze ons mee naar een
onverdraaglijk op de vlucht zijn. Boris Szulzinger heeft gekozen om de film te draaien in
Brussel en maakt van de stad een verrassend
kader voor zijn relaas. Zijn visie op homoseksualiteit is zeker ambigu, tergelijkertijd fascinerend et degoutant. Een zeldzame Belgische
film en te (her)ontdekken, van de co-auteur
van de niet te missen “Tarzoon”.
Princess
Derek
K
atharina et Yvonne traînent avec deux
autres filles dans une sombre banlieue
allemande. Pas grand chose à faire ni à devenir parmi les blocs de logements et ces supermarchés discount. Le groupe, la solitude, les
relations avec les parents… Et aussi les accès
de violence, la délinquance et l’agressivité. Et
agressif, ce gang de filles peut l’être ! Mais
quand Yvonne, qui doit aller en prison refuse
de s’y présenter, Katharina se distancie. Une
histoire d’amitié offrant une représentation
peu habituelle des filles et de la violence.
E
K
G
atharina en Yvonne hangen samen met
twee andere meisjes rond in de Duitse,
deprimerende buitenwijk waar ze wonen. Niet
veel te doen en ook niet echt een toekomst
tussen die woonblokken en die discount
supermarkten. De groep, de eenzaamheid, de
relatie met de ouders… Maar ook het geweld,
de criminaliteit en agressiviteit. En agressief
kunnen ze zijn! Maar wanneer Yvonne naar
de gevangenis moet en er zich weigert aan
te bieden, neemt Katharina afstand. Een verhaal over vriendschap, dat een vrij ongewoon
relaas weergeeft over meisjes en geweld.
gérie de Derek Jarman, cinéaste queer
majeur, l’inclassable Tilda Swinton lui a
écrit ce sublime hommage, travail de collaboration étroite avec Isaac Julien, réalisateur
de “Looking For Langston” (projeté aux Pink
Screens 2004). Par un montage judicieux et
poétique, ces deux artistes recomposent un
portrait troublant et inédit d’un surdoué mort
du sida en 1994 : activiste, décorateur, écrivain,
jardinier et metteur en scène. Loin de l’évocation conventionnelle, ce Derek ose l’audace
formelle et révèle un homme de toute beauté.
rootse Tilda Swinton brengt in Derek
een subliem eerbetoon aan Derek Jarman, groots queer regisseur. Derek is het
resultaat van een hechte samenwerking met
Isaac Julien, maker van “Looking For Langston” (Pink Screens 2004). In een vernuftig en
poëtisch spel schetsen deze twee artiesten
een ongewoon en ontroerend portret van een
hyper-getalenteerd persoon gestorven aan
AIDS in 1994: activist, decorateur, schrijver,
tuinman en regisseur. Wars van het conventionele doet deze moedige Derek een man in al
zijn schoonheid ontluiken.
13
27.10 > 19:30
Brideshead
Revisited
Julian Jarrold, UK, 2008, 35mm,
“
M
aurice” vous a fait baver ? Bienvenue
au manoir de “Brideshead” ! D’après
le roman d’Evelyn Waugh, une magnifique
reconstitution des années d’après-guerre, le
film nous emporte des grandes universités
britanniques jusqu’à Venise, en passant par
le Maroc. Avec une légèreté surprenante pour
l’époque, “Brideshead Revisited” est un épique
chassé-croisé amoureux sautant allègrement
les barrières du genre, entre Matthew Goode
(honni dans “Match Point”) et le mignon Ben
Whishaw (adoré dans “Le parfum”). Cerise sur
le pudding : Emma Thompson, complètement
flippante en catho extrémiste. Cheers !
M
“
aurice” heeft je doen watertanden? Welkom op het landhuis van “Brideshead”!
Naar de roman van Evelyn Waugh neemt deze
schitterende reconstructie van de naoorlogse
jaren, ons mee naar de grote Britse universiteiten, van Marokko tot in Venetië. Met een verassende lichtheid voor die tijd, is “Brideshead
Revisited” een episch liefdesverhaal tussen
Matthew Goode (“Match Point”) en de schattige Ben Whishaw (“The Perfume”). Bovendien breekt de film de grenzen van gender
open. Kers op de taart: een flippende katholiek
extremistische Emma Thompson. Schol!
27.10 > 22:00
She’s a Boy
I Knew
Gwen Haworth, USA, 2007, video,
U
ne des premières choses que demandent
les transsexuels aujourd’hui, c’est qu’on
arrête d’en parler à leur place. C’est exactement
ce que fait la réalisatrice Gwen Haworth en
racontant, elle-même, sa propre transition ainsi
qu’en faisant témoigner ses proches du meilleur
pote hétéro à l’ex-petite amie. Une qualité cinématographique rare pour ce documentaire, à
voir la manière apaisée dont un microcosme
pourtant standard accueille la transition de l’un
de ses membres… Un peu de (surprenante)
douceur dans ce monde de brutes.
E
én van de eerste dingen die transseksuelen vandaag vragen is dat men stopt
met in hun plaats te praten. En dat is wat filmmaakster Gwen Haworth doet. Ze vertelt het
verhaal van haar eigen transformatie en laat
mensen in haar buurt getuigen zoals haar
beste hetero-vriend en haar ex-lief. Op een
cinematografische manier, uitzonderlijk voor
dit soort documentaires, toont de film de vredige manier waarop een microkosmos omgaat
met de transformatie van één van zijn leden.
Verrassende tederheid in deze harde wereld.
28.10 > 19:30
28.10 > 21:30
Anne Smolar, BE, 2008, video,
Jiang Zhi, CN, 2005, video,
Q
u’est-ce qui pousse à aller vivre dans un
autre pays ? Fuite ou désir d’autre chose ?
Exil volontaire ou contraint ? Comment est vécu
ce pays d’Oz par ces “Dorothy” déportées dans
un autre univers ? Les vécus et les motifs peuvent sembler différents. Pourtant, ces trajectoires se font écho et s’inscrivent dans les parcours
identitaires de chacune de ces femmes comme
autant d’éléments constitutifs forts. L’homosexualité peut y trouver sa place. L’exil comme
expérience de la transformation interroge la
manière dont se construit qui nous sommes…
X
iang Xiang est l’amie de Teresa qui est
l’amie de Rao Rao. Rao Rao tombe sous
le charme de Xiang Xiang. Les premiers pas
hésitants d’une idylle amoureuse semblent se
mettre en place, entre plage et gratte-ciel. Mais
Rao Rao, hétéro assuré, ignore que la sublime
Xiang Xiang est biologiquement un homme. Un
film rare, transgenre tant par sa forme que par
le choix du sujet, qui témoigne tout en légèreté de l’audace d’un certain cinéma chinois
contemporain et qui met en lumière une réalité fort peu (re)connue.
W
aarom gaat iemand in een ander land
wonen? Een vlucht of een verlangen naar
iets anders? Vrijwillige ballingschap of verplichting? Hoe wordt het land van Oz beleefd
door deze “Dorothy’s” die naar een ander universum zijn gedeporteerd? Ervaring en motieven kunnen verschillen. Nochtans vinden deze
levenswegen navolging en maken ze deel uit
van de afgelegde identiteitstrajecten van elk
van deze vrouwen. Homoseksualiteit kan er in
voorkomen. Ballingschap als transformatieervaring stelt de wijze waarop we onszelf construeren in vraag...
X
+ Family Reunion
+ Gender Game
> Pour Katrín, c’est “loin d’Islande, près du
cœur”. De retour pour une fête de famille,
l’écran de fumée menace d’être déchiré. Mais
lequel exactement ?
> Voor Katrin is het “ver van IJsland, dicht bij
het hart”. Terug voor een familiefeest, lijkt het
beeld dat de familie van haar had aan stukken
te worden gescheurd. Maar welk beeld juist?
> Angel doit faire mieux qu’un homme pour
trouver la “femme” de sa vie. Difficile d’être une
“butch” dans une société aux rôles hommefemme bien marqués.
> Om de “vrouw” van haar leven te vinden,
moet Angel het beter doen dan mannen. Het
is moeilijk om een ‘butch’ te zijn in een maatschappij met afgebakende man-vrouw rollen.
Anne Smolar.
> Discussion avec / Q&A met Yang Yang
(Beijing Queer Film Festival)
No Woman’s Land Our Love
Isold Uggadottir, IS, 2006,
iang Xiang is de vriendin van Teresa die de
vriendin is van Rao Rao. Rao Rao valt voor
de charmes van Xiang Xiang. De eerste onzekere stappen van een romantisch verhaal, tussen strand en wolkenkrabbers, worden gezet.
Maar Rao Rao, overtuigd hetero, negeert dat
de sublieme Xiang Xiang biologisch gezien een
man is. Een zeldzame film, transgender zowel
in de vorm als in de keuze van het onderwerp.
Een film die getuigt van durf bij een stroming
in de hedendaagse chinese cinema en die een
nauwelijks ge/erkende realiteit onder de aandacht brengt.
ZhiZiBai, CN, 2006,
29.10 > 21:30
29.10 > 19:30
Suddenly, Last Winter
(Improvvisamente l’inverno scorso)
Gender Blender
Gustav Hofer & Luca Ragazzi, IT, 2007, video, vo st fr & ang / ov fr & nl ond, 85’
D
ocumentaire italien qui retrace l’histoire
de Gustav et Luca. Fin 2006, le gouvernement de centre-gauche présente un projet de
loi accordant certains droits aux couples non
mariés, y compris les couples homosexuels,
provoquant une incroyable vague d’homophobie. On voit alors nos “héros” dans leur
quotidien, se questionnant, s’invectivant avec
humour. Dans la rue, au Parlement, au Vatican, ils essaient de comprendre l’opinion des
uns et des autres. Avec eux, l’on vit cette hilarante et effrayante épopée dans un monde que
l’on a cru, à tort, révolu. On en reste comme
deux ronds de flan, n’en croyant ni ses yeux
ni ses oreilles. On vit vraiment une époque
formidable !
D
it is het verhaal van Gustav en Luca, dat
plaats vindt op een zeker moment in de
Italiaanse geschiedenis. Eind 2006, de centrum-linkse regering stelt een wetsvoorstel
voor om bepaalde rechten toe te kennen aan
niet gehuwde koppels, waaronder ook homoseksuele koppels. Dit brengt een ongelofelijk
vlaag van homofobie teweeg. We zien onze
“helden” in het alledaagse leven, zichzelf vragen stellend, zich bekritiserend met humor.
In de straat, in het Parlement, in het Vatikaan
proberen ze de mening te begrijpen van alle
partijen. Met hen beleven we dit hilarische en
onrustbarende epos in een wereld waarvan
we onterecht dachten dat ze geëvolueerd was.
We geloven onze ogen niet, ‘t is schokkend en
ontstellend. We leven werkelijk in een fantastische eeuw!
+ Love Hurts
Döndü Kilic & Marie-Josephin Sneider,
DE, 2007, sans dial / zonder dial, 1’
> Quand la pub se met au service de la lutte
contre l’homophobie, ça fait mal par où ça
passe…
> Als de reclame ten strijde trekt tegen de
homofobie dan kunnen er gevoelige snaren
geraakt worden…
>
En présence de / in aanwezigheid van Gustav Hofer & Luca Ragazzi.
The Fighting Cholitas
Mariam Jobrani, US– BOL, 2007,
> Les femmes indigènes Boliviennes sont
fortes et courageuses ! Et elles le prouvent en
s’affrontant sur un ring de Lucha Libre.
> De Boliviaanse vrouwen zijn sterk en moedig! En om dat te bewijzen nemen ze het tegen
elkaar op in de vechtring van Lucha Libre.
Giganti
Fabio Mollo, IT, 2007, 35mm, 24’,
vo st fr & ang / ov fr & eng ond
> Pietro, 15 ans, se heurte à la difficulté de
devenir “un homme” dans l’Italie du Sud. “Le
Sud, ce n’est rien”.
> Pietro, 15 jaar oud, heeft het moeilijk met
“man worden” in Zuid-Italië. “Het Zuiden, dat
is het Niets”.
Smalltown Boy
Moby Longinotto, UK, 2007, video,
> Défiler en reine de beauté à la kermesse
annuelle de votre patelin natal : ne niez pas,
vous en avez tous rêvé ! Bienvenue chez les
beaufs (anglais)...
>
> Als schoonheidskoningin defileren op de
jaarlijkse kermis van je geboortedorp: da’s
toch een natte droom van ons allemaall? Welkom tussen de Engelse johnny’s!
De la tête aux pieds
Simone Cangelosi, IT, 2007,
> Simone filme sa transition de femme
en homme dans un autoportrait saisissant
et empreint des luttes politiques de l’Italie
contemporaine.
> Simone filmt haar persoonlijke transitie
van vrouw tot man in een pakkend zelfportet.
Ze verbindt dit met de politieke thema’s van
het hedendaagse Italië.
Le Saint
Elfe Uluc, F, 2007, 35mm,
> Fable sur un ancien travesti d’Istanbul
devenu chiffonnier et partageant avec les pauvres; et qui parfois offre son corps à des hommes sans le sou.
> Een fabel over een oudere travestiet uit
Istanboel, een schooier die alles deelt met de
armen, tot zijn lichaam toe.
En présence de / in aanwezigheid van Fabio Mollo (“Giganti”).
14
30.10 > 21:30
From North
with Love
30.10 > 19:30
Be Like Others
Tanaz Eshaghian, USA – UK – IR, 2008,
video, vo st fr & ang / ov fr & eng ond, 74’
P
Heartcut
+ Hudûd
Federico Ariu, BE, 2008,
eu savent qu’en Iran le changement
de sexe est autorisé par la loi pour les
transsexuels, alors que l’homosexualité est
toujours passible de peine de mort. “Be Like
Others” suit le parcours douloureux et chaotique de quelques jeunes homosexuels ayant
décidé de subir l’opération, pas toujours pour
les raisons que l’on imagine. Cette décision
radicale leur permettra-t-elle d’obtenir une vie
décente ? Le film de Tanaz Eshaghian est une
œuvre étonnante et sans concession, sur la vie
intime de ces jeunes gens, et au-delà sur celle
d’une société peu connue.
> Instantanés de l’occupation de l’église du
Béguinage par des sans-papiers, opposant la
situation des homos en Iran à une Bruxelles
magnifiée comme jamais.
> Geïnspireerd door de bezetting van de
Begijnhofkerk door asielzoekers, plaatst deze
film de situatie van homo’s in Iran tegenover
een meer dan ooit uitvergroot Brussel.
W
> Allah gay bar!!!
> Allah gay bar!!!
einigen weten dat in Iran geslachtsveranderingen toegelaten zijn door de wet,
terwijl je voor homoseksualiteit de doodstraf
riskeert. “Be Like Others” volgt het pijnlijke en
chaotische parcours van enkele jonge homo’s
die besloten hebben om de operatie te ondergaan, niet altijd omwille van de voor de hand
liggende redenen. Stelt zo’n radicale beslissing
hen in staat om een gewoon leven te lijden?
De film van Tanaz Eshaghian is een verbazend
en compromisloos stuk over het persoonlijke
leven van deze jongeren, en meer nog, over
een maatschappij die weinig bekend is.
Anne Sewitsky, NO, 2006, video,
+ Anti-Confessions
Vol. 1
Flatmates
Magnus Mork, NO, 2007, video,
> Être amoureux de son meilleur ami, ou
comment franchir la ligne fragile qui sépare
l’amitié du désir.
> Verliefd worden op je beste vriend of hoe je
de dunne lijn tussen vriendschap en verlangen
oversteekt.
Wrestling
Grímur Hákonarson, IC, 2007, video,
> L’âpre relation de deux hommes, adeptes de
lutte, dans l’Islande rurale : dur, beau et sacré
meilleur court métrage de l’année dans son
pays.
> De ruwe relatie tussen twee mannen, worstelaars, in het landelijke IJsland: hard, mooi,
en geroemd als de beste kortfilm van het jaar
in eigen land.
Aykan Safoglu, TR, 2007,
> Discussion avec / Q&A met Federico Ariu,
Merhaba & ULB (tbc).
The Dildo-Fantastic
Plastic
Tango Finlandia
Hannu Lajunen, Tomi Riionheimo, FI,
2007, sans dial / zonder dial, 6’
> Vous connaissez les rythmes virils du tango
finlandais ? Une rencontre endiablé dans un
petit chef-d’œuvre d’animation 2D.
> Kent u de viriele ritmes van de finse tango?
Een vurige ontmoeting in een klein meesterwerk van 2D-animatie.
(Teddy Awards Jury Prize & Amnesty International Film Prize, Berlinale 2008)
> La jeune Eva tombe amoureuse d’Inger,
nouvelle copine de son père. “Heartcut” est
un petit bijou d’humour et d’émotion sur les
déchirements des premières amours.
> De jonge Eva wordt verliefd op Inger, de
nieuwe vriendin van haar vader. “Heartcut” is
een klein pareltje van humor en emotie, over
de verscheurdheid van de Eerste Liefde.
Ulrika Rang, SU, 2008,
> Erica, qui vient de plaquer son copain, veut
s’éclater. Une quête désespérée pour sa plus précieuse possession – son sex toy – commence.
> Erica dumped her boyfriend and just wants
to have fun. But where did she pack her dildo?
A desperate hunt for her most prized possession starts.
31.10 > 21:30
Color Me Boy!
Zucht
Margien Rogaar, NL, 2007,
31.10 > 19:30
Candy Rain
Chen Hung-I, TW, 2008,
J
essie quitte la campagne pour vivre avec
son amie Pon. La copine de Ricky est d’une
jalousie violente. Summer décide de se marier
et U, grande timide, cherche l’amour sur internet. En choisissant quatre configurations pour
quatre histoires d’amour urbaines (heureuses
ensemble, heureuses séparées, malheureuses ensemble ou malheureuses séparées),
Chen Hung-I réussit un film à sketches au ton
tantôt émouvant tantôt manga-pop. Avec en
bonus les débuts sur écran de Cindy Wang,
une star de la musique pop en mandarin !
J
essie trekt weg van het platteland om te
gaan samenhokken met haar vriendin Pon.
Ricky’s vriendin is jaloers en agressief. Summer besluit te gaan trouwen en U, een verlegen meid, zoekt de liefde op het internet. Door
vier combinaties te kiezen voor vier stedelijke
liefdesverhalen (samen gelukkig, gelukkig
gescheiden, samen ongelukkig en ongelukkig
gescheiden), slaagt Chen Hung-I erin een film
te brengen, die bestaat uit sketches, met zowel
ontroerende momenten als een manga-pop
inslag. Met als toemaatje de eerste stappen op
de filmscene van Cindy Wang, een echte ster
van de mandarijnse popmuziek!
> Sur une plage baignée de soleil, un jeune
garçon découvre le désir, fasciné par le père
de sa meilleure amie.
> Op een zonovergoten strand ontdekt een
jongen de lust, gefascineerd door de vader van
zijn beste vriendin.
Embrasser les tigres
Teddy Lussi, F, 2004,
vo st nl / ov nl ond, 20’
> Un jeune gitan découvre que son grand
frère est gay. Entre révolte et affection, leur
relation doit dès lors se reconstruire, en douceur… ou pas.
> Een jonge zigeuner ontdekt dat zijn broer
homo is. Tussen afkeer en affectie, moet hun
relatie opnieuw worden opgebouwd, zachtaardig… of niet.
Révolution
Xavier Diskeuve, BE, 2006, video,
> L’univers lunaire de notre Diskeuve national, bouleversé par la “gaytitude” comme
par une bombe. Même à Namur, on peut être
métrosexuel…
> Het dromerige universum van onze eigen
Xavier Diskeuve, verstoord door de “gaytitude”
als door een bom. Zelfs in Namen kan men
metroseksueel zijn...
Color Me Bad
Hesdy Lonwijk, NL, 2007, 35mm,
> Envoûtante plongée impressionniste dans
le déchirement, entre appel du cœur et tradition, pour un jeune boxeur, fils d’immigré.
> Een betoverende, impressionistische kijk
op het leven van een jonge bokser, zoon van
migranten, verscheurd tussen de roep van zijn
hart en de traditie.
Amandine
Martial Salomon, F, 2007, video,
> Mais que vient faire une Amandine dans
une histoire de pédés ? Tendre création à deux
voix, deux cerveaux, deux cœurs.
> Amandine? Wat komt een Amandine doen
in een verhaal over homo’s? Een teder werkstuk met twee stemmen, twee hersenen, twee
harten.
First Impressions
Alexander Beyne, BE, 2007, video,
vo nl st fr / nl ov fr ond, 10’
> Faut-il (s’)oublier pour se découvrir soimême ? Touchant et tout frais sorti d’une école
de cinéma belge !
> Moet men (zichzelf) vergeten om zichzelf te
vinden? Vertederend. En vers van een Belgische filmschool!
>
Tá
Felipe Sholl, BR, 2008, video,
> Dans les toilettes publiques, deux adolescents cherchent une satisfaction sexuelle. Elle
sera étonnante.
> Twee adolescenten zoeken seksuele bevrediging in de openbare toiletten. Ze zal openbarend zijn.
En présence de / in aanwezigheid van Alexander Beyne (“First Impressions”), Xavier Diskeuve (“Révolution”) & Hesdy Lonwijk ("Color Me Bad").
15
01.11 > 17:30
Trans, pédés, gouines en short!
31.10 > 23:30
Mama Dracula
Boris Szulzinger, BE, 1980, 35mm,
D
epuis trois siècles, la comtesse Dracula
parvient à préserver sa beauté grâce au
sang de jeunes vierges. Elle tient un magasin de vêtements où, avec l’aide de ses fils
jumeaux, elle capture des jeunes filles
qu’elle vampirise en son château... Comédie
macabre du réalisateur belge Boris Szulzinger, dont on vous propose “Les tueurs fous”,
avec Maria Schneider (“Le dernier tango à
Paris”), Louise Fletcher (“Vol au-dessus d’un
nid de coucou”) et le cultissime auteur de la
série “Clap”.
A
l drie eeuwen kan gravin Dracula haar
schoonheid bewaren dankzij het bloed
van jonge maagden. Ze houdt een kledingzaak open waar zij, met de hulp van haar
tweelingszonen, jonge vrouwen vangt en
waarvan ze het bloed dringt in haar kasteel...
Een macabere komedie van de Belgische
regisseur Boris Szulzinger, waarvan we
ook “Les tueurs fous” aanraden (met Maria
Scheider van “Last Tango in Paris”, en Louise
Fletcher van “One Flew Over the Coocoo’s
Nest”) en die eveneens de cultauteur is van
de serie “Clap”.
+ La dinde
Anna Margarita Albelo, F, 2008, video,
> Sheila (!) en desperate housewife se décidant enfin et avec éclat à prendre sa vie en
main. Un appel fracassant à l’émancipation
des femmes au foyer !
> Sheila (!), in de rol van desperate housewife, beslist eindelijk en met veel glans om
haar leven in eigen handen te nemen. Een
onthutsende oproep voor de emancipatie van
vrouwen aan de haard!
Entracte
Yann Gonzales, F, 2007, 35mm, vo / ov, 15’
> Un garçon, une fille, un mur. De la musique
rock et un fantôme. Dialogues crus et baisers
tendres.
> Een jongen, een meisje, een muur. Rockmuziek en een spook. Wrede woorden en
zachte zoenen.
The Apple
Emilie Jouvet, F, 2008, video,
> Emilie Jouvet revisite le mythe d’Eve, et
c’est Wendy Delorme qui croque la pomme.
Toujours hot !
> Emile Jouvet castte Wendy Delorme voor de
rol van de mythische figuur Eva. Altijd hot...
Bare
Vicious
> Instinct maternel s’abstenir...
> Moederinstinct? Zich onthouden...
> Mz Sunday Luv, rock bitch toute attachée,
chante pour vous... Vous en rêviez, Emilie Jouvet l’a fait!
> Mz Sunday Luv, een bondaged rock bitch,
zingt voor u... U hebt er al over gefantaseerd,
Emile Jouvet heeft het gedaan!
Big Jim, F, 2008, video,
Come On Girls
Tom de Pékin, F, 2008, video,
> Des énergumènes dansent et se mélangent
aux dessins endiablés de Tom de Pékin sur
une musique des Flaming Pussy.
> Dansende karakters die omringd worden
door de onstuimige tekeningen van Tom de
Pekin, op de muziek van de Flaming Pussy.
Avant que
tu reviennes
Pascal Rambert, F, 2008, video, 16’
Wrik Mead, CA, 2008, video,
> Une revue porno dont les modèles soudain
s’animent...
> Een pornoblaadje, waarin de modellen plots
tot leven komen...
Allen Ginsberg
Gives Great Head
> Chorégraphie pénétrante et hypnotique sur
le deuil, sur l’être cher disparu que l’on tente
de retrouver dans des étreintes multiples, des
corps à corps frénétiques.
> Indringende en bezwerende choreografie over rouw, over de verdwenen geliefde
die men tracht terug te vinden in veelvuldige
omhelzingen, lichamen op drift.
Prick
X’Ho, SG, 2007, video,
> Pamphlet anti-censure, pornographie artistique et hommage au grand poète américain,
le tout en un film court et envoûtant.
> Een pamflet tegen censuur, artistieke
pornografie en een hommage aan een groot
Amerikaans dichter, alles in een betoverende
kortfilm.
>
Baby Clash
Wrik Mead, CA, 2008, video,
> Dans la vitrine d’un sex-shop, un ballet
endiablé de sextoys...
> In het uitstalraam van een sexshop, speelt
zich een wervelend ballet van sexspeeltjes af...
Emilie Jouvet, F, 2008,
For a Relationship
Jim Verbug, CA, 2007,
> Réflexion intime de l’artiste sur son travail,
ses amants, sa famille : Jim Verbug signe un
film ambitieux sur ce qui fait sens dans sa vie.
Poignant et sensuel.
> Een heel persoonlijke bezinning van de
artiest over zijn werk, zijn minnaars, zijn familie: Jim Verbug staat in voor een ambitieuze
film over wat zin heeft in zijn leven. Mooi en
sensueel.
Give Piece of Ass
a Chance
Bruce La Bruce, CAN, 2007,
> Des sex-terroristes kidnappent une belle
héritière. Un court burlesque de Bruce la
Bruce avec les Scandelles. Culte !
> Sexterroristen kidnappen een mooie erfgename. Een korte burleske van Bruce La Bruce,
met de Scandelles. Cultfilm!
En présence de / in aanwezigheid van Emilie Jouvet, Pascal Rambert (tbc).
re
clÔtuing
clos
01.11 > 19:30
01.11 > 21:30
Julia von Heinz, DE, 2007, vo st fr & ang / ov fr & eng ond, 100’
Joachim Lafosse, BE – FR, 2008, 35mm, vo fr st nl / fr ov nl ond, 105’
C
J
Nothing Else Matters (Was am ende zählt) élève libre
arla fugue pour faire une école de stylisme
à Lyon, mais on lui vole tous ses biens. Elle
tombe sur Rico qui lui propose un job sur un
chantier. Il l’héberge, mais pas sans contrepartie. Là, elle se lie avec Lucie qui lui propose
de squatter avec elle et son frère. Les rêves
et difficultés de ces deux filles, chacune attirée par les désirs opposés de l’autre, peignent
la marginalité au féminin avec intelligence
et douceur. Quand Carla découvre qu’elle est
enceinte, elles décident de faire face ensemble
avec un pacte qui permettra à Lucie de retenir
Carla à ses côtés au moins encore quelques
temps...
C
arla trekt weg om zich in een school van
stylisme in Lyon in te schrijven, maar al
haar spullen worden gestolen. Ze ontmoet
Rico die haar een job aanbiedt op een werf.
Hij zorgt ook voor onderdak, maar daar staat
wel iets tegenover. Ze bindt zich aan Lucie,
die haar voorstelt bij haar en haar broer te
blijven wonen. De dromen en moeilijkheden
van de twee meisjes, elk aangetrokken door
de tegengestelde verlangens van de anderen, beschrijven op een vernuftige en zachte
manier vrouwelijkheid aan de marge van de
maatschappij. Wanneer Carla ook nog eens
ontdekt dat ze zwanger is, besluiten ze een
deal te sluiten die Lucie toelaat nog minstens
voor een tijdje Carla in haar buurt te hebben...
onas, 16 ans, en échec scolaire, pense pouvoir tout miser sur le tennis mais échoue
en sélection nationale. Il rencontre Pierre, un
trentenaire qui va le prendre en charge. Fort
de ce lien privilégié, Jonas abandonne l’école
publique. Incapable de fixer les limites de cette
relation, l’éducation de Jonas va progressivement dépasser le cadre purement scolaire:
transmission ou transgression? Choc de la
Quinzaine des Réalisateurs 2008, film intelligent, mélange d’humour et de stupeur, “Elève
Libre” est une claque qui devrait laisser une
impression durable.
>
J
onas, 16 jaar en geen groot licht op school,
denkt alles in te kunnen zetten op tennis,
maar mislukt in de nationale selectie. Hij ontmoet Pierre, een dertiger die zich over hem
ontfermt. Versterkt door deze uitzonderlijke
band, verlaat Jonas de openbare school. De
aard van de relatie staat echter niet vast en
stilletjesaan evolueert de opvoeding van Jonas
tot iets dat het puur schoolse voorbij gaat. De
film was spraakmakend op la Quinzaine des
Réalisateurs in Cannes 2008. Een intelligente
film, een mengeling van humor en ontsteltenis. “Elève libre” is een oorveeg die nog lang
nazindert.
En présence de / in aanwezigheid van Joachim Lafosse.
16
02.10 > 12.10
02.10 > jeudi / donderdag
03.10 > vrijdag / vendredi
18:00 Vernissage: Daisuke Ichiba
p5
20:00Genius Party
p6
20:00 A Bao A Qu
p3
22:00
22:00
Terayama: Emperor Tomato…
Terayama: Pastoral… 24:00Tokyo Gore Police
09.10 > JEUDI / donderdag
04.10 > SAMEDI / zaterdag
p7
22:00 A Bao A Qu
p6
cineketje: komaneko
p8
20:00 Fine, Totally Fine
p7
20:00
Terayama: Throw Away…
combi p4
p3
22:00Sukiyaki Western Django
p7
22:00
Terayama: Les fruits de la passionp4
p6
12.10 > zondag / dimanche
11.10 > samedi / zaterdag
18:00
Terayama: Pastoral…
combi p3
Terayama: Labyrinthes imaginaires
p3
20:00Sukiyaki Western Django
p7
20:00
22:00 Cabaret Shinjuku
p5
22:00Genius Party
p6
Denkbeeldige labyrinten 24:00 Party
p5
20:00
Terayama: Emperor Tomato…
15:00
p6
20:00 Funuke
05.10 > zondag / DIMANCHE
p4
23.10 > 01.11
23.10 > donderdag / jeudi
24.10 > vendredi / vrijdag
25.10 > zaterdag / samedi
14.00
18:30 Drink
19:30
21:30
e
rtur
Ouve ing
Open
VIVERE p10
CHUECATOWN + Mommy’s House p10
19.30BRIDESHEAD REVISITED
p13
22.00SHE’S A BOY I KNEW
p13
p9
15.30VAMPIROS LESBOS
p11
15.30VIVERE
p10
17.30L’ORDRE DES MOTS p11
17.30LES TUEURS FOUS
p12
p12
19.30 PRINCESS
p12
p12
21.30DEREK
p12
p12
19.30OBJETS DU DéSIR 21.30SONJA
p11
p11
19.30 FILLES RêVéES, GARCONS… 21.30DREAM BOY + Rock Garden
23.30 PORN WITH A DIFFERENCE
p11
23.30SABAKU + Heiko
28.10 > mardi / dinsdag
27.10 > maandag / lundi
cineketje: cineconcert 26.10 > dimanche / zondag
29.10 > woensdag / mercredi
30.10 > jeudi / donderdag
13.00
cineketje: workshop 16mm p9
13.00
cineketje: workshop soundtrack p9
16.00
cineketje: pollux…
p9
17.00
cineketje: clôture / slot
19.30NO WOMAN’S LAND + Family… p13
21.30OUR LOVE + Gender game + debat p13
19.30SUDDENLY… + Love hurts 21.30GENDER BLENDER p9
p13
p13
19.30BE LIKE OTHERS + Hûdud + … + debat p14
21.30 FROM NORTH WITH LOVE
p14
21.30 Gueulante
01.11 > samedi / zaterdag
19.30CANDY RAIN
p14
p11
15.30OBJETS DU DéSIR + tbc 17.30Trans, pédé, gouines en…! p15
19.30
NOTHING ELSE MATTERS
p15
21.30COLOR ME BOY! 23.30MAMA DRACULA + La Dinde
p14
21.30
re
clÔtuing
clos
éLèVE LIBRE p15
p15
Tarifs / tarieven
10.10 + 31.10 > 19:30
cinéma bioscoop
3 rue d’Arenbergstraat - 1000 Bxl
www.nova-cinema.org
T&F 0032(0)2/511.24.77
Permanences / permanenties:
mercredi / woensdag 10:00 > 14:00
+ vendredi / vrijdag 14:00 > 18:00
Camera Japan
Film > 5 / 3,5 eur (réduction / reductie)
Cabaret + Party > 7,5 / 6 eur (réduction / reductie)
Combi Terayama (05.10 + 12.10)
> 7,5 / 6 eur (réduction / reductie)
Cineketje
Film > 3,5 / 2,5 eur (réduction / reductie)
Concert > 3,5 / 2,5 eur (réduction / reductie)
Workshop > 2,5 eur
Clôture festival slot > Gratis
Pink Screens
Film > 5 / 3,5 eur (réduction / reductie)
Gueulante> Gratis
Abonnement (6 séances / voorstellingen)
> 21 / 15 eur (réduction / reductie)
p10
Nova team: Adélie, Aïcha, Aki, Alain, Alexis, Alexandre, Alice, Andy, Anne, Arne,
Ariane, Arnaud F, Arno, Arnout, Aude, Aurélie, Benoît, Benwa, Bruno, Carole,
Catherine, Céline, Charlotte, Claire, Clément, Denis, Dirk, Dominik, Elisabeth,
Elise, Ellen, Eric, Fabien, Fabrizio, Flore, Gabriel, Georges, Gérald, Géraldine,
Guérin, Guillaume A, Guillaume M, Guy, Gwen, Helena, Hélène, Hervé, Hilde,
Isabelle, Jacques, Jean-Louis, Jérôme, Johan, Julie B, Julie M, Julie S, Junko,
Katia, Kris, L, Laura, Laurent A, Laurent Tz, Lila, Lorenzo, Luce, Lucie, MarieEve, Mathias, Maximilien, Melanie, Micha, Micheline, Miku, Milan, Mohamed,
Nico, Olenka, Peb, Philippe Brrr, Quentin, Rachel, Ramon, Raph, Remy, Sandrine, Saskia, Serge, Seth, Sophie, Steven, Tatjana, Thomas, Toon, Véronique,
Vince, Yacine, Yvan...
pink team: Amelie, Anne, Annick, Aurore, Caro, Carole, Chris, Christian, David,
Els, Frédéric, Greg, Héloïse, Huub, Jacques, James, Jan, Jean-Baptiste, Laurent, Liesbet, Luc, Marie, Mark, Nico, Olivier, Pascualino, Patrick, Soizic, Steven, Thierry, Thomas, Tineke, Tom, Tonio, Valérie, Vitor...
Japan thanks: Camera Japan, Henrikku Morisaki, The Japan Foundation, Lausanne Underground Film & Music Festival, Pakito Bolino, Pascal, Saravah,
Shoko Takahashi...
Pink thanks: Davide Oberto & Torino GLBT Film Festival, Florence Fradelizi
& Festival Film Gay et Lesbien de Paris, Freddy Malonda & la Cinémathèque Royale de Belgique, Vrienden van het Vlaams Filmmuseum, UEEH, War
Bear & Tekfestival (Rome), An De Winter & Holebi Film Festival Leuven, Werner Borkes & de Roze Filmdagen (Amsterdam), Chris Orgelt & BIFFF, Beijing Queer Film Festival, Arne Höhne & Piffl Medien Gmbh (Berlin), Xavier
Michel & Festival Vues d'en face (Grenoble), Daniel Chabannes & Epicentre
Films (Paris), Yang Yang, Gerald Alary, Laurent Gaissad, Christelle Taraud &
l'institut de sociologie - ULB, Caroline Cauquil, Mademoiselle Jean, Delphine
Von Kaatz, Etienne Tilmans, la Ville de Bruxelles - Stad Brussel, la Maison Arcen-Ciel - het Brussels Regenbooghuis, Hervé André, Amélie Notredame, alle
/ tous les DJ & alle D-Janes, tous les bénévoles du festival en alle vrijwilligers
van het festival, tous ceux que nous oublions en iedereen die we vergeten...
E.R. / V.U.: Tenjô Sajiki, 3 rue Arenbergstraat, 1000 Bxxl.

cinekeTje FILEM`ON FESTIVAL

Transcription

Similar documents

07.11 > 18.11.2013 cinéma bioscoop

26 27 A traditional Mediterranean house in Sainte Maxime with a

A Passion f or Cloth

septembre + octobre september + oktober

camping apartments mobile homes

Contrast between dark and light, straight and curved - Beta-Plus

B E LG IQ U E - B E LG IË P. P / P . B 1/ 13 9 2 10 7 0 B R U XE LL

issue 8 free - Code Magazine

files/Huard, Fernand_30x30

chinéma direct

steinbock haus

STUDIERICHTING MUZIEK - Academie voor Podiumkunsten Aalst

La Marmotte 2011

Nederlandse samenvatting