Het geriatrisch dag- ziekenhuis doorgelicht

jaargang 2 - nummer 2
Lente-editie 2009
gazine
2
3
4
6
7
8
�
�
�
�
�
�
Voorwoord
Vimana incidentenregistratie
Doorgelicht: het geriatrisch dagziekenhuis op campus eeklo
Nieuwjaarsreceptie
Close-up: dr. Bruno Vermeersch
Dr. Obrie bouwt school in Uganda
Het geriatrisch dagziekenhuis doorgelicht
pag. 4
10
11
12
13
14
16
�
�
�
�
�
�
Vriendenkring: Körperwelten en quiz
Goed geraden: Ethische Commissie
De nieuwe revalidatiezaal op campus eeklo
Champagne!
Varia
Personalia
Vimana
Colofon
Almagazine is het driemaandelijks
personeelsblad voor alle artsen,
medewerkers en vrijwilligers van AZ Alma.
Verantwoordelijke Uitgever
� Rudy Maertens
Voorwoord
02
De melding van incidenten en bijna-incidenten kan niet genoeg benadrukt worden.
We willen via dit artikel dan ook een warme
oproep doen aan al onze medewerkers om
gebruik te maken van Vimana. Het valt op dat
er een groot verschil is tussen campus eeklo
en campus sijsele (fig. 2). In Eeklo was men
voor de fusie vertrouwd met FONA (Fouten,
Ongevallen en Near-Accidents) en bestond er
dus al een gewoonte van registratie op het
intranet. In Sijsele bestond dit nog niet, en is
het allemaal nieuw, wat wellicht het verschil
verklaart. Hopelijk zet dit artikel aan om regelmatiger te registreren: ‘Elke melding is een
extra kans om de zorg voor onze patiënten
nog beter en veiliger te maken’, besluit Gerda
Pauwels. ■
Fig. 1
100%
90%
80%
70%
13%
13%
44%
5%
5%
5%
13%
51%
41%
17%
9%
11%
14%
3%
9%
6%
5%
14%
7%
24%
11%
3%
11%
14%
20%
19%
13%
26%
8%
11%
16%
29%
32%
28%
36%
11%
63%
14%
46%
29%
25%
5%
8%
11%
15%
11%
24%
30%
20%
10%
3%
5%
8%
8%
19%
14%
11%
60%
50%
40%
5%
16%
6%
53%
11%
5%
34%
31%
26%
33%
23%
16%
19%
5%
0%
jan
feb
maa
apr
Valincident
mei
jun
jul
Foute handeling
Communicatiefout
aug
Agressie
sep
Medicatieincident
okt
nov
dec
Andere
Fig. 2
Aantal incidenten per kenletter en campus
90
60
30
jan
feb
maa
apr
mei
jun
jul
aug
sep
okt
nov
dec
S
_C
E
de
An
An
de
re
re
_C
CS
d_
oe
Sp
Sp
oe
IZ
d_
_C
CE
S
E
_C
K_
IZ
O
O
K_
CS
CE
0
CS
Indien u meewerkt aan een reportage voor het
Almagazine of deelneemt aan een activiteit van
de vriendenkring, stemt u impliciet ook in met het
nemen en/of publiceren van foto’s die verband
houden met deze reportage of deze activiteit. Wij
hopen op uw begrip daarvoor te kunnen rekenen.
Een aantal van die positieve zaken komt aan bod in dit nummer van
Almagazine.
Rudy Maertens: ‘Dat klopt! De voorstelling van ons geriatrisch dagziekenhuis zet
een afdeling in de kijker die voor heel wat oudere mensen een vertrouwenswekkend baken is. En wat gezegd over de inzet van dr. Eric Obrie voor een dorpsschooltje in Uganda? Ook de activiteiten van de Vriendenkring van ons ziekenhuis
volg ik op de voet en hun bezoek aan Körperwelten moet een ongelooflijke ervaring geweest zijn. Met de voorstelling van de ethische commissie en de bijdrage
over de incidentenregistratie Vimana komen dan weer andere facetten van ons
ziekenhuis aan bod. De fotografische hobby van dr. Bruno Vermeersch, de opening
van de nieuwe Reva-afdeling en knallende champagnekurken maken het geheel
mooi rond. Ik kijk al uit naar de reacties!’ ■
Extra kans
‘Valincidenten worden het vaakst geregistreerd
(fig. 1)’, weet Gerda Pauwels, ‘gevolgd door
communicatiefouten, foute handelingen en
agressie. Een communicatiefout is een incident
waarbij meestal geen directe schade kan
worden toegebracht aan een patiënt, maar
het veroorzaakt wel onnodige verwarring en
vertraging bij het verstrekken van de zorg.’
De melding van incidenten en bijna-incidenten
en de registratie ervan, blijven niet zonder
G-
www.azalma.be
[email protected]
‘Patiëntveiligheid krijgt de laatste jaren steeds
meer aandacht, niet alleen in de ziekenhuizen, maar ook in de politiek en de media.
Uit onderzoek blijkt dat minder dan 5% van
de incidenten wordt gemeld’, zegt Gerda
Pauwels. ‘Het is dus zeer moeilijk om er op
een structurele manier iets aan te doen. Want
om te kunnen verbeteren, moeten we weten
wat er in ons ziekenhuis gebeurt. Daarom is
het melden van incidenten en bijna-incidenten
zo belangrijk. Met elk incident dat niet gemeld
wordt, gaat een kans verloren om werkprocessen in de zorg veiliger te maken.’
Die registratie is niet nieuw. In Nederland had
men al langer ervaring met ‘VIM’-men: VeiligheidsIncidenten Melden. Ook ons ziekenhuis
heeft sinds eind 2006 een VIM-systeem, al is
het in AZ Alma ‘Vimana’ gedoopt, want het
gaat niet enkel over het melden van incidenten, maar veeleer om de analyse ervan.
‘Vimana’ is trouwens een woord uit het Pali
(een oud-Indische taal) en betekent letterlijk:
‘een klein stukje tekst dat dient als inspiratie
voor de monnik’. ‘En dat is wat een incidentmelding kan zijn’, meent Gerda Pauwels.
‘Een bron van inspiratie om de zorgverlening
veiliger en beter te laten verlopen.’
Het doel van de registratie is meervoudig:
• Verhogen van de kwaliteit van de zorg
• Verhogen van de veiligheid van patiënten
en zorgverleners
• Bespreekbaar maken van zorgproblemen,
een platform aanbieden om te leren en te
evalueren
Incidenten kunnen anoniem gemeld worden
op het intranet. Het invulformulier is grotendeels opgebouwd uit keuzemenu’s, om snel
de belangrijkste informatie te kunnen registreren. Er zijn ook een aantal vrije tekstvelden
waar je als melder wat extra informatie kan
geven over het incident of het bijna-incident.
Iedereen kan melden, het enige wat je
nodig hebt, is toegang tot het intranet. Heb
je dat niet, dan kan je altijd aan een collega
of je diensthoofd vragen om het incident te
registreren. Om te weten in welke rubriek het
incident staat dat je wil melden, vind je op de
startpagina een overzicht.
GCE
Moeie 18
B-9900 Eeklo
tel. 09 376 04 11
U begrijpt dat mensen zich zorgen maken over hun werkzekerheid?
Rudy Maertens: ‘Ik ben blij dat je me die vraag stelt. Medewerkers van AZ Alma
werken in een sector, de gezondheidssector, waar werkzekerheid een troef is. Er
zullen altijd patiënten zijn die zorg nodig hebben, dus er zal hier altijd werk zijn.
Dat moet voor onze medewerkers toch een gerust gevoel zijn? Ik vraag dan ook
dat ze hun job zouden koesteren en dat ze, als er al eens iets misloopt, daarover
gaan praten met hun diensthoofd om samen tot een oplossing te komen. Om de
interne werking te verstevigen, hebben we nu vooral stabiliteit nodig. We willen
de processen optimaliseren en kwalitatieve zorg blijven leveren, en dat kan alleen maar in een sereen klimaat. Op de nieuwjaarsreceptie, waar toch bijna 500
personeelsleden bijeen waren, heb ik met veel medewerkers gepraat. Ik voelde
een zeer positieve sfeer en een grote verbondenheid met en engagement voor
ons ziekenhuis. Want de meeste medewerkers beseffen met mij dat in AZ Alma
vooral ook veel positieve dingen gebeuren!’
Melden om te verbeteren
Getroffen maatregelen
CS
� campus eeklo
Sommigen denken dat een ziekenhuis immuun is voor ‘de crisis’.
Rudy Maertens: ‘Was dat maar waar! Ook een ziekenhuis is een bedrijf dat de
gevolgen van de crisis aan den lijve ondervindt. Maar samen met mijn collega’s
uit de directie waak ik erover dat AZ Alma financieel goed wordt beheerd. Bij de
opstelling van de begroting voor dit jaar hebben we zeer moeilijke keuzes moeten maken en elke eurocent drie keer moeten omdraaien.’
gevolg. Kwaliteitscoördinator Gerda Pauwels
stelde hierover enkele rapporten op en op basis daarvan nam de directie van het ziekenhuis
nu al enkele maatregelen:
• Voor de verdere analyse van de valincidenten wordt in de loop van dit jaar een
werkgroep opgericht om dit thema uit te
diepen en verbeteracties te bepalen.
• Door het toenemend aantal meldingen
van agressie (w.o. diefstal en vandalisme)
werden stewards aangeworven.
• Voorkomen van recidive incidenten, al dan
niet met verwikkelingen, blijvende letsels
of overlijden
D-
Gentse Steenweg 132
B-8340 Sijsele-Damme
tel. 050 72 81 11
U hamerde ook tijdens de nieuwjaarsreceptie van het personeel op die
samenhorigheid.
Rudy Maertens: ‘Welja, ik kan een goede samenwerking tussen artsen, personeelsleden en vrijwilligers niet genoeg onderstrepen. Alleen door eendrachtig aan
hetzelfde zeel, en uiteraard aan dezelfde kant ervan, te trekken, kunnen we met
ons ziekenhuis zeker de toekomst aan.’
Vorig jaar werden in AZ Alma 381 incidenten
gemeld. Dat was een duidelijke stijging t.o.v.
2007, toen 216 incidenten werden geregistreerd. ‘Wanneer we in het achterhoofd
houden dat er ongeveer 25.000 opnames per
jaar zijn in ons ziekenhuis, dan is dit maar het
topje van de ijsberg’, weet Gerda Pauwels,
kwaliteitscoördinator en manager interne
audit. ‘Valincidenten worden het meest geregistreerd, gevolgd door communicatiefouten,
foute handelingen en agressie. De registratie gebeurt via ‘Vimana’ op het intranet en
gebeurt vaker vanuit campus eeklo dan vanuit
campus sijsele. Dit heeft wellicht te maken
met het feit dat men in Eeklo voor de fusie
reeds een ‘FONA’-registratie kende.’
CE
VZW AZ Alma
� campus sijsele
Algemeen directeur Rudy Maertens liet er in zijn voorwoord
in het vorige Almagazine geen twijfel over bestaan: ‘We hebben elkaar nodig!’, klonk het.
Valincidenten komen het vaakst voor
D_
Schriftelijk via postvak manager PR en communicatie (campus eeklo of campus sijsele)
per e-mail naar [email protected]
tel. 050 72 83 32
Nood aan stabiliteit
Het melden van incidenten en bijna-incidenten maakt gezondheidszorg veiliger
CS
Informatieraad
� Katia De Clercq
� Pascale De Vuldere
� Jan Depestele
� Ellen Rau
� John Ryckaert
� Jean-Marie Smeets
� Marc Van Hulle
Design
� Living Stone
DTP en Drukwerk
� offsetdrukkerij De Sonville
Fotografie
� Ipon fotografie
� Michel Moens
Brieven, reacties of suggesties
voor het volgende Almagazine
zijn steeds welkom bij:
� Marc Van Hulle
C_
manager PR en communicatie
Gerda Pauwels
CE
Hoofd- en eindredactie
� Marc Van Hulle
C_
algemeen directeur
03
Doorgelicht
Deze groep is aan de slag in het geriatrisch dagziekenhuis: foto links (van links naar rechts):
Béatrice Bagilimana, Romina Vandemaele, Lieselot Van Meulebroeck, dokter Hilde Baeyens,
Anneke Bauwens, Griet De Smet, Griet Goethals en Hannelore De Coninck.
In deze rubriek stellen we een
afdeling van ons ziekenhuis
uitgebreid voor. Deze keer viel
de keuze op het geriatrisch
dagziekenhuis in campus eeklo.
Griet Goethals
Geriatrisch dagziekenhuis:
Eind vorig jaar kwam het geriatrisch dagziekenhuis van campus eeklo plots in het
nieuws: het team van dr. Hilde Baeyens en
dr. Dominique De Landsheer mocht de duizendste patiënt sinds begin 2006 begroeten en in de bloemetjes zetten. Het werd
een dubbel feest, want het ging om het
echtpaar Marcel en Diana Gevaert-De Smet
uit Zomergem. En zoals Marcel (88) en
Diana (86) zijn er veel mensen die dankzij
hun bezoek aan het geriatrisch dagziekenhuis mooi in hun eigen huis kunnen blijven
wonen en een verblijf in het ziekenhuis of
een woon- en zorgcentrum op zijn minst
kunnen uitstellen.
Multidisciplinaire aanpak
Het geriatrisch dagziekenhuis van het AZ
Alma was in 2006 één van de 45 gesubsidieerde pilootprojecten in Vlaanderen. Het
werd architecturaal ingepast op de eerste
verdieping in het ziekenhuis te Eeklo,
naast de bestaande afdeling geriatrie. ‘Het
geriatrisch dagziekenhuis is er hoofdzakelijk
voor mensen die nog thuis wonen, maar
ook die vanuit een rusthuis, kortverblijf of
dagcentrum voor onderzoek, revalidatie
of controle doorverwezen worden door de
huisarts. We ontvangen ook mensen die na
opname in de geriatrie of na consultatie bij
een geriater doorverwezen worden’, zegt
dr. Hilde Baeyens, samen met dr. Dominique De Landsheer de geriater met dienst.
‘We mikken vooral op 75-plussers.’ De
cijfers geven haar alvast gelijk: in 2008 was
78,6 procent van de 500 bezoekers in het
geriatrisch dagziekenhuis 75 jaar of ouder.
Het dagziekenhuis maakt het mogelijk om verschillende onderzoeken en
04
* globuline = eiwitstof
Dr. Hilde Baeyens
Anneke Bauwens
Béatrice Bagilimana
Sandrine Bulcaen
‘Ouderen kunnen door onze zorgen langer thuis blijven wonen’
consultaties op één dag te concentreren
en een multi-disciplinaire evaluatie uit
te voeren. Een geriater, verpleegkundigen, een kinesitherapeut, ergotherapeut,
psycholoog, logopedist, sociale assistent,
andere specialisten,... ze staan die ene dag
allemaal ter beschikking van de patiënt van
het geriatrisch dagziekenhuis die een opeenvolging van onderzoeken, consultaties
en testen kan meemaken, netjes gepland
en afgesproken, met tussenin de nodige
rustpauzes om even te bekomen van de
drukte.
Exponentiële groei
‘We zorgen voor een multidisciplinaire
benadering op een ambulante manier’,
zegt dr. Hilde Baeyens. ‘Hier staat een volledig team ter beschikking, waardoor we
uiteindelijk een totaalbeeld van de patiënt
krijgen en veel adequater en sneller kunnen ingrijpen. Het geriatrisch dagziekenhuis
komt tegemoet aan de specifieke noden
van de geriatrische patiënt. We werken
vooral rond geheugen- en gedragsproblemen, vallen en gangstoornissen,
vermagering, slikstoornissen, incontinentieproblematiek, nazicht van de voeding,
hulp bij de medicatie, depressie... Maar we
evalueren evenzeer chronische aandoeningen en bekijken, samen met de familie, de
mantelzorg.’
Het geriatrisch dagziekenhuis begroette in
2008 precies 500 patiënten, daarvan waren
er 414 afkomstig van thuis, 86 kwamen
uit een residentiële zorgvoorziening. Het
dagziekenhuis neemt exponentieel in
belang toe, want die 500 patiënten is een
pak meer dan 2007, toen 288 mensen de
weg naar het geriatrisch dagziekenhuis
insloegen. Van de 500 patiënten waren er
320 vrouwen.
197 patiënten (39,4 procent) kregen een
multidisciplinair onderzoek, er waren 194
(38,8 procent) revalidatiemomenten (voor
14 patiënten), 114 patiënten (22,8 procent)
voor intraveneuze therapie.
Korter op de bal
De multidisciplinaire aanpak en behandeling van specifieke geriatrische syndromen
en pathologieën gebeurt met een individueel programma, aangepast aan de patiënt
en in een aangenaam, huiselijk kader.
Naast kiné-revalidatie, ergotherapie en/of
psychologische tests zijn er ook specifieke
behandelingen, zoals bloedtransfusie, een
calcium-, globuline*- of ijzertherapie, specifieke wondzorg na hospitalisatie,...
Het team van het geriatrisch dagziekenhuis
doet hiervoor een beroep op alle knowhow die in het ziekenhuis voorhanden
is. Zo werd in 2008 met een groot aantal
disciplines op heel regelmatige basis
samengewerkt: labo en radiologie (elk in
61,2 procent van de gevallen), nucleaire
(27,5 procent), cardio (18,4 procent) en
gastro (15,3 procent), maar ook heel vaak
oftalmo, fysio, orl, chirurgie, dermatologie,
endocrinologie, orthopedie, pneumologie,
urologie,...
‘Door ons geriatrisch dagziekenhuis slagen
we erin om veel, vaak heel oude patiënten
toch nog in de vertrouwde omgeving van
hun eigen woning te houden’, onderstreept
dr. Hilde Baeyens. ‘Het is wetenschappelijk
bewezen dat oudere mensen met een
meervoudige pathologie, die af en toe,
en in samenspraak met de behandelende
huisarts, op onderzoek komen, langer thuis
kunnen blijven wonen. We revalideren
voornamelijk patiënten die nog niet terecht
kunnen bij hun kinesitherapeut thuis, maar
bij wie door ambulante revalidatie het ontslag uit het ziekenhuis wordt bespoedigd
en mogelijk gemaakt. Wij kunnen korter op
de bal spelen en preventief ingrijpen. Kijk,
oudere mensen gaan vaak pas naar het
ziekenhuis wanneer ze echt doodziek zijn,
en soms is het dan ook effectief te laat.
Naar het geriatrisch dagziekenhuis komen
ze voor een multidisciplinaire evaluatie met
een gerichte aanpak van hun problemen/
beperkingen. Deze kunnen bijgestuurd
worden, waar nodig, zonder dat ze uit hun
vertrouwde milieu, hetzij thuis, hetzij in
een WZC of kortverblijf, worden gehaald. Ze
weten dat ze ’s namiddags, na de onderzoeken en tests, gewoon weer naar huis
mogen. Dat maakt de drempel om zich te
laten verwijzen naar het dagziekenhuis ook
veel lager.’
Houvast en zekerheid
Een pluspunt van het geriatrisch dagziekenhuis is ook het vertrouwde team van
verpleegkundigen dat de patiënten met de
glimlach opwacht. De ploeg van hoofdverpleegkundige Sandrine Bulcaen, namelijk
Griet Goethals, Anneke Bauwens en Béatrice Bagilimana, zijn bekende gezichten
voor de bezoekers van het dagziekenhuis.
‘Ze voelen zich bij ons echt op hun gemak’,
zegt Griet Goethals. ‘Ze hebben aan ons
een houvast, een zekerheid, wij zijn als het
ware hun rots in de branding en dat is voor
die mensen heel belangrijk.’
Griet, Anneke of Béatrice zijn heel intensief
met elke patiënt bezig, en dat is ook nodig.
De patiënten van het geriatrisch dagziekenhuis verzamelen in een kamer, waar hen
een gemakkelijke zetel wacht. Van daaruit
vertrekken ze in de loop van de dag voor
de diverse, geplande onderzoeken. De begeleiding daarbij is heel intensief: het gaat
vaak om mensen met geheugenproblemen, eetproblemen, gangproblemen, incontinentieproblemen. Zij kunnen bijgevolg
niet terecht in een gewoon dagziekenhuis
waar er geen continu toezicht is, vandaar
ook dat in het geriatrisch dagziekenhuis
– en niet in het gewoon dagziekenhuis
– intraveneuze therapie kan gebeuren. Het
vertrouwde team van het geriatrisch dagziekenhuis zorgt dan ook voor begeleiding
naar de geplande onderzoeken, ze stellen
de patiënten gerust en vangen ze telkens
weer op in de kamer van het geriatrisch
dagziekenhuis.
Naar daar keren de patiënten immers
telkens terug om even op adem te komen,
of om ’s middags een warm middagmaal
te gebruiken in het restaurant op dezelfde
afdeling. Wanneer er zich zes patiënten
aanmelden, is het er wel een beetje krap,
maar dat lijkt de tol van de roem te zijn,
met zo’n exponentiële groei op amper een
jaar tijd.
Het vertrouwde team van dr. Baeyens en
dr. De Landsheer, en de verpleegkundigen
Griet, Anneke en Béatrice, wordt waar
nodig aangevuld met verpleegkundige Odri
Apers, kinesitherapeut Dirk Claus, ergotherapeute Romina Vandemaele, psychologe
Griet De Smet, logopedistes Hannelore De
Coninck en Els De Groote, en sociaal assistente Lieselot Van Meulebroeck.
Zeer veel dankbaarheid
‘De familie wordt heel nauw betrokken
bij de werking van het geriatrisch dagziekenhuis’, zegt Béatrice Bagilimana. ‘Bij
aankomst is er een overlegmoment met
de verpleegkundige en de geriater, en ook
’s namiddags, bij het vertrek, wordt een
gesprek voorzien om de evolutie en de
aanpassingen te verduidelijken. Daarbij
kunnen zowel patiënt als familie alle
mogelijke vragen stellen, zodat ze goed en
duidelijk geïnformeerd naar huis kunnen.
En als er thuis ook nog verdere begeleiding
of structurele hulp nodig is, dan helpen we
daar, via de sociale dienst, ook bij. We streven een naadloze zorg na, en zorgen dan
ook voor een goede communicatie met
de thuiszorg. Bij ontslag wordt er steevast
een samenvattende brief meegegeven
voor de huisarts en thuisverpleegkundigen,
soms wordt er ook onmiddellijk telefonisch
overleg gepleegd.’
‘Onze patiënten zijn ’s namiddags vrij
vermoeid, maar ze zijn toch tevreden en
gerustgesteld’, vult Anneke Bauwens aan.
‘Ze zijn blij dat ze terug naar huis kunnen
keren met een gerust gevoel. Een aantal
problemen werd aangepakt, een aantal
hulpmiddelen aangereikt, de medicatie
op punt gesteld, eventuele kinesitherapie
thuis gestart. We krijgen dan ook heel veel
dankbaarheid van deze mensen, ik zou
deze dienst voor geen andere meer willen
ruilen. Het geeft heel veel voldoening,
want je weet dat je die mensen hebt kunnen helpen om zo lang mogelijk zelfstandig te leven en te wonen. En dat geeft een
goed gevoel.’ ■
05
Close-up
Nieuwjaarsreceptie
In deze rubriek bekijken we
telkens één van onze collega’s
van heel dichtbij. Met andere
woorden: we zetten die in closeup! ‘Man bijt Hond’-gewijs gaan
we op zoek naar de verborgen
drijfveren, hobby’s en interesses
van onze collega’s.
Dr. Bruno Vermeersch
Een nieuwjaarsreceptie om in te kaderen
De nieuwjaarsreceptie voor het personeel en
de vrijwilligers van AZ Alma was ook dit jaar
een druk bijgewoonde voltreffer. Bijna 500
mensen tekenden present op een toch wel
ongewone locatie: de stemmig aangeklede
bedrijfsruimte van de firma Integral aan de
Zeelaan in Balgerhoeke.
drankjes, met een aanmoedigende speech
van algemeen directeur Rudy Maertens, met
een zeer leuke stemmenimitator en met her
en der zelfs een danspasje. Vooral toen ‘les
lacs du Connemara’ van Michel Sardou over de
zaal golfden, gingen servetten en zakdoeken
draaiend de lucht in...
Het werd een aangename, ongedwongen
avond met véél hapjes en minstens evenveel
Ook de fotograaf was nadrukkelijk op de
nieuwjaarsreceptie aanwezig: met een kader
van AZ Alma in de hand trok hij van groepje
naar groepje om zoveel mogelijk mensen op
een ludieke, spontane manier te fotograferen.
Het resultaat daarvan ligt al enkele weken ter
inzage van het personeel. En tientallen medewerkers bestelden reeds een of meerdere
foto’s als herinnering aan een mooie avond,
een AZ Alma-avondje om in te kaderen, zeg
maar... ■
Unicum in België
Dokter Bruno Vermeersch maakt foto’s met gelatine
Dr. Bruno Vermeersch, maag- en darmspecialist op campus sijsele, is gepassioneerd door een speciaal en
uniek procédé om foto’s te maken.
Wie in januari door de gangen van campus
sijsele liep, kon er niet naast kijken: de
unieke, op foto’s lijkende olieverfschilderijen
trokken de aandacht. De man achter deze
kunstwerkjes is maag- en darmspecialist
dr. Bruno Vermeersch, voor wie fotografie
al levenslang een passie is. En hij gaat daar
zeer ver in, want hij gebruikt bij de reproductie van zijn foto’s een procédé dat niemand
anders in België toepast: ‘oilprint’, of het
maken van een foto door de gevoeligheid
van... gelatine. Wereldwijd zijn er maar
een twintigtal mensen die dit procédé nog
toepassen, één ervan is dokter Vermeersch
op campus sijsele!
Oilprint
‘Toen ik 18 jaar was, heb ik getwijfeld of ik
voor burgerlijk ingenieur fotografie zou verder studeren’, verrast dr. Bruno Vermeersch.
‘Ik koos uiteindelijk voor de geneeskunde,
zodat ik fotografie als mijn hobby kon behouden. Die is door mijn studies en mijn werk
wat gaan sluimeren, maar acht jaar geleden
kwam er een nieuwe vonk: ik ontdekte
een foto van Léonard Misonne (Belgisch
fotograaf, 1870-1943) uit 1920. Ik stond versteld: ofschoon die foto al ruim 80 jaar oud
was, was die nog in perfecte conditie met
levendige tonen en niet vergeeld. Hij was
gemaakt met het ‘oilprint’-principe en dat
ben ik beginnen analyseren en bestuderen.’
Met ‘oilprint’-principe bekom je een foto
door gebruik te maken van de lichtgevoeligheid van gelatine. Op een papier wordt
een laag gelatine gesmeerd, lichtgevoelig
gemaakt met kaliumjodide. Op het papier
06
Het koor in 1988
komt een negatief ter grootte van de foto en
dit wordt belicht met UV licht. De belichte
gelatine wordt hard, de andere blijft zacht.
Dan dompel je het vel papier in water,
waardoor de zachte gelatine het water
opslorpt. Daarna wrijf je het vlak in met
een olieachtige inkt, die door de met water
verzadigde gelatine afgestoten wordt, maar
op het harde gelatinevlak een zwart beeld
vormt: de foto!
‘Ik werk ongeveer acht uur aan één foto’,
zegt dr. Vermeersch. ‘Ik heb dit procédé
gedurende vijf jaar verfijnd en minder
omslachtig gemaakt, anders zat ik dagen
aan één foto bezig. Het gevolg is wel dat ik
nu telkens een unieke foto maak, die niet
te herproduceren is. Fotografie is bij mij dus
nog echt ambachtswerk!’
Een métier
Maar dr. Vermeersch ging nog een stapje
verder en confronteerde schilderkunst en
fotografie. Hij zocht en vond (in China!) een
schilder die zijn foto’s even scherp en waarheidsgetrouw met olieverf op doek wilde
schilderen. ‘Het lijkt een uniek werk, maar
eigenlijk is het een kopie... van een foto’,
knipoogt dr. Vermeersch. ‘Anderzijds lijken
de oilprints op etsen, en dat was ook een
veelgehoorde opmerking toen ik in januari
hier in Sijsele exposeerde. De ‘multiple’ is
uniek en het ‘unieke’ is multiple geworden.
Je wordt dus op het verkeerde been gezet.’
Iemand die met zoveel liefde aan één foto
werkt, moet toch gruwen bij de huidige digitale fotografie? Dr. Vermeersch relativeert:
‘Het is de kwaliteit van het beeld die telt en
of de gebruikte techniek in functie staat van
het beeld, niet zozeer of het om een oud of
nieuw procédé gaat. Dankzij de digitale camera kan iedereen nu een technisch goede
foto maken. Maar dit is niet voldoende. ‘Le
moment décisif’ moet je kunnen aanvoelen.
Je moet een foto kunnen maken die bij de
toeschouwer een emotie losweekt. Schilderkunst vergt een zekere mate van métier, bij
fotografie spelen alertheid en visie vaak een
grote rol. Er zijn al miljoenen foto’s van de
Eiffeltoren genomen, maar dé foto is misschien nog niet genomen en kan het werk
van een amateur zijn.’
Dokter Bruno Vermeersch is nu maag- en
darmspecialist, misschien was hij liever...
radioloog geworden? ‘Oh, niet echt’, zegt hij
lachend. ‘Dan zou ik al die toestellen misschien voor andere dingen gebruiken...’ ■
Wij zoeken steeds naar medewerkers met bijzondere interesses. Ben jij ook een
sporter “pur sang”, schuilt er een kunstenaar in je of heb je een andere leuke
hobby? Laat het ons weten op [email protected] of bel naar 28332.
07
Uganda
Nieuw in het ziekenhuis
Links: Dit was de desolate aanblik van
het schooltje vóór de initiatieven van
dr. Obrie en enkele andere steunende
groeperingen
Rechts: En zo ziet het schooltje er
vandaag uit: mooie, ruime klasgebouwen en veel groen op de speelplaats
‘Dit is géén druppel op een hete plaat!’
Dokter Eric Obrie helpt school bouwen in Kampala
Er is een Chinees spreekwoord dat zegt:
‘Geef een arme man geen vis, maar leer
hem vissen.’ Dat principe past dr. Eric Obrie,
specialist in de nucleaire geneeskunde in
ons ziekenhuis, toe in Kabalagala, een regio
in de Ugandese hoofdstad Kampala. Daar
helpt hij de bouw van een school financieren met de opbrengst van allerlei initiatieven, die hij hier helpt organiseren. ‘Deze
vorm van ontwikkelingssamenwerking is
héél concreet’, onderstreept dr. Obrie. ‘Je
weet perfect wat er met het geld gebeurt
en je krijgt ter plaatse de bevestiging dat
dit geen druppel op een hete
plaat is.’
Opdracht werd
passie
centen vrij voor de afbraak en gedeeltelijke
heropbouw van twee klasjes, maar dat was
geenszins voldoende’, vervolgt dr. Obrie.
‘Het ministerie stuurde een brief rond met
de vraag naar financiële steun, en die brief
kreeg ik in handen. Ik zag er meteen een
mooie uitdaging in, onder andere ook voor
Rotary Club Eeklo. Ik stelde een project
voor, gespreid over meerdere jaren, met
het uiteindelijke doel om zoveel mogelijk
klassen, een administratieve ruimte en een
sanitair blok te bekostigen. Rotary Club
Eeklo, waarvan ik lid ben, aanvaardde tijde-
Dr. Eric Obrie heeft zijn hart
verpand aan het Afrikaanse
land Uganda. Sinds hij er in
september 2000 voor het
eerst met vakantie ging en
er kennis maakte met de
kinderen van Kabalagala, is
hij onophoudelijk in de weer
om fondsen te verzamelen.
Dokter Eric Obrie
In die tijdspanne lag hij
mee aan de basis van zo’n
lijk de uitdaging. Het werd mijn opdracht en
100.000 euro ontwikkelingshulp voor de
schoolheropbouw.
uiteindelijk een passie.’
‘In september van 2000 werd ik er geconHulp van overal
fronteerd met de schade die een storm
aan de reeds armtierige en bouwvallige
‘Kabalagala is, net als hoofdstad Kampala,
schoolgebouwtjes had aangericht’, vertelt
een regio van uitersten: er leven enkele
dr. Obrie. ‘Tussen het puin hadden de
steenrijke inwoners, maar de meeste zijn
bewoners geprobeerd om nog een paar
zeer arm’, schetst dr. Obrie. ‘Zij blijven er
klasjes recht te zetten, maar dat was zeer
wonen omdat dit hun geboortegrond is. De
krakkemikkig en totaal ontoereikend. Het
behuizing is klein en armmoedig. Officieel
merendeel van de kinderen kreeg voortaan
bestaat armoede eigenlijk niet, bijgevolg
les in open lucht.’
zijn er geen voorzieningen, is er geen infra‘De Ugandese regering maakte initieel wat
structuur, geen hygiëne,... Het gebied rond
08
de school telt ongeveer 10.000 inwoners,
de inkomensgrens is er extreem laag. De
meisjes komen er grotendeels aan de kost
als sekswerkers, waardoor het aantal HIVseropositieven er zeer hoog is.’
Het dorpsschooltje waaraan dr. Eric Obrie
meebouwt, telt momenteel 630 kinderen,
waarvan 250 weeskinderen. Elk jaar verliest
de school drie tot vijf ouders, vooral aan
aids, enkele jaren terug ook door rebellengeweld in Noord-Uganda.
Rotary Club Eeklo bouwde gedurende vijf
jaar mee aan een financiële reserve en
de realisatie van een deel
van de school. Er werd aan
de schoolverantwoordelijken
gevraagd zelf ook uit te kijken
naar financiële hulp. Zo werd
via hen een substantiële doch
eenmalige bijdrage door het
aartsbisdom Kampala bekomen
en werd steun geleverd door
een Spaanse sponsorgroep.
Toen ook de serviceclub in 2006
de medewerking afrondde,
waren door die gebundelde
inspanningen acht klassen
heropgebouwd en ingericht samen met een sanitair blok. Tot
dusver bestond er enkel een toilet voor de
meisjes en een... muurtje voor de jongens.
Maar dr. Obrie liet het daar niet bij en ging
op eigen houtje op zoek naar verdere hulp.
Zo kwam hij terecht bij de werkgroep uit
het ziekenhuis die op de bres was gesprongen voor de straatkinderen van Peru. Die
groep besloot eenmalig de schouders onder
het Uganda-project te zetten, met onder
meer een cultureel weekend, een gelegenheids-CD, een wijn- en wenskaartenverkoop. Ook dat was een mooi succes en
zorgde ervoor dat samen met de bijdrage
Manager PR en communicatie
van de sponsorloop van de Vrije Basisschool
Lembeke, de klassen 9 en 10 (die samen
een grote polyvalente ruimte vormen), in
2007 konden worden in gebruik genomen.
Onderwijs belangrijk
Na de steun van de Peru-werkgroep zocht
en vond dr. Obrie andere sponsors en gulle
schenkers. ‘Wanneer de mensen weten wat
er concreet met hun centen gebeurt, geven
ze ook gemakkelijker’, beseft dr. Obrie. ‘Ze
weten van ons project dat er niets tussen
de plooien valt, dat er geen tussenpersonen
met een deel van de giften gaan lopen en
ze worden ook op regelmatige basis, met
tekst en foto’s, op de hoogte gebracht van
wat er met hun geld is gerealiseerd. Met
die steun konden er in 2008 opnieuw twee
klassen en als supplement, een keuken,
worden gebouwd. Ikzelf ga af en toe een
kijkje nemen in Kabalagala, dit gebeurt altijd
onaangekondigd, zodat ik de situatie zie zoals ze zich dagelijks voordoet. Bij elk bezoek
zie ik dat het project met respect onderhouden wordt, dat de omgeving met groen
wordt aangeplant, dat geeft de stimulans
om verder te werken. ‘Goed onderwijs is
heel belangrijk voor deze mensen. Het is de
enige manier om uit de sloppenwijken weg
te geraken. De school vervult in de wijk dan
ook een zeer nuttige functie. Ze fungeert
bovendien als informatiecentrum: er worden
bijvoorbeeld infosessies rond gezondheid
en hygiëne georganiseerd, niet alleen voor
de kinderen maar ook (en vooral) voor de
ouders. Die infosessies vinden plaats in de
polyvalente ruimte. Dit werpt zijn vruchten
af, de laatste paar jaar komen er steeds
meer kinderen naar de school.
Nog werk aan de winkel
Het project in Kabalagala is nu bijna
afgerond: in totaal werden twaalf klassen,
een sanitair blok en een keuken gebouwd
en ingericht. Dr. Eric Obrie wil het initiatief
echter niet loslaten, er is nog werk aan de
winkel: ‘Er moet een degelijke watervoorziening voor het sanitair blok komen’, weet
hij. ‘Daartoe zijn watertanks nodig, die zowel
de toiletten als de keuken bevoorraden. Bovendien moet een toiletmeester aangesteld
worden voor het onderhoud en voor de...
frequentie van doorspoelen! Je mag er niet
aan denken dat elk van de 630 kinderen bij
een toiletbezoek eens doorspoelt, zoveel
water kan daar niet voorzien worden!’
Dr. Obrie wil ook werk maken van het
lerarenverblijf, het enige bouwvallige krot
dat nu nog op de scholensite staat. ‘Dat zijn
geen leraarskamers zoals wij die kennen’,
verduidelijkt dr. Obrie, ‘maar het gaat om
echte verblijven. De leerkrachten komen
van heinde en ver om er les te geven, en
brengen hun gezin mee. Momenteel wonen
zes gezinnen in een bouwvallig en mensonwaardig onderkomen. Wanneer we dat nu
ook nog opknappen, kunnen we straks nog
betere leraren aantrekken voor onze school,
wat dan weer een invloed heeft op het
onderwijs...’
‘We bouwen met lokale aannemers, zodat
we er tijdelijk voor supplementaire tewerkstelling zorgen’, aldus dr. Obrie. ‘Men moet
zich wel wat aanpassen aan het Afrikaanse
ritme en niet nerveus worden indien een fax
na een maand nog niet beantwoord is. Respect voor hun mentaliteit hoort erbij, je kunt
leiden en sturen, maar uiteindelijk moeten
zij het zelf doen. De vis of het vissen...?’ ■
Dr. Obrie voorziet binnenkort nieuwe acties en de lancering van een
website over het Uganda-project. Intussen kunt u het project ook gewoon
steunen door storting op rekening nummer 435-8034101-59 op naam van
DMOS COMIDE VZW, Leopold II-laan 195, 1080 Brussel, met vermelding ‘B571
Kampala Uganda – attest aub’ (giften vanaf 30 euro zijn fiscaal aftrekbaar)
Ook aan de slag in een sociaal project dat ruimere aandacht verdient? Laat
het weten: [email protected]
Marc Van Hulle is sinds 1 februari de
nieuwe manager PR en communicatie.
Hij is regent Nederlands, Engels en economie, maar werkte de voorbije 25 jaar
als journalist, eind- en hoofdredacteur bij
verschillende dag- en weekbladen. Hij
wil de betrokkenheid van het personeel
bij de samenstelling van Almagazine zo
groot mogelijk maken en doet daarom
een oproep om mogelijke onderwerpen
aan te reiken. Hebt u zelf of een collega
in het ziekenhuis een aparte hobby, een
speciale interesse of een opmerkelijke
bezigheid, aarzel dan niet om het te laten
weten! U kunt Marc bereiken via e-mail
([email protected]) of per telefoon
(28332). Of vertel het hem persoonlijk als
u hem in het ziekenhuis tegen komt.
Kane De Landsheer
Jason D’Haemers
Stewards
Kane De Landsheer en Jason D’Haemers:
dat zijn de twee stewards die sinds begin
februari, zowel op campus eeklo als
campus sijsele aan de slag zijn. Kane en
Jason zijn van 18 tot 22 uur alternerend op
beide campussen aanwezig. Zij krijgen op
korte termijn nog twee collega’s bij en in
afwachting van die aanwerving en van de
definitieve vergunning, bestaat hun taak
er voornamelijk in om sluitingsrondes uit
te voeren. Zij zijn telefonisch te contacteren op volgende nummers 28806 (CS)
en 60806 (CE). Meer informatie bij Katia
De Clercq, manager veiligheid en milieu
(60495).
09
In ieder Almagazine besteden
we aandacht aan de werking
van De Vriendenkring. Dat is een
groepje medewerkers van ons
ziekenhuis, dat jaarlijks enkele
activiteiten organiseert.
Deze keer staat het bezoek aan
‘Körperwelten 4’ centraal,
een bezoek dat lang is blijven
nazinderen bij de deelnemers.
‘Weg met die stinkstokjes!’
‘Het was indrukwekkend. We stonden oog in
oog met alle soorten lichamen: uitgeputte,
zieke, oude en zelfs gezonde lichamen. Ook
individuele organen en doorsneden van
lichaamsdelen kregen we te zien. De meeste
aandacht kreeg de
rokerslong!
‘stinkstokjes’ weg te gooien?! De
vergelijking van verschillende soorten levers was ook indrukwekkend. Een
cirroselever door alcoholmisbruik is volledig
verschrompeld en niet half zo groot als een
gezonde lever.’
Iemand
die een heel
leven rookt,
heeft ongeveer
een volledige tas
teer opgeslagen
in zijn longen!
Dat is toch
zeker een
reden
om die
‘In glazen cilinders konden we de evolutie
volgen van embryo tot baby’, vervolgt
Katrien. ‘Ongelooflijk dat na enkele weken
zwangerschap al een volledig minimensje
is ontwikkeld met alles erop en eraan!
We waren allemaal een beetje stil door
de schoonheid en kwetsbaarheid van het
menselijk lichaam. Misschien zijn we nu
ook wat meer gemotiveerd om toch wat
gezonder te gaan leven....’ ■
Meehelpen met De Vriendenkring? Neem vrijblijvend contact op met voorzitster Isabelle De Smedt ([email protected] of [email protected]).
Sadia en Martine, de Pappenheimers van AZ Alma
10
In de tweede aflevering
van deze nieuwe rubriek
‘Goed geraden’ stellen we
een adviesraad of commissie
voor die aan de slag is in of
voor het ziekenhuis.
De ethische commissie:
Uitstap met de Vriendenkring naar Körperwelten in de kelders van Cureghem
De Vriendenkring bezocht de anatomietentoonstelling ‘Körperwelten 4’ en iedereen
was gefascineerd door de werken van arts en
anatoom Günther von Hagens! ‘Hij ontwikkelde de baanbrekende plastinatietechniek en
zorgde er zo voor dat anatomisch materiaal
kan worden geconserveerd voor medisch
onderzoek en onderwijs’, legt Katrien Van
Laere van de Vriendenkring uit. ‘Iedereen kan
trouwens zijn lichaam voor plastinatie schenken via het Body Donations programma. Er
hebben zich reeds 9.200 mensen opgegeven,
waaronder 40 Belgen.’
Goed geraden
© Günther von Hagens
De Vriendenkring
De ziekenhuisquiz, die elk jaar onder de vleugels van de Vriendenkring wordt georganiseerd, was
ook dit jaar een voltreffer. Begin maart vond de amusante en leerrijke quiz voor de tiende maal
plaats en er was een record aantal deelnemers: 262 quiz-liefhebbers streden in ploeg voor die
begeerde trofee, waarmee men minstens één jaar lang ‘de slimste AZ Alma-afdeling ter wereld’ is.
Ook presentator Patrick Huygaert vierde zijn jubileum.
Initiatiefnemers van de ziekenhuisquiz zijn Sadia Matthijs en Martine Van Den Driessche, die er
tien jaar geleden mee startten. ‘Onze eerste editie kon nog plaats vinden in de vergaderzalen van
campus eeklo, maar het jaar daarop moesten we al uitwijken naar het restaurant, later naar de
vroegere turnzaal van de verpleegsterschool en na vier jaar naar het Sparrenhof’, vertelt Sadia. ‘En
ook daar hadden we nu al een tweede zaal nodig om alle deelnemende ploegen te plaatsen.’
Het succes van deze quiz ligt grotendeels in de variatie van de vragen. ‘Ik ga regelmatig naar
andere quiz-avonden, niet alleen om mee te spelen, maar ook om te kijken wat wij eventueel nog
zouden kunnen gebruiken om onze quiz nog beter te maken’, verklapt Martine.
Sadia en Martine werden de weken voor de quiz op de meest onmogelijke manieren benaderd om
toch wat los te peuteren, maar de twee Pappenheimers van AZ Alma waren onvermurwbaar. Op de
foto zien we Sadia (zittend rechts) en Martine (staand tweede van links) met de collega’s van de
Vriendenkring, die voor de gelegenheid een speciaal t-shirt hadden ontworpen en aangetrokken.
‘We willen de drempel zo laag mogelijk houden.’
Na het Comité Preventie en Bescherming op het werk, is het de beurt aan de ethische commissie.
We klopten daarvoor aan bij Vincent Vandevelde, jurist met een eigen advocatenkantoor in Zelzate en
voorzitter van deze commissie.
‘Moet vader nu echt nog eens geopereerd
worden?’
‘Waarom werd deze patiënt niet gefixeerd?’
‘Ik wil een einde aan mijn leven maken!’
‘Mijn kind mag geen bloed krijgen, dat is
tegen ons geloof!’
‘Deze baby wil ik niet op de wereld zetten!’
Dit is een greep uit de problemen en vragen
waarmee een ethische commissie in een ziekenhuis kan worden geconfronteerd. Ook het
AZ Alma heeft zo’n plaatselijke ethische commissie. Dit is trouwens een verplichting, een
erkenningsvoorwaarde voor elk ziekenhuis.
De ethische commissie heeft een raadgevende functie over de ethische aspecten van
de ziekenhuiszorg. ‘De commissie vraagt een
engagement van de leden, het gebeurt dat
we héél dringend moeten samen komen om
over een bepaalde zaak te beraadslagen’,
zegt voorzitter Vincent Vandevelde. ‘Maar het
is wel een boeiende uitdaging.’
De ethische commissie van het AZ Alma
bestaat uit elf leden en twee adviserende
leden (zie kadertje) en vergadert minstens
vier maal per jaar. ‘Maar we zijn daar heel
soepel in, en spelen waar nodig kort op de
bal’, zegt meester Vandevelde. ‘Soms vragen
acute problemen om een dringend advies
of ondersteuning. Daarom zijn ofwel ikzelf,
ofwel dr. André Hutsebaut, de secretaris van
de ethische commissie, altijd bereikbaar.’
De taak van de ethische commissie kan
eigenlijk in drie grote delen opgesplitst
worden. Een aanzienlijk deel van de tijd
wordt gespendeerd aan de bespreking van
protocollen voor studies, die door artsen worden uitgevoerd. Daarbij bekijkt de commissie
onder meer het aan de patiënt of vrijwilliger
voorgelegde toestemmingsformulier en de
aansprakelijkheidsverzekering voor het uit te
voeren experiment. In de ethische commissie is dr. Danny Decoo de coördinator van de
protocollen.
Een ander heel belangrijke taak van de
ethische commissie zijn de individuele
verzoeken om advies, die heel afwisselend,
vaak verrassend en soms heel acuut zijn.
‘Deze verzoeken gaan in principe uit van een
arts, een personeelslid of een ziekenhuisgroepering, maar ook patiënten kunnen met
een concrete vraag bij ons aankloppen’, zegt
meester Vandevelde. ‘Wij willen de drempel
zo laag mogelijk houden, daarom ook kan
men bij elk lid van de ethische commissie
met een verzoek aankloppen. Elk verzoek
wordt anoniem behandeld, enkel de persoon
bij wie het verzoek is ingediend, moet de
identiteit van de verzoeker kennen, zodat
we eventueel bijkomende informatie kunnen
opvragen.’
Het onderwerp van deze individuele verzoeken kan heel uiteenlopend zijn. ‘Het kan gaan
om vragen rond fixatie van patiënten (of juist
het ontbreken ervan), euthanasie, weigeren
van bloedtransfusie, abortus, therapeutische
hardnekkigheid,...’ legt de voorzitter uit. ‘En
we kunnen wel voor bepaalde problemen
een algemeen advies uitschrijven, maar elke
individuele vraag wordt vanzelfsprekend individueel bekeken en besproken, in alle openheid en objectiviteit en rekening houdende
met alle gekende elementen.’
Naast de individuele verzoeken om advies,
zijn er ook adviesvragen over algemene
aspecten van de ziekenhuiszorg. Dat zorgt,
volgens meester Vincent Vandevelde, in de
ethische commissie vaak voor lange maar bijzonder leerrijke debatten. ‘Het AZ Alma heeft
aan de wettelijk voorgeschreven samenstelling van de ethische commissie (zes artsen
verbonden aan het ziekenhuis, een jurist, een
huisarts en een verpleegkundige) nog enkele
mensen toegevoegd, die door hun inbreng
een andere invalshoek belichten en een
verrijking voor de commissie betekenen: een
ethicus, een apotheker en als bijkomende adviserende leden nog twee verpleegkundigen.
Al die verschillende disciplines zorgen voor
een brede screening van de problematiek.’
Een laatste functie van de ethische commissie is het doorgeven van informatie en
het organiseren van vorming over ethische
problemen in de schoot van het ziekenhuis,
maar dat gebeurt volgens de voorzitter nog
te weinig. ■
Samenstelling
ethische commissie
Voorzitter: mr. Vincent Vandevelde (jurist)
Secretaris: dr. André Hutsebaut (huisarts)
Coördinator protocollen: dr. Danny Decoo
(neuroloog)
Leden: dr. Michel Bafort (gynaecoloog
– verloskunde), dr. Joost De Ganck (uroloog), dr. Peter Desmet (geriater),
dr. Michel Parys (anesthesist – reanimatie),
dr. Muriël Thienpont (oncologe – radiotherapie), Carla Persoons (apotheker),
Tom Quaghebeur (ethicus) en Marnix Tack
(verpleegkundige)
Leden (adviserend): Rita De Coninck en
Walter De Vleeschhouwer (verpleegkundigen)
11
Librata
Champagne!
Binnen enkele weken maakt champagneboer Philippe Mallet uit het Franse Trélousur-Marne een weer ongetwijfeld aanzienlijke bestelling ‘brut’ en ‘demi-sec’ champagne klaar voor het AZ Alma. Met de gezamenlijke aankoop van deze godendrank
wordt een traditie van jaren in ere gehouden. ‘En wie zin heeft, mag in september
gerust eens een dagje komen meehelpen
bij het oogsten van de druiven’, zegt Mallet.
Nu ook oncologische revalidatie in ‘Librata’
Oude turnzaal wordt modern
revalidatiecentrum
De voormalige turnzaal van de verpleegsterschool op campus eeklo kreeg een
nieuw leven en is voortaan een modern
uitgerust revalidatiecentrum. De artsen
Mieke Van Vlaenderen, Isabelle Vanneuville en Frerik Nelde zijn blij met deze
uitbreiding, want die was hoognodig. Niet
alleen voor het comfort van de patiënt en
de hulpverlener, maar ook om het aantal
revalidatie-uren uit te breiden, nieuwe
apparatuur te introduceren en nieuwe
projecten te lanceren. Eén van die nieuwe
projecten is oncologische revalidatie,
waarvoor het AZ Alma één van de acht erkende Oost-Vlaamse centra is. Het nieuwe
revalidatiecentrum luistert naar de naam
‘Librata’, hiermee verwijzend naar het revalidatieconcept in de nieuwe zaal: ‘Leven
in balans’. Librare komt van het latijn en
betekent: terug in evenwicht brengen.
Exponentiële groei
Het centrum voor (uitsluitend) ambulante revalidatie bevindt zich achteraan
in het gebouw van het restaurant, recht
tegenover de spoedafdeling op campus
eeklo. Het nieuwe revalidatiecentrum
werd ingericht in de vroegere turnzaal van
de verpleegsterschool, die later (tot aan
de verhuis van de keuken naar campus
sijsele) nog werd omgebouwd tot afwasruimte. Het team van de technische dienst
realiseerde er nu een 245 m2 grote, luchtige revalidatiezaal. Op 13 maart werd de
zaal op het symposium ‘Leven in balans’
aan huisartsen en specialisten voorgesteld.
In het najaar volgt nog een symposium
voor de paramedici.
‘Toen deze opportuniteit zich voordeed,
hebben we ze met beide handen gegre-
12
pen’, zegt dr. Mieke Van Vlaenderen. ‘In
de ruimte die we op de eerste verdieping
van het ziekenhuis ter beschikking hebben, konden we niet meer groeien en
geen nieuwe projecten meer aanbieden.
Nu is er weer volop plaats voor de meest
moderne apparatuur en voor belangrijke
initiatieven zoals oncologische revalidatie.’
De revalidatie startte in 1980 in het toenmalige Heilig Hartziekenhuis en werd een
jaar later erkend als revalidatiecentrum
voor neurologische en locomotorische
revalidatie, één van de vijf (niet-universitaire) in Oost-Vlaanderen. De afdeling
stond toen onder leiding van dr. Michel
Braems en beschikte over één kinesitherapeut en één ergotherapeut. De huidige
personeelsbezetting onderstreept nog het
best de exponentiële groei van de afdeling: de drie artsen Mieke Van Vlaenderen, Isabelle Vanneuville en Frerik Nelde
hebben een team met zestien kinesitherapeuten, zeven ergotherapeuten, twee
logopedisten, twee psychologen en twee
administratieve medewerkers!
Oncologische revalidatie
In de nieuwe revalidatiezaal ‘Librata’
wordt gestreefd naar een multidisciplinaire
behandeling (kine/ergo/logo/psycho/dietiste) rond één pathologiegroep. Er wordt
gewerkt met ambulante patiënten, die
door hun huisarts of een geneesheerspecialist werden doorverwezen. Een gemiddelde revalidatieduur schommelt tussen
de drie en zes maanden. De patiënt kan
nadien bij een perifere kinesitherapeut
verder kine volgen, en wordt daarna door
de huisarts verder opgevolgd.
Voor gestart wordt met de revalidatie is
er een intakegesprek, waarbij belangrijke
medische informatie wordt verzameld.
Vervolgens wordt een persoonlijk revalidatieprogramma opgesteld en aan het einde
van de sessie volgt een eindbalans, die
ook aan de doorverwijzer wordt overgemaakt. In de nieuwe zaal is er plaats voor
rug/nekrevalidatie (met een compleet
nieuwe lijn computergestuurde toestellen, die voor een volledige feedback
van de patiënten zorgen), COPD-training
(voor longpatiënten), cardiale revalidatie,
obesitas-training en nu ook oncologische
revalidatie.
‘Met die oncologische revalidatie zijn we
héél blij’, bevestigt dr. Isabelle Vanneuville. ‘Het is de bedoeling dat kankerpatiënten na afloop van hun behandeling
bij ons komen om door oefeningen en
levensstijlbegeleiding hun re-integratie te
bevorderen. We zorgen voor oefeningen
die de conditie verbeteren, het bewegen
weer vlotter maken en de vermoeidheid
wegwerken. Maar er zijn ook schoonheidstips, voedingsadviezen, relaxatieoefeningen en communicatietips. We praten over
een revalidatieperiode van twaalf weken,
tweemaal per week. En omdat we één
van de acht door CM Midden-Vlaanderen
erkende centra zijn, wordt de revalidatie
voor CM-leden gedeeltelijk terugbetaald.’
Vermelden we nog dat de huidige revalidatieruimte op de eerste verdieping van
het ziekenhuis in de zomer van dit jaar
wordt aangepakt. Die ruimte blijft behouden voor de revalidatie van de gehospitaliseerde patiënten en voor neurologische en
locomotorische revalidatie. ■
Personeel AZ Alma koopt gezamenlijk champagne (voor de communiefeesten) aan
’t Is weer fijn dat er bubbels zijn...!
Bij wie konden we voor wat meer informatie
over de gezamenlijke champagneaankoop
beter aankloppen dan bij Jean-Marie Smeets,
stafmedewerker facilitair departement, die
het initiatief coördineert.
rijk. Neen, aan supermarkten verkoop ik niet,
enkel aan particulieren. En publiciteit voer ik
evenmin, die heb ik niet nodig: ‘Ils goûtent et
puis ils achètent!’ (ze proeven en dan kopen
ze...)’
Goede Vlamingen
Tijdig bestellen
‘Begin jaren negentig werden in het toenmalige Elisabeth Ziekenhuis studiereizen voor de
kaderleden georganiseerd. Reeds op de eerste
reis, naar het ziekenhuis van Laôn in Frankrijk,
maakten we kennis met een coöperatieve die
druiven perste voor champagneboeren in de
streek van Trélou-sur-Marne. En zoals het elke
goede Vlaming past, werd het nuttige aan
het aangename gepaard en werd één van de
champagnehuizen van dit dorp bezocht’, knipoogt Jean-Marie. ‘Smaak en prijs werden goed
bevonden en de bus werd vol geladen met
het heerlijke sap. Enkele jaren nadien bezochten we een ziekenhuis in Beaune en konden
we niet nalaten op de terugweg opnieuw
even halt te houden bij de familie Mallet. En
ook deze keer waren de koffers van de bus
bijna te klein om alles mee te brengen...’
Proeven is kopen
Philippe Mallet runt in Trélou-sur-Marne een
champagnehuis onder zijn eigen naam. Hij
doet dit samen met zijn broer en met drie
medewerkers. ‘We startten hiermee in 1988,
maar zijn onze champagne pas drie jaar later
beginnen commercialiseren’, vertelt Philippe
Mallet. ‘Mijn ouders werkten in de jaren zestig
al voor een champagnehuis en begonnen in
1970 met een eigen exploitatie. Daar zetten
ze in 1997 een punt achter.’
Bij Philippe Mallet komen voornamelijk particulieren een voorraad champagne inslaan.
Er kan gekozen worden uit zes soorten: brut,
réserve, grand réserve, demi-sec, rosé en een
exclusieve milésime. ‘Het ziekenhuis kiest
bijna altijd voor onze brut’, weet Philippe
Mallet. ‘Maar het personeel van het AZ Alma
is niet onze enige Belgische klant, hoor! Nog
veel andere landgenoten van jullie weten
mijn champagnehuis staan! Andere klanten
komen uit Portugal, Italië en natuurlijk Frank-
maar we geven u nu al de richtprijzen mee:
voor zes flessen brut of demi-sec betaalt u 75
euro. ‘Let wel op: er kunnen maar maximum
driehonderd dozen besteld worden, we moeten dus rekening houden met de volgorde van
bestelling’, verwittigt Jean-Marie Smeets. ‘En
een bestelling is maar geldig wanneer ook
de betaling ervoor werd uitgevoerd. Storten
kan op rekeningnummer 001-4195933-80
op naam van Personeel AZ Alma. (uiterste
besteldatum: 11 april. Levering 20 april)’ JeanMarie Smeets: 050 72 83 33 of jeanmarie.
[email protected] ■
Proeven en kopen: dat was precies wat de
Sijseelse delegatie destijds deed, en wat
sinds de fusie ook tot in Eeklo is overgewaaid.
Jean-Marie Smeets: ‘Samen met een bevriend
ziekenhuis kwamen we toen op de idee om
voor het personeel een samenaankoop te
organiseren. En om vrijstelling tot het
betalen van accijnzen te bekomen,
kwam Philippe Mallet tot in Halluin, een
Frans dorpje dat grenst aan Menen.
Daar werden (en worden) de bestelde
dozen overgeladen in de auto’s van
de kopers. We waken erover dat de
kopers zich houden aan de instructies
van de douane en accijnzen zoals ze
staan vermeld op de achterzijde van
het bestelformulier.’
Dit initiatief kent nog steeds veel
succes, jaarlijks worden een paar
honderd dozen aangekocht. Wie
herinnert zich trouwens niet het
nieuwjaarsgeschenk bij de fusie
op 1 januari 2003: op elke champagnefles stond toen een voor
die gelegenheid ontworpen etiket
met foto’s van de twee campussen en de tekst ‘Samen maken wij de
Champag
toekomst’.
neboer zk
Twee maal per jaar vertrekt vanuit
t hulp
Geïnteress
e
e
rd
om
het oogst
het AZ Alma een champagnebestelen van de een dagje mee te
Neem ge
helpen bij
druiven v
ling naar champagnehuis Mallet in
ru
o
n
odigt je d st contact op met or de champagne
Trélou-sur-Marne: een keer in het
a
P
?
n
h
ilip
uit om in
te komen
septembe pe Mallet, hij
w
najaar, net voor de eindejaarsfeese
rk
r
e
e
n
e
..
moet er g
. en proe
ns een da
v
ten, en een keer in het voorjaar,
maar ’s n ewerkt worden tu en. In de voormid g
ss
a
dag
m
e
n
id
d
dags staa
juist op tijd voor de communiebezoek aa
t een ‘go e druivenranken,
n
h
e
e
t
d
c
h
g
ampagne
met een
estoffeerd
feesten. Binnen enkele weken
h
ro
een degu ndleiding, een vo uis op het program’
wordt de voorjaarsbestelling
statie!
orstelling
m
maar voo a
geplaatst, en wie dat wil, kan één
ra
l
Philippe M
of meerdere dozen bestellen.
champag allet: 0033-3.23.7
nephilipp
De nodige documenten hiervoor
emallet@ 0.34.09 of
laposte.n
werden inmiddels verspreid,
et
13
Varia
Varia
Rotary-steun voor
troostmand pediatrie
Op de pediatrie van campus eeklo bestaat
al jaren een troostmand of –trommel,
gevuld met allerlei speelgoedjes, medailles, klevertjes, kleurpotloodjes en dergelijke
meer. Spelbegeleidster Ingrid Wille: ‘Uit die
mand mogen kinderen, die net een pijnlijk
onderzoek, bloedprik, ruggenmergpunctie of
infuus hebben ondergaan, een beloning kiezen. Het vooruitzicht op een cadeautje helpt
de kinderen door de moeilijke momenten
heen.’ De pediatrische afdeling mag voor
Radio Zonnestraal treurt
om Rob De Craene
Ziekenhuisradio Zonnestraal van campus sijsele
verloor op 27 januari een trouwe medewerker:
Rob De Craene. Op zijn begrafenis las radiocollega Roland Van De Velde, namens de Zonnestraalmedewerkers en –luisteraars, een passend afscheidsbericht voor, waaruit we graag
citeren: ‘Rob was altijd goed voorbereid toen
hij naar de studio kwam om zijn programma
te presenteren. Hij had thuis al uren gewerkt
aan het samenstellen van de muzieklijst en het
Nieuwe gebedsruimte
wordt ingezegend
De nieuwe gebedsruimte op campus eeklo
wordt in de week na Pasen ingezegend. De
gebedsruimte kwam er omdat de lokalen waar
vroeger de ‘bidplaats’ en het kantoor van de
rector waren een nieuwe bestemming kregen.
Meteen kwam de nieuwe gebedsruimte
op een locatie die eenvoudig te vinden en
gemakkelijk toegankelijk is: vlakbij het onthaal,
rechtover de opnamedienst. ‘De gebedsruimte,
die op Kerstavond in gebruik werd genomen,
is het resultaat van een vruchtbare samen-
AZ Alma drukst bezocht
op Jobbeurs Sijsele
De stand van de personeelsdienst op de
Jobbeurs in de Cultuurfabriek van Sijsele was
begin februari één van de drukst bezochte
op het evenement. ‘Er was relatief grote
interesse voor het aanbod van jobs in ons
ziekenhuis’, bevestigt Pascale De Vuldere,
diensthoofd personeelsdienst. De Jobbeurs
werd georganiseerd door het OCMW en het
14
het vullen van de troosttrommel al sinds
2002 een beroep doen op een bijdrage van
Rotary Club Eeklo. Eind februari mocht Ingrid
Wille een nieuwe cheque van 250 euro
ophalen bij de serviceclub. Ze ontving die
uit handen van voorzitter Bart Goemaere.
Daarmee kan ze opnieuw een pak geschenkjes kopen waarmee bij een heleboel
kinderen op zware ogenblikken terug een
glimlach op het gezichtje kan getoverd worden. Op de foto zien we Ingrid Wille met de
kleine Mirko, die na een bloedprik voor een
bad-eendje als cadeautje koos. ■
met de hand schrijven van zijn bindteksten.
(...) Bij aankomst in ons ziekenhuis had hij de
gewoonte om zich hier en daar even te laten
zien, zo onderhield hij een goed contact met
patiënten en personeel. Iedereen kende Rob
van Radio Zonnestraal. (...) In de studio blijf
je onder ons, want we hebben er een mooie
foto van jou opgehangen. Het allerlaatste lied
dat Rob draaide bij Radio Zonnestraal was ‘De
Regenboog’ van Patrick en Carina. Waar je ook
bent, Rob, we weten dat je van op je regenboog meekijkt en meeluistert.’ ■
werking tussen het facilitair departement en
de pastorale dienst’, zegt pastoraal werker
Pieter Stevens. ‘Het idee en ontwerp van het
meubel met de glazen wand komt van Frankie
Neerinck, daar werd mijn ontwerp voor het
tabernakel ingepast. Hoewel de ruimte duidelijk
met symbolen uit onze christelijke traditie
werd aangekleed hopen we dat ze voor alle
mensen: medewerkers, patiënten en bezoekers
– van welke gezindheid ook – een open ruimte
van rust, bezinning en gebed mag zijn. Dat is
ook de reden waarom werd gekozen voor de
benaming ‘Gebedsruimte’.’ ■
stadsbestuur van Damme, in samenwerking
met VDAB en andere partners. De beurs verzamelde 26 werkgevers, die honderden jobs
in aanbieding hadden. De personeelsdienst
neemt regelmatig deel aan soortgelijke beurzen, en was eind maart ook nog aanwezig op
een jobevenement in de Hallen in Brugge. ■
Mensana helpt Belg op
Tour-podium
Het team van Mensana op campus sijsele is
een hoofdrolspeler in het Lotto Cycling Institute,
dat een wetenschappelijke en praktische
omkadering biedt om getalenteerde jonge
renners te laten doorgroeien in het wielrennen.
‘Het ultieme doel is een podiumplaats halen in
het eindklassement van een grote ronde’, zegt
projectcoördinator dr. Stefaan Poriau. ‘Mensana
coördineert als topsportkeuringscentrum het
project tussen de verschillende partners die bij
Vrijwilligers blussen
brandjes
De vrijwilligers, zowel van campus eeklo als
campus sijsele, kregen begin maart, tijdens
de ‘Week van de Vrijwilliger’ een cursus
brandveiligheid door Katia De Clercq (manager veiligheid en milieu) en Marc Denhert
(werkleider technische dienst CS). Er was
eerst een uitgebreid theoretisch gedeelte,
Evy Gruyaert komt Maatjes
in Balans aanmoedigen
De tweede reeks van Maatjes in Balans werd
afgerond met een spetterend feestje in aanwezigheid van VRT-gezicht en MNM-presentatrice
Evy Gruyaert. Zij was speciaal naar campus eeklo afgezakt om de tien kinderen die het maandenlange programma hadden afgewerkt, een
diploma uit te reiken. Maatjes in Balans is een
Team van boekhouding
wint ziekenhuisquiz
Ze weten blijkbaar niet alleen alles over cijfertjes, maar ook over een heleboel andere dingen: de boekhouding won de personeelsquiz.
Het team van ‘The Black Books’ is dus voor één
jaar de slimste Alma-ploeg ter wereld. Op de
het Lotto Cycling Institute betrokken zijn. We
zijn daarvoor uitgerust met een hoogtechnologisch mobiel testcenter, waardoor de sportmedische screening optimaal toegankelijk is voor
renners.’ Het Lotto Cycling Institute is een samenwerking van de Nationale Loterij, Mensana,
prof. Dr. Meeusen (BLITS VUB) en Powertec, en
wil een vitaal instrument zijn om de toppositie
van België als wielernatie in de toekomst te
bestendigen. Voor het meerjarenproject werden
vijf jonge renners geselecteerd: Francis De
Greef, Philippe Gilbert, Jürgen Roelandts, Jurgen
Van den Broeck en Greg Van Avermaet. ■
met heel concrete tips over blus- en evacuatieprocedures. Nadien volgde de praktijk:
het blussen zelf. Hiervoor werden zowel een
brandblusapparaat als natte doeken gebruikt.
De vrijwilligers deden dit werkje met heel
veel overgave, zodat ook zij hun steentje bijdragen tot een veiliger ziekenhuis. Na afloop
zorgde Christine Joos, coördinator vrijwilligerswerking, voor een stuk taart en een kop
koffie om de... emoties te blussen. ■
allesomvattend programma om kinderen (6-13
jaar) met overgewicht op een verantwoorde
manier te helpen. Coördinerend pediater Lutgard Verdonck, diëtiste Sofie Van De Steene,
psychologe Griet Van Zele en kinesitherapeut
Katrijn Heyman begeleidden de tien kinderen
en hun ouders, met goede resultaten. Dat werd
gevierd met een receptie, met gezonde hapjes
uiteraard... De derde reeks Maatjes in Balans is
intussen al van start gegaan. ■
foto zien we het winnende vijftal Kris Vanbecelaere, Dimfna De Waele, Marc Carrette,
Arnold Desomviele en Jan Van Den Eynde.
Ook de juryleden Frankie Neerinck, Karline
Ballegeer en Ellen Rau, en de organisatoren
Sadia Matthijs en Martine Van Den Driessche
gingen graag met de winnaars op de foto. ■
15
Personalia
In de rubrieken ‘in dienst’ en ‘uit
dienst’ worden enkel de gegevens
opgenomen van personeelsleden, die
tewerkgesteld zijn met een contract
van minimum 3 maand. Voor de
rubrieken ‘huwelijk’, ‘geboorte’ en
‘overlijden’ baseren we ons op de informatie die door de personeelsleden
zelf aan de personeelsdienst wordt
bezorgd. Indien u niet wenst dat de
aangeleverde gegevens gebruikt
worden in het Almagazine, gelieve
dit dan expliciet mee te delen aan
de personeelsdienst. In deze editie
van het Almagazine hebben de personalia betrekking op de periode van
1/12/2008 tot en met 28/02/2009.
In dienst
Emelie
Marijke Van den Bossche en haar dochter
Emelie De Craemer en man Christof. Marijke werkt in het labo op campus eeklo,
Emelie werd geboren op 26 november.
Senne
VOORNAAM & NAAM
Dominique HAEMERS
Ann DE WULF
Ann Marie VAN DAMME
Nikie GILLIS
Wendy DE RYCKE
Ophelie VAN MINGROOT
Anja DECLERCQ
Anneleen CASSIMAN
FUNCTIE & DIENST
Medewerker keuken voedingsdienst
Verzorgende G4
Verpleegkundige CR. Dr. Maes
Verzorgende G4
Medewerker schoonmaak
Verpleegkundige D4
Verpleegkundige kritische zorgen 1
Vroedvrouw Pediatrie
1/1/2009
2/1/2009
Valerie LUYPAERT
Anouschka TAGHON
6/1/2009
15/1/2009
19/1/2009
22/1/2009
23/1/2009
26/1/2009
26/1/2009
Ann HEYDE
Ellen ACKAERT
Vanity BEKAERT
Charlotte DELMOUZEE
Carine DE COENSEL
Sakoentela DAMRIE
Nora BEN ALI
Verzorgende G3
Administratief bediende
medische beeldvorming
Administratief bediende CR. Gastro
Verpleegkundige G4
Medewerker keuken voedingsdienst
Kinesitherapeute reva
Verpleegkundige G2
Medewerker schoonmaak
Verzorgende SP1
1/2/2009
1/2/2009
Hylke DESCHRYVERE
Els LEFERE
1/2/2009
1/2/2009
2/2/2009
2/2/2009
2/2/2009
3/2/2009
7/2/2009
9/2/2009
16/2/2009
18/2/2009
23/2/2009
23/2/2009
27/2/2009
Tine VANDER MAST
Marc VAN HULLE
Isabelle VAN GASTEL
Hannelore DE PAU
Innocent SINDAMBIWE
Esther DE SOETE
Sandra GOETHALS
Steffie FINAUT
Sophie SOETHAERT
Silke DEPESTEL
Sarah BOSSAER
Cynthia BOUTE
Stephanie DE CLERCK
Verzorgende G4
Verpleegkundige medische
beeldvorming
Verpleegkundige D2
Manager PR en communicatie
Apotheker
Verpleegkundige D2
Verpleegkundige G3
Medewerker vaatwas voedingsdienst
Verzorgende Sp1
Verzorgende G3
Verzorgende G4
Logistieke hulp mobiele equipe
Verpleegkundige recovery 1
Medewerker keuken voedingsdienst
Magazijnierster aankoopdienst
VANAF
7/12/2008
11/12/2008
15/12/2008
18/12/2008
19/12/2008
28/12/2008
31/12/2008
31/12/2008
VOORNAAM & NAAM
Sylvia VAN LAERE
Lindsey VAN DAELE
Sofie TIMMERMAN
Miranda DE BACKER
Jessika NIJSSEN
Katrien DHOOGE
Eddy LANDSCHOOT
Greta CLAVIE
FUNCTIE & DIENST
Vroedvrouw G4
Medewerker keuken voedingsdienst
Laborant Labo
Medewerker schoonmaak
Medisch secretaresse CR Dr. Maes
Medewerker keuken voedingsdienst
Medewerker technische dienst
Verpleegkundige D1
9/1/2009
12/1/2009
13/1/2009
15/1/2009
15/1/2009
23/1/2009
26/1/2009
30/1/2009
Ingrid DEMEY
Temitope SAMUEL
Marianne DU PRE
Cynthia VAN ZANDWEGHE
Lutgarde VANHAUWAERT
Annabelle ELAUT
Anne POELMAN
Stefanie ROSSEEL
Vroedvrouw neonatologie
Medewerker schoonmaak
Verpleegkundige spoed 2
Medewerker keuken voedingsdienst
Verpleegkundige C1
Laborant anatoma-pathologie
Medewerker keuken voedingsdienst
Medewerker keuken voedingsdienst
Luna-Marie
Tania Goderis en Trinity Nevens. Tania
is kinesitherapeute op campus sijsele,
Trinity werd geboren op 3 december.
Louise
Valerie Buyck en haar zoon Senne Guidé.
Valerie werkt op de pediatrie, Senne
werd geboren op 19 februari
VANAF
1/12/2008
4/12/2008
10/12/2008
12/12/2008
15/12/2008
16/12/2008
29/12/2008
29/12/2008
Uit dienst
Trinity
Lars
Erika Haverbeke en Louise Blondeel, samen met haar man Mark en dochtertje
Charlotte. Erika is verpleegkundige op
D4, Louise werd geboren op 15 januari.
31/1/2009
31/1/2009
31/1/2009
Sharon BAETSELIER
Tineke VERFAILLE
Annick ROEGIERS
17/2/2009 Carine BALLEGEER
18/2/2009
Anne PEETERS
19/2/2009
Sylvie POLLIER
20/2/2009
Sylvia DE VUYSDERE
28/2/2009
Christine BAUTE
Brugpensioen
VANAF
11/12/2008
VOORNAAM & NAAM
Cathy VLAEMINCK
Huwelijk
DATUM
5/12/2008
Jan en Luna-Marie Van Den Eynde. Jan
is stafmedewerker administratief en
financieel departement, Luna-Marie
werd geboren op 9 januari.
Sofie Stevens en haar dochter Nora en
zoon Lars Herrygers. Sofie is HR-manager,
Lars werd geboren op 8 januari.
Verpleegkundige D2
Verpleegkundige G3
Vroedvrouw D2
Medewerker vaatwas voedingsdienst
Medewerker vaatwas voedingsdienst
Medewerker schoonmaak
Medewerker schoonmaak
Medewerker vaatwas voedingsdienst
FUNCTIE & DIENST
Verpleegkundige CR. Dr. Desmet
VOORNAAM & NAAM
Kitty DE SPLENTER (int. ziekenvervoer CE) met Kenny RIEMENS
Geboortes
DATUM
26/11/2008
26/11/2008
29/11/2008
NAAM
KINDJE VAN
ASTRID dochter van Liesbeth DECONINCK (D4)
EMELIE dochter van Marijke VAN DEN BOSSCHE (labo CE) (foto)
COSETTE dochter van Christophe MAES (revalidatiecentrum CS)
3/12/2008
29/12/2008
31/12/2008
TRINITY dochter van Tania GODERIS (kiné CS) (foto)
FRANNE dochter van Peter VERHELST (spoed 2)
MANON dochter van Dirk INCOUL (Reva kiné CS)
8/1/2009
9/1/2009
15/1/2009
30/1/2009
LARS zoon van Sofie STEVENS (personeelsdienst) (foto)
LUNA-MARIE dochter van Jan VAN DEN EYNDE (boekhouding) (foto)
LOUISE dochter van Erika HAVERBEKE (D4) (foto)
SAM en THOMAS dochter en zoon van Peter MEYVAERT (kiné CS)
9/2/2009
19/2/2009
STEF zoon van Anneke VERMEIRE (G1)
SENNE zoon van Valerie BUYCK (pediatrie) (foto)
Overlijdens
DATUM
12/12/2008
22/12/2008
22/12/2008
22/12/2008
22/12/2008
26/12/2008
VOORNAAM & NAAM
VERWANTSCHAP
Urbanie VERDONCK schoonmoeder van Linda GRAMMENS (Sp 1 Neuro)
Germaine BULTINCK moeder van Yolande AUDENAERT (Dag 2)
Germaine BULTINCK moeder van Caroline AUDENAERT (Dag 2)
Germaine BULTINCK moeder van Marleen AUDENAERT (Dag 1)
Juliana CRUL schoonmoeder van Carine VAN HECKE (D2)
Rachel MARTENS schoonmoeder van Marie-Paul DEROOSE (schoonmaak CE)
1/1/2009
8/1/2009
9/1/2009
14/1/2009
22/1/2009
22/1/2009
27/1/2009
29/1/2009
Marie Louise SCHEPENS moeder van Rita ROEGIS (C2)
Albert MINNE vader van Patricia MINNE (OK2)
Juliana DE WULF moeder van Marc VAN DER WEYDE (staf vpk. en
paramed. dep.)
Laurent DE VRIEZE schoonvader van Nele MATTHYS (personeelsdienst CE)
Laura VERMEIRE moeder van Anne DE BRUYCKER (Dag 2)
Laura VERMEIRE schoonmoeder van Rita BATSLEER (schoonmaak CE)
Robert DE CRAENE (vrijwilliger) schoonvader van Petra GOETHALS (C3)
Mia VAN ZEIR schoonmoeder van Trui DERLEYN (Sp 1 neuro)
5/2/2009
21/2/2009
23/2/2009
25/2/2009
Liliane DHOLLANDER logistiek assistent Dag 2
Rosa WILLEMS schoonmoeder van Brenda DE PAUW (schoonmaak CE)
Nelly VAN ZUYT moeder van Veronique HAUWE (restaurant CE)
Frans KERCKAERT vader van Ward KERCKAERT (reva kiné CS)
Breng bij een huwelijk of geboorte steeds de personeelsdienst van het
ziekenhuis op de hoogte. Bij voorkeur bezorgt u hen een exemplaar
van uw huwelijksuitnodiging of een geboortekaartje. Op die manier
blijft uw personeelsdossier steeds actueel en kunnen wij u een geschenkje bezorgen naar aanleiding van de blijde gebeurtenis.